"บทปลงสังขารเกษาผมหงอก" อ่านแล้วใจเบา

"บทปลงสังขารเกศาผมหงอก"


เกศาผมหงอก บอกว่าตัวเฒ่า ฟันฟางผมเผ้า

เเก่เเล้วทุกประการ ตามืดหูหนัก ร้ายนักสาธารณ์

บ่มิเป็นเเก่นสาร ใช่ตัวตนของเรา เเต่ล้วนเปื่อยเน่า

เครื่องประดับกายเรา โสโครกทั้งตัว เเข้งขามือสั่น

เส้นสายพันพัว เห็นน่าเกลียดกลัว อยู่ในตัวเรา

ให้มึนให้เมื่อย ให้เจ็บให้เหนื่อย ไปทั่วเส้นขน

เเก่เเล้วโรคา เข้ามาหาตน ได้ความทุกข์ทน

โสกาอาวรณ์ ก็นั่งก็โอย จะลุกก็โอย

เหมือนดอกไม้โรย ไม่มีเกสร เเก่เเล้วโรคา

เข้ามาวิงวอน ได้ความทุกข์ร้อน ทั่วกายอินทรีย์

ครั้นสิ้นลมปาก กลับกลายหายจาก เรียกกันว่าผี

ลูกรักผัว(เมีย)รัก เขาชักหน้าหนี เขาว่าซากผี

เปื่อยเน่าพุพอง เขาเสียมิได้ เขาไปเยี่ยมมอง

เขาบ่ได้ต้อง เกลียดกลัวนักหนา เขาผูกคอรัด

มือเท้าเขามัด รัดรึงตรึงตรา เขาหามเอาไป

ตนอยู่เอกา อยู่กับหมูหมา ยื้อคร่าพัลวัน

ทรัพย์สินของตน ขนมาปันกัน ข้าวข้องทั้งนั้น

ไม่ใช่ของเรา เมื่อตนยังอยู่ เรียกว่าของกู

เดี๋ยวนี้เป็นของเขา เเต่เงินใส่ปาก เขายังควักล้วงเอา

ไปเเต่ตัวเปล่า เน่าทั่วสารพางค์กาย อยู่ในป่ารก

ได้ยินเสียงนก กึกก้องดงยาง ได้ยินหมาใน

ร้องไห้ครวญคราง ใจจิตอ้างว้าง วิเวกวังเวง

มีหมู่นกเเขวก บินมาร้องเเรก เเถกขวัญของตน

เหลียวไม่เห็นใคร อกใจวังเวง ให้อยู่ครื้นเครง

รำพึงถึงตัว ตายไปเป็นผี เขาไม่ไยดี

ทิ้งไว้น่าหลัว ยิ่งคิดยิ่งพลัน กายสั่นระรัว

รำพึงถึงตัว อยู่ในป่าช้า ผัวมิ่งสินทรัพย์

ยิ่งเเลยิ่งลับ ไม่เห็นตามมา เห็นเเต่ศีลทาน

เมตตาภาวนา ตามเลี้ยงรักษา อุ่นเนื้ออุ่นใจ

ศีลทานมาช่วย ได้เป็นเพื่อนม้วย เมื่อตนตายไป

ตบเเต่งสมบัติ นพรัตน์โพยภัย เลิศล้ำอำไพ

อัตตกิเลสมากมี ศีลพาไปเถิด ได้วิมานเลิศ

ประเสริฐโฉมศรี นางฟ้าเเห่ล้อม ห้อมล้อมมากมี

ขับกล่อมดีดสี ฟังเสียงบรรเลง บรรเลงสมบัติ

เเก้วเก้าเนาวรัตน์ นับน้อยไปหรือ คุณพระทศพล

ที่ตนนับถือ พระธรรมนั้นหรือ สั่งสอนทุกวัน

พระสงฆ์องค์อารีรัก มาเป็นปิ่นปัก พระกรรมฐาน

เอออวยสมบัติ นพรัตน์โอฬาร ดีกว่าลูกหลาน

ประเสริฐเพริดเพรา ลูกผัว(เมีย)ที่รัก บ่มิเป็นตำนัก

รักเขาเสียเปล่า เขามิตามช่วย เพื่อนม้วยตัวเรา

ไปหลงรักเขา เห็นไม่เป็นการ รักตนดีกว่า

จำศีลภาวนา บำเพ็ญศีลทาน จะได้ช่วยตน

ให้พ้นสงสาร ลุถึงสถาน ได้วิมานทอง

ผู้ใดใจพาล หลงรักลูกหลาน จะต้องจำจอง

เป็นห่วงตัณหา เข้ามารับรอง ตายไปจะต้อง

ตกจตุราบายฯ

...........นิพพานนัง สัมปัจจะโยโหตุ

จากคุณ	: Real~Fine
เขียนเมื่อ	: 5 มี.ค. 55 23:51:47