ความคิดเห็นที่ 1 เห็นด้วยกับคุณ F=9b ค่ะ ทีว่า ไม่ สอดคล้องกับ "ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษา "จากพระโอษฐ์" มา  คือ --- พระอนาคามีท่านมี ศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ  (ปัญญาพอประมาณ แบบ-- ที่ เกือบสมบูรณ์มากๆ แล้ว  เมื่อเทียบกับ พระอรหันต์ / ดู  จฬสุญญตสูตร  ประกอบ) แต่อาจจะเกิดจากความคลาดเคลื่อนในการนำเสนอ ตรงที่ปัญญาสมบูรณ์ค่ะ เพราะพระอนาคามี ท่านยังไม่ใช่ปัญญาสมบูรณ์ พระอรหันต์เท่านั้นค่ะ จากคุณ : สติมา เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 09:31:12

ความคิดเห็นที่ 2 ความคิดเห็นที่ 1 ผมเสนอไว้ ๒ นัยยะ นะครับ นัยแรก  ก็ ไม่สอดคล้อง ฯ ตามหลักฐานปฐมภูมิ  ตามที่คุณสติมา เสนอ แต่ นัยที่ ๒ -- --- แต่ ถ้า ท่านนั้น  หมายความ "คำว่า" "ปัญญาสมบูรณ์"  นั้น คือ  ต้อง สมบูรณ์ ขั้น อนาคามี (อนาคามิผล) เสียก่อน แล้ว  (ขอ ดัดจริต เสนอว่า แบบความหมายของคำไวยากรณ์ฝรั่ง คือแบบ ---- Present Perfect Tense) จึง จะ งอกงามไพบลย์  ไปยัง "ปัญญาสมบูรณ์ (แล้ว)  ในขั้น อรหัตตผล ซึ่ง เรื่องนี้  เป็นเรื่อง ที่ ท่านนั้น "ย่อมรู้แก่ใจ เองว่า ตอนที่พิมพ์ เสนอนั้น  "หมายความอย่างไร?"  ตามที่เป็นจริงๆ (เท่ากับ กำลัง ดูว่า กิเลสตัวไหนนั้น  มัน ยัง มีฤทธิ์อยู่  หรือ สิ้นฤทธิ์แล้ว  ---ด้วยความไม่ประมาทฯ) ตกลง คุณสติมา  อ่านแล้ว  รู้สึกตรงไหนไหมว่า เป็นอุจเฉททิฏฐิ (ว่าด้วย โอปปาติกะอนาคามี  กับ คำที่ตรัสว่า ละโลกนี้ไปแล้วฯ) ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 10:08:42

ความคิดเห็นที่ 3 จากพระไตรปิฏกเล่มที่ 13 ---------------------------------------------------------                   พรหมายุพราหมณ์เห็นธรรม        [๖๐๐] ครั้งนั้นแล พรหมายุพราหมณ์ผู้มีธรรมอันเห็นแล้ว มีธรรมอันบรรลุแล้ว มีธรรมอันรู้แจ้งแล้ว มีธรรมอันหยั่งทราบแล้ว ข้ามความสงสัยแล้ว ปราศจากความเคลือบแคลง ถึงความแกล้วกล้า ไม่ต้องเชื่อผู้อื่นในคำสอนของพระศาสดา ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์ แจ่มแจ้งนัก ... ขอพระโคดมผู้เจริญโปรดทรงจำข้าพระองค์ว่าเป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป อนึ่ง ขอพระโคดมผู้เจริญพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์โปรดรับภัตตาหารของ ข้าพระองค์ในวันพรุ่งนี้เถิด พระเจ้าข้า. พระผู้มีพระภาคทรงรับอาราธนาด้วยดุษณีภาพ.       [๖๐๑] ครั้งนั้นแล พรหมายุพราหมณ์ทราบว่าพระผู้มีพระภาคทรงรับอาราธนาแล้ว จึงลุกจากที่นั่ง ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคทำประทักษิณแล้วหลีกไป. ครั้งนั้นพรหมายุพราหมณ์ ได้สั่งให้ตกแต่งขาทนียโภชนียาหารอย่างประณีตในนิเวศน์ของตนตลอดคืนยันรุ่ง แล้วใช้คนให้ ไปกราบทูลเวลาภัตกาลแด่พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ถึงเวลาแล้ว พระเจ้าข้า ภัตตาหารสำเร็จแล้ว. ครั้งนั้นเป็นเวลาเช้า พระผู้มีพระภาคทรงครองอันตรวาสกแล้ว ทรงถือ บาตรและจีวรเสด็จเข้าไปยังนิเวศน์ของพรหมายุพราหมณ์ แล้วประทับนั่งบนอาสนะที่เขาจัดไว้ พร้อมด้วยภิกษุสงฆ์. ลำดับนั้น พรหมายุพราหมณ์ได้อังคาสภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข ให้อิ่มหนำเพียงพอด้วยขาทนียโภชนียาหารอันประณีตด้วยมือของตนตลอด ๗ วัน. ครั้งนั้น พอล่วง ๗ วันนั้นไป พระผู้มีพระภาคเสด็จจาริกไปในวิเทหชนบท.        [๖๐๒] ครั้งนั้นแล เมื่อพระผู้มีพระภาคเสด็จหลีกไปไม่นาน พรหมายุพราหมณ์ได้ทำ กาละ. ครั้งนั้น ภิกษุเป็นอันมากพากันเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วจึง นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง. ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พรหมายุพราหมณ์ทำกาละแล้ว คติของเขาเป็นเช่นไร ภพเบื้องหน้าของเขาเป็นเช่นไร พระเจ้าข้า?        [๖๐๓] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย พรหมายุพราหมณ์เป็นบัณฑิต ได้บรรลุธรรมตามลำดับธรรม ไม่เบียดเบียนเราให้ลำบากเพราะเหตุแห่งธรรมเลย พรหมายุ พราหมณ์เป็นอุปปาติกะ (อนาคามี) จักปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะสังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ สิ้นไป.        พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้แล้ว. ภิกษุเหล่านั้นมีใจชื่นชมยินดีพระภาษิตของ พระผู้มีพระภาค ฉะนี้แล.                 จบ พรหมายุสูตร ที่ ๑. ---------------------------------------------     ออ... น่าจะยังมีในพระอรรถกถา มีที่กล่าวว่า... เป็นดังพระอนาคามี ของพระอริยเบื้องต้น ที่ยังไม่ได้บรรลุูธรรม เป็นพระอนาคามีบุคคล แต่ทรงฌานไว้ได้ เมื่อเสียชีวิต ไปเกิดในพรหมโลก ตามชั้นแห่งกำลังฌานแห่งตน ก็จะไม่กลับมาเกิดในโลกมนุษย์ หรือเทวดาอีกเลย ถ้ายังไม่บรรลุเป็นพระอรหันต์ ในพรหมโลกชั้นนั้นๆ เืมื่อสิ้นอายุในพรหมโลกชั้นนั้น ก็จะไปเกิดในพรหมโลกชั้นที่สูงกว่าไปตามลำดับ และจะนิพพานในพรหมโลกใดโลกหนึ่ง ไม่กลับมายังกามภูมิอีกเลย. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 12:06:35

