ความคิดเห็นที่ 1 ทางสังคมวัตถุ มักจะใช้สิ่งที่ คุณ ภะวันตุเม กล่าวถึงเป็นเครื่องวัด โดยส่วนตัว หลังจากที่ได้รู้จักกับใคร แล้ว ผมเลือกที่จะใช้ ศีล เป็นเครื่องวัดเบื้องต้น ความกตัญญูกตเวทิตา  เป็นเครื่องวัด ต่อมา.. และ..ฯลฯ.. รู้จักเขาได้อย่างไร ว่าเขามีศีลไหม  มีความกตัญญูไหม  ก็ต้องใช้เวลาในการศึกษา  จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 16:51:49

ความคิดเห็นที่ 2 เวลานี้ ทัศนคติ ของฉัน เห็นว่า ส่วนใหญ่ ก็ชื่นชมคนที่ มี "เงิน" และทุกคนก็ต้องการเงิน เพื่อใช้ในการดำเนินชีวิต รวมไปถึงใช้เงินในการอำนวยความสะดวกต่อการสร้างฐานะด้วย เช่น การจ้างที่ปรึกษา...ปรึกษาว่าจะทำไงให้ทางโล่ง ไม่โดนภาษีรัฐ ปรึกษาว่าจะจัดการยังไง ให้โครงการผ่านฉลุย ใครไม่มีเงินจ้างที่ปรึกษา ก็จะเป็น ชนชั้นรองลงมา คือ จ่ายค่าเช่า จ่ายให้รัฐ เต็มอัตรา และ ค่อนข้างจะ ไม่มีโอกาสได้รวยไปกว่านั้น ส่วนคนที่จน และไม่มีความคิดก้าวหน้า คิดแต่จะข้ามไปให้ได้แต่ละวัน ก็ยากที่จะมีทุน และ ยิ่งถูกกดให้ด้อยค่าลงเรื่อยๆ ฉันไม่เห็นด้วยกับหลักสูตรการเรียนการสอน แต่ ฉันเห็นด้วยกับ ตัวอย่างจากชีวิตจริง แม้แต่เด็กเล็ก ก็ยังรู้เลยว่า คนดี โตขึ้นจะกลายเป็น คนโง่ (และมักจะไม่ค่อยได้ดี) คนฉลาด แบบศรีธนนชัย จะกลายเป็นคนที่ใครๆ ก็ชื่นชม (และมักจะได้ดี ส่วนจะมีความสุขหรือไม่ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง) จากคุณ : พาระวี เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 17:04:11

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วยไม่ได้นะครับ ในโลกแห่งความเป็นจริง คนไทยส่วนใหญ่มีความคิดแบบนี้ครับ บ้านเราถึงโกงกินกันอย่างเมามันเหลือเกิน แบบคนรู้ทั้งเมือง ก็ยังเชิดหน้าชูตาอยู่ ได้อย่างมีเกียรติ มีคนนับถือยกย่อง ก็เพราะคนไทยนับถือทั้ง 4 อย่างที่จขกทว่ามาไงครับ จากคุณ : Persimon เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 17:10:23

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนคุณจะจีบสาวคุณดูที่หน้าตาเค้าว่าสวยพอหรือเปล่าครับ ตอนคุณจะแต่งงานคุณได้พิจารณาเรื่องฐานะครอบครัวและการศึกษาของฝ่ายเจ้าสาวไหมล่ะครับ ไม่ต้องซึนเดเระหรอกครับ ปุถุชนที่ไหนเค้าก็คิดกันหมดแหละ หรือไม่จริง จากคุณ : Windows X เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 17:17:15

ความคิดเห็นที่ 5 มาตรวัดคนของดิฉัน ดูที่ระดับของจิตใจค่ะ บางคนเรียนสูง หน้าที่การงานดี ฐานะร่ำรวย แต่จิตใจต่ำ ไม่มีศีลธรรม แต่กับคนเรียนจบไม่สูง หรือแม้แต่ไม่ได้เรียนหนังสือทางโลกเลย แต่ได้ปฎิบัติธรรม มีจิตใจสูง มีคุณธรรม ดิฉันเคารพและบูชาคนกลุ่มนี้มากกว่าค่ะ จากคุณ : มด2002 เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 17:26:45

