ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าใช้คำว่าแชร์กัน จขกท แชร์ก่อนดิครับ เปิดฟลอร์ก่อนเลย คุณเปิด เดี๋ยวผมตาม เคปะ จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 00:57:53

ความคิดเห็นที่ 2 เล่าประสบการณ์ ข้าว "อิ่มทิพย์" กับหม้อข้าว "อุ่นทิพย์" แทนได้มั้ย จากคุณ : AvijJA เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 06:45:31

ความคิดเห็นที่ 3 1) เท่าที่ผมทราบ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะมาคุยเรื่องนี้หรอกครับ เพราะส่วนใหญ่ไมไ่ด้มุ่งปฏิบัติทางด้านอภิญญาสมาบัติ คุณควรจะไปถามในที่ๆเขาปฏิบัติในแนวนั้นจะดีกว่า ที่เขาเขียนเล่าประสบการณ์มีเยอะแยะ เช่น ที่ พลังจิตดอทคอม 2) มันขึ้นอยู่กับว่าถอดแล้วไปไหน ถ้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้านก็มีโอกาสลงนรกเหมือนเดิม แต่ถ้ามุ่งหาความดี ก็ถึงมรรคถึงผล แต่ผมว่าเรามาลองกันดูมั้ยครับ กระทู้แบบนี้ หรือกระทู้อื่นๆ กายหยาบพาไปไหน แต่ผู้ที่ไปแล้วมีปัญญาบ้างส่วนใหญ่ก็เบื่อขันธ์ 5 ทั้งนั้น จากคุณ : kiarati เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 07:23:13

ความคิดเห็นที่ 4 น่าจะมีเฉพาะสายธรรมกายเท่านั้น  ที่สามารถถอดกายได้  แต่คนที่สามารถทำได้ก็น่าจะมีน้อยมาก เพราะจะไม่แนะนำให้ถอดกายกัน สายปฏิบัติอื่น ไม่ได้ปฏิบัติหรือศึกษากัน  จึงไม่ทราบวิธีการ เพราะเค้ามองว่า ไม่ใช่ทางหลุดพ้น จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 08:18:34

ความคิดเห็นที่ 5 พิจารณาขันธ์ว่าเป็นทุกข์บ่อยๆ เพิกละขันธ์ 5 บ่อยๆ ทำซ้ำๆ เป็นร้อยรอบ พันรอบ หมื่นรอบ แสนรอบ ล้านรอบ ถึงที่สุด คุณจะไม่ต้องถามใครเลย จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 14:39:08

ความคิดเห็นที่ 6 หลายคนมาที่ห้องนี้จำนวนไม่น้อยอ่านหนังสือมามากจัดว่ารู้ปริยัติอ้างตำราได้แม่นยำ แต่บางคนมาร่วมวงในห้องนี้ในฐานะผู้มีประสบการณ์สำหรับผมมันมีความหมายถึง การเติมเต็มเพื่อทำให้ครบทั้งปริยัติปฏิบัติจนถึงปฏิเวธ การถอดกายทิพย์เป็นระดับ ปฏิเวธแล้วคนที่เข้าถึงสภาวะนี้ย่อมหมดความยึดมั่นในกายหยาบนี้แล้ว ไม่ต้องเพ่งอสุภะเพื่อกำหนดรู้กายในกายแล้วจบเรื่องนรกสวรรค์เพราะพบว่าตนเอง ยังมีชีวิตหลังความตายได้ผมเองถึงกับเมินหน้าหนีตำราที่ว่าตายแล้วต้องเกิดทันที ทุกครั้งแท้ที่จริงไม่ใช่ทุกครั้งทุกคนดอกครับ ผมไม่ได้ตำหนิตตำรา แต่ก็ไม่รู้จะโทษใครที่เขียนออกแนวนั้นหรือแปลกันมาแบบนั้น และผมคงไม่มีปัญญาไปงัดข้อกับตำราเก่าแก่แบบนั้นได้ ผมถอดกายทิพย์ได้อย่างไรผมถอดได้หลังจากฝึกสติอย่างจริงจังช่วงบวชสี่เดือน จนพบกับความลับเรื่องผีอำที่แท้เป็นอาการถอดกายทิพย์ของตนเอง ส่วนเรื่องผีอำเป็นจริงแต่พบน้อยครั้งที่มีผีเกเรมาครอมร่างเรา เดี๋ยวว่างๆแล้วจะกลับมาเล่าต่อครับขอไปธุระก่อน จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 18:45:27

