ความคิดเห็นที่ 1 อนุโมทนาบุญค่ะ  ดิฉันไม่เคยขนลุกปิติแบบมีความสุข  แค่มันขนลุกเฉยๆ  บางทีก็ปวดหัว มึนหัวเวลาทำบุญใหญ่ หรือสวดมนนต์บทใหญ่ๆ ค่ะ เรื่อง  xxxx  ถูกหรือไม่ถูก   มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะะคะ จากคุณ : แม่น้องปัน เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 12:51:55

ความคิดเห็นที่ 2 ได้เลขหกหลักมาก็จริง แต่จะหาซื้อได้หรือไม่ เพราะการหาซื้อ lottery ให้ได้เลขที่เราต้องการหั้งหกตัวนั้น ยากจริงๆ ยังไงก็ลองเล่นแค่สามหลักสุดท้ายด้วยนะครับ เผื่อจะได้เงินมาต่อบุญให้มากยิ่งๆขึ้นไปอีก และขออนุโมทนาบุญที่ถวายน้ำแด่พระธุดงค์ กับบุญถวายผ้าไตรด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 55 12:57:10 จากคุณ : ธรรมสถิต เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 12:56:28

ความคิดเห็นที่ 3 ขอ 3 ตัวหลังก่อนได้ม้า จากคุณ : nokbin เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 13:07:30

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านท่อนกลาง ๆ คนอ่านก็ขนลุกครับ จากคุณ : solo 356 เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 13:14:32

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านเรื่องของจขกท.แล้วนึกถึงเรื่องของเพื่อนเราคนนึง ที่ออกจะเป็น supernatural ขอเล่าเรื่องที่เพื่อนประสบมานะคะ เพื่อนเราช่วยเหลือเด็กๆที่ขาดโอกาสหลายคนมา 2 ปีแล้ว ทั้งที่เค้ามีเงินไม่มาก(เป็นครูอัตราจ้างอายุ 28) แต่ก็พยายามทุกทางที่จะช่วยน้องๆให้ได้ต่อเนื่อง แม้จะเจอปัญหามากมาย กลางเดือนสิงหาคม 2553 เพื่อนเราไม่มีเงินในกระเป๋าเลย คืนนึงเพื่อนเราเกิดนิมิตว่า มีคนมาบอกว่าให้ไปซื้อหวย เค้าจะถูกรางวัล (แต่ไม่ได้ให้เลขมา) เพื่อนเราเลยซื้อ ปรากฏว่างวดนั้นเค้าถูกรางวัล 6,000 บาท ปกติเพื่อนเราไม่ซื้อหวย รักษาศีล สวดมนต์กับน้องๆทุกคืน (เค้ายกบ้านและที่ให้น้องๆอยู่) และภาวนาได้ก้าวหน้ามากแล้ว (ปี2557 น้องๆโตพอจะดูแลตัวเองได้แล้ว เค้าก็ตั้งใจจะบวชไม่มีกำหนดสึก) จากคุณ : ฟ้าอิงจันทร์ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 13:20:38

ความคิดเห็นที่ 6 อย่าลืม   ต้องกลับ ต้องหมุน เลขข้างเคียงด้วยนะเธอว์ จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 13:37:18

