ความคิดเห็นที่ 1 ผมขอตอบแบบนี้แล้วกันนะครับ เนื่องจากเวบบอร์ดนี้เป็นสาธารณะ ถ้าไม่ได้ทำผิดกฏ คุณจขกท.สามารถโพสต์ได้ครับ การได้แสดงหรือเผยแพร่ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นสิ่งที่ต้องอนุโมทนาอยู่แล้วครับ แม้ว่าผู้ฟังจะไม่เข้าใจในเบื้องต้น แต่ถ้าได้ฟังธรรมและปฏิบัติตามลำดับย่อมเข้าถึงได้ ธรรมะของพระพุทธองค์ครั้งเมื่อจะแสดงก็จะมีการพิจารณาก่อน ด้วยพุทธวิสัย จะแสดงไ้ด้แจ้งแทงตลอด เหมาะสมกับภูมิธรรมและจริตของบุคคลนั้นๆ และนั่นอาจจะเป็นคำตอบที่ว่าทำไมเราอ่านพระไตรปิฏกทั้งเล่มแล้วยังเป็นปุถุชนอยู่ ก็เพราะว่า พระพุทธองค์ไม่ได้ตรัสแก่เรา... แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพระธรรมคำสั่งสอนของพระองค์ไม่ใช่ความจริง การแสดงพระธรรมในเวบบอร์ดนั้น ก็มีคนหลายระดับมานั่งอ่าน มีคนหลายจริตมานั่งดู บางทีผมอาจจะลืมไปก็ได้กระมังครับว่า คำตอบของผมเองก็มีคนหลายระดับมานั่งอ่าน หลายจริตมานั่งดู ก็เรียกว่าหลงไปเองก็มีเหมือนกัน ผมว่าจขกท.มีสิทธิ์เต็มที่ที่จะแสดงพระธรรมคำสอนของพระศาสดา แต่อย่าลืมว่าคนอื่นก็มีสิทธิ์เต็มที่เหมือนกันที่จะแสดงความคิดเห็น อย่าไปคิดมากครับ มันเป็นเรื่องขันธ์ของบุคคลอื่นที่เรามิควรแบก และก็เป็นขันธ์ของบุคคลที่เราไม่ได้รักอะไรด้วยสิ ผมเคยได้ยินมานะว่าธรรมะบางอย่าง ถ้าเขาไม่มีศรัทธาก็อย่าแสดง ถ้าเขาไม่มีปัญญาบางทีก็ต้องงด ผมไม่ค่อยเป็นห่วงพระธรรมที่คุณจขกท.ยกมาเท่าไหร่ เพราะคัดลอกมาทั้งพระสูตร แต่ขอให้ระมัดระวังเรื่องแทรกเรื่องเติมความคิดเห็น ผมนั่งอ่านแล้วบางที... จะด่วนสรุปแบบนั้นไปก็ไม่น่าใช่ ยังมีข้ออื่นอยู่อีกก็มี อย่างเรื่องอนาถบิณฑิกเศรษฐี ซึ่งเป็นฆาราวาสโสดาบันระดับที่ควรศึกษา ไม่ได้ศึกษาที่ท่านรวยนะ แต่ศึกษาที่ท่านมีจริยาอาการอย่างไรบ้าง จริงๆแล้วพระโสดาบันในสมัยพุทธกาลนั้นมีมาก ที่ควรศึกษา เพราะว่าเป็นระดับที่เราพอจะมองเห็นได้ชัดที่สุด ถ้าเกินไปกว่านี้ ก็ชักลางๆเลือนๆ ว่ากันไปตามตำรา ที่น่าสนใจก็คือ ท่านเหล่านั้น เข้าถึงความเป็นพระโสดาบันได้อย่างไร น่าสนใจมาก และพระสูตรที่ยกมา ก็เป็นบทสนทนาระหว่างพระอริยะแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน น่าสนใจดีนะครับ ว่าจะตายอยู่แล้ว ท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีไม่ได้ห่วงในเวลาของตัวเองเลย แต่กลับมีเมตตา ขอพรจากพระสารีบุตรเพื่อประโยชน์สุขของบุคคลอื่น จริยาของพระโสดาบันจะเป็นเช่นนี้ พรหมวิหาร๔ จะฟุ้งกระจายทวนลมหอมหวนไปทั่ว จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:04:29

ความคิดเห็นที่ 2 ผมก็เห็นว่า สมควรโพสต์ เพราะแต่ละคนก็มีธรรม  ที่เหมาะสมกับตนเอง  ให้เลือกได้หลายระดับในห้องนี้อยู่แล้วครับ จากคุณ : -tak- เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:09:09

ความคิดเห็นที่ 3 คนเราอินทรีย์ บารมี จริต ไม่เท่ากัน พระพุทธองค์ จึงทรง เทศนาให้เหมาะสมกับบุคคลแต่ละประเภท ไม่ผิดหรอกครับ  ที่จะนำธรรมอันละเอียด มาโพสท์ ผมว่าดีครับ จะได้ศึกษาร่วมกัน แต่ธรรมอันปราณีต คนที่จะเข้าใจย่อมต้องมีพื้นฐานมาก่อน หรือเหมาะสมแก่บุคคลนั้นๆ เช่นกระทู้ของคุณ Serene_Angelic ด้านล่าง ผมว่าที่เพื่อนๆ แสดงความคิดเห็นก็ไม่ผิดนะครับ ธรรมอันนั้นเหมาะแก่ผู้ละเรือนแสวงหาความหลุดพ้น สำหรับผู้ครองเรือน ธรรมอื่นของพระศาสดาอาจจะเหมาะสมเหมาะกว่า นำธรรมมาเผยแพร่ ต่อเถอะครับ ผมว่ามีประโยชน์กับเพื่อนๆ มาก ผมก็อ่านหลายๆ บทความ ^^ จากคุณ : สุบรรณภักดิ์ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:35:15

ความคิดเห็นที่ 4 ลางเนื้อ ชอบลางยา จากคุณ : ปัญญาประดิษฐ์ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:40:02

