ความคิดเห็นที่ 1 อยุธยากับพระพุทธศาสนา แม้ว่ากรุงศรีอยุธยาจะเป็นแดนแห่งการศึก แก่งแย่งชิงดีทั้งภายในภายนอกก็ตาม พระพุทธศาสนาก็ยังคงเป็นที่พึ่งทางกายทางใจของคนทั้งหลายไม่คลอนแคลน พระมหากษัตริย์ผู้ทรงความเฉียบขาดในด้านการเมืองการปกครองล้วนมีศรัทธาแน่นแฟ้นในบวรพระพุทธศาสนาทรงเป็นอัครศาสนูปถัมภก และทรงบำเพ็ญกรณียกิจทางศาสนามิได้ขาด และในฐานะที่ศูนย์กาลงของวัฒนธรรมและความมั่นคงของราชอาณาจักรอยู่ที่วัด ถาวรวัตถุและอนุสาวรีย์แห่งชัยชนะทั้งทางโลกและทางธรรมได้ผสมผสานเป็นเกลียวเดียวกัน เป็นปรากฏการร์อันพึ่งถึงเป็นอนุสติ ณ ที่วัดนั่นเอง พระเจ้าอู่ทองทรงโปรดฯให้สร้างสถาปนาวัดใหญ่ชัยมงคล (เดิมวัดเจ้าแก้วไท) และวัดพุทไธศวรรย์ เป็นวัดหลวงในอภิขิตสมัยที่ทรงสถาปนากรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงโปรดฯให้สร้างพระเจดีย์ใหญ่ชัยมงคลสวมพระเจดีย์เจ้าแก้วไท เพื่อนเป็นอนุสรณ์แห่งชัยชนะและอิสระภาพ พระเจ้าปราสาททองผู้มีฉายาว่าโหดเหี้ยมพระองค์หนึ่งในการปราบดาภิเษก ทรงกอปรด้วยรสนิยมทางสถาปัตยกรรมและศิลปะ โปรดฯให้สร้างวัดที่งดงามที่สุดวัดหนึ่งคือวัดชัยวัฒนาราม พระเพทราชาโปรดฯให้สร้างวัดบรมพุทธาราม ณ บริเวณที่เคยเป็นที่นิเวศเดิมของพระองค์ท่าน ฝ่ายประชาราษฏรก็เจริญรอยตามกุศโลบายในพระบรมกษัตราธิราช จนมีคำพังเพยว่า สร้างวัดเป็นปกติธรรมดา เหมือนสร้างศาลาให้ลูกหลานวิ่งเล่น อยุธยาจึงเป็นเมืองที่มีวัดมากมายล้วยแล้วแต่ประดับด้วยเงิอนทองของมีค่า ที่เหลือใช้ก็ยังฝังไว้ใต้องค์พระ ตามกำแพงและองพระเจดีย์ คนไทยสมัยกรุงศรีอยุธยาฝากสมบัติไว้กับพระศาสนาด้วยประการฉะนี้ แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 04:04:21 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 04:03:18 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 04:02:32 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 04:01:50

ความคิดเห็นที่ 2 พระพุทธศาสนาถูกถ้าทาย นับตั้งแต่สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงปราบศึกพม่าราบคาบ อาณาจักรแห่งกรุงศรีอยุธยาก็เริ่มมีความปรกติสุขและมีเสถียรภาพทางการเมืองการปกครองอย่างที่ไม่เคยมีมาช้านานฉะนั้น เมื่อสมเด็จพระเอกาทศรถ ทรงครองราชย์สืบต่อมา ก็ทรงดำเนินรัฐประศาสโนบายติดต่อกับต่างประเทศ ทั้งในภาคพื้นเอเซีย และยุโรป อาทิ ญี่ปุ่น แขก ปอร์ตุเกส ฝรั่งเศส ฮอลันดา อังกฤษ ทั้งนี้ทั้งนั้นมีความเฟื่องฟูถึงขีดสุดในรัชกาลสมเด็จพระนารายณ์มหาราช คณะทูตานุทูตที่มาเจริญสัมพันธไมตรี จะเป็นจากปอร์ตุเกสก็ดี หรือจากฝรั่งเศสก็ดี ย่อมประกอบด้วยคณะบาทหลวงผู้เข้ามาทำหน้าที่สอนคริสตศาสนา การครั้งนี้ทางสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราก็มิได้ทรงขัดขวาง เพราะทรงคำนึงถึงความจำเป็นสำหรับคริสตศาสนิกชนที่มาพำนักค้าขายและปฏิบัติราชการอยู่หรือถ้าจะมีส่วนเผยแพร่ให้คนไทยบ้าง ก็ทรงเปิดโอกาสให้เป็นไปตามอัธยาศัย เมื่อท่านราชทูตเดอโชมองต์มาเยือนเมืองสยาม เขาก็ยอมรับว่าสมเด็จพระนารายณ์ " ทรงตั้งพระทัยดีต่อศาสนาคริสตเตียน ทรงสร้างวัดพระราชทานให้ จนถึงที่สุดเมื่อสังฆราช (เดอเมเทลโลโปลิส) กราบทูลของอย่างไรก็พระราชทานให้ทุกอย่าง" (เดอ โชมองต์, 2511:48) แต่เนื่องจากคณะบาทหลวงถึงว่าการเปลี่ยนศาสนาของผู้อื่นเป็นวัตถุประสงค์สำคัญ จึงพยายามเผยแพร่คริสตศาสนาในลักษระที่เป็นคู่แข่งของพระพุทธศาสนามากกว่าการใช้วิธีอยู่ร่วมกันฉันท์มิตร (ภาพเหตุการณ์สมเด็จพระนารายณ์มหาราชทรงเสด็จทอดพระเนตรสุริยุปราคา ณ พระที่นั่งเย็น ทะเลชุบศร เมืองลพบุรี เมื่อวันที่ ๓๐ เมษายน พ.ศ. ๒๒๓๑ ) แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 04:16:33 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 04:15:47

ความคิดเห็นที่ 3 นโยบายการเผยแพร่ศาสนา การเผยแพร่คริสตศาสนาของคณะบาทหลวงเท่าที่ค้นได้จากบันทึกในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช มีนโยบายหลักคือการเลียนแบบและดูดกลืน ส่วนการดูหมิ่นหรือแกล้งมีประปรายเล็กน้อย สำหรับการเลียนแบบดูดกลืนนั้น เป็นวิธีการที่บาทหลวงชาวฝรั่งเศสรูปหนึ่งใช้ และได้ผลสำเร็จมาแล้วที่ แซงต์โธเม่ ประเทศอินเดีย ซึ่งบางหลวงตาชาร์ดอ้างถึง มีข้อความว่า "บาทหลวงแต่งเป็นพราหมณ์ ใช้ชีวิตแบบพราหมณ์แต่สอนคริสตธรรมได้ผลสำเร็จ ชักนำคนให้เข้ารีตได้ถึงหกหมื่นคน" (ตาชาร์ด เล่ม 1,2517:85) คณะบาทหลวงจึงมีนโยบายใช้วิธีการนี้ในประเทศสยามด้วย โดยให้บาทหลงคนหนึ่งเข้าถือบวชคลุกคลีอยู่กับพระสงฆ์ในพุทธศาสนา ในการถือบวชนี้ให้นุ่งห่มจีวรทำตนเคร่งครัดสันโดษแบบพรุภิกษุ ให้ไปมาหาสู่ประจำและที่สำคัญคือให้ชักจูงพระภิกษุนั้นแหละให้เปลี่ยนศาสนาก่อนคนอื่นก็ต่าจะคล้อยตามได้ง่าย ทั้งนี้บาทหลวงตาชาร์ดได้อธิบายไว้ดังนี้ "ยังจะต้องมีบาทหลวงคณะยูเซอิตอีกสักคณะหนึ่งมาดำเนินการใช้ชีวิตเท่าที่สามารถทำได้อย่างเคร่งครัด และถือวิเวกตามแบบอย่างพระภิกษุสงฆ์ ซึ่งมีอิทธิพลเหนือชาวบ้านเป็นอันมาก ให้ห่มดองแบบภิกษุ ไปมาหาสู่กับพวกภิกษุอยู่เสมอ แล้วให้พยายามชักจูงรูปใดรูปหนึ่งให้หันมานับถือพระศริสตศาสนา วิธีนี้บาทหลวงคณะเยซูอิตชาวปอร์ตุเกสดำเนินการได้ผลมาแล้วที่ มาดูเร แถวประเทศแบงกอล" (ตาชาร์ด เล่ม 1,2517:85) ต่อมาไม่กี่ปี คณะบาทหลวงก็ได้กระทำตามนโยบายดังกล่าวโดยเลือก หลวงพ่อเลอบลังก์ หลวงพ่อเดอลาเบรย์กับหลวงพ่อดูบูเซต์ ทั้งนี้ต่างยอมรับว่าการใช้ชีวิตเลียนแบบพระภิกษุในพระพุทธศาสนาเป็นการทดสอบอันทารุณ จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 04:18:07

