ความคิดเห็นที่ 1 พระปุณณมันตานีบุตรเถระ  ท่านพระปุณณมันตานีบุตรได้กล่าวสอนท่านว่า "ดูกรอานนท์ เพราะถือมั่นจึงมีตัณหา มานะ ทิฐิว่าเป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น จึงไม่มีตัณหามานะ ทิฐิ ว่าเป็นเรา เพราะถือมั่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จึงมีตัณหา มานะ ทิฐิ ว่าเป็นเรา เพราะไม่ถือมั่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จึงไม่มีตัณหา มานะ ทิฐิว่า เป็นเรา เปรียบเหมือนสตรีหรือบุรุษรุ่นหนุ่มสาวมีนิสัยชอบแต่งตัวส่องดูเงาของตนที่กระจกหรือที่ภาชนะน้ำอันใสบริสุทธิ์ผุดผ่อง เพราะยึดถือจึงเห็น เพราะไม่ยึดจึงไม่เห็น ฉันใด เพราะถือมั่นรูปเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จึงมีตัณหา มานะ ทิฐิ ว่า เป็นเราเพราะไม่ถือมั่น รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จึงไม่มีตัณหามานะ ทิฐิว่า เป็นเรา ฉันนั้นเหมือนกัน” จากนั้น ท่านพระอานนท์เล่าต่อไปว่า พระปุณณมันตานีบุตรได้ถามท่านว่า รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เที่ยงหรือไม่เที่ยงท่านตอบว่าไม่เที่ยง และในตอนสุดท้ายของการสอนธรรมครั้งนี้ ท่านบอกแก่พระภิกษุทั้งหลายว่า ได้สำเร็จเป็นพระโสดาบัน เพราะ ท่านพระปุณณมันตานีบุตร มีอุปการคุณต่อท่านและพวกภิกษุผู้นวกะมา จากคุณ : กงจู้ต้าถัง (กอบัวสวรรค์) เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 05:18:46

ความคิดเห็นที่ 2 พระปุณณมันตานีบุตรเถระ  เป็นหลานชาย พระอัญญาโกณฑัญญเถระ แม้นแต่พระสารีบุตรก็สนใจ ในชื่อเสียงของพระเถระที่มีคนมายกย่อง ต่อหน้าพระตถาคต  จนต้องไปหา แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 55 05:35:33 จากคุณ : กงจู้ต้าถัง (กอบัวสวรรค์) เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 05:26:16

ความคิดเห็นที่ 3 พระปุณณมันตานีบุตรเถระ  เป็น ๑ ในอสีติมหาสาวก ๘๐   ...ได้รับการยกย่องจากพระบรมศาสดาว่า เป็น เอตทัคคะผู้เลิศกว่าพวกภิกษุอื่นๆในความสามารถในการเป็นธรรมกถึก(แสดงธรรม) จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 06:54:49

ความคิดเห็นที่ 4 พระปุณณมันตานีบุตรเถระ  เป็นหลานชาย พระอัญญาโกณฑัญญเถระ พระอัญญาโกณฑัญญเถระ ท่านชรามากเลยเอาหลานชายที่มีแววมาบวช เหตุการณ์ที่ท่านพระสารีบุตรพบและสนทนากับท่านพระปุณณมันตานีบุตรเถระ เป็นี่มาของพระสูตรที่สำคัญ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔ มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ ๔. รถวินีตสูตร ภิกษุชาวชาติภูมิยกย่องพระปุณณมันตานีบุตร [๒๙๒] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้:-              สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน อันเป็นที่พระราชทานเหยื่อ แก่กระแต เขตพระนครราชคฤห์ ครั้งนั้น ภิกษุชาวชาติภูมิประเทศจำนวนมาก จำพรรษาแล้ว ในชาติภูมิ พากันเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง.              พระผู้มีพระภาคตรัสถามภิกษุเหล่านั้น ดังนี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในชาติภูมิประเทศ ภิกษุรูปไหนหนอ ที่พวกภิกษุเพื่อนพรหมจรรย์ชาวชาติภูมิประเทศยกย่องอย่างนี้ว่า ตนเอง เป็นผู้มักน้อย สันโดษ สงัดเงียบ ไม่คลุกคลีด้วยหมู่ปรารภความเพียร สมบูรณ์ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา วิมุติ และวิมุตติญาณทัสสนะแล้ว ยังกล่าวถ้อยคำพรรณนา ความมักน้อย ความสันโดษ ความสงัดเงียบ ความไม่คลุกคลีด้วยหมู่ ความปรารภความเพียร ความสมบูรณ์ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา วิมุติ และวิมุตติญาณทัสสนะ แก่ภิกษุทั้งหลายอีกด้วย เป็นผู้โอวาท แนะนำชี้แจง ชักชวนพวกภิกษุเพื่อนพรหมจรรย์ให้อาจหาญ ร่าเริง.              ภิกษุชาวชาติภูมิประเทศเหล่านั้น กราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ในชาติภูมิประเทศ ท่านพระปุณณมันตานีบุตร เป็นผู้ที่พวกภิกษุเพื่อนพรหมจรรย์ชาวชาติภูมิประเทศยกย่องว่า ตนเอง เป็นผู้มักน้อย สันโดษ สงัดเงียบ ไม่คลุกคลีด้วยหมู่ ปรารภความเพียร สมบูรณ์ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา วิมุติ และวิมุตติญาณทัสสนะแล้ว ยังกล่าวถ้อยคำพรรณนาความมักน้อย ความ สันโดษ ความสงัดเงียบ ความไม่คลุกคลีด้วยหมู่ ความปรารภความเพียร ความสมบูรณ์ด้วยศีล สมาธิ ปัญญา วิมุติ และวิมุตติญาณทัสสนะ แก่ภิกษุทั้งหลายอีกด้วย เป็นผู้โอวาท แนะนำ ชี้แจง ชักชวนพวกภิกษุเพื่อนพรหมจรรย์ ให้อาจหาญ ร่าเริง.              [๒๙๓] สมัยนั้น ท่านพระสารีบุตรนั่งเฝ้าพระผู้มีพระภาคอยู่ ณ ที่ใกล้ จึงดำริว่า เป็น ลาภของท่านปุณณมันตานีบุตร ความเป็นมนุษย์อันท่านปุณณมันตานีบุตรได้ดีแล้ว ที่พวกภิกษุ เพื่อนพรหมจรรย์ผู้เป็นวิญญูชน กล่าวยกย่องพรรณนาคุณเฉพาะพระพักตร์พระศาสดา และ พระศาสดาก็ทรงอนุโมทนาซึ่งการกระทำนั้น บางทีเราคงได้พบกับท่านปุณณมันตานีบุตรแล้ว สนทนาปราศรัยกันสักครั้งหนึ่ง.              [๒๙๔] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ กรุงราชคฤห์ ตามสำราญพระอัธยาศัย เสด็จจาริกไปโดยลำดับ ถึงพระนครสาวัตถี ประทับอยู่ในพระวิหารเชตวัน อารามของท่าน อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี.              ท่านพระปุณณมันตานีบุตรได้ข่าวว่า พระผู้มีพระภาคเสด็จถึงพระนครสาวัตถี ประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ท่านจึงเก็บงำ เสนาสนะ ถือบาตรและจีวรจาริกไปโดยลำดับตามทางที่จะไปยังพระนครสาวัตถี ถึงพระวิหาร เชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถีแล้ว จึงเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถึงที่ประทับ แล้วถวายอภิวาทนั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นนั่งเรียบร้อยแล้ว พระผู้มี พระภาค จึงทรงชี้แจงท่านพระปุณณมันตานีบุตรให้เห็นแจ้ง ให้สมาทาน อาจหาญ ร่าเริงด้วย ธรรมีกถา.              ครั้งนั้น ท่านพระปุณณมันตานีบุตร เมื่อพระผู้มีพระภาคทรงชี้แจงให้เห็นแจ้ง ให้ สมาทาน อาจหาญ ร่าเริง ด้วยธรรมมีกถาแล้ว ชื่นชม อนุโมทนาภาษิตของพระผู้มีพระภาค ลุกจากอาสนะ ถวายอภิวาท พระผู้มีพระภาค ทำประทักษิณ แล้วเข้าไปสู่ป่าอันธวัน เพื่อพัก ในกลางวัน. พระปุณณมันตานีบุตรเข้าเฝ้าพระพุทธองค์              [๒๙๕] ครั้งนั้น ภิกษุรูปหนึ่ง เข้าไปหาท่านพระสารีบุตรแล้วแจ้งข่าวว่า ข้าแต่ท่าน พระสารีบุตร พระปุณณมันตานีบุตร ที่ท่านได้สรรเสริญอยู่เนืองๆ นั้น บัดนี้ พระผู้มีพระภาค ทรงชี้แจงให้ท่านเห็นแจ้ง ให้สมาทาน อาจหาญ ร่าเริงด้วยธรรมีกถาแล้ว ท่านก็ชื่นชม อนุโมทนาภาษิตของพระผู้มีพระภาค ลุกจากอาสนะ ถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาค ทำประทักษิณ หลีกไปสู่ป่าอันธวัน เพื่อพักในกลางวัน.              ลำดับนั้น ท่านพระสารีบุตรรีบถือผ้านิสีทนะ แล้วติดตามท่านพระปุณณมันตานีบุตรไป ข้างหลังๆ พอเห็นศีรษะกัน ครั้งนั้น ท่านพระปุณณมันตานีบุตร เข้าไปในป่าอันธวันแล้ว นั่ง พักกลางวันอยู่ที่โคนไม้แห่งหนึ่ง แม้ท่านพระสารีบุตรก็เข้าไปสู่ป่าอันธวันแล้ว ก็นั่งพักกลางวัน อยู่ที่โคนไม้แห่งหนึ่งเหมือนกัน. จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 10:16:37

