ความคิดเห็นที่ 1 สาธุ กระจ่างแจ้งเลยครับ จากคุณ : สายัณห์ ตะวันเพลิง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 19:55:03

ความคิดเห็นที่ 2 สาธุครับ จากคุณ : แมวดำน่ารัก เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 19:55:13

ความคิดเห็นที่ 4 สาธุครับ จากคุณ : corelooy เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 20:29:52

ความคิดเห็นที่ 5 ผู้แสวงหาธรรม เป็นได้ทั้งภิกษุและฆราวาส จั่วหัวกระทู้ชวนให้เข้าใจผิด ถ้าคนไม่เข้ามาอ่านเนื้อความ จะพาลคิดไปว่า เป็นกรรมหนักสำหรับฆราวาสไปด้วย แต่ที่จริงเป็นกรรมหนักเฉพาะเพศภิกษุ หรือ จขกท. ว่าไง จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 09:04:09

ความคิดเห็นที่ 6 สำหรับผู้แสวงหาธรรมแล้ว   ทุก ๆ อธรรม แม้ประมาณเท่าเม็ดทราย ย่อมเป็นกรรมหนักทั้งสิ้่น ผ้าขาวยาวสามเมตร ด่างเพียงหนึ่งเซ็นติเมตร ก็เรียกว่าผ้าสกปรก จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 13:57:14

ความคิดเห็นที่ 7 เอาหลักการสิท่าน จขกท. อย่าเอาความรู้สึก ฆราวาส มีผัวมีเมียได้ พระโสดาบันก็มีผัวมีเมียได้ ไม่ผิดศีล 5 แล้วการสำเร็จความใคร่ผิดศีล 5 หรือ ??? การสำเร็จความใคร่ จะเป็นกรรมหนักอย่างไร เอาอาบัติของพระภิกษุ มาใช้กับฆราวาสได้อย่างไร ภิกษุสำเร็จความใคร่ต้องสังฆาทิเสส ถ้าภิกษุมีเมีย ต้องปาราชิก ดูสิว่าพฤติกรรมไหน มีโทษกว่ากัน แล้วกรณีฆราวาส มีผัวมีเมียได้ แล้วทำไมจะสำเร็จความใคร่ไม่ได้ ไหนตอบหน่อย ถ้าบอกว่า หมกมุ่น สะสมกิเลส ใช่ การมีผัวมีเมีย ก็ไม่ต่างอะไรกัน หมกมุ่น สะสมกิเลสเหมือนกัน แต่ถ้าบอกว่าเป็นกรรมหนัก (ในฆราวาส มันเป็นได้อย่างไร) พระพุทธเจ้าเคยตรัสหรือ ??? ไหนหลักฐาน ??? จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 15:58:41

ความคิดเห็นที่ 8 ไฟร้อนสำหรับพระเท่านั้น  แต่ไม่ร้อนสำหรับคฤหัสถ์ใช่หรือไม่ ? ขึ้่นชื่อว่ากิเลส  ย่อมเผาแต่พระบรรพชิต  ไม่เผาคฤหัสถ์  ใช่หรือไม่ ? กิเลส  ของพระ และของคฤหัสถ์  ทั้งหมด  กรรมเดียวกัน  เกิดเพราะกิเลสเดียวกัน   สิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า "กรรมอย่างนี้ ย่อมทำให้เกิดแต่ความทุกข์"  พระคาถานี้ ตรัสแก่พระก็จริง แต่กิเลสนี้  ทำให้คฤหัสถ์ก็เป็นทุกข์  เทวดาและมนุษย์ก้เป็นทุกข์   กิเลส  ถึงเวลาที่เกิดกับใครแล้ว  เค้าไม่ีเว้นหน้าใครเลย จะบวชหรือไม่บวช  จะเป็นเทวดาหรือมนุษย์ก็ตาม ไฟ  เวลาที่ไหม้  เค้าก้ไม่เลือกว่าคนนี้เป็นพระคนนี้เป็นโยม  เค้าย่อมไหม้หมดทีเดียว การที่เราเลือกลงพระพุทธพจน์นี้  เพราะเห็นว่า  คฤหัสถ์  เมื่อละกรรมนี้ได้  ย่อมมีประโยชน์ทีเดียว คฤหัสถ์  หากเลิกสำเร็จความใคร่ได้เพราะหมดกามราคะ  เขา้จะเป็นพระอนาคามี คุณสมบัติข้อนี้  หา่กใครคิดได้จากอ่านพระพุทธพจน์นี้   ก็เป็นบุญมหาศาลของเขา  ไม่มีตำหนิ  ในทั้งผู้แสดงและผู้รับธรรมข้อนี้เลย อรรถกถา ปานียชาดก ว่าด้วย การทำบาปแล้วรังเกียจบาปที่ทำ http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=1542 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 16:07:36

ความคิดเห็นที่ 9 ธรรมะสอนผู้ครองเรือน ว่าด้่วย ผู้ครองเรือน แม้่ไม่บวช ก็ควรเว้นจากเพศสัมพันธ์                          ก็เราจะบอกวัตรแห่งคฤหัสถ์แก่เธอ                          ทั้งหลาย สาวกกระทำอย่างไรจึงจะเป็นผู้ยังประโยชน์ให้                          สำเร็จ จริงอยู่สาวกไม่พึงได้เพื่อจะถูกต้องธรรมของภิกษุ                          ล้วนด้วยอาการที่มีความหวงแหน สาวกวางอาชญาในสัตว์                          ทุกหมู่เหล่า ทั้งผู้ที่มั่นคงทั้งผู้ที่ยังสะดุ้งในโลกแล้ว ไม่พึง                          ฆ่าสัตว์เอง ไม่พึงใช้ผู้อื่นให้ฆ่า และไม่พึงอนุญาตให้ผู้อื่นฆ่า                          แต่นั้น สาวกรู้อยู่ พึงเว้นสิ่งที่เขาไม่ให้อะไรๆ ในที่ไหนๆ                          ไม่พึงใช้ให้ผู้อื่นลัก ไม่พึงอนุญาตให้ผู้อื่นลัก พึงเว้นวัตถุ                          ที่เจ้าของเขาไม่ให้ทั้งหมด สาวกผู้รู้แจ้งพึงเว้นอพรหมจรรย์                          เหมือนบุคคลเว้นหลุมถ่านเพลิงที่ไฟลุกโชน ฉะนั้น แต่                          เมื่อไม่สามารถประพฤติพรหมจรรย์ ก็ไม่พึงก้าวล่วงภรรยา                          ของผู้อื่น ก็สาวกผู้อยู่ในที่ประชุมก็ดี อยู่ในท่ามกลางบริษัท                          ก็ดี ไม่พึงกล่าวเท็จแก่บุคคลผู้หนึ่ง ไม่พึงให้ผู้อื่นกล่าว                          คำเท็จ ไม่พึงอนุญาตให้ผู้อื่นกล่าวเท็จ พึงเว้นคำไม่เป็นจริง                          ทั้งหมด สาวกผู้เป็นคฤหัสถ์ไม่พึงดื่มน้ำเมา พึงชอบใจธรรมนี้                          ไม่พึงใช้ให้ผู้อื่นดื่ม ไม่พึงอนุญาตให้ผู้อื่นดื่ม เพราะทราบ                          ชัดการดื่มน้ำเมานั้นว่า มีความเป็นบ้าเป็นที่สุด คนพาล                          ทั้งหลายย่อมกระทำบาปเอง และใช้คนอื่นผู้ประมาทแล้ว                          ให้กระทำบาป เพราะความเมานั่นเอง สาวกพึงเว้นความ                          เป็นบ้า ความหลงที่คนพาลใคร่แล้ว อันเป็นบ่อเกิดแห่ง                          บาปนี้ ไม่พึงฆ่าสัตว์ ไม่พึงถือเอาสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้                          ไม่พึงพูดมุสา ไม่พึงดื่มน้ำเมา พึงเว้นจากเมถุนธรรมอันเป็น                          ความประพฤติไม่ประเสริฐ ไม่พึงบริโภคโภชนะในเวลา                          วิกาลในราตรี ไม่พึงทัดทรงดอกไม้และไม่พึงลูบไล้ของหอม                          พึงนอนบนเตียงหรือบนพื้นดินที่เขาลาดแล้ว บัณฑิตทั้งหลาย                          กล่าวอุโบสถอันประกอบด้วยองค์ ๘ ประการนี้แล ว่าอัน                          พระพุทธเจ้าผู้ถึงที่สุดแห่งทุกข์ ทรงประกาศไว้แล้ว แต่นั้น                          สาวกผู้มีใจเลื่อมใส พึงเข้าจำอุโบสถอันประกอบด้วยองค์ ๘                          ประการให้บริบูรณ์ดี ตลอดวัน ๑๔ ค่ำ ๑๕ ค่ำ และ ๘ ค่ำ                          แห่งปักข์ และตลอดปาฏิหาริกปักข์ แต่นั้นสาวกผู้รู้แจ้ง                          เข้าจำอุโบสถอยู่แต่เช้าแล้ว มีจิตเลื่อมใส ชื่นชมอยู่                          เนืองๆ พึงแจกจ่ายภิกษุสงฆ์ด้วยข้าวและน้ำตามควร พึงเลี้ยง                          มารดาและบิดาด้วยโภคสมบัติที่ได้มาโดยชอบธรรม พึงประ-                          กอบการค้าขายอันชอบธรรม ไม่ประมาท ประพฤติวัตรแห่ง                          คฤหัสถ์นี้อยู่ ย่อมเข้าถึงเหล่าเทวดาชื่อว่าสยัมปภา ผู้มี                          รัศมีในตน ฯ จบธรรมิกสูตรที่ ๑๔ ในพระสูตรนี้ ช่วงแรก เป็นข้อปฏิบัติของพระสงฆ์ แต่ในช่วงหลัง เป็นข้อปฏิบัติของผู้ครองเรือน พระพุทธเจ้าทรงยกในเรื่องการเว้นเพศสัมพันธ์มาก่อน เพราะเป็นพรหมจรรย์  ศีลแปด เป็นศีลที่ผู้ครองเรือนแม้มีบุตรภรรยาก็รักษาได้  แต่ถ้าทำไม่ได้  ก็ให้รักษาศีลห้า ในที่ี้นี้ เมื่อพิจารณา จะเห็นว่า  ทรงอนุญาต ให้มีเพศสัมพันธ์ ในฐานะของ "ผู้มีไม่มีความสามารถทำได้" หรือ ขาดปัญญาเจตสิกที่จะเว้นอพรหมจรรย์ แม้ในยามที่ครองเรือน พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕   ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต ธรรมิกสูตรที่ ๑๔ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=25&A=8275&Z=8387&pagebreak=0 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=332 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 16:16:04

