ความคิดเห็นที่ 1 ต้องท่องไว้ว่า "ตอบด้วยความเมตตา ตอบตามที่รู้ และปล่อยวางทันที" อีกอันหนึ่งที่ทำให้วางอุเบกขาได้คือ "อย่าคิดว่าสิ่งนี้เท่านั้นที่จริง..สิ่งอื่นปล่าว" จากคุณ : KONICHIWA เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 10:49:51

ความคิดเห็นที่ 2            เขามีส่วนเลวบ้างช่างหัวเขา        จงเลือกเอาส่วนดีเขามีอยู่ เป็นประโยชน์โลกบ้างยังน่าดู                 ส่วนที่ชั่วอย่าไปรู้ของเขาเลย จะหาคนมีดีโดยส่วนเดียว                      อย่ามัวเที่ยวค้นหาสหายเอ๋ย เหมือนเพียรหาหนวดเต่าตายเปล่าเลย      ฝึกให้เคยมองแต่ดีมีคุณจริง ไม่ควรฟุ้งฟื้นฝอยหาตะเข็บ             ถ้าเผลอมันกัดเจ็บจะยุ่งขิง เสียเวลาไม่คุ้มค่าควรประวิง            ทุกทุกสิ่งมองแต่ดีมีอยู่พอฯ เห็นเขาดีเลวบ้างช่างหัวเขา            มองตัวเรามีเลวบ้างอย่างเขาไหม จะนินทาริษยาเขาทำไม                รีบแก้ไขชั่วของเราให้เบาบาง มองเขาชั่วมันมาชั่วที่ตัวเรา            ชั่วของเขาเพิ่มให้เราไม่รู้สร่าง มองแต่ดีชั่วของเราค่อยเพลาบาง        เพราะอาจขนางที่เขามีดีกว่าเรา ถ้ามองดีของตัวต้องระวัง                มักจะพลั้งเกินงามด้วยความเขลา ให้ตัวดีจนเกินดีมีแต่เงา                เอาจริงเข้าก็เปล่าเราหมดดี... มองแต่แง่ดีเถิดฯ...พระพุทธทาสภิกขุ จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 11:07:46

ความคิดเห็นที่ 3 คนนวมินทร์โกรธและหมั่นไส้คุณโขตานมากเหรอคะ? เป็นคำถามเฉยๆ อยากรู้ว่าคิดอะไรอยู่แค่นั้น จากคุณ : monkeypim เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 12:34:00

ความคิดเห็นที่ 4 ^ ^ คุณคิดดูว่าอยู่ๆมีคนมาด่าคุณว่าโง่โดยไม่มีเหตุอันควรว่านี่คุณโกรธไหม...คิดว่าตัวเองเก่งอยู่คนเดียวในบอรด์นี้...ทั้งๆที่จริงแล้วก็ไม่เท่าไร...นึกจะด่าใครก็ด่า...ผมไม่ใช่ลูกเขานี่จะได้ว่าได้ด่ากันตามอำเภอใจ... จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 12:44:54

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ได้หมั่นไส้ ไม่ได้อิจฉา...สักนิด...แค่ไม่ชอบที่มันคิดจะว่าไครก็ว่า คิดจะด่าใครก็ด่า...แค่นั้นครับ.. จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 12:46:48

