ความคิดเห็นที่ 1 จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 06:58:20

ความคิดเห็นที่ 2 กิเลสไม่หมดก็ ทำแบบเดิมๆ ต่อๆ ไป จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:30:35

ความคิดเห็นที่ 3 กำลังจะทิ้งกาย  จิตกลัวตายเมื่อจะปรับระดับไปสู่ความละเอียดกว่า ( หรืออาจกล่าวได้ว่าจะก้าวเข้าสู่มิติที่ละเอียดกว่าก็ได้  เป็นโลกใหม่ของจิต  เมื่อจิตไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จักจึงกลัวตาย  ถอยออกจากสมาธิ )   ควรตั้งสติให้มั่น ระลึกรู้อาการ  อย่ากลัวตาย  แล้วจะผ่านไปได้ ( อาจเตือนสติด้วยคำภาวนาว่า ระวัง ระวัง ๆ ) โปรดพิจารณา...ขอให้ท่านเจริญก้าวหน้าในธรรมยิ่งๆขึ้นไป  สาธุ สาธุ สาธุ จากคุณ : Cathode_tube เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:36:29

ความคิดเห็นที่ 4 ดีแล้ว  ทำให้ได้แบบนั้นบ่อยๆสะสมไว้  ก่อนการรวมใหญ่เต็มที่จะมาทีหลัง  ...การรวมใหญ่ก็เกิดจากการฝึกสะสมรวมย่อยๆแบบนี้ไปก่อนนี่เอง  รอผลใจเย็นๆ อย่าใจเร็วด่วนได้  ..ไม่ใช่อยู่ๆจะฝึกแล้วได้รวมใหญ่ทันที   ถ้าไม่มีบุญเก่าแต่ชาติก่อนคงทำไม่ได้   ... ก็ต้องฝึกสะสมไปเรื่อยๆ แบบนั้นแหละ ถูกทางแล้ว   ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:49:23

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นเรื่องที่ดีค่ะที่หันมาปฏิบัติ สมาธิ จึงเกิดประสบการณ์ ที่นี้คุณถามว่า - จิตรวมแล้วทำยังไง ดิฉันเคยนั่งสมาธิ ประสบการณ์อาจจะแตกต่่างกันค่ะ - ก่อนหน้านั้น ช่วงมือใหม่ๆสมาธิ ก็ไม่เข้าใจคำว่า "จิตรวม-แสงสว่าง" - บางครั้งเรานั่งสมาธิ แล้วเกิดแสงสว่าง แต่ยังอาจจะไม่ใช่จิตรวมก็ได้ค่ะ - มีแต่คุณเท่านั้นที่จะบอกได้ - แล้วการทราบว่าตนเองนั่น "จิตรวม" แปลง่ายๆว่า คุณเห็น "จิต" นั่นไม่เกี่ยวกับ "กาย" ก่อนหน้านี้เราพูดถึงจิต แม้จะเจริญสติก็ยังไม่เห็น "จิต" ชัดเท่ากับการนั่งสมาธิแล้วเห็น "จิตตนเองถอนจากกายแล้วไปรวมเป็นดวงสว่าง" นั่นอาจจะไม่ใช่ที่เรียกว่า "พินทุ" ของจิตจริงๆ จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 09:46:03

ความคิดเห็นที่ 6 เพราะนั่งต่อมันก็วูบ สว่างแล้วถอนอีก ---------------- ถ้าตามครูบอาจารย์สอน ก็ 1.-------------   พอจิตออกจากความสงบ  (จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแต่ละอย่างชัดเจน ไม่เหมือนตอนใจไม่สงบ) ก็ดูสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วดับไป  เกิดขึ้นแล้วดับไป    ดูไปเรื่อยและรู้ว่านี่คือ ความไม่เที่ยง ........ 2. ------ ถ้าทำให้จิตสงบ สว่างใหม่  ก็เป็นการฝึกสมาธิ ให้จิตตั้งมั่น   พอตั้งมั่น ก็ทำ วิปัสสนา  แบบข้อหนึ่ง จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 10:22:17

