"ผู้ไม่หวังย่อมอยุ่เป็นสุข"

เรื่องเล่าตอนหนึ่ง  จากชาดก


             พระโพธิสัตว์นั้นออกจากพระนครแล้ว ในตอนเย็นได้นอนอยู่ในเรือนของคนผู้หนึ่ง ในบ้านนั้นในระหว่างทาง. ก็นางทาสี(นางทาสที่เป็นผู้หญิง)ในเรือนนั้นชื่อปิงคลา ได้นัดแนะกับชายผู้หนึ่งว่า พึงมาในเวลาชื่อโน้น นางล้างเท้าของนายทั้งหลายแล้ว เมื่อนายทั้งหลายนอนแล้ว นั่งแลดูการมาของชายผู้นั้นอยู่ที่ธรณีประตู คิดว่าเดี๋ยวเขาจะมา เดี๋ยวเขาจะมา จนเวลาล่วงเลยไปถึงปฐมยามและมัชฌิมยาม.


              ในเวลาใกล้รุ่ง นางหมดหวังว่า เขาคงไม่มาในบัดนี้แน่ จึงนอนหลับไป. พระโพธิสัตว์ได้เห็นเหตุการณ์นี้ จึงคิดว่า ทาสีนี้นั่งอยู่ได้ตลอดเวลามีเท่านี้ด้วยความหวังว่า ชายผู้นั้นจะมา พอรู้ว่าตอนนี้เขาไม่มาแล้ว เป็นผู้หมดความหวัง ย่อมนอนหลับสบาย ขึ้นชื่อว่าความหวังในกิเลสทั้งหลาย เป็นทุกข์ ความไม่มีความหวังเท่านั้น เป็นสุข

              จึงกล่าวคาถาที่ ๓ ว่า :-

              ผู้ไม่มีความหวังย่อมหลับเป็นสุข ความหวังมีผลก็เป็นสุข นางปิงคลากระทำความหวัง จนหมดหวังจึงหลับสบาย.

              บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ผลวตี ความว่า ความหวังที่ได้ผลนั้น ชื่อว่าเป็นสุข เพราะผลนั้นเป็นสุข. กระทำให้หมดหวัง คือกระทำให้ไม่มีความหวัง อธิบายว่า ตัดเสีย คือละเสีย. บทว่า ปิงฺคลา ความว่า บัดนี้ นางปิงคลทาสีนี้หลับเป็นสุข.


              วันรุ่งขึ้น พระโพธิสัตว์นั้นจากบ้านนั้นเข้าไปยังป่า เห็นดาบสผู้หนึ่งนั่งเข้าฌานอยู่ในป่า จึงคิดว่า ความสุขอันยิ่งกว่าความสุขในฌาน(สมาธิ) ย่อมไม่มีในโลกนี้และในโลกหน้า

              จึงกล่าวคาถาที่ ๔ ว่า :-

              ทั้งในโลกนี้และในโลกหน้า ธรรมคือความสุขอื่นจากสมาธิ ย่อมไม่มี ผู้มีจิตตั้งมั่นย่อมไม่เบียดเบียนทั้งคนอื่นและตนเอง.


**********************

ความหวัง ทำให้ก้าวต่อไปได้ แ่ต่ความหวัง ที่กิเลสสร้างขึ้น ทำให้นอนไม่หลับเพราะไม่สบายใจ ไม่ใช่แต่นอน แม้จะนั่ง จะเดิน จะกินข้าวก็เป็นทุกข์
เมื่อนำความหวังที่เป็นไปกับกิเ้ลสราคะออกได้  ก็จะไม่มีอะไรให้กังวลใจ

คัดลอกมาเพียงบางส่วนนะคะ ฝากให้เพื่อน ๆ ค่ำคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

อรรถกถา สีลวีมังสชาดก
ว่าด้วย ธรรมที่นำความสุขมาให้
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=618

จากคุณ	: Serene_Angelic
เขียนเมื่อ	: 7 ธ.ค. 54 00:51:58