ความคิดเห็นที่ 1 พุทธทาสภิกขุ ให้นัยเกี่ยวกับทางสายกลางไว้ว่า ในการศึกษาเรื่องมัชฌิมาปฏิปทานั้น ควรจะศึกษามัชฌิมาปฏิปทาขั้นพื้นฐานทั่วไป คือ อัฏฐังคิกมรรค เป็นลำดับแรก, แล้วศึกษามัชฌิมาปฏิปทาในความหมายชั้นกว้าง คือ โพธิปักขิยธรรมทั้งหมด เป็นลำดับที่สอง, แล้วจึงศึกษามัชฌิมาปฏิปทาในความหมายชั้นลึก คือ ปฏิจจสมุปบาท เป็นลำดับสุดท้าย ; มิฉะนั้นจะลำบาก จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:20:45

ความคิดเห็นที่ 2 พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต)ได้ให้นัยความหมายของทางสายกลางไว้ว่า เป็นข้อปฏิบัติที่เพ่งถึงวิธีการแห่งความหลุดพ้น ทางแห่งความสุข หรือทางดำเนินชีวิตที่เป็นกลาง ๆ ตามธรรมชาติ พอเหมาะพอดี สอดคล้องกับกฎธรรมชาติ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:21:56

ความคิดเห็นที่ 3 พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต) ให้นัยความหมายไว้ว่า คุณธรรมแห่งทาง สายกลางเป็นคุณลักษณะหนึ่งของศีลธรรม ที่เกิดจากการฝึกฝนจนกลายเป็นอุปนิสัยที่ดีงาม ซึ่งเกี่ยวข้องกับการกระทำที่แสดงออกจากความรู้สึกในระดับแห่งความพอดี คือไม่มาก หรือน้อยจนเกินไป ซึ่งการกระทำที่ว่านี้อยู่ระหว่างความเกิน (Excess) และความขลาด (Deficiency) จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:23:01

ความคิดเห็นที่ 4 ผู้ช่วยศาสตราจารย์ พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ ให้นัยความหมายไว้ว่า ค่าเฉลี่ยแห่งทางสายกลางที่เป็นความพอดี ความถูกต้อง เหมาะสมแก่บุคคลในแต่ละกรณี ดังนั้น บุคคลจำต้องมุ่งตรงไปที่ทางสายกลางเพื่อความอยู่รอด และความสมดุลแห่งชีวิต หรืออยู่ตรงจุดกึ่งกลางระหว่างสิ่งที่มากเกินไปกับสิ่งที่ขาดพร่อง จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:23:34

ความคิดเห็นที่ 5 เสฐียรพงษ์ วรรณปก ได้ให้ทัศนะไว้ว่า คำว่า ทางสายกลาง มีอยู่สองเรื่อง คือ ธรรมะสายกลาง กับทางสายกลางในการปฏิบัติ ธรรมะสายกลางเรียกว่า มัชเฌนธรรมเทศนา ทางสายกลางในการปฏิบัติ เรียกว่า มัชฌิมาปฏิปทา ซึ่งเป็นหนทางไปสู่ความดับทุกข์ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:23:57

