ความคิดเห็นที่ 1 อ้างอิงจากหนังสือ "ปาฏิหาริย์แห่งความรู้สึกตัว" โดยอาจารย์กำพล ทองบุญนุ่ม หน้า  10-11      การทำความรู้สึกตัวก็ไม่ใช่ว่าจะต้องไปทำที่ไหน  ทำที่ตัวเราในอิริยาบถต่างๆ ไม่ว่าเราจะอยู่ในอิริยาบถใดๆ อยู่ที่ไหน  นับถือศาสนาอะไรก็ปฏิบัติได้  เป็นเรื่องเฉพาะตัว  จะว่าเป็นมรรคส่วนตัวก็ว่าได้  ในเรื่องการดับทุกข์ เราไม่ต้องไปสนใจที่อื่น  ให้สนใจอยู่ที่เนื้อที่ตัวของเราเท่านั้น  ยิ่งมองข้างนอกตัวก็ยิ่งทำให้เราพลัดไปสู่ความหลงได้ง่าย ต้องกลับมาดูที่ตัวเรา   ความรู้สึกตัวจึงจะเกิด  ถ้าตั้งใจจะดับทุกข์จริงๆ ตัวเรานี้แหละเป็นสนามรบ   เป็นเวทีที่จะเอาชนะกิเลสและพ้นจากกองทุกข์ได้ ฉะนั้นการปฏิบัติธรรมจึงลัดสั้นแค่นี้เอง .......  เมื่อมีการเคลื่อนไหวของร่างกาย..เราก็รู้สึก   กายเคลื่อนไหวคราใด..ให้รู้สึก   จะเดิน..ก็ให้รู้สึก นั่ง..ก็ให้รู้สึก ยืน..ก็ให้รู้สึก นอน..ก็ให้รู้สึก จะเคลื่อนไหวทำอะไรก็ตาม  เพียงเติมความรู้สึกเข้าไปเท่านั้นเอง  ก็จบลงตรงนั้นเลย  ไม่มีอะไรมาก  ไม่มีการปรุงแต่งอะไรทั้งสิ้น จะเดิน..ก็รู้สึก จะเคี้ยว..ก็รู้สึก กระพริบตา..ก็รู้สึก กลืนน้ำลายลงลำคอ..ก็รู้สึก ขับถ่าย..ก็รู้สึก ขับรถ..ก็รู้สึก .............."มันหลงมันเผลอไปหรือลืมรู้สึกตัวก็ไม่เป็นไร  ก็รู้ใหม่"................. -------------------------------- ปล   คำว่า ความรู้สึกตัว=กายานุปัสสนา หมวด สัมปชัญญะ อ้างอิง ใน พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ * ตอนพิเศษ ตอนที่ 2 ความเข้าใจที่ถูกต้องในเรื่อง "กายในกาย" http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11612081/Y11612081.html จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 08:10:21

