อนุโมทนากับความตั้งใจดีนะคะ
เข้าใจว่ามันยากแค่ไหนที่จะก้าวออกมา ยิ่งถ้าอีกฝ่ายไม่ยอมเลิกด้วย มันลำบากใจมาก
เพราะใจนึงเราก็รัก อีกใจก็ไม่อยากให้จิตวิญญาณตกต่ำไปกว่านี้อีกแล้ว
คือเราก็ไม่รู้ว่าใช้วิธีเดียวกันจะได้ผลเหมือนกันมั้ย
ขอเล่านะคะ ถ้าเผื่อจะเป็นประโยชน์บ้าง ยาวนิดนึงนะ
เราเคยเป็นมือที่3ของคนคู่นึงในบริษัทเดียวกันโดยไม่รู้อยู่6เดือน
(แต่ยังดีที่ไม่ถึงกับศีลข้อสามขาด)
เพราะเค้าโกหกทั้งสองฝ่ายได้เนียนสุดๆ ใครจะมาเตือนเราก็ไม่เชื่อเลย
เค้ามาด้วยกันกลับบ้านพร้อมกันเราก็ยังโง่เชื่อ-_-
เพราะวันวาเลนไทน์ยังไปทะเลกับเราได้
ในที่สุดเราโทรไปหาแฟนเค้าเปิดใจคุยกันถึงรู้ความจริง
ช็อค เรารับปากฝ่ายหญิงว่าจะถอยออกมา แต่ฝ่ายชายไม่เลิก
ขอเวลาสารพัด เราก็ยังตัดใจไม่ได้ เลยยอมคบโดยไม่ให้แฟนเค้ารู้ต่ออีก2เดือน(แต่ไม่มีอะไรกัน)
ทรมานมากๆเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลย
จนเราไม่ไหวแล้ว ถ้าเกิดเดินๆไปรถชนตายตอนนี้ไปอบายภูมิแน่ๆเพราะใจมันเศร้าหมองตลอด
ตามเพื่อนสนิทไปวัดอัมพวัน อยู่วัดก็คิดถึงแต่เค้า
นั่งสมาธิอะไรไม่ได้เรื่องเลย ใจไม่สงบ
กลับมาบังเอิญไปเจอหนังสือเล่มนึงชื่อ ยิ่งกว่าสุข เมื่อจิตเป็นอิสระ
ของดร.สนอง วรอุไร พออ่านจบก็ตัดสินใจไปบอกเลิกเค้า
(จริงๆช่วงนั้นอ่านหนังสือธรรมเยอะมาก แต่เราอาจถูกจริตกับเล่มนี้)
เค้าก็จะไม่ยอมเลิก เราต้องเปลี่ยนmailเปลี่ยนเบอร์โทร
แต่ยังต้องเจอเค้ากับแฟนเดินด้วยกันที่ทำงานเป็นประจำTT
สามสัปดาห์แรกเราทำอะไรไม่ได้เลย หลับไปพร้อมน้ำตาทุกคืน
กินได้แต่ของเหลว น.น.ลดไป5วัน 4ก.ก.(ตอนนี้เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว^^)
นั่งสมาธิก็ไม่ได้เพราะใจบอบช้ำมากหาความสงบตั้งมั่นไม่ได้เลย
เราเลยใช้วิธีที่เรียกสั้นๆว่าดูจิต เค้าบอกว่านี่เป็นโอกาสทองของการภาวนาเพราะเห็นอารมณ์ชัดดี
แต่พอทำจริงๆทุกครั้งที่ความคิดถึง อารมณ์หดหู่เกิด มันดูอยู่เฉยๆไม่ได้เลย
ใจคอยจะไหลไปกับอารมณ์เศร้าเสียใจทุกที
(ถ้าทำสมาธิให้ใจตั้งมั่น จิตก็จะมีกำลังดูสภาวะด้วยใจเป็นกลางได้ค่ะ)
สรุปเลยดีกว่านะคะ
1.ต้องยอมรับความจริงที่เกิดให้ได้ก่อน ถ้ายอมรับได้ จะไม่ทุกข์มากนัก
2.เปลี่ยนความเคยชินให้จิตใจเรา จากเดิมที่คุ้นเคยกับการมีเค้า
ก็ทำความเคยชินใหม่ๆที่ดีเช่นการมีสติรู้สึกตัว แรกๆมันอาจจะต้องฝึกหน่อยนึง
3.ตัดการติดต่อกับเหตุแห่งทุกข์ทุกทาง ไม่เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง
ไม่ได้รับข่าวสาร รูปความหลังที่มีความทรงจำดีๆ แล้วเดี๋ยวความอนิจจังจะช่วยได้เอง
4.ระลึกเสมอว่า อย่าประมาทกับกิเลสแม้เพียงเล็กน้อย
เพราะเผลอนิดเดียว มันอาจลากเราลงเหวโดยไม่รู้ตัว
(แรกๆมีการแอบเสียใจที่บอกเลิกเค้า อยากกลับไปหาเค้าอีก ต้องหักห้ามใจไม่ให้โทรหาเค้า-_-")
จากที่เราเคยนับวันลาว่าผ่านไปกี่วันกี่เดือนแล้ว ตอนหลังก็ลืมนับไปได้เอง
เอาใจช่วยให้จขกท.ผ่านวันเวลาแย่ๆไปได้โดยเร็วนะคะ
ที่ผ่านมาเราไม่รู้ อย่าไปย้ำคิดซ้ำ เพราะจิตจะขึ้นวิถีใหม่อีก
เข้มแข็งนะ ธรรมรักษาค่ะ
ป.ล.ทุกวันนี้เรารู้สึกขอบคุณเค้าจริงๆ เพราะถ้าไม่เจอทุกข์หนักๆ
คงไม่ได้หันมาให้ธรรมเยียวยา เพราะเมื่อก่อนเราไม่สวดมนต์ ทำบุญน้อยมากปีนึงนับครั้งได้ สมาธิภาวนาไม่ต้องพูดถึง)
และไม่ได้เจอแฟนคนปัจจุบันที่ดีจิตใจหน้าตาฐานะที่สำคัญรักและดีกับเรามาก
(อยากบอกว่าคนที่เราเคยคิดว่ารักที่สุด ดีที่สุดเมื่อเวลาเปลี่ยนมันอาจไม่ใช่เสมอไปก็ได้)
แต่เราก็เตรียมใจกับความผิดหวังไว้เหมือนกัน เพราะรู้ว่าทุกอย่างก็เป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ทั้งนั้น
แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 55 00:59:18
แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 55 00:02:45
แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 55 00:00:22
แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 55 23:36:56
แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 55 23:31:33
แก้ไขเมื่อ 05 ม.ค. 55 23:26:46
จิตใจโดนทำร้าย รบกวนขอคำแนะนำค่ะ
