เห็นด้วยกับพี่ใจขึ้น สำหรับคนมีศรัทธามาก มากราบครั้งเดียวก็เอาอยู่แล้วค่ะ
แต่สำหรับพวกปัญญาชอบคิดเยอะ ฟุ้งมาก ปรุงแต่งเก่ง อย่างเราๆ(แม่ผั่นเป็นและเยอะด้วย!) ขอแนะนำว่าให้มาปฏิบัติค่ะ มาอยู่นานๆ เป็นสัปดาห์ได้ยิ่งดี...อยู่แป๊บๆไม่ได้หรอกค่ะ ออกวัดไปมันก็ปรุงละ อิๆ
มาแล้วมาดูว่าเขาสอนกันอย่างไร อยู่กันอย่างไร ศึกษาให้ลึกซึ้ง ใช้ปัญญาที่มีทั้งทางโลกและทางธรรมพิจารณาอย่างแยบคาย และตั้งใจไว้ว่าอย่าให้ใจเป็นไปในทางอกุศลธรรมหรืออคติไว้ก่อน มองทุกอย่างด้วยความเป็นกลางและมีเหตุผล(ที่ไม่เข้าข้างตัวเอง) ทิ้งอัตตาและความรู้ในหนังสือทุกอย่างไว้ข้างนอกวัด แล้วจะอยู่ที่นี่ได้อย่างมีความสุขมากกกกกกกกกกค่ะ^^
สารภาพ(สิ่งที่หลายคนในห้องไม่รู้)ว่าตอนแรกที่จะไปปฏิบัติธรรมที่วัดกลัวนะไม่ใช่ไม่กลัว ความคิดมันปรุงตลอดเลยนะ เฮ้ย เขามาหลอกเรารึเปล่าแวะ?18มงกุฏรึเปล่า? ปรุงไปขนาดนั้นอ่ะ แต่พอเรามีสติแล้วใช้ 'ปัญญา'มา'พิจารณา'อย่างมีเหตุผลก็พบว่า ตั้งแต่เข้าห้องภาวนา เข้ากลุ่มนี้มาก็ชวนการปฏิบัติและทำสิ่งดีๆมาตลอด ความทุกข์ที่เคยมีก็ลดน้อยลงไปเพราะฉะนั้นเค้าจะหลอกเราทำไม
...เลยไปอยู่ที่นั่นซะ7วัน (กลัวมากเลยเอาความกล้าแบบบ้าบิ่นมาทับถมมันซะ)555+ มีความสุขม๊ากกกกกกกก ไม่อยากกลับมาทำงาน ได้เจอแต่คนดีๆ ทั้งญาติธรรมต่างๆที่อยู่ในห้องนั้น และคนอื่นๆที่เพิ่งรู้จักกันในวัด มีแต่กัลยาณมิตรทั้งนั้น^-^
แค่นี้แหละ อิๆ เด็กใหม่ๆที่อยากมาเข้ากลุ่มก็เชิญนะคะ ขอบอกว่าในห้องนั้น..อบอุ่นและฮามาก!
ช้า หมด อด พลาดแล้วไม่รู้ด้วยเด้อออออ ฮี่ๆ
จากลูกไก่ กลายเป็นนางหงส์ (หวังว่าจะเป็นกำลังใจให้กับเพื่อนๆ ที่ฝึกภาวนา)