ความคิดเห็นที่ 2 อ้างอิงจากหนังสือ "ปาฏิหาริย์แห่งความรู้สึกตัว" โดยอาจารย์กำพล ทองบุญนุ่ม หน้า 25-26   ....ผมทำความรู้สึกตัวแบบเคลื่อนไหวอย่างนี้แหละหนึ่งเดือน  หนึ่งเดือนยังไม่บรรลุธรรม  อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ หนึ่งเดือนแค่รู้สึกตัวเป็นเท่านั้น ที่รู้ได้ก็เพราะว่าจิตมีสภาพที่ตื่นรู้เป็นปกติของจิต  เกิดภาวะที่รู้สึกตัวขึ้นมา...มีปัจจุบัน   แต่ก็ไม่จมอยู่กับปัจจุบัน  เพราะปัจจุบันจมอยู่ไม่ได้  ปัจจุบันก็ไม่เที่ยง เดี๋ยวก็เปลี่ยนแปลงไป  แต่ชีวิตมีปัจจุบัน  ตรงนี้แหละที่ทำให้ลืมความเหงา  ไม่รู้ว่าความเหงาหน้าตาเป็นอย่างไร? ความเหงาหายไปเลย  ชีวิตไม่เหงาอีกต่อไป อยู่อย่างรู้สึกตัว  มีแต่ความผ่อนคลายสบายใจ  ไม่เครียด  ได้หลักได้ทาง  มีความรู้สึกตัวเป็นคู่ชีวิตแล้ว  มีปัจจุบัน มีอะไรให้ทำ           ถ้าเรารู้สึกตัวลงไปที่กายเคลื่อนไหว  จิตจะตื่นออกมาจากกายเลยนะ  ไม่ต้องไปจมไปแช่อยู่กับกายเคลื่อนไหวแล้ว ถ้ารู้ตัวเป็น  จะตื่นออกมาเป็นผู้ดูกาย   คำว่า "ตื่น" คือไม่เข้าไปจม  ไม่ยึดครองกาย   จะปล่อยวางกายได้ทันทีเลยนะ  เพราะจิตคิดอยากจะวางอยู่แล้ว แต่วางไม่เป็น  รู้ตัวแล้วจิตจะวางกาย  ไม่ยึดติดกับกายไปเอง เห็นกายสักแต่ว่ากาย  ไม่ใช่สัตว์  บุคคล  ตัวตน  เราเขา  ได้คำตอบว่า อ๋อ...เมื่อรู้สึกตัวลงไปที่กาย  มันตื่นกาย  อย่างที่หลวงพ่อเทียนบอกว่า "รู้สึกตัว..ตื่นตัว  รู้สึกใจ..ตื่นใจ" มันตื่นอย่างนี้เอง  ตื่นออกมาดู  ไม่เข้าไปยึดติด   ออกมารู้  ไม่ได้เข้าไปอยู่ไปเป็น ออกมาเป็น  "ผู้ดู" เลย   มันตื่น  แยกกายแยกจิต  แยกรูปแยกนาม  เมื่อรู้สึกตัวเป็นแล้วทำให้จิตตื่นออกมาดู  ก็เห็น "กาย" คือส่วนที่กำลังเคลื่อนไหว  "จิตใจ"คือผู้ที่รู้สึกตัว ทำหน้าที่ต่างกัน  เป็นคนละอันกัน แยกชีวิตออกเป็นสองส่วนคือ  จิตที่รู้ส่วนหนึ่ง  กับกายที่ถูกรู้อีกส่วนหนึ่ง  จิตไปเห็นกายที่ไม่ใช่เรา  เมื่อมีความรู้สึกตัวลงไปก็จะเห็นจิตที่นึกคิดด้วย จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 08:10:53

ความคิดเห็นที่ 3 อ้างอิงจากหนังสือ "ปาฏิหาริย์แห่งความรู้สึกตัว" โดยอาจารย์กำพล ทองบุญนุ่ม หน้า 63  จิตลาออกจากความทุกข์    การปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวันทั้งรูปแบบและนอกรูปแบบตั้งแต่ตื่นนอนจนกระทั่งหลับไป  โดยไม่ปล่อยใจให้คิดไปในเรื่องราวของอดีตและอนาคต ด้วยการเจริญสติอยู่กับความรู้สึกตัวนี้  จนในวันหนึ่งอาจารย์กำพลมั่นใจว่า  การปฏิบัติธรรมตามแนวทางนี้  คือ หนทางที่สามารถดับทุกข์ของท่านได้อย่างแท้จริง  อาจารย์กำพลเปรียบให้ฟังว่า   "อุปมาเหมือนคนที่อยู่ภายในถ้ำที่มืดมิดมานาน  แล้ววันหนึ่งได้มองเห็นแสงสว่างที่ลอดเข้ามาในถ้ำทำให้ทราบได้ทันทีว่า  นี้แหละคือทางออกไปจากถ้ำแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน"  นับจากนั้นมาท่านมุ่งตรงต่อการปฏิบัติธรรมด้วยการสร้างความรู้สึกตัวเรื่อยมา  จนกระทั่งวันหนึ่งท่านสามารถพูดได้ว่า   "ทุกวันนี้ผมลาออกจากความทุกข์แล้ว"  ท่านได้ให้คำอธิบายว่า   "การพ้นจากความทุกข์นั้นมีได้จากการเป็นเพียง"ผู้ดู" ด้วยว่าความทุกข์ทั้งหลายที่เกิดขึ้นกับเรา  เพราะมี"เรา"เข้าไปเป็นผู้ทุกข์ และความดับทุกข์จะมีได้ทันที  ถ้าเราเปลี่ยนออกมาเป็น "ผู้เห็นทุกข์" " จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 08:11:19

