ความคิดเห็นที่ 1 ขอร้องอย่าเลิกปฏิบัติ ตอนนี้อาจหาจุดที่ใช่ยังไม่เจอ กรรมฐาน 40 กอง ลองหาดูว่าอันไหนถูกจริตสุด ส่วนเจริญสติ ถ้าดูตามสบายๆแล้วยังรู้สึกเพ่ง อาจเป็นเพราะเพิ่งทำแรกๆ แล้วมันยังไม่เป็นธรรมชาติกระมัง ของแบบนี้ต้องใช้เวลา ตอนเรานั่งสมาธิแบบตั้งใจมากๆ เราจะรู้สึกอึดอัดมาก ฝืนๆ ไม่เป็นสุข พอเรากะทำแบบสบายๆ ไม่ตั้งใจ กลับได้ผลที่ดีเกินคาด สรุป ความตั้งใจเและคาดหวังเราอาจมีมาก จึงทำให้อึดอัดและไม่เป็นสุข ปล เราเองก็มือใหม่ รอคำแนะนำดีๆจากผู้รู้คนต่อไปละกัน แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 54 14:56:56 จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 14:55:59

ความคิดเห็นที่ 2 ขอทราบรายละเอียดวิธีปฏิบัติของ จขกท. ได้ไหมครับ ว่า มีขั้นตอนอย่างไรบ้าง จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 14:56:49

ความคิดเห็นที่ 3 เราก็เคยเกิดอาการคล้ายกับคุณนะคะ ยังไงไม่ทราบด้วยความเพียรมากมันมาเอง ไปติดเพ่งที่หน้าผาก เป็นอยู่เป็นอาทิตย์เหมือนกันค่ะ แก้ก็ไม่หาย พยายามดูแต่ลมหายใจ มันก็เผลอไปเพ่งอีกแล้ว ถ้าจำไม่ผิดเราก็ทรมานเหมือน จขกท แหละค่ะ อยากให้มันนิ่งๆๆเบาๆๆ เหมือนที่เคยทำได้ ใจก็ยิ่งพวง เครียดไปเป็นอาทิตย์ ออกจากสมาธิแล้วก็เครียดอีก ตามหลอกหลอน พอจะนั่งก็คิดแล้วเดี๋ยวต้องเพ่งอีกแน่เลย แต่เราหลุดออกมาได้ ด้วยการตามรู้ใจตัวเองค่ะ พอจิตมันไปเพ่งแล้วเรารู้ตัวว่าเพ่ง เราก็ไปมองดูจิต เห็นอาการของจิตว่ามันเร่าร้อนด้วยความอยากจะหลุดจากภาวะที่เพ่ง เราก็ภาวนาตามความรู้สึกขณะนั้น ทำอย่างนี้ไปซักพัก อาการมันก็หายเองได้ค่ะ เราว่าที่สำคัญเราคงต้องรู้เท่าทันใจเรา ที่เครียดอึดอัดก็เป็นเพราะเรานี่แหละค่ะที่ไปคิดเอากับมัน แต่เราไม่หยุดภาวนานะคะ เราคิดแต่ว่าชาตินี้เวลาเรามีไม่มาก เราอยากภาวนาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เราเองก็ติดขัดหลายอย่าง บางทีก็ฟุ้งซ่านมากๆๆ แต่พระอาจารย์เราเคยพูดว่าดีก็ให้ปฏิบัติ ไม่ดีก็ให้ปฏิบัติ ขี้เกียจก็ให้ปฏิบัติ มันเป็นสภาวะ คิดในแง่ดีว่าเรากำลังได้ต่อสู้กับกิเลสที่มันเข้ามาจะให้เลิกทำความดี ก็จะมีกำลังใจค่ะ ไม่ทราบว่าช่วย จขกท ได้รึเปล่า แต่เราเชื่อว่าสภาวะแบบนี้มันจะผ่านไปได้ค่ะ ขอให้เจริญในธรรมนะคะ จากคุณ : I know who am i เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:01:54

ความคิดเห็นที่ 4 ผมก็เคยเป็น แน่นหน้าอกเป็นเดือนเหมือนกัน  สุดท้ายหายไปตอนไหนก็ไม่รู้ เหตุมันเกิดสำหรับผม.....เพราะอยากรู้ ขอยกคำ อ.กำพล ทองบุญนุ่ม   "เพ่งก็รู้ เผลอก็รู้ .....มันเป็นกรรมของจิต เราจะไปบังคับให้มันอยู่ตรงกลางไม่ได้" ในเมื่อมันบังคับไม่ได้ ก็ไม่ต้องบังคับ  ไม่ต้องหาทาง  เวลามัน "เป็นกรรมของจิต"  จะไปสั่งมันไม่ให้แน่นก็ไม่ได้ เหมือนเรานั่งนานๆ ก็ปวดเืมื่อย สั่งไม่ให้มันปวดก็ไ่ม่ได้  ก็เปลี่ยนอิริยบถ มันก็ค่อยๆหาย ไม่ได้หายไปทันที อย่างที่เราต้องการหรอกครับ  สรุปก็คือยอมรับสภาวะปัจจุบันขณะ ยอมรับในอารมณ์ที่ไม่ชอบในปัจจุบันขณะ  หนักก็หยุดก็พัก รู้ทันอารมณ์ที่ไม่ชอบ  แล้วก็เลิกอินังขังขอบกับมัน มันอยากหนัก อยากไม่ชอบก็เรื่องของมัน แล้วมันจะเป็นกลางของมันเอง  เหมือนผมเลิกแน่นหน้าอกไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่เพียรภาวนา รู้สึกตัว รู้สึกกายรู้สึกใจ อยู่เนืองๆ  เผลอบ้างเพ่งบ้าง ธรรมดา ครับ  ไปดู โน๊ต อุดม บ้างก็ดีนะครับ แต่อย่าดูแผ่นผีล่ะ 555 http://youtu.be/WyB8cuEbpf4 แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 54 15:08:52 จากคุณ : pathomlak11 เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:07:54

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่กล้าพูดถึงสภาวะธรรม เพราะไม่เก่งพอและไม่มีทิพยจักษุญาณ แต่ถ้าตอบตามที่เล่ามานั้น เห็นว่า หลักการปฏิบัติของ จขกท. ดูสับสน หลักการต่างๆ ไม่เป็นไปตามขั้นตอนของการปฏิบัติ ตัวอย่างเช่น จิตเป็นอนัตตา บังคับไม่ได้ มีธรรมชาติคิดนึกปรุงแต่ง ถ้าบังคับจิตได้ จิตก็ต้องเป็นอัตตา แต่จิตไม่ใช่อัตตา จิตจึงบังคับไม่ได้ ได้แต่สร้างเหตุ เพื่อส่งผลให้จิตดีเท่านั้น ไม่ใช่บังคับจิตโดยตรง ทุกสิ่งเกิดจากเหตุ ถ้ามีเหตุก็เกิดผล จะไปแก้ที่ผลไม่ได้ ต้องแก้ที่เหตุ หรือ จขกท. มีความแน่นในหน้าอก พยายามหาวิธีให้หาย ตอนนี้จิต "อยากหาย" เป็นสภาวะที่ซ้อนขึ้นมาแทนแล้ว ต้องไปดูตัวที่เกิดขึ้นมาในปัจจุบัน หรือ จขกท. อยากหาย แล้วไม่หาย จิตก็ปรุงแต่งความขัดเคือง ต่อมาเป็นโทสะ ต่อมาเป็นเป็นน้อยใจ เป็นความโกรธที่หนักขึ้นจนจะเลิกปฏิบัติ สภาวะที่ซ้อนมาก็เป็นมาโดยลำดับ ก็ต้องดูให้ทันในปัจจุบัน หรือ คำว่า "กลาง" ตามที่ครูบาอาจารย์ท่านสอน คือ การไม่ทรมานตนให้ลำบาก ไม่ปล่อยตัวให้สบายตามใจกิเลส ส่วน "กลาง" ของ จขกท. เป็นแบบไหน อ่านแล้วดูไม่ตรงตามตำรา หรือ จขกท. อยากปฏิบัติ ครูบาอาจารย์ท่านว่า เริ่มด้วย "อกุศล" คือความอยาก การปฏิบัติก็ไม่มีทางก้าวหน้าแล้ว อยากปฏิบัติ ต่อมาก็อยากได้ผล จิตเป็นอกุศลตลอดสาย จะก้าวหน้าได้อย่างไร ให้เริ่มด้วย "ฉันทะ" ครูบาอาจารย์ที่ท่านแนะกรรมฐานได้ มีมากมาย ว่าแต่ ท่าน จขกท. อยู่ที่ใดฤา จึงว่าห่างไกล เผื่อว่าจะพอแนะนำให้ได้ จากคุณ : Radiant, Archangel เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:10:36

