ความคิดเห็นที่ 1 สมเด็จพระญาณสังวรฯ จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 23:10:25

ความคิดเห็นที่ 2 รวมหนังสือคำสอนหลวงปู่มั่น http://www.mahachaiyo.com/2012/efiles/1/2/- จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 23:11:36

ความคิดเห็นที่ 3 ที่ได้ยินได้ฟังได้อ่านมาไม่ใช้อย่างนี้ ที่ทรงสนทนากับหลวงพ่อพุธ เป็นอีกอย่างหนึ่งตรงกันข้ามกันเลย ต้องระวังว่าจะเป็นการกล่าวตู่สมเด็จท่านน่ะครับอีกอย่างสมเด็จท่านประชวรมานานมากไม่น่าจะทรงนิพนธ์ในปี 50ได้ อันนี้เข้าทางธรรมโกยที่สอนว่ามีแดนนิพพาน แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 55 08:36:31 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 08:34:05

ความคิดเห็นที่ 4 พุทธบารมี พระพุทธเจ้า โดย สมเด็จพระสังฆราช พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานแล้วไม่ได้หายไปไหน พระพุทธบารมียังปกปักรักษาโลกอยู่ คนในโลกยังรับพระพุทธบารมีได้ มิได้แตกต่างไปจากเมื่อยังทรงดำรงพระชนม์อยู่ เพียงแต่ว่าจำเป็นต้องเปิดใจออกรับ มิฉะนั้น ก็จะรับไม่ได้ การเปิดใจรับพระพุทธบารมีไว้คุ้มครองรักษาตนไม่ยากลำบาก ไม่เหมือนการเข็นก้อนหินใหญ่ที่ปิดปากถ้ำ เพียงน้อมใจนึกถึงพระพุทธเจ้าให้จริงจังอยู่เสมอก็จะรับพระพุทธบารมีได้ จะมีชีวิตที่สวัสดีมีสุขสงบได้ พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว ไม่ทรงเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏสงสารอีกต่อไป แต่พระพุทธบารมียังพรั่งพร้อม พระอาจารย์สำคัญองค์หนึ่งท่านเล่าไว้ว่า เมื่อท่านปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นอยู่ในป่าดงพงพีนั้น พระพุทธเจ้าได้เสด็จไปทรงสอนท่านด้วยพระพุทธบารมีเสมอ และท่านพระอาจารย์องค์นั้นต่อมาก็เป็นที่ศรัทธาเคารพของพุทธศาสนิกชนจำนวนมาก ที่เชื่อมั่นว่าท่านปฏิบัติถึงจุดหมายปลายทางแล้ว พระพุทธเจ้าเมื่อเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว ด้วยพระพุทธบารมีได้เสด็จไปทรงแสดงธรรมโปรดพระอาจารย์องค์สำคัญให้บรรลุมรรคผลได้ ไม่มีอะไรให้สงสัยว่าเป็นสิ่งสุดวิสัย เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ มีเรื่องของท่านพระโมคคัลาน์เป็นเครื่องยืนยันรับรอง คือเมื่อปฏิบัติธรรมถึงจุดปรารถนาสูงสุดแล้ว ท่านถูกโจรเจ้ากรรมในอดีตพยายามหาทางทำลายชีวิตของท่าน ท่านพยายามใช้อิทธิฤทธิ์หลบหนี แต่โจรก็ติดตามไม่หยุดยั้ง จนท่านเบื่อหน่ายที่จะหลบหนีต่อไป จึงยอมให้โจรจับได้ และทุบท่านจนร่างกายแหลกเหลว นิพพานในที่สุด เมื่อนิพพานแล้ว ท่านได้รวมร่างเข้าอีกครั้งหนึ่งเหาะไปเฝ้าพระพุทธเจ้า กราบทูลเรื่องราวให้ทรงทราบ แล้วกราบทูลลา เรื่องของท่านพระโมคคัลลาน์เป็นเครื่องให้ความเข้าใจอย่างกระจ่างแจ่มชัดว่า พระพุทธเจ้าก็ดี พระอรหันตเจ้าก็ดี แม้ดับขันธ์ปรินิพพานแล้ว ท่านก็เพียงไม่มีร่างเหลืออยู่เท่านั้น บารมีและคุณธรรมทั้งปวงของท่านยังพรั่งพร้อมเป็นประโยชน์ได้อย่างยิ่ง เมื่อมั่นใจในความดำรงอยู่อย่างยั่งยืนนิรันดรแห่งพระพุทธบารมี หรือคุณธรรมของพระพุทธองค์และของครูบาอาจารย์สำคัญทั้งหลาย ที่ท่านไกลแล้วจากเครื่องกิเลสเศร้าหมอง พุทธศาสนานิกทั้งหลายผู้มีสัมมาปัญญา-สัมมาทิฐิ ก็ควรเร่งปฏิบัติพระพุทธศาสนา ให้ได้เป็นคนดีตามลำดับไป ให้เป็นที่ปรากฏประจักษ์ในพระญาณหยั่งรู้ของพระพุทธองค์ ให้พระพุทธบารมีเสริมส่งบารมีของตน จนกว่าตนเองจะสามารถเป็นผู้มีบารมี มีคุณธรรมดำรงยั่งยืนอยู่ได้เช่นท่านผู้เป็นอริยสาวกทั้งหลาย วันนั้นมาถึงเมื่อใด เมื่อไร วันนั้นผู้นั้นก็จะไม่ต้องกังวลที่จะใช้ชีวิตนี้ทำทางหนีมือแห่งกรรม และไม่ต้องกังวลสร้างชีวิตในชาติอนาคตให้สมบูรณ์บริบูรณ์สวยสดงดงามต่อไป ******************************************* พุทธบารมี พระพุทธเจ้า โดย สมเด็จพระสังฆราช จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:08:07

ความคิดเห็นที่ 5 ส่วนนั้นเป็นหนังสือที่จัดพิมพ์ หาใช่วันที่ทรงพระนิพนธ์ อย่างที่เข้าใจ จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:14:43

ความคิดเห็นที่ 6 "เมื่อกายนี้แตกสลายไปแล้วทั้งมนุษย์และเทวดาจะไม่เห็นกายของตถาคตอีกเลย" "ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นตถาคต" จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:37:11

ความคิดเห็นที่ 7 เกรงว่าจะมีผู้แต่งข้อควา่มเพิ่มเข้ามา เพราะพระพุทธเจ้า ผู้เป็นพระศาสดาตรัสว่าพระองค์จะไม่มีผู้ใดได้พบอีกหลังปรินิพพาน จากคุณ : Real~Fine เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:47:49

ความคิดเห็นที่ 8 การที่จะรู้ว่าเป็นพระนิพนธ์ของท่านหรือไม่ ควรตรวจสอบจากลายมือของท่านโดยตรง เพราะโรงพิมพ์จะทำอะไรก็ได้ จากคุณ : Real~Fine เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:50:38

ความคิดเห็นที่ 9 ตามความเข้าใจของลัทธิ ธรรมกายก็อย่างนั้นแหละ ว่าแล้วก็ในหยุดใน(อะไรคือในหยุดใน..ไม่เข้าใจ) ไปถามพุทธองค์(ตามที่ลัทธิตนเข้าใจ)ว่าไปเคยไปพบหลวงปู่มั่น...ใช่ไหมพระเจ้าข้า จากคุณ : คับแค้นเหลือคณา เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:58:09

