ความคิดเห็นที่ 1 น้ำไหลลงสู่ที่ต่ำ จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 10:43:29

ความคิดเห็นที่ 2 ทำไงดี ก็ทวนน้ำด้วย ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา จากคุณ : bigjinbook เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 10:44:49

ความคิดเห็นที่ 3 อย่างนี้ถือว่ามี เจตนา ที่เป็น อกุศลหรือไม่ อย่างไร คะ จากคุณ : RJ1 เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 10:55:52

ความคิดเห็นที่ 4 ยกตัวอย่างเช่น  เป็นคนถือศีลตลอดเวลาอย่างตั้งใจมาก  แต่ในบางครั้ง ก็มีจิตที่ฟุ้งซ่าน ในเรื่อง ของศาสนาที่ตนนับถืิอแบบชั่วร้ายผุดแว้บขึ้นมาในห้วงความคิด   ทั้งที่ ไม่ได้มีเจตนา จะคิดเช่นนั้นเลย   - สติยังมีไม่มากพอ ทำให้จิตมุ่งไปหาสิ่งที่เคยชินนั่นคืออกุศลกรรม เพราะ ถ้าเรารู้สึกอกุศลจริงๆๆ เราคงจะไม่น้อมรับและปฎิบัติตามกฎของศีล อย่างเคร่งครัด   - เพราะตอนนั้นไม่รู้สึก หรือไม่สำนึก ด้วยว่าไม่มีสติ ในใจที่แท้จริงของเรา  น้อมเอา ศีล สมาธิ ปัญญา และพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งอย่างสูงสุด เหนือเศียรเกล้า - แต่ไม่นึกถึงบ่อยๆ วันนึกถึงกี่ครั้ง กี่นาที กี่วินาที?? และ รู้สึกเป็นทุกข์  อย่างมาก  เพราะอยากจะ ขจัด สิ่งอกุศลทางความคิด ในระดับ จิตไร้สำนึก ฟุ้งซ่านนนี้ออกไปเสีย เนื่องจากทราบว่า มันเป็นทางไปอบายอย่างแน่นอน   - จิตฟุ้งซ่านจะมีอยู่จนกระทั่งไปถึงพระอรหันต์จึงจะระงับจิตฟุ้งซ่านได้หมด อุทธัจจะเป็นสังโยชน์ตัวที่ 9 ดังนั้น จึงให้เจริญอนุสติอย่างสม่ำเสมอ และเมื่อจิตฟุ้งซ่านไปในอกุศล รวมทั้งนิวรณ์ทั้ง 5 คือ กามฉันทะ พยาบาท ถีนทมิธะ อุธัจจะกุกกุจจะ วิจิกิจฉา ซึ่งสามารถระงับด้วย สมถะหรือสมาธิ กำจัดได้ด้วยปัญญา ดังนั้นแนวทางการปฏิบัติก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา โดยมีอนุสติเป็นแนวทางสำคัญ จากคุณ : kiarati เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 11:15:57

ความคิดเห็นที่ 5 นี่แหละครับ จิตมันแสดงไตรลักษณ์ให้ดูแล้ว แต่มองไม่เห็น จิตเป็นอนัตตา สั่งๆไม่ได้ บังคับให้เป็นไปตามใจนึก ในทางกุศลตลอดเวลาไม่ได้หรอกครับ ถ้าสั่งได้ จิตก็เป็นอัตตา ผิดหลักคำสอนสิครับ หน้าที่ของเราคือเรียนรู้ความไม่เที่ยง ทรงอยู่ในสภาพกุศล หรืออกุศลไม่ได้ตลอด และอยู่นอกเหนือการบังคับบัญชาของเรา เมื่อเรียนรู้มากเข้า จิตจะเกิดปัญญาในระดับภาวนามยปัญญาขึ้นมาได้ครับ จากคุณ : Up_To_You เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 11:26:14