ความคิดเห็นที่ 6 ที่รู้สึกแน่นหน้าอก เป็นอาการของโทสะหรือเปล่าครับ เป็นโทสะจำพวกหงุดหงิด อึดอัด ขัดเึคืิองใจ ไม่ได้ดั่งใจ ร้อนใจ ใจร้อน ฟุ้งซ่านรำคาญใจ กิเลสตระกูลโทสะ มักจะทำให้เกิดอาการเช่นนี้แหละครับ ปฏิบัติธรรมต้องไม่รีบร้อน ต้องไม่ใจร้อนอยากเห็นผลเร็วๆ ถ้าไม่ใช่ เคยลองตรวจร่างกายดูไหมครับว่าเ้ส้นเลือดหัวใจตีบตันหรือเปล่า และอยู่ในภาวะกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดหรือไม่ จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:17:26

ความคิดเห็นที่ 7 ้เปลี่ยนตัวเพ่ง มาเพ่งที่รูปนามแทน วิธีด้านล่างคือวิธีที่ผมใช้ ลองดูได้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ครับ 1.ให้เดินกระทืบเท้า หรือ เดินตบเท้าเหมือนทหารเดินสวนสนาม เพื่อให้ความรู้สึกเพ่งคลายตัวออกมา เดินนานๆจนเหงื่อออกโชก 2.เดินบนหิน กรวด เลื่อนความรู้สึกมาที่จุดเท้าสัมผัสพื้น 3.ให้นอนเหยียดยาว หลับตา เลื่อนตัวเพ่งลง ให้เพ่งลงที่ท้องบริเวณใต้สะดือ จับอาการพองยุบของท้อง หากจับความรู้สึกที่เคลื่อนพองยุบของท้องไม่ได้ให้เอามือวาง ที่ท้องดูอาการไปเรื่อยๆค่อยๆดูไป 4.อาบน้ำ หลับตา ถูเนื้อถูตัวไปเรื่อยๆ ให้ความรู้สึกเลื่อนตามจุดต่างในร่างกายที่มือสัมผัสหรือน้ำถูกตัว 5.นั่งดูท้องพองยุบ 6.หลับตาฝึกกำหนดยืนหนอแบบของวัดอัมพวัน ลองนึกถึงการขับรถซิครับ คนขับมือใหม่มักจะเหยียบเบรกและคันเร่ง สุดทีน พอเราขับไปจนชำนาญ การผ่อนหนักผ่อนเบาก็เป็นไปได้เอง อดทนเดี๋ยวดีเอง สู้ๆ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 54 15:39:32 จากคุณ : โมเช่ขาโจ๋ เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:20:05

ความคิดเห็นที่ 8 ในความคิดของผมการปฏิบัติต้องเรียบง่ายและเป็นไปตามลำดับ จึงจะเจอปัญหาน้อยที่สุด ถ้าเราฝืนไปทำอะไรพิศดารหรือเกินจริงขึ้นมา มันอาจเป็นปัญญาใหญ่ๆให้ต้องตามแก้กันไม่จบสิ้น หาที่นั่งสบายๆ ลืมตาหรือหลับตาก็ได้ ปล่อยลมหายใจไปตามธรรมชาติธรรมดาของเรา ไม่ต้องกำหนดหรือบังคับ ไม่มีการพยายามกำหนดรู้ หรือจับจ้องไม่ให้คลาดสายตา หายใจก็คือหายใจ รู้สึกถึงความปลอดโปร่งนั้นธรรมดาๆนั้นซึ่งเป็นเรื่องธรรมชาติที่สุด อย่าเอาความคิดมาตีความว่าจะทำไปทำไม ทำแล้วได้อะไร หายใจเป็นธรรมดาไหม ไม่ต้องตั้งคำถาม ไม่ต้องหาคำตอบ ไม่ต้องพิจารณา ไม่ต้องยกจิต ไม่ต้องคิดว่าจะไม่ทำอย่างนั้นอย่างนี้ ทิ้งความคิดไปให้หมด แต่ถ้ามันคิดขึ้นมาก็ช่างมัน พอรู้ทันแล้วก็ทิ้งไปเสีย ไม่ต้องพร่ำเพ้อ ตัดพ้อ หรือน้อยอกน้อยใจ แต่ถ้าเกิดเป็นไปแล้ว ก็แค่รู้ทันแล้วกลับมาใส่ใจที่ลมต่อเท่านั้น โดยสรุปคือหายใจ และใส่ใจต่อลมหายใจนั้นอย่างธรรมดาๆนั้น มันเข้า มันออก รู้สึกได้ชัดโดยไ่ม่ต้องคิด พักเดียวมันจะสงบให้เห็นเอง แต่ถ้ายังไม่ได้ในทีแรกก็ไม่เป็นไร ได้ทีละวินาที สองวินาทีก็ดีแล้ว แค่ใส่ใจมันเรื่อยๆ ได้เมื่อไรก็เมื่อนั้น อย่าทำเป็นเรื่องจริงจังชนิดเอาเป็นเอาตาย แต่ต้องทำให้บ่อยเท่านั้น พอเริ่มจับความรู้สึกตัว หรือตัวสติฯนั้นได้ หมายถึงรู้จักมันโดยสภาวะ ไม่ใช่คิดเอา การดูกายก็ทำในลักษณะเดียวกันนั้นเอง เดินจงกรมไม่ต้องกำหนดเป็นท่าทางยากๆ เอาจังหวะง่ายๆ พอเรียกสติฯ เช่น หยุด-ก้าว แค่นั้นพอ เพราะเมื่อความรู้สึกตัวมันเต็มตัวของมันดีแล้ว มันจะละเอียดเอง แล้วทุกอย่างในการเคลื่อนไหว อ้าปาก กระพริบตา แกว่งมือ ก้ม เงย ฯลฯ แม้กระทั่งอารมณ์ความคิด ก็รู้ได้ด้วยวิธีเดียวกัน การปฏิบัตินั้นเราทำเพื่อเรียนรู้ตัวเอง ทำเพื่อเรียนรู้ความจริง ดังนั้นเราต้องเคารพในธรรมชาติของตนเอง อย่าเอาความคิดมาชี้นำการรู้เห็นโดยไม่จำเป็น คิดให้น้อย หรือทิ้งมันไปก่อนก็ได้ แล้วมีสติฯรู้สึกตัวให้มากแทน ปล.หวังว่าอาจจะพอเป็นประโยชน์บ้าง แต่ขออย่าได้เอาจริงเอาจังกับความคิดเห็นของผมมากนัก ปล่อยมันไป แล้วไปดูของจริงดีกว่าครับ จากคุณ : 44SFA1 เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:29:31

ความคิดเห็นที่ 9 ใจเย็นๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : คำเภา1 เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:35:56