ความคิดเห็นที่ 4 อคติธรรมดา เป็นกฏธรรมดาอันหนึ่งที่ผู้รับผิดชอบในคริสตศาสนาน่าจะเห็นว่า การนับถือพระผู้เป็นเจ้าของเขาเป็นสิ่งที่ถูกต้องประการเดียว ส่วนการนับถือศาสนาพระพุทธศาสนากลับเห็นเป็นการนับถือผีปีศาจไป บาทหลวงตาชาร์ดได้ติดตามไปเฝ้าสมเด็จพระนารายณ์มหาราชที่พระราชวังลพบุรี มีความทึ่งที่เห็นมีวัดวาอารามในพระพุทธศาสนามากมาย จนมีฉายาไม่แพ้อยุธยาว่า " พระนครแห่งวัด" แต่เขากลับมีความภาคภูมิใจยิ่งกว่า เมื่อเห็นว่ามีโบสถ์ทางคริสตศาสนาสร้างสำเร็จ จึงถึงกับอุทานว่า "การก่อสร้างพระมหากางเขนกับโบสถ์ฝรั่งขึ้นฉะนี้ เท่ากับเป็นการประกาศชัยชนะ ของพระเยซูคริสโตเจ้าในจักรวรรดิของภูติผีปีศาจนั่นเทียว" (ตาชาร์ด เล่ม 2,2519:141) เรื่องอคติมีส่วนเกิดขึ้นเพราะความรักในศาสนาของตนเป็นอันดับแรก อันดับที่สองอาจเกิดขึ้นเพราะขาดผู้ที่จะอธิบายให้เข้าใจ ทั้งนี้ทั้งนั้นเป็นผลจากความแตกต่างทางภาษา กับความแตกต่างทางทฤษฎีพื้นฐานที่เกี่ยวกับการกำเนิดชีวิต ความหมาย เป้าหมายสูงสุดและวิธีการจะกระทำกับชีวิต ตัวอย่างเช่น พระพุทธศาสนาในชั้นปรมันต์เล็งเห็นโทษของกามสุขัลลิกานุโยค หรือโทษของการติดอยู่ในบ่วงของรูปหรือประสามสัมผัสทั้งห้า จึงพยายามที่จะให้สาวกตัดกังวลในอุปกรณ์แห่งความเย้ายวนต่าง ๆ เมื่อมีตน ไม่หลงในรูปของตนและไม่เป็นเหตุให้คนอื่นหลง ก็อาจล่วงพ้นไปกระทำกิจอันสูงยิ่งเป็นอริยมรรคอริยผลต่อไป เมื่อบาทหลวงตาชาร์ดไม่เข้าใจประเด็นนี้ ก็ค่อนขอดว่าการโกนผมและคิ้วของพระภิกษุเป็นสิ่งไร้สาระ "พระภิกษุ ต้องโกนผมและคิ้ว โดยอ้างว่าเป็นการไม่สุภาพเรียบร้อยและเป็นบาป ถ้าปล่อยให้มันงอกขึ้นมา ความเชื่อไร้เหตุผลเช่นนี้ ทำให้เราเกิดความเวทนาอย่างยิ่ง" (ตาชาร์ด เล่ม 1, 2517:21-23) ปกติชาวต่างชาติที่เข้าสู่แหล่งวัฒนธรรมที่แตกต่างไปจากของตนย่อมมีคำถามมากมาย และพบใครก็มักถามเรื่อยไป ผู้ตอบก็ตอบไปตามความรู้ความเห็นผิดบ้างถูกบ้าง ทีเล่นทีจริงบ้าง คนไทยบางคนชอบมีอารมณ์ขันอันเหลือเชื่อก็เล่าเพียงเพื่อให้สนุกสามารถ "หลอก" ฝรั่งได้ก็มี เรื่องนี้บรรดาล่ามต้องใคร่ครวญให้มาก ในบันทึกของบาทหลวงตาชาร์ด มีนิยายอยู่หลายเรื่องเกี่ยวกับพระสมณโคดม (เช่นเรื่องพระสมณโคดมมาเล่นว่าวในเมืองสยาม) ที่ผู้เขียนในฐานะคนศึกษานิทานไทย ก็ยังไม่เคยได้พบเห็น และเรื่องของบาทหลวงตาชาร์ดดังกล่าวก็มีผู้ติดใจอ้างถึงต่อไปนี้ เช่น วอลแตร์ ในพจนานุกรมปรัชญา (ค.ศ.1752) อคติในบางกรณีทำให้เกิดมีการกลั่นแกล้งกันขึ้นเช่น เมื่อบาทหลวงตาชาร์ดและคณะไปเรือแตกอยู่ที่จันทบุรีมีเรื่อชาวบ้านช่วยให้ไปพักค้างแรมที่วัดแห่งหนึ่งในหมู่บ้านสามไห้ เมื่อเข้าไปในศาลาคงแลเห็นมีพระพุทธรูปและเทียนที่ใช้จุดบูชาวางไว้จึงล้มทิ้งเสียและแทนที่จะขอบคุณเจ้าของถิ่นก็กลับขอบคุณแต่พระเจ้าของตนเป็นต้น "เขานำเราไป ที่วัดแห่งหนึ่งพอหลบฝนได้ เราได้ล้มเทียนและรูปปั้นเหล่านั้นเสียหมด เพื่อขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า ผู้เที่ยงแท้ ซึ่งด้วยพระเมตตาคุณของพระองค์ ท่านพระองค์เดียวเท่านั้นที่บันดาลให้เรารอดพ้นจากเรืองอัปปางได้ "(ตาชาร์ด เล่ม 2, 2519:86) ความมีอคติที่แสดงออกด้วยประการต่าง ๆ นี้ ย่อมเป็นที่สักเกตและตระหนักได้ดีในหมู่คนไทย โดยทั่วไปคนไทยไม่ก้าวร้าวอาคันตุกะ และมักเกรงใจอาคันตุกะ มีการยกย่องให้เกียรติเป็นนิสัย ฉะนั้น ปฏิกิริยาจึงมักเป็นไปในเชิงสงสัยในความก้าวร้าวของอีกฝ่ายหนึ่ง มากกว่าที่จะโกรธตอบ เรื่องนี้ฟอร์บังบันทึกถึงทัศนคติของพระภิกษุไทยไว้อย่างน่าคิดว่า "เมื่ออาตมาภาพเห็นว่าศาสนาของท่านเป็นศาสนาที่ดีเหตุไรท่านจึงไม่เห็นว่าพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาที่ดีเหมือนกันเล่า "(ฟอร์บัง , 2513:247) แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 19:08:54 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 04:26:46

ความคิดเห็นที่ 5 บัวไม่ช้ำ น้ำไม่ขุ่น ความต้องการที่จะเผยแพร่คริสตศาสนาของคณะทูตสันถวไมตรีและคณะบาทหลวงมีมากในยุคของสมเด็จพระนารายณ์นั้น ท่านเปิดโอกาสให้อย่างยิ่งทั้งนี้ถ้าว่าเป็นเรื่องดีก็เห็นในแง่ที่ว่า เป็นการผ่อนสั้นผ่อนยาวตามกุศโลบายทางการเมืองประการหนึ่ง และอีกประการหนึ่งเป็นการทดสอบอย่างยิ่ง ในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์นั้น ได้ผ่านการทดสอบเป็นอย่างดีเข้าลักษณะบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่นอุปมาเหมือนเขาส่งลูกบอลมา เราก็มีหน้าที่เป็นกำแพงเท่านั้น ไม่ต้องตีลูก ลูกก็กระเด็นกลับไปเองโดยอัตโนมัติ ฝรั่งที่สังเกตการณ์อยู่ก็ทราบว่าการเผยแพร่คริสตศาสนาไม่ได้ผลตามเป้า ฟอร์บัง เคยกราบทูลพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ด้วยซ้ำว่า " ผู้สั่งสอนศาสนาชักชวนคนไทยเข้ารีตไม่ได้สักคนเดียว" ในเรื่องนี้แม้บาทหลวงตาชาร์ดก็ยอมรับโดยกล่าวว่า " ความจริงนั้นก็มิได้รับความร่วมมือจากประชาชนพลเมืองมากมายนักดอก เพราะว่าคนสยามไม่ได้เข้ารีตเป็นคริสตัง มีแต่ชาวฝรั่งเศสกับชาวปอร์ตุเกสที่อยู่ในเมืองละโว้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น" (ตาชาร์ด เล่ม1 , 2519:141) จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 04:28:40