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าจิตเรานึกถึงกุศลได้บ่อยๆ ได้ตลอด  คงมีคนบรรลุธรรมไปหมดแล้วล่ะครับ ข้อสำคัญคือ เมื่อใจเกิดอกุศล ก็ให้รู้เท่าทัน แล้วพยายามสร้างกุศลให้จิตคุ้นชินบ่อยๆ ผมเองก็ยังเป็นเลย บางทีก็นึกถึงพระพุทธศาสนาที่ตนเองนับถือ ไปในทางอกุศล แต่ก็รู้ตัว แล้วก็สำรวมระวังต่อไป เรายังไม่ใช่พระอริยบุคคล เรื่องพวกนี้จึงเป็นโอกาส เป็นฐานะที่จะมีได้ ก็ให้ฝึกฝนอบรมกันไปครับ จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 11:31:39

ความคิดเห็นที่ 7 เคยเป็นครับ.... ซึ่งจากประโยคนี้...(ยกมา) "....ในใจที่แท้จริงของเรา  น้อมเอา ศีล สมาธิ ปัญญา และพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งอย่างสูงสุด เหนือเศียรเกล้า..." ผมก็เป็นครับ แต่ในที่สุดก็พบว่า   อินทรัีย์ คือ ศรัทธา ของเรานี้ยังอ่อนนัก เรานับถือพุทธศาสนา และน้อมรับเอาพระรัตนไตร มาเป็นที่พึง ที่ระลึก เพราะเห้นว่า  เป็นสรณะที่ดีที่สุด แต่เราเคยระลึกถึงคุณของพระพุทธองค์ แบบถึงที่สุดกันบ้่างมั๊ย ว่า พระพุทธองค์มีความรัก คือ เมตตา กรุณา เรา และเหล่าเวนัยสัตว์ทั้งหลายมากแค่ไหน พระพุทธองค์ ต้องสละ ชีวิต ร่างกาย ความสุขส่วนตัว มาไม่รู้กี่ล้านครั้ง ในระหว่าง 20 อสงไขย ยิ่งด้วย แสนมหากัป เพื่อบำเพ็ญบารมี ก่อนตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธ เปลี่ยนจากการถือศีล  แบบสมาทาน หรือ  วารีตศีล มาเป็นการถือศีลแบบ.....จารีตศีล    ดูซิครับ ผมใช้วิธี น้อมจิตอธิฐาน ตั้งแจตนาไว้ว่า ขอมอบกายนี้ ใจนี้ ให้แก่พระพุทธองค์ เื่พื่อเป็นพุทธบูชา และทดแทนมหากรุณาธิคุณ เมื่อเราเกิดการกระทำที่จะส่อไปในทางที่จะทำอกุศล เช่น ถูกขับรถปาดหน้า แล้วโกรธ  จึงนึกด่ารถคันนั้นในใจ เราจะรู้สึกถึงความไม่ดีของการนึกคิดดังกล่าวทันทีหรอืแทบทันที ด้วยว่า จิตใจที่เราใช้ในการตั้งจิตอธิษฐานถึง  พระพุทธองค์ ควรที่จะเป็นจิตใจที่ประเสริญ  สะอาด บริสุทธิ์ จากอาสวะกิเลส การที่เรานำจิตใจดวงเดียวกันนี้  ไประลึกคำด่าว่าผู้อื่น   ย้อมทำให้จิตใจดวงนี้  แปดเปื้อนอาสวะกิเลส ควรหรือที่เราจะปล่อยให้ จิตใจของเรากระทำอย่างนั้นต่อไป   แล้วยังจะนำจิตเดียวกันนี้ไปตั้งจิตอธิฐานถึงพระพุทธองค์อีก  เช่นนี้เป็นต้น ทำนองเดียวกัน เมื่อตามองผู้อื่นด้วยความโกรธ ปากพูดออกมาด้วยความโกรธ ...ฯลฯ.... เราก็ต้องสำเหนียก สังวรระวังว่า การนำกายของเรา ใจของเรา ใช้กระทำอกุศลกรรม ซึ่งก็เป็นกายเดียวกับที่ใช้ก้มกราบพระพุทธองค์   ใจเดียวกับที่นำไปใช้ระลึกถึงพระพุทธองค์นั้น ย่อมเป็นการกระทำผิดต่อคำสอนในปฐมเทศนาของพระพุทธองค์อย่างยิ่ง คือ  พระองค์สอนให้ละชั่ว เป็นอย่างแรก ต่อด้วยทำดี  และทำจิตใจให้ผ่องใส คือ ....ระลึกไปในทำนองดังกล่าวข้างต้นครับ ซึ่งผมทำแล้วได้ผลดีครับ วิธีการนี้  ผมได้รับมาจาก  พระอาจารย์สมทบ ปรกกโม http://www.puthakun.org/puthakun/index.php?option=com_content&view=article&id=216:cd-mp3&catid=64:2011-06-10-00-33-32&Itemid=263 (ซีดีของท่านค่อนข้างมีน้อย) ท่านเป็นอาจารย์ ของ   อาจารย์แม่ชีทองสุข ทองกระจ่าง  ผอ. มูลนิธิเผยแผ่พระสัททธรรม ซึ่งเป็นอาจารย์ของผม  นำมาถ่ายทอดให้ผมนำมาปฏิบัติอีกที จากคุณ : Eikewsang เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 11:41:09

