ความคิดเห็นที่ 1 เหตุที่คนบางคนยังเป็นหน่อที่จมโคลนอยู่ ก็เพราะเขาใช้เวลาที่มีค่าของชีวิตวุ่นวายอยู่กับการแบ่งกลุ่มแบ่งหมู่ แบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งเขาแบ่งเรา แบ่งขาวแบ่งดำ ให้เป็นไปตามความเชื่อหรือประโยชน์ของตน โดยไม่รับฟังว่าอะไรจริงและอะไรเท็จ อะไรเป็นประโยชน์และอะไรไม่เป็นประโยชน์ แล้วในที่สุดก็ต้องมาทะเลาะกันในเรื่องที่แตกต่างจากการแบ่งนั้นๆ ...คนโง่ย่อมแสดงออกแบบโง่ ๆ เช่นนั้นเอง ปล่อยเขาไปหรือวางเขาไว้ตรงที่เขาต้องการอยู่ แล้วเราจะนอนหลับฝันดีกันทุกคน ธรรมสวัสดีครับ... จากคุณ : มิ้มเฒ่า (ภะวันตุเม) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:16:17

ความคิดเห็นที่ 2 คิดต่อแล้วมีอะไรดีขึ้นบ้างครับ? จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:17:05

ความคิดเห็นที่ 3 อะไรที่ทำให้ไม่สบายใจ ผมไม่สนใจ ไม่ตาม ไม่ดูครับ... จากคุณ : นัยนะ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:18:08

ความคิดเห็นที่ 4 ศิษย์วัดสามแยก ห้องนี้ก็มี    ความคิดเห็นที่ 8    ฮิมาวาริซซัง  -   บรรลุธรรมแล้วเหรอถึงได้รู้ว่าใครสอนถูก สอนผิด ในสายตาข้าพเจ้า คุณก็เพียงคนหลง คนน่าสงสาร และพวกดีแต่ปากเท่านั้นเอง จากคุณ : azazelzx  เขียนเมื่อ : 17 ม.ค. 55 19:44:38  เจ้าของกระทู้ ระวังเจอตอกกลับมาแบบนี้นะ อิอิ จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:21:31

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นแล้ว เอิ่มมมม...แบบว่าอะนะ พวกเค๊าคิดว่า ตัวเอง และอาจารย์ของพวกเขานั้น ดีเลิศ จนกลายเป็นว่าพระสงฆ์รูปอื่นนั้น เลวไปหมด คนอื่นนั้น มีธรรมไม่เสมอกับพวกเค๊า แล้วเที่ยวโพนทนา ติเตียนอยู่อย่างนั้น เปิดพระไตรปิฏกอ้างไปวันๆ พอเราบอกว่า พวกเรามีความเห็นแบบนี้ กลายเป็นว่าพวกเราผิดอ่าครับ เขาก็พยายามอ้างพระไตรปิฏกอยู่อย่างนั้น จากคุณ : คนลืมถิ่น (คนลืมถิ่น) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:28:28

ความคิดเห็นที่ 6 03:13 เจ้าคนนี้แหละ มาด่าทอติตเียนพระอาจารย์ผม ผมเถียงกับเค๊าอยู่ 555+ จากคุณ : คนลืมถิ่น เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:34:02

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นอย่างที่เขาตำหนิหรือไม่ละครับ - ถ้าไม่ใช่ ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเก็บมาเป็นอารมณ์ - ถ้าใช่ ก็ปรับปรุงแก้ไข ให้ดีเสีย ไม่จำเป็นต้องเก็บมาเป็นอารมณ์อีกเช่นกัน สิ่งใด เห็นว่าดีว่าถูก ก็รับฟัง แล้วนำมาใช้ สิ่งใดเห็นว่าไม่ดีไม่ถูก เตือนได้ก็เตือน เตือนแล้วไม่ฟัง ก็ไม่ต้องเตือน ยิ่งเราไปโฟกัส ความดีไม่ดี ของคนอื่น แล้วเก็บมาเป็นอารมณ์นั้น คนที่จะขุ่นมัวไม่ใช่ใครอื่น ตัวเรานั่นเอง หามีประโยชน์แก่ตัวเองไม่ จากคุณ : promp888 เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:34:49

ความคิดเห็นที่ 8 เครดิตภาพจากอินเทอร์เน็ต จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:49:03

ความคิดเห็นที่ 9 ประโยชน์ตก ต่อ พระธรรมวินัยไม่ใช่เหรอครับ?? ผลก็ได้แก่พุทธบริษัท ต่อภิกษุประพฤติดีอยู่เดิมแล้ว ผมไม่ได้หมายถึง ขนาดทุบพระพุทธรูป เิลิกบูชาวัตถุ แบบเป๊ะๆ ตามพระวินัยนะ แต่เขยิบกลับมา เข้าหาพระธรรมวินัยหน่อยนึง ยิ่งทำให้พุทธบริษัทไหว้พระสนิทใจขึ้น ไม่ดีกว่าหรือครับ? "การบัญญัติสิกขาบทของพระพุทธเจ้า" เกิดจาก การติเตียน ตักเตือนกันเอง ทั้งนั้น พวกลูกศิษย์พระเกษมเขา คงไม่โหด ขนาดไม่ฟังเหตุผลอะไรเลยหรอก จริงๆ ธรรมกายเกิดได้ ก็เพราะพระผู้ใหญ่ย่อหย่อน พระวินัย ลงเรื่อยๆ พระเกษมก็กระตุกเชือกกลับมา กระตุกไม่แรง ก็ไม่ดัง ไม่เป็นข่าว พอเป็นข่าว คนทำผิดเดิม ก็ออกอาการวัวสันหลังหวะ (ผมไม่ได้หมายถึง จขกท.นะ) จริงๆเขาก็แสดงความจริงใจในคลิปก่อนๆว่า ถ้าสำนึก กลับตัว ท่านก็อภัยให้ จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 20:51:57

ความคิดเห็นที่ 10 พระพุทธรูปบอกว่าเป็นทองเหลืองไม่ใช่พระพุทธเจ้าอย่าไปกราบมัน แล้วทีกระดาษกลับยึดถือว่าเป็นเงิน จากคุณ : แมงเนี่ยง เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 21:03:37

ความคิดเห็นที่ 11 ^ ^ ชอบแล้ว จากคุณ : สู่ฝัน...อันยิ่งใหญ่ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 21:52:39

ความคิดเห็นที่ 12 อุเบกขา เสียงเค้าว่ากันพรรณนั้น จากคุณ : บ้าได้ถ้วย เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 21:53:25

ความคิดเห็นที่ 13 พวกศิษย์สำนักสามแยก  รวมทั้งตัวเจ้าสำนักด้วย    ทำไมไม่ไปโวยวายที่สำนักธรรมกาย คลองสาม ?? เพราะสำนักนี้เรี่ยไรมากที่สุดในเมืองไทย .... แสดงว่าไม่กล้าเจอของจริง  บักเกษมและศิษย์สำนักสามแยกทั้งหมดล้วนขี้ขลาดตาขาว    แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 55 21:58:25 จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 21:57:07

ความคิดเห็นที่ 14 ...เป็นไปได้ไหมที่ท่านทั่งหลายในห้องศาสนา ที่ถูกยกย่้อง หรือนับถือกันมานาน ว่าเป็นผู้รู้ ผู้ทรงพระไตรปิฏก หรือผู้ที่สามารถตอบกระทู้ในข้อข้องใจของผู้ใฝ่รู้ในเรื่องธรรม   ...ถึงเวลาแล้วกระมังครับที่ท่านเหล่านี้ จะได้ทำหน้าที่เพื่อศาสนาอย่างองอาจ เปิดเผยตัวตน ต่อกรกับวัดสามแยกกันด้วยเนื้อหาธรรม ว่าเป็นอย่างไรกันแน่ เช่น ท่านโซตาน ที่เป็นที่พึ่งทางความรู้ของหลายๆ คน  ท่านอื่นๆ ที่มิได้เอ่ยนาม นำพุทธพจน์ที่ไม่ใช่ความคิดส่วนตน นำมาตีแผ่ ขยายความ เพราะไม่มีผู้เลิศกว่าพระพุทธเจ้าอีกแล้ว นำมาประกาศความจริงกัน   ...ผมมาเห็นข้อความที่ต่อต้านวัดสามแยกแบบนี้ แล้วผมหดหู่ใจ เคยนับถือความรู้ในธรรมกันมา เคยติดตามกระทู้อย่างต่อเนื่อง ... มันเหมือนชกไม่สมศักดิ์ศรี ..ด้วยความเคารพ แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 55 22:32:51 จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:31:46

