จำเป็น ต้องปฏิบัติตามท่านร่อซูล
บรรดาซอฮาบะฮฺ (สหายของท่านนบีมุฮัมมัด)ได้นำเอากฎเกณฑ์ (ฮุกมฺ) เกี่ยวกับประเด็นต่างๆในชีวิตของพวกเขามาจากอัลกุรอาน ซึ่งพวกเขาได้เรียนรู้ (วิธีการนี้) จากท่านร่อซูล (ซล.) อย่างไรก็ตาม ในหลายๆตัวอย่าง อายะฮฺ (โองการ) ของอัลกุรอานได้กล่าวถึงหัวข้อหนึ่งๆในแบบทั่วไป โดยปราศจากเงื่อนไขพิเศษใดๆ ในบางครั้งอายะฮฺอัลกุรอานจะให้กฎที่ครอบคลุมกว้างๆ โดยปราศจากเงื่อนไขหรือขอบเขตใดๆ ซึ่งจะต้องมีสิ่งจำเป็นอื่นๆเข้ามาเกี่ยวข้อง เช่น เวลา สถานที่ เป็นต้น
ตัวอย่างสิ่งที่ถูกกำหนดในรูปแบบทั่วไปในอัลกุรอาน นั่นคือ การละหมาด อัลกุรอานไม่ได้กล่าวไว้เกี่ยวกับจำนวนร่อกาอัต (หน่วยของการละหมาด) อิริยาบทในละหมาด หรือเวลาละหมาด ตัวอย่างที่คล้ายๆกันก็คือ อัลกุรอานไม่ได้ระบุจำนวนเงินขั้นต่ำที่มีความจำเป็นต้องจ่ายซะกาต หรือเงื่อนไขการจ่าย
อิบาดะฮฺ (การเคารพภักดิ)หลาย ๆ อย่างไม่สามารถปฏิบัติได้ ถ้าไม่มีคำอธิบายที่เกี่ยวข้องกับกฎเกณฑ์ หลักในการปฏิบัติ (รุก่น) และสิ่งที่ทำให้โมฆะต่างๆ ดังนั้น เป็นสิ่ง จำเป็น ที่ต้องกลับไปหาท่านร่อซูล (ซล.)เพื่อขอความรู้ต่อกฎเกณฑ์ต่างๆในแบบที่จะ สร้างความชัดเจนและความลึกซึ้ง
ในหลายครั้ง บรรดาซอฮาบะฮฺต้องเผชิญหน้ากับเหตุการณ์ที่ ไม่สามารถหาข้อชี้ขาดได้จากอัลกุรอานและมีความจำเป็นต้องกลับไปหาท่านร่อซูล(ซล.)เพื่อรับทราบกฎเกณฑ์ในประเด็นนั้นๆ ซึ่งตัวของท่านร่อซูล (ซล.)เองนั้นถูกอัลลอฮฺ (ซบ.)บัญชามาเป็นผู้ให้ความรู้แก่มนุษยชาติ ท่านร่อซูล(ซล.)จึงเป็นผู้ที่มีความรู้มากที่สุดในหมู่มนุษย์ในเรื่องที่อัลลอฮฺประสงค์จากเรา
อัลลอฮฺ (ซบ.) ได้บอกเราเกี่ยวกับภารกิจของท่านร่อซูล (ซล.) ที่มีต่ออัลกุรอาน ดังที่อัลลอฮฺได้ตรัสว่าด้วยหลักฐานทั้งหลายที่ชัดแจ้ง และคัมภีร์ต่างๆ ที่ศักดิ์สิทธิ์ และเราได้ให้อัลกุรอานแก่เจ้าเพื่อเจ้าจะได้ชี้แจง(ให้กระจ่าง)แก่มนุษย์ซึ่งสิ่งที่ได้ถูกประทานมาแก่พวกเขา และเพื่อพวกเขาจะได้ไตร่ตรอง (อัลกุรอาน 16:44)
และพระองค์ได้ทำให้พวกเราเข้าใจชัดเจนเกี่ยวกับภารกิจของท่านร่อซูล (ซล.) นั่นคือการทำให้ความจริงนั้นกระจ่างชัดเมื่อเกิดกรณีพิพาทกันระหว่างผู้คน และเรามิได้ให้คัมภีร์นี้ลงมาแก่เจ้า เพื่ออื่นใด เว้นแต่เพื่อให้เจ้าชี้แจงให้แจ่มแจ้งแก่พวกเขาในสิ่งที่พวกเขาขัดแย้งกัน และเพื่อเป็นการชี้แนวทางและเป็นความเมตตาแก่หมู่ชนผู้ศรัทธา (อัลกุรอาน 16:64)
