ความคิดเห็นที่ 1 ตอบได้หลายกรณี ----------------------------------------------------------------- ๑ ถ้าเจริญกุศลธรรมจนบรรลุอรหัตตมรรค และเข้าถึงนิพพานได้ในภพชาตินั้น อปราปริยเวทนียกรรม ที่จะให้ผลในภพที่ ๓ เป็นต้นไป ก็ย่อมหมดโอกาสส่งผล และถือเป็นอโหสิกรรมไป ----------------------------------------------------------------- ๒ เมื่อยังไม่ใช่พระอรหันต์ โดยทั่วไป อปราปริยเวทนียกรรมนี้เมื่อมีโอกาสส่งผลแล้ว  ย่อมส่งผลได้เรื่อยๆไป ไม่มีการเป็นอโหสิกรรมจนกว่าผู้นั้นจะเข้าสู่พระนิพพานจึงจะเป็นอโหสิกรรม   สมดังที่ท่านอรรถกถาจารย์แสดงไว้ในอังคุตตรอรรถกถา   และมัชฌิมปัณณาสกอรรถกถาว่า “อุภินฺนํ  อนฺตเร  ปญฺจชวนเจตนา  อปราปริยาย เวทนียกมฺมํ  นาม  ตํ  อนาคเต  ยทา  โอกาสํ  ลภติ,  ตทา  วิปากํ เทติ,  สติ  สํสารปวตฺติยา  อโหสิกมฺมํ  นาม  น  โหติ” “ชวนเจตนา  ดวงที่ตั้งอยู่ในท่ามกลางชวนะดวงที่ ๑ และดวงที่ ๗  ชื่อว่าอปราปริยาเวทนียกรรม  กรรมชนิดนี้เมื่อ เวลาใดในอนาคตกาลได้มีโอกาสแล้ว  เวลานั้นย่อมส่งผล  เมื่อ ภวจักรของผู้นั้นยังวนเวียนอยู่  กรรมนี้จะได้ชื่อว่าอโหสิกรรมนั้น ย่อมเป็นไปไม่ได้” ---------------------------------------------------------------------- ๓ เมื่อยังไม่ใช่พระอรหันต์ การที่จะทำให้ อกุศลอปราปริยเวทนียกรรม เป็นอโหสิกรรมไปได้นั้น   ก็ยังอาจจะมีวิธีอยู่บ้าง ใน มหาอภิธัมมัตถสังคหฎีกา แสดงไว้ว่า อกุศลอปราปริยเวทนียกรรมที่จะเป็นอโหสิกรรมไปได้นั้น   ก็ต้องเกี่ยวกับบุคคลผู้เป็นเจ้าของการกระทำนั้น  ต้องถึงพร้อมด้วยคุณสมบัติ ๕  อย่าง ทุกๆชาตินับตั้งแต่ชาติที่ ๑  เป็นต้นไป  กล่าวคือผู้นั้นต้องมี   ปุพฺเพ  จ  กตปุญฺญตา  - การเป็นผู้สร้างสมกุศลไว้แต่ปางก่อนอย่างหนึ่ง   สปฺปุริสูปนิสฺสย - การได้คบหาสมาคมกับพวกสัปบุรุษอย่างหนึ่ง   สทฺธมฺมสวน - การได้ฟังพระสัทธรรมอย่างหนึ่ง   อตฺตสมฺมาปณิธิ - การตั้งตนไว้ในทางที่ถูกอย่างหนึ่ง   ถ้าเป็นไปได้ดังกล่าวมานี้แล้ว  ก็สามารถทำให้อกุศลปราปริยเวทนียกรรมกลายเป็นอโหสิกรรมไปได้ ในการที่จะทำตนให้เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยคุณสมบัติ ๕  อย่างทุกๆชาติ ได้นั้น มีความสำคัญอยู่ที่การกระทำในภพนี้  กล่าวคือ จะต้องประพฤติตนให้เป็นผู้ที่อยู่ในศีลธรรม  มีการบำเพ็ญทาน  ศีล  ภาวนา  อยู่เสมอ แล้วตั้งความปรารถนาไว้ว่า "ขอให้การบำเพ็ญกุศลของข้าพเจ้านี้ จงเป็นอุปนิสัยปัจจัยไปทุกๆชาติด้วย" ประการหนึ่ง   