ความคิดเห็นที่ 6 มีข้อควรทำความเข้าใจเพิ่มเติมเมื่อกล่าวถึงคำว่า ”ทางสายกลาง” เพราะปัจจุบัน ได้มีการนำคำนี้มาใช้กันอย่างกว้างขวาง และบางครั้งก็คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง หรือคลาดเคลื่อนจากความหมายที่แท้จริงไป เช่น การนำไปใช้ในความหมายวา หมายถึง การกระทำ หรือความคิดที่อยู่กึ่งกลางระหว่างการกระทำทั้งสองอย่าง คือ ระหว่างความดีกับความชั่ว เป็นต้น หรือความคิดที่เกิดขึ้นสองแบบสองแนว แล้วก็วัดให้ได้กึ่งกลางระหว่างสองแบบสองแนวนั้น ซึ่งทางสายกลางในลักษณะเช่นนี้ ไม่มีอะไรเป็นหลักที่แน่นอน เพราะไม่มีจุดมุ่งหมาย หรือเป้าหมายที่ชัดเจนและแน่นอน คือต้องรอให้มีข้อเปรียบเทียบทั้งสองฝ่ายเกิดขึ้นก่อน จึงจะหาความกลางนั้นได้ และจุดกึ่งกลางที่กล่าวถึงนั้นก็หาเหตุผล ที่ชัดเจนไม่ได้ว่ามีอยู่ระดับไหน สุดแล้วแต่ทั้งสองฝ่ายจะยึดถือแล้วนำมาปฏิบัติกัน ดังนั้น ความหมายของทางสายกลางที่กล่าวถึงนี้ จึงขยับเขยื้อนหรือเคลื่อนไปตามกระแส ความต้องการของสังคม หรือให้เป็นไปตามบริบททางสังคมในขณะนั้น ไม่ว่าจุดกึ่งกลาง ที่กล่าวถึงจะเป็นประโยชน์หรือไม่ก็ตาม นัยแห่งทางสายกลางที่กล่าวถึงนี้ จึงถือได้ว่า เป็นทางสายกลางเทียม ไม่ใช่ทางสายกลางตามหลักการสำคัญทางพระพุทธศาสนา เพราะขาดจุดมุ่งหมายและเป้าหมายที่ชัดเจนและแน่นอน จึงไม่สามารถดับกระบวนการของความทุกข์ หรือดับปัญหาทั้งมวลที่เกิดขึ้นให้หมดไปได้ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:25:22

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อพิจารณาในแง่ความเป็นเหตุเป็นผล ทางสายกลางของพระพุทธศาสนา มีลักษณะเป็นเหตุ ซึ่งก็นำไปสู่ผลอันได้แก่พระนิพพาน หรือความดับทุกข์เป็นเป้าหมาย สุดท้าย องค์ประกอบของทางสายกลางทั้ง ๘ ข้อ จึงบ่งบอกถึงวิธีการปฏิบัติตนให้ถูกต้อง ทั้งในแง่ของศีล สมาธิ และปัญญา ในแง่ของศีลได้แก่องค์ธรรมแห่งทางสายกลางข้อ ๓-๔-๕ คือ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะและสัมมาอาชีวะ ในแง่ของสมาธิได้แก่องค์ธรรมในข้อที่ ๖-๗-๘ คือ สัมมาวายามะ สัมมาสติ และสัมมาสมาธิ ในแง่ของปัญญาได้แก่องค์ธรรมในข้อที่ ๑-๒ คือ สัมมาทิฏฐิ และสัมมาสังกัปปะ อ้างอิง พระครูปลัดธนัญชัย อริญฺชโย ภาพประกอบอินเตอร์เน็ต ขอให้ท่านผู้อ่านมีความสุขครับ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 12:28:29

ความคิดเห็นที่ 9 ทางสายกลางในทัศนะของพระพุทธศาสนา (๑) เสนอ โดย "พระธรรมโกศาจารย์" ท่านพุทธทาสภิกขุ (๒) เสนอ โดย พระพรหมคุณาภรณ์ (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) (๓) เสนอ โดย พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต) (๔) เสนอ โดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์ พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ (๕) เสนอ โดย เสฐียรพงษ์ วรรณปก (๖) เสนอ โดย  ฯลฯ ท่าน  จขกท  เสนอว่า --- ”ทางสายกลาง” เพราะปัจจุบัน ได้มีการนำคำนี้มาใช้กันอย่างกว้างขวาง และบางครั้งก็คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง หรือคลาดเคลื่อนจากความหมายที่แท้จริงไป เช่น การนำไปใช้ในความหมายวา หมายถึง การกระทำ หรือความคิดที่อยู่กึ่งกลางระหว่างการกระทำทั้งสองอย่าง คือ ระหว่างความดีกับความชั่ว เป็นต้น ตกลง ทางสายกลาง "เสนอ โดย  พระเถระครั้งปฐมสังคายนา"    คือ " สิ่งที่ ชาวพุทธ  ควร ศึกษาให้ทั่วถึง"  ใช่หรือไม่ ? ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 18:00:30

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีค่ะท่าน จ.ข.ก.ท  และ ท่านเซน ค่ะ       เข้ามาขอบคุณค่ะ ดิฉันจะได้ยินคำนื้จากเพื่อนๆ มักพูดว่าเดินสายกลางดีที่สุด ประมาณอย่างนี้ค่ะ  จึงเกิดความสงสัยว่าใช้ร่วมกันได้หรือไม่         ขอบคุณค่ะ จากคุณ : มะลิร้อยมาลัย เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 20:34:03

