ความคิดเห็นที่ 1 ...        ต้อง "รู้" ก่อนบรรลุ หรือว่า บรรลุแล้วจึงได้ "รู้" ไม่ทราบว่า พระสายพระป่า ต้องแบกพระอภิธรรม7 (เก้าปริเฉท) ทั้งหมดเข้าป่า ไปธุดงค์หรือเปล่า? เพราะหนักมาก หรือ wireless net      ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะบรรลุ อนุตรสัมมาสัมโพธิฌานนั้น ท่านรู้จักพระอภิธรรม จากดาบสไหนมาก่อนหรือเปล่า                                                                                                            ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 19:18:31

ความคิดเห็นที่ 2 โมทนาสาธุค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 20:20:23

ความคิดเห็นที่ 3 ยอมรับเลยทีช่วงหนึ่งที่อ่านมาก ปีหนึ่งซื้อมา ซัก ร้อยเล่มได้มั่ง หนังสือเกี่ยวกับธรรมะเนี่ย พอเจอ อะไรอะไร  เข้า ก็ไม่เห็นจะช่วยได้เลย เพราะมัวแต่อ่านแต่ไม่ทำ  เอาง่ายๆ  แค่ศีลห้าตอนนั้นผมยัง ไม่สนเลย  เพียงแต่แค่รู้ว่า ธรรมะอย่างนั้นอย่างนี้นะ แต่พอถึงเวลาก็เอาไม่อยู่   ตอนนี้จึงรู้ได้ว่า  รู้แต่ไม่ทำก็ไม่มีประโยชน์น่ะ จากคุณ : trialuck เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 20:23:11

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่ว่าจะเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระโมคคัลลานะ พระสารีบุตร พระอรหันต์ทุกพระองค์ หรือแม้แค่บุคคลใดๆก็ตามที่บรรลุโสดาบันขึ้นไป ต้องมีพื้นความรู้มาก่อนอยู่แล้วทั้งนั้นครับ....แต่ไม่ใช่แค่ชาติสุดท้ายนี้ แต่เป็นการสั่งสมความรู้ มานับชาตินับกัลป์ไม่ถ้วน ไม่มีใครเลย ที่"เริ่ม" ในชาตินี้แล้วจะได้บรรลุธรรมอันสูงได้ ทุกคนล้วนทำกุศลอันยิ่งมาก่อนในอดีตทั้งนั้น อย่าไปมองว่าพระป่ารูปไหน เข้าป่าแล้วสำเร็จธรรมะได้โดยไม่ต้องใช้คำภีร์ใดๆ... เพราะ...เราไม่มีทางรุ้เลยว่า ท่านนั้น..มีความรู้ติดตัวจากอดีตชาติมามากน้อยแค่ไหน...^^ จากคุณ : ~หูว เสี่ยวผิง~ เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 20:49:06

ความคิดเห็นที่ 5 ถึง คห.3 "รู้แต่ไม่ทำก็ไม่มีประโยชน์น่ะ" จริงครับ แต่ถ้า "ไม่รู้อะไรเลย" ก็ยิ่งทำอะไรไม่ได้เลย ศีล5 รู้แล้วก็ต้อง "ฝึก" ทำยังไงละครับ ที่บอกว่าทำอะไรไม่ได้ เพราะไม่เคยฝึก ถ้าฝึกละที่จะไม่ทำบาปบ่อยๆๆๆๆๆๆ มันก็จะละได้เองอัตโนมัติ ...ถ้าจะบอกว่ารู้แล้วไม่ทำก็ไม่มีประโยชน์...จริงครับ ...แต่ไม่ใช่เป็นข้ออ้างที่จะบอกตัวเองว่า...งั้นไม่ต้องอ่าน ไม่ต้องรู้ก็แล้วกัน.... จากคุณ : ~หูว เสี่ยวผิง~ เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 20:55:22

ความคิดเห็นที่ 6 สุตตมยปัญญายังไงก็จำเป็นนะ ปัญหาคือ มีแผนที่บอกทางแล้ว ได้เริ่มออกเดินทางแล้วหรือยัง บางคนเริ่มแล้วแต่ไม่ไปถึงไหนยังไงก็ต้องมาทบทวนกับตำราอีกที มีวลีหนึ่งสกิดหัวใจดีครับ เขาว่า... "ฉลาดแล้วขี้เกียจยังดีกว่าโง่แล้วขยัน" จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 21:16:33

ความคิดเห็นที่ 7 พระไตรปิฎกอีกฉบับอยู่ที่ใจเรานี่เอง แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 54 21:21:40 จากคุณ : ฟ้าอิงจันทร์ เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 21:19:55

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าการอ่านเยอะแล้วมันไม่เพิ่มอัตตาก็เป็นประโยชน์อยู่นะ แต่ถ้าบางคนเกิดปัญญาเฉพาะตอนอ่านก็สมควรที่จะอ่านต่อไปตลอดชีวิต อย่าได้ปิดหนังสือ จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 21:45:21

ความคิดเห็นที่ 9 มองอีกแง่ สำหรับคนที่ปฏิเสธปริยัติ ก็อาจเป็นคนขี้เกียจ หรืออับเฉาปัญญาก็ได้นะครับ? จากคุณ : ลำปาว เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 21:53:05

ความคิดเห็นที่ 10 ธรรมชาติของจิต ยิ่งรู้ ยิ่งฟุ้ง จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 22:29:45

ความคิดเห็นที่ 11 คห.5  ก็จริงครับ  ว่าต้องรู้ ถึงจะปฏิบัติ ได้ถูกน่ะ แต่ที่ผมต้องการสื่อก็คือ  บางครั้งไม่ต้องรู้เยอะอ่าน เยอะก็ได้ครับ  รู้แบบพอเพียง ก็เริ่มปฏิบัติ แล้ว ก็ เรียนต่อ  ปฏิบัติ ต่อไปอีก จริง ๆ แค่ถือศีลห้าได้  เนี่ยก็จะมีความรู้บางอย่างมัน จะมาบอกเราได้เอง  โดยไม่ต้องอ่านหนังสือด้วยซ้ำ ตะก่อน พยายามเน้น  แต่นั่งสมาธิ ตามลม ไป ตามลม มา บอกตามตรงเลย ไม่ค่อยได้เรียนรู้อะไรเท่าไหร่เลย ได้แต่ความสงบเฉยๆ แต่พอเน้นที่ศีลห้า  บอกได้เลยว่าเข้าใจอะไร เยอะกว่า นั่งสมาธิ น่ะ  เช่น ทำให้เข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรม อย่างแท้จริง ตอนนี้ แค่แวบไปคิดอะไร ๆ ไม่ดีก็รู้สึก ไม่ดีแล้วน่ะ ต้องพยายามควบคุมให้ได้  หากคุมไม่ได้ก็จะพูดไม่ดีออกมา จากความคิดที่ไม่ดีน่ะ ตอนนี้รู้เลยว่า คงถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องมีสติ ที่ดีอยู่ตลอด เพื่อรู้ทันความคิด  นั่นคือ ต้องมีสมาธิที่ดีแล้วล่ะ จากคุณ : trialuck เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 23:32:11

ความคิดเห็นที่ 12 ผมถึงบอกไงครับว่ารู้แต่ไม่ทำไม่มีประโยชน์ หมายถึงรู้น่ะโอเคนะ  แต่ทั้งรู้แต่ไม่ทำนี่ซิ ส่วนคนไม่รู้  ก็เลยไม่ทำ  ใช่อาจจะ ดูจะแย่กว่านะ เหมือนคนไม่รู้กฎหมายเลย ไม่ปฏิบัติ ส่วนคนรู้ กฎหมาย แต่ไม่ยอมทำ น่ะ คุณว่าคุณจะรู้สึกอย่างไรกับคนอย่างหลังล่ะ สำหรับผมตอนนี้นะ  เรียนกอล์ฟจากตำรา แต่ไม่เคยลงสนามก็เหมือนกับว่ายังตี ไม่เป็นอยู่ดีน่ะ ขออภัยนะ  หากจะโดน ใครบ้างหลาย ท่านในที่นี้ ก็ตาม  แต่นี่คือความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้เลยครับ จากคุณ : trialuck เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 54 23:48:24