ความคิดเห็นที่ 5 พระสารีบุตรสนทนากับพระปุณณมันตานีบุตร              [๒๙๖] ครั้งนั้นเป็นเวลาเย็น ท่านพระสารีบุตรออกจากที่พักผ่อนแล้วเข้าไปหาท่านพระ ปุณณมันตานีบุตรถึงสำนัก ได้ปราศรัยกับท่านพระปุณณมันตานีบุตร ครั้นผ่านการปราศรัยพอให้ ระลึกถึงกันไปแล้ว จึงนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นนั่งเรียบร้อยแล้ว จึงถามท่านพระปุณณมัน ตานีบุตรดังนี้ว่า ท่านผู้มีอายุ ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาคของเราหรือ?              ท่านพระปุณณมันตานีบุตรตอบว่า ถูกแล้ว ท่านผู้มีอายุ?              สา. ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อสีลวิสุทธิหรือท่านผู้มีอายุ?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อจิตตวิสุทธิหรือท่านผู้มีอายุ?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อทิฏฐิวิสุทธิหรือ ท่าน ผู้มีอายุ?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อกังขาวิตรณวิสุทธิหรือ ท่านผู้มีอายุ?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อมัคคามัคคญาณทัสสน วิสุทธิหรือ ท่านผู้มีอายุ?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อปฏิปทาญาณทัสสน วิสุทธิหรือ ท่านผู้มีอายุ?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ถ้าเช่นนั้น ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อญาณทัสสนวิสุทธิ หรือ ท่านผู้มีอายุ?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ?              สา. ท่านผู้มีอายุ ผมถามท่านว่า ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อ สีลวิสุทธิหรือ ท่านตอบผมว่า ไม่ใช่อย่างนั้น เมื่อผมถามท่านว่า ท่านประพฤติพรหมจรรย์ใน พระผู้มีพระภาค เพื่อจิตตวิสุทธิหรือ เพื่อทิฏฐิวิสุทธิหรือ เพื่อกังขาวิตรณวิสุทธิหรือ เพื่อมัคคา มัคคญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เพื่อปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เพื่อญาณทัสสนวิสุทธิหรือ ท่าน ก็ตอบผมว่าไม่ใช่อย่างนั้นๆ เมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่อ อะไรเล่า?              ปุ. ท่านผู้มีอายุ ผมประพฤติพรหมจรรย์ในพระผู้มีพระภาค เพื่ออนุปาทาปรินิพพาน.              สา. ท่านผู้มีอายุ สีลวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ท่านผู้มีอายุ จิตตวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ท่านผู้มีอายุ ทิฏฐิวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ท่านผู้มีอายุ กังขาวิตรณวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ท่านผู้มีอายุ มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ท่านผู้มีอายุ ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ท่านผู้มีอายุ ญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ท่านผู้มีอายุ ที่นอกไปจากธรรมเหล่านี้หรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน?              ปุ. ไม่ใช่อย่างนั้น ท่านผู้มีอายุ.              สา. ท่านผู้มีอายุ ผมถามท่านว่า สีลวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพานจิตตวิสุทธิ หรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ทิฏฐิวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพานกังขาวิตรณวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ปฏิปทาญาณ ทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพานญาณทัสสนวิสุทธิหรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ที่ นอกไปจากธรรมเหล่านี้หรือ เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ท่านก็ตอบผมว่า ไม่ใช่อย่างนั้นๆ เมื่อ เป็นเช่นนี้ จะพึงเห็นเนื้อความของถ้อยคำที่ท่านกล่าวนี้อย่างไรเล่า?              [๒๙๗] ปุ. ท่านผู้มีอายุ ถ้าพระผู้มีพระภาคจักทรงบัญญัติสีลวิสุทธิว่าเป็นอนุปาทา ปรินิพพานแล้ว ก็ชื่อว่าทรงบัญญัติธรรมที่ยังมีอุปาทาน ว่าเป็นอนุปาทาปรินิพพาน. ถ้าจักทรงบัญญัติ จิตตวิสุทธิ ทิฏฐิวิสุทธิ กังขาวิตรณวิสุทธิ มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิ ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ ญาณทัสสนวิสุทธิว่า เป็นอนุปาทาปรินิพพานแล้ว ก็ชื่อว่าทรงบัญญัติธรรมที่ยังมีอุปาทาน ว่า เป็นอนุปาทาปรินิพพาน ถ้าหากว่า ธรรมนอกจากธรรมเหล่านี้ จักเป็นอนุปาทาปรินิพพานแล้ว ปุถุชน จะชื่อว่าปรินิพพาน เพราะว่า ปุถุชนไม่มีธรรมเหล่านี้ ท่านผู้มีอายุ ผมจะอุปมาให้ท่าน ฟัง บุรุษผู้เป็นวิญญูชนบางพวกในโลกนี้ ย่อมรู้เนื้อความแห่งคำที่กล่าวแล้วด้วยอุปมา. อุปมาด้วยรถ ๗ ผลัด              จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 10:21:54

ความคิดเห็นที่ 6 [๒๙๘] ท่านผู้มีอายุ เปรียบเหมือน พระเจ้าปเสนทิโกศล กำลังประทับอยู่ในพระนคร สาวัตถี มีพระราชกรณียะด่วนบางอย่างเกิดขึ้นในเมืองสาเกต และในระหว่างพระนครสาวัตถีกับ เมืองสาเกตนั้น จะต้องใช้รถถึง ๗ ผลัด ลำดับนั้น พระเจ้าปเสนทิโกศล เสด็จออกจาก พระนครสาวัตถี ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่หนึ่งที่ประตูพระราชวัง ไปถึงรถพระที่นั่งผลัดที่สองด้วย รถพระที่นั่งผลัดที่หนึ่ง จึงปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่หนึ่ง ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่สอง เสด็จไปถึง รถพระที่นั่งผลัดที่สาม ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่สอง ทรงปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่สอง ทรงรถ พระที่นั่งผลัดที่สาม เสด็จถึงรถพระที่นั่งผลัดที่สี่ ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่สาม ปล่อยรถพระที่นั่ง ผลัดที่สาม ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่สี่ เสด็จถึงรถพระที่นั่งผลัดที่ห้า ด้วยรถพระที่นั่ง ผลัดที่สี่ ปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่สี่ ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่ห้า เสด็จไปถึงรถพระที่นั่ง ผลัดที่หก ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่ห้า ปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่ห้า ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่หก เสด็จไปถึงรถพระที่นั่งผลัดที่เจ็ด ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่หก ปล่อยรถพระที่นั่งผลัดที่หก ทรงรถพระที่นั่งผลัดที่เจ็ด เสด็จไปถึงเมืองสาเกตที่ประตูพระราชวัง ด้วยรถพระที่นั่งผลัดที่เจ็ด ถ้าพวกมิตรอำมาตย์ หรือพระญาติสาโลหิต จะพึงทูลถามพระองค์ซึ่งเสด็จถึงประตูพระราชวังว่า ข้าแต่มหาราชเจ้า พระองค์เสด็จมาจากพระนครสาวัตถีถึงเมืองสาเกตที่ประตูพระราชวัง ด้วยรถ พระที่นั่งผลัดนี้ผลัดเดียวหรือ ท่านผู้มีอายุ พระเจ้าปเสนทิโกศลจะตรัสตอบอย่างไร จึงจะเป็น อันตรัสตอบถูกต้อง?              สา. ท่านผู้มีอายุ พระเจ้าปเสนทิโกศลจะต้องตรัสตอบอย่างนี้ จึงจะเป็นอันตรัสตอบ ถูกต้อง คือ เมื่อฉันกำลังอยู่ในนครสาวัตถีนั้น มีกรณียะด่วนบางอย่างเกิดขึ้นในเมืองสาเกต ก็ในระหว่างนครสาวัตถีกับเมืองสาเกตนั้นจะต้องใช้รถถึง ๗ ผลัด เมื่อเช่นนั้น ฉันจึงออกจาก นครสาวัตถีขึ้นรถผลัดที่หนึ่งที่ประตูวังไปถึงรถผลัดที่สอง ด้วยรถผลัดที่หนึ่ง ปล่อยรถผลัดที่หนึ่ง ขึ้นรถผลัดที่สอง ไปถึงรถผลัดที่สาม ด้วยรถผลัดที่สอง ปล่อยรถผลัดที่สอง ขึ้นรถผลัดที่สาม ไปถึงรถผลัดที่สี่ ด้วยรถผลัดที่สาม ปล่อยรถผลัดที่สาม ขึ้นรถผลัดที่สี่ ไปถึงรถผลัดที่ห้า ด้วยรถผลัดที่สี่ ปล่อยรถผลัดที่สี่ ขึ้นรถผลัดที่ห้า ไปถึงรถผลัดที่หก ด้วยรถผลัดที่ห้า ปล่อย รถผลัดที่ห้า ขึ้นรถผลัดที่หก ไปถึงรถผลัดที่เจ็ด ด้วยรถผลัดที่หก ปล่อยรถผลัดที่หก ขึ้นรถ ผลัดที่เจ็ด ไปถึงเมืองสาเกตที่ประตูวังด้วยรถผลัดที่เจ็ด ท่านผู้มีอายุ พระเจ้าปเสนทิโกศล จะ ต้องตรัสตอบอย่างนี้ จึงจะเป็นอันตรัสตอบถูกต้อง.              ปุ. ท่านผู้มีอายุ ข้อนี้ก็ฉันนั้น สีลวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่จิตตวิสุทธิ จิตตวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่ทิฏฐิวิสุทธิ ทิฏฐิวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่กังขาวิตรณวิสุทธิ กังขาวิตรณวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิ มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่ ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่ญาณทัสสนวิสุทธิ ญาณ ทัสสนวิสุทธิ เป็นประโยชน์แก่อนุปาทาปรินิพพาน ท่านผู้มีอายุ ผมประพฤติพรหมจรรย์ใน พระผู้มีพระภาค เพื่ออนุปาทาปรินิพพาน. จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 10:24:00

ความคิดเห็นที่ 7 กล่าวชื่นชมสุภาษิตของกันและกัน              [๒๙๙] เมื่อท่านพระปุณณมันตานีบุตรกล่าวอย่างนี้แล้ว ท่านพระสารีบุตรจึงถามว่า ท่านผู้มีอายุ ท่านชื่ออะไร และพวกภิกษุเพื่อนพรหมจรรย์ รู้จักท่านว่าอย่างไร?              ท่านพระปุณณมันตานีบุตรตอบว่า ท่านผู้มีอายุ ผมชื่อปุณณะ แต่พวกภิกษุเพื่อน พรหมจรรย์ รู้จักผมว่ามันตานีบุตร. ท่านพระสารีบุตรกล่าวว่า ท่านผู้มีอายุ น่าอัศจรรย์นัก ไม่ เคยมีมาแล้ว ธรรมอันลึกซึ้ง อันท่านพระปุณณมันตานีบุตรเลือกเฟ้นมากล่าวแก้ ด้วยปัญญาอัน ลึกซึ้ง ตามเยี่ยงพระสาวกผู้ได้สดับแล้ว รู้ทั่วถึงคำสอนของพระศาสดาโดยถ่องแท้ จะพึงกล่าว แก้ ฉะนั้น เป็นลาภมากของเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย ความเป็นมนุษย์อันเพื่อนพรหมจรรย์ได้ ดีแล้ว ที่ได้พบเห็นนั่งใกล้ท่านพระปุณณมันตานีบุตร แม้หากว่าเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย จะ เทิดท่านพระปุณณมันตานีบุตรไว้บนศีรษะด้วยเทริดผ้า จึงจะได้พบเห็น นั่งใกล้ แม้ข้อนั้นก็นับ ว่าเป็นลาภมากของเธอเหล่านั้น ความเป็นมนุษย์อันเธอเหล่านั้นได้ดีแล้ว อนึ่งนับว่าเป็นลาภ มากของผมด้วย เป็นการได้ดีของผมด้วย ที่ได้พบเห็น นั่งใกล้ท่านพระปุณณมันตานีบุตร.              [๓๐๐] เมื่อท่านพระสารีบุตรกล่าวอย่างนี้แล้ว ท่านพระปุณณมันตานีบุตรจึงถามดังนี้ว่า ท่านผู้มีอายุ ท่านชื่ออะไร และเพื่อนพรหมจรรย์ทั้งหลาย รู้จักท่านว่าอย่างไร? ท่านพระสารีบุตร ตอบว่า ท่านผู้มีอายุ ผมชื่ออุปติสสะ แต่พวกเพื่อนพรหมจรรย์ รู้จักผมว่าสารีบุตร. ท่านพระ ปุณณมันตานีบุตรกล่าวว่า ท่านผู้เจริญ ผมกำลังพูดอยู่กับท่านผู้เป็นสาวกทรงคุณคล้ายกับ พระศาสดา มิได้ทราบเลยว่า ท่านชื่อสารีบุตร ถ้าผมทราบว่า ท่านชื่อสารีบุตรแล้ว คำที่พูดไป เพียงเท่านี้ คงไม่แจ่มแจ้งแก่ผมได้ เป็นการน่าอัศจรรย์จริง ไม่เคยมีมาแล้ว ธรรมอันลึกซึ้ง อันท่านพระสารีบุตรเลือกเฟ้นมาถามแล้วด้วยปัญญาอันลึกซึ้ง ตามเยี่ยงพระสาวกผู้ได้สดับแล้ว รู้ทั่วถึงคำสอนของพระศาสดาโดยถ่องแท้ จะพึงถาม ฉะนั้น เป็นลาภมากของเพื่อนพรหมจรรย์ ความเป็นมนุษย์นับว่าเพื่อนพรหมจรรย์ได้ดีแล้ว ที่ได้พบเห็น นั่งใกล้ท่านพระสารีบุตร แม้ หากว่า เพื่อนพรหมจรรย์จะเทิดท่านพระสารีบุตรไว้บนศีรษะด้วยเทริดผ้าจึงจะได้พบเห็น นั่งใกล้ แม้ข้อนั้นก็เป็นลาภมากของเธอเหล่านั้น ความเป็นมนุษย์นับว่าอันเธอเหล่านั้นได้ดีแล้ว อนึ่ง นับว่าเป็นลาภมากของผมด้วย เป็นการได้ดีของผมด้วย ที่ได้พบเห็นนั่งใกล้พระสารีบุตร.              พระมหานาคทั้งสองนั้น ต่างชื่นชมสุภาษิตของกันและกัน ด้วยประการฉะนี้แล. จบ รถวินีตสูตรที่ ๔ จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 10:25:29

