ความคิดเห็นที่ 1 อะไรคือ ใบไม้ในกำมือ??           เมื่อชาวพุทธพูดถึง ใบไม้ในกำมือ  ก็จะหมายถึงเนื้อความหนึ่งในพระไตรปิฎก  ที่ชาวพุทธผู้ศึกษาพระพุทธศาสนา รู้จักกันเป็นอย่างดี  คือ พระดำรัสที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า  เรื่องที่พระองค์ทรงนำมาสอนนั้นมีจำนวนน้อยกว่าเรื่องที่ทรงรู้ โดยทรงเปรียบเหมือนใบไม้ในกำมือ  เนื้อความเต็มๆของเรื่องนี้  ปรากฏในพระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค สีสปาสสูตร               เพื่อที่จะให้ได้เนื้อหาสาระเต็มที่ว่า พระประสงค์ของพระพุทธเจ้า ที่ตรัสถึงใบไม้ในป่า และ ใบไม้ในกำมือ นั้น  ทรงหมายความว่าอย่างไรบ้าง   ผมก็ขอยกข้อความเต็มๆจากพระสูตรมาแสดง แต่เพื่อให้ผู้ที่ไม่คุ้นสำนวนพระไตรปิฎก สามารถอ่านรู้เรื่องได้ด้วย จึงขอปรับสำนวนให้เข้าใจง่ายขึ้น ดังนี้   สีสปาสสูตร (พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค ข้อที่ ๑๗๑๒)             คราวหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้า ประทับอยู่ที่ สีสปาวัน (ป่าประดู่ลาย) กรุงโกสัมพี           ในขณะนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงถือใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบ  แล้วตรัสเรียกพระภิกษุสงฆ์ให้ประชุมกัน   เมื่อพร้อมแล้ว ได้ตรัสถามว่า           "ฟังนะ  ภิกษุทั้งหลาย  เธอทั้งหลายจะมีความเห็นอย่างไรบ้าง  ว่า ใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบ ที่อยู่ในฝ่ามือเรานี้ กับใบประดูลายบนต้นไม้  ที่ใดจะมีใบมากกว่ากัน"           พระภิกษุในที่นั้นกราบทูลว่า  "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ  ใบประดู่ลายที่พระองค์ถืออยู่นั้น มีน้อยกว่าใบประดู่ที่อยู่บนต้น พระเจ้าข้า"           พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสว่า   "ฉันใดก็ฉันนั้นแหละ  ภิกษุทั้งหลาย  สิ่งที่เรารู้แล้ว ไม่ได้บอกเธอมีมากมาย สาเหตุที่เราไม่บอกในเรื่องเหล่านั้น   ก็เพราะสิ่งเหล่านั้น  ไม่มีประโยชน์  ไม่ใช่การเริ่มต้นในการปฏิบัติที่ดีงาม  ไม่ทำให้เกิดความเบื่อหน่ายในทุกข์ ไม่ทำให้ปราศจากราคะ  ไม่ทำให้ดับทุกข์ ไม่เกิดความสงบ  ไม่เกิดความรู้ที่ยอดเยี่ยม  ไม่เกิดความตรัสรู้  ไม่ทำให้นิพพานได้   เพราะเหตุนี้แหละ เราจึงไม่บอก"           (พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสต่อไปว่า)  "ภิกษุทั้งหลาย  แล้วอะไรล่ะที่เราสอน   สิ่งนั้นก็คือคำสอนที่ว่า "สิ่งนี้เป็นทุกข์   นี้เป็นสมุทัย นี้เป็นนิโรธ นี้เป็นมรรค"            สาเหตุที่เรานำสิ่งเหล่านี้มาสอน  ก็เพราะสิ่งเหล่านี้ ประกอบด้วยประโยชน์  เป็นการเริ่มต้นข้อปฏิบัติที่ดีงาม ทำให้เกิดความเบื่อหน่ายในทุกข์ ทำให้ปราศจากราคะ  ทำให้เกิดความดับ เกิดความสงบ ทำให้เกิดความรู้ที่ยอดเยี่ยม  ทำให้เกิดความตรัสรู้  ทำให้นิพพานได้   เพราะเรื่องที่เราสอน  ทำให้เกิดสิ่งเหล่านี้แหละ  เราจึงนำมาสอนแก่พวกเธอ           "ภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้น พวกเธอ ควรมีความมุ่งมั่นเพื่อศึกษา เพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า สิ่งนี้เป็นทุกข์  ... สมุทัย  นิโรธ   มรรค... ดังนี้แล."   (จบเนื้อความในสีสปาสสูตร) ------------------------------------- จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 17:02:25

ความคิดเห็นที่ 2 ใบไม้ในกำมือ ใบไม้นอกกำมือ อะไรเป็นอะไร?           คำว่า ใบไม้ในกำมือ  นั้น หมายถึง  สิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงนำมาสอน หรือ เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า อันว่าด้วยเรื่องทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค  และเป็นคำสอนที่ทำให้เกิดความเบื่อหน่ายในทุกข์ เป็นเบื้องต้นในข้อปฏิบัติที่ดีงาม (เบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์)  ทำให้ปราศจากราคะ เกิดความดับ ความสงบ เกิดความรู้ยิ่ง เกิดความตรัสรู้ และทำให้นิพพานได้           คำว่า ใบไม้นอกกำมือ หรือ ใบไม้บนต้นประดู่ลาย หรือ  ใบไม้ในป่าประดู่ลาย ที่นอกเหนือจากในกำมือของพระพุทธเจ้า นั้น  หมายถึง สิ่งที่พระพุทธเจ้าไม่ได้ทรงนำมาสอน  หรือ ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า เพราะสิ่งเหล่านั้น ไม่ใช่คำสอนว่าด้วยเรื่องทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค  ไม่ทำให้เกิดความเบื่อหน่ายในทุกข์ ไม่เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์  ทำให้อยากใหญ่มากขึ้น ทำให้เกิดราคะ ดับทุกข์ไม่ได้  ทำให้ไม่สงบ ทำให้ยิ่งโง่ ทำให้ไม่ตรัสรู้ และ ไม่ทำให้บรรลุนิพพาน   ---------------------------------- จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 17:03:22

ความคิดเห็นที่ 3 พอไม่มีในพระไตรปิฎก ก็บอกว่า เป็นใบไม้นอกกำมือ ไม่ใช่ในป่า           ในกระทู้ของคุณปทุมฉัตรฯ  ได้ถามถึงข้อความพิเศษที่คล้ายๆกับจะเป็นหลักธรรม  หรือเกร็ดธรรมบางประการ ซึ่งวัดพระธรรมกาย เอามาอ้าง เอามาสอน  แต่เนื้อหาเหล่านั้น ไม่มีในพระไตรปิฎก  ว่า ทำไมวัดพระธรรมกายจึงเอาเรื่องเหล่านี้มาสอน           พี่น้องชาวธรรมกายหลายๆท่าน จึงเอาคำว่า ใบไม้นอกกำมือ มาใช้ และบอกว่า เรื่องเหล่านั้นน่ะ เป็นใบไม้นอกกำมือ จึงไม่มีในพระไตรปิฎก  แล้วก็อ้างทำนองว่าเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับบางคนที่ไม่พร้อมจะมาสู่ใบไม้ในกำมือ           ข้อความจำพวก  มหาสมณเทวบุตร วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์  ดุสิตบุรี (อาจรวมถึงเรื่องที่เคยเล่าๆกันมาแต่ก่อน เช่น ดาวดึงส์เฟส 1 2 3  เป็นต้น) ธรรมกายเจดีย์ กลายเป็นธรรมจักรผันไปปราบมาร และอื่นๆอีกมากมายก่ายกอง           เมื่อคุณปทุมฉัตร หรือใครๆ ถามว่า เรื่องเหล่านี้มีในพระไตรปิฎกหรือไม่ พี่น้องชาววัดธรรมกายก็กล่าวคำที่น่าอนุโมทนาพอสมควร (แต่พออ่านๆไป กลับกลายเป็นไม่น่าอนุโมทนา) ก็คือว่า "พระไตรปิฎกไม่ใช่ใบไม้หมดทั้งป่า ดังนั้นเรื่องบางเรื่องจึงอาจจะไม่มีในพระไตรปิฎกก็ได้  แต่ก็เป็นเรื่องจริง" (ส่วนอะไรที่จะพิสูจน์ หรือรองรับความเชื่อเช่นนั้น  พี่น้องชาววัดธรรมกายคงไม่สามารถยืนยันได้)           ที่ผมกล่าวว่า "กล่าวคำที่น่าอนุโมทนา" ก็คือ   อย่างน้อยก็ไม่ถึงกับบอกว่า "มีในพระไตรปิฎก แต่ตกหล่นหายไปแล้วร้อยปีแล้ว ..." หรืออะไรทำนองนั้น   อย่างน้อยก็ยังซื่อตรงต่อพระสัทธรรม คือ อะไรไม่มีในพระไตรปิฎก ก็บอกว่าไม่มี           แต่ที่ไม่น่าอนุโมทนาก็คือการบอกว่า "แม้จะไม่มีในพระไตรปิฎก ก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่จริง" (นะจ๊ะ....)           ดังเช่น พี่น้องบางท่าน คือ คุณ max 25003 ได้แสดงความเห็นว่า...            คือเขาไปเข้าใจว่า พระไตรปิฎกคือใบไม้หมดทั้งป่า พออะไรที่ไม่มีอยู่ในบันทึก ก็จ้องจะปฏิเสธไปซะหมด ..... สิ่งที่ไม่มีในพระไตรปิฎกยังอีกมาก อย่างเมื่อ 100 ชาติที่แล้วพระพุทธเจ้าท่านเคยเกิดเป็นอะไร 101 ชาติที่แล้วล่ะ 102 ชาติที่แล้วล่ะ เออถ้าครูอาจารย์สมัยนี้ นั่งระลึกชาติของพระพุทธเจ้า 1000 ชาติที่แล้วนี่ก็คงไม่เชื่อสินะครับ เพราะมันไม่มีในพระไตรปิฎก พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่าธรรมะที่ท่านสอนเป็นเพียงแค่ใบไม้ในกำมือ เหตุไฉนถึงมองเป็นหนังสือครอบจักรวาลไปได้ พระไตรปิฎกสอนเรื่องทุกข์และการดับทุกข์ เรื่องอย่างโลกเราเกิดมายังไง ไดโนเสาร์เกิดมายังไง มนุษย์คนแรกเป็นใคร ถือเป็นใบไม้นอกกำมือ นี่ถ้านั่งสมาธิไปพบว่ามนุษย์คนแรกเป็นใคร นี่คงไม่เชื่อ แล้วถามหาหลักฐานในพระพระไตรปิฎก           (ยกมาเฉพาะเนื้อความที่อยู่ในขอบเขตการวิเคราะห์)             ความคลาดเคลื่อนที่คุณ max... ได้แสดงออกมานั้น สามารถสรุปได้ดังนี้           ๑. คุณmax เห็นว่า พระไตรปิฎกไม่ใช่ใบไม้ทั้งป่า (เป็นเพียงใบไม้ในกำมือ)           ๒. คุณmax เห็นว่า เรื่องอีกหลายเรื่องก็ไม่มีในพระไตรปิฎก เช่นเรื่องชาติที่แล้วของพระพุทธเจ้า .....พระไตรปิฎกไม่ใช่หนังสือครอบจักรวาล แล้วเรื่องอีกหลายเรื่องเช่นไดโนเสาร์ มนุษย์คนแรก ถือเป็นใบไม้นอกกำมือ  ฯลฯ             ต่อไปนี้เป็นข้ออภิปรายของผม           ๑. ที่บอกว่า พระไตรปิฎกไม่ใช่ใบไม้ทั้งป่านั้น ผมขอบอกว่าคุณเข้าใจถูกแล้ว  เพราะว่าพระไตรปิฎก ประมวลเอาคำสอนของพระพุทธเจ้า และหลักการแห่งพระพุทธศาสนาเถรวาทเอาไว้  และดังที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้แล้วว่า  สิ่งที่พระองค์ทรงนำมาสอนนั้นมีน้อยนิดกว่าสิ่งที่ทรงรู้ เพราะสิ่งที่ทรงรู้  แล้วไม่นำมาสอน เพราะเป็นสิ่งไม่เป็นประโยชน์ ไม่เป็นเบื้องต้นของความประพฤติที่ดี (เบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์) ไม่ทำให้ดับกิเลสและไม่ทำให้นิพพาน           พูดกันตรงๆก็คือว่า คำสอน หรือข้อธรรมใดๆก็ตาม ที่มาจากครูบาอาจารย์ ถ้าหากตรวจสอบ สอบทานแล้ว ไม่ลงกันกับ "ใบไม้ในกำมือ"  ก็แสดงว่าคำสอนนั้นๆ ข้อธรรมนั้นๆ หรือเรื่องนั้นๆ  ไม่เป็นประโยชน์ ไม่เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ ไม่ทำให้ดับกิเลส ไม่ทำให้นิพพาน                     ๒. ชาติที่แล้ว หรือพระอดีตชาติของพระพุทธเจ้านั้น ในพระไตรปิฎกก็บอกไว้ แถมไม่ใช่บอกไว้เพียง ๑๐๐ หรือ ๒๐๐ แต่แสดงไว้ถึง ๕๔๗ ชาติ ถ้าคุณ max เคยอ่านพระไตรปิฎกบ้าง ก็คงจะรู้ ไปเปิดดูก็ได้ ในพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ - ๒๘ ขุททกนิกาย ชาดก   หรือถ้าจะเปิดในพระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย ก็ไปเปิดดูในเล่มที่ ๕๕- ๖๔ ก็ได้           ส่วนที่คุณmax บอกว่า ถ้าครูอาจารย์สมัยนี้นั่งระลึกชาติของพระพุทธเจ้า 1000 ชาติที่แล้ว...   ผมเห็นว่าคุณ max น่าจะคลาดเคลื่อนไปไกล  เพราะ อดีตชาติของพระพุทธเจ้านั้น  ใครที่ไหนจะไปสามารถดูได้ นอกจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเองล่ะครับ           แล้วอีกอย่าง ถ้ามีพระอาจารย์ที่ไหนบอกว่า สามารถย้อนไปดูอดีตชาติของพระพุทธเจ้า ๑๐๐๐ ชาติที่แล้วได้ ผมว่าแทนที่จะน่าเลื่อมใส คงต้องสอบสวนกันหน่อยล่ะว่า ท่านกำลังอวดอุตริมนุสสธรรมที่ไม่มีในตนหรือเปล่า???           อีกประการหนึ่ง คุณmax ได้ยก ตัวอย่างเรื่องไดโนเสาร์ เรื่องมนุษย์คนแรกเป็นต้นนั้น  ผมว่าไม่เข้าเรื่อง  ก็รู้ๆกันอยู่ว่า พระพุทธศาสนาคือคำสอนของพระพุทธเจ้า คือข้อปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์ ดันนั้นในพระไตรปิฎก หรือในหลักพระพุทธศาสนา ก็ต้องมีแต่ข้อปฏิบัติธรรม  จะไปมีเรื่องไดโนเสาร์ได้อย่างไรเล่าครับ เอ้อ.. พิลึกจริงๆ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 54 17:06:51 จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 17:05:33

