ความคิดเห็นที่ 1 การทำสมาธิภาวนา เป็นการฝึกจิตใจ เป็นการเรียนรู้ ดังนั้น ไม่ควรกังวลว่าจะหลุดจากสมาธิ แต่ควรเรียนรุ้ว่า สมาธิ หลุดได้อย่างไร เที่ยงหรือไม่ หลับตาแล้วเห็นเกิดได้อย่างไร  เห็นอะไรบ้าง เที่ยงหรือไม่ ไม่ควรอยากฝึกเพื่อให้นั่งสมาธิได้ดี    แต่ฝึกให้เกิด ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นเรื่องดี ควรแยกกันให้ออกระหว่างอยากดี กับเกิดแล้วดี จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 12:50:21

ความคิดเห็นที่ 2 อย่างที่อาจารย์คุณว่านั่นแหละ อย่าไปสนใจ ความลังเลสงสัยคือ กิเลสอย่างหนึ่งขัดขวางคุณไม่ให้จิตคุณเป็นสมาธิ จากคุณ : wichcha เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 13:38:42

ความคิดเห็นที่ 3 สักแต่ว่ารู้ครับ เคยทำสมาธิ จนจิตสงบนิ่งแล้ว ในหอวิปัสสนา ที่วัดปากน้ำ  แล้วลองลืมตา มองไปทั่วๆ มองเห็นเป็นความสว่างของแต่ละคนไม่เท่ากัน จิตมันรู้เองว่า คนแต่ละคนมีสมาธิไม่เท่ากัน คนที่เคยเห็นมาประจำ ดวงจิตเขาสว่างนุมนวลตามากๆ ส่วนบางคนที่ไม่คุ้นหน้า ขยุกขยิกตลอดเวลา พอมองไปดวงจิตในตัวเขานี่มืดมาก ตอนที่เห็นมันรู้ไปเองว่าใครบ้างที่มืด หรือ สว่าง พอพระอาจารย์เปิดไฟในห้อง ก้มองเห็นว่า มุมที่สว่างๆนั้นส่วนใหญ่ เป็นคนเดิมๆที่มานั่งกันประจำ ทั้งพระ ทั้งชี ทั้งฆราวาส ส่วนที่เห็นเป็นดวงจิตมืดๆ จะเห็นเขาขยับร่างกายตลอดเวลา เดินสวนกันก็มองหน้าตาแล้ว เป็นคนแปลกถิ่นเพิ่งมาวัดครั้งแรก จากคุณ : venture เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 18:42:42

ความคิดเห็นที่ 4 ---------- ตามความจำที่ครูอาจารย์ เล่าให้ฟัง          เมื่อภาวนาแล้วจิตตั้งมั่นสงบ  จิตวูบตกภวังค์(วูบ รู้เข้าไปภายใน เหมือนการตกลงไป  (ไม่ต้องตกใจ อากการปกติ) ไม่ต้องเอะใจ               ----- ถ้า ทำสติให้รู้ทัน   จะไปสว่างเห็นภายใจจิต               ----- ถ้าวูบลงไปแล้วสติตามไม่ทัน ก็จะมืด หลับไป ------------------------------------------------------------------------------- ความเห็นส่วนตัว  บางทีวูบลงไปแล้ว วูบกลับขึ้นมารู้ร่างกายตามเดิม เพราะกินยาที่ทำให้ง่วง  แต่มีสติตามรู้ไปเรื่อย ----------------------------------------------------------------------------------- สรุป                1. เป็นอาการปกติ            2. ทำต่อไปบ่อยๆ  ทุกวัน  ถ้าเว้นไม่ตวรเกิน 3 วัน ความจริงพอเรานึกได้เวลาไหน ก็ทำสติ หรือภาวนา เวลานั้นทุกวัน  ก็ได้ทำกรรมฐานทุกวันอยู่แล้ว    ไม่ต้องรอนั่งอย่างเดียว   ถ้าจิตได้ทำติดต่อกันจนมั่นคง ก็จะสงบ ส่วางเอง             3. (ตามที่ครูอาจารย์ท่าน สอน)ควรหัดทำ วิปัสสนา โดยเมื่อออกจากการทำความสงบ(จะเป็นสมาธิหรืไม่ก็ตาม)   (เข้าใจว่า -จิตจะสงบระดับหนึ่ง)  พอที่จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในจิตแต่ละอย่างๆ (จิตไม่สงบมองไม่เห็นเป็นเรื่อง ปนเปกัน)  เห็นความเกิดขึ้น เห็นความหายไป รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด ดับไปทั้งหมด    ทำทุกครั้งที่ออกจากการทำสมาธิ   ความเห็นส่วนตัว -- เห็นว่าเป็นทางสู่การเห็นความจริง(วิปัสสนาญาณ)  การเห็นความจริงของความไม่คงที่ของสังขารทั้งหมด   การยอมรับความจริงที่เห็น  การเห็นความสงบสันติ(พระนิพพาน) การที่จิตโน้มสุ่พระนิพพาน  การตัดกิเลสและการพ้นทุกข์เป็นลำดับๆไป จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 20:53:22