ความคิดเห็นที่ 10    "สำหรับคนผู้ไม่มีกิเลสดุจเนิน มีปกติแสวงหาความสะอาดเป็นนิจ บาปประมาณเท่าปลายขนทราย จะปรากฏแก่เขาประมาณเท่ากลีบเมฆทีเดียว" อุปสิงฆปุปผกชาดก ว่าด้วย คนดีไม่ควรทำชั่วแม้นิดหน่อย http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=944 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 17:07:31

ความคิดเห็นที่ 11 คุณเข้าใจคำว่าศีล กับวินัย หรือเปล่าล่ะ การปรับอาบัติสังฆาทิเสสกับภิกษุผู้สำเร็จความใคร่ เป็นวินัย ไม่ใช่ศีล คนธรรมดารักษาศีล 5 มีสามีภรรยา ไม่ได้ไปล่วงละเมิดสามีภรรยาใคร ไม่ผิดศีล แล้วการสำเร็จความใคร่ในฆราวาส (ถือศีล 5) มันไปล่วงละเมิดสามีภรรยาใครอย่างนั้นหรือ ถึงจะเป็นกรรมหนักได้ ถ้าบอกว่าเป็นกิเลส เป็นราคะ ถูก แต่อย่ามามั่วว่าเป็นกรรมหนัก พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัส กรรมหนักนี่มันต้องขั้นผิดศีล (แต่ถ้าบอกว่าเป็นกรรมหนักสำหรับฆราวาสผู้สมาทานอุโบสถก็ฟังได้ ไม่ใช่ไปเหมามั่วไปหมดรวมฆราวาสถือศีล 5 เข้าไปด้วย) การยินดีในเสื้อผ้าอาภรณ์ อาหารอร่อย น้ำหอมน้ำปรุง ดนตรีไพเราะ ที่นอนนุ่มๆ มันก็สะสมกิเลสราคะเหมือนกันทั้งนั้นแหละ เป็นกรรมหนักมั้ยหละ แล้วไอ้ที่คุณยกมาเนี่ย มันก็ยิ่งชัด                         "....สาวกผู้รู้แจ้งพึงเว้นอพรหมจรรย์                         เหมือนบุคคลเว้นหลุมถ่านเพลิงที่ไฟลุกโชน ฉะนั้น แต่                         เมื่อไม่สามารถประพฤติพรหมจรรย์ ก็ไม่พึงก้าวล่วงภรรยาของผู้อื่น ..." ตรัสว่าควรเว้น แต่ถ้าไม่สามารถ ก็ไม่พึงก้าวล่วงภรรยาผู้อื่น การสำเร็จความใคร่ (ในฆราวาสถือศีล 5) มันไปก้าวล่วงภรรยา (หรือสามี) ผู้อื่น ตรงไหนล่ะ ถ้ามันเป็นกรรมหนัก พระโสดาบันท่านจะมีภรรยา-สามีได้หรือ ถ้าจะแย้งก็ตอบมาให้ได้ ว่าการสำเร็จความใคร่ มันต่างกับการมีภรรยา-สามี อย่างไร จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 09:10:16

ความคิดเห็นที่ 12 อ้อ ไอ้เรื่อง ไฟร้อนสำหรับพระ ไม่ร้อนสำหรับฆราวาสงั้นหรือ ไฟคือราคะ ไฟคือโทสะ ไฟคือโมหะ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ มันก็ร้อนสำหรับทุกคนอยู่แล้ว ร้อนในแง่ที่เป็นกิเลสไงละ แต่คุณแยกไม่ออก ระหว่างคำว่า กิเลส กับคำว่า กรรมหนัก (ล่วงละเมิดศีล) การสำเร็จความใคร่ในภิกษุ เป็นกรรมหนัก เพราะล่วงละเมิดวินัย (สิกขาบท) ที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติใช้กับภิกษุ ไม่ได้ใช้กับฆราวาส ไม่งั้น ฆราวาส ตัดต้นไม้ (พรากของเขียวในภิกษุ) สงสัยได้ตกนรกกันเป็นแถวๆ จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 09:17:06

ความคิดเห็นที่ 13 คำว่า "กรรมหนัก  ของผู้แสวงหาธรรม" คำนี้  บางคนทราบได้  บางคน ไม่ทราบได้ จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 09:42:45

ความคิดเห็นที่ 14 คนดี  แม้ความผิดเล็กน้อย  ก็มองเป็นเรื่องใหญ่  นี้เป็นธรรมดาของคนดี แต่คนไ่ม่ดี  ความผิดเล็กน้อย  ก็ไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่   การพัฒนาของคนสองคนนี้  จึงต่างกัน  อย่างที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า  ธรรมของคนดี และคนไม่ดี  ต่างกันเหมือนฟ้ากับดิน คฤหัสถ์บางคน  ตั้งใจบรรลุธรรม  แม้เป็นปุถุชนก็รักษาศีลแปดอยู่เสมอ  บุคคลอย่างนี้มีอยู่   แต่คฤหัสถ์บางคน  ดื่มเหล้า  และใส่บาตร   บุคคลแบบนี้ก็มีอยู่ การที่คนเราจะได้ดี  ต้องทำลายสิ่งไม่ดีให้หมด  เป็นหน้าที่ของคนละเอียดกับคนไม่ละเีอียด ว่า จะมองว่า  "กรรมหนัก"  ของตนนั้น มากน้อยเพียงไร คนที่มองว่า เรื่องเล็กน้อย ก็เป็นกรรมหนักได้  เรียกว่า เป็นผู้ที่มีหิริและโอตตัปปะมากที่สุด ในส่วนนี้  ไม่ได้กล่าวถึงพระวินัย หรือศีลกี่ข้อเลย กล่าวถึงความละอายแก่ใจของบุคคลล้วน ๆ ความละอายแก่ใจ  ของใครมีมาก  คนนั้นก็เห็นว่าบาปเล็ก ๆ ก้เท่ากับภูเขา   ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว ดังนั้น ในกระทู้นี้  กรรมของคฤหัสถ์นี้  หากมองด้วย อุปสิงฆปุปผกชาดก ย่อมเป็นกรรมหนัก พึงทราบว่า  กรรมหนัก  ไม่ได้หมายถึงสิกขาบทข้อใดข้อหนึ่ง  แต่หมายถึง  การมองเห็นโทษของสิ่งนั้น  คนที่มีตาดี  ฝุ่นเขาก็เห็นได้ แต่คนที่ตาไม่ดี ถูเขาทั้งลูก  ก็เห็นไม่ได้ ฟ้าและดินไกลกัน  มหาสมุทรคนละฝั่งก็ไกลกัน  แต่ความประพฤติของคนเลวกับคนดี  ต่างกันกว่านั้น "ฟ้าและแผ่นดินไกลกัน ฝั่งข้างโน้นของมหาสมุทร เขาก็กล่าวกันว่า ไกลกัน ธรรมของสัตบุรุษ และธรรมของอสัตบุรุษ นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวว่าไกลกันยิ่งกว่านั้น. มหาสุตโสมชาดก ว่าด้วย พระเจ้าสุตโสมทรงทรมานพระยาโปริสาท http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=28&i=315 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 10:33:56