ความคิดเห็นที่ 5 คุณ sirnitfi ตอบได้ดีแล้วค่ะ เห็นด้วยตามนั้น ตรงใจเลย ส่วนที่เพิ่มเติม เราว่าทำได้ อยากจะลงอะไรก็ลงถ้าไม่ผิดกฏของเว็บ การนำข้อความในพระไตรปิฏกมาให้คนอื่นอ่าน ก็เป็นกุศลกรรม ดีตั้งแต่คิด ดีขณะทำ และก็ดีหลังทำด้วย.. แต่ผลจากการนำเสนอนั้น จะมีผู้ที่ชอบหรือไม่ชอบ หรือมีผู้แสดงความเห็นต่างๆ เราก็ต้องรับได้ด้วยค่ะ มันก็มีสองด้านเป็นธรรมดา เราก็พิจารณาว่ารับไหวไหม ถ้ารับไหวก็ตั้งมั่นทำต่อไป ถ้ารับไม่ไหว ก็จัดปรับตามคำแนะนำ หรือจะไม่ทำก็แล้วแต่  คือถ้าตั้งใจจริงที่จะทำก็เรียนรู้ไป แก้ไขไป ปรับปรุงไป เดี๋ยวก็พอดีค่ะ.. มันจะหาจุดพอดีเจอ เราเองน่าจะโดนข้อหาหนักกว่าด้วย เพราะว่าไม่ได้อ้างพระไตรปิฏกเลย เราก็ไม่ได้หวั่นไหวนะ ก็แก้ไขตามเหตุปัจจัย เท่าที่จะรับโหลดไหว.. กระทู้คุณเราไม่ได้อ่านทุกกระทู้ แต่เวลาเห็นขึ้นมา ก็รู้สึกดีเสมอๆ รู้สึกว่าคนนี้มั่นคงมากในการเสนอกระทู้แนวนี้  เราไม่ค่อยชอบอ่านก็จริง(บางทีเวลาน้อย เราไม่ถนัดพระสูตร)  แต่เราชอบธรรม และชอบการกระทำที่เป็นกุศลน่ะ เราโมทนาด้วยค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 14:46:57

ความคิดเห็นที่ 6 อะไรที่เรียกว่าสูงว่าต่ำ ท่านเว่ยหล่างกระทั่งหนังสือยังอ่านไม่ออกครั้งเป็นฆราวาสเพียงฟังเขาสาธยายวัชรสูตรก็แจ้งในธรรม หญิงรับใช้หลังค่อมครั้งพุทธกาลได้ฟังธรรมก็ลุโสดา ในสังสารนี้มีแต่สั่งสมบ่มอินทรีย์เรื่อยไป อย่าหยุดอย่าท้ออย่าถอยอุปมาเหมือนวางกาน้ำบนเตาอย่างไรซะมันก็ต้องเดือด แก้ไขเมื่อ 30 พ.ย. 54 15:01:47 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 15:01:22

ความคิดเห็นที่ 7 ตถาคตเกิดขึ้นในโลกนี้ เป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบโดยพระองค์เอง เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เป็นผู้ไปแล้วด้วยดี เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้สามารถฝึกคนที่ควรฝึก อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า เป็นครูของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ด้วยธรรม เป็นผู้มีความจำเริญ จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ ตถาคตนั้น ทำให้แจ้งซึ่งโลกนี้กับทั้งเทวดา มาร พรหม หมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดาพร้อมทั้งมนุษย์ ด้วยปัญญาอันยิ่งเองแล้ว สอนผู้อื่นให้รู้แจ้งตาม ตถาคตนั้น แสดงธรรมไพเราะในเบื้องต้น ไพเราะในท่ามกลาง ไพเราะในที่สุด ทรงประกาศพรหมจรรย์ คือ แบบแห่งการปฏิบัติอันประเสริฐ  บริสุทธิ์ บริบูรณ์สิ้นเชิง พร้อมทั้งอรรถะ พร้อมทั้งพยัญชนะ ดังนี้. #ม. อุปริ. ๑๔/๑๗/๑๖ ---------------------------------------- ภิกษุทั้งหลาย ! พวกเธอทั้งหลายเป็นผู้ที่เรานำไปแล้วด้วยธรรมนี้  อันเป็นธรรมที่บุคคลจะพึงเห็นได้ด้วยตนเอง (สนฺทิฏฐิโก),  เป็นธรรมให้ผลไม่จำกัดกาล (อกาลิโก),  เป็นธรรมที่ควรเรียกกันมาดู (เอหิปสฺสิโก),  ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว (โอปนยิโก),  อันวิญญูชนจะพึงรู้ได้เฉพาะตน (ปจฺจตฺตํ เวทตพฺโพ วิญฺญูหิ). #สํ. มหาวาร. ๑๙/๔๒๗/๑๔๑๒ ---------------------------------------- สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติตรงแล้ว สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติสมควรแล้ว  ได้แก่บุคคลเหล่านี้ คือ คู่แห่งบุรุษสี่คู่ นับเรียงตัวได้แปดบุรุษ นั่นแหละ คือสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นสงฆ์ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา เป็นสงฆ์ควรแก่สักการะที่เขาจัดไว้ต้อนรับ เป็นสงฆ์ควรรับทักษิณาทาน เป็นสงฆ์ที่บุคคลทั่วไปจะพึงทำอัญชลี เป็นสงฆ์ที่เป็นนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้ #สํ. มหาวาร. ๑๙/๔๒๗/๑๔๑๒ ****************************** อนุโมทนา จขกท ที่บอกต่อคำสอนพระตถาคต ในหลายๆ กระทู้ ผมมีความเห็นว่า...  ธรรมะ(โลกิยะ+โลกุตระ) พระองค์บัญญัติเพื่อมหาชน ส่วนสิกขาบทบัญญัติสำหรับภิกษุ เป็นการดีแล้ว เพราะอานิสงส์แห่งการทรงจำคำพระตถาคต  แทงตลอดแล้วอย่างดีด้วยความเห็น นั้นเป็นไปเพื่อตรัสรู้ในเบื้องหน้า http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11367705/Y11367705.html จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 15:04:33

ความคิดเห็นที่ 8 เราไม่อาจควบคุมความเห็นให้เป็นไปตามใจเราได้ อย่าไปคิดมากครับ บางคนอ่านแล้วก็เฉยๆ บางคนอ่านแล้วก็รู้สึกดี บางคนอ่านแล้วรู้สึกต่อต้าน บางคนอ่านแล้ว และอยากเสริมเพิ่มเติม บางคนอ่านแล้วนำไปปฎิบัติ นานาจิตตังครับ จากคุณ : เดียวก็ตายจากกัน (ไห่) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 15:25:58

