ความคิดเห็นที่ 1 มันยาก และเป็นนามธรรม รู้ได้เฉพาะตนครับ จากคุณ : ลำปาว เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 16:39:40

ความคิดเห็นที่ 2 คนเอาจริงมันมีน้อยครับ ส่วนใหญ่ลูบคลำ กำลังใจไม่ถึง จากคุณ : kiarati เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 16:45:19

ความคิดเห็นที่ 3 ขาดครูที่ดี และ ขาดนักเรียนที่ดี จากคุณ : FOB เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 17:00:36

ความคิดเห็นที่ 4 คำสอนของพระพุทธเจ้า  พระพุทธศาสนา  สอนลงที่ตัวเองก่อน  ให้สอนตนเอง  ให้ดูตนเองก่อน ไม่มีการบังคับว่า  ชาวพุทธต้องทำเช่นนั้น เช่นนี้  คืออยากทำก็ทำ  ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ อยากให้ทานก็ให้  อยากใส่บาตรก็ใส่  ไม่อยากใส่บาตรก็ไม่ต้องใส่ (ไม่บาป) อยากรักษาศีลก็รักษา ไม่อยากรักษาศีลก็ไม่ต้องรักษา อยากบวชก็บวช  ไม่อยากบวชก็ไม่ต้อง (ไม่บาป) บวชแล้วอยากลาสิกขาก็ลา  ไม่อยากลาสิกขาก็อยู่ต่อไป  ก็บวชต่อไป (ไม่บาป) ขอแต่เพียงอย่าทำผิดพระพุทธบัญญัติที่ ร้ายแรง ก็พอ วันพระ อยากไปวัดก็ไป  ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป (ไม่บาป) อยากภาวนาทำสมาธิก็ทำ  ไม่อยากภาวนาก็ไม่ต้องทำ (ไม่บาป) แต่งงานกับคนนอกศาสนาก็ได้  (ไม่บาป) จะเห็นว่าพระพุทธเจ้า  พระพุทธศาสนาไม่บังคับใคร ๆ ให้ปฏิบัติตาม และผลการปฏิบัติพระพุทธศาสนา  ทำเองก็เห็นเอง ทำดีก็ดีเอง  ทำชั่วก็ชั่วเอง  ไม่ต้องให้ผู้อื่น ใครอื่นมาตัดสินให้ว่าดีหรือชั่ว จากคุณ : คอแก้ง เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 17:05:31

ความคิดเห็นที่ 5 อย่าไปเพ่งมองไกลตัวนักเลยครับ ลองถามตัวท่านเองว่าเข้าถึงพุทธธรรมได้หรือยัง อย่าเพิ่งตำหนิบูรพาจารย์ในอดีตที่รักษาพระศาสนารอดมาได้เป็นพันปีมาแล้ว ถ้าไม่แน่จริงไม่รู้จริงคงไม่มีพระศาสนาให้เด็กรุ่นหลังได้มาศึกษากัน อย่าเพิ่งคิดว่าตนเองอ่านพระธรรมจากพระโอษฐ์แล้วเข้าใจถูกต้อง พุทธะธรรมเป็นอะไรที่ลึกซึ้งกว่าแค่คนอ่านพระไตรปิฎกออกจะเข้าใจ ต้องไม่ลืมว่าพุทธศาสนามิใช่พระไตรปิฎกแต่พระไตรปิฎก เป็นแค่ส่วนหนึ่งของพุทธศาสนาเท่านั้นครับ จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 17:15:25

ความคิดเห็นที่ 6 เพราะเป้าหมายสูงสุด  คือ ต้องปล่อยวาง  ดังนั้น คนส่วนใหญ่ มักไม่ยอมปล่อยวาง   จึงทำให้ยากที่จะเข้าถึงแก่นแท้ ของศาสนา จากคุณ : trialuck เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 17:38:16

ความคิดเห็นที่ 7 แล้วตัวเองจะบรรลุแล้วหรือ....555555 จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 17:58:44