ความคิดเห็นที่ 4 echo sound (return กลับมา) ----> สิ่งที่สรุปได้ในข้อความนั้น เป็นผลมาจากการ “เคี้ยวแล้วคาย” ของครูนะคะ ความดีความชอบ credit ทั้งหมดทั้งมวลเป็นของครูค่ะ ไม่ได้เกิดมาจากหนูเลยแม้แต่น้อย ... ส่วนข้อผิดพลาดเป็นของหนูเอง ที่ไปคิดเอาเองว่า … ด้วยพระอนาคามีท่าน เจริญอริยมรรค (สมถะด้วย วิปัสสนาด้วย) ด้วย สติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะ อยู่เป็นปกติ = ท่านมีปัญญาเข้าถึงธรรม ที่อริยสาวกต้องกำหนดรู้ให้ตรงตาม ที่คือ ... นันทิใดในขันธ์ใด นันทิ คือ อุปาทาน / ฉันทราคะ ในขันธ์ใด ฉันทราคะคือ สังโยชน์... นั้นนั่นเองคือ สิ่งที่ พระศาสดาทรงตรัสสอน ... (ว่าโดยย่ออุปาทานขันธ์ เป็นตัวทุกข์อริยสัจ) ... เมื่อท่านเห็น ทุกข์ ตัวนี้ ท่านก็จะต้อง อตัมมยตา ไม่เอากับมันอีก เพื่อให้ถึงความบริสุทธ์หมดจดจาก อาสวะคืออวิชชา สังโยชน์คืออวิชชา... นี้คือ นัยยะ แห่ง “ปัญญาสมบูรณ์” (คือ รู้แล้วว่าจะต้องทำอะไรต่อ) ... ขออภัยในความผิดพลาด ที่สรุปไม่ตรงตามพุทธวจนะ ที่ตรัสว่า พระอนาคามีท่านมี ศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ ค่ะ ... หมายเหตุ ยังไงๆ  ผม ก็ต้อง  ขอบคุณ ท่านนั้น  ที่ไม่มี ปฏิฆะ  เอา สิ่งที่ท่านเสนอ  มา เสนอใน ห้องนี้ ด้วย เจตนา หละหวังดี คือ --- เพื่อ สังคมออนไลน์คุณภาพ  (ที่มีหลายคุณภาพ ตามเหตุ ปัจจัยนั้น) ขอขอบคุณ ใน ที่นี้ นะครับ "ท่าน" ********************************************************* ผมสรุป ได้ว่า ที่ผม ทักท้วงไว้ "ว่าไม่ตรงกับที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนารักษามานั้น) ตรงกับ นัยยะที่ ๒ ที่ผมเสนอไว้ ว่า นัยที่ ๒ -- --- แต่ ถ้า ท่านนั้น  หมายความ "คำว่า" "ปัญญาสมบูรณ์"  นั้น คือ  ต้อง สมบูรณ์ ขั้น อนาคามี (อนาคามิผล) เสียก่อน แล้ว  (ขอ ดัดจริต เสนอว่า แบบความหมายของคำไวยากรณ์ฝรั่ง คือแบบ ---- Present Perfect Tense) จึง จะ งอกงามไพบลย์  ไปยัง "ปัญญาสมบูรณ์ (แล้ว)  ในขั้น อรหัตตผล ตรงกับ ------> นี้คือ นัยยะ แห่ง “ปัญญาสมบูรณ์” (คือ รู้แล้วว่าจะต้องทำอะไรต่อ) ... คุณสติมา อ่าน แล้ว  ----- > ตกลง รู้สึกตรงไหนไหมว่า เป็นอุจเฉททิฏฐิ (ว่าด้วย โอปปาติกะอนาคามี  กับ คำที่ตรัสว่า ละโลกนี้ไปแล้วฯ) ครับ ********************************************************** จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 17:02:19