ความคิดเห็นที่ 4 ฝากคำกลอน  ท้ายเล่มหนังสือ   "ปาฏิหาริย์แห่งความรู้สึกตัว" "ความ"อันใด   มีคุณค่า   ต่อชีวิต "รู้"อะไร   ช่วยพิชิต   จิตสดใส "สึก"หรือบวช   ก็ทำได้   อยู่ที่ใจ "ตัว"ผู้ใด   เข้าถึงได้   รู้แจ้งจริง (วิวัฏฏะ) จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 08:11:55

ความคิดเห็นที่ 5 จากหัวข้อกระทู้ว่า "สัญลักษณ์" (จริงๆควรเขียนยาวกว่านั้น แต่ประโยคยาวเกินไม่พอกับการเขียน) ประโยคเต็มคือ   "สร้างสัญลักษณ์ในชีวิตประจำวันเตือนตนเองใ้ห้มีการการเจริญกรรมฐานสม่ำเสมอในชีวิตประจำวัน"  ผมรู้จักคุณหมอท่านหนึ่ง เป็นจิตแพทย์ที่มีชื่อเสียงมากท่านหนึ่งและ ท่านเองก็เป็นนักปฏิบัติธรรม  ท่านเคยสนทนาธรรมกับผม มีอยู่ตอนหนึ่งน่าสนใจมาก  ท่านได้กล่าวใจความสรุปได้ว่า  ปรกติแล้วเราจะเผลอและลืมการเจริญภาวนาในชีวิตประจำวัน คือ มีกิจอื่นที่ต้องทำวุ่นวายไปหมดจนลืมเจริญกรรมฐาน ท่านแก้ปัญหาโดยการใช้วิธี   "ตั้งกติกากับตนเอง"ว่า  หากเมื่อใดก็ตามท่านได้ยินเสียงโทรศัพท์เข้ามาท่านจะเจริญอานาปานสติสักพักหนึ่ง คือ มีสติรู้ลมหายใจเข้าออก ณ ปัจจุบันขณะ แล้วค่อยรับโทรศัพท์  (คล้ายๆกับสำนักของท่านติช นัช ฮันท์ที่ใช้การตีระฆังทุกๆชั่งโมง เพื่อให้หยุดกิจกรรมที่ทำขณะนั้น แล้วมาเจริญสติที่ลมหายใจเข้าออกสักระยะหนึ่ง) ท่านผู้อ่านก็สามารถสร้างกติกาขึ้นมาได้ตามแต่ละคนถนัด เพื่อให้การเจริญสติปัฏฐาน หรือ ภาวนาในรูปแบบต่างๆ เป็นไปอย่างสม่ำเสมอในชีวิตประจำวัน เช่น   ตั้งกติกาว่า หากรู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำ  ก็มีกติกาว่าจะเจริญสติรู้สึกตัวทั่วพร้อมขณะที่จะไปเข้าห้องน้ำจนกระทั่งกลับมา  และพยายามเจริญสติต่อไป(แต่ถ้าไม่ชำนาญ สักพักก็จะลืมอีก เพราะเราต้องทำกิจกรรมอื่นๆที่ไม่ใช่การภาวนา) แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 55 08:13:46 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 08:12:45