ความคิดเห็นที่ 8 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=292 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 10:27:47

ความคิดเห็นที่ 10 วิสุทธิ ๗ ๑. ศีลวิสุทธิ  ได้แก่  ศีล   เมื่อสติระลึกรู้ลักษณะของนามธรรมและรูปธรรม ขณะนั้นวิสุทธิจากการไม่รู้สภาพปรมัตถธรรมซึ่งไม่ใช่ตัวตน   ขณะที่สติปัฏฐาน ไม่เกิดไม่ใช่ศีลวิสุทธิ เพราะยึดถือศีลว่าเป็นเรา เป็นตัวตน ๒. จิตตวิสุทธิ ได้แก่ สมาธิขั้นต่างๆ ขณะที่สติระลึกรู้ลักษณะของนามธรรม และรูปธรรม และขณะใดที่ฌานจิตเป็นอารมณ์ของสติปัฏฐาน ฌานจิตขณะนั้นก็ เป็นจิตตวิสุทธิเพราะขณะนั้นไม่ยึดถือฌานจิตนั้นว่าเป็นเรา เป็นตัวตน ๓. ทิฏฐิวิสุทธิ  ได้แก่ นามรูปปริจเฉทญาณ  เป็นญาณที่ประจักษ์แจ้ง ลักษณะของนามธรรมและรูปธรรม   โดยสภาพที่ไม่ใช่ตัวตน   ขณะนั้นจึงวิสุทธิ จากการไม่เคยประจักษ์แจ้งลักษณะของนามธรรมและรูปธรรม    โดยสภาพที่ไม่ ใช่ตัวตนมาก่อนเลย  ๔. กังขาวิตรณวิสุทธิ เมื่อทิฏฐิวิสุทธิเกิดขึ้นแล้ว ปัญญาที่เจริญขึ้นจาก การเจริญสติปัฏฐานก็เป็น    ยถาภูตญาณทัสสนะ คือ เห็นลักษณะของสภาพ ธรรมตามความเป็นจริงของสภาพธรรมนั้นๆ        ในขณะที่สติระลึกลักษณะของ สภาพธรรมทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ  จนสมบูรณ์ถึงขั้นเป็น   ปัจจยปริคคห- ญาณ   ข้ามพ้นความสงสัยในการเกิดขึ้นของนามธรรมทั้งหลาย ว่าเป็นไปตาม ปัจจัยทั้งสิ้น    ปัจจยปริคคหญาณ จึงเป็นกังขาวิตรณวิสุทธิ จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 10:50:18

ความคิดเห็นที่ 11 ๕. มัคคามัคคญาณทัสสนวิสุทธิ      เมื่อกังขาวิตรณวิสุทธิเกิดขึ้น แล้ว       ปัญญาที่เจริญขึ้นจากสติปัฏฐานที่พิจารณาลักษณะของนามธรรมและ รูปธรรมทั่วขึ้นจนชิน รู้ว่าเป็นแต่เพียงนามธรรมและรูปธรรมเท่านั้นเสมอกันหมด ทุกประเภท ทำให้ละคลายการใฝ่ใจแสวงหายึดมั่นในนามหนึ่งนามใดรูปหนึ่งรูป ใดโดยเฉพาะ และน้อมพิจารณาการเกิดดับ ความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์ ความ เป็นอนัตตาของนามธรรมและรูปธรรมที่ปรากฏ จนประจักษ์การเกิดดับสืบต่อกัน ของนามธรรมและรูปธรรม  เป็นสัมมสนญาณและอุทยัพพยญาณตามลำดับ เมื่อ อุทยัพพยญาณดับไปแล้ว      กิเลสที่ยังไม่ได้ดับเป็นสมุจเฉทก็ทำให้เกิดความ ยินดีพอใจใน วิปัสสนูปกิเลส ๑๐ อย่างใดอย่างหนึ่ง คือ ... ๑. โอภาส      แสงสว่าง ๒. ญาณ        ความรู้ ๓. ปีติ           ความอิ่มใจ ๔. ปัสสัทธิ    ความสงบ ๕. สุข           ความสบายแช่มชื่นใจ ๖. อธิโมกข์    ความน้อมใจเชื่อ ๗. ปัคคาหะ   ความเพียร ๘. อุปัฏฐานะ  ความมั่นคง ๙. อุเบกขา     ความวางเฉย ๑๐. นิกันติ      ความใคร่ จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 10:57:07

ความคิดเห็นที่ 12                  ๑. เมื่ออุทยัพพยญาณดับไปแล้ว   โอภาสย่อมเกิดจากจิตที่สงบถึง ขั้นที่เป็นปัจจัยให้แสงสว่างเกิดขึ้นได้    ขณะที่เกิดความยินดีในโอภาสนั้นเป็น วิปัสสนูปกิเลส เพราะทำให้วิปัสสนาเศร้าหมอง ไม่ได้พิจารณาความเกิดดับ ไม่ เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตนของสภาพธรรมในขณะนั้น                   ๒. ขณะที่เกิดความยินดีในความคมกล้าของปัญญา ที่ประจักษ์การ เกิดดับของนามธรรมและรูปธรรมอย่างรวดเร็วดุจฟ้าแลบนั้น     ก็เป็นวิปัสสนูป- กิเลส เพราะไม่ได้พิจารณาความเกิดดับ ไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัว ตนของสภาพธรรมในขณะนั้นต่อไป                   ๓. ขณะที่ยินดีในปิติ ความอิ่มเอิบ  ที่ประจักษ์การเกิดดับของนาม- ธรรมและรูปธรรมนั้น ก็เป็นวิปัสสนูปกิเลส                   ๔. ขณะที่ยินดีในความสงบ ซึ่งปราศจากความกระวนกระวายความ แข็งกระด้าง  ความคดงอ  ไม่ควรแก่การงาน เป็นต้น ก็เป็นวิปัสสนูปกิเลส                   ๕. ขณะที่ยินดีในความสุข ซึ่งเป็นโสมนัสเวทนาอย่างยิ่งนั้น ก็เป็น วิปัสสนูปกิเลส                   ๖. ขณะที่ยินดีในความน้อมใจเชื่อที่มั่นคงยิ่งขึ้นนั้น  ก็เป็นวิปัสสนู- ปกิเลส                   ๗. ขณะที่ยินดีในความเพียรที่ไม่ตึงนัก ไม่หย่อนนักที่ประกอบด้วย วิปัสสนาญาณ ก็เป็นวิปัสสนูปกิเลส                   ๘. ขณะที่ยินดีในความมั่นคงของสติปัฏฐาน ๔       ที่ประกอบด้วย วิปัสสนาญาณนั้น ก็เป็นวิปัสสนูปกิเลส                   ๙. ขณะที่ยินดีในความวางเฉย คือ เป็นกลางเสมอกัน    ในสังขาร ธรรมทั้งปวงที่ประกอบด้วยวิปัสสนาญาณ เมื่อประจักษ์การเกิดดับของอารมณ์ที่ ปรากฏอย่างรวดเร็วดุจฟ้าแลบนั้น ก็เป็นวิปัสสนูปกิเลส                 ๑๐. ขณะที่ยินดีที่ได้ประจักษ์แจ้งลักษณะของสภาพธรรมด้วยวิปัส- สนาญาณนั้น ก็เป็น วิปัสสนูปกิเลส                   เมื่อปัญญาพิจารณารู้ว่าวิปัสสนูปกิเลสเป็นสิ่งที่ควรละ  ขณะที่ปัญญา คมกล้า รู้ชัดความละเอียดของวิปัสสนูปกิเลส    ซึ่งไม่ใช่ทางที่จะนำไปสู่การละ คลายความติดข้องในสภาพธรรมทั้งหลายที่ละเอียดขึ้น     ขณะนั้นเป็นมัคคา- มัคคญาณทัสสนวิสุทธิ คือ อุททยัพพยญาณที่พ้นจากวิปัสสนูปกิเลสแล้ว ๖. ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิ        เมื่อพ้นจากวิปัสสนูปกิเลสแล้ว ปัญญาที่เจริญขึ้นจากการเจริญสติปัฏฐานต่อนั้นก็เป็น   ปฏิปทาญาณทัสสนวิ สุทธิ    ตั้งแต่อุทยัพพยญาณที่ปราศจากวิปัสสนูปกิเลส   จนถึงอนุโลมญาณ ๓ ขณะในมัคควิถี คือ บริกัมม์ อุปจาร อนุโลม  ๗. ญาณทัสสนวิสุทธิ    เมื่ออนุโลมญาณ ๓ ขณะดับแล้ว  โคตรภู- ญาณก็เกิด  โคตรภูญาณไม่ใช่ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิและไม่ใช่ญาณทัสสวิ- สุทธิ           เพราะโคตรภูญาณมีฐานะเป็นดุจอาวัชชนะของโลกุตตรจิตระหว่าง ปฏิปทาญาณทัสสนวิสุทธิและญาณทัสสนวิสุทธิ  แต่ถึงการนับว่าเป็นวิปัสสนา ญาณเพราะเป็นกระแสของวิปัสสนา  เมื่อโคตรภูญาณดับแล้วมัคคจิตต์เกิดเป็น ญาณทัสสนวิสุทธิ                        รวมเป็นวิสุทธิ ๗ http://www.dhammahome.com/front/media_book/show.php?id=19 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 10:58:19

ความคิดเห็นที่ 13 พระพุทธมหาปารมีนุภาพพิสุทธิ์อนุตตรสังคามวิชัย http://www.chakrabhand.org/website/donation.php?lang=th จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 11:01:42

ความคิดเห็นที่ 14 กระทู้นี้พลังงานสุดยอด สาธุ สาธุ สาธุ ทั้งผู้ถามและผู้ตอบค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 11:10:01

ความคิดเห็นที่ 16        อาจารย์จักรพันธุ์ โปษยกฤต ศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์ (จิตรกรรม) ประจำปีพุทธศักราช 2543  ท่านเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อสมชาย วัดเขาสุกิม จ.จันทบุรี             พิธีพุทธาภิเษก และมวลสารต่างๆมาทางสาย วัดเขาสุกิมทั้งหมด แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 55 12:51:43 แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 55 12:50:40 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 12:47:16