ความคิดเห็นที่ 9 ผู้ที่ มีทิฏฐิว่า "สิ่งนั้น. (พระพุทธวจนะที่ตรัสไว้ในพระไตรปิฏก) คือธรรมขั้นสูง". ไม่ควร ให้ชาวบ้านชาวพุทธทั่วไปฟังนั้น ผู้นั้น อาศัย พระพุทธวจนะใด ที่ตรัสไว้ แล้ว ทำให้ ผู้นั้น เสนออย่างนั้น เราๆ ท่านๆ. ควร.  อาศัย กาลามสูตร ตามที่ตรัสไว้.  เป็นเครื่องกรอง ความเห็น. ก่อน "โหวต" ฯ ที่สำคัญ ทุกๆ พระพุทธวจนะ ที่ตรัสฯ ล้วนเนื่องกับ ที่ตรัสว่า.   "ก่อนก็ดี.  เดี่๋ยวนี้ ก็ดี ตถาคตบัญญัติสอน. แต่เรื่อง ทุกข์ กับ ความดับสนิท แห่งทุกข์ (ทั้งๆ ที่ยังไม่ตายเข้าโลงด้วย มั๊ง). เท่านั้น อีกพระสูตรตรัสว่า ...ว่าโดยย่อ. อุปาทานขันธ์ เป็นตัวทุกข์(อริยสัจ ที่ มีสามัญลักษณะ.  ทุกขตา ตามพระไตรลักษณ์ด้วย) สรุป ศึกษาพระพุทธวจนะแปลไทย เพียงพอ จะไม่เกิด ทิฏฐิ ดังกล่าว จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิม (F=9b) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 15:50:56

ความคิดเห็นที่ 10 สโลแกนพันทิป .....  เพื่อสังคมออนไลน์คุณภาพ ดังนั้น.  ใครที่ เสนอ เช่นนั้น.    ก็สมควร พิจารณา.  ว่า.   สอดคล้องกับ "เพื่อสังคมออนไลน์คุณภาพ". หรือไม่ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิม (F=9b) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 15:55:08

ความคิดเห็นที่ 11 ก็ได้อ่านพระไตรปิฎก จากกระทู้ที่ห้องศาสนาค่ะ   อยากจะหามาอ่านเป็นเล่มบ้างเหมือนกัน  แต่ก็หนามาก ท่านสอนไว้มากมาย  ท้ออยู่เหมือนกัน  ...ว่าจะอ่านได้จบหรือไม่  คิดว่าอ่านจากกระทู้ก็ง่ายดีค่ะ และธรรมที่นำมาแสดง เห็นว่าดีแล้ว  จะได้เจริญปัญญายิ่ง ๆ ขึ้นไป จากคุณ : sunnyorchids เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 15:58:23

ความคิดเห็นที่ 12 เราสรุปว่า ผู้ที่เข้ามาอ่าน  จะเป็นผู้เลือกเองว่า  กระทู้นั้น เหมาะสำหรับเค้าในเวลานั้นหรือเปล่า บางกระทู้ พูดเรื่องเมตตา แต่ในเวลานั้น เค้าอาจจะเพิ่งสูญเสียญาติ การสอนเรื่องความไม่เที่้ยงของสังขาร จะเหมาะสม บางกระทู้ พูดเรื่องกำเนิดโลก  แต่คนอ่านคนนั้น อาจจะกำลังอกหัก บางกระทู้  พูดเรื่องสมาบัติ 8  แต่คนอ่านคนนั้น กำลังเครียดเพราะถูกโกง ผู้อ่าน จะเป็นผู้บอกใจตนเอง  ว่า กาละนั้น  เหมาะสมที่จะอ่านกระทู้นั้นหรือไม่   เพราะเวปบอร์ด ไม่ได้ตั้งอยู่ในสถานการณ์ใดสถานการณ์หนึ่ง  บ้านแต่ละหลัง  มีคนแต่ละคนที่อารมณ์  ความคิดต่างกัน บางที  กระทู้ของเรา  อาจจะมีคนที่คิดจะบวชแถวปทุมธานีอ่านอยู่   อาจจะมีเณรที่ชัยภูมิ แอบใช้คอมพิวเตอร์หลวงพี่อ่านอยู่ เป็นต้น จริงไหมคะ ในเมื่อผู้อ่าน มีทุกระดับ ธรรมะที่ควรให้อ่าน ก็ควรมีทุกระดับ   ในขณะที่ทุกท่านโพสท์ ทุกท่านก็ไม่ทราบว่า ใครมาอ่านบ้าง  การมีความหลากหลายให้เลือก และีการมีอิสระในการให้ และรับ  แม้ผู้ให้จะเลือกคนผู้รับไม่ได้  แต่ผู้รับย่อมเลือกได้ว่าตนจะรับหรือไม่   ดีกว่า มีผู้รับ  แต่เขาต้องรอว่า   ทำไมไม่มีใครให้อะไรเลย เรายังเชื่อว่า อิฐทุกก้อน  ทำให้บ้านเป็นบ้านค่ะ จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 16:08:56

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณทุกท่านมากนะคะ แต่เชื่อไหม  เราอยากจะบอกว่า การโพสท์ของเรา ไม่ใช่เกิดเพราะเรานำสิ่งที่ตัวเองไม่เข้าใจมาลง แต่เป็นเพราะ่ว่าเราอ่านหรือเรานึก ๆ อยู่แล้ว "อื้ม ใช่ !" อารมณ์นี้ ที่ทำให้เราคิดว่า "ใช่จริง ๆ ด้วย เพื่อน ๆ มาดูกันสิ" อารมณ์ประมาณนึกถึงคำว่า "โอปนยิโก - ควรน้อมเข้ามาในตน" คือพอเมื่อคิดเรื่องนั้น ๆ ออกแล้ว  เหมือนอยากจะบอกกับโลก เข้ามาดูสิ  เป็นแบบนี้จริง ๆ ด้วยนะ มาดูกันว่าเราเห็นอะไร  แล้วเราไม่ได้เห็นเปล่า ๆ นะ มีที่อ้างด้วยนะ ประมาณนี้ค่ะ สำหรับเราเอง เราก็ครองเรือน เช้าตื่นมาเล่นกับแมว บ่าย ๆ ทำกับข้าว เย็นกินขนมจีนหน้ารามฯ แต่สิ่งที่เราคิดในฐานะของคฤหัสถ์สำหรับเราเองก็เป็นคฤหัสถ์ที่คิดในมุมนี้ เราเชื่อว่า แม้เราจะมองไม่เห็น แต่คงมีคฤหัสถ์อีกหลายท่านที่รู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เมื่อครองฆราวาสธรรมครบถ้วนแล้ว  ยังมีสิ่งที่ต้องทำต่อไป " เราได้เห็นแล้ว เพราะอุบาสกเหล่านั้น ไม่รู้ธรรมในพระพุทธศาสนานี้แน่แท้ แม้ถึงอย่างนั้นก็ได้กล่าวว่า กามทั้งหลายไม่เที่ยง แต่กำลังญาณเพื่อจะตัดราคะของอุบาสกเหล่านั้น ไม่มี เพราะฉะนั้น อุบาสก เหล่านั้นจึงติดอยู่ในบุตรภรรยาและในทรัพย์" อิสิทินนเถรคาถา           http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=5917&Z=5924&pagebreak=0 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=291 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 16:20:22

