PANTIP.COM : Y11628849 ทำสมาธิแล้วสามารถทำให้ความทุกข์ทรมานลดน้อยลงถึงหายไปได้ใช่ไหมครับ []

ความคิดเห็นที่ 4

อาจจะตอบไม่ตรงประเด็นนะครับ

แต่ขอเสนอว่า

ถ้าฝึกสมาธิเพื่อมุ่งให้ระงับความเจ็บ
หากสมาธิเราตก ก็ต้องทุกข์ใจกับความเจ็บทางกายนั้นอยู่ร่ำไปใช่หรือไม่

ดังนั้น ลองฝึกทั้งสองอย่าง คือ
๑. ฝึกสมาธิเพื่อระงับ หรือไม่ต้องสนความเจ็บปวดนั้น
๒. ฝึกสติ-สมาธิ กำหนดรู้ในความปวดทางกายนั้นตามจริง
เพื่อให้จิตใจปล่อยวางเป็นอุเบาขาได้ ไม่ทุกข์ใจไปกับความปวดนั้น

หมั่นฝึกทั้งสองอย่าง ถ้าปวดมากทนไม่ไหว ก็อาจจะหลบความปวดไปที่แบบ ๑
ถ้ามีกำลังใจดี ก็ให้มาฝึกกำหนดรู้ที่สภาวะความปวดนั้นโดยตรงแบบที่ ๒

คล้ายๆกับการรบ ที่มีทั้งรบแบบเผชิญหน้า ถอย หรือซุ่มตีเป็นพักๆแบบกองโจร

เมื่อหมั่นฝึกกำหนดสติำำ-สมาธิ ระลึกรู้สภาวะความเจ็บปวดทางกายอันเป็นเวทนาอย่างหนึ่ง
และ รู้สภาพกายในกายในส่วนนั้นที่ไม่น่าปรารถนา ไม่น่าพอใจ อยู่เนืองๆ
ความทุกข์ใจ ที่เกิดจากกายเจ็บปวดนั้น ก็จะน้อยลงไปได้เรื่อยๆ เป็นอุเบกขาได้
สามารถอยู่ร่วมกับความเจ็บปวดทางกายได้โดยไม่ทุกข์ใจใดๆ หรือทุกข์ใจน้อยลงมากว่าเดิม

----------------------------------------------------------------------------

นอกจากนี้ อาจจะพิจารณาว่า

- สภาวะทุกอย่างล้วนเป็นอนัตตา แม้ความเจ็บปวดก็เกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย
มีเกิดขึ้นแล้วก็แปรเปลี่ยนดับไป อย่าปฏิบัติเพื่อบังคับคาดหวังให้เป็นอัตตา
เช่น ไปคาดคิดว่า ถ้าทำอย่างนั้นแล้วจะได้หายเจ็บปวด
เพราะจะเป็นการปฏิบัติด้วยโลภะ มีการคาดหวังว่าปฏิบัติแล้วจะได้อย่างนั้น

- ความเจ็บปวดนั้น มีคุณประโยชน์มากมาย ช่วยสอนให้เราปล่อยวางความยึดมั่น
ในรูปนามสังขารร่างกายเราได้ เพราะเห็นอยู่เนืองๆว่า กายนี้เป็นรังแห่งโรค
ไม่มีใครล่วงพ้น ความชรา ความเจ็บไข้ และความตายไปได้ ยกเว้นแต่
ผู้ที่สละความยึดมั่นในรูปนามได้โดยสิ้นเชิง จึงจะพ้นไปจาก
วัฏฏสงสารการเวียนว่ายตายเกิดนี้ได้

จากคุณ : ชาวมหาวิหาร

เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 06:33:32