ความคิดเห็นที่ 4           สมาชิกอีกท่านหนึ่ง คือคุณ ร่มธรรม ได้บอกว่า    หมู่สัตว์ทั้งหลายบนโลกใบนี้มีสติปัญญาอยู่หลายระดับ บางเหมาะกับใบไม้ในกำมือ..... บางเหมาะกับใบไม้นอกกำมือ..... ถ้าท่านสุเมธดาบสเหมาะกับใบไม้ในกำมือ... คงไม่มีพระพุทธเจ้าพระสมณโคดม พระองค์นี้ในปัจจุบัน....                        ต่อไปนี้เป็นข้ออภิปรายของผม           ๑. หมู่สัตว์ทั้งหลายบนโลกนั้นมีอยู่หลายระดับก็จริง  แต่หมู่สัตว์เหล่านั้น  ก็เหมาะกับใบไม้ในกำมือนี่แหละ ไม่มีหมู่สัตว์ไหนเหมาะกับใบไม้นอกกำมือเลย           สาเหตุก็เพราะว่า  มีบุคคลหลายคนมากมาย  ที่ยังไม่พร้อมที่จะปฏิบัติธรรมในระดับสูง ยังเป็นคฤหัสถ์บริโภคกามอยู่   แล้วก็ไปทูลถามพระพุทธเจ้า ว่า จะมีหลักธรรมอะไรบ้างที่เขาสามารถปฏิบัติได้ ในขณะที่ยังไม่พร้อมจะปฏิบัติธรรมในระดับที่สูงขึ้นไป           พระพุทธเจ้าก็ทรงแนะนำวิธีปฏิบัติสำหรับการใช้ชีวิตให้ได้รับประโยชน์ทั้งในปัจจุบัน และประโยชน์ภายหน้าแก่เขา           และคำสอนในเรื่องระดับล่างสุด แก่คนธรรมดานี่แหละ  ก็ยังอยู่ในใบไม้กำมืออยู่ดี คืออยู่ในพระไตรปิฎกแล้ว           ถ้าจะบอกว่า  หมู่สัตว์บางพวกเหมาะกับใบไม้นอกกำมือ   ก็คงต้องถามกันอีกว่า แล้วอะไรล่ะที่เป็นใบไม้นอกกำมือ           เพราะคำว่า ใบไม้ในกำมือ ก็ตาม ใบไม้นอกกำมือ หรือใบไม้บนต้น ใบไม้ในป่า ก็ตาม เป็นสำนวนที่พระพุทธเจ้าทรงอุปมาพระธรรมคำสอนของพระองค์ กับสิ่งที่พระองค์รู้           พระพุทธเจ้าตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ  ทรงทราบสภาวะความจริงของธรรมชาตินานาประการ  แต่ก็ทรงเลือกสิ่งที่มีประโยชน์ที่สุดในสิ่งที่ทรงรู้ มาสอนแก่หมู่สัตว์           ถ้าจะมีใครบอกว่า  เรื่องนั้น เรื่องนี้ เป็นใบไม้นอกกำมือ  ก็แสดงว่าคน ๆ นั้น  จะต้องรู้ว่า ใบไม้นอกกำมือมีอะไรบ้าง   แล้วคนที่จะรู้ว่าใบไม้นอกกำมือนั้นมีอะไร  ก็คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น   เพราะการอุปมาเรื่องใบไม้ นี้  เป็นการอุปมาของพระองค์เอง           ดังนั้นถ้าใครบอกว่า  วงบุญเขตโพธิสัตว์ ดุสิตบุรี ดาวดึงส์เฟส ๒ มหาสมณเทวบุตร เจดีย์จานบิน  แหวนส้มตำปู แหวนไก่ย่าง ฯลฯ   เหล่านี้ เป็นใบไม้นอกกำมือ  ก็แสดงว่า คนที่พูด จะต้องเป็นพระพุทธเจ้าไปแล้ว  ถึงจะสามารถแยกแยะออกมาได้ ว่าอะไรอยู่ในกำมือ นอกกำมือของพระพุทธเจ้า  และที่ว่านอกกำมือนั้น มีอะไรบ้าง           ก็ต้องถามกันว่า รู้ได้อย่างไร ว่าข้อความนั้นๆน่ะ เป็นใบไม้นอกกำมือ   ไม่ใช่ขี้เลน ดิน ใต้ต้นไม้ หรือแม้แต่หนอนแมลงที่อยู่รอบๆต้นไม้  ซึ่งแม้แต่จะเป็นใบไม้นอกกำมือ ก็ยังเป็นไม่ได้             ๒. คุณร่มธรรมบอกว่า          ถ้าท่านสุเมธดาบสเหมาะกับใบไม้ในกำมือ...คงไม่มีพระพุทธเจ้าพระสมณโคดม พระองค์นี้ในปัจจุบัน....           ข้อความแบบนี้ ผมเองก็ไม่เข้าใจว่า ตกลงคุณร่มธรรมหลงประเด็นไปถึงขนาดไหนกันแน่           คือต้องถามกันเลยว่า  "แล้วถ้าท่านสุเมธดาบส ไม่เหมาะกับใบไม้ในกำมือ ท่านจะไปเหมาะกับอะไรอีกเล่า"           ต้องทำความเข้าใจกันก่อนเลยว่า  ใบไม้ในกำมือ คือข้อธรรมนานาประการ อันเป็นไปเพื่อเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย คลายกำหนัด เพื่อดับทุกข์ เพื่อสงบ เพื่อนิพพาน เพื่อความตรัสรู้           แล้วท่านสุเมธดาบส  ปฏิบัติอย่างไรจึงได้มาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า           ก็ปฏิบัติใน "ใบไม้ในกำมือ" นี่แหละ           ก็ทศบารมีธรรม ๑๐ ประการ  คือ ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา อุเบกขา  เหล่านี้น่ะ ไม่อยู่ในหลักพระพุทธศาสนาหรอกหรือ ไม่ใช่อยู่ในพระไตรปิฎกหรืออย่างไร           ในเมื่ออยู่ในพระไตรปิฎก ก็เป็นหลักพระศาสนา เป็นข้อปฏิบัติเพื่อเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ เพื่อคลายกำหนัด เพื่อดับทุกข์ เพื่อนิพพาน ฯลฯ    และแน่นอนว่า อยู่ใน "ใบไม้ในกำมือ"           คุณร่มธรรมจึงควรพูดเสียใหม่ว่า  เพราะท่านสุเมธดาบส เหมาะกับใบไม้ในกำมือ จึงมีพระพุทธเจ้าศากยมุนีโคตม ในปัจจุบัน           ถ้าท่านไม่เหมาะกับใบไม้ในกำมือ ท่านก็คงจะไม่ได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าหรอกครับ  จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 17:09:16

ความคิดเห็นที่ 5 บทสรุป "กตัญญูต่อครูอาจารย์เป็นเรื่องดี  แต่ระวังจะอกตัญญูต่อพระพุทธเจ้า"             ได้บอกไปแล้วว่า ผมไม่ค่อยอยากจะเขียนเรื่องทำนองนี้เท่าไหร่  ไม่ใช่เพราะเหตุผลพิเศษอะไรอย่างที่มีบางคนบางท่านเคยเดา ว่าผมเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ มีทัศนคติทางการเมืองแบบนั้นแบบนี้  แต่เป็นเพราะ  ผมเบื่อที่จะเขียนเต็มที           เพราะถึงจะบอกจะกล่าวกันอย่างไร บางคนก็ไม่ยอมที่จะเข้าใจ           ความจริงแล้ว การที่ท่านเหล่านั้น ผู้ศรัทธาในวัดพระธรรมกาย จะพยายามแก้ต่างหรือแก้ตัวให้กับครูบาอาจารย์ ก็เป็นเรื่องดี เป็นการแสดงความกตัญญู เป็นเครื่องหมายของคนดี แน่นอนอยู่แล้ว ไม่มีใครไปตำหนิในข้อนี้เลย           สิ่งที่คนเขาตำหนิ ก็คือ  คุณกตัญญูต่ออาจารย์  จนจะกลายเป็นอกตัญญูต่อพระพุทธเจ้า           ต้องเข้าใจว่า ครูบาอาจารย์  ไม่ว่าจะเป็นพระเทพญาณมหามุนี (พระธัมมชโย) หรือพระในวัดธรรมกายองค์ไหนๆก็แล้วแต่  ท่านเหล่านี้ก็มีชีวิตอยู่ไม่เกินร้อยปี  แต่พระพุทธศาสนาต้องคงอยู่ตลอดไป             ถ้าหากว่าเนื้อความ ข้อธรรมใดๆ ที่ออกจากสำนักไหนๆ มีความบิดเบือนจากหลักพระศาสนาต้นเดิม   สิ่งที่ลูกศิษย์ควรกระทำก็คือ  รักษาพระพุทธศาสนา ไม่ใช่ รักษาอาจารย์           เคยได้สนทนากับพระมหาเปรียญบางรูปของวัดพระธรรมกาย  ท่านก็บอก (กระซิบ) ว่า  ตามที่ท่านศึกษามา ท่านเองก็รู้  ว่า วงบุญโพธิสัตว์ ดาวดึงส์เฟส2 แหวนส้มตำปู จานบินเจดีย์ ฯลฯ อะไรพวกนี้ ไม่มีในพระไตรปิฎก           แต่  "อาตมาอยู่ในวัด ก็เลยต้องเคารพครูบาอาจารย์" (ข้อความทำนองนี้  คล้ายกับที่พระอาจารย์ปิยะลักษณ์ ปัญญาวะโร วัดญาณเวศกวัน ท่านเคยกล่าวไว้ ในธรรมบรรยายเรื่อง ความหมายของธรรมกาย ดังที่คุณ ต่อ MCU ได้เอาคลิปที่ผมอัพ มาลงไว้ด้านล่าง   พระอาจารย์ปิยะลักษณ์ ก็บอกว่า เคยได้ทราบจากพระมหาเปรียญวัดพระธรรมกายว่า ท่านก็ยอมรับว่าที่ศึกษามา นิพพานเป็นอนัตตา แต่อยู่ในวัด เลยต้องเคารพครูบาอาจารย์)           ก็เลยกลายเป็นว่า แทนที่จะสละอาจารย์ เพื่อรักษาพระพุทธศาสนา แต่กลับ ทำลายพระพุทธศาสนา เพื่อรักษาครูอาจารย์           ซึ่งเป็นการกระทำที่น่าเศร้า  และท่านเหล่านั้น ก็คงเข้าใจเรื่องความกตัญญูแบบผิด ๆ หรือ  ผิดเอามาก ๆ           เพราะผู้มีพระคุณที่แท้จริง ในที่นี้ก็คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า  การตอบแทนบุญคุณพระพุทธเจ้า ก็คือ รักษาคำสอนของพระองค์เอาไว้ให้บริสุทธิ์ เท่าที่มาถึงเรา ให้สืบทอดต่อไปถึงอนุชนคนรุ่นหลัง           ถ้าเห็นแก่ลาภสักการะ เห็นแก่ครูบาอาจารย์ ก็จะเอาสิ่งปลอมๆสืบทอดให้คนรุ่นหลัง  คนรุ่นหลังก็จะไม่ได้ประโยชน์จากพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า  แต่ได้ของปลอมที่ตนเองรักษาไว้ไปแทน           ผู้มีใจเป็นธรรม ควรเห็นแก่พระพุทธศาสนาให้มาก ๆ และเอา "ของจริง" มาสอนแก่พุทธศาสนิกชน โดย อาราธนาพระพุทธเจ้าเสด็จนำหน้า  (ให้พระไตรปิฎกอยู่ข้างหน้า)   แล้วตนเองตามหลัง เพื่อคอยประกาศว่า   "ปัสสะ ธัมมะสุธัมมะตัง" "เชิญมาดูชมความที่ธรรม เป็นธรรมดี" / "เชิญมาดูสิ พระธรรมเป็นธรรมดีแท้"   แล้วเที่ยวไปตามที่ต่างๆ โดยมุ่งว่า   โส อะหัง วิจริสสามิ คามา คามัง ปุรา ปุรัง  นะมัสสะมาโน สัมพุทธัง ธัมมัสสะ จะ สุธัมมะัตัง    "ข้าพเจ้านี้จักท่องเที่ยวไป ตลอดทุกบ้าน ตลอดทุกเมือง  พร่ำนบน้อมองค์พระสัมพุทธ และพระธรรมที่สุดดี"               ไม่ใช่ให้ครูบาอาจารย์นำหน้า ส่วนพระพุทธเจ้า ก็อาราธนาไปไว้ในตู้ แล้วใส่กุญแจล๊อกเอาไว้  พอใครมาถามอะไร ก็บอกว่า "เอานี่ไปแทนสิ  นี่ใบไม้นอกกำมือ เจ๋งกว่าเยอะเลย  คุณเหมาะกับอันนี้มากกว่านะ ใบไม้ในกำมืออย่าไปเอาเลย"           ถ้าไม่หยุดการกระทำแบบนี้ ต่อไปก็จะไม่ใช่พระพุทธศาสนา  แต่เป็นศาสนาอะไรก็ไม่รู้   กลายเป็นว่า สุดท้ายก็ยกครูบาอาจารย์ให้มาเป็นศาสดาแทนพระพุทธเจ้า แล้วก็เอาใบไม้นอกกำมือ (ทั้งๆที่อาจจะเป็นขี้ดิน หรือหนอนแมลงใต้ต้นไม้มากกว่าด้วยซ้ำไป) มาบอกมาสอนกัน    คนทั้งหลายก็จะไม่ได้รับประโยชน์อะไรเลย  มีแต่ได้ของปลอม   จึงขอบอกว่า  "กลับมาแสดงความกตัญญูต่อพระพุทธเจ้า กันเสียทีเถิด...."       แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 12:54:03 แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 54 23:09:23 แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 54 17:26:24 แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 54 17:24:47 แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 54 17:16:41 จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 17:15:37

