ความคิดเห็นที่ 1 ความคิดเห็นส่วนบุคคล ผิดถูกขออภัย ฌาณแปลว่าเพ่ง ถ้ากำหนดภาวนา เพ่ง หรือกำหนดคำบริกรรม สิ่งใดสิ่งหนึ่ง จิตจะตกภวังค์ขณะหนึ่งคือคำบริกรรมหายไป จิตขณะนั้นจะไม่รับรู้รับทราบอะไร แล้วจิตจะถอยออกมา ก่อนที่จิตจะเข้าฌานอะไรจิตจะลงภวังค์ก่อน ไม่เกิดปัญญาแต่นำมาดัดแปรงได้ สมาธิ สติ คือความรู้ตัว ไม่ว่าจะทำอะไร กำหนดอะไรอยู่ จะมีการรู้จิตควบคู่ไปด้วย จิตตอนนี้เป็นอย่างไร เป็นทั้งสมถะเป็นทั้งวิปัสสนาไม่สามารถแยกออกจากกันได้ เผลอเพ่ง จิตนั้นก็จะตกภวังค์กลายเป็นฌาณ ฌาณนั้นเป็นที่พักกายพักจิต...... แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 54 00:44:53 จากคุณ : Theratham เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 00:44:02

ความคิดเห็นที่ 2              ตอบ คุณ GravityOfLove เจ้าของกระทู้ 8 ธ.ค. 54 23:53:57              คำถามว่า                    1. คำกล่าวเช่นนี้มีในพระไตรปิฎกหรือไม่ อย่างไร              ตอบว่า ไม่น่าจะมี.              คำถามว่า                    2. สมถสมาธิสามารถ ดับกิเลส ทำลายอวิชชา                    หยุดเวียนว่ายตายเกิดเช่นเดียวกับสมถวิปัสสนาได้หรือไม่              ตอบว่า สมถสมาธิอย่างเดียว ข่มกิเลสไว้ เหมือนเอาหินทับหญ้า หมดกำลังของสมาธิแล้ว หรือไม่สำรวมอินทรีย์ เช่นไปมองวิสภาคารมณ์ โดยถือนิมิตรอนุพยัญชนะ กิเลสก็อาจฟูขึ้นได้              คำว่า มองวิสภาคารมณ์โดยถืออนุพยัญชนะ กิเลสก็อาจฟูขึ้นได้ คือ ชายมองหญิง หรือหญิงมองชาย โดยไม่ระมัดระวัง เพ่งรูปใหญ่ก็ตาม ลักษณะย่อยก็ตาม เช่นเห็นว่า หญิงนี้รูปร่างงามสมบูรณ์ดีหนอ สมเป็นหญิง คิ้วสวย ตาสวย ผิวพรรณงามดังนี้เป็นต้น กิเลสก็อาจฟูขึ้นได้.              แม้สมาธิจิตไม่เสื่อม แต่หากเป็นปุถุชนอยู่ เมื่อจุติแล้วได้อุบัติ ในพรหมโลก ควรศึกษาความเป็นไปในพระสูตรชื่อว่า ฌานสูตรที่ ๑ ตามลิงค์ด้านล่าง.              คำถามว่า                    3. ผู้ที่เริ่มปฏิบัติโดยหายใจเข้าพุทธ หายใจออกโธ                    จัดเป็นการปฏิบัติในแนวทางใดระหว่างสมถวิปัสสนาหรือสมถสมาธิ                  ตอบว่า ยังไม่ใช่วิปัสสนา ยังเป็นการสงบใจด้วยการกำหนดลมอยู่.                 คำว่า วิปัสสนา http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=วิปัสสนา              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓              อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต              โรหิตัสสวรรคที่ ๕              สมาธิสูตร http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=21&A=1188&Z=1233                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=41              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓              อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต              ฌานสูตรที่ ๑ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=21&A=3451&Z=3504                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=123              คำว่า สมาธิภาวนา 4 http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=สมาธิ#find4                   หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 01:01:49

ความคิดเห็นที่ 3 เนื้อกระทู้. ส่วนที่เป็นตัวสีส้มๆ เป็นความเห็น ส่วนบุคคลใดนั้น ที่เป็นไปได้หรือไม่ว่า (๑). เป็นนักปริยัติ. ที่จำคำกล่าวผู้อื่น หรือตามอะไรก็ตาม กล่าวเช่นนั้น ผมหาไม่พบว่า พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษา "จากพระโอษฐ์". มา ตรัสไว้เช่นข้อความนั้น (๒). ในฐานะปฏิบัติ. อานาปานสติสมาธิ ตามอานาปานสติสูตร เรียกเองว่า. "นักปฏิบัติสายพระสูตร". (อานาปานสติสูตร) พอมีประสบการณ์ฯ ไม่ประมาท สอบทานกับพระพุทธวจนะแปลไทยฯ อ่านแล้ว(ข้อความสีส้มนั้น). ก็ได้แต่.  อุเบกขา.   ว่า. "มิจฉาทิฏฐิเองยังไม่พอยังแสดงให้ผู้อื่นมิจฉาทิฏฐิด้วย" ข้อที่ ๑แสดงคคห ตามกระทู้แล้วตามความข้างบน ข้อที่๒   อ่านพระสูตรที่ตรัสไว้ หลายพระสูตรฯ ก็จะ หมดความสงสัย. ตามที่ถาม ถ้ายังฯ.  เพราะเหตุใด คคห ที่เสนอโดยมาก ก็ต้อง อาศัย กาลามสูตร บวก. ช้าช้าได้พร้า เล่มงาม ฯ ข้อที่ ๓ เคย แสดงในกระทู้หนึ่งแล้ว ท่าน จขกท น่าจะจำได้ว่า. อานาปานสติ แปลว่าอย่างไรฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 01:16:52

ความคิดเห็นที่ 4 คำว่าเดียรถีย์ กับคำว่า อัญญเดียรถีย์.  ตามพระสูตรใดนั้น เดียรถีร์ แปลว่า "ท่า" (ที่ขึ้น). หมายถึง การเข้าไปขึ้นเป็นสาวกของเจ้าลัทธิใดนั้นในสมัยนั้น พรหมจรรย์ของพระพุทธองค์. ก็คือเดียรถีร์หนึ่งเช่นเดียวกัน อัญญะ แปลว่าอื่นจาก ดังนั้น เมื่อตรัสถึงท่าแห่งลัทธินั้น (เดียรถีร์) ใดนั้น.  ลัทธิของพระองค์ จึงคืิอ อัญญเดียรถีร์ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 02:04:02