ความคิดเห็นที่ 5 ส่วน ข้อความ  แห่ง คคห 3  ที่เข้ามาเสนอ ฯ  ตรงพระสูตร ตรง (๑) -- เมื่อพระผู้มีพระภาคเสด็จหลีกไปไม่นาน พรหมายุพราหมณ์ได้ทำ กาละ. (๒) ---- "พรหมายุพราหมณ์เป็นอุปปาติกะ (อนาคามี) จักปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะสังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ สิ้นไป." แล้วอ้าง อรรถกถา (ของใหม่ สมัยพระพุทธโฆษาจารย์ ไปแปลที่ลังกา  แล้ว ของเดิมๆ  สมัยพระเจ้าอโศกมหาราช ถูกเผาทิ้งหมด   ฯ เคยเป็นประเด็นในกระดานนี้ หลายปีแล้ว  ลองหาดูเอง ฯ) นั้น ข้อความ ออ... น่าจะยังมีในพระอรรถกถา มีที่กล่าวว่า... เป็นดังพระอนาคามี ของพระอริยเบื้องต้น ที่ยังไม่ได้บรรลุูธรรม เป็นพระอนาคามีบุคคล แต่ทรงฌานไว้ได้ เมื่อเสียชีวิต ไปเกิดในพรหมโลก ตามชั้นแห่งกำลังฌานแห่งตน ก็จะไม่กลับมาเกิดในโลกมนุษย์ หรือเทวดาอีกเลย ถ้ายังไม่บรรลุเป็นพระอรหันต์ ในพรหมโลกชั้นนั้นๆ เืมื่อสิ้นอายุในพรหมโลกชั้นนั้น ก็จะไปเกิดในพรหมโลกชั้นที่สูงกว่าไปตามลำดับ และจะนิพพานในพรหมโลกใดโลกหนึ่ง ไม่กลับมายังกามภูมิอีกเลย. นั้น ********************************************************* คุณสติมา ----- พิจารณาว่า " จักปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะสังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ สิ้นไป." --- (๑) ตรัส ขัดกับ  ---> ปฏิจจสมุปบาทรอบสุดท้าย (ของสัตว์นั้น  พระอนาคามี นะครับ  ไม่ใช่ ปุถุชนแบบเราๆ ท่านๆ ผมด้วย) ไหมครับ?   เมื่อกำหนดว่า ---->  พระอนาคามี ยัง คือ โอปปาติกะสัตว์  / เพราะ สัตว์ ตรัสว่า คือ ผู้ข้องอยู่กับ อุปาทานขันธ์ทั้ง ๕ / พระอรหันต์ (พระอนาคามีท่านนั้นแหละ) เมื่อ "จิตหลุดพ้นจากอาสวะ คือ อวิชชา --- ความมืด คือ ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ เป็นตัวทุกข์อริยสัจ คือ อวิชชา และหรือ อนุสัยคืออวิชชา ของพระอนาคามีท่านนั้น) (๒) ตรัสขัดกับ --- วิญญาณฐิติ ๔  (หรืออีกพระสูตรคือ วิญญาณฐิติ ๗  อายตนะ ๒) ไหมครับ? ---> วิญญาณฐิติ ๔ (ที่ตั้งแห่งวิญญาณ ๔)  ตรัสว่า ----> ฯ ผู้ใดจะพึงกล่าวว่า เราตถาคต บัญญัติซึ่งการมา การไป การจุติ อุบัติ ความเจริญงอกงามแห่งวิญญาณ  โดยเว้นจาก รูป เว้นจากเวทนา เว้นจากสัญญา และเว้นจากสังจารดังนี้นั้น ---- เช่นนี้  นี่  มิใช่ ฐานะที่จะมีได้เลย ดังนั้น กายนี้ ตาม อัสสุตวตาสูตร "ประกอบด้วยมหาภูติธาตุ ๔  อันตถาคตเรียก ว่าจิตบ้าง  มโนบ้าง วิญญาณบ้าง  นั้น เมื่อ  พระอนาคามี  ตาม จูฬสุญญตสูตร  (ไม่ใช่ พระอนาคามี ของใครก็ตาม ตามที่ อ้าง