ความคิดเห็นที่ 1 หน้า 18   จากส่วนหนึ่งในหนังสือ  "รู้ตัวทั่วพร้อม  ..การปฏิบัติธรรมที่ทำได้ในชีวิตประจำวัน"..โดยหลวงพ่อสุรศักดิ์ สำนักวัดมเหยงคณ์ อยุธยา            ตามธรรมดาของปุถุชนมักจะตกไปข้างยินดีบ้าง  ยินร้ายบ้าง  ถ้าอารมณ์ที่ถูกใจก็ยินดี เช่น รูปสวย   เสียงเพราะ กลิ่นหอม  รสอร่อย ก็มักจะยินดีพอใจ  แม้แต่ความสงบ ซึ่งเป็นความสุขที่เกิดขึ้นในใจโดยไม่มีอามิสไม่ได้อิงรูปสวย เสียงเพราะ กลิ่นหอม รสอร่อย ซึ่งเมื่อเกิดความสุขจากการปฏิบัติ  ก็มักจะเกิดความพอใจติดใจ เรียกว่า  "อภิชฌา" หรือ ธรรมตัณหา ทีนี้ในการปฏิบัติจะต้องพยายามฝึกไม่ให้เกิดความยินดีติดใจและก็ไม่ให้เกิดความยินร้าย(โทมนัส)ในอารมณ์ที่ปรากฎ  ขณะรับรู้อารมณ์อันใดก็สำรวมระวังไม่ให้เกิดความยินดียินร้าย             การที่จะเกิดการยินร้ายก็คือ   ขณะได้รับอารมณ์ที่ไม่ถูกใจ   ไม่ชอบใจ  เช่น ภาพไม่สวย  เสียงไม่เพราะ  เสียงหนวกหู  เสียงด่า  เสียงว่า  กลิ่นเหม็น  รสไม่อร่อย  เครื่องสัมผัสทางกายที่ไม่ดี  คือ ร้อนเกินไป  เย็นเกินไป ตึงเกินไป แข็งเกินไป ทำให้เกิดความเจ็บ  ความปวด ไม่สบายกาย  จิตใจก็มักเกิดความยินร้าย คือ ไม่พอใจ กลุ้มใจ  ขัดเคืองใจ  หรือนั่งไปจิตใจไม่สงบ มันฟุ้งซ่าน  เกิดความยินร้าย  ไม่ชอบใจในความไม่สงบ  อย่างนี้ต้องฝึกทำจิตให้เป็นกลาง  คือ ไม่ตกไปข้างยินร้ายหรือข้างยินดี  มีความเพียร มีการระลึกได้ มีความรู้สึกตัว  มีการพิจารณา และอย่ายินดียินร้าย   ระลึกรู้กายอยู่เนืองๆ  ระลึกรู้เวทนา จิต ธรรม อยู่เนืองๆ  ฝึกอย่างนี้ในชีวิตประจำวัน แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 13:45:24 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 08:44:08 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 08:37:48