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นการกล่าวของใครบางคน  ซึ่งผิดอยู่หลายส่วน  ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 05:46:05

ความคิดเห็นที่ 7 นำมาจากที่นี่ค่ะ http://nkgen.com/37.htm กราบขออภัยถ้าคัดลอกหรือตีความข้อความผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 09 ธ.ค. 54 07:50:58 จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 07:20:27

ความคิดเห็นที่ 8 สมาธิมีสองแบบ แบบวิปัสนาร่วมด้วย ก็คือมีธรรมอันเอกผุดขึ้น แบบสมถะก็โดยการ กดข่มกิเลสที่เป็นข้าศึก การตามรู้อาการทั้งหลายตามความเป็นจริง เป็นวิปัสนา เหมือนม้าอาชาไนย การเพ่งให้เป็นอารมณ์เดียวเป็นสมถะ เหมือน ม้าแกละ สายพุทธโธ เป็น สมถะ ส่วนใหญ่ที่ทำกันก็จะเป็นสายนี้...แต่ก็ไม่ถือว่าเป็น มิจฉาสมาธิแต่ไม่ใช่สมาธิที่มีองค์มรรคประกอบด้วย ก้าวสู่วิปัสนาเหมือนกัน จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 07:25:44

ความคิดเห็นที่ 9 ก่อนศึกษาธรรมะ ไม่ทราบว่าสมาธิมีสองแบบ พอได้เริ่มปฏิบัติ (ไปเล็กน้อย) เมื่ออ่านเจอข้อความนี้จึงเกิดคำถามขึ้นมาน่ะค่ะว่าตนกำลังปฏิบัติอะไร คุณไฟไฟคะ ไม่มีความรู้เรื่องม้าค่ะ เปิดพจนานุกรมดู ม้าอาชาไนยคือม้าที่ฉลาด ม้าแกละ search ดูไม่พบ ถ้าให้เดาคงเป็นม้าที่ไม่ค่อยฉลาดแต่มีพละกำลังแข็งแรงหรือเปล่าคะ ด้วยความเคารพ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 08:00:26

ความคิดเห็นที่ 10 คคห ๙ Search. Google.ไม่เจอ ก็สามารถเจอที่อื่นได้ครับ ดูสารบัญ ในพระไตรปิฎกฉบับสำหรับประชาชน หนา ๘๐๕ มีคำ   ม้าอาชาไนย ๘ มีคำ   ม้าอาชาไนย ๔ ประเภท ไม่ทราบว่า มีใน ลิงค์ ที่คุณฯเข้าไปอ่าน ตามกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11422133/Y11422133.html คคห ๔๒. ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 08:43:51

ความคิดเห็นที่ 12 ๑.  ผู้ใดกล่าวว่า อานาปานสติ ทำวิชชาและวิมุตติให้บริบูรณ์ไม่ได้ ผู้นั่นชื่อว่า กล่าวไม่ตรงตามที่พระพุทธเจ้าตรัส -------------------------------------------------- "เรากล่าวลมหายใจออก ลมหายใจเข้านี้ ว่าเป็นกายชนิดหนึ่งในพวกกาย" >> อานาปานสติ = กายานุปัสสนา "เรากล่าวการใส่ใจลมหายใจออก ลมหายใจเข้าเป็นอย่างดีนี้ ว่าเป็นเวทนาชนิดหนึ่งในพวกเวทนา" >> อานาปานสติ = เวทนานุปัสสนา "เราไม่กล่าวอานาปานสติแก่ภิกษุผู้เผลอสติไม่รู้สึกตัวอยู่" >> อานาปานสติ = จิตตานุปัสสนา "ตามพิจารณาความไม่เที่ยง.. คลายกำหนัด.. ดับกิเลส.. สละคืนกิเลส..  ลมหายใจเข้า.. ลมหายใจออก.." >> อานาปานสติ = ธัมมานุปัสสนา ------------------------------------------------------------------- อานาปานสติ = สติปัฏฐาน ๔ = สัมมาสติ (๑ใน๘ องค์อริยมรรค) *สติเป็นเครื่องแล่นไปสู่วิมุตติ ------------------------------------------------------------------- ******************** ---------------------------------------------------- โพชฌงค์ ๗ บริบูรณ์ เพราะ สติปัฏฐาน ๔ บริบูรณ์ ---------------------------------------------------- สมัยใด ภิกษุตามเห็นกายในกาย.. เวทนาในเวทนา.. จิตในจิต.. ธรรมในธรรม.. สมัยนั้น สติย่อมเป็นอันเธอผู้เข้าไปตั้งไว้แล้วไม่เผลอเรอ.. ..สมัยใด สติเป็นอันภิกษุเข้าไปตั้งไว้แล้วไม่เผลอเรอ ในสมัยนั้น สติสัมโพชฌงค์ ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว.. ..สมัยใด ภิกษุเป็นผู้มีสติอย่างนั้นอยู่ ย่อมค้นคว้า ไตร่ตรอง ถึงความพิจารณาธรรมนั้นด้วยปัญญา  ในสมัยนั้น ธรรมวิจยสัมโพชฌงค์ ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว.. ..สมัยใด ปีติปราศจากอามิสเกิดขึ้นแก่ภิกษุผู้ปรารภความเพียรแล้ว  ในสมัยนั้น ปีติสัมโพชฌงค์ ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว.. ..สมัยใด จิตของภิกษุผู้มีกายระงับแล้ว มีความสุข ย่อมตั้งมั่น  ในสมัยนั้น สมาธิสัมโพชฌงค์ ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว.. ..สมัยใด ภิกษุเป็นผู้วางเฉยจิตที่ตั้งมั่นแล้วเช่นนั้นได้เป็นอย่างดี  ในสมัยนั้น อุเบกขาสัมโพชฌงค์ ย่อมเป็นอันภิกษุปรารภแล้ว.. ******************** ------------------------------------------------------- วิชชาและวิมุตติ บริบูรณ์ เพราะ โพชฌงค์ ๗ บริบูรณ์ ------------------------------------------------------- ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเจริญ สติสัมโพชฌงค์... ธรรมวิจยสัมโพชฌงค์... วิริยสัมโพชฌงค์...  ปีติสัมโพชฌงค์... ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์... สมาธิสัมโพชฌงค์... อุเบกขาสัมโพชฌงค์... อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ อันน้อมไปเพื่อความปลดปล่อย ฯ ภิกษุที่เจริญโพชฌงค์ ๗ แล้วอย่างนี้ ทำให้มากแล้วอย่างนี้แล  ชื่อว่าบำเพ็ญวิชชาและวิมุตติให้บริบูรณ์ได้ ******************** ๒. สมถะ และ วิปัสสนา ? -------------------------------------------------- ภิกษุ ทั้งหลาย. ! ธรรม ๒ อย่างเหล่านี้ เป็นส่วนแห่งวิชชา (ความรู้แจ้ง) .  ๒ อย่าง อะไรเล่า ? ๒ อย่าง คือ สมถะ และ วิปัสสนา ภิกษุ ทั้งหลาย. !  สมถะ เมื่ออบรมแล้ว จะได้ประโยชน์อะไร ? อบรมแล้ว จิตจะเจริญ  จิตเจริญแล้ว จะได้ประโยชน์อะไร ? เจริญแล้วจะละ ราคะ ได้. ภิกษุ ทั้งหลาย. !  วิปัสสนาเล่า เมื่อเจริญแล้ว จะได้ประโยชน์อะไร ? เจริญแล้ว ปัญญาจะเจริญ ปัญญา เจริญแล้ว จะได้ประโยชน์อะไร ? เจริญแล้วจะละ อวิชชา ได้แล. ******************** ๓.  จาก อานาปานสติสูตร  การกำหนดลมหายใจเข้า-ออก ตามที่พระบรมศาสดาตรัส ย่อมทำสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์ => โพชฌงค์ ๗ บริบูรณ์ => วิชชาและวิมุตติ บริบูรณ์ ******************** ๔. จาก ๑-๓  อานาปานสติ => สัมมาสติ => สติสัมโพชฌงค์ => สมาธิสัมโพชฌงค์ ดังนั้น..อานาปานสติ เจริญแล้วจะละราคะได้ อานาปานสติ => สัมมาสติ => สติสัมโพชฌงค์ => ธรรมวิจยสัมโพชฌงค์ =>  วิริยสัมโพชฌงค์ => ปีติสัมโพชฌงค์ => ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ => สมาธิสัมโพชฌงค์ => อุเบกขาสัมโพชฌงค์ => วิชชาและวิมุตติบริบูรณ์ ดังนั้น..อานาปานสติ เจริญแล้วจะละอวิชชาได้ จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 10:35:38