ความคิดเห็นที่ 13 ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ อย่างน้อยก็ต้องรู้ว่าปฏิบัติอย่างไร จึงจะปฏิบัติได้ถูกต้อง ซึ่งเรื่องนี้บางคนก็ใช้เวลาน้อย บางคนก็ใช้เวลามาก กว่าจะยอมเข้าใจและยอมลงมือปฏิบัติ เรียนปริยัติแล้วก็ต้องอย่าเพลินจนลืมนึกว่า ยังมีปฏิบัติ กับ ปฏิเวธ รออยู่ แล้วเราจะรอจนถึงเมื่อไร หรือว่ายังไม่อิ่มในปริยัติ ซึ่งมันก็ตามอัธยาศัย พระนาคเสนร่ำเรียนปริยัติจนหมดความรู้ของอาจารย์แล้วเที่ยวสั่งสอนผู้คน ฝ่ายพระอาจารย์เห็นว่าพระนาคเสนกำลังประมาท เพราะรู้ปริยัติมากแต่ว่ายังไม่สำเร็จประโยชน์ จึงต้องเข้าไปเตือนให้รู้ตัว เมื่อพระนาคเสนรู้ตัวและยอมละความถือตัวเพราะรู้ปริยัติมากไปแล้ว ก็ทำตามคำตักเตือนของพระอาจารย์ ตั้งใจบำเพ็ญภาวนาโดยทิ้งธุระเรื่องปริยัติไว้เบื้องหลังในทันที เราคงกำหนดเวลาให้ใครไม่ได้ว่าควรเรียนปริยัติไปถึงเมื่อไร แต่ถ้าตัวเราเองเห็นว่าสมควรแล้ว ยิ่งวันยิ่งเนิ่นช้าไม่ควรประมาท เช่นนี้ก็ต้องเอาตัวเองไว้ก่อน ซึ่งบางคนก็ไม่อยากเสียเวลา เรียนปริยัติแค่รู้แนวทางปฏิบัติเท่านั้นก็ลงมือปฏิบัติกันโครม ๆ ๆ ไปเลย อย่างนี้ก็ต้องว่ากันตามอัธยาศัย อย่างไรก็ดี ต้องถามตัวเองบ่อย ๆ ว่า เรากำลังประมาทอยู่หรือเปล่า เพราะธรรมทั้งหลายสรุปรวมอยู่ในความไม่ประมาท จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 00:51:09

ความคิดเห็นที่ 14 ประวัติหลวงตา ... เรียนปริยัติ เมื่อได้เรียนหนังสือทางธรรม ตั้งแต่นวโกวาท พุทธประวัติ ประวัติพระสาวกอรหันต์ ที่ท่านมาจากสกุลต่างๆ ตั้งแต่พระราชา เศรษฐี พ่อค้า จนถึงประชาชน หลังจากฟังพระพุทธโอวาทแล้ว ต่างก็เข้าบำเพ็ญเพียรในป่าเขาอย่างจริงจัง เดี๋ยวองค์นั้นสำเร็จเป็นพระอรหันต์ในป่า เดี๋ยวองค์นี้สำเร็จในเขา ในเงื้อมผา ในที่สงบสงัด ท่านก็เกิดความเชื่อเลื่อมใสขึ้นมา อยากจะเป็นพระอรหันต์ พ้นจากทุกข์ทั้งปวงในชาตินี้อย่างพระสาวกท่านบ้าง สงสัย ช่วงเรียนปริยัติอยู่นี้ มีความลังเลสงสัยในใจว่าหากท่านดำเนินและปฏิบัติตามพระสาวกเหล่านั้น จะบรรลุถึงจุดที่พระสาวกท่านบรรลุหรือไม่ และบัดนี้จะยังมีมรรคผลนิพพานอยูเหมือนในครั้งพุทธกาลหรือไม่ ตั้งสัจจะ ด้วยความมุ่งมั่นอยากเป็นพระอรหันต์บ้าง ท่านจึงตั้งสัจจะไว้ว่าจะขอเรียนบาลีให้จบแค่เปรียญ 3 ประโยคเท่านั้น ส่วนนักธรรมแม้จะไม่จบชั้นก็ไม่เป็นไร จากนั้นจะออกปฏิบัติกรรมฐานโดยถ่ายเดียว จะไม่ยอมศึกษาและสอบประโยคต่อไปเป็นอันขาด เรียนจบ ท่านสอบได้ทั้งนักธรรมเอกและเปรียญ 3 ประโยคในปีที่ท่านบวชได้ 7  พรรษา ณ วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ และสถานที่แห่งนี้เองเป็นที่แรกที่ท่านได้มีโอกาสพบเห็นท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นพระอาจารย์องค์สำคัญที่สุดในชีวิตท่าน ... ปริยัติ ไม่เพียงพอ จากนั้นท่านพระอาจารย์มั่นเมตตาแนะนำต่อว่า ธรรมที่เรียนมาถึงขั้นมหาเปรียญมากน้อยเพียงไรยังไม่สามารถอำนวยประโยชน์ได้ แต่กลับจะเป็นอุปสรรคต่อการภาวนา เพราะอดจะเป็นกังวลและนำธรรมที่เรียนมานั้นมาเทียบเคียงไม่ได้ในขณะที่ทำใจให้สงบ และยังจะกลายเป็นสัญญาอารมณ์คาดคะเนไปที่อื่น จนกลายเป็นคนไม่มีหลักได้ ดังนั้นเพื่อให้สะดวกในเวลาทำความสงบหรือจะใช้ปัญญาคิดค้น ให้ยกธรรมที่เรียนมานั้นขึ้นบูชาไว้ก่อน ต่อเมื่อถึงกาลอันสมควร ธรรมที่เรียนมาทั้งหมด จะวิ่งเข้ามาประสานกันกับด้านปฏิบัติ และกลมกลืนกันได้อย่างสนิท จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 01:33:50

ความคิดเห็นที่ 15   ปัญหาใหญ่ ของชาวพุทธไทย บางกลุ่มก็คือ...   ๑. เอาคำว่า "ปฏิบัติ" ไปเกี่ยวโยงกับ สิ่งที่เรียกว่า "กรรมฐาน" หรือการนั่งสมาธิ เพียงอย่างเดียว ซึ่งเป็นเรื่องของการฝึกจิต ขั้นตอน และวิธีการ   ๒. พระไทยหลายรูปสอนเรื่องการปฏิบัติที่คับแคบมากเกินไป โดยไม่ได้ยึดตามแนวทาง "การปฏิบัติ" ในแบบอย่างของพระพุทธเจ้า      ซึ่งสิ่งที่ควรทำความเข้าใจให้มากก็คือ...  ๑. การปฏิบัติจิตด้วยการนั่งกรรมฐาน (เพื่อให้เกิดสมาธิ) นั้น เป็นเพียงเทคนิค ในการบริหารจิตใจ และการกำหนดวิธีการฝึกและบังคับจิตใจ ให้เป็นไปในทางภาวนา  ซึ่งเป็นเพียงส่วนหนึ่ง ในคำสอนทางพระพุทธศาสนา เท่านั้น ยังมีเรื่องสำคัญอีกหายเรื่อง ที่ต้องทำรวม ๆ พร้อม ๆ กันไป  ๒. ขอให้ไปดู มรรคแปด และทบทวนหลาย ๆ รอบ กระทั่งแน่ใจว่า เราไม่ได้ยึดเอาเพียงอย่างเดียว คือ สัมมาสมาธิ (โดยไม่สนใจ ในสัมมา อื่น ๆ อีกตั้ง ๗ สัมมา !!!)   สำหรับผมแล้ว การอ่าน ก็อ่านไปเรื่อย ๆ ไม่หยุดอ่านแน่ ๆ จนกว่าจะไม่สามารถอ่านได้    เพราะการอ่าน คือการยัง "สิกขา" ให้เจริญ การอ่านคือการ ยัง "คันถธุระ" ให้เจริญ และอ่านไป ปฏิบัติไปก็ยิ่งดีนี่นา ไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่จะต้องหยุดอ่าน แล้วไปเริ่มปฏิบัติหรอก  ก็ทำมันทั้งสองอย่างพร้อม ๆ กันไป ก็ไม่มีอะไรผิดเลย     การอ่านในปัจจุบัน เทียบได้กับการฟัง ในยุคโบราณนั่นเอง.... ผู้ที่ฟังมาก ๆ เขาเรียกว่า "พหูสูตร" (มาจากคำว่า สุตะ แปลว่าการฟัง  พหู แปลว่า มาก  ในภาษาบาลีนั่นเอง) และเป็นที่ยกย่องสรรเสริญ ของวิญญูชน แม้พระพุทธองค์ ก็ทรงยกย่อง ผู้เป็นพหูสูตร     ในเมื่อ การอ่าน เทียบได้กับการฟัง ..ดังนั้น การอ่านมาก ๆ ก็เทียบได้กับการเป็นพหูสูตร ได้เช่นกัน แต่การอ่านนั้น ก็ควรอ่านแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ให้มาก ๆ เช่นเดียวกับการฟัง ก็ต้องฟังในสิ่งที่เป็นประโยชน์   การอ่านหนังสือการ์ตูนทั้งวัน หรือการอ่านนวนิยายเรต X      ต่อให้อ่านทั้งวัน ก็คงเป็นพหูสูตร ตามความหมายของคนพุทธไม่ได้ หรอกครับ   แต่การอ่านในห้องศาสนา หากเลือก ๆ เฟ้น ๆ ให้ดี ๆ ผมมองว่า สามารถเป็นพหูสูตร ได้ ตามความหมายของตัวอักษร และอาจเข้าถึงความหมายของ ความเป็นผู้รอบรู้ในสารัตถะ ได้ด้วยเช่นกัน ..ก็ขึ้นอยู่กับสติปัญญาของเขาเอง ..ตามกำลัง ของแต่ละคน ๆ ไป  สำหรับความเห็นส่วนตัวผม ผมจึงสรุปว่า  ๑. ผมยังไม่รู้สึกว่า จะต้อง "พอเสียที" กับการอ่าน และการอ่าน ไม่ได้ทำให้ผมเสียหายอะไร มีแต่ได้กำไร  ๒. ผมไม่ถือเอา คำว่า "ปฏิบัติ" ไปโยงเข้ากับ "การนั่งหลับตา" ในป่า ในถ้ำ ในกุฏิ ฯลฯ แต่เพียงอย่างเดียว  แต่ผมจะถือเอาความหมายของคำว่า "ปฏิบัติ" นั้น หมายถึง การเจริญรอย ตาม "มรรค มีองค์๘"  ๓. มรรคมีองค์ ๘ ผมไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่จะต้อง ไปแสวงหาถ้ำ หาภูเขา หาวัดป่า หรือวัดเมือง  แต่ผมสามารถทำได้ที่บ้าน    ใครกล้าปรักปรำว่า ผมไม่ได้เจริญรอยตามมรรค มีองค์ ๘ บ้างล่ะ?  ก็ในเมื่อเรื่องปฏิบัติ มันเป็นเรื่องของสิ่งที่เรียกกันว่า "ปัจจัตตัง"  คือรู้ได้เฉพาะตน ๆ      หากใครขืนทะลึ่งพูดว่า  รถเรณู ไม่ใช่นักปฏิบัติ ผมว่า "หมอนั่น" คงจะไม่รู้และไม่เข้าใจคำว่า "ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ" แน่ ๆ  แล้วใครจะถือเอาคำพูดของคนทะลึ่งแบบนั้น มาเป็นสารัตถะได้เล่า?   ก็ขอแสดงความคิดเห็น ร่วมกับท่านเจ้าของกระทู้ ที่กังขาเกี่ยวกับเรื่อง พอ หรือไม่พอ กับการอ่าน ว่า ....สำหรับตัวผมเอง  ผมยังไม่พอครับ และผมไม่จำเป็นต้องหยุดอ่านเลย เมื่อผมเริ่มปฏิบัติ  และแน่นอนว่า ผมอ่านทุกวัน และผมก็ปฏิบัติทุกวัน   ส่วนจะปฏิบัติได้มากได้น้อย ผมก็ไม่จำเป็นต้องบอกใครก็ได้ เพราะเป็นสิทธิ์ ของผมเอง และหากวันไหน ผมนึกอยากจะบอก ผมก็คงไม่ต่างอะไรกับเพื่อน ๆ บางคน ที่กำลังบอกทุกวัน รายงายทุกวันว่า....วันนี้ได้นั่งหลับตาไปกี่นาที กี่ชั่วโมง....ซึ่ง ก็เห็นมีคนทำกัน และบอกกัน ก็ไม่แปลกอะไร เช่นกันนะครับ ก็ถือว่า เป็นการปฏิบัติการนั่งหลับตานิ่ง ๆ  เป็นเวลานาน ก็แค่นั้น  ส่วนคนอื่น ๆ จะไปรู้อะไรด้วยมากกว่านั้น ก็คงไม่ใช่เรื่อง ก็คงได้แค่การพูดให้กำลังใจ ด้วยการอนุโมทนา ด้วยกุศลจิต กันไปตามเรื่องตามราว แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 09:58:45 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 02:12:26 จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 02:00:34