ความคิดเห็นที่ 7 ขอสนทนาโดยธรรมกับท่านเจ้าของกระทู้นะครับ ข้อ  1  “ขอเชิญเหล่าญาติ...............................ขอจงได้รับบุญที่เราถวายน้ำดื่มนี้ด้วยเถิด” ข้อ  2  “วันนั้นเราถวายผ้าไตร............................................เราจึงอุทิศซ้ำไปอีกที” ข้อ  3  “เรากลับมาที่บ้าน  จุดธูป  1  ดอก  แล้วบอกกับพวกเค้าว่า  ขอเชิญท่านที่ได้ร่วม อนุโมทนาบุญของข้าพเจ้าเมื่อครู่นี้  ข้าพเจ้าใคร่ขอความช่วยเหลืออย่างหนึ่ง  ตอนนี้แม่ของ ข้าพเจ้ากำลังลำบาก  ข้าพเจ้าขอความช่วยเหลือจากท่าน  ขอท่านโปรดช่วยเหลือแม่ของข้าพเจ้า” ข้อ  4  การกระทำในข้อ  1  และข้อ  2  เป็นการ  “สัจจะอธิษฐาน”  เป็นธรรมกุศล ข้อ  5  การกระทำในข้อ  3  เป็นการตั้งมั่นอยู่ใน  “สัจจะอธิษฐาน”  ที่ได้กระทำไว้แล้ว   ในข้อ  1  และข้อ  2  หรือไม่  ขอให้ท่านเจ้าของกระทู้   พิจารณาด้วยตนเองนะครับ ข้อ  6  ไม่ได้เจตนาลบหลู่นะครับ  ขอยกตัวอย่างเปรียบเทียบให้ฟังง่าย ๆ  ถ้ามีบุคคลหนึ่ง ตั้งโรงทานอยู่กลางเมือง  ความหมายของโรงทานก็คือ  โรงทาน  เป็นการประกอบธรรมกุศล ข้อ  7  เมื่อมีคนอดอยาก  ยากจน  ไม่มีทรัพย์  ไปรับอาหาร  น้ำดื่ม  พอจะออกจากโรงทาน   บุคคลผู้เป็นเจ้าของโรงทานก็มายืนขวางหน้าประตูแล้วพูดว่า  ตอนนี้แม่ของข้าพเจ้า กำลังลำบาก  ข้าพเจ้าขอความช่วยเหลือจากท่าน  ขอท่านโปรดช่วยเหลือแม่ของข้าพเจ้า ข้อ  8  ข้าพเจ้าขออนุญาตไม่สรุปนะครับว่า  พฤติการณ์ในแบบข้อ  6  และ  ข้อ  7 เป็นการสมควรกระทำหรือไม่  เป็นสัมมาทิฏฐิ  หรือไม่  ขอให้ท่านเจ้าของกระทู้พิจารณา ด้วยตนเองว่า  เป็นธรรมกุศล  หรือ  เป็นธรรมอกุศล ข้อ  9  ถ้าสนใจ  สามารถศึกษาเพิ่มเติมจากพระไตรปิฎกในหัวข้อ    “ธรรมเป็นกุศล เป็นไฉน”   และ  “ธรรมเป็นอกุศล  เป็นไฉน”           ขอให้เจริญในธรรมนะครับ จากคุณ : สัมมาทิฏฐิ เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 16:19:43