ความคิดเห็นที่ 13 คคห ๑๒ อนุโมทนา ที่อ้าง จากพระโอษฐ์ อานาปานสติ ที่เสนอ ในฐานะนักปฏิบัติฯ ตรงที่ตรัสว่า ฯ แล้วที่สรุปว่า อานาปานสติ= เวทนานุปัสสนา.  นั้น น่าจะสอดคล้องกับที่ตรัสว่า สติปัฏฐานทั้ง. ๔ ย่อมบริบูรณ์เมื่อ อานาปานสติบริบูรณ์. "ครับ" ที่สำคัญ ต้องสอดคล้องกับ พระสูตรที่ตรัส.   จิตนี้เป็นประภัสสรฯ ดูเองนะครับ แปลว่า อริยสาวกผู้มีการสดับ(คือ?).  ผู้ย่อมรู้ชัดตามที่้ป็นจริง. เรื่อง จิตพ้นวิเศษจากอุปกิเลส คือ นิวรณ์ทั้ง ๕ (ตามอุปกิเลสสูตร. และคือกองอกุศล ตามที่ตรัสอกุศลราศี คือ นิวรณ์ทั้ง ๕. ที่ คือ ราคะ โทสะ โมหะ (นอกตำรานะครับตรงนี้) ดังนั้น จึงไม่ง่าย ที่ปุถุชน ที่ยึดมั่นในตำราชั่นหลังๆ จะทำความเข้าใจ. "พระสูตร". ที่คุณฯ อ้าง บวกเสนอคคห ด้วยภาษาของคุณ ที่ยังไม่มีใคร ว่า อ่านยาก ฯ ขอให้.  "ถูกใจ". เพราะ วิทยาทาน ที่เนื่องกับธรรมทาน นะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 11:27:31

ความคิดเห็นที่ 14 พิจารณาโดยรวม บทความต้นฉบับก็กล่าวไว้ถูกต้องแล้ว เผอิญว่าคุณจขกท.ตัดส่วนยกมาไม่ครบใจความ อีกทั้งมีคำว่ามิจฉาสมาธิ ซึ่งผู้เป็นสมถยานิกในยุคนี้บางท่านเห็นแล้วมักจะเกิดอาการ "จี๊ดดดด" ในบทความกล่าวถึงการเจริญอานาปานสติว่าเป็นได้ทั้งสมถะและวิปัสสนา หากเมื่อตั้งใจวิปัสสนาแล้วหลุดสติไปกลายเป็นสมถะ นั่นคือ มิจฉาสมาธิ (ตั้งจิตผิด) นี่มีตรงไหนไม่ถูกต้อง? มิจฉัตตะ 10 (ภาวะที่ผิด, ความเป็นสิ่งที่ผิด — wrongness; wrong states) ข้อ 8. มิจฉาสมาธิ (ตั้งจิตผิด ได้แก่ ตั้งจิตเพ่งเล็ง จดจ่อปักใจแน่วแน่ในกามราคะ พยาบาท เป็นต้น หรือ เจริญสมาธิแล้ว หลงเพลิน ติดหมกมุ่น ตลอดจนนำไปใช้ผิดทาง ไม่เป็นไปเพื่อญาณทัสสนะ และความหลุดพ้น — wrong concentration) พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม พิมพ์ครั้งที่ ๑๒ พ.ศ. ๒๕๔๖ http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=มิจฉัตตะ_10 FYI :  เท่าที่เคยผ่านตามาบ้างเล็กน้อย ผู้เขียนบทความนี้เคยมีอดึตที่ข้องติดอยู่ในฌานมานานนับสิบปี อาจเป็นแรงผลักดันให้บทความเจืออารมณ์อยู่บ้าง ผมมองในแง่ดีว่าคงต้องการย้ำเตือนผู้อ่านด้วยความเป็นห่วง ว่าอย่าได้เป็นเหมือนที่ตนเคยผ่านมา ทั้งหมดนี่เป็นความเห็นส่วนตัวนะครับ แลกเปลี่ยนมุมมองกัน ไม่ได้มาชวนใครทะเลาะ  อิอิอิ จากคุณ : บักหัมน่อยตุหรัดตุเหร่ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 15:21:23