ความคิดเห็นที่ 15 ความคิดเห็นที่ 12     อ้อ ไอ้เรื่อง ไฟร้อนสำหรับพระ ไม่ร้อนสำหรับฆราวาสงั้นหรือ ไฟคือราคะ ไฟคือโทสะ ไฟคือโมหะ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ มันก็ร้อนสำหรับทุกคนอยู่แล้ว ร้อนในแง่ที่เป็นกิเลสไงละ แต่คุณแยกไม่ออก ระหว่างคำว่า กิเลส กับคำว่า กรรมหนัก (ล่วงละเมิดศีล) การสำเร็จความใคร่ในภิกษุ เป็นกรรมหนัก เพราะล่วงละเมิดวินัย (สิกขาบท) ที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติใช้กับภิกษุ ไม่ได้ใช้กับฆราวาส ไม่งั้น ฆราวาส ตัดต้นไม้ (พรากของเขียวในภิกษุ) สงสัยได้ตกนรกกันเป็นแถวๆ จากคุณ : ชาล้นถ้วย เราไม่ได้แสดงเลยว่า คฤหัสถ์ทำกรรมข้อนี้แล้วเป็นกา่รละเมิดศีล คำว่ากรรมหนัก  หมายถึง กรรมที่เป็นบาป จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 10:35:41

ความคิดเห็นที่ 16 คำว่า กรรมหนัก ของคุณ น่ะ มันตรงกับคำว่า กรรมหนัก ที่พระพุทธเจ้าตรัสในเรื่องพระเสยยสกัตเถระ   หรือเปล่าล่ะ ในเรื่องพระเสยยสกัตเถระ  ก็เห็นแล้วว่า พระพุทธเจ้าตรัสเนื่องมาจาก การทำ "ปฐมสังฆาทิเสส" ซึ่งเป็นเรื่องของพระวินัยบัญญัติ ไม่ได้เกี่ยวกับฆราวาสเลย และข้าพเจ้าก็แย้งคุณว่า เขียนหัวข้อกระทู้เหมารวม ว่าเป็นกรรมหนักสำหรับผู้แสวงหาธรรม ซึ่งผู้แสวงหาธรรม มีทั้งเพศภิกษุ และเพศฆราวาส กรรมหนักของเพศภิกษุ ที่ละเมิดพระวินัย จะเป็นกรรมหนักของฆราวาสผู้ครองเรือนได้อย่างไร พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัส ซึ่งเมื่อเอ่ยถึงฆราวาสผู้ครองเรือนโดยทั่วไป ก็ย่อมหมายถึง ฆราวาสผู้ถือเพียงศีล 5 อยู่แล้ว ในการแย้งครั้งแรกนั้น ยังไม่ได้กล่าวถึงผู้ถือศีลแปด เลยด้วยซ้ำ (ที่คุณมายกทีหลัง) ก็ไม่ว่ากัน ถ้าจะบอกว่า การสำเร็จความใคร่เป็นกรรมหนักสำหรับผู้แสวงหาธรรมที่เป็นฆราวาสถือศีลแปด ก็ต้องกล่าวให้ชัด แต่คุณยก ธรรมิกสูตรที่ ๑๔ มาเพียงเพื่อจะโต้ (เป็นนัยๆ) ว่า นี่ไง พระพุทธเจ้าตรัสว่า เป็นกรรมหนักในคฤหัสถ์ด้วย เพราะทรงให้เว้น อพรหมจรรย์ จะแถไปถึงไหนกัน ระวัง จะเป็นการกล่าวตู่ธรรม พระพุทธเจ้าตรัสไว้แค่ไหนก็แค่นั้น ไม่ควรเอาความคิดตนเองมาใส่เพิ่มเข้าไป "สำเร็จความใคร่" กรรมหนักของผู้แสวงหาธรรม พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัส แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 11:28:14 จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 11:25:26

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าอย่างนั้น จขกท. จะบอกว่า พระอริยบุคคลระดับพระโสดาบัน (ซึ่งท่านมีศีลห้าบริสุทธิ์) แต่ยังครองเรือนอยู่ มีเพศสัมพันธ์อยู่ คือ ไม่ได้เว้นอพรหมจรรย์ ประกอบกรรมหนัก อย่างนั้นหรือ ??? จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 11:51:23

ความคิดเห็นที่ 18 http://www.84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=อกุศลกรรมบถ อกุศลกรรมบถ ทางแห่งกรรมชั่ว, ทางแห่งกรรมที่เป็นอกุศล,       กรรมชั่วอันเป็นทางนำไปสู่ทุคติ มี ๑๐ อย่าง คือ       ก. กายกรรม ๓ ได้แก่           ๑. ปาณาติบาต การทำลายชีวิต           ๒. อทินนาทาน ถือเอาของที่เขามิได้ให้           ๓. กาเมสุมิจฉาจาร ประพฤติผิดในกาม       ข. วจีกรรม ๔ ได้แก่           ๔. มุสาวาท พูดเท็จ           ๕. ปิสุณาวาจา พูดส่อเสียด           ๖. ผรุสวาจา พูดคำหยาบ           ๗. สัมผัปปลาปะ พูดเพ้อเจ้อ       ค. มโนกรรม ๓ ได้แก่           ๘. อภิชฌา ละโมบคอยจ้องอยากได้ของเขา           ๙. พยาบาท คิดร้ายเขา           ๑๐. มิจฉาทิฏฐิ เห็นผิดจากคลองธรรม;       เทียบ กุศลกรรมบถ http://www.84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=บาป บาป ความชั่ว, ความร้าย, ความชั่วร้าย, กรรมชั่ว, กรรมลามก, อกุศลธรรมที่ส่งให้ถึงความเดือดร้อน, สภาพที่ทำให้ถึงคติอันชั่ว, สิ่งที่ทำจิตให้ตกสู่ที่ชั่ว คือ ทำให้เลวลง ให้เสื่อมลง http://www.84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=ครุกรรม ครุกรรม กรรมหนักทั้งที่เป็นกุศลและอกุศล       ในฝ่ายกุศล ได้แก่ ฌานสมาบัติ       ในฝ่ายอกุศล ได้แก่ อนันตริยกรรม       กรรมนี้ให้ผลก่อนกรรมอื่น เหมือนคนอยู่บนที่สูงเอาวัตถุต่างๆ ทิ้งลงมาอย่างไหนหนักที่สุด อย่างนั้นถึงพื้นก่อน จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 12:03:59

ความคิดเห็นที่ 19 http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=สังฆาทิเสส สังฆาทิเสส ชื่อหมวดอาบัติหนักรองจากปาราชิก ต้องอยู่กรรมจึงพ้นได้ คือเป็นครุกาบัติ (อาบัติหนัก) แต่ยังเป็นสเตกิจฉา (แก้ไขหรือเยียวยาได้);       ตามศัพท์ สังฆาทิเสส แปลว่า “หมวดอาบัติอันจำปรารถนาสงฆ์ในกรรมเบื้องต้นและกรรมที่เหลือ”,       หมายความว่า วิธีการที่จะออกจากอาบัตินี้ ต้องอาศัยสงฆ์ ตั้งแต่ต้นไปจนตลอด       กล่าวคือ เริ่มต้นจะอยู่ปริวาส ก็ต้องขอปริวาสจากสงฆ์ ต่อจากนั้น จะประพฤติมานัตก็ต้องอาศัยสงฆ์เป็นผู้ให้ ถ้ามีมูลายปฏิกัสสนาก็ต้องสำเร็จด้วยสงฆ์อีก และท้ายที่สุดก็ต้องขออัพภานจากสงฆ์;       สิกขาบทที่ภิกษุละเมิดแล้ว จะต้องอาบัติสังฆาทิเสส ใช้เป็นชื่อเรียกสิกขาบท ๑๓ ข้อนี้ด้วย จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 13:26:08