มีความพอใจอยู่ในสถานที่ที่ประกอบด้วยศีลธรรม  และตั้งความปรารถนาว่า "ขอให้ได้เกิดอยู่ในสถานที่ที่ประกอบด้วยศีลธรรมทุกๆ  ชาติไป" ประการหนึ่ง   ในการสมาคมต้องไม่เกลือกกลั้วกับคนพาล  พยายามคบหาสมาคมกับผู้มีความรู้ และมีศีลธรรม  และตั้งความปรารถนาว่า "ขอให้ได้พบกับพวกสัปบุรุษทุกๆชาติไป" ประการหนึ่ง   ต้องสนใจฟังและศึกษาในธรรมะที่มีประโยชน์และถูกต้อง  กับทั้งตั้งความปรารถนาว่า "ด้วยอำนาจแห่งการฟังการศึกษาธรรมะของข้าพเจ้านี้   ขอจงเป็นพลวปัจจัยให้ข้าพเจ้าได้โอกาสฟัง  และเรียนธรรมะได้ถูกต้องทุกๆชาติไป" ประการหนึ่ง มีการรักษากาย  วาจา  ใจ  ของตนให้เป็นไปในทางสุจริตอยู่เสมอ   และตั้งความปรารถนาว่า   "ด้วยอำนาจแห่งการที่ข้าพเจ้าได้ประพฤติกาย  วาจา  ใจ  ในทางสุจริตนี้ ขอจงเป็นอุปนิสัยปัจจัยให้ข้าพเจ้าได้มีจิตใจตั้งมั่นอยู่ในศีลธรรม   และได้ประพฤติอยู่แต่ในทางสุจริตทุกๆชาติไป" ประการหนึ่ง การปฏิบัติที่ทำให้เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยคุณสมบัติ ๕  อย่างดังกล่าวมานี้   เมื่อผู้ใดประพฤติเป็นไปได้ครบถ้วยโดยอาศัยศรัทธา  วิริยะ  สติ  สมาธิ  ปัญญา   อย่างแก่กล้าแล้ว  ก็อาจสามารถทำให้ผู้นั้นได้เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยคุณสมบัติ ๕  อย่าง ในภพต่อๆไปได้ทุกๆชาติ  จนกว่าจะเข้าสู่พระนิพพาน   และเมื่อเป็นเช่นนี้อกุศลอปราปริยเวทนียกรรมนั้นก็ไม่มีโอกาสที่จะส่งผลได้   กลายเป็นอโหสิกรรมไป   แต่แนวทางที่กล่าวมานี้ไม่ใช่จะเป็นไปได้โดยแน่นอน และบุคคลที่จะประพฤติปฏิบัติให้เป็นไปได้โดยสมบูรณ์ดังกล่าวนั้น ก็หาได้ยากนอกจากจะเป็นบุคคลที่มีบารมีแก่กล้าเท่านั้น จึงจะกระทำให้สำเร็จลงไปได้ จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 15:55:12

ความคิดเห็นที่ 2 ในความเห็นที่ ๑ ผมได้ยกคำอธิบายมาแสดงให้เห็นว่า อปราปริเวทนียกรรม จะเป็นอโหสิกรรมได้อย่างไร ซึ่งอาจจะยังไม่ได้ตรงกับเจตนาที่ คุณ  จักรพรรดิฯ ต้องการถามโดยตรง เพราะ การตัดรอนของกรรม ควรใช้คำว่า อุปฆาตกรรมไปเลย การนำคำว่าอโหสิกรรมมาใช้ ในเรื่องการตัดรอน อาจจะทำให้สับสนได้ ---------------------------------------------------------------------------- ส่วน ในคำถาม ที่ คุณ จักรพรรดิฯ ถามไว้ ถึง กุศลกรรมมาช่วยตัดรอน วิบากของอกุศลที่เคยทำไว้ในกาลก่อนนั้น ก็อธิบายว่า ---------------------------------------------------------------------------- กุศลกรรม