ความคิดเห็นที่ 15 ------------- กำหนดรู้ลมหายใจ อาจทำให้่จิตให้เป็นสมาธิ หรือ วิปัสสนา ได้ ครูอาจารย์ เคยสอนไว้ บางทีทำสมาธิไป จิตสงบไปเพ่งเห็นการเปลี่ยนแปลงเกิดดับ ในจิต บางที พิจารณาจดจ่อเรื่องใดเรื่องหนึี่ง  จิตไปตั่งมั่นนิ่งเป็นสมาธิ คำกล่าวในหัวกระทู้    น่าจะถูกต้องเป็นส่วนมาก แต่ ไม่เห็นด้วยกับข้อความที่ว่า ".. จัดเป็นมิจฉาสมาธิ" เท่านั้น ในพระสูตรต่างๆ ทรงแสดง ถึงการทำสมาธิ จนได้ ฌาน 1 2 3 4 ก่อนที่จะน้อมจิตไปเพื่อการทำให้เกิดความรู้ (เห็นการเกิดดับ รู้ว่าไม่มีสิ่งใดคงคงทนพอจะเรียกได้ว่าตัวตน  ละความยึดถือสิ่งใดว่าเป็นตัวตน )ที่ทำให้สิ้นอาสวะ (  อาสวักขยญาณ (ความรู้ที่ทำให้สิ้นอาสวะ — knowledge of the exhaustion of mental intoxicants) http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=297) ---------- "ถ้าเพราะต้องการอาศัยลมหายใจเป็นเครื่องกำหนดเพื่อให้จิตสงบแน่วแน่แต่ฝ่ายเดียวก็เป็นการเจริญแต่สมาธิ (ขาดการวิปัสสนาอันเป็นหัวใจของการปฏิบัติในพระศาสนา การปฏิบัติธรรมจึงยังไม่สมบูรณ์ จัดเป็นมิจฉาสมาธิ) ยึดในอารมณ์ที่เกิดขึ้นหรือลงภวังค์ก็เป็นการเจิญฌานที่ปฏิบัติกันโดยทั่วๆ ไปในอัญญเดียรถีร์ด้วย (บุคคลนอกศาสนาพุทธ) จึงควรทำให้ถูกต้องตามเจตนาด้วย จึงจัดว่าถูกต้องดีงามเพราะลมหายใจนั้นสามารถใช้เป็นอารมณ์ หรือเครื่องกำหนดในการวิปัสสนา สติ สมาธิหรือฌานก็ได้ขึ้นอยู่กับนักปฏิบัติเองเป็นสำคัญ" ------------ จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 15:40:06

ความคิดเห็นที่ 16 บรมครู สอนว่า สติปัฏฐานแม้นทั้งสี่ย่อมถึงซึ่งความบริบูรณ์ เมื่อ. อานาปานสติบริบูรณ๋. (จากความจำ) หาไม่พบที่ตรัวว่า มหาสติปัฏฐานทั้งหมด(ตามมหาสติปัฏฐานสูตร). ย่อมบริบูรณ์ เมื่อฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 15:59:02

ความคิดเห็นที่ 17 ************************************************************** ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้เป็นพระอรหันต์  ไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง  พระองค์นั้น ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า  ผู้เป็นพระอรหันต์  ไกลจากกิเลส  ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง  พระองค์นั้น ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า  ผู้เป็นพระอรหันต์  ไกลจากกิเลส  ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง  พระองค์นั้น ************************************************************** http://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=9&item=127&items=1&preline=1&pagebreak=0 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค การพ้นจากเรือนจำ เหมือนความเป็นไทยแก่ตน เหมือนภูมิสถานอันเกษม ฉันนั้นแล. รูปฌาน ๔             [๑๒๗] เมื่อเธอพิจารณาเห็นนิวรณ์ ๕ เหล่านี้ ที่ละได้แล้วในตน ย่อมเกิดปราโมทย์ เมื่อปราโมทย์แล้วย่อมเกิดปีติ เมื่อมีปีติในใจ กายย่อมสงบ เธอมีกายสงบแล้วย่อมได้เสวยสุข เมื่อมีสุข จิตย่อมตั้งมั่น. เธอสงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่ เธอทำกายนี้แหละให้ชุ่มชื่นเอิบอิ่มซาบซ่านด้วยปีติและสุขเกิดแต่ วิเวก ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว ที่ปีติและสุขเกิดแต่วิเวกจะไม่ถูกต้อง ดูกรมหาบพิตร เปรียบเหมือนพนักงานสรงสนาน หรือลูกมือพนักงานสรงสนานผู้ฉลาด จะพึงใส่จุรณสีตัวลงในภาชนะสำริด แล้วพรมด้วยน้ำ หมักไว้ ตกเวลาเย็นก้อนจุรณสีตัวซึ่งยาง ซึมไปจับติดกันทั่วทั้งหมด ย่อมไม่กระจายออก ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นแล ทำกายนี้แหละให้ ชุ่มชื่นเอิบอิ่มซาบซ่านด้วยปีติและสุขเกิดแต่วิเวก ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว ที่ปีติและสุขเกิดแต่วิเวกจะไม่ถูกต้อง ดูกรมหาบพิตร นี้แหละสามัญผลที่เห็นประจักษ์ ทั้งดียิ่งกว่า ทั้งประณีตกว่าสามัญผลที่เห็นประจักษ์ข้อก่อนๆ. ************************************************************** http://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=9&item=130&items=1&preline=1&pagebreak=0 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค สามัญผลที่เห็นประจักษ์ ทั้งดียิ่งกว่า ทั้งประณีตกว่าสามัญผลที่เห็นประจักษ์ข้อก่อนๆ.             [๑๓๐]  ดูกรมหาบพิตร อีกประการหนึ่ง ภิกษุบรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อนๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ เธอนั่งแผ่ไปทั่วกายนี้แหละ ด้วยใจอันบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอ ทั่วทั้งตัว ที่ใจอันบริสุทธิ์ผ่องแผ้วจะไม่ถูกต้อง  ดูกรมหาบพิตร เปรียบเหมือนบุรุษจะพึงนั่ง คลุมตัวตลอดศีรษะด้วยผ้าขาว ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายทุกๆ ส่วนของเขาที่ผ้าขาวจะไม่ ถูกต้อง ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นแล เธอนั่งแผ่ไปทั่วกายนี้แหละด้วยใจอันบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีเอกเทศไหนๆ แห่งกายของเธอทั่วทั้งตัว ที่ใจอันบริสุทธิ์ผ่องแผ้วจะไม่ถูกต้อง ดูกรมหาบพิตร นี้แหละสามัญผลที่เห็นประจักษ์ ทั้งดียิ่งกว่า ทั้งประณีตกว่าสามัญผลที่เห็นประจักษ์ข้อก่อนๆ. ************************************************************** http://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=9&item=131&items=1&preline=1&pagebreak=0 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค ...                                             วิชชา ๘                                          วิปัสสนาญาณ ... ... ... http://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=9&item=138&items=1&preline=1&pagebreak=0 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค สามัญผลที่เห็นประจักษ์ ทั้งดียิ่งกว่า ทั้งประณีตกว่าสามัญผลที่เห็นประจักษ์ข้อก่อนๆ.                                            อาสวักขยญาณ             [๑๓๘] ภิกษุนั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส อ่อน ควรแก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว อย่างนี้ ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่ออาสวักขยญาณ ย่อมรู้ชัดตามเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา  เหล่านี้ อาสวะ นี้อาสวสมุทัย นี้อาสวนิโรธ นี้อาสวนิโรธคามินีปฏิปทา เมื่อเธอรู้เห็นอย่างนี้ จิตย่อม หลุดพ้นแม้จากกามาสวะ แม้จากภวาสวะ แม้จากอวิชชาสวะ เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณว่า หลุดพ้นแล้ว. รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่น เพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี. ดูกรมหาบพิตร เปรียบเหมือนสระน้ำบนยอดเขาใสสะอาด ไม่ขุ่นมัว บุรุษผู้มีจักษุยืนอยู่บนขอบสระนั้น จะพึงเห็นหอยโข่งและหอยกาบต่างๆ บ้าง ก้อนกรวดและ ก้อนหินบ้าง ฝูงปลาบ้าง กำลังว่ายอยู่บ้าง หยุดอยู่บ้าง ในสระน้ำ เขาจะพึงคิดอย่างนี้ว่า สระน้ำนี้ใสสะอาด ไม่ขุ่นมัว หอยโข่งและหอยกาบต่างๆ บ้าง ก้อนกรวดและก้อนหินบ้าง ฝูงปลาบ้าง เหล่านี้กำลังว่ายอยู่บ้าง กำลังหยุดอยู่บ้าง ในสระน้ำนั้น ดังนี้ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้น แล เมื่อจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส อ่อน ควรแก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวอย่างนี้ ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่ออาสวักขยญาณ ย่อมรู้ชัดตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา เหล่านี้ อาสวะ นี้อาสวสมุทัย นี้อาสวนิโรธ นี้อาสวนิโรธคามินีปฏิปทา เมื่อเธอรู้เห็นอย่างนี้ จิตย่อมหลุดพ้นแม้จากกามาสวะ แม้จากภวาสวะ แม้จากอวิชชาสวะ เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณว่าหลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่าชาติ สิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี ดูกรมหาบพิตร นี้แหละสามัญผลที่เห็นประจักษ์ ทั้งดียิ่งกว่า ทั้งประณีตกว่าสามัญผลที่เห็น ประจักษ์ข้อก่อนๆ ดูกรมหาบพิตร ก็สามัญผลที่เห็นประจักษ์ข้ออื่น ทั้งดียิ่งกว่า ทั้งประณีตกว่า สามัญผลที่เห็นประจักษ์ข้อนี้ ย่อมไม่มี. ************************************************************** จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 16:26:46