ความคิดเห็นที่ 10 "ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายของตถาคต มีตัณหาอันจะนำไปสู่ภพขาดแล้วยังดำรงอยู่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักเห็นตถาคตชั่วเวลาที่กายของตถาคตยังดำรงอยู่ เมื่อกายแตกสิ้นชีพแล้วเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต เปรียบเหมือนพวงมะม่วง เมื่อขาดจากขั้วแล้วผลใดผลหนึ่งติดขั้วอยู่ ย่อมติดขั้วไป ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายของตถาคตมีตัณหาอันจะนำไปสู่ภพขาดแล้ว ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ยังดำรงอยู่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักเห็นตถาคตได้ก็ชั่วเวลาที่กายของตถาคตยังดำรงอยู่ เมื่อกายแตกสิ้นชีพแล้ว เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต." พรหมชาลสูตร ใน พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙   ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=9&A=0&Z=1071&pagebreak=0 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=1 พระพุทธองค์ มิได้ตรัสคำเท็จ แต่เกรงว่า จะมีคำเท็จที่ผู้อื่นได้แสดง จากคุณ : Real~Fine เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 12:11:52

ความคิดเห็นที่ 11 กายเนื้อของพระพุทธองค์สลายไปแล้วก็จริง แต่กายธรรมของพระพุทธองค์ยังทรงอยู่ กายธรรม หรือบางตำราก็เรียกว่า "ธรรมกาย" เป็นสิ่งที่เข้าถึงได้ แม้ในปัจจุบันนี้ คนสองคน ไปนั่งสมาธิกันใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ สมมติภูมิจิตภูมิธรรมพอๆ กัน คนนึงนั่งแล้วเห็นนิมิตพระพุทธเจ้ามาให้พร เกิดความเชื่อมั่นศรัทธา มีกำลังใจเต็ม ปีติอย่างยิ่ง  อีกคนไม่เห็นอะไรเลย แต่รู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลที่เข้ามาในใจ ก็คิดได้ว่า นี่แหละคือได้เข้าถึงพระพุทธเจ้าแล้ว พอคิดปั๊บก็ยิ่งเกิดกำลังใจมั่นคงเต็มเปี่ยม สองคนก็ทบทวนว่าคิดไปเองหรือเปล่า จะว่าคิดก็คิด จะว่าคิดไปเองก็ไม่ได้คิดไปเอง เพราะมันเกิดปรากฏการณ์ขึ้นจริงๆ แต่จะว่าคิดไปเองก็ได้อีก ใช้คำที่เหมาะสมกว่าน้ัน ก็ต้องบอกว่าเป็นสิ่งที่ "รู้ได้เฉพาะตน" เราคิดว่าสองคนนี้ก็ถึงพระพุทธเจ้าเหมือนกัน แต่ว่าระบบปรุงแต่ง แสดงผล ตอบรับในกระแสธรรมของพระพุทธเจ้าแตกต่างกันในแต่ละคน อีกคนนึงอยู่เมืองไทย บอกเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าทุกวัน ทำวัตรเช้าเย็น สวดมนต์นั่งสมาธิในห้องพระตัวเอง วันดีคืนดีก็ฝันถึงพระพุทธเจ้า ก็รู้ว่าทรงเมตตาให้กำลังใจ ทำให้มีความมั่นใจในทางธรรม ตั้งใจทำความเพียรต่อไป เราก็ว่าคนนี้ก็ได้พบพระพุทธเจ้าด้วยเช่นกัน คุณเซนบอกบ่อยๆ จนเราจำได้ ว่า "พระพุทธเจ้ายังทรงอยู่" แม้ทรงปรินิพานไปแล้ว เราก็เชื่อว่าไม่ได้หายไปไหน จะพบในพระไตรปิฏกก็ได้ พบด้วยจิตด้วยอาศัยสมาธิภาวนาเป็นยานพาหนะก็ได้  ระลึกถึงท่านท่านก็อยู่กับเราน่ะ รูปที่เป็นธาตุทั้งสี่ของพระพุทธองค์ดับไปนานกว่าสองพันห้าร้อยปีแล้ว จริง.. แต่นามธรรม ที่เป็นพลังงานของพระองค์ยังทรงอยู่ ใครไปเหยียบแผ่นดินชมพูทวีปก็คงเข้าใจ สัมผัสได้ด้วยจิตตน แต่แม้อยู่เมืองไทย ก็ยังสามารถสัมผัสพลังงานเช่นนั้นได้ ธรรมกายของพระพุทธองค์เป็นพลังงาน มีส่วนที่เป็นรูปเป็นอักขระ แต่ก็มีส่วนที่เป็นพลังงานด้วย มันเป็นเรื่องที่ยากที่จะอธิบาย ผู้ที่มีศรัทธาในพระรัตนตรัยเต็มแล้ว ได้สัมผัสก็ไม่มีใครสงสัยเรื่องนี้ บางคนก็ได้พบรูปธรรมของพระพุทธเจ้าที่แสดงผ่านนิมิตบ้างอะไรบ้าง มันก็มีอยู่จริงๆ คนที่เขาเข้าใจธรรม ก็เขาใจว่ามันเป็นจริงในธรรมเช่นนั้น แต่เวลาจะเอาความจริงอย่างโลกมาตัดสิน มันก็ไม่ได้อีก เพราะโลกวัดความจริงกันด้วยอุปกรณ์หยาบ เชื่อในสิ่งที่ประสาทสัมผัสหยาบสามารถสัมผัสได้ บันทึกไว้เป็นข้อมูลหลักฐานได้ เป็นสิ่งที่ "ทุกคนที่มีประสาทสัมผัสครบถ้วน จะต้องสามารถเห็นได้รับรู้ได้สัมผัสได้"  อันนี้เขาจึงจะยอมรับกันว่า "เป็นความจริง" แต่ทางธรรมก็บอกสอนมาแล้วว่า อย่าเชื่อในตาหูจมูกลิ้นกาย  มันกลับกันเสียอย่างนี้น่ะ พอจะอ้างคำครูบาอาจารย์ พระอริยะที่นับถือกันมาช่วยยืนยัน ก็อีกแหละ.. คนที่เชื่อก็ยิ่งมั่นคง คนที่ไม่เชื่อก็ยิ่งสงสัย ขุดคุ้ยกันไปใหญ่   ยิ่งคุยยิ่งมึน.. (เราก็ทำให้ตัวเองมึนบ่อยๆ กว่าจะเข้าใจ) เราเลยสรุปกับตัวเองว่า เออ..มันจริงทั้งนั้นแหละ จริงในระดับไหน จริงของใครเท่านั้นเอง ความจริงที่พอจะยึดถือกันได้ทั่วกัน จึงกลายเป็นบัญญัตินั่นแหละ  แต่บัญญัติก็มีปัญหาอีกเพราะว่ามันต้องอาศัย ผู้ตีความ แม้จะเขียนว่า "ดินแดนนิพพาน" มันก็ตีความได้หลายอย่าง ตอนแรกเราอ่านแล้วเฉยๆ จะใช้คำว่าภูมิพระนิพพาน สุญญตา หรือแดนนิพพานเราก็เห็นว่ามันคือกัน.. คือไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้สงสัยอะไรว่าต้องมีดินจริงๆ แบ่งขายเป็นโซน  มีวิมานด้วย เราไม่ได้คิดอย่างนั้นน่ะ แต่พออ่านความเห็นล่างๆ ก็คิดได้เหมือนกัน เออ..ปลอมปนป่าวหว่า.. ทำไมใช้คำคำนี้ วัดจากตัวเอง มันอยู่ที่กิเลสของคนตีความนั่นแหละ สมมติเราเขียนคำว่า "ธรรมกาย" คำๆนี้ใช้มาตั้งแต่โบราณ บูรพาจารย์ใช้คำว่า กายเนื้อ กายทิพย์ กายธรรม   แต่ทำไงได้ ปัจจุบันคำนี้กลายเป็นเครื่องหมายการค้าไปเสียแล้ว เขาเอาคำนี้มาใช้เพื่อสร้างนิยามความหมายสร้างตัวตนขึ้นมา วาทกรรมไหมเนี่ย.. คำมันน่ากลัว เพราะตัวตนของเขา หรือมันน่ากลัวโดยตัวของคำๆ นั้นเองจริงๆ สมมติบัญญัติที่ใช้แสดงธรรม มันเป็นปัญหาที่ตัวมันเอง หรือเพราะการตีความของเรากันแน่ ?? แต่จริงๆ นะคุณ จขกท. เราเชื่อว่า ถ้าปฏิบัติให้ตรงให้ถึงนะ คงพิสูจน์ได้แน่ๆ ว่าพระพุทธเจ้าทรงอยู่ หรือดินแดนนิพพานเมืองนิพานอะไรนี่  ที่จริงน่าจะเข้าถึงได้โดยไม่ต้องอาศัยสมมติบัญญัติหรอก   มันต้องได้ไปเยือนเองเข้าสักวัน  จะเรียกอะไรก็ช่างเถอะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 13:50:36