ความคิดเห็นที่ 8 เอาง่ายๆ ใครๆก็อยากเรียนจบสูงๆ มีงานดีๆทำ แต่คนที่ไปถึงจุดนั้นได้ น้อยมาก เพราะปัจจัยหลายๆอย่างเช่น ความเพียรไม่มี ไม่เจอครูแนะแนวที่ดี ไม่มีโอกาสที่เหมาะสม สติปัญญาไม่ถึง ฯลฯ ที่สำคัญศาสนาพุทธต้องลงมือปฏิบัติ ไม่ให้เชื่อตามกันไปต่อๆ ความเพียรไม่มีก็จบง่ายๆ ปริมาณไม่สำคัญ เอาน้อยแต่คุณภาพดีกว่า จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 18:30:58

ความคิดเห็นที่ 9 มองกันเป็นเพียงแค่สอนศาสนาเท่านั้นเองเหรอ เหมือนเรียนแค่พอรู้เท่านั้น  ไม่ได้เอาไปใช้ประโยชน์จริง แต่ถ้ามองว่าท่านบอกธรรมเพื่อให้ใช้ชีวิตประจำวันได้ง่ายขึ้น ถ้าเราเข้าใจตัวเองและอารมณ์ของตัวเองจะทำให้มีความสุขมากขึ้น ก็น่าจะดี..... จากคุณ : ประดู่หลังบ้าน เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 19:36:04

ความคิดเห็นที่ 10 สาเหตุที่ว่า "ทำไมสอนกันมานานหลายร้อย เป็นพันปี มีคนเข้าถึงน้อย" นั้นก็เพราะคำสอนดั้งเดิมของพระพุทธเจ้านั้น ได้ถูกแก้ไขเปลี่ยนแปลงไปจนผิดเพี้ยนก่อนมาถึงเราแล้ว (คือได้ถูกศานาพราหมณ์หรืออินดูกลืนกินมาก่อน) จึงทำให้มีคนเข้าใจน้อยมากจนถึงเกือบไม่มีเลย จนกระทั่งท่านอาจารย์พุทธทาสภิกขุได้ค้นพบว่า คำสอนที่แท้จริงของพระพุทธเจ้านั้นเป็นวิทยาศาสตร์ และท่านก็ได้นำคำสอนที่ท่านค้นพบนั้นมาสอน แต่ก็ไม่ค่อยมีใครสนใจหรือยอมรับ เพราะยึดติดอยู่กับคำสอนที่ผิดเพี้ยนมาก่อนจนยากที่จะแก้ไข ลองศึกษาพุทธศาสนดั้งเดิมได้จากเว็บนี้ http://www.whatami.net/ จากคุณ : เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 19:41:30