ความคิดเห็นที่ 6 ข้อมูลจากตอนที่แล้ว  "อานาปานสติ"  (ผมจะลงในทุกๆตอนเพื่อเตรียมความพร้อมสู่  อานาปานสติตอนที่ 2 ) ***ใข้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ  เป็นการรวบรวมองค์ความรู้จากครูบาอาจารย์เป็นการสรุปรวบยอด*** อานาปานสติ ตอนที่ 1   " 3 ไม่ " ไม่บังคับ  ไม่หวัง  ไม่ยึด ขยายความ 1.ไม่บังคับ  = ไม่บังคับลมหายใจ    นี้คือปัญหาหนึ่งที่ผู้ปฏิบัติพบอุปสรรคข้อนี้มาก หากผู้ปฏิบัติได้รับยินพระอาจารย์หรือวิทยากรบอกให้กำหนดลมหายใจ ผู้ปฏิบัติใหม่แทบจะทุกคนจะเพ่งไปที่ลมอย่างหนักหน่วง(จะใช้คำพูดว่าอย่างไรดี?อีกประโยคคือ จดจ่อลมทำให้การหายใจไม่เป็นธรรมชาติ)   จนทำให้การหายใจของร่างกายไม่เป็นธรรมชาติ โดยหลักแล้ว  ร่างกายมีการหายใจเข้า-ออก เป็นปรกติเป็นอัตโนมัติของการหายใจอยู่แล้ว(ร่างกายต้องการอ๊อกซิเจนจากอากาศเท่าไหร่ ร่างกายจะหายใจเข้าออกตามอัตราที่ร่างกายต้องการ เช่น เมื่อเราวิ่ง  เราจะหายใจเพิ่มมากขึ้น เพราะอวัยวะส่วนต่างๆในร่างกายต้องการอ๊อกซิเจนในการสร้างพลังงานในระดับเซลล์ต่างๆ  ยามเราหลับ ร่างกายจะหายใจลดลงเพราะไม่ต้องใช้พลังงานมาก เป็นต้น) การเจริญอานาปานสติ เป็นการมีสติรู้ถึงการที่ร่างกายหายใจเข้าออกที่เป็นธรรมชาติอยู่นั้น ... จะมีเทคนิคอย่างไรก็ได้ แต่ต้องเข้าหลัก คือ "ให้การรับรู้ลมหายใจเข้าออกให้เป็นธรรมชาติที่สุด" อาการที่พบหากไม่ไปบังคับลม จะมีการรับรู้ลมอย่างแพ่วเบาไม่หนักเหมือนบังคับลม เมื่อมีการไปบังคับลม อาจจะทำให้เกิดอาการปวดหัว  ปวดตัว เนื่องจาก จิตไปบังคับ(จิตสามารถบังคับการหายใจได้ระดับหนึ่ง เช่น เรากลั้นลมหายใจไว้ได้ระยะหนึ่ง) การหายใจที่ไม่เป็นธรรมชาติ  ทำให้ร่างกายไม่ได้ลมตามที่ต้องการ มากหรือน้อยไป "การไม่บังคับลมหายใจนี้  มีผลการปฏิบัติให้ทราบได้อีกประการ คือ เมื่อนั่งอานาปานสติจะเกิดสุขเวทนาทางกาย  จะนั่งไม่เมื่อยขบ ร่างกายเบาสบาย นั่งได้เป็นชั่วโมงๆ"  1.1 หากยังทำตามข้อที่ 1 ยังไม่ได้ ก็ลองนั่งแล้วสังเกตบริเวณไหล่ของเราที่กระเพื่อมขึ้นลง (เมื่อไหล่ยกขึ้นสูงนั้นคือการหายใจเข้า  นั่งสังเกตเมื่อไหล่ยกให้รีบกลับมาสังเกตลมหายใจเข้าจะได้ทราบว่าการไม่บังคับลมเป็นอย่างไร) เมื่อหายใจออกไหล่จะตกลงจากการหายใจเข้า พอรับรู้แล้วก็ใช้สติกลับมาดูที่ลมหายใจออกดูว่าการลมหายใจออกที่ไม่บังคับเป็นอย่างไร) 2.ไม่หวัง=ไม่คาดหวังผลการปฏิบัติ  ,ไม่ยินดียินร้ายผลการปฏิบัติ แม้จะได้ผลดีหรือไม่ดี ทำกรรมฐานทุกชนิด(ไม่เฉพาะอานาปานสติ)  ให้ทำแบบสบายๆ   ไม่คาดหวัง ไม่ซีเรียส        2.1.ทำ "เหตุ"ให้ดีที่สุด เช่น    พระพุทธองค์ตรัสให้มีสติกับลมหายใจเข้า-ออก   หายใจเข้ายาวก็รู้ชัดลมหายใจเข้ายาว  หายใจเข้าสั้นก็รู้ชัดว่าลมหายใจเข้าสั้น เราก็ปฏิบัติเหตุคือ มีสติกับลมหายใจเข้า-ออกตามที่พระองค์แนะนำ   โดยไม่ต้องใจร้อนว่าเมื่อไหร่จะเข้าฌานเสียที หรือ จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป             "สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคือสิ่งที่ทำอยู่ขณะนั้นๆ" เมื่อทำเหตุถูกต้อง  ผลที่ถูกต้องย่อมเกิดขึ้นแน่นอน ผลการปฏิบัติืที่ดีไม่ได้เกิดจากความคาดหวังหรือคิดอะไรฟุ้งซ่านไปล่วงหน้า แต่เกิดจากการทำเหตุที่ถูกต้อง(ย้ำอีกที)      2.2.