ความคิดเห็นที่ 12 กระผมก็เคยเขลา ที่ค้านถ้อยคำนั้นของคุณเซนฯ เรื่องแบบนี้วัดด้วยสายตาไม่ได้ มันขึ้นอยู่กับ"แว่น"ของแต่ละบุคคล จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 14:34:27

ความคิดเห็นที่ 13 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11848085/Y11848085.html เคยอ่าน วิธีสร้างบุญบารมี หนังสือเล่มเล็ก ที่ รพ แห่งหนึ่ง (กระทู้บอกเล่าแก้ไข)     โดยในเนื้อหาพยายามจะบอกว่าสร้างบารมีด้วย ทาน ศีล ภาวนา เป็นเหตุเป็นผลอย่างไร แต่อ่านไม่จบจึงมาหาอ่านในเน็ท ปรากฏว่าเจอหัวข้อตามนี้ http://www.analaya.com/dhamma-ebook/51-somdej-phra-sangkaraja/109-way-of-making-merit-and-perfection.html จึงบอกกล่าวกันไว้เกี่ยวกับหนังสือเล่มเล็กที่มักจัดพิมพ์เพื่อเป็นธรรมทานว่า ต้องอ่านแล้วอย่าปักใจเชื่อมาก เพราะอาจมีไม่ตรงกับต้นฉบับ จากคุณ : marhar เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 13:33:21 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 14:38:00

ความคิดเห็นที่ 14 http://www.analaya.com/dhamma-ebook/51-somdej-phra-sangkaraja/109-way-of-making-merit-and-perfection.html วิธีสร้างบุญ บารมี เป็นพระนิพนธ์ ในเจ้าพระคุณสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก ที่ได้รับความนิยมอย่างมากเรื่องหนึ่ง พระนิพนธ์เรื่อง วิธีสร้างบุญบารมี มีพุทธศาสนิกชนมากมายนำไปพิมพ์เผยแพร่แจก ในโอกาสต่าง ๆ มากมาย แต่ปรากฏว่า ฉบับที่แจกกันอยู่นั้นหาได้เป็นพระนิพนธ์ในสมเด็จพระสังฆราชไม่ แต่มีผู้ประสงค์ดีรวบรวมขึ้นมาและถวายพระนามของพระองค์เป็นผู้พระนิพนธ์ ตัวอย่าง ที่เห็นได้ชัด ว่ามิได้เป็นพระนิพนธ์ 1. ขึ้นต้นอ้างพจนานุกรมพุทธศาสตร์ของท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณาภรณ์ (ป. ปยุตฺโต) ในการแปลคำว่า "บุญ" ซึ่งเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ไม่เคยอ้างคัมภีร์รุ่นหลัง ส่วนใหญ่พระองค์อ้าง ชั้นบาลี และอรรถกถาทั้งนั้น 2. ในเนื้อเรื่อง พูดถึงอานิสงส์ของทาน ในเชิงหนังสืออานิสงส์ร้อยแปด ดังเช่นข้อความต่อไปนี้ ธรรมเทศนาในรูปแบบนี้ ถ้าได้อ่านพระนิพนธ์ในเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราชเล่มอื่น ๆ ที่มีมากมาย จะเห็นได้ชัดว่าทั้งสำนวนและเนื้อหา หาได้เป็นพระนิพนธ์ในพระองค์ไม่ เพื่อ ความเข้าใจที่ถูกต้อง จึงได้นำพระนิพนธ์ เรื่องวิธีสร้างบุญบารมี ที่ถูกต้องในสมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก วัดบวรนิเวศวิหาร มาเผยแพร่แก่สาธารณชน เพื่อจักได้ไม่นำคำสอนที่ผิด ๆ ไปใช้หรืออ้างอิงในพระนามของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ถ้าประสงค์ จะศึกษาพระธรรมตามแนวทางที่เจ้าพระคุสมเด็จพระสังฆราชทรงสอน ขอให้ไปดูที่ http://www.mahayana.in.th/tsavok/tsavok.html ซึ่งได้ถอดเทปที่ทรงสอนไว้กว่า 165 เรื่องไว้ให้ประชาชนได้ศึกษาปฏิบัติธรรมที่ถูกต้อง พระ ดร. อนิลมาน ธมฺมสากิโย ผู้ช่วยเลขานุการสมเด็จพระสังฆราข จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 14:39:48