ความคิดเห็นที่ 20 กรรมหนัก ในเรื่องพระเสยยสกัตเถระ จึงหมายถึง อาบัติหนัก (สังฆาทิเสส) ไม่ใช่หมายถึง กรรมที่เป็นบาป แบบที่คุณคิดเองเออเองอะไรนั่น และกรณีนี้ก็หมายถึง กรรมหนัก ของพระภิกษุ เท่านั้น ส่วนกรรมหนักของฆราวาส ก็ต้องไปดู ครุกรรม โน่น !!!!! จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 13:30:11

ความคิดเห็นที่ 21 กรรมหนัก  กับ อาบัติหนัก  ใช้ในคนละกรณีกัน   กรรมหนัก  คำนี้ ต่างกับเรื่องของครุกรรม  แต่เป็นการยกใช้คำเพื่อแสดงถึงกิริยาที่หยาบ ไม่สมควรทำ  จัดเข้าในอกุศล  ดังเช่น ตัวอย่างต่อไปนี้  ท่านอุทานว่าเป็นกรรมหนัก  ซึ่งบางกรรมไม่ใช่สังฆาทิเสสของพระ  บางกรรมไม่ใช่การผิดศีลของคฤหัสถ์  ทั้งบางกรรมก็ไม่ใช่ครุกรรม   แต่เป็นกรรมหนัก ตัวอย่างกรณีที่ใช้คำว่า "กรรมหนัก" 1. "ฝ่ายพาหิยะมองดูท้าวมหาพรหมผู้ยืนกล่าวอยู่ในอากาศแล้ว คิดว่า โอ เราได้กระทำกรรมหนักหนอ เรามิได้เป็นพระอรหันต์ แต่คิดว่าเป็นพระอรหันต์แล้ว" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33.1&i=126&p=1 2. "พระมหาสัตว์สดับคำพิพากษาของพระบิดาก็เกิดสลดใจ ทรงดำริว่า โอน่าเศร้า พระบิดาของเราอาศัยความเป็นพระราชา กระทำกรรมอันจะนำไปสู่นรก เป็นกรรมหนัก" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33.3&i=26&p=1 3. "ดาบสเหล่านั้นฟังคำของท่านแล้ว ต่างก็มีจิตเสียวสยองกันทั่วทีเดียวว่า โอ กรรมหนักจริง" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=1921&p=1 4. "ลำดับนั้น สีวกแพทย์ทูลเตือนท้าวเธอว่า ขึ้นชื่อว่าการให้จักษุเป็นทาน เป็นกรรมหนัก ขอเดชะพระองค์ผู้สมมติเทพ พระองค์จงใคร่ครวญให้ดี" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=2066&p=1 5. "ขณะนั้น นางสิริมารู้สึกว่าตนเป็นหญิงภายนอก จึงคิดว่า เราราดเนยใสที่เดือดบนศีรษะหญิงผู้นี้ เพราะเหตุเพียงสามีหัวเราะ กระทำกรรมหนักแล้ว " http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=15&p=1 6. "ลำดับนั้น ภุมมเทวดาคิดว่า เราทำกรรมหนักหนอ แล้วแปลงเพศเป็นอุบาสกแก่ไปยังสำนักของภิกษุนั้น " http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=152&p=1 7. "ภิกษุนั้นคิดว่า “กรรมนี้หนักหนอ, ธรรมดาปุถุชน ย่อมคิดถึงอารมณ์อันงามบ้าง ไม่งามบ้าง, ถ้าเราจักคิดสิ่งอันไม่สมควรแล้วไซร้, อุบาสิกานี้ ก็พึงยังเราให้ถึงซึ่งประการอันแปลก เหมือนจับโจรที่มวยผมพร้อมด้วยของกลางฉะนั้น, เราควรหนีไปเสียจากที่นี้” แล้วกล่าวว่า “อุบาสิกา ฉันจักลาไปละ” http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=13&p=2 8. "นาง. ฉันเห็นพระมหากัจจายนะผู้เป็นเจ้าแล้ว ได้คิดว่า ‘สวยจริงหนอ พระเถระรูปนี้ควรเป็นภริยาของเรา, หรือว่าสีแห่งสรีระของภริยาของเราพึงเป็นเหมือนสีแห่งสรีระของพระเถระนั่น’, ในขณะที่ฉันคิดแล้วนั่นเอง เพศชายได้หายไป, เพศหญิงปรากฏขึ้น, เมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันไม่อาจบอกแก่ใครได้ ด้วยความละอาย จึงหนีไปจากที่นั้นมา ณ ที่นี้ นาย.               สหาย. ตายจริง เธอทำกรรมหนักแล้ว, เหตุไร เธอจึงไม่บอกแก่ฉันเล่า? เออ ก็เธอให้พระเถระอดโทษแล้วหรือ?" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=13&p=9 9. "พระศาสดา. ภิกษุ เธอทำกรรมหนักอย่างนั้น เพื่ออะไร? เธอเป็นบุตรของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง ผู้ปรารภความเพียร บวชในศาสนาของพระพุทธเจ้าผู้เช่นเรามิใช่หรือ? ไม่ได้อาจให้เขาเรียกตนว่า ‘พระโสดาบัน’ ‘พระสกทาคามี’ ‘พระอนาคามี’ หรือ ‘พระอรหันต์’, ได้ทำกรรมหนักอย่างนั้นเพื่ออะไร?" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=13&p=4 10."นางคิดว่า "โอ กรรมหนัก, เราได้ทำความสำคัญว่า ‘บุตรของเราเท่านั้นตาย' ก็ในบ้านทั้งสิ้น คนที่ตายเท่านั้นมากกว่าคนเป็น" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=18&p=13 11. ผลการค้นหาคำว่า “ กรรมหนัก ” :- พบในอรรถกถาเพื่ออธิบายเนื้อความในพระไตรปิฎก ดังนี้ :- พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๕ ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต http://84000.org/tipitaka/attha/seek.php?text=%A1%C3%C3%C1%CB%B9%D1%A1&t=a&a=2525 12. ผลการค้นหาคำว่า “ กรรมหนัก ” :- พบในอรรถกถาเพื่ออธิบายเนื้อความในพระไตรปิฎก ดังนี้ :- พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๐ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต http://84000.org/tipitaka/attha/seek.php?text=%A1%C3%C3%C1%CB%B9%D1%A1&t=a&a=2024 กรรมหนักดังที่ยกมานี้  คือ "กรรมหนัก" เดียวกันกับคำว่ากรรมหนักในเรื่องเหล่านี้   ซึ่งในข้อ 11 และ 12 จะพบว่า มีการใช้คำว่า "กรรมหนัก" หลายสิบแห่ง  แต่กรรมเหล่านั้น  บางกรรม  "ไม่ใช่ทั้งอกุศลกรรมบท" "ไม่ใช่ทั้งอาบัติ"  "ไม่ใช่ทั้งครุกรรม" เลย   แต่ หมายถึง "สิ่งไม่ดี  สิ่งที่ไม่สมควรทำ สิ่งที่เป็นบาป"  สงเคราะห์เข้าในคำว่ากรรมหนัก  ตามอรรถกถาพระไตรปิฎก ในที่นี้ จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 14:21:45