ไม่คาดหวัง(บางคนที่มีนิสัยคาดหวังสูงๆ หรือวิตกกังวลเกี่ยวกับผลการปฏิบัติ อาจจะต้องตั้งเป้าหมายไว้ต่ำๆ เช่น วันนี้นั่งได้ดีแค่ 1 นาที ก็พอ ที่เหลือคือการฝึกฝนว่าจิตหนีไปคิดแล้วจะมีอุบายอย่างไรในการนำจิตมามีสติกับลมหายใจให้มากขึ้น) ไม่ยินดียินร้ายผลการปฏิบัติ ถ้าทำได้ดีติดต่อกัน ก็ไม่ไปตั้งความหวังว่าครั้งต่อไปจะดีเหมือนกัน  ทำได้ดีก็รับรู้ไว้ว่าทำได้ดี  หากทำได้ไม่ดีก็รับรู้ว่าทำได้ไม่ดี (ไม่นำหลักการทำงานที่ใช้ในการทำงานทั่วๆไปที่ต้องมีการเร่งรัด หรือ ทะยานให้เข้าสู่เป้าหมายให้เร็วที่สุด   การปฏิบัติธรรมเป็นการปฏิบัติเพื่อละกิเลส  ไม่ใช่ตามใจกิเลส ) 3. ไม่ยึด= "ไม่ยึดเป็นเจ้าของลมหายใจ"  ...ผู้ปฏิบัติเป็นเพียงนักสังเกตการณ์เฝ้าดูลมหายใจ เหมือนเรากำลังดูสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่กำลังปรากฎเฉพาะหน้า  ลมหายใจเข้า-ออกที่เกิดขึ้นแล้ว  ดับไป    ....              "ดูอาการลมเข้า-ออกเฉยๆไม่ยึดเป็นเจ้าของ" ---------------------------------------------- เพิ่มเติม 4.กำหนดสติที่ลมหายใจเข้าออกได้ 2 ลักษณะ แล้วแต่คนถนัด 4.1 บางคนถนัดกำหนดรู้ลมหายใจเข้า-ออกที่ปลายจมูก เมื่อลมหายใจแผ่วเบามากๆ จนจับไม่ได้ที่ปลายจมูก  ให้ระลึกรู้ลมหายใจใน 4.2   (ซึ่งในขณะที่ลมหายใจแผ่วเบามากๆ   จิตจะมีสุขเวทนาเกิดขึ้นก็สลับรู้กับลมหายใจเข้า-ออก จะมีการอธิบายในขั้นตอนต่อๆไป) หรือผู้ที่มีปัญหาเรื่องการหายใจทางจมูก เป็นโรคภูมิแพ้คัดจมูกตลอดเวลา ไม่สามารถตั้งสติตามรู้ลมหายใจที่ปลายจมูกได้ก็แนะนำข้อ 4.2 4.2 กำหนดตามรู้ลมหายใจเข้าตั้งแต่จมูกถึงท้อง  และ หายใจออกตั้งแต่ท้องถึงจมูก (บางท่านถนัดบริกรรมก็แล้วแต่ความถนัด เช่น บริกรรมพุทธ-โธ หรือ อื่นๆ  เมื่อจิตเข้าสู่สมาธิที่ลึกขึ้น คำบริกรรมจะหายไปเอง) 5.เมื่อเกิดอาการต่างๆในจิต เช่น รู้สึกมีโทสะ หรือ มีสุข   เกิดความคิดปรุงแต่งต่างๆ หรือมีสมาธิมากๆเกิดนิมิต เกิดสิ่งใดอย่างไรก็แล้วแต่ ให้รู้สึกตัวว่าขณะนั้นเกำลังคิด หรือกำลังโกรธ  กำลังเกิดนิมิต  แล้วกลับเข้ามามีสติกับการหายใจเข้าออกต่อไป 6.หากเป็นไปได้ควรเจริญอานาปานสติทุกวัน ในเวลาเท่าที่โอกาสอำนวย(จะ 1 นาทีก็ได้ ยิ่งมากยิ่งดี) เพื่อสร้างความชำนาญในการปฏิบัติอานาปานสติ       **ตัวท่านเท่านั้นที่จะ "สร้างความเพียร" เพื่อการปฏิบัติพ้นจากความทุกข์   แม้หนทางจะยาวไกลเพียงใด  "ความเพียร" ก้าวแรกสำคัญเสมอและ ก้าวต่อไปเป็น"ความเพียร"ที่ตัวท่านเองก็ต้องทำด้วยตนเอง** จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 08:14:42

