ความคิดเห็นที่ 1 อยากทราบว่า อุปปาติกะ  กับ โอปปาติกะ เหมือนกันหรือเปล่าครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 13:50:52

ความคิดเห็นที่ 2 บุคคลประกอบด้วยธาตุ 6 เรียกว่ามนุษย์ เืมื่อบรรลุเ็ป็นพระอนาคามี เป็นโอปปาติกะทันทีเลยหรือ? จากหลักฐานพระไตรปิฏก -พิจารณาแล้วใช่ครับ เรียนเสนอที่ทรงตรัสสอนดังนี้ครับ ภิกษุ ท.! ภิกษุในกรณีนี้ เป็นผู้ ทำให้บริบูรณ์ในศีล ทำให้บริบูรณ์ ในสมาธิ ทำพอประมาณในปัญญา. เธอยังล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง และต้อง ออกจากอาบัติเล็กน้อยเหล่านั้นบ้าง. ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ? ข้อนั้นเพราะ เหตุว่า ไม่มีผู้รู้ใด ๆ กล่าวความอาภัพต่อการบรรลุโลกุตตรธรรม จักเกิดขึ้น เพราะเหตุสักว่า การล่วงสิขาบทเล็กน้อย และการต้องออกจากอาบัติเล็กน้อย เหล่านี้. ส่วน สิกขาบทเหล่าใด ที่เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ที่เหมาะสม แก่พรหมจรรย์, เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน มีศีลมั่นคง ในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทาน ศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย. ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสังโยชน์ เบื้องต่ำห้า เป็น โอปปาติกอนาคามี ผู้อุบัติขึ้นในทันที มีการปรินิพพานในภพ นั้น ๆ ไม่เวียนกลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา. .... ผมชี้ที่ข้อความที่ทรงตรัสแสดงคือ "เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสังโยชน์ เบื้องต่ำห้า เป็น โอปปาติกอนาคามี ผู้อุบัติขึ้นในทันที" (สังโยชน์๕ สิ้นเมื่อใด ก็เมื่อนั้น คือ โอปปาติกอนาคามี  ไม่ต้องทำกาละ(ตาย)จึงค่อยอนาคามี) ส่วนที่ท่าน  P_vicha เสนอในลักษณะพระอนาคามีอีก ๕ ลักษณะนั้นเป็นบุคคลซึ่งต้อง ละจากโลกนี้ไปแล้วจึงเชื่อมั่น (โดยท่านโอปปาติกะในความเป็นพระอนาคามีแล้วในภพนี้) แม้ต้องตายชนิดหมดลมหายใจไปสู่สุทธาวาสพรหม  เพื่อปรินิพพานไม่เวียนกลับ จากโลกนั้น  คือเดินหน้าไปเรื่อย ไม่ถอยกลับสู่ภูมิที่ต่ำกว่า ? เรียนเสนอที่ทรงตรัสสอน นิฏฐาสูตร            [๖๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลเหล่าใดเหล่าหนึ่งเชื่อมั่นในเรา บุคคล เหล่านั้นทั้งหมดเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยทิฐิ บุคคล ๕ จำพวกที่สมบูรณ์ด้วยทิฐิเชื่อมั่น ในโลกนี้ อีก ๕ จำพวกละโลกนี้ไปแล้วจึงเชื่อมั่น บุคคล ๕ จำพวกเหล่าไหน เชื่อมั่นในโลกนี้ คือ พระโสดาบันผู้สัตตักขัตตุปรมะ ๑ พระโสดาบันผู้ โกลังโกละ ๑ พระโสดาบันผู้เอกพีชี ๑ พระสกทาคามี ๑ พระอรหันต์ใน ปัจจุบัน ๑ บุคคล ๕ จำพวกเหล่านี้เชื่อมั่นในโลกนี้ ฯ บุคคล ๕ จำพวกเหล่าไหน ละโลกนี้ไปแล้วจึงเชื่อมั่น คือพระอนาคามี ผู้อันตราปรินิพพายี ๑ พระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี ๑ พระอนาคามีผู้ อสังขารปรินิพพายี ๑ พระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี ๑ พระอนาคามีผู้ อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี ๑ บุคคล ๕ จำพวกเหล่านี้ละโลกนี้ไปแล้วจึงเชื่อมั่น ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลเหล่าใดเหล่าหนึ่งเชื่อมั่นในเรา บุคคลเหล่านั้นทั้งหมด เป็นผู้สมบูรณ์ด้วยทิฐิ บุคคลผู้สมบูรณ์ด้วยทิฐิ ๕ จำพวกเหล่านี้นั้น เชื่อมั่นใน โลกนี้ บุคคล ๕ จำพวกเหล่านี้ละโลกนี้ไปแล้วจึงเชื่อมั่น ฯ จบสูตรที่ ๓ ดังนั้นท่าน พรหมายุพราหมณ์ จึงเป็นพระอนาคามีในลักษณะใดลักษณะหนึ่งซึ่งยังเชื่อมั่นในโลกนี้ จึงต้องทำกาละ (ละจากโลกนี้)  ตายไปสู่พรหมโลกตามที่ทรงตรัสแสดงไว้ครับ ? ส่วนพระอริยะเจ้าทั้งหลายที่ผ่านโอปปาติกะอนาคามีในโลกนี้ แล้วไม่ทำกาละไปสู่พรหมโลก แต่บรรลุอรหัตตผลเลย  ก็มีอยู่มากมายเช่น ท่านปัญจวัคคีย์ หรือพระอรหันต์ทั้งหลาย จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 14:37:15

ความคิดเห็นที่ 3 นายอิ่มครับ ผมขอฉบับเต็มได้มั้ย เพราะที่คุณ P_vicha ถามนั้น ภิกษุถามคติ.. และภพเบื้องหน้า "ภิกษุ ท.! ภิกษุในกรณีนี้ เป็นผู้ ทำให้บริบูรณ์ในศีล ทำให้บริบูรณ์ ในสมาธิ ทำพอประมาณในปัญญา. เธอยังล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง และต้อง ออกจากอาบัติเล็กน้อยเหล่านั้นบ้าง. ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ? ข้อนั้นเพราะ เหตุว่า ไม่มีผู้รู้ใด ๆ กล่าวความอาภัพต่อการบรรลุโลกุตตรธรรม จักเกิดขึ้น เพราะเหตุสักว่า การล่วงสิขาบทเล็กน้อย และการต้องออกจากอาบัติเล็กน้อย เหล่านี้. ส่วน สิกขาบทเหล่าใด ที่เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ที่เหมาะสม แก่พรหมจรรย์, เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน มีศีลมั่นคง ในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทาน ศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย. ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสังโยชน์ เบื้องต่ำห้า เป็น โอปปาติกอนาคามี ผู้อุบัติขึ้นในทันที มีการปรินิพพานในภพ นั้น ๆ ไม่เวียนกลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา" จากคุณ : kiarati เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 15:36:11

ความคิดเห็นที่ 4 "อุปปาติกะ  กับ โอปปาติกะ " คำเดียวกัน เขียนต่างกัน จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 16:10:36

ความคิดเห็นที่ 5 เรียนท่าน kiarati ตรัสสอน นิฏฐาสูตร http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=24&A=2854&Z=2868 และ ประเด็นที่ท่าน P_vicha ตั้ง คือ บุคคลประกอบด้วยธาตุ 6 เรียกว่ามนุษย์ เืมื่อบรรลุเ็ป็นพระอนาคามี เป็นโอปปาติกะทันทีเลยหรือ? จากหลักฐานพระไตรปิฏก -ผมจึงแสดงคคห.ไปใน คคค.๒ ครับ ให้พิจารณาตรงที่ตรัสสอนต่อมานี้ประกอบครับ บุคคล ๕ จำพวกเหล่าไหน ละโลกนี้ไปแล้วจึงเชื่อมั่น คือพระอนาคามี ผู้อันตราปรินิพพายี ๑ พระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี ๑ พระอนาคามีผู้ อสังขารปรินิพพายี ๑ พระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี ๑ พระอนาคามีผู้ อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี ๑ บุคคล ๕ จำพวกเหล่านี้ละโลกนี้ไปแล้วจึงเชื่อมั่น จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 16:49:02