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่ไช่ระบบ  หรือคนสอน แต่ว่าด้วยของแท้  สิ่งที่ตนเองมี  สิ่งที่สร้างมา อินทรีย์ไม่แก่กล้า  บารมีไม่พอ  ฟังธรรมอย่างไรก็ไม่ลงใจ ไม่เปลี่ยนแปลงอะไรได้  ต่อให้ใช้วิทยาการก้าวหน้า  แต่ธรรมะก็ใช่ว่าจะลงใจ เอาง่ายๆ  ศีล 5  ต่อให้เอาดาวเทียมมาสอน ใช้สปอตไลน์มาสอน ใช้ภาษา ที่คนฟังกันรู้เรื่อง  แล้วปฏิบัติละ  ทำได้ไหม  มียายแก่ๆคนหนึ่ง ปรารถตนเองในสถานที่ปฏิบัติ  ในคณะของนักศึกษาธรรมผู้คงแก่เรียน (ปริยัติ) ว่า  "เรียนมา รู้มา  มันก็รู้  ใครก็รู้ทั้งนั้น แต่มันทำไม่ได้"  คนเราก็รู้ทั้งรู้ว่าดีชั่ว ไม่ต้องไปฟังอะไรให้มันลึกมากแล้วต้องปฏิบัติอะไรยากๆ  ถึงจะ บรรลุธรรมหรอก   เช่น  คนทุกคนก็รู้อยู่แก่ใจว่า  โกรธไม่ดี แล้วทุกวันนี้โกรธอยู่ไหม ......เพราะอะไรหละ  รู้นี่นาว่าโกรธแล้วหงุดหงิดไม่สบาย ไม่ต้องมีพระพุทธเจ้าสอนก็รู้ว่าโกรธแล้วทรมานใจ  ทรมานกาย หัวใจเต้นแรง ตุบๆๆๆ ถ้าศึกษาธรรมะก็ยิ่งรู้ว่าโกรธไม่ดี  แต่มันทำไม่ได้  บางคนห้ามไม่อยู่ บางคนเรียกอาการอย่างนี้ว่า  งัดไม่ขึ้น  รู้ทั้งรู้ แต่ทำไม่ได้ การบรรลุธรรมมันต้องอาศัย ความพร้อมของอินทรย์ 5   ของบุคคลนั้นๆ  ต่อให้สิ่งแวดไม่เป็นใจ อยู่ในกองอุจจาระ  อยู่ในถ่านเพลิง  อยู่ในปากเสือ  อยู่ในเงื้อมมือโจร ถ้าคนมันพร้อม  จะบรรรลุธรรม  มันก็บรรลุธรรม   แต่ ต่อให้นั่งฟังธรรมแอร์เย็น  เครื่องเสียง ไมค์ดังฟังชัด  ครูอาจารย์ดี  พูดเป็นชั่วโมงๆ ฟังเสร็จ  ก็ยังออกมาผิดศีล ผิดธรรมกันอยู่ดี  พวกเรียนธรรมะบางคนนั่งเรียนดีๆ  ปลายเทอมสอบยังลอกข้อสอบ กัน  ตกเกือบยกชั้น  ถูกตัดสิทธิ์สอบยกกลุ่ม ทุจริตในห้องสอบกันทั้งสถาบัน โดยแทบจะไม่มีครูที่ไม่พยายามบอกข้อสอบเลยทั้งนอกห้องสอบ   และในเวลาขณะสอบ  ทุกคนนำธรรมะของพระพุทธองค์ไปทุจริต   ในห้องสอบครูเดินมาบอก(ครูในที่นี้ มีทั้งพระ ชี ฆาราวาส)  ข้อสอบธรรมะ   ขอย้ำว่าธรรมะ  แบบทั้งพูดดังๆ  และเดินไปบอกรายตัว ในห้องสอบ ปีที่ผ่านมาบางชั้นทุจริตถูกตัดสิทธิ์  ไปเกือบยกชั้น  ชั้นที่เรารู้เราเห็น คนที่ทุจริตไม่ใช่ฆาราวาส  แต่เป็นพระ หนึ่ง ชี หนึ่ง  และที่สำคัญ มีเพื่อนในชั้นพูดว่า  มันก็ลอกข้อสอบกันทั้งนั้นแหละ  ยกเว้นว่าใครจะซวย ให้เขาจับได้  ใครจะโชคร้าย  ถูกตัดสิทธิ์  เขาก็รู้กันว่าใครๆก็ทุจริต ในขณะที่เขานั่งเรียน นั่งสอบธรรมะ   อาจารย์สอน  ที่ทำเป็นสอนลูกศิษย์โก้เก๋หน้าชั้น   ลับหลังแอบบอก  ข้อสอบธรรมะนักเรียนก็มี  โดยอ้างว่าเมตตา   ขนาดธรรมะกระทบหูเขาทุกวัน  เขายังเอากิเลสไม่อยู่   พอสถานการณ์บีบบังคับ    ก็เลือกกิเลสอยู่ดี คุณคิดว่าเพราะอะไร  จะโทษคนสอน โทษธรรมะ  โทษนักเรียน หรือโทษกิเลสดี  สรุปง่ายๆสำหรับเราว่า  คนมันจะดี  มันดีเองนั่นแหละ ฟังธรรมะมากๆ  บางทีมันก็ดีไม่ได้  โดยเฉพาะพวกสอนธรรมะแต่สอนตัวเองไม่ได้ โกยมาทั้งคัมภีร์  ก็สุจริตไม่เป็น  เคารพธรรมะไม่ได้  ต้องยอมนั่งบอกข้อสอบ นั่งลอก  นั่งทุจริต  นั่งไปนรกแบบนี้แหละ  ว่างๆก็ลองนั่งดูพิจารณาพวกใกล้ชิดธรรมะดู ว่าใจของเขามีธรรมกันแค่ไหน  บางทีคุณอาจจะนึกขำ  หรือ ตลกก็ได้ ที่เราเคยเจอนะ  ครูสอนธรรมะ  เป็นพระ  ทำเป็นผู้ทรงความรู้ สอนมาหลายสิบปี  แก่สุดในสถาบันนั้น  มีอุปนิสัยขี้โมโห ใครท่องไม่ได้  จำไม่ได้ข้าวปาข้าวของ  ด่าว่าลูกศิษย์ว่าโง่อย่างควายบ้าง อันนี้ฟังกันจนชิน  และสุดท้ายได้ข่าวว่าพัฒนา  ด่าว่าโง่....