ความคิดเห็นที่ 6 พระพุทธเจ้ายังทรงยังอยู่. (เสนอไว้แล้วในห้องนี้) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 17:31:42

ความคิดเห็นที่ 7 จำได้ว่าคุณ chohokun เคยนำ youtube มาลงไว้ กตัญญูต่อครูอาจารย์เป็นเรื่องดี  แต่ระวังจะอกตัญญูต่อพระพุทธเจ้า" http://www.youtube.com/watch?v=fSmH5xKQK9U&feature=player_embedded#! แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 54 17:59:59 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 17:55:47

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อวัดธรรมกายอธิบายว่า สิ่งที่ตนสอนไม่มีอยู่ในพระไตรปิฎก ก็ทำกับยอมรับว่า สิ่งที่ตนสอนนั้นคือ สิ่งที่ในพระไตรปิฎกระบุไว้ชัดเจนตามข้อความที่ขีดเส้นใต้  จขกท. ได้ตอบปัญหานี้อย่างไม่ต้องอภิปรายอะไรกันต่อไปอีกแล้ว ด้วยข้อความนี้ "ฉันใดก็ฉันนั้นแหละ  ภิกษุทั้งหลาย  สิ่งที่เรารู้แล้ว ไม่ได้บอกเธอมีมากมาย สาเหตุที่เราไม่บอกในเรื่องเหล่านั้น   ก็เพราะสิ่งเหล่านั้น  ไม่มีประโยชน์  ไม่ใช่การเริ่มต้นในการปฏิบัติที่ดีงาม  ไม่ทำให้เกิดความเบื่อหน่ายในทุกข์ ไม่ทำให้ปราศจากราคะ  ไม่ทำให้ดับทุกข์ ไม่เกิดความสงบ  ไม่เกิดความรู้ที่ยอดเยี่ยม  ไม่เกิดความตรัสรู้  ไม่ทำให้นิพพานได้   เพราะเหตุนี้แหละ เราจึงไม่บอก" (แต่วัดธรรมกายจะเอามาบอก ประหลาดมากนะ) จากคุณ : bharot เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 18:24:13

ความคิดเห็นที่ 9  ความคิดเห็นที่ 8    เมื่อวัดธรรมกายอธิบายว่า สิ่งที่ตนสอนไม่มีอยู่ในพระไตรปิฎก ก็ทำกับยอมรับว่า สิ่งที่ตนสอนนั้นคือ สิ่งที่ในพระไตรปิฎกระบุไว้ชัดเจนตามข้อความที่ขีดเส้นใต้  จขกท. ได้ตอบปัญหานี้อย่างไม่ต้องอภิปรายอะไรกันต่อไปอีกแล้ว ด้วยข้อความนี้ "ฉันใดก็ฉันนั้นแหละ  ภิกษุทั้งหลาย  สิ่งที่เรารู้แล้ว ไม่ได้บอกเธอมีมากมาย สาเหตุที่เราไม่บอกในเรื่องเหล่านั้น   ก็เพราะสิ่งเหล่านั้น  ไม่มีประโยชน์  ไม่ใช่การเริ่มต้นในการปฏิบัติที่ดีงาม  ไม่ทำให้เกิดความเบื่อหน่ายในทุกข์ ไม่ทำให้ปราศจากราคะ  ไม่ทำให้ดับทุกข์ ไม่เกิดความสงบ  ไม่เกิดความรู้ที่ยอดเยี่ยม  ไม่เกิดความตรัสรู้  ไม่ทำให้นิพพานได้   เพราะเหตุนี้แหละ เราจึงไม่บอก" (แต่วัดธรรมกายจะเอามาบอก ประหลาดมากนะ) จากคุณ : bharot   เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 18:24:13  : ทวนทอง ถ้าสอนใบไม้ในกำมือ  ก็จะไม่มีลาภสักการะน่ะสิ สองสหายชวนสญชัยไปเฝ้าพระศาสดา                ก็ธรรมดา พระสารีบุตรเถระนี้ ย่อมเป็นผู้บูชาอาจารย์แม้ในกาลทุกเมื่อเทียว เพราะฉะนั้น จึงกล่าวกะสหายอย่างนี้ว่า  “ สหาย เราจักบอกอมตะที่เราทั้งสองบรรลุแก่สญชัยปริพาชกผู้อาจารย์ของเราบ้าง, ท่านรู้อยู่ก็จักแทงตลอด, เมื่อไม่แทงตลอด, เชื่อพวกเราแล้วจักไปยังสำนักพระศาสดา,สดับเทศนาของพุทธบุคคลทั้งหลายแล้ว จักทำการแทงตลอดซึ่งมรรคและผล ”                 ลำดับนั้น ทั้งสองคนก็ได้ไปสู่สำนักของท่านสญชัย. สญชัยพอเห็นเขาจึงถามว่า “ พ่อทั้งสอง พวกพ่อได้ใครที่แสดงทางอมตะแล้วหรือ ? ” สหายทั้งสองจึงเรียนว่า “ ได้แล้วขอรับ ท่านอาจารย์ พระพุทธเจ้าเสด็จอุบัติขึ้นแล้วในโลก, พระธรรมก็อุบัติขึ้นแล้ว, พระสงฆ์ก็อุบัติขึ้นแล้ว, ท่านอาจารย์ประพฤติธรรมเปล่า ไร้สาระ เชิญท่านมาเถิด เราทั้งหลายจักไปยังสำนักพระศาสดา. ”                 ส. ท่านทั้งสองไปเถิด. ข้าพเจ้าไม่สามารถ.                 สห. เพราะเหตุไร ?                 ส. เราเทียวเป็นอาจารย์ของมหาชนแล้ว การอยู่เป็นอันเตวาสิกของเรานั้น เช่นกับเกิดความไหวแห่งน้ำในตุ่ม, เราไม่สามารถอยู่เป็นอันเตวาสิกได้.                 สห. อย่าทำอย่างนั้นเลย ท่านอาจารย์.                 ส. ช่างเถอะ พ่อ พ่อพากันไปเถอะ, เราจักไม่สามารถ.                 สห. ท่านอาจารย์ จำเดิมแต่กาลแห่งพระพุทธเจ้าเสด็จอุบัติขึ้นในโลก มหาชนมีของหอมระเบียบดอกไม้เป็นต้นในมือไปบูชาพระองค์เท่านั้น, แม้กระผมทั้งสองก็จักไปในที่นั้นเหมือนกัน, ท่านอาจารย์จะทำอย่างไร ?                 ส. พ่อทั้งสอง ในโลกนี้ มีคนเขลามากหรือมีคนฉลาดมากเล่า ?                 สห. คนเขลามากขอรับ ท่านอาจารย์ อันคนฉลาดมีเพียงเล็กน้อย.                 ส. พ่อทั้งสอง ถ้ากระนั้น พวกคนฉลาด ๆ จักไปสู่สำนักพระสมณโคดม, พวกคนเขลา ๆ จักมาสู่สำนักเรา พ่อไปกันเถิด เราจักไม่ไป.                 สหายทั้งสองนั้นจึงกล่าวว่า “ ท่านอาจารย์ ท่านจักปรากฏเอง ” ดังนี้แล้ว หลีกไป.                 เมื่อสหายทั้งสองนั้นไปอยู่. บริษัทของสญชัยแตกกันแล้ว. ขณะนั้นอารามได้ว่างลง. สญชัยนั้นเห็นอารามว่างแล้ว ก็อาเจียนออกเป็นโลหิตอุ่น. ในปริพาชก ๕๐๐ คน ซึ่งไปกับสหายทั้งสองนั้น บริษัทของสญชัย ๒๕๐ คนกลับแล้ว. สหายทั้งสองได้ไปสู่พระเวฬุวัน พร้อมด้วยปริพาชก ๒๕๐ คน ผู้เป็นอันเตวาสิกของตน. http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=11&p=8 จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 19:01:39

ความคิดเห็นที่ 10 อนุโมทนาคุณ bharot  คห 8 สรุปได้ยอดเยี่ยมครับ แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 54 19:03:27 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 19:02:59

ความคิดเห็นที่ 11 คคห ๘ ตรัสเช่นนั้น "ไม่ตรัสสอน.ไม่บอก". ด้วย อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ แล้วสาวกใดสมัยใดผู้ใด มี อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ สามารถ บอกสิ่งนั้น ได้ แบบนี้เข้าข่ายอะไร พิจารณาเองครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 19:49:24

ความคิดเห็นที่ 12 . แก้ไขเมื่อ 12 ธ.ค. 54 01:58:36 แก้ไขเมื่อ 05 ธ.ค. 54 21:27:09 จากคุณ : เกี๊ยวหมี่แห้ง เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 20:19:01

ความคิดเห็นที่ 13 ท่านที่นำเสนอ "ใบไม้นอกกำมือ" ท่านทราบได้อย่างไรว่านั่นเป็น "ใบไม้" ที่พระพุทธเจ้ากล่าวถึง ท่านทราบหรือไม่ว่าวิธีที่ดีที่สุดที่ทำให้พ้นทุกข์ คือวิธีที่พระพุทธเจ้าสอนไว้ใน "ใบไม้ในกำมือ" เมื่อพระธรรมวินัยสูญสิ้นไปจากโลก มีพระปัจเจกพุทธเจ้าเกิดขึ้น พระปัจเจกพุทธเจ้าท่านยังตรัสรู้ "ใบไม้ในกำมือ" และท่านที่นำเสนอ "ใบไม้นอกกำมือ" เมื่อท่านต้องการพ้นทุกข์ ดับทุกข์ ให้ถึงนิพพาน ท่านต้องกลับมาสู่ "ใบไม้ในกำมือ" เท่านั้น ไม่มีหนทางอื่น ขอให้สัมมาทิฏฐิจงเกิดแก่ท่าน จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : วันพ่อแห่งชาติ 54 23:41:05