ความคิดเห็นที่ 8 เราก็เคยเป็นค่ะ ตอนปฏิบัติธรรมบางทีจิตคิดถึงเรื่องอกุศล เมื่อก่อนเป็นเด็ก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ก็คิดว่าตัวเองเลวมาก ทำบาปมาก แต่ตอนนี้กลับมาปฏิบัติธรรมใหม่ ก็ให้รู้ตัวค่ะ ว่าจิตมันเป็นไปอย่างนี้ ให้ระลึกรู้ไม่ต้องไปคิดตามไปฟุ้งตาม มันก็ดับของมันไปเอง จิตมันชอบไหลลงสู่ที่ต่ำ ยิ่งเราไปกังวลมากว่ามันเป็นอกุศล เราก็ยิ่งวนเวียนคิดถึงอกุศลกรรมนั้น มันยิ่งทำให้เป็นทุกข์ บางทีเหมือนร้อนมากไม่อยากให้ความคิดแบบนี้เข้ามาในสมองเลย ทำไมคิดเลวอย่างนี้ แต่ถ้าได้เรียนรู้มัน ก็คิดซะว่าแค่นั้นคิดแล้วก็ให้ผ่านไป ไม่ต้องเอามากังวลอีก มันก็หยุดคิดได้ มีคนเคยถามพระอาจารย์หลายคนเหมือนกัน เรื่องนี้ เพราะบางทีปฏิบัติธรรมแล้วเปลียนท่านั่ง ท่านก็จะเตือนโยมผู้หญิงเรื่องเปลี่ยนท่านั่ง บางคนเผลอไปคิดอกุศลเข้าแล้วไม่สบายใจไปถามท่าน ท่านก็บอกญาติโยมให้ฟังว่าไม่เป็นไร ให้รู้ว่านี่อกุศลเกิด จากคุณ : I know who am i เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:12:22

ความคิดเห็นที่ 9 อย่างนี้ คือ มาร ครับ ผมไม่แน่ใจว่าคุณเป็นอย่างกรณี ดังนี้ หรือไม่ ? ปรามาสพระรัตนตรัยโดยไม่ตั้งใจ คิดด่าผู้มีพระคุณโดยไม่ตั้งใจ อยากทำร้ายคนอื่นโดยไม่ตั้งใจ รู้ว่ามันไม่ดี แต่มันก็แวบเข้ามาเอง รู้ตัวเองว่าเราไม่มีวันทำอะไรเลว ๆ อย่างนั้นแน่ แต่มันกลับคิดขึ้นมาเฉย ๆ ไม่มีปี่มีขลุ่ย ถ้าใช่ ผมก็ฟันธงฉับ ๆ ว่า นั่นคือมาร จะเป็นกันทุกคน เมื่อจิตเข้าถึงจุดหนึ่ง ๆ มารเห้นแล้วว่า เราจะก้าวหน้าเกินกว่าที่เขาจะควบคุมเราได้ เขาจะพยายามรั้งเราเอาไว้ หรือง่าย ๆ คือ กิเลสหยาบ ๆ ของเราเริ่มหมดไปแล้ว แต่ยังเหลือกิเลสละเอียด ที่เรามองไม่ค่อยจะเห็นอยู่ พอจิตละเอียดขึ้น ก็เห็นกิเลสละเอียดเหล่านั้นชัดขึ้น ผมคงพูดอะไรไม่ได้มาก เพราะสำหรับผมเอง ใช้เวลาในการต่อสู้อยู่นาน ในตอนนี้ อาจจะเบาลงบ่อย แต่ใช่ว่าจะหมดไปเสียทีเดียว อย่างว่านะครับ คนเลวมามาก จะให้ดีเลยในเวลาแปบเดียว คงยากเนอะ ผมขอแนะนำให้หาข้อมูลเพิ่มเติมที่ "ปรามาสพระรัตนตรัยโดยไม่ตั้งใจ" จะได้ข้อมูลเพิ่มเติมแน่นอน. จากคุณ : เพื่อมหาชน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:33:13