ความคิดเห็นที่ 14 อย่างเราอ่านหรือฟังธรรมชั้นสูงไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่เนื่องจากภูมิยังต่ำ แต่เราก็ยังอยากจะอ่านจะได้ฟังบ้างเลย บางทีไม่เข้าใจก็ฟังไปก่อน เข้ามาห้องนี้ก็อ่านไปเรื่อยๆ จากบางคำที่...อะไรเนี่ย ก็เกิดการค้นคว้า สิ่งที่ได้คือ มันก็เก็บเล็กผสมน้อย เกิดเป็นการพัฒนาขึ้นมา จขกท. ไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ จากคุณ : หมูห้อย เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 16:49:29

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนแรกจะโหวต ไม่ควร แต่ติดตรงที่บอกว่าเป็นพระค่อยฟังซึ่งไม่ตรงกับความคิดของผม พออ่านเนื้อหาจึงเข้าใจว่าการโพสข้อความในที่นี้ ก็จะกด สมควร แต่พอไปอ่านชื่อกระทู้ก็คิดว่าไม่สมควร เลยยังไม่ได้โหวต ขอโหวตอื่นๆ คือไม่ควรนำธรรมะชั้นสูงไปพูดให้คนที่เขาไม่สนใจฟัง เพราะ เขาไม่เข้าใจหรอก และอาจจะเข้าใจผิดๆ และปรามาสเอาได้ เหมือน หลายๆเหตุการณ์ในอดีต เช่น มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช กล่าวว่าสันโดษทำให้ประเทศไม่เจริญ ซึ่งเป็นเพราะไม่เข้าใจหลักธรรมที่ถูกต้อง ผมเห็นว่าธรรมควรกล่าวกับบุคคลในแต่ละขั้นแตกต่างกัน ถ้าคนที่ไม่เคยสนใจศาสนาพุทธมาก่อนเลยก็ยังไม่ควรพูดธรรมะลึกซึ้งให้ฟัง ควรเอาที่เขาเข้าใจได้ก่อน แต่ถ้าเป็นผู้สนใจแล้วเปิดให้เต็มที่เถิด เช่นเดียวกับผู้ที่มาอ่านในห้องศาสนาผมว่าก็ต้องเป็นผู้ใจอยู่บ้างจึงควรที่จะเปิดเผยออกมาเถิด จากคุณ : ศาลาลอยน้ำ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 16:59:42

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ Serene_Angelic   ลองหัดยั้งเรื่องที่จะเอามาลงดูบ้างสิครับ ผมเองก็มีเรื่องอยากจะโพสต์เยอะ แต่ผมจะยั้ง เอาไปคิดหลายๆวัน ไอ้อาการอยากจะบอก อยากจะเล่ามันมีจริงๆ แต่ผมจะยั้งไว้ ลองดูสิว่า ถ้าไม่รีบโพสต์มันจะเป็นยังไงบ้าง ดูอาการของจิตตัวเอง สบายใจดี จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 17:47:22

ความคิดเห็นที่ 17 ที่สำคัญคือ ทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 18:07:06

ความคิดเห็นที่ 18 ก็แค่ ทำแล้ว (โพสกระทู้) ยินดี ที่ ใคร หรือ อะไร มา ชม และ ตำหนิ ได้ ผม ก็ อนุโมทนาแล้วครับ ----------------- เขา คง จะ มี พรหมวิหาร สูง นะครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 19:09:35

ความคิดเห็นที่ 19 ลองเลือกเฟ้นธรรมให้เข้ากับสภาพจิตใจคนฟัง สภาพจิตใจเราดูครับ  ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งได้รับประโยชน์แน่นอน จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 19:58:04

ความคิดเห็นที่ 20 ผมเข้าใจว่า การบอกต่อคำสอนของพระตถาคต ผู้เป็นอรหันตสัมมาสัมพุทธะ ------------------------------ เป็นผู้ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบโดยพระองค์เอง เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เป็นผู้ไปแล้วด้วยดี เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้สามารถฝึกคนที่ควรฝึก อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า เป็นครูของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ด้วยธรรม เป็นผู้มีความจำเริญ จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ ตถาคตนั้น ทำให้แจ้งซึ่งโลกนี้กับทั้งเทวดา มาร พรหม หมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์ เทวดาพร้อมทั้งมนุษย์ ด้วยปัญญาอันยิ่งเองแล้ว สอนผู้อื่นให้รู้แจ้งตาม ตถาคตนั้น แสดงธรรมไพเราะในเบื้องต้น ไพเราะในท่ามกลาง ไพเราะในที่สุด ทรงประกาศพรหมจรรย์ คือ แบบแห่งการปฏิบัติอันประเสริฐ  บริสุทธิ์ บริบูรณ์สิ้นเชิง พร้อมทั้งอรรถะ พร้อมทั้งพยัญชนะ ดังนี้. ------------------------------ เป็นอนุสาสนีย์ปาฏิหาริย์ จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 20:58:42