ความคิดเห็นที่ 15 จากย่อหน้าสุดท้ายของเจ้าของกระทู้ "ดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น ว่าเมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาเสด็จอยู่ในเมืองพระนิพพานแน่ ยังทรงได้รู้ได้เห็นได้ยินได้ฟัง ที่ควรแก่การได้รับพระพุทธเมตตา เช่นท่านอาจารย์มั่นท่านนั่นเอง ท่านพระอาจารย์ใหญ่มั่นท่านควรที่สุดแน่นอนแล้วที่จะได้รับพระมหากรุณา ผู้ปฏิบัติธรรมหรือผู้ศึกษาธรรมทั้งหลายย่อมเห็นด้วยกับความจริงนี้แน่นอน."  หากเทียบกับ คห ที่ 4 จะทราบได้ว่า แตกต่างกัน  กล่าวคือ ข้อสรุป วรรคท้าย ของกระทู้ คำว่า " เสด็จอยู่ในเมืองพระนิพพานแน่" อันนี้ปลอมปน  ส่วนใน คห 4  จะไม่มีนัยยะที่ทรงกล่าวถึง นิพพานในแง่ เป็น สถานที่ เป็นความฟัง(อ่าน)ไม่ได้ศัพท์ของผู้เอาธรรมบรรยายของพระองค์มาเกลา  แล้วจัดพิมพ์ลงใน หนังสือแสงส่องใจ สังเกตุได้จากข้อเกริ่นนำของต้นเล่มมีหลายจุด ผู้รู้อ่านก็ทราบได้ว่าไม่ใช่คำตรัสของสมเด็จญาณฯ เกริ่นเริ่มด้วย เหตุการณ์ความไม่สงบภาคใต้   เนื้อความหลายหน้า  และลงท้ายว่า รพ.จุฬา   พ.ค. 50  ทั้งๆ ที่พระองค์ ไม่ตรัสใจความยาวๆ ตั้งแต่ราวปี 2546   ํํํํํํํํํํํํํํํํํํััํํํํํํํํํํํํํัั่ิxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ทูลฝ่าพระบาททรงทราบ ข้าพระองค์เขียนเพื่อชี้แจง ทำความเข้าใจ กับพุทธศาสนิกชนที่อาจเข้าใจ ธรรมคลาดเคลื่อน และโดยเฉพาะข้อธรรมที่อาจถูกอ้างว่าพระองค์เคยตรัส แล้วแต่จะโปรด อดีตสัทธิวิหาริกและพระเจ้าหน้าที่เวรประจำพระองค์  จากคุณ : aero.1 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 15:05:44

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นเล่ห์กล ในการปลอมปน งานเขียน ของสำนักจานบิน ธรรมโกย ความที่ไม่ตรงต่อธรรมวินัย เจตนาสร้างสัทธรรมปฏิรูป ดูได้จากงานที่ใช้ชื่อว่า ดร.เบญจ์ บาระกุล และคนอื่นๆ ดูได้จาก ศึกษาเพิ่มเติมได้จาก http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/the_dhammakaya_case_lesson_learned_for_buddhist_education_and_society_development_(expanded_and_revised).pdf http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/awake_from_the_untruths_in_the_book_taking_place_in_ad_1_(following_the_film_the_birth_of_buddha).pdf http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/an_unresolved_case_what_illness_caused_the_death_of_buddha_(a_case_study_approach_to_buddhism).pdf http://www.watnyanaves.net/th/book_detail/61 แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 55 18:03:30 แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 55 15:37:19 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 15:24:39

ความคิดเห็นที่ 17 อย่าเลยขออย่าได้เข้าใจเราอย่างนั้นๆ จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 15:50:42

ความคิดเห็นที่ 19 สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก           (ยมกสูตร) มีผู้หลงว่า พระอรหันต์ตายแล้วสูญ พระพุทธเจ้าจึงตอบว่า ขันธ์ 5 ไม่ใช่เป็นพระอรหันต์ ดังนั้น พระอรหันต์ตายแล้วไม่สูญ แต่ไม่ควรถามว่าตายแล้วไปไหน เหมือนกับไฟดับแล้ว ก็ไม่ควรบอกว่าไฟสูญหรือถามว่าไฟดับแล้วไปไหน..... อ่านเพิ่มเติมที่ หนังสือ ๔๕ พรรษา ของพระพุทธเจ้า หน้า 125-126 พิมพ์ครั้งที่ 1 ปี 2532 ครั้งที่ 1 ปี 2510          พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้วไม่ได้หายไปไหน พระพุทธบารมียังปกปักรักษาโลกอยู่ คนในโลกยังรับพระพุทธบารมีได้ มิได้แตกต่างไปจากเมื่อยังทรงดำรงพระชนม์อยู่ เพียงแต่ว่าจำเป็นต้องเปิดใจออกรับ มิฉะนั้นก็จะรับไม่ได้ พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว ไม่ทรงเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏสงสารอีกต่อไป แต่พระพุทธบารมียังพรั่งพร้อม พระอาจารย์สำคัญองค์หนึ่งท่านเล่าไว้ว่าเมื่อท่านปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นอยู่ในป่าดงพงพีนั้น พระพุทธเจ้าได้เสด็จไปทรงสอนท่านด้วยพระพุทธบารมีเสมอ แล้วท่านพระอาจารย์องค์นั้น ต่อมาก็เป็นที่ศรัทธาเคารพของพุทธศาสนิกชนจำนวนมาก ที่เชื่อมั่นว่าท่านปฏิบัติถึงจุดหมายปลายทางแล้ว พระพุทธเจ้าเมื่อเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว ด้วยพระพุทธบารมีได้ เสด็จไปทรงแสดงธรรมโปรดพระอาจารย์องค์สำคัญให้บรรลุมรรคผลนิพพานได้ ไม่มีอะไรให้สงสัยว่าเป็นสิ่งสุดวิสัย เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เรื่องของท่านพระโมคคัลลาน์เป็นเครื่องให้ความเข้าใจอย่างกระจ่างแจ่มชัดว่าพระพุทธเจ้าก็ดี พระอรหันตเจ้าก็ดี แม้ดับขันธปรินิพพานแล้ว ท่านก็เพียงไม่มีร่างเหลืออยู่เท่านั้น บารมีและคุณธรรมทั้งปวงของท่านยังพรั่งพร้อมเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง...... อ่านเพิ่มเติมที่ หนังสือ ชีวิตนี้สำคัญนัก จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 16:07:20