ความคิดเห็นที่ 14 กระทู้นี้เป็นทุกข์ ที่เหลือ สมุทัย  นิโรธ  มรรค ต้องค้นคว้าเอาตอนปิดคอมแล้ว จากคุณ : ชลิโต เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 00:08:10

ความคิดเห็นที่ 15 คุณทวนทองหายไปนานเลย โผล่มาได้จังหวะ บังเอิญดีจริง ๆ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 02:17:47

ความคิดเห็นที่ 16 ปัญญา วาสนา บารมีมนุษย์แต่ละคนไม่เท่ากัน ไม่มีทางที่จะให้เชื่อเหมือนกันได้ แม้แต่พระพุทธเจ้าในสมัยพระองค์มีชีวิตอยู่ ก็ไม่สามารถสอนธรรมให้เข้าใจได้ทุกคน ความเชื่อห้ามกันไม่ได้......เสนอแค่ความเห็นตามจุดประสงค์ของห้องนี้ ไม่ควรดูถูกกันหรือคอยกดลบ เมื่อคนอื่นเขาเห็นต่างกับตน มิฉนั้นไม่รู้ว่า เขาตั้งห้องนี้มาเป็นหาพระแสงทำไม เชื่อใครเชื่อมันดีที่สุด.......ปล่อยให้ผู้อ่านเขาพิจารณาเอง จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 06:49:48

ความคิดเห็นที่ 17 ไม้เนื้อใหม่ ของกลองอานกะ คือ คำสอนใดนั้น.   ใช่หรือไม่ (ข่อความ คคห๙) ส่วนไม้ดั้งเดิม. คือ พระพุทธวจนะ ว่าด้วย สุญญตา ทก พระสูตรโดยเฉพาะ. จูฬสุญญตาสูตร เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะแล้ว สมาธิแบบเพ่งลูกแก้ว (วิชธัมมกาย. วัดนั้น).     ผลตรงตาม.  พระพุทธวจนะ จูฬสุญญตาสูตร ไหม แค่ นี้ (สุตมยปัญญาตามหลักฐาน).    ก็ ชี้ชัดว่า.  "อะไร อะไร" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 09:34:09

ความคิดเห็นที่ 18 ตัวอย่างเรื่องใบไม้นอกกำมือ ที่พระพุทธองค์ทรงห้ามไว้เช่น ทรงห้ามเรียนห้ามสอนเรื่องโลกายัต จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 10:35:13

ความคิดเห็นที่ 19 อีกตัวอย่างเรื่องใบไม้นอกกำมือ ที่พระพุทธองค์ทรงห้ามไว้ เช่น ห้ามเรียน ดิรัจฉานวิชา จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 10:39:50

ความคิดเห็นที่ 20 ผมติดภาระกิจก็จะไม่เข้ามาตอบ   แต่ถ้าว่างเมื่อไรก็จะเข้ามาอ่าน ที่เข้ามาตอบเพราะทนความเกรียนของบรรดาสาวกท่านเทพธัมมี่ไม่ได้ เพื่อนสมาชิกวิพากย์วิจารณ์ฺอะไร ๆ ออกมา   แต่พวกเขาเข้ามาแสดงความเห็นไปในทางรบกวนกระทู้เพื่อนสมาชิก  ไม่มีใครแสดงความเห็นตรงประเด็นที่เพื่อนสมาชิกถาม/วิพากย์วิจารณ์  ผมจึงต้องเข้ามาร่วมวิพากย์วิจารณ์ในประเด็นที่เพื่อนสมาชิกชาววัดพยายามแถกแถออกนอกกระทู้ เพราะเพื่อนสมาชิกชาววัดพระธรรมกายเหล่านั้้นไม่ได้มีเจตนาตอบประเด็นคำถามที่เพื่อนสมาชิกสอบถาม/วิพากย์วิจารณ์ เขาเข้ามาเพื่อป่วนกระทู้โดยแท้ครับคุณพักผ่อน จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 11:05:02

ความคิดเห็นที่ 21 คุณพักผ่อนนับเป็นสานุศิษย์วัดพระธรรมกายที่มีอัธยาศัยไมตรีอันดีในการแสดงความเห็นตอบกระทู้มาโดยตลอด   ประเด็นที่คุณ chohokun แสดงความเห็นไว้ในกระทู้นี้  เป็นเรื่องที่คุณพักผ่อนสมควรรับฟังเพื่อโปรดพิจารณา   เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา  ท่านเทพธัมมี่ได้พยายามแสดงความกตัญญู/กตเวทีต่อครูบาอาจารย์ให้บรรดาสานุศิษย์เห็นผ่านกระบวนการ/พิธีกรรมต่าง ๆ มากมาย ต่างกรรม ต่างวาระ  ไม่ว่าจะแสดงความกตัญญู/กตเวทีต่อหลวงพ่อสด  แสดงความกตัญญู/กตเวทีต่อแม่ชีจันทร์    การแสดงความกตัญญูรู้คุณเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง น่าชมเชย ไม่ใช่เรื่องเสียหายแต่ประการใด   แต่ประเด็นที่กลุ่มผองเพื่อนสมาชิกวิพากย์วิจารณ์กระบวนการ/พิธีกรรม/พิธีการ/ตลอดจนบรรดาคำสอนต่าง ๆ ของท่านเทพธัมมี่นั้น   เป็นเรื่องที่สมควรต้องพิจารณาว่า สิ่งต่าง ๆ เหล่านั้นมันสอดคล้องต้องกันกับพระไตรปิฎกหรือไม่  และสอดคล้องต้องกันต่อคำสอน/กระบวนการ/พิธีการที่ถูกต้องรับรองโดยหลวงพ่อสดหรือไม่ บรรดาคำสอน พิธีกรรม พิธีการ ต่าง ๆ ที่ผิดแผกแตกต่างไปจากคำสอนของหลวงพ่อสด  ผิดแผกแตกต่างไปจากคำสอนของพระพุทธองค์  แล้วจะมาอ้างว่า เป็นใบไม้นอกกำมือ  เป็นใบไม้ในป่านั้น  นับเป็นเรื่องไม่สมเหตุสมผล   เพราะพระพุทธองค์ได้เคยตรัสสั่งสอนเอาไว้แล้วว่า ใบไม้ในกำมือที่พระพุทธองค์พร่ำสั่งสอนนั้นล้วนแต่เป็นประโยชน์  แต่บรรดาใบไม้นอกกำมือ  ใบไม้ในป่า เหล่านั้น ไม่เกิดประโยชน์  พระพุทธองค์จึงไม่สอน การที่ท่านเทพธัมมี่พร่ำสอนอะไร ๆ ที่ไม่มีในพระไตรปิฎก  ครั้นมีเพื่อนสมาชิกในเวบบอร์ดทักท้วง  บรรดาสาวกก็อ้างว่า เป็นธรรมที่เป็นเสมือนใบไม้ในป่า เป็นธรรมที่เสมือนเป็นใบไม้นอกกำมือนั้น(ซึ่งคงเป็นคำตอบที่ท่านเทพธัมมี่บอกมาอีกทอดนึง)      การตอบเยี่ยงนี้   เป็นการยอมรับโดยปริยายว่า ท่านเทพธัมมี่สอนอสัทธรรมอย่างชัดเจน/ชัดแจ้งโดยตรง (ซึ่งขัดแย้งกับที่ท่านเทพธัมมี่ยอมรับต่อหน้าอัยการและต่อหน้าผู้พิพากษาศาลสถิตย์ยุติธรรมไปแล้วเมื่อเดือนสิงหาคม 2549 ว่า ได้สอนธรรมตรงตามพระไตรปิฎก เป็นการปฏิบัติตามพระลิขิตของสมเด็จพระสังฆราชฯ ครบถ้วนแล้ว) มิหนำซ้ำยังเป็นการแสดงถึงการอวดความเก่ง ความกล้าเหนือพระพุทธองค์ที่สามารถสอนธรรมที่เป็นใบไม้นอกกำมือของพระพุทธองค์(ที่พระพุทธองค์ไม่ทรงสอน)ให้สานุศิษย์รับฟังได้ด้วย   นับเป็นการปรามาสพระพุทธองค์โดยอ้อมโดยแท้ ดังนั้น   หากท่านเทพธัมมี่มีความกตัญญุกตเวทีต่อครูบาอาจารย์จริง   ก็ควรแสดงความกตัญญูต่อพระพุทธองค์ที่ทรงเป็นพระบรมครูแห่งโลก และควรแสดงความกตัญญูต่องหลวงพ่อสดแห่งวัดปากน้ำภาษีเจริญด้วยการสอนวิชชาธรรมกายของท่านให้ถูกต้องตามต้นตำรับเดิมด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 11:26:07 จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 11:12:55

ความคิดเห็นที่ 22 ปกติ   ผมอ่านความเห็นคุณเซนฯ  หลายรอบเพื่อทำความเข้าใจ  และก็พอจะเข้าใจได้ แต่ความเห็นที่ 17 เนี่ยะ   ผมทั้งพยายามอ่าน  พยายามทำความเข้าใจก็ยังอ่านบรรทัดแรกไม่ออก   ตีความไม่ได้  ความคิดเห็นที่ 17    ไม้เนื้อใหม่ ของกลองอานกะ คือ คำสอนใดนั้น.   ใช่หรือไม่ (ข่อความ คคห๙) ส่วนไม้ดั้งเดิม. คือ พระพุทธวจนะ ว่าด้วย สุญญตา ทก พระสูตรโดยเฉพาะ. จูฬสุญญตาสูตร เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะแล้ว สมาธิแบบเพ่งลูกแก้ว (วิชธัมมกาย. วัดนั้น).     ผลตรงตาม.  พระพุทธวจนะ จูฬสุญญตาสูตร ไหม แค่ นี้ (สุตมยปัญญาตามหลักฐาน).    ก็ ชี้ชัดว่า.  "อะไร อะไร" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b)   เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 09:34:09  ข้อความ  ..........ของกลองอานกะ..................................... ในบรรทัดแรกเนี่ยะ   อ่านว่าอย่างไร  แปลว่าอะไร  ?   รบกวนช่วยแสดงคำอ่านและคำแปลให้ด้วยนะครับท่านเซนฯ จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 11:32:31

ความคิดเห็นที่ 23 ^ ^ ^ คุณโชติ (เซนเถรวาทฯ) แกหมายถึง "ไม้เนื้อใหม่ของกลองอานกะ" นั่นแหละครับ คือมีพระสูตรนึงที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า ในภายหลัง  พระสูตรที่มีเนื้อหาลึกซึ้ง  ชาว จะไม่มีใครสนใจ  แต่ไปสนใจคำสอนทีีมีภายนอกศาสนา  คำสอนที่พวกนักกวีคิดกันขึ้น  และสาวกภาษิต  เอามาแทนที่คำสอนของพระพุทธเจ้า เปรียบเหมือนกลองอานกะ  ที่บุคคลก็ไม้เนื้อใหม่ใส่เข้าไปในกลองนั้น  จนกระทั่งไม้ตัวเดิม (พระธรรมวินัยของเดิม) ไม่มีเหลือ  ข้างในมีแต่ไม้ใหม่ทั้งนั้น แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 12:05:27 จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 11:40:28

ความคิดเห็นที่ 24 ผมคือศิษย์หางแถวของวัดธรรมกายเพราะไม่ได้ร่วมกิจกรรมอะไร กับทางวัด แต่ไปทำบุญเฉย ๆ  แค่พอรู้เรื่องในวัดบ้าง       ยก คห.ของคุณร่มธรรมมาอ้างอิงนิดหน่อย หมู่สัตว์ทั้งหลายบนโลกใบนี้มีสติปัญญาอยู่หลายระดับ บางเหมาะกับใบไม้ในกำมือ..... บางเหมาะกับใบไม้นอกกำมือ..... ถ้าท่านสุเมธดาบสเหมาะกับใบไม้ในกำมือ... คงไม่มีพระพุทธเจ้าพระสมณโคดม พระองค์นี้ในปัจจุบัน... ถ้าท่านสุเมธดาบสท่านต้องการพ้นทุกข์ เข้านิพพานในชาติ นั้นท่านจะศึกษาเฉพาะใบไม้ในกำมือ แล้วคงไม่มีพระพุทธเจ้า ของเราในชาตินี้ แต่ท่านยังไม่ต้องการพ้นทุกข์  เพราะมีความสงสารสัตว์โลก เลยอยากจะขนสัตว์โลกไปนิพพานให้มากที่สุด  เพราะยังมีความ อยากเป็นพระโพธิสัตว์อยู่   ตามที่ได้ยินมาตอนเข้าวัดนะครับ ที่สุดแห่งธรรม หมายถึงเป็น พระโพธิสัตว์ รื้อขนสัตว์โลกไปนิพพาน      แต่ว่าอาจจะมีตกหล่นสูญหายหรือ แวะลงนรกตามทางบ้าง อันนี้ ก็ต้องเข้าใจใครอยากไปก็ต้องพยายามหน่อย     ถ้าใครไม่อยากไปก็ศึกษาแค่ใบไม้ในกำมือแล้ว ทำแต่พอตัวเข้า นิพพานไปก่อนได้เลย      สำหรับส่วนตัวแล้วยังหวังแค่นิพพาน ยังไม่กล้าหวังที่สุดแห่งธรรม คห. ของคุณร่มธรรมน่าคิดและน่าสนใจมาก แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 13:04:46 จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 11:55:06

