ไม่มีคำพูดหรือประโยคใดที่สามารถจะบรรยายความยิ่งใหญ่ของท่านนบีมูฮัมหมัดได้ มันเป็นความยิ่งใหญ่ที่มีอยู่ ทุกเวลา ทุกสถานที่ และตลอดไป..

มันเป็นความยิ่งใหญ่ที่สิงสถิตย์แนบแน่นอยู่ในหัวใจทุกดวง...ชีวิตทุกชีวิต.. รู้สึกและรับรู้ได้ทั้งใกล้และไกล...

เป็นความยิ่งใหญ่ที่เป็นที่ยอมรับของทั้งมิตรและศัตรู...

เขาคือ ศาสดามูฮัมหมัด ผู้ซึ่งเพรียบพร้อมด้วยจริยวัตร และมารยาทที่งดงาม..หาที่เปรียบมิได้..

เป็นความสูงส่งที่ไม่มีใครสูงส่งเท่า...เพรียบพร้อมด้วยความคิดที่สมบูรณ์... ความเห็นที่แตกฉาน...และความคิดที่ถูกต้อง...

เป็นผู้ที่มีความโอบอ้อมอารีอย่างที่สุด..ยิ่งกว่าลมที่พัดพาความร่มเย็น มาสู่เรา..

เป็นผู้ให้ที่ไม่เคยกลัวความจน...เป็นผู้ที่นอนอยู่บนเสื่อผืนหมอนใบ..ใช้ชีวิต อย่างสมถะ..ถ่อมตน..

เป็นผู้เสียสละเป็นผู้ให้ที่ไม่เคยเก็บสิ่งใดไว้เลย...

เป็นผู้กล่าวว่า "จงให้เถิด โอ้บิลาล..และจงอย่ากลัวว่าพระเจ้าจะตอบแทนเจ้าอย่างน้อย..."

ใจกว้าง..จนไม่มีใครใจกว้างเท่า...สุภาพนอบน้อม..จนไม่มีใครสุภาพ เท่า...

ให้อภัยคนพาล..แนะนำสั่งสอน..ท่านภูมิใจในการพิชิตแต่ถึงกระนั้นยังได้กล่าวแก่บรรดาเชลยของท่านว่า "จงไปเถิด..พวกเจ้าเป็นอิสระ"

ท่านถ่อมตนจนไม่มีผู้ใดเสมอเหมือน..คลุกคลีทั้งเศรษฐีทั้งยาจก..เคียงข้างคนเฒ่า คนชราหญิงแก่แม่ม่าย..

ท่านเคยเดินไปยังที่ที่ซึ่งไกลออกไปจากเมืองเพียงเพื่อช่วยเหลือคนใช้ธรรมดาคนหนึ่ง...ถึงแม้ตำแหน่งทียิ่งใหญ่ของท่านแต่ท่านไม่เคยทำตัวว่าแตกต่างจากบรรดาสหายของท่านเลย..

ท่านเป็นคนง่ายๆนอบน้อมถ่อมตน...ในระหว่างสองสิ่งท่านจะเลือกสิ่งที่ง่ายกว่าถ้าสิ่งนั้นไม่เป็นที่ต้องห้าม...แต่ กระนั้นในเรื่องสัจธรรมความถูกต้องแล้วท่านจะเป็นคนที่เข้มแข็ง เอาจริงเอาจังเสมอ...

ท่านไม่เคยโกรธเพื่อตัวท่านเอง แต่เพื่ออัลลอฮฺ..เมื่อใดที่ข้อห้ามของอัลลอฮฺถูกละเมิดไม่มีอะไรมาขัดขวางความโกรธของท่านได้ จนใบหน้าของท่านแดงกล่ำเสมือนหนึ่งเม็ดทับทิม...