ความคิดเห็นที่ 17              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๙              สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค              อานันทสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=17&A=2357&w=ของท่านพระปุณณมันตานีบุตร                  ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=17&i=193              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒              อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต              เอตทัคคบาลี [บางส่วน]              [๑๔๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย พระอัญญาโกณฑัญญะ เลิศกว่าพวกภิกษุ สาวกของเราผู้รู้ราตรีนาน ฯ              พระสารีบุตร เลิศกว่าพวกภิกษุสาวกของเราผู้มีปัญญามาก ฯ              พระมหาโมคคัลลานะ เลิศกว่าพวกภิกษุสาวกของเราผู้มีฤทธิ์ ฯ              พระมหากัสสป เลิศกว่าพวกภิกษุสาวกของเรา ผู้ทรงธุดงค์และสรรเสริญ คุณแห่งธุดงค์ ฯ              พระอนุรุทธะ เลิศกว่าพวกภิกษุสาวกของเราผู้มีทิพยจักษุ ฯ              พระภัททิยกาฬิโคธาบุตร เลิศกว่าพวกภิกษุสาวกของเราผู้เกิดในตระกูลสูง ฯ              พระลกุณฏกภัททิยะ เลิศกว่าพวกภิกษุสาวกของเราผู้มีเสียงไพเราะ ฯ              พระปิณโฑลภารทวาชะ เลิศกว่าพวกภิกษุสาวกของเราผู้บันลือสีหนาท ฯ              พระปุณณมันตานีบุตร เลิศกว่าพวกภิกษุสาวกของเราผู้เป็นธรรมกถึก ฯ              พระมหากัจจานะ เลิศกว่าพวกภิกษุสาวกของเราผู้จำแนกอรรถแห่งภาษิต โดยย่อให้พิสดาร ฯ http://84000.org/tipitaka/read/?20/146-152              ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=20&i=146              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 13:00:00

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าจำไม่ผิด ท่านไม่ได้ฟังธรรม แต่กำลังอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน ท่านก็ได้เข้าใจธรรมที่เคยได้ฟังจากพระพุทธเจ้า จากคุณ : ธรรมชาติไพศาล เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 13:11:29

ความคิดเห็นที่ 19 http://www2.sarakadee.com/web/modules.php?name=Sections&op=printpage&artid=945 จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 13:18:39

ความคิดเห็นที่ 20 ความคิดเห็นที่ 18       ถ้าจำไม่ผิด       ท่านไม่ได้ฟังธรรม แต่กำลังอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน       ท่านก็ได้เข้าใจธรรมที่เคยได้ฟังจากพระพุทธเจ้า จากคุณ : ธรรมชาติไพศาล   เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 13:11:29              ที่จำมานั้น เป็นการบรรลุพระอรหัตของท่านพระอานนท์ครับ.              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๗  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๗              จุลวรรค ภาค ๒              พระอานนท์สำเร็จพระอรหัต http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=07&A=7298&Z=7369#617top                  หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 13:22:02

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบพระคุณทุกท่านค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 14:30:14

ความคิดเห็นที่ 23 ขอปันรูปนะคุณ : sinnerman  ขออนุญาตเซฟไว้แปะห้อง จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 15:41:09

ความคิดเห็นที่ 25 ^ ^ งามมากกกกกค่ะ สาธุ ว่าแต่ขอก็อบภาพได้ป่าวคะ แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 55 17:53:02 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 17:20:31

ความคิดเห็นที่ 26 แสดงว่าผมจำผิดจริง จำเรื่องได้ แต่จำชื่อท่านไม่ได้ ขอขอบคุณ ฐานาฐานะ ครับ ขอกราบอโหสิกรรม จากพระพุทธสาวกทั้งสองด้วยครับ  หมายเหตุ     ผมก็หมายถึงท่าน พระ อานนท์ ครับเพราะหัวกระทู้ ถามถึงพระอานนท์ ผมแสดงความเห็นไม่กระจ่าง ทำให้ผู้อ่านเข้าใจผิด คิดว่าผมหมายถึง พระสารีบุตร แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 55 17:37:52 จากคุณ : ธรรมชาติไพศาล เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 55 17:28:18

ความคิดเห็นที่ 27 เรียนคุณธรรมชาติครับ สรุปว่าท่านพระอานนท์บรรลุธรรมเป็นพระโสดาบันด้วยการฟังธรรมจากท่านพระปุณณมันตานีบุตร และทรงอยู่ในคุณธรรมนั้นจนถึงวันที่พระพุทธองค์ดับขันธ์ จากนั้นท่านพระอานนท์จึงเจริญกายคตาสติในคืนวันก่อนสังคายนาตลอดคืน จนกำลังจะเอนหลังลงพักผ่อน หลังยังไม่ทันถึงที่นอน เท้ายังไม่ทันพ้นพื้น จิตของท่านก็บรรลุถึงอรหัตตผล ขออนุโมทนาสาธุในธรรมทานของทุกท่านครับ _/\_ จากคุณ : จุ๊ เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 55 01:16:41

ความคิดเห็นที่ 28 จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 55 19:57:23

ความคิดเห็นที่ 29              ความคิดเห็นถัดจากนี้ไป เป็นเนื้อความต่อเนื่องมาจากกระทู้หัวข้อว่า              ขอถามค่ะว่า พระสูตรไหนแสดงถึงการบรรลุพระอรหัตของท่านพระสารีบุตร จากคุณ : GravityOfLove   เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 16:28:37              กระทู้ นี่คือรูปพระอะไรคะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11736976/Y11736976.html#545             สำรอง url ในอนาคต :- http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/02/Y11736976/Y11736976.html#545 <<  http://www.pantip.com/cafe/religious/topicstock/2012/02/Y11736976/Y11736976.html#545 http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/04/Y11736976/Y11736976.html#545 http://www.pantip.com/cafe/religious/topicstock/2012/04/Y11736976/Y11736976.html#545              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒              ทีฆนิกาย มหาวรรค              มหานิทานสูตร http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=1455&Z=1887                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=57              มหาปรินิพพานสูตร http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=1888&Z=3915                  ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=67 จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 18:00:44

ความคิดเห็นที่ 30 หยุดพักยาวเสร็จแล้วค่ะ คืนนี้ขอทวนพระไตรปิฎก (มหานิทานสูตร) ต่อนะคะ วันนั้นยังอ่านไม่จบค่ะ วันเถลิงศก ๕๕ คืออะไรคะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 19:38:31

ความคิดเห็นที่ 31 ความคิดเห็นที่ 30              หยุดพักยาวเสร็จแล้วค่ะ              คืนนี้ขอทวนพระไตรปิฎก (มหานิทานสูตร) ต่อนะคะ วันนั้นยังอ่านไม่จบค่ะ              วันเถลิงศก ๕๕ คืออะไรคะ              วันเถลิงศก ๕๕ น่าจะหมายถึงขึ้นปีใหม่แบบไทย พ.ศ. 2555                 ถ้ามีเพียงคำว่า วันเถลิงศก ภายหลังหลายๆ ปี จะไม่รู้ว่า วันเถลิงศก ปีไหน? จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 19:48:10

ความคิดเห็นที่ 32 ถ้ามีเพียงคำว่า วันเถลิงศก ภายหลังหลายๆ ปี จะไม่รู้ว่า วันเถลิงศก ปีไหน? --> กรุณาขยายความประโยคข้างบนนี้ด้วยค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 20:14:10

ความคิดเห็นที่ 33 ไหนๆ ก็ทำลิสต์คำถามเสร็จแล้วและคุณฐานาฐานะก็อุตส่าห์รอลิสต์อยู่ ก็ถามไปก่อนซะเลย ในระหว่างนี้ก็อ่านทวนได้ มหานิทานสูตร http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=1455&Z=1887 1. เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งชรามรณะก็คือชาตินั่นเอง ฯ --> เป็นไวพจน์กันหมดใช่ไม๊คะ 2. [๖๐] ดูกรอานนท์ ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนาโดยส่วนสอง ด้วยประการดังนี้แล ฯ --> กรุณาอธิบายค่ะ 3. ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว ไว้ว่า เพราะนามรูปเป็นปัจจัยจึงเกิดผัสสะ ดูกรอานนท์ การบัญญัตินามกาย ต้องพร้อมด้วยอาการ เพศ นิมิต อุเทศ เมื่ออาการ เพศ นิมิต และอุเทศ นั้นๆ ไม่มี การสัมผัสเพียงแต่ชื่อในรูปกายจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ --> กรุณาอธิบายด้วยค่ะ 4. ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว ไว้ว่า เพราะวิญญาณเป็นปัจจัยจึงเกิดนามรูป ดูกรอานนท์ ก็วิญญาณจักไม่หยั่งลง ในท้องแห่งมารดา นามรูปจักขาดในท้องแห่งมารดาได้บ้างไหม ฯ --> กรุณาอธิบายด้วยค่ะ 5. ผู้ที่กล่าวอย่างนี้ว่า ถ้าเวทนาไม่เป็นอัตตาของเราแล้ว อัตตาของเราก็ไม่ต้องเสวยเวทนา เขาจะพึง ถูกซักอย่างนี้ว่า ในรูปขันธ์ล้วนๆ ก็ยังมิได้มีความเสวยอารมณ์อยู่ทั้งหมด ใน รูปขันธ์นั้น ยังจะเกิดอหังการว่าเป็นเราได้หรือ ฯ --> กรุณาอธิบายด้วยค่ะ 6. ข้อนี้จึงยังไม่ควรที่จะเล็งเห็นว่า ถ้าเวทนา ไม่เป็นอัตตาของเราแล้ว อัตตาของเราก็ไม่ต้องเสวยเวทนา แม้ด้วยคำดังกล่าว แล้วนี้ ส่วนผู้ที่กล่าวอย่างนี้ว่า เวทนาไม่เป็นอัตตาของเราเลย อัตตาของเราไม่ ต้องเสวยเวทนาก็ไม่ใช่ อัตตาของเรายังต้องเสวยเวทนาอยู่ เพราะว่า อัตตาของ เรามีเวทนาเป็นธรรมดา เขาจะพึงถูกซักอย่างนี้ว่า อาวุโส ก็เพราะเวทนาจะต้อง ดับไปทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่เหลือเศษ เมื่อเวทนาไม่มีโดยประการทั้งปวง เพราะ เวทนาดับไป ยังจะเกิดอหังการว่า เป็นเราได้หรือ ในเมื่อขันธ์นั้นๆ ดับ ไปแล้ว ฯ --> กรุณาอธิบายด้วยค่ะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 20:28:00

ความคิดเห็นที่ 34 ความคิดเห็นที่ 32              ถ้ามีเพียงคำว่า วันเถลิงศก ภายหลังหลายๆ ปี จะไม่รู้ว่า วันเถลิงศก ปีไหน?              --> กรุณาขยายความประโยคข้างบนนี้ด้วยค่ะ              ตอบว่า กระทู้บางกระทู้ โพสต์และจบ เพียงวันเดียว หากเก็บเข้าคลังกระทู้เก่า จะเขียนว่า วันเถลิงศก เท่านั้น จะไม่รู้ว่า ปีไหน ครับ ก็เลยเขียน 55 บอกปีไว้.              หรือว่า ถามคำว่า วันเถลิงศก หนอ? ความคิดเห็นที่ 3 13 เมษายน เรียก วันมหาสงกรานต์ 14 เมษายน เรียก วันเนา (ทางเหนือเรียก วันเน่า ) 15 เมษายน เรียน วันเถลิงศก จากคุณ : KiKuCha   เขียนเมื่อ : วันเนา 55 15:02:11 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11961055/Y11961055.html#3    จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 20:30:33