พวกเราจึงถูกกำหนดให้ต้องทำตามการตัดสินชี้ขาดของท่านเราะซูลที่มีต่อกรณีขัดแย้งต่างๆ มิใช่เช่นนั้นดอก ข้าขอสาบานด้วยพระเจ้าของเจ้าว่า เขาเหล่านั้นจะยังไม่ศรัทธาจนกว่าพวกเขาจะให้เจ้าตัดสินในสิ่งที่ขัดแย้งกันระหว่างพวกเขาแล้วพวกเขาไม่พบความ คับใจใด ๆ ในจิตใจของพวกเขาจากสิ่งที่เจ้าได้ตัดสินใจ และพวกเขายอมจำนนด้วยดี (อัลกุรอาน 4 : 65)
อัลลอฮฺได้กล่าวไว้อีกว่า ร่อซูล (ซล.)ได้รับ อัลกุรอานและวิทยปัญญา เพื่อสอนผู้คนถึงข้อสั่งใช้ต่างๆในศาสนาของพวกเขา แน่นอนยิ่ง อัลลอฮฺนั้นทรงมีพระคุณแก่ผู้ศรัทธาทั้งหลาย โดยที่พระองค์ได้ทรงส่งร่อซูลคนหนึ่งจากพวกเขาเองมาในหมู่พวกเขาโดยที่เขาจะได้อ่านบรรดาโองการของพระองค์ให้พวกเขาฟัง และจะทำให้พวกเขาสะอาดและจะสอนคัมภีร์และวิทยปัญญา และแท้จริงเมื่อก่อนนั้นพวกเขาเคยอยู่ในความหลงผิดอันชัดแจ้ง(อัลกุรอาน 3 : 164)
กรณีอายะฮฺหลังสุดนี้ ปราชญ์ส่วนใหญ่และผู้ทรงความรู้ทั้งหลายได้กล่าวว่า วิทยปัญญา ในอายะฮฺนี้หมายความรวมถึงสิ่งที่นอกเหนือไปจากอัลกุรอาน คือความรู้ที่อัลลอฮฺ (ซบ.)มอบให้แก่ท่านร่อซูล(ซล.) ได้แก่ความรู้ในประเด็นต่างๆและข้อสั่งใช้สั่งห้ามทั้งหลายที่มนุษย์คนอื่นๆไม่สามารถเข้าถึงได้
อีหม่ามอัช ชาฟิอีกล่าวว่า (จากอายะฮฺนี้) อัลลอฮฺได้กล่าวถึง คัมภีร์ ก็คืออัลกุรอาน และกล่าวถึง วิทยปัญญา และข้าพเจ้าได้เรียนรู้จากผู้ทรงความรู้ทั้งหลายถึง วิทยปัญญา ตรงนี้ก็คือ อัซ ซุนนะฮฺ ของท่านร่อซูล นับเป็นความเมตตาของอัลลอฮฺที่พระองค์ได้ส่งวิธีการปฏิบัติสิ่งที่อยู่ในอัลกุรอานให้แก่พวกเรา(ในอัซซุนนะฮฺ)
อัลลอฮฺ (ซบ.)ไม่ได้กล่าวถึงเพียงอัลกุรอานเท่านั้น แต่ยังได้รวมถึงอัซซุนนะฮฺพร้อมกับอัลกุรอานด้วย ซึ่งเป็นการชี้ให้เห็นถึงความสำคัญและชี้ถึงภาระหน้าที่เหนือพวกเราในการดำเนินตามมัน เนื่องจากเพราะเราตามอัลกุรอานนั่นเอง
อีหม่ามชาฟิอีกล่าวต่อไปถึง คำว่า และ (ระหว่างคำว่า คัมภีร์ และคำว่า วิทยปัญญา ในอายะฮฺข้างต้น) เป็นคำเชื่อมในภาษาอาหรับ ซึ่งจำเป็นที่สองส่วนที่เชื่อมกันนี้ต้องมีความแตกต่างกัน นอกจากนี้ยังไม่ถูกต้องที่จะให้ วิทยปัญญา เป็นสิ่งอื่นที่มิใช่ซุนนะฮฺ เพราะว่าการที่อัลลอฮฺให้ความโปรดปรานกับเราด้วยกับการประทานความรู้(อิสลาม)ให้แก่เรา อัลลอฮฺก็ย่อมไม่ให้สิ่งใดเว้นแต่เป็นความจริงและเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