ความคิดเห็นที่ 6 ความมั่นคงสามประการ จากกรณีศึกษาดูบันทึกของชาวต่างชาติที่เข้ามาในแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์ และสมัยใกล้เคียง พอจะประมวลองค์ประกอบแห่งความมั่นคงของพระพุทธศาสนาได้ 3 ประการคือ พระมหากษัตริย์ พระภิกษุ และประชาชน พระมหากษัตริย์ สมเด็จพระนารายณ์ทรงเป็นมหาราชซึ่งยิ่งด้วยบารมีเป็นบารมีในบุคลิกทั้งภายในและภายนอก ยังผลให้ทรงไว้ซึ่งพระเดชและพระคุณ ในขณะเดียวกันทรงเปิดโอกาสให้เสรีภาพอย่างยิ่งแก่บุคคลที่ทำงานต่างพระเนตรพระกรรณ (เช่นเจ้าพระยาวิชาเยนทร์) แก่คณะเอกอัครราชทูต (เช่น เดอโชมองต์ และ ลาลูแบร์) แก่คณะของบาทหลวง (เช่น ตาชาร์ด) แก่กองทหารฝรั่งเศส (ซึ่งเจ้าพระยาวิชาเยนทร์อ้างพระบรมราชโองการขอไปยังพระเจ้าหลุยส์ที่ 14) แก่นักวิทยาศาสตร์ (ที่มาถวายความรู้พร้อมกับคณะทูต) ฯลฯ และในความมีเสรีภาพอันเปิดกว้างเช่นนี้ พระองค์ก็สามารถทรงความเป็นที่ยำเกรงได้โดยตลอดไม่ปรากฏได้มีการบีบบังคับให้ทรงยินยอมคล้อยตามได้เลยในเรื่องที่มิใช่พระราชประสงค์ บาทหลวงตาชาร์ดในคณะของท่านราชทูตเดอโชมองต์ซึ่งหมายมั่นมาแปลงศาสนาพระองค์ ก็ยอมรับว่าไม่อาจทำได้สำเร็จดังพรรณาถึงเหตุการณ์ตอนจะเข้าเฝ้าพร้อมกับราชทูตเดอโชมองต์ว่า " ม. เดอโชมองต์ ก็หันไปสนทนาเกี่ยวกับเรื่องการแปลงศาสนาของพระเจ้าแผ่นดิน อันเป็นวัตถุประสงค์สำคัญของการแต่งทูตมาในครั้งนี้ ม.ก๊องสตังซ์ (เจ้าพระยาวิชาเยนทร์) แสดงความประหลาดใจอยู่ และบอกท่านราชทูตว่าเป็นสิ่งที่เขามีความปรารถนาเป็ฯอย่างยิ่งที่สุดในโลกทีเดียว หากแต่ว่าเขายังมองไม่เห็นลู่ทางเลย พระเจ้าแผ่นดินทรงมีความผูกพันกับศาสนาแห่งบรรพชนของพระองค์ยิ่งนัก" (ตาชาร์ด เล่ม 1, 2517:37 ดูเปรียเทียบ เดอ โชมองต์, 2511:47-54) จุดใหญ่จึงมาลงที่ว่า สมเด็จพระนารายณ์มหาราชทรงมีศรัทธามั่นในพระพุทธศาสนา ความมั่นคงดังกล่าวมิได้แสดงด้วยการเจรจาตอบโต้หรืออภิปรายเฉพาะครั้งเฉพาะคราว หากแต่เป็นสิ่งที่ทรงแสดงด้วยกิจวัตรและพระราชกรณียกิจอันสำคัญทางศาสนา ซึ่งทำให้คนทั้งหลายแม้แต่ชาวต่างชาติต้องประจักษ์ด้วยตนเอง จนมิอาจกล้าที่จะเสนอกิจที่เป็นอื่นได้ กาลลัวซ์ เขียนถึงสมเด็จพระนารายณ์ว่า เคยมีพระบรมราชโองการให้คัดคัมภีร์พระไตรปิฎกโดยสมบูรณ์ทั้ง 84,000 พระธรรมขันธ์ และโปรดให้นิมนต์พระไปแสดงธรรมถวายเป็นครั้งคราว นอกจากนี้บุคลิกภายในและภายนอกของพระองค์เป็นที่รักและยำเกรงประกอบกับผู้คนไม่หาญกล้าที่จะขัดพระราชประสงค์ น่าจะมิใช่เพราะกลัวอย่างเดียว แต่น่าจะเป็นเพราะพระองค์ท่านสุภาพเสียจนต้องผ่อนปรน บาทหลวงตาชาร์ด พรรณาว่า "เป็นผู้ทรงมีความละเอียดอ่อนในเรื่องมรรยาท" และฟอร์บังก็กล่าวสนับสนุดเช่นกัน ว่า ทรงมีมรรยาทงามกับทั้งสง่าผ่าเผยสมเด็จพระนารายณ์ทรงกอปรด้วยความละเมียดละไม ซึ่งฝรั่งเองยอมรับว่าเป็นลักษณะเฉพาะของคนไทยและคงมีไม่น้อยทีเดียวที่โอนอ่อนตามคุณสมบัตินี้ เพื่อจุดประสงค์ในการสร้างไมตรีจิตมิตรภาพ นาเวเรต์ พ่อค้าข้าวฝรั่งเศสคนหนึ่งที่ประจำอยู่ในสยาม ถึงกับแนะนำไปยังบริษัทของเขา (ปี ค.ศ. 1682) ว่าควรพิถีพิถันในการเลือกส่งคนไปเมืองสยาม ขอให้เป็นคนดีมีอัชฌาสัย ดังข้อความต่อไปนี้ " และท่านจะส่งคนให้มาอยู่ในเมือง (สยาม) นี้แล้ว คนเหล่านั้นจะต้องเป็นผู้ดีและเป็นคนที่สุภาพเรียบร้อยจึงจะได้ มิฉะนั้นก็อย่าส่งคนมาเลยจะดีกว่า" (วาเรต์, 2511:29) เมื่อเป็นดังนี้ ความมุ่งมาดของคณะราชทูตเดอโชมองต์ที่จะทูลให้สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเข้ารีตเป็นอันต้องเพลาลง เจ้าพระยาวิชาเยนทร์เองก็ได้แสดงให้คณะราชทูตเห็นว่า การเพ็ดทูลน่าจะเป็นการขัดพระกรุณา และได้ถือโอกาสตัดข้อความที่ล่อแหลมออกไปพอสมควร เมื่อทำหน้าที่ล่ามถวายเวลาท่านราชทูตและคณะบาทหลวงเข้าเฝ้า ทังฟอร์บังยังยืนยันว่า "พระนารายณ์ไม่เคยทรงพระราชดำริจะเข้ารีตเลยและไม่มีมนุษย์ใดกล้ากราบบังคบทูลแนะนำให้ทรงเลื่อมใสคริสตศสนาด้วย" แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 19:15:55 แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 19:12:33 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 04:33:09 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 04:31:40

ความคิดเห็นที่ 7 พระภิกษุ ความเคร่งครัดในพระธรรมวินัยหรือขัอวัตรปฏิบัติเป็นบารมีอันยิ่งใหญ่ของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา วินัยบัญญัติทั้ง 227 ข้อนับเป็นการแจงวัตถุประสงค์เชิงพฤติกรรมของคำสั้น ๆ ที่พระพุทธองค์ทรงใช้สำหรับประมวลทางอันเป็นอริยมรรคสายนี้มุ่งสละความยึดติดในโลกดังนั้นการประพฤติใด้มีเค้าความเป็นโลก-โลกย่อมต้องฝืนแล้วขจัดออก ผู้ใดทำได้จึงได้รับความยกย่องนับถือเพราะหากยังทำตนเหมือนคนทั่วไปจะไปนับถือกันทำไมเล่า? มิใช่แต่ชาวพุทธเท่านั้นที่ยอมรับความจริงในข้อนี้ แม้ในหมู่ชาวคริสต์เองก็อดมิได้ที่เห็นว่า วินัยทำให้พระภิกษุเป็นบุคคลที่พิเศษควรแก่การคารวะ และก็วินัยอีกนั้นแหละที่ทำให้พระภิกษุเป็นแกนสำคัญแห่งความอยู่รอดของพระพุทธศาสนา ฟอร์บังวิเคราะห์สาเหตุแห่งการที่คริสตศาสนาไม่ประสบความสำเร็จในการแผ่ขยายในประเทศสยามว่า เนื่องมาจาก "จรรยาวัตรของพระภิกษุสงฆ์" (ฟอร์บัง น.24-56) ซึ่งอาจจำแนกได้เป็น สองหัวข้อดังนี้ 1. จรรยาวัตรเกี่ยวกับการบริโภค กล่าวคือ "ไม่เสพสุราเมรัยฉันแต่ของที่คนใจบุญถวายไปวัน ๆ ของที่ได้มากเกินกว่าความจำเป็น ก็มอบให้คนจนไม่เก็บไว้สำหรับวันรุ่งขึ้นเลย" และสำหรับอาการที่ภิกขาจารก็สำรวม "เพียงแต่ถือบาตรไปยืนนิ่งๆ " (ฟอร์บัง, 2513:24 5-6) ยิ่งกว่านั้นยัง "ทรมานอดอาหาร" อีกด้วย 2. จรรยาวัตรเกี่ยวกับการสังคม คือพระภิกษุไม่คลุกคลีด้วยหมู่คณะ ไม่ข้องในอิสตรี จึงเป็นผู้ "สงบกามารมณ์" ทั้งยังคำนึงถึงที่อันควรโคจรด้วย จึงไม่ปรากฏว่าพระภิกษุเดินท่องเที่ยวไปไหน จะเห็นก็แต่เวลาออกบิณฑบาตทั้งฟอร์บังและบาทหลวงตาชาร์ดเอง ยอมรับว่าความเคร่งครัดน่าเลื่อมใส่ยิ่งกว่า ผู้ที่ถือว่าเคร่งในคริสตศาสนาเสียอีก " พระภิกษุสงฆ์เป็นตัวอย่างที่ดีอยู่แล้ว สังเกตดูภายนอกก็เห็นจะประพฤติดีกว่าผู้ที่มีศรัทธาแก่กล้าของเรามาก (ฟอร์บัง, 2513:24 ) บาทหลงตาชาร์ดเมื่อคราวเรือแตกที่จันทบุรี ได้ไปอาศัยค้างคืนอยู่ที่วัดแห่งหนึ่ง ได้เห็นพระภิกษุ 3 รูปเข้าไปสวดมนต์ทำวัตรเช้าเข้าโบสถ์ ใจหนึ่งก็มีอคติรังเกียจว่าเป็นเรื่องนอกศาสนาของตน อีกใจหนึ่งกลับรู้สึกประทับใจ "ข้าพเจ้ายอมรับสารภาพว่า ตัวอย่างของบุคคลที่น่าสงสารเหล่านี้ ก่อให้เกิดความประทับใจเสียยิ่งกว่าธรรมเทศนาและหนังสือธรรมะใด ๆ ซึ่งเราต้องใช้ความอ่อนน้อมในการประพฤติปฏิบัติต่อพระพักตร์พระผู้เป็นเจ้าประเสริฐ ไม่ว่าเราจะอยู่ต่อหน้าพระพักตร์พระองค์ในโบสถ์หรือกล่าวขวัญถึงพระองค์ในขณะสวดอ้อนวอนอยู่ก็ตาม เราได้เห็นชาวยุโรปน้อยคนนักที่แสดงอาการสงบเสงี่ยมถึงขนาดนี้และอยู่ในอิริยาบถเดียวเป็นเวลาช้านานในการสวดมนต์"(ตาชาร์ด เล่ม 2 , 2519:93-4) แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 19:19:17 แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 55 17:51:00 แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 55 17:45:28 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 04:40:27