สามารถตัดนามรูป ที่เป็นอกุศลวิบากจากอปราปริเวทนียกรรมได้ เช่น ในอดีตชาติย้อนไป ตั้งแต่ สามภพชาติก่อนเป็นต้นไป มาให้ผลอยู่ แต่ กุศลกรรมที่ทำไว้ก็อาจจะให้ผล มาตัดวิบากนั้นให้หมดไปได้ เรียกว่า "กุศลอุปฆาตกรรมตัดนามรูปที่เป็นอกุศลวิบาก" ท่านฎีกาจารย์ ได้แสดงตัวอย่างอธิบายไว้ เช่น   ผู้ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์  แต่เป็นคนที่ยากจน  มีโรคภัยเบียดเบียนอยู่เสมอ รักษาก็ไม่หาย  ได้รับแต่ความลำบากกาย  ลำบากใจ  ไม่เคยได้เห็น  ได้ยิน   ได้ดมกลิ่น  ได้ลิ้มรส  ได้ใช้วัตถุสิ่งของและได้ที่อยู่ที่อาศัยที่ดีๆเลย   ซึ่งล้วนแต่เป็นอกุศลวิบากทั้งสิ้น ต่อมามีผู้ใจบุญและมีความเข้าใจในเรื่อง ของพระพุทธศาสนามาช่วยตักเตือนให้คำแนะนำว่าการที่ได้เกิดเป็นคนยากจน   ไม่ได้พบได้เห็นสิ่งที่ดีๆนั้น  ก็เพราะว่าตนไม่เคยได้สร้างทานกุศลเอาไว้ในชาติก่อน และที่เป็นคนขี้โรคเจ็บไข้อยู่เสมอนั้น  ก็เพราะไม่เคยได้รักษาศีล   ฉะนั้น  ควรจะพยายามสร้างทานกุศล  ศีลกุศล  ให้มีขึ้นตามความสามารถ ที่ตนจะได้กระทำ  เมื่อผู้นั้นได้ยินคำแนะนำดังนี้แล้วก็พยายามขวนขวาย สร้างกุศลให้เกิดขึ้นโดยเข้าไปอาศัยอยู่ในวัด  ช่วยทำการงานที่เวยยาวัจจกุศล แก่พระภิกษุสามเณรและสถานที่ที่ในวัดนั้น  พร้อมทั้งอธิษฐาน รักษาศีล ๘  ตลอดชีวิต  สร้างทานกุศลให้เกิดขึ้น โดยการตั้งน้ำให้เป็นทาน แก่ผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาทางวัดนั้น  เป็นต้น   เมื่อได้สร้างกุศลเหล่านี้อยู่เสมอเป็นนิจแล้ว  ก็ทำให้เป็นที่รักใคร่สงสารแก่ คนทั้งหลายที่ไปมาอยู่ในวัดนั้น  และได้รับความเอื้อเฟื้อจากบุคคลเหล่านั้น ด้วยประการต่างๆ  มีอาหารการกิน  เสื้อผ้า  เครื่องนุ่งห่ม  เงินทอง  และ ยารักษาโรคที่ดีๆ   การทำให้ผู้นั้นได้รับความสุขกายสุขใจขึ้นและโรคภัยที่มีอยู่ก็หายไป   นี้ก็เป็นเพราะทานกุศลและศีลกุศลที่ผู้นั้นได้กระทำขึ้นในภพนี้นั้นแหละ   เป็นกุศลอุปฆาตกรรม  ตัดนามรูปที่เป็นอกุศลวิบากในสุคติภูมิให้หายไปประการหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 16:14:05 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 16:13:18 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 16:12:39