ความคิดเห็นที่ 25 อืมม์   พอจะเข้าใจแล้วล่ะครับคุณ chohokun อ่านว่า เนื้อไม้ ของ-กลอง-อนากะ นี่เอง ขอบคุณครับ จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 12:07:59

ความคิดเห็นที่ 26 คคห ๒๕ Thank คคห ๒๓ (๑) คำว่า ไม้เนื้อใหม่. ของกลองอานกะ ภาษาหรือสำนวนภาษานี้ มีความหมายว่า กลองที่ชื่ออานกะตามที่ทรงกระทำอุปมานั้น มัน เกิดเนื้อไม้ใหม่ขึ้นเอง หาได้ไม่ ต้องอาศัยเหตุ ปัจจัยอื่น ที่ไม่ใช่ ตัวกลอง จึงไม่น่าจะต่างกับ คำว่า. "เนื้อไม้ ของ กลอง อานกะ". ยังไงๆ มันก็ต้องมี บุคคล เข้าไปเกี่ยวข้อง คือ เพิ่มเพื่ออะไรก็ตาม (๒) ไม้เนื้อใหม่ ไม้เนื้อเก่า VS. เนื้อไม้ใหม่ เนื้อไม้เก่า.   เหมือน ต่าง หรือไม่?  อย่างไร? ไม้เนื้อใหม่ ผมหมายถึง องค์รวม แห่งไม้นั้น.ไม่ว่า รูปร่างคุณสมบัติของเนื้อไม้ ที่เนื่องกับ ตัวมันเอง และผู้ที่เกี่ยวข้องแลก เอามันไปใช้เพื่ออะไรก็ตาม ซึ่ง คำว่า ไม้เนื้อใหม่. ในกรณี ที่ทรงอุปมาดั่งกลองชื่ออานกะ. น่าจะ ครอบคลุม.  นิยามแห่งธรรม ที่ตรัส คือสุญญยิ่งกว่านั้น คำว่า เนื้อไม้ของกลองอานกะ เป็นมุมมองของผม ย่อมผิดได้เสมอ (แต่ผิดจริง ผิดขั้นไหน ผมควคต้อง สอบทานกับ พระพุทธองค์ที่ยังทรงยังอยู่ ฯ สรุป ที่คุณทวนทองอ่าน แล้วตีความไม่ได้ ไม่ได้เพราะ?  ยกไว้ อ่านที่ผมเสนอนี้แล้ว. รู้ไหมครับว่า อะไร ทำให้ ตีความไม่ได้ ช่วยบอกผมด้วยได้ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 12:34:51

ความคิดเห็นที่ 27 ประเด็นที่ทำให้อ่านไม่ออกตีความไม่ได้เป็นเพราะตามองภาพตัวอักษรเป็นคำไม่ได้ ของอลองอานกะ  ผมมองเป็น ขอ-งก-ลอง-อาน-กะ บ้าง  หรือมองเป็น ของ-กลอง-อาน-กะ บ้าง หรือมองเป็น ของ-กล-อง-อาน-กะ บ้าง ฯลฯ เป็นต้น   คือมันเป็นคำที่มีตัวพยัญชนะติดกันเป็นพรืดแบบนี้ก็เลยเกิดความลังเลว่าอ่านมันยังไง  พอคุณ chocokun มาเฉลยก็จึงถึงบางอ้อ-เข้าใจได้ และยิ่งเข้าใจมากขึ้นก็ตามที่ท่านเซนมาอธิบายเพิ่นนั่นแหละครับ จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 14:05:05

ความคิดเห็นที่ 28 คคห ๒๗ เหตุคือ อายตนะคือตา. "ที่น่าจะเคยชินแบบใดนี้น".  เมื่อถึงกับรูป (ตามที่เสนอ) นามธรรมที่ทำหน้าที่ รู้แจ้งรูป คือ จักขุวิญญาณ ที่เคยชิน ทำให้เกิด. ผล ตามที่เสนอ ทั้งๆที่ รูปคืออายตนะภายนอก คือ. ไม้เนื้ิอใหม่. ของกลองอานกะ. ตามที่ผมเสนอ ทีนี้ ทำไม ไ่ม่ตรงกับ ที่ตาัสไว้ว่า อินทรีย์ (คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย). แล่นไปสู่ใจ (มนินทรีย์) ใจ(ปฏิสรณะ) แล่นไปสู่สติ ฯลฯ สติ คือ นามธรรมที่ ไปขนเอา ความรู้ในคลังความรู้ (เนื่องกับสุตมยปัญญา ก่อนปัญญาอื่น ตามปัญญา ๓) มาถูกฝาถูกตัว คือ ที่ทรงอุปมา. ดั่งกลองอานกะ ดังที่คุณฯ รู้ในคำว่า เนื้อไม้. ของ. กลอง อานกะ.   แบบที่รู้มาก่อนแล้วนั้นฯ ซึ่งมันเนื่องกับ มโนทวาร.   ที่ไม่ใช่รูปดังอายตนะภายนอกคู่กับ ตา ตามที่คุณ เสนอไว้ (มันเนื่องกับนามธรรมที่ชื่อ สัญชานาติ และหรือ อภิชานาติ.   หวังว่า. จะหานิยามของคำนี้ได้เอง) เมื่อตาเห็น รูป แบบที่่เห็น. แล้วทำไม ไ่ม่ระลึกได้ว่า   ทั้งหมดนั้น ที่คุณเห็น เช่นนั้น ทั้ง ที่ รูปคือ ต่างไปจาก ที่คุณพรรณาความไว้ใน คคห ๒๗.   คือ อานกะ ? อะไร ทำให้ ระลึกไม่ได้ว่า เนื่องกับ ที่กระทำอุปมาไว้?  หลังจาก. ตาเห็นรูป แบบนั้น ในขณะที่ผู้อื่น เห็นต่าง(สมมติ). แต่ มีสัญญา ทางมโนมวารได้ (ด้วยสติระลึกความรู้ขั้นสุตมยปัญญา คือเรื่องกลองอานกะ) ๒บรรทัดบน ที่ผมเสนอ. ผมเสนอว่า"แม้นว่า. ทางตา มีปัญหาได้ตาม้หตุปัจัย". แต่ ยังเนื่องกับ มนายตนะด้วย  (กระมัง) สรุป สมัยพุทธกาล ตรัสเป็นเสียง.  ยังไม่มี.  รูปตัวหนังสือฯ ถ้ามีอาการแบบตา ที่คุณเสนอฯ. ผลจะอย่างไร?  น่าพินิจ ตามที่ตรัส วิมุตตายตนสูตร โอกาสแห่งสัมมาวิมุตติ ๕อย่าง ข้างบน อ่านแล้ว คงไม่เหมือน เมื่ออ่าน ไม้เนื้อใหม่ของกลองอานกะ นะครับ ยินดีที่สื่อสารกันครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 14:45:31

ความคิดเห็นที่ 29 ง่ายๆนะครับ ใครจะศึกษาเรื่องใบไม้นอกกำมือควรไปตั้งลัทธิใหม่เอง อย่าหากินอยู่กับพุทธศาสนา เพราะ พุทธศาสนาสอนในแนวทางของใบไม้ในกำมือเท่านั้น อิทธิฤทธิ์ ไสยศาตร์ มันเป็นเรื่องของญาณสมาธิ เป็นเรื่องของอวิชาและความหลงในฤทธิ์ ซึ่งเป็นเรื่องของโลกที่ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ด้วยสมาธิ  แต่แนวทางของศาสนาพุทธคือ การเข้าถึงความจริงด้วยปัญญา ด้วยวิปัสนาสมาธิ จะศึกษาแค่ในเรื่องของใบไม้นอกกำมือก็เป็นได้เพียงแค่พระเทวทัตเท่านั้นแหละครับ ฉะนั้นอย่าอ้างตัวว่าเป็นพุทธ อย่าทำให้หมู่สงค์แตกแยก อย่าหากินกับคำว่าพระพุทธศาสนา จากคุณ : MoonHouse เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 14:55:24

ความคิดเห็นที่ 30 คคห ๒๙ แล้วทำไม ยังมี คำสอนแบบใบไม้นอกกำมือ อยู่ละครับ? ปุถุชนชาวพุทธ ที่ ยากจนเพราะ หนี้สาธารณะ เพราะคดีโลกๆ มากอยู่แล้ว ยิ่งเมามันในบุญ. ที่เนื่องกับใบไม้นอกกำมือ มิใช่หรืิครับ ที่น่า. เพ่งพินิจ ห้องศาสนานี้. ก็ยัง เนื่องกับคำชั้นสาวก ที่คือ ไ่ม้ เนื้อใหม่.   ตามที่ทรงอุปมา เรื่อง กลองอานกะไว้ หรือผม ตั้งข้อสังเกตุ ไม่ถูกต้อง? ดังนั้น ชาวพุทธที่แท้ ที่ รู้. เข้าใจ เข้าถึง นิยาม ไม้เนื้อเก่า ดั้งเดิม คือ ตถาคตภาษิต ที่เนื่องเฉพาะ สุญญตา ควรอย่างไร.  โดยพร้อมเพรียงกันฯ. จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 16:10:54

ความคิดเห็นที่ 31 คคห 30 ที่ว่า ยังมี คำสอนแบบใบไม้นอกกำมือนี่ใครสอนครับ จากคุณ : MoonHouse เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 18:04:14

ความคิดเห็นที่ 32 คคห ๓๑ จากความจำนะครับ นิพพานคือแหล่งแห่งที่ ทีี่พระอรหันต์สาวก ตายแล้ว จะไปอยู่ที่อายตนนิพพานฯ เอาข้าวไปถวายพระพุทธเจ้าที่นิพพาน แก้กรรมแบบนั่นแบบนี้. ถึงกายจะแตกดับ แต่ใจที่บริสุทธิ์ ไม่แตกสลาย ฯลฯ ใช่ใบไม้นอกกำมือไหมครับ เมื่อ ผมกำหนด ตามที่ตรัสว่า ก่อนก็ดี. เดี๋ยวนี้ก็ดี ตถาคตบัญญัติสอนแต่เรื่องทุกข์(อุปาทานขันธ์ตัวทุกข์อริยสัจ) และความดับสนิทแห่งทุกข์อริยสัจ ข้างบน ใครสอน ผมต้อง. หา หลักฐาน มาเสนอ จึงตอบคำถามที่ถามว่า ใครสอน ในที่นี้.   อ้างจากความจำนะครับ หมายเหตุ กระทู้. ในห้องนี้ เนื่องกับ ทุกข์. ดับสนิทแห่งทุกข์ ทั้งหมดทั้งปวง ใช่ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 18:40:06