ความคิดเห็นที่ 2 จากส่วนหนึ่งในหนังสือ  "รู้ตัวทั่วพร้อม  ..การปฏิบัติธรรมที่ทำได้ในชีวิตประจำวัน"..โดยหลวงพ่อสุรศักดิ์ สำนักวัดมเหยงคณ์ อยุธยา หน้า 21  หมั่นระลึกรู้ กาย  เวทนา จิตและธรรม            ประการที่หนึ่ง  รู้กาย  มีอะไรบ้าง  กายที่จะต้องระลึกก็มีลมหายใจเข้าออก  อิริยาบถใหญ่ทั้ง 4  คือ  ระลึกรู้กายในขณะนั่ง  ขณะยืน ขณะเดิน  ขณะนอน  นั่งก็ให้รู้เข้ามาที่ท่าทางของกายที่นั่ง  ยืนก็ให้รู้เข้ามาที่ท่าทางของกายที่ยืน เดินก็รู้การก้าวไปแต่ละก้าว  นอนก็รู้ในท่าทางของกายที่นอน  นอกจากนี้ก็ให้รู้กายในอิริยาบถย่อยด้วย เช่น  การคู้  การเหยียด  การก้ม การเงย  การแลไปข้างหน้า  เหลียวไปข้างซ้าย   ข้างขวา  เดินหน้า  ถอยหลัง  ขยับตัวเคลื่อนไหวร่างกาย อิริยาบถย่อยให้พยายามระลึก  ให้พยายามรู้สึกตัว  ในชีวิตประจำวันของเราก็จะมีอย่างนี้  มีลมหายใจเข้าออก  มีอิริยาบถยืน  เดิน นั่ง นอน  มีการคู้เหยียด  เคลื่อนไหว  ให้พยายามระลึกรู้สึกตัวอยู่ในขณะที่กายกำลังปรากฎอย่างนั้น พยายามอยู่บ่อยๆเนืองๆ            ประการที่สอง รู้เวทนา   ระลึกรู้เวทนา   เวทนาก็คือ  การเสวยอารมณ์  สุขเวทนา คือ ความสบาย  ทุกขเวทนาคือ ความไม่สบาย  อุเบกขาเวทนา คือ เฉยๆ ไม่สุขไม่ทุกข์  ก็พยายามระลึกรู้ถึงความรู้สึก   เช่น  มันไม่สบายก็ระลึกรู้ถึงความไม่สบาย  แต่อย่าไปยินร้ายด้วยพยายามฝึกจิตรับรู้ แต่ไม่ยินร้าย  ไม่เกลียดชัง  ไม่ปฏิเสธ  ไม่กระวนกระวายด้วย  เวลามันเกิดสุขเวทนาสบายขึ้นมา  ไม่ว่าจะเป็นสบายกายสบายใจ  รับรู้แต่ไม่เข้าไปยินดี  รู้แล้ววางเฉย  เวลามันเกิดอุเบกขาเฉยๆก็ให้รู้  ไม่หลง  แล้วสังเกตพิจารณาความเฉยๆ          ประการที่สาม  รู้จิต   เพียรพยายามให้มีสติสัมปชัญญะ  รู้สึกที่จิตใจ  เวลาจิตมันคิดนึกให้รู้ทัน  เดี๋ยวมันคิดอีก  ก็รู้อีก  รู้ความคิดจิตมันจะแวบไปแวบมา  ซัดซ่ายไปในอารมณ์นั้น อารมณ์นี้  คอยติดตามรู้เท่าทันจิตอยู่เสมอ          ประการที่สี่  รู้ธรรม   เพียรมีสติสัมปชัญญะพิจารณาธรรมในธรรม เช่น  อาการในจิตให้ดูว่า ขณะนี้มันมีอาการ  มีความรู้สึกอย่างไรในจิต  มีราคะ  มีโทสะ  หรือมีโมหะ  บางทีมันก็มีความโกรธ  ขุ่นมัว  เศร้าหมอง  เร่าร้อน ฟุ้งซ่าน บางทีมันก็หงุดหงิด  บางทีมันก็ท้อถอย หรือสงสัย  ปฏิบัติไปเกิดความสงสัย จะใช่หรือไม่ใช่อย่างนั้นอย่างนี้  ปฏิบัติอย่างนี้จะถูกหรรือผิด  พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์เป็นอย่างไร   มีจริงหรือ   คิดสงสัยเรื่อยไป  ก็ให้ระลึกรู้ลักษณะสงสัยว่า คือ ธรรมชาติอย่างหนึ่ง เรีกว่า "ธรรม" ธรรมเป็นธรรมชาติ  พิจารณาธรรมก็คือพิจารณาธรรมชาติ  ความสงสัยก็เป็นธรรมชาติ  ความโกรธก็เป็นธรรมชาติ  ความรักก็เป็นธรรมชาติ เป็นสิ่งที่มีอยู่จริงๆ       ฉะนั้นก็สังเกตไปว่า  มันมีอาการปฏิกิริยาอย่างไร  เวลาเห็น มีสติระลึกรู้การเห็นแล้วรู้สึกอย่างไร  ชอบหรือไม่ชอบ หรือเฉยๆ      เวลาได้ยิน   สติระลึกรู้สภาพได้ยิน  แล้วสังเกตดูใจตัวเองว่ารู้สึกอย่างไร  ชอบหรือไม่ชอบ     เวลาได้กลิ่น ก็ระลึกรู้แล้วก็ดูใจ     เวลาลิ้มรสอาหาร ก็ระลึกรู้ลักษณะการรู้รสแล้วก็ดูใจ         ขณะสัมผัสทางกาย  ความรู้สึกเย็น ร้อน อ่อน แข็ง  หย่อน ตึง มากระทบกาย  รับรู้สังเกตดูแล้วก็ดูใจว่ารู้สึกอย่างไร       หมายถึงมีการกำหนดไปในทวารทั้ง 6 คือ  ตา หู จมูก ลิ้น  กาย ใจ ซึ่งเป็นอายตนะ   อายตนะคือสิ่งเชื่อมต่อ   อายตนะภายในก็คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ   อายตนะภายนอก คือ  รูป  เสียง  กลิ่น  รส  โผฏฐัพพะ  ธัมมารมณ์ (โผฏฐัพพะ คือ  เครื่องกระทบกาย  คือ เย็น ร้อน อ่อน แข็ง หย่อน ตึง  ส่วนธัมมารมณ์ คือ เครื่องกระทบใจ)          ให้มีสติพิจารณารู้เท่าทันไป นี้คือ ชีวิต  คือ ธรรมชาติจริงๆ  ไม่ใช่ชีวิตจริงโดยสมมติของเราว่า  เราชื่อนั้นชื่อนี้  เราทำงานตำแหน่งนั้นตำแหน่งนี้  เราเป็นพ่อ  เป็นแม่  เป็นลูก  อย่างนี้เป็นความจริงโดยสมมติ  แต่โดยเนื้อแท้แล้วไม่ใช่ความจริง   การปฏิบัติธรรมไม่ใช่ไปนึกคิดอย่างนั้น แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 08:44:30 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 08:40:09