ความคิดเห็นที่ 11 ใช่ครับ คุณเซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม ขอบคุณที่เสริม "พระธรรมโกศาจารย์" ท่านพุทธทาสภิกขุ ครับ ขอบคุณคุณมะลิร้อยมาลัยที่แวะมาบอกครับ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 21:41:52

ความคิดเห็นที่ 12 ข้าศึกของมัชฌิมาปฏิปทา (อัฏฐังคิกมรรค) ภิกษุ ท. ! มีสิ่งที่แล่นดิ่งไปสุดโต่ง (อนฺตา) อยู่ ๒ อย่าง ที่ บรรพชิต ไม่ควรข้องแวะด้วย. สิ่งที่แล่นดิ่งไปสุดโต่งนั้นคืออะไร ? คือ การประกอบตนพัวพันอยู่ด้วยความใคร่ในกามทั้งหลาย (กามสุขัลลิกานุโยค) อันเป็นการกระทำ ที่ยังต่ำ เป็นของชาวบ้าน เป็นของชั้นบุถุชน ไม่ใช่ของพระอริยเจ้า ไม่ประกอบด้วยประโยชน์, การประกอบความเพียรในการทรมานตนให้ลำบาก(อัตตกิลมถานุโยค) อันนำมาซึ่งความทุกข์ ไม่ใช่ของพระอริยเจ้า ไม่ประกอบด้วยประโยชน์, สองอย่างนี้แล. ภิกษุ ท. ! ข้อปฏิบัติเป็นทางสายกลาง (มัชฌิมาปฏิปทา) ที่ไม่ดิ่งไป หาสิ่งสุดโต่งสองอย่างนั้น เป็นข้อปฏิบัติที่ตถาคตได้ตรัสรู้เฉพาะแล้ว เป็นข้อ ปฏิบัติที่ตถาคตได้ตรัสรู้เฉพาะแล้ว เป็นข้อปฏิบัติทำให้เกิดจักษุ เป็นข้อปฏิบัติ ทำให้เกิดญาณ เป็นไปเพื่อความสงบ เพื่อความรู้ความรู้อันยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ พร้อม เพื่อนิพพาน. ภิกษุ ท. ! ข้อปฏิบัติที่เป็นทางสายกลาง ที่ไม่ดิ่งไปหาที่สุดโต่ง สอง อย่างนั้น เป็นอย่างไรเล่า? ภิกษุ ท. ! ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลางนั้น คือ ข้อปฏิบัติอันเป็นหนทางอันประเสริฐ ประกอบอยู่ด้วยองค์แปดประการ นี่เอง. แปดประการคืออะไรเล่า? คือ สัมมาทิฏฐิ (ความเห็นที่ถูกต้อง) สัมมาสังกัปปะ (ความ ดำริที่ถูกต้อง) สัมมาวาจา (การพูดจาที่ถูกต้อง) สัมมากัมมันตะ (การทำงานที่ถูกต้อง) สัมมาอาชีวะ (การดำรงชีพที่ถูกต้อง) สัมมาวายามะ (ความพากเพียรที่ถูกต้อง) สัมมาสติ(ความระลึกที่ถูกต้อง) สัมมาสมาธิ (ความตั้งใจมั่นคงที่ถูกต้อง). ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร - มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๒๘/๑๖๖๔. จากหนังสือ อริยสัจจากพระโอษฐ์ภาคปลาย - ท่านพุทธทาสภิกขุ จากคุณ : ยัยก้อย เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 23:28:09

ความคิดเห็นที่ 13 คคห 12 ข้าศึกของมัชฌิมาปฏิปทา (อัฏฐังคิกมรรค) (๑) สมัยพุทธกาล  คือ ?   ศึกษาเอง นะครับ  เช่น "ส่วนสุดโต่ง ๒  ที่พระพุทธเจ้า แสดงธรรม ไม่เข้าไปหาส่วนสุดโต่งนั้น ตามที่ คคห 12 เสนอ (๒) สมัยนี้ คือ ? กำหนด ได้ ไหมครับ  เช่น พระพุทธรูป บังพระพุทธเจ้า -- (เสนอเช่นนี้  ไม่ใช่ "พวกพระอะไรนั่น นะครับ) หนังสือ (วิชาอะไรที่ สาวกสมัยนี้อ้าง)  บังพระธรรม  (ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษามาฯ) ลูกชาวบ้าน (ไม่ว่าสมัยไหน) บัง พระสงฆ์ "พุทธบุตร ของพระพุทธองค์" หนังสือเล่มนี้ ควรอ่าน จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 09:39:24