ความคิดเห็นที่ 10 มันไม่ได้อย่างใจ ปฏิบัติไปเพื่อจะเอาอะไร ลองถามตัวเองดูนะคะ ถ้าเราปฏิบัติเพื่อจะปฏิบัติเท่านั้น ทำสบายๆ สบายใจที่ได้ปฏิบัติ ไม่หวังผลอะไร ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ได้ ไม่มีเสีย มีแต่ "รู้" มีอะไรเกิดขึ้น ก็รู้ไป แบบสบายๆ เมื่อก่อนที่เรายังไม่ได้คิดจะปฏิบัติธรรม ถามว่าเรารู้ไม๊ หรือคนอื่นที่เขาไม่ปฏิบัติธรรม เขามีสภาวะรู้ไม๊ จริงๆ เขาก็รู้ เราก็รู้ แต่เป็นการรู้แบบไม่มีสติและปัญญา ลองทำใจเป็นเด็กๆ สบายๆ รู้สภาวะที่เกิดขึ้นไป ไม่ต้องสนใจว่ามันจะเป็นกลาง หรือจะเป็นอะไร เพิ่มแค่ความรู้สึกเข้าไป ดูแบบว่า ไม่ได้จ้องที่จะรู้ สิ่งสำคัญของการปฏิบัติคือ กัลยาณมิตรหรือครูบาอาจารย์ ถ้าเราอยู่ไกลครูบาอาจารย์ เรายังมี โยนิโสมนสิการ คือการแยบคายในปฏิบัติ ตัวโยนิโสมนสิการนี้ต้องตรง กับในปริยัติ ตรงกับที่พระพุทธเจ้าสอน ถือว่าใช้ได้ ความพยายามมากไปของเรานี่เอง ที่ทำให้เกิดปัญหา แต่การเกิดปัญหา มันคือการแก้ไขของตัวเอง แค่ "ทน" หรือมีขันติต่อสิ่งที่เราเผชิญ ด้วยการรู้ไปซื่อๆ อย่างที่ มันเป็นนั่นเอง มันจะตายให้รู้ไป นิพพานอยู่ฟากตาย แค่นี้ก็คิดว่าไปไม่รอด ก็เลิกปฏิบัติไปเถอะค่ะ แต่เอาเข้าจริง เวลาเลิกปฏิบัติจริงๆ มันไม่เลิกหรอก เพียงแต่ตอนนี้มัน "ดิ้น" เพื่อให้เรา "มีขันติ" แค่นั้น พอเราจับจุดมันได้ มันจะง่ายขึ้นมาเอง สิ่งที่เราไม่รู้ สิ่งที่เราไม่เห็น มันทำให้เราข้องใจ พอรู้แล้ว พอเห็นแล้ว มันแค่นั้นเอง บางครั้งจึงแค่ต้องอดทนดูมันไปค่ะ เส้นผมบังภูเขา ถ้าอึดอัดมาก ก็แนะนำให้ผ่อนคลายทำสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่ทำพอประมาณ แล้วพอมันคลายแล้ว กลับมาดูใหม่ ว่าเราพลาดตรงไหน ลองดูนะคะ จากคุณ : สติมา เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:40:10

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อรู้ว่าเพ่ง จนอึดอัด ก็เพียงรู้ แล้ว ภาวนาคำว่า "เป็นเช่นนั้นเอง" ๆ ๆ แล้วผ่อนคลาย ปล่อยวาง จนความเพ่งจนอึดอัดคลายจนสงบ ปล่อยวาง ก็กำหนดกรรมฐานที่ตามปฏิบัติต่อ(แต่ไม่รู้ว่าคุณปฏิบัติกรรมฐานอะไรอยู่)   หรือภาวนาคำว่า "เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดา" ๆ ๆ  แล้วผ่อนคลายปล่อยวาง ใจก็จะค่อยๆ คลายอาการเพ่งจนอึดอัด จนสงบ แ้ล้วก็ค่อยๆ ปฏิบัติกรรมฐานที่ปฏิบัติต่อ. หมายเหตุ    ผมปฏิบัิติแบบมีครูและอาจารย์เป็นรูปแบบ  มีสถาวะเพ่งจนอึดอัด เหมือนกัน แต่ความทุกข์ที่ประสบที่กดดันรอบด้านนั้นหนักยิ่งกว่าสภาวะที่เกิดการเพ่งที่อึดอัดนั้น ถือหลักปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นเ้ป็นอัตตา เพื่อธรรมเพื่อละกิเลส และดับทุกข์ที่เ็ป็นอยู่ มาตามลำดับ จนสามารถเจริญพัฒนาสติมากยิ่งกว่าสภาวะการเพ่งจนอึดอัดนั้นได้ พละ 5 จึงเจริญเสมอกัน  สภาวะธรรมก็เจริญขึ้นไปตามลำดับอย่างชัดเจน และในที่สุดก็ต้องสละได้แม้ทั้งร่างกาย และชีวิตที่เจียนตายได้ เพื่อธรรม ด้วยความศรัทธาในธรรมยิ่งกว่าชีวิตนั้น    ระยะเวลาหลังจากนั้น  ก็รู้ว่า ปฏิบัติธรรม แบบมีไฟหรืออาวุธมีคมไล่ทิ่มแทงข้างหลังด้วยความทุกข์ไล่ชี้และกดดัน ไม่สามารถเจริญธรรมได้ยิ่งกว่าเดิม เพราะความบีบคั้นด้วยความทุกข์ที่กดดันรอบข้างเพื่อแสวงหาปัญญาได้สิ้นสุดไปแล้ว  แต่เป็นความทุกข์ความสับสนในการมีครอบครัวการดำรงณ์ชีวิตในอาชิพการงาน และการเข้าใจผิดในธรรมอยู่เป็นเสียส่วนมาก     ซึ่งการใช้หลักกำหนดภาวนาดังด้านบนนั้นผมใช้ในระยะหลัง เพื่อบรรเทาในการเพ่งจนอึดอัด เพื่อเข้าสมาธิ เพื่อไม่ยึดมั่นถือมั่น เพื่อปล่อยวางอยู่เนื่องๆ เมื่อเกิดทุกข์หรือเกิดการเพ่งจนอึดอัดที่เป็นนิสัยติดมา.      ออ. คำภาวนานั้นผมมีหลายคำหลายประโยค เช่น "เป็นเช่นนั้นเอง" ๆๆ  หรือ "ยึดมั่นถือมั่นไม่ได้" ๆ ๆ  หรือ "ไม่เทียง เป็นทุกข์ ถือมั่นไม่ได้" ๆ ๆ ภาวนาไปจนคลายความทุกข์ จนเข้าใจแล้วปล่อยวางได้เอง. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:43:03

ความคิดเห็นที่ 12 " เธอไม่ยุบอยู่ ไม่ก่ออยู่ แต่เป็นอันว่ายุบแล้ว ดำรงอยู่ " จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 15:50:22

ความคิดเห็นที่ 13 ตอบเพื่อให้กำลังใจ จขกท.  จิต (รู้)  มีดวงเดียว แน่นอน แต่ดูเหมือนมีสองดวงเพราะ ถูกกิเลสเข้าครอบงำเพื่อ ยุยงให้เราเลิกทำความดีเสีย ถ้าเราแพ้เราก็จะไหลไป ตามกระแสกิเลส พาเราไปสู่ที่ต่ำ และกลับคืนหวลมาอีกยาก จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 16:04:43

ความคิดเห็นที่ 14 เคยสังเกตุไหมว่าขณะเพ่งลูกตาดำนั้นอยู่ส่วนไหนของเบ้าตา อยู่ตรงกลางเหมือนตอนลืมตา เพ่งเพื่อค้นหาอะไรจากการทำสมาธิ...นิมิตร..??? ลองขยับลูกตาดำลงมาด้านล่างให้มากที่สุด แล้วคงไว้อย่างนั้นให้นานที่สุด เหมือนว่าลูกตาม้วนเข้าไปข้างใน แล้วให้จิตจับอยู่ที่ลูกตาดำจนเป็นสมาธิ ------------------------------------------------------------------------------------------- จิตมี 2 ดวง แสดงว่ายังละความคิดไม่ได้ขณะปฏิบัติ   อนุสสติคุณเป็นแบบไหนในอนุสสติ 10 1. พุทธานุสสติ ระลึกถึงคุณพระพุทธเจ้าเป็นอารมณ์ 2. ธัมมานุสสติ ระลึกถึงพระธรรมเป็นมารมณ์ 3. สังฆนุสสติ ระลึกถึงคุณพระสงฆ์เป็นอารมณ์ 4. สีลานุสสติ ระลึกถึงศีลเป็นอารมณ์ 5. จาคานุสสติ ระลึกถึงผลของทานการบริจาคเป็นอารมณ์ 6. เทวตานุสสติ ระลึกถึงความดีของเทวดาเป็นอารมณ์   7. มรณานุสสติ ระลึกถึงความตายเป็นอารมณ์ 8. อุปสมานุสสติ ระลึกถึงความสุขในนิพพานเป็นอารมณ์ 9. กายคตานุสสติ เหมาะแก่ท่านที่หนักไปในราคจริต 10. อานาปานานุสสติ เหมาะแก่ท่านที่หนักไปในโมหะและจริต สมมติว่าคุณเป็นพุทธานุสสติ ก็กำหนดรูปพระพุทธเจ้าหรือพระพุทธรูปไว้ในใจ ไม่ว่าจะทำอะไร ก็เจริญสติกองนี้ไว้ให้ได้มากที่สุดในแต่ละวัน สติเป็นอนัตตาไม่มีทางที่ปุถุชนจะมีสติตลอด 24 ชม. เมื่อสติหลุดไปก็เรียกกลับ ไม่ต้องมาโกรธาตัวเองที่ทำไม่ได้ ทำไปมากๆเข้าทุกวัน แม้ขณะสนทนา กับผู้อื่นก็ทำได้ นานวันไปคุณจะแยกได้เลยว่าปากและสมองเคลือนไหวแต่จิตคุณไม่เคลื่อนไหว คุณจะรู้ว่า กายกับจิตนั้นแยกจากกัน  เมื่อคุณไปทำสมาธิสิ่งเหล่านี้จะช่วยคุณได้มาก จิตคุณจะนิ่งเร็ว สมาธิคุณจะแน่น สภาวะธรรมจะเป็นเหมือนเรดาห์เลยทีเดียว อีกหน่อยจะเจริญกรรมฐานได้ 2 กรรมฐานในขณะเดียวกัน เช่น พุทธานุสสติควบอาณาปานสติ เป็นต้น ------------------------------------------------------------------------------------- ครูบาอาจารย์และท่านอื่นๆ บอกคุณได้แต่วิธีเดิน แต่ขาเป็นของคุณเอง ขอมอบเป็นอีก 1 แนวทาง จากคุณ : ning JFK. เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 16:18:31

