|
อนาคต...เป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนครับ...
ตอนปฏิบัติธรรมใหม่ใหม่...ผมเคร่งมาก
ใส่ชุดสีกรัก เสาร์อาทิตย์ออกจากโรงเรียนประจำ เพื่อไปเที่ยว
แต่ผมไม่ไปไหน เข้าไปอยู่ในวัด เข็นขยะ,หุงข้าวเลี้ยงโยมที่มาทำบุญ,ล้า่งจาน
ทำอาหาร และว่้างเว้นก็มาเดินจงกลม เป็นปีปี คนในวัด เชื่อว่าหากบวช
คงได้อะไรสักอย่้าง พ่อแม่ก็กลัวว่าลูกจะบวชไม่สึก
แม้กระทั่งตัวเองก็ตั้งปฏิธานว่า จะไม่มีครอบครัว
แล้ววันหนึ่งมีเพือนพาสาวน้อยคนหนึ่งเข้ามาในวัดเพื่อปฏิบัติภาวนา
แล้วเพื่อนฝากผมไว้ให้ช่วยดูแลเนื่องจากต้องกลับไปบ้านเพื่อทำธุระอย่างอื่น
ก็ช่วยดูแลไป โดยไม่มีแม้แต่จะคิดอะไรสักเล็กน้อย พบกันในวัดสักสิบครั้งและ
สาวน้อยคนนั้น ก็ไม่ได้คิดอะไรกับผมไปมากว่าผู้ปฏิบัติธรรม ด้วยกัน รวมทั้งผมด้วย
วันหนึ่งขณะนอนในวัด เกิดฝันไป ว่าเดินไปตามทางเดิน เพื่อจะออกจากป่าแห่งหนึ่ง
และตัวเองรู้แล้วว่าทางออกอยู่อีกไม่ไกล ขณะกำลังเดินอยู่ สาวน้อยคนนั้นเดินตามมาทางด้านหลัง
และเรียกให้หยุด ขอให้พาเธอไปด้วย ผมสองจิตสองใจจะไปคนเดียวหรือพาเธอไปด้วย
พร้อมๆกับมีวงแหวนส่องสว่างที่เปรียบเสมือนทางออกจากป่า เลื่อนใกล้เข้ามาหาผมอีกทางหนึ่ง
เหมือนให้เลือกว่าจะเลือกทางออกหรือเลือกเธอ.......แล้วผมเลือกใคร...?
ผมจึงสรุปได้ดังนี้ ...หากคุณไม่ได้มาเพื่อไปคนเดียวและเคยครองคู่้ พากันไปในการทำดี
โดยคุณยังไม่พร้อมที่จะตัดช่องน้อยไป คุณก็ต้องอยู่ช่วยคนที่หวังให้คุณเป็นผู้นำ..ให้พากันไปด้วย
และความไม่แน่นอนคือความแน่นอน...
จากคุณ |
:
ฮูฮง
|
เขียนเมื่อ |
:
5 มี.ค. 55 23:41:28
|
|
|
|
|