ความคิดเห็นที่ 20 หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน พระพุทธเจ้าและพระสาวกอรหันต์เสด็จอนุโมทนา พระอาจารย์มั่น           หลังจากท่านเดินทางถึงแดนแห่งวิมุตติแล้ว คืนต่อ ๆ มามีพระพุทธเจ้าพร้อมพระสาวกจำนวนมากเสด็จมาอนุโมทนาวิมุตติธรรมกับท่านเสมอมิได้ขาด คืนนั้นพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นกับพระสาวกบริวารเป็นจำนวนหมื่นเสด็จมาเยี่ยม คืนนั้นพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นมีสาวกเท่านั้นเสด็จมาเยี่ยมอนุโมทนา จำนวนพระสาวกที่ตามเสด็จพระพุทธเจ้ามาแต่ละพระองค์นั้นมีจำนวนไม่เท่ากัน ทั้งนี้ท่านว่าขึ้นอยู่กับวาสนาของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ไม่เหมือนกัน ที่พระสาวกตามเสด็จมาด้วยแต่ละพระองค์นั้น มิได้ตามเสด็จมาทั้งหมดในบรรดาพระสาวกของแต่ละพระองค์ที่มีอยู่ แต่ที่ตามเสด็จมามากน้อยนั้นต่างกันนั้นพอแสดงให้เห็นภูมิพระวาสนาบารมีของแต่ละพระองค์นั้นต่างกันเท่นนั้นบรรดาพระสาวกจำวนมากของแต่ละพระองค์ที่ตามเสด็จมานั้น มีสามเณรติดตามมาด้วยครั้งละไม่น้อยเลย ท่านสงสัยจึงพิจารณาก็ทราบว่า คำว่าพระอรหันต์ในนามธรรมนั้นมิได้หมายเฉพาะพระ แต่สามเณรที่มีจิตบริสุทธิ์หมดจดก็นับเข้าในจำวนสาวกอรหันต์ด้วย ฉะนั้น ที่สามเณรติดตามมาด้วยจึงไม่ขัดกัน ในพระโอวาทของพระพุทธเจ้าทั้งหลายที่ประทานอนุโมทนาแก่ท่านพระอาจารย์มั่นนั้น ส่วนใหญ่มีว่า เราตถาคตทราบว่าเธอพ้นโทษจากอนันตรทุกข์ในที่คุมขังแห่งเรือนจำของวัฏฏทุกข์ จึงได้มาเยี่ยมอนุโมทนาที่คุมขังแหล่งนี้ใหญ่โตมโหฬารและแน่นหนามั่นคงมาก และมีเครื่องยั่วยวนชวนให้เผลอตัวและติดอยู่รอบตัวไม่มีช่องว่าง จึงยากที่จะมีผู้แหวกว่ายออกมาได้ เพราะสัตว์โลกจำนวนมากไม่ค่อยมีผู้สนใจกับทุกข์ที่เป็นอยู่กับตัวตลอดมา ว่าเป็นสิ่งที่ทรมานและเสียดแทงร่างกายจิตใจเพียงใด พอจะคิดเสาะแสวงหาด้วยวิธีต่าง ๆ เหมือนคนเป็นโรคแต่มิได้สนใจกับยา ยาแม้มีมากจึงไม่มีประโยชน์สำหรับคนประเภทนั้น ธรรมของเราตถาคตก็เช่นเดียวกับยา สัตว์โลกอาภัพเพราะโรคกิเลสตัณหาภายในใจเบียดเบียนเสียดแทง ทำให้เป็นทุกข์แบบไม่มีจุดหมายว่าจะหายได้เมื่อไร สิ่งตายตัวก็คือ โรคพรรค์นี้ถ้าไม่รับยาคือ ธรรมจะไม่มีวันหายได้ ต้องฉุดลากสัตว์โลกให้ตายเกิดคละเคล้าไปกับความทุกข์กายทุกข์ใจ และเกี่ยวโยงกันเหมือนลูกโซ่ ตลอดอนันตกาล ธรรมแม้จะมีเต็มไปทั้งโลกธาตุก็ไม่สามารถอำนวยประโยชน์ให้แก่ผู้ไม่สนใจนำไปปฏิบัติรักษาตัวเต็มไปทั้งโลกธาตุก็ไม่สามารถอำนวยประโยชน์ให้แก่ผู้ไม่สนใจนำไปปฏิบัติรักษาตัวเท่าที่ควรจะได้รับจากธรรม ธรรมก็อยู่แบบธรรม สัตว์โลกก็หมุนตัวเป็นกงจักรไปกับทุกข์ในภพน้อยภพใหญ่แบบสัตว์โลก โดยไม่มีจุดหมายปลายทางว่าจะสิ้นสุดทุกข์กันลงได้เมื่อใด ไม่มีทางช่วยได้ ถ้าไม่สนใจช่วยตัวเองโดยยึดธรรมมาเป็นหลักใจและพยายามปฏิบัติตาม จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 17:01:26

ความคิดเห็นที่ 21 พระพุทธเจ้าจะมาตรัสรู้เพิ่มจำนวนองค์และสั่งสอนมากมายเพียงไร ผลที่ได้รับก็เท่าที่โรคประเภทคอยรับยามีอยู่เท่านั้น ธรรมของพระพุทธเจ้าไม่ว่าพระองค์ใด มีแบบตายตัวอยู่อย่างเดียวกัน คือสอนให้ละชั่วทำดีทั้งนั้น ไม่มีธรรมพิเศษและแบบสอนพิเศษไปกว่านี้ เพราะไม่มีกิเลสตัณหาพิเศษในใจสัตว์โลกที่พิเศษเหนือธรรมซึ่งประกาศสอนไว้ เท่าที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายประทานไว้แล้วเป็นธรรมที่ควรแก่การรื้อถอนกิลสทุกประเภทของมวลสัตว์อยู่แล้ว นอกจากผู้รับฟังและปฏิบัติตามจะยอมแพ้ต่อเรื่อกิลสตัณหาของตัวเสียเอง แล้วเห็นธรรมเป็นของไร้สาระไปเสียเท่านั้น ตามธรรมดาแล้วกิเลสทุกประการต้องฝืนธรรมดาดั้งเดิม คนที่คล้อยตามมันจึงเป็นผู้ลืมธรรมไม่อยากเชื่อฟังและทำตาม โดยเห็นว่าลำบากและเสียเวลาทำในสิ่งที่ตนชอบ ทั้งที่สิ่งนั้นให้โทษ ประเพณีของนักปราชญ์ผู้ฉลาดมองเห็นการณ์ไกลย่อมไม่หดตัวมั่นสุมอยู่เปล่า ๆ เหมือนถูกน้ำร้อนไม่มีทางออก ต้องยอมตายในหม้อที่กำลังเดือดพล่าน โลดเดือดพล่านอยู่ด้วยกิเลสตัณหาความแผดเผา ไม่มีกาลสถานที่ที่พอจะปลงวางลงได้ จำต้องยอมทนทุกข์ทรมานไปตาม ๆ กันโดยไม่นิยมสัตว์น้ำ สัตว์บก สัตว์อยู่บนอากาศและใต้ดิน เพราะสิ่งแผดเผาเร่าร้อยอยู่กับใจ ความทุกข์จึงอยู่ที่นั่นที่นี่เธอเห็นพระตถาคตอย่างแท้จริงแล้วมิใช่หรือ? พระตถาคตแท้คืออะไร คือความบริสุทธิ์แห่งใจที่เธอเห็นแล้วนั้นแล ที่พระตถาคตมาในร่างนี้มาในร่างแห่งสมมติต่างหากเพราะพระตถาคตและพระอรหันต์อันแท้จริงมิใช่ร่างแบบที่มากันนี้ นี่เพียงเป็นเรือนร่างของตถาคตโดยทางสมมติต่างหาก ท่านพระอาจารย์กราบทูลว่า ข้าพระองค์ทราบพระตถาคตและพระสาวกอรหันต์อันแท้จริงไม่สงสัย ที่สงสัยก็คือ พระองค์ทั้งหลายกับพระสาวกท่านที่เสด็จไปด้วยอนุปาทิเสสนิพพานไม่มีส่วนสมมติยังเหลืออยู่เลย แล้วเสด็จมาในร่างนี้ได้อย่างไร? จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 17:02:18