ความคิดเห็นที่ 6 "เทคนิคการป้องกันไม่ให้จิตของนักปฏิบัติ เกิดการปรุงแต่งในขณะโต้ตอบกระทู้ควรทำเช่นไร" ไม่ให้จิตปรุงแต่ง... การปรุงแต่งมันเป็นเรื่องของขันธ์ ๕ อยู่แล้ว ที่เขาเรียกว่า สังขาร ที่นี่คือกระดานความคิดเห็น ก็เพียบไปด้วยสิ่งปรุงแต่งอยู่แล้ว เราจะป้องกันตัวเราเองหรือป้องกันบุคคลอื่น? แน่นอนว่าเราป้องกันบุคคลอื่นไม่ได้ เราก็ควรจะสนใจตัวเอง แต่อย่างที่บอกว่าเมื่อมีอะไรมากระทบจิต จิตก็ปรุงแต่ง มันเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าอยากทำให้มันพิเศษ ก็คือการปล่อยวาง อ่านแล้วก็เฉยเสีย ฟังก็เฉยเสีย อันนี้อาจจะยากไปหน่อย เพราะว่าจิตต้องได้รับการฝึกอย่างดีที่จะเฉย อย่างโลกีย์วิสัย ก็ใช้กำลังของฌานสมาบัติมาข่มจิตใจ แต่มันก็ไม่แน่นัก เผลอเมื่อไหร่ก็ลุกเป็นไฟเหมือนกัน แต่ถ้าโลกุตรวิสัย ผมเองก็ลำบากที่จะตอบ เพราะผมยังไม่ได้ ว่ากันตามตำราปริยัติที่พยายามจะทำตามอยู่ ก็คือใช้กำลังจิตข่มใจให้สงบ เช่น สูดลมหายใจลึกๆ ถอนหายใจยาวๆ แล้วก็พิจารณาดูตามความเป็นจริง เขาด่าเรา เราจะดีหรือจะเลว จะโง่หรือฉลาด อยู่ที่เขาด่าหรือเปล่า? อันนี้เป็นเบสิคพื้นฐานในการใช้ในการพิจารณา ถ้าสูงไปอีกหน่อยก็ใช้ไตรลักษณ์ นั่นคือ คำด่านั้น มันก็จบไปแล้ว ที่มันยังกระทบชิ่งในใจเราอยู่ เพราะเราไปขังมันไว้ เราทบทวนคำด่าของเราเองใช่มั้ย? ถ้าสูงไปอีกก็ดูทุกข์ของอริยสัจ ซึ่งก็ต้องลองไปหาอ่านดูในสัจจบรรพในมหาสติปัฏฐานสูตร เช่น การที่เขาด่าเรานี่ ไม่ใช่ความผิดของใคร มันเป็นที่ตัวเราเองที่เกิดมาให้เขาด่า ฟังอย่างนี้อาจจะแปลกๆ แต่ถ้าลองพิจารณาต่อว่า ก็ในเมื่อชาติที่แล้ว ถ้าเราตัดสินใจจะไปนิพพานซะ ชาตินี้ก็ต้องเกิดมาให้เขาด่า คนเราเกิดมามีหรือที่จะไม่โดนด่า ขนาดพระพุทธเจ้ายังโดนด่า มีคนที่ดีกว่าเราเยอะแยะที่โดนด่า การโดนด่านี่มันเรื่องธรรมดา เช่น ผมตอบกระทู้นี้ ไม่แน่ผมก็อาจจะโดนด่า ซึ่งพอผมเข้ามาอ่าน ผมก็ต้องใช้วิธีที่ผมอธิบายไปข้างบนอย่างนี้แหละครับ มีเพื่อนสมาชิกเข้ามาเห็นผมโดนด่า ส่งข้อความมาให้กำลังใจ ผมก็ขอบคุณ แต่ผมก็โดนด่าจนชินแล้วครับ เพราะอะไร .. ก็เกิดมาเพื่อโดนด่า มันก็ต้องโดนด่าสิีครับ บุคคลผู้ไม่โดนด่ามีหรือในโลกนี้ ปรุงแต่งก็ปรุงแต่งไป ถ้ายังไม่ใช่พระอริยเจ้าก็ปรุงแต่งให้มันเป็นกุศล และมุ่งเข้าหาอริยมรรคครับ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 15:30:56

ความคิดเห็นที่ 7 #4 ถ้าคิดในมุมนั้นผมก็ไม่แปลกใจถ้าจะมีอีกหลายๆคนที่คิดกับคุณนวมินทร์เหมือนที่คุณนวมินทร์คิดกับคุณโขตานล่ะครับ ตอบกระทู้สักนิด จะทำได้ถ้าไม่มีมิจฉาทิฐิ เช่น รู้ว่าทำแบบนี้แล้วคนจะคิดว่าเราโกรธหรือไม่พอใจใครแต่จริงๆเราไม่ได้เป็นแบบนั้นหรอก ที่ตอบไปเพราะอยากทดสอบดูว่าเค้าจะมองออกไหม อันนี้ก็คงจะมาจากมิจฉาทิฐิได้เหมือนกัน จากคุณ : Windows X เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 20:25:30