ความคิดเห็นที่ 8 ประชาชน ประชาชนคนไทยสมัยกรุงศรีอยุธยา เป็นคนมีศรัทธามั่นคงในพระพุทธศาสนาพอสมควรทีเดียว ในสายตาชาวต่างประเทศแล้ว คนไทยเป็นคนมีคุณสมบัติ 2 ประการ คือใจบุญ กับ อ่อนนอกแข็งใน ก. ลักษณะความใจบุญ ปรากฏในกรณียกิจต่อพระศาสนาหนึ่ง ต่อเพื่อนมนุษย์หนึ่ง และต่อสัตว์ดิรัจฉานหนึ่ง ในกรณียกิจที่เกี่ยวกับพระศาสนานั้น คนไทยทำบุญถวายสังฆทานเป็นประจำ ส่วนถาวรวัตถุเล่าก็มิได้ทอดทิ้ง สร้างวัดเป็นเรื่องที่นิยมกันมาก ตาชาร์ดเล่าว่า "ไม่มีใครเลยที่ว่าเมื่อเดินทางไปสักหนึ่งลิเออแล้ว จะไม่พบวัดเข้าสักแห่ง" โดยเฉพาะเกาะเมืองอยุธยามีวัดไม่ต่ำกว่า 145 วัด ต่อเนื้อที่ประมาณ 8 ตารางกิโลเมตร ท่านอัครราชทูตลาลูแบร์ กลับไปเขียนบันทึกเล่านิสัยคนไทยว่า "ชาวสยามผู้ใดมั่งมีพอแล้วก็ไม่เว้นที่จะสร้างพระอุโบสถและฝังทรัพย์สมบัติอันมีค่าบรรดาที่เหลือใช้เหลือสอยไว้" (ลาบูแบร์ เล่ม 1,2510:553) ความจริงคนไทยก็มิใช่คนร่ำรวยเท่าใดนัก เพราะทำกสิกรรม และถึงจะค้าขายก็พอประมาณ แต่ไม่ว่าจะมีเงินทองของมีค่าอย่างไรขึ้น ก็ภูมิใจอุทิศถวายต่อพระพุทธศาสนาเท่านั้น เรียกว่า เห็นพระพุทธศาสนาเป็นที่พึ่งระลึกอย่างเดียว ไม่ได้สุรุ่ยสุร่ายจ่ายแจกไปในเรื่องไร้สาระ บาทหลวงตาชาร์ด อดแสดงความทึ่งไม่ได้ เมื่อได้เห็นพระพุทธรูปทองคำที่มีราคาสูงยิ่ง " เราไม่เข้าใจเลยว่าประชาชนพลเมืองที่ค่อนข้างยากจนเหล่านี้ไปได้ทองคำมาจากไหนมากมายถึงขนาดนี้ และก็ไม่สามารถหักห้ามมิให้รู้สึกประทับใจได้เลยเมื่อได้เห็นพระพุทธรูป ซึ่งเพียงองค์เดียวเท่านั้นก็มีมูลค่ากว่าตู้ศักดิ์สิทธิ์ ( Tabernacie ) ทุกแห่งในโบสถ์ฝรั่งทั้งหลายของทวีบยุโรปรวมกัน พระพุทธรูปล้วนเป็นทองคำและประดับอัญมณี" (ตาชาร์ด เล่ม 1, 2517:61) ในกรณียที่เกี่ยวกับเพื่อนมนุษย์ คนไทยเป็นคนสุภาพ (ลาลูแบร์ เล่ม 1, 2510:239) ผู้ชายไม่ดุร้าย (ฟอร์บัง, 2513:246) และเด็ก ๆ ว่าง่าย (ฟอร์บัง,2512:24 6 ลาลูแบร์ เล่ม1, 2510:239) ลักษณะการปฏิบัติต่อกันจึงเป็นเรื่องของถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน มีความ เอื้อเฟื้อต่อกันไม่มีคนที่รวยมากและที่จนมาก ดังที่ฟอร์บังตั้งข้อสังเกตว่า " เราจะไม่แลเห็นคนที่จนต้องมาขออาหารมารับประทาน" ในกรณีที่เกี่ยวกับสัตว์ ในสมัยกรุงศรีอยุธยา คนไทยแม้จะยังไม่ถือมังสวิรัติก็ไม่เบียดเบียนสัตว์ใหญ่ มีปรกติกินอาหารปลา ลาลูแบร์สังเกตว่าไม่มีโรงฆ่าสัตว์เพราะ " ชาวสยามไม่ค่อยชอบบริโภคเนื้อสัตว์" ส่วนเรื่อง "บูชายัญ" นั้นไม่มีกระทำกันเลย ในกรณีนี้ ลาลูแบร์อ้างถึงหลักพระพุทธศาสนาด้วยว่าพระบรมศาสดาห้ามการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ลาลูแบร์ตั้งข้อสังเกตว่า เหตุที่คนไทยสามารถครองความดีมีศีลธรรมไว้ได้ก็เนื่องจาก "ใช้ชีวิตสันโดษ" นี้หมายถึงการไม่ปรนเปรอตนเองด้วยความสุขมีความพอใจในการสร้างประโยชน์และถวรวัตถทางศาสนาเป็นส่วนใหญ่จึงทำให้พระพุทธศาสนามีหลักฐานมั่นคง และกุลบุตรก็นิยมบวชเพื่อศึกษาเล่าเรียนเพื่อสืบทองพระธรรมคำสอน จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 04:45:34

ความคิดเห็นที่ 9 ข. ลักษณะอ่อนนอกแข็งใน คนไทยมีลักษณะนิสัยไม่ขัดคอใครซึ่งหน้า ถึงแม้จะไม่เห็นด้วยก็รู้จักผ่อนปรนเพื่อเป็นการรักหน้า ทั้งของตนเองและของผู้อื่น ฟอร์บังตั้งข้อสังเกตว่า " คนไทยเป็นคนว่านอนสอนง่ายเพราะฉะนั้นจะสั่งให้ทำอะไรก็ทำตามความต้องการ" ยกตัวอย่างเช่นว่า เมื่อ บาทหลวงมาแสดงธรรมคนไทยก็ไม่ขัด และดูจะให้ความสนใจดีโดยตลอด " เมื่อผู้สั่งสอนศาสนาเราแสดงคริสต์ธรรม คนไทยซึ่งเป็นคนว่านอนสอนง่ายนั่งฟังธรรมปริยายนั้นเหมือนฟังคนเล่านิทานให้เด็กฟัง ความพอใจฟังของเขานั้นไม่ว่าจะสอนศาสนาใดก็ชอบฟังเท่านั้น" นิสัยโอนอ่อนผ่อนปรนทำนองนี้ ยังมีปรากฏในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น กาลลัวซ์ เมื่อเขียนถึงคนไทยช่วงที่บาทหลวง ปาลเลอกัวส์ มาเผยแพร่ศาสนา ก็ตั้งข้อสังเกตไว้เช่นกันว่า คนไทยนั้น " ไม่รังเกียจต่อการปฏิบัติในศาสนาของชาติต่างด้าว แต่ก็มีศรัทธาในศาสนา ประจำชาติของตนอยู่เหนือสิ่งอื่นใด" (กาลลัวซ์,2514:22) จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 04:49:37

ความคิดเห็นที่ 10 สรุป ตราบใดที่พุทธบริษัทยังคงกอปรด้วยศรัทธาในพระพุทธศาสนา อีกทั้งจริยาวัตรอันทรงธรรมทรงวินัย ตามสมควรแก่สถานภาพของตน ตราบนั้นพระสัทธธรรมคำสอนของพระบรมศาสดาก็จะยังคงดำรงอยู่ ความอยู่รอดของพระพุทธศาสนาย่อมมีส่วนชี้ให้เห็นว่ามนุษย์จะยังคงมีเสรีภาพที่เลือกทางเดินของตน ด้วยความรับผิดชอบในเจตนคติ และผลทั้งหลายอันจะเกิดขึ้น ปัญหาเป็นสิ่งที่เราสร้างและการจะหมดปัญหาก็ต้องเป็นสิ่งที่เราแก้ปัญหาเป็นเสิ่งที่เพิ่มพูนได้ ความทุกข์ทั้งหลายเป็นเรื่องมาจากกิเลส อัตตวาทุปาทานในตัวเอง หรือในรูปแบบแห่งเทววิสัยยังมิใช่ทางอันประเสริฐ ผู้เห็นคุณค่าของอริยมรรค ย่อมคุ้มครองพระสัทธธรรมคำสอนในพระพุทธศาสนาด้วยประการดังกล่าวแล้วข้างต้นแล. แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 55 17:56:18 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 05:02:25