ความคิดเห็นที่ 8 การกระทำอย่างนี้  ไม่ใ่่ช่การขอ แต่เป็นการกระทำด้วย "มิตรธรรม" โดยเหตุในการขอนั้น มีอยู่  และถือเป็นพลีกรรมแก่ญาติและเทวดา          [๓๖๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๒ จำพวกนี้หาได้ยากในโลก ๒ จำพวกเป็นไฉน คือ บุพพการีบุคคล ๑ กตัญญูกตเวทีบุคคล ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลายบุคคล ๒ จำพวกนี้แลหาได้ยากในโลก ฯ             อรรถกถาสูตรที่ ๒                             ในสูตรที่ ๒ (ข้อ ๓๖๔) มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.               บทว่า ปุพฺพาการี ได้แก่ ผู้ทำอุปการะก่อน.               บทว่า กตญฺญูกตเวที ได้แก่ ผู้รู้อุปการะที่เขาทำแล้วตอบแทนภายหลัง. (1) โดยมีตัวอย่างจากชาดก(2) ดังนี้               ในอดีตกาล ครั้งหนึ่งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติในนครพาราณสี ชาวปัจจันตชนบทเหล่านั้นได้เนื้อมากๆ ในที่ใดๆ ก็พากันตั้งบ้านขึ้นในที่นั้นๆ แล้วพากันเที่ยวในป่าฆ่ามฤคเป็นต้น ขนเนื้อมาเลี้ยงลูกเมีย.               ในไม่ไกลจากบ้านของพวกนั้น มีสระใหญ่เกิดเองอยู่ ด้านขวาของสระนั้นมีเหยี่ยวตัวหนึ่ง ด้านหลังมีนางเหยี่ยวตัวหนึ่ง ด้านเหนือมีราชสีห์ ด้านตะวันออกมีพญานกออกอาศัยอยู่ ส่วนในที่ตื้นกลางสระ เต่าอาศัยอยู่.               ครั้งนั้น เหยี่ยวกล่าวกับนางเหยี่ยวว่า เป็นภรรยาข้าเถิด.               นางเหยี่ยวจึงกล่าวกะเขาว่า ก็แกมีเพื่อนบ้างไหมล่ะ.               ตอบว่า ไม่มีเลย.               นางกล่าวว่า เมื่อภัยหรือทุกข์บังเกิดแก่เรา เราต้องได้มิตรหรือสหายช่วยแบ่งเบา จึงจะควร แกต้องผูกมิตรก่อนเถิด.               ถามว่า นางผู้เจริญ เราจะทำไมตรีกับใครเล่า.               ตอบว่า แกจงทำไมตรีกับพญานกออกที่อยู่ด้านตะวันออก กับราชสีห์ที่อยู่ด้านเหนือ กับเต่าที่อยู่กลางสระ. เขาฟังคำของนางแล้วรับคำ ได้กระทำตามนั้น.               ครั้งนั้น เหยี่ยวทั้งคู่ก็ได้จัดแจงที่อยู่ เขาพากันทำรังอาศัยอยู่ ณ ต้นกระทุ่ม อันอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งในสระนั้นเอง มีน้ำล้อมรอบ. ครั้นต่อมาเหยี่ยวทั้งคู่ก็ได้ให้กำเนิดลูกน้อยสองตัว. ขณะที่ลูกเหยี่ยวทั้งสองยังไม่มีขนปีกนั้นเอง วันหนึ่งชาวชนบทเหล่านั้นพากันตระเวนป่าตลอดวัน ไม่ได้เนื้ออะไรๆ เลย คิดกันว่า พวกเราไม่อาจไปเรือนอย่างมือเปล่าได้ ต้องจับปลาหรือเต่าไปให้ได้ พากันลงสระไปถึงเกาะนั้น นอนที่โคนต้นกระทุ่มต้นนั้น เมื่อถูกยุงเป็นต้นรุมกัดก็ช่วยกันสีไฟก่อไฟ ทำควันเพื่อไล่ยุงเป็นต้นเหล่านั้น. ควันก็ขึ้นไปรมนกทั้งหลาย. ลูกนกก็พากันร้อง ชาวชนบทได้ยินเสียงต่างกล่าวว่า ชาวเราเอ๋ย เสียงลูกนก ขึ้นซี มัดคบเถิด หิวจนทนไม่ไหว กินเนื้อนกแล้วค่อยนอนกัน พลางก่อไฟให้ลุกแล้วช่วยกันมัดคบ.               แม่นกได้ยินเสียงพวกนั้นคิดว่า คนพวกนี้ต้องการจะกินลูกของเรา เราผูกมิตรไว้เพื่อกำจัดภัยทำนองนี้ ต้องส่งผัวไปหาพญานกออกแล้วกล่าวว่า ไปเถิดนายจ๋า ภัยบังเกิดแก่ลูกของเราแล้วละ จงบอกแก่พญานกออกเถิด พลางกล่าวคาถาต้นว่า               พรานชาวชนบทพากันมัดคบเพลิงอยู่บนเกาะ ปรารถนาจะกินลูกน้อยของเรา ข้าแต่พญาเหยี่ยว ท่านจงบอกมิตรและสหาย จงแจ้งความพินาศแห่งหมู่ญาติของเรา.               บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า มิลาจา แปลว่า ชาวชนบท. บทว่า ทีเป แปลว่า ในเกาะน้อย. บทว่า ปชา มมํ ได้แก่ บุตรของเรา. แม่นกเรียกนกเสนกะโดยชื่อว่า เสนกะ. บทว่า ญาติพฺยสนํ ทิชานํ ความว่า แม่นกกล่าวว่า ท่านจงไปบอกความวอดวายของนกที่เป็นญาติของเรานี้แก่พญาเหยี่ยวดำ.               