ความคิดเห็นที่ 22 เช่นเดียวกัน  จากข้อที่ 10 10."นางคิดว่า "โอ กรรมหนัก, เราได้ทำความสำคัญว่า ‘บุตรของเราเท่านั้นตาย' ก็ในบ้านทั้งสิ้น คนที่ตายเท่านั้นมากกว่าคนเป็น" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=18&p=13 นางกิสาโคตมี  ท่านได้อุทานว่า "กรรมหนัก"  เพราะท่านเข้าใจว่า  บุตรของท่านเท่านั้นตาย จึงได้ร้องไห้คร่ำครวญ  แต่ที่จริง  ไม่ว่าใครทั้งสิ้นก็ตาย   คำว่ากรรมหนักนี้ที่ท่านอุทาน  ไม่ใช่อาบัติ  ไม่ใ่ช่กรรมบท  ไม่ใช่ทั้งครุกรรมเลย   ...               นางเข้าไปเฝ้าพระศาสดา ถวายบังคมแล้วยืนอยู่ ณ ที่สุดข้างหนึ่ง ทูลถามว่า "ทราบว่า พระองค์ทรงทราบยาเพื่อบุตรของหม่อมฉันหรือ? พระเจ้าข้า."               พระศาสดา. เออ เรารู้.               นางโคตมี. ได้อะไร? จึงควร.               พระศาสดา. ได้เมล็ดพันธุ์ผักกาดสักหยิบมือหนึ่ง ควร.               นางโคตมี. จักได้ พระเจ้าข้า, แต่ได้ในเรือนใคร? จึงควร.               พระศาสดา. บุตรหรือธิดาไรๆ ในเรือนของผู้ใด ไม่เคยตาย. ได้ในเรือนของผู้นั้น จึงควร.               นางทูลรับว่า "ดีละ พระเจ้าข้า" แล้วถวายบังคมพระศาสดา อุ้มบุตรผู้ตายแล้วด้วยสะเอวเข้าไปภายในบ้าน ยืนที่ประตูเรือนหลังแรก กล่าวว่า "เมล็ดพันธุ์ผักกาดในเรือนนี้ มีบ้างไหม? ทราบว่านั่นเป็นยาเพื่อบุตรของฉัน." เมื่อเขาตอบว่า"มี" จึงกล่าวว่า "ถ้าอย่างนั้น จงให้เถิด"               เมื่อคนเหล่านั้นนำเมล็ดพันธุ์ผักกาดมาให้ จึงถามว่า "ในเรือนนี้ บุตรหรือธิดาเคยตายไม่มีบ้างหรือ? แม่" เมื่อเขาตอบว่า "พูดอะไร? แม่ เพราะคนเป็นมีเล็กน้อย, คนตายนั้นแหละมีมาก" จึงกล่าวว่า "ถ้าอย่างนั้น จงรับเมล็ดพันธุ์ผักกาดของท่านไปเถิด, นั่นไม่เป็นยาเพื่อบุตรของฉัน" แล้วได้ให้คืนไป เที่ยวถามโดยทำนองนี้ ตั้งแต่เรือนหลังต้น. นางไม่รับเมล็ดพันธุ์ผักกาดแม้ในเรือนหลังหนึ่ง ในเวลาเย็น คิดว่า "โอ กรรมหนัก, เราได้ทำความสำคัญว่า ‘บุตรของเราเท่านั้นตาย' ก็ในบ้านทั้งสิ้น คนที่ตายเท่านั้นมากกว่าคนเป็น."               เมื่อนางคิดอยู่อย่างนี้ หัวใจที่อ่อนด้วยความรักบุตร ได้ถึงความแข็งแล้ว. นางทิ้งบุตรไว้ในป่า ไปยังสำนักพระศาสดา ถวายบังคมแล้ว ได้ยืน ณ ที่สุดข้างหนึ่ง.                             ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสกะนางว่า "เธอได้เมล็ดพันธุ์ผักกาด ประมาณหยิบมือหนึ่งแล้วหรือ?"               นางโคตมี. ไม่ได้ พระเจ้าข้า, เพราะในบ้านทั้งสิ้น คนตายนั้นแหละมากกว่าคนเป็น. . . แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 14:27:09 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 14:26:33

ความคิดเห็นที่ 23 อย่างไรก็ตาม ในข้อนี้  ไม่ใช่อกุศล แต่ก็มีการนำมาใช้ 4. "ลำดับนั้น สีวกแพทย์ทูลเตือนท้าวเธอว่า ขึ้นชื่อว่าการให้จักษุเป็นทาน เป็นกรรมหนัก ขอเดชะพระองค์ผู้สมมติเทพ พระองค์จงใคร่ครวญให้ดี" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=2066&p=1 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 14:28:16

ความคิดเห็นที่ 24 ยกอะไรมาเยอะแยะ ขี้เกียจจะอ่าน ถ้าว่างเมื่อไรจะค่อยมาอ่าน (ยกมาเยอะแยะนี่จะเอามาข่มกันหรือ ????X กรรมหนักแต่ละเรื่องก็ต้องเป็นของแต่ละเรื่องไป กรรมหนัก ของพระภิกษุ ผู้สำเร็จความใคร่ จะกลายเป็นกรรมหนักของฆราวาสผู้สำเร็จความใคร่ไปได้อย่างไร แล้วทำไมไม่ตอบละ ว่าพระโสดาบัน ผู้ครองเรือน ไม่ละเว้น อพรหมจรรย์ ประกอบกรรมหนักหรือเปล่า ???? เรื่องพระเสยยสกัตเถระ ก็เห็นชัดๆ ว่าตรัสว่าเป็นกรรมหนักด้วยเรื่องภิกษุสำเร็จความใคร่ ภิกษุเป็นเพศที่ประพฤติพรหมจรรย์อยู่แล้ว ละเมิดพรหมจรรย์ก็ย่อมจะต้องเป็นกรรมหนัก กลับไปถามพระอาจารย์อภิธรรมของคุณดีกว่า ว่าฆราวาสถือศีล 5 สำเร็จความใคร่เป็นกรรมหนักหรือไม่ เอาเรื่องพระเสยยสกัตเถระ นี่แหละไปให้ท่านดูด้วย ระหว่างจะกล่าวตู่พระธรรมแบบไม่รู้ตัวนะคุณ **แก้ไข ระหว่างจะกล่าวตู่พระธรรมแบบไม่รู้ตัวนะคุณ        เป็น ระวังจะกล่าวตู่พระธรรมแบบไม่รู้ตัวนะคุณ แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 55 09:05:56 จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 15:51:18

ความคิดเห็นที่ 25 ใน คห.23 นี่คุณแกล้งโง่หรืออย่างไรกัน อ่านแค่นี้ก็รู้แล้วว่า นั่นเป็นกรรมหนักฝ่ายดี ไม่ใช่อกุศลกรรม คำว่ากรรม ก็เป็นกลางๆ เป็นได้ทั้งกรรมฝ่ายดี ฝ่ายไม่ดีอยู่แล้ว ข้ออื่นๆ เอาไว้ก่อน ไม่มีเวลา อยากจะกล่าวตู่พระธรรมตามความคิดตัวเอง ก็เชิญกล่าวไปเถิด จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 16:01:33

ความคิดเห็นที่ 26 อยากจะรู้ว่า จขกท. ยกอะไรมานักหนา อ่านลิ้งค์แรก เรื่องท่านพาหิยะ ตกลง กรรมหนักของท่านเป็นอกุศลกรรมบถไหม มุสาวาท ไม่ได้เป็นพระอรหันต์ แต่หลอกลวงชาวบ้านว่าเป็นพระอรหันต์ ไม่ได้บอกว่า กรรมหนัก จะต้องเป็น ครุกรรม เท่านั้น แต่อย่างน้อยก็ต้องเป็น อกุศลกรรมบถ หรือต้องมีการเบียดเบียนผู้อื่น (นี่พูดถึงกรรมหนักฝ่ายอกุศลนะ ไม่ต้อง ปญอ. ไปยก กรรมหนัก ฝ่ายดีมาอีก) แล้ว ฆราวาสถือศีลห้า สำเร็จความใคร่ จัดอยู่ในอกุศลกรรมบถข้อไหน หรือเบียดเบียนคนอื่นอย่างไร แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 16:31:34 แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 16:25:57 จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 16:14:39

ความคิดเห็นที่ 27 อย่าลืมตอบคำถามด้วย ว่าพระโสดาบัน ผู้ครองเรือน ไม่ละเว้น อพรหมจรรย์ ประกอบกรรมหนักหรือเปล่า ???? จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 16:16:10

ความคิดเห็นที่ 28 จะเอาข้อไหน ยกมาถกกันทีละข้อเลยดีกว่า ว่า กรรมหนัก ในกรณีนั้นๆ คืออะไร อย่าใช้วิธี ยกลิ้งค์มาเยอะๆ เพื่อมาข่มกัน เพราะไม่มีเวลาจะอ่านให้ทัน จะถกกันได้ยังไง แต่วันนี้พอแล้ว เสาร์-อาทิตย์ ไม่ถก มีงานอื่นจะต้องทำ เอาเนื้อหามาดูทีละลิ้งค์เลย คุณเขียนไว้ก่อนก็ได้ จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 16:23:18