ความคิดเห็นที่ 16 จริงครับ ผมเห็นคนที่คนที่เก่งด้านวิชาการ(ทางศาสนา) ก็ไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่ได้ทฤษฏีที่ได้รำเรียนมาก็มีมากมายครับ.... จากคุณ : มันตรัย2009 เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 06:32:24

ความคิดเห็นที่ 17 เวลาปฏิบัติแล้วมันก็ตรงกับตำราที่อ่านมาอย่างน่าประหลาดนะ จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 07:06:01

ความคิดเห็นที่ 18 เห็นด้วยกับคุณคืนวันอันแสนดีนะคะ ปฏิบัติแล้ว เวลามีสภาวะ พอไปอ่านตำรามันตรงเป๊ะ แถมมีรายละเอียดอีกมากมาย ยิ่งเกิดศรัทธา ยิ่งสุดทึ่งพระพุทธเจ้า ยิ่งศึกษายิ่งสุดยอด.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 08:08:45

ความคิดเห็นที่ 19 รู้แต่ไม่ปฏิบัติก็จัดว่าไร้สาระแล้วครับ เอาง่ายๆแค่เรื่องดื่มสุรา สูบบุหรี่ แม้แต่หมอ ยังทำ??? ถามว่าเขารู้ไหมว่ามันไม่ดี เป็นโทษต่อร่างกาย รู้แล้วทำไมยังทำ? ที่เรียนมา ทำไมไม่เอามาใช้? เห็นได้ชัดเลยว่า "ความรู้" ที่เล่าเรียนมานั้น เอามาใช้อะไรกับ "กิเลส" ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เคยได้ยินคำว่า "ดีชั่วรู้หมด แต่มันอดไม่ได้" บ้างไหมครับ คำนี้แหล่ะยืนยันได้เป็นอย่างดีเลยว่า ความรู้ที่ได้จากการเรียน จากตำรา จากคำสอน ยังไม่เพียงพอ ที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมใดๆ ของบุคคลหนึ่งๆได้เลย ต้องเป็นความรู้ที่เกิดจาก "ประสบการณ์" จริงกับตัวเองเท่านั้นแหล่ะครับ ถึงจะมีพลังมากพอ จนทำให้บุคคลหนึ่งๆ "เปลี่ยนแปลง" พฤติกรรมได้จริงๆ จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 08:11:13

ความคิดเห็นที่ 20 จริงอยู่ เมื่อภิกษุแม้ร่ำเรียนทั้งบาลี ทั้งอรรถกถานิกายหนึ่ง สอง-สาม-สี่ นิกาย หรือห้านิกาย ย่อมละอุทธัจจกุกกุจจะได้. แม้ด้วยความเป็นพหูสูต (พาหุสัจจะ ความเป็นผู้สดับมาก). http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=273&p=4 จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 08:18:08

ความคิดเห็นที่ 21 ภาวนาสูตร              [๖๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุไม่หมั่นเจริญภาวนา แม้จะพึงเกิด ความปรารถนาขึ้นอย่างนี้ว่า โอหนอ ขอจิตของเราพึงหลุดพ้นจากอาสวะเพราะ ไม่ถือมั่น ก็จริง แต่จิตของภิกษุนั้นย่อมไม่หลุดพ้นจากอาสวะเพราะไม่ถือมั่น ข้อนั้นเพราะเหตุไร จะพึงกล่าวได้ว่า เพราะไม่ได้เจริญ เพราะไม่ได้เจริญอะไร เพราะไม่ได้เจริญสติปัฏฐาน ๔ สัมมัปปธาน ๔ อิทธิบาท ๔ อินทรีย์ ๕ พละ ๕ โพชฌงค์ ๗ อริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๘ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 08:18:35

ความคิดเห็นที่ 22 ดังนั้นเพื่อให้สะดวกในเวลาทำความสงบหรือจะใช้ปัญญาคิดค้น ให้ยกธรรมที่เรียนมานั้นขึ้นบูชาไว้ก่อน ต่อเมื่อถึงกาลอันสมควร ธรรมที่เรียนมาทั้งหมด จะวิ่งเข้ามาประสานกันกับด้านปฏิบัติ และกลมกลืนกันได้อย่างสนิท จากคุณ : GravityOfLove  ที่ยกมา เวลาปฏิบัติแล้วมันก็ตรงกับตำราที่อ่านมาอย่างน่าประหลาดนะ จากคุณ: คืนวันอันแสนดี ที่กล่าว ปฏิบัติแล้ว เวลามีสภาวะ พอไปอ่านตำรามันตรงเป๊ะ แถมมีรายละเอียดอีกมากมาย ยิ่งเกิดศรัทธา ยิ่งสุดทึ่งพระพุทธเจ้า ยิ่งศึกษายิ่งสุดยอด.. จากคุณ : chaosy   ขออีก 1 เสียง แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 09:12:27 จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 09:09:12

ความคิดเห็นที่ 23 สนับสนุน #14 ครับ เวลาปฏิบัติ ปริยัติ ยกขึ้นหิ้งไว้ก่อน ถึงเวลา ความเข้าใจทั้งหมดในทางปริยัติก็จะมาเอง แบบไม่ต้องสงสัย พระที่ท่องพระไตรปิฎกได้หมดทุกตัวอักษร แต่ไม่เคยปฏิบัติ ยังสู้สามเณรที่ทั้งเรียนปริยัติกับตนแท้ ๆ แล้วปฏิบัติจนถึงความเป็นพระอรหันต์ไม่ได้เลย ดูเรื่องพระโปฐิละ ในสมัยพุทธกาลเป็นตัวอย่าง หลวงพ่อวัดปากน้ำ (ท่้านเรียนทั้งปฏิบัติ และปริยัติ แต่ไม่สอบเอาวุฒิเปรียญ) เคยกล่าวถึงเกี่ยวกับการปฏิบัติไว้ว่า "ตาดีก็เห็น ญาณดีก็รู้ มีบาลีรับรอง" ผู้ปฏิบัติแล้ว ย่อมได้รู้ได้ัเห็นตามความเป็นจริง และเข้าใจในข้อธรรมที่เคยศึกษาได้อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น จากคุณ : ABP@BDZ เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 10:09:16