ดังนั้น จำเป็นที่ วิทยปัญญา นี้จะต้องได้รับการตามเช่นเดียวกับการที่ต้องตามอัลกุรอาน และอัลลอฮฺ (ซบ.)ไม่เคยใช้ให้ตามสิ่งอื่นใดนอกเสียจากพระองค์และร่อซูลของพระองค์(ดูใจความจากอายะฮฺอื่นๆ) ด้วยเหตุนี้จึงสามารถกำหนดได้เลยว่า วิทยปัญญา นี้ก็คือสิ่งที่มาจากร่อซูลในรูปแบบของกฏเกณฑ์และวจนะต่างๆที่เกี่ยวกับบทบัญญัติอิสลามนั่นเอง
เพื่อความกระจ่างเกี่ยวกับแนวคิดในเรื่องซุนนะฮฺและหน้าที่ของพวกเราที่ต้องตามมัน อัลลอฮฺ (ซบ.) ตรัสว่า เขาจะใช้พวกเขาให้กระทำในสิ่งที่ชอบและห้ามพวกเขามืให้กระทำในสิ่งที่ไม่ชอบและจะอนุมัติให้แก่พวกเขาซึ่งสิ่งดี ๆ ทั้งหลาย และจะให้เป็นที่ต้องห้ามแก่พวกเขา ซึ่งสิ่งที่เลวทั้งหลาย และจะปลดเปลื้องออกจากพวกเขา ซึ่งภาระหนักของพวกเขาและห่วงคอที่ปรากฏอยู่บนพวกเขา (อัลกุรอาน 7 : 157) ในอายะฮฺนี้เป็นการกล่าวถึงโดยทั่วไป ดังนั้นจึงได้รวมเอากฎทั้งในอัลกุรอานและในอัซซุนนะฮฺ
คำสั่งใช้ที่หนักแน่นที่ให้พวกเราปฏิบัติตามอัซซุนนะฮฺพบได้ในอายะฮฺต่อไปนี้ และอันใดที่ร่อซูลได้นำมายังพวกเจ้าก็จงยึดไว้ และอันใดที่ท่านได้ห้ามพวกเจ้าก็จงละเว้นเสีย (อัลกุรอาน 59 :7) อัลลอฮฺ(ซบ.) ทรงให้การเชื่อฟังพระองค์ สอดคล้องกันกับ การเชื่อฟังร่อซูล (ซล.)และพวกเจ้าจงเชื่อฟังอัลลอฮ์และร่อซูลของพระองค์ เพื่อว่าพวกเจ้าจะได้รับความเมตตา (อัลกุรอาน 3 : 132) อัลลอฮฺ (ซบ.) เรียกร้องเราให้ตอบรับคำสั่งต่างๆของท่านร่อซูล บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย ! จงตอบรับอัลลอฮฺ และร่อซูลเถิด เมื่อเขาได้เชิญชวนพวกเจ้าสู่สิ่งที่ทำให้พวกเจ้ามีชีวิตชีวาขึ้น (อัลกุรอาน 8:24)
อัลลอฮฺได้ทำให้การเชื่อฟังร่อซูลเป็นหนึ่งในการเชื่อฟังพระองค์ และการตามร่อซูลเป็นการชี้ให้เห็นถึงความรักที่มีต่ออัลลอฮฺ ผู้ใดเชื่อฟังร่อซูล แน่นอนเขาก็เชื่อฟังอัลลอฮฺแล้ว และผู้ใดผินหลังให้ เราก็หาได้ส่งเจ้าไปในฐานะเป็นผุ้ควบคุมพวกเขาไม่ (อัลกุรอาน 4: 80ْ) จงกล่าวเถิด(มุฮัมมัด) ว่า หากพวกท่านรักอัลลอฮฺก็จงปฏิบัติตามฉัน อัลลอฮ์ก็จะทรงรักพวกท่าน และจะทรงอภัยให้แก่พวกท่านซึ่งโทษทั้งหลายของพวกท่าน และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงอภัยโทษ ผู้ทรงเมตตาเสมอ (อัลกุรอาน 3 : 31)และพระองค์ยังเตือนถึงการละทิ้งแนวทางของร่อซูล (ซล.)