ความคิดเห็นที่ 3 สาธุครับ  คุณชาวมหาวิหาร เพิ่มเติมจาก พระอภิธัมมัตถสังคหะ หมวดที่ ๓ กัมมจตุกะ http://www.abhidhamonline.org/aphi/p5/041.htm กรรม คือ อะไรนั้น มีพุทธพจน์ดังปรากฏในอัฏฐสาลินีอรรถกถาว่า เจตนาหํ ภิกฺขเว กมฺมํ วทามิ เจตยิตฺวา กมฺมํ กโรติ กาเยน วาจาย มนสา แปลเป็น ใจความว่า ภิกษุทั้งหลาย เรา(ตถาคต)กล่าวว่า เจตนานั่นแหละเป็นกรรม เมื่อมี เจตนาแล้ว บุคคลย่อมทำกรรมโดย ทางกาย ทางวาจา และทางใจ หมายความว่า เจตนา คือ ความตั้งใจกระทำที่เกี่ยวด้วย กาย วาจา ใจ ทั้ง ทางดีและทางชั่ว นั่นแหละเป็นตัวกรรม และเจตนาที่เป็นกรรม ก็หมายเฉพาะแต่ กรรมในวัฏฏะ อันได้แก่ เจตนาในอกุสลจิต ๑๒ และในโลกียกุสลจิต ๑๗ รวม เจตนา ๒๙ จัดเป็นกรรม ๒๙ เท่านั้นเอง เว้นเจตนาในโลกุตตรกุสล ๔ คือ เจตนา ในมัคคจิต ๔ ที่เว้น เพราะเจตนาในมัคคกรรม ๔ เป็นกรรมที่ตัดวัฏฏะ ตัดความเวียน ว่ายตายเกิดจึงเหลือกรรมในวัฏฏะ อันทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดเพียง ๒๙ เท่านั้น ส่วนเจตนาในวิบากจิต ๓๖ ก็จัดเป็นกรรมไม่ได้ เพราะเจตนาในวิบากจิต เป็นผลของกรรม ไม่ใช่ตัวกรรม และเจตนาในกิริยาจิต ๒๐ ก็ไม่จัดเป็นกรรมในที่นี้ เพราะเจตนาในกิริยาจิตนั้นเป็นจิตที่สักแต่ว่ากระทำ ไม่เป็นบุญเป็นบาป จึงไม่อาจ ก่อให้เกิดผลอย่างใดขึ้นมาได้ ดังนั้นจึงไม่จัดเป็นกรรมในที่นี้อีกเหมือนกัน ------------------------------------------------------------------ อำนาจกรรม โดยท่านอาจารย์บุษกร เมธางกูร http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=8831 ๔. อุปฆาตกกรรม เป็นกรรมที่ตัดรอนในขั้นเฉียบขาด รุนแรงมาก มีกิจที่ฆ่ากรรมอื่นที่เป็นวิบาก(ผลแห่งกรรมอื่น) ให้หมดสิ้นลงไปโดยสิ้นเชิง มีทั้ง ๒ อย่าง คือ อุปฆาตกรรมที่เป็นฝ่ายบาปและบุญ เช่นในการฆ่ามารดาบิดาฯลฯ จะกั้นผลไม่ให้ผู้นั้นทำกุศลอันสูงสุดได้สำเร็จ หรือถ้าเป็นฝ่ายบุญ เช่น ได้มรรค นิพพาน แล้วก็สามารถสกัดกั้นไม่ให้อกุศลฝ่ายบาปอย่างรุนแรงที่จะต้องไปปฏิสนธิในทุคติภูมิได้อีก กรรมชนิดนี้มีชื่ออย่างหนึ่งว่า “อุปัจเฉทกกรรม” สรุปหน้าที่ของกรรม ชนกกรรม มีหน้าที่ในการนำสัตว์ไปเกิดและมีผลถึงปวัตติกาล (ตั้งแต่เกิดจนกระทั้งตาย) คือกำหนดรูปร่างลักษณะของสัตว์ตามภพภูมิที่ตนนำไปแล้วยังต้องให้สัตว์นั้นรักษาสัญชาตญาณ (ภพชาติ) อันเป็นหน้าที่ของภวังคจิต จนกว่าจะพ้นจากภพภูมินั้นไปอยู่ในภพภูมิใหม่ การรักษาสัญชาตญาณของความเป็นมนุษย์ไว้ทางธรรมเรียกว่า ภวังค์ ซึ่งมีหน้าที่รักษาองค์แห่งภพของตน มนุษย์เราย่อมต้องมีสัญชาตญาณของความเป็นมนุษย์ไว้ตราบเท่าสิ้นชีวิตลง อุปถัมภกกรรม ทำหน้าที่เป็นตัวเสริมสนับสนุนคอยช่วยเหลือให้สัตว์นั้นมีการกระทำในสิ่งที่เป็นอุปนิสัยเดิม