พ่อเหยี่ยวนั้นบินไปที่อยู่ของพญานกออกโดยเร็ว แล้วขันบอกให้รู้การที่ตนมา ได้รับโอกาส ก็เข้าไปไหว้ ถูกถามว่า เจ้ามาทำไม               เมื่อแสดงเหตุที่ต้องมา กล่าวคาถาที่ ๒ ว่า               ข้าแต่พญานกออก ท่านเป็นนกประเสริฐกว่านกทั้งหลาย ข้าพเจ้าขอยึดท่านเป็นที่พึ่ง พวกพรานชาวชนบทปรารถนาจะกินลูกน้อยของข้าพเจ้า ขอท่านจงช่วยให้ข้าพเจ้าได้รับความสุขเถิด.               บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ทิโช ความว่า ท่านเป็นนกที่ประเสริฐกว่านกทั้งหลาย.               พญานกออกปลอบเหยี่ยวว่า อย่ากลัวเลย แล้วกล่าวคาถาที่ ๓ ว่า               บัณฑิตทั้งหลายผู้แสวงหาความสุข ทั้งในกาลและไม่ใช่กาล ย่อมทำบุคคลให้เป็นมิตรสหาย ดูก่อนเหยี่ยว ฉันจะกระทำประโยชน์อันนี้แก่ท่านจงได้ ที่จริง อริยชนย่อมกระทำกิจให้แก่อริยชน. เหยี่ยวนั้นได้ขอความช่วยเหลือไปยังสหายอีกตนหนึ่ง คือ เต่า  เต่ากล่าวว่า               แท้จริง คนบางพวกถึงจะเคลื่อนคลาดพลาดพลั้งจากการงานของตน ก็ยังตั้งตัวได้ด้วยความอนุเคราะห์ของมิตรทั้งหลาย พวกลูกทั้งหลายของข้าพเจ้าเดือดร้อน ข้าพเจ้าจึงรีบมาหาท่านเพื่อขอให้เป็นที่พึ่งอาศัย ดูก่อนเต่าผู้เป็นสหาย ขอท่านช่วยบำเพ็ญประโยชน์แก่ข้าพเจ้าเถิด.               ความแห่งคาถานั้นมีว่า นายเอ๋ย จริงอยู่ บุคคลบางพวกถึงจะคลาดเคลื่อนจากยศหรือจากทรัพย์ ถึงจะพลาดพลั้งจากการงานของตน ย่อมตั้งตนได้ด้วยความอนุเคราะห์ของเพื่อนฝูง ก็บุตรของข้าพเจ้ากำลังถูกกิน เดือดร้อน เหตุนั้น ข้าพเจ้าจึงมากระทำท่านให้เป็นคติให้เป็นที่พำนัก เชิญท่านช่วยให้ชีวิตทานแก่บุตรของข้าพเจ้า บำเพ็ญประโยชน์แก่ข้าพเจ้าเถิด.               เต่าฟังคำนั้นแล้ว กล่าวคาถาต่อไปว่า               บัณฑิตทั้งหลายย่อมทำบุคคลให้เป็นมิตรสหาย ด้วยทรัพย์ข้าวเปลือกและด้วยตน ดูก่อนเหยี่ยว ข้าพเจ้าจะกระทำประโยชน์นี้แก่ท่านให้จงได้ เพราะอริยชนย่อมทำกิจแก่อริยชน.               บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า กาเล อกาเล ได้แก่ ในกลางวันและกลางคืน. อาจาระในบทว่า อริโย นี้ท่านประสงค์เอาอริยะผู้ประเสริฐ พญานกออกกล่าวว่า ในที่นี้อะไรเรียกว่า อริยะ จริงอยู่ผู้สมบูรณ์ด้วยอาจาระย่อมทำกิจของผู้สมบูรณ์ด้วยอาจาระเท่านั้น. การที่เราช่วยเหลือเค้า และขอให้เค้าำำทำบางอย่างให้เรา  เมื่อเราเริ่มช่วย เราถือว่าฐาติของเราหรือท่านเหล่านั้นเป็นมิตรสหายของเราแล้ว  สหาย ย่อมทำกิจแก่สหาย และในการขอครั้งนี้  เราได้พิจารณาความเหมาะสมแล้ว  บุคคลบางพวก  ขอเปล่า แต่สำหรับเรา  เรามีเหตุ  และเหตุนั้น  เป็นการขอเพื่อบุพการี การกระทำนี้เป็นกุศลทั้งสองฝ่าย               เขาหันกลับมามองพระโพธิสัตว์ แล้วกระทำพลีกรรม พระโพธิสัตว์ก็บริโภคโอชาจากขนมนั้น แล้วกล่าวว่า ดูก่อนบุรุษ ท่านปฏิบัติเราเพื่อต้องการอะไร? เขากล่าวว่า ข้าแต่ท่านผู้เป็นใหญ่ ข้าพเจ้าเป็นคนเข็ญใจ มาปรนนิบัติ ก็ด้วยหมายใจว่า จะอาศัยท่านแล้วพ้นจากความเป็นทุคคตะ.               พระโพธิสัตว์กล่าวว่า               "ดูก่อนบุรุษผู้เจริญ ท่านอย่าคิดเสียใจไปเลย ท่านทำการบูชาเราผู้มีกตัญญูกตเวที"                "รอบต้นละหุ่งนี้มีหม้อใส่ขุมทรัพย์ตั้งไว้เรียงราย จวบจนจรดถึงคอ ท่านจงกราบทูลพระราชา เอาเกวียนมาขนทรัพย์กองไว้ ณ ท้องพระลานหลวง พระราชาก็จักโปรดปรานประทานตำแหน่งเศรษฐีแก่ท่าน"(3) ************************ (1) พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐ อังคุตตรนิกาย ทุกนิบาต ตติยปัณณาสก์ - http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=2259&Z=2294 (2)  มหาอุกกุสชาดก - http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=1891&p=1 (3) กุณฑกปูวชาดก -http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=109&p=1 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 18:14:13