ความคิดเห็นที่ 35 ความคิดเห็นที่ 33              ไหนๆ ก็ทำลิสต์คำถามเสร็จแล้วและคุณฐานาฐานะก็อุตส่าห์รอลิสต์อยู่   ก็ถามไปก่อนซะเลย ในระหว่างนี้ก็อ่านทวนได้              มหานิทานสูตร http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=1455&Z=1887 ...              ตอบว่า พระสูตรนี้น่าจะยาก ขอเวลาอ่านก่อนครับ. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 20:42:14

ความคิดเห็นที่ 36 หากเก็บเข้าคลังกระทู้เก่า จะเขียนว่า วันเถลิงศก เท่านั้น จะไม่รู้ว่า ปีไหน ครับ ก็เลยเขียน 55 บอกปีไว้ --> ตรงนี้คือคำตอบแล้วค่ะ ขอบพระคุณค่ะ ขอเวลาอ่านก่อนครับ --> ไม่ต้องเร็วนักก็ได้นะคะ หลังจากอันแพ็คแล้วก็จะอ่านทวนเหมือนกันค่ะ (จะได้อ่านหรือเปล่าหนอ ของเยอะมาก และสองวันนี้นอนยังไม่อิ่มเลยเพราะข้ามทะเลข้ามภูเขาหลายลูกกว่าจะถึงบ้าน พรุ่งนี้ต้องไปถวายสังฆทานกับทางบ้านแต่เช้าอีก) จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 20:57:33

ความคิดเห็นที่ 37 ความคิดเห็นที่ 33              ไหนๆ ก็ทำลิสต์คำถามเสร็จแล้วและคุณฐานาฐานะก็อุตส่าห์รอลิสต์อยู่   ก็ถามไปก่อนซะเลย ในระหว่างนี้ก็อ่านทวนได้              มหานิทานสูตร http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=1455&Z=1887              1. เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งชรามรณะก็คือชาตินั่นเอง ฯ              --> เป็นไวพจน์กันหมดใช่ไม๊คะ              ตอบว่า ใช่ครับ              2. [๖๐] ดูกรอานนท์ ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนาโดยส่วนสอง ด้วยประการดังนี้แล ฯ              [๖๐]  อิติ  โข  อานนฺท  อิเม  เทฺว  ธมฺมา  ทฺวเยน  เวทนาย เอกสโมสรณา   ภวนฺติ   ฯ http://budsir.mahidol.ac.th/cgi-bin/Budsir.cgi/SearchItem?mode=1&valume=10&item=60&Roman=0                --> กรุณาอธิบายค่ะ              อธิบายด้วยการสันนิษฐานจากอรรถกถา คัดลอกมาด้านล่าง :-              ธรรมทั้งสองเหล่านี้ คือ ตัณหาเอง และการแสวงหา ... ลาภ ... มีปัจจัยร่วมกันคือ              1. ตัณหาก็มีเวทนาเป็นปัจจัย              2. การแสวงหา ... ลาภ ... ก็มีตัณหาและเวทนาเป็นปัจจัย.              [ประกอบด้วยความเห็นส่วนตัว โปรดใช้วิจารณญาณ]              อรรถกถา :-              บทว่า อิเม เทฺว ธมฺมา คือ ธรรม ๒ อย่างเหล่านี้ คือตัณหามีวัฏฏะเป็นราก และตัณหาอันฟุ้งเฟ้อ.              บทว่า ทฺวเยน ความว่า ธรรม ๒ อย่างเหล่านี้แม้ถึงความเป็นอันเดียวกันโดยลักษณะของตัณหา ก็ย่อมเป็นการรวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา โดยส่วน ๒ ด้วยสามารถตัณหามีวัฏฏะเป็นราก และตัณหาอันฟุ้งเฟ้อ. อธิบายว่า ธรรมทั้งหลายเหล่านี้มีปัจจัยร่วมกันโดยมีเวทนาเป็นปัจจัย.              จริงอยู่ การรวมกันมี ๓ อย่างคือ การประชุมรวมกัน การรวมสหชาต การรวมปัจจัย.              ในบทเหล่านั้น บทนี้ว่า ครั้งนั้นแล การรวมชาวบ้านเหล่านั้นทั้งหมดย่อมมีขึ้น๑- ดังนี้ ชื่อว่าการประชุมรวมกัน. ถ้อยคำนี้ว่า ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ธรรมเหล่านี้มีฉันทะเป็นราก มีผัสสะเป็นที่เกิด มีเวทนาเป็นที่รวม๒- ชื่อรวมสหชาต. ก็พึงทราบบทนี้ว่า การรวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนาโดย ๒ ส่วน ชื่อว่ารวมปัจจัย. http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10.0&i=57&p=2              3. ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว ไว้ว่า เพราะนามรูปเป็นปัจจัยจึงเกิดผัสสะ ดูกรอานนท์ การบัญญัตินามกาย ต้องพร้อมด้วยอาการ เพศ นิมิต อุเทศ เมื่ออาการ เพศ นิมิต และอุเทศ นั้นๆ ไม่มี การสัมผัสเพียงแต่ชื่อในรูปกายจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ              --> กรุณาอธิบายด้วยค่ะ              อธิบายว่า การบัญญัติกองแห่งนามธรรม (ที่รู้อารมณ์) ต้องพร้อมด้วย หรือมีอาการต่างๆ รายละเอียดต่างๆ เป็นต้น เช่น สุขเวทนามีอาการอย่างนี้ ทุกขเวทนามีอาการอย่างนี้ สัญญาความสำคัญหมายมีอาการอย่างนี้ ... เป็นต้น              ถ้ากองแห่งนามธรรมไม่มีแล้วไซร้ มีแต่จักษุปสาท (สมมติว่า เลน) และรูปารมณ์ (สมมติว่า แสงสี) เป็นต้นกระทบกันแล้ว ก็ไม่เรียกว่าผัสสะ.              4. ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว ไว้ว่า เพราะวิญญาณเป็นปัจจัยจึงเกิดนามรูป ดูกรอานนท์ ก็วิญญาณจักไม่หยั่งลง ในท้องแห่งมารดา นามรูปจักขาดในท้องแห่งมารดาได้บ้างไหม ฯ              --> กรุณาอธิบายด้วยค่ะ              อธิบายว่า บทนี้ตรัสเฉพาะโยนิ ข้อ 1 ใน 4              ถ้าไม่มีสัตว์มาอุบัติ คือปฏิสนธิวิญญาณแล้ว นามรูปจักขาด (น่าจะหมายถึงการตายในครรภ์) จะมีได้ไหม?              คำว่า โยนิ 4 http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=โยนิ_4              5. ผู้ที่กล่าวอย่างนี้ว่า              ถ้าเวทนาไม่เป็นอัตตาของเราแล้ว อัตตาของเราก็ไม่ต้องเสวยเวทนา เขาจะพึงถูกซักอย่างนี้ว่า ในรูปขันธ์ล้วนๆ ก็ยังมิได้มีความเสวยอารมณ์อยู่ทั้งหมด ในรูปขันธ์นั้น ยังจะเกิดอหังการว่าเป็นเราได้หรือ ฯ              --> กรุณาอธิบายด้วยค่ะ              นัยนี้คือ เนื้อความที่ถามมานั้น ต่อเนื่องมาจาก              A เมื่อเขาเสวยสุขเวทนา ย่อมมีความเห็นว่านี้เป็นอัตตาของเรา ต่อสุขเวทนาอันนั้นดับไป จึงมีความเห็นว่า อัตตาของเราดับไปแล้ว              B ด้วยทุกขเวทนา              C ด้วยอทุกขมสุขเวทนา              แสดงว่า อัตตาในวาทะของเขา อายุสั้นนัก และประกอบทั้งสามเวทนา ในแต่ละช่วงเวลาที่เสวยเวทนา A B และ C ก็รูปขันธ์ล้วนๆ ไม่ต้องเสวยอารมณ์ หรือเสวยเวทนาใดๆ หรือประกอบกับเวทนาใดๆ อันไม่เที่ยง ยังไม่เกิดความเห็นว่า เป็นอัตตาเลย.              คือ เวทนาทั้ง 3 ไม่เที่ยง เกิดและดับไป ยังไปตามเห็นว่า นี้อัตตาของเรา พอเวทนาดับ อัตตาของเราก็ดับ ตามเวทนาไปเรื่อยๆ อย่างนี้ ไม่ควรไปเห็นอย่างนั้นเลย เพราะว่า รูปขันธ์ไม่ต้องเสวยอารมณ์ใดๆ เลย รูปขันธ์ยังไม่เกิดความเห็นอย่างนั้นเลย.              อรรถกถา :-              บทว่า ตสฺมาติหานนฺท ความว่า เพราะรูปขันธ์ล้วนตั้งขึ้นแล้วยังไม่กล่าวว่าเป็นเรา ฉะนั้น ข้อนี้จึงไม่ควรที่จะพิจารณาเห็นว่าเวทนาเป็นอัตตาของเรา แม้ด้วยคำดังกล่าวแล้วนี้ ในรูปขันธ์ยังจะเกิดอหังการว่านี้เป็นเราได้หรือ เพราะฉะนั้น ในเวทนาเหล่านั้น ในขันธ์ ๓ แม้ขันธ์เดียวควรจะกล่าวอย่างนี้ว่า ชื่อนี้เป็นเราดังนี้ได้หรือ อีกอย่างหนึ่ง อธิบายว่า เมื่อขันธ์ ๓ เหล่านั้นดับพร้อมกับเวทนา เพราะเวทนาดับ จะพึงเกิดอหังการว่า นี้เป็นเราหรือเราเป็นนี้ ดังนี้ได้หรือ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -              6. ข้อนี้จึงยังไม่ควรที่จะเล็งเห็นว่า ถ้าเวทนาไม่เป็นอัตตาของเราแล้ว อัตตาของเราก็ไม่ต้องเสวยเวทนา แม้ด้วยคำดังกล่าวแล้วนี้ ส่วนผู้ที่กล่าวอย่างนี้ว่า เวทนาไม่เป็นอัตตาของเราเลย อัตตาของเราไม่ต้องเสวยเวทนาก็ไม่ใช่ อัตตาของเรายังต้องเสวยเวทนาอยู่ เพราะว่า อัตตาของเรามีเวทนาเป็นธรรมดา เขาจะพึงถูกซักอย่างนี้ว่า อาวุโส ก็เพราะเวทนาจะต้องดับไปทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่เหลือเศษ เมื่อเวทนาไม่มีโดยประการทั้งปวง เพราะเวทนาดับไป ยังจะเกิดอหังการว่า เป็นเราได้หรือ ในเมื่อขันธ์นั้นๆ ดับไปแล้ว ฯ              --> กรุณาอธิบายด้วยค่ะ              อธิบายว่า ดูขยายความที่ความคิดเห็นที่ 111.              แต่ข้อ 6 บอกว่า เวทนาไม่ใช่อัตตาของเรา แต่อัตตาของเราต้องเสวยเวทนา เพราะอัตตาของเรามีเวทนาเสมอไป.             แก้ไข :-             ดูขยายความที่ความคิดเห็นที่ 111 แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 55 06:53:21 แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 55 06:41:30 จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 02:33:48