ความคิดเห็นที่ 24 อือม... ผมเขียนกระทู้สั้นจนมีการคุยแบบสนุกกันมาก ผมจะลองตอบแต่ละคนดูนะครับ คุณสองนิ้วชี้ - ผมไม่แน่ใจเรื่องพระอภิธรรม และมีความรู้น้อยเรื่องพระอภิธรรม แต่พระอภิธรรมนี่แหละที่ทำให้ผมตั้งกระทู้นี้ เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมามีการคุยกันเรื่องพระอภิธรรมกันมาก มันกระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็น เปรยๆกับใจว่าเอ.. หรือจะอ่านเพิ่มดี แต่ก็ไประลึกชาติสมัยเด็กๆ ดูแล้ว ก็ตอบว่า ที่รู้นี้พอแล้ว รู้มากเกินไปแล้วด้วยในบางเรื่อง เพราะจุดมุ่งหมายไม่ใช่ครูสอนอภิธรรม ต้องการผลอย่างไร รู้แค่นี้พอที่ต้องการผลอย่างนั้นแล้ว คุณtrialuck - ผมเห็นด้วยเรื่องรู้แต่ไม่ทำนะ คือถ้าไม่ปฏิบัติก็เท่านั้น เวลาในการอ่านหนังสือนั้นใช้เวลามาก เป็นชั่วโมงๆ เวลามีคนมาถามผมเรื่องปฏิบัติกรรมฐาน ผมจะอธิบายสั้นๆ เพราะจริงๆแล้วมันสั้นๆ เขียนจริงๆ ๓-๔ บรรทัดก็จบแล้ว เมื่อเจอปัญหาให้กลับมาถามใหม่ อย่างนี้ดีกว่า และผมก็ศึกษามาอย่างนี้ แล้วมันได้ผลดีกว่าจริงๆ ต้องการปฏิบัติเพื่ออะไร ก็อ่านเท่านั้น อ่านเกินคุมไม่อยู่มันจะฟุ้งซ่าน นิวรณ์ ๕ กำเริบ คุณ~หูว เสี่ยวผิง~ - ผมนั้นเชื่อเรื่องชาิติก่อนชาติหน้า เชื่อนรก-สวรรค์ แต่มันไม่ได้เป็นข้ออ้างในการทำการปัจจุบัน ผมไม่เคยสนใจเลยว่าชาติที่แล้วผมปฏิบัติอะไรมาบ้าง หรือรู้อะไรมาบ้าง ผมว่าถ้าเราไม่รู้เราก็ควรอ่านและศึกษา แต่การศึกษาควรมีเป้าหมายใช่มั้ยครับ ในความเห็นของผมคือ เราศึกษาเพื่อเป้าหมาย เวลามีจำกัด ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่เน้นปฏิบัติ นี่ความเห็นผมนะ ดังนั้นคือ ถ้าเวลาในการอ่านน้อยเท่าไหร่ ก็ดีเท่านั้น แต่ต้องอ่านมากพอที่จะปฏิบัติได้ถูก และการอ่านนั่นแหละก็คือการปฏิบัติแบบหนึ่งด้วย อนึ่งสมัยนี้สะดวกมาก เพราะมีเครื่องเล่น MP3 ไม่ต้องอ่าน ฟังเลย คุณพักผ่อน - คุยเรื่อง ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ ดีมากครับ บอกตามตรง ผมเข้ามาหาความรู้ในเวบบอร์ด ไม่ต้องการปริยัติ ปฏิบัติสักเท่าไหร่ เพราะตำราท่วมหัวอยู่แล้ว ที่ต้องการคือ ผู้ที่ได้ปฏิเวธ เพราะนั่นคือเครื่องยืนยัน และเรียนตามตรง ผมเจอปฏิเวธน้อยมาก ซึ่งก็ไม่แปลก เพราะผู้ที่ได้แล้วอวด นั่นก็คือผู้ที่ยังไม่ได้ แต่อ่านบางคนที่ว่ากันว่าเชี่ยวชาญทั้ง ปริยัติ ปฏิบัติ คือ เขาแสดงตัวเองให้เห็นว่าเขาเชี่ยว แต่อ่านความเห็นแล้วสงสัยว่า ทำไมยังเก็บนิสัยอันธพาลไว้กับใจอีก ก็น่าสังเวช คุณGravityOfLove - ขอให้คุณรู้ไว้ว่า ที่พระอาจารย์มั่น กล่าวนั้นถูกต้อง เพราะจิตมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ รู้มากแล้วจะกังวล ไม่ต้องไปถึงพระธรรมคำสอนหรอกครับ เอาง่ายๆอย่างการทำงาน รู้มาก งานไม่เดิน รู้น้อยงานเดิน ผิดพลาดแก้ไข เรียนรู้ได้ดีกว่าพวกรู้มาก ทำไมผมรู้นะเหรอ ก็ผมมันพวกรู้มาก ตอนนี้เลยพยายามปฏิบัติแบบโง่ๆ ผมชอบจริงๆนะ ปฏิบัติแบบโง่ๆ คุณรถเรณู - ผมอยากจะชวนคุณอ่านอุทุมพริกสูตร ที่ว่าด้วยเรื่องสะเก็ดความดีในพระพุทธศาสนา เกี่ยวกับการปฏิบัติของเราและบุคคลอื่น และมีบางจุดในความเห็นของคุณที่ผมเห็นด้วยนั่นคือ การปฏิบัติไม่ได้หยุดแค่การนั่งหลับตา แต่ผมว่าเป็นการมองที่แคบมากเกินไป และเกิดการเข้าใจผิดได้ง่าย และุคุณควรน่าจะเข้าใจนะครับว่า การได้สัมมาสมาธินั้น ได้หมดทั้ง ๗ มรรคด้วย ถ้าคุณไม่เข้าใจตรงนี้ ผมว่ามันยากที่เราจะเข้าใจมรรค ๘ คุณมันตรัย2009 - ต้องขอโทษด้วย ในกระทู้ผมนั้น ไม่ได้หมายถึงหนังสือเชิงวิชาการครับ คุณคืนวันอันแสนดี - ผมว่าถ้ามันไม่ตรงนี่จะประหลาดกว่าอีกนะครับ คุณchaosy - มันเป๊ะจริงๆ เหมือนดักไว้เลย คุณGenerals - จริงๆครับ เพราะผมเห็นจริงๆ ผมถึงเชื่อจริงๆ คุณนายอิ่ม - จริงครับ แต่ผมใช้วิธีวางเฉยกับมัน และดูให้เห็นจริงๆ หรืออีกนัย คือผมใช้สมาธิ คือมุ่งไปเลย คุณchiwat - ผมให้อีกเสียง เย้เหย่ ปล. เหนื่อย จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 10:20:04

ความคิดเห็นที่ 25 คุณABP@BDZ - "ตาดีก็เห็น ญาณดีก็รู้ มีบาลีรับรอง" จริงๆแล้ว ผมเข้ามาหาบาลีรับรองนั่นแหละ และเจอแล้ว ก็จะไปแล้ว จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 10:21:38

ความคิดเห็นที่ 26 ผมว่ากราปฏิบัติธรรมก็เหมือนการเดินทางตามเส้นทางที่เราตั้งเป้าไว้นะ ระยะทางหมื่นลี้ก็ต้องเริ่มจากการหัดเดินก้าวแรก ปริยัติคือแผนที่นำทาง ปฏิบัติคือออกเดินทาง แล้วแต่ว่าใครจะตั้งเป้า เดินทางใกล้ ไกลแค่ไหน บางคนศึกษาแผนที่เป็นปีๆไม่ออกเดินทางซักที  รู้ทางหมดแต่ไปไม่ถึงไหน บางคนออกเดินไม่ดูแผนที่เลยก็หลงทาง ไปไกลแต่ไม่ถูกต้อง ที่ถูกต้องคือพอดีแก่สัดส่วน ดูแผนที่คร่าวๆ ออกเดินไปเรื่อยๆ เช็คแผนที่กับตำแหน่งที่เราอยู่เป็นจุดๆ ไม่หลงทาง ไม่หยุดอยู่กับที่ เจอกัลยาณมิตรเป็นเพื่อนร่วมทาง สนทนาแบ่งปันปรึกษาเส้นทางบ้าง ถึงเวลาก็แยกย้ายกันเดิน สรุป เห็นด้วยกับคห 22 อีกเสียง จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:05:42