ความคิดเห็นที่ 15 ก็คนที่กราบพระ และพระสงฆ์รุ่นก่อนหน้าที่รับเงินบ้าง ไม่รับเงินบ้างนี่แหละ ที่รักษาพระศาสนาจนมาถึงรุ่นพระเกษม หวังว่าท่านจะรักษาพระศาสนาส่งต่อถึงคนและพระรุ่นต่อไปได้ แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 55 22:56:05 จากคุณ : สู่ฝัน...อันยิ่งใหญ่ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:48:58

ความคิดเห็นที่ 16 มีใครจะคิดได้แบบ  คห.14 มั๊ยหนอ เอาความจริงมาพูดกันดีกว่า เห็นโจมตีกลับ สำนักนั้นด้วยถ้อยคำผรุสวาทแบบพอกันนี่ครับ เรื่องพระพุทธรูปท่าทางจะจบได้ แต่เรื่องพระรับเงินนี่ท่าจะจบยาก หลายท่านต่างเป็นผู้ทรงภูมิความรู้ อย่านั่งทับตำราอยู่นะครับ ชกให้สมศักดิ์ศรีหน่อย... จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 23:57:38

ความคิดเห็นที่ 17 พระรับเงินไม่เกิน ๕ บาสก...พระทั่วประเทศไทยทำผิด...ปราชิก..เยอะแยะ..กับไม่มีใครๆตำหนิ(ตรงนี้ผมก้ไม่ค่อยเข้าใจ..ทำไม..ถึงได้มีการปล่อยปะละเลยในเรื่องนี้กันมานาน..หรือว่า???????????)ซึ่งเรื่องพระรับเงิน..มีบัญชีเงิน..เป็นเรื่องไม่ถูก...ควรจะตำหนิ..เพราะเป็นสิ่งทำให้พระพุทธศาสนาเสื่อม...ตรงนี้ผมมั่นใจมากว่าไม่ผิดแน่นอน..หากยังปล่อยให้พระรับเงินได้อย่างนี้..มีบัญชีธนาคารได้อย่างนี้...พระพุทธศาสนาเสื่อมแน่นอน...เพราะว่าจะมีผู้แอบบแฝงอาศัยผ้าเหลือง..ไปหากินในพระพุทธศาสนามากมายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ..ยิ่งมียศศักดฺ์ด้วย..เป็นเสือติดปีกเลยครับ เรื่องเงินควรเป็นเรื่องของ..ฆารวาส..มูลนิธิ...ครับ พระสงฆ์ในไทยเรา..ควรที่จะ..ปฎิบัติในเรื่องการรับเงินนี้อย่างเคร่งครัดมากกว่าที่จะ..ใช้อำนาจ..ไปทำร้ายพระที่ออกมาเตือน..ครับ ผมไม่เห็นด้วยกับกริยา..อาการของท่าน(พระเกษม)...แต่ผมเห็นด้วยกับหลักการณ์ของท่านครับ...โดยเฉพาะข้อ.......พระไม่ควรยุ่งกับเงิน......เพราะพระพุทธเจ้ากล่าวไว้ว่า..."เงินคืออสรพิษ"   และที่สำคัญ.....ปราชิกครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 00:27:19

ความคิดเห็นที่ 18 ชอบ คห. 10 มากเลยครับ พระรับเงินมันเพ่งโทษจะเป็นจะตาย ทีพระเกษมนั่งแสดงอวดอ้างอิทธิปาฏิหารต่างๆ นาๆ อวดอุตริมนุสธรรม เข้าขั้นจิตวิปลาส เผลอๆปราชิก คนที่โง่เขลาก็จะถูกจูงไปอย่างโคและกระบือ หลับหูหลับตาเชื่อกันไป เฮ้อ.... มนุษย์หนอมนุษย์ อยากเห็นเกษมโชวบินขี้เหมือนนกได้จัง เห็นว่าสวรรค์ก็ไปมาแล้วนี่ บินขี้แค่นี้คงทำได้ 555+ จากคุณ : คนลืมถิ่น (คนลืมถิ่น) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 01:18:07

ความคิดเห็นที่ 19 คุณโกวิทย์ครับ แค่รับเงินนี่ปราชิกเลยหรอ เกินไปมั๊ย.....แค่นิสสัคคีย์เองนะ ถ้าจะปราชิก ต้องนั่งอวดอ้างแสดงคุณวิเศษ แบบเกษมครับ จากคุณ : คนลืมถิ่น เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 01:34:14

ความคิดเห็นที่ 20 เกือบจะให้กิฟท์คุณโกวิทย์ซะแล้ว พอเหลือบมาเห็นคำว่า ปาราชิก  เลยหยุดคลิกให้กิฟท์เลย หยิบจับรับเงินโดยไม่ใช่เจตนาลักโขมย  ไม่ใช่อาบัติปาราชิกน่ะครับ แต่ถ้าหยิบจับเงินในลักษณะของการลักโขมย จึงจะปาราชิกครับ  เพียงแค่หยิบจับให้เงินขยับเขยื่อนเคลื่อนจากที่  ก็ปาราชิกแล้วครับ จากคุณ : ตรัยพล เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 01:36:13