ความคิดเห็นที่ 11 เอกสารอ้างอิง กิ่งแก้ว อัตถากร สยามอารยะ เล่ม 16 สยามสมาคมในพระบรมราชูปถัมป์,2535 51-58  150 หน้า กาลลัวซ์, เอเตียน ราชอาณาจักรสยาม แปลโดย สันต์ ท. โกมลบุตร กรมศิลปากร, 2514. 113 หน้า โชมองต์, เดอ. ประชุมพงศาวดาร ภาคที่ 40-41 เล่ม 24 คุรุสภา, 2511. 324 หน้า ตาชาร์ด, บาทหลวง (เล่ม 1) จดหมายเหตุการเดินทางสู่ประเทศสยาม แปลโดย สันต์ ท. โกมลบุตร กรมศิลปากร 2517. 145 หน้า ตาชาร์ด, บาทหลวง (เล่ม 2 ) จดหมายเหตุการเดินทางครั้งที่สอง แปลโดย สันต์ ท. โกมลบุตร กรมศิลปากร 2519. 296 หน้า ฟอร์บัง. จดหมายเหตุฟอร์บัง ประชุมพงศาวดาร ภาคที่ 80 เล่ม 50 คุรุสภา 2513. 267 หน้า ลาลูแบร์, เดอ. จดหมายเหตุลาลูแบร์ฉบับสมบูรณ์ เล่ม 1 แปลโดย สันต์ ท. โกมลบุตร สำนักพิมพ์ก้าวหน้า 2510. 639 หน้า เวเรต์. ประชุมพงศาวดาร ภาคที่ 44 เล่ม 26 คุรุสภา 2511. 290 หน้า Voltaire. Philosophical Dictionary trans. by Peter Gay. Basic Book, Inc., New York, 1962 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 15:23:54 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 05:09:55

ความคิดเห็นที่ 12 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 05:45:02 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 05:19:27 จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 05:12:32