ท่านกล้าหาญกว่าใครทั้งมวล..ความมุ่งมั่นที่ท่านมีไม่มีใครเทียบได้...เผชิญหน้ากับ ศัตรูด้วยความยืนหยัดมั่นคงอดทน...คลุกฝุ่น..และกล่าวว่า "ฉันคือนบีมิใช่หลอกลวง..ฉันคือลูกหลานอับดุลมุฏฏอลิบ…"

คำพูดของท่านนั้นสุภาพฉะฉาน ไม่มีใครเสมอเหมือน....ท่านร้อยเรียงประโยคของท่านอย่างชัดเจนปราศจากข้อสงสัย..ถูกต้องบริสุทธิ์..สัจจริง.. ยุติธรรมเป็นที่สุดเวลาตัดสิน

เป็นกลางเสมอเมื่อมีข้อขัดแย้ง...ท่านลงโทษถึงแม้คนที่ใกล้ชิดที่สุด..และ กล่าวสาบานว่า " ถ้าแม้ฟาตีมะหบุตรีมูฮัมหมัดขโมยแล้วฉันจะตัดมือของนางเอง"

ท่านมีจิตใจที่บริสุทธิ์เป็นที่สุด..มีหัวใจที่สูงส่ง..หัวใจของท่านมีแต่อัลลอฮฺ..รักพระองค์ที่สุด

ท่านให้สิทธิแก่เจ้าของสิทธิเสมอ..สิทธิของอัลลอฮฺ..สิทธิของภรรยา..สิทธิของการเผยแพร่..ครบถ้วนสมบูรณ์..ไม่มีขาด..ไม่มีตก..ไม่มีบกพร่อง..

สมถะเป็นที่สุดกับเรื่องดุนยา..กินของที่มี..ไม่เคยปฎิเสธสิ่งได้มา..ไม่เคยเรียกร้องสิ่งที่ไม่มี..ท่านนอนบนเสื่อ..บน หนัง..บนกรวด..บนดิน..บนทราย..

ท่านเห็นใจคนลำบากเป็นที่สุด...เมตตาบรรดาคนลำบากยากจน...ความเมตตา สงสารของท่าน นั้นได้ไปยังมนุษย์ และสัตว์..และได้กล่าวเตือนบรรดาสหายของท่านว่า "ผู้หญิงคนหนึ่งต้องตกนรกเพราะแมว ตัวหนึ่งซึ่งหล่อนได้ขังไว้ โดยไม่ยอมให้อาหารมัน และไม่ยอมปล่อยให้มันได้เสาะหาอาหารเอง"

ถ้าหากสมมุติว่าท่านนบีไม่มีบุญคุณใดนอกจากการที่เขาเป็นสื่อกลางใน การนำฮิดายะห์ จากฟากฟ้ามายังโลก และนำกุรอ่าน มายังจักรวาลแค่นั้นก็เป็นพระคุณและความดีที่จักรวาลนี้ไม่อาจปฏิเสธได้ และเป็นบุญคุณที่มนุษยชาติไม่อาจตอบแทนได้..และเป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่อาจทดแทนบุญ คุณแพ้เพียง เสี้ยวหนึ่งได้..

นั่นเป็นส่วนหนึ่งในรัสมีแห่งความเป็นนบี...เป็นแสงสว่างจากตะเกียงแห่งมูฮัมหมัดอันบริสุทธิ์.. แท้จริงแล้วมันเป็นสิ่งที่เกินจะบรรยายได้ด้วยคำพูด...มีรายละเอียดที่เกินจะกล่าวถึงได้..ณ ที่นี้..

ลองถามประวัติศาสตร์สิ..แล้วจะรู้ว่าไม่มีผู้ใดที่จะยิ่งใหญ่เทียบเท่า ท่านนบีมูฮัมหมัด..เพราะ ท่านนั้นปราศจากความผิดใด...อยู่เหนือข้อบกพร่องต่างๆ...ตำแหน่งของท่านนั้นยิ่งใหญ่ เกินที่ข้อ บกพร่องจะเอื้อมถึง...

เชคมุฮัมมัด บินซอและฮฺ อัลมุนัจญิด...เขียน
อัดนาน นาแซ...แปล

http://www.baanmuslimah.com