ความคิดเห็นที่ 21 คุณ Olive2004 ... เรื่องการรับเงินของพระ   มีการเอามาแจกแจงอธิบายในเว็บบอร์ดที่นี่  หลายๆๆครั้ง  จนคนที่นี่เขาเบื่อจะพูดกันแล้ว... งั้นจะสรุปสั้นๆง่ายๆอีกที... เอาเรื่องการบัญญัติวินัยก่อน    ...ต้องมาเข้าใจตรงนี้ก่อน ว่าการบัญญัติวินัยต่างๆของพระพุทธเจ้า  พระองค์ทรงกระทำอย่างไร... ต้องรู้ไว้ก่อนอย่างหนึ่งว่า  การบัญญัติวินัยสงฆ์  หรือสิกขาบทต่างๆนั้น  เป็นเรื่องเฉพาะของพระพุทธเจ้าเท่านั้น ที่จะกระทำได้แต่เพียงพระองค์เดียว  เรียกว่า เป็นพุทธวิสัย เท่านััน  ...พระสงฆ์รูปอื่นๆ ไม่ว่าใคร ยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ตาม ไม่มีสิทธิจะบัญญัติได้ เริ่มต้น ในการบัญญัติวินัยหรือสิกขาบทแต่ละข้อ จะมีเรื่องเกิดขึ้นในสมัยพุทธกาลเมื่อมีพระในสมัยนั้้นไปกระทำล่วงละเมิดอะไรต่างๆ  ที่ไม่เหมาะสมขึ้น  ก็มีคนหรือพระเอาเรื่องไปฟ้องร้องกับพระพุทธเจ้า  ถ้าเป็นเรื่องผิด ไม่เหมาะสมจริงๆ  พระพุทธเจ้าก็จะทรงบัญญัติวินัยหรือเป็นศีลหรือเป็นสิกขาบทขึ้นมา  เป็นข้อห้ามต่างๆ  แต่บางเรื่องถ้าไม่ผิดอะไร  ก็จะไม่ทรงบัญญัติ การบัญญัติวินัยเบื้องต้นนี้ เรียกว่า  ต้นบัญญัติ  เป็นข้อบัญญัติเบื้องต้น  เรียกว่า อาทิกัมมะ ... ต่อมาๆๆ เมื่อมีการปฏิบัติตามข้อบัญญัติเหล่านั้น  ก็จะเกิดปัญหาขลุกขลักต่างๆตามมา  พระสงฆ์จะมากราบทูลร้องเรียนต่อพระพุทธเจ้าถึงปัญหาต่างๆจากข้อบัญญัติต่างๆเหล่านั้น   ....ดังนั้นพระพุทธเจ้าจะทรงบัญญัติข้อยกเว้นต่างๆ ตามหลังมา  เรียกว่า อนุบัญญัติ  ...ก็มีบ้างที่ทรงบัญญัติให้เข้มงวดกวดขันเคร่งครัดเพิ่มขึ้น  แต่ส่วนมากแทบทั้งหมด  จะทรงบัญญัติในลักษณะผ่อนปรน ยกเว้น ให้ปฏิบัติสบายขึ้นเหมาะสมขึ้น ...ทำนองเดียวกับกฏหมายของสังคมโลกของประเทศต่างๆในสมัยนี้ นั่นเอง มาดูข้อบัญญัติเรื่องภิกษุรับเงินทอง...  ข้อนี้ตอนแรกก็ทรงบัญญัติว่า  ห้ามพระภิกษุยินดีในการรับเงิน  ... ต่อมา เมณฑกมหาเศรษฐี(ปู่ของนางวิสาขา)  ได้มากราบทูลขอพระพุทธานุญาตให้พระภิกษุรับเงินได้   พระพุทธเจ้าก็ทรงผ่อนผันลง  ทรงบัญญัติเป็นอนุบัญญัติตามหลังว่า ให้พระภิกษุรับเงิน(หรือรูปียะ ..สิ่งแทนเงิน) ได้จากผู้ที่มาถวาย  แต่ให้วัยยาวัจกรเป็นผู้รับเก็บไว้แทน  และถ้าอยากจะได้ปัจจัยสิ่งใด  ก็ให้ไปทวงจากวัยยาวัจกร  ถ้าไปทวง ๓ ครั้งวัยยาวัจกรยังทำเฉย ไม่ยอมให้มา  ก็ต้องหยุดทวง   และให้ไปบอกเจ้าของเงินว่า  เงินนั้นไม่สำเร็จประโยชน์แก่ตน   ซึ่งเรื่องนี้  มีบอกชัดอยู่แล้วในศีลปาฏิโมกข์ของพระที่สวดทุกๆวันพระใหญ่นั่นแหละ... ดังนั้น พระภิกษุสามารถมีสิทธิในการครอบครองเงินได้  ตามขอบเขตของเมณฑกานุญาต  ที่บอกมานั่นแหละ บักเกษมและพวกสำนักสามแยก  เข้าใจผิด  เพราะรู้แต่ข้อบัญญัติเบื้องต้น  ไม่รู้ว่ามีอนุบัญญัติทรงผ่อนปรนให้พระมีสิทธิครอบครองเงินได้ ในหลักการให้พระสงฆ์คว่ำบาตรต่อใคร  มีข้อหนึ่งทรงบัญญัติไว้ว่า  ถ้าใครกระทำการขวนขวายเพื่อให้สงฆ์เสื่อมจากลาภ   สงฆ์ก็สามารถประกาศคว่ำบาตรผู้นั้นได้   แสดงว่า พระพุทธเจ้าทรงมองเห็นว่า หมู่สงฆ์ก็ต้องอาศัย ลาภ ปัจจัยสี่ ต่างๆเพื่อการดำรงชีวิตและดำเนินกิจการของศาสนา  จึงทรงบัญญัติข้อนี้ไว้ ในหลักโภควิภาค ๕   พระพุทธเจ้าก็ทรงบัญญัติไว้ข้อหนึ่งว่า  ให้ชาวพุทธแบ่งทรัพย์สมบัติที่หาได้มาส่วนหนึ่ง บริจาคทานทำบุญกับนักบวชสมณะ ทั้งหลายตามสมควร บักเกษมและพวกสำนักสามแยก  พวกมันอ่านหนังสือไม่ละเอียด  เอาแต่เฉพาะข้อบัญญัติเบื้องต้น  จึงออกมาเต้นแร้งเต้นกาแบบนั้น.... ถ้าคนไม่ทำบุญกับพระ  ต่อไปลาภต่างๆจะเกิดน้อยลง  ศาสนาจะเสื่อมพังไปอย่างรวดเร็ว  เพราะความเป็นอยู่ต่างๆจะขาดแคลน   การเผยแพร่ศาสนาจะเป็นไปด้วยความยากลำบาก เพราะไม่มีเงินจะไปทำอะไรได้มาก    ไม่เหมือนของศาสนาคริสต์  เขาเผยแพร่รุกขยายไปทั่วโลก  มีโบสถ์ต่างๆใหญ่โตมโหฬารทั่วโลก ใหญ่กว่า มากกว่าของพุทธมากมายนับไม่ถ้วน  เพราะเขาบังคับเก็บเงิน  10 %  จากสมาชิกทั้งหลายให้บริจาคเข้าโบสถ์  ตามที่บัญญัติไว้ในคัมภีร์ไบเบิ้ล   ต่อไป ศาสนาพุทธ จะสูญหายไปอย่างรวดเร็วเกินคาด   ...เดาว่าเมืองไทยน่าจะดำรงศาสนาพุทธได้อีกไม่เกิน ๒๐๐ ปีอย่างมาก  ..ก็จะไม่มีให้เห็นอีก แบบเดียวกับประเทศ อาฟกานิสถาน  ปากีสถาน ที่เคยเป็นเมืองพุทธมาก่อน   แต่ ในยุคนี้ ไม่มีวัดเหลือแม้วัดเดียว .... ในธิเบต เมื่อ ๕๐ กว่าปีก่อน  มีวัดเกือบหมื่นวัด ตอนนี้เหลือไม่ถึง ๑๐ วัด... อย่าเผลออธิษฐานว่าจะมาเกิดในแผ่นดินไทยอีกในชาติต่อๆไป  เพราะคุณจะมาเกิดในดินแดนของอิสลาม ไม่มีวัดเหลือให้เห็นอีกหรอก... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 03:45:08