ความคิดเห็นที่ 33 จากคำกล่าวนี้ ถ้าท่านสุเมธดาบสเหมาะกับใบไม้ในกำมือ... คงไม่มีพระพุทธเจ้าพระสมณโคดม พระองค์นี้ในปัจจุบัน... ถ้าท่านสุเมธดาบสท่านต้องการพ้นทุกข์ เข้านิพพานในชาติ นั้นท่านจะศึกษาเฉพาะใบไม้ในกำมือ แล้วคงไม่มีพระพุทธเจ้า ของเราในชาตินี้  แต่ท่านยังไม่ต้องการพ้นทุกข์  เพราะมีความสงสารสัตว์โลก เลยอยากจะขนสัตว์โลกไปนิพพานให้มากที่สุด  เพราะยังมีความ อยากเป็นพระโพธิสัตว์อยู่ เมื่อพระพุทธองค์ได้กล่าวถึงอดีตชาติ  เมื่อชาติที่เกิดเป็นสุเมธดาบส  แล้วยังไม่ประสงค์จะตรัสรู้ในครั้งนั้น  จึงได้มาเกิดเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ  และตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในองค์ล่าสุดนี้นั้น เจ้าสำนักธรรมกายก็เลยจะขอใช้ข้ออ้างนี้เพื่อเผยแพร่ลัทธิของตน เสมือนหนึ่งเทียบเท่าหรือใกล้เคียงกับสุเมธดาบส  เพื่อจะได้ตรัสรู้ในภายหน้า  ผมเข้าใจอย่างนี้ถูกไหมครับ ? ตามประวัติครั้งเมื่อเป็นสุเมธดาบส ที่พระพุทธองค์ท่านได้กล่าวถึงนั้น ท่านได้กล่าวถึงวัตร ปฏิบัติของท่าน  ไว้เหมือน หรือแตกต่างกับพฤติกรรมของเจ้าสำนักธรรมกายอย่างไร ? การจะกล่าวอ้างอย่างตัวอย่างข้างบนนี้ ดูเหมือนว่าจะฉาบฉวยเกินไปไหม ? อย่างนี้แล้ว ใครๆก็สามารถอ้างได้ว่า  ข้าฯขอเป็นใบไม้นอกกำมือ  จะรอ  ตรัสรู้เป็นคนสุดท้าย เพื่อขนหมู่สัตว์ไปนิพพานให้หมด ใครๆ ก็พากันอ้างได้ ปริพาชกก็อ้างได้   ขอทานก็อ้างได้ นักโทษในเรือนจำก็อ้างได้ อย่างนี้แล้ว ก็จะกลายเป็นเรื่องบุญไม่มี บาปไม่มี  เชิญชวนทำบุญผิดจากคำสอนพุทธเถรวาทก็ไม่เป็นไร  ขอให้คนที่ทำบุญนั้น เขาได้บุญ แต่ข้าฯ ผู้เชิญชวนขอรับผิด(ก็ได้) เพื่อเป็นสะพานให้ท่านขึ้นสวรรค์ ไปก่อน ถ้าอย่างนี้ มันจะเข้าทำนองนี้ไหมครับว่า ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เพราะในที่สุดแล้วก็จะมีผู้มีบุญบารมี พาเราไปสู่นิพพาน   หลักคำสอนนี้มันก็ขัดกับคำสอนของพระพุทธศาสนาเถรวาท ดังมีมาในพระไตรปิฏก(บางส่วน)  ว่า... เจลสูตร              ให้รีบเพียรเพื่อตรัสรู้ เหมือนรีบดับไฟบนศีรษะ [๑๗๑๗] พระผู้มีพระภาคตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อผ้าหรือศีรษะถูกไฟไหม้แล้ว จะควรกระทำอย่างไร?   ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญเมื่อผ้าหรือศีรษะถูกไฟไหม้แล้ว ควรจะกระทำความพอใจ ความพยายาม ความอุตสาหะ ความไม่ย่นย่อ  ความไม่ท้อถอย สติและสัมปชัญญะอย่างแรงกล้า เพื่อดับผ้าหรือศีรษะนั้น.       พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลพึงวางเฉย ไม่ใส่ใจถึงผ้าหรือศีรษะที่ถูกไฟไหม้  แล้วพึงกระทำความพอใจ ความพยายาม ความอุตสาหะ ความไม่ย่นย่อ  ความไม่ท้อถอย สติและสัมปชัญญะอย่างแรงกล้า  เพื่อตรัสรู้อริยสัจ ๔ ที่ยังไม่ตรัสรู้ตามความเป็นจริง  อริยสัจ ๔ เป็นไฉน?  คือ ทุกขอริยสัจ ฯลฯ ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ  ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้นแหละ  เธอทั้งหลายพึงกระทำความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า  นี้ทุกข์ ฯลฯ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  บรรทัดที่ ๑๐๔๑๙ - ๑๐๔๓๑.  หน้าที่  ๔๓๕ - ๔๓๖. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=10419&Z=10431&pagebreak=0 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=19&i=1717 เพราะอะไร  พระพุทธองค์จึงทรงแนะนำให้เรียนใบไม้ในกำมือ  ก็เพื่อให้เราได้พ้นไปจากทุกข์  เพราะพระพุทธองค์ท่านก็ได้ตรัสกล่าวสอนแล้วว่า หลังจากพระชาติสุเมธดาบสแล้ว ท่านได้ไปเกิดในสังสารวัฏอีกยาวนาน ในบางชาติไปเกิดในอบายได้รับทุกข์ทรมาน ในบางชาติไปเกิดเป็นเทพชั้นต่างๆ  และก็ยังคงวนเวียนมีทุกข์อยู่ในสังสารวัฏ เมื่อท่านทราบความเป็นทุกข์แห่งการเกิดแล้วนี้  พระองค์จึงทรงมีเมตตา แนะนำชี้ทางให้คนปฏิบัติเพื่อพ้นไปจากทุกข์ ไม่ได้เมตตาเพื่อรอให้ไปเผชิญในสังสารวัฏต่อไป  แล้วไปรอตรัสรู้เอาภายหน้า คล้ายๆกับความหวังแบบลมๆแล้งๆ  ดังนั้น คำสอนของพระพุทธศาสนา เถรวาท  จึงมุ่งให้คนพ้นทุกข์ คำสอนในเถรวาท  ไม่มีปรากฏในพระไตรปิฏกตรงไหนเลย ที่มุ่งสอนให้คนไปเป็นโพธิสัตว์ หรือว่าผมเข้าใจหลักคำสอนพุทธเถรวาทผิดไป ?  ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบทุกท่าน .............................. กายคตาสติ...ที่ปรมัตถ์ จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 6 ธ.ค. 54 22:10:01

ความคิดเห็นที่ 34 ไม่มีพระโพธิสัตว์ ก็ไม่มีพระพุทธเจ้า......ก็ที่พระองค์บำเพ็ญมาเป็นแสนๆกัปป์ไม่ใช่หรือ ถ้าสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าได้เลย ใครจะบำเพ็ญให้มันเหนื่อย มันคนละเรื่องเดียวกัน......มันคนละตอนกัน  หนังต้องฉายเป็นตอนๆ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 03:39:38

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่มี(แต่มีแล้ว) เจ้าชายสิทธัตถะ ที่สามารถเองใน โพธิปักขิยธรรม ๓๗ ก็ไม่มี พระโพธิสัตว์ (สัตว์ คือผู้ข้องกับขันธ์ทั้งห้า อันเป็นที่ตั้งแห่งอุปาทานได้). คือพระโพธิสัตว์สิทธัตถะ พระโพธิสัตว์ ฝ่ายเถรวาท คือ สัตว์ที่กำลังมี โพธิปักขิยธรรม ครับ ไม่เป็นสัสสตทิฏฐิด้วย เมื่อมีพระโพธิสัตว์สิทธัตถะ ปริวิตก. ปฏิจจสมุปบาท ชนิดไม่เคยฟังยากใครมาก่อน เกิดดวงตาปัญญาญาณวิชชาแสงสว่าง ในธรรมคือปฏิจจสมุปบาท จึง ตรัสรู้ อุบัติ (เกิดแบบหนึ่ง ไม่เนื่องกับสัสสตทิฏฐิ และมีิัตตา). เป็น พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นี้ บารมี.  คือ โพธิปักขิยธรรม๓๗ นั่นเอง ส่วนบารมีอื่น เช่นทานบารมี.   ที่ไม่เป็น มิจฉาทิฏฐิ เนื่องกับสาสวาสัมมาทิฏฐิ.  ดผุพุทธประวัติตรัสเล่าเอง ทศบารมี. สามารถเนื่องกับ มิจฉาทิฏฐิ สัสสตทิฏิฐิได้ เนื่องกับ สาสวาสัมมาทิฏฐิได้.  เนื่องกับ อนาสวาสัมมาทิฏฐิได่ พิจารณา มหาพิจารณา จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 08:28:32

ความคิดเห็นที่ 36 ***เฉพาะ คห. 33*** โจทย์ : เมื่อพระพุทธองค์ได้กล่าวถึงอดีตชาติ เมื่อชาติที่เกิดเป็นสุเมธดาบส แล้วยังไม่ประสงค์จะตรัสรู้ในครั้งนั้น จึงได้มาเกิดเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ และตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในองค์ล่าสุดนี้นั้น เจ้าสำนักธรรมกายก็เลยจะขอใช้ข้ออ้างนี้เพื่อเผยแพร่ลัทธิของตน เสมือนหนึ่งเทียบเท่าหรือใกล้เคียงกับสุเมธดาบส เพื่อจะได้ตรัสรู้ในภายหน้า ผมเข้าใจอย่างนี้ถูกไหมครับ ? ตามประวัติครั้งเมื่อเป็นสุเมธดาบส ที่พระพุทธองค์ท่านได้กล่าวถึงนั้น ท่านได้กล่าวถึงวัตร ปฏิบัติของท่าน ไว้เหมือน หรือแตกต่างกับพฤติกรรมของเจ้าสำนักธรรมกายอย่างไร ? การจะกล่าวอ้างอย่างตัวอย่างข้างบนนี้ ดูเหมือนว่าจะฉาบฉวยเกินไปไหม ? อย่างนี้แล้ว ใครๆก็สามารถอ้างได้ว่า ข้าฯขอเป็นใบไม้นอกกำมือ จะรอ  ตรัสรู้เป็นคนสุดท้าย เพื่อขนหมู่สัตว์ไปนิพพานให้หมด ใครๆ ก็พากันอ้างได้ ปริพาชกก็อ้างได้   ขอทานก็อ้างได้ นักโทษในเรือนจำก็อ้างได้ อย่างนี้แล้ว ก็จะกลายเป็นเรื่องบุญไม่มี บาปไม่มี เชิญชวนทำบุญผิดจากคำสอนพุทธเถรวาทก็ไม่เป็นไร ขอให้คนที่ทำบุญนั้น เขาได้บุญ แต่ข้าฯ ผู้เชิญชวนขอรับผิด(ก็ได้) เพื่อเป็นสะพานให้ท่านขึ้นสวรรค์ ไปก่อน ถ้าอย่างนี้ มันจะเข้าทำนองนี้ไหมครับว่า ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ เพราะในที่สุดแล้วก็จะมีผู้มีบุญบารมี พาเราไปสู่นิพพาน   หลักคำสอนนี้มันก็ขัดกับคำสอนของพระพุทธศาสนาเถรวาท ดังมีมาในพระไตรปิฏก(บางส่วน)  ว่า... ตอบ::::: คำถามที่คุณตั้งและคำตอบที่คุณหามานั่นกล่าวได้ถูก ก็มิได้ผิดเลยทีเดียว ทุกอย่างเริ่มจากที่ตัวเราก็ก่อน ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน แต่ท่านก็ได้สอนให้ละอัตตา ตัวกูของกู เราต้องมองเป็นกลางว่า ตัวเรานี้ต้องเพิ่งตนเองเป็นหลักเป็นที่พึ่งแห่งตน ก่อนจะไปวอนขอกราบไหว้ให้ใครมาช่วยเรา แต่การจะสุดโต่งจะปฏิบัติของเราแต่เพียงคนเดียว นั่นก็หาใช่ที่สุด จึงต้องเป็นกลาง เราก็ต้องหาที่ยึดเหนี่ยว หาครูบา สารพัดปู่ สารพัดเจ้า พระโพธิสัตว์ก็ดีหรือบรมศาสดาก็ดี ตามแต่จริต ในการพาตัวเราเองข้ามพ้นวัฏสงสาร   โจทย์ ๒:::: พระองค์จึงทรงมีเมตตา แนะนำชี้ทางให้คนปฏิบัติเพื่อพ้นไปจากทุกข์ ไม่ได้เมตตาเพื่อรอให้ไปเผชิญในสังสารวัฏต่อไป แล้วไปรอตรัสรู้เอาภายหน้า คล้ายๆกับความหวังแบบลมๆแล้งๆ ดังนั้น คำสอนของพระพุทธศาสนา เถรวาท จึงมุ่งให้คนพ้นทุกข์ คำสอนในเถรวาท ไม่มีปรากฏในพระไตรปิฏกตรงไหนเลย ที่มุ่งสอนให้คนไปเป็นโพธิสัตว์ ใครๆก็อ้างตัวเป็นพระโพธิสัตว์ได้ ใช่แล้วขอทานเองก็ทำได้ เพียงชาตินี้เกิดศรัทธาในพุทธศาสนา ตัวเราแค่มีจิตเมตตาอยากช่วยขนสัตว์ข้ามไปเราก็แค่อธิษฐานจิต แค่นี้เราก็ได้เกิดเป็นพระโพธิสัตว์ แม้มิใช่ทางหลุดพ้น มิใช่ประตูที่ตรงดิ่ง แต่สำหรับบางอย่างบางคนมันคือหนึ่งในประตูที่ดีถ้า คุณเลือกทางไหนล่ะ   มันก็เท่านั่นเอง .. พระโพธิสัตว์เองบำเพ็ญบารมีเพื่อรอข้ามภพภูมิ บางโพธิสัตว์ก็บุญบารมีถึงพร้อมที่จะข้ามแล้ว มันเป็นแค่เรื่องของความ เมตตา กรุณา  ถ้าทางโลกเรียกกันว่าจิตอาสา ยินดียั้งตัวเองก่อนเข้าสู่นิพพาน   แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ต่อให้เป็นพระโพธิสัตว์ พระพุทธเจ้า หรือพรหมผู้สร้างโลกองค์ใดมาโปรด หากว่าคุณไม่คิดหาทางช่วยตัวเอง ต่อให้เขามาแสดงธรรมเทศนาอันวิเศษเลอเลิศขนาดไหนตรงหน้าคุณ จิตใจของคุณไม่เชื่อ ไม่ศรัทธา ไม่เปิดใจ ไม่รับฟัง  การปฏิบัติก็ไม่เกิด..... ก็ไม่สามารถล่วงรู้ธรรมอันยิ่งใหญ่ แต่อย่างน้อยพื้นฐานของพุทธ ไม่ว่าจะอยู่สายใด ต้องเริ่มจาก ความเชื่อ แล้วจึงเกิด ศรัทธา เมื่อเกิดศรัทธา จึงตามมาด้วยการปฏิบัติ สุดท้ายปลายทางการปฏิบัติ อยู่ที่เดียวกัน.............ป่านี้หามีไม่ จากคุณ : น้องนิดหน่อย เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 09:40:28