ความคิดเห็นที่ 21 พุทธศาสนาจะมีคำสอนอยู่ ๒ ระดับ คือ   ๑. ระดับพื้นฐาน หรือ ธรรมดา หรือ ศีลธรรม ซึ่งเป็นคำสอนง่ายๆหรือสำเร็จรูปที่ไม่ต้องใช้การคิดพิจารณามากก็สามารถนำเอาหลักศีลธรรมนี้ไปปฏิบัติได้ทันที โดยศีลธรรมจะเป็นหลักที่สอนให้ละเว้นการทำความชั่ว และสอนให้ทำแต่ความดี โดยมีผลเป็นความสุขสงบทั้งของส่วนบุคคลและสังคม รวมทั้งยังสามารถทำให้โลกมีสันติภาพได้อีกด้วย ซึ่งคำสอนระดับศีลธรรมนี้ยังไม่ใช่คำสอนที่เป็นแก่นแท้หรือหัวใจของพุทธศาสนา ศีลธรรมนี้จะเอาไว้สอนคนที่มีความรู้ด้านวิทยาศาสตร์น้อย อย่างเช่น ชาวบ้านทั่วๆไปหรือเด็กๆ ซึ่งคำสอนระดับศีลธรรมของพุทธศาสนาในปัจจุบัน จะมีคำสอนของศาสนาพราหมณ์ มาผสมหรือปะปนอยู่ด้วยอย่างมากมายโดยชาวพุทธไม่รู้ตัว ซึ่งคำสอนของศาสนาพราหมณ์ที่สำคัญ ที่เข้ามาผสมอยู่ในคำสอนของพุทธศาสนาระดับศีลธรรมนั้น ก็ได้แก่คำสอนเรื่อง “วิญญาณเวียนว่ายตายเกิด” อย่างเช่น คำสอนที่ว่า ถ้าทำความดีเมื่อตายไปแล้วก็จะได้ขึ้นสวรรค์ที่อยู่บนฟ้า แต่ถ้าทำความชั่วเมื่อตายไปแล้วก็จะตกนรกที่อยู่ใต้ดิน รวมทั้งเรื่อง ผี เทวดา นางฟ้า เป็นต้น อีกด้วย ๒. ระดับสูง หรือ ลึกซึ้ง ซึ่งเป็นคำสอนที่ลึกซึ้ง ที่ต้องใช้เหตุผลในการคิดพิจารณาอย่างมาก และจัดเป็นคำสอนที่เป็นแก่นแท้หรือหัวใจของพุทธศาสนา โดยคำสอนระดับสูงนี้ จะเป็นคำสอนเรื่อง “การปฏิบัติเพื่อไม่ให้จิตใจของเรามีความทุกข์ (ที่เรียกว่าอริยสัจ ๔) โดยใช้หลักวิทยาศาสตร์” ซึ่งคำสอนระดับสูงนี้ เราไม่สามารถที่จะรู้จักอย่างถูกต้องได้เพียงแค่การอ่านจากตำรามา หรือฟังจากคนอื่นมาเท่านั้น แต่จะรู้จักอย่างถูกต้องได้ด้วยการคิดพิจาณาด้วยเหตุด้วยผล จนเกิดความเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง และมีการทดลองปฏิบัติ จนเกิดความเห็นแจ้งด้วยจิตของเราเอง (หรือที่เรียกว่ามีดวงตาเห็นธรรม) เท่านั้น   คำสอนระดับสูงนี้จะเอาไว้สอนเฉพาะ คนที่มีปัญญา หรือคนที่มีความรู้ด้านวิทยาศาสตร์เท่านั้น จะไม่สอนบุคคลระดับชาวบ้านทั่วๆไป เพราะมันสูงเกินสติปัญญาที่เขาจะรับได้ โดยคำสอนระดับสูงนี้จะไม่มีความงมงายมาปะปนอยู่ด้วยอย่างเด็ดขาด คือจะไม่มีเรื่องวิญญาณเวียนว่ายตายเกิด หรือเรื่องนรกใต้ดิน สวรรค์บนฟ้า รวมทั้งเรื่อง ผี เทวดา นางฟ้า เป็นต้น อย่างที่มีอยู่ในคำสอนระดับศีลธรรม จากหนังสือ "ฉันคืออะไร? จาก www.whatami.net จากคุณ : What am I? เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 21:46:19

ความคิดเห็นที่ 22 ผมได้รับประโยชน์ในบางกระทู้ของคุณSerene_Angelic มากครับ ที่ต้องตอบว่าบางกระทู้เพราะว่าเป็นสิ่งที่ผมสนใจ แต่ในบางกระทู้ที่ผมยังไม่อยากศึกษารายละเอียดมากนักผมก็เฉยๆ แต่ก็อนุโมทนาด้วยอยู่ดี จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 22:02:16

ความคิดเห็นที่ 23 เราเป็นปุถุชนกิเลสหนามาก แต่เราชอบอ่านค่ะ รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง แต่พออ่านแล้วรู้สึกปลงได้ค่ะ เวลาทุกข์ใจเรื่องอะไรแล้วมาอ่าน ก็จะรู้สึกดีขึ้นค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : aquanat เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 22:17:01

ความคิดเห็นที่ 24 จริงครับ คห 16 ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่า อะไร อาการที่ อยากจะบอก อยากจะให้รู้ ไม่แน่ใจว่าเป็น อุปกิเลศ รึป่าว  ลองค้นๆ ดูละกัน แต่เหมือนเคยได้ยินว่าเป็น อุปกิเลศ ที่ต้องตรวจพิจารณา เพราะไม่งั้นจะติด จากคุณ : เดียวก็ตายจากกัน (ไห่) เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 22:19:22

ความคิดเห็นที่ 25 ควร เพราะ พระ ก็เคยเป็นคนธรรมดามาก่อนครับ จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 23:37:05

ความคิดเห็นที่ 26 ถึงเวลาพระอาทิตย์ก็ส่องแสง ถึงเวลาดอกบัวก็บาน ธรรมะของพระพุทธเจ้าเปรียบเหมือนดวงตะวันฉายแสง เมื่อมีดอกบัวที่พร้อมบานก็จะบานเองครับ โพสท์ไปเถิดครับ อย่าไปกลัวเสียงบ่นว่าแดดร้อนเกินไปของใครบางคนเลยครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 54 23:52:55