ความคิดเห็นที่ 7 เราก็ทำได้ แต่ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกครั้งที่ต้องการ การที่ว่าทำได้คือ เขาทำของเขาเองน่ะ.. เราออกไปดูชั้นพรหม มาน่ะ ตอนที่ออกได้แบบมีสติรู้ตัวครั้งแรก ก็มีการหัดบินด้วย มันพุ่งออกไป แล้วก็กึ่งกลัวกึ่งรู้ตัว ก็ประคองสมาธิไว้ เมื่อตอนออกใหม่ๆ สติเขาจะคอยกำกับดูแล ถ้าสมาธิตก จิตก็จะตกหล่นวูบเลย ต้องประคอง จากนั้นก็หัดบิน มันพุ่งไปในอากาศเร็วมากๆ แล้วก็ไม่มีทิศทาง จนเราตั้งสติ แล้วจึงลอยอยู่ได้ จากนั้นก็คิดว่าจะไปไหน (คิดได้ด้วย) ไหนๆ ออกมาแล้ว ขอไปดูชั้นพรหมหน่อย สุทัสสาพรหม ซึ่งเราเคยได้ยินเทวดาพูด  ก็เลยคิดว่าจะไปดู จากนั้นจิตก็วิ่งไป ถึงได้เห็นไกลๆ เป็นกลุ่มแสง สีทองค่ะ ลักษณะคล้ายแกแลคซี่   มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดน่ะ ตอนไปดูยังคิดว่านี่หรือพรหม เออ.. หรือว่ามันคือเนบิวล่า..อะไรอย่างนั้น.. จากนั้นก็จำไม่ได้ว่าไปไหนอีกหนึ่งแห่ง จำได้ตอนกลับ มันวูบกลับมา ตอนออกค่อยๆ ออก แต่ตอนกลับ กระแทกกลับจนจุกอกเลย.. เดี๋ยวนี้คิดว่าชำนาญนะ  วันไหนกำลังจิตดีๆ คือเพียรมาก  เขามีแรงออกไปอีกแล้ว.. แต่เราไม่ได้สนใจ คือไม่ได้ต้ังใจฝึกน่ะ   ไปเองก็กลับเอง ถ้าสติดีจึงจะรู้ว่าไปไหนกลับเมื่อไหร่ ตอนที่ไป ไม่ได้เป็นแบบในหนัง ไม่ได้เป็นตัวๆ แบบเดินออกจากร่างอย่างนั้น ไม่ได้เห็นตัวเองหรอก รู้แต่ว่าไป คือเห็นสิ่งอื่นๆ มีสติรู้อยู่ตลอดที่ไป   เขาก็เรียก "ส่งจิต ออกนอก นั่นแหละ" ออกไปทีก็เอาเวทนากลับมาด้วยเพียบบบบบบ     เราก็ต้องมาหัดทำสติมากๆกว่าเก่า ไม่ให้วิญญาณหนีออกไปเที่ยว.. มันเหนื่อยยยยย   ออกไปบ่อยๆ ก็เบื่อ เพราะเวทนามาก ก็ต้องพยายามสร้างสติขึ้นมาคอยคุมไว้ ไม่ให้ออกไปบ่อยเกิน เราคิดว่า ผู้ที่ได้ฌานสูงๆ ทุกคนทำได้ ไม่ใช่ธรรมกายเท่านั้นหรอกที่ทำได้  เราเคยทำได้มาตั้งแต่เด็กๆ แต่ไม่รู้ไงว่ามันคืออะไร.. ตอนเด็กที่ฝึกสมาธิแล้วลมดับช่วงนั้นเขาออกจากร่าง แบบลุกออกมาเลย อันนั้นเป็นตัวเราแล้วหันไปเห็นตัวจริงๆ นอนอยู่  แต่ว่าเวลานี้ ไม่ได้ออกแบบนั้นแล้วค่ะ ทำไม่ได้   มาทำได้อีกทีแก่แล้ว  มันเหลือแต่จิต ไม่มีตัวน่ะ..  เขาว่าให้ดูกายในตัวเองแล้วจะรู้ว่าไฮโซ.. แต่ว่าเราดูไม่เป็นหรอก 555 ผลเสีย มันเหนื่อย มันใช้กำลังมาก เวลากลับมาก็เอาเวทนากลับมาด้วย เวลาเข้าร่าง มันไม่อยากจะลืมตาเลย เหนื่อยมา มาเจอร่างกาย เวทนาอีก โอ้ย..อยากจะตาย แต่ก็ต้องฝืนลืมตา รับสภาพกายเจ็บๆ เมื่อยๆ แล้วก็ลุกขึ้นมาทำกิจต่อไปให้ได้ สำหรับเราไม่ต้องกลัวโดนใครมาใช้ร่าง แต่สำหรับคนอื่นจะน่ากลัวหรือเปล่าไม่ทราบ เคยรู้ตัวตอนที่ออกครั้งนึง เราหยุดหายใจด้วยนะ ที่จริงเข้าฌานก็หยุดหายใจ แต่ว่าก็ไม่รู้ว่าอย่างนั้นเรียกตายหรือเปล่า.. แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 20:21:07 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 20:17:13