ความคิดเห็นที่ 7 หากผู้สนใจต้องการอ่านอานาปานสติสูตร เชิญอ่านที่  (ขั้นตอนปฏิบัติอยู่ใน ข้อ 288 เป็นต้นไป) http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=14&A=3924&Z=4181 ส่วนในกระทู้ที่ลงพระสูตร นำมาจาก อานาปานนัสสติสูตร พระไตรปิฎกฉบับมหาจุฬาฯ เล่มที่ 14 หน้า 187 ข้อ 148 ในกระทู้จะทยอยลงในขั้นตอนต่างๆในการฝึก  เมื่อถึงเวลาที่  "เหมาะสม"   การปฏิบัติในกระทู้ตอนนี้  ปฏิบัติ  "3 ไม่" และกำหนดรู้ลมหายใจเข้า-ออก (โดยยังไม่ถึงการอธิบายกำหนดรู้ว่าหายใจสั้นหรือยาว) ไปก่อน   เพื่อฝึกฝนเจริญสติให้ได้ระดับหนึ่ง แต่หากผู้ใดทำได้แล้วก็เชิญปฏิบัติตามในพระสูตรต่อไปเลยครับ (อานาปานสติ ขั้นที่ 1-2  ในพระสูตรจะกำหนดลมหายใจเข้า-ออกยาว หรือสั้น ซึ่งจะมีอธิบายในกระทู้ในตอนต่อๆไปครับ มีทั้งหมด 16 ขั้นตอน บางตอนจะมีข้อมูลของพระสารีบุตรเข้ามาเสริมบ้างบางส่วนครับ) จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 08:15:02