ความคิดเห็นที่ 22 พระพุทธเจ้าตรัสว่า ถ้าอีกฝ่ายหนึ่งแม้มีความบริสุทธิ์ทางใจด้วยดีแล้ว แต่ยังครองร่างอันเป็นส่วนสมมติยังเหลืออยู่ ฝ่ายอนุปาทิเสสนิพพานก็ต้องแสดงสมมติตอบรับกัน คือต้องมาในร่างสมมติตซึ่งเป็นเครื่องใช้ชั่วคราวได้ถ้าต่างฝ่ายต่างเป็นอนุปาทิเสสนิพพานด้วยกันแล้วไม่มีส่วนสมมติยังเหลืออยู่ ตถาคตก็ไม่มีสมมติอันใดมาแสดงเพื่ออะไรอีก ฉะนั้นการมาในร่างสมมตินี้จึงเพื่อสมมติเท่านั้น ถ้าไม่มีสมมติเสียอย่างเดียวก็หมดปัญหา พระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงทราบเรื่องอดีตอนาคตก็ทรงถือเอานิมิต คือสมมติอันดั้งเดิมของเรื่องนั้น ๆ เป็นเครื่องหมายให้ทราบ เช่น ทรงทราบอดีตของพระพุทธเจ้าทั้งหลายว่าทรงเป็นมาอย่างไร เป็นต้น ก็ต้องถือเอานิมิตของพระพุทธเจ้าพระองค์นั้น และพระอาการนั้น ๆ เป็นเครื่องหมายพิจารณาให้รู้ ถ้าไม่มีสมมติของสิ่งนั้น ๆ เป็นเครื่องหมาย ก็ไม่มีทางทราบได้ในทาสมมติ เพราะวิมุตติล้วน ๆ ไม่มีทางแสดงได้ ฉะนั้นการพิจารณาและทราบได้ต้องอาศัยสมมติเป็นหลักพิจารณาดังที่เราตถาคตนำสาวกมาเยี่ยมเวลานี้ ก็จำต้องมาในรูปลักษณะอันเป็นสมมติดั้งเดิม เพื่อผู้อื่นจะพอมีทางทราบไดว่า พระพุทธเจ้าพระองค์นั้น ๆ และพระอรหันต์องค์นั้น ๆ มีรูปลักษณะอย่างนั้น ๆ ถ้าไม่มาในรูปลักษณะนี้แล้ว ผู้อื่นก็ไม่มีทางทราบได้เมื่อยังต้องเกี่ยวกับสมมติในเวลาต้องการอยู่ วิมุตติก็จำต้องแยกแสดงออกโดยางสมมติเพื่อความเหมาะสมกัน ถ้าเป็นวิมุตติล้วน เช่นจิตที่บริสุทธิ์รู้เห็นจิตที่บริสุทธิ์ด้วยกันก็เพียงแต่รู้อยู่เห็นอยู่เท่านั้น ไม่มีทางแสดงให้รู้ยิ่งกว่านั้นไปได้ เมื่อต้องการทราบลักษณะอาการของความบริสุทธิ์ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ก็จำต้องนำสมมติเข้ามาชวยเสริมให้วิมุตติเด่นขึ้นพอมีทางทราบกันได้ว่าวิมมุตมีลักษณะว่างเปล่าจากนิมิตทั้งปวดมีความสว่างไสวประจำตัว มีความสงบสุขเหนือสิ่งใด ๆ เป็นต้น พอเป็นเครื่องหมายให้ทราบได้โดยทางสมมติทั่ว ๆ ไห้ ผู้ทราบวิมุตติอย่างประจักษ์ใจแล้ว จึงไม่มีทางสงสัยทั้งเรื่องวิมุตติเสดงตัวออกต่อสมมติในบางคราวที่ควรแก่กรณี และทรงตัวอยู่ตามสภาพเดิมขอบงวิมุตติ ไม่แสดงอาการ ที่เธอถามเราตถาคตนั้น ถามด้วยความสงสัยหรือถามพอเป็นกิริยาแห่งการสนทนากัน ท่านกราบทูลว่า ข้าพระองค์มิได้มิความสงสัยทั้งสมมติและวิมุตติของพระองค์ทั้งหลาย แต่ที่กราบทูลนั้นก็เพื่อถวายความเคารพไปตามกิริยาแห่งสมมติเท่านั้น แม้พระองค์กับพระสาวกจะเสด็จมาหรือไม่ก็มิได้สงสัยว่าพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ อันแท้จริงมีอยู่ ณ ที่แห่งใด แต่เป็นความเชื่อประจักษ์ใจอยู่เสมอว่า ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเราตถาคต อันแสดงว่าพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ มิใช่ธรรมชาติอื่น ใดจาดที่บริสุทธิ์หมดจดจากสมมติในลักษณะเดียวกันกับพระรัตนตรัย พระพุทธเจ้าตรัสว่า การที่เราตถาคตถามเธอ ก็มิได้ถามด้วยความเข้าใจว่าเธอมีความสงสัย แต่ถามเพื่อเป็นสัมโมทนียธรรมต่อกันเท่านั้น บรรดาพระสาวกที่ตามเสด็จพระพุธเจ้ามาแต่ละพระองค์และแต่ละครั้งนั้น มิได้กล่าวปราศรัยอะไรกับท่านพระอาจารย์มั่นเลย มีพระพุทธเจ้าประทานพระโอวาทพระองค์เดียวส่วนพระสาวกทั้งหลายเป็นเพียงนั่งฟังอยู่อย่างสงบเสงี่ยม น่าเคารพเลื่อมใสมากเท่านั้นแม้สามเณรองค์เล็ก ๆ ที่น่ารักมากกว่าจะน่าเคารพเลื่อมใส จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 17:03:29

ความคิดเห็นที่ 23 ควรมิควรแล้วแต่จะทรงพระกรุณา จากคุณ : ผู้ที่พระองค์ทรงมาโปรดทางนิมิต (ใจพรานธรรม) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 17:07:27

ความคิดเห็นที่ 24     การที่ท่าน"ใจพรานธรรม" มีความเห็นว่ามีแดนนิพพาน และ มีพระพุทธเจ้าตลอดจนพระอรหันต์ทั้งหลายที่ท่านได้ดับขันธ์ปรินิพพานไปแล้วนั้นยังคงสถิตอยู่ยังแดนนิพพาน  เสด็จมาโปรดคนโน้น  คนนี่อยู่   ก็เป็นเรื่องเฉพาะตัวของท่าน"ใจพรานธรรม"ไม่เป็นปัญหาต่อพระศาสนาแต่อย่างใด       แต่การที่ท่านได้กล่าวและแสดงข้อความว่าเป็นพระนิพนธ์ ของสมเด็จพระญาณสังวร ดังกล่าวข้างต้นนั้นจึงเป็นปัญหาต่อสังคมพุทธ  ว่าเป็นพระนิพนธ์ จริงหรือเปล่า   ไม่ได้มีการปลอมปนขึ้นมา  เพราะความนั้นไม่สอดคล้อง...ไม่มีในพระไตรปิฏกและเป็นมิจฉาทิฏฐิ แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 55 17:44:08 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 17:40:37

ความคิดเห็นที่ 25 ก็บรรทัดใดเล่าที่ท่านกล่าวอ้าง ว่าเป็น"ความคิดเห็นของเรา" แท้จริงความคิดเห็นส่วนตัวของเราว่าเป็นอย่างนั้นมิได้ปรากฏมีอยู่ มีแต่ธรรม คำกล่าวอ้างของท่านไม่สมควรเลย บัณฑิตย่อมติเตียน อย่าเลยขออย่าได้เข้าใจเราอย่างนั้นๆ จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 18:04:28