ความคิดเห็นที่ 5 แสดงว่าจิตสงบลงเป็นสมาธิแล้ว  จึงเห็นนิมิตแสงแบบนั้น...แต่เพราะว่าฝึกเอง ไม่มีครูบาอาจารย์ผู้รู้จริงแนะนำ  จึงติดแหง็กอยู่ขั้นต้นแค่นั้น.... วิธีให้ก้าวหน้าต่อไปคือ  เมื่อทำจิตสงบได้อีก จนเห็นแสงแบบนั้นอีกหรือเห็นอะไรอื่นๆก็ตาม ...ก็อย่าไปสนใจสิ่งที่ถูกเห็นนั้นเด็ดขาด ให้กำหนดย้อนทวนกลับมาที่ผู้เห็นหรือผู้รู้ที่เป็นผู้ไปเห็นแสงหรือเห็นภาพอะไรต่างๆนั้น.. หมายถึง  ให้แยกเป็น ๒ ส่วน ง่ายๆ คือ - แสง(หรือภาพ หรืออะไรอื่นๆก็ตาม)    ... คือสิ่งที่ถูกเห็นหรือถูกรู้ - ผู้รู้ หรือผู้เห็น  ที่เป็นผู้ไปรู้หรือไปเห็นสิ่งที่ถูกรู้ วิธีการฝึกคือ ...อย่าไปสนใจหรือเพ่งดูสิ่งที่ถูกเห็นหรือถูกรู้ ให้เพ่งหรือกำหนดย้อนกลับมาที่ตัวผู้รู้หรือตัวผู้ที่ไปเห็น ถ้ากำหนดถูกวิธี  สิ่งที่ถูกรู้หรือถูกเห็นนั้นจะหายไปทันที จิตจะรวมสงบลึกลงกว่าเดิม  อาจจะไม่เห็นอะไรอีก หรืออาจจะเห็นอะไรอื่นๆลึกลงไปอีก แปลกกว่าเดิม  แต่ก็อย่าลืมหลักวิธีเดิมคือ กำหนดมาที่ตัวผู้รู้หรือผู้เห็นไว้ตลอด  อย่าให้คลาด   การกำหนดย้อนมาที่ตัวรู้นี้คือการฝึกสตินั่นเอง ....ถ้าเผลอ คือ ขาดสติ จิตจะกำหนดส่งออกไปดูสิ่งที่ถูกรู้หรือถูกเห็น  ก็จะไม่ก้าวหน้าสักที  และนานๆไปอาจจะก่อปัญหาขึ้นได้ และถ้ากำหนดย้อนมาที่ตัวผู้รู้แล้ว  และภาพหรือสิ่งที่ถูกรู้ถูกเห็นนั้นหายแว๊บไป  แล้วจิตสงบลงหนักแน่น นิ่งแน่วกว่าเดิม  แต่ไม่มีภาพอะไรมาให้เห็นอีก  นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุด ...  บางรายเมื่อกำหนดแบบนั้นแล้วไม่เห็นอะไรอีก  เลยเข้าใจผิดว่าคงกำหนดผิดวิธี   นั่นคือความเข้าใจผิดอย่างยิ่ง  (เพราะคิดผิดไปว่ายิ่งได้เห็นจะยิ่งดี) จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 21:35:08

ความคิดเห็นที่ 6 ลองใช้สติไปดูที่จิต(ในใจ) ถ้าสัมผัสได้ว่าเห็นด้วยจิตจริง ก็อยู่ในฌานแล้ว จะทำอะไร ต้องการรู้อะไรญาณจะพาไปรู้เองแบบอัตโนมัติ  ที่เห็นเป็นเพราะไปตรึกเบาๆๆในใจ ก็เลยได้เห็นภาพ(ทิพยจักขุ)  ถ้าไม่ได้อยู่ในฌานจริง ก็เป็นแค่ สังขาร(การปรุงแต่ง) กระทบกับความจำ(สัญญาขันธ์)ทำให้เกิดมโนทวาร เสพ(ชวนะ)อดีดอารมณ์ที่เคยมองเห็นก่อนหลับตา จากคุณ : ธรรมชาติไพศาล เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 12:01:49

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณมากกกค่ะ จากคุณ : IceCappuccino เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 10:09:08