อรรถกถา นะครับ) ----  รู้ชัดว่า "เจโตสมาธิชนิดนี้  (ชนิดอื่น ก้มี ใช่ไหม  ที่ไม่ใช่ ชนืดนี้ คืออะไร ศึกษาเองฯ)  ยังปรุงแต่งจูงใจได้   ก็ "อตัมมยตาใน  นันทิ  หรือ ฉันทะราคะใน ขันธ์นั้นๆ  ที่เนื่องกับ "มโนทวารแบบ พระอนาคามี"  (ไม่ใช่แบบ นักปฏิบัติ ที่อ้าง วิปัสสนาญาณ อะไรนั้น  / เพราะ วสิปัสสนาญาณเหล่านั้น ---  หาไม่พบว่า ตรัสไว้พระสูตรไหน ฯ)          ----  5 บรรทัดบน  ผม echo กลับไปยัง "ท่านนั้น" เป็น ธรรมบรรณาการ ฯ ----- (๓) เมื่อ ตรัส วิญญาณฐิติ ๔ ว่า วิญญาณ จะจุติ โดยเว้นจาก ขันธ์ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร  ไม่ได้ แล้ว หน้าที่ของวิญญาณ (ในวิสุทธิมัคค์ เรื่อง วิญญาณกิจ ๑๔ หรือ วิญญาณปวัตติอาการ)   พระพุทธโฆษาจารย์  อธิบาย  พระพุทธวจนะใด  ในพระไตรปิฎก                                                      ดังนั้น จิต ๑๙ (ประเภท)  ที่คือ ปฏิสนธิ / ภวัง / จุติ --- ในวิสุทธิมัคค์ เรื่อง วิญญาณกิจ ๑๔ นั้น ชาวพุทธที่ เอามาอ้างอิง ทิฏฐิว่า "จิตเกิดทันที หลังตาย" (คือ จุติ ที่ได้แก่ จิต ๑๙ นั้น) -----> ก็ มั่วนิ่ม ตาม "ตำรา คือวิสุทธิมัคค์"  ใช่หรือไม่? เมื่อ ----> "ชัวร์" หมายถึง = สอดคล้อง ตาม พระพุทธวจนะ  ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษามา ตกลง คุณสติมา เห็นว่า "มี อะไร  ที่ พระอนาคามี  จะ  จุติ (แปลว่าเคลื่อน)  ไป  ที่ สุทธาวา่ส  หลังตายแล้ว โดยอ้าง พระสูตร + อรรถกถา ---- ตามที่ คคห 3 เสนอ (๑) -- เมื่อพระผู้มีพระภาคเสด็จหลีกไปไม่นาน พรหมายุพราหมณ์ได้ทำ กาละ. (๒) ---- "พรหมายุพราหมณ์เป็นอุปปาติกะ (อนาคามี) จักปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะสังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ สิ้นไป." ครับ ทิฏฐิ  ที่ยืนยันลงไปว่า สิ่งทั้งปวง มีอยู่ (ไม่ว่า แบบทิฏฐิ ๖๒  หรือ ทิฏฐิ ว่า ปรมัตถ์ ๔ มีจริง)  ของ ปุถุชนใดนั้น  (ที่ ไปชี้ คติ ของ พระอนาคามีใดนั้น) ---- ผมจึงถามว่า อะไรละ ที่ จุติ   --ไป ยัง "ปรโลก  (แปลว่า โลกอื่น จากโลกนี้ ก้ได้  นั่นคือ โลกหน้า นั่นเอง  แต่ หน้าแบบ ไหน "ทิฏฐธรรม หรือว่า อุปปัชชะ  หรือว่า อปรริยายะ  (มีคำว่า ปร  ด้วย คำว่า อปรปริยายะฯ)                 --- ตามที่ตรัส คำว่า --- มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา คุณสติมา ---- เห็นว่า พระพุทธเจ้า ตรัส (ให้ภิกาุเหล่านั้น) นั้น เป็น สัสสตทิฏฐิ   หรือ เป็น สาสวาสัมมาทิฏฐิ (แก่ภิกษุเหล่านั้น) หรือเป็น อนาสวาสัมมาทิฏฐิ (แก่ภิกษุเหล่านั้น) ไม่ว่า คุณสติมา จะ เห้นอย่างไร?  