ความคิดเห็นที่ 3 ***ใข้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ  เป็นการรวบรวมองค์ความรู้จากครูบาอาจารย์เป็นการสรุปรวบยอด***   อานาปานสติ ตอนที่ 1  "3 ไม่" ไม่บังคับ  ไม่หวัง  ไม่ยึด ขยายความ 1.ไม่บังคับ  = ไม่บังคับลมหายใจ     นี้คือปัญหาหนึ่งที่ผู้ปฏิบัติพบอุปสรรคข้อนี้มาก หากผู้ปฏิบัติได้รับยินพระอาจารย์หรือวิทยากรบอกให้กำหนดลมหายใจ ผู้ปฏิบัติใหม่แทบจะทุกคนจะเพ่งไปที่ลมอย่างหนักหน่วง(จะใช้คำพูดว่าอย่างไรดี?อีกประโยคคือ จดจ่อลมทำให้การหายใจไม่เป็นธรรมชาติ)   จนทำให้การหายใจของร่างกายไม่เป็นธรรมชาติ โดยหลักแล้ว  ร่างกายมีการหายใจเข้า-ออก เป็นปรกติเป็นอัตโนมัติของการหายใจอยู่แล้ว(ร่างกายต้องการอ๊อกซิเจนจากอากาศเท่าไหร่ ร่างกายจะหายใจเข้าออกตามอัตราที่ร่างกายต้องการ เช่น เมื่อเราวิ่ง  เราจะหายใจเพิ่มมากขึ้น เพราะอวัยวะส่วนต่างๆในร่างกายต้องการอ๊อกซิเจนในการสร้างพลังงานในระดับเซลล์ต่างๆ  ยามเราหลับ ร่างกายจะหายใจลดลงเพราะไม่ต้องใช้พลังงานมาก เป็นต้น) การเจริญอานาปานสติ เป็นการมีสติรู้ถึงการที่ร่างกายหายใจเข้าออกที่เป็นธรรมชาติอยู่นั้น ... จะมีเทคนิคอย่างไรก็ได้ แต่ต้องเข้าหลัก คือ "ให้การรับรู้ลมหายใจเข้าออกให้เป็นธรรมชาติที่สุด" อาการที่พบหากไม่ไปบังคับลม จะมีการรับรู้ลมอย่างแพ่วเบาไม่หนักเหมือนบังคับลม เมื่อมีการไปบังคับลม อาจจะทำให้เกิดอาการปวดหัว  ปวดตัว เนื่องจาก จิตไปบังคับ(จิตสามารถบังคับการหายใจได้ระดับหนึ่ง เช่น เรากลั้นลมหายใจไว้ได้ระยะหนึ่ง) การหายใจที่ไม่เป็นธรรมชาติ  ทำให้ร่างกายไม่ได้ลมตามที่ต้องการ มากหรือน้อยไป "การไม่บังคับลมหายใจนี้  มีผลการปฏิบัติให้ทราบได้อีกประการ คือ เมื่อนั่งอานาปานสติจะเกิดสุขเวทนาทางกาย  จะนั่งไม่เมื่อยขบ ร่างกายเบาสบาย นั่งได้เป็นชั่วโมงๆ"   1.1 หากยังทำตามข้อที่ 1 ยังไม่ได้ ก็ลองนั่งแล้วสังเกตบริเวณไหล่ของเราที่กระเพื่อมขึ้นลง (เมื่อไหล่ยกขึ้นสูงนั้นคือการหายใจเข้า  นั่งสังเกตเมื่อไหล่ยกให้รีบกลับมาสังเกตลมหายใจเข้าจะได้ทราบว่าการไม่บังคับลมเป็นอย่างไร) เมื่อหายใจออกไหล่จะตกลงจากการหายใจเข้า พอรับรู้แล้วก็ใช้สติกลับมาดูที่ลมหายใจออกดูว่าการลมหายใจออกที่ไม่บังคับเป็นอย่างไร) 2.ไม่หวัง=ไม่คาดหวังผลการปฏิบัติ  ,ไม่ยินดียินร้ายผลการปฏิบัติ แม้จะได้ผลดีหรือไม่ดี ทำกรรมฐานทุกชนิด(ไม่เฉพาะอานาปานสติ)  ให้ทำแบบสบายๆ   ไม่คาดหวัง ไม่ซีเรียส         2.1.