ความคิดเห็นที่ 15 คุณเป็นคนใจร้อน อยากได้อะไรเร็วๆ จึงสร้างสภาพความกดดันกับตัวเอง   บางคนกดดันตัวเองแล้วทำได้ ใช้ความพยายามอย่างหนัก ถึงสำเร็จ (ทุกขาปฏิปทา) ในขณะที่บางคนต้องไปเรื่อยๆ เฉื่อยๆ ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง แต่ก็ทำไปเรื่อยๆ แล้วได้ดิบได้ดี (สุขาปฏิปทา) ถ้าคุณลองประเภทกดดันตัวเองแล้วยิ่งอึดอัด ไปไม่ได้   คุณลองใช้ชีวิตเป็นแบบประเภทที่ 2 ดูครับ ทำแบบเรื่อยๆ เฉื่อยๆ ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง อารมณ์ดีๆ ค่อยๆ ทำ อารมณ์เบื่อๆ ก็ไปนอนซะบ้าง ไปเดินเล่น พูดคุยกับเพื่อน ฟังเพลงที่ชอบ เล่นเกม เล่นกีฬา ผ่อนคลายบ้าง อย่าลืมนะครับ "เรื่อยๆ เฉื่อยๆ ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง" จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 16:24:22

ความคิดเห็นที่ 16 อาการหาตรงกลางไม่เจอแบบคุณ เป็นกันทุกคนแหละคะ มากน้อย แล้วแต่ ว่าจะเจอความพอดี มอมแมมกันทั้งนั้น ตรงกลางจะหาเจอ เมื่อหยุดหา เคยลองนั่งสบายๆริมน้ำ ในป่า ใต้ร่มเงา ลมพัดมาเบาๆ ใจผ่อนคลาย ไหม? ใจที่เป็นปกติ อยู่กับปัจจุบัน นั้นแหละ คือ ความพอดีแบบเบสิค ไม่เห็นต้องทำความรู้สึกตัว   ยังรู้เลยว่า ตัว สบาย ไม่เห็นต้องดูอาการของใจเลย   ว่ามีสุขไหม ก็มัน ใจเบาอยู่นั่น ไม่เห็นต้อง รู้ เลยว่านั่งท่าไหน  แต่ทั้งตัว ขา แขน วางตรงไหน ก็ไม่ได้ลืมนี่ ว่าขา แขน มันอยู่ไหน เวลาไม่ต้องมีเจตนา การกระทำใดๆ ทำไมมันก็เห็นอะไรในตัว ยังรู้สึกรู้สา ได้อยู่ละ ลอง  ไม่ต้องทำอะไรดูซิ    อยู่นิ่งๆ เหมือนเวลากลับมาถึง บ้าน แล้ว เดินจงกรมสบายๆ เห็นก็ได้ ไม่เห็นก็ได้   ไม่ต้องไปเห็นทุกอาการ แต่ก็เห็นสิ่งที่มีเฉพาะหน้า มีสติแบบนี้ เป็นสติที่ไม่ต้องทำ มันคิดมากนัก ก็โยนความคิดทิ้งไปเลย ตรงกลาง ไม่ได้ เจอได้ด้วยความคิด ยิ่งคิด ยิ่งขมวดเกลียว ไม่เห็นว่าตัวเองหมกอยู่ในโลกของความคิดเข้าไปอีก แล้วจะทำยังไง?  ก็บอกแล้ว ไม่ต้องทำ ปฎิบัติไปด้วยความเพียร ถวายบุญพระพุทธเจ้า ไม่ต้องมองเส้นชัย หายใจเข้าตอนนี้ เห้นตัวเองหายใจเข้า หายใจออกตอนนี้ เห้นตัวเองหายใจออก ลองดูไหม ? ผลจะเป็นยังไง เมื่อหยุดการแสวงหา แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 54 16:31:02 จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 16:24:38

ความคิดเห็นที่ 17 เคยฟังเทปธรรมะ แต่จำไม่ได้ว่าเป็นท่านใดค่ะ ท่านบอกว่าขาดปฏิบัติ ยังได้แค่นี้ หากไม่ปฏิบัติจะต้องวนเวียนอีกนานแค่ไหน เกิดเมื่อไร ยอมทุกข์เมื่อนั้น แล้วจะยินดีในการเกิดอยู่อีกหรือ มีหนทางนี้หนทางเดียวเท่านั้นที่จะหลุดออกจากวงโคจรนี้ได้ ดังนั้นอย่าพึ่งถอดใจไปนะค่ะ สะสมบารมีไปเรื่อยๆ เดินไปเรื่อยๆ แต่ห้ามหยุดเดิน จากคุณ : linada เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 16:28:27

ความคิดเห็นที่ 18 ฝากเพลงเป็นกำลังใจ   พี่เสกแกเองก็กำลังเผชิญวิกฤตชีวิตเช่นกัน เส้นทางไกลแค่ไหนช่างมัน คนช่างฝันเท่านั้นทำได้ จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 16:30:55

ความคิดเห็นที่ 19 ..............การปฏิบัติธรรมไม่ได้หมายถึงแค่ นั่งสมาธิเท่านั้น  ถือศีล ๕ ก็เป็นการปฏิบัติธรรม   การมี "สติ" ตามเห็นกิเลสที่เกิดขึ้นก็เป็นการปฏิบัติธรรม              ถ้าหลับตาทำสมาธิแล้วอึดอัด ลืมตาก็ได้ครับ ฝึกให้มีสติรู้ตัวอยู่ตลอดว่ากำลังทำอะไร มีกิเลสเกิดขึ้นหรือไม่ "สติ" จะทำให้เราเห็นกิเลส เมื่อเห็นแล้วอยู่ห่าง ไม่เข้าไปข้องเกี่ยวกับกิเลส นั่นคือการมีสมาธิ จากคุณ : ชนาธิป - พุทธแท้ เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 16:40:21

ความคิดเห็นที่ 20 ก่อนนั่งสมาธิ  เริ่มหลับตาเบาๆก่อนอย่าพึ่งเริ่มปฎิบัติ สำรวจ ตั้งแต่ฝ่าเท้าว่าเกร็งมั๊ย ถ้าเกร็งก็คลายเท้าออก สำรวจ ขึ้นมาลำตัว หัวหลั่ย ว่าเกร็งมั๊ย ถ้าเกร็งก็คลายออกๆ สำรวจ ขึ้นมาบนใบหน้า ดูหว่างคิ้ว ทั่วหน้า หน้าผาก ถ้าเกร็งส่วนไหนคลายออก สำรวจ ความอยากปฎิบัต นั่งดูตัวนี้ให้นานๆหน่อยเพราะคุณติดตัว " อยาก" นี้อยู่ ตัวอยากมันจะพาคุณเพ่งโดยไม่รู้ตัว  อยากนี้ก็คือ โลภะ เป็นตัณหาที่ หมุนวนอยู่กลางหน้าอกคุณ ทำให้มีความรู้สึกอึดอัด แน่นๆ ไม่สบาย  นั่งดู "ความอยาก" เข้าไปเรื่อยๆ   จะเห็นได้ว่ามันคลายออกได้เอง ก็มันไม่เที่ยงงัย ตามกฎไตรลักษณ์  เห็นไปจนความอยากคลายตัว.....แล้วค่อยปฎิบัติธรรมต่อ แต่ถ้ารู้สึกแน่นๆกลางหน้าอกอีกเมื่อไร   ก็ให้รู้ทันความอยากที่ปรากฎ  มันปรากฎ เมื่อไรก็รู้เมื่อนั้น  เอาความอยากนี่แหละมาเป็นอุปกรณ์ในการปฎิบัติไปก่อน ถ้าความอยากมันโดนรู้ทันบ่อยๆ  มันจะไม่ค่อยกล้าโผล่มาบ่อยๆล๊ะ ^^  การตั้งใจปฎิบัติธรรมเป็นสิ่งดี  แต่อย่าให้กลายเป็นความยึดติด กลายเป็นอัตตา ที่กลับย้อนมาทำลายการปฎิบัติซะเอง  การปฎิบัติธรรม มีหลักง่ายๆคือเมื่อ ปฎิบัติแล้ว ต้องเบา สบาย ไม่อึดอัด  ถ้าทำแล้วรู้สึกตรงข้ามให้สันนิษฐานก่อนว่า ผิดทาง  การปฎิบัติธรรมนั้นเราเร่งมากไปก็ไม่ได้ผล หย่อนไปก็เสียเวลาเปล่าๆ ฉนั้นควรมีความเพียร มีฉันทะ มีความพอดี ตามทางสายกลางที่พุทธองค์ทรงสอน จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 16:55:39