ความคิดเห็นที่ 6 มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะเอาอะไรจากเขานะ เช่น ผมรับสมัครงาน ก็ต้องอยากได้คนดีอยู่แล้ว ไม่ว่าจะทำอะไรก็อยากได้คนดีอยู่แล้ว แต่ป.4 ยังไม่จบ ก็รับมาทำงานออฟฟิสลำบาก ไอ้คนดีนะอยากได้ทุกคนอยู่แล้ว แต่คุณสมบัติอื่นก็ต้องมี หมอรักษาพยาบาล อย่างน้อยก็น่าจะได้ปริญญาใช่มั้ย ให้เงินเชื่อ ก็ต้องดูใช่มั้ยว่าเขามีปัญญาจ่ายแน่ๆ สมบัติมีให้ยึุดบ้าง หาเมียก็หาหน้าตาดีครับ ผมหาเมียหน้าตาดีที่นิสัยดีครับ เพราะเริ่มจากหน้าตา หาง่ายกว่าเริ่มจากนิสัย และจากประสบการณ์ที่คบหญิงสาวมา วิธีของผมถั่วต้มแล้วสำหรับผม คนดีเราต้องการอยู่แล้ว แต่คุณสมบัติอื่นเพื่อการนั้นๆมันต้องมี เป็นฆาราวาสที่ดี ให้ดีแสนดียังไง เป็นพระอานาคามีเลย ก็ไม่สามารถเป็นอุปัชฌาย์ได้ ผมตอบนอกเรื่องใช่มั้ยครับ คงใช่ ผมว่าไปเรื่อย 555 จากคุณ : kiarati เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 17:34:43

ความคิดเห็นที่ 7 เอารถม้า มาวัด(วิสุทธิ7) พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔  มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ พระสารีบุตรสนทนากับพระปุณณมันตานีบุตร             [๒๙๖] ครั้งนั้นเป็นเวลาเย็น ท่านพระสารีบุตรออกจากที่พักผ่อนแล้วเข้าไปหาท่านพระ ปุณณมันตานีบุตรถึงสำนัก ได้ปราศรัยกับท่านพระปุณณมันตานีบุตร ครั้นผ่านการปราศรัยพอให้ ระลึกถึงกันไปแล้ว จึงนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นนั่งเรียบร้อยแล้ว จึงถามท่านพระปุณณมัน ตานีบุตรดังนี้ว่า ท่านผู้มีอายุ ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาคของเราหรือ?             ท่านพระปุณณมันตานีบุตรตอบว่า ถูกแล้ว ท่านผู้มีอายุ?             สา. ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อสีลวิสุทธิหรือท่านผู้มีอายุ?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อจิตตวิสุทธิหรือท่านผู้มีอายุ?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อทิฏฐิวิสุทธิหรือ ท่าน ผู้มีอายุ?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อกังขาวิตรณวิสุทธิหรือ ท่านผู้มีอายุ?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อมัคคามัคคญาณทัสสน วิสุทธิหรือ ท่านผู้มีอายุ?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อปฏิปทาญาณทัสสน วิสุทธิหรือ ท่านผู้มีอายุ?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อญาณทัสสนวิสุทธิ หรือ ท่านผู้มีอายุ?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ?             