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ ถ้าเป็นการแสดงความเห็นด้วยเจตนาบริสุทธก็อนุโมทนา....เชิญตามสบายครับ จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 20:43:22

ความคิดเห็นที่ 9 เราไม่รู้หรอก ว่าคุณกับโขตานมีเรื่องอะไรกัน เลยถาม ไม่ได้ตามอ่านหรือเป็นแฟนใครเป็นพิเศษ อ่านความเห็นแต่ไม่ได้มานั่งมองว่าใครเป็นคนเขียนเสมอไป แต่เราว่ามันง่ายกว่ามากเลย ถ้าคุณไม่ต้องไปสนใจเค้า เค้าพูดมาแล้ว มันก็จบไปแ้ล้ว แต่คุณก็เก็บมาเป็นอารมณ์ตามจ้องจะระบายอารมณ์กับเค้ามันก็ไม่จบซะที เค้าไม่ใช่พ่อหรืออะไรใครก็ไม่เห็นต้องแคร์เลยนี่คะ ก็คิดซะว่าเค้าเป็นเด็กอัตตาสูงจนบังปัญญา อวดเก่ง สร้างภาพเก่งแต่เน่าในซะจนไม่มีค่าให้ต้องใส่ใจก็สิ้นเรื่อง เพราะต่อปากต่อคำต่อไป ก็เห็นแต่จะมีแต่คุณนี่ล่ะที่เจ็บใจ ไม่เ็ห็นโขตานจะรู้สึกอะไรกับคุณเลย ขาดทุนฝ่ายเดียวนะคะเนี่ย เวลาเราเจอคนน่าเพลียก็ปลอบใจตัวเองงี้ล่ะคะ แป๊บเดียวก็หายโกรธแล้ว เลยขออนุญาตให้คำแนะนำเพื่อความสบายใจของคุณค่ะ จากคุณ : monkeypim เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 21:49:30

ความคิดเห็นที่ 10 เทคนิคการป้องกันไม่ให้จิตของนักปฏิบัติเกิดการปรุงแต่งในขณะโต้ตอบกระทู้ควรทำเช่นไร. *********************** ตอบกระทู้ต้องปรุงแต่งอยู่แล้ว คุณตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะต้องการระบายความโกรธและน้อยใจคุณโขตานมากกว่า ไม่ทราบว่าคุณมีเรื่องอะไรกันมาก่อนนะคะ แต่คุณโขตานเขาไม่สนใจใยดีคุณเลย ยิ่งทำให้คุณน้อยใจเข้าไปอีก คุณไม่ค่อยมีคนให้กิ๊ฟ แต่คุณโขตานมีคนให้กิ๊ฟเยอะ(สรรเสริญ) นี่เป็นข้อเปรียบเทียบในสังคม ว่าทำไมคนไม่ชอบเรา แต่ชอบคุณโขตาน เรามีอะไรที่ต้องปรับปรุงตัวเองหรือไม่ ลองวางใจให้เป็นกลาง มองดูข้อบกพร่องของเรา สำรวจตัวเราเองบ้าง คุณจะด่าดิฉันก็ได้ ที่แนะนำคุณเช่นนี้ แต่ดิฉันก็จะยอมรับคำด่า และขออโหสิกรรมให้คุณ คิดเสียว่าคุณเป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายคนหนึ่ง ถ้ามันจะด่าเราก่อนมันตาย หรือก่อนเราตาย ก็แล้วแต่มันเถอะ เดี๋ยวก็ไม่ได้เจอกันแล้ว จากคุณ : จางปาง เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 22:24:13