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้อีกคนหนึ่ง อย่าเพิ่งเลิกนะคะ คุณน้องต๋าวคะ ครั้งก่อนที่เคยตั้งกระทู้บ่นๆ ว่าปฏิบัติไปไม่ถึงไหนเลยแล้วคุณน้องต๋าวกรุณาให้ลิ้งค์เก่าๆ มา เกี่ยวกับผู้เริ่มปฏิบัติซึ่งมีเทคนิคเยอะแยะ คุณน้องต๋าวบอกลิ้งค์อีกครั้งได้ไม๊คะ ไม่ได้ก๊อปปี้เอาไว้น่ะค่ะ กระทู้หายไปจาก My Kratoo แล้วค่ะ ^^ ขอบพระคุณค่ะและท่าน จขกท ด้วย จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 17:12:25

ความคิดเห็นที่ 22 จขกท. ลองดูที่มันแน่นหน้าอกเข้าไปเลยครับ เพราะเป็นสภาวะที่เกิดขึ้นจริงๆ ไอ้ภาวะสบาย มันเป็นภาวะตัณหาที่ จขทก. อยากได้ เพ่ง ดูไว้แล้วก็ดูว่า ใครเป็นเป็นผู้รู้ว่าอึดอัด ใครเป็นผู้อึดอัด อาจจะอยากสักหน่อย แต่อยากให้ลืมๆทฤษฎีไปก่อน จิตจะมีกี่ดวงอะไรชั่งมันก่อนครับ ตอนนี้ดูเฉพาะหน้าไว้ หาดูว่าใครเป็นผู้รู้สึก ใครเป็นผู้อึดอัด เท่านี้ก่อน ปล. ถ้าอึดอัดมากก็เลิกทำไปก่อนไปทำอย่างอื่นก่อน แล้วเวลาทำอะไรเพลินๆก็ลองดูว่า เอ ไม่เพ่ง ไม่อึกอัดแล้วนี่ แล้วดูว่าสภาวะนั้นเป็นอย่างไร ความเพียรพิจารณาบ่อยๆ ก็จะทำให้เข้าใจได้เองครับ เราอยู่กับกิเลสมานาน จะไล่เขาไปมันไม่ง่ายหรอกครับ จากคุณ : ศาลาลอยน้ำ เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 17:28:10

ความคิดเห็นที่ 23 หยุดใช้ความคิดครับ แล้วดูสภาพตัวคุณ  สภาพจิตของคุณ   ดูเฉยๆ น่ะครับ  ย้ำว่าดูเฉยๆ ดูสภาพของจิต ว่ามันอิดโหร่ย ขนาดไหน ดูความเหนื่อยล้า ของจิต  ของกาย ดู เฉยๆ ครับ  (นึกถึงนักวิทศาสตร์ ที่กำลัง สังเกตุ เฝ้ามอง อะไรบางอย่าง ในที่นี้ คือ ใจใจตัวเอง) ดู แล้วบอกกับตัวเองว่า "ใจเราหน่อ ช่างไม่เที่ยง เปลี่ยนไปมาเสมอ ควบคุมไม่ได้" มันคืออนัตตา เพราะไม่ใช่ของเรา หรือตัวเรา จากคุณ : เดียวก็ตายจากกัน (ไห่) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 17:36:51

ความคิดเห็นที่ 24 เหตุเบื้องหลังคืออยากดี อยากให้เป็นสมาธิ อยากหายเพ่ง อยากหายแน่น เคล็ดลับอยู่ที่สบายๆ ทำเล่นๆครับหลวงพ่อเทียนบอก แต่ทำไม่หยุด ขอย้ำทำเล่นๆ ว่าแต่คุณมีแผนที่ของพระพุทธเจ้าชัดแน่หรือยัง(ของพระพุทธไม่ใช้หลวงพ่อ หลวงตา หลวงปู่ หลวงพี่)??? แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 54 17:46:31 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 17:43:10

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ปฏิบัติธรรม ต้องเจอทุกสภาวะก่อน ถึงจะพบตรงกลางได้ แต่ถ้าแน่นหน้าอก ก็ต้องยอมรับ แล้วอยู่กับมันให้ได้ ถ้ารู้สึกทุกข์มากๆ เพราะปฏิบัติธรรม ก็ให้เลิกทำก่อน เพราะใจยึดมั่นอยู่กับปฏิบัติธรรมหรือเปล่า งั้นก็ลองวางคำว่าปฏิบัติธรรมลงก็ได้ ทำตัวปกติให้เป็นธรรมชาติ ไม่ต้องทำอะไรอีกเลย สบาย สบาย เมื่อรู้สึกเบาขึ้นใจหยุดดิ้น สบายใจมากขึ้น ค่อยกลับมาหาทางปฏิบัติที่ถูกจริตดูใหม่ ปฏิบัติธรรมคือการดำรงชีวิต ไม่มีเสี้ยวไหนที่แยกออกจากชีวิตประจำวันเลย เมื่อใดที่นำการปฏิบัติหลอมรวมกับการดำเนินชีวิต เมื่อนั้นคงได้ชื่อว่าปฏิบัติธรรมที่แท้จริง เราก็กำลังหาจุดสมดุลอยู่เหมือนกันค่ะ ยังมีแน่นหน้าอกอยู่เหมือนกัน จากคุณ : ฟ้าสีใส เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 17:46:22

ความคิดเห็นที่ 26 กินอาหารตรงเวลาหรือเปล่า ปล่อยให้ท้องว่างบ่อยหรือเปล่า พักผ่อนเพียงพอหรือเปล่า กินอาหารย่อยยากบ่อยไปหรือเปล่า ผมก็ปวดหัว แน่นหน้าอก ปวดตามเนื้อตัวบ่อย ๆ พอนั่งสมาธิบางทีมันข่มอาการได้ แต่สาเหตุหลักกลับกลายเป็นความที่เป็นคนทำอะไรแล้วมักจะหักโหม จนทำให้มีผลต่อร่างกาย เช่น ทำให้เครียดไม่รู้ตัว ทำให้ระบบย่อยอาหารผิดปกติ หมอคนสุดท้ายหลังจากที่พยายามหาหมอมาหลายที่ บอกว่าเป็นโรคกรดไหลย้อน ซึ่งสัณนิษฐานนี้ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น โรคกรดไหลย้อนตอนนี้ค่อนข้างอินเทรนด์ อาการคล้ายโรคหัวใจ แต่ถ้าเกิดอาการนี้แล้วไม่ตาย แสดงว่าไม่ใช่โรคหัวใจ แค่เพียงกรดไหลออกมาจากกระเพาะ ก็ทำให้เราเกิดอาการต่าง ๆ ที่หาสาเหตุไม่ได้ เช่น แน่นหน้าอกบางทีเหมือนจะหายใจไม่ออก ปวดหัว ปวดบ่า ปวดตามเนื้อตัว อาเจียน เมารถเมาเรือง่าย ฯลฯ ถ้าเป็นโรคนี้ แนะนำให้ไปหาหมอเช็คดู หรือซื้อยาบรรเทากรดไหลย้อนมากินก็ได้ แทบจะหายทันทีที่กินเลย เพียงแต่ว่าโรคนี้รักษาไม่หาย ต้องดูแลสุขภาพดี ๆ อย่าให้เครียด อย่าหักโหม พักผ่อนให้เพียงพอ ให้เป็นเวลา กินอาหารรสไม่จัด กินให้ตรงเวลา ฯลฯ ยิ่งเราตั้งใจปฏิบัติธรรม บางทีทำให้เครียดไม่รู้ตัว สมมติฐานบางทีไม่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม คนอื่นทำไมไม่มีปัญหา แต่เรามีปัญหา ถ้าเราหาสาเหตุเจอก็คงไม่ต้องโทษอะไร คนทุกคนมีปัญหาไม่เหมือนกัน ยังไงก็ต้องคอยดูแลตัวเองให้ดี จิตใจสำคัญ ร่างกายก็สำคัญเพราะมันสัมพันธ์กัน ฉะนั้น ลองใส่ใจกับการดูแลสุขภาพสักนิดครับ การปฏิบัติธรรมแม้จะเป็นเรื่องดี แต่ถ้าตั้งใจมากเกินไปมันก็ส่งผลเสียได้เช่นกันครับ อย่างการทรมานตนเป็นต้น จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 17:48:18