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีครับคุณ นายอิ่ม (พอดีตอนกลางวันไม่อยู่ออกไปธุระ)   ข้อความส่วนข้างล่างที่ นายอิ่ม เสนอนี้ ผมหาในพระไตรปิฏกไม่เจอครับ ------------------------------------ ภิกษุ ท.! ภิกษุในกรณีนี้ เป็นผู้ ทำให้บริบูรณ์ในศีล ทำให้บริบูรณ์ ในสมาธิ ทำพอประมาณในปัญญา. เธอยังล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง และต้อง ออกจากอาบัติเล็กน้อยเหล่านั้นบ้าง. ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ? ข้อนั้นเพราะ เหตุว่า ไม่มีผู้รู้ใด ๆ กล่าวความอาภัพต่อการบรรลุโลกุตตรธรรม จักเกิดขึ้น เพราะเหตุสักว่า การล่วงสิขาบทเล็กน้อย และการต้องออกจากอาบัติเล็กน้อย เหล่านี้. ส่วน สิกขาบทเหล่าใด ที่เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ที่เหมาะสม แก่พรหมจรรย์, เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน มีศีลมั่นคง ในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทาน ศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย. ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสังโยชน์ เบื้องต่ำห้า เป็น โอปปาติกอนาคามี ผู้อุบัติขึ้นในทันที มีการปรินิพพานในภพ นั้น ๆ ไม่เวียนกลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา. .... ------------------------------------        คุณนายอิ่ม นำมาจากที่ไหนครับ ?.    และที่ผมอ่านมาศึกษามา ยังไม่เคยระแคะระคาย หรือรู้สึกว่า มีข้อความทำนองนี้เลยครับที่ว่า   "ผู้เป็นมนุษย์เมื่อบรรลุมรรคญาณเป็นพระอนาคามีในภพที่เป็นมนุษย์ เรียกว่า เป็นโอปปาติกอนาคามี เลยครับ".    น่าจะมีความเข้าใจผิดกันแล้วครับ นายอิ่ม.    และจากที่ผมหาพระสูตรที่ใก้ลเคียง กับข้อมูลที่ นายอิ่ม ยกมา มีในพระำไตรปิฎกเล่มที่ 20  ดังนี้ --------------------------------------------------                            เสขสูตรที่ ๒          [๕๒๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ มาสู่อุเทศทุกกึ่งเดือน ซึ่งกุลบุตร ทั้งหลายผู้ปรารถนาประโยชน์ศึกษากันอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลายสิกขา ๓ นี้ ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้น รวมอยู่ด้วยทั้งหมด สิกขา ๓ นั้นเป็นไฉน คืออธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญา สิกขา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓นี้แล  ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำพอประมาณในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้แต่ว่า สิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และเป็นผู้มีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็น พระโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไปเป็นผู้มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงจะ ตรัสรู้ในเบื้องหน้า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำ พอประมาณในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะ ล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้นสมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบท ทั้งหลาย เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓หมดสิ้นไป และเพราะราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง จะมายังโลกนี้อีกคราวเดียวเท่านั้น แล้วจักทำที่สุดทุกข์ได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำพอ ประมาณในปัญญาเธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะ เหตุไรเพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่สิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงใน สิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็นผู้ผุดขึ้นเกิด จักปรินิพพานใน ภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ดูกร ภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้น เพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบท เหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีล มั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลายเธอทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุทำได้เพียงบางส่วน ย่อมให้สำเร็จบางส่วน ผู้ทำให้บริบูรณ์ ย่อมให้ สำเร็จได้บริบูรณ์อย่างนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวสิกขาบททั้งหลายว่า ไม่เป็นหมันเลย ฯ --------------------------------------------------     อธิบายเพิ่ม....  ซึ่งถ้าอ่าน สัมพันธ์กันทั้ง  เสขสูตรที่ ๒ ผมอ่านและเข้าใจเป็นว่า พระเสขะ ในปัจจุบันชาติยังไม่สามารถบรรลุเป็นพระอรหันต์และดับขันธ์นิพพานในชาติปัจจุบันบนโลกมนุษย์นี้ ดังนี้. -----------------------------------------------  1.       เธอเป็น พระโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไปเป็นผู้มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงจะ ตรัสรู้ในเบื้องหน้า  2.       เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓หมดสิ้นไป และเพราะราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง จะมายังโลกนี้อีกคราวเดียวเท่านั้น          3.       เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงใน สิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็นผู้ผุดขึ้นเกิด จักปรินิพพานใน ภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป -----------------------------------------------   ก็คือ หมายความว่า ในปัจจุบันชาติยังไม่สามารถบรรลุเป็นพระอรหันต์ และดับขันธ์นิพพานในชาติปัจจุบัน บนโลกมนุษย์นี้           พระโสดาบัน จะตรัสรู้ในเบื้องหน้า อีก 1 ถึง 7 ซาติ           พระสกิทาคามี  จะมาเกินในโลกมนุษย์นี้ครั้งเดียวเท่านั้น             พระอนาคามี    จะเป็นผู้ผุดเกิดขึ้น ในภพสุทาวาสพรหม และไม่กลับจากโลกนั้น(สุทาวาสพรหม) มายังภพโลกมนุษย์หรือภพอื่นๆ ที่ไม่ใช่สุทาวาสพรหมนั้น.                      สำหรับพระอรหันต์ในภพมนุษย์ปัจจุบัน ท่านก็จะดับขันธ์นิพพาน ในภพโลกปัจจุบันนั้นเอง       ผมอ่านและศึกษาเข้าใจดังที่ผมอธิบายเพิ่มด้านบน       หรือ นายอิ่ม อ่านและศึกษาเข้าใจต่างกับผมหรือครับ. แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 55 21:52:40 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 21:29:51

ความคิดเห็นที่ 7 อรุณสวัสดิ์ ครับท่าน P_vicha พอดีตอนกลางคืน ผมนอน (เพื่อ vs (พอดีตอนกลางวันไม่อยู่ออกไปธุระ) ) *************************************************** เรียนเสนอดังนี้ครับ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบท เล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าว ความเป็นคนอาภัพเพราะเหตุล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้น แห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคง ในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เพราะโอรัมภาคิย- *สังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี เป็น พระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี เป็นพระอนาคามีผู้อสังขารปรินิพพายี เป็น พระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี เป็นพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=20&A=6161&Z=6197 --------------------------------------------------- ภิกษุ ท.! ภิกษุในกรณีนี้ เป็นผู้ ทำให้บริบูรณ์ในศีล ทำให้บริบูรณ์ ในสมาธิ ทำพอประมาณในปัญญา. เธอยังล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง และต้อง ออกจากอาบัติเล็กน้อยเหล่านั้นบ้าง. ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ? ข้อนั้นเพราะ เหตุว่า ไม่มีผู้รู้ใด ๆ กล่าวความอาภัพต่อการบรรลุโลกุตตรธรรม จักเกิดขึ้น เพราะเหตุสักว่า การล่วงสิขาบทเล็กน้อย และการต้องออกจากอาบัติเล็กน้อย เหล่านี้. ส่วน สิกขาบทเหล่าใด ที่เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ที่เหมาะสม แก่พรหมจรรย์, เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน มีศีลมั่นคง ในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทาน ศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย. ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสังโยชน์ เบื้องต่ำห้า เป็น โอปปาติกอนาคามี ผู้อุบัติขึ้นในทันที มีการปรินิพพานในภพ นั้น ๆ ไม่เวียนกลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา. ....(ต่อไปนี้เป็นข้อความจาก บรรพ ๕๒๗ จนกระทั่งสิ้นข้อความเรื่องพระอนาคามี :_) http://pobbuddha.com/tripitaka/upload/files/1505/index.html ---------------------------------------------------- ขอบพระคุณครับท่าน P_vicha ได้ไปค้นตรวจสอบแล้วเห็นว่ามีการแปลไว้ต่างกัน(ในเสขสูตรที่ ๓) ตามที่ผมแสดงไว้ด้านบนนี้ครับ  คงต้องอ้างอิงจากบาลีในเรื่องการแปล แล้วครับ (ผมไม่มีความรู้ในภาษาบาลีเลย)  รบกวนท่านผู้รู้ได้แสดงเป็นธรรมทานด้วยครับ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน มีศีลมั่นคง ในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทาน ศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย. ภิกษุนั้น, เพราะความสิ้นไปรอบแห่งสังโยชน์ เบื้องต่ำห้า เป็น โอปปาติกอนาคามี ผู้อุบัติขึ้นในทันที มีการปรินิพพานในภพ นั้น ๆ ไม่เวียนกลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา. VS. เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคง ในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เพราะโอรัมภาคิย- *สังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี เป็น พระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี เป็นพระอนาคามีผู้อสังขารปรินิพพายี เป็น พระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี เป็นพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี ... ------------------------------------------------ ทีนี้ระหว่างรอผมจะใช้ในแหล่งอ้างอิงที่แปลโดยที่ท่าน P_vicha ผู้เจ้าของกระทู้เสนอเป็นหลักครับ(www.84000.org) กลับมาสู่จากที่ทรงตรัสสอนที่ข้อความนี้ "เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี...(แสดงต่อด้วยพระอนาคามีอีก๕ลักษณะ) เข้าใจตรงกันนะครับ (แม้ต่างก็ไม่ใช่พระอนาคามีทั้งคู่) ว่า เมื่อสิ้นสังโยชน์ ๕ ย่อมอนาคามี ? ประเด็นท่าน P_vicha "บุคคลประกอบด้วยธาตุ 6 เรียกว่ามนุษย์ เมื่อบรรลุเป็นพระอนาคามี เป็นโอปปาติกะทันทีเลยหรือ?" จากที่สนทนากันจึงจับจุดได้ดังนี้ครับว่า เท่ากับว่าเราเสนอพิจารณาแตกต่างกันที่สองช่วงเวลาแห่งพระอนาคามี ๑.ขณะบรรลุอนาคามีเมื่อใดก็ตาม (เช่น ยังไม่ตายหมดลมหายใจ) ๒.ขณะพระอนาคามีตายหมดลมหายใจ จุติไปสู่สุทธาวาสพรหม อยู่ที่ว่าตรงไหน คือ การโอปปาติกกะใช่ไหมครับ ? (ตามประเด็นกระทู้) หมายเหตุ. เรียนท่าน P_vicha ให้เห็นก่อนว่า ผม(นายอิ่ม) เสนอนี้เพื่อประโยชน์คือการยังกุศลธรรม  อันคือสัมมาทิฏฐิให้เกิดขึ้นเท่านั้นครับ (ไม่ว่าสำหรับผมหรือทุก ๆท่าน) จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 07:12:41

ความคิดเห็นที่ 8 คุณนายอิ่ม ใช้ตาม 84000.org ดีกว่าครับ ผมตาม link pobbuhda ไปแล้วตกใจ ใช้คำว่าพระไตรปิฎก ฉบับหลวงปู่พุทธทาส แล้วในหน้าแรก โยงไปคำสอนของ พระคึกฤทธิ์ กลุ่มพุทธวัจนะ อีก ผมเข้าใจว่าเป็นการแปลตีความใหม่ตามมติของกลุ่ม ซึ่งจะสับสนในการอ้างอิงกับผู้ศึกษาทั่วไปครับ จากคุณ : กายใจ เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 09:00:29

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นพ้องตามที่ท่านกายใจแนะนำครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 11:24:02