ความคิดเห็นที่ 12 ฟังคุณ monkeypim เทศนาเรื่องอัตตาอ่านแล้ว เกิดปัญญาว่าถ้าคนเรามีอัตตามากแล้ว จะมีเมตตาจิตได้อย่างไร อย่างเช่นบ้านตนเองน้ำก็ท่วมแล้ว จะขวนขวายไปช่วยคนน้ำท่วมคนอื่นทำไมแต่่ถ้าคนมีอัตตาน้อย อาจคิดว่าบ้านเราแค่มิดชั้นล่างคนอื่นเขามิดหลังคาน่าเห็นใจกว่า เพราะเขาจะอยู่กันอย่างไรก็สงสารเมตตาคนที่ลำบากกว่าได้ เรื่องนี้สอนให้เราเห็นความสัมพันธ์เรื่องเมตตากับอัตตา ถ้าอัตตามากเมตตาก็น้อยจึงเป็นไปไม่ได้ที่คนมีอัตตามาก จะมีเมตตามากด้วยคงไม่ได้แน่ ดังนั้นถ้าใครที่มีอัตตามาก ที่คิดว่าตนเองพวกตนเองไม่เคยผิดหรือคนที่เราเคารพนับถือไม่เคยทำผิด ถ้ามีฑิฐิแบบนี้ก็ไม่น่าจะเป็นผู้ที่จะเจริญเมตตาจิตได้ จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 22:37:17

ความคิดเห็นที่ 13 ^ ^ ชี้แจงคุณคนกรุงธนนิดนะคะ เราแนะนำคุณคนนวมินทร์แบบนี้ ไม่ใช่เพราะเราคิดว่าคุณโขตานเป็นอย่างที่เราว่านะคะ เพียงแต่บางทีจะบอกให้คนอื่นใช้เมตตาก็อาจไม่ได้ผลกับทุกคน ทุกกรณี ธรรมชาิติมนุษย์ย่อมเข้าข้างตัวเองและชอบฟังอะไรที่ตัวเองอยากฟัง ถ้าใช้เหตุและเมตตาไม่ได้ ง่ายที่สุดก็ต้องพูดให้เค้าฟังในสิ่งที่เค้าอยากฟังเพื่อพาไปสู่จุดมุ่งหมาย(ที่ดี) ในกรณีนี้เราก็เลยแนะนำอย่างนี้ไปค่ะ จุดมุ่งหมายก็เพื่อให้ตัดตอนโมหะให้ได้ชั่วคราวเท่านั้นเอง มันไม่ใช่คำแนะนำที่ถูกต้องที่สุด เพราะถ้าคิดอย่างนี้บ่อยๆ ก็จะเข้าข้างตัวเองจนอัตตาล้นไปอีก แค่หวังว่าคุณคนนวมินทร์จะเลิกนำมาใส่ใจ นานไปคลายความโกรธลงและลืมไปได้เองค่ะ ^_^' คนกรุงธน กับ คนนวมินทร์ ชื่อช่างเหมาะอยู่ในกระทู้เดียวกันดีเหลือเกิน *คหสต. เราว่าอัตตากับเมตตาอยู่คนละส่วนนะคะ เห็นมาแล้วทั้งคนอัตตาเยอะ อีโก้แรงแต่ก็อุปถัมป์หลายชีวิตด้วยความเต็มใจก็มี ประเภทปากร้าย ห้ามขัดฉัน แต่ชอบให้ก็มี หรือมีคนประเภทยังไงก็ได้ รับฟัง หัวอ่อน แต่ไม่เคยควักกระเป๋า หรือมีน้ำใจช่วยใครเลย ก็มีเช่นกัน คนเป็นพันๆ ล้าน ย่อมต้อง random นิสัยใจคอกันได้ไม่ซ้ำแน่นอนค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 54 23:21:04 จากคุณ : monkeypim เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 23:16:22