ก็ตาม                                 อย่าให้ขัดกับ ที่ตรัสว่า                 อวิชชา นั่นแหละ เป็นคติ (เครื่องไป) ของสัตว์เหล่านั้น                                                 ไม่ตรัสว่า อนุสัยคืออวิชชา (หรือ อาสวะคืออวิชชา หรือ สังโยชน์คืออวิชชา) นั่นแหละ  เป็น คติ (เครื่องไป) ของสัตว์เหล่านั้น หมายเหตุ พระอนาคามี  สมัยพุทธกาลนั้น  ผม เสนอว่า  ท่าน  ยังมี อาสวะ หรืออนุสัย  หรือสังโยชน์ คือ  อวิชชา   หลังจาก ท่าน ได้ดวงตาเห็นธรรม สมัย พระโสดาบัน เช่น พระปัญจวัคคีย์  ขณะ เป็น โอปปาติกะอนาคามี  ก่อน บรรลุอรหัตตผล คุณสติมา  คิดว่า  พระปัญจวัคคีย์  ที่มี ทิฏฐิสุดโต่งว่า  ต้อง  กระทำทุกรกิริยาเท่านั้น จึงจะ บรรลุ โมกขธรรมสูงสุดได้  แล้ว ตั้งความหวังไว้ที่ เจ้าชายสิทธัตถะ "โดยเฉพาะ ท่าน โกณฑัญญะ" คุณสติมา คิดว่า -- ท่าน โกณฑัญญะ"  เนื่องกับ สัสสตทิฏฐิ  หรือ อุจเฉททิฏฐิครับ --- กำหนด ตอน "ฟังที่ตรัสว่า เราเคยเช่นนี้ มาก่อนไหม? -- ใน ธัมมัจักกัปปวัฒนสูตร  จากนั้น จึง ปู อาสนะ  แสดง "การต้อนรับ"  ฯ คคห นี้  เสนอแก่ คุณ สติมา หลายแง่มุม นะครับ พอใจ ประเด็นไหน  จะ ตอบ หรือ สิ่อสารกลับ  ก็ ตามอัทธยาศรัย ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 17:05:36

ความคิดเห็นที่ 6 ไหนไหนก็ไหน ฯ (ตามสมควรแก่เหตุ  และการณ์) พิจารณา  (ในวงเล็บ)  ตามที่ คคห 3  อ้างอิง -- จากพระไตรปิฏกเล่มที่ 13 ข้อความ [๖๐๒] ครั้งนั้นแล เมื่อพระผู้มีพระภาคเสด็จหลีกไปไม่นาน พรหมายุพราหมณ์ได้ทำ กาละ. ครั้งนั้น ภิกษุเป็นอันมากพากันเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วจึง นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง. ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พรหมายุพราหมณ์ทำกาละแล้ว คติของเขาเป็นเช่นไร ภพเบื้องหน้าของเขาเป็นเช่นไร พระเจ้าข้า?       [๖๐๓] พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย พรหมายุพราหมณ์เป็นบัณฑิต ได้บรรลุธรรมตามลำดับธรรม ไม่เบียดเบียนเราให้ลำบากเพราะเหตุแห่งธรรมเลย พรหมายุ พราหมณ์เป็นอุปปาติกะ (อนาคามี) จักปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะสังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ สิ้นไป. **********************************************************                                     พิจารณา ดังนี้ ตรง (๑) พรหมายุพราหมณ์ได้ทำกาละ. --- ทำกาละ  