<=== อิสลาม ===> นิยามอัลกุรอาน และ นิยามอัล-วะหฺยู (วิวรณ์)

โดย...ยูซุฟ  อบูบักร

http://www.islammore.com/main/content.php?page=sub&category=66&id=2401


นิยามของอัลกุรอานทางด้านภาษา ตามรากศัพท์มาจากคำว่า “กอรออะ” ความหมายเดิมคือ “การรวบรวม” ต่อมาได้ใช้เป็นความหมายว่า “การอ่าน” เพราะอักษรต่างๆ ถูกรวบรวมขึ้นขณะที่มันถูกอ่าน  นักวิชาการบางส่วนที่สนับสนุนทัศนะนี้ ได้แก่ อิมามอบูหะนีฟะฮฺ เจ้าของมัซฮับ (สำนักความคิด) อัล-หะนะฟีย์

และนักวิชาการบางท่านให้ทัศนะว่า “อัลกุรอาน” เป็นคำนามมาในรูปของกรรม (อิสมุลมัฟอูล) มาจากคำว่า “มักรูอุน” หมายถึง “สิ่งที่ถูกอ่าน” มาในรูปคำของ “มัฟอูลุน” แต่ถูกเปลี่ยนให้เป็นรูปคำ “ฟะอฺอาลุน” เช่น “กุรอานุน” ที่ใช้กันอยู่ โดยจะให้ความหมายว่า “สิ่งที่ถูกอ่านเป็นประจำ” ผู้ที่สนับแนวคิดทัศนะนี้ได้แก่ อิมามอะหฺมัด บิน ฮัมบัล เจ้าของมัซฮับอัล-หัมบะลีย์

และยังมีนักวิชาการบางท่าน อาทิ อิมามชาฟิอีย์ เจ้าของมัซฮับอัช-ชาฟิอีย์ ได้ให้ความคำนิยามของคำว่า “อัลกุรอาน” เป็นคำนามเฉพาะ เช่นเดียวกับชื่อคน หรือชื่อของสถานที่โดยมิได้แยกมาจากคำๆ ใดเลย



นิยามทางด้านศาสนบัญญัติหรือด้านวิชาการ หมายถึง  " คำดำรัสของอัลลอฮฺถูกประทานลงมาให้แก่ท่านนบีมุหัมมัด  ซึ่งเป็นศาสนทูตท่านสุดท้ายของพระองค์ "   ถูกรายงานด้วยกับสายรายงานที่ต่อเนื่องกันโดยไม่ขาดตอนและไม่มีข้อขัดแย้ง (มุตะวาติร)  เริ่มต้นด้วยสูเราะฮฺอัล-ฟาติหะฮฺสิ้นสุดด้วยกับสูเราะฮฺอัน-นาส


ส่วนคำนิยามที่ง่ายเพื่อความเข้าใจสำหรับผู้คนโดยทั่วไป " อัลกุรอาน หมายถึง คัมภีร์อันศักดิ์สิทธิ์ "  เป็นคัมภีร์แห่งฟากฟ้าของศาสนาอิสลาม เป็นวะหฺยู (วิวรณ์) แห่งพระผู้เป็นเจ้าที่ถูกประทานมายังท่านนบีมุหัมมัด


และยังมีการให้คำนิยามแบบขยายความในเชิงวิชาการอีกว่า  " อัลกุรอาน หมายถึง เป็นวิวรณ์ (วะหฺยู) ซึ่งเป็นปาฏิหาริย์แห่งพระผู้เป็นเจ้า ถูกประทานลงมาในรูปแบบของคำ เป็นภาษาอาหรับ "  