ความคิดเห็นที่ 14 เรียนคุณ monkeypim ส่วนใหญ่ผมชอบเข้ามาอ่านความเห็นมากกว่าครับนานๆ จะโพสทีตอนมีมุมมองใหม่เข้ามาในหัววันนี้ได้เห็นคำว่าอัตตาสูงเท่านั้นครับ ในคห.ของคุณไม่เกี่ยวกับเรื่องคุณโขตานดอกนะครับ เพราะผมก็เพิ่งให้กิฟเธอมาหยกๆบางครั้งเพียงแค่คำหรือข้อความสั้นๆ ก็เท่าให้เราตีโจทย์ที่ค้างในใจมานานแตกได้บ่อยไปครับ เมื่อเห็นคำว่าอัตตาสูงทำให้คิดถึงเรื่องเมตตาในพระพุทธศาสนาที่พระพุทธองค์ทรงสอนเรื่องความไม่มีอยู่ของอัตตาเคยได้ยินไหมครับว่าพระเจ้าของทุกศาสนาล้วนมีเมตตาทุกพระองค์แต่ด้วยความมีอัตตาของพระเจ้าเเละสาวกที่เชื่อ ในความมีอยู่ของอัตตาและความรักในพระเจ้าและการพยายามปกป้องพระเจ้า ด้วยสงครามศาสนาที่ยาวนานกว่าการรบเอาดินแดนกันเสียอีก สำหรับคนปากร้ายใจดีโมโหก็แว๊บเดียวอย่างนี้อัตตาต่ำครับ ถ้าไม่มีอัตตาก็โกรธไม่ได้แล้วครับและในโลกของความเป็นจริง ไม่มีใครทำอะไรได้ถูกต้องไปหมดดอกครับ อย่างพระพุทธองค์ก็มิได้ทำอะไรถูกไปหมดเหมือนกัน ถ้าไม่เชื่อลองไปถามคนที่เขาไม่นับถือดูสิครับ..อย่างน้อย ท่านก็ทำไม่ถูกกับความของเชื่อเขาแล้วครับ จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 00:28:37

ความคิดเห็นที่ 15 ต้องขอขอบคุณทุกๆความเห็นที่เข้ามาแนะนำนะครับ...ยืนยันว่าสำหรับผมนั้น...ตอนโดนโขตานด่า ใหม่ๆยอมรับว่าได้เกิดโทสะขึ้นจริง...หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยโมหะ..และตอนนี้ก็กำลัง...พยาบาท...อยู่ครับ...แสดงสภาวะธรรมให้เห็นกันจะๆเลย....แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นยังตามจิตทันนะครับ..คือยังรู้ทันจิต.... และถ้าทุกท่านถามว่าเอ้าเมื่อรู้ทันแล้วทำไมยังทำ....พฤติกรรมของโขตานก็เหมือนกันกับคนที่ชอบลวนลามจับก้นผู้หญิงบนรถไฟฟ้านั่นแหละครับ....ถ้ามามัวแต่คิดว่า..ช่างเขาเถอะ..เดี๋ยวก็ลงและก็แยกย้ายกันไปไม่ได้เจอกันอีก..ปล่อยให้เขาขยำไปให้พอใจเถอะ...คิดเสียว่าทำบุญ...ถ้าทุกคนคิดแบบนี้..เท่ากับปล่อยให้คนชั่วลอยนวลนะสิครับ... ย่ามใจ...ไม่มีใครว่า....กรณีอย่างผมนี่ถ้าเปรียปกับพฤติกรรมนี้ก็คือ....โดนจับกันปั๊ปหันมาตบทันที....แล้วก็บอกมันว่า ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก..มันไม่ดีนะ... คนว่าผมทำอย่างนี้แล้วผิดเหรอ..อัตตาสูงเหรอ..ไม่มีเมตตาเหรอ...ไม่รู้จักอภัยเหรอ...ไม่มั้ง...คนแบบนี้สำหรับผมเจอที่ไหนต้องเรียกมาตบที่นั่น...อย่างนี้จึงจะถูก... สังคมดีไม่มีขาย..ต้องช่วยกัน... จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 09:00:34