ความคิดเห็นที่ 27              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๙              สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค              นาวาสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=17&A=3354&Z=3406                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=17&i=260              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘              โคทัตตเถรคาถา [บางส่วน]              การไม่ได้ลาภโดยชอบธรรมกับการได้ลาภโดยไม่ชอบธรรม              ทั้งสองอย่างนี้ การไม่ได้ลาภอันชอบธรรมประเสริฐกว่า              การได้ลาภอันไม่ชอบธรรมจะประเสริฐอะไร                   คนไม่มีความรู้ มียศ กับคนมีความรู้แต่ไม่มียศ                   คนมีความรู้ไม่มียศประเสริฐกว่า                   คนไม่มีความรู้มียศจะประเสริฐอะไร              การสรรเสริญจากคนพาลกับการติเตียนจากนักปราชญ์              การติเตียนจากนักปราชญ์ประเสริฐกว่า              การสรรเสริญจากคนพาลจะประเสริฐอะไร                   ความสุขอันเกิดจากกามคุณกับความทุกข์อันเกิดจากวิเวก                   ความทุกข์อันเกิดจากวิเวกประเสริฐกว่า                   ความสุขอันเกิดจากกามคุณจะประเสริฐอะไร              ความเป็นอยู่โดยไม่ชอบธรรมกับความตายโดยธรรม              ความตายโดยธรรมประเสริฐกว่า              ความเป็นอยู่โดยไม่ชอบธรรมจะประเสริฐอะไร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=7242&Z=7277                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=382              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 17:48:26

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นกำลังใจให้ครับ.........พักผ่อนบ้างก้ดีนะครับ แต่ถ้ามีความสุขกายสุขใจแล้วก็ปฏิบัติธรรมต่อไปนะครับ   ขอให้ได้พบกัลยาณมิตรที่สามารถบอกทางได้โดยเร็วพลันครับ จากคุณ : จิตสิกขา เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 19:06:59

ความคิดเห็นที่ 29 ลองไม่ต้องนึกว่าตัวเองเป็นนักปฏิบัติอะไร มีชีวิตแบบก่อนหน้านี้ ดูหนัง ฟังเพลงที่ชอบอย่าเอาประเภทยั่วกิเลส  แต่รู้สึกตัวอยู่เล่นๆ จากคุณ : moomanow2 เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 19:31:01

ความคิดเห็นที่ 30 คุณ w-bpf  ... อาการปัญหาแบบนั้น เพราะเกิดจากในใจของคุณ เกิดความคาดหวังผลอย่างมาก   ความอยากอันนี้มาเป็นตัวกระทุ้งเผาใจอยู่ลึกๆ  ทำให้วางใจเป็นกลางไม่ได้สักที ทางแก้ก็ง่ายๆ  ประเด็นเดียว คือ   หาทางปล่อยวางความอยากหวังผลนี้ออกไปให้ได้   หาวิธีพิจารณาให้ได้ว่าจะปล่อยวางความอยากอันนี้ออกไปได้ยังไง  เพราะเป็นอุบายวิธีเฉพาะตัวของแต่ละบุคคลที่บุคคลคนนั้นต้องรู้ในใจตนเอง คนอื่นๆบอกแทนไม่ได้หรอก และที่สำคัญคือ  ความอดทน ความเพียรพยายาม  ต้องเร่งมากกว่านี้มากๆๆ ให้ติดต่อไปไม่สิ้นสุด  คือถ้าสมมุติจะทำต่อไปอีกล้านปีกว่าจะเห็นผลครั้งแรก  ก็ยินดีจะทำ  ไม่คิดจะละความพยายาม  ไม่คิดท้อถอยเด็ดขาด จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 20:03:00

ความคิดเห็นที่ 31 เราเคยติดลักษณะแบบนี้มานาน ไม่ได้จะเพ่งแต่มันก็เพ่งเอง มันเป็นวิธีเฉพาะที่ต้องหาทางปล่อยวางความอยากลึกๆ  ถ้าหลุดตรงนี้ได้จะร้องอ๋อทันที!!! ทำอย่างไรจะวางลงได้  เราใช้วิธีที่ไม่การันตีว่าใช้ได้ทุกคนคือ พยายามทุกวิถีทางที่จะปล่อยวางแต่ไม่มีทางใดจะทำได้ สุดท้ายหันมาสู้ เป็นไงเป็นกัน จนกระทั้งจิตมันรู้ว่าทำอะไรก็ไม่ได้สักอย่าง จิตมันยอมแพ้ของมันเอง เหมือนเวลาต่อสู้กับคนที่เก่งกว่ามากๆ สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ เมื่อไรที่จิตมันยอมแพ้ ไม่ใช่แกล้งยอม หรือเทคนิคทำว่ายอม. คือจิตมันยอมรับจริงๆ มันจะปล่อยวางไปเอง อ๋อ มันเป็นอนัตตาสั่งไม่ได้  บังคับไม่ได้  จิตหยุดดิ้นรน เข้าสู่การ รู้ จริงๆ หลังจากผ่านตรงนี้ การทำสมาธิจะง่ายมากในครั้งต่อๆไป  สมาธิไม่ต้องรักษาแต่ก็ทำได้ทุกเวลาเมื่อทำ อธิบายยากแฮะ  จะรู้ได้ด้วยตนเอง. สติ ปัญญา ศรัทธา ความเพียร เยอะๆค่ะ จากคุณ : Tiger Bood เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 20:59:42

ความคิดเห็นที่ 32 เราไม่มีคำแนะนำให้เพราะเราก็เพิ่งเริ่ม และยังมีปัญหาด้านการเข้าสมาธิ จิตไม่นิ่งอยู่....บางวันได้มั่งไม่ได้มั่ง บางวันไม่ได้เลย..แต่ก็สู้ต่อไป...ทำดีมันยากกว่าทำชั่ว..แต่ก็ต้องพยายามทำดีต่อไปค่ะ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : ปลาซาบะสีทอง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 21:01:21

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณทุกคำตอบค่ะ อนุโมทนากับทุกท่านค่ะ จากคุณ : เขียนบน iPhone (ธารน้ำ) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 54 21:38:27