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณ...คุณตรัยพลและคนลืมถิ่น..ด้วยกุศลจิตครับ...อาจเนื่องจากพอผมอ่านในพระไตรปิฎกแล้วเข้าใจว่า..การรับเงิน..แล้วปราชิก....ซึ่งผมจะต้องปรึกษาผู้รู้บาลีอีกทีครับ...ว่าเป็นการเกี่ยวโยงกับลักขโมยหรือไม่...โดยข้อความนั้นตามนี้ครับ "[๑๒๒]  ปฺจหากาเรหิ  อทินฺน  อาทิยนฺตสฺส  อาปตฺติ  ปาราชิกสฺส ปรปริคฺคหิตฺจ  โหติ  ปรปริคฺคหิตสฺี  จ  ครุโก  จ  โหติ ปริกฺขาโร  ปฺจมาสโก  วา  อติเรกปฺจมาสโก  วา  เถยฺยจิตฺตฺจ ปจฺจุปฏฺิต  โหติ  ฯ  อามสติ  อาปตฺติ  ทุกฺกฏสฺส  ฯ  ผนฺทาเปติ อาปตฺติ  ถุลฺลจฺจยสฺส  ฯ  านา  จาเวติ  อาปตฺติ  ปาราชิกสฺส  ฯ"........แต่อย่างไรก็ตามหากเป็นการเข้าใจผิดของผม...เรื่องการที่พระรับเงินเป็นปราชิก..ผมก็ต้องย่อมได้รับวิบากกรรมที่ได้กระทำลงไป....ซึ่งผมยอมรับวิบากกรรมนี้ได้..เพื่อให้ชาวพุทธเข้าใจเสียทีว่า...ผู้ที่บวชเป็นพระแล้วต้องเว้นขาดจากการรับเงินทองแน่นอนครับเพราะพระพุทธเจ้าท่านทรงห้ามไว้ ตรงนี้เป็นคำพระพุทธเจ้ากล่าว.....ห้ามไว้ครับ "ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย พระตถาคตเสด็จอุบัติในโลกนี้ เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดี ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้ จำแนกพระธรรม พระตถาคตพระองค์นั้นทรงทำโลกนี้พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ให้ แจ้งชัดด้วยพระปัญญาอันยิ่งของพระองค์แล้ว ทรงสอนหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์เทวดา และมนุษย์ให้รู้ตาม ทรงแสดงธรรม งามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด ทรงประกาศ พรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถพร้อมทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง คฤหบดี บุตรคฤหบดี หรือผู้เกิดเฉพาะในตระกูลใดตระกูลหนึ่ง ย่อมฟังธรรมนั้น ครั้นฟังแล้ว ได้ศรัทธาในพระตถาคต เมื่อได้ศรัทธาแล้ว ย่อมเห็นตระหนักว่า ฆราวาสคับแคบ เป็นทางมาแห่งธุลี บรรพชาเป็นทาง ปลอดโปร่ง การที่บุคคลผู้ครองเรือนจะประพฤติพรหมจรรย์ให้บริบูรณ์ให้บริสุทธิ์โดยส่วนเดียว ดุจสังข์ขัด ไม่ใช่ทำได้ง่าย ถ้ากระไร เราพึงปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวช เป็นบรรพชิต สมัยต่อมา เขาละกองโภคสมบัติน้อยใหญ่ ละเครือญาติน้อยใหญ่ ปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต.      เขาบวชอย่างนี้แล้ว ถึงพร้อมด้วยสิกขาและอาชีพเสมอด้วยภิกษุทั้งหลาย      ๑. ละการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาตรา มีความละอาย มี ความเอ็นดู มีความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่. ๒. ละการลักทรัพย์ เว้นขาดจากการลักทรัพย์ รับแต่ของที่เขาให้ ต้องการแต่ของที่ เขาให้ ไม่ประพฤติตนเป็นขโมย เป็นผู้สะอาดอยู่.      ๓. ละกรรมเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์ ประพฤติพรหมจรรย์ ประพฤติห่างไกล เว้นจากเมถุนอันเป็นกิจของชาวบ้าน.      ๔. ละการพูดเท็จ เว้นขาดจากการพูดเท็จ พูดแต่คำจริง ดำรงคำสัตย์ มีถ้อยคำ เป็นหลักฐาน ควรเชื่อได้ ไม่พูดลวงโลก.      ๕. ละคำส่อเสียด เว้นขาดจากคำส่อเสียด ฟังจากข้างนี้แล้วไม่ไปบอกข้างโน้น เพื่อให้คนหมู่นี้แตกร้าวกัน หรือฟังจากข้างโน้นแล้วไม่มาบอกข้างนี้ เพื่อให้คนหมู่โน้นแตก ร้าวกัน สมานคนที่แตกร้าวกันแล้วบ้าง ส่งเสริมคนที่พร้อมเพรียงกันแล้วบ้าง ชอบคนผู้พร้อม เพรียงกัน ยินดีในคนผู้พร้อมเพรียงกัน เพลิดเพลินในคนผู้พร้อมเพรียงกัน กล่าวแต่คำที่ทำให้ คนพร้อมเพรียงกัน.      ๖. ละคำหยาบ เว้นขาดจากคำหยาบ กล่าวแต่คำที่ไม่มีโทษ เพราะหู ชวนให้รัก จับใจ เป็นของชาวเมือง คนส่วนมากรักใคร่ พอใจ.      ๗. ละคำเพ้อเจ้อ เว้นขาดจากคำเพ้อเจ้อ พูดถูกกาล พูดแต่คำที่เป็นจริง พูดอิง อรรถ พูดอิงธรรม พูดอิงวินัย พูดแต่คำมีหลักฐาน มีที่อ้าง มีที่กำหนด ประกอบด้วยประโยชน์ โดยกาลอันควร.      ๘. เธอเว้นขาดจากการพรากพืชคามและภูตคาม.      ๙. เธอฉันหนเดียว เว้นการฉันในราตรี งดจากการฉันในเวลาวิกาล.     ๑๐. เธอเว้นจากการฟ้อนรำ ขับร้อง ประโคมดนตรี และดูการเล่นอันเป็นข้าศึก แก่กุศล.     ๑๑. เธอเว้นขาดจากการทัดทรงประดับ ตบแต่งร่างกาย ด้วยดอกไม้ของหอม และ เครื่องประเทืองผิว อันเป็นฐานแห่งการแต่งตัว.     ๑๒. เธอเว้นขาดจากการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่.     ๑๓. เธอเว้นขาดจากการรับทองและรับเงิน.." หากพุทธศาสนิกชนในประเทศไทยส่วนใหญ่...เห็นว่าการรับเงินของพระเป็นเรื่องเล็กน้อย.....ก็เป็นความเห็นของพุทธศาสนิกชนส่วนใหญ่นั้น..แต่สำหรับผม..ผมเห็นว่าเป็นเรื่องใหญ่มากๆๆๆๆๆๆ...เพราะจะทำให้มิจฉาชีพ...คนชั่ว...คนเลว...มาบวชเป็นพระเพื่อหาผลประโยชน์..หลอกลวง...เข้ามาบวชเป็นพระ...แล้วศาสนาจะไม่เสื่อมโดนรวดเร็วได้อย่างไรครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 04:51:43

ความคิดเห็นที่ 23 เพราะขาดความรู้   จึงเข้าใจผิด  จึงหลงผิด  แล้วลงความเห็นผิด จึงตัดสินใจผิด ความโง่เขลามักจะกระจายไปง่ายดาย มากมาย   แค่เรื่องง่ายๆหยาบๆยังไม่เข้าใจ  แล้วจะไปเข้าใจเรื่องละเอียดได้ไงกัน?   ในศาสนาพุทธ  มีเรื่องละเอียดลงไปหลายๆๆชั้นลึกๆๆๆลงไป... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 05:41:11

ความคิดเห็นที่ 24 คห.#22 ครับ บาลีที่อ้างมา กับคำที่แปล ไม่ใช่เรื่องเดียวกันเลยครับ เข้าใจว่าบาลีที่ยกมานั้นจะเป็นส่วน บัญญัติในพระวินัยมากกว่า พึงสังเกตุบาลีที่อ้างมาว่า ปฺจหากาเรหิ  อทินฺน  อาทิยนฺตสฺส  อาปตฺติ (อาบัติมีแก่ภิกษุผู้ยึด ถือเอาของที่เขาไม่ได้ให้แล้วโดยอาการ ๕ ประการ) อทินฺนํ แปลว่า อันเขาไม่ได้ให้แล้ว ส่วนอาการ ๕ โปรดหาดูเองครับ ไหนๆก็อ่านเก่งแล้ว ในพระไตรปิฎกนั่นล่ะ ฉะนั้น การถือหรือรับเงินทองที่เขาให้ มากมายขนาดไหนก็ไม่ใช่ปาราชิก คำว่า เขาให้ หมายถึงเจาะจงให้หรือถวายเราเลยนะครับ ถ้าถวายสงฆ์ แล้วนำมาเป็นของตน เอง ข้อนี้ไม่พ้นปาราชิกแน่ๆ โปรดพิจารณา จากคุณ : งงกับวิธีอ่าน (นายพยายาม) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 06:14:52

ความคิดเห็นที่ 25 ผมเห็นด้วยกับคุณ โฃตาลครับ วินัยเกิดขึ้นตามลำดับกันมา และลดหย่อนผ่อนปรนตามยุคตามสมัยมาเรื่อยๆ ในสมัยพุทธกาลจะมีพระบรมพุทธนุญาติให้ลดย่อนโดยพระผู้มีพระภาคย์เอง และเมื่อครั้่งปรินิพพาน ยังมีพระบรมพุทธานุญาติไว้อีกด้วยว่า "อานนท์ ! อีกอย่างหนึ่ง คือสิกขาบัญญัติที่เราได้บัญญัติไว้เพื่อภิกษุทั้งหลายจะได้อยู่ด้วยกัน อย่างผาสุก ไม่กินแหนงแคลงใจกัน มีธรรมเป็นเครื่องอยู่เสมอกัน สิกขาบทบัญญัติเหล่านั้นมีอยู่เป็นจำนวนมาก เมื่อเราล่วงลับไปแล้ว สงฆ์พร้อมใจกันจะถอนสิกขาบทเล็กน้อย ซึ่งขัดกับกาลกับสมัยเสียบ้างก็ได้ กาลเวลาล่วงไปสมัยเปลี่ยนไป จะเป็นความลำบากในการปฏิบัติสิกขาบทที่ไม่เหมาะสมัยเช่นนั้น เราอนุญาตให้ถอนสิกขาบทเล็กน้อยได้" แต่พวกวัดสามแยก จะถือเอาตามคำของพระมหากัสสปะเถระมาอ้าง ซึ่งไม่ใช่พุทธดำรัส โดยยึดถืออย่างนี้ว่า ...เรื่องไม่บัญญัติและไม่ถอนพระบัญญัติ... "ครั้งนั้น ท่านพระมหากัสสปประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติทุติยกรรมวาจา ว่าดังนี้:-....ฯลฯ...สงฆ์ไม่พึงบัญญัติสิ่งที่ไม่ทรงบัญญัติ ไม่พึงถอนพระบัญญัติที่ทรงบัญญัติไว้แล้ว พึงสมาทานประพฤติ ในสิกขาบททั้งหลายตามที่ทรงบัญญัติแล้ว นี้เป็นญัตติ." แล้วเข้าใจผิดว่า พระพุทธองค์ทรงห้ามมิให้ถอดถอนสิกขาบทเล็กน้อย แล้วสรรเสริญตนเองว่าเป็นผู้เคร่งกว่า แล้วยกความเคร่งข้อเดีวนี้แหละมาข่มคนอื่น จากคุณ : คนลืมถิ่น เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 10:29:59