ความคิดเห็นที่ 16 ตอบคุณจางปาง... เทคนิคการป้องกันไม่ให้จิตของนักปฏิบัติเกิดการปรุงแต่งในขณะโต้ตอบกระทู้ควรทำเช่นไร. *********************** ตอบกระทู้ต้องปรุงแต่งอยู่แล้ว คุณตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะต้องการระบายความโกรธและน้อยใจคุณโขตานมากกว่า ไม่ทราบว่าคุณมีเรื่องอะไรกันมาก่อนนะคะ แต่คุณโขตานเขาไม่สนใจใยดีคุณเลย ยิ่งทำให้คุณน้อยใจเข้าไปอีก คุณไม่ค่อยมีคนให้กิ๊ฟ แต่คุณโขตานมีคนให้กิ๊ฟเยอะ(สรรเสริญ) นี่เป็นข้อเปรียบเทียบในสังคม ว่าทำไมคนไม่ชอบเรา แต่ชอบคุณโขตาน เรามีอะไรที่ต้องปรับปรุงตัวเองหรือไม่ ลองวางใจให้เป็นกลาง มองดูข้อบกพร่องของเรา สำรวจตัวเราเองบ้าง คุณจะด่าดิฉันก็ได้ ที่แนะนำคุณเช่นนี้ แต่ดิฉันก็จะยอมรับคำด่า และขออโหสิกรรมให้คุณ คิดเสียว่าคุณเป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายคนหนึ่ง ถ้ามันจะด่าเราก่อนมันตาย หรือก่อนเราตาย ก็แล้วแต่มันเถอะ เดี๋ยวก็ไม่ได้เจอกันแล้ว จากคุณ : จางปาง   เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 54 22:24:13     ................................................ กระทู้คุณนี่ มีอคตินะ...รู้ทันจิตรึปล่าว....พูดมาแบบนี้เหมือนกับคนที่เอานำกรดสาดหน้าคนอื่นแล้วยืนรอให้ตพรวจจับงั้นแหละ...ไม่ใช่ครับ..ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดเลย...ผมพูดไว้ชัดเจนแล้วว่า...ไม่ได้หมั่นไส้...ไม่ได้อิจฉา...แต่มีโทสะ..โมหะ...และ..พยายบาท...ซึ่งทั้งโทสะ...และโมหะ...มันเกิดและดับไปแล้ว..เหลือแต่พยายาบาทเท่านั้น...จึงต้องมาขอความเห็นว่าจะโพสยังไงให้ปราศจากสิ่งเหล่านี้... อยากบอกทุกท่านที่อยู่ในที่นี่ว่าผมเข้ามาพูดคุยในห้องนี้...ไม่ได้ต้องการเพื่อนครับ...เพราะถ้าต้องการเพื่อน..ผมคงไปเล่นกระทู้อื่นๆ...บอรด์อื่นๆ..ดังนั้น ใครจะรักใครชอบใครนับถือใครในห้องนี้....ไม่มีความหมายกับผมเลยสักนิด....คุณจะรู้สึกกับผมอย่างไรก็ได้...เพราะการแสดงตัวตนมันเป็นแค่ล๊อกอิน...คนนวมินทร์เท่านั้น...ไม่ใช่ผมตัวผม...ถึงแม้ว่าใช่ตัวผม..มันก็ไม่ใช่ผม...มันเป็นใครก็ไม่รู้... ตอนผมเล่นอยู่..รดน...มีเพื่อนอยู่คนนึง...ตอนโพสกระทู้..ห้าวหาญมาก...คนจริง ไม่เกรงกลัวใคร...มีเรื่องฟ้องร้องเรื่องการโพสกระทู้พาดพิงอยู่หลายครั้ง....นัดเจอกันไปนอกบอรด์เพื่อไปร่วมชุมนุม....ตัวจริง..มันช่างต่างกับลักษณะการโพสอย่างสิ้นเชิง...เป็นคนเรียบร้อยมาก..ตัวเล็กๆ..ที่สำคัญ เป็นผู้หญิง....เจอกันครั้งแรก...ขนาดว่าต้องอุทานออกมาเลยว่า..นี่นะหรือ...ล๊อกอินนามว่า......งง..ครับ จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 09:18:09

ความคิดเห็นที่ 17 สรุปว่าถ้ามองเคส..โขตานด้วยจิตลำเอียงเข้าข้างมีอคติ...ก็จะมองว่า..ปากร้ายใจดี...ผู้ใหญ่สอนเด็ก...โมโหแล้วก็หาย...และอีกมุมมองก็คือ...ไอ้พวกโรคจิต...เห็นสาวๆก็เกืดอารมณ์ อยากระบายอารมณ์...แต่ต้องเลือกว่าจะระบายกับใคร อย่างกระทู้ที่ผมแตกประเดนมา...วิวาทะกับท่านจอมยุทธ...เซนเถรวาทฯ...แต่ไม่กล้าด่า...เลยแค่บ่นๆเซ็งเป็ด....แต่ถ้าเป็นผม..มันคงจะใช้คำว่า..อีเดียต...มันเป็นอย่างนี้..นิสัยโขตาน..จอมกะล่อน...มันเลือกคนด่า...อย่างนี้เจอที่ไหนต้องเรียกมาตบที่นั่น....ไม่ได้เป็นการระบายอารมณ์นะครับ.... เขาเรียกว่าเจอคนชั่วต้องเรียกมาสั่งสอน...สังคมดีๆไม่มีขาย..ต้องช่วยกันครับ..... จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 09:26:13