ทำ "เหตุ"ให้ดีที่สุด เช่น    พระพุทธองค์ตรัสให้มีสติกับลมหายใจเข้า-ออก   หายใจเข้ายาวก็รู้ชัดลมหายใจเข้ายาว  หายใจเข้าสั้นก็รู้ชัดว่าลมหายใจเข้าสั้น เราก็ปฏิบัติตามพระองค์ โดยไม่ต้องใจร้อนว่าเมื่อไหร่จะเข้าฌานเสียที หรือ จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป              "สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือสิ่งที่ทำอยู่ขณะนั้นๆ" เมื่อทำเหตุถูกต้อง  ผลที่ถูกต้องย่อมเกิดขึ้นแน่นอน   ผลการปฏิบัติืที่ดีไม่ได้เกิดจากความคาดหวังหรือคิดอะไรฟุ้งซ่านไปล่วงหน้า แต่เกิดจากการทำเหตุที่ถูกต้อง(ย้ำอีกที)       2.2.ไม่คาดหวัง(บางคนที่มีนิสัยคาดหวังสูงๆ หรือวิตกกังวลเกี่ยวกับผลการปฏิบัติ อาจจะต้องตั้งเป้าหมายไว้ต่ำๆ เช่น วันนี้นั่งได้ดีแค่ 1 นาที ก็พอ ที่เหลือคือการฝึกฝนว่าจิตหนีไปคิดแล้วจะมีอุบายอย่างไรในการนำจิตมามีสติกับลมหายใจให้มากขึ้น) ไม่ยินดียินร้ายผลการปฏิบัติ ถ้าทำได้ดีติดต่อกัน ก็ไม่ไปตั้งความหวังว่าครั้งต่อไปจะดีเหมือนกัน  ทำได้ดีก็รับรู้ไว้ว่าทำได้ดี  หากทำได้ไม่ดีก็รับรู้ว่าทำได้ไม่ดี (ไม่นำหลักการทำงานที่ใช้ในการทำงานทั่วๆไปที่ต้องมีการเร่งรัด หรือ ทะยานให้เข้าสู่เป้าหมายให้เร็วที่สุด   การปฏิบัติธรรมเป็นการปฏิบัติเพื่อละกิเลส  ไม่ใช่ตามใจกิเลส ) 3. ไม่ยึด= "ไม่ยึดเป็นเจ้าของลมหายใจ"  ...ผู้ปฏิบัติเป็นเพียงนักสังเกตการณ์เฝ้าดูลมหายใจ เหมือนเรากำลังดูสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่กำลังปรากฎเฉพาะหน้า  ลมหายใจเข้า-ออกที่เกิดขึ้นแล้ว  ดับไป    ....               "ดูอาการลมเข้า-ออกเฉยๆไม่ยึดเป็นเจ้าของ" ---------------------------------------------- เพิ่มเติม 4.กำหนดสติที่ลมหายใจเข้าออกได้ 2 ลักษณะ แล้วแต่คนถนัด  4.1 บางคนถนัดกำหนดรู้ลมหายใจเข้า-ออกที่ปลายจมูก เมื่อลมหายใจแผ่วเบามากๆ จนจับไม่ได้ที่ปลายจมูก  ให้ระลึกรู้ลมหายใจใน 4.2   (ซึ่งในขณะที่ลมหายใจแผ่วเบามากๆ   จิตจะมีสุขเวทนาเกิดขึ้นก็สลับรู้กับลมหายใจเข้า-ออก จะมีการอธิบายในขั้นตอนต่อๆไป) หรือผู้ที่มีปัญหาเรื่องการหายใจทางจมูก เป็นโรคภูมิแพ้คัดจมูกตลอดเวลา ไม่สามารถตั้งสติตามรู้ลมหายใจที่ปลายจมูกได้ก็แนะนำข้อ 4.2  4.2 กำหนดตามรู้ลมหายใจเข้าตั้งแต่จมูกถึงท้อง  และ หายใจออกตั้งแต่ท้องถึงจมูก (บางท่านถนัดบริกรรมก็แล้วแต่ความถนัด เช่น บริกรรมพุทธ-โธ หรือ อื่นๆ  เมื่อจิตเข้าสู่สมาธิที่ลึกขึ้น คำบริกรรมจะหายไปเอง) 5.