ความคิดเห็นที่ 26 คิดว่า คบคนเช่นไร  เป็นคนเช่นนั้นค่ะ จากคุณ : flower fairy เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 10:37:10

ความคิดเห็นที่ 27 คุณโกวิทย์ครับ รพะที่รับเงินโดยที่มีผู้มีจิตศรัทธาตั้งใจมาถวายเอง ตั้งใจปวารณาเอง นั้น มันคนละส่วนกับพระที่เที่ยวหาขอเงิน เรี่ยไรเงินนะครับ ถ้าเป็นอย่างกรณีหลังนี่ ผิดเต็มๆแน่นอน และบาลีที่คุณยกมามันเป็นเรื่องว่าด้วยอาการแห่งการลักโขมย ไม่ได้เกี่ยวกับการยินดีในการรับเงินทองแต่อย่างใด คุณเอาคำแปลที่มั่วได้ใจยกมาอ้างอีกแล้วครับ จากคุณ : คนลืมถิ่น เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 10:37:36

ความคิดเห็นที่ 28 เทศนาหลวงพ่อฤาษีลิงดำ แก่ภิกษุสามเณร เรื่องวินัยสงฆ์เกี่ยวกับการรับเงินของพระ เทศนาหลวงพ่อฤาษีลิงดำ แก่ภิกษุสามเณร เรื่องวินัยสงฆ์เกี่ยวกับการรับเงินของพระ เมื่อ 17 ก.ย. 2518 ทีนี้มาถึงสิกขาบทข้อที่ ๘. พระวินัยกล่าวว่า “อนึ่งภิกษุใดรับก็ดีให้รับก็ดีซึ่งทองเงินหรือยินดีทองเงินอันเขาเก็บไว้ให้เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์” “สำหรับ สิกขาบทนี้ขอท่านทั้งหลายจงใคร่ครวญให้ดี ทั้งนี้ในที่บางแห่ง หรือในเขตบางเขต เขาไม่มีโยมรับเงินรับทองกัน และชาวบ้านเขาก็เห็นกันว่าพระที่ไม่รับเงินรับทอง เป็นพระที่เคร่งครัดมัธยัสถ์ ถึงกับมีการรังเกียจพระที่รับเงินรับทอง แต่ตามความเข้าใจของผมหรือว่าพระมหาเถรานุเถระฝ่ายวิปัสสนาธุระ มีความเข้าใจกันดี อันนี้เพราะอะไรเพราะว่า พระพุทธเจ้าท่าน ตรัสว่า รับเองก็ดี ใช้ให้คนอื่นรับก็ดี หรือมีความรู้สึกอยู่ว่าเขาเก็บไว้เพื่อเรา และเราก็ถือว่าทรัพย์สินส่วนนั้นมันเป็นของเรา ท่านจะพิจารณาเห็นว่าต้องอาบัติเสมอกันคือ นิสสัคคิยปาจิตตีย์ ทีนี้พระบางท่านเวลาเขามาถวายไม่รับ ไม่รับเอง แต่ ว่าให้ลูกศิษย์รับ ให้มอบไว้กับลูกศิษย์ แต่ว่าใส่ย่ามเถอะไม่ยอมรับ มือไม่รับ อันนี้ท่านทั้งหลายที่ฟังแล้วเห็นว่ามันพ้นไหม เห็นว่ามันพ้นหรือไม่พ้น มันพ้นตรงไหนกัน รับเองก็ดี ให้คนอื่นรับก็ดี หรือว่าคนอื่นที่เขาเก็บไว้ให้เราที่เรียกว่า ไวยาวัจกร แต่เรามีความรู้สึกว่าทรัพย์สินทั้งหลายเหล่านั้นมันเป็นทรัพย์ของเราก็ อาบัติ นิสสัคคิยปาจิตตีย์ นี่ที่ผมย้ำมากๆ ก็เพราะความเข้าใจผิดของปวงชนและพระมีมาก ถ้าตนเองไม่รับเงิน แล้วต่อหน้าคนไม่รับ ลับหลังคนรับ หยิบ หรือต่อหน้าคนไม่รับ ลับหลังคนไม่รับ คนอื่นเก็บเอาไว้ให้ ก็รู้ว่านั่นเงินของเรา มีจำนวนเท่านั้นเท่านี้ จิตใจยังผูกพันอยู่ ไม่ได้พ้นโทษไปเลย ถ้ามันยังไม่พ้นโทษอยู่ นี่ตามความรู้สึกของผม หรือว่าครูบาอาจารย์หลายท่านด้วยกัน ในสมัยโบราณ ผมเรียกว่าโบราณเพราะว่าเวลากาลผ่านมาประมาณ 40 ปีเศษ ใน สมัยที่ผมบวชใหม่ๆ ที่พูดนี้เมื่อวันที่ 17 กันยายน 2518 ผมบวชผ่านเวลากาลผ่านมาได้ 40 ปีเศษ ถอยหลังไป 40 ปี ผมเรียกว่าโบราณ คือมันเก่าแล้ว คนสมัยนั้นหัวยังเก่าอยู่ ท่านบอกว่า การที่เราไม่รับต่อหน้าคน แต่ว่าให้คนอื่นรับ หรือว่าคนอื่นรับเงินแล้วเขาเก็บไว้เพื่อตนยินดีอยู่ แต่เรา ไม่ยอมรับ จิตคิดว่าเรามีความดีที่ไม่รับเงิน ท่านบอกว่าคนที่มี อารมณ์อย่างนั้นมีกิเลสหนาแน่นที่สุด เพราะว่าเป็นการหลอกลวงชาวบ้านเขา ทำตนเป็นคนดี แต่ความจริงไม่ได้ดีตามนั้นแต่จิตใจกับเลวทราม กับ ท่านผู้รับเองให้ชาวบ้านเขารู้ ไหนๆ เราจะรับแล้ว เราก็ยอมรับเสียต่อหน้าชาวบ้าน เพื่อว่าชาวบ้านเขาจะได้ทราบว่าพระองค์นี้รับเงิน ในเมื่อเขารู้ว่าแล้วเรารับเงิน เขาจะนิยมเราหรือไม่นิยม เป็นเรื่องของเขา เราไม่เกี่ยว เราเปิดเผยให้เขารับรู้เลยดีกว่า ว่าเรารับเงินรับทอง ถ้า หากว่าเราไม่รับต่อหน้าชาวบ้านแต่ว่าภายหลังเราเก็บเอง หรือบุคคลอื่นเก็บ แล้วก็ทราบว่าเงินของเรา เรามีอยู่ เงินและทองของเรามีอยู่ เราถือสิทธิ์อยู่ ยินดีอยู่ ถ้าชาวบ้านเขาทราบทีหลัง เราจะเสียสองชั้น คือเสียในเรื่องหลอกลวงชาวบ้าน และก็ต้องโทษที่พระพุทธเจ้าท่านบัญญัติไว้ ดัง นั้นในการรับเงินและทองเอง แต่ทว่าจงอย่ายินดีในเงินและทองนั้นว่าเป็นทรัพย์สินของเราโดยเฉพาะ พึงทำใจของเราให้มีความรู้สึกอยู่เสมอว่าเวลานี้เราเป็นศากยบุตรพุทธชิโนรส เป็นลูกของพระพุทธเจ้า เงินและทองที่เขาจะถวายเรา เขาก็ถวายเราในฐานะที่เป็นพระ ดังนั้นเวลาที่เขาจะถวายเขาก็บอกว่า ใช้ตามสมควรแก่สมณบริโภค คือเราต้องคิดไว้เสมอว่าเงินทองทั้งหลายเหล่านี้เราจะใช้บำรุงตัวเราเองตาม ความจำเป็น ถ้าเหลือนอกจากนั้นเราจะเอาเงินจำนวนนี้ไปสร้างบุญสร้าง กุศล ให้เป็นประโยชน์แก่บรรดาสาธารณชน เป็นส่วนสาธารณะ นี่เรียกว่า แม้จะก่อสร้างถาวรวัตถุในพระพุทธศาสนา หรือสร้างสิ่งตามความจำเป็นเพื่อความสะดวกของบรรดานักบวชทั้งหลายหรือว่านัก บุญทั้งหลาย อย่างนี้จิตใจของเราไม่ยึดถือว่าเงินนี้มันเป็นของเราโดยเฉพาะ ถือว่าเป็นเงินของพระพุทธศาสนา เป็นเงินของพระ เขาถวายพระ ถ้า เราไม่บวชไม่มีใครเขาให้ จะไปเอาเงินจากเขา บางทีต้องมีโฉนดที่ดินไปให้เขารับรอง ดีไม่ดีเขาก็ไม่ยอมให้ นี่ทำใจของเราให้สบายแบบนี้ จงอย่าติดในลาภ อย่าติดในเงินและทอง อย่างนี้ผมถือว่า เราทนหน้าด้านแต่ว่าใจของเราไม่ด้าน ยอมรับต่อหน้าชาวบ้าน เพื่อเป็นการประกาศความจริงว่าเรามีความจำเป็นจะต้องใช้ สิกขาบท นี้แหล่ะท่านบรรดาสหธรรมิกทั้งหลาย ตามความเข้าใจของผม ผมคิดว่าท่านสมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทราบว่าต่อไปในภาย ภาคหน้าคนที่จะพะเน้าพะนอพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา เหมือนในสมัยที่องค์สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่ไม่มี องค์สมเด็จพระชินสีห์จึงได้ทรงมีพระพุทธฎีกาตรัสในสมัยก่อนหน้าพระปรินิพพาน ว่า “อานันทะ ดูก่อนอานนท์ เมื่อตถาคตปรินิพพานไปแล้ว สิกขาบทบางสิกขาบทซึ่งไม่ใหญ่โตนัก ถ้าหากว่าไม่เหมาะกับกาลสมัย ภิกษุสงฆ์ทั้งหลายจะเห็นว่าไม่สมควร จะเพิกถอนเสียก็ได้" นี่ เป็นพระพุทธประสงค์ขององค์สมเด็จพระจอมไตรบรมศาสดา แต่ด้วยว่าในเมื่อเป็นคำดำรัสขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ใครที่ไหนจะยอมเพิกถอน ก็มีความเคารพในพระองค์ เราสู้เอาหน้าด้านแต่ใจสะอาดดีกว่า ดีกว่าต่อหน้าคนไม่รับ แต่ ลับหลังรู้ค่าของเงิน รู้ค่าของทอง รู้จักใช้เงินและทองให้เป็นประโยชน์ส่วนตนและเป็นประโยชน์ส่วนรวม อย่างนี้เขาเรียกว่าหน้าดี แต่ใจด้าน ขอให้ท่านทั้งหลายเลือกเอาอย่างหนึ่ง จะยอมหน้าด้านแต่ว่าใจดี หรือว่าจะเอาหน้าดีแต่ใจด้านกัน ท่าน ทั้งหลายจงอย่าลืมว่า ถ้าเราตายไปแล้ว ร่างกายหรือหน้าก็ดี ตัวก็ดี มันไม่ได้ไปกับเราด้วย ส่วนที่จะไปจริงๆ มันก็คือใจ แต่จะไปเสวยความสุขหรือความทุกข์มันก็อยู่ที่ใจ หน้าด้านแต่ใจดี แสดงว่าใจสะอาด หน้าดีแต่ใจด้านแสดงว่าหน้าสะอาดแต่ว่าใจเสีย ใจสกปรก ที นี้ถ้าใจของเราสกปรกเวลาตายเราก็เอาความสกปรกไป ส่วนที่สกปรกชาวสวรรค์เขาไม่ชอบ ชาวสวรรค์เขาต้องการความสะอาด เราอยู่ไม่ได้ คนสกปรกต้องไปอยู่ในอบายภูมิทั้ง 4 คือ ในนรก หรือไปเป็นเปรต เป็นอสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉาน นี่ขอบรรดาเพื่อนภิกษุสามเณร ทั้งหลายพากันวินิจฉัยตามนี้ แล้วก็เลือกปฏิบัติเอา แต่สำหรับผมน่ะขอยอมรับว่าผมหน้าด้านแน่ ในเรื่องการรับเงินรับทอง แต่ใจของผมผมไม่ยอมด้านในเรื่องนี้ เพราะ ว่าผมไม่ยอมเอาเงินที่เขาเอามาถวายเป็นประโยชน์ส่วนตน ซื้อไร่ซื้อนาซื้อบ้านให้เขาเช่า อะไรพวกนี้ผมไม่มี ออกเงินให้กู้ผมไม่มี ได้มาเท่าไรเหลือกินเหลือใช้ สร้างถาวรวัตถุในพระพุทธศาสนา และให้ความสะดวกกับบรรดานักบุญทั้งหลาย อย่างนี้ผมยอมหน้าเสียเพื่อรักษากำลังใจของตัวเอง ที่พูด อย่างนี้ไม่ใช่ยกยอตัวเอง พูดตามความเป็นจริง ครูบาอาจารย์ท่านก็ปฏิบัติมาแบบนี้ เพราะสิ่งทั้งหลายเหล่านี้มันหลีกเลี่ยงกันไม่ได้ แล้วทำไมเราจะมาทำหน้าดีใจเสียใจเพื่อประโยชน์อะไร พระพุทธเจ้าทรงกล่าวว่า มโนปุพพังคมา ธัมมา มโนเสฎฐา มโนมยา “ธรรมทั้งหลาย มีใจถึงก่อนมีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ” ถ้า ใจของเราเลวแต่ว่าหน้าดีมันจะมีประโยชน์อะไร สู้ทำหน้าของเราให้เป็นหน้าด้านแต่ใจสะอาด ดีกว่าหน้าสะอาดใจด้าน เลือกกันเอานะ ผมไม่ได้บังคับ ยังไงๆ ก็บวชเข้ามาในพระพุทธศาสนาเราเป็นปูชนียบุคคล อย่าหลอกลวงชาวบ้านเขาเลยบรรดาเพื่อนทั้งหลาย จากคุณ : Pongkm (Pongkm) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 10:58:09