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนผมเล่นอยู่..รดน...มีเพื่อนอยู่คนนึง...ตอนโพสกระทู้..ห้าวหาญมาก...คนจริง ไม่เกรงกลัวใคร...มีเรื่องฟ้องร้องเรื่องการโพสกระทู้พาดพิงอยู่หลายครั้ง....นัดเจอกันไปนอกบอรด์เพื่อไปร่วมชุมนุม....ตัวจริง..มันช่างต่างกับลักษณะการโพสอย่างสิ้นเชิง...เป็นคนเรียบร้อยมาก..ตัวเล็กๆ..ที่สำคัญ เป็นผู้หญิง....เจอกันครั้งแรก...ขนาดว่าต้องอุทานออกมาเลยว่า..นี่นะหรือ...ล๊อกอินนามว่า......งง..ครับ ************************* ขอบคุณค่ะ จะจำไว้เผื่อเจอตัวจริงของโขตาน จะได้ไม่อุทานออกมาว่า นี่นะหรือ ล๊อกอินนามว่า ..โขตาน..ที่หมอนั่นว่าด่าเก่งและชั่ว จากคุณ : จางปาง เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 12:07:02

ความคิดเห็นที่ 19 ^ ^ คำว่าชั่วไม่เคยด่าครับ...โขตานไม่ได้เป็นขนาดนั้น....ที่ผมว่าคือจอมกะล่อน จอมแถ.... จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 17:11:06

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นกำลังใจให้คุณคนนวมินทร์หายพยาบาทคุณโขตานนะคะ :) พยาบาท  แค่อ่านก็รู้สึกว่าคำนี้มันมีรังสีของความไม่เป็นสุข ถ้ามีใจคิดพยาบาทอยู่ ใจคงร้อน เป็นทุกข์ เพราะคิดหาแต่วิธีจะเอาคืน เอาเวลาอ่านธรรมะให้ใจร่มเย็นดีกว่านะคะ จากคุณ : อ้วนดีนะ เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 21:49:38

ความคิดเห็นที่ 21 เขาเรียกว่าเจอคนชั่วต้องเรียกมาสั่งสอน...สังคมดีๆไม่มีขาย..ต้องช่วยกันครับ..... ********************************************** คำว่าชั่วไม่เคยด่าครับ...โขตานไม่ได้เป็นขนาดนั้น....ที่ผมว่าคือจอมกะล่อน จอมแถ.... ************************************************ อ้าว...ถ้างั้นก็ต้องขอโทษคุณ ที่เข้าใจคุณผิด เห็นประโยคต่อเนื่องกัน นึกว่าหมายถึงคุณโขตาน ค่อยดีหน่อย  อย่างน้อยคุณก็ยังเห็นข้อดีของคุณโขตาน เพราะยังไม่ได้ด่าว่าแกชั่ว ถ้าคุณจะดีกว่าคุณโขตานก็ตรงที่ไม่ได้แถนะคะ จากคุณ : จางปาง เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 54 22:05:32

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณความเห็นที่21ครับ... ถ้าโขตานไม่ตอบโต้ผมสักหน่อยมันก็ลดลงไปเองครับ...เพราะเป็นความพยายบาทเรื่องเล็กน้อยไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร...แต่รู้สึกแค่ไม่อยากให้เขาย่ามใจ..ลำพองใจ..ทำนองนี้ครับ..ไม่มีอะไรมาก....อยากให้เขาให้เกียรติกันและกันบ้าง...คนไม่รู้ก็อย่าไปดูถูกเขา..ช่วยสอนเขาพูดกันดีๆๆ..โขตานก็จะได้บุญด้วย...นี่อะไรรู้จักกันรึก็ปล่าว..มาว่า มาด่ากันเหมือนเป็นลูกเป็นเต้า..น่าเกลียดจัง... จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 54 08:46:04