ให้คงอยู่ตลอดไป โดยไม่คำนึงว่าจะเป็นความดีหรือความชั่ว จึงเป็นการเพิ่มความเข้นข้นของบุญและบาปให้มากยิ่งขึ้นต่อไป อุปปีฬกกรรม ทำหน้าที่เป็นตัวคอยเบียดเบียนกรรมฝ่ายตรงข้ามกับตน ถ้าเป็นกรรมฝ่ายอกุศลก็จะทำหน้าที่เบียดเบียนอุปปีฬกกรรมฝ่ายกุศลให้เบี่ยงชิดซ้ายไปทันที่เป็นต้น อุปฆาตกกรรม ทำหน้าที่ตัดรอนกรรมที่มีลักษณะตรงข้ามกับตนอย่างเฉียบขาดรุนแรงซึ่งไม่เหมือนกับอุปปีฬกกรรมที่มีลักษณะค่อยเป็นไปอย่างช้าๆ ! ! ๓. อปราปรเวทนียกรรมเป็นกรรมที่จะส่งให้แก่เจ้าของกรรมในภพที่ ๓ เป็นต้นไป อปราปรเวทนียกรรมนี้ไม่มีการเป็นอโหสิกรรม จะคอยว่งผลให้แก่เจ้าของเมื่อมีโอกาส แม้ว่าบุคคลนั้นจะเป็นพระอรหันต์แล้วก็ตาม จนกว่าพระอริยเจ้าจะดับขันธ์เข้าสู่พระปรินิพพานแล้วเท่านั้น จึงจะสิ้นกรรมนี้. ดังนั้นเองอปราปรเวทนียกรรม (ตั้งแต่ชวนจิตดวงที่ ๒ ถึงดวงที่ ๖ ) จึงมีอำนาจส่งผลไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด วิบากกรรมของ อกุศลกรรมบถ และ บุญกิริยาวัตถุ ทำไมมนุษย์จึงมีสภาพที่แตกต่างกัน / วิบากกรรมยุติธรรม ? http://larndharma.org/index.php?/topic/254-%e0%b8%a7%e0%b8%b4%e0%b8%9a%e0%b8%b2%e0%b8%81%e0%b8%81%e0%b8%a3%e0%b8%a3%e0%b8%a1%e0%b8%82%e0%b8%ad%e0%b8%87-%e0%b8%ad%e0%b8%81%e0%b8%b8%e0%b8%a8%e0%b8%a5%e0%b8%81%e0%b8%a3%e0%b8%a3%e0%b8%a1%e0%b8%9a%e0%b8%96-%e0%b9%81%e0%b8%a5%e0%b8%b0-%e0%b8%9a/ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 55 12:17:10 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 12:11:54

ความคิดเห็นที่ 4 อปราปริเวทนียกรรม เนี่ย ถ้ามันกำลังจะส่งผล แล้วโดนอุปฆาตกรรมฝ่ายดีเล่นงานก่อน มันจะกลายเป็นอโหสิกรรมไหมครับ ------------------------------------------------------------------ เห็นคำถามแล้ว อึ้ง เลยครับ  นี้กระมั่ง  เรื่อง วิบากกรรม จึงเป็น 1 ใน อจินไตย   อจินไตย แปลว่า คิดเอาเองไม่ได้ , ไม่สามารถคลายข้อสงสัยได้ด้วยการคิด ท่านจึงบอกว่าไม่ควรคิดมาก ใครคิดมากอาจเป็นบ้าได้ มี ๔ อย่าง คือ ๑. ฌานวิสัย วิสัยของผู้ได้ฌาน ๒. กรรมวิสัย เรื่องของกรรมซึ่งซับซ้อน ผู้ที่ได้กรรมวิปากญาณแล้ว จึงจะสามารถแยกแยะได้ว่า ผลนี้มาจากกรรมใด ๓. พุทธวิสัย วิสัยสามารถของพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นบุคคลพิเศษในโลก ๔. โลกจินตา ความคิดเรื่องโลก จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 12:14:35