สา. ท่านผู้มีอายุ ผมถามท่านว่า ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อ สีลวิสุทธิหรือ ท่านตอบผมว่า ไม่ใช่อย่างนั้น เมื่อผมถามท่านว่า ท่านประพฤติพรหมจรรย์ใน พระผู้มีพระภาค เพื่อจิตตวิสุทธิหรือ เพื่อทิฏฐิวิสุทธิหรือ เพื่อกังขาวิตรณวิสุทธิหรือ เพื่อมัคคา มัคคญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เพื่อปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เพื่อญาณทัสสนวิสุทธิหรือ ท่าน ก็ตอบผมว่าไม่ใช่อย่างนั้นๆ เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อ อะไรเล่า?             ปุ. ท่านผู้มีอายุ ผมประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่ออนุปาทาปรินิพพาน.             สา. ท่านผู้มีอายุ สีลวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ท่านผู้มีอายุ จิตตวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ท่านผู้มีอายุ ทิฏฐิวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ท่านผู้มีอายุ กังขาวิตรณวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ท่านผู้มีอายุ มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ท่านผู้มีอายุ ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ท่านผู้มีอายุ ญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ท่านผู้มีอายุ ที่นอกไปจากธรรมเหล่านี้หรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?             ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.             สา. ท่านผู้มีอายุ ผมถามท่านว่า สีลวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพานจิตตวิสุทธิ หรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ทิฏฐิวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพานกังขาวิตรณวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ปฏิปทาญาณ ทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพานญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ที่ นอกไปจากธรรมเหล่านี้หรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ท่านก็ตอบผมว่า ไม่ใช่อย่างนั้นๆ เมื่อ เป็นเช่นนี้ จะพึงเห็นเนื้อความของถ้อยคำที่ท่านกล่าวนี้อย่างไรเล่า?             [๒๙๗] ปุ. ท่านผู้มีอายุ ถ้าพระผู้มีพระภาคจักทรงบัญญัติสีลวิสุทธิว่าเป็นอนุปาทา ปรินิพพานแล้ว ก็ชื่อว่าทรงบัญญัติธรรมที่ยังมีอุปาทาน ว่าเป็นอนุปาทาปรินิพพาน. ถ้าจักทรงบัญญัติ จิตตวิสุทธิ ทิฏฐิวิสุทธิ กังขาวิตรณวิสุทธิ มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิ ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ ญาณทัสสนวิสุทธิว่า เป็นอนุปาทาปรินิพพานแล้ว ก็ชื่อว่าทรงบัญญัติธรรมที่ยังมีอุปาทาน ว่า เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ถ้าหากว่า ธรรมนอกจากธรรมเหล่านี้ จักเป็นอนุปาทาปรินิพพานแล้ว ปุถุชน จะชื่อว่าปรินิพพาน เพราะว่า ปุถุชนไม่มีธรรมเหล่านี้ ท่านผู้มีอายุ ผมจะอุปมาให้ท่าน ฟัง บุรุษผู้เป็นวิญญูชนบางพวกในโลกนี้ ย่อมรู้เนื้อความแห่งคำที่กล่าวแล้วด้วยอุปมา. อุปมาด้วยรถ ๗ ผลัด             [๒๙๘] ท่านผู้มีอายุ เปรียบเหมือน พระเจ้าปเสนทิโกศล กำลังประทับอยู่ในพระนคร สาวัตถี มีพระราชกรณียะด่วนบางอย่างเกิดขึ้นในเมืองสาเกต และในระหว่างพระนครสาวัตถีกับ เมืองสาเกตนั้น จะต้องใช้รถถึง ๗ ผลัด ลำดับนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศล เสด็จออกจาก พระนครสาวัตถี ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่หนึ่งที่ประตูพระราชวัง ไปถึงรถพระที่นั่งผลัดที่สองด้วย รถพระที่นั่งผลัดที่หนึ่ง จึงปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่หนึ่ง ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่สอง เสด็จไปถึง รถพระที่นั่งผลัดที่สาม ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่สอง ทรงปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่สอง ทรงรถ พระที่นั่งผลัดที่สาม เสด็จถึงรถพระที่นั่งผลัดที่สี่ ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่สาม ปล่อยรถพระที่นั่ง ผลัดที่สาม ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่สี่ เสด็จถึงรถพระที่นั่งผลัดที่ห้า ด้วยรถพระที่นั่ง ผลัดที่สี่ ปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่สี่ ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่ห้า เสด็จไปถึงรถพระที่นั่ง ผลัดที่หก ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่ห้า ปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่ห้า ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่หก เสด็จไปถึงรถพระที่นั่งผลัดที่เจ็ด ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่หก ปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่หก ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่เจ็ด เสด็จไปถึงเมืองสาเกตที่ประตูพระราชวัง ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่เจ็ด ถ้าพวกมิตรอำมาตย์ หรือพระญาติสาโลหิต จะพึงทูลถามพระองค์ซึ่งเสด็จถึงประตูพระราชวังว่า ข้าแต่มหาราชเจ้า พระองค์เสด็จมาจากพระนครสาวัตถีถึงเมืองสาเกตที่ประตูพระราชวัง ด้วยรถ พระที่นั่งผลัดนี้ผลัดเดียวหรือ ท่านผู้มีอายุ พระเจ้าปเสนทิโกศลจะตรัสตอบอย่างไร จึงจะเป็น อันตรัสตอบถูกต้อง?             