ความคิดเห็นที่ 13 สาธุครับ  คุณเวย์คุง ---------------------------------------------------- เพิ่มเติมจาก ท่านผู้ทรงพระไตรปิฏก พุทธวิทยาน่ารู้(๒๒) โดย พระครูศรีโชติญาณ (พระมหาแสวง โชติปาโล) ความเสื่อมและภัยของพุทธศาสนา http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=10175 พุทธศาสนาสูญหายด้วยเหตุ ๕ อย่างคือ ๑. พุทธบริษัท ไม่ฟังธรรมโดยเคารพ ๒. พุทธบริษัท ไม่เรียนธรรมโดยเคารพ ๓. พุทธบริษัท ไม่ทรงจำธรรมโดยเคารพ ๔. พุทธบริษัท ไม่พิจารณาธรรมที่ทรงจำไว้โดยเคารพ ๕. พุทธบริษัท ไม่ยอมปฏิบัติธรรมตามที่ตนเข้าใจแล้วโดยเคารพ (อํ. ปญฺจก) เหตุให้สูญหายอีก ๕ ประการ คือ ๑. พุทธบริษัท เรียนธรรมาผิดๆพลาดๆ ๒. พุทธบริษัท เป็นคนหัวดื้อ ว่ายาก ขาดการอดทน ๓. พุทธบริษัท ที่เป็นพหูสูตรคงแก่เรียน เรียนจบแล้วไม่ยอมรับผิดชอบในหน้าที่ของตน ๔. พุทธบริษัท ชั้นผู้นำหมู่คณะ เป็นคนมัวเมาลาภสักการะ ๕. พุทธบริษัท แตกความสามัคคีกัน (อํ. ปญฺจก) ภัยของพระพุทธศาสนาในปัจจุบัน ๑. ภัยที่เกิดมากจากลัทธิการเมือง ๒. ภัยที่เกิดมาจากต่างศาสนา ๓. ภัยที่เกิดมาจากลัทธิแต่งตัวเลียนแบบ ๔. ภัยที่เกิดมาจากความประพฤติเหลวแหลกในสังคมสงฆ์ ๑. ภัยที่เกิดจากลัทธิการเมือง ในโลกปัจจุบันนี้ มีระบบการปกครองอยู่ ๒ ฝ่ายด้วยกัน คือ ฝ่ายเสรีประชาธิปไตย กับฝ่ายสังคมนิยม การปกครองตามระบอบประชาธิปไตย เป็นระบบการปกครองที่เอื้ออำนวยแก่ปวงชนส่วนใหญ่ เพราะมีการเปิดโอกาสให้สิทธิเสรีแก่ชนทุกฝ่าย แม้ศาสนาก็มีการส่งเสริมทำนุบำรุง ถวายความอุปถัมภ์ทุกวิถีทาง แม้แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวผู้เป็นประมุขของประเทศก็ทรงเป็นเอกอัครศาสนูปถัมภ์ พระพุทธศาสนาจึงได้เจริญรุ่งเรืองมาได้จนถึงปัจจุบันนี้ ถึงในประเทศอื่นที่มีระบบการปกครองแบบเดียวกันก็เป็นเช่นนั้น ส่วนลัทธิสังคมนิยมที่เราเรียกกันว่าฝ่ายซ้ายนั้น เป็นระบบการปกครองที่จำกัดขอบเขตของปวงชน ไม่ให้อิสระเสรีในการดำเนินการแทบจะทุกอย่าง และถ้าเป็นระบบคอมมิวนิสต์ด้วยแล้วก็ยิ่งมีการริดรอนสิทธิของมนุษยชนหมดทุกวิถีทาง เมื่อเป็นเช่นนี้จึงนับว่าเป็นระบบการปกครองที่เป็นปฏิปักษ์ต่อพระพุทธศาสนาโดยตรง เพราะเขาเห็นว่าพระพุทธศาสนามีโทษเหมือนยาเสพติด ศาสนธรรมที่มีจารึกอยู่ในตำรับตำราก็ถูกเผาทำลายไป ฉะนั้นลัทธิการเมืองจึงนับว่าเป็นภัยแก่พระพุทธศาสนาได้เช่นกัน ๒. ภัยที่เกิดจากต่างศาสนา ประเทศไทยของเรา เป็นประเทศที่มีการปกครองแบบเสรีประชาธิปไตย มีการเปิดโอกาสให้หมู่ชนทำกิจกรรมของตนตามสะดวก กิจกรรมใดที่ไม่ขัดข้องต่อศีลธรรมและกฎหมาย ก็เป็นอันว่าทำได้ตามใจชอบ โดยที่สุดแม้ศาสนาเอง ก็เปิดโอกาสให้ดำเนินการกันได้อย่างเสรี ด้วยเหตุนี้ในประเทศของเราจึงมีศาสนาต่าง ๆ เข้ามาเผยแพร่อยู่หลายศาาสนาด้วยกัน ตัวอย่าง เช่น ศาสนาอิสลาม ศาสนาคริสต์ เป็นต้น แต่ศาสนาาบางลัทธิที่ได้เข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร มีเจตนาไม่บริสุทธิ์คิดล้มล้างพระพุทธศาสนา เพื่อดึงเอาศาสนิกไปเป็นพวกของตนแสดงความก้าวร้าวอย่างเห็นได้ชัด ชาวพุทธเราเป็นฝ่ายรักสันติไม่ได้แสดงการตอบโต้ด้วยประการใด ๆ แต่ทางฝ่ายเขาก็หาได้หยุดยั้งในเรื่องการรุกรานใหม่ ยังพยายามสร้างอิทธิพลแผ่อำนาจสร้างสถาบันขึ้นหลายต่อหลายแห่ง นอกจากนั้นเขายังเที่ยวกว้านเอาพวกที่มีความรู้ในฝ่ายเราระดับมหาเปรียญ ๕-๖-๗-๘-๙ เข้าไปช่วยอบรมสั่งสอนในสถาบันของเขา โดยให้ค่าตอบแทนในราคาแพง ๆ เพราะในปีหนึ่ง ๆ เขาจะได้งบประมาณ ในการสนับสนุนมากยิ่งกว่าการตั้งงบประมาณจ่ายประจำปี ในประเทศไทยของเราทั้งประเทศเสียด้วยซ้ำไป นอกจากนั้น เขายังมีการจัดตั้งมหาวิทยาลัยเพื่อผลิตนักวิชาการในฝ่ายโลก เพื่อให้ผู้ที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยของเขา ได้มีโอกาสเข้าไปทำงานในประทรวงทบวงกรมต่าง ๆ ของรัฐบาล บางท่านที่ทำงานในวงการรัฐบาลตำแหน่งสูง ๆ ก็มีอยู่มาก ทั้งนี้เพื่อต้องการจะสร้างอำนาจความถ่วงดุลย์ให้มีน้ำหนักทั้งทางฝ่ายอาณาจักรและศาสนจักรนั่นเอง ส่วนในด้านหลักการสอนฝ่ายเขาก็พยายามส่งตัวแทนที่มีสมองชั้นนำเข้ามาศึกษาถ่ายทอดจากคัมภีร์ของเราทั้งในส่วนพระวินัย พระสูตร ตลอดถึงพระอภิธรรม ตำหรับตำราอะไรที่ขึ้นชื่อโด่งดังในฝ่ายเรา เขาก็พยายามสะสมไว้มากมาย แทบจะกล่าวได้ว่าเขาพร้อมทุกอย่างที่จะฝังรากฐานลัทธินี้ให้มั่นคง เพราะอุปกรณ์ที่จำเป็น ในการใช้พัฒนาศาสนาของเขาก็ทันสมัย บุคลากรของเขาก็มีประสิทธิภาพสูง เงินทองที่เป็นปัจจัยสำคัญในการดำเนินงานของเขาก็พร้อมทุกอย่าง ปัจจุบันนี้เขากำลังเปลี่ยนใหม่ ที่จะต้องรับสมาชิกให้เข้าไปร่วมกับกิจกรรมของเขา เช่น เวลาจะบวชก็มีอุปัชฌาย์คู่สวด มีพระอันดับ มีการทำบุญให้ทาน ทอดกฐิน ผ้าป่า เป็นต้น ตามแบบของพุทธเรา ต่อไปชาวพุทธเราผู้ที่ขาดความสังเกตหรือความรู้ไม่ถึง ก็ย่อมตกหลุมพรางของเขาหมดโดยไม่รู้ตัว ดังนั้นภัยต่างลัทธิต่างศาสนาจึงเป็นภัยที่น่ากลัว ป้องกันและกำจัดได้ยากมาก เพราะพุทธเราด้อยไปเสียทุกอย่าง พุทธเราทางด้านเศรษฐกิจเราก็ด้อย จะทำอะไรแต่ละครั้งก็จะต้องเรี่ยไรกัน ขาดปัจจัยสำคัญ คือ เงินทอง พูดถึงบุคคลกรก็มี ประสิทธิภาพต่ำ มีจำนวนน้อยไม่พอใช้ เครื่องทุ่นแรงในการเผยแผ่ก็ดี ในการศึกษาก็ดี ในการพัฒนาสถานที่ ๆ จำเป็นต้องใช้ก็ดี รู้สึกด้อยไปทุกอย่าง จึงเป็นเรื่องที่น่าหนักใจอยู่ไม่น้อย ๓. ภัยที่เกิดจากลัทธิเลียนแบบ ปัจจุบันนี้ มีพวกลัทธิเลียนแบบอยู่หลายสำนัก กำลังกำเริบสานอย่างหนัก เช่น เลียนแบบเครื่องแต่งตัว เลียนแบบเครื่องอุปกรณ์ที่ต้องใช้ เลียนแบบตำราเรียน สร้างความนิยมให้แก่ผู้มีอันจะกิน โดยยกตนข่มท่านด้วยการถือศีล กินเจอวดอ้างตนว่าเป็นผู้อยู่นอกโลก ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา ไม่ยอมตั้งอยู่ในอาณัติของใคร ๆ ทั้งนั้น อาศัยเกียรตินิยมเท่าที่ตนเคยมีอยู่แต่สมัยเป็นฆราวาส สร้างอิทธิพลสะสมพวกพ้อง โดยเฉพาะผู้ที่เป็นเศรษฐี คหบดี สละทรัพย์ซื้อที่ทางสร้างสำนัก มีการบวชพระเณรกันเอง ตั้งตนเป็นอุปัชฌาย์เอาเอง โดยไม่ขึ้นแก่ใครทั้งนั้น ตั้งนิกายขึ้นใหม่โดยเอกเทศ เลียนแบบในเรื่องการนุ่งห่ม เรื่องการปฏิบัติตามแบบเท่าที่ตนได้บัญญัติขึ้น มีการบิณฑบาตแบบพระเถร ไม่ว่าเพศหญิงเพศชายใช้พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ที่กรมการศาสนาแปลจัดพิมพ์ไว้แล้ว เป็นเครื่องอ้างในการทำตำราออกเผยแพร่ แล้วก็ตีความเอาเอง เมื่อดูแล้วก็ยากที่จะทำความเข้าใจได้ สำหรับสามัญชนที่อ่อนต่อการศึกษา มีโรงพิมพ์ตำราออกเผยแพร่เอง พยายามส่งสาวกออกเที่ยวเผยแพร่ตามชนบทในถิ่นทุรกันดาร ทำให้ประชาชนที่ยากจนด้อยพัฒนาในทุก ๆ ด้าน ต้องยอมตัวเข้ามาสวามิภักดิ์เป็นสานุศิษย์กันเป็นจำนวนมาก ส่วนพระเถรเจ้าของถิ่นที่เป็นหลวงตา หลวงปู่ที่เฝ้าวัดอยู่ไม่กี่องค์ก็ต้องพลอยงงงันไปตาม ๆ กัน แล้วพวกนี้ ส่วนใหญ่จะทับถมพระเก่าในรูปการต่าง ๆ จนในทางท้องถิ่นต้องหลงเชื่อ แล้วพากันทอดทิ้งพระเณรและวัดเดิมของตนไปเป็นสมาชิก ของพวกลัทธิเลียนแบบอย่างที่ว่านี้ก็มีอยู่มาก จึงเป็นที่น่าวิตกสำหรับภัยจากพวกลัทธิเลียนแบบอย่างที่ว่านี้ มากพอสมควรทีเดียว ๔. ภัยที่เกิดจากความประพฤติเหลวแหลกในสังคมสงฆ์ ปัจจุบันนี้ ประเทศไทยของเรากำลังประาบภัยอยู่รอบด้าน ทั้งภายในและภายนอก ขวัญของประชาชนก็ไม่สงบร่มเย็นเท่าที่ควร ไหนจะปัญหาเศรษฐกิจ ปัญหาการเมือง ปัญหาทางการทหาร แต่ละอย่างล้วนแล้วแต่เป็นปัญหาที่บีบบังคับ และเขย่าขวัญให้เกิดความโยกคลอนทั้งนั้น ประชาชนไม่ทราบที่จะหันหน้าไปพึ่งหรือยึดเหนี่ยวสรณะอันใด ให้เป็นที่อบอุ่นใจได้เต็มที่ จะมีอยู่ก็แต่สถาบันชาติ สถาบันศาสนา และสถาบันพระมหากษัตริย์ทั้ง ๓ นี้ เท่านั้น แต่บัดนี้สถาบันชาติหรือก็ง่อนแง่นเต็มที เพราะประเทศไทยของเรานั้น มีการปนปะคละกันไปไม่ว่าชาติใด ๆ รู้สึกว่าจะหาดูได้แทบทุกชาติ ที่เข้ามาอาศัยอยู่ในประเทศของเรา จะสำรวจตามบัญชีสำมะโนครัวบางทีเป็นคนไทย แต่สัญชาติญวนก็มีอยู่มาก บางทีเล็ดลอดจากค่ายกักกัน โดยยื่นสินจ้างรางวัลให้แก่เจ้าหน้าที่ ที่เห็นแก่เงิน ไม่นึกว่าชาติของตนจะล่มจม ให้เข้ามาลอยนวลอยู่ในเมืองหลวงก็มีอยู่มาก ดังนั้นสถาบันชาติก็ไม่ค่อยจะมั่นคงถาวรเท่าใดนัก ถึงสถาบันศาสนาก็เยอะ เมื่อมาเปิดเผยถึงภัยที่เกิดแก่พระพุทธศาสนาอย่างที่ได้ชี้แจงมา ก็รู้สึกว่าไม่ค่อยน่าสบายใจเท่าใดนัก ส่วนสถาบันพระมหากษัตริย์นั้น พระองค์พร้อมด้วยพระบรมราชินีนาถ พระราชโอรส พระราชธิดา ก็ทรงบำเพ็ญพระราชกรณียกิจ ด้วยความเหนื่อยยากลำบากพระวรกายตลอดถึงพระราชหฤทัยอยู่ไม่น้อย แต่กระนั้นพระองค์เอง ก็จะต้องพึ่งสถาบันศาสนาเป็นสรณะที่พึ่งในทางใจ แต่ปัจจุบันนี้ก็มาเกิดเหตุการณ์ที่น่าบัดสีขึ้นในสังคมสงฆ์อยู่บ่อยครั้ง เช่น ประเดี๋ยวคดีเจ้าอาวาส ต้องอันติมวัตถุกับสตรีเพศบ้าง เกิดโจรกรรมของสงฆ์โดยมีพระสงฆ์ร่วมมือด้วยบ้าง เกิดอาชญากรรมโดยน้ำมือของภิกษุผู้บวชในศาสนา บ้างเกิดสำนักสงฆ์เถื่อนตั้งสำนักขึ้นเองแล้วซ่องสุมผู้คนที่เป็นภัยแก่สังคม ก่อความไม่สงบทำให้เป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ประจานความเลวร้าย ความเสียหาย ทำลายศรัทธาของประชาชนอยู่บ่อยครั้งมาก รวมความแล้วเหตุการณ์แต่ละอย่าง ล้วนแล้วแต่เป็นการทำลายพระพุทธศาสนาให้เสื่อมสูญลงทั้งนั้น เมื่อจะประมวลเหตุการณ์ดูทั้งหมดแล้ว ก็รู้สึกว่าเป็นเหตุการณ์ที่น่าวิตกอยู่มากพอดูทีเดียว เมื่อพวกเราชาวพุทธที่มีความเคารพสักการะต่อพระพุทธศาสนา ไม่ตื่นตัวผนึกกำลังช่วยกันในทุก ๆ ด้านแล้ว ก็เชื่อว่าพระพุทธศาสนาอันเป็นที่เคารพสักการะของพวกเรา จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกไม่นานอย่างแน่นอนทีเดียว --------------------------------------------------------- http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=17275 ธาตุอันตรธานปริวัตต์ (พระพุทธศาสนาอันตรธานจากโลกมนุษย์) มิลินทปัญหา  ปัญหาที่ ๗ เรื่องอายุพระพุทธศาสนา ๕,๐๐๐ ปี จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 07:35:01