ความคิดเห็นที่ 14 เออ......ก็เห็นพูดเหมือนกันทุกคนอยู่แล้วนี่  เรื่องทางสายกลางน่ะ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 10:27:00

ความคิดเห็นที่ 15 ทางสายกลาง  "ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา" รักษามา"  พระสูตรนี้ กระทู้หนึ่ง เสนอว่า http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11716039/Y11716039.html yes = สัสสตทิฏฐิ / no = อุทเฉททิฏฐิ / สัมมาทิฏฐิ =  การไม่ยึดมั่นถือมั่นกับสิ่งทั้งปวง **********************************************************                        ข้อความ ข้างบน ---- กำกวม?  หรือ ไม่กำกวม? เมื่อ สอบทานกับ ที่ตรัสว่า yes = สัสสตทิฏฐิ  = กัจจานะ "คำกล่าวที่ยืนยันลงไปด้วยทิฏฐิ (ปุถุชน จิตไม่พ้นวิเศษจาก อุปกิเลส  และ ยัง ไม่ใช่ อริยสาวก) ว่า  "สิ่งทั้งปวง (รวมทั้ง ปรมัตถ์ ๔)  มีอยู่" นี้ เป็น ส่วนสุด (โต่ง) ฝ่ายที่ ๑  (มิใช่ ทางสายกลาง  คือ สัมมาทิฏฐิในองค์มรรค์  ของพระอรหันต์ ที่ผ่าน โสดาบันแล้ว  คือ -- ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ เป้นตัวทุกข์อริยสัจ) no = อุทเฉททิฏฐิ = กัจจานะ "คำกล่าวที่ยืนยันลงไปด้วยทิฏฐิ (ปุถุชน จิตไม่พ้นวิเสาจาก อุปกิเลส  และ ยัง ไม่ใช่ อริยสาวก) ว่า  "สิ่งทั้งปวง (รวมทั้ง ปรมัตถ์ ๔)  ไม่มี (ทานไม่มีผล ฯลฯ พระอนาคามี ที่จะ ผุดมีขึ้นเอง ไม่เกี่ยวกับ หลังตายเข้าโลงในธรรมวินัยนี้ ไม่มี = สุญเปล่าหมด ) นี้ เป็น ส่วนสุด (โต่ง) ฝ่ายที่ ๒  (มิใช่ ทางสายกลาง  คือ สัมมาทิฏฐิในองค์มรรค์  ของพระอรหันต์ ที่ผ่าน โสดาบันแล้ว  คือ -- ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ เป้นตัวทุกข์อริยสัจ) สัมมาทิฏฐิ =   right understanding (ตาม พระพุทธวจนะ ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนารักษามา)  คือ ที่ตรัสว่า ดูก่อน  กัจจานะ (หรือกัจจายนะ? อันไหนถูก กรุณาแก้ให้ด้วย) ตถาคต แสดงธรรม (ที่ตรัสรู้ชอบเอง ไม่เคยฟังจากใคามาก่อน คือ ปฏิจจฯสายเกิด สายดับ หรือ อริยสัจสี่)  โดยสายกลาง  คือ ไม่เข้าไปหา ส่วนสุดโต่ง นั้น ตถาคต ย่อมแสดงว่า เพราะมี อวิชชา เป้นปัจจัย  จึงมี สังขารทั้งหลาย  (เช่น เชื่อว่า เกิดปั๊ปทันที หลังตายฯ) เพราะมี สังขาร เป็นปัจจัย จึงมี วิญญาณฯ ดู ปฏิจจสมุปบาย สายเกิด สายดับ เอง ******************************************************** สรุป ความคิดเห็นที่ 14 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน เออ......ก็เห็นพูดเหมือนกันทุกคนอยู่แล้วนี่  เรื่องทางสายกลางน่ะ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 10:27:00 [แก้ไข]                        ตาม คคห 9 นั้น  ------ตรงกับ "ข้างบน" หรือ????? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 10:52:56