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับ นายอิ่ม และคุณกายใจ.   เรียนคุณนายอิ่ม        1.สิ่งแรกที่พึงสังเกตคือ ทำไมเสขสูตร จึงมีหลายสูตร?      2.พระสูตรแต่ละ เสขสูตร นั้น มีประเด็นสำคัญอยู่ตรงใหน?   สำหรับผมเมื่อพิจารณาด้งสองข้อสังเกตนั้นผมจะวิเคราะห์ได้ดังนี้.    เสขสูตรที่ ๒ ประเด็นที่เราสนใจ ในคำตรัสของพระพุทธเจ้าเรื่อง พระเสขะ พระองค์ทรงกล่าว ในความเป็น พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี  โดยไม่แยกรายละเอียด ในพระเสขะ แต่ละระดับ เืมื่อหมดชีวิตจากโลกมนุษย์นี้แล้ว ก็จะเป็นไปตามคำตรัสของพระพุทธเจ้าคือ. ----------------------------------------------- 1.      เธอเป็น พระโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไปเป็นผู้มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงจะ ตรัสรู้ในเบื้องหน้า 2.      เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓หมดสิ้นไป และเพราะราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง จะมายังโลกนี้อีกคราวเดียวเท่านั้น         3.      เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงใน สิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็นผู้ผุดขึ้นเกิด จักปรินิพพานใน ภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป -----------------------------------------------         แต่สำหรับพระเสขะ ที่ยังเป็นมนุษย์ที่ยังไม่สิ้นชีวิต ที่ยังปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระองค์อยู่เนืองๆ ด้วยพละ 5 ที่จะเจริญอินทรีย์ 5 สมบูรณ์ยิ่งขึ้น เมื่อธรรมปฏิบัติยังสมบูรณ์อยู่ในโลกมนุษย์ ที่ไม่ได้เสวยผลวิบากที่เป็นสุขอย่างเดียวอย่างเช่น ภพเทวดา หรือพรหมโลก ยังกล่าวไม่ได้ว่า จะสิ้นสุด ในระดับพระเสขะที่สูงขึ้นแบบไหน หรือพึงบรรลุเป็นพระอรหันต์ ในภพปัจจุบันนี้  ดังเช่นเรื่องของ พระอานนท์ ที่ยังเป็นพระโสดาบันอยู่       พระพุทธเจ้าก็ทรงเคยตรัสทำนองว่า (เน้นทำนองว่า... ที่จำได้) ----------------------------------------------------   ถึงแม้พระอานนท์ยังไม่ได้บรรลึเป็นพระอรหันต์ในตอนนี้  พระอานนท์ก็เป็นพระโสดาบัน จะเกิดไม่เกิน 7 ชาติ  ซึ่งจะได้เป็น พระเจ้าจักรพัต และเจ้าครองสวรรค์  แต่ความจริงในเวลาข้างหน้าพระอานนท์ จะบรรลุเป็นพระอรหันต์ในภพมนุษย์นี้ เมื่อคถาคตดับขันธ์ปรินิพพานแล้ว. ----------------------------------------------------      ดังนั้น ที่ผมอ่าน ในเสขสูตรที่ 2 นั้น ผมทำความเข้าใจที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสถึง พระเสขะ ที่เป็นมนุษย์บรรลุธรรมในสมัยที่พระธรรมของพระพุทธเจ้ายังเจริญอยู่ และหมดชีวิตจากภพมนุษย์ไปก่อน ที่จะเป็นพระอรหันต์ ก็จะมีทิศทางหรือประเภทที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ นั้น       และแม้ใน เสขสูตรที่ 3 ที่ นายอิ่ม ยกมานั้นก็เช่นเดียวกัน แต่พระพุทธเจ้าทรงจัดแยก ประเภทของพระเสขะแต่ระดับ ให้ชัดเจนครอบคลุ่ม  ไปถึงภพต่างๆ ไม่เจาะจง หมายถึงบรรลุ เป็นพระอริยะเริ่มแรกในภพนั้นๆ  ในภพใดที่เป็นสุขภูมิ (มนุษย์ เทวดา พรหม) และได้หมดอายุขัย จากภพเริ่มแรกที่ได้บรรลุเป็นพระเสขะ นั้น ก็จะเป็นไปตามประเภทดังที่พระพุทธเจ้าทรงจัดไว้ โดยนัยยะที่ละเอียดขึ้นครับ  ผมจะจัดให้ชัดเจนในการอ่านดังนี้. ------------------------------------------- 1.    เธอเป็นพระสัตตักขัตตุปรมโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ท่องเที่ยวไปในเทวดาและมนุษย์อย่างมากเจ็ดครั้ง แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้    เธอเป็นพระโกลังโกละโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ท่องเที่ยวไปสู่ ๒ หรือ ๓ ตระกูล (ภพ) แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้     เธอเป็นพระเอกพิชีโสดาบันเพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป มาเกิดยังภพนี้ภพเดียวเท่านั้นแล้ว จักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ 2.      เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป และเพราะ ราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง มาสู่โลกนี้อีกครั้งเดียว แล้วจักทำที่สุดแห่ง ทุกข์ได้ 3.    เพราะโอรัมภาคิย-*สังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป    เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี    เป็นพระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี    เป็นพระอนาคามีผู้อสังขารปรินิพพายี    เป็นพระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี    เป็นพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี --------------------------------------------------------    สรุป เสขสูตรที่ 3 ผมเข้าใจตามที่อ่านคือ พระเสขะ ที่บรรลุธรรม และยังไม่สามารถปฏิับัติบรรลุเป็นพระอหันต์ในภพที่บรรลุธรรมเริ่มแรกนั้นได้ แล้วหมดอายุขัยไปก่อน ก็จะเป็นไปตามประเภทของพระเสขะแต่ละ ระดับของพระเสขะ ที่เป็น พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี นั้นที่ยังเกิดวนเวียนใน สุขภูมิ (มนุษย์ เทวดา พรหม) จนบรรลุเป็นพระอรหันต์และดับขันธ์นิพพาน ครับ.     นายอิ่ม หรือท่านผู้อื่นเมื่ออ่านแล้ว พิจารณาแล้วมีความเข้าใจเหมือนดังผมเข้าใจหรือเปล่าครับ.?     ผมย่อมรับว่ากระทู้นี้เป็นกระทู้ที่ต้องทำความเข้าใจและพิจารณามากสักหน่อยครับ จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 11:48:16

ความคิดเห็นที่ 11              ขออนุโมทนาทุกท่านที่สนทนาธรรมด้วยดี              เมื่ออ่านแล้วได้ความรู้และความเย็นใจดีครับ.              ค้นหา พระสูตรที่ชื่อมีคำว่า โคสิงคสาลสูตร              ตั้งแต่เล่มที่ 9 ถึงเล่มที่ 33 ผลการค้นหาพบ  2 ตำแหน่ง ดังนี้ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_name.php?name=โคสิงคสาลสูตร                 หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 18:45:08

ความคิดเห็นที่ 12 สรุป เสขสูตรที่ 3 ผมเข้าใจตามที่อ่านคือ พระเสขะ ที่บรรลุธรรม และยังไม่สามารถปฏิับัติบรรลุเป็นพระอหันต์ในภพที่บรรลุธรรมเริ่มแรกนั้นได้ แล้วหมดอายุขัยไปก่อน ก็จะเป็นไปตามประเภทของพระเสขะแต่ละ ระดับของพระเสขะ ที่เป็น พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี นั้นที่ยังเกิดวนเวียนใน สุขภูมิ (มนุษย์ เทวดา พรหม) จนบรรลุเป็นพระอรหันต์และดับขันธ์นิพพาน ครับ.    นายอิ่ม หรือท่านผู้อื่นเมื่ออ่านแล้ว พิจารณาแล้วมีความเข้าใจเหมือนดังผมเข้าใจหรือเปล่าครับ.? ************************************* -เข้าใจตรงกับที่ท่าน P_vicha แสดงมาในคคห.๑๐ ครับ   ซึ่งจะเนื่องประเด็นกระทู้คือ "บุคคลประกอบด้วยธาตุ 6 เรียกว่ามนุษย์ เมื่อบรรลุเป็นพระอนาคามี เป็นโอปปาติกะทันทีเลยหรือ?" ใช่ไหมครับ ? เรียนท่าน P_vicha ช่วยชี้ต่อด้วยครับ จะตั้งใจทำความเข้าใจตามไปครับ หมายเหตุ. เรียนท่าน P_vicha ช่วยพิจารณาข้อที่ผมสอบถามใน คคห.๗ ด้วยครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 18:48:33

ความคิดเห็นที่ 13 ความคิดเห็นที่ 10 ...              พระพุทธเจ้าก็ทรงเคยตรัสทำนองว่า (เน้นทำนองว่า... ที่จำได้) ----------------------------------------------------              ถึงแม้พระอานนท์ยังไม่ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ในตอนนี้   พระอานนท์ก็เป็นพระโสดาบัน จะเกิดไม่เกิน 7 ชาติ  ซึ่งจะได้เป็น พระเจ้าจักพรรดิ และเจ้าครองสวรรค์              แต่ความจริงในเวลาข้างหน้าพระอานนท์ จะบรรลุเป็นพระอรหันต์ ในภพมนุษย์นี้ เมื่อตถาคตดับขันธ์ปรินิพพานแล้ว. จากคุณ : P_vicha     เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 11:48:16 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒              อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต              จูฬนีสูตร [บางส่วน]              เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสดังนี้แล้ว ท่านพระอานนท์ ได้กราบทูลว่า เป็นลาภของข้าพระองค์หนอ ข้าพระองค์ได้ดีแล้วหนอที่ข้าพระองค์มีพระศาสดาผู้มีฤทธิ์    มีอานุภาพมากอย่างนี้ เมื่อท่านพระอานนท์กราบทูลอย่างนี้แล้ว ท่านพระอุทายี ได้กล่าวกะท่านพระอานนท์ว่า ดูกรอานนท์ ในข้อนี้ท่านจะได้ประโยชน์อะไร ถ้าศาสดาของท่านมีฤทธิ์ มีอานุภาพมากอย่างนี้              เมื่อท่านพระอุทายีกล่าวอย่างนี้ พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะท่านพระอุทายีว่า              ดูกรอุทายี เธออย่าได้กล่าวอย่างนี้ ถ้าอานนท์ยังไม่หมดราคะเช่นนี้ พึงทำกาละไป เธอพึงเป็นเจ้าแห่งเทวดาในหมู่เทวดา ๗ ครั้ง พึงเป็นเจ้าจักรพรรดิ ในชมพูทวีปนี้แหละ ๗ ครั้ง เพราะจิตที่เลื่อมใสนั้น              ดูกรอุทายี ก็แต่ว่าอานนท์จักปรินิพพานในอัตภาพนี้เอง ฯ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=5985&Z=6056                    ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=20&i=520              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 55 18:57:32 จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 18:57:06