ความคิดเห็นที่ 29 เอ้า จะพยายามอ่าน ดูว่าจะได้กี่ลิ้งค์ ลิ้งค์ 2 2. "พระมหาสัตว์สดับคำพิพากษาของพระบิดาก็เกิดสลดใจ ทรงดำริว่า โอน่าเศร้า พระบิดาของเราอาศัยความเป็นพระราชา กระทำกรรมอันจะนำไปสู่นรก เป็นกรรมหนัก" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33.3&i=26&p=1 เรื่องพระเตมิยกุมาร. เรื่องนี้ก็ออกจะชัด ว่า "กรรมหนัก" หมายถึง "กรรมอันจะนำไปสู่นรก" ของพระราชา ในโจร ๔ คนนั้น คนหนึ่ง พระราชาทรงตัดสินให้เฆี่ยนด้วยหวายมีหนาม ๑,๐๐๐ ครั้ง. คนหนึ่ง ใส่ตรวนส่งเข้าเรือนจำ. คนหนึ่ง ให้เอาหอกทิ่มแทงบนร่างกาย. คนหนึ่ง เสียบด้วยหลาว. กรรมแบบนี้ เทียบกับ "ฆราวาสถือศีล 5 สำเร็จความใคร่" ได้ตรงไหน (เขาไปเบียดเบียนทรมานใคร ????) แก้ไขเมื่อ 27 ม.ค. 55 16:57:25 จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 16:37:33

ความคิดเห็นที่ 30 ลิ้งค์ 3 3. "ดาบสเหล่านั้นฟังคำของท่านแล้ว ต่างก็มีจิตเสียวสยองกันทั่วทีเดียวว่า โอ กรรมหนักจริง" http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=1921&p=1 ท่านกล่าวว่า พ่อคุณทั้งหลาย ฉันไม่ได้รับส่วนแบ่งสามวันทั้งวันนี้ ในวันแรกฉันไม่เห็นส่วนแบ่งคิดว่า ผู้แบ่งส่วนคงจักลืมฉันเสีย ในวันที่สองคิดว่า ฉันคงมีโทษอะไรๆ ส่วนวันนี้คิดว่า ถ้าโทษของฉันมี ฉันจักขอขมา จึงเรียกเธอทั้งหลายมาประชุมด้วยตีระฆังเป็นสัญญา เธอทั้งหลายต่างบอกว่า พวกเราพากันแบ่งส่วนเหง้าบัวเหล่านี้ แล้วฉันไม่ได้ ควรจะรู้ตัวผู้ขโมยกินเหง้าบัวเหล่านั้น ขึ้นชื่อว่าการขโมยเพียงเหง้าบัวก็ไม่เหมาะแก่ผู้ที่ละกามแล้วบวช.               ดาบสเหล่านั้นฟังคำของท่านแล้ว ต่างก็มีจิตเสียวสยองกันทั่วทีเดียวว่า โอ กรรมหนักจริง. กรรมหนักในเรื่องนี้ คือ ดาบสทั้งหลายคิดว่า มีคนขโมย การขโมย อยู่ใน อกุศลกรรมบถหรือไม่ แล้ว "ฆราวาสถือศีล 5 สำเร็จความใคร่"  ไปขโมยอะไรของใครมาหรือเปล่า ??? ลิ้งค์ 4 (เรื่องเดียวกับ คห.23) ยกไป นั่นเป็นกรรมฝ่ายดี พูดไปแล้วใน คห. 25 จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 16:55:57

ความคิดเห็นที่ 31 5. "ขณะนั้น นางสิริมารู้สึกว่าตนเป็นหญิงภายนอก จึงคิดว่า เราราดเนยใสที่เดือดบนศีรษะหญิงผู้นี้ เพราะเหตุเพียงสามีหัวเราะ กระทำกรรมหนักแล้ว " http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=15&p=1 ลิ้งค์นี้ ยังไม่ได้อ่าน แต่ข้อความแค่นี้ก็น่าจะชัดแล้ว ว่าเป็นกรรมหนักได้อย่างไร "เราราดเนยใสที่เดือดบนศีรษะหญิงผู้นี้" เทียบกับ "ฆราวาสถือศีล 5 สำเร็จความใคร่" ไปเบียดเบียนทรมานใครตรงไหนกัน ???? จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 17:00:16

ความคิดเห็นที่ 32 6. "ลำดับนั้น ภุมมเทวดาคิดว่า เราทำกรรมหนักหนอ แล้วแปลงเพศเป็นอุบาสกแก่ไปยังสำนักของภิกษุนั้น " http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=152&p=1 อันนี้กรรมหนักอะไร ภุมมเทวดา แสดงการกระทำยุยงพระภิกษุ 2 รูป ให้แตกกัน เข้าใน อกุศลกรรมบถข้อ ปิสุณาวาจา พูดส่อเสียด มั้ย จขกท. เรียนอภิธรรมมาแล้วคงจะรู้นะ ว่า วจีกรรม แสดงออกทางกายก็ได้ เอ้า เทียบกับ "ฆราวาสถือศีล 5 สำเร็จความใคร่" ซิ ว่ามันเป็นอกุศลกรรมบถตรงไหน ไปเบียดเบียนใครด้วย กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม หรือไม่ ???? จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 17:15:59

ความคิดเห็นที่ 33 7. "ภิกษุนั้นคิดว่า “กรรมนี้หนักหนอ, ธรรมดาปุถุชน ย่อมคิดถึงอารมณ์อันงามบ้าง ไม่งามบ้าง, ถ้าเราจักคิดสิ่งอันไม่สมควรแล้วไซร้, อุบาสิกานี้ ก็พึงยังเราให้ถึงซึ่งประการอันแปลก เหมือนจับโจรที่มวยผมพร้อมด้วยของกลางฉะนั้น, เราควรหนีไปเสียจากที่นี้” แล้วกล่าวว่า “อุบาสิกา ฉันจักลาไปละ” http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=13&p=2 ข้อนี้น่าสนุก  กรรมนี้หนักหนอ ที่ภิกษุท่านคิด คุณ จขกท. คิดว่าหมายถึง กรรมอะไร ขอฟังเสียง จขกท. ก่อน แล้วข้าพเจ้าจะบอกว่า ข้าพเจ้าคิดว่า กรรมนี้หนักหนอ นี้คือกรรมอะไร ----------------------- แต่ว่า ในอรรถกถาเรื่องนี้ ยังมี "กรรมหนัก" อีกแห่ง ไหง ท่าน จขกท. จึงงดเว้นไม่ยกมาเสียละ ด้วยเหตุอันใดหรือ ???? พระเถระบรรลุพระอรหัตและระลึกชาติได้                             พระเถระนั้นได้โภชนะอันเป็นที่สบายแล้ว โดย ๒-๓ วันเท่านั้น ก็ได้บรรลุพระอรหัต ยับยั้งอยู่ด้วยความสุขอันเกิดแต่มรรคและผลคิดว่า               “น่าขอบใจ มหาอุบาสิกาได้เป็นที่พึ่งของเราแล้ว เราอาศัยมหาอุบาสิกานี้ จึงถึงซึ่งการแล่นออกจากภพได้”, แล้วใคร่ครวญอยู่ว่า มหาอุบาสิกานี้ได้เป็นที่พึ่งของเราในอัตภาพนี้ก่อน, ก็เมื่อเราท่องเที่ยวอยู่ในสงสาร มหาอุบาสิกานี้เคยเป็นที่พึ่งในอัตภาพแม้อื่นๆ หรือไม่? แล้วจึงตามระลึกไปตลอด ๙๙ อัตภาพ.               แม้มหาอุบาสิกานั้น ก็เป็นนางบาทบริจาริกา (ภริยา) ของพระเถระนั้นใน ๙๙ อัตภาพ เป็นผู้มีจิตปฏิพัทธ์ในชายเหล่าอื่น จึงให้ปลงพระเถระนั้นเสียจากชีวิต.               พระเถระ ครั้นเห็นโทษของมหาอุบาสิกานั้นเพียงเท่านี้แล้ว จึงคิดว่า “น่าสังเวช มหาอุบาสิกานี้ได้ทำกรรมหนักมาแล้ว.” ท่อนนี้ กรรมหนัก คือ การปลงชีวิตพระเถระ (ในอดีต) ถึง 99 อัตภาพ ผิดทั้งศีล ทั้งอกุศลกรรมบถ ก็สมควรแก่คำว่า "กรรมหนัก" อยู่แล้ว ซึ่งเมื่อเทียบกับ "ฆราวาสถือศีล 5 สำเร็จความใคร่" มันจะจัดเป็นกรรมหนักด้วยเหตุไร ท่อนบนรอ จขกท. ให้ความเห็นก่อน ค่อยอภิปรายกันวันหลัง วันนี้พอแค่นี้ก่อน จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 17:41:27

ความคิดเห็นที่ 34 Serene_Angelic ... ศึกษาธรรมะไม่เป็น  ไม่เข้าใจ   ไม่รู้จักแยกแยะ   มั่วไม่เข้าเรื่อง ... แถมหัวดื้อไม่เลิกซะอีก... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 55 08:06:59