ความคิดเห็นที่ 27 หากได้สัมมาสมาธิ แล้วได้มรรคอื่นทั้งหมดอีก ๗ มรรค ! อย่างที่เจ้าของกระทู้กล่าว ผมว่าทั้งวี่ทั้งวัน ก็นั่งสมาธิมันอย่างเดียว ไม่ต้องสนใจว่า......... - จะมีความรู้ มีความเห็นที่ถูกต้องหรือไม่ - ไม่ต้องสนใจว่าจะต้องใช้สมองคิดไตร่ตรองในเรื่องที่ดี ๆ หรือไม่ - ไม่ต้องสนใจว่าจะต้องใช้วาจา มีการสนทนาที่ดีงาม มีประโยชน์เกื้อกูล (นั่งสมาธิ แล้วจะใช้วาจาได้อย่างไร? ข้อนี้เป็นไปไม่ได้เลย การใช้วาจา ไม่จำเป็นต้องมีสมาธิขนาดนั้น ใช้แค่สติ ในการระลึกรู้ และใช้ปัญญา ในการพูดสนทนาก้เพียงพอ) - ไม่ต้องประพฤติชอบด้วยกาย หรือด้วยการทำกิจกรรมทั้งปวง - ไม่จำเป็นต้องทำอาชีพสุจริต (เพราะแค่มีสมาธิก็พอ ต่อให้สมาธิชอบ แบบฤษีในป่า ก็ไม่ต้องทำมาหากิน  ก็คงเป็นได้แค่ฤษี) - ไม่จำเป็นต้องมีความเพียรชอบ - ส่วนเรื่องสติ ก็พอโอเคได้ระดับหนึ่งว่า สามารถสงเคราะห์เข้าไปด้วยกันได้อยู่ อนึ่ง...หาก มีสัมมาสมาธิแล้ว ก็เท่ากับรวมมรรคอื่น ๆ เอาไว้ได้ทั้งหมด  แล้วพระพุทธองค์จะทรงตรัส มรรคข้ออื่น ๆ ให้ทรงเหนื่อยและมากเฟ้อไปทำไมหรือ? และหากใครจะบอกว่า หากถือศีลข้อ ๕ คือไม่ดื่มสุราแล้ว เท่ากับได้ศีลอีก ๔ ข้อครบ....ผมว่าการพูดแบบนั้น ไม่มีตรรกะที่ดี และพูดแบบเลื่อนลอย ไร้สติ มากกว่านะ จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 11:26:15

ความคิดเห็นที่ 28 คุณรถเรณูกลับไปอ่านพระสูตรที่ชื่อว่า มหาจัตตารีสกสูตร และถามตัวเองดูว่า ขณะที่จิตมีสัมมาสมาธิ มันผิดมรรคไหนบ้าง สมาธิ มันแปลง่ายๆว่า ตั้งใจมั่น และจะได้สัมมาสมาธิได้ ต้องไล่ มรรคมาถึง ๗ มรรคเลยนะครับ [๒๗๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บรรดาองค์ทั้ง ๗ นั้น สัมมาทิฐิย่อมเป็นประธาน ก็สัมมาทิฐิย่อมเป็นประธานอย่างไร คือ เมื่อมีสัมมาทิฐิ สัมมาสังกัปปะจึงพอเหมาะได้ เมื่อมีสัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจาจึงพอเหมาะได้ เมื่อมีสัมมาวาจา สัมมากัมมันตะจึงพอเหมาะได้ เมื่อมีสัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะจึงพอเหมาะได้ เมื่อมีสัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะจึงพอเหมาะได้ เมื่อมีสัมมาวายามะ สัมมาสติจึงพอเหมาะได้ เมื่อมีสัมมาสติ สัมมาสมาธิจึงพอเหมาะได้ เมื่อมีสัมมาสมาธิ สัมมาญาณะจึงพอเหมาะได้ เมื่อมีสัมมาญาณะ สัมมาวิมุตติจึงพอเหมาะได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ด้วยประการนี้แล พระเสขะผู้ ประกอบด้วยองค์ ๘ จึงเป็นพระอรหันต์ประกอบด้วยองค์ ๑๐ - จาก มหาจัตตารีสกสูตร ผมไม่รู้ว่าคุณไปรู้หรือว่าทราบกรรมฐานมาจากที่ไหนนะครับ แต่ผมเคยเขียนไว้แล้วครั้งหนึ่งเป็นกระทู้ (ที่มีคนมา่ด่าเยอะเหมือนกันว่าเขียนอวดตัว) ว่ากรรมฐาน เราทำทั้งวัน มันไม่ว่างจริงๆ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 13:18:47

ความคิดเห็นที่ 29 เรื่องสัมมาสมาธิ  นั้น  ผมคิดว่าเหมือนเป็นข้อสุดท้าย นะ เพราะพอผมพยายามรักษาศีลให้ได้นั้น  มันจำเป็นต้องใช้สมาธิจริงๆ เสียด้วย  ในการที่จะระวังมิให้เราผิดศีลน่ะ  แต่ผมว่านี่ก็ขั้นเริ่มต้นที่ จะปฏิบัติให้ได้ผลน่ะ จริงๆ  เรื่องการปฏิบัติ โดยใช้มรรคมีองค์ 8 นั้น  ผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง เลยว่าการปฏิบัติมิใช่การนั่งหลับข่ม อารมณ์ หรือ ตามลม  แค่นี้ เพราะพระพุทธเจ้า คงไม่เผยแพร่ มรรคมีองค์แปดหรอก แต่ถ้าปฏิบัติ ตาม พระพุทธองค์ ที่ได้ บอกมาแล้ว เรื่อง ทาน ศีล  สมาธิ  แล้ว  ก็จะทำให้เกิดปัญญา ได้น่ะ ผมเชื่อสนิทใจเลยครับ  เพราะทำตามขั้นแล้วมันก็เข้าใจได้เรื่อยๆ น่ะ ส่วนการชักจูงให้  มาปฏิบัติ  กัน ผมว่าเป็นสิ่งที่ดีนะ เหมือนกับชวนกันลงมาลงสนามเสียที น่ะ เพราะถ้าเอาแต่อ่านอย่างเดียว  ก็มีโอกาสจะฟุ้ง เหมือนที่หลวงตาบอกน่ะ แต่บางท่านจะบอกว่า  ผมขออ่านก่อนจะได้มั๊ย ก็เป็นสิทธิ์ ของแต่ละบุคคลนะ  ว่าจะพร้อมเมื่อไหร่ แต่ขอบอกได้เลย ว่า  ถ้าได้มาปฏิบัติจริงๆ แล้ว ท่านจะเกิดศรัทธา ใน ทฤษฎี มากกว่า อ่าน อย่างเดียวแน่นอน   มันเป็นปัจจัตตัง จริงๆ เช่น กฎแห่งกรม  เราก็ได้ยินมาก็หลายครั้งแล้ว ในชีวิตเราน่ะ   แต่เชื่อได้ว่า  ก็แค่คำๆ หนึ่งที่พูดทะลุผ่านรูหู นั่นแหละ     หากได้ลองมาปฏิบัติ ดูแล้วล่ะก็ มันกินใจมากเลยล่ะ  ถ้ารู้จากการปฏิบัติน่ะ เฉกเช่นเดียวกับ  ที่เราเจอสภาพน้ำท่วมในทีวี ซึ่งจะต่างจากการที่เราเจอเต็มๆ  ที่บ้านเราอย่างแน่นอน แต่ก็ยอมรับว่า  ผลที่จะได้รับจากการปฏิบัติ ย่อมช้ากว่า ผลที่ได้จากการอ่านอย่างแน่นอนครับ  แต่บอกได้เลยว่า ศรัทธา  ต่างกันเยอะเลย   และผมก็พอจะเข้าใจแล้วว่า  ทำไม โสดาบันที่มาจากการ รักษาศีล ห้า อย่างเคร่งครัด และ ละสังโยชน์ 3 ได้ จึงจะพ้นอบายไม่ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานอีกน่ะ และจะได้เกิดอีก ไม่เกิน 7 ชาติก็จะหลุดพ่นน่ะ นี่  ผมแค่พยายามรักษาศีล 5 ให้ได้เท่านั้นนะ   เพราะยิมรับว่าเห็นภัย อย่างชัดแล้วว่า หากไม่รักษา ศีลแล้วจะได้พบกับอะไรน่ะ ดังนั้น  ผมจึงอยากจะเชิญชวนให้ลองรักษาให้ได้จริงๆ ก็จะได้พสูจน์ คำสอนชองพระพุทธองค์ได้เต็มที่เลย ว่าท่านมิได้ทำผิดศีลข้อ 4  เลยน่ะ จากคุณ : trialuck เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 13:44:53