เมื่อเกิดอาการต่างๆในจิต เช่น รู้สึกมีโทสะ หรือ มีสุข   เกิดความคิดปรุงแต่งต่างๆ หรือมีสมาธิมากๆเกิดนิมิต เกิดสิ่งใดอย่างไรก็แล้วแต่ ให้รู้สึกตัวว่าขณะนั้นเกำลังคิด หรือกำลังโกรธ  กำลังเกิดนิมิต  แล้วกลับเข้ามามีสติกับการหายใจเข้าออกต่อไป 6.หากเป็นไปได้ควรเจริญอานาปานสติทุกวัน ในเวลาเท่าที่โอกาสอำนวย(จะ 1 นาทีก็ได้ ยิ่งมากยิ่งดี) เพื่อสร้างความชำนาญในการปฏิบัติอานาปานสติ         ***เป็นการแนะนำเล็กน้อยเพียงเท่านี้นะครับ  หากมีอะไรเพิ่มเติมจะเพิ่มในครั้งต่อๆไป และจะมีการลงข้อมูลนี้ในทุกๆครั้งของกระทู้ปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน***                  **ตัวท่านเท่านั้นที่จะ "สร้างความเพียร" เพื่อการปฏิบัติพ้นจากความทุกข์   แม้หนทางจะยาวไกลเพียงใด  "ความเพียร" ก้าวแรกสำคัญเสมอและ ก้าวต่อไปเป็น"ความเพียร"ที่ตัวท่านเองก็ต้องทำด้วยตนเอง*** -----------------------------------------------  หากผู้สนใจต้องการอ่านอานาปานสติสูตร เชิญอ่านที่  (ขั้นตอนปฏิบัติอยู่ใน ข้อ 288 เป็นต้นไป) http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=14&A=3924&Z=4181 ส่วนในกระทู้ที่ลงพระสูตร นำมาจาก อานาปานนัสสติสูตร พระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ 14 หน้า 187 ข้อ 148 ในกระทู้จะทยอยลงในขั้นตอนต่างๆในการฝึก  เมื่อถึงเวลาที่  "เหมาะสม"   การปฏิบัติในกระทู้ตอนนี้  ปฏิบัติ  "3 ไม่" และกำหนดรู้ลมหายใจเข้า-ออก (โดยยังไม่ถึงการอธิบายกำหนดรู้ว่าหายใจสั้นหรือยาว) ไปก่อน   เพื่อฝึกฝนเจริญสติให้ได้ระดับหนึ่ง   แต่หากผู้ใดทำได้แล้วก็เชิญปฏิบัติตามในพระสูตรต่อไปเลยครับ (อานาปานสติ ขั้นที่ 1-2  ในพระสูตรจะกำหนดลมหายใจเข้า-ออกยาว หรือสั้น ซึ่งจะมีอธิบายในกระทู้ในตอนต่อๆไปครับ มีทั้งหมด 16 ขั้นตอน บางตอนจะมีข้อมูลของพระสารีบุตรเข้ามาเสริมบ้างบางส่วนครับ) แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 09:25:40 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 09:19:19 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 08:41:58 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 08:41:28