โดยมีญิบรีล (เทวทูตกาเบรียล : ผู้โพสต์) เป็นผู้ทำหน้าที่รับมาจากอัลลอฮฺ ผ่านเลาหุลมะฮฺฟูซ  จากนั้นนำมาสู่จิตใจอันบริสุทธิ์ของท่านนบีมุหัมหมัด  มีทั้งที่ถูกประทานลงมาเป็นวาระเดียวอย่างกว้างๆ และที่ถูกประทานลงมาเป็นรายละเอียด ในช่วงระยะเวลา 23 ปี  

โดยท่านนบีมุหัมมัดได้นำเสนอสารัตถะเหล่านั้นให้แก่บรรดาเศาะหาบะฮฺ (สาวก : ผู้โพสต์) กลุ่มหนึ่ง  และมีเศาะหาบะฮฺอีกกลุ่มหนึ่งที่ทำหน้าที่ในการจดบันทึกวะหฺยู (วิวรณ์แห่งพระเจ้า) โดยได้รับการดูแลตรวจสอบโดยตรงและอย่างต่อเนื่องจากท่านศาสดา  และยังมีเศาะหาบะฮฺอีกจำนวนมากที่ได้ท่องจำอัลกุรอาน ซึ่งได้รายงานกันมาด้วยสายรายงานที่ติดต่อกันอย่างน่าเชื่อถือ (มุตะวาติร)



อัลกุรอานถูกบันทึกในสมัยท่านศาสดา  แต่ยังไม่ได้รวบรวมเป็นรูปเล่ม  ต่อมาในยุคของเคาะลีฟะฮฺอุษมาน ได้รวบรวมเป็นรูปเล่มเริ่มต้นจากสูเราะฮฺอัล-ฟาติหะฮฺจนกระทั่งปิดท้ายด้วยกับสูเราะฮฺอัน-นาส อัลกุรอานถูกแบ่งออกเป็น 30 ภาค (ญุซอฺ) หรือ 114 บท (สูเราะฮฺ) และมีมากกว่า 6,236 โองการ (อายะฮฺ) ตามการนับมาตรฐาน



นิยามอัล-วะหฺยู (วิวรณ์)

อัล-วะหฺยู นิยามทางด้านภาษาศาสตร์ มาจากรากศัพท์คำว่า อียหาฮฺ หมายถึง  " การแสดงนัยยะสำคัญในเรื่องหนึ่งเรื่องใดอย่างรวบรัด จะออกมาในรูปของปริศนากำกวมหรืออุปมาอุปมัยก็ตาม การแสดงนัยยะดังกล่าวอาจออกมาในรูปของการเคลื่อนไหวที่มีจุดมุ่งหมายของร่างกาย เสียงที่ไม่ได้ยิน หรือด้วยการเขียน "


นิยามทางด้านศาสนบัญญัติ  หมายถึง   เป็นสิ่งที่อัลลอฮฺได้สอนแก่บ่าวจากผู้ที่พระองค์ทรงคัดเลือก ในสิ่งที่พระองค์ต้องการให้เขาได้ประจักษ์ ไม่ว่าจะเป็นทางนำหรือวิชาความรู้ ด้วยกับวิธีเร้นลับรวดเร็ว  โดยไม่ใช่เป็นเรื่องปกติวิสัยของมนุษย์ทั่วไป

จะเกิดขึ้นด้วยกับวิธีการที่หลากหลาย บางครั้งเกิดขึ้นโดยการเจรจาระหว่างบ่าวกับพระองค์ เช่น ในกรณีของนบีมูซา (ศาสดาโมเสส : ผู้โพสต์) บางครั้งด้วยการดลใจ บางครั้งด้วยกับการฝันเห็นแล้วสิ่งนั้นก็จะปรากฏขึ้นเป็นความจริง และบางครั้งมีญิบรีล (เทวทูตกาเบรียล : ผู้โพสต์) เป็นสื่อกลางในการนำอัล-วะหฺยูลงมา

แก้ไขเมื่อ 11 ธ.ค. 54 08:30:44

จากคุณ	: abubilal
เขียนเมื่อ	: 11 ธ.ค. 54 08:27:14