ความคิดเห็นที่ 8 ที่จริงผมเคยเล่าเรื่องของตนเองมาหลายครั้งแล้วครั้งนี้ถือเป็นการตอบรับคำเชิญ ของคุณจขกท.ตอนสมัยวัยรุ่นนี่ก็โดนผีอำบ่อยบางครั้งได้ยินเสียงคนเปิดประตู ห้องนอนเข้ามาและก็ย่างก้าวเข้ามาที่ตรงเตียงที่เรานอนพอหยุดเดิน มันก็ทับร่างเอาเลยหายใจอึดอัดกระดิกกายไม่ได้ทำได้อย่างเดียว คือสวดมนต์และก็สวดมนต์ในใจจนมันผละออกแบบกระจายออกไป ต่อมาก็ประมาณเข้าสู่สภาวะแบบกระดิดร่างไม่ได้แต่ได้ยินเสียงเซ็งแซ่ เป็นเสียงแบบมนุษย์จับความได้บ้างไม่ได้บ้างก็เริ่มสวดมนต์อีกเพื่อพยายาม ให้พ้นไปจากสภาวะที่น่ากลัวแบบนั้นทุกครั้งจนเมื่อได้ไปบวชได้ฝึกสติอย่างจริงจัง จนเมื่อเช้าวันหนึ่งเมื่อตื่นขึ้นมาได้เห็นร่างของพระสงฆ์นอนหงายลอยอยู่เหนือตัวเรา ก็รู้สึกแปลกใจว่าพระสงฆ์องค์นั้นเป็นใครพอท่านลอยลงมาใกล้เราก็พบว่านั้นมัน ตัวของเราเองนี่หน่า เฮ้ย...อะไรนี่!!! คราวนี้ตื่นจริงลืมตามองพบว่าตนเองยังนอน อยู่ในที่นอนของตนตามปกติพอทบทวนก็พบว่าเมื่อสักครู่มันเกิดการเห็นแบบสลับด้าน กันเกิดขึ้น แท้ที่จริงร่างพระสงฆ์ของตนเองไม่ได้ลอยอยู่แต่ภาพนั้นเป็นการเห็นจากด้านบนลงมาเห็นร่างพระสงฆ์ที่เป็นกายหยาบต่างหากการเห็นครั้งนี้มีความรู้สึกว่า มันเห็นรับรู้ภาพได้แถวๆกลางระหว่างคิ้วและเมื่อสักครู่เราเพิ่งลอยกลับลงมา เข้าร่างกายหยาบของตนเอง หลังจากสึกมาแล้วผมใช้เวลาไปมากกับการพยายาม จะควบคุมการถอดกายทิพย์ให้ได้ดั่งใจแต่ก็ไม่สำเร็จเวลาต่อมาผมจึงยอมจำนน ที่ให้การถอดกายทิพย์เป็นเรื่องของธรรมชาติต่อไปตามเดิมพบว่ามันจะถอดเอง ประมาณเดือนละสองครั้งและทุกครั้งผมจะต้องตื่นขึ้นมากลางดึกก่อนที่จะพบว่า การสั่นมาจากภายในแถวช่องท้องและแถวซี่โครงจากนั้นสักอึดใจผมก็พบว่าหัว ของตนเองทะลุฝ่าเพดานห้องไปแล้ว บางครั้งก็ตนเองหลุดออกมาข้างๆเตียงนอน แต่บางทีก็พบว่าตนเองยืนอยู่ในอาคารที่ขนาดใหญ่รับรู้ได้เลยว่าพวกนั้นเป็นวิญญาณ ที่กำลังได้รับการรักษา กายทิพย์มันให้ความรู้สึกถึงการมีชีวิตตัวตนที่ชัดเจน ไม่แพ้กายหยาบจนบางครั้งอดสงสัยว่านี่เราตายไปแล้วหรือยัง!? ต้องเข้าไปถามวิญญาณที่นั้นว่า "คุณครับผมตายแล้วหรือยัง" ในโลกวิญยาณใช่จะมีแต่สิ่งน่ากลัว ผมพบท่านอาจารย์ที่เป็นชาวมหายานซึ่งท่าน กรุณาผมมากก็อยู่ในโลกทิพย์เช่นกัน เรื่องยาวครับขอยุติเพียงแค่นี้ก่อน แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 55 21:19:19 จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 21:05:33