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีครับทุกท่าน    และจากที่นายอิ่ม  ยังไม่กระจ่าง ในคคห.ที่ 7 นั้นดังข้อความนี้  ---------------------------------------------------  หมายเหตุ. เรียนท่าน P_vicha ช่วยพิจารณาข้อที่ผมสอบถามใน คคห.๗ ด้วยครับ  --------------------------------------------------   ก็คือให้แจกแจง ในส่วนนี้. ------------------------------------ 3.   เพราะโอรัมภาคิย-*สังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป   เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี   เป็นพระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี   เป็นพระอนาคามีผู้อสังขารปรินิพพายี   เป็นพระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี   เป็นพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี ------------------------------------- ขอลบในส่วนอธิบายไม่ถูก(ผิด) เพราะเกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อน ระหว่าง อินทรีย์ 5 กับ พละ 5  และความไม่ระเอียดของผมเอง ครับ  ซึ่งได้อธิบาย และยกข้อมูลใหม่แล้วใน คคห. 20 ข้างล่างครับ. แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 14:20:07 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 10:16:51

ความคิดเห็นที่ 16 และสวัสดีครับคุณ Smiling-girl    ผมก็ัยังหาข้อมูลใน เว็บ 84000 ไม่ค่อยเป็น หรือไม่ค่อยสะดวกเช่นกันครับ. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 10:23:10

ความคิดเห็นที่ 17 ๒๑. ความเร้นลับของโอปปาติกะกำเนิด ปรัศนี: โอปปาติกสัตว์ นี้เป็นอย่างไรครับ? เห็นได้ที่ไหนครับ? รูปร่างเป็นอย่างไรครับ? พุทธทาส: นี้เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันอยู่เวลานี้ พวกหนึ่งเข้าใจว่า โอปปาติกะนั้น เป็นชื่อของสัตว์ชนิดหนึ่ง นี้เราไม่เห็นด้วย ที่แท้- โอปปาติกะ เป็นชื่อของกิริยาอาการที่เกิด ไม่ได้เป็นชื่อของสัตว์ชนิดหนึ่งที่เป็นรูปร่างอะไรของตนโดยเฉพาะ "โอปปาติกะ" หมายถึง การเกิดในลักษณะที่ว่า ผลุงขึ้นมาโตเต็มที่ ไม่ต้องเกิดเป็นเด็ก ไม่ต้องมีบิดามารดา มันเกิดผลุงขึ้นมาโดยไม่ต้องมีบิดามารดา โดยไม่ต้องเป็นเด็กก่อน เป็นหญิง เป็นชาย ไม่ต้องมีเพศ กิริยาเกิดผลุงอย่างนี้เรียกว่า โอปาติกะ อย่าเติมคำว่า สัตว์ เข้าไป มันเป็นกริยาอาการที่เกิด เป็นชื่อของกิริยาอาการ ทีนี้เมื่อเกิดแล้วจะไม่เรียกสัตว์นั้นว่า "โอปปาติกะ" ไม่ใช่ชื่อของสัตว์เป็นชื่อของกิริยาอาการที่เกิดได้ที่ไหน? เมื่อมีสติปัญญาเข้าใจความหมายของคำๆ นี้ ก็จะเห็นได้ว่าเป็นกิริยาอาการเกิดมีรูปร่างอย่างไร? ไม่แน่ ไม่มีในตำราถ้าวาการเกิดอย่างนี้เกิดเป็นพรหม มันก็มีรูปร่างอย่างพรหม เกิดเป็นเทวดา ไม่ผิดแผกแตกต่างกันไปนี่ ผมจึงอธิบายว่า เมื่อจิตคิดอย่างเทวดา ก็เป็นเทวดา ผลุงขึ้นมาในจิตนี้ไม่ต้องมีพ่อมีแม่ ไม่ต้องเป็นเด็กก่อน มีความรู้สึกเป็นอย่างพรหม จิตก็อยู่ในสภาพพรหม ก็เกิดเป็นพรหมขึ้นมาในจิตใจนี้ การเกิดที่ไม่ต้องเป็นเด็กก่อนไม่ต้องมีบิดามารดา ไม่ต้องเข้าไปในครรภ์ไม่มีเพศอย่างนี้ การเกิดอย่างนี้ว่า "โอปปาติกะ" เป็นชื่อของการกำเนิดอย่างหนึ่งเท่านั้นไม่ใช่ชื่อของสัตว์เลย. เอาต่อไป... http://www.buddhadasa.com/FAQ/FAQ_2122.html * จากคุณ : จอมยุทธ์คู่อินทรี เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 10:57:55

ความคิดเห็นที่ 18 นตฺถิ(ไม่มี) สตฺตา(สัตว์) โอปปาติกา(ผู้มาเกิด) จากคุณ : จอมยุทธ์คู่อินทรี เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 10:58:38

ความคิดเห็นที่ 19 ท่าน  P_vicha เข้าใจผิดในสิ่งที่ผมเรียนถามครับ คือ ผมเรียนถามว่า ที่ทรงตรัสสอนนี้... "เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี...(แสดงต่อด้วยพระอนาคามีอีก๕ลักษณะ) *************************************** ด้วยประโยคที่ทรงตรัสสอน ที่ผมยกมาข้างบน นายอิ่มถามว่า : เข้าใจตรงกันนะครับ ว่า เมื่อสิ้นสังโยชน์ ๕ ย่อมอนาคามี ? เพราะคำตอบจากคำถามตรงนี้ ผมจะแสดงให้เห็นว่าเนื่องกับประเด็นกระทู้ที่ท่าน P_vicha ตั้งไว้ ในส่วนใดกับที่พระศาสดาทรงตรัสสอนไว้ครับ  (ตอบได้ทั้งสองแบบตามทิฏฐิท่าน P_vicha ไม่ว่า จะตอบว่า ใช่เข้าใจตรงกัน / หรือ ไม่ใช่ต้องเป็นอย่างนี้ ๆ ) ส่วนที่ท่าน P_vicha แสดงบรรยายในคคห.๑๐ และกรุณาอธิบายซ้ำใน คคห.๑๕ นั้นเข้าใจชัดเจนครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 11:50:54

ความคิดเห็นที่ 20 ออ... ผมผิดเองครับ    เข้าใจแล้วครับ นายอิ่ม . ------------------------------------- นายอิ่มถามว่า : เข้าใจตรงกันนะครับ ว่า เมื่อสิ้นสังโยชน์ ๕ ย่อมอนาคามี ? -------------------------------------   และมีระดับต่างกันตามอินทรีย์ 5 ของพระอนาคามีนั้น จากตัวกระทู้ ที่ยกมาจากพระไตรปิฏก เล่มที่ 19 คัดเอาเฉพาะส่วนของพระอนาคามี. ------------------------------------------------        เป็นพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี เพราะอินทรีย์ ๕ ยังอ่อนกว่าอินทรีย์ของพระอรหันต์        เป็นพระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี เพราะอินทรีย์ ๕ ยังอ่อนกว่าอินทรีย์ของพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี        เป็นพระอนาคามีผู้มีอสังขารปรินิพพายี เพราะอินทรีย์ ๕ ยังอ่อนกว่าอินทรีย์ของพระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี        เป็นพระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี เพราะอินทรีย์ ๕ ยังอ่อนกว่าอินทรีย์ของอนาคามีผู้อสังขารปรินิพพายี        เป็นอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี เพราะอินทรีย์ ๕ ยังอ่อนกว่าอินทรีย์ของพระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี           --------------------------------------------------- ซึ่งมีส่วนขยายในพระไตรปีฎกเล่มที่ 36.2 ดังนี้ ---------------------------------------------------        [๕๑] บุคคลชื่อว่าอนาคามี เป็นไฉน        บุคคลบางคนในโลกนี้ เพราะความสิ้นไปรอบแห่งโอรัมภาคิยสัญโญชน์ทั้ง ๕ มีกำเนิด เป็นอุปปาติกะ ปรินิพพานในเทวโลกชั้นสุทธาวาสนั้น มีอันไม่กลับมาจากโลกนั้นเป็นธรรมดา บุคคลนี้เรียกว่า อนาคามี        [๕๒] บุคคลชื่อว่าอันตราปรินิพพายี เป็นไฉน        บุคคลบางคนในโลกนี้ เพราะความสิ้นไปรอบแห่งโอรัมภาคิยสัญโญชน์ทั้ง ๕ มีกำเนิด เป็นอุปปาติกะ ปรินิพพานในเทวโลกชั้นสุทธาวาสนั้น มีอันไม่กลับมาจากโลกนั้นเป็นธรรมดา บุคคลนั้น ย่อมยังอริยมรรคให้เกิดขึ้นเพื่อละสัญโญชน์อันมีในเบื้องบน ในระยะเวลาติดต่อกับ ที่เกิดบ้าง ยังไม่ถึงท่ามกลางกำหนดอายุบ้าง บุคคลนี้เรียกว่า อันตราปรินิพพายี        [๕๓] บุคคลชื่อว่าอุปหัจจปริพพายี เป็นไฉน        บุคคลบางคนในโลกนี้ เพราะความสิ้นไปรอบแห่งโอรัมภาคิยสัญโญชน์ทั้ง ๕ มีกำเนิด เป็นอุปปาติกะ ปรินิพพานในเทวโลกชั้นสุทธาวาสนั้นมีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา บุคคลนั้น ย่อมยังอริยมรรคให้เกิดขึ้น เพื่อละสัญโญชน์อันมีในเบื้องบน เมื่อล่วงพ้นท่ามกลาง กำหนดอายุบ้าง เมื่อใกล้จะทำกาลกิริยาบ้าง บุคคลนี้เรียกว่า อุปหัจจปรินิพพายี        [๕๔] บุคคลชื่อว่าอสังขารปรินิพพายี เป็นไฉน        บุคคลบางคนในโลกนี้ เพราะความสิ้นไปรอบแห่งโอรัมภาคิยสัญโญชน์ทั้ง ๕ มีกำเนิด เป็นอุปปาติกะ ปรินิพพานในเทวโลกชั้นสุทธาวาสนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา บุคคลนั้นย่อมยังอริยมรรคให้เกิดขึ้นโดยไม่ลำบากเพื่อละสัญโญชน์อันมีในเบื้องบน บุคคลนี้ เรียกว่า อสังขารปรินิพพายี        [๕๕] บุคคลชื่อว่าสสังขารปรินิพพายี เป็นไฉน        บุคคลบางคนในโลกนี้ เพราะความสิ้นไปรอบ แห่งโอรัมภาคิยสัญโญชน์ทั้ง ๕ มี กำเนิดเป็นอุปปาติกะ ปรินิพพานในเทวโลกชั้นสุทธาวาสนั้นมีอันไม่กลับมาจากโลกนั้น เป็นธรรมดา บุคคลนั้น ย่อมยังอริยมรรคให้เกิดขึ้นโดยลำบาก เพื่อละสัญโญชน์อันมีในเบื้องบน บุคคลนี้เรียกว่า สสังขารปรินิพพายี        [๕๖] บุคคลชื่อว่าอุทธังโสโตอกนิฏฐคามี เป็นไฉน        บุคคลบางคนในโลกนี้ เพราะความสิ้นไปรอบแห่งโอรัมภาคิยสัญโญชน์ทั้ง ๕ มีกำเนิด เป็นอุปปาติกะ ปรินิพพานในเทวโลกชั้นสุทธาวาสนั้น มีอันไม่กลับมาจากโลกนั้นเป็นธรรมดา บุคคลนั้น จุติจากอวิหาไปอตัปปา จุติจากอตัปปาไปสุทัสสา จุติจากสุทัสสาไปสุทัสสี จุติจากสุทัสสีไปอกนิฏฐา ย่อมยังอริยมรรคให้เกิดขึ้นในอกนิฏฐา เพื่อละสัญโญชน์เบื้องบน บุคคลนี้เรียกว่า อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี ---------------------------------------------------           และกล่าวถึงชั้นสุทธาวาสพรหม มี 5 ชั้น แบ่งดังนี้     1.อวิหา     2.อตัปปา     3.สุทัสสา     4.สุทัสสี     5.อกนิฏฐา    ส่วน พระอนาคามีที่เป็นมนุษย์ เมื่อสิ้นอายุ ก็จะไปเกิดแบบโอปปาติกะ ในชั้นสุทธาวาสพรหม ในชั้นต่างๆ ตามกำลังของ พละ 5 ที่เด่นชัดในช่วงขณะที่บรรลุเป็นพระอนาคามี นั้น.    นี้แหละสัญญาไม่เที่ยงหนอ และความไม่ละเอียดของผม ทำให้เกิดความเข้ัาใจสลับกันระหว่าง พละ 5 กับ อินทรีย์ 5  จนไปคนละทางกันที่เดียว ในการอธิบายในความเห็นเก่าด้านบทที่ นายอิ่ม ถามครับ. (จะไปแก้ความเห็นที่ผิดไปด้านบนนะครับ) จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 14:09:25