คือ ตายเข้าโลง / ---- ต้อง ไม่ ขัดกับ ที่ตรัส " วิญญาณจะ จุติ อุบัติ เจริญงอกงามไพบํลย์ โดยเว้นจากรูป เว้นจากเวทนา เว้นจากสัญญา และเว้นจากสังขาร นี้นั่น  (เช่น)นี้    หาใช่ ฐานะ ที่จะมีได้เลย (ตาม อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ  และ  อนาสวาสัมมาทิฏฐิ) ------   นั่นคือ  ไม่ขัดกะับ ธรรมทั้งปวง อนัตตา / อนัตตา คือ  ไม่มี อัตตา ของสิ่งนั้น (คือพระอนาคามี) ที่ ไม่ใช่ อัตตา (รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ  ตาม  อัสสุตวตาสูตร  และ ตาม จูฬสุญญตสูตร) (๒) แล้ว "ใคร ?" (ไม่เจาะจงผู้ใด  พิจารณาเอง) จึง กล้า อาจหาญ (คือบังอาญ แข่งกับ อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ ด้วย อะไรๆ ของตนเอง) ด้วยการ ยืนยันลงไปด้วยทิฏฐิ + อ้างอิง (ตาม ความมืดอันใหญ่หลวง ใน ปัจจุบันขณะนั้นๆ) ว่า ---- เกิดใหม่ ทันที พอตายปั๊ป ------ แล้วระบุไปที่ จิต ---- แล้ว ก็อ้าง  "วิสุทธิมัคค์ เรื่อง วิญญาณกิจ ๑๔ (หรือ กิจของวิญญาณ หรือ หน้าที่ของวิญญาณ หรือ วิญญาณปวัตติอาการ) ---- ตรง "ปฏิสนธิ"  ได้แก่  "จิต ๑๙ ประเภท"  ตรง "ภวังค์"  (ก็)  ได้แก่   ได้แก่  "จิต ๑๙ ประเภท"   ตรง  "จุติ"  ก็ ได้แก่  "จิต ๑๙ ประเภท" ทั้งๆ  ที่ วิสุทธิมัคค์  ไม่ใช่ อธิบาย พระไตรปิฎก ตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ กับ -- อ้าง อภิธัมมัตถสังคหะ  อ้าง ปรมัตถ์ ๔ มีจริงๆ /  ทั้งๆที่ ตำราเล่มนี้ ระบุ  จำนวนเจตสิก แค่ ๕๒  ไม่ สอดคล้องกับ  พระอภิธรรมปิฎก  ใน พระไตรปิฎก  ด้วย ฯ ดังนั้น ใครอ้าง  ที่ตรัสเรื่อง พรหมายุพราหมณ์เห็นธรรม อ้าง พระบาลีแปลไทย --- ขอให้  มี สติ  พิจารณา ดังนี้  เพื่อความไม่ประมาท ว่า  ตนเอง แจ่มแจ้งตรงตามจริงแล้วว่า สาสวาสัมมาทิฏฐิ กับ สัสสตทิฏฐิ ต่างกันอย่างนี้ๆ  (สอบทานกับ พระสูตร  ไม่ใช่ คำชั้นสาวก  เช่น วิปัสสราญาณอะไรนั้น  "ย้ำ  เพื่อความไม่ประมาท  ของตนเอง และ ผู้อื่น และ โดยประการทั้งปวงฯ) (๑)  พรหมายุพราหมณ์ได้อังคาสภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข ให้อิ่มหนำเพียงพอด้วยขาทนียโภชนียาหารอันประณีตด้วยมือของตนตลอด ๗ วัน. ครั้งนั้น พอล่วง ๗ วันนั้นไป พระผู้มีพระภาคเสด็จจาริกไปในวิเทหชนบท. แค่ ---- ถวายอาหาร  พระพุทธเจ้าและสาวก แค่ ๗ วัน ---- แล้ว พระพุทธเจ้า ตรัสอะไรบ้าง แก่ พรหมายุพราหมณ์  ? ไม่ปรากฎหลักฐานในพระสูตรนี้ ฯ ---- แล้ว พรหมายุพราหมณ์ ได้ดวงตาเห็นธรรม  ประกาศตนเป็น ผู้ถึงซึ่ง พรหมจรรย์นี้ คือ เป็นผู้ถึงซึ่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ?  