ความคิดเห็นที่ 18 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔ มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ ว่าด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส .... .... รูปฌาน ๔             [๑๐๒] ดูกรจุนทะ ก็ข้อนี้เป็นฐานะที่จะมีได้แล ที่ภิกษุบางรูปในพระธรรมวินัยนี้ สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม บรรลุปฐมฌาน มีวิตก มีวิจาร มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวกอยู่ ภิกษุนั้นจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า เราย่อมอยู่ด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส ดูกรจุนทะ แต่ธรรมคือปฐมฌานนี้ เราไม่กล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องขัดเกลา ในวินัยของพระอริยะ เรากล่าวว่าเป็นธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในอัตภาพนี้ ในวินัยของพระอริยะ             อนึ่ง ข้อนี้เป็นฐานะที่จะมีได้แล ที่ภิกษุบางรูปในพระธรรมวินัยนี้ พึงบรรลุทุติยฌาน มีความผ่องใสแห่งจิตในภายใน เป็นธรรมเอกผุดขึ้น ไม่มีวิตก ไม่มีวิจาร เพราะวิตกวิจารสงบไป มีปีติและสุขเกิดแต่สมาธิอยู่ ภิกษุนั้นจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า เราย่อมอยู่ด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส ดูกรจุนทะ แต่ธรรมคือทุติยฌานนี้ เราไม่กล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องขัดเกลาในวินัยของพระอริยะ เรากล่าวว่าเป็นธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในอัตภาพนี้ ในวินัยของพระอริยะ             อนึ่ง ข้อนี้เป็นฐานะที่จะมีได้แล ที่ภิกษุบางรูปในพระธรรมวินัยนี้ พึงมีอุเบกขา มีสติ-สัมปชัญญะและเสวยสุขด้วยกาย เพราะปีติสิ้นไป บรรลุตติยฌานที่พระอริยะทั้งหลายสรรเสริญ ว่าผู้ได้ฌานนี้ เป็นผู้มีอุเบกขา มีสติ อยู่เป็นสุข ภิกษุนั้นจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า เราย่อมอยู่ด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส ดูกรจุนทะ แต่ธรรมคือตติยฌานนี้เราไม่กล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องขัดเกลา ในวินัยของพระอริยะ เรากล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในอัตภาพนี้ ในวินัยของพระอริยะ             อนึ่ง ข้อนี้เป็นฐานะที่จะมีได้ ที่ภิกษุบางรูปในพระธรรมวินัยนี้ พึงบรรลุจตุตถฌาน ไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุขละทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสในก่อนเสียได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่ ภิกษุนั้นจะพึงมีความคิดอย่างนี้ว่า เราย่อมอยู่ด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส ดูกรจุนทะ แต่ธรรมคือจตุตถฌานนี้เราไม่กล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องขัดเกลา ในวินัยของพระอริยะ เรากล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในอัตภาพนี้ ในวินัยของพระอริยะ .... อากาสานัญจายตนฌาน .... วิญญาณัญจายตนฌาน .... อากิญจัญญายตนฌาน             อนึ่ง ข้อนี้เป็นฐานะที่จะมีได้แลที่ ภิกษุบางรูปในพระธรรมวินัยนี้ พึงล่วงอากิญจัญญาย- *ตนฌานเสียโดยประการทั้งปวง แล้วพึงบรรลุเนวสัญญานาสัญญายตนฌานอยู่ ภิกษุนั้นพึงมีความคิด อย่างนี้ว่า เราย่อมอยู่ด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส ดูกรจุนทะ แต่ธรรมคือเนวสัญญานาสัญญายตนฌานนี้ เราไม่กล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องขัดเกลาในวินัยของพระอริยะ เรากล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องอยู่สงบระงับ ในวินัยของพระอริยะ .... .... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  บรรทัดที่ ๑๒๓๘ - ๑๕๑๗.  หน้าที่  ๕๒ - ๖๒. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=1238&Z=1517&pagebreak=0 _____________________________________________________________________________ อรรถกถา มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ มูลปริยายวรรค สัลเลขสูตร ว่าด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส               อรรถกถาสัลเลขสูตร       .... ....               สัลเลขธรรมคือฌาน - วิปัสสนา                             [๑๐๒] อธิมานะย่อมเกิดขึ้นแก่การกบุคคลเท่านั้น ดังที่กล่าวมานี้แล้ว. เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อจะทรงจำแนกฌานด้วยสามารถแห่งภิกษุทั้งหลายผู้เช่นนั้น จึงได้ตรัสคำมีอาทิไว้ว่า "ฐานํ โข ปน."               บทว่า ฐานํ โข ปน นั้นมีอรรถาธิบายว่า เหตุนี้มีอยู่ ไม่ใช่ไม่มี คือภิกษุลางรูปในศาสนานี้ สงัดจากกามทั้งหลาย ฯลฯ เข้าปฐมฌานอันเป็นสาธารณะแก่ปริพพาชกนอกศาสนาทั้งหลายอยู่.               แต่คำใดว่า ข้อว่า ตสฺส เอวมสฺส สลฺเลเขน วิหรามิ (เธอพึงมีความเข้าใจอย่างนี้ว่า เราอยู่ด้วยสัลเลขธรรม ธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส) ความว่า วิธีปฏิบัติใดย่อมขัดเกลากิเลสได้ เราอยู่ด้วยวิธีปฏิบัตินั้น คำนั้นไม่ถูก เพราะว่า ฌานของภิกษุผู้มีมานะยิ่ง ไม่เป็นสัลเลขธรรมหรือสัลเลขปฏิปทา               เพราะเหตุไร?               เพราะไม่เป็นเบื้องบาทของวิปัสสนา.               อธิบายว่า เธอเข้าฌาน ครั้นออกจากฌานแล้ว ก็ไม่พิจารณาสังขารทั้งหลาย. ส่วนฌานก็ทำเพียงแต่ให้จิตของเธอเป็นเอกัคคตาเท่านั้น. เธอก็เป็นผู้อยู่สบายในปัจจุบัน.               เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าเมื่อจะทรงแสดงเนื้อความนั้น จึงได้ตรัสว่า               ดูก่อนจุนทะ ฌานธรรมเหล่านั้น เราตถาคตไม่เรียกว่าเป็นสัลเลขธรรมในวินัยของพระอริยเจ้าเลย แต่ฌานธรรมเหล่านั้น เราตถาคตเรียกว่า ทิฏฐธรรมสุขวิหารธรรม (ธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน) ในวินัยของพระอริยเจ้า. http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=100&p=1#อรรถกถาสัลเลขสูตร จากคุณ : บักหัมน่อยตุหรัดตุเหร่ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 18:54:32