ความคิดเห็นที่ 30 .........และจะได้สัมมาสมาธิได้ ต้องไล่ มรรคมาถึง ๗ มรรคเลยนะครับ.............     คุณsirnitfi ก็อ่านหนังสืออกนี่นา...และคุณก็ไปลอกมาเองนะครับ ข้างบนนั่น.... แล้วที่ผมเขียนวิเคราะห์ วิจารณ์ไปนั้น....มีอะไรผิดไหมครับ    และผมไม่เข้าใจมรรคแปด ตรงไหนหรือ?  ก็ในเมื่อ สิ่งที่คุณไล่เรียงมาตามพระสูตรนั้น ก็ตรง ๆ กันกับที่ผมกล่าวไว้ในความเห็นบน ๆ ?    ผมแค่อยากจะบอกว่า พระพุทธองค์ ท่านทรงสอนเป็นลำดับ ๆ ไป ไม่ใช่ว่ามายึดแต่เรื่องเดียว เหมือนกับคน ที่กระโดดทีเดียว ขึ้นไปนั่งบนบันไดขั้นที่แปดได้เลย เสียเมื่อไหร่เล่า?    บันไดทุกขั้น ย่อมมีความสำคัญทั้งหมด หากไม่มีบันได้ ทั้ง ๗ ขั้น คำว่าสมาธิ ก็เป็นเพียง สมาธิของพวกฤษีชีไพร ไม่สามารถเป็นสัมมาสมาธิในพุทธศาสนาได้หรอกครับ   ประเด็น อาจจะเป็นเรื่องที่คุณเข้าใจในภาษาของผมผิดกระมังครับ ลองกลับไปอ่าน ๆ หลาย ๆ รอบแล้วกัน    อนึ่ง ผมรู้หรือทราบกรรมฐานจากที่ไหน คงไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ที่คุณต้องรู้ และที่แน่ ๆ ผมเชื่อว่า ผมเคยไปในที่ที่คุณไป ในวัดที่คุณปฏิบัติ แต่คุณล่ะ เคยไปในวัดที่ผมไป และปฏิบัติหรือไม่ ? นั่นอีกเรื่องหนึ่ง   ส่วนเรื่องที่คุณจะอวดตัว หรือไม่อวด ว่านั่งกรรมฐานทั้งวันไม่ว่างนั้น  ไม่ใช่สารัตถะ สำหรับผมหรอกครับ ผมไม่ใช่คนขี้ตื่นเต้น ในเรื่องพรรค์อย่างนี้หรอก   สำหรับผม หากใครทะลึ่งมานั่งหลับตาทั้งวัน หน้าบ้านผม ผมก็คงปล่อยให้แกนั่งไป จะนั่งทั้งปี ก็เรื่องของเขา ผมไม่ได้เห็นความสำคัญใด ๆ กับการนั่ง ที่คนอื่นไม่รู้เรื่องด้วยกับคนนั่ง    เขาอาจจะนั่งหลับ หรือนั่งเพราะขี้เกียจ หรือนั่งคิดฟุ้งซ่านไปตามอุปาทาน ที่ครูบาอาจารย์สอนผิด ๆ มา  ก็ไม่มีใครพิสูจทราบได้ ว่าเรื่องราวที่อยู่หลังเปลือกตาที่หลับสนิทของเขานั้น มันคืออะไรแน่   ผมจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับคนประเภทนี้ครับ  และต่อให้คุณโยงลิงค์ ให้ผมตามไปอ่าน การนั่งกรรมฐานทั้งวันของคุณในกระทู้ไหน ๆ ผมก็ไม่สนใจตามไปอ่านหรอกครับ  อย่าทำเลย เสียเวลาเปล่า  อย่าว่าแต่คุณ หรือครูบาอาจารย์คุณเลยครับ ที่ไปยึดถือเอาการนั่งหลับตามาเป็นประมาณ  ต่อให้เป็นพระสิทธัตถะ หากท่านมัวแต่นั่งขบพระทนต์ ด้วยพระทนต์ อยู่อย่างนั้น ต่อไปจนสิ้นพระชนม์ ผมก็หาได้ถือว่าเป็นพระศาสดาของผมไม่  หรือแม้แต่ เมื่อตรัสรู้แล้ว หากทรงมัวแต่เสวยวิมุติสุข หลังตรัสรู้  อยู่ใต้โคนไม้  และไม่ทรงรับคำอาราธนาของมหาพรหมสหัมบดี เพื่อ ออกมาโปรดสัตว์ ด้วยมรรคมีองค์แปด อย่างละเอียด และด้วย หลักธรรมอื่น ๆ อีกมากมายแล้วไซร้......ผมก็หายอมรับนับถือว่า เป็นพระศาสดาไม่   แต่เนื่องจาก พระองค์ มิได้ทรงมัวแต่นั่งกรรมฐานทั้งวัน  แต่พระองค์กลับเสด็จออกทุกวัน ในการสอนธรรม โดยการ "ลืมตา"  มากกว่า "หลับตา"  นี่ต่างหาก...ที่ผมเคารพศรัทธา และก้มกราบในฐานะพระศาสดา ที่ผมเคารพสักการะสูงสุด ในโลกนี้ และโลกไหน ๆ  ตลอดชีวิตของผม...ตลอดไป อย่างมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง แน่นอน จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 13:45:54

ความคิดเห็นที่ 31   และที่คุณบอกว่า......คุณรถเรณูกลับไปอ่านพระสูตรที่ชื่อว่า มหาจัตตารีสกสูตรและถามตัวเองดูว่า ขณะที่จิตมีสัมมาสมาธิ มันผิดมรรคไหนบ้าง   สมาธิ มันแปลง่ายๆว่า ตั้งใจมั่น     อืม....การไม่ผิดมรรค์ ทั้งหลายทั้งปวง มันมีวิธีอื่น ๆ ด้วยนะ หากคิดกันง่าย ๆ แบบ ตีกิน กันแบบนั้น  แม้แต่เวลาที่คุณโดนชกจนสลบไป  คุณก็ไม่ผิดมรรคใด ๆ เลยนะครับ คุณ sinitfi  หรือแม้แต่เวลาที่คุณนอนหลับ คุณก็แทบจะไม่ผิดอะไรเลย ถูกไหม   เอาเป็นว่า ต่อให้คุณนั่งด้วยจิตที่เต็มไปด้วยอุปาทาน และในใจคุณไม่เคยว่างเลย คุณนั่งเห็นโน่น นี่ นั่น ตลอดทั้งวัน เบื้องหลังเปลือกตา ที่ปิดอยู่นั้น ไม่มีใครรู้กับคุณหรอกว่า คุณนั่งคิดอะไรอยู่เป็นวัน ๆ   แต่ผมการปฏิบัติ (คือการนั่ง) ของคุณ ก็ออกมาว่า "คุณไม่ได้ผิดมรรคแปดเลยเช่นกัน ไม่ใช่หรือ?"    ดังนั้น คำว่า "ไม่ผิด" ของคุณนั้น มันแค่อยู่ในขั้นตอนของ "สัพพะปาปัสสะ อกรณัง"  คือการไม่ทำผิดทั้งปวง เท่านั้นเองนะครับ   ยังไม่ถึงขั้น "กุศสะลัสสูปะสัมปทา"  เสียด้วยซ้ำ   แล้วจะป่วยกล่าวไปใย ว่า จะมี "สจิตตะปริโยทปนัง"  ได้เล่า?   ดังนั้น ในสิ่งที่คุณกล่าวว่า "อยู่ในมรรคที่แปดนั้น "ไม่ผิด" มรรคใด ๆ ข้างต้น อีก ๗ มรรค ก็แน่นอนครับ พระสูตร กล่าวไว้ไม่ผิดหรอก   แต่คุณ ยกพระสูตร มาผิดประเด็น ที่เราถกกันอยู่นะครับ ผมไม่ได้ประสงค์ ให้คุณ ยกมาว่า เมื่อมีสมาธิแล้ว ไม่สามารถทำอย่างอื่น ที่ผิดได้เลย  หรอกนะ  เพราะหากคิดได้แค่นั้น ก็ คนสลบล่ะ คนนอนหลับล่ะ  ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเช่นเดียวกัน   แต่สิ่งที่ผมต้องการสื่อ และคุณ "กำลังต้องการความเข้าใจ"  ก็คือ ในมรรคทั้งแปดนั้น ที่ขึ้นต้นด้วย "สัมมา"  นั้น ไม่ได้ มีจุดประสงค์ แค่ไม่ให้ผิดนะครับ   คำว่าสัมมา  ต้องแปลว่า  ต้อง "หมั่น......................ชอบ"  ด้วย  เช่น หมั่นทำให้ตนเองมีความเห็นชอบ,  หมั่นทำให้ตนเองมีดำริชอบ ฯลฯ   แบบนี้ ต่างหาก ที่คุณ ควรทำความเข้าใจ....มากกว่า ที่จะไปบอกว่า....   "หากนั่งกรรมฐาน มีสมาธิแล้ว ก็ ไม่ผิดมรรคใด ๆ"  แล้ว หากเป็นดังนั้น ก็ไม่ต้องทำอะไรกัน และไม่จำเป็นต้องเป็นกรรมฐานตามแนวพุทธก็ได้  นั่ง ๆ มันไปเหอะ ก้ไม่ผิดมรรค์เหมือนกันแหล่ะน่า   หวังว่า คงจะสามารถเข้าใจได้  ในสิ่งที่ผมได้พยายามสื่อนะครับครับ จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 14:01:16