ความคิดเห็นที่ 29 ผมคิดว่าง่ายๆแบบ หลวงพ่อพรหมยานแหละครับ ชัดเจนและน่าเคารพกว่าพระเกษมเยอะ โดยส่วนตัวผมเห็นด้วยว่า พระควรยุ่งกับเงินให้น้อยที่สุด แต่ในยุคปัจจุบันที่ฆาราวาสอย่าง เราชอบ เข้าวัดแบบต้มม่าม่า ก็คงยากที่พระจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเงินเลย ผมคิดว่า หลวงพ่อพรหมยานท่านพูดอะไรตรงๆดี การถือวินัยต้องใช้ปัญญาประกอบ ไม่ใช่ถือโง่ๆ ตามตัวอักษร หรือถือแบบศรีถนนชัย ที่หาช่องลัดเลี้ยวไปเรื่อย ดังนั้นฆาราวาสควร ศึกษาข้อวินัยให้ถึงแก่นแท้ พระท่านรับเงินรับทองนั้นเพื่ออะไรเพื่อบำรุงศาสนาหรือเพื่อนำเงินไปต่อเงิน จากคุณ : Pongkm (Pongkm) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 11:04:03

ความคิดเห็นที่ 30 _/\_ ท่านโขตานขอรับ ผู้น้อยขอแสดงความเห็นซักข้อนึง ในเรื่องอนุโลม สิกขาบท ซึ่งทำให้อาบัติ หนัก เบา นั้น พอเข้าใจถึงประเด็นตรงกันครับ ส่วนการจะบอกว่า เพราะขาดเงิน ศาสนาพุทธจะไม่เจริญในดินแดนนี้ ผมเห็นตรงข้ามว่า ถ้าุพุทธบริษัท 4 โน้มเอาหลักพระธรรมวินัย ให้ไม่ตึงเกินไป ไม่หย่อยเกินไป (ซึ่งตรงนี้เห็นตรงกัน ว่า ย่อหย่อนมาก พระซุกเมีย เอาเงินวัดให้ครอบครัวไปหมุนทำธุรกิจ ฯลฯ) การฉวยโอกาสเอากระแสนี้ มาตีแผ่พระธรรมวินัย จะเกิดผลดีต่อ จริยวัตรที่ถูกที่ควรภิกษุ เกิดบรรยากาศสร้างเกจิอาจารย์ ขึ้นตามมา ญาติโยม ไหว้พระสนิทใจขึ้น เกิดกุศลจิต ช่วยกันทำนุบำรุงศาสนา รักษาแก่นพระธรรมกว้างขวาง   ผู้น้อยไม่ขอปักใจว่าฝั่งไหนผิด ถูก แต่การรักษาไว้ซึ่งคุณภาพแก่นศาสนา  ดีกว่า  ใช้อำนาจทุนรักษาเปลือกศาสนา ซึ่งอย่างหลัง เห็นผลแล้วว่า กำลังสร้างรอยร้าวสู่เนื้อในพระศาสนา ทั้งในบอร์ด นอกบอร์ดจนชินตา (จบที่คำถามเปิดแล้วกันครับ) จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 11:17:49