ไอ้ เอี้ย  ด้วย นี่แหละธรรมะยอนหูลงไปมาก  แต่ไม่ลงใจ   จนมีลูกศิษย์บางคนเอืมระอาว่า  อุปนิสัยโทสะฝังรากลึก  จนรู้สึกละอาย ที่จะไปทนนั่งดูจริงๆ  ครูอาจารย์คนอื่นเดือดร้อนต้องลุกขึ้นมาแก้ตัว ว่าดีอย่างนั้น  อย่างนี้  ของดี ไม่ต้องแก้ตัว  ดีจริงโชว์ออกมาให้เห็นเลย เท่าที่เราเห็นเขาเรียน  เขาฟังธรรมะกันกับตา  มาหลายปีมานี้  เราเห็นตัวตลก เล่นจำอวด  เอาธรรมะมาแสดงละครแต่ในชั้นเรียน  พอฟังจบปุ๊บ   ออกเดินลงไป  เข้าห้องน้ำ  แซงคิวทันที  ไอ้ที่ฟังเมื่อตะกี้  ก็ฟังไง ก็ได้แต่ฟัง  วางของอะไร  ก็ระวังด้วยจะหาย  เอ๊ะ  ไหนว่าสูงส่ง ฟังธรรมะ  เก่ง  ปฏิบัติดีด้วยอ้างว่าดีกว่าพวกไม่เรียน  แต่หายคะ  ของอะไรวาง ไว้ก็หาย  กระเป๋านะต้องล็อค  ไม่เช่นนั้นหาย  เอ๊ะนั่งท่องศีล  นั่งเรียน องค์แห่งการผิดศีล  นั่งเรียนนิพพานมีชื่อโน้น นี้  นั้น  นั่งเรียน สมถะ วิปัสสนา  ฌาน 16 นั่งเรียนปฏิจจสมุปบาท  ก็เรียนไง  เรียนนะ   เก่งมากกกกกกก  แต่ของหาย  ศีลไม่มี  โต๊ะเก้าอี้แย่งกัน  จองกันจน ชนิดที่ว่า  ใช้ขาถีบเด้าอี้แย่งกัน (ชีเป็นคนทำ)  และชีคนนี้ก็ด่าว่าสบประมาทกัน จนต้องเรียกทนายฟ้องร้อง  เป็นคดี  แล้วคนที่มีเรื่องนี้อ้างตนว่าเก่งที่สุดในชั้น เขานี่แหละ  เก่งมาก  จำอะไรๆได้มาก  นั่งเรียนหน้าชั้น  ธรรมะนะเขาท่องกันเป็นเล่มๆ บาลีนี่ยิ่งถนัด  เพราะเรียน  รู้เรื่องมาก  ฟังแล้วแปลเข้าใจ เป็นกระทู้ๆ  ถามมาตอบได้ แต่อย่าให้ใครเอาเก้าอี้ที่กูจะนั่งไปเด็ดขาดดดดดดดดดดดด  ใครตอบธรรมะได้ เธอมองขวาง และอื่นๆอีกมากมาย  ที่เล่านี่  อยากให้เห็นว่า แม้จะใกล้ธรรมะ  ฟังบาลีโครตจะรู้เรื่อง  เพราะนั่งเรียนทุกวัน พระไตรปิฏก อรรถกถาก็รู้มาก  เพราะเรียน  บางคนถึงขนาดบวชไปแล้ว ไปสอนหน้าชั้นเรียนเพราะท่องมามาก(ปฏิบัติมาน้อย)  ก็ยังเอาตัวไม่รอดเลย   มันไม่ได้ เป็นเพราะอะไรหรอก   มันเพราะสู้กับกิเลสไม่ไหว   กิเลสไม่ใช่ของง่ายจะต่อสู้  ต้องเอาอินทรีย์บารมีมาต่อสู้   มันเป็นของทำได้ยาก  คุณไม่ต้องไปหาเหตุหรอกว่า ทำไมถึงยาก  ถามตัวเองก็ได้ว่าทำไม  ไม่เลิกทำอกุศล  แล้วไปเป็นพระอรหันต์ กันก็มันดีไม่ใช่หรอ  ไปทำอกุศล นั่งเป็นปุถุชนกันทำไม   คำตอบง่ายๆ  ก็คือ  มันทำไม่ได้  ไง  แต่ทำไม่ได้มี 2 อย่างคือ พวกที่ 1  ทำไม่ได้แต่กำลังพยายาม พวกที่ 2  ทำไม่ได้  ไม่พยายาม  แล้วยังเข้าใจว่าตนเองดีพร้อมไม่ต้องแก้ไขอะไร             อีกด้วย เจริญในธรรม  สำหรับการตามหาสาเหตุว่าทำไม  ไม่บรรลุธรรมกัน   บางทีการหาสาเหตุก็ดี  แต่ดีที่สุด  คือหาสาเหตุว่าทำไมตนเองถึงไม่บรรลุธรรม แล้วหาทางแก้ไขคะ จากคุณ : goodsthailand เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 21:06:24