ความคิดเห็นที่ 35 กรณีนี้เกิดจาก Serene_Angelic จับเรื่องหนึ่งไปปะปนกับเรื่องหนึ่ง ทำให้ผิดความหมายจากธรรมเดิม คือเริ่มประเด็นว่าด้วย "การสำเร็จความใคร่" โดยยกกรณี ปฐมสังฆาทิเสส ของภิกษุ แล้วอ้างพระดำรัสว่าเป็นกรรมหนัก แล้วไปๆ มาๆ กลายเป็น การเว้นเพศสัมพันธ์ เท่ากับจะอ้างพระพุทธพจน์ว่า การสำเร็จความใคร่ เป็นกรรมหนัก ในทุกกรณี ทุกสถานะ ซึ่งทำให้ความประสงค์ดีของ Serene_Angelic ที่จะสะกิดในผู้อื่นตระหนักในโทษของ การสำเร็จความใคร่ .. ต้องกลายเป็นการสร้างปัญหาให้พระดำรัสไปอย่างไม่ควรจะเป็น ! ประเด็นตั้งต้นของ Serene_Angelic  คือ การสำเร็จความใคร่ แต่แล้วโต้กันไปมา Serene_Angelic ก็สร้างประเด็นใหม่ กลายเป็นเรื่อง ผู้ครองเรือนงดเว้นจากเพศสัมพันธ์ คคห #9 Serene_Angelic ขึ้นโปรยหัวไว้ว่า ธรรมะสอนผู้ครองเรือน ว่าด้วย ผู้ครองเรือน แม้ไม่บวช ก็ควรเว้นจากเพศสัมพันธ์ ฟังๆ ดูก็เหมือนว่า Serene_Angelic จะเข้าใจ แต่ตอนท้ายก็สรุปออกมาเอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ยังอ่านและจับใจความพระสูตรไม่ถูก คือ Serene_Angelic ไปสรุปว่า พระพุทธเจ้าทรงยกในเรื่องการเว้นเพศสัมพันธ์มาก่อน เพราะเป็นพรหมจรรย์  ศีลแปด เป็นศีลที่ผู้ครองเรือนแม้มีบุตรภรรยาก็รักษาได้  แต่ถ้าทำไม่ได้  ก็ให้รักษาศีลห้า เรื่องไม่ใช่อย่างนั้น ! ธรรมิกสูตรที่ ๑๔ นั้น ต้นเรื่องเริ่มจาก ธรรมิกอุบาสก ซึ่งอรรถกถาบรรยายว่าท่านเป็นพระอนาคามี สำเร็จอภิญญา เป็นผู้พหูสูต ทรงพระไตรปิฎก ธรรมิกอุบาสก ไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคที่พระเชตวันวิหาร ทูลถามว่า อุบาสกผู้ออกบวชเป็นบรรพชิตก็ดี อุบาสกผู้ยังอยู่ครองเรือนอีกก็ดี บรรดาสาวกทั้งสองพวกนี้ สาวกพึงกระทำอย่างไรจึงจะเป็นผู้ยังประโยชน์ให้สำเร็จ เมื่อธรรมิกอุบาสกถามถึงการกระทำอย่างไรที่จะยังให้บรรพชิตได้สำเร็จประโยชน์ พระศาสดาจึงตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายให้มาประชุมกัน แล้วจึงตรัสแสดงปฏิปทาสำหรับภิกษุ คือข้อประพฤติอันกำจัดกิเลส คือ ภิกษุก็พลอยได้ฟังธรรมจากการทูลถามของธรรมิกอุบาสกไปด้วย จากนั้น พระศาสดาจึงแสดงวัตรปฏิบัติสำหรับคฤหัสถ์ ที่จะทำให้ "อุบาสกผู้ยังอยู่ครองเรือน" สามารถยังประโยชน์ให้สำเร็จได้ พระศาสดาทรงแยกแสดงไว้เป็นสองส่วน ชัดเจน คือพระศาสดาตรัสแสดงศีล ๕ ขึ้นก่อน แล้วจึงแสดงอุโบสถศีล ไม่ใช่อย่างที่ Serene_Angelic ไปสรุปว่า พระพุทธเจ้าทรงยกในเรื่องการเว้นเพศสัมพันธ์มาก่อน เพราะเป็นพรหมจรรย์ ศีลแปดเป็นศีลที่ผู้ครองเรือนแม้มีบุตรภรรยาก็รักษาได้ แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็ให้รักษาศีลห้า เมื่อแสดงส่วนของคฤหัสถ์ศีล ๕ แล้ว จากนั้น จึงแสดงวัตรสำหรับอุบาสก ซึ่งสมาทานอุโบสถศีลในวัน ๑๔ ค่ำ ๑๕ ค่ำ และ ๘ ค่ำแห่งปักข์ อันที่จริง Serene_Angelic ก็ขึ้นโปรยไว้ใช้ได้แล้ว คือ "ว่าด้วย ผู้ครองเรือน แม้ไม่บวช ก็ควรเว้นจากเพศสัมพันธ์" แต่ไม่ใช่เพราะ คฤหัสถ์มีลูกเมียก็ถือศีลแปดได้ ก็เว้นเพศสัมพันธ์มันไปซะเลย คู่ครองจะเป็นอย่างไร ไม่สน พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ผู้ครองเรือนมีผัวมีเมีย ให้กลายเป็นพวกบ้าพลัง ให้เป็นพวก "ผัวเมียมือใหม่หัดธรรม" แต่งขาว แล้วเว้นเพศสัมพันธ์วันนี้ ไปนิพพานกันมันคืนนี้เลย เดี๋ยวนี้!? เป็นผัวเป็นเมียกันอยู่ดีๆ เกิดจะริบริสุทธิ์สะอาดขึ้นมาล่ะ ถือศีลแปดมันคาเตียงอย่างนี้แหละ ผัวใครเมียใครจะอึดอัดกระสับกระส่ายคับข้องใจยังไงก็ช่างหัวมัน กรรมหนักเราไม่เอา เราจะใส เราจะสะอาด เราจะบริสุทธิ์ .. ไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า ดูให้ดี ที่ตรัสแสดงวัตรของคฤหัสถ์ศีล 5 พระศาสดาทรงแสดงศีล ปาณา อทินนา ไปตามลำดับ ครั้นถึงศีลข้อ 3 ก็แสดงไว้เป็นสองระดับ ว่า สาวกผู้รู้แจ้งพึงเว้นอพรหมจรรย์เหมือนบุคคลเว้นหลุมถ่านเพลิงที่ไฟลุกโชน ฉะนั้น แต่เมื่อไม่สามารถประพฤติพรหมจรรย์ ก็ไม่พึงก้าวล่วงภรรยาของผู้อื่น เรื่องก็ตรงไปตรงมา แม้อรรถกถายังบอกว่า "บทที่เหลือในคาถานี้มีความง่ายทั้งนั้น." สาวกผู้รู้แจ้ง ความหมายนี้อรรถกถาไม่ได้แสดงไว้ แต่ก็เข้าใจได้ สองนัย นัยหนึ่งหมายถึงพระอริยบุคคล โสดาบัน สกทาคามี ฯ อีกนัยคือ สาวกปุถุชนผู้รู้สถานะ คือรู้โทษของกาม.. นั่นหมายความว่า สาวกผู้ใดไม่มีครอบครัว สาวกผู้รู้แจ้งนั้น วิถีของท่านก็คือ เว้นอพรหมจรรย์ ไปโดยปริยาย เพราะ "กระทำอย่างไรจึงจะเป็นผู้ยังประโยชน์ให้สำเร็จ" นั้น ย่อมไม่มีความจำเป็นใดๆ ที่จะไปมีประเวณีกับใครที่ไม่ใช่สามีภรรยาตน และวัตรปฏิบัติที่จะยังประโยชน์ให้สำเร็จได้จริง ก็ไม่พึงมีแม้แต่จะ "จินตนาการ" ด้วย แน่นอนว่าหมายรวมถึง การไม่มีกิจกรรมทางเพศใดๆ อย่างการสำเร็จความใคร่ด้วย สาวกผู้รู้แจ้ง ที่เป็นโสด จึงเป็นพรหมจรรย์ไปโดยปริยาย แต่ไม่จำเป็นว่าท่านต้องถืออุโบสถศีลตลอดเวลา นั่นคนละเรื่องกัน หรือกล่าวว่า สาวกผู้รู้แจ้ง ย่อมเป็นพรหมจรรย์ได้โดยความตระหนักรู้ รู้เหตุ รู้ผล รู้ตน รู้กาล แต่อาจจะยังไม่ใช่โดยสภาวะ (แม้อริยบุคคลลำดับต้น ยังมีกามราคะสังโยชน์) ในกรณีของผู้ครองเรือน มีคู่ครอง.. พระศาสดาตรัสต่อไปว่า ถ้า ไม่สามารถประพฤติพรหมจรรย์ ก็ไม่พึงก้าวล่วงภรรยาของผู้อื่น ความหมายก็ชัดอยู่ในตัวแล้ว ( สังเกตว่า ทรงแสดงธรรมแก่ธรรมิกอุบาสกและบริวารก็เป็นอุบาสก ภิกษุก็ร่วมฟังอยู่ สรุปว่าพระสูตรนี้ แสดงแก่บุรุษทั้งนั้น ) จากนั้นแหละ พระศาสดาจึงได้แสดงวัตรของ อุบาสกผู้สมาทานอุโบสถศีล และท้ายที่สุด ได้แสดงไว้ว่า วัตรปฏิบัติที่จะยังประโยชน์ให้สำเร็จได้นั้น สาวกผู้รู้แจ้ง มีจิตเลื่อมใส ชื่นชมอยู่เนืองๆ นั้น :   พึงแจกจ่ายภิกษุสงฆ์ด้วยข้าวและน้ำตามควร   พึงเลี้ยงมารดาและบิดาด้วยโภคสมบัติที่ได้มาโดยชอบธรรม   พึงประกอบการค้าขายอันชอบธรรม ไม่ประมาท เมื่อประพฤติวัตรแห่งคฤหัสถ์นี้อยู่ ย่อมเข้าถึงเหล่าเทวดาชื่อว่าสยัมปภา ผู้มีรัศมีในตน ฯ ธรรมเป็นอย่างนี้ ธรรมอันจะยังประโยชน์ให้สำเร็จ คือไม่ใช่แต่ก้มหน้าก้มตาถือศีลตะพึด แต่พึงบำรุงทายาทพระศาสนา บำรุงเลี้ยงบิดามารดา และบำรุงชีพของตนอย่างไม่ประมาท ธรรมิกสูตร ไม่ได้เกี่ยวข้องหรือมีนัยยะสนับสนุนประเด็น พึงเว้นการสำเร็จความใคร่ เพราะเป็นกรรมหนัก ?! จากข้อปัญหาในกระทู้นี้ จึง.. ไม่พึงสรุปพระพุทธพจน์ หรือ "ครอบ" พระพุทธพจน์ด้วยความเห็นของตนเอง ซึ่งอาจเป็นความเห็นที่ไม่ถูก ไม่ตรง อีกประการคือ การยกข้อความมาอ้างไว้อย่างไม่รายรอบครบถ้วน เพื่อสนับสนุนข้อสรุปของตน จะทำให้ผู้ที่ไม่ได้ตามไปพิจารณาต้นฉบับเดิม เกิดความเข้าใจผิดไปจากความจริง จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 23:56:28