ความคิดเห็นที่ 21 เอาใหม่ครับ  ถามใหม่ดีกว่า (คคห.ที่ผ่านมายกไว้ก่อนนะครับ) คำถามที่เรียนถาม คือ เมื่อบุคคลกระทำความเพียรอยู่ในอนาคามีมรรค ผลต่อมาคือการบรรลุเป็นพระอนาคามี(อนาคามีผล) ใช่ไหมครับ ? แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 16:57:11 จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 15:16:09

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีครับ นายอิ่ม เพิ่มเติมนะครับนายอิ่ม บุคคลนั้นหมายถึง จากเป็นพระสกิทาคามีก่อนใช่ใหมครับ.?    ถ้าใช่...      เมื่อเพียรในอนาคามีมรรค อย่างถูกต้องสมบูรณ์ด้วยพละและอินทรีย์ที่เจริญขึ้น  ผลต่อมาย่อมบรรลุเป็นพระอนาคามีครับ.      คือ โอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ยังเหลือสังโยชน์อีก ๕ จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 15:41:01

ความคิดเห็นที่ 23 ความคิดเห็นที่ 22     สวัสดีครับ นายอิ่ม เพิ่มเติมนะครับนายอิ่ม บุคคลนั้นหมายถึง จากเป็นพระสกิทาคามีก่อนใช่ใหมครับ.? (นายอิ่มตอบว่า ใช่ครับ)   ถ้าใช่...     เมื่อเพียรในอนาคามีมรรค อย่างถูกต้องสมบูรณ์ด้วยพละและอินทรีย์ที่เจริญขึ้น  ผลต่อมาย่อมบรรลุเป็นพระอนาคามีครับ.     คือ โอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ยังเหลือสังโยชน์อีก ๕     ************************************************* -ทีนี้ ณ.ขณะที่ท่านบรรลุอนาคามีนี้  ทิฏฐิท่าน P_vicha พิจารณาว่าไม่ใช่การโอปปาติกะ เพราะไม่มีปรากฏในพระไตรปิฏก  ผมเข้าใจท่าน P_vicha ถูกต้องไหมครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 16:53:06

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่ใช่อย่างนั้นครับ นายอิ่ม    ณ.ขณะที่ท่านบรรลุอนาคามี  เกี่ยวกับ อธิศีลสิกขา อธิจิตสิกขา อธิปัญญาสิกขา  ครับ ไม่ใช่ การเกิดแบบโอปปติกะ ครับ ซึ่งเติบโตเต็มวัยพร้อมทั้งกายและใจใหม่ครับ.   เมื่อยังเป็นกายเดิมอยู่ ยังไม่ถือว่าเป็นการเกิดแบบผุดเกิด หรือแบบโอปปติกะ ครับ. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 17:09:40

ความคิดเห็นที่ 25              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒              ทีฆนิกาย มหาวรรค              ข้อ ๘๙ http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=2333&Z=2399                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=67              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 17:44:43

ความคิดเห็นที่ 26 ณ.ขณะที่ท่านบรรลุอนาคามี  เกี่ยวกับ อธิศีลสิกขา อธิจิตสิกขา อธิปัญญาสิกขา  ครับ ไม่ใช่ การเกิดแบบโอปปติกะ ครับ ซึ่งเติบโตเต็มวัยพร้อมทั้งกายและใจใหม่ครับ.  เมื่อยังเป็นกายเดิมอยู่ ยังไม่ถือว่าเป็นการเกิดแบบผุดเกิด หรือแบบโอปปติกะ ครับ. ------------------------------------------ -ครับ ทีนี้จะพักเรื่องโอปปาติกะอันเนื่องกับพระอนาคามีไว้เสียก่อน โดยผมจะเรียนเสนอที่พระศาสดาทรงตรัสสอนเรื่องการเกิดในมหาตัณหาสังขยสูตรครับ [๔๕๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะความประชุมพร้อมแห่งปัจจัย ๓ ประการ ความเกิด แห่งทารกก็มี ในสัตว์โลกนี้ มารดาบิดาอยู่ร่วมกัน แต่มารดายังไม่มีระดู และทารกที่จะมาเกิด ยังไม่ปรากฏ ความเกิดแห่งทารก ก็ยังไม่มีก่อน ในสัตว์โลกนี้ มารดาบิดาอยู่ร่วมกัน มารดามี ระดู แต่ทารกที่จะมาเกิดยังไม่ปรากฏ ความเกิดแห่งทารก ก็ยังไม่มีก่อน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อใดมารดาบิดาอยู่ร่วมกันด้วย มารดามีระดูด้วย ทารกที่จะมาเกิดก็ปรากฏด้วย เพราะความ ประชุมพร้อมแห่งปัจจัย ๓ ประการอย่างนี้ ความเกิดแห่งทารกจึงมี ดูกรภิกษุทั้งหลาย มารดา ย่อมรักษาทารกนั้นด้วยท้องเก้าเดือนบ้าง สิบเดือนบ้าง เมื่อล่วงไปเก้าเดือน หรือสิบเดือน มารดาก็คลอดทารกผู้เป็นภาระหนักนั้น ด้วยความเสี่ยงชีวิตมาก และเลี้ยงทารกผู้เป็นภาระหนัก นั้นซึ่งเกิดแล้ว ด้วยโลหิตของตนด้วยความเสี่ยงชีวิตมาก. ********************************* นี้เป็นเรื่องที่ทรงตรัสสอนเรื่องการเกิดโดยมารดาและบิดา ถูกต้องใช่ไหมครับ ? จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 20:06:24

ความคิดเห็นที่ 27              คำถามว่า                   นี้เป็นเรื่องที่ทรงตรัสสอนเรื่องการเกิดโดยมารดาและบิดา                      ถูกต้องใช่ไหมครับ ?              ขอแนะนำคำว่า โยนิ 4 http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=โยนิ_4              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 20:52:26

ความคิดเห็นที่ 29 ซึ่งเนื่องกับที่ทรงตรัสสอนมนุษย์ (ผู้ซึ่งเกิดจากครรภ์ และ โอปปาติกกะ) คือ ภิกษุทั้งหลายที่พระวิหารเชตวัน ด้วยมหาจัตตารีสกสูตร              [๒๕๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สัมมาทิฐิเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวสัมมาทิฐิเป็น ๒ อย่าง คือ สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์(ชีวิตในปัจจุบัน) อย่าง ๑ สัมมาทิฐิของพระอริยะ ที่เป็นอนาสวะ เป็นโลกุตระ เป็นองค์มรรค อย่าง ๑ ฯ              [๒๕๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์ เป็นไฉน คือ ความเห็นดังนี้ว่า ทานที่ให้แล้ว มีผล ยัญที่บูชา แล้ว มีผล สังเวยที่บวงสรวงแล้ว มีผล ผลวิบากของกรรมที่ทำดี ทำชั่วแล้ว มีอยู่ โลกนี้มี โลกหน้ามี มารดามี บิดามี สัตว์ที่เป็นอุปปาติกะมี สมณพราหมณ์ ทั้งหลาย ผู้ดำเนินชอบ ปฏิบัติชอบ ซึ่งประกาศโลกนี้โลกหน้าให้แจ่มแจ้ง เพราะรู้ยิ่งด้วยตนเอง ในโลก มีอยู่ นี้สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์ ฯ (มีผลอย่างโลกคือโลกิยะ) จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 08:16:42