ความคิดเห็นที่ 12 พูดแปลกๆน๊ะครับ  ท่านเตช  พระพุทธเจ้าค้นพบแล้วพระสาวกจะมาค้นพบซ้อนอะไรอีก พระสาวกก็ต้องเจริญรอยตามสิครับจึงจะถูกต้อง.... จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 21:11:22

ความคิดเห็นที่ 13 เพราะมัวแต่หลับไงครับ เอ้า ตื่ง  ๆ   ๆ จากคุณ : ชลิโต เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 00:41:39

ความคิดเห็นที่ 14 ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามา แต่ประเด็นของกระทู้นี้อยู่ที่ การสื่อสาร เป็นสำคัญ ไม่เน้นเรื่องอื่น ๆ ใด ยกเว้นที่เกี่ยวโยงถึงการสื่อสาร ที่ถูกต้อง หรือ ไม่ถูกต้อง ถ้าชัดเจนในประเด็นจะทำให้ข้อคิดเห็นมีความกระชับ ถูกต้อง แต่ถึงจะเบี่ยงไปบ้างก็ไม่เป็นปัญหาครับ จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 10:32:43

ความคิดเห็นที่ 15 เพราะ ธรรมของพระพุทธเจ้า ทวนกระแสโลก คนเข้าถึงยาก จากคุณ : aonlines เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 15:20:12

ความคิดเห็นที่ 16 ้พราะความจริงเป็นสิ่งที่ไม่ถูกใจเรา จากคุณ : Persimon เขียนเมื่อ : 17 ก.พ. 55 20:02:19

ความคิดเห็นที่ 17 เพราะอินทรีย์ยังไม่แก่กล้า บารมียังไม่เต็ม อธิษฐานบารมีมาแบบไม่ครอบคลุมทำให้ต้องหลงทาง ต้องเจอครูดีอาจารย์ดีด้วยค่ะ มันจะไปได้เร็ว จากคุณ : anumotanasatu เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 20:09:19

ความคิดเห็นที่ 18 แต่เป็นเล่นไป มีตรัสรู้ล่วงไปแล้ว มากกว่าเมล็ดทรายในมหาสมุทรทั้งสี่นะคะ จากคุณ : anumotanasatu เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 20:10:15

ความคิดเห็นที่ 19 ทฤษฎีสัมพันธภาพก็สอนกันมานานแล้ว แต่มีคนเข้าใจยาก ได้ F กันเพียบ และในโลกนี้คงมีคนเข้าจริงไม่ถึง 0.1% เหตุผลเพราะ 1. ตัวเนื้อหายาก 2. สติปัญญาผู้ฟังไม่ถึงขั้น 3. ขาดอาจารย์ที่เก่งทั้งศาสตร์ ศิลป์ และจิตวิทยาในการสอน รวมถึงสื่อการสอนที่ดีพอ 4. อยู่ในความสนใจที่น้อย ไม่ตรงกับกระแสหลัก 5. มันไม่สนุก เรื่องธรรมะอย่าว่าแต่จะมีคนเข้าถึงน้อยเลย ตอนแรกสุดพระพุทธองค์ทรงรำพึงถึงการจะ "ไม่สอนใครเลย" ด้วยซ้ำ เพราะธรรมะนั้นลึกซึ้ง สวนกระแสกิเลส และสัตว์ทั้งหลายปัญญาทรามเกิืนไป มีเพียงน้อยนิดที่เป็นเวไนยสัตว์ จากคุณ : Gow27 เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 55 12:45:27