ความคิดเห็นที่ 4 ขยายความ เลขยกกำลังใน พระสูตร คห 3 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 08:43:00

ความคิดเห็นที่ 5 สาธุ ขอบคุณ-อนุโมทนาด้วยนะคะ :'D จากคุณ : nui (อรื) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 10:04:21

ความคิดเห็นที่ 6 อนุโมทนาสาธุ บ่อยครั้งที่เรามักกำหนดลมหายใจให้ลากยาวและลึก เพราะรู้สึกว่าเกิดสมาธิดี ต่อไปจะระมัดระวังไม่ไปฝืนมัน จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 10:22:10

ความคิดเห็นที่ 7 อนุโมทนา สาธุ ขอนำไปเผยแพร่ต่อใน Facebook ได้หรือไม่คะ เพื่อให้คนอื่นๆ นำไปปฏิบัติด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ จากคุณ : Meyuree เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 10:32:19

ความคิดเห็นที่ 8 อนุโมทนา สาธุ ไม่ทำเป็นหนังสือแจกหรือคะ จากคุณ : notenook เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 10:51:16

ความคิดเห็นที่ 9 เรียนคุณ Mayuree คห 7 นำไปเผยแพร่ต่อได้ครับ   อนุโมทนาบุญด้วยครับ     และ ร่วมอนุโมทนากับครูบาอาจารย์ที่นำธรรมะขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามาเผยแพร่และเพื่อนๆที่ส่งข้อมูลให้ด้วยนะครับ (คือ เมื่อปีที่แล้ว ผมได้ตั้งกระทู้ขอข้อมูลการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวันของครูบาอาจารย์สายต่างๆ ทุกสำนักที่สอนถูกหลักพระพุทธศาสนา  จากเพื่อนๆในห้องศาสนาพันธุ์ทิพย์ และสมาชิกในเว็บไซค์ธรรมะอื่นๆ รวมทั้งมีผู้ส่งอีเมลล์มาให้ผม    ) เรียนคุณ Notebook  คห 8  ถ้ารวบรวมได้ระยะหนึ่ง แล้วจะทำเป็น CD แจกเป็นธรรมทานนะครับ ( คงจะรวมไว้กับเรื่องโพธิปักขิยธรรมที่ปรากฎในพระไตรปิฎก ในแผ่นเดียวกัน)   แต่หากผู้ใดจะนำข้อมูลไปเผยแพร่ก็ทำได้เลยครับ     แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 13:55:50 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 13:50:33 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 13:49:59 แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 55 13:44:40 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 13:43:44

ความคิดเห็นที่ 10 อนุโมทนาสาธุ กับคุณ ต่อ MCU ที่นำธรรมดีๆมาเผยแพร่น่ะครับ สำหรับท่านที่สนใจ ธรรมบรรยาย หรือหนังสือ  ที่เป็นธรรมนิพนธ์ของหลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรํสี ผมมี Mp3 เรื่อง หลักธรรมจากพระไตรปิฏก  การฝึกวิปัสสนากัมมัฏฐาน และหนังสือ บนวิถีแห่งธรรม ผมฟังเอ็มพี๓ ชุดนี้จบหลายรอบ และรวมทั้งอ่านหนังสือแล้ว  จึงได้จัดพิมพ์ทั้งเอ็มพี ๓ และหนังสือเพื่อแจกเป็นธรรมทาน ท่านใดที่สนใจ  ขอไปได้ที่หลังไมค์ลอกอิน ยามประจำวัน ยินดี จัดส่งให้ฟรีครับ จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 15:55:43

ความคิดเห็นที่ 11 อนุโมทนาคุณยามประจำวัน คห 10 ครับ (เดี๋ยวจะส่งหลังไมค์ไปขอรับครับ  และหากมีสาระเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน ผมจะเก็บข้อมูลไว้ด้วย เพื่อให้การแจกหนังสือและซีดี มีประโยชน์ยิ่งๆขึ้นไป) จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 55 07:52:05

ความคิดเห็นที่ 12 อนุโมทนา สาธุค่ะ ขอบคุณ คุณต่อค่ะ จากคุณ : เสาริมทะเล เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 19:41:11