ความคิดเห็นที่ 9 "ข้อ  7  เมื่อมีคนอดอยาก  ยากจน  ไม่มีทรัพย์  ไปรับอาหาร  น้ำดื่ม  พอจะออกจากโรงทาน  บุคคลผู้เป็นเจ้าของโรงทานก็มายืนขวางหน้าประตูแล้วพูดว่า  ตอนนี้แม่ของข้าพเจ้า กำลังลำบาก  ข้าพเจ้าขอความช่วยเหลือจากท่าน  ขอท่านโปรดช่วยเหลือแม่ของข้าพเจ้า" ในบรรดาเปรตและเทพยดาเหล่านั้น  เราประเมินแล้วว่า ภูตเหล่านั้น มีฤทธิ์มากพอที่จะแสดงนิมิตได้  เพราะเรามีประสบการณ์ทางอ้อม เราทราบว่า การขอความช่วยเหลือในจุดนี้เป็นเรื่องที่เล็กสำหรับเค้า  ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย และหนึ่งในกลุ่มที่เราอุทิศให้ก็เ้ป็นญาติของเราด้วย จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 18:21:02

ความคิดเห็นที่ 10 ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ      สำหรับผม ตั้งแต่มีความตั้งใจจะเจริญสมาธิ ตั้งมั่นในศีล5(บางวันก็ได้บางวันก็ไม่ได้แต่ก็พยายามจะให้ได้) การบริจาคทาน สิ่งที่ย้อนกลับมาหาตัวเราที่สังเกตได้ชัดคือถูกหวยบ่อยขึ้นจากที่เมื่อก่อนซื้อยังไงก็ไม่ถูก นี่งวดวันที่16 ที่ผ่านมาก็ถูกอีก ก็เลยโอนเงินไปบริจาควัดพระบาทน้ำพุ 1000 บาท เมื่อทำทานแล้วกลางคืนนั่งสมาธิก็จะตั้งจิตแผ่ส่วนกุศลให้เหล่าผีสาง รุกขเทวดา เพื่อนมนุษย์และสัตว์ร่วมโลกให้ได้รับผลของทานนี้      แต่จะแบบตั้งจิตขอตรงๆแบบจขกท.นี่ไม่เคยทำนะ อีกอย่างนึงผมสังเกตว่าตั้งแต่เจริญธรรมมากขึ้น บางทีเราไปไหนจะเจอแต่สิ่งดีๆหรือคนดีๆ      ทั้งหมดคือผลพลอยได้ครับ ได้มาก็ดีไม่ได้มาก็ไม่เป็นไรวางใจไม่ให้ไปยินดีกับลาภพวกนี้ จากคุณ : สีหมึก เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 12:01:17

ความคิดเห็นที่ 11 ผะ ผะ ผะ ผะ ผะ ผะ ผะ ผี! จากคุณ : โอ่อี๊โอ (oiooo) เขียนเมื่อ : 23 ม.ค. 55 18:30:19