ความคิดเห็นที่ 31 ส่วนมนุษย์ประเภทใด ที่จะพึงเป็นโอปปาติกะกำเนิด นั้นย่อมสามารถโยนิโสมนสิการได้ ว่าไม่ใช่มนุษย์ผู้ปุถุชน ? จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 08:39:27

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีครับ นายอิ่ม และคุณ ฐานาฐานะ จากคำถามนี้ของนายอิ่ม.. ----------------------------------------- ส่วนมนุษย์ประเภทใด ที่จะพึงเป็นโอปปาติกะกำเนิด นั้นย่อมสามารถโยนิโสมนสิการได้ ว่าไม่ใช่มนุษย์ผู้ปุถุชน ? ---------------------------------------- ตอบ เป็นความเข้าใจแบบสมมุติ ไม่ใช่เป็นสมมุติบัญญัติที่ถูกต้องตามธรรมนะ ครับ.     ผมเสนอให้ทำความเข้าใจเรื่องกายก่อน เพื่อไม่ให้เกิดความสับสน นะครับ จากพระไตรปิฏกเล่มที่ 31 -------------------------------------------------------------          กาย ในคำว่า กาโย มี ๒ คือ นามกาย ๑ รูปกาย ๑ นามกายเป็นไฉน     เวทนาสัญญา เจตนา ผัสสะ มนสิการ เป็นนามด้วย เป็นนามกายด้วย และท่านกล่าวจิตสังขารว่านี้เป็นนามกาย     รูปกายเป็นไฉน มหาภูตรูป ๔ รูปที่อาศัยมหาภูตรูป ๔     ลมอัสสาสะปัสสาสะนิมิตร และท่านกล่าวว่ากายสังขารที่เนื่องกัน นี้เป็นรูปกาย ฯ -------------------------------------------------------------      หวังว่า นายอิ่ม คงเข้าใจเรื่อง นามกาย และรูปกาย ตามข้างบนนั้นแล้วนะครับ. ชึ่ง ความเป็นมนุษย์ นามกาย นั้นมีการเกิดดับและสืบเนื่องอยู่โดยตลอด  แต่รูปกาย เปลี่ยนแปลงช้ามาก นั้นคือเกิดดับช้ามาก บ้างเป็นวัน บ้างเป็นเดือน บ้างเป็นปี บ้าง 10 ปี จน 100 ปี โดยประมาณ เป็นไปตามสภาวะของร่างกาย.      หมายเหตุ รูปกาย นั้นหมายถึงรูปที่อาศัยมหาภูตรูป 4 ก็มาจากธาตุ 4 คือดิน น้ำ ลม ไฟ ประชุมรวมกัน เป็น "ร่างกาย" นะครับ.     ผู้ปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุธรรมเป็นพระอริย ไม่ใช่เพื่อ ดับ "ร่างกาย" ที่ ธาตุ 4 ประชุมร่วมกัน แต่เป็นการเจริญพละ 5 ที่เจริญขึ้นเนืองๆ วางจากรูปกาย เพื่อมีสติสัมปชัญญะเป็นปัจจุบันกับ ผัสสะ > เวทนา > ตัณหา > อุปทาน   ซึ่งอยู่ในส่วนของของจิตสังขารที่เป็น นามกาย และ กายสังขาร ที่เนื่องกับร่างกาย.     เมื่อเกิดสภาวะการดับ ผัสสะ หรือปฏิจสมุทปบาทฝ่ายเกิดนั้นดับ จิตสังขาร(นามกาย) และกายสังขาร นั้นดับ  ร่างกายนั้นไม่ได้ดับไปด้วย.      เมื่อปรากฏ ก็ปรากฏ จิตสังขาร(นามกาย) และกายสังขาร ในโพรงของร่างกายเดิมนั้นเอง คือหมายความว่ายังเนื่องอยู่กับ ร่างกายเดิมนั้นเอง  จึงไม่สามารถกล่าวว่า เป็นการกำเนิดใหม่แบบโอปปติกกำเนิดได้ครับ เพราะไม่ครบองค์ประกอบของการกำเนิดแบบโอปปติกะ. เพราะต้อง ต้องเป็นร่างกายใหม่ ไม่เป็นร่างกายเดิมหลงเหลืออยู่แม่แต่นิดเดียวเลยครับ.     แต่ถ้ากล่าวตามภาษาชาวบ้านว่า  "ตายก่อนตาย" ผมก็จะไม่กล่าวว่า สำนวนแบบชาวบ้านนี้ต้องผิดนะครับ        เพราะ สามารถวิเคราะห์ไปได้ว่า จิตสังขารและกายสังขารเดิมที่เนื่องกับร่างกายเดิม ได้ตายไปแล้ว เกิดจิตสังขารใหม่กายสังขารใหม่ในโพรงของร่างกายเดิม ตามลำดับของมรรคญาณ ของพระอริยะในแต่ละดับ ที่ไม่เหมือนเก่า เพราะเป็นพระอริยครับ.      ดังนั้นการใช้ คำบัญญัติว่า บรรลุเป็นพระอริยะที่เป็นเสขะ(โสดาบัน สกิทาคมี อนาคามี)  ว่าเป็นแบบโอปปาติกะกำเนิดในมนุษย์ ย่อมยังไม่ถูกต้อง ตามธรรมบัญญัติที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว.      และในส่วนของ พระอรหันต์ ยิ่งแล้วใหญ่ ยิ่งผิดไปใหญ่เลยที่เดียว ถ้าไปกล่าวว่าเป็นโอปปติกะกำหนดในมนุษย์ เพราะท่านจะเป็นผู้ไม่เกิดใหม่อีกแล้ว เมื่อบรรลุเป็นพระอรหันต์             เสนอให้พิจารณานะครับ. แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 55 10:53:53 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 10:36:39

ความคิดเห็นที่ 34 และผมขอเสนอข้อมูลเพิ่มเติม ที่ท่านผู้อ่านอาจจะสงสัย ในเรื่องการบรรลุธรรม ด้านบนส่วนนี้ -----------------------------------------------------   ผู้ปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุธรรมเป็นพระอริย ไม่ใช่เพื่อ ดับ "ร่างกาย" ที่ ธาตุ 4 ประชุมร่วมกัน แต่เป็นการเจริญพละ 5 ที่เจริญขึ้นเนืองๆ วางจากรูปกาย เพื่อมีสติสัมปชัญญะเป็นปัจจุบันกับ ผัสสะ > เวทนา > ตัณหา > อุปทาน   ซึ่งอยู่ในส่วนของของจิตสังขารที่เป็น นามกาย และ กายสังขาร ที่เนื่องกับร่างกาย.   เมื่อเกิดสภาวะการดับ ผัสสะ หรือปฏิจสมุทปบาทฝ่ายเกิดนั้นดับ จิตสังขาร(นามกาย) และกายสังขาร นั้นดับ  ร่างกายนั้นไม่ได้ดับไปด้วย.    เมื่อปรากฏ ก็ปรากฏ จิตสังขาร(นามกาย) และกายสังขาร ในโพรงของร่างกายเดิมนั้นเอง คือหมายความว่ายังเนื่องอยู่กับ ร่างกายเดิมนั้นเอง ----------------------------------------------------  ว่าพอเอาข้อมูลจากพระไตรปิฎกมาเทียบเคียงได้หรือไม่     เพื่อให้ข้อมูลที่ผมได้เสนอนั้น มีความเป็นไปได้พอมีหลักฐาน ผมจึงได้หาพอที่จะเทียบเคียงในพระไตรปิฎกได้ดังนี้.   จากพระไตรปิฎกเล่มที่ 31. (ตัดมาบางส่วน ของมาติกา) -------------------------------------------------------------------------                                              มาติกา        ปัญญาในการทรงจำธรรมที่ได้ฟังมาแล้ว เป็นสุตมยญาณ [ญาณอันสำเร็จมาแต่การฟัง] ๑ ปัญญาในการฟังธรรมแล้ว สังวรไว้ เป็นสีลมยญาณ [ญาณอันสำเร็จมาแต่ศีล] ๑ ปัญญาใน การสำรวมแล้วตั้งไว้ดี เป็นภาวนามยญาณ[ญาณอันสำเร็จมาแต่การเจริญสมาธิ] ๑ ปัญญาในการ กำหนดปัจจัย เป็นธรรมฐิติญาณ [ญาณในเหตุธรรม] ๑ ปัญญาในการย่อธรรมทั้งหลาย ทั้งส่วน อดีตส่วนอนาคตและส่วนปัจจุบันแล้วกำหนดไว้ เป็นสัมมสนญาณ [ญาณในการพิจารณา] ๑ ปัญญาในการพิจารณาเห็นความแปรปรวนแห่งธรรมส่วนปัจจุบันเป็นอุทยัพพยานุปัสนาญาณ [ญาณ ในการพิจารณาเห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อม]๑ ปัญญาในการพิจารณาอารมณ์แล้วพิจารณาเห็น ความแตกไป เป็นวิปัสนาญาณ[ญาณในความเห็นแจ้ง] ๑ ปัญญาในการปรากฏโดยความเป็นภัย เป็นอาทีนวญาณ[ญาณในการเห็นโทษ] ๑ ปัญญาในความปรารถนาจะพ้นไปทั้งพิจารณาและวางเฉย อยู่ เป็นสังขารุเบกขาญาณ ๑ ปัญญาในการออกและหลีกไปจากสังขารนิมิตภายนอก เป็นโคตร ภูญาณ ๑ ปัญญาในการออกและหลีกไปจากกิเลส ขันธ์และสังขารนิมิตภายนอกทั้งสอง เป็นมรรค ญาณ ๑ ปัญญาในการระงับประโยคเป็นผลญาณ ๑ ปัญญาในการพิจารณาเห็นอุปกิเลสนั้นๆ อัน อริยมรรคนั้นๆตัดเสียแล้ว เป็นวิมุติญาณ ๑ ปัญญาในการพิจารณาเห็นธรรมที่เข้ามาประชุมใน ขณะนั้น เป็นปัจจเวกขณญาณ ๑ ---------------------------------------------------------------- อธิบายตัดมาเฉพาะส่วนขีดเส้นใต้ไว้ที่ประสงค์แสดงให้ทราบ ดังนี้ **********************************************    ปัญญาในการออกและหลีกไปจากสังขารนิมิตภายนอก เป็นโคตรภูญาณ ๑    ปัญญาในการออกและหลีกไปจากกิเลส ขันธ์และสังขารนิมิตภายนอกทั้งสอง เป็นมรรคญาณ ๑    ปัญญาในการระงับประโยคเป็นผลญาณ ๑ *********************************************    ซึ่งตามที่ผมเข้าใจ จะเห็นว่า โคตรภูญาณ นั้น ออกและหลีกไปจากสังขารนิมิตภายนอก ก็คือไม่รับรู้ความรู้สึกจากสังขารนิมิตภายนอกนั้นเองแม้กระทั้งร่างกาย.     และ มรรคญาณ นั้นออกและหลีกไปจากิเลส ขันธ์ และสังขารนิมิตภายนอกทั้งสอง ก็คือ กิเลส ขันธ์ แสะสังขารนิมิตภายนอก ดับหมดอย่างสิ้นเชิ่งนั้นเอง     แล้วผลญาณ คือมีความสงบสันติไม่มีกำหนดใดๆ **********************************************    ก็คือหมายควมว่า พ้นจากขันธ์ และสังขารนิมิตทั้งหลาย อย่างหมดสิ้น เมื่อปรากฏก็ปรากฏ จิตสังขาร(นามกาย) และกายสังขาร ในโพรงของร่างกายเดิมนั้นเอง จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 14:33:24