ความคิดเห็นที่ 14 ได้ความรู้มากเลยครับ ตามมาจากหว้ากอ ขอบคุณ คุณเวย์คุงมากครับ ปล. อยากให้มีต่ออีกจัง อยากอ่าน จากคุณ : Serial_Nuber เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 15:23:01

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณเช่นกันครับ ^^ โพสแล้วมีคนมาอ่านก็เป็นกำลังใจอย่างดีในการตั้งกระทู้มากครับ จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 15:54:49

ความคิดเห็นที่ 16 สาระเต็มๆ ขอบคุณมากครับ จากคุณ : นายขอรับ เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 19:57:32

ความคิดเห็นที่ 17 ประทับใจในการใช้ภาษามากครับ พระพุทธศาสนาและองค์พระมหากษัตริย์และประชาชน นี่แหละ "สยาม" จากคุณ : มะม่วงมั๊ย เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 55 04:21:47

ความคิดเห็นที่ 18 เกี่ยวกับความอยู่รอดของประเทศเลย...... สมเด็จโตได้เทศน์ไว้ที่สำนักปู่สวรรค์เมื่อ 6 มิ.ย.2519 มีหลักฐานบันทึกในหนังสือ โอวาทสมเด็จโต เล่ม 7 คัดลอกมาคือ.....         ท่านจะเห็นว่าภาวะปัจจุบัน หลังจาก 14 ตุลาคม 2516 เป็นต้นมา ฝ่ายอธรรมที่ไม่มีศาสนา แทรกแซงซึมเข้าไปในทุกวงการ พยายามที่จะทำลายทุกสถาบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถาบันศาสนา ที่เป็นส่วนหนึ่งในการรวมสยาม ไม่ให้แตกแยกเร็วเกินไปนั้น ฝ่ายอธรรมก็ไม่ละเว้นที่จะทำลาย โดยจะพบว่า เขาปล่อยมารศาสนาบวชเข้าไป แล้วทำลายเกียรติคุณของศาสนา แล้วอีดฝ่ายหนึ่งก็ขานรับ ด้วยการโฆษณาความบอบช้ำนั้น ให้แผลเน่ายิ่งขึ้นไป ในทางให้เลวลงไปอีก         ในขณะเดียวกันก็เกิดศาสนาใหม่ๆ ที่ว่าของตนนี่แหละ " พุทธแท้ " โดยที่เมื่อคอมมิวนิสต์เข้ามาแล้ว การเป็นพุทธแท้ของเขาเหล่านั้น ยังคงอยู่ได้ อันที่จริงแล้วคอมมิวนิสต์เป็นรูปแบบของการปกครอง ที่ไม่มีศาสนา โดยยึดตัวบุคคล ที่เป็นผู้นำเป็นพระเจ้า ในอุดมการณ์ต่างหาก แล้วท่านลองพิจารณาดูซิว่า พวกที่ " พุทธแท้ " เหล่านี้รับใช้ใครกันแน่         ภัยจากฝ่ายอธรรม กำลังกระจายรวดเร็วยิ่งกว่าไฟไหม้ป่า ฝ่ายธรรมะจะต้องรีบเร่งรวมพลังที่คงอยู่นี้ ให้เป็นกลุ่มก้อน ทวีคูณทุกวินาที ก่อตัวให้เป็นกลุ่มเมฆกว้างใหญ่ไพศาล เทน้ำพระธรรมดับไฟที่กำลังบ้าคลั่งนั้น ให้เบาบางลงจนดับสูญ เมื่อนั้นบารมีศาสนาก็จะเกิดผล ช่วยให้ประเทศรอดได้        ..........เป็นสำนวนสมเด็จโคทุกคำพูด(อย่าติดสมมุติ พิจารณาใจความก็พอ) ในขณะนั้น คอมมิวนิสต์รายล้อมประเทศไทย ตามทฤษฏีโดมิโน่แล้ว ไทยไม่มีทางรอด แต่ก็รอดมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ โดยคนกลุ่มหนึ่งได้ทำงานตามที่โลกวิญญาณสั่งการ อย่างใต้ดิน โดยที่ไม่บอกให้คนทั่วไปรู้ เพื่อให้พวกคอมมิวนิสต์ ไม่รู้ตัว อย่างเช่น หน่วยเสรีไทยที่ทำงานอย่างใต้ดิน ทำให้เรารอดจากการเป็นฝ่ายแพ้ในสงครามโลกครั้งที่ 2 พร้อมกับญี่ปุ่น จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 55 05:44:02

ความคิดเห็นที่ 19 อนุโมทนาครับ จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 16 ม.ค. 55 21:17:05

ความคิดเห็นที่ 20 เขียนดีมากๆครับ น่าจะให้คนไทยได้อ่านกันมากๆ โดยเฉพาะ กรมศาสนา จะได้เอาเป็นแบบอย่างในการจัดการศาสนาต่อไป ผมเห็นข่าวสมัยนี้แล้วก็อดท้อใจไม่ได้ อย่างข่าวที่พระเต้นโคโยตี้ กลายเป็นว่าตอนที่ออกมาลงโทษพระรูปนั้น บอกว่า พระรูปที่ออกมาแฉนั้นขัดผลประโยชน์ พยายามเล่นงานแต่ไม่ได้ผล ผมว่าวีดีโอนี้มันชัดเจนมาก กับพระที่เป็นถึงพระครู ผมเห็นว่าควรจัดการดูแลมากกว่านี้ กลายเป็นว่าคนจัดการก็เข้าข้างกันซะงั้น แล้วส่วนอีกวีดีโอนึงเรื่องพาสีกาเข้ากุฎิก็ไม่เห็นมีการลงโทษอย่างไร เพราะอาจจะรุนแรงถึงปาราชิกเลยทีเดียว ตอนนี้ ความแข็งแรงของศาสนาพุทธในอดีตทั้ง 3 ส่วน อาจจะเหลือแค่ส่วนเดียวคือพระมหากษัตริย์ ยังมั่นคงในศาสนาพุทธเท่านั้น ส่วนอีก 2 ส่วนก็อ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด แล้วส่วนเดียวที่เหลือตอนนี้ก็มีคนพยายามสั่นคลอนอยู่อีก ถ้า 3 ขาโอนเอนทั้งหมด คงรอแค่วันที่จะล้มครืนลงมาเท่านั้นเอง จากคุณ : ศาลาลอยน้ำ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 11:06:27

ความคิดเห็นที่ 21 ^ บทความตัดแปะครับ^^ พอดีผมมีหนังสือสยามอารยะอยู่ในมือ จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 13:51:52

ความคิดเห็นที่ 22 กิฟผมหมดแล้วต้องขออภััยทุกท่านที่เข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นนะครับ จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 17:28:34

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณครับ ขอทราบนามผู้เขียนครับ จากคุณ : กายใจ เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 19:50:17

ความคิดเห็นที่ 24 อนุโมทนาค่ะ ได้ความรู้มากเลย ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เสาริมทะเล เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 20:13:10

ความคิดเห็นที่ 25 กระทู้นี้ น่าจะโหวตให้อยู่ไปถึงปีหน้าเลย เยี่ยมยอดที่สุดในบรรดากระทู้ที่เคยอ่าน จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 23:24:23

ความคิดเห็นที่ 26 ความคิดเห็นที่ 20 ตอนนี้ ความแข็งแรงของศาสนาพุทธในอดีตทั้ง 3 ส่วน อาจจะเหลือแค่ส่วนเดียวคือพระมหากษัตริย์ ยังมั่นคงในศาสนาพุทธเท่านั้น ส่วนอีก 2 ส่วนก็อ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด แล้วส่วนเดียวที่เหลือตอนนี้ก็มีคนพยายามสั่นคลอนอยู่อีก ถ้า 3 ขาโอนเอนทั้งหมด คงรอแค่วันที่จะล้มครืนลงมาเท่านั้นเอง จากคุณ : ศาลาลอยน้ำ ------------------------------------------------------------------ ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลยค่ะ จะต้องไม่มีวันที่ความแข็งแรงประการที่สามที่เหลืออยู่จะล้มครืนลงมา พวกเราคนไทยต้องช่วยกันปกป้องสิ่งนี้ยิ่งชีวิตค่ะ และต้องช่วยกันกู้อีก 2 ส่วนที่อ่อนแอลงนั้นให้กลับมาแข็งแรงดังเดิม อยากเห็นประเทศไทยในยุคปัจจุบันมี"ความมั่นคงสามประการ"เหมือนในสมัยอยุธยา ส่วนตัวดิฉันยังเชื่ออยู่เสมอว่า ประเทศไทยมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองค่ะ จากคุณ : winan เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 02:32:03