ความคิดเห็นที่ 37 จากคำกล่าวนี้ ใน 35 พระโพธิสัตว์ ฝ่ายเถรวาท คือ สัตว์ที่กำลังมี โพธิปักขิยธรรม ครับ ไม่เป็นสัสสตทิฏฐิด้วย ท่าน เซน ฯ หมายถึง ผู้ที่บรรลุ โสดาบัน  สกทาคามี และอนาคามี หรือเปล่าครับ หรือว่าหมายถึงบุคคลอื่นๆ (นี่เป็นครั้งแรกๆที่ผมถามไถ่ จากการเขียนของท่าน ผมมีความสามารถน้อยในการอ่านวิธีการเขียนของท่าน ดังนั้นรบกวนเขียนแบบหลักภาษาไทยน่ะครับ ขอบคุณครับ) คือถ้าการสื่อสารแล้วอ่านยาก ผมก็จะผ่านไป แต่เห็นว่า ใน 35 นั้น พอจะอ่านแล้วเข้าใจได้บ้าง แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 54 10:22:30 จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 09:42:46

ความคิดเห็นที่ 38 คุณ 36  ที่ท่านกล่าวไว้อย่างนั้นก็มีเหตุผลอยู่ ในขณะเดียวกัน ในกระทู้นี้เรากำลังสนทนากันเรื่อง  หลักคำสอนแบบพุทธศาสนาเถรวาท  ผมจึงนำเรื่อง ที่เกี่ยวกับคำสอนเถรวาทมาแสดง ในเรื่องศรัทธา เลื่อมใส ในศาสดาใด ในอาจารย์ใด นั้นก็มีอยู่ และมีอยู่มากมาย พร้อมทั้งเป็นสิทธิที่พึงกระทำได้  แต่นั้นอาจไม่ใช่เถรวาทน่ะครับ ท่านเจ้าของกระทู้ก็จึงได้ตั้งว่า  ระวัง(ผู้ที่แอบอ้างว่าเป็นพระเถรวาท)จะอกตัญญูต่อพระพุทธเจ้า  เพราะสอนไม่ตรงตามแนวทางเถรวาท หรือถ้าท่านที่บอกสอนนอกแนวออกไป ก็ไปตั้งลัทธิใหม่ นิกายใหม่  ไม่อ้างอิงเถรวาท  ก็คงไม่ได้สนทนากันในประเด็นนี้ .......................... จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 09:57:48

ความคิดเห็นที่ 39 คคห ๓๗ มองเป็นองค์รวม.  ที่ กายนี้ ที่ตรัสเรียกว่า จิตบ้าง. มโนบ้าง วิญญาณบ้าง (อัสสุตวตาสูตร) เมื่อ ปุถุชน สดับ ได้ดวงตาเห็นธรรม ชื่อว่า "โสตา". ถึงกระแส อริยมรรคมีองค์ ๘ ยืนจรดประตู "ความสื้นไปแห่งราคะ โทสะ โมหะ คือ นิพพาน". (ข้างบน สงเคราะห์ ๓ พระสูตร) โพธิปักขิยธรรม ๓๗ น่าจะหลังโสดาปัตติมรรค มั๊งครับ ขึ้นกับ. (ปริยัติ ที่เนื่องกับปฏิบัติ สอบทานกับพรัสูตร). คือ ขณะแห่ง.  ภูมิธรรมที่ชื่ิสัทธานุสารี ธัมมานุสารี ก่อน โสดาบัน. มรรคจิต.ผลจิต อ่าน แล้ว ไม่ตรงกับ. ที่ท่านรู้  ยกไว้ อ่านไม่เข้าใจตรงไหนไหมละครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 10:52:02

ความคิดเห็นที่ 40 ขยายความ คคห ๓๙ โพธิปักขิยธรรม ๓๗ คือ จิตตภาวนา ที่ ย่อมมีแก่อริยสาวก ผู้มีการสดับ รู้ชัดจิตประภัสสร พ้นวิเศษ ไม่ใช่ข่มไว้ได้ จากอุปกิเลส คือ นิวรณ์ทั้ง ๕ (อุปกิเลสสูตร). อันเป็น กองอกุศล (อกุศลราศี). ซึ่ง ผ่านปุถุชนผู้ไม่มีการสดับ (ดูพระสูตรที่ตรัสเรื่องจิตนี้เป็นประภัสสรฯ) อริยสาวก ได้แก่ กลุ่มพระโสดาบัน (โสดาปัตติผล). คือ พระสัทธานุสารี พระธัมมานุสารี พระโสดาบัน ผู้แรกถึงกระแสอริยมรรค (มรรคมีอค์๑๐ ก็ตรัสไว้ มารคมีองค์๘ อันเป็นอริยะ (ขั้นโสดาบัน) ก็ตรัสไว้ (พระสกิทาคามี. พระอนาคามี ยกไว้) พิจารณา.  ที่ตรัสว่า อริยสาวกผู้มีการสดับ (พระสูตร จิตประภัสสร) สดับ ที่ตรัสนี้.  สดับคือ หมวดธรรมใด ตามโพธิปักขิยธรรม๓๗ ยกตัวอย่าง กรณี พระปัญจวัคคีย์. (ตรัสสอนเสร็จ คือสอนขั้นโสดาบัน ใช่หรือไม่). แล้ว พิจารณา พระสูตร วิมุตตายตนะสูตร โอกาสแห่งวิมุตติ ๕ อย่าง พระโพธิสัตว์สาวก กรณีพระปัญจวัคคีย์.   คุณยามประจำวัน.  จะกำหนด อย่างไร เมื่ออ่านที่ผมเสนอ (นอกตำรานอกกระแสหลัก มิใช่หรืิอ) สรุป ก่อน สื่อสารเจาะจง ตามที่ถาม. เราควร มีสัญญาในปริยัติธรรมขั้นพระพุทธวนะ(หลายพระสูตรด้วย). ตรงกันเสียก่อน โดยไม่ถูกความรู้ ที่เนื่องกับปริยัติธรรมอื่นจากพระสูตร รบกวน การทำความทเข้าใจ (ไม่เกี่ยวกับยอมรับหรืิอ) สรุป ๒ คคห ที่ผมเสนอ จับใจความได้นะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 11:08:52

ความคิดเห็นที่ 41 ซ้ำครับ แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 54 14:24:37 จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 14:20:56

ความคิดเห็นที่ 42 ต่อเนื่องจาก 33 ดังนั้น คำสอนของพระพุทธศาสนา เถรวาท  จึงมุ่งให้คนพ้นทุกข์ คำสอนในเถรวาท  ไม่มีปรากฏในพระไตรปิฏกตรงไหนเลย ที่มุ่งสอนให้คนไปเป็นโพธิสัตว์ เข้ามาแก้ไขครับ ผมอาจใช้คำผิดไป ตรงคำที่ว่า  คำสอนในเถรวาท  ไม่ปรากฏในพระไตรปิฏกตรงไหนเลย ที่มุ่งสอนให้คนไปเป็นโพธิสัตว์นั้น หากจะหมายถึง การเป็น โสดาบัน สกทาคามี อนาคามี ที่จะตรัสรู้ในภายหน้า ถ้าท่านหมายถึงโดยนัยนี้  นั้น  " ผมก็ถือว่าได้เขียนไว้คลาดเคลื่อนไป หรือจะใช้คำว่าผิดไปก็ได้" แต่นั่นก็หมายถึงว่า ผมจะสื่อความหมายว่า  ผู้ที่จะบรรลุ โสดาบัน สกทาคามี อนาคามี  เพื่อให้พ้นไปจากทุกข์ พ้นไปจากสังสารวัฏ ก็ด้วยเพราะบุคคลเหล่านั้นเร่งเพียรปฏิบัติตน  ตามแนวทางคำสอน พุทธเถรวาท ตามมรรคมีองค์๘    (ในโพธิปักขิยธรรม ๓๗ ดังที่ท่านเซนฯได้กล่าวถึง) จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 14:23:01

ความคิดเห็นที่ 43 แรกก้าวของก้าวแรก ในพระพุทธศาสนา เรื่องใบไม้กำมือเดียตั้งแต่ ที่ พระธรรมเทศนา กัณฑแรกสุด คือ ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ไหมครับ ธรรมที่ ทรงตรัส สาธิต แก่ พระปัญจวัคคีย์ คือ ใบไม้ในกำมือ. หรือ นอกกำมือ ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 14:42:37

ความคิดเห็นที่ 44 จากคำถามนี้ พระธรรมเทศนา กัณฑแรกสุด คือ ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร ไหมครับ ธรรมที่ ทรงตรัส สาธิต แก่ พระปัญจวัคคีย์ คือ ใบไม้ในกำมือ. หรือ นอกกำมือ ครับ ถ้าตามที่ผมเข้าใจ ใน  ธมฺมจกฺ  ฯ  ที่กล่าวถึงนั้นก็คือเรื่องใบไม้ในกำมือ เรียกว่าอยู่ใจกลางกำมือก็ว่าได้ เพราะในนั้น ก็มีมรรคมีองค์ ๘ จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 14:51:31

ความคิดเห็นที่ 45 คำสอนในเถรวาทไม่มุ่งสอนให้ใครเป็นพระโพธิสัตว์นั้นก็จริง แต่ว่า พุทธองค์ได้ทรงแสดงธรรมเทศนา เกี่ยวกับอดีตชาติของท่าน โดยเฉพาะ ทศชาติชาดก ซึ่งมีผู้ฟังจำนวนไม่น้อยชื่นชม และอยาก เอาอย่าง อีกพระสัพพัญญุตาญาณ อันหาประมาณมิได้จะมีใน พระอรหัตน์ทุกองค์ รวมถึงพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วย    ทศชาติชาดกนั้นก็คือการสอนวิธีสร้างบารมีเพื่อเป็นพระพุทธเจ้า นั่นเอง และแต่ชาดกแต่ละพระชาติที่นำมาแสดงนั้นย่อมบอกถึงภัย และอุปสรรคของการสร้างบารมี อย่างค่อนข้างละเอียด    สรุป        การชวนให้คนไปเป็นพระโพธิสัตว์นั้น ไม่ใช่ง่ายต้องเป็นที่กำลังใจ หรือจิตอาสา ของผู้ศึกษาพระไตรปิฏกเอง ตามที่ คห. 36 แสดงไว้         เส้นทางการเป็นพระโพธิสัตว์ไม่ง่าย เมื่อศึกษาพระไตรปิฏกแล้ว ยังสามารถตกนรกได้ทุกเมื่อ เหมือนกาลที่ พุทธองค์เกิดในสมัยพระกัสสปะ สัมมาสัมพุทธเจ้าเกิดเป็นโชติปาลมาณพ  เกือบเป็นผู้ที่มีมิจฉาทิษฐิเสียแล้ว ถ้าไม่มีกัลยาณมิตรเช่นฆฏิการะ ช่วยเอาไว้เสียก่อน              แต่ก่อนเมื่อศึกษาหนังสือเกี่ยวกับพระไตรปิฏก หรือคัมภีร์ต่าง ๆ เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง ก็เริ่มศึกษาแนวทางปฏิบัติควบคูกันไปด้วย  และแอบคิดว่าอยาก เป็นพระโพธิสัตว์  แต่ตอนนี้ไม่มั่นใจแล้วเมื่อศึกษาอีกที ขนาดพระพุทธองค์ยัง เกือบจะหลงผิดเสียได้  ตอนนี้เลยไม่กล้าอธิษฐานตอนทำบุญเรื่องเป็นพระโพธิสัตว์ เพราะกลัวพลาดอยุ่     ขอบคุณ คุณยามประจำวัน และคุณ เซนฯ ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนความเห็นด้วย จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 54 05:51:39