ความคิดเห็นที่ 27 ถึงมีดอกบัวเหล่าที่สี่บนโลกมาก แต่เหล่าที่หนึ่งก็ยังมี เพราะดอกบัวเหล่าที่หนึ่ง สอง และสาม ยังมีอยู่ แม้จะหนึ่งในล้าน ดอกบัวสามเหล่านั้น  รู้ว่าเราทำอะไร แล้วพวกเค้า ก็รอข้อความเหล่านี้อยู่ เมื่อพระพุทธเจ้าทรงจะเริ่มตัดสินใจไม่แสดงธรรม   ท้่าวมหาพรหมทูลอาราธนา ด้วยให้เหตุผลว่า "คนที่ยังฟังรู้เรื่อง  ยังมีอยู่้ ขอให้พระพุทธเจ้าทรงอย่าทิ้งพวกเค้า" หนังสือ  ตัวของหนังสือเอง  เรียกคนมาอ่านไม่ได้  แต่คนอ่านจะเดินเข้าไปหาหนังสือที่ตนเองอยากอ่านเอง " ความคิดเห็นที่ 16     คุณ Serene_Angelic   ลองหัดยั้งเรื่องที่จะเอามาลงดูบ้างสิครับ ผมเองก็มีเรื่องอยากจะโพสต์เยอะ แต่ผมจะยั้ง เอาไปคิดหลายๆวัน ไอ้อาการอยากจะบอก อยากจะเล่ามันมีจริงๆ แต่ผมจะยั้งไว้ ลองดูสิว่า ถ้าไม่รีบโพสต์มันจะเป็นยังไงบ้าง ดูอาการของจิตตัวเอง สบายใจดี จากคุณ : sirnitfi " มีคนส่งข้อความมาหาเรา  บอกกับเราว่า  ข้อความของเรา ไดัช่วยเค้าไว้ ถ้าเราช้าไป  เค้าไม่ได้เข้ามาอ่านวันนั้น  มันคงสายไป   ใครจะรับผิดชอบหากมีคนเข้าโรงพยาบาล เพราะเครียด เพราะทุกข์  เราไม่รับผิดชอบตรงนี้ค่ะ  เราถือว่า การช่วย ยิ่งเร็ว ยิิ่่งควร่ทำ และการที่เราใช้คำว่า "อยาก" นั้น ไม่ได้หมายความว่า จิตใจของเราออกไปเป็นกิเลสบังคับใคร แต่เราใช้เพื่ออุปมา "ฉันทะ" ที่ห้ามได้  ว่า เหตุผลอะไร เราถึงทำลงไป ถามว่า วันนี้เราออกจากเวปบอร์ดแล้วอยู่คนเดียว ทำได้ไหม ? ่ทำได้   แต่เรานึกถึงตัวเองสมัยก่อน  สมัยที่เรายังหลงทาง  เราเคยได้รับจากคนที่ทำแบบเรามาช่วยเรา  เราไม่เคยรู้ธรรมะมาก่อน  ก็มีคนมาลง ทำให้เราจากวันว่าง ๆ ไม่มีอะไรเข้าไปดู ไปอ่้่าน ได้โตขึ้น นี้เป็นเวลาที่เราต้องตอบแทนค่ะ จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 13:16:46

ความคิดเห็นที่ 28 ยกตัวอย่างเมื่อวาน  เพราะอะไรเราถึงโำพสท์เรื่องคู่ครองกับความสะบักสะบอม เป็นเหตุผลของเรา จากที่เรานั่งอยู่ แล้วเราขอสารภาพว่า เรากำลังคิดถึงใครบางคนจนไม่สบายใจ  จากนั้นเราก็คิดถึงธรรมะเรื่องความไม่เที่ยง เรื่องสังขาร ว่าเป็นทุกข์ พอเราพิจารณาไปเรื่อย ๆ ว่า อื้ม จริงด้วย สังขารเรา เดี๋ยวปวด เดี๋ยวหิว  เดี๋ยวแก่  เดี๋ยวเป็นโรค  เราเองนั่งนาน ๆ ก็เมื่อย ต้องยืน ยืนนาน ๆ ก็เมื่อย ต้องนั่ง นั่งแล้วเพลีย ต้องนอน นอนแ้ล้วปวดหลัง ต้องพลิก  แค่อิริยาบถ 4 ธรรมดา ก็เหมือนปลาที่ดิ้นไปมาในที่น้ำแห้ง แล้วคู่ล่ะ  ถ้าเรามีคู่ เค้าจะไม่เป็นแบบเราหรือ ? เราถามตัวเอง คิดเหตุผลว่า เราต้องการเค้าเพราะเราอยากมีความสุข  แต่เค้าก็มีกายสังขารที่ใช้ไม่ได้เลย  เหมือนกัน  เท่ากับว่า สังขารของเราทุกข์  สังขารของเค้าก็ทุกข์ จิตของเราวิ่งไปต่อว่า อ้าว  ถ้าสังขารของเราทุกข์  ของเค้าทุกข์  ถ้าอยู่ด้วยกัน  มันจะเป็นความสุขเพิ่มขึ้น ได้เหรอ ? ตรรกะเราวิ่งมาทันที บอกว่า  "ดูเหตุผลสิ ไม่ใช่แล้วเห็นมั้ย" ถ้าอย่างนั้น  การได้คู่ครองมา  เท่ากับได้สังขารเพิ่มอีก 1   เมื่อสังขารเป็นทุกข์  การได้สังขารเพิ่มมา ก็เท่ากับได้ทุกข์มา  แล้วสิ่งที่เราฝันมาว่า เราอยากได้ความสุขจากเค้า  มันเป็นความสุขจากอะไร  มันเป็นทุกข์ไม่ใช่หรอ ? ใช่   ใช่จริง ๆ ด้วย ใช่่ โห  ทำไมเราคิดไม่ถึงเลยนะ แล้วครู่นึง  จิตเราเหมือนดีดตัวเองออกมาจากจุดที่เครียด  จิตของเราเลิกคั้นว่า ต้องได้ ๆ กลายมาเป็น  "เบาัจังเลย  เราไม่ได้อยากได้อยากมีเหมือนเมื่อครู่นี้แล้ว" "เอาล่ะ  ในเมื่อเมื่อครู่นี้เราเครียดขนาดนี้  แต่พอเราคิดเรื่องนี้ออก  เราสบายใจจังเลย....อื้ม  ถ้ามีใครเครียดแบบเรา แล้วคิดออกแบบเรา... ....เค้าคงหมดทุกข์นะ เอาเลย....  ลองบอกเค้า  เธอคิดไ้ด้เรื่องนี้แล้วสบายใจ  จะมีคนที่ึคิดได้แล้วสบายใจแบบเธอ" แล้วเราก็เริ่มจับแป้นพิมพ์ค่ะ จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 13:27:49