ดังนี้ดังนั้นบรรดาผู้ที่ฝ่าฝืนคำสั่งของเขา (มุฮัมมัด) จงระวังตัวเถิดว่า เคราะห์กรรมจะเกิดขึ้นแก่พวกเขา หรือว่าการลงโทษอันเจ็บปวดจะเกิดขึ้นแก่พวกเขาเช่นกัน (อัลกุรอาน 24: 63) ไม่เพียงเท่านั้น พระองค์ยังทรงกล่าวว่าการดื้อดึงต่อร่อซูล (ซล.) นั้นเป็นการปฏิเสธ(กุฟรฺ) จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) ว่า พวกท่านจงเชื่อฟังอัลลอฮ์และร่อซูลเถิด แต่ถ้าพวกเขาผินหลังให้ แท้จริงอัลลอฮ์นั้นไม่ทรงชอบผู้ปฏิเสธศรัทธาทั้งหลาย (อัลกุรอาน 3 : 32)
อัลลอฮฺ ไม่ยอมรับผู้ศรัทธาผู้หนึ่งผู้ใด ซึ่งไม่เชื่อฟังร่อซูล (ซล.) ไม่บังควรแก่ผู้ศรัทธาชายและผู้ศรัทธาหญิง เมื่ออัลลอฮฺและร่อซูลของพระองค์ได้กำหนดกิจการใดแล้ว สำหรับพวกเขาไม่มีทางเลือกในเรื่องของพวกเขา และผู้ใดไม่เชื่อฟังอัลลอฮฺและร่อซูลของพระองค์แล้วแน่นอนเขาได้หลงผิดอย่างชัดแจ้ง (อัลกุรอาน 33 : 36)
เมื่อเกิดการขัดแย้งขึ้น แล้วไม่กระทำตามแบบอย่างร่อซูล นั้นถือว่าเป็นสัญญาณแห่งการหน้าไหว้หลังหลอก(มุนาฟิก) อัลลอฮฺ (ซบ.) กล่าวว่า และพวกเขากล่าวกันว่าเราศรัทธาต่ออัลลอฮ์และอัลร่อซูล และเราเชื่อฟังปฏิบัติตามแล้วส่วนหนึ่งจากพวกเขาก็หันหลังกลับไปหลังจากนั้นและพวกเหล่านั้นมิใช่ผู้ศรัทธาอย่างแท้จริง
และเมื่อพวกเขาถูกเรียกร้องไปสู่อัลลอฮ์และร่อซูลของพระองค์ เพื่อให้ตัดสินระหว่างพวกเขา เมื่อนั้นฝ่ายหนึ่งจากพวกเขาพากันผินหลังให้ และหากว่าความจริงอยู่ข้างพวกเขาแล้ว พวกเขาจะรีบมาหาเขา (มุฮัมมัด) อย่างนอบน้อม ในหัวใจของพวกเขามีโรคกระนั้นหรือ หรือว่าพวกเขาสงสัย หรือว่าพวกเขากลัวว่าอัลลอฮ์และร่อซูลของพระองค์จะลำเอียงออกจากพวกเขา หามิได้ พวกเขาเหล่านี้เป็นผู้อธรรมต่างหาก
แท้จริงคำกล่าวของบรรดาผู้ศรัทธา เมื่อพวกเขาถูกเรียกร้องไปสู่อัลลอฮ์และร่อซูลของพระองค์เพื่อให้ตัดสินระหว่างพวกเขา พวกเขาจะกล่าวว่า เราได้ยินแล้ว และเราเชื่อฟังปฏิบัติตาม และชนเหล่านี้พวกเขาเป็นผู้ประสบความสำเร็จโลกหน้า (อัลกุรอาน 24 : 47-51)
..
ชัยคฺ ดร. มุสฏอฟา อัซ ซิบาอียฺ เขียน
บินติ อิสลาม แปลและเรียบเรียง
[[อิสลาม]] อัลกุรอานอย่างเดียวไม่พอหรือ