ความคิดเห็นที่ 38 ความคิดเห็นที่ 36              หากเก็บเข้าคลังกระทู้เก่า จะเขียนว่า วันเถลิงศก เท่านั้น จะไม่รู้ว่า ปีไหน ครับ ก็เลยเขียน 55 บอกปีไว้              --> ตรงนี้คือคำตอบแล้วค่ะ ขอบพระคุณค่ะ              ขอเวลาอ่านก่อนครับ              --> ไม่ต้องเร็วนักก็ได้นะคะ หลังจากอันแพ็คแล้วก็จะอ่านทวนเหมือนกันค่ะ              (จะได้อ่านหรือเปล่าหนอ ของเยอะมาก และสองวันนี้นอนยังไม่อิ่มเลย เพราะข้ามทะเลข้ามภูเขาหลายลูกกว่าจะถึงบ้าน พรุ่งนี้ต้องไปถวายสังฆทานกับทางบ้านแต่เช้าอีก)               อนุโมทนาในการถวายสังฆทานด้วยครับ. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 02:36:33

ความคิดเห็นที่ 39 2. [๖๐] ดูกรอานนท์ ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนาโดยส่วนสอง ด้วยประการดังนี้แล ฯ --> ธรรมทั้งสองเหล่านี้คือ ตัณหาและการแสวงหา รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนาเพราะต่างก็มีเวทนาเป็นปัจจัย พูดอย่างนี้ถูกต้องหรือไม่คะ ก่อนไปวัดตื่นมาอ่านตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ แต่ยังไม่เข้าค่อยใจ คำอธิบายยากจริงๆ (วันนี้เอาบุญมาฝากคุณฐานาฐานะด้วยค่ะ ส่วนวันพระจะตักเผื่อคุณฐานาฐานะด้วยทุกครั้งไป) (ถ้าหายเหนื่อยแล้วจะตักนอกวันพระสองครั้งค่ะ ยังไม่ลืม) ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 22:47:04

ความคิดเห็นที่ 40 ความคิดเห็นที่ 39              2. [๖๐] ดูกรอานนท์ ธรรมทั้งสองเหล่านี้ รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนาโดยส่วนสอง ด้วยประการดังนี้แล ฯ              --> ธรรมทั้งสองเหล่านี้คือ ตัณหาและการแสวงหา รวมเป็นอันเดียวกันกับเวทนา เพราะต่างก็มีเวทนาเป็นปัจจัย              พูดอย่างนี้ถูกต้องหรือไม่คะ              ตอบว่า น่าจะได้ครับ              ก่อนไปวัดตื่นมาอ่านตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ แต่ยังไม่เข้าค่อยใจ คำอธิบายยากจริงๆ              ตอบว่า พระสูตรนี้ยากครับ              (วันนี้เอาบุญมาฝากคุณฐานาฐานะด้วยค่ะ ส่วนวันพระจะตักเผื่อคุณฐานาฐานะด้วยทุกครั้งไป)                 (ถ้าหายเหนื่อยแล้วจะตักนอกวันพระสองครั้งค่ะ ยังไม่ลืม)              สาธุครับ ที่ว่า ส่วนวันพระจะตักเผื่อผม ตักเผื่อของแท้ใช่ไหมหนอ? จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 22:54:21

ความคิดเห็นที่ 41 ๔. ยังไม่เข้าใจค่ะ ขออีกรอบ ^ ^ ก็คำนี้ว่า เพราะวิญญาณเป็นปัจจัยจึงเกิดนามรูป เรากล่าวอธิบายดังต่อ ไปนี้-   ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว ไว้ว่า เพราะวิญญาณเป็นปัจจัยจึงเกิดนามรูป ดูกรอานนท์ ก็วิญญาณจักไม่หยั่งลง ในท้องแห่งมารดา นามรูปจักขาดในท้องแห่งมารดาได้บ้างไหม ฯ             ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ  ดูกรอานนท์ ก็ถ้าวิญญาณหยั่งลงในท้องแห่งมารดาแล้วจักล่วงเลยไป นามรูปจักบังเกิดเพื่อความเป็นอย่างนี้ได้บ้างไหม ฯ             ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ  ดูกรอานนท์ ก็ถ้าวิญญาณ ของกุมารก็ดี ของกุมาริกาก็ดี ผู้ยังเยาว์วัยอยู่ จักขาดความสืบต่อ นามรูปจักถึงความเจริญงอกงามไพบูลย์ ได้บ้างไหม ฯ             ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งนามรูป ก็คือวิญญาณนั่นเอง ฯ ------------------------ >> สาธุครับ ที่ว่า ส่วนวันพระจะตักเผื่อผม ตักเผื่อของแท้ใช่ไหมหนอ? ย่อมต้องเป็นของแท้ค่ะ เพราะของคาวจะเป็นสองอย่าง นอกนั้นเพิ่มที่ปริมาณ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 23:44:26

ความคิดเห็นที่ 42 ๓. อธิบายว่า การบัญญัติกองแห่งนามธรรม (ที่รู้อารมณ์) ต้องพร้อมด้วย หรือมีอาการต่างๆ รายละเอียดต่างๆ เป็นต้น   ถ้ากองแห่งนามธรรมไม่มีแล้วไซร้ มีแต่จักษุปสาท และรูปารมณ์ เป็นต้นกระทบกันแล้ว ก็ไม่เรียกว่าผัสสะ. --> แสดงว่าไม่มีไม่มีกองแห่งนามธรรมดีแล้วใช่ไม๊คะ เพราะจะได้เป็นการดับนามรูป    ผัสสะมีนามรูปเป็นปัจจัย เมื่อนามรูปดับ ผัสสะก็จะดับ เทียบเคียงกับข้อก่อนๆ เช่น เวทนามีผัสสะเป็นปัจจัย เมื่อผัสสะดับ เวทนาก็ดับ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 00:06:08

ความคิดเห็นที่ 43 ความคิดเห็นที่ 41              ๔. ยังไม่เข้าใจค่ะ ขออีกรอบ ^ ^ ...              อธิบายตามความเข้าใจ โดยทีละประโยค ดังนี้ :-              ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้กล่าว ไว้ว่า เพราะวิญญาณเป็นปัจจัยจึงเกิดนามรูป ดูกรอานนท์ ก็วิญญาณจักไม่หยั่งลง ในท้องแห่งมารดา นามรูปจักขาดในท้องแห่งมารดาได้บ้างไหม ฯ              อธิบายว่า              ถ้าปฏิสนธิวิญญาณจักไม่หยั่งลงในท้องแห่งมารดา นามรูปที่เกิดพร้อมกับปฏิสนธิวิญญาณ ก็ไม่ปรากฎ เมื่อนามรูปไม่ปรากฎ นามรูปก็จะไม่ขาด (ไม่ได้แท้ง) ในท้องแห่งมารดา. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -              ดูกรอานนท์ ก็ถ้าวิญญาณหยั่งลงในท้องแห่งมารดาแล้วจักล่วงเลยไป นามรูปจักบังเกิดเพื่อความเป็นอย่างนี้ได้บ้างไหม ฯ              อธิบายว่า              ถ้าปฏิสนธิวิญญาณหยั่งลงแล้ว ก็จุติ (ตาย) ทารกก็คลอดออกมาไม่ได้ (คลอดแบบไม่ตาย) - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -              อธิบายว่า              ดูกรอานนท์ ก็ถ้าวิญญาณ ของกุมารก็ดี ของกุมาริกาก็ดี ผู้ยังเยาว์วัยอยู่ จักขาดความสืบต่อ นามรูปจักถึงความเจริญงอกงามไพบูลย์ ได้บ้างไหม ฯ              อธิบายว่า              คลอดออกมาแล้วตายระหว่างที่ยังเป็นเด็กอยู่.              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒              ทีฆนิกาย มหาวรรค              มหานิทานสูตร http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=1455&Z=1887                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=57 ------------------------              >> สาธุครับ ที่ว่า ส่วนวันพระจะตักเผื่อผม ตักเผื่อของแท้ใช่ไหมหนอ?              ย่อมต้องเป็นของแท้ค่ะ เพราะของคาวจะเป็นสองอย่าง นอกนั้นเพิ่มที่ปริมาณ                 ดีแล้วครับ. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 00:12:23

ความคิดเห็นที่ 44 ความคิดเห็นที่ 42              ๓.              อธิบายว่า การบัญญัติกองแห่งนามธรรม (ที่รู้อารมณ์) ต้องพร้อมด้วย หรือมีอาการต่างๆ รายละเอียดต่างๆ เป็นต้น              ถ้ากองแห่งนามธรรมไม่มีแล้วไซร้ มีแต่จักษุปสาท และรูปารมณ์ เป็นต้นกระทบกันแล้ว ก็ไม่เรียกว่าผัสสะ.              --> แสดงว่าไม่มีไม่มีกองแห่งนามธรรมดีแล้วใช่ไม๊คะ เพราะจะได้เป็นการดับนามรูป              ผัสสะมีนามรูปเป็นปัจจัย เมื่อนามรูปดับ ผัสสะก็จะดับ เทียบเคียงกับข้อก่อนๆ เช่น เวทนามีผัสสะเป็นปัจจัย เมื่อผัสสะดับ เวทนาก็ดับ              ตอบว่า ทำไมมีคำว่า ไม่มี ถึง 2 ครั้ง              หรือว่า ตั้งใจจะพิมพ์ว่า แสดงว่า ถ้าไม่มีกอง ...              ในระหว่างนี้ คงไม่กล่าวว่าดีแล้ว หรือยังไม่ดี แต่ควรกล่าวว่า เพื่อให้รู้ปัจจัยต่างๆ ว่า เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนั้นจึงมี ดังนี้ก่อน เพื่อให้เข้าใจสมบูรณ์เต็มที่ก่อน เพื่อเป็นปัจจัยแก่ปัญญา เมื่อเห็นชัด จะเบื่อหน่าย คลายกำหนัด ... ต่อไป.              อย่าลืมว่า บริบทของพระสูตร คือ >>>>              [๕๗] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้:-              สมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาค ประทับอยู่ ณ กุรุชนบท มีนิคมของชาวกุรุ นามว่า กัมมาสทัมมะ ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึง ที่ประทับ ครั้นเข้าไปเฝ้าแล้วถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาค แล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วน ข้างหนึ่ง ครั้นท่านพระอานนท์นั่งเรียบร้อยแล้ว ได้กราบทูลความข้อนี้กะ พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีมา ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ ปฏิจจสมุปบาทนี้ลึกซึ้งสุดประมาณ และปรากฏเป็นของลึก ก็แหละถึงจะ เป็นเช่นนั้น ก็ยังปรากฏแก่ข้าพระองค์ เหมือนเป็นของตื้นนัก ฯ              พระผู้มีพระภาคตรัสว่า เธออย่าพูดอย่างนั้น อานนท์ เธออย่าพูดอย่างนั้น   อานนท์ ปฏิจจสมุปบาทนี้ ลึกซึ้งสุดประมาณและปรากฏเป็นของลึก              ดูกรอานนท์ เพราะไม่รู้จริง เพราะไม่แทงตลอด ซึ่งธรรมอันนี้ หมู่สัตว์นี้ จึงเกิดเป็นผู้ยุ่งประดุจด้ายของช่างหูก เกิดเป็นปมประหนึ่งกระจุกด้าย เป็นผู้เกิดมาเหมือนหญ้ามุงกระต่ายและหญ้าปล้อง จึงไม่พ้นอุบาย ทุคติ วินิบาต สงสาร <<<<              ท่านพระอานนท์เป็นพระเสขบุคคล.              พระเสขบุคคล แม้จะพ้นจากอบาย ทุคติแล้วก็จริง แต่พระเสขบุคคลยังไม่สิ้นตัณหา ยังมีอวิชชาอยู่ ยังไม่พ้นจากวัฏฏะสงสาร.              พระธรรมเทศนานี้ ควรพิจารณาว่า              พระผู้มีพระภาคทรงขยายความปฏิจจสมุปบาทให้ละเอียด กว้างขวางด้วยนัยต่างๆ เพื่อให้เป็นปัจจัยแก่ท่านพระอานนท์.              พระเสขบุคคล แม้จะพ้นจากอุบาย ทุคติแล้วก็จริง แก้เป็น              พระเสขบุคคล แม้จะพ้นจากอบาย ทุคติแล้วก็จริง แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 55 18:14:16 จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 00:33:32

