ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ได้ลบหลู่น่ะครับ  แต่ผมไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ครับ หลักการน่าจะเป็นว่า  ไม่ติดความสงบอยู่กับที่ แต่ให้เข้าถึงความสงบในความสงบยิ่งๆ ขึ้นไปอีก เพราะความสงบมันมีหลายระดับ  ต้องไปถึงความสงบระดับที่สุดให้ได้   ไม่ใช่ไปวางหลักการว่า  อย่าไปติดความสงบ  โดยให้ถอนออกจากความสงบออกมา จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 00:31:35

ความคิดเห็นที่ 2 ในส่วนนี้ ท่านแสดงไว้ว่า เวลาเข้าสมาธิแล้ว ให้พิจารณาไตรลักษณ์ในสมาธิ เพื่อไม่ให้ติดในสมาธิ โดยมากแล้ว ผู้ที่วิปัสสนาแล้วติดในสมาธิ จะสำเร็จได้เพียงเป็นพระอนาคามี แต่ผู้ที่ไม่ติดสมาธิจะสำเร็จเป็นพระอรหันต์   พระพุทธเจ้าตรัสว่า "เรากล่าวการละกระทั่งเนวสัญญานาสัญญายตนฌาน" ซึ่งเนวสัญญานาสัญญายตนฌานนี้ ถือเป็นฌานชั้นที่สูงที่สุด ลฑุกิโกปมสูตร http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=13&A=3253&Z=3507&pagebreak=0 อรรถกถา http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=13&i=175 แต่การไม่ติดในสมาธินี้ ไม่ใช่การไม่ทำสมาธิ  แต่เป็นการทำสมาธิให้ถึงที่สุดแล้วนำจิตออกจากวัฏสงสาร เหมือนคนที่ผูกแพเพื่อข้่ามฝั่ง เมื่อข้ามฝั่งได้แล้ว ก็ไม่ควรแบกเอาแพนั้นเดินขึ้นบก แต่ควรวางแพไว้ที่ฝั่ง จากคุณ : Real~Fine เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 00:59:46

ความคิดเห็นที่ 3 วิธีการละสมาธิด้วยความเห็นว่า สมาธินั้นตกอยู่ใต้อำนาจไตรลักษณ์ครับ "เธอย่อมพิจารณาเห็นธรรมทั้งหลาย คือ รูป เวทนา สัญญาสังขาร วิญญาณ อันมีอยู่ในขณะแห่งปฐมฌานนั้น โดยความเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ... ว่างเปล่าเป็นอนัตตา" ฌานสูตร http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=9041&Z=9145&pagebreak=0 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=240 จากคุณ : Real~Fine เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 01:03:09

ความคิดเห็นที่ 4 หลวงปู่ชาท่านเทศน์อาจจะดูง่ายๆ แต่ธรรมะท่านลึกซึ้งมากๆ อย่าได้ประมาทพลาดพลั้งปรามาสท่านเป็นอันขาด -------------------------------------------- ติดในความสงบ คือ ตัวนิกันติตัณหา ที่ไปพอใจในความสงบ ไม่ว่าจะเป็น ความสงบในฌานสมาบัติ ความสงบจากปัสสัทธิ หรือความสงบจากอุเบกขา เมื่อ ธรรมต่างๆเหล่านี้เกิดขึ้น ตัวโลภมูลจิต ก็เข้าไปยึดได้เสมอ และ ไม่ได้มีเพียงความสงบเท่านั้น ในวิปัสสนูปกิเลส มีถึง ๑๐ ประการ เช่น โอภาส ญาณ ปีติ ปัสสัทธิ สุข อธิโมกข์ ปัคคาหะ(ความเพียร) อุปัฏฐาน(สติอันแก่กล้า) อุเบกขา ธรรมที่ดีๆเหล่านี้ เมื่อนิกันติตัณหาได้ช่อง ก็ไปยึดไปพอใจ ได้เสมอ ทำให้กลายเป็นอุปกิเลสไปเสีย หลวงปู่ท่านจึงได้คอยสอนคอยเตือนว่า อย่าไปติดในสภาวะธรรมต่างๆ อย่าให้ ตัณหา มานะ ทิฏฐิ ได้ช่อง ไปสำคัญมั่นหมายในธรรมเหล่านั้น ว่าเป็นเรา เป็นของเรา เป็นตัวตน เพราะจะทำให้ไม่พ้นไปจาก วัฏฏทุกข์ ได้เลย จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 02:54:05