ความคิดเห็นที่ 34 มีผู้ฝากโพสต์  ขอเสนอแนะ อีกหนึ่งวิธีดังนี้ หากท่านท้อแท้หรือหมดกำลังใจ ก็คงต้องทำให้มีกำลังใจ ด้วยการใช้ พละ5 พละ5   คือ ศรัทธา        วิริยะ         สติ         สมาธิ         ปัญญา ดังนั้น  ตอนนี้  เป็นช่วงที่ จขกท กำลังไม่ไหว คงต้อง ใช้ศรัทธา ช่วยให้เยอะๆ      โดย ให้ ใช้ความคิดพิจารณา เพื่อให้เห็นประโยชน์ของพระธรรม                                          เพื่อให้เห็นความสมเหตุสมผลของพระธรรม     คิดพิจารณา ให้เห็นถึงความเสียสละของพระพุทธเจ้า     คิดพิจารณา ให้เห็นวา ครูบาอาจารย์ หรือ นักปราชญ์มากมาย                       ล้วนสรรเสริญ พระคุณของพระพุทธเจ้า      เมื่อคิดพิจารณาแบบนี้      ก็จะทำให้ มีศรัทธา เชื่อมั่นในการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ขึ้นมานิดหน่อย ทำให้มีกำลังใจปฏิบัติธรรมต่อ      (แม้ศรัทธา จากการคิดเทียบเคียงนี้ ยังเป็นของชั่วคราว แต่ในช่วงวิกฤตท้อแท้ใจนี้ ก็คงต้องใช้ ศรัทธา แบบนี้ไปก่อน) สรุป คือ จะใช้วิธีไหนก็ได้ เพื่อเพิ่มศรัทธา อย่าเพิ่งเลิกฝึก อย่าเพิ่งหันหลัง ให้กับ ทางสายแห่งพุทธธรรม ส่วน วิริยะ สติ สมาธิ  ทางท่านเจ้าของกระทู้ก็ทำมาเยอะแล้ว เหลือ ก็แต่ ปัญญา ซึ่ง ท่าน จขกท  คงต้อง ปรับความเห็นให้เป็นสัมมาทิฎฐิ       โดยปรับความเข้าใจให้ถูกต้องว่า       ที่เราฝึกสติ สมาธิ มาทั้งหมด ก็เพื่อให้เห็นว่า       เพราะ การรักตัวเองมากเกินไปนั่นแหละที่นำความทุกข์มาให้                นานมาแล้ว ที่เราทำทุกอย่างเพื่ออัตตา ตัวกูของกู                คิดทุกอย่างเพื่อตัวเอง  กอบโกยทุกอย่างเพื่อตัวเอง                แล้ว ผลที่ได้เป็นไง                  ได้ความสุขมาแว๊บๆ แล้วมันก็หายไป  เป็นแค่ภาพลวงตา                 โดยส่วนใหญ่จะจบลงที่ความทุกข์ทั้งนั้น       แม้กระทั่งการฝึกปฏิบัติธรรม       ก็ยังแฝงด้วยความรักตัวเอง       ซึ่งเมื่อรักตัวเองมากเกินไป  หวังมากเกินไป  (เกินไปกว่า เหตุที่ได้ทำ)       พอทุกอย่างมันไม่เป็นดังหวัง (เพราะทุกอย่างเป็นไปตามเหตุ = อนัตตา)       ก็เกิดความเศร้า หดหู่  โมโหที่ไม่ได้ดั่งใจ       จนท้อแท้ หมดกำลังใจ และ จมลงในความทุกข์  เมื่อท่านได้อดทนเฝ้าเรียนรู้ จนเห็นโทษภัยของความรักตัวเอง    เมื่อท่านได้อดทนเฝ้าเรียนรู้ จนเห็นแล้วว่า ตอนจบของความรักหวงแหนในตัวเอง   นั้นมักจะนำแต่ความทุกข์ ความอึดอัดมาให้ ก็ใช้ประสบการณ์นี้  เพื่อดำริ ให้ปล่อยวางได้เสียที ตอนนี้ ตัวอย่างของโทษภัย แห่งความรักตัวเอง กำลังปรากฎขึ้น ให้เจ้าของกระทู้ได้เรียนรู้ ก็ขอให้ ท่าน อดทน เรียนรู้ต่อไปนะครับ ต้อง มีวิริยะ และ ศรัทธา อดทนเรียนรู้ไป เรียนรู้ให้มันรู้ไปเลยว่า  ที่สุดของความทุกข์                               ที่สุดของความท้อแล้ว มันก็ไม่เห็นมีอะไร                               ให้อดทนเฝ้ารู้เฝ้าดู ตลอดสาย                               แล้วจะเห็น สภาวะความท้อ ความเพ่ง ความหดหู่ทั้งหลาย                               มันเกิดขึ้น แล้ว ก็จะดับไป  และลงท้ายด้วยความไม่มีอะไร ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็อาจจะไป กินอาหาร ออกกำลัง หากิจกรรมสบายๆ หรือ  นอนพักให้มันผ่อนคลาย หรือ ทำสมาธิที่ถูกจริต เพื่อให้จิตมีกำลัง แล้วก็กลับมาฝึกสติเรียนรู้ ให้เห็นโทษภัยของความรักหวงแหนตัวเอง ใหม่อีกครั้ง         แต่เท่านี้ก็ยังไม่พอ เพราะการฝึกจนเห็นโทษภัย ว่า ความรักหวงแหนในกายใจตัวเองนั้นนำความทุกข์มาให้ มันก็แค่เบื้องต้น ซึ่งช่วยให้ปล่อยวางได้เบื้องต้นเท่านั้น        เพราะหลังจากนี้ ก็ต้องเจริญสติ  เจริญสัมมาสมาธิ ต่อไป ด้วยความเพียรและอดทน เพื่อให้เห็นว่า ทั้งกายนี้ ใจนี้ มันก็เป็นแค่รูป นาม ขันธ์ 5   มาประชุมกันเป็นคราวๆ  ไม่ได้มีตัวเรา ของเราที่แท้จริง ไม่ได้มีตัวตนที่แท้จริง (ฝึกให้เห็นอนัตตา)        เมื่อเห็นแบบนี้ซ้ำๆ ก็จะเกิดปัญญา รู้แจ้งเลยว่า ที่ผ่านมา เราหลงโง่ไปทำทุกอย่าง เพื่อตอบสนอง สิ่งที่เป็นของโลก ไม่ใช่ของเรา เพราะ ความจริงแล้ว ตัวเรานั้นไม่มี        เมื่อรู้แจ้งดังนี้ ก็จะปล่อยวางได้จริง ซึ่งเมื่อปล่อยวางได้ จิตก็เป็นอิสระ พ้นจากการยึดมั่นในขันธ์ ซึ่ง ตัวขันธ์ นั้นเป็นตัวทุกข์ เมื่อปล่อยวางการยึดมั่นในขันธ์ได้  จิตก็พ้นจากทุกข์ทั้งปวง       หมายเหตุ : ผู้ฝากโพสต์ ฝากบอกว่า                ขอให้ท่านได้โปรดตรวจสอบ คำแนะนำนี้                กับครูบาอาจารย์พระผู้รู้ต่อไป                และยึดถือพุทธพจน์ในพระไตรปิฎก เป็นสำคัญ จากคุณ : layfield (Layfield) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 03:47:50

ความคิดเห็นที่ 35 ลองค่อย ๆพิจารณาตามนะครับ แวบที่เรารู้ตัวว่า เพ่งอยู่  ตอนนั้นจิตก็จะคลายตัวเอง ขอให้ยิ้มให้ตัวเองว่า เราเริ่มจะทันแล้ว อย่าไปตั้งหวังว่า เราจะคงสภาพผ่อนคลายเช่นนี้ตลอดไป มันจะเครียด เอาแค่มีความสุขกับการที่เรารู้ทันเป็นบางจังหวะก็พอแล้ว ยิ้มกับตัวเองเสมอ ๆว่า กิเลสมันเก่งนะ วันนี้เราโดนหลอกอีกแล้ว... จากคุณ : banchap เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 10:17:20

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านทุกความเห็นนะครับ ขอบคุณมากครับ ผมรู้ว่าต้องทำสบายๆ อย่าไปอยาก อย่าไปคิด ทำใจให้ปกติเหมือนเวลาไม่ปฎิบัติ ... รู้ครับ แต่มันไม่ทำได้ ตรงนี้แหล่ะครับปัญหา แน่นหน้าอกมาได้ 1 อาทิตย์พอดี แต่เมื่อตอนอาบน้ำ จิตมันออกจากความแน่นได้ และตั้งมั่น พอมันจะแน่น จิตมันหลุดดมาเป็นผู้รู้ไปดูความแน่นของหน้าอก แล้วก็คลายไป ก็รู้ว่าจิตมันอยากเป็นสมาธิมันก็เป็นเอง มันอยากแน่นนมันก็แน่นเอง ต่อให้ผมอ่านทุกความเห็น ทำตามทุกความเห็น มันก็แก้ไม่ได้ เพียงแต่หวังลึกๆ ว่าน่าจะมีวิธีบ้างครับ จริงๆ วิธีผมก็รู้อีกนั่นแหล่ะครับ ต้องทำสบายๆ อย่าไปอยาก อย่าไปคิด ทำใจให้ปกติเหมือนเวลาไม่ปฎิบัติ แต่มันก็กลับไปเหมือนเดิมคือ รู้แต่มันทำไม่ได้ ผมก็บอกตัวเองต่อว่า เห็นไหม เพราะว่ามันเป็นอนัตตา มันทำไม่ได้ แล้วจะไปทุกข์กับมันทำไม แต่จิตมันไม่เชื่อ ผมรู้ว่าต้องรอถึงวันนั้นวันที่จิตเชื่อว่ามันทำไม่ได้ แล้วมันคงเลิกเพ่งไปเองครับ ขอบคุณทุกคนมากครับ จากคุณ : w-bpf เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 13:21:19