ความคิดเห็นที่ 16 โดยทั่วๆไปนั้น ที่รู้กัน ทางสายกลาง ก็เอาตามที่ในพระไตรปิฏกว่า มีเทวดามาดีดพิณ 3 สาย คือ สายตึง สายหย่อน สายพอดี ให้พระพุทธเจ้าฟังก่อนจะตรัสรู้ให้พระองค์ได้คิด ส่วนรายละเอียดทางสายกลาง ก็คิดต่างกันไปหลายแบบ แต่ถ้าบางคนบอก ไม่มีหรอกเทวดามาดีดพิณ พระองค์คิดไปเอง........ก็ตามแต่ใจใครจะคิด เล่นคิดแทนพระพุทธเจ้า ก็ต้องยกนิ้วให้แล้ว เราไม่คิดแทนกลัวตกนรกนะ ในพระไตรปิฏก มีเทวดามาแนะนำอะไรบ่อยๆ เช่นตอนตรัสรู้ใหม่ๆ พระองค์ไม่อยากจะสอนมนุษย์ ต้องมีพระพรหมมาอาราธณาให้สอนไปเถอะ สัตว์โลกที่ยังพอมีปัญญาก็พอมี....ไม่ใช่เดี๋ยวนี้อะไรที่ลึกลับ จิตมีสมาธิค้นไปไม่ถึงก็ว่า งมงายไว้ก่อน กลายเป็นพุทธศาสนาเป็นเืรื่องสอนเด็กๆ แค่เพียงเรื่องหน้าที่พลเมืองศีลธรรมไปแล้ว เป็นของโหลธรรมดาๆไปเลย ศักดิ์ศรีพุทธที่บอกว่า เป็นศาสนาที่สูงส่งไม่มีแล้ว เพราะใครก็คิดเองได้ไม่สมกับที่พระพุทธองค์เพียรพยายามมากว่าจจะตรัสรู้ ต้องสร้างบารมีมาขนาดไหน ซึ่งมันไปค้านกับที่พระไตรปิฏกบอกว่า พระพรหมต้องมาอาราธณาให้สอน พระองค์ไม่อยากจะสอน ก็เพราะมันยากสำหรับมนุษย์นะซิ พระองค์จึงคิดเช่นนี้ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 12:42:02

ความคิดเห็นที่ 17 สาธุ... สาธุ... สาธุ... ขอแสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม นะครับ เพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น ก็แบ่งเป็น - ทางสายกลางภายนอก(ตัว) นั้นบางครั้งก็ใช้ได้ บางครั้งก็ใช้ไม่ได้เสมอไปนะครับ -ทางสายกลางภายใน(ตัว) นั้นใช้ได้เสมอ และเป็นเส้นทางเพียงเส้นเดียว ไม่มีเส้นอื่น ไม่มีทางอื่น เป็นทางเดียวกันในทุกๆคนนะครับ ทุกๆคนที่จะเข้าถึงนิพพานได้ ต้องผ่านเส้นทางสายกลางภายในของตัวเองทุกๆคนครับ แล้วทางสายกลางภายในอยู่ตรงไหนละ ? โปรดพิจารณา ขอบคุณครับ จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 17:24:04

ความคิดเห็นที่ 18 ประเด็น --- แล้วทางสายกลางภายในอยู่ตรงไหนละ ? (๑) ตามคำของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นี้ ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนารักษามา  ก็ อยู่ ใน พระสูตร ที่ พระพุทะเจ้า ตรัส  ครับ (๒) แต่ ถ้า ตาม คำสาวก สมับนี้  เช่น (จากความจำ ลืมแล้วว่า วัดไหน) ภิกษุที่วัดใดนั้น "ที่สอนว่า นิพพาน คือ แหล่งแห่งที่ ที่พระอรหันต์ ทั้งปวง ในพระพุทธศาสนา  ที่มี พระพุทะเจ้าพระองค์นี้ เป็น ประมุข"  จะไปอยู่ที่นั้น หลังจากตายแล้ว ละก็ ทางสายกลาง  อยู่ที่ ? (ใช่อยู่เหนือสะดือ กี่นิ้ว หรือ ฯลฯ หรือ ฯลฯ) ฯลฯ สรุป ทางสายกลาง  ของ พระพุทธเจ้า พระองค์นี้  อย่ที่ไหน  --- สรุปได้ ใช่ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 18:40:33