ความคิดเห็นที่ 27 พุทธมามกะและอัครศาสนูปถัมภก   รัฐธรรมนูญทุกฉบับที่ใช้ในประเทศไทยระบุว่า พระมหากษัตริย์ทรงเป็นพุทธมามกะและอัครศาสนูปถัมภก สอดคล้องกับความเชื่อและวัฒนธรรมของคนไทยที่พระมหากษัตริย์ทรงเป็นพุทธมามกะ และทรงทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา มาตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัย พระราชภารกิจของพระมหากษัตริย์ทุกรัชกาลต่างทรงมุ่งมั่นต่อความมั่นคงดำรง สถิตขึ้นของพระพุทธศาสนาในประเทศไทย จนชาวตะวันตกยอมรับว่าประเทศไทยเป็น "ดินแดนแห่งกาสาวพัสตร์" (Land of the Yellow Robes) ดังปรากฏในประวัติศาสตร์ชาติไทยดังนี้   o พ.ศ. ๒๓๔ อาณาจักรสุวรรณภูมิ (นครปฐม) ได้รับพระสงฆ์จากอินเดียมาประกาศพระพุทธศาสนา o พ.ศ. ๖๑๒ ขุนหลวงเม้าแห่งอาณาจักรไทยอ้ายลาวประกาศตนนับถือพระพุทธศาสนา o ในพุทธศตวรรษที่ ๑๒ พระนางจามเทวีครองเมืองหริภุญไชย (ลำพูน) ทรงนำพระพุทธศาสนาขึ้นไปประดิษฐานด้วย o พุทธศตวรรษที่ ๑๕ พระเจ้าเม็งรายมหาราชสถาปนา นวบุรีศรีนครพิงค์ขึ้นเป็นราชธานี ได้สถาปนาวัดเชียงมั่นขึ้น o สมัยสุโขทัย พระมหากษัตริย์ไทยทุกพระองค์ทรงเป็นพุทธมามกะ พระพุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองอย่างที่สุด o สมัยอยุธยาเป็นราชธานี ๔๑๗ ปี พระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ทรงเป็นพุทธมามกะและทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้รุ่งเรือง o สมัยธนบุรี - กรุงรัตนโกสินทร์ พระมหากษัตริย์ทุกพระองค์ทรงเอาใจใส่ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา   พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลปัจจุบันทรงมีพระราชดำรัสลาผนวชต่อพระบรมวงศานุวงศ์ องคมนตรี คณะรัฐมนตรี ทูตานุทูต สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรและข้าราชการ ณ พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย เมื่อวันที่ ๑๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๙๙     "โดยที่พระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติของเรา ทั้งตามความศรัทธาความเชื่อของข้าพเจ้า ก็เห็นเป็นศาสนาที่ดีศาสนาหนึ่ง เนื่องในบรรดาสัจจธรรม คำสั่งสอนอันชอบด้วยเหตุผล จึงเคยคิดอยู่ว่า ถ้าโอกาสอำนวย ข้าพเจ้าควรจักได้บวชสักเวลาหนึ่ง ตามราชประเพณี ซึ่งจักเป็นทางสนองพระเดชพระคุณ พระราชบุรพการีตามคตินิยมด้วย" oooooooooooooooooooooooooooooooooo ปล. สืบเนื่องจากความคิดเห็นของ ท่าน winan ความคิดเห็นที่ 26 ที่ได้แสดงความกังวลห่วงใยว่า... ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลยค่ะ จะต้องไม่มีวันที่ความแข็งแรงประการที่สามที่เหลืออยู่จะล้มครืนลงมา พวกเราคนไทยต้องช่วยกันปกป้องสิ่งนี้ยิ่งชีวิตค่ะ และต้องช่วยกันกู้อีก 2 ส่วนที่อ่อนแอลงนั้นให้กลับมาแข็งแรงดังเดิม อยากเห็นประเทศไทยในยุคปัจจุบันมี"ความมั่นคงสามประการ"เหมือนในสมัยอยุธยา ส่วนตัวดิฉันยังเชื่ออยู่เสมอว่า ประเทศไทยมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองค่ะ...ก็จึงเป็นที่มาของ คคห. นี้-ดังนี้แลฯ Credit : ภาพประกอบจาก "ภาพเก่าเล่าเรื่อง-ภูมิพโลภิกขุ-เมื่อในหลวงทรงผนวช_๒๒-๑๐-๒๔๙๙" <คลิกดูฉบับเต็ม] แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 01:45:31 จากคุณ : กรองคำ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 01:21:44

ความคิดเห็นที่ 28 ในหลวง รัชกาลที่ ๙ ทรงผนวช          ด้วยที่ทรงเลื่อมใส ในพระพุทธศาสนา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จึงทรงมีพระราชประสงค์ที่จะทรงผนวช เพื่อที่จะทรงมีโอกาสได้ คุ้นเคยใกล้ชิด พระธรรมคำสั่งสอน ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามากยิ่งขึ้น  ทั้งยังเป็นการสนองพระคุณพระราชบุพการีตามคตินิยมของไทยอีกด้วย  ในการนี้ นายกรัฐมนตรี จอมพล.ป. พิบูลสงครามได้กราบบังคมทูลฯขอรับเป็นภาระในการตระเตรียมพระราชพิธีผนวชทั้งหมด          พระราชพิธีทรงผนวชได้จัดขึ้นในวันที่ ๒๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๙๙ ณ พระอุโบสถ วัดพระศรีรัตนศาสดารามในพระบรมมหาราชวัง  โดยมี สมเด็จพระสังฆราช (หม่อมราชวงศ์ชื่น นพวงศ์ ฉายา สุจิตโต ปธ.๗) วัดบวรนิเวศวิหาร ทรงเป็นองค์อุปัชฌายะ และถวายศีล  พระศาสนโสภณ เป็นพระกรรมวาจาจารย์  สมเด็จพระวันรัตน์ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ฯ            พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงได้รับถวาย สมณฉายานาม ว่า ภูมิพโล  ซึ่งในบทความส่วนที่กล่าวถึงกรณีทรงผนวช มีเป็นที่นิยมปรากฏอยู่ด้วยพระสมณฉายานามว่า ภูมิพโลภิกขุ ด้วยเช่นกัน          ตลอด ระยะเวลา ๑๕ วัน (ระหว่างวันที่ ๒๒ ตุลาคม ถึง ๕ พฤศจิกายน) ที่ทรงอยู่ใน เพศบรรพชิตนั้น "พระภูมิพโล" ทรงประทับอยู่ ณ พระตำหนักปั้นหยา วัดบวรนิเวศวิหาร           "พระภูมิพโล" ได้ทรงบำเพ็ญวัตรปฏิบัติ เช่นเดียวกันกับพระภิกษุทั้งหลายทุกประการ ไม่ว่าจะเป็นการเสด็จฯ ออกรับบิณฑบาตรจากชาวบ้านทั่วไป ฯ oooooooooooooooooooooooooooooooooooooo ปล. มีข้อสังเกตว่าการให้ความหมายของ พระคู่สวด มีการใช้คำศัพท์ผิดไปในหลายแห่ง จึงขอนำมาลงไว้ ณ ที่นี้ เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้อง อนุสาวนาจารย์ น. อาจารย์ ผู้สวดอนุสาวนา พระคู่สวดในสังฆกรรมมี ๒ รูป คือ พระกรรมวาจาจารย์ กับ พระอนุสาวนาจารย์. อ้างอิง : พจนานุกรม อ.เปลื้อง ณ.นคร อนุศาสนาจารย์ น. อาจารย์ผู้พร่ำสอน, ผู้ตามสอน, อนุศาสนาจารย์ เป็นข้าราชการบรรจุจากเปรียญชั้นสูง เดิมมุ่งหมายให้ติดตามทหารไปในสนาม เพื่ออบรมศีลธรรม บำรุงขวัญ และแนะนำพิธีทางศาสนา  ครั้นต่อมาได้มีการขยายหน่วยอนุศาสนาจารย์ไปทางพลเรือนด้วย          ปัจจุบันนี้มีอนุศาสนาจารย์ของกระทรวง ทบวง กรม คือ          ๑. อนุศาสนาจารย์ทหารบก แต่งกายอย่างทหารบก          ๒. อนุศาสนาจารย์ทหารเรือ แต่งกายอย่างทหารเรือ          ๓. อนุศาสนาจารย์ทหารอากาศ แต่งกายอย่างทหารอากาศ          ๔. อนุศาสนาจารย์กรมการศาสนา แต่งกายอย่างข้าราชการพลเรือน          ๕. อนุศาสนาจารย์กรมราชทัณฑ์ แต่งกายอย่างข้าราชการพลเรือน.             อ้างอิง : พจนานุกรม อ.เปลื้อง ณ.นคร พระภูมิพโล ~ ภูมิพโลภิกขุ ทรงเจริญพระพุทธมนตร์พร้อมคณะภิกษุสงฆ์ หน้าพระพุทธรูปประจำทิศ   เมื่อเสด็จฯนมัสการพระปฐมเจดีย์ จังหวัดนครปฐม วันที่ ๑ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๔๙๙ Credit : ภาพประกอบ ด้วยคำค้น ในหลวงทรงผนวช จากคลังภาพ  ของ google   แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 02:01:03 จากคุณ : กรองคำ เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 01:23:39

ความคิดเห็นที่ 29 สาธุ สาธุ สาธุ ขอบคุณ คุณกรองคำนะคะ สิ่งที่ดิฉันเป็นห่วงนั้นก็น่าห่วงจริงๆแหละค่ะ ถ้าใครได้ติดตามสถานการณ์ในปัจจุบันนี้แล้วล่ะก็คงจะทราบดี(เรื่องแก้ไขมาตรานั่นนี่นู่น ฯลฯ) คนไทยที่ไม่ทราบข้อเท็จจริงยังมีอยู่มากเหลือเกิน สถาบันกษัตริย์โดนใส่ร้ายไปสีอย่างไม่มีใครสามารถหยุดได้ หรือแม้แต่สถาบันศาสนาก็ตาม หลวงตาบัวที่ท่านได้มรณภาพไปก็ยังโดนกล่าวหา สถาบันชาตินั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึง ได้แตกแยกออกเป็นสองเสี่ยงมาหลายปีแล้ว เมื่อไหร่กันที่คนไทยจะรวมชาติ ศาสน์ กษัตริย์ให้เป็นปึกแผ่นเหมือนดังเดิมได้? จากคุณ : winan เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 02:23:40