|
ขอเล่าประสบการณ์ตอนขึ้นดอยนะคะ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายนัก สุขภาพก็ไม่ค่อยจะแข็งแรง อุปนิสัยส่วนตัวชอบความสงบ ไม่ชอบความพลุกพล่าน ถ้าคนเยอะ ๆนี่ ไม่เอาเลย วุ่นวายมาก
แต่เชื่อไหม นักศึกษาที่จบเยอะก็จริง แต่ทางสถาบันจัดการบริหารได้อย่างมีระบบมาก ทั้งเรื่องอาหาร และเต้นท์ที่พัก รวมถึงลูกหาบ เราเดินไปแบบไม่ต้องกังวลอะไรเลย คนเยอะ แต่ใจเราสงบและมีความสุข ตลอดทางเดิน เราภาวนาพุธโธ ๆ ๆ ๆ ไปเรื่อย ๆ พอถึงฐานพัก ก็สวดมนต์พระพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ 3 ,7 ,9 จบแล้วแต่ว่าเราอยู่ต้นขบวนหรือท้ายขบวน แล้วก็เดินธุดุงค์กันต่อ ก็ภาวนาพุทโธ ๆ ๆ ไปอีก จนถึงที่พัก
เต้นท์ที่พักจะอยู่ริมธารน้ำตก อาบน้ำเสร็จ ออกมาทานอาหาร ทำกิจกรรมที่ลานหิน เป็นแบบนี้ตลอด 3 วัน ซึ่งเราขอยืนยันว่าเป็นประสบการณ์ที่หาได้ยากในชีวิตจริง ๆ เพราะว่า เราไม่ใช่จะแข็งแรงมากนัก เพื่อน ๆ ก็จะคอยถามตลอด ช่วยแบ่งสัมภาระในเป้ไปถือให้ หรือคุณตาคุณยาย ที่อายุเยอะๆ ทุกคนจะช่วยกันดูแล เอาใจใส่กันดีมาก การที่เราได้สัมผัสกับความรู้สึกแบบนี้ตลอด 3 วัน ทำให้จิตใจเรามีความสุข และอิ่มใจที่สุด
สิ่งหนึ่งที่เราชอบก็คือ ตอนสวดมนต์พร้อมเพรียงกัน เสียงสวดมนต์ดังก้องในป่า เราขนลุกนะ ยากที่ใครจะมีโอกาสได้มาสัมผัสบรรยากาศแบบนี้ได้ คนที่อยู่ที่นี่ อย่างน้อยที่สุดต้องมีศีล 5 เป็นขั้นต่ำ มาสวดมนต์พร้อมเพรียงกัน เป็นภาพที่ประจำใจมาก
อีกเรื่องหนี่งคือตอน ออกมาแสดงความรู้สึก ได้ฟังประสบการณ์ที่ได้รับผลจากการปฏิบัติสมาธิ มีเรื่องราวที่แปลก สนุก ปน ๆ กัน หรือบางรุ่น ได้ขึ้นดอยกับ นักศึกษาต่างชาติ ยิ่งได้รับฟังมุมมองต่าง ๆ ซึ่งก็ไม่ต่างจากพวกเราเท่าไหร่ แต่ชาวต่างชาติเค้าจะตื่นเต้นและตื้นตันใจกว่าคนไทยอีก
ลงมาจากดอยอินทนนท์ เราอิ่มใจไปตลอดเกือบ ๆ เดือนทีเดียว กว่าจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ เราอยากให้เพื่อน ๆ ที่มีลองจัดสรรเวลาไปเรียนกันนะคะ อย่างน้อยที่สุดนอกจากได้เรียนทฤษฏีแล้ว ยังได้ปฏิบัติสมาธิ กับเดินจงกรม อีกตลอด 6 เดือน คุ้มค่ามาก ๆ (เพราะเราบังคับตัวเองไม่ค่อยจะได้) และที่สำคัญที่สุดคือการได้พบกัลยาณมิตร ซึ่งแม้แต่ตอนนี้ยังดีใจที่มีโอกาสได้เจอเพื่อนที่ดี หลาย ๆ คน ขอบคุณทุก ๆ สิ่งที่ทำให้เราได้รับโอกาสนี้
แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 55 11:37:51
แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 55 11:23:02
แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 55 11:22:03
จากคุณ |
:
กวางดื้อ
|
เขียนเมื่อ |
:
14 มี.ค. 55 11:20:37
|
|
|
|
|