ความคิดเห็นที่ 35 จาก คคห 2 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11741201/Y11741201.html#3 ******************************************************** เสนอให้ คุณนายอิ่ม กำหนด ตาม พระสูตรต่อไปนี้ นะครับ (๑) อัสสุตวตาสูตร  เนื่องกับ (๒) พระสูตรที่ตรัสว่า "ศีลสมบูรณ์  สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ คือ ผู้อนาคามี (๓) ทั้ง ๒ พระสูตร ข้างบน  เนื่องกับ พระสูตร  ที่ตรัสว่า  จิตนี้เป็นประภัสสรฯ ปัญหามีว่า "คุณนายอิ่ม" จะ อาสัย พระสูตรไหน  เพื่อพิจารณา ต่อไปว่า ปุถุชน  สดับ "ตามที่ตรัส ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนารักษามา อย่างไร   จึง มีใจสูง คือ เป็นมนุษย์   แล้ว มนุษย์นั้น  เพราะสดับ "ตามที่ตรัส"  จึง บรรลุ สู่ อริยสาวก ผู้--รู้ชัดตามที่เป้นจริง ว่า จิตประภัสสร ที่เข้าถึงความเศร้าหมอง สมัยปุถุชนนั้น  บัดนี้ "พ้นวิเศษ  ไม่ใช่ ข่มไว้ได้"  จาก  นิวรณ์ อันเป็นอุปกิเลส  ดุจ แขกผู้จรมา (สู่ จิต ที่เป้นธรรมชาติ ประภัสสร) อริยสาวก  คือ กลุ่มพระโสดาบัน  (พระสัทธานุสารี พระธรรมานุสารี พระโสดาบัน) ที่ ผ่าน "ความเป็นมนุษย์  ที่ผ่านความเป็นปุถุชน"  มาแล้ว  ตาม อัสสุตวตาสูตร ตาม มหาตัณหาสังขยสูตร เป็นต้น แล้ว อริยสาวก คือพระโสดาบัน  คือ "ผู้มีศีลสมบูรณ์ สมาธิพอประมาณ ปัญญาพอประมาณ" ตามที่ตรัสนั้น  จะ  บรรลุ เป็น อริยสาวกคือ พระอนาคามี "ผู้มีศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ" นั้น ---- ตาม พระสูตรไหนนั้น เช่น ตาม มหาจัตตารีสักกสูตร ที่ ต้องไม่ขัดกับ  ที่ตรัสว่า ฯ เมื่อเขาเจริญอริยมรรคอยู่ด้วยอาการอย่างนี้ แม้น สติปัฏฐานสี่ (ตามโพธิปักขิยธรรม ๓๗) ย่อมถึงซึ่งความบริบูรณ์ ฯ ธรรม ๒ ของเขา  คือ สมถะด้วย  วิปัสสนาด้วย ย่อมเคียงคู่กันไป ฯ  ใน ปัจจุบันขณะ แห่ง อนาคามิมรรค  คือ "ผู้มีศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ" เมื่อ เหตุ ถูกต้อง คือ อนาคามิมรรค ถูกต้อง ตาม มหาจัตตารีสักกสูตร เป้นต้น ผล คือ อนาคามิผล  (สิ้น ฉันทะราคะ คือสังโยชน์ ซึ่งขันธ์ทั้ง ๕ = สังโยชน์เบื้องต่ำ ๕  เกลี้ยงจาก  ภาวะ คือ ความมี ความเป็น  แบบ ทิฏฐธรรม  หรือว่า อุปปัชชะ  หรือว่า อปรปริยายะ --- ที่ พระอนาคามีนั้น  "ที่ ยังมี ความเกิดแห่ง อายตนะหก  ที่อาสัยกายนี้ เท่านั้น  เพราะมี ชีวิตเป็นปัจจัย -----  ตาม จูฬสุญญตสูตร ---- คุณนายอิ่ม  อ่าน ที่ผมเสนอ  ข้างบน  ซึ่ง ผม เสนอว่า  = ข้อความ ที่คุณนายอิ่ม  เสนอว่า --- มื่อบุคคลกระทำความเพียรอยู่ในอนาคามีมรรค ผลต่อมาคือการบรรลุเป็นพระอนาคามี(อนาคามีผล) ใช่ไหมครับ ? คำตอบ  คือ --- ใช่ครับ ที่นี้ คำว่า โอปปาติกะ  แปลว่า อะไร  ตาม พระสูตรใดนั้น ก็ตาม (๑) ถ้า หลังจาก ตายเข้าโลงแล้ว ---- เกี่ยวกับ  อัทธา ๓  ตามที่ วิสุทธิมัคค์  เสนอไว้ หรือว่า (๒) ถ้า หลังจาก ตายเข้าโลงแล้ว ---- เกี่ยวกับ  "วิบากแห่งกรรม  ตามนิพเพธิกสูตร" ละครับ อย่าลืมว่า  วิสุทธิมัคค์ ไม่ใช่อธิบายพระไตรปิฎก ตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ ทีนี้ อะไร  ที่ "กายนี้ ตาม อัสสุตวตาสูตร"  ใน ภูมิธรรม พระอนาคามี   ที่ผม เสนอให้ พิจารณา จูฬสุญญตสูตร  ตรง "พระอรหันต์ ผู้ เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต  สิ้นอาสวะ เพราะ รู้ว่า อะไรนั้น ปรุงแต่งจูงใจได้  "พระอรหันต์  ท่าน เมื่อ ท่าน คือ  พระอนาคามี  ใช่ไหม?" ตรง --- ไม่ ว่างอยู่อย่างเดียว คือความกระวนกระวาย (ทรถา) อันเนื่องกับ ความเกิดแห่ง อายตนะหก "แบบนั้น"  ไม่ใช่ แบบสมัยปุถุชนด้วย  ไม่ใช่สมัย มนุษย์ด้วย ฯ นี้ เท่านั้น  เพราะ มีชีวิต เป้นปัจจัย ฯ ทำไมไม่แปลว่า  พระอนาคามี "ตามจูฬสุญญตสูตร"  (ไม่ใช่ ตามที่ ใครใดนั้นว่า อ้าง วิปัสสนาญาณนั่นนี้  รวมทั้ง ที่อ้างพระสูตร เดียว คือ พรหมณ์ อะไรนั่น ฯ พระอนาคามี (สมัยนั้น ตาม มุมมองของผม) ท่าน  ย่อม รู้ คติ (เครื่องไป) ของท่าน "ในอนาคต" ว่า (๑) ในทิฏฐธรรม คือ ปัจจุบัน (ทันควันทันที หลังบรรลุผล)  คือ  อย่างนี้ๆ  --- "ต่างกับ ปุถุชน ฯ ตามที่ตรัสว่า๐  อวิชชา นั่นแหละ  เป้น คติ (เครื่องไป) ของสัตว์เหล่านั้น หรือว่า (๒)ถัดต่อมา ในเบื้องหน้า  จาก  ทิฏฐธรรม (หลังจากบรรลุ อนาคามิผล) คือ อุปปัชชะ -- คติ (เครื่องไป) ของ พระอนาคามี  ที่ ยัง เป็น อริยะสัตว์ (ผู้ข้องอยู่กับขันธ์ทั้ง ๕)  ใน ธรรมวินัยนี้   ---คตินั้น กำหนดที่ มนายตนะแบบอนาคามีนั้น (ตามจูฬสุญญตสูตร) ย่อมสัมปยุตต์ด้วย (ประกอบพร้อมด้วย) "ผู้มีศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ" คือ อย่างนี้ๆ ตารมที่ตรัส พระสูตร ใดนั้น (หากไม่บรรลุ อรหัตตผล ต่อ  / เดี๋ยวจะ อ้าง ตอนนี้ นึกพระสูตรนั้นไม่ออก  ดูเหมือน อานิสงส์ ของอานาปานสติฯ) หรือว่า (๓) ถัดต่อมาอีกจาก อุปปัชชะ (คือ อปรปริยายะ) คติ (เครื่องไป) ของ พระอนาคามี  ที่ ยัง เป็น อริยะสัตว์ (ผู้ข้องอยู่กับขันธ์ทั้ง ๕)  ใน ธรรมวินัยนี้   ---คตินั้น กำหนดที่มนายตนะแบบอนาคามีนั้น ที่สัมปยุตต์ด้วย "ผู้มีศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ" ดังนั้น คำว่า โอปปาติกะ "ตามที่ตรัส" ไม่ว่าพระสูตรไหน ---- ต้องตรัส แบบ สาสวาสัมมาทิฏฐิ หรือ อนาสวาสัมมาทิฏฐิ ก็ตาม "ต้องไม่ใช่ สัสสตทิฏฐิ"   คุณนายอิ่ม ลองอ่าน ที่ผมเสนอดู แล้ว ที่เสนอ =  ตอบ คำถามที่ถามว่า --- เมื่อบุคคลกระทำความเพียรอยู่ในอนาคามีมรรค ผลต่อมาคือการบรรลุเป็นพระอนาคามี(อนาคามีผล) ใช่ไหมครับ ? ---- ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) [Bloggang] เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 16:05:28 [แก้ไข] จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 16:52:30