ความคิดเห็นที่ 5 คำสอนของครูบาอาจารย์นี่ มีแง่มุมนะครับ สิ่งสำคัญในการศึกษาธรรมะก็คือ จิตต้องสงบ ถึงจะศึกษาธรรมะหรือวิปัสสนาได้ อ้าว... แล้วนี่ไม่ให้สงบหรืออย่างไร ไม่ใช่ครับ นี่แหละครับ ภูมิธรรมต้องถึง วาระถึงจะบอก ถ้าเริ่มต้น ก็ให้สมาธิ พอจิตสงบก็มาบอกว่าอย่าติดสงบแปลว่าอย่างไร ก็แปลว่ามันยังมีงานต้องทำต่ออีก อย่าเอาแค่สงบ แต่งานที่จะทำ จิตต้องสงบ งงมั้ย ไม่งงนะ คือจิตสงบต้องได้ก่อน ถ้าจิตไม่สงบ งานมันทำไม่ได้ แต่พอจิตสงบแล้ว ความสุขมันมานี่.. บางคนไม่ทำงานต่อ ทีนี้โลกียฌานมันไม่แน่ไม่นอน พอทำแล้วไม่สงบ ก็ทุกข์ นี่เพราะไม่ทำงานต่อ งานก้คือพิจารณาธรรม พอพิจารณาธรรมต่อจากสงบแล้ว ไม่ว่าสมาธิจะมาหรือไม่มา เราก็สบาย แต่ใครมาใหม่ๆ อย่าไปบอกว่าอย่าติดสงบนะ มันไม่ได้เลย ของดียังไม่ได้ จะให้ทิ้งของดีนี่ ไม่ได้นะครับ เหมือนบอกว่าอย่าติดบุญ... นี่มันอารมณ์พระอรหันต์ ถ้ายังไม่ถึง ให้ติดไปก่อน พอถึงพระอรหันต์แล้วมันละวางเอง ไม่ต้องไปบังคับ จากคุณ : kiarati เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:42:43

ความคิดเห็นที่ 6 แต่ดิฉันเห็นด้วยนะ เพราะจิตไม่เคยสงบ พอไปเจอความสงบเข้าเลยชอบใจติดใจ ชอบใจแล้วก็เลือกที่จะอยู่กับความสงบความชอบใจจนติดสภาวะสุขหรือติดสมถะ ทำให้เจริญธรรมขั้นสูงกว่านี้ไม่ได้ ดังนั้นท่านจึงให้ละทุกอย่าง เหมือนเลิกคิดจึงรู้ อะไรอย่างนั้น จากคุณ : ning JFK. เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 08:45:36

ความคิดเห็นที่ 7 ผู้ที่ติดสงบในสมาธิ(กิเลส ตันหาชนิดหนึ่งคือความพอใจในความสงบ) จะรังเกียจความไม่สงบ เป็นธรรมดาของปุถุชน ดังนั้นเมื่อไม่อยู่ในสมาธิที่ปุถุชนทั่วไปไม่สามารถเข้าได้ตลอดเวลา เขาก็จะเป็นคนที่ขี้โกรธ มีโทษะต่อต้นเหตุของอะไรก็ตามที่ทำให้เขาไม่สงบ แต่ถ้าพิจารณาเห็นว่าแม้ความสงบก็ไม่เที่ยง การติดความสงบก็จะคลายไป ครับ จากคุณ : pepramote เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 10:53:35

ความคิดเห็นที่ 8 เพราะมันสงบไม่จริง มันจึงติด คือยังมีกิเลสแอบแฝงอยู่ ความสงบที่ถาวร ปราศจากกิเลส คือนิพพาน ติดไปเถอะ(ตามความหมายที่พูดกัน) กลัวจะทำให้ติดไม่ได้นะซิ เพราะถ้าไม่ติดสงบ มันก็ต้องไปติดกิเลสแทน นั่นคือไปนิพพานไม่ได้ จะเอาอย่างไรเลือกเอา นักเรียนที่สอบไล่เลื่อนชั้น ถ้าไม่ติดการสอบได้ ก็ต้องสอบให้ตกงั้นหรือ ฉนั้น เราก็สามารถพูดได้เหมือนกันว่า อย่าติดการปล่อยวาง.......5555555 จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 11:31:26

ความคิดเห็นที่ 9 ที่ว่าอย่าไปติดน่าจะหมายถึง   อย่าไปติดความสงบจนทำให้จิตอยู่กับที่ เพราะจะไม่ก้าวหน้า  คือ ไม่อาจเข้าถึงความสงบยิ่งๆ ขึ้นไป  หรืออีกนัย ให้ละความสงบน้อย เพื่อให้ก้าวหน้าไปถึงความสงบใหญ่หรือความสงบที่ละเอียดประณีตยิ่งกว่า ไม่ใช่ให้ถอยความสงบออกมา  หรือละความสงบเสีย หรือกล่าวให้เข้าใจง่ายคือ  เปรียบเหมือนการขึ้นบันได  เมื่อเราขึ้นบันไดขั้นที่ 1 แล้ว เราอย่าไปติดพอใจความสงบของบันไดขั้นที่ 1  แต่ต้องละความสงบบันไดขั้นที่ 1 เพื่อเดินขึ้นสู่ความสงบของบันไดขั้นที่ 2 และทำอย่างนี้เรื่อยไป จนถึงบันไดขั้นสุดท้าย ไม่ได้หมายความว่า  อย่าไปติดใจความสงบของบันไดขั้นที่ 1 โดยให้เดินลงบันไดมาขั้นที่ 0  ถ้าทำอย่างนี้  ผลคือ ท่านทิ้งความสงบไปสู่ความไม่สงบเลย   ไม่ใช่เพียงแค่ละความสงบ จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 55 14:11:25