ความคิดเห็นที่ 29 คุณเดียวก็ตายจากกัน (ไห่) เป็นอุปกิเลสตัวหนึ่งครับ ส่วนคุณSerene_Angelic คุณไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตใครครับ นอกจากตัวคุณเอง คนทุกๆคนก็เหมือนกันครับ ยามปกติไม่มีเรื่องอะไรทำไมไม่แสวงหาธรรมละครับ เรื่องการปล่อยวาง ในพระพุทธศาสนามีมานานแล้ว ศาสนาพุทธไม่ใช่ของแปลกหน้าในสังคมไทย ทำไมเขาไม่ศึกษากันหนอ..? ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณครับ ผมเองก็อยากจะบอกเรื่องนั้นเรื่องนี้ เยอะมาก สิ่งที่คุณคิดนะดีแล้วครับ ส่วนผมเองผมก็ยั้งไว้หลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ผมยังไม่รู้ไม่เห็นอย่างแจ่มแจ้ง เช่น ผมอยากจะบอกคุณว่า ให้พิจารณา ภาษิต อัตตนา โจทยัตตานัง อยู่เสมอๆ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 15:45:10

ความคิดเห็นที่ 30 ธรรมะ  ที่ไม่ควรรู้่  ไม่มีในโลก ถามว่า ควรรู้ธรรมะตอนไหน ? ตอบว่า ควรรู้  ตอนที่ไม่รู้ จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 16:49:00

ความคิดเห็นที่ 31   หากเดาไม่ผิด กระทู้นี้ น่าจะเป็นผล   ติดพันมาจากกระทู้ ตามลิงค์ ข่างล่าง  ใช่ไหมครับ  (ผมแค่เดานะ) http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11400148/Y11400148.html แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 54 03:22:41 จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 03:00:29

ความคิดเห็นที่ 32    ความคิดเห็นที่ 24 (คุณไห่) และ ความเห็นที่ 29 (คุณ sirnitfi)   ที่สงสัยว่า น่าจะเป็น วิปัสนูปกิเลส  ตัวหนึ่ง?.... ผมเห็นด้วยนะครับ แต่ผมเห็นว่า น่าจะไม่ใช่ตัวเดียว น่าจะเป็น "อย่างน้อย ๒ ตัว" ขึ้นไปนะ  คือตัวที่ชื่อว่า "ปีติ" และ "ญาณ" ดังจะนำมาแสดงย่อ ๆ ต่อไปนี้........(หากผิดพลาดประการใด ก็ขอเชิญผู้รู้ได้โปรดพิจารณา แก้ไข หรือ เพิ่มเติม)                    ..........................................................   อุปกิเลส๑๐แห่งวิปัสสนา มี ๑๐  ข้อ แต่จะยกมาเพียง ๒ ข้อ ที่อาจจะเกี่ยวเนื่องกับ ลักษณะ-อาการของท่านเจ้าของกระทู้ ในขณะนี้เท่านั้น คือ                   ปีติ - ความอิ่มใจ    ความอิ่มเอิบ ซาบซ่าน อันเกิดขึ้นทั้งต่อกายและใจอันได้จากการศึกษาและปฏิบัติ  ปีติมีอยู่ ๕ แบบซึ่งก่อให้เกิดความอัศจรรย์ ความสุข ความสบาย ความพิศวง พึงพอใจ หรือ ลุ่มหลง แปลกใจ    ทําให้หลงใหลอยู่ในเวทนาของสังขารขันธ์ชนิดนี้ว่าเป็นของดีของวิเศษ โดยลืมตัวเพราะอวิชชาความไม่รู้ว่าเป็นธรรมชาติธรรมดาๆ อันพึงเกิดแก่ผู้ปฏิบัติถูกต้องทั่วๆไปเป็นธรรมดา  จึงเกิดการติดเพลิน      สิ่งนี้เป็นเพียงแค่ทางผ่านของฌานสมาธิ อันบังเกิดแก่ทุกผู้นาม ทุกเผ่าพันธ์ ทุกชาติ ทุกศาสนา อันมีมาแต่ก่อนพุทธกาลเสียอีก ( ติดปีติ-สุข )  ทำให้เกิดอาการที่เรียกกันว่า ติดปีติ  กล่าวคือ มีอาการจิตส่งไปภายในตน ไปคอยจ้องเสพความอิ่มเอิบต่างๆเสมอๆอยู่เนืองๆทั้โดยรู้ตัวและโดยไม่รู้ตัว                      ญาณ - ความรู้หรือปัญญา      แต่ญาณในวิปัสสนูปกิเลสหมายถึงเป็นมิจฉาญาณนั่นเอง  (ยังไม่ได้หมายความว่า จะมีญาณวิเศษใด ๆ นะ) คือเป็นความรู้หรือความเข้าใจแบบผิดๆ เป็นเพียงความรู้สึกว่าตนเองมีภูมิรู้ภูมิธรรมหรือความรู้ความเข้าใจสิ่งต่างๆหรือธรรมต่างๆแจ่มแจ้งดีแล้ว ถูกต้องถ่องแท้แล้ว  หรือเกิดจาก....   นามนิมิต  (คือวามคิดหรือความรู้ที่ผุดแสดงขึ้นในใจ อันเกิดแต่ใจหรือสัญญาของตนเองเป็นสำคัญ มิได้เกิดแต่ปัญญาหรือเป็นไปตามหลักเหตุผล)   เสียงนิมิต (เสียงที่ผุดขึ้นได้ยินแก่เขา อันเกิดแต่ใจหรือสัญญาของเขาเองเป็นสำคัญ)    แต่เกิดแต่ความเข้าไม่ถูกต้องหรือมิจฉาญาณ แล้วน้อมเชื่อด้วยอธิโมกข์      ดังนั้นเมื่อคิดว่ามีความรู้ความเข้าใจจากมิจฉาญาณดังกล่าว จึงทำให้เข้าใจผิด  หรือคิดว่าได้มรรคผลใดแล้ว จึงทําให้เกิดทิฏฐิ ไม่รับฟังความคิดความเห็นจากผู้รู้หรือผู้อื่นที่แนะนําข้อผิดพลาดได้ เพราะหลงคิดและเข้าใจไปว่าตนเองเข้าใจถูกต้องแล้วอย่างแรงกล้าด้วยอธิโมกข์ นั่นเอง,    เมื่อผู้ใดพูดก็โกรธหรือไม่รับฟังไปพิจารณา แล้วยังไปต่อยอดความไม่พอใจ หรือความโกรธนั้น ดดยประการต่าง ๆ มากขึ้นอีก ทําให้การเจริญวิปัสสนาในธรรมต้องสะดุดหยุดชงักไปโดยไม่รู้ตัว     และเพราะญาณความเข้าใจนั้นไม่ถูกต้อง อันยิ่งทำให้การปฏิบัติผิดไปจากแนวทางและจุดมุ่งหมายอันคือนิโรธ  อันมักเกิดขึ้นเป็นประจําในการปฏิบัติ,  ไปยึดติดแต่ปัญญาความรู้ความเข้าใจ(ญาณ ที่ผิด ๆ หรือมิจฉาญาณ) ที่เกิดขึ้นจนขาดการปฏิบัติ,      หรือเมื่อญาณความเข้าใจนั้นไม่ถูกต้องและไปยึดปฏิบัติตามเข้าจึงเกิดการออกนอกลู่นอกทางเป็นโทษโดยไม่รู้ตัวด้วยอวิชชา   ทำให้เกิดอาการติดผู้รู้ หรือมิจฉาญาณ คือยึดมั่นเชื่อถือในความเชื่อหรือปัญญาที่เกิดขึ้นอย่างผิดๆขาดปัญญา และเป็นอย่างงมงายถอนตัวไม่ขึ้น     ปล. ยกตัวอย่างมาให้ดู เพียง ๒ ข้อนะครับ ส่วนข้ออื่น ๆ อีก ๘ ข้อ ก็ลองไปหาดูนะครับ  ท่านเจ้าของกระทู้ กำลังเป็นผู้เริ่มมีความสนใจศึกษาธรรมะ ก็คงหาได้ไม่ยากนัก  และหวังว่า หากศึกษาให้ถ่องแท้ และพินิจพิจารณา ให้ดี ๆ โดยลด ทิฏฐิ มานะ และความขุ่นหมองใจ เอาไว้ก่อน ก็จะเกิดประโยชน์ มากทีเดียว แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 54 03:19:32 แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 54 03:18:31 จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 03:15:18

