ขอเน้นเรื่อง ใจเป็นกลาง นิดนึง
บางคนนั่งสมาธิ ต้องรอให้สภาวะพร้อม ถ้าไม่พร้อมนั่งไม่ได้ ?
ถ้าใจเรา ยังยึดติดกับสภาวะตามใจฉัน เช่น ถ้าจิตไม่สงบก็ไม่นั่ง ถ้าฟุ้งก็ไม่นั่ง ถ้าปวดก็ไม่ได้ ถ้าเจ็บก็ไม่ได้ มันเย็น มันร้อน มันอย่างงั้น มันอย่างงี้ ???
นี่เรียกว่า "โลภะ" ใจเอนไปด้านที่ ฉันชอบ หรือว่า พอใจฉัน
ใจเราต้องอยู่ตรงกลาง คือ ไม่สนสภาวะแวดล้อม ไม่มีคำว่า ชอบ และ ไม่ชอบ มาเกี่ยว
หรืออีกตัวอย่าง หากคุณไปเดินซื้อของกับแฟน แฟนชอบเสื้อผ้า แต่คุณไม่ชอบ คุณเลยไปนั่งอยู่ที่อื่น .. .แบบนี้ คือ คุณมีโทสะ เพราะ คุณเลือกแต่สิ่งที่ชอบ สิ่งที่ไม่ชอบ ไม่เอา
สมาธิ ไม่เกี่ยงสภาวะ มองใจเป็นกลางอย่างเดียว ไม่มีคำว่า ชอบ ถูกใจ ไม่ชอบ เกลียด มาเกี่ยว
"เราไม่ใช่กาย กายไม่ใช่ของเรา จิตไม่ใช่เรา เราไม่ใช่จิต เราไม่สน เราไม่ยึดติด เราเป็นกลาง เราไม่มีคำว่า ชอบใจ หรือ ไม่ชอบใจ เราได้หมด"
หวังว่าจะเป็นประโยชน์ สำหรับผู้เริ่มต้นน่ะครับ
แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 54 17:13:13