ความคิดเห็นที่ 31 เคยได้ยินแต่ลักโขมยเงินเกิน 5 มาสก ปราชิก แล้วนี่  ไปเรียน ไปฟังมาจากที่ไหน  ไปจำผิดอะไรมา  ยังมาโชว์... ที่นี่ละ รับเงิน เกิน 5 มาสก ปราชิก  เอาที่ไหน  ชอบฟังอะไรไม่ถูก  อะไรเพี้ยนๆ เกือบจะถูกแล้วเอามาเป็นสาระ  ถ้าไม่เม่นในธรรมอย่าเอามาเผยแพร่เลย มันแย่  ปราชิกแน่นอนอยู่แล้ว  มีแค่โขมย  แต่รับเงินที่ถวายไม่เกี่ยว ถ้าท่านไม่ได้โขมย และให้เวยยาวัจจกร  จัดการ   พระไม่ควร  โขมยเงินเกิน 5 มาสก โขมย ขโมย ขโมย โดยที่เขาไม่ประสงค์  จะให้  ยักยอกทรัพย์  เคลื่อนให้ออกจากฐาน จิ๊ก  ปกปิดซ่อนเร้น เช่นที่  พระสามแยก  ปกปิด  ยึดครองที่ดืน  3000 ไร่ ซึ่งเป็นของรัฐบาล เขาอุตส่าห์ลงทุน  เรียกร้องคืน  ต้องหอบผ้าเหลืองขึ้นศาลนั่นแหละ พ่อแม่พี่น้อง  ญาติมิตรที่ไหน ซื้อให้ท่าน  ถวายท่าน  ตั้งแต่เกิดท่านมีที่ดิน 3000 ไร่ หรือ  ท่านเอามายังไง  แผ้วถางเสร็จ  สร้างนั่น โน่น นี่  ถือว่าเป็นของตัวเลยหรือ ที่ดิน 3000 ไร่นะ  มากกว่าเงิน 5 มาสก มากมาย  ไม่ว่าจะตีความว่า 5 มาสก เท่าไหร่ก็ตาม  ไปนั่งภาวนาอย่าให้รัฐบาลเขาชนะคดี  แล้วยืนยัยว่าที่ดินนั้น ไม่ใช่ของท่านแล้วกัน  แต่เท่าที่ทำ  มายึดติดที่ดินทำไม  ก็เป็นพวกยึดติดไปเป็นไม่ใช่หรอ    ตั้งแต่มัจิตคิดจะเอา  และทำการเอาทรัพย์ (ที่ดิน) มาเป็นของตน ตั้งแต่ขณะจิตที่ทำและทำสำเร็จ  ก็ปราชิกแล้ว   ต้องให้เขาฟ้องไล่ทำไม  ปราชิก มีไว้สำหรับตัวท่านนั่นแหละ ------------------------------------------------------------------------- ปาราชิก คือประเภทของโทษที่เกิดจากการล่วงละเมิดสิกขาบทประเภท ครุกาบัติที่เรียกว่า อาบัติปาราชิก พระภิกษุต้องอาบัติปาราชิกสี่ข้อใดข้อหนึ่ง แม้จะไม่กล่าวลาสิกขาบท ก็ถือว่าขาดจากความเป็นพระภิกษุทันที เมื่อความผิดสำเร็จ ปาราชิก มี 4 ข้อ อยู่ใน ศีล 227 ได้แก่ 1.เสพเมถุน แม้กับสัตว์เดรัจฉานตัวเมีย (ร่วมสังวาสกับคนหรือสัตว์) 2.ถือเอาทรัพย์ที่เจ้าของไม่ได้ให้ มาเป็นของตน จากบ้านก็ดี จากป่าก็ดี (ขโมย) 3.พรากกายมนุษย์จากชีวิต (ฆ่าคน) หรือแสวงหาศาสตราอันจะนำไปสู่ความตาย แก่ร่างกายมนุษย์ 4.กล่าวอวดอุตตริมนุสสธัมม์ อันเป็นความเห็นอย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้าในตัวว่า ข้าพเจ้ารู้อย่างนี้ ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้ (ไม่รู้จริง แต่โอ้อวดความสามารถของตัวเอง) ขอให้ผู้มีปัญญาพิจารณา ปราชิก 4 ให้ถ่องแท้  มิเช่นนั้น พระที่ท่านรับของ แม้แต่สังฆทานที่มากกว่า 5 มาสก  จะถูกปรับปราชิกกันหมด  สิ่งของใด ที่มีผู้ถวาย  มอบให้   ท่านไม่ได้โขมยมา  ได้รับประเคน  เป็นการแสดงกิริยา อาการว่ามอบให้  ท่านถือว่าบริสุทธิ์  ส่วนในเงินนั้น  ทุกวัดมีคนจัดการ ส่วนพระใดที่ท่านล่วงละเมิดไป  ก็ว่ากันเป็นคนๆ ไม่ใช่มาด่าว่ากล่าวขาน กราดไปทั่ว  พระดีมีทั่วฟ้าเมืองไทย  ว่าแต่พระเกษม  เป็นพระดีแล้วหรือไม่ ลูกศิษย์ผู้ตามือบอดพิจาณราเอาเอง  สนับสนุนพระชั่ว พระปราชิก  พระสติ สัมปชัญญะไม่ดี  พระทำให้ญาติโยมเสื่อมศรัทธา  ก็ไปอบายภูมิเช่นกัน   ไม่ต้องบอกว่ารับไหว  รับไหว รับได้ หรือ รับไม่ได้  ถึงเวลาก็ต้องรับอยู่แล้ว ไม่ต้องออกมาโชว์แมน  แอ่นอกรับนรกหรอก  เพราะนรกไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว อ้อ  เผยแพร่ธรรม  เนื้อหาธรรมของพระพุทธองค์คลาดเคลื่อน   ก็ไปอบายภูมิเช่นกัน  อย่าสนุกคนองมือ  แต่ในเนต   เพราะเท่าที่เคยอ่านพระไตรปิฏกมาพวกปากดี  เก่งกาจ  พอไปลงนรก   เห็นร้องโอดครวญคราง  ไม่เหมือนตอนทำเก่งในโลกมนุษย์สักราย จากคุณ : goodsthailand เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 11:23:13

ความคิดเห็นที่ 32 ถ้าแก้ไขอะไรเขาไม่ได้ บ่นไปก็ป่วยใจตัวเองเปล่าๆ ดูไว้ให้เป็นบทเรียน แง่คิดสอนตัวเอง ว่าควรจะนับถือหรือไม่นับถืออะไร อย่างไร จะเป็นประโยชน์ จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 11:26:43

ความคิดเห็นที่ 33    พระเกษมเอง ก็ทำผิดวินัย อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน (ผิดเป็นอาจิณ) อยู่แล้ว    ดังนั้น การที่ผู้กระทำผิดเองอยู่ แต่ไม่เห็นโทษของตนเอง กลับคอยแต่จะชี้โทษคนอื่นนั้น ก็เปรียบง่าย ๆ เหมือนกับ......."คนที่เนื้อตัวสกปรก ไปตกหลุมอุจาระ เหม็นหึ่งมาทั้งตัว แต่มาตะโกนโหวกเหวก ๆ ให้คนนั้น คนนี้ คนโน้น ฯลฯ รีบไปอาบน้ำชำระร่างกายทุก ๆ วัน เพื่อให้ร่างกายจะได้สะอาดสะอ้าน มีุอนามัยที่ดี ๆ  โดยไม่เคยสนใจเลยว่า ตนเองนั้น ก็เหม็นหึ่งทั้งตัว อยู่ตลอดเวลา"   พระเกษม ก็มีลักษณะอาการ เหมือนคนตกส้วมคนนี้ แก้ไขเมื่อ 08 ก.พ. 55 11:51:20 จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 11:50:16