ความคิดเห็นที่ 26 ก็ความบรรทัดใดเล่าที่ท่านเห็นว่าไม่สอดคล้องต้องกันกับธรรม จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 18:25:28

ความคิดเห็นที่ 27 http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?p=50385&sid=28ac080ed2f8104a6197752876d9ca8e หนังสือวรธัมโมกถา ตอบโดย หลวงพ่อพุธ ฐานิโย วัดป่าสาลวัล อ.เมือง จ.นครราชสีมา สมเด็จพระญาณสังวรฯ สมเด็จพระสังฆราช เสด็จเยี่ยมหลวงพ่อที่วัดป่าสาลวัน แล้วอีกอันหนึ่ง ในหนังสือของ หลวงตามหาบัว เขียนประวัติของ หลวงปู่มั่น ตอนที่ว่า หลวงปู่มั่นคุยกับพระพุทธเจ้า คุยกับพระอรหันต์ ซึ่งนักปราชญ์ทั้งหลายนำไปวิจารณ์กัน ทั้งข่าวหนังสือพิมพ์ ทั้งหนังสือธรรมะ ท่านทั้งหลายลงความเห็นว่า พระพุทธเจ้า พระอรหันต์นิพพานดับไปแล้ว เอาอะไรมาคุยกับท่านอาจารย์มั่น สมเด็จพระสังฆราชองค์ปัจจุบันท่านก็เคยถาม ไปเฝ้าท่าน ท่านก็ถามว่า “มาแล้วก็ดี สงสัยปัญหาเรื่องหลวงปู่มั่น ที่อาจารย์มหาบัวเขียนว่า หลวงปู่มั่นคุยกับพระพุทธเจ้า พระอรหันต์นี่ ในหลักตำราก็พูดถึงพระนิพพานว่าดับไปแล้ว เอาอะไรมาคุยกับท่านอาจารย์มั่น” ก็เรียนท่านว่า “มันเป็นจิตรู้ของท่านอาจารย์มั่น ในเมื่อจิตสัมผัสถึงคุณธรรมขั้นสูงแล้ว ถ้าเป็นภูมิของพระอริยสงฆ์ ก็ปรากฏเป็นภาพพระอริยสงฆ์ขึ้น ถ้าจิตถึงพระพุทธเจ้า กับพระอรหันต์ แต่ที่แท้จริงพระพุทธเจ้าพระอรหันต์ไม่ได้มาหรอก เป็นจิตรู้ของท่านอาจารย์มั่น” “อ้อ..มันเป็นอย่างนั้นหรือ” จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 19:32:18

ความคิดเห็นที่ 28 เราได้อ้างอิงไว้ก่อนแล้วที่ความคิดเห็นที่ ๔ เรื่องของท่านพระโมคคัลาน์ จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 20:27:36

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นปลาแต่มาเถียงกันเรื่องดวงจันทร์ จากคุณ : บันทึก..การเดินทาง เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 21:20:39

ความคิดเห็นที่ 30 การถกเถียงนั้นย่อมหาข้อสรุปมิได้ และมักว่างเปล่าจากประโยชน์ทั้งสองฝ่าย ซึ่งก็ต่างจากการสนทนาธรรม ย่อมมีข้อสรุป มีหลักฐานเป็นที่ยอมรับ ซึ่งกันและกัน มีธรรมและวินัยเดียวกัน มีศาสดาองค์เดียวกัน เป็นเพื่อนเกิดแก่เจ็บตายด้วยกัน และก็มักจะได้รับประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย และเมื่อถูกต้องตรงแล้ว ก็ถือเป็นการสืบทอดพระพุทธศาสนาอีกทางหนึ่ง จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 21:47:20

ความคิดเห็นที่ 31 .พระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานแล้วไม่ได้หายไปไหน พระพุทธบารมียังปกปักรักษาโลกอยู่ คนในโลกยังรับพระพุทธบารมีได้ มิได้แตกต่างไปจากเมื่อยังทรงดำรงพระชนม์อยู่ เพียงแต่ว่าจำเป็นต้องเปิดใจออกรับ มิฉะนั้น ก็จะรับไม่ได้ การเปิดใจรับพระพุทธบารมีไว้คุ้มครองรักษาตนไม่ยากลำบาก ไม่เหมือนการเข็นก้อนหินใหญ่ที่ปิดปากถ้ำ เพียงน้อมใจนึกถึงพระพุทธเจ้าให้จริงจังอยู่เสมอก็จะรับพระพุทธบารมีได้ จะมีชีวิตที่สวัสดีมีสุขสงบได้" ประโยคนี้ เ ปลี่ยนจากพระพุทธเจ้าเป็นพระเจ้าก็ได้ ซึ่งก็คือ "พระเจ้า"ในศาสนาคริสตร์ อิสลาม ฮินดูนั่นเอง ถ้าเข้าใจผิดขอโทษด้วย จากคุณ : ad (Ant-san) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 23:02:25

ความคิดเห็นที่ 32 ที่จริงพุทธกับพราหมก้ไม่ต่างกันมากนักดอกนะครับ แม้พราหมเขาจะเชื่อเรื่องอัตตาแต่พุทธใช้หลักอนัตตา ในการค้นหาหนทางพ้นทุกข์นั้นพราหมเขาไปติดในเนวสัญญานาสัญญายตนฌาน แต่ทางพุทธก้าวพ้นจาก เนวสัญญานาสัญญายตนฌาน เข้าถึงสัญญาเวทยิตนิโรธ ที่เป็นที่สุดแห่งทุกข์ ถ้าไม่พบเนวสัญญานาสัญญายตนฌานที่พราหมเขารู้จักมาก่อน การก้าวล่วงเนวสัญญานาสัญญายตนฌานจนพบสัญญาเวทยิตนิโรธ ก็จะไม่เกิดขึ้น จะเห็นว่าทางพุทธนั้นได้ก้าวล่วงส่วนบนสุดของพราหมได้ จึงพบที่สุดแห่งทุกข์ ระยะทางเกือบเก้าสิบเปอร์เซนต์ของการพ้นทาง พราหมเขารู้จักกันมาก่อนแล้วแต่ข้ามไปไม่ได้ ดังนั้นไม่แปลกอะไรที่ท่านเนรูห์ และนักปราชญ์อินเดียหลายท่านจึงนับถือพระพุทธองค์ในฐานะผู้ปรับปรุง ศาสนาพราหมและเชื่อกันว่าศาสนาพุทธไม่ได้สูญไปจากอินเดีย แต่คำสอนทางพุทธในแพร่หลายอย่างก้วางขวางบนการปรับปรุง หลักคำสอนของศาสนาพราหมในชั้นหลัง จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 07:37:12