ความคิดเห็นที่ 32 คุณรถเรณูครับ เรากำลังคุยกันเรื่อง สัมมาสมาธิ ไม่ใช่นั่งหลับตานะครับ ว่าแต่ทำไมอยากชกผมจัง ครั้งที่แล้วก็จะทำอะไรนะ.. ผมจำไม่ได้ คุณรถเรณูไม่เข้าใจเรื่องสัมมาสมาธิก็ไม่แปลกใจหรอกครับ สังเกตนะครับ เรากำลังคุยเรื่องสัมมาสมาธิ ขอย้ำนะครับ กรรมฐาน ไม่ใช่การนั่ง ไม่ใช่การยืน ไม่ใช่การเดิน ไม่ใช่การนอน มันทำได้ทั้งวัน โดยที่คุณทำงานและพิมพ์กระทู้นี้อยู่ก็สามารถเจริญกรรมฐานได้ ผมถึงมีจิตสงสัยอยู่ว่า คุณไปเอาคำว่า กรรมฐาน มาจากไหน จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 14:38:22

ความคิดเห็นที่ 33 คุณรถเรณูครับ เรากำลังคุยกันเรื่อง สัมมาสมาธิ ไม่ใช่นั่งหลับตานะครับ      ....................................................................................    ใช่แล้วครับ เราคุยเรื่องสัมมาสมาธิ  แต่หากคุณอ่านดี ๆ และมีสติในการอ่าน คุณก็จะเข้าใจว่า การเขียนของผมนั้น มีทั้ง เปรียบเทียบ อุปมา อุปมัย เพื่อยกตัวอย่างให้เห็นว่า คนบางคน แม้รู้ว่า สัมมาสมาธิ คืออะไร แต่วิธีที่เขาปฏิบัตินั้น ไม่ได้สื่อว่า เป็นสัมมาสมาธิ ไงเล่าครับ....    หวังว่า คุณคงจะกลับไปอ่าน และทำความเข้าใจได้ ว่าผมหมายถึง ใคร อะไร? โอเคไหมครับ  ไม่งั้นเสียเวลาแย่ ที่จะต้องมานั่งชี้แนะกันอย่างนี้เรื่อยไป                                .........................................   ว่าแต่ทำไมอยากชกผมจัง ครั้งที่แล้วก็จะทำอะไรนะ.. ผมจำไม่ได้     อืม..ก็เหมาะแล้วที่ คุณควรจะจำไม่ได้ (ควรไปตรวจภาวะ อัลไซเม่อร์บ้างนะครับ ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วล่ะเราน่ะ )      ก็ลองขนาดว่า ในกระทู้นี้ ไม่มีอะไรตรงไหน ที่บ่งบอกว่า ใครอยากจะชกใคร  คุณ ก็ระแวงสงสัยไปซะขนาดนั้น  และการยกคำเปรียบเทียบว่า สมมติว่า คุณโดนชกจนสลบไป คุณก็ไม่ได้ทำผิดอะไร ในมรรคแปด ในขณะที่กำลังสลบ !!!      หากคำพูดประโยคนี้ มันทำให้คุณเกิดระแวง ว่า ผมจะไปชกคุณแล้วล่ะก็  ผมคิดว่า วันที่คุณไปตรวจอัลไซเม่อร์  คุณก็ควรปรึกษาจิตแพทย์ไปด้วยเลยนะครับ  อาการระแวงมาก ๆ แบบนี้  น่ากลัวว่า สุขภาพจิต อาจจะไม่ค่อยดีแล้วล่ะ..นะครับ                                            ...................................   คุณรถเรณูไม่เข้าใจเรื่องสัมมาสมาธิก็ไม่แปลกใจหรอกครับ      ครับ  คุณก็ไม่ควรแปลกใจอะไรครับ และผมก็แค่อยากรู้ว่า ตลอดเวลา ที่ผ่านมา คุณได้ใช้ สติและปัญญา ที่อยู่ส่วนใหน ของคุณ มาตัดสินว่า คุณ รถเรณู ไม่เข้าใจเรื่องสมาธิ? มีแต่คุณและอาจารย์ ของคุณเท่านั้น ที่เข้าใจเรื่อสมาธิ?                                   ......................................   สังเกตนะครับ เรากำลังคุยเรื่องสัมมาสมาธิ       ดีแล้วครับ คุณเอง ก็ควรสังเกต ให้แยบคาย และพยายามอ่านภาษาไทยให้แตกฉาน นิดนึง  ก็จะดีเองนะครับ  ก็ไหนคุยนักคุยหนา ว่า เขียนอะไร ได้ตั้งมากมาย คนอ่านตั้งมากมายอ่ะไรน่ะ  แค่ภาษาไทย ง่าย ๆ ของรถเรณู (ที่เชื่อว่ามีคนอ่านเข้าใจ ไม่น้อยไปกว่า sirnitfi สักเท่าไหร่ ดอกกระมัง)  คุณก็ยังไม่สามารถทำความเข้าใจได้ ?  หมายความว่าไง  หืมมม์?                                             ........................ ขอย้ำนะครับ กรรมฐาน ไม่ใช่การนั่ง ไม่ใช่การยืน ไม่ใช่การเดิน ไม่ใช่การนอน มันทำได้ทั้งวัน โดยที่คุณทำงานและพิมพ์กระทู้นี้อยู่ก็สามารถเจริญกรรมฐานได้    แล้วมีใครเถียงคุณตรงไหนจ๊ะ ว่า กรรมฐานไม่สามารถทำได้มากมายหลายอิริยาบท (แนะนำให้คุณลองไปอ่าน กรรมฐาน ๔๐ เพื่อประเทืองปัญญาดูบ้างนะ)  ส่วนเรื่องนั่งหลับตา นั่น ก็ลองขึ้นไปอ่านดูดี ๆ อีกที ว่า เขาเอามาพูดในบริบทไหน กับใคร ที่อ้างอิงอะไรมาก่อน..อย่างไร   และหากคุณกำลังจะ พยายามสื่อว่า ในมรรค มีองค์แปดนั้น ทุก ๆ มรรค เราสามารถใช้อารมณ์กรรมฐานได้  ก็จะไม่มีใครว่าอะไรนิ...หากคุณเข้าใจ ในการใช้ภาษาแบบนี้มาแต่ต้น คนอื่น เขาก็จะรู้ล่ะ ว่า อย่างน้อย คุณก็เข้าใจได้ดีในระดับหนึ่ง  แต่ไม่ได้เป็นอย่างนั้น คุณกลับพูดในเรื่องที่ ทำให้คนเขาเข้าใจว่า สัมมาสมาธินั้น มีเพียงอย่างเดียว มรรคอื่น ๆ ก็ไม่สำคัญ  หรือ มีสัมมาสมาธิเพียงอย่างเดียว มรรคอื่น ๆ ก็ไม่ผิด     ซึ่ง ประโยคหลังนี้ ผมก็บอกไปแล้วว่า คำพูดของคุณ แสดงให้เห็น ว่า คุณคิดได้ แค่ สพฺพปาปสฺส อกรณํ  เท่านั้น (ลองขึ้นไปอ่านให้ละเอียด)                                 ............................... ผมถึงมีจิตสงสัยอยู่ว่า คุณไปเอาคำว่า กรรมฐาน มาจากไหน  ?      อืมม... คุณก็สมควร สงสัย นะครับ เพราะ แน่นอนว่า ผมและคุณ ศึกษามาต่างกัน ก็มี เหมือนกันก็มี และมีครูบาอาจารย์ ที่ต่างกัน คนละสไตล์       แต่แน่นอนว่า เรื่องกรรมฐาน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกรรมฐาน ๔๐ อย่าง หรือ ธุระในพุทธศาสนา ๒ ประการ ที่มีให้ศึกษานั้น ผม มีสติปัญญา มีเวลา และมีความพร้อมที่จะศึกษา และปฏิบัติไม่แพ้อาจารย์คุณหรอกครับ     อาจารย์คุณ ศึกษา มาจากพระพุทธเจ้าเช่นไร ผมก็ศึกษามาเช่นนั้น  แต่ครูบาอาจารย์ของคุณ อาจจะมีลีลา อ้อมโลก  ก็แล้วแต่ท่าน แต่สำหรับผม ผมไม่อ้อมโลก (ครูอาจารย์บางท่าน อ้อมโลกจนพาลูกศิษย์ เดินกันจนเหนื่อย อ้อมกันไป เรี่ยไรกันไป สร้างศาลากันใหญ่โตมโหฬาร ฯลฯ ด้วยเงินที่ลูกศิษย์ซื้อบุญนั่นแหล่ะ)    ก็สรุปว่า การศึกษากรรมฐาน ของผม จะมาจากไหน อย่างไร คุณมีสิทธิ์ที่จะสงสัยครับ ไม่มีใครสามารถห้ามความสงสัยกันได้  แต่หากให้ผมตอบ ผมก็ตอบคุณว่า ครูบาอาจารย์ของคุณศึกษามาจากไหน ผมก็ศึกษามาจากสำนักเดียวกับอาจารย์คุณ หรือ อาจารย์ของอาจารย์ของคุณอีกที....เพียงแต่ผม ไม่ขอเดิน อ้อมโลก  เพียงแต่ผมไม่สนใจไปนั่งเสกใบไม้ให้เป็นตัวต่อแตน ผมไม่สนใจไปนั่งเป่ายันต์ ฯลฯ......เคลียร์ไหมครับ แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 15:20:59 จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 15:13:12