ก็ ไม่ปรากฎใน พระสูตรนี้ ตอนใด ?  ใช่หรือไม่? ---- แล้ว พระผู้มีพระภาคเสด็จจาริกไปในวิเทหชนบท.  ไม่ปรากฎ ภิกษุสาวกใด  อยู่ต่อเพื่อ แสดงธรรมแก่พราหมณ์ ฯ  ใช่หรือไม่ --- แล้ว "พรหมายุพราหมณ์  ?" บรรลุ มรรค ๔ ผล ๔  ขั้น อนาคามี  ตอนไหน? หลังจาก ระผู้มีพระภาค  (และหฒุ่สงฆ์ ด้วยไหม?) เสด็จจาริกไปในวิเทหชนบท. (๒) เมื่อพระผู้มีพระภาคเสด็จหลีกไปไม่นาน พรหมายุพราหมณ์ได้ทำ กาละ. --- ไม่นาน  จะกี่วัน ก็ตาม ยกไว้ --- แล้ว ข่าว พรหมายุพราหมณ์ได้ทำกาละ.  เข้าหู ภิกษุสาวก  (อย่างไร ยกไว้) ที่ไปทูลถาม ให้ พยากรณ์ "สามัญญผล"  (ดูสามัญญผลสูตรประกอบ)  ของ "พรหมายุพราหมณ์"  ที่ "แค่ถวายอาหารให้พระพุทธเจ้าและสาวก แค่ ๗ วัน"  ว่า "คติ"  อย่างไร? พระสูตรนี้  ตรัสไว้ว่า  (กาลามสูตร ไม่ขัด นะครับ  ในการ  ยังไม่ รีบ เชื่อแบบ ยังมที จิต อนุเสติใน สิ่งใดนั้น (คือ ต้องมี โลกอื่น จากโลกนี้ (ปรโลก  แล้ว แปลไทยว่า โลกหน้า) หลังจาก อนัตตาใดนั้น ตายแล้ว  ---- ต้อง ไม่ข้ดกับ  อวิชชา นั่นแหละ เป็น คติ (เครื่องไป) ของสัตว์เหล่านั้น --- อวิชชา คือเครื่องไป   "กำหนด  ปฏิจจสมุปบาทรอบสุดท้ายของสิ่งนั้น  ที่เนื่องกับ  สัสสตทิฏฐิ  ว่า ต่างกับ  สาสวาสสัมมาทิฏฐิอย่างไร?  "ให้ได้เอง ด้วย ฯ" (๓) พรหมายุพราหมณ์เป็นอุปปาติกะ (อนาคามี) จักปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดาเพราะสังโยชน์เบื้องต่ำ ๕ สิ้นไป. ทำไม  ต้อง ใส่ วงเล็บ ว่า  (อนาคามี) หลัง คำว่า อุปปาติกะ  หรือ โอปปาติกะ -- ดู พระบาลีพุทธวจนะ ก่อนแปลไทย  ทุกๆ สำนวนแปล ด้วย ว่า "มี คำว่า อนาคามี" หรือไม่? -- ถ้า ใส่วงเล็บ เพื่อ ยืนยันว่า พระอนาคามี ในธรรมวินัยนี้   มี  (ลัทธิอื่น เขาก็มี  เช่นศาสนา ไชน์  ของ ท่านนิครณ์นาฏบุตร  ก็มี พระอรหันต์ เช่นกันฯ) ลอง ฉุกพิจารณาว่า ไม ไม่ พิจารณาว่า (๑) พระบรมศาสดา " ตรัส สาสวาสัมมาทิฏฐิ  แก่ ภิกษุเหล่านั้น  ที่มาทูลถาม ให้ พยากรณ์  คติ ของ "พรหมายุพราหมณ์"  "ผู้เป็นบัณฑิต"  ---  ยังไม่ใช่ "ภิกษุในธรรม วินัยนี้" (๒) ทำไม แอะอะๆ  ก็ เอามา พระสูตรนี้เสนอ เพื่อ  ยืนยัน ทิฏฐิของตนเองว่า --- พอตายปั๊ป  เกิดใหม่ทันที ? สรุป คุณสติมา อ่าน แล้ว  ----- > ตกลง รู้สึกตรงไหนไหมว่า ที่ผมเสนอ เป็นอุจเฉททิฏฐิ (ว่าด้วย โอปปาติกะอนาคามี  กับ คำที่ตรัสว่า ละโลกนี้ไปแล้วฯ) ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 09:50:36