คุณกานดาวศรี เป็นพยาบาลเล็ก ๆคนหนึ่งของโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ หาดใหญ่ แต่สิ่งที่ไม่ธรรมดาก็คือเธอเป็นคนที่มีน้ำใจต่อคนไข้ทุกคนที่เธอได้รู้จัก แม้บางคนไม่อยู่ในขอบเขตความรับผิดชอบของเธอ แต่เธอก็พร้อมจะช่วยบรรเทาความทุกข์ของเขา ความที่เธอมีเมตตาและเปิดใจรับรู้ความทุกข์ของคนไข้ที่ได้พบ เธอจึงตระหนักว่าเขาเหล่านั้นมิได้มีแต่ความทุกข์กายเท่านั้น หากยังมักมีความทุกข์ใจโดยเฉพาะเมื่อวาระสุดท้ายใกล้มาถึง ดังนั้นเธอจึงไม่หยุดเพียงแค่การเยียวยาความทุกข์ทางกายของคนไข้เท่านั้น หากยังใส่ใจกับการเยียวยาความทุกข์ทางใจของคนไข้ด้วย ซึ่งมักถือกันว่ามิใช่หน้าที่ของพยาบาลหรือแพทย์ แต่ด้วยสำนึกในความเป็นมนุษย์ เธอจึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อช่วยให้คนไข้พบกับความสงบในจิตใจในวาระสุดท้าย ของชีวิต แม้นั่นจะหมายถึงการเป็นสื่อกลางเพื่อให้คนไข้และคู่รักหรือบิดามารดาคืนดี กัน หรือแม้แต่ช่วยสะสางภารกิจบางอย่างของคนไข้ที่ยังคั่งค้างอยู่
จากประสบการณ์อันยาวนาน คุณกานดาวศรีตระหนักดีว่า สิ่งสำคัญที่ทำให้คนไข้จำนวนมากไม่สามารถตายอย่างสงบได้ ก็คือ ปมปัญหาในจิตใจ ซึ่งมักหนีไม่พ้นความวิตกกังวล และความรู้สึกค้างคาใจ ดังนั้นเธอจึงพยายามช่วยให้คนไข้เหล่านี้คลายจากความวิตกกังวล ทั้งที่เกี่ยวกับทรัพย์สิน คนรัก และงานการ รวมทั้งช่วยปลดเปลื้องสิ่งค้างคาใจ อาทิ ความรู้สึกผิด ความผูกใจเจ็บ หรือความโกรธแค้น ปัญหาเหล่านี้คนไข้ส่วนใหญ่ไม่อยากจะเปิดเผยให้คนนอกรับรู้ อีกทั้งเจ้าตัวอาจไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามันรบกวนจิตใจของเขามากมายเพียงใด แต่สัมพันธภาพที่คุณกานดาวศรีมีกับคนไข้และญาติเป็นกุญแจที่เปิดใจให้ปัญหา เหล่านี้พรั่งพรูออกมา และได้รับการแก้ไขจนคนไข้คลี่คลายในทางอารมณ์ ที่สำคัญไม่น้อยกว่ากันก็คือ การชวนให้เขานึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือหรือความดีงามที่ได้กระทำ ซึ่งช่วยให้เขาเกิดความอบอุ่นใจและภาคภูมิใจในชีวิตที่ผ่านมา เกิดความรู้สึกที่เป็นกุศลซึ่งทำให้สามารถตายอย่างสงบได้