ความคิดเห็นที่ 33 ท่าน ใจพรานธรรม ครับขออนุญาตแสดงความในอรรถกถาที่ต่างจาก ความเห็นที่4 ของท่าน ใจพรานธรรม ว่าไม่ถูกต้องอยางไร อรรถกถา สรภังคชาดก ว่าด้วย สรภังคดาบสเฉลยปัญหา "โจรจับพระเถระได้ ทุบจนกระดูกของพระเถระ มีขนาดเท่าเมล็ดข้าวสารแหลกละเอียดไป เหมือนบดฟางให้เป็นแป้งฉะนั้น แล้วโยนไปที่หลังพุ่มไม้แห่งหนึ่ง ด้วยสำคัญว่าตายแล้ว พร้อมด้วยสมุนโจรหลีกกลับไป. ฝ่ายพระเถระกลับได้สติ แล้วคิดว่า เราจักถวายบังคมลาพระศาสดาก่อน จึงจักปรินิพพานดังนี้ แล้วเยียวยาอัตภาพด้วยฌานทำให้มั่นคง แล้วเหาะไปยังสำนักของพระศาสดาทางอากาศ ถวายบังคมพระศาสดา แล้วทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อายุสังขารของข้าพระองค์ถดถอยแล้ว ข้าพระองค์จักปรินิพพาน. พระศาสดาตรัสถามว่า ดูก่อนโมคคัลลานะ เธอจักปรินิพพานหรือ? ทูลตอบว่า พระพุทธเจ้า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ. ตรัสถามว่า เธอจักไปปรินิพพานที่ไหน? ทูลตอบว่า ที่แผ่นหินในถ้ำกาฬศิลา พระเจ้าข้า. ตรัสว่า โมคคัลลานะ ถ้าเช่นนั้นเธอจงกล่าวธรรมแก่เราก่อน แล้วค่อยไป เพราะบัดนี้ การที่จะได้เห็นสาวกเช่นเธอ ไม่มีอีกแล้ว. " จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 09:52:30

ความคิดเห็นที่ 34 ขอเรียนชี้แจงดังนี้ครับ ในส่วนของความคิดเห็นที่๔ นั้น ไม่ได้เป็นความคิดเห็นของกระผม แต่เป็นธรรมเทศนาของเจ้าพระคุณสมเด็จท่าน ผมเป็นผู้รู้น้อย ก็ไม่อาจจะเข้าถึงธรรมอันละเอียดลึกซึ้ง ของท่านเจ้าพระคุณสมเด็จท่านได้ทั้งหมด เกินปัญญาที่ผมจะชี้แจงแทนพระองค์ได้ ต้องขออภัยด้วยครับ แต่ถ้าถามตามความคิดเห็นส่วนบุคคล ถ้าผมจะเชื่อผมก็เชื่อในพระปัญญา พระบารมีขององค์สมเด็จท่านอย่างมาก และก็เชื่อแน่ว่าท่านป็นพระผู้สำเร็จผู้หนึ่ง http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2011/10/Y11147884/Y11147884.html และผู้ที่ถูกทุบตีจนกระดูกแหลกเห็นปานนั้น ก็ไม่น่าจะดำรงขันธ์นั้นอยู่ได้ ส่วนนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของกระผมเองขอรับ จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 10:12:00

ความคิดเห็นที่ 35 เมื่อจิตของผู้ตั้งกระทู้สิ้นกิเลส ผู้ตั้งกระทู้ก็จะรู้เองว่าเป็นความจริงหรือไม่เพียงใดครับท่าน จากคุณ : wichcha เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 10:47:05

ความคิดเห็นที่ 36 ไปหาพระพุทธเจ้าในนิพพาน เป็นเรื่องที่ปัญญาอ่อนมากครับ เพราะมีคนหลงผิดประเด็นอย่างนี้มากๆ พุทธศาสนาถึงได้กลายเป็นแค่เครื่องมือเลี้ยงชีพของพวกลักลอบห่มเหลืิองส่วนใหญ่เท่านั้น จากคุณ : ใบไม้กำนั้น เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 11:07:28

ความคิดเห็นที่ 37 ความนี้รวมถึงผู้อ่านกระทู้นี้ด้วยใช่ไหมครับพี่ wichcha จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 13:13:00

ความคิดเห็นที่ 38 น่าเศร้า จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 13:13:58

ความคิดเห็นที่ 39 ธรรมใดก็ไร้ค่า ถ้าผู้รับไม่เข้าใจ นำไปเป็นหลักปฏิบัติไม่ได้ ผลที่ได้คือความหลงผิด ชีวิตต้องจมปลักในอบาย จากคุณ : Faraday เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 13:19:35

ความคิดเห็นที่ 40 ความหลงผิดในธรรมนั้นเป็นอย่างไร ขอท่านช่วยอธิบายชี้แจงเถิด จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 16:23:21

ความคิดเห็นที่ 41 หากพระพุทธเจ้าทรงเสด็จมาสอนธรรมะ ผู้ใดเห็นพระวรกายของพระพุทธเจ้า ผู้นั้นเห็นรูป หากกล่าวว่า พระพุทธเจ้าทรงกรุณา และทรงมาอนุโมทนา ความกรุณานี้ เกิดจากจิต จิตเป็นนาม หากพระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมในเวลานั้น  เสียงของพระองค์ เป็นรูป จิตของพระองค์ที่ทรงตั้งเจตนาแสดงธรรมในเรื่องนั้น ๆ เป็นนาม ผู้ใดเห็นพระพุทธเ้จ้าในกรณีนี้  ผู้นั้นเห็นนามรูป   นามรูปนั้น อยู่คนละฝั่งกับพระนิพพาน จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 19:42:04

ความคิดเห็นที่ 42 เมื่อถ้อยคำเป็นสิ่งสมมติบัญญัติ คำว่านิพพาน ก็เป็นเพียงอักขระถ้อยคำที่สมมติกันขึ้น แต่สภาวะนั้นมีจริงอยู่ ไม่ข้องอยู่กับสมมติบัญัติ เมื่อจะเอาสิ่งที่พ้นสมมติไปแล้ว มาแสดงด้วยถ้อยคำอันสมมติกันขึ้น นั้นจึงไม่สิ่งที่จะพึงเข้าใจกันได้โดยง่าย แม้แต่ธรรมเทศนาของหลวงตามหาบัว กับองค์สมเด็จท่าน ที่ยกนำมาแสดง เป็นเรื่องง่ายที่อาจจะปฏิเสธ แลก็ยากที่หยั่งถึง แต่ก็ไม่พ้นวิสัยของท่านแม้แต่น้อย จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 22:09:57

ความคิดเห็นที่ 43 ทุกอย่างอยู่บนพื้นฐานของความเชื่อส่วนบุคคลรึเปล่าครับ เปรียบเทียบ ข้อความที่คัดลอกไว้ในพระไตรปิฎก กับข้อความที่คัดลอกจากสำนักพิมพ์ที่ไม่ได้คัดกรอง คำตอบคือผมเลือกเชื่อถือพระไตรปิฎกดีกว่าไหม เพราะกลั่นกรองจากพระเถระชั้นผู้ใหญ่มากมายซึ่งมีพระอรหันต์รวมอยู่ด้วย ยึดตำราเป็นหลัก ทิศทาง แต่จะถึงที่หมายก็ต้องปฏิบัติ ด้วยการก้าวเดินไปด้วย ลำพังนอนกอดตำราก็คงได้แต่ฝันจินตนาการไปเองน่ะครับ หุอิ จากคุณ : hadesmax เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 23:24:52