ความคิดเห็นที่ 33 ตอบ เหมือนความคิดเห็นที่22 คุณ รวดเดียว เพิ่มตรง เข้าใจเหตุการณ์ของการตั้งกระทู้ การมีเนื้ัอคู่ ทั้งที่ยังเกิดแก่เจ็บตาย ต่างฝ่ายต่างก็สะบักสะบอม แล้วครับ ผมก็เคยเขียนกระทู้นะ  แต่ก็มีคำว่าพิจารณาเพิ่มอยู่ตลอดกับตัวเอง  รับความเห็นที่พัฒนาตัวไปอีกเรื่อยๆ การเขียนกระทู้บางทีเราก็เป็นฝ่ายได้รับประโยชน์กลับมาใส่ตัว ผมยังได้คำนี้เลย  นอบน้อมถ่อมตน  สังโยชน์ จากคุณ : แสวงหาปัญญา เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 16:01:49

ความคิดเห็นที่ 34 ที่จริงการแสดงธรรมตามพระไตรปิฎก ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรอยู่แล้ว เพราะไม่ว่าจะเป็นธรรมชั้นสูงหรือเบื้องต้น ก็ใช่ว่าเราจะรู้ทั่วถึงธรรมนััน โดยปกติหากเป็นพระ ก็ต้องฝึกเทศนาเรื่องราวในพระไตรปิฎกให้ญาติโยมฟัง แล้วเราไม่ได้มีญาณที่จะรู้ว่าใครเหมาะสมกับเรื่องใด โดยทั่วไปจึงแสดงรวม ๆ ที่เห็นว่าน่าสนใจและเหมาะกับญาติโยมในระดับหนึ่ง ส่วนใครจะมีสติปัญญาเข้าใจธรรมแค่ไหนอย่างไร ก็เป็นเรื่องของญาติโยมเอง ที่จะไปจำกัดว่าอันไหนสูงเกินไป คงจะวัดกันได้ยาก ตราบที่ญาติโยมยังทนฟังได้ ก็ต้องเทศนากันไป แต่ถ้าจะให้ดี ก็ควรดูว่าใครเหมาะสมกับธรรมไหน เพราะบางทีคนบางคนมีเรื่องเศร้าใจมา เราไปเทศนาเรื่องพระนิพพาน ขี้คร้านจะยิ่งเศร้าหนัก เพราะฉะนั้น แบบนี้ก็ต้องนำธรรมอะไรที่ทำให้คลายความเศร้าได้ก่อน แล้วค่อยดูว่าเขาสนใจอะไรแค่ไหน จึงค่อยว่ากันต่อไป แต่สำหรับการแสดงธรรมในที่สาธารณะ เห็นว่าสามารถยกมาได้ตามที่เห็นว่าดี เพราะผู้อ่านผู้ฟังก็มีหลากหลาย สติปัญญาต่าง ๆ กันไป คงจะเอาใจทุกคนได้ยาก ที่ควรระวังก็เรื่องความเห็นส่วนตัว ต้องไม่ให้สับสนปนกับสิ่งที่ยกมามากไป โดยเฉพาะในธรรมใด ๆ ที่เรายังไม่เคยรู้แจ้งด้วยตนเองมาก่อน จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 22:02:07

ความคิดเห็นที่ 35 แต่สำหรับการแสดงธรรมในที่สาธารณะ เห็นว่าสามารถยกมาได้ตามที่เห็นว่าดี เพราะผู้อ่านผู้ฟังก็มีหลากหลาย สติปัญญาต่าง ๆ กันไป คงจะเอาใจทุกคนได้ยาก ที่ควรระวังก็เรื่องความเห็นส่วนตัว ต้องไม่ให้สับสนปนกับสิ่งที่ยกมามากไป โดยเฉพาะในธรรมใด ๆ ที่เรายังไม่เคยรู้แจ้งด้วยตนเองมาก่อน จากคุณ : พักผ่อน จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 16 ธ.ค. 54 21:59:29