ความคิดเห็นที่ 19 #18 แต่ธรรมคือปฐมฌานนี้ เราไม่กล่าวว่า เป็นธรรมเครื่องขัดเกลา ในวินัยของพระอริยะ เพราะไม่อาศัยปัญญากำหนดรู้ ความเกิดดับแห่งขันธ์ ๕ ในอารมณ์ฌาน ------------------------------ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนพ่อครัวผู้เขลา ไม่ฉลาดเฉียบแหลม  บำรุงพระราชาหรือมหาอำมาตย์ของพระราชาด้วยสูปะต่างชนิด  มีรสเปรี้ยวจัดบ้าง ขมจัดบ้าง เผ็ดจัดบ้าง หวานจัดบ้าง มีรสเฝื่อนบ้าง ไม่เฝื่อนบ้าง เค็มบ้าง จืดบ้าง  พ่อครัวนั้นไม่สังเกตรสอาหารของตนว่า  วันนี้ ภัตและสูปะของเราชนิดนี้ท่านชอบใจ หรือท่านรับสูปะนี้มาก หรือท่านชมสูปะนี้  วันนี้ ภัตและสูปะของเรามีรสเปรี้ยวจัด ท่านชอบใจ หรือท่านรับสูปะมีรสเปรี้ยวจัด หรือท่านหยิบเอาสูปะมีรสเปรี้ยวจัดมาก หรือท่านชมสูปะมีรสเปรี้ยวจัด  วันนี้ ภัตและสูปะของเรามีรสขมจัด... เผ็ดจัด... หวานจัด... เฝื่อน... ไม่เฝื่อน... มีรสเค็ม... วันนี้ ภัตและสูปะของเรามีรสจืดท่านชอบใจ หรือท่านรับสูปะมีรสจืด  หรือท่านหยิบเอาสูปะมีรสจืดมาก หรือท่านชมสูปะมีรสจืด ดังนี้  พ่อครัวนั้นย่อมไม่ได้เครื่องนุ่งห่ม ไม่ได้ค่าจ้าง ไม่ได้รางวัล ข้อนั้นเพราะเหตุไร?  เพราะพ่อครัวนั้นเป็นคนเขลา ไม่ฉลาดเฉียบแหลม ไม่สังเกตเครื่องหมายอาหารของตน ฯ >> สูทสูตร ------------------------------ อีกพระสูตรหนึ่งทรงตรัส แม้เพียงปฐมฌาน ก็หลุดพ้นได้ ----------------------------------------------------- ..ฯ ในสมัยใด ภิกษุสงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม เข้าถึงปฐมฌาน  อันมีวิตกมีวิจาร มีปีติและสุข อันเกิดจากวิเวกแล้วแลอยู่;  ภิกษุ ท. ! ในสมัยนั้น ภิกษุย่อมคิดอย่างนี้ว่า  “ในการนี้ เรามีตนอันถึงแล้ว ซึ่งที่ต้านทานสำหรับสัตว์ผู้กลัวอยู่ มารจะไม่ทำอะไรได้”.  ภิกษุ ท. ! แม้มารผู้มีบาป ก็คิดอย่างนี้ว่า  “ในการนี้ภิกษุมีตนอันถึงแล้ว ซึ่งที่ต้านทานสำหรับสัตว์ผู้กลัวอยู่เราจะทำอะไรไม่ได้”.... (ในกรณีแห่งทุติยฌาน ตติยฌาน และจตุตถฌาน ก็ได้ตรัสข้อความทำนองเดียวกัน) //นวก. อํ. ๒๓/๔๕๐-๔๕๓/๒๔๓. ----------------------------------------------------- จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 9 ธ.ค. 54 22:33:27