สา. ท่านผู้มีอายุ พระเจ้าปเสนทิโกศลจะต้องตรัสตอบอย่างนี้ จึงจะเป็นอันตรัสตอบ ถูกต้อง คือ เมื่อฉันกำลังอยู่ในนครสาวัตถีนั้น มีกรณียะด่วนบางอย่างเกิดขึ้นในเมืองสาเกต ก็ในระหว่างนครสาวัตถีกับเมืองสาเกตนั้นจะต้องใช้รถถึง ๗ ผลัด เมื่อเช่นนั้น ฉันจึงออกจาก นครสาวัตถีขึ้นรถผลัดที่หนึ่งที่ประตูวังไปถึงรถผลัดที่สอง ด้วยรถผลัดที่หนึ่ง ปล่อยรถผลัดที่หนึ่ง ขึ้นรถผลัดที่สอง ไปถึงรถผลัดที่สาม ด้วยรถผลัดที่สอง ปล่อยรถผลัดที่สอง ขึ้นรถผลัดที่สาม ไปถึงรถผลัดที่สี่ ด้วยรถผลัดที่สาม ปล่อยรถผลัดที่สาม ขึ้นรถผลัดที่สี่ ไปถึงรถผลัดที่ห้า ด้วยรถผลัดที่สี่ ปล่อยรถผลัดที่สี่ ขึ้นรถผลัดที่ห้า ไปถึงรถผลัดที่หก ด้วยรถผลัดที่ห้า ปล่อย รถผลัดที่ห้า ขึ้นรถผลัดที่หก ไปถึงรถผลัดที่เจ็ด ด้วยรถผลัดที่หก ปล่อยรถผลัดที่หก ขึ้นรถ ผลัดที่เจ็ด ไปถึงเมืองสาเกตที่ประตูวังด้วยรถผลัดที่เจ็ด ท่านผู้มีอายุ พระเจ้าปเสนทิโกศล จะ ต้องตรัสตอบอย่างนี้ จึงจะเป็นอันตรัสตอบถูกต้อง.             ปุ. ท่านผู้มีอายุ ข้อนี้ก็ฉันนั้น สีลวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่จิตตวิสุทธิ จิตตวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่ทิฏฐิวิสุทธิ ทิฏฐิวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่กังขาวิตรณวิสุทธิ กังขาวิตรณวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิ มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่ ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่ญาณทัสสนวิสุทธิ ญาณ ทัสสนวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่อนุปาทาปรินิพพาน ท่านผู้มีอายุ ผมประพฤติพรหมจรรย์ใน พระผู้มีพระภาค เพื่ออนุปาทาปรินิพพาน. กล่าวชื่นชมสุภาษิตของกันและกัน             [๒๙๙] เมื่อท่านพระปุณณมันตานีบุตรกล่าวอย่างนี้แล้ว ท่านพระสารีบุตรจึงถามว่า ท่านผู้มีอายุ ท่านชื่ออะไร และพวกภิกษุเพื่อนพรหมจรรย์ รู้จักท่านว่าอย่างไร?             ท่านพระปุณณมันตานีบุตรตอบว่า ท่านผู้มีอายุ ผมชื่อปุณณะ แต่พวกภิกษุเพื่อน พรหมจรรย์ รู้จักผมว่ามันตานีบุตร. ท่านพระสารีบุตรกล่าวว่า ท่านผู้มีอายุ น่าอัศจรรย์นัก ไม่ เคยมีมาแล้ว ธรรมอันลึกซึ้ง อันท่านพระปุณณมันตานีบุตรเลือกเฟ้นมากล่าวแก้ ด้วยปัญญาอัน ลึกซึ้ง ตามเยี่ยงพระสาวกผู้ได้สดับแล้ว รู้ทั่วถึงคำสอนของพระศาสดาโดยถ่องแท้ จะพึงกล่าว แก้ ฉะนั้น เป็นลาภมากของเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย ความเป็นมนุษย์อันเพื่อนพรหมจรรย์ได้ ดีแล้ว ที่ได้พบเห็นนั่งใกล้ท่านพระปุณณมันตานีบุตร แม้หากว่าเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย จะ เทิดท่านพระปุณณมันตานีบุตรไว้บนศีรษะด้วยเทริดผ้า จึงจะได้พบเห็น นั่งใกล้ แม้ข้อนั้นก็นับ ว่าเป็นลาภมากของเธอเหล่านั้น ความเป็นมนุษย์อันเธอเหล่านั้นได้ดีแล้ว อนึ่งนับว่าเป็นลาภ มากของผมด้วย เป็นการได้ดีของผมด้วย ที่ได้พบเห็น นั่งใกล้ท่านพระปุณณมันตานีบุตร.             [๓๐๐] เมื่อท่านพระสารีบุตรกล่าวอย่างนี้แล้ว ท่านพระปุณณมันตานีบุตรจึงถามดังนี้ว่า ท่านผู้มีอายุ ท่านชื่ออะไร และเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย รู้จักท่านว่าอย่างไร? ท่านพระสารีบุตร ตอบว่า ท่านผู้มีอายุ ผมชื่ออุปติสสะ แต่พวกเพื่อนพรหมจรรย์ รู้จักผมว่าสารีบุตร. ท่านพระ ปุณณมันตานีบุตรกล่าวว่า ท่านผู้เจริญ ผมกำลังพูดอยู่กับท่านผู้เป็นสาวกทรงคุณคล้ายกับ พระศาสดา มิได้ทราบเลยว่า ท่านชื่อสารีบุตร ถ้าผมทราบว่า ท่านชื่อสารีบุตรแล้ว คำที่พูดไป เพียงเท่านี้ คงไม่แจ่มแจ้งแก่ผมได้ เป็นการน่าอัศจรรย์จริง ไม่เคยมีมาแล้ว ธรรมอันลึกซึ้ง อันท่านพระสารีบุตรเลือกเฟ้นมาถามแล้วด้วยปัญญาอันลึกซึ้ง ตามเยี่ยงพระสาวกผู้ได้สดับแล้ว รู้ทั่วถึงคำสอนของพระศาสดาโดยถ่องแท้ จะพึงถาม ฉะนั้น เป็นลาภมากของเพื่อนพรหมจรรย์ ความเป็นมนุษย์นับว่าเพื่อนพรหมจรรย์ได้ดีแล้ว ที่ได้พบเห็น นั่งใกล้ท่านพระสารีบุตร แม้ หากว่า เพื่อนพรหมจรรย์จะเทิดท่านพระสารีบุตรไว้บนศีรษะด้วยเทริดผ้าจึงจะได้พบเห็น นั่งใกล้ แม้ข้อนั้นก็เป็นลาภมากของเธอเหล่านั้น ความเป็นมนุษย์นับว่าอันเธอเหล่านั้นได้ดีแล้ว อนึ่ง นับว่าเป็นลาภมากของผมด้วย เป็นการได้ดีของผมด้วย ที่ได้พบเห็นนั่งใกล้พระสารีบุตร.             พระมหานาคทั้งสองนั้น ต่างชื่นชมสุภาษิตของกันและกัน ด้วยประการฉะนี้แล. จบ รถวินีตสูตรที่ ๔ พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม (ป.อ. ปยุตฺโต) วิสุทธิ 7 (ความหมดจด, ความบริสุทธิ์ที่สูงขึ้นไปเป็นขั้นๆ, ธรรมที่ชำระสัตว์ให้บริสุทธิ์ ยังไตรสิกขาให้บริบูรณ์เป็นขั้นๆ ไปโดยลำดับ จนบรรลุจุดมุ่งหมายคือนิพพาน — purity; stages of purity; gradual purification)       1. สีลวิสุทธิ (ความหมดจดแห่งศีล คือ รักษาศีลตามภูมิขั้นของตนให้บริสุทธิ์ และให้เป็นไปเพื่อสมาธิ — purity of morality) วิสุทธิมรรคว่าได้แก่ ปาริสุทธิศีล 4 [160]       2. จิตตวิสุทธิ (ความหมดจดแห่งจิต คือ ฝึกอบรมจิตจนบังเกิดสมาธิพอเป็นบาทฐานแห่งวิปัสสนา — purity of mind) วิสุทธิมรรคว่า ได้แก่ สมาบัติ 8 พร้อมทั้งอุปจาร       3. ทิฏฐิวิสุทธิ (ความหมดจดแห่งทิฏฐิ คือ ความรู้เข้าใจมองเห็นนามรูปตามสภาวะเป็นจริง เป็นเหตุข่มความเข้าใจผิดว่าเป็นสัตว์บุคคลเสียได้ เริ่มดำรงในภูมิแห่งความหลงผิด — purity of view; purity of understanding) จัดเป็นขั้นกำหนดทุกขสัจ       4. กังขาวิตรณวิสุทธิ (ความหมดจดแห่งญาณเป็นเหตุข้ามพ้นความสงสัย, ความบริสุทธิ์ขั้นที่ทำให้กำจัดความสงสัยได้ คือ กำหนดรู้ปัจจัยแห่งนามรูปได้แล้วจึงสิ้นสงสัยในกาลทั้ง 3 — purity of transcending doubts) ข้อนี้ ตรงกับ ธรรมฐิติญาณ หรือ ยถาภูตญาณ หรือ สัมมาทัสสนะ จัดเป็นขั้นกำหนดสมุทัยสัจ       5. มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิ (ความหมดจดแห่งญาณที่รู้เห็นว่าเป็นทางหรือมิใช่ทาง คือ เริ่มเจริญวิปัสสนาต่อไปด้วยพิจารณากลาป