ความคิดเห็นที่ 9 คุณchaosyครับ ต่อมาเมื่อห้าปีที่ผ่านมาหลังจากอาจารย์ชามหายานที่เป็นเทพรักษาของผมมาเกิด เป็นลูกชายของผมแล้วสหายของท่านเห็นตรงกันว่าควรกระชับกายทิพย์ของผมซะเพื่อยุติการถอดกายแบบธรรมชาติของผม ท่านเหล่านั้นอ้างว่าเพื่อสุขภาพของผม การท่องเที่ยวไปไกลนอกจากอันตรายแล้วยังสูญเสียพลังไปมากและกระทบมาถึงกายหยาบด้วยครับ เดี๋ยวนี้ผมถอดกายทิพย์ได้ยากมากครับ จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 21:30:38

ความคิดเห็นที่ 10 ฝากไว้นิดนึงครับ ที่สำคัญ กำลังสมาธิพอ พักผ่อนเพียงพอ ร่างกายพร้อม ไม่ป่วย ไม่มีภาระกังวลอะไร จะไม่ค่อยมีปัญหาอะไร แต่ถ้าช่วงเหนื่อยๆ ป่วยๆ นอนไม่พอแล้วพยายามฝืนตัวเอง คุณอาจจะป่วยหนักขึ้นหลายเท่า อาจจะต้องนอนพักยาวหลังจากนั้นหลายชั่วโมง บริกรรมตามสูตร นึกถึงครูบาอาจารย์มีพระพุทธเจ้าเป็นที่สุด พิจารณาขันธ์ 5 เป็นทุกข์  เพิกขันธ์ 5 ซ้ำๆ จิตสงบแล้วก็ย้อนกลับมาเพิกอีก สลับกับบริกรรม ย้อนทำซ้ำหลายๆ รอบ จะได้ผลแค่ไหนไม่ต้องกังวล ทำซ้ำๆ ไปเรื่อยๆ เป็นล้านรอบได้ยิ่งดี กำหนดเวลาเป๊ะไม่ได้ เพราะพลังจิตสะสมของแต่ละคนไม่เท่ากัน ต้องคอยสังเกตตัวเอง เท่าที่รู้มันถึงที่สุดมันจะออกได้มี 2 อย่าง คือ 1.แบบใช้แรงดันออก คือนั่งปฏิบัติไปเรื่อง เมื่อพลังงานถึง มันก็จะดันจิตออกไป ทำแบบนี้ต้องใช้ความอดทนและพยายามต่อเนื่องอย่างมาก ต้องมีเวลาจริงๆ ไม่มีอะไรมารบกวน   2.แบบคลายตัวออก คือ นั่งปฏิบัิติไป ให้พลังจิตสะสมเรื่อยๆ เยอะๆ แต่ยังไม่ออก จากนั้นให้คลายสมาธิครึ่งนึง แล้วค่อยๆเอนตัวลงนอน(ยังบริกรรมอยู่ หรือยังเพิกขันธ์อยู่) ตอนนอนก็ทำไปต่อเนื่อง ทำจนหลับ ตอนหลับลงไปถึงจุดพลังงานที่สะสมไว้ถึงระดับนึงมันจะคลายตัว มันจะค่่อยๆ ปลดปล่อยจิตให้หลุดออกมาพร้อมๆ กัน ถ้าพลังจิตไม่พอ มันจะเหมือนดึงเข้าดึงออก บางกรณี ต้องระวังนิดนึง บางทีเป็นของหลอก เหมือนออกจริงแต่ที่จริงไม่ได้ออกจริงก็มี เหมือนกับว่า ส่วนกิเลสจะสร้างภาพเสมือนขึ้นมาสนองความอยากของจิต คล้ายกับเป็นสถานที่มีระยะขอบเขต จะคล้ายๆ กับความฝัน แต่จะชัดเจนกว่าเหมือนไปอยู่จริงๆ   กายทิพย์ก็จะไปอยู่ในนั้นได้เหมือนกัน ปล. ความเห็นนี้ ใครมาอ่านเข้าแล้ว เห็นว่าไม่น่าเชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ ให้คิดเสียว่าเป็นเรื่องเล่าลึกลับปรัมปรา อ่านเล่นๆ แก้เบื่อก็แล้วกัน หรือถ้าอยากจะลองเอาไปทดสอบดูด้วยตัวเอง ก็ตามสะดวก ไม่ว่ากัน แต่จะเกิดอะไรขึ้น ก็รับผิดชอบตัวเองก็แล้วกัน จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 21:53:43