ความคิดเห็นที่ 20 คคห ๑๙ เมื่ออ้างสูทสูตร และคำในกรอบสี่เหลี่ยม พระสูตรนี้ มีบริบท (context). อย่างไรฯ ที่สำคัญ ต้องสอดคล้องตาม ที่ตรัสว่า (๑) ภิกษุทั้งหลายเธอจงเจริญสมาธิเถิด ภิกษุผู้มีจิตเป็นสมาธิ ตั้งมั่นดีแล้ว ย่อมรู้ชัดตามที่เป็นจริงฯ (๒) สมาธิที่ตรัสให้เจริญ ดู ที่ตรัสทสมาธิภาวนา ๔ประเภท.  (พระบาลีโรหิตัสสวรรค) ดูสัมมาสมาธิ คือ รูปฌานทั้ง๔ (๓) ปัญญา ที่ตรัส ตองอาศัย อริยสัมมาสมาธิ ที่แวดล้อมด้วยบริขาร คือมรรค์ทั้ง๗ฯ (เป็นองค์รวม) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 11:01:22

ความคิดเห็นที่ 21 ----------     นับถือ นับถือ  คุณบักหัมน่อยตุหรัดตุเหร่  พระสูตรนี้ยังไม่เคยอ่านมาก่อน  ขอขอบพระคุณ ------------------ **********************************************************   ความคิดเห็นที่ 18     พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔ มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ ว่าด้วยธรรมเครื่องขัดเกลากิเลส ... ... ********************************************************* จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 13:03:51

ความคิดเห็นที่ 22 ....           ท่าน GravityOfLove ผมเริ่มสงสัยอะไรบางอย่างในตัวท่านแล้วครับ แรกๆที่เข้ามาตั้งกระทู้ถาม เหมือนกับผู้ที่ยังไม่ค่อยจะรู้อะไรมากเท่าไร แต่พออ่านหลายๆกระทู้ ชักเริ่มเอะใจ จริงๆแล้ว ท่านไม่รู้มาก่อน หรือว่า ท่านตั้งใจจะตั้งกระทู้เพื่อบอกอะไรบางอย่างให้ฟังหรือเปล่าครับ           กระทู้นี้ดีจริงๆ ครับ เป็นกระทู้แรกที่ผมต้อง save เก็บไว้ และหลายๆท่าน ได้แสดงความเห็นแบบเน้นๆเนื้อๆตรงๆเห็นกันจะๆ โดยเฉพาะท่าน ไม้มณฑารพ ผมเพิ่งรู้ว่า   "สมถะ เมื่ออบรมแล้ว จะได้ประโยชน์อะไร ? อบรมแล้ว จิตจะเจริญ จิตเจริญแล้ว จะได้ประโยชน์อะไร ? เจริญแล้วจะละ ราคะ ได้"      พอดีไปบังเอิญกับการทดลองจริงๆ ผมทำสมถะและพบว่า กิเลสหยาบๆลดลง ได้จริงๆ จึงทำให้ผมเชื่อเรื่อง อริยสัจ 4 ว่าสามารถดับทุกข์ได้จริงๆ                                                                                                             ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 21:21:34

ความคิดเห็นที่ 23 คุณสองนิ้วชี้ ไม่รู้มาก่อนจริงๆ ค่ะ กระทู้ที่ตั้งก่อนหน้านี้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11422133/Y11422133.html คห. 30 คุณเซนท่านพูดเอาไว้เรื่องอานาปานสติสูตร เราไม่รู้ว่าคืออะไรก็เลย Search Google ดู Web นี้โชว์ขึ้นมาต้นๆ หรืออันแรกเลยนี่แหละจำไม่ได้ คำถามข้อ 3 ที่เราถามไว้ สรุปว่าเราทำอานาปานสติอยู่ใช่ไม๊คะ (ที่บอกว่าตั้งกระทู้เพื่อบอกอะไรบางอย่างนี่ คิดว่าอะไรคะ ไม่รู้จริงๆ หลังไมค์ก็ได้ค่ะ) ขอบพระคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 22:14:14 จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 22:06:30

ความคิดเห็นที่ 24 หายใจเข้าพุทธ - หายใจออกโธ << พระพุทธเจ้าไม่เคยบัญญัติ สาวกรุ่นหลังเป็นผู้บัญญัติ โดยอ้างตามจริต และอื่นๆ (ประเด็นนี้ขอยกไว้) แท้จริงแล้ว พระองค์ให้ทำอย่างไร ... ------------------------------------------------------------ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อานาปานสติ อันภิกษุเจริญแล้วอย่างไร  ทำให้มากแล้วอย่างไร จึงมีผลมาก มีอานิสงส์มาก  .. เธอย่อมมีสติหายใจออก มีสติหายใจเข้า เมื่อหายใจออกยาว ก็รู้ชัดว่า หายใจออกยาว หรือเมื่อหายใจเข้ายาว ก็รู้ชัดว่า หายใจเข้ายาว เมื่อหายใจออกสั้น ก็รู้ชัดว่า หายใจออกสั้น หรือเมื่อหายใจเข้าสั้น ก็รู้ชัดว่า หายใจเข้าสั้น  สำเหนียกอยู่(ศึกษาอยู่) ฯ.. ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักระงับกายสังขาร หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้ปีติ หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้สุข หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้จิตสังขารหายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักระงับจิตสังขาร หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้จิต หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักทำจิตให้ร่าเริง หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักตั้งจิตมั่น หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักเปลื้องจิต หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักเป็นผู้ตามพิจารณาความไม่เที่ยง หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักเป็นผู้ตามพิจารณาความคลายกำหนัด หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักเป็นผู้ตามพิจารณาความดับกิเลส หายใจออก... หายใจเข้า ว่าเราจักเป็นผู้ตามพิจารณาความสละคืนกิเลส หายใจออก... หายใจเข้า .. ดูกรภิกษุทั้งหลาย อานาปานสติ อันภิกษุเจริญแล้วอย่างนี้  ทำให้มากแล้วอย่างนี้แล จึงมีผลมาก มีอานิสงส์มาก ฯ ------------------------------------------------------------ จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 23:00:04