ความคิดเห็นที่ 36 ความคิดเห็นที่ 3 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ตามที่ตรัส พระสูตร ใดนั้น (หากไม่บรรลุ อรหัตตผล ต่อ  / เดี๋ยวจะ อ้าง ตอนนี้ นึกพระสูตรนั้นไม่ออก  ดูเหมือน อานิสงส์ ของอานาปานสติฯ) เจอแล้ว พระพุทธภาษิต  เอกธัมมวัคค์  อานาปานสังยุตต์ สังยุตตนิกาย (เล่มที่ ๑๙ หน้า ๓๙๗ ข้อที่ ๑๓๑๔) คุณนายอิ่ม ดู พระบาลีแปลไทย เองนะครับ แล้ว อานาปานสติ นี้  เนื่องกับ พระอนาคามี (ผล) แล้ว นะครับ สิ้นสังโยชน์เบื้องต่ไ ๕ แล้ว นะครับ เนื่องกับ มนายตนะแบบอนาคามีนั้น (ตามจูฬสุญญตสูตร) ย่อมสัมปยุตต์ด้วย (ประกอบพร้อมด้วย) "ผู้มีศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ" คือ อย่างนี้ๆ ด้วยนะครับ ดู ที่ตรัส  ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษามา  (วิปัสสนาญาณอะไรนั้น  ยกไว้ ไกลๆ  เลย นะครับ) ภิกษุทั้งหลาย เมื่ออานาปานสติ อันบุคคล (คือ พระอนาคามี  ตาม อัสสุตวตาสูตร เป็นต้น นั่นแหละ) ทำให้มากแล้ว อยู่อย่างนี้  (คือ ในธรรมวินัยนี้ ในสมัยพุทธกาล นะครับ  สมัยนี้ เหมือนไหม ตรงไหม ค่อยว่ากัน ทีละ แห่งๆ  ใน อนาคต  ถ้า สมควรฯ) ผล  อานิสงส์  ๗ ประการ  (ที่ พระอนาคามี ท่าน) ย่อมหวังได้ด้วย "ยถาภูตสัมมัปปัญญา ที่เนื่องด้วย "ผู้มีศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ" คือ อย่างนี้ๆ + ธรรม ๒ ของเขา ย่อมเคียงคู่กันไปคือ สมถะด้วย วิปัสสนาด้วย  (วิปัสสนา นี้ ไม่ใช่ วิปัสสนาญาณ ๑๖ นะครับ  เพราะ ไม่ใช่ พระพุทธภาษิตฯ) ผล (อันเป้น) อานิสงส์ (แห่ง อนาปานสติ ของพระอนาคามี) ย่อมหวังได้ ๗ ประการ "ตาม พุทธพยากรณ์"  เป็นอย่างไรเล่า? ผลอานิสงส์ ๗ ประการคือ (๑) การบรรลุ อรหัตตผลทันที  ในทิฏฐธรรม  (ไม่ตรัสว่า ปัจจุบันนัทธา มั๊ง  ดูพระบาลีนี้ เอง) (๒) ถ้าไม่เช่นนั้น (ตาม ๑  พระอนาคามี ย่อม รู้ ตรงตามที่ตรัส ใช่ไหมว่า) บ่อม บรรลุอรหัตตผล ในกาลมรณ (ดูที่ตรัสคำว่า ชีวิตตสมสีสี  คือ พระอรหันต์  แบบที่ท่านพุทธทาส เสนอคำว่า  ตกกระได พลอยโจน มั๊ง) ถ้าไม่เช่นนั้น ตาม ๑ คือ ทิฏฐธรรม  หรือ ตาม ๒ คือ อุปปัชชะ กับ อปรปริยายะ ก็ เนื่องกับ  คติ  หลังจากตายแล้ว อย่าลืม พระสูตรนี้ ตรัสแก่ ภิกษุทั้งหลาย  แปลว่า มีทั้งพระอรหันต์ พระอนาคามี พระสกิทาคามี พระโสดาบัน ฯ รวมทั้ง บวชใหม่ด้วย มั๊ง ดังนั้น  "อีก ๔  ถ้าไม่เช่นนั้น"  ที่ตรัส -- ตรัส เป็น สัสสตทิฏฐิ ได้ไหม? หาได้ไม่  จริงไหม จึงเป็น สาสวาสัมมาทิฏฐิ กับ อนาสวาสัมมาทิฏฐิ  นั่นเอง นั่นคือ  โอปปาติกะ  ที่ ต่อจาก  ถ้าไม่เช่นนั้น ๕ ประการ คือ (๓) ถ้าไม่เช่นนั้น เพราะสิ้น โอรัมภาคิยสังโยนช์ (ฉันทะราคะในขันธ์ ฉันทะราคะคือตัวสังโยชน์) ๕ ย่อมเป็น อันตราปรินิพพาายี  <-----  ตอนไหน?ละ  เป็น ระหว่าง ๑  กับ ๒  ได้ มิใช่หรือ  ทำไม ต้อง หลังจาก ตายเข้าโลง แล้ว เท่านั้น ละ? (๔) ถ้าไม่เช่นนั้น เพราะสิ้น โอรัมภาคิยสังโยนช์ (ฉันทะราคะในขันธ์ ฉันทะราคะคือตัวสังโยชน์) ๕ ย่อมเป็น อุปหัจจปรินิพพายี  <-----  ตอนไหน?ละ  เป็น ระหว่าง ๑  กับ ๒  ได้ มิใช่หรือ  ทำไม ต้อง หลังจาก ตายเข้าโลง แล้ว เท่านั้น ละ? (๕) ถ้าไม่เช่นนั้น เพราะสิ้น โอรัมภาคิยสังโยนช์ (ฉันทะราคะในขันธ์ ฉันทะราคะคือตัวสังโยชน์) ๕ ย่อมเป็น อสังขารปรินิพพายี  <-----  ตอนไหน?ละ  เป็น ระหว่าง ๑  กับ ๒  ได้ มิใช่หรือ  ทำไม ต้อง หลังจาก ตายเข้าโลง แล้ว เท่านั้น ละ? (๖) ถ้าไม่เช่นนั้น เพราะสิ้น โอรัมภาคิยสังโยนช์ (ฉันทะราคะในขันธ์ ฉันทะราคะคือตัวสังโยชน์) ๕ ย่อมเป็น สสังขารปรินิพพายี  <-----  ตอนไหน?ละ  เป็น ระหว่าง ๑  กับ ๒  ได้ มิใช่หรือ  ทำไม ต้อง หลังจาก ตายเข้าโลง แล้ว เท่านั้น ละ? (๗) ถ้าไม่เช่นนั้น เพราะสิ้น โอรัมภาคิยสังโยนช์ (ฉันทะราคะในขันธ์ ฉันทะราคะคือตัวสังโยชน์) ๕ ย่อมเป็น อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี  <-----  ตอนไหน?ละ  เป็น ระหว่าง ๑  กับ ๒  ได้ มิใช่หรือ  ทำไม ต้อง หลังจาก ตายเข้าโลง แล้ว เท่านั้น ละ? ทั้ง ๗ อานิสงส์ ตรัส แก่ ภิกษุทั้งหลาย ที่ พ้น จาก สัสสตทิฏฐิ และ อุจเฉททิฏฐิ แล้ว  ใช่ไหม ทั้ง ๗ อานิสงส์ ตรัส แก่ ภิกษุทั้งหลาย ที่เนื่องกับ  สาสวาสัมมาทิฏฐิ  และ อนาสวาสัมมาทิฏฐิ แล้ว  ใช่ไหม พระสูตรนั้น พระเถระ รักษามาว่า ภิกษุทั้งหลาย อานาปานสติ อันบุคคลเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว อย่างนี้แล ผลอานิสงส์ ๗ ประการ ย่อมหวังได้  ดังนี้ คุณนายอิ่ม พิจารณา ที่ตรัสว่า --- อานาปานสติ ของพระอนาคามี สมัยพุทธกาล  ที่ไม่เกี่ยวกับ วิสุทธิมัคค์ อภิธัมมัตถสังคหะ สมาธิวิชาแพ่งลูกแก้ว (ธัมมกายมั๊ง) อรรถกถา  วิปัสสนาญาณ ๑๖ ดูจิต ฯลฯ ทรงระบุ ไปที่ ตัวผล คือ  อรหัตตผล  และ อนาคามิผล  ใช่ไหม ทีนี้ วิบากกรรม (ขั้น อนาคามี) ละ พิจารณา ๒ พระสูตร นะครับ (๑) นิพเพธิกสูตร ตรง เหตุเป็นแดนเกิดพร้อมแห่งกรรม คือ ผัสสะ กรรมนิโรธ คือ ความดับแห่งผัสสะ กับ (๒) วาเสฏฐสูตร ตรง (พระอนาคามีสมัยพุทธกาล) ชื่อว่า เป็นผู้เห็นซึ่งปฏิจจสมุปบาท เป็นผู้ฉลาดในวิบากแห่งกรรม ตกลง สุทธาวาส (โดยอรรถ คือ ที่อยู่อัน สุทธิ ของ อนัตตา  ที่เนื่องกับ อานิสงส์ของอานาปานสติ ๗ นั้น) ตรงที่ตรัส (พระสูตรที่อ้าง) ตรงคำไหน = หลังจาก ตายเข้าโลงแล้ว? ส่วนที่ กำหนด หลังจากตายเข้าโลงแล้ว นั้น ---- อ้างพระสูตรใดนั้น ผู้อ้าง อ้าง ด้วย  ทิฏฐิ อะไร? ละครับ ********************************************************* คุณนายอิ่ม ลองอ่าน ที่ผมเสนอดู แล้ว ที่เสนอ =  ตอบ คำถามที่ถามว่า --- เมื่อบุคคลกระทำความเพียรอยู่ในอนาคามีมรรค ผลต่อมาคือการบรรลุเป็นพระอนาคามี(อนาคามีผล) ใช่ไหมครับ ? ---- ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) [Bloggang] เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 16:50:49 [แก้ไข] จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 16:52:59