ความคิดเห็นที่ 11 คุณคนกรุงธน อ่านแล้ว สภาวะละเอียดจังค่ะ เราเจอละเอียดๆ แค่สองครั้ง ครั้งแรกเขาพยายามออกไป ซึ่งเราฝืนไว้ เพราะคืนนั้นนอนในโรงแรมเล็ก น่ากลัวด้วย ไม่กล้าออก เหนื่อยมากกับการดึงกลับ (คืนนั้นฟังธรรมมา ภาวนาดี ครูอาจารย์มากันเพียบ คืนที่หลวงตาละขันธ์น่ะ)   ทีนี้ตอนที่มาออกได้สำเร็จ คือที่บ้าน ก็ปล่อยเขา เขาบอกเออ.. ออกมาได้ซะที นี่ออกได้จริงๆ แล้วนะ พอเราจะดีใจ มันก็ตก สติก็สอนให้ประคองสมาธิ อย่าดีใจ อยู่กับปัจจุบัน ตั้งสติและประคองสมาธิให้คงที่ หลังจากนั้นก็ไม่ค่อยรู้ขณะออกไป  แต่ว่ารู้ว่าเมื่อคืนต้องไปทำอะไรมาสักอย่าง ถึงได้เหนื่อยมาก เขาก็ไปของเขาเรื่อย แต่เราไม่สนใจน่ะ จนระยะหลังนี้ ไม่ไหว มันแป่ก เลยแอบคอยสังเกต จริงๆ จังๆ จับได้เลยว่าหนีเที่ยว.. จับได้ตอนกลับ  และครั้งล่าสุดนี่จับได้ตอนไป คราวนี้ไปช่วยคนรู้จัก ออกไปยังไง กลับมาตอนไหน มันเร็วมากคะ ออกไปปั๊บ กำหนดนึก ช่วยเขา(ยังไม่ทราบ) รับเวทนากลับมา ก็มาเลียแผลเอาเอง โดยอาศัยฌานช่วย เราเข้าๆ ออกๆ จนเป็นปกติ เลยไม่ได้ห่วงขันธ์ ใช้มันทำงานไปจนกว่าจะแตกอ่ะค่ะ   แต่ว่าไม่แก่กล้าขนาดออกตอนนั่งสมาธิ เราออกตอนนอนทุกครั้งค่ะ คุณคนกรุงธน ช่วงนี้เราสัมภาษณ์ผีทุกวันเลย เอามาลงจะโดนยำไหมคุณว่า..?? จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 22:03:12