ความคิดเห็นที่ 10 ความเคยชิน ต้องอาศัยเวลาระยะหนึ่ง ถึงจะแก้ไขได้ เหมือนต้นไม้ต้นขนาดใหญ่มากๆ รากลึก คุณอยากจะตัดทุกกิ่ง ตัดต้น ขุดราก ต้องใช้เวลา ค่อยๆ ทำ ต้องมีอุปกรณ็เพียงพอ มีกำลังใจด้วย จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:38:05

ความคิดเห็นที่ 11 ผมก็มีอาการอย่าง จขกท. เหมือนกันครับ ความคิดไม่ดีมันเเว็ป..  เข้ามาเเบบไม่ทันตั้งตัวเลยทีเดียว เร็วมากๆ ส่วนตัวพอรู้ว่าจิตคิดไม่ดี ก็จะรีบใช้สติตัดทิ้งทันทีครับ (รู้ตัวเมื่อไหร่ ใช้สมาธิตัดทันที) แล้วส่วนใหญ่ช่วงค่ำๆ ก็จะสวดมนต์ นั่งสมาธิ พอมีสติเเน่วเเน่ ก็นำความคิดไม่ดีนั้นมาพิจารณาหาเหตุผลตามจริง จนใจน้อมลง เเล้วก็ท่องบทขอขมา พระพุทธ พระธรรม  พระสงฆ์ครับ จากคุณ : arsular เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 13:14:16

ความคิดเห็นที่ 12 รู้สึกซาบซึ้ง และ ขอขอบคุณกัลยาณมิตรดีๆๆ ในห้องนี้เป็น อย่างสูงค่ะ  ที่ช่วยแนะนำ และแก้ไขความขัดข้องกลุ้มใจให้เรานะคะ ยินดีรับฟังและขออนุโมทนาบุญกับ ทุกๆๆ ความเห็นค่ะ  เพื่อความก้าวหน้า ในทางธรรม และ ความหลุดพ้นค่ะ เพื่อนๆๆ แนะนำกันได้ตามสบายเลยนะคะ ขอน้อมรับไว้พิจารณาทุกกๆๆ ความคิดเห็นนะคะ  มีค่ามากจริงๆๆค่ะ จากคุณ : RJ1 เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 13:14:28

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องจิตคิดอกุศลได้เอง  เป็นเรื่องปกติ  เพราะจิตนั้นเราบังคับเค้าไม่ได้อย่างแท้จริง ที่เรียกว่าจิตเป็น "อนัตตา" ไม่อยู่ในบังคับ  อันนี้เราจะเห็นได้ชัดเจน   แต่ก่อนผมก็เป็น บ่อยมากๆที่มี จิตชนิดนี้เกิดขึ้นในใจตลอดเวลา ทั้งขณะนั่งสมาธิ หรือเห็นพระพุทธรูป จิตปรามาส อกุศล จะผุดขึ้นเองโดยเรายิ่งบังคับ   จิตอกุศลก็ยิ่งมีมากขึ้นๆ  บางทีฟุ้ง ซ่านหนักมากๆ ต้องการที่จะบังคับกดข่มจิตเหล่านี้  แต่พบกว่ายิ่งกดข่มก็ยิ่งกำเริบหนัก   วิธีแก้ไขเรื่องจิตอกุศล  แค่เรารู้เวลาจิตอกุศลเกิดรู้แล้วก็วางๆๆๆ เกิดเมื่อรัยก็วางเมื่อนั้น เราเห็นจิตนั้นเป็นอนัตตา ไม่ใช่เรา อยากด่าก็ด่า เมื่อรู้ทันจิตนี้มากๆเข้า  จิตอกุศลจะเกิด น้อยลง  แต่ก็ใช่ว่าจะหายได้ขาด  เพียงแต่เราเลิกสนใจจิตชนิดนี้แล้ว  เพราะจิตชนิดนี้ ขาดเจตนาที่จะทำ  จึงไม่บาป จึงรู้แล้ววางสบายๆ กลับเอาเจ้าจิตชนิดนี้มาช่วยเตือน เรื่องจิตเป็นอนัตตาได้อีก...แต่เมื่อเราไม่รู้เราคิดว่าบาปและเศร้ากับจิตอกุศลที่เกิด เราจะเข้าไป กดข่มเค้า เพื่อให้หาย เมื่อไม่หายก็ทุกข์ใจ นี่แหละทางไปอบายเกิดล๊ะ... จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 13:22:22