จนมองเห็นความเกิดขึ้นและความเสื่อมไปแห่งสังขารทั้งหลาย อันเรียกว่าอุทยัพยานุปัสสนา เป็นตรุณวิปัสสนา คือวิปัสสนาญาณอ่อนๆ แล้วมีวิปัสสนูปกิเลส เกิดขึ้น กำหนดได้ว่าอุปกิเลสทั้ง 10 แห่งวิปัสสนานั้นมิใช่ทาง ส่วนวิปัสสนาที่เริ่มดำเนินเข้าสู่วิถีนั่นแลเป็นทางถูกต้อง เตรียมที่จะประคองจิตไว้ในวิถีคือ วิปัสสนาญาณนั้นต่อไป — purity of the knowledge and vision regarding path and not-path) ข้อนี้จัดเป็นขั้นกำหนดมัคคสัจ       6. ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ (ความหมดจดแห่งญาณอันรู้เห็นทางดำเนิน คือ ประกอบความเพียรในวิปัสสนาญาณทั้งหลายเริ่มแต่อุทยัพพยานุปัสสนาญาณ ที่พ้นจากอุปกิเลสดำเนินเข้าสู่วิถีทางแล้วนั้น เป็นต้นไป จนถึงสัจจานุโลมิกญาณหรืออนุโลมญาณ อันเป็นที่สุดแห่งวิปัสสนา ต่อแต่นี้ก็จะเกิดโคตรภูญาณ คั่นระหว่างวิสุทธิข้อนี้กับข้อสุดท้าย เป็นหัวต่อแห่งความเป็นปุถุชนกับความเป็นอริยบุคคล โดยสรุป วิสุทธิข้อนี้ ก็คือ วิปัสสนาญาณ 9 — purity of the knowledge and vision of the way of progress)       7. ญาณทัสสนวิสุทธิ (ความหมดจดแห่งญาณทัสสนะ คือ ความรู้ในอริยมรรค 4 หรือ มรรคญาณ อันเกิดถัดจากโคตรภูญาณเป็นต้นไป เมื่อมรรคเกิดแล้วผลจิตแต่ละอย่างย่อมเกิดขึ้นในลำดับถัดไปจากมรรคญาณนั้นๆ ความเป็นอริยบุคคลย่อมเกิดขึ้นโดยวิสุทธิข้อนี้ เป็นอันบรรลุผลที่หมายสูงสุดแห่งวิสุทธิ หรือไตรสิกขา หรือการปฏิบัติธรรมในพระพุทธศาสนาทั้งสิ้น — purity of knowledge and vision)       วิสุทธิ 7 เป็นปัจจัยส่งต่อกันขึ้นไปเพื่อบรรลุนิพพาน ดุจรถ 7 ผลัดส่งต่อกันให้บุคคลถึงที่หมาย โดยนัยดังแสดงแล้ว แก้ไขเมื่อ 02 มี.ค. 55 18:08:08 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 17:36:41

ความคิดเห็นที่ 8 เรียน จขกท. การถูกมองด้วยแง่ลบ นั้น เกิดจากบุคคลอื่น เป็นปัจจัยภายนอกที่มากระทบ มันจะมีผลก็ต่อเมื่อ ทัศนคติที่ จขกท.มีต่อตัวเองนั้นเป็นอย่างไร ถ้าทัศนคติที่คนอื่นมีต่อจขกท. ไม่ได้เป็นไปในทางเดียวกันกับที่ จขกท.มีต่อตัวเอง มันย่อมไม่มีผล หรือมีผลน้อย การที่จขกท.รู้สึก สะเทือน กับปัจจัยภายนอกนั้น มันบอกได้ว่า ทัศนคติที่จขกท.มีต่อตัวเอง คงไม่ดีนัก ขอให้แก้ไขในจุดนี้เสียก่อน ............................................................................................................... คนเราทุกคนมีข้อบกพร่อง ย้ำว่าทุกคน บางคน อาจจะไม่สวย ไม่หล่อ สติปัญญาไม่ดี บกพร่่องทางร่างกาย บางคนบกพร่องทางอารมณ์ การปรับตัว ทัศนคติ ฯลฯ แตกต่างกันไป ที่สำคัญคือไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ขอให้ จขกท. มองจุดดี ของตัวเองเป็นสำคัญ ว่าอะไรคือส่วนที่ดีของตัวจขกท.