ความคิดเห็นที่ 12 เออ..อ่านคุณซามูไรพูดแล้ว เห็นตรงกันค่ะ เรื่องการใช้กำลังดันออก เราเคยถึงจุดแตก แต่ว่าไม่แตก เพราะใจไม่ถึง อินทรีย์ทนไม่ไหว มันจะสะสมกำลังมาเรื่อย จนถึงจุดหนึ่ง แล้วจะออกตอนที่นอน คือเรานอนเข้าสมาธิ ไม่ได้หลับ แบบนั้นออกได้ เราทำสมาธิได้ดีมาก ถ้ากึ่งนั่งกึ่งนอน แต่ถ้านั่งตัวตรง ร่างกายทนไม่ได้นาน ฝึกร่างกายมาน้อยน่ะค่ะ เมื่อเขาเคยออกไปเอง มันเลยเป็นนิสัยชอบออก 555 เข้าใจว่าอาจเคยฝึกมโนมาในอดีตนะ เป็นแชมป์ส่งจิตออกนอกเลย เดี๋ยวนี้ต้องย้อนกลับมาฝึกสติ ล่ามโซ่จิต เพราะว่าจิตมันไวเกิน โซ่ที่มีมันไม่พอล่าม จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 22:07:07

ความคิดเห็นที่ 13 ... เคยมีประสบการณ์เหมือนกัน มายืนยันด้วยคน จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 04:26:21

ความคิดเห็นที่ 14 คุณchaosyครับ ผมว่าลองเขียนลงประมาณวันโกนวันพระดีไหมครับซึ่งเป็นวันปล่อยผี แต่เรามาคุยเรื่องของผีกันบ้างคงไม่มีใครจะใจแคบมาต่อว่าได้มากนักดอกนะ... ผมหวังว่าอย่างนั้น เรื่องผีๆนี่ต้องทำใจว่ามีคนเชื่อได้น้อยกว่าคนไม่เชื่อ ซึ่งเป็นไปตามเหตุผลว่ามันเป็นเรื่องพิสูจน์ได้ยากยิ่งส่วนคนที่มีความสามารถ รับรู้ได้ในเรื่องแบบนี้ยิ่งหาได้ยาก และยากตรงที่สุดที่จะสื่อให้ใครอื่น ที่ขาดประสบการณ์จะเห็นคล้องด้วย ลองคิดว่าการเล่าเรื่องผี เป็นการชวนสมาชิกทำมรณานุสติอีกแบบหนึ่งก็แล้วกันครับ แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 55 09:59:07 จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 09:58:01

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณคุณคนกรุงธนค่ะ ดิฉันตัดสินใจเอาข้อความตรงๆ มาลงเลย คนอ่านพิจารณากันเอาเองแล้วกัน เราเจอมาแบบเนี้ย.. ก็ไม่ได้เชื่อ 100 % ค่ะ กำลังศึกษาอยู่เหมือนกัน ว่างๆ เชิญไปร่วมแจมค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 10:31:53

ความคิดเห็นที่ 16 สุดยอดครับ คุณ chaosy  ขออนุโมทนาบุญด้วย  เป็นบุญของคุณแล้ว ที่คุณมีประสบการณ์ทางจิตแบบนี้  มันก่อให้เกิดความเห็นที่ถูกต้องว่า  จิตแท้จริงแล้ว คือ เห็นจำคิดรู้ รวมกันนั้่นเอง แม้ไม่มีตา หรือตาบอด  เราก็อาศัยจิตนี้ ไปดูแทนตาได้เลย ผมเองก็เคยครั้งนึง  แต่ไม่ถึงขนาดถอดกาย  เพียงแต่เห็นด้วยตาใจ  อยากมองไปทางไหนก็เห็นได้เหมือนตาเนื้อ และดีกว่าตาเนื้อ   มองได้ขนาดเห็นทะลุกำแพง เลยเกิดความเชื่อว่า   นี้คือ ธรรมชาติ คือ ธรรมมะ นั่นเอง  เพียงแต่เราไม่คิดว่ามันจะมี   ชาตินี้เราไม่เสียชาติเกิด ที่ได้รู้เห็นว่า สิ่งนี้มีอยู่จริง   และรู้ได้เฉพาะตน จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 20:43:32