ความคิดเห็นที่ 45 ๔. ถ้าปฏิสนธิวิญญาณจักไม่หยั่งลงในท้องแห่งมารดา << ok นามรูปที่เกิดพร้อมกับปฏิสนธิวิญญาณ ก็ไม่ปรากฎ << ok เมื่อนามรูปไม่ปรากฎ นามรูปก็จะไม่ขาด (ไม่ได้แท้ง) ในท้องแห่งมารดา. << พระองค์อธิบายในกรณีที่แท้ง ใช่ไม๊คะ คือถ้านามรูปที่เกิดพร้อมกับปฎิสนธิวิญญาณไม่ปรากฏ จะไม่พูดหรือไม่ถือว่าแท้งในท้องแห่งมารดา? --------------------- ถ้าปฏิสนธิวิญญาณหยั่งลงแล้ว ก็จุติ (ตาย) ทารกก็คลอดออกมาไม่ได้ (คลอดแบบไม่ตาย) --> หมายความว่า ถ้าปฏิสนธิวิญญาณหยั่งลงแล้วตาย ทารกก็คลอดออกมาไม่ได้ แล้วในวงเล็บที่ว่า คลอดแบบไม่ตาย หมายความว่าอย่างไรคะ --------------------- กล่าวโดยสรุป วัตถุประสงค์ที่พระองค์ตรัสข้อ ๔ คืออะไรคะ (ขอโทษนะคะ สมองตื้อจริงๆ ยังไงก็ยังไม่เข้าใจ) จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 00:42:39

ความคิดเห็นที่ 46 ความคิดเห็นที่ ๔๔ ๓.  หรือว่า ตั้งใจจะพิมพ์ว่า แสดงว่า ถ้าไม่มีกอง ... >> ค่ะ พิมพ์ผิดจริงๆ แล้วถ้าเราจะพูดว่า เมื่อกองแห่งนามธรรม (ที่รู้อารมณ์) ดับ นามรูปก็จะดับ เมื่อนามรูปดับ ผัสสะก็ดับ จะเป็นการถูกต้องหรือไม่คะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 00:47:41

ความคิดเห็นที่ 47 ความคิดเห็นที่ 45              ๔.              ถ้าปฏิสนธิวิญญาณจักไม่หยั่งลงในท้องแห่งมารดา << ok              นามรูปที่เกิดพร้อมกับปฏิสนธิวิญญาณ ก็ไม่ปรากฎ << ok              เมื่อนามรูปไม่ปรากฎ นามรูปก็จะไม่ขาด (ไม่ได้แท้ง) ในท้องแห่งมารดา.              << พระองค์อธิบายในกรณีที่แท้งใช่ไม๊คะ              คือถ้านามรูปที่เกิดพร้อมกับปฎิสนธิวิญญาณไม่ปรากฏ จะไม่พูดหรือไม่ถือว่าแท้งในท้องแห่งมารดา?              ตอบว่า ถ้าปฏิสนธิวิญญาณจักไม่หยั่งลงในท้องแห่งมารดา              ก็เป็นเพียงมารดาและบิดา อยู่ด้วยกัน โดยไม่มีการตั้งครรภ์ เมื่อไม่ตั้งครรภ์ ก็ไม่ต้องกล่าวถึงการตายในครรภ์.              ข้อนี้ สันนิษฐานว่า ทรงประสงค์ยกปฏิสนธิวิญญาณเป็นใหญ่ หญิงชายอยู่ด้วยกัน หากไม่มีปฏิสนธิวิญญาณหยั่งลงในครรภ์ของหญิง ก็ไม่มีการตั้งครรภ์ เมื่อไม่มีการตั้งครรภ์ ก็ไม่นามรูปอะไรจะขาด เพราะไม่มีอะไรจะขาดตั้งแต่ต้น.              เรื่องพระกุมารกัสสปเป็นตัวอย่าง http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=4&A=3759&w=พระกุมารกัสสปเป็นตัวอย่าง      ---------------------              ถ้าปฏิสนธิวิญญาณหยั่งลงแล้ว ก็จุติ (ตาย)              ทารกก็คลอดออกมาไม่ได้ (คลอดแบบไม่ตาย)              --> หมายความว่า ถ้าปฏิสนธิวิญญาณหยั่งลงแล้วตาย ทารกก็คลอดออกมาไม่ได้   แล้วในวงเล็บที่ว่า คลอดแบบไม่ตาย หมายความว่าอย่างไรคะ              ตอบว่า (คลอดแบบไม่ตาย) ขยายความคำว่า คลอด              ทารกก็คลอดออกมาไม่ได้ (คลอดแบบไม่ตาย) ขยายความเป็น              ทารกก็ (คลอดแบบไม่ตาย) ออกมาไม่ได้              แต่น่าจะขยายไม่ดี              ควรเขียนว่า ทารกก็คลอดออกมาไม่ได้ (คลอดแบบไม่ตายไม่สำเร็จ)              คลอดแบบไม่ตาย คือคลอดปกติเป็นทารกที่มีชีวิต.              ถ้าตายในครรภ์ ก็ออกมาแบบขับออกมา เช่นเอาคีมดึงออกมา. ---------------------              กล่าวโดยสรุป วัตถุประสงค์ที่พระองค์ตรัสข้อ ๔ คืออะไรคะ              (ขอโทษนะคะ สมองตื้อจริงๆ ยังไงก็ยังไม่เข้าใจ)              ตอบว่า สันนิษฐานว่า              ทรงแสดงว่า เพราะวิญญาณเป็นปัจจัยจึงเกิดนามรูป ทั้งขณะปฏิสนธิ และขณะต่อจากปฏิสนธิด้วย.              พอเข้าใจไหมหนอ? <<< ตอบด้วย. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 01:08:32

ความคิดเห็นที่ 48 ความคิดเห็นที่ ๔๔              ๓. หรือว่า ตั้งใจจะพิมพ์ว่า แสดงว่า ถ้าไม่มีกอง ...              >> ค่ะ พิมพ์ผิดจริงๆ              แล้วถ้าเราจะพูดว่า เมื่อกองแห่งนามธรรม (ที่รู้อารมณ์) ดับ นามรูปก็จะดับ เมื่อนามรูปดับ ผัสสะก็ดับ              จะเป็นการถูกต้องหรือไม่คะ              น่าจะกล่าวได้ โดยนัยปฏิโลม คือย้อนกลับ              คำว่า ปฏิโลมปฏิจจสมุปบาท http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ปฏิโลมปฏิจจสมุปบาท&detail=on    จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 01:15:36

ความคิดเห็นที่ 49 ข้อ ๓ และ ๔ เข้าใจแล้วค่ะ ขอบพระคุณค่ะ ต่อไปอ่านคำตอบข้อ ๕ และ ๖ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 01:41:06

ความคิดเห็นที่ 50 คำว่า นิรุติ นิรุตติ นิรุกติ ความหมายเหมือนกัน คือแปลว่า ภาษา ถูกต้องหรือไม่คะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 02:00:09

ความคิดเห็นที่ 51 ความคิดเห็นที่ 50              คำว่า นิรุติ นิรุตติ นิรุกติ ความหมายเหมือนกัน คือแปลว่า ภาษา ถูกต้องหรือไม่คะ              ถูกต้องครับ.              คำว่า ปฏิสัมภิทา http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ปฏิสัมภิทา              ค้นด้วยคำว่า นิรุ* http://rirs3.royin.go.th/dictionary.asp              นิรุทกะ [รุทะกะ] (แบบ) ว. ไม่มีนํ้า. (ป.).              นิรุกติ น. ภาษา, คําพูด. (ส.; ป. นิรุตฺติ). <<< ok              นิรุกติศาสตร์ น. วิชาว่าด้วยที่มาและความหมายของคํา. (ส.). <<< ok              นิรุตติ น. ภาษา, คําพูด. (ป.; ส. นิรุกฺติ). <<< ok              นิรุตติปฏิสัมภิทา น. ปฏิสัมภิทา ๑ ใน ๔ อย่าง คือ ๑. อรรถปฏิสัมภิทา ๒. ธรรมปฏิสัมภิทา    ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา หมายถึง ปัญญาอันแตกฉาน ในนิรุตติ คือ ความเข้าใจในภาษา รู้จักใช้ถ้อยคำพูดอธิบายให้คนเข้าใจ ตลอดจนรู้ภาษาต่าง ๆ อาจชักนำคนให้เชื่อถือหรือนิยมตามคำพูด, กล่าวสั้น ๆ ว่า เข้าใจพูด. (ป.). <<< ok              นิรุทกะ ดู นิร.              นิรุทธ์ (แบบ) ก. ดับแล้ว. (ป.). http://rirs3.royin.go.th/dictionary.asp จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 02:08:51

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบพระคุณค่ะ ตีสองกว่าแล้ว ขออนุญาตนอนก่อนนะคะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 02:14:15

ความคิดเห็นที่ 53 ความคิดเห็นที่ 52              ขอบพระคุณค่ะ              ตีสองกว่าแล้ว ขออนุญาตนอนก่อนนะคะ              รับทราบครับ. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 02:21:01

ความคิดเห็นที่ 54 กรุณายกตัวอย่างประกอบ ข้อ [๖๑] บุคคลเมื่อจะบัญญัติอัตตา ย่อมบัญญัติด้วยเหตุ ๔ ประการคือ ๑. อัตตาของเรามีรูปเป็นกามาวจร ๒. อัตตาของเรามีรูปหาที่สุดมิได้ ๓. อัตตาของเราไม่มีรูปเป็นกามาวจร ๔. อัตตาของเราไม่มีรูปหาที่สุดมิได้ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 06:50:10