เอง และให้ความสำคัญ เน้นย้ำ และใช้ให้เกิดประโยชน์ในทุกๆด้าน ส่วนจุดด้อย ถ้าแก้ไขได้ ก็ค่อยๆปรับปรุงแก้ไขกันไป ถ้าแก้ไขไม่ได้ มี 4 ทางเลือกใหญ่ๆ 1.ยอมรับ 2.ปกปิด 4.ไม่ให้ความสำคัญ 3.เปลี่ยนแปลงให้เป็นข้อดี หรือจะนำทางเลือกทั้งหมดมาใช้ให้เกิดประโยชน์ .............................................................................................................. ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. ผ่านช่วงเวลาที่ไม่ดีไปได้อย่างมีสติ คนเราทุกคนมีคุณค่าในตัวเอง ไม่มีใครจะมาชี้ให้เราเป็นอย่างนู้นอย่างนี้ได้ ถ้าเราไม่ยอม จากคุณ : promp888 เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 17:51:06

ความคิดเห็นที่ 9 คุณวัดระดับว่าใครประสบผลสำเร็จชีวิต หรือยิ่งใหญ่กว่ากันที่ 1. เงิน, ฐานะ 2. ยศ,ตำแหน่ง 3. ระดับการศึกษา 4. หน้าตา ------------------ ๑. เงินจะมีประโยชน์อะไร ถ้าได้มาด้วยวิธีทุจริต คนกอดเงินเป็นหมื่นเป็นแสนล้าน หรือจะมีความสุขเท่าคนมีศีล ๕ ข้อ ๒. ยศ ตำแหน่ง ก็แค่หัวโขนชั่วคราว ที่เขามอบให้มาทำงาน คนมีตำแหน่งไม่สร้างผลงานไม่สร้างกุศล แต่กลับใช้ตำแหน่งกอบโกยผลประโยชน์ จะดีอะไร? หาทางลงอบายภูมิเปล่าๆครับ ๓. ระดับการศึกษา ไม่น่าจะเป็นคำตอบของ "ปัญญา เห็นโลกตามความเป็นจริง" ๔.หน้าตา อันนี้ก้ไม่เที่ยงอีกครับ   ทาน ศีล ภาวนา ดีกว่าของเหลวไหลข้างต้นครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 17:53:25

ความคิดเห็นที่ 11 ลาภ ยศ สติปัญญา หน้าตา ก็ได้มาด้วยเหตุปัจจัยทั้งสิ้น ก็สามารถวัดกรรมวิบากได้ส่วนหนึ่ง อย่างน้อยเขาก็เสวยวิบากนั้นด้วยกุศลกรรมที่ทำมาเป็นปัจจัย จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 22:56:05

ความคิดเห็นที่ 12 สำหรับดิฉัน อาจจะเรียกได้ว่า คบคนแบบไม่มีหลักเกณฑ์ เพราะไม่สนใจปัจจัยรอบตัวเลย ไม่ว่าเงิน ฐานะ การศึกษา หน้าตา ไม่ได้สนใจว่ามี ศีล ความกตัญญู หรือคุณธรรมใดๆ คบคนเพียงเพราะรู้สึกถูกใจ รู้สึกว่าเขาน่ารัก คบแล้วสบายใจ เอาความรู้สึกของตัวเองเป็นตัววัดค่ะ จากคุณ : จิตรพร เขียนเมื่อ : 2 มี.ค. 55 23:09:31

ความคิดเห็นที่ 13 ผมเป็นคนอารมณ์เสียเรื่องพวกนี้มาก รำคาญมาก ประเภทที่ คุณก็ไม่ใช่คนที่ผมนับถือ ไม่ใช่อาจารย์ ไม่ใช่พ่อ-แม่ ไม่ใช่หัวหน้า   แต่สาระแนมาอวดตัวสั่งสอน สั่งการ โดยที่ไม่มีใครร้องขอ บางทีทนไม่ไหว ผมก็ย้อนนิ่มๆ หงายเงิบไปหลายคน (นิัสัยไม่ดีเนอะ) ในโลกแห่งความเป็นจริง บางที คนหัวหงอกกว่า ก็ไม่ได้รู้ดีไปเสียทุกอย่าง จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 11:41:55

ความคิดเห็นที่ 14 สมัยนี้คนมากมายเขาเอาเงินเป็นสรณะ  สะตุ้งสะตังก์สระณังคัจฉามิ ครับ อย่าแปลกใจเลย จากคุณ : wichcha เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 55 16:22:03