ความคิดเห็นที่ 37 ครับ  คุณ w-bpf .   ได้รับคำแนะนำมากมาย ก็เป็นเพียงไกด์ลาย ทั้งศึกษาธรรมบัญญัติมากมาย ก็เป็นเพียง สุตมยปัญญา และจินตมยปัญญา    สุดท้าย ก็ตนนั้นแหละเป็นที่พึ่งแห่งตน  ต้องเรียนรู้และปฏิบัติตามที่ระลึกได้เข้าใจได้ในทิศทางต่างๆ ด้วยการภาวนาของตนเอง และอยู่ในกรอบของธรรมะ  จนภาวนามยปัญญา บังเกิดขึ้นกับตน. แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 54 16:10:41 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 16:09:04

ความคิดเห็นที่ 38 ----------------------ตอบท่านเจ้าของกระทู้ แต่ทำถูกมันทำยังไง แค่รู้มันทำยังไง**** -------------- อาการแน่น  เกิดจากตั้งใจมาก 1. ตั้งใจดูลมหายใจมาก  หายใจสั้นลงๆ  จนจะหายใจไม่ออก 2. ตั้งใจหายใจยาว  ยาวจนออกซิเจนมากเกินไป หน้าสั่น หน้าชา ต้อง ทำอย่างนี้ 1. ปล่อยให้ร่างกายหายใจไปเอง  (แล้วค่อยตั้งใจ ตามรู้ ไป ไม่ต้องจดจ่อ  แค่ ตามรู้ ว่ามีลมหายใจ)         2.ตามรู้ว่า หายใจเข้า  หายใจออก ที่ปลายจมูก รูจมูก  ไม่ต้องรู้อย่างอื่น รู้แต่ว่ามีลมหายใจเข้า  หายใจออก ที่ปลายรูจมูก  ก็พอ พอทำได้นิดหน่อยจะรู้ตัวว่า ทำได้เอง  สบายใจ คุณทำได้แน่นอนครับ  ผมรับรอง ถ้าทำไม่ได้ ตั้งกระทู้ด่าผมเลยครับ  ยินดีรับคำด่าเต็มที่   รอวันบอกว่า ทำได้แล้ว       แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 54 16:20:38 จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 16:16:10

ความคิดเห็นที่ 39 ใจเย็นๆนะครับ เป็นกำลังใจอีกคนครับ  การตั้งใจทำความดีนั้นทำได้ยาก สิ่งที่กำลังทำอยู่เป็นการทำความดีครับ อย่าพึ่งหยุดครับ ครูบาอาจารย์ท่านรับรองอยู่แล้วครับว่า การปฏิบัติธรรมเป็นการทำเหตุ เหตุดีผลย่อมดีได้ในวันนึงครับ จากคุณ : rangsi2mant เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 17:57:09

ความคิดเห็นที่ 40 มันเป็นอาการของการเพ่ง หรือสมาธิยิ่งเกิน ซึ่งเราก็เคยเป็น แล้วก็ไม่มีใครแก้ปัญหาให้เราได้เหมือนกัน เป็นถึงขนาดที่ ไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิ แค่ในชีวิตประจำวัน ถ้าบังเอิญมีสมาธิ มันก็จะเกิดอาการ แนะนำให้เลิกกำหนดไปซักพัก ไม่ต้องพยายามไปรู้ตัวเลย จะดูหนัง ฟังเพลง ก็ไม่ต้องไปกำหนด หรือพยายามรู้ตัว ปล่อยจิตไปเลยให้มันสบาย ๆ พอมันสบาย ๆ ไปซักพักแล้ว จิตมันจะเริ่มหากึ่งกลางเองได้ พอมันเริ่มเพ่ง เราจะเริ่มรู้เร็วขึ้น แล้วจิตจะปล่อยอาการเพ่งนั้นเองได้ เหมือนพอรู้ตัวว่าขมวดคิ้ว ก็คลายคิ้วที่ขมวดเองได้ อันนี้ก็เหมือนกัน พอรู้ว่าเพ่ง ก็ไปคลายมันซะ หรือหลุดออกจากอาการเพ่งได้ สรุปว่าเลิกกำหนดซักพัก ปล่อยจิตสบาย ๆ จากเดิมมันตึงเกินไป ตอนนี้ปล่อยให้มันหย่อน ๆ เดี๋ยวจิตจะหากึ่งกลางของความตึงกับความหย่อนนี้ได้เอง จากคุณ : trinitytong เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 19:17:57

ความคิดเห็นที่ 41 พิจารณาดูนะครับ จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 20:07:51

ความคิดเห็นที่ 42 พิจารณาดูนะครับ +1 จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 54 20:09:07

ความคิดเห็นที่ 43 วันนี้ฟังธรรมะของพระอาจารย์รูปหนึ่ง ท่านบอกว่า ท่านติดแน่นๆ แบบนี้ต้ัง 3 เดือนตอนฝึกแรกๆ กลับมานั่งนึก เราแค่อาทิตย์เดียว จะหยุดปฎิบัติแล้วเหรอ? จากคุณ : w-bpf เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 06:45:35

ความคิดเห็นที่ 44 กลับมานั่งนึก เราแค่อาทิตย์เดียว จะหยุดปฎิบัติแล้วเหรอ? จากคุณ: w-bpf ทุกคนก็เคยเป็นรวมทั้งผมด้วย พิจารณาถูกต้องแล้ว พระอานนท์พระองค์ทรงก็เคยท้อ ที่พระสาวกองค์อื่นที่สำเร็จไปก่อน พอพระองค์ทรงปล่อยว่างทอดธุระออก ทรงก็สำเร็จพระอรหันต์ เป็นกำลังใจให้ครับ ให้มีสติไว้นะครับ จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 54 09:36:31

ความคิดเห็นที่ 45 วันนี้ก็ยังแน่นเหมือนเดิมครับ จากหน้าอกลามไปถึงคอเลย :-)  แต่เริ่มเบื่อละ จากคุณ : w-bpf เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 06:22:28

ความคิดเห็นที่ 46 สิ่งที่ได้เรียนรู้จากความแน่น และคำตอบที่ผมได้พบ(มั้ง) จากคุณ : w-bpf เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 54 01:40:49

ความคิดเห็นที่ 47 ลองไปหาหมอตรวจอาการเสียบ้างครับ  อาจรักษาได้ จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 54 07:15:49

ความคิดเห็นที่ 48 อดทนครับ อย่าไปหงุดหงิดกับความแน่น ถ้ามันจะเเน่นก็ให้มันแน่นไป อย่าไปอะไรๆกับมัน  ตั้งใจทำสมาธิไปก่อน ตังไว้ในใจประมาณนี้ก็พอ  ให้เริ่มได้ความสงบเข้ามาก่อน กิเลสของแต่ละคนกำลังมีมากน้อยแตกต่างกันไป  ค่อยๆสู้กับมันไปวันละนิดๆ อย่าทิ้ง จากคุณ : subyaey เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 54 02:37:53

ความคิดเห็นที่ 49 แนะนำนอกเหนือจากคนอื่นละกัน ผมก็เป็นอย่างคุณนั่นแหละ ผ่อนคลายก็แล้ว หาวิธีก็แล้ว พอมา เริ่ม คิดดี  แบบจริงจัง  ละคิดชั่ว  ด่าว่า คนอื่น  แล้วก็ ขอขมา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือพ่อแม่   ปรากฏ ว่าทำสมาธิได้ดีขึ้นครับ ผนวกกัน สวดมนต์ ของหลวงพ่อจรัญ และชินบัญชรด้วย ทั้งๆที่มันไม่น่าเกี่ยวกัน แต่ไม่น่าเชื่อครับ ว่ามีอะไรมาขวางได้จริงๆ  เรื่องที่เคยปรามาส หรือลบหลู่ โดยเฉพาะผู้มีพระคุณ แล้วก็ การคิดดี มีศีล ทำให้ทำสมาธิ ได้ง่ายขึ้นจริงครับ จิตเย็น อกเย็น และไม่ต้องคิดอะไรมากวุ่นวาย จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 17:06:20