ความคิดเห็นที่ 19 เราลองมาพิจารณากันดูนะครับ -ถ้าเราเชื่อว่าเรามี (ดวง)ใจกันทุกๆคนอยู่ภายในตัวเราเอง (ส่วนถ้าใครไม่เชื่อว่าเรามี(ดวง)ใจอยู่ภายในตัวเราก็ปล่อยผ่านไปเลยนะครับ) ใจของเราก็ย่อมต้องมีที่ตั้งอยู่ตรงไหนซักแห่งจริงไหมครับ แล้วตั้งอยู่ตรงไหนถึงจะดีละ... ตั้งอยู่ที่หัวดีไหม, ตั้งอยู่ที่กลางอกละ, อยู่ที่เท้าละ ,อยู่ที่มือซ้ายละ หรือ มือขวาดีครับ ...อยู่ตรงไหนถึงจะถูกต้องที่สุดตามความเป็นจริงตามธรรมชาติ... -เราก็ต้องกลับมาที่ คำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า " มชฺฌิมาปฏิปทา ”  ทางสายกลาง หรือ แปลตามรูปศัพท์ว่า ข้อปฏิบัติที่มีในท่ามกลางซึ่งหมายถึง ข้อปฏิบัติที่เป็นกลาง ๆ ถ้าเรานำมาศึกษาหรือมาหาเองคงหาไม่เจอแน่ๆ แต่พระภิกษุ ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ท่านได้ทดลองฝึกและเอาชีวิตเป็นเดิมพันหามาให้เราได้รู้อย่างง่ายๆแล้วคือ พระมงคลเทพมุนี (สด จันทสโร ) ท่านได้เข้าถึง ทางสายกลางภายในตัวของท่านเองแล้วจึงได้นำมาสั่งสอนแก่ชาวพุทธโดยทั่วไป มีคนมากมายที่เข้าถึงทางสายกลางภายใน เมื่อได้ฝึกสมาธิตามแบบที่ท่านแนะนำครับ ซึ่งหลวงปู่ท่านได้เรียกว่า " วิชชาธรรมกาย " นะครับ หลักการของ วิชชาธรรมกายนั้น ก็มีหลักง่ายๆ คือ " หยุด " เป็นตัวสำเร็จ ง่ายๆแค่นี้เองครับ เมื่อใจ หยุด (นิ่ง) ไม่คิดอะไร ไม่ฟุ้งซ่าน เมื่อใจหยุดถูกส่วนแล้ว ใจจะตกศูนย์วูบลงไปที่ฐานที่6 ไปดึงเอา ดวงธรรม(ดวงธรรมานุปัสสนาสติปัฏฐาน หรือดวงปฐมมรรค)ลอยขึ้นมาสู่ฐานที่ 7 ซึ่งเป็นฐานที่ตั้งใจที่ถาวรและถูกต้องที่สุด " ตรงฐานที่7นี้แหละเป็นเส้นทางสายกลางภายในที่ถูกต้อง "  เพราะเราต้องเอาใจไปหยุด(นิ่ง)ให้ถูกส่วนตรงฐานที่7 อย่างต่อเนื่อง ยิ่งหยุดนิ่งได้นาน ใจยิ่งใสสว่าง สะอาดและบริสุทธิ์ยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ ยิ่งนิ่ง ยิ่งใส ยิ่งสว่าง หยุดในหยุด นิ่งในนิ่งเข้ากลางไปเรื่อยๆ เข้าไปตรงกลางดวงธรรมภายในเรื่อยๆ ตามเส้นทางสายนี้ ก็จะเข้าไปสู่สิ่งต่างๆที่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านได้ไปรู้ไปเห็นมา ตามเส้นทางสายกลางนี้แหละ ครับ ฯลฯ เป็นต้น ทางสายกลางเส้นนี้ เป็นสิ่งที่รู้ได้ยาก ถ้าไม่มีผู้ที่เข้าถึงแล้วมาอธิบายให้ฟัง พวกเราทั้งหลายบนโลกใบนี้ไม่มีวันรู้ได้เลยครับ... อยากจะพูดถึงหลักการที่สำคัญอีกครั้งว่า -งานภายนอกนั้นต้องเคลื่อนไหว จึงจะดี   -แต่ งานภายในนั้น ต้อง หยุดและนิ่งจึงจะดีและถูกต้องที่สุด โปรดพิจารณา ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 55 14:00:58 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 55 13:57:26 จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 55 13:50:48