ความคิดเห็นที่ 7 ที่วูบแล้วสว่างนี่อาจไม่ใช่ของจริงก็ได้   อย่ากังวล  อย่าไปใส่ใจ   ให้ตั้งตนรวมจิตใหม่   อย่าลืม การปฏิบัติธรรม กิเลสเขามีฤทธิ์ส่งมากระทำกับร่างกายจิตใจเราได้ตลอดเวลา  ต้องสังเกตลีลาของกิเลสให้ออก  แยกแยะให้ได้ เช่น กิเลสส่งฤทธิ์ความปวดเมื่อยขบในขณะนั่งสมาธิ  ส่งฤทธิ์ฉายแสงมาที่ใบหน้าบ้าง ที่หน้าอกบ้าง หน้าท้องบ้าง ส่งฤทธิ์เป็นจุดสว่างมาที่บริเวณใบหน้าบ้าง   ส่งฤทธิ์มาเหมือนมีอะไรมาไต่ตามตัวบ้าง  ให้เรารู้สึกคันร่างกายบ้าง ส่งฤทธิ์มาทำให้ร่างกายเราเหมือนกับพองตัวใหญ่คับห้อง หรือนั่งสมาธิตัวตะแคงบ้าง  เป็นต้น  ซึ่งล้วนแต่สร้างความกังวลใจให้แก่เรามาก ทำให้นั่งสมาธิรวมจิตไม่ได้เลย นอกจากนี้ ปัญหาอีกอย่างหนึ่งคือ  รวมจิตนั้น เราจะรวมไปตั้งไว้ที่จุดใด เป็นเรื่องที่ต้องคำนึงถึงด้วย  จะรวมจิตไปตั้งที่แขน ที่ขา  ที่ใบหู หรือไม่   หรือตั้งที่จมูก  หรือตั้งที่ปาก หรือตั้งที่ตา หรือตั้งที่ศีรษะ  หรือตั้งที่หน้าอก หรือตั้งที่กลางท้อง หรือตั้งที่เท้า   หรือตั้งนอกตัวคือข้างหน้าเรา   เป็นต้น  จุดที่เราใช้รวมจิตนี้สำคัญต่อการบรรลุธรรมมาก  ถ้ารวมจิตผิดที่ก็ผิดทางไป  หลงเข้าป่าไปเลย ผมเห็นว่า  กำเนิดของร่างกายจิตใจ (หรือกำเนิดนามรูป) อยู่ที่ใด  จุดนั้นต้องเป็นแหล่งที่รวมจิต  เช่น  ชีวิตใหม่จะเกิดที่ท้อง  เราก็รวมจิตไปตั้งที่กลางท้อง  เป็นต้น  เพราะเป็นประตูเชื่อมกันระหว่างชีวิตใหม่กับชีวิตของเรา แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 10:48:59 จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 10:46:26

ความคิดเห็นที่ 9 ไปรวมมันทำไม ท่านไม่ให้ยึดมั่นถือมั่น จากคุณ : โอ่อี๊โอ (oiooo) เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 14:01:07

ความคิดเห็นที่ 10 9. ครับ รวมเพื่อตั้งมั่นครับ จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 21:39:15

ความคิดเห็นที่ 11 ทำไปเรื่อย ดูไปเรื่อย รวมเล็กๆ ก็ทำบ่อยๆ สร้างเหตุไปเรื่อย เหตุพอเหมาะพอดี เขาก็รวมใหญ่ได้เอง อ่านคำถามแล้วก็นึกถึงสภาวะตัวเอง ไม่รู้จะอธิบายยังไง ก็ทำมันไปเรื่อย เขาก็ไปของเขาเอง ตอนแรกเขาก็ไม่รู้ว่ารวม ไม่รู้ก็ดี ไม่ทันได้ปรุงแต่ง อาศัยว่าทำบ่อยๆ เขาก็เกิดรู้ขึ้นมาเอง  มันรู้ได้เองจริงๆ นะ แม้ไม่รู้ในครั้งแรกๆ แต่ครั้งต่อไปมา เขาสามารถฉลาดขึ้นได้เองจริงๆ ดูสภาวะมันตรงเฉพาะหน้า ถ้าทีสติตามรู้อยู่ตลอด หรือยิ่งดีคือรู้ ณ ขณะปัจจุบัน ไม่ต้องตามกันเลย  รู้แล้วก็ไม่รู้ว่าอะไร รู้แต่ว่ารู้ รู้แล้วก็ละ มีอะไรเกิดขึ้นมาก็รู้ผ่านรู้ผ่าน ไม่ต้องไปยึดไว้  มันฟังดูเหมือนโง่ คือมันเหมือนไม่รู้อะไรน่ะ แต่ที่จริงจิตเขารู้แล้ว พอเวลาผ่านไปนั่นแหละ เขาจึงอธิบายตัวเองได้ ว่าที่ผ่านมามันคืออะไร สภาวะบางสภาวะเกิดไปแล้วหกเจ็ดเดือน อยู่ๆ ก็อ้อขึ้นมาเอง.. ปัญญาเพิ่งจะเข้าใจสภาวะ คราวนี้มันจะรู้ย้อนทวนไปตลอดสายเลย เป็นไงมาไงคืออะไรอย่างไร ทำไม.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 22:37:47

ความคิดเห็นที่ 12 ลองพิจารณานี้ดูนะครับ จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 23:14:35

ความคิดเห็นที่ 13 ให้ดูมันไปเรื่อย ๆ ครับอย่าไปตกใจกับมันดูมันไปมันเป็นเพียงแค่สภาวะหนึ่งที่โผล่ขึ้นมา เกิดแล้วก็ดับไป ให้ตั้งมั่นอยู่ในจิตเราครับ น้อมมันเข้ามา จากคุณ : witt010203 เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 02:30:59

ความคิดเห็นที่ 14 เออ..กำลังจะได้หลัีกแ้ล้วท่าน วูบแล้วสว่าง แต่เป็นเดี๋ยวเดียว หมั่นฝึกไปเรื่อยๆเดี๋ยวดีเอง จากคุณ : wichcha เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 13:55:09