ความคิดเห็นที่ 34              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔              อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต              ธัมมัสสวนสูตร              [๒๐๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อานิสงส์ในการฟังธรรม ๕ ประการนี้              ๕ ประการเป็นไฉน คือ                   ผู้ฟังย่อมได้ฟังสิ่งที่ยังไม่เคยฟัง ๑                   ย่อมเข้าใจชัดสิ่งที่ได้ฟังแล้ว ๑                   ย่อมบรรเทาความสงสัยเสียได้ ๑                   ย่อมทำความเห็นให้ตรง ๑                   จิตของผู้ฟังย่อมเลื่อมใส ๑              ดูกรภิกษุทั้งหลาย อานิสงส์ในการฟังธรรม ๕ ประการนี้แล ฯ              จบสูตรที่ ๒ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=5757&Z=5763                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=22&i=202              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕              อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต              ธัมมัญญูสูตร [บางส่วน]              ก็ภิกษุเป็นกาลัญญูอย่างไร ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมรู้จักกาลว่า นี้เป็นกาลเรียน นี้เป็นกาลสอบถาม นี้เป็นกาลประกอบความเพียร นี้เป็นกาลหลีกออกเร้น หากภิกษุไม่พึงรู้จักกาลว่า นี้เป็นกาลเรียน นี้เป็นกาลสอบถาม นี้เป็นกาลประกอบความเพียร นี้เป็นกาลหลีกออกเร้น เราไม่พึงเรียกว่าเป็นกาลัญญู แต่เพราะภิกษุรู้จักกาลว่า นี้เป็นกาลเรียน นี้เป็นกาลสอบถาม นี้เป็นกาลประกอบความเพียร นี้เป็นกาลหลีกออกเร้น ฉะนั้น เราจึงเรียกว่าเป็นกาลัญญู ภิกษุเป็นธัมมัญญู อัตถัญญู อัตตัญญู มัตตัญญู กาลัญญู ด้วยประการฉะนี้ ฯ - - - - - - - - - - ควรศึกษาทั้งพระสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=2385&Z=2459                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=65              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 16:00:04

ความคิดเห็นที่ 35 มาร่วมตอบด้วยคนนะครับ   อ่านพอที่จะปฏิบัติหรือไม่ ?   ถามผมก็คงตอบว่า การอ่านศึกษาค้นคว้ายิ่งมากยิ่งดีครับ ไม่ทำให้ฟุ้งแน่ ๆ ครับ พระไตรปิฏกยิ่งอ่านยิ่งศึกษายิ่งทำให้ใจสงบ คลายความยึดมั่น  ก่อนพระพุทธองค์จะตรัสรู้ก็เข้าหาอาจาร์ยตั้งหลายคน ผลสุดท้ายถึงบรรลุธรรมได้ หลวงพ่อและหลวงปู่ก็ต้องศึกษาจนแตกฉาน ครอบคลุมอธิบายได้หมดกว่าจะบรรลุธรรม  สรุปยิ่งศึกษายิ่งดีครับ จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 16:04:31

ความคิดเห็นที่ 36 จขกท. วิชาการสำหรับนักปฏิบัติธรรมก็คือปริยัตินั่นแหละครับ (เรียกรวมๆ)      เอ่อผมก็สงสัยเหมือนกันว่าพระป่าปฏิบัติที่เป็นครูบาอาจารย์สอนอาจารย์อีกที ท่านเรียนปริยัติกันไหมยังไง เช่นหลวงปู่มั่น หลวงพ่อชา หลวงปู่ดูลย์ 9ล9 ใครรู้ก็ช่วยตอบหน่อยครับจะเป็นพระคุณอย่างสูง แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 54 19:23:51 จากคุณ : มันตรัย2009 เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 19:22:43

ความคิดเห็นที่ 37 ...        ผมเดานะครับ ผมว่าคนส่วนใหญ่ที่ปฏิบัติจริงๆ มักไม่ค่อยสนใจปริยัติครับ เพราะเสียเวลาไปปฏิบัติ แล้วจะไปจำทำไมครับว่า เจตสิกมีเท่าไร จิตไวขนาดไหน สู้ปฏิบัติเลยดีกว่า เดี๋ยวก็รู้เอง                                                                                                          ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 24 ธ.ค. 54 21:33:34

ความคิดเห็นที่ 38 รู้แล้วก็ปฏิบัติเลยครับ ขออนุโมทนาด้วยคน จากคุณ : โอ่อี๊โอ (oiooo) เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 54 01:57:05

ความคิดเห็นที่ 39 ยังอ่านไม่พอค่ะ ยังต้องอ่านอีกเยอะ แต่ไม่ใช่ชาตินี้ ชาตินี้ปฏิบัติไปอ่านไปเพราะปฏิบัติแล้วอ่านเข้าใจง่ายกว่าค่ะ ต้องมีสักชาติปฏิบัติจนซึ้งจะกลับมาอ่านแหลกกันไปข้างหนึ่งเอาไว้เป็นครูสอน จะได้สอนไม่ผิดค่ะ จากคุณ : Tiger Bood เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 54 05:26:28

ความคิดเห็นที่ 40 เมื่อสามคืนก่อน ฟังเทศน์ของหลวงตา ท่านว่าตอนไปอยู่กับหลวงปู่มั่นใหม่ๆ เวลาหลวงปู่มั่นแสดงธรรมหลวงตาท่านฟังแล้วไม่เข้าใจเลย  ที่เคยรู้เคยเรียนมาไม่เหมือนกัน จากคุณ : เจ้าชายเคโระ เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 54 13:14:04

ความคิดเห็นที่ 41 ถ้าอ่านเรื่องที่ถูกต้อง ก็พอได้ เพราะเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว แต่ถ้าอ่านเรื่องที่ผิดเพี้ยน เท่าก็ไม่พอ เพราะไม่รู้เรื่อง จากคุณ : What am I? เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 54 21:00:52

ความคิดเห็นที่ 42 คบบัณฑิต จากคุณ : จัตตาโร เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 09:24:54

ความคิดเห็นที่ 43 กิเลสจะถูกริดรอนได้เมื่อมีกำลังปัญญาที่เพียงพอ ปัญญาที่เพียงพอในที่นี้มากจากกำลังสมาธิที่เพียงพอ กำลังสมาธิที่เพียงพอคือกำลังสมาธิระดับปฐมฌานขึ้นไป การอ่านมาก ฟังมาก อาจจะจำได้มาก แต่จิตก็ได้แค่สัญญา วันหนึ่งก็ลืม แม้ว่าเราบอกว่าใช้สติ ใช้การพิจารณา และสมาธิในการอ่าน ตั้งใจในการทำความเข้าใจข้อธรรม แต่ปัญญาจะแตกฉานได้ และคมกล้าได้ คือกำลังปัญญาที่เกิดจากสมาธิขั้นสูงเท่านั้น จากคุณ : คนรักน้ำมัน เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 13:09:08

ความคิดเห็นที่ 44 จริงอยู่การปฏิบัติในที่นี้ไม่ใช่การนั่งหลับตา ไม่ใช่การทนเจ็บจากการเป็นเหน็บ ไม่ใช่การนั่งนานๆ แต่เป็นการทำสมาธิให้ได้ในอิริยาบทต่างๆ ที่จะทำให้ใจเกิดสมาธิในระดับปฐมฌาน อันเป็นปฐมบทแห่งการต่อสู้กับกิเลสทั้งมวล การใคร่ครวญพิจารณา หรือบอกว่าปฏิบัติตามมรรคปฏิปทา แต่ในความหมายของมรรคปฏิปทานั้นคือ ศีล สมาธิ และปัญญา นั่นเอง หมายความว่า คุณต้องสร้างสมาธิในระดับฌานอยู่ดี ดังนั้นการอ่านมาก สดับมาก จำได้มาก ไม่ได้ทำให้ได้บรรลุมรรคผลเร็วกว่าผู้อื่น ให้ดูตัวอย่างพระอานนท์ แม้กระทั่งสมเด็จพระพิชิตมารทรงเข้าสูปรินิพพานแล้ว ก็ยังไม่สามารถปฏิบัติให้เข้าถึงความเป็นพระอรหันต์ได้ แม้พระอานนท์ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้มีความจำดีเป็นเลิศ ฟังข้อธรรมมามากมาย แต่ก็ต้องรอจนรุ่งเช้าก่อนที่จะมีการสังคายนาพระไตรปิฎก จึงจะสำเร็จเป็นพระอรหันต์พร้อมปฏิสัมภิทาญาณ จากคุณ : คนรักน้ำมัน เขียนเมื่อ : 2 ม.ค. 55 13:17:14

ความคิดเห็นที่ 45 ลองเข้าหาครูบาอาจารย์ดูสิคับ แนะนำ วัดป่าถ้ำสหาย จากคุณ : กว้างขวาง เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 14:28:28