พระนางอุบลวรรณา
ผู้เป็นอัครสาวิกาฝ่ายซ้ายของพระพุทธเจ้า เป็นเลิศกว่าภิกษุณีทั้งหลายทางด้านอิทธิฤทธิ์
คราวหนึ่งขณะที่ท่านพระนางอุบลวรรณา อรหันตเถรีเจ้า ได้เข้าไปนั่งพักกลางวันอยู่ในป่าไม้สาละ ซึ่งมีดอกออกบานสะพรั่ง มารตนหนึ่งผ่านมาพบเข้า เกิดหวังจะทดลอง จึงเข้าไปหาท่านพลางกล่าวว่า
"ต้นสาละนี้ ออกดอกบานสะพรั่งเต็มยอด เธอมานั่ง (ชมมัน) อยู่คนเดียวที่โคนต้น (ในที่เปลี่ยวเช่นนี้) เธอไม่มีเพื่อนมาด้วยดอกหรือ แม่สาวน้อย เธอไม่กลัวพวกนักเลงเลยหรือ"
พระนางเจ้าได้ตอบแก่มารจำแลงตนนั้นว่า
"แม้จะมีนักเลง มากันเป็นแสนคนอย่างที่ท่านมา ก็จะไม่สามารถทำ แม้แต่เส้นขนของเราให้หวั่นไหวได้... มาร ! แล้วท่านคนเดียวจะทำอะไรเราได้ เรา (มีฤทธิ์) หายตัวเข้าไปในท้องของท่านได้ อยู่หว่างคิ้วก็ได้ ท่านไม่มีทางทันเห็นเราหรอก เราบังคับ จิตได้ อิทธิบาท ๔ เราเจริญได้แล้ว อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งได้แล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราทำตาม ได้หมดแล้ว กามทั้งหลาย ที่เปรียบเสมือนหอกและหลาว อันเป็นที่ตั้งให้ยึดมั่น ขันธ์ ๕ ซึ่งเธออยากได้ บัดนี้...เราก็ไม่ยินดีต่อมันแล้ว ความยินดีในกาม ทั้งหมด เราละได้แล้ว ความมืดทั้งหมด เราทำลายได้แล้ว รู้ไว้ด้วยนะ...มารผู้มีบาป เรากำลังข่มขู่ท่านอยู่" มารตนนั้น... เมื่อได้ฟังดังนั้น ก็รู้ว่ามิอาจจะเอาชนะพระนางได้จึงได้หายตัวหนีไป
จากคุณ |
:
ebusiness
|
เขียนเมื่อ |
:
7 ม.ค. 55 12:14:53
|
|
|
|