ความคิดเห็นที่ 23 ส่วนความเห็นคุณจางปาง...ขอตอบหน่อยนะครับ. ...ที่บอกว่าเจอคนชั่วต้องเรียกมาตบสั่งสอนนั้นคือเป็นการ...อย่าปล่อยให้คนชั่วลอยนวลทำนองนี้..เดี๋ยวมันย่ามใจ..ไปทำกับคนอื่นอีก...มันเป็นเวิบ์(verb)เป็นกริยาครับ....ไม่ใช่คำนาม...ไม่ได้บอกว่าโขตานชั่ว...เหมือนกับเจอคนโรคจิต..แล้วก็เงียบๆไว้ช่างมันเถอะ...เดี๋ยวก็ไม่ได้เจอกันอีก มันก็จะย่ามใจ...ไปทำกับคนอื่นๆอีก...ต้องตบทันที..เจอที่ไหนก็เรียกมาตบ..อย่าปล่อยไว้....แบบว่าสังคมดีต้องช่วยกัน.. แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 54 08:59:06 จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 54 08:54:11

ความคิดเห็นที่ 24 ครับกระทู้คงไม่มีใครเข้ามาแล้ว...ดังนั้นจึงขอปิดกระทู้เสียดีกว่านะครับ...ทุกท่านจะได้ไม่ต้องคอยเข้ามาดูเสียเวลา... สำหรับผมนั้นผมคิดว่า....การโพสกระทู้โดยไม่ต้องการโทสะโมหะก็คงเป็นเหมือนความเห็นที่1 นั่นแหละดีที่สุด....แต่โดยมากแล้วเหตุมักจะเกิดตอน...มีใครคนใดคนหนึ่งเริ่มพูดจา..ออกนอกทาง...นอกเรื่องดูถูกผู้ร่วมสนทนา...ว่าด้อยกว่า...สู้ตนไม่ได้..จึงยกปัญญาตนขึ้นข่มเพื่อนร่วมสนทนา...ว่า ของฉันถูกคนเดียว..ของเธอ..ผิด..และในบางครั้งการสนทนากันก็มักจะ..ปิดใจ..ปิดสมองไม่ยอมรับฟังความเห็นผู้อื่นบ้างว่าเขาคิดยังไง....(ซึ่งอันนี้ผมก็เป็น)... สรุปว่า..ถ้าอยากให้สังคมห้องศาสนาดีขึ้นกว่านี้..ผู้โพสกระทู้..และผู้ตอบกระทู้...ควรที่จะ.. 1     ให้เกียรติผู้ร่วมสนทนา 2     อย่าดูถูกผู้ร่วมสนทนาด้วยถ้อยคำเช่น..ไปศึกษามาใหม่..กบในกะลา...สำนักไหนเนี่ย..ฯลฯ..คำเหล่านี้ควรหลีกเลี่ยง 3     ผู้อาวุโสน้อยควรให้การเคารพผู้อาวุโสมาก...ผู้อาวุโสมากควรมีจิตเมตตาช่วยเหลือเสมอ.. 4     การตอบกระทู้ถ้าเป็นความเห็นส่วนตัวควรชี้แจงให้ชัดเจน...ว่าต้องใช้พิจารณญาณ 5     ฝึกลดละเลิกความเป็นตัวกูของกูลงเสียอย่าไปติดยึดกับล๊อคอิน...เช่นผมนี่ใครจะมองยังไงผมไม่สนเพราะผมไม่มีอัตตา....คนนวมินทร์...โยนทิ้งเปลี่ยนใหม่ได้ทันที...ถ้าล๊อคอินโดยไม่ต้องพิมพิ์ชื่อได้ยิ่งดี....สบายใจ อย่างนี้เป็นต้นผมว่าถ้าทุกท่านทำได้เช่นนี้รับรองว่าห้องศาสนาจะน่าเข้ามาสิงสถิตย์มากกว่าเดิมมากทีเดียว....ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาร่วมสนทนาครับ....สวัสดี จากคุณ : คนนวมินทร์ เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 54 21:06:53