ความคิดเห็นที่ 25 ข้อความที่ คุณ GravityOfLove ไปยกมา ในหัวข้อนั้น ที่คนเขียนอยู่ๆไปบอกว่า มิจฉาสมาธิ นั้นถือว่าเป็นการสรุปที่ไม่เหมาะ --------------------------------------- สมาธิ คือ เอกัคคตาเจตสิก เอกัคคตาเจตสิก ถ้าเกิดร่วมกับ โลภะ โทสะ โมหจิต ในขณะนั้น ก็เป็นมิจฉาสมาธิ แต่ถ้า เกิดร่วมกับ มหากุศลจิต ๘ ในขณะที่ทำ สมถะกรรมฐาน วิปัสสนากรรมฐาน ขณะใดที่เป็น กุศลจิต ขณะนั้น เอกัคคตาเจตสิกนั้นเอง  ก็เป็น สัมมาสมาธิ --------------------------------------- ดังนั้นที่ ข้อความในหัวข้อกระทู้กล่าวว่า "หากจิตสงบแน่วแน่แต่ฝ่ายเดียวก็เป็นการเจริญแต่สมาธิถือว่า เป็น มิจฉาสมาธิ"  ถือเป็นการสรุปที่ไม่เหมาะสม เพราะ ถ้าขณะที่ทำสมาธินั้นเป็นกุศลจิตเกิดขึ้นอยู่ ก็ถือเป็นสัมมาสมาธิ แล้วในทุกๆขณะ เพียงแต่อาจจะยังไม่ใช่กุศลประเำภท  "วิวัฏฏ" (คือ กุศลที่ตัดทำลาย วัฏฏสงสารให้สั้นลง) เว้นเสียแต่ผู้นั้นกำลังทำ สมาธิดิ่งแน่วแน่ เพื่อหวังลดละกิเลส และจะทำให้เป็นบาทฐานแก่การเจริญวิปัสสนา ในลำดับถัดไป จึงจะเป็น วิวัฏฏคามินีกุศล แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 23:25:16 แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 23:24:43 แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 54 23:19:31 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 54 23:18:07

ความคิดเห็นที่ 27              จำได้ว่า คุณ GravityOfLove กล่าวไว้ว่า                   เพิ่งจะได้ฤกษ์ได้ยามเปิด Web พระไตรปิฎกฉบับประชาชนดู                   คืนนี้กะจะเซอร์เวย์ก่อนค่ะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11379437/Y11379437.html#27                    กระทู้นี้ ขอแนะนำพระสูตร ชื่อว่ารถวินีตสูตร และสุเนตตอนุสาสนีสูตร              ฤกษ์ดีๆ รักษาไว้นานๆ ครับ.              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔              มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์              รถวินีตสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=4938&Z=5108                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=292              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕              อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต              สุเนตตอนุสาสนีสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=2794&Z=2826                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=70              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 54 00:29:03

ความคิดเห็นที่ 28 เจ้าค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 54 00:55:08

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านจบแล้วค่ะคุณฐานาฐานะ อยากให้มีพระสูตรแนะนำเรื่อยๆ นะคะ อ่านเองบางทีก็เรื่อยเปื่อยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 54 01:45:16

ความคิดเห็นที่ 30 ความคิดเห็นที่ 29            อ่านจบแล้วค่ะคุณฐานาฐานะ อยากให้มีพระสูตรแนะนำเรื่อยๆ นะคะ อ่านเองบางทีก็เรื่อยเปื่อยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove   เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 54 01:45:16                ก็แนะนำเรื่อยๆ อยู่แล้วครับ              พระสูตรแรกคือ รถวินีตสูตร อุปมาดุจรถ 7 ผลัดส่งต่อกัน ให้บุคคลถึงที่หมาย. http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=วิสุทธิ_7                   พระสูตรสองคือ สุเนตตอนุสาสนีสูตร              ศาสดาชื่อว่าสุเนตตะเป็นต้น เป็นเจ้าลัทธิ ก่อนการอุบัติ ของพระพุทธเจ้า และแน่นอนว่า เป็นปุถุชน.              พระพุทธพจน์ :-              พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ผู้ใดมีจิตประทุษร้าย พึงด่า พึงบริภาษศาสดา เจ้าลัทธิทั้ง ๗ นี้ ผู้เป็นเจ้าลัทธิ ปราศจากความกำหนัดในกาม มีบริวารหลาย ร้อยคน พร้อมด้วยหมู่สาวก ผู้นั้นพึงประสบกรรมมิใช่บุญเป็นอันมาก แต่ผู้ใดมี จิตประทุษร้ายด่าบริภาษบุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยทิฐิคนเดียว ผู้นี้ย่อมประสบกรรม มิใช่บุญมากกว่านั้นอีก ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เพราะเราไม่กล่าวความอดทนเห็น ปานนี้ โดยเฉพาะในเพื่อนพรหมจรรย์ภายนอกจากธรรมวินัยนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแหละ เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เราทั้งหลายจักไม่มีจิต ประทุษร้ายในเพื่อนพรหมจรรย์เลย ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงศึกษา อย่างนี้แล ฯ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=2794&Z=2826                     หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html แก้ไขเมื่อ 11 ธ.ค. 54 11:03:12 จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 54 02:13:08

ความคิดเห็นที่ 31 ฝากไว้ให้พิจารณาครับ หากตั้งใจเจริญสติปัฏฐานอยู่ แล้วตกภวังค์ ใช่เพราะขาดสติหรือไม่? สมาธิที่หลงสติ ขาดสัมปชัญญะ หลุดจากกิจที่ประสงค์อยู่ จะยังเป็นสัมมาสมาธิได้หรือไม่? คำว่า มิจฉา แปลว่า ผิด อย่าแปลเลยเถิดเป็นว่า สัมมา = ดี,  มิจฉา = เลว ไปซะทุกกรณีนะครับ อะไรที่มีคำว่า มิจฉา ไม่จำเป็นว่าต้องหมายถึงเลวร้ายเสมอไป เท่าที่ดูในบทความดังกล่าว มิจฉาสมาธิ ไม่ได้หมายความว่าสมาธินั้นเลวร้ายหรือเป็นอกุศลกระมังครับ หากหมายถึงสมาธิที่เกิดโดยผิดจากกิจอันประสงค์อยู่แค่นั้น จากคุณ : บักหัมน่อยตุหรัดตุเหร่ เขียนเมื่อ : 11 ธ.ค. 54 05:01:30

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบพระคุณทุกๆ ท่านค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 17:06:39