ความคิดเห็นที่ 34 “…ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทารกทั้งหลายมีการร้องไห้เป็นกำลัง ๑ มาตุคามทั้งหลายมีความโกรธเป็นกำลัง ๑ โจรทั้งหลายมีอาวุธเป็นกำลัง ๑ พระราชาทั้งหลายมีอิสริยะยศเป็นกำลัง ๑ คนพาลทั้งหลายมีการเพ่งโทษผู้อื่นเป็นกำลัง ๑ บัณฑิตทั้งหลายมีการไม่เพ่งโทษเป็นกำลัง ๑ (“บัณฑิตทั้งหลายมีการเพ่งโทษตนเป็นกำลัง” - อีกสำนวนหนึ่งที่เคยพบ) พหุสุตบุคคลทั้งหลายมีการพิจารณาเป็นกำลัง ๑ สมณพราหมณ์ทั้งหลายมีขันติเป็นกำลัง ๑ “…โทษของผู้อื่นเห็นได้ง่าย ส่วนโทษของตนเห็นได้ยาก เพราะว่าบุคคลนั้นย่อมโปรยโทษของคนอื่น ดุจบุคคลโปรยแกลบแต่ปกปิดโทษของตนไว้ เหมือนพรานนกปกปิดอัตภาพด้วยกิ่งไม้ ฉะนั้น อาสวะทั้งหลายย่อมเจริญแก่บุคคลผู้ตามเพ่งโทษผู้อื่น มีความสำคัญในการยกโทษเป็นนิตย์ บุคคลนั้นเป็นผู้ไกลจากความสิ้นอาสวะ…” จากคุณ : คนลืมถิ่น เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 12:03:37

ความคิดเห็นที่ 35 เอ่ออออ  คคห ที่ ๒๒ ครับ จะกลับเข้ามาแก้ไขข้อผิดพลาด  หรือ  ขออภัยสักเล็กน้อยมั๊ยครับ หรือถ้าคิดว่า ที่แสดงไว้ ใน คคห ที่ ๒๒ นั้น ถูกต้องตามหลักพระธรรมวินัย ถูกต้องตามพระไตรปิฎกแล้ว  ก็จงมาอธิบายเพิ่มเติมต่อไปครับ จากคุณ : คอแก้ง เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 14:15:33

ความคิดเห็นที่ 36 ...หากมีการพิสูจน์ได้ว่า การลดหย่อนผ่อนปรนตามยุคสมัย โทษในนรกจะผ่อนปรนพระวินัยตามไปด้วย ผมก็จะยินดีอยู่ในฝ่ายผ่อนปรน ...แต่หากโทษในนรกไม่ผ่อนปรนให้ ก็คงผ่อนปรนกันเองก้อมๆ แก้ม ไปยังงั้นๆ แถมโทษก็จะหนักกว่าผู้อื่นๆ เพราะไปชวน หรือเป็นตัวอย่างให้ผู้อื่นลดหย่อนผ่อนปรนตาม ...ปัญหาคือหากผม และบุคคลที่ผ่อนปรนตามท่านๆ แล้วปรากฎว่าต้องไปทรมานในนรกยาวนาน ตามท่านไปด้วยนะสิ  แล้วท่านที่ให้ผ่อนปรนจะกลับมารับผิดชอบที่เป็นผู้นำการผ่อนปรนหรือไม่ ...อีกอย่าง ทางวัดสามแยกจะไม่ต่อกรกับใคร หากไม่ยอมเปิดเผยตัวตน เขาถือว่าไม่ใช่คนจริง ทำให้ความจริงในเรื่องพระวินัย ไม่ปรากฎสักที... ...งานนี้ถ้าเป็นการพนัน  คงเรียกว่า เดิมพันกันด้วย "นรก" เดินตามฝ่ายลดหย่อนผ่อนปรน กับ ถือตามพระวินัย การรับเงิน เป็นสิกขาบทเล็กน้อยหรือไม่ ถ้าเล็กน้อยทำไมไม่เรียก ทุกกฏ , ทุพภาสิต ...ยังคาใจชาวพุทธอยู่ ว่าจะไปทางไหน ทางไหนคือ "นรก" ...จะไม่มีใครกล้าต่อกรกับวัดสามแยกเชียวหรือ ? (ต่อกรทางการถกเถียงเรื่องพระวินัยล้วนๆ นะครับ แบบกระแนะ กระแหน เสียดสี ถากถาง  เห็นแล้วยิ่งหดหู่ว่า มันจะยิ่งทวีความต่ำแต้มที่จะไปต่อสู้กับเขา) จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 18:04:46

ความคิดเห็นที่ 37 เคยมีเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ของพระพุทธศาสนาในประเทศต่างๆมากมายเกิดขึ้นหลายๆครั้ง  ทั้งในอินเดียเองและประเทศอื่นๆ  ตลอดระยะทาง ๒๕๐๐ กว่าปีมานี้  ... เมื่อใดที่มีเหตุการณ์ทำนองว่า   เกิดการขาดแคลนในปัจจัยสี่ขึ้นมา   จำนวนพระที่มาบวชจะน้อยลง  พระส่วนหนึ่งที่ใจไม่หนักแน่นพอ จะทนความลำบากไม่ไหวจะลาสิกขาไป  จำนวนพระจะลดน้อยลง  เกิดวัดร้างขึ้นมากมาย  ..เมื่อจำนวนพระน้อยลง   การเผยแพร่  และจำนวนฆราวาสที่จะมีโอกาสรับรู้หลักธรรมก็น้อยลง  การหดตัวจะเป็นไป แก่นมีน้อย หายาก   ... เปลือกเป็นสิ่งหุ้มแก่น  ...  แก่นหรือเนื้อจะเจริญงอกงามได้เพราะมีเปลือกที่ดีมีปุ๋ยที่ดี อย่าดูถูกสิ่งที่เป็นเปลือกหรือปุ๋ยที่สกปรก   เพราะต่างล้วนเกื้อหนุนต่อกัน ต้นไม้ที่มีแต่แก่น ไม่มีเปลือก ไม่มีปุ๋ย  คือต้นไม้ที่ตายแล้ว ... ศาสนาที่เหลือแต่แก่น  จะเป็นเพียงแค่แนวคิดและปรัชญาไว้คุยกันเล่น เท่านั้น จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 22:12:15

ความคิดเห็นที่ 39 อย่าไปเชื่อตามท่านเลย   ตายแล้วรู้กันนะเกษม จากคุณ : เขียนบน iPhone (teayang) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 22:40:53

ความคิดเห็นที่ 40 ...หากไม่เข้าใจว่าผมไปเข้าข้างวัดสามแยก ในพระไตรปิฏกเรื่องทำนองที่พระอรหันต์ไปทำท่าทางแปลกๆ  พูดจาหยาบคาย แม้กระทั่งพระอรหันต์เอาขี้ยัดปากคนก็มี ... เพราะพระอรหันต์จิตที่นำไปเกิดอีกไม่มีแล้ว ดับไปแล้ว เหลือเพียงกริยาอาการ  ประตูนรกปิดไปตั้งแต่พระโสดาบันนั่นแล้ว ....ดังนั้นเรื่องทำท่าแปลกๆ  พูดจาโผงผาง พูดฟังไม่ได้ คงจะต้องตกไป เหลือแต่พระวินัยล้วนๆ  เนื้อหาล้วนๆ   ...ผมจะีรอดูผู้กล้าต่อกรกับวัดสามแยก ผู้กล้าเปิดเผยตัวตน สู้กันด้วยหัวข้อธรรมล้วนๆ ....หากเชื่อตามฝ่ายลดหย่อน ผ่อนปรนพระวินัย แล้วชวนกันไปนรกหมกไหม้ ผมคงไม่เอาด้วย... และลดหย่อนผ่อนปรน เพื่อไปเข้าทางภิกษุที่ร่ำรวย หากินในเพศสมณะ ผมคงไม่เอาด้วยเช่นกัน... ..และผมก็จะไม่ขอเข้ามาอ่านกระทู้แต้มต่ำ ชกไม่สมศักดิ์ศรี ในหลายๆ กระทู้ การออกมาครั้งนี้ของพระเกษม ผมจะยกให้เป็นฮีโร่ ของวงการศาสนา ...หากต้องไปอยู่กับฝ่ายที่ถูกมองว่าอยากดัง หากต้องไปอยู่กับพระที่ยกแข้งยกขา แล้วปลอดภัยจากนรก ผมก็จะไป ... ถ้าต่อๆ ไป ผมมองแล้วว่า หากไปกับฝ่ายลดหย่อนผ่อนปรนพระวินัยตามยุคสมัยแล้วถูก เผาในนรกแน่ๆ  ผมก็ไม่เอาด้วย ....ผมจะรอดูการพิสูจน์พุทธพจน์ ในเวลาต่อๆ ไป ขอขอบคุณท่านที่เข้ามาให้ความรู้ด้วยธรรมล้วนๆ ถือว่าเป็นครูผมคนหนึ่ง จากคุณ : Olive2004 เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 17:06:51