สิ่งที่ได้เรียนรู้จากความแน่นหน้าอก ("นั่งแล้วเพ่งจนอยากเลิกปฎิบัติครับ"){แตกประเด็นจาก Y11499395}
|
 |
หายไปนานเลยครับ นั่นเพราะว่าไปเลิกปฎิบัติมา โดนกิเลสครอบงำ ปฎิบัติแล้วแน่น รำคาญเลยหยุดไป ... แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนพยายามกลับมาทำอีกครั้ง ที่นี้ได้ความเข้าใจมากขึ้นกับการปฎิบัติ และ(คาดว่า)เข้าใจปัญหาของการเพ่งแล้ว
สิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ ผมก็รู้นะครับว่าหลายๆ คนคงรู้แล้ว มันไม่ใช่เรื่องใหม่ ผมเองก็เคยฟังครูบาอาจารย์หลายๆ ท่านพูด แต่นี่มาได้เจอสัมผัสกับตัวเองเลยเข้าถึง(ระดับหนึ่ง) ไม่ใช่เข้าใจด้วยการฟังเหมือนที่เป็นมาแต่ก่อนแต่ทำไม่ได้ ...
อาการแน่นหน้าอกที่เกิดกับผมเกิดจากความอยาก การไม่ปล่อยให้จิตทำหน้าที่ของมัน แต่เรามัวแต่อยากให้มันได้อย่างนั้น ให้มันได้อย่างนี้ ให้นั่งลงปุ๊บต้องได้สมาธิปั๊บ เลยไปบังคับจิต พอเจอบังคับมันก็แน่น
ตอนนี้เริ่มทำแบบสบายๆ นั่งไปตอนแรกก็ไม่ได้หวังให้มันรู้อะไร แต่พอไปเรื่อยๆ จิตก็เริ่มสบาย มันอยากจะเดินปัญญา มันก็เดินของมันเอง แต่เดี่ยวก็หลงออกไปใหม่ ก็ไม่เป็นไร ก็ปล่อยมันหลงไป แล้วเดี๋ยวมันก็มีสติใหม่ สลับกันไปมาอย่างนี้ พอเดินปัญญาไปมากๆ เหมือนแรงหมด มันก็ออกมาหลง ก็ช่างมันก็ตามรู้ไป จะไปหวังให้มันรู้ตลอดเวลานั้นไม่ได้ เพราะว่าการรู้ตลอดเวลานั้นมันไม่ใช่ไตรลักษณ์
ท้ายสุดสุดท้าย
1. ไม่มีใครแก้ปัญหาเราได้นอกจากตัวเราเองจริงๆ ครับ พอเราแก้ปัญหาได้เสร็จ เสียงครูบาอาจารย์ที่เราเคยฟังมาก็แว่วในหู (เช่น สติไม่ได้เกิดจากการกำหนดหรือการบังคับ แต่เกิดจากการที่จิตมันจำสภาวะได้) แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ แต่ตอนเกิดปัญหาฟังเท่าไหร่ก็ปล่อยผ่านหูไป แก้ปัญหาเราไม่ได้
2. ปัญญาแก้ปัญหาต้องเกิดจากความเข้าใจกระบวนการการทำงานของจิต ไม่ได้เกิดจากการคิด ไม่อย่างนั้นแล้วจะแก้ปัญหาไม่ได้เลย ผมอาจจะเขียนเวอร์ไปนะ แต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ พอผมรู้ว่าจิตมันทำงานแบบนี้ (คือเดี๋ยวหลงเดี่ยวรู้) มันเลยปล่อยให้มันทำสบายๆ ได้ ตรงนี้ทำให้ผมนึกถึงอีเมลล์ฉบับหนึ่งจากพระรูปนึงที่ผมอีเมลล์ไปถาม ท่านตอบมาว่า "ตอนนี้ยังไม่เข้าใจก็ต้องทนไปก่อน ความเข้าใจจะทำให้เราเป็นกลาง" ย้อนกลับมานึกถึงประโยคนี้มันโดนจริงๆ ครับ การปฎิบัติเราไม่ได้เป็นกลางด้วยการฟัง เราต้องเป็นกลางด้วยความเข้าใจ
ผมคิดว่าคนที่เจอปัญหาเดียวกับผมคงมีมั้งครับ ผมคิดว่าคุณอ่านกระทู้ผมจบก็ยังแก้ปัญหาตัวเองไม่ได้ เพราะว่าปัญญามันไม่ได้เกิดที่ตัวคุณ แต่ผมอยากจะบอกว่า ให้ลองทำไปเรื่อยๆ ครับ แล้วสักวันหนึ่งคุณอาจจะเข้าใจมันอย่างผม
ป.ล. ผมไม่ได้เข้าใจอะไรท่องแท้มาก มาเล่านี้ก็รู้สึกกระดากใจตัวเอง เหมือนเอาความรู้มันน้อยนิดของตัวเองมาพูด แต่คิดไปคิดมาน่าจะมีประโยชน์ต่อคนอื่นครับ
ขอขอบคุณทุกท่านที่มีจิตเมตตาในการแสดงความเห็นในกระทู้ 2 กระทู้ก่อนนี้ด้วยครับ
แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 55 12:39:03
แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 55 12:37:56
| จากคุณ |
:
w-bpf 
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ม.ค. 55 12:35:18
|
|
|
| 