ความคิดเห็นที่ 46 ธรรมสวัสดี ครับ คุณ KOB ON KALA  เส้นทางการเป็นพระโพธิสัตว์ไม่ง่าย เมื่อศึกษาพระไตรปิฏกแล้ว ยังสามารถตกนรกได้ทุกเมื่อ เหมือนกาลที่ พุทธองค์เกิดในสมัยพระกัสสปะ สัมมาสัมพุทธเจ้าเกิดเป็นโชติปาลมาณพ  เกือบเป็นผู้ที่มีมิจฉาทิษฐิเสียแล้ว ถ้าไม่มีกัลยาณมิตรเช่นฆฏิการะ ช่วยเอาไว้เสียก่อน             เพราะเหตุนี้ พระพุทธองค์จึงทรงแนนะนำให้เร่งทำความเพียร เพื่อก้าวล่วงพ้นไปจากทุกข์ นี้จึงเป็นหลักคำสอนถองเถรวาท  แม้แต่ผู้ที่เร่งทำความเพียรก็ยังไม่สามารถก้าวล่วงจากทุกข์ได้ทุกคน เมื่อเปรียบเทียบกับคำสอนอื่นที่แอบแฝงกับพุทธเถรวาท  ที่มัวมุ่งสแวงหาสวรรค์วิมาน  จะเป็นผู้ตรัสรู้ชนืดมีเมตตาสูงเพื่อนำพาหมู่สัตว์เข้านิพพานให้หมดนั้น  เลยฟังดูแล้วคล้ายๆเรื่องเพ้อฝัน และแอบแฝง พุทธเถรวาท ทำมาหาเลี้ยงชีพ  ............................................. คือถ้าไม่เข้าศึกษาในหลักธรรมคำสอนของพระพุทธองค์  ก็จะเข้าใจว่านี้(เช่นลัทธิธรรมกาย)เป็นคำสอนของพุทธเถรวาท แต่ผู้ที่เข้าใจคำสอนของพุทธเถรวาท ก็จะบอกว่า  ลัทธิธรรมกายนี้เป็นพวกแอบแฝงพุทธเถรวาท ....................................... ก็เขียนย้ำน่ะครับ ว่า  ใครจะไปทำบุญทำทานที่ไหนๆ ผมไม่ได้หวงห้ามหรอกครับ เพราะนั่นเป็นสิทธิส่วนบุคคล เพียงแต่ว่าที่เขียนท้วงติงนี้  ก็เพราะ มีลัทธิแอบอ้างพุทธเถรวาท ทำมาหาเลี้ยงชีพ และหากผู้ที่่เข้าใจในการเรื่องการเกิดเป็นทุกข์  ก็ควรศึกษาเพิ่มเติมเอาว่าควรหรือมิควรในทิศทาง ในการเลื่อมใสศรัทธาต่อผู้นำลัทธินั้นๆอย่างไร คำถาม  เราเลื่อมใสพุทธศาสนาเถรวาท หรือว่า เราเลื่อมใส เจ้าลัทธิ ที่แอบแฝง พุทธเถรวาท .............................. ขอความเจริญในธรรมจงมีแด่ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบทุกท่าน จากคุณ : ผู้มีศรัทธาในพุทธเถรวาท (ยามประจำวัน) เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 54 07:01:17

ความคิดเห็นที่ 47 ใม่มี พระเถระ กระทำ ปฐมสังคายนา แล้ว จะมี  คติ พระโพธิสัตว์.    ไม่ว่าแบบไหนหรือ พระไตรปิฎกฝ่ายเถรวาท ๔๕เล่ม ก็ต้อง ไม่อยู่เหนือ. "ความเชื่อ". ตามที่ตรัส "กาลามสูตร จะปิฎกเถรวาท และหรือ. มหาปิฎกมหายาน (สันสกฤติแปลเป็นภาษาจีน) ก็ต้อง ไม่ขัดกับ พระพุทธภาษิต. กาลามสูตร จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 54 08:53:43

ความคิดเห็นที่ 48 พระโพธิสัตว์ก็ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ มาทั้งนั้นแหละครับ ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้บริสุทธิ์ บำเพ็ญบารมี30ทัศ สมถกรรมฐาน  เพียงแต่ทำวิปัสสนากรรมฐานได้ถึงจุดหนึ่งก็หยุดไว้ ที่โคตรภูญาณ เหมือนผู้ที่ยืนบนสะพาน ที่อยู่ระหว่างฝั่งทั้ง 2  และได้เห็นแล้วว่าฝั่งโน้นมีจริงไหม เป็นอย่างไร แต่ไม่ข้ามไป เพราะปรารถนาโพธิญาณอย่างแรงกล้า จึงหยุดยั้งเอาไว้ ดังนั้นอย่ากล่าวว่าพระโพธิสัตว์ ปฏิบัติแบบใบไม้นอกกำมือเลยครับ เพราะคำสอนที่สั่งสอนไว้ให้ปฏิบัติเพื่อความบริสุทธิ์มีครบสมบูรณ์อยู่แล้ว และเมื่อได้รับคำพยากรณ์จึงพิจารณาพุทธการกธรรม ตามแบบอย่างพระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ ที่ปฏิบัติมา ส่วนปัญหา พระพุทธเจ้าทรงมีคำสอนพิเศษที่สงวนไว้สำหรับพระสาวกบางประเภทหรือไม่ ? และทรงมีคำสอนพิเศษที่จะประกาศแก่พระสงฆ์สาวกก่อนจะเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานหรือไม่ ? พุทธดำรัสตอบ “ดูก่อนอานนท์ บัดนี้ภิกษุสงฆ์จะมาหวังอะไรในเราอีกเล่า ? พระธรรมเราแสดงไว้แล้วโดยไม่มีนอกไม่มีใน “ดูก่อนอานนท์ ในธรรมทั้งหลายของตถาคต ย่อมไม่มีกำมือแห่งอาจารย์ (สิ่งที่อาจารย์กำไว้เป็นความลับ) ผู้ใดพึงมีความดำริอย่างนี้ว่า เราจักบริหารภิกษุสงฆ์ หรือว่า ภิกษุสงฆ์มีเราเป็นที่อิงอาศัย ผู้นั้นพึงปรารภภิกษุสงฆ์กล่าวประกาศเรื่องใดเรื่องหนึ่งได้อย่างแน่นอน   “ดูก่อนอานนท์ ตถาคตไม่เคยมีความดำริอย่างนี้เลยว่า เราจะบริหารภิกษุสงฆ์ หรือว่า ภิกษุสงฆ์มีเราเป็นที่อิงอาศัย ฉะนั้นตถาคตจักปรารภภิกษุสงฆ์กล่าวประกาศเรื่องใดเรื่องหนึ่งทำไมเล่า ? บัดนี้เราก็แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ล่วงกาลผ่านวัยแล้ว วัยของเราล่วงเข้าแปดสิบปีแล้ว เกวียนเก่ายังจะใช้ไปได้ ก็เพราะการซ่อมแซมด้วยไม้ไผ่ฉันใด กายของตถาคตก็ฉันนั้นเหมือนกัน...”   -  คิลานสูตร มหา. สํ. (๗๑๐) ดังนั้นพระธรรมเทศนาที่จำเป็นในขอบเขตพระพุทธศาสนาพระองค์ทรงแสดงไว้แล้ว และทั้งหมดนี้ก็อยู่ในพระไตรปิฎกแล้ว สมบูรณ์ทั้งธรรมและวินัย ไม่ต้องเที่ยวไปหาที่อื่นอีก ดังนั้นอย่าเอาสัจธรรมปฏิรูป กับทิฎฐิส่วนตัวมาปะปนกับพระสัทธรรมอันบริสุทธิ์เลยครับ  ถ้าเที่ยวหาคำสอนอย่างอื่นก็ไม่ใช่พระพุทธศาสนาแล้วครับ  หรือว่าคนที่หาคิดว่ามีพระธรรมอื่นที่สำคัญแล้วพระพุทธเจ้าไม่ทรงตรัสหรือครับ ไม่ทราบว่าเขาเก่งกว่าพระพุทธเจ้าหรือครับ หรือจะตั้งศาสนาใหม่ครับ??? จากคุณ : ??? (เงียบงัน) เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 54 19:21:40

ความคิดเห็นที่ 49 คคห ๔๘ พระพุทธเจ้าพรัองค์นี้ตรัสว่า นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่ใช่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา ตกลง คุณฯ ว่า มีอะไร ของพระโพธิสัตว์ใดนั้น. ที่ปฏิบัติ ตามคำสั่งสอน ของพระพุทธเจ้าองค์ก่อน คือก่อนพระพุทธเจ้าพรัองค์นี้ ครับ แล้ว พระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ. ตรัสสอน ตางไปจาก พระพุทธเจ้า พระองค์นี้หรือครับ โดยเฉพาะ ที่สอนว่า นั่นไม่ใช่ของเรา นั้นไม่ใช่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา (ที่แปลอนัตตาว่า. มี แต่ไม่ใช่อัตตนั่นแหละ.  มีอะไรละ ที่ไม่ใช่อัตตา แต่ไอ้นั่นดัน. ตายแล้วเกิดอีก คือตายแล้วไม่สูญ ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 54 20:24:50

ความคิดเห็นที่ 50 ศาสนาใดที่มีมรรคมีองค์แปด สมบูรณ์ ศาสนานั่นสามารถยึดถือมาปฏิบัติได้ จากคุณ : น้องนิดหน่อย เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 04:55:33

ความคิดเห็นที่ 51 คคห ๕๐ พระพุทธเจ้า ในอดีต ตามที่ตรัสในพระสูตร พระนามนั้น ล้วน ทำให้อริยมรรคมีองค์ ๙ เกิดได้เอง (มัคควิทู ผู้รู้แจ้งอริยมรรต ในฐานะพระสัมมาสัมพุทธเจ้า) ครับ แล้วตรัสสอนให้ผู้อื่น เดินตรงทาง ตามทางนั้น บรรลุ.   นั่นแหละที่สุดแห่งทุกข์. (เอเสวันโต ทุกขัสสะ).  ได้ เฉกเช่น. พระพุทธเจ้าองค์ ปัจจุบันนี้ แล้ว ใคร เน้นย้ำถึง พระพุทธเจ้า ในอนาคต ใครใดนั้น. ไม่เข้าใจ. ตามความข้างบน หรืออย่างไร ใคร มีเจตนา(คือกรรม แล้วกระทำซึ่งกรรมนั้นด้วยกาย วาจา ใจ ตามนิพเพูิกสผูตร).  เน้นย้ำพระพุทธเจ้าในอนาคต ". ทั้งๆ ที่อาศัยคำสอน ของพรัพุทธเจ้าพระองค์นี้ ". ฯ ตามที่ปรากฎใน พระไตรปิฎกฝ่ายเถรวาท.  และหรือฝ่ายมหาปิฎกฝ่สยมหายาน (ไม่รวมเล่มอื่นๆ) น่าสนใจไหมครับ เมื่อ มองในแง่มุทิ่มเสนอ ๕ บรรทัดบน จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 09:37:18

ความคิดเห็นที่ 52 “ภิกษุทั้งหลาย   เราเห็นว่าท่านเหล่านี้ไม่รู้จักเถระ   (คือผู้หลักผู้ใหญ่) หรือเถรกรณธรรม   (ธรรมอันทำให้เป็นเถระ)  บุคคลแม้หากเป็นผู้เฒ่าอายุถึง   80ปี  หรือ  90  ปี  หรือ  100  ปีก็ตาม   แต่เป็นอกาลวาที  (พูดไม่ถูกกาละ)  อภูตวาที    (พูดสิ่งที่ไม่เป็นจริง)   อนัตถวาที    (พูดสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์)  อธัมมวาที  (พูดสิ่งที่ไม่เป็นธรรม)  อวินยวาที  (พูดสิ่งที่ไม่เป็นวินัย)  กล่าวถ้อยคำอันไม่น่าจดจำ    พร่ำเพรื่อ     เหลวแหลก     ไม่มีขอบเขต    ประกอบด้วยเรื่องอัน ไม่ต้องการ  บุคคลนั้นนับว่า  เถระพาล  (ผู้ใหญ่โง่)  แท้แล” ธรรมในที่นี้คือธรรมคำสอนของพระศาสดา. วินัย ในที่นี้คือกฎหมายของภิกษุในธรรมวินัยนี้ หากท่านไม่ทำตามคำสอนของพระศาสดาก็ไม่ใช่ภิกษุในธรรมวินัยนี้(ของพระศาสดา) จากคุณ : หลวงโยธา เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 10:05:46

ความคิดเห็นที่ 53 อนุโมทนา คคห ๕๒ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 12:56:30

ความคิดเห็นที่ 54 เป็นกำลังใจและอนุโมทนาคุณหลวงโยธา คห 52 ครับ จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 12:25:19