ความคิดเห็นที่ 14 http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2011/09/Y11010935/Y11010935.html http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2010/10/Y9837751/Y9837751.html อยากจะบอกว่าเป็นเรื่องปกติ ใหม่ๆเจอกันทุกคนครับ จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 22:43:32

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นเหมือนกันครับ ไม่ใช่เรื่องแปลก ถือซะว่าเป็นแบบฝึกหัด หัดให้รู้เท่าทันมัน จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 23:00:47

ความคิดเห็นที่ 16 จิตไร้สำนึกมีข้อมูลกรรมที่เราสั่งสมไว้มากมาย ซึ่งไม่ได้มีแต่กุศลกรรมเท่านั้นค่ะ ยิ่งเราอยากขจัด ก็ยิ่งขจัดไม่ได้ กลับจะเป็นทุกข์ที่อยากขจัดยิ่งขึ้นอีก เพียงแค่รู้ ก็พอค่ะ จากคุณ : ฟ้าอิงจันทร์ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 00:25:31

ความคิดเห็นที่ 17 เห็นด้วยกับ คคห.4 กับ 11 จิตใจเราเป็นอะไรที่ต้องฝึก ต้องมีสติ มีอุบายในการจัดการกับมัน อย่าปล่อยจิตใจให้ไหลไปเรื่อยๆ  จะเครียดไปบ้างจะเป็นไร  ใจอยากจะดี คิดว่าจะได้ดี แบบสบายๆ ลอยๆมาอย่างนั้นไม่มีหรอก มันต้องมีแพ้มีชนะบ้างสลับกันไป ให้ใจได้มีบทเรียน ถ้าไม่ฝึกไม่รู้จักบังคับไว้บ้างตามกาลที่เหมาะสม จะไม่มีทางสู้กับกิเลสที่ยิ่งกว่านี้ได้เลย  เพราะจะเอาเรี่ยวแรงจากไหนมาเป็นบาทฐาน ในการพิจารณาสาเหตุของกิเลสต่างๆ และถ้าเมื่อจิตคิดปรามาส แล้วยังปล่อยใจให้ปรามาสอยู่อย่างนั้น แต่บอกว่ามีสติรู้อยู่ นั่นไม่เรียกว่าสติ แต่เรียกว่าถูกทัศนคติที่ไม่ถูกต้อง กดสติไว้มากกว่า ถ้าขับรถถ้าเจอกำแพง คุณจะเหยียบเบรค หรือจะใส่เกียร์ว่างแล้วดูให้รถมันหยุดเอง อันไหนเสียหายน้อยกว่า..  อันไหนเรียนกว่าขับรถเป็น จากคุณ : subyaey เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 00:57:09

ความคิดเห็นที่ 18 หากท่านเจ้าของกระทู้ปฏิบัติธรรม อาการแบบนี้เป็นสภาวะธรรมอย่างหนึ่งครับ ต้องกำหนดจิตครับ ผมก็เป็นครับเพิ่งทราบเองว่าเป็นสภาวะธรรมอย่างหนึ่ง ตอนนี้ผมยังไม่หายจากอาการนี้ครับต้องฝึกวางจิตและกำหนดจิตครับให้ถูกต้องครับ เข้าใจว่าลำบากเหมือนกันต้องพยายามครับ จากคุณ : auddy (Kittisak) เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 12:18:25