ความคิดเห็นที่ 36 จขกท. คงไม่ประสงค์จะแย้งอะไรต่อแล้วใช่ป่ะ งั้นก็พอแค่นี้นะ จะได้เอาเวลาไปทำอย่างอื่นกันบ้าง ขอบคุณคุณระนาดเอกที่ช่วยสรุปและอธิบายความให้ชัดเจนยิ่งขึ้น จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 12:04:17

ความคิดเห็นที่ 37 ท่านเจ้าของกระทู้เจตนาดี เมื่อครั้งก่อนผมศึกษาด้วยตนเอง ทำความเข้าใจด้วยตนเอง ภายหลังจึงทราบว่ามีขัอที่เข้าใจผิด  มีที่เข้าใจถูก   บางอย่างที่เข้าไม่ตรง (อาจเคร่ง เพราะหวังดี หรือป้องกันไว้ก่อน) อาจทำให้ปฏิบัติลำบาก  ซึ่งความจริงเป็นสิ่งที่ดี    แต่เพราะวัย กำลังใจ  และพละยังต่ำ  ทำให้ทำไม่ได้  ทำได้ยาก กำลังใจบั่นทอน แลกเปลี่ยนมาด้วยใจ จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 21:12:31

ความคิดเห็นที่ 38 อกุศลกรรมทุกกรรม  เป็นกรรมที่หนัก  เพราะทำให้ลงอบาย  นั้นเป้นสิ่งถูกแล้ว เพราะตาชั่ง  สองข้าง  ถ้าข้างใดเบา ข้างนั้นจะลอยขึ้น   ถ้าข้างใดหนัก  หนักกว่ากันแค่ขีดเดียว ข้างนั้นก็ตกลง กรรมเล้กน้อย  ในสายตาของพระอริยะเจ้า  สำหรับคนที่มีหิริโอตตัปปะมาก ๆ เป็นกรรมหนักทั้งนั้น  กินข้าวไม่ล้านจานก็กรรมหนัก  ตื่นสายก็กรรมหนัก  ร้องเพลงก็กรรมหนัก  ขอให้พิจารณาอีกที ว่าเพราะอะไร   นางกิสาโคตมีถึงได้กล่าวว่า เป็นกรรมหนัก ที่มาร้องไห้เสียใจเพราะบุตรตาย  และเพราะอะไร การดมดอกบัว ใน อุปสิงฆปุปผกชาดก ถึงเป็นบาปที่ใหญ่ ข้อนี้   เราอาจจะไม่ได้พูดว่ากรรมหนักก็ได้  แต่เรียกว่า เป็นกรรมหยาบ  กรรมขวางสวรรค์  ก็เรียกได้   เพราะ ไม่ใช่หินเท่านั้น  ที่จมน้ำ  กรวดก็จมน้ำ พระพุทธเจ้าตรัสว่า "เห็นภัยในโทษ แม้มีประมาณน้อย" จริงอยู่  ซึ่งเรายอมรับว่าจริง  ว่า  การสำเร็จความใคร่  ไม่ใช่กรรมหนักของคฤหัสถ์ แต่เป็นกรรมหนัก  ที่ถ่วงจิต  ไม่ให้ขึ้นสูง  พระพุทธภาษิตว่า "ราคะ เป็นทางผิด" ซึ่งพระอรรถกถาได้อธิบายว่า  ราคะ ไม่เป็นเหตุแห่งสุคติและนิพพาน   คำว่ากรรมหนัก  ในที่นี้ จึงไม่ใช่การตีความพระพุทธพจน์  แต่มาจาก "จิตสำนึก" ว่าใครจะให้ความสำคัญ  ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็ก  คนที่ทำบาปแบบไม่อาย  เค้าก็ว่า เรื่องเล้กน้อยน่า  ไม่ใหญ่หรอก  แต่คนที่อาย  แค่ทานข่าวมูมมาม เขาก็กลัวคนจะตำหนิ ทั้งชาดก  ทั้งอรรถกถา  ทั้งเหตุผล  เราได้แสดงเหตุผลว่า  "กรรมหนัก  หนักเพราะอะไร" แล้ว  เราไม่ได้ชี้แจงเลยว่า พระพุทธบัญญัคิได้ตรัสาว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องหนัก  แต่จาก อุปสิงฆปุปผกชาดก  ท่านจะเห็นได้ว่า ผู้ที่หวังพระนิพพาน   กรรมชั่วทุกอย่าง หนักทั้งหมด   ดังนั้น สำหรับผู้ที่มี จิตสำนึกที่แรงที่สุด  แค่บ่นว่าปวดขา ก็เป็นกรรมหนักแล้ว จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 14:50:02

ความคิดเห็นที่ 39 "เป็นผัวเป็นเมียกันอยู่ดีๆ เกิดจะริบริสุทธิ์สะอาดขึ้นมาล่ะ ถือศีลแปดมันคาเตียงอย่างนี้แหละ ผัวใครเมียใครจะอึดอัดกระสับกระส่ายคับข้องใจยังไงก็ช่างหัวมัน กรรมหนักเราไม่เอา เราจะใส เราจะสะอาด เราจะบริสุทธิ์ .." จากคุณระนาดเอก ตอบว่า - เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า "คนทั้งสองนั้นอยู่ในห้องเดียวกัน แม้จะนอนอยู่บนที่นอนเดียวกัน ก็ไม่ได้แลดูกันและกันด้วยอำนาจกิเลส อยู่ในสถานที่เดียวกัน เหมือนภิกษุ ๒ รูปและเหมือนพรหม ๒ องค์ อยู่ในที่เดียวกันฉะนั้น" อนนุโสจิยชาดก http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=610 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 14:56:50