ความคิดเห็นที่ 8 ขยายความ จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 08:15:21

ความคิดเห็นที่ 9 ขออนุโมทนาครับ จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 09:34:10

ความคิดเห็นที่ 10 อนุโมทนาสาธุค่ะ อยากให้คนที่เริ่มปฏิบัติธรรมมาอ่านเยอะๆ เพราะเป็นการปฏิบัติได้ในชีวิตประจำวัน  ไม่ต้องรอเวลาว่างเพื่อไปวัดถึงจะปฏิบัติได้ ทำแค่นี้ก็ตัวเบา ใจเบาแล้วค่ะ กิเลสก็ค่อยๆลดลงไป สมาธิก็ตามมาเอง จากคุณ : แครอทอร่อย เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 09:34:48

ความคิดเห็นที่ 11 อนุโมทนาสาธุ คุ้นๆ เหมือนเพิ่งอ่านไปจากกระทู้ไหนซักอัน ไม่ทราบของคุณต่อหรือของใคร แต่ก็รู้สึกดีมากๆ ที่ได้อ่านทบทวนอีกรอบ เรื่องของธรรมอ่านกี่รอบก็เกิดประโยชน์ไม่มีเบื่อ จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 11:14:46

ความคิดเห็นที่ 12 อนุโมทนา สาธุค่ะ จากคุณ : Meyuree เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 11:17:51

ความคิดเห็นที่ 13 อนุโมทนาครับ จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 12:39:55

ความคิดเห็นที่ 15 อนุโมทนาครับ จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 15:41:56

ความคิดเห็นที่ 16 อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : เสาริมทะเล เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 55 17:40:29

ความคิดเห็นที่ 17 ุึถึง ท่านต่อmcu อิอิ เรื่องจานบินฟากนู่น ซึ่งท่านตั้งใจไว้จะโพสทุกอาทิตย์ พักผ่อนก่อนก็ได้ครับ ท่าทางหลายๆท่าน กลับมา เตรียมรับศึกจานบิน กันเยอะแล้ว ส่วนเรื่องข้อมูลเพิ่มเติม เดี๋ยวผมเมล์ไปหาครับ ผมก็กำลังค้นคว้าเรื่องสังคายนาฯ กับ mou เพิ่มอยู่ ------------------- ส่วนเรื่องธรรมกายสายตรง ผมขออธิบายหลังไมค์นะครับ ------------------- สุดท้าย _/\_ อนุโมทนาในกุศลจิต ทั้งท่านต่อและทุกท่านในกะทู้นี้ จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 55 04:16:23

ความคิดเห็นที่ 18 อนุโมทนาครับ คุณ Zim-MorLuth-   เป็นกำลังใจให้เช่นกันครับ ส่วนกระทู้ติดอาวุธทางปัญญากรณีธรรมกาย ผมรอเวลาที่ "เหมาะสม" ครับ     ......     "พระธรรมจักร"  คู่ควรกับพระพุทธศาสนาที่จะมั่นคงสืบไป  ...... "ขอคืนพื้นที่พระพุทธศาสนาที่แท้จริง".... --------------------------------- ปล     หวังว่าเหตุการณ์ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ทั้งอดีต ปัจจุบัน อนาคต  จะช่วยให้เกิดความสำนึก  เกิดสังเวชใจกันโดยเฉพาะสำนักหรือกลุ่มชนที่ไม่รักษาพระธรรมวินัย แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 55 08:35:54 แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 55 08:35:22 แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 55 08:30:33 จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 55 08:23:15

ความคิดเห็นที่ 19 อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : siam amulet เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 55 13:24:02

ความคิดเห็นที่ 20 อนุโมทนา จากคุณ : อยากพ้นทุกข์ เขียนเมื่อ : 31 ม.ค. 55 18:11:43

ความคิดเห็นที่ 21 อนุโมทนาบุญคะ กราบอาจารย์คะ จากคุณ : vj01 เขียนเมื่อ : 1 ก.พ. 55 20:43:41

ความคิดเห็นที่ 22 ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ  _/\_ จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 55 09:15:20

ความคิดเห็นที่ 23 อนุโมทนาค่ะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ จากคุณ : แสงสีขาว เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 55 12:17:29

ความคิดเห็นที่ 24 อนุโมทนาบุญค่ะ จากคุณ : siam amulet เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 55 15:36:18

ความคิดเห็นที่ 25 ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ...สาธุ ได้ความรู้ดี ส่งมาอีกนะครับผมชอบครับ จากคุณ : กุ๊ก - ดีไซน์ " Aye & KoOk " เขียนเมื่อ : 2 ก.พ. 55 20:46:22

ความคิดเห็นที่ 26 อนุโมทนานะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : จิตรพร เขียนเมื่อ : 3 ก.พ. 55 00:00:33

ความคิดเห็นที่ 27 อนุโมทนานะค่ะ จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 55 22:48:53

ความคิดเห็นที่ 28 อนุโมทนาครับ จากคุณ : Terkrub เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 06:34:38

ความคิดเห็นที่ 29 ขออนุโมทนา และขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : sunnyorchids เขียนเมื่อ : 13 ก.พ. 55 15:14:05