ความคิดเห็นที่ 55 ความคิดเห็นที่ 54              กรุณายกตัวอย่างประกอบ ข้อ [๖๑]              บุคคลเมื่อจะบัญญัติอัตตา ย่อมบัญญัติด้วยเหตุ ๔ ประการคือ              ๑. อัตตาของเรามีรูปเป็นกามาวจร              ๒. อัตตาของเรามีรูปหาที่สุดมิได้              ๓. อัตตาของเราไม่มีรูปเป็นกามาวจร              ๔. อัตตาของเราไม่มีรูปหาที่สุดมิได้ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 06:50:10              17 เม.ย. 55 02:14:15 ถึง 17 เม.ย. 55 06:50:10              4 ชั่วโมง 35 นาที 55 วินาที              ตอบว่า อัตตาของเรามีรูปเป็นกามาวจร              บาลีใช้คำว่า ปริตฺตํ หรือว่า รูปเล็กน้อย              นัยคือ กามาวจรเล็กน้อย เมื่อเทียบกับรูปาวจร.              อรรถกถาอธิบายว่า              1. พวกทำกสินเช่น ปฐวีกสิณ ที่ไม่เจริญมากนัก ความเห็นส่วนตัว น่าจะรวม ผู้ที่เพ่งเล็งอารมณ์ที่เป็นกามาวจร ของผู้บริโภคกามตามปกติด้วย.              2. พวกทำกสินเช่น ปฐวีกสิณ ที่เจริญมาก              3. พวกทำกสินเช่น วิญญาณกสิณหรืออรูปฌาน ที่ไม่เจริญมากนัก              4. พวกทำกสินเช่น วิญญาณกสิณ ที่เจริญมาก              คุณ GravityOfLove ควรทราบว่า              1. ผู้ที่ไม่ได้บำเพ็ญกสิณแม้ขั้นต้น จะเข้าใจได้ยากมาก เช่น คุณและผมเป็นต้น              2. ความเห็นว่าเป็นอัตตา มีแก่ปุถุชน.              ใจความหลัก น่าจะคือ              ความเห็นหรือการบัญญัติว่าเป็นอัตตา ก็เกิดมาจากสิ่งที่บุคคลนั้นๆ ได้รับรู้อารมณ์เท่านั้นเอง คือ              กรณีคนทั่วไปก็เห็นระดับกามาวจร              คนที่ฝึกฝนมากขึ้น ก็เห็นในระดับที่เขาเหล่านั้นประสบความสำเร็จ.                 ผมจับใจความหลักได้เพียงเท่านี้.              ลองสังเกตจากคนทั่วไปในปัจจุบัน จะเห็นว่า              บุคคลจะกล่าวว่านี้จริง ตามที่เขาประสบมาหรือเห็นมาเท่านั้น. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -              [๖๑] ดูกรอานนท์ บุคคลเมื่อจะบัญญัติอัตตา ย่อมบัญญัติด้วยเหตุ ประมาณเท่าไร ก็เมื่อบุคคลจะบัญญัติอัตตา มีรูปเป็นกามาวจร ย่อมบัญญัติว่า อัตตาของเรามีรูปเป็นกามาวจร เมื่อบัญญัติอัตตามีรูปหาที่สุดมิได้ ย่อมบัญญัติว่า อัตตาของเรามีรูปหาที่สุดมิได้ เมื่อบัญญัติอัตตาไม่มีรูปเป็นกามาวจร ย่อมบัญญัติว่า อัตตาของเราไม่มีรูปเป็นกามาวจร เมื่อบัญญัติอัตตาไม่มีรูปหาที่สุดมิได้ ย่อม บัญญัติว่า อัตตาของเราไม่มีรูปหาที่สุดมิได้ ฯ http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=1455&Z=1887#61              [๖๑]  กิตฺตาวตา  จ  อานนฺท อตฺตานํ ปญฺญเปนฺโต ปญฺญเปติ ๒- ฯ รูปึ   วา   หิ   อานนฺท   ปริตฺตํ  อตฺตานํ  ปญฺญเปนฺโต  ปญฺญเปติ  รูปี เม   ปริตฺโต   อตฺตาติ   ฯ   รูปึ   วา  หิ  อานนฺท  อนนฺตํ  อตฺตานํ ปญฺญเปนฺโต    ปญฺญเปติ    รูปี   เม   อนนฺโต   อตฺตาติ   ฯ   อรูปึ วา   หิ   อานนฺท   ปริตฺตํ   อตฺตานํ   ปญฺญเปนฺโต   ปญฺญเปติ   อรูปี เม   ปริตฺโต   อตฺตาติ   ฯ   อรูปึ  วา  หิ  อานนฺท  อนนฺตํ  อตฺตานํ ปญฺญเปนฺโต   ปญฺญเปติ   อรูปี   เม   อนนฺโต  อตฺตาติ  ฯ  ตตฺรานนฺท โย   โส   รูปึ   ปริตฺตํ  อตฺตานํ  ปญฺญเปนฺโต  ปญฺญเปติ  เอตรหิ  วา โส   รูปึ   ปริตฺตํ  อตฺตานํ  ปญฺญเปนฺโต  ปญฺญเปติ  ตถาภาวึ  ๓-  วา โส   รูปึ   ปริตฺตํ   อตฺตานํ   ปญฺญเปนฺโต   ปญฺญเปติ  อตถํ  วา  ปน สนฺตํ   ตถตฺตาย   อุปกปฺเปสฺสามีติ   อิติ   วา  ปนสฺส  โหติ  ฯ  เอวํ สนฺตํ  โข  อานนฺท  รูปึ  ปริตฺตตฺตานุทิฏฺฐิ อนุเสตีติ  อิจฺจาลํ  วจนาย ฯ ตตฺรานนฺท   โย   โส   รูปึ   อนนฺตํ   อตฺตานํ  ปญฺญเปนฺโต  ปญฺญเปติ เอตรหิ   วา   โส   รูปึ   อนนฺตํ   อตฺตานํ   ปญฺญเปนฺโต   ปญฺญเปติ ตถาภาวึ   ๔-   วา  โส  รูปึ  อนนฺตํ  อตฺตานํ  ปญฺญเปนฺโต  ปญฺญเปติ http://budsir.mahidol.ac.th/cgi-bin/Budsir.cgi/SearchItem?mode=1&valume=10&item=61&Roman=0    จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 07:55:40

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านในส่วนพระไตรปิฎกจบแล้วค่ะ ไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ โปฏฐปาทสูตรยังอ่านรู้เรื่องกว่านี้อีก คืนนี้จะเริ่มอ่านอรรถกถาค่ะ เมื่อกี้ดูคร่าวๆ แล้ว ดูท่าจะยาก จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 17:06:41

ความคิดเห็นที่ 57 อรรถกถา มหานิทานสูตร http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10.0&i=57&p=1 กรุณาอธิบายค่ะ ๑. พระอานนท์นั้นถึงบทที่สุดตั้งแต่บทต้นว่า เพราะอวิชชาเป็นปัจจัยมีสังขารดังนี้ บทต้นตั้งแต่บทที่สุด บทท่ามกลางตั้งแต่บทที่สุดทั้งสอง บทที่สุดทั้งสองตั้งแต่บทท่ามกลาง พิจารณาปัจจยาการ ๑๒ บท ๓ ครั้ง เมื่อพิจารณาอยู่อย่างนี้ ปัจจยาการแจ่มแจ้งยิ่งนัก ปรากฏดุจง่ายแสนง่าย ๒. จริงอยู่ พระญาณที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงถึงฐานะ ๔ อย่างเหล่านี้ คือ การบัญญัติพระวินัย ลำดับพื้นที่ ปัจจยาการ ลำดับสมัยเป็นญาณที่กึกก้องโกลาหลยิ่งใหญ่ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเข้าถึง พระญาณ ย่อมปรากฏความเป็นพุทธญาณอันยิ่งใหญ่ เทศนาเป็นความลึกซึ้งกำจัดด้วยพระไตรลักษณ์ ปฏิสังยุตด้วยความเป็นของสูญดังนี้ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 23:02:33

ความคิดเห็นที่ 58 เปรยแก้ง่วง --------------------- ๓. ท่านพระอานนท์กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่าปฏิจจสมุปบาทนี้ลึกซึ้งสุดประมาณ และปรากฏเป็นของลึกแต่ปรากฏ แก่ข้าพระองค์ เหมือนเป็นของตื้นนัก พระผู้มีพระภาคตรัสว่าอย่าพูดอย่างนั้น ในอรรถกถา; จริงอยู่ ท่านพระอานนท์ถึงพร้อมแล้วด้วยอภินิหารตลอดแสนกัป ดุจนักมวยปล้ำผู้สัมผัสกับรสอาหาร ที่ดีตลอด ๖ เดือน หินของนักมวยปล้ำเป็นของเบา เพราะนักมวยปล้ำเป็นผู้มีกำลังมากฉันใด ปฏิจจสมุปบาทเป็นของง่าย เพราะพระเถระเป็นผู้มีปัญญามากฉันนั้น ไม่ควรกล่าวว่าปฏิจจสมุปบาท ง่ายแก่คนเหล่าอื่นด้วย. -->ตอนแรกเข้าใจว่า ที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า อย่าพูดอย่างนั้น เป็นเพราะว่า ท่านพระอานนท์ไม่แทงตลอดฯ แต่ความจริงแล้ว เป็นเพราะว่าพระอานนท์แทงตลอดฯ  แต่คนอื่นไม่ได้แทงตลอดฯ อย่างท่านพระอานนท์ ถูกต้องหรือไม่คะ --------------------------------- ก็นั่งอย่างไรจึงเป็นอันนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง นั่งเว้นโทษของการนั่ง ๖ อย่าง คือ ไกลเกินไป ๑ ใกล้เกินไป ๑ เหนือลม ๑ สูงไป ๑ ตรงหน้าเกินไป ๑ หลังเกินไป ๑ --> สงสัยมานานแล้วค่ะว่านั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งนั้นเป็นอย่างไร ตอนนี้หายสงสัยแล้ว --------------------------------- ทรงผนวชในสำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่นานนัก ได้สดับธรรมกถาในสำนักของท่านปุณณมันตานีบุตร แล้วตั้งอยู่ในโสดาปัตติผล ท่านพระเถระนี้เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัยในชาติก่อนด้วยประการฉะนี้ ปฏิจจสมุปบาทแม้ลึกซึ้งก็ปรากฏดุจเป็นของง่าย เพราะความถึงพร้อมด้วยอุปนิสัยในชาติก่อนของพระเถระนั้น. --> อ่านถึงตรงนี้ก็ต้องเลื่อนขึ้นไปดูชื่อกระทู้นี้ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 00:24:33

ความคิดเห็นที่ 59 ความคิดเห็นที่ 57              อรรถกถา มหานิทานสูตร http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10.0&i=57&p=1              กรุณาอธิบายค่ะ ๑. พระอานนท์นั้นถึงบทที่สุดตั้งแต่บทต้นว่า เพราะอวิชชาเป็นปัจจัยมีสังขารดังนี้ บทต้นตั้งแต่บทที่สุด บทท่ามกลางตั้งแต่บทที่สุดทั้งสอง บทที่สุดทั้งสองตั้งแต่บทท่ามกลาง พิจารณาปัจจยาการ ๑๒ บท ๓ ครั้ง เมื่อพิจารณาอยู่อย่างนี้ ปัจจยาการแจ่มแจ้งยิ่งนัก ปรากฏดุจง่ายแสนง่าย              คำว่า ปฏิจจสมุปบาท http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ปฏิจจสมุปบาท              ตอบว่า ท่านพระอานนท์              1. ทบทวนตั้งแต่บทสุดท้ายข้อ 12 ย้อนถึงบทแรก.              2. ทบทวนตั้งแต่บทแรก ถึงทบทวนบทกลาง และบทสุดท้ายบทที่ 12 ย้อนกลับมาบทกลาง.              3. ทบทวนบทกลาง (ควรเป็น 2-11 หรือ 3-10) จนถึงบทสุดท้ายบทที่ 12 และทบทวนบทกลางย้อนกลับไปบทแรก.              เมื่อทบทวนอยู่อย่างนั้น ไม่ติดขัดอะไรและก็เข้าใจเนื้อความตามที่ทบทวน ท่านพระอานนท์จึงเห็นว่า เป็นของตื้นนัก.              จำได้หรือไม่ การทบทวนจากต้นไปปลาย ปลายไปต้น กลางไปต้น ฯลฯ เคยได้แนะนำไว้บ้างหรือไม่? <<< ตอบด้วยครับ. - - - - - - - - ๒. จริงอยู่ พระญาณที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงถึงฐานะ ๔ อย่างเหล่านี้ คือ การบัญญัติพระวินัย ลำดับพื้นที่ ปัจจยาการ ลำดับสมัยเป็นญาณที่กึกก้องโกลาหลยิ่งใหญ่ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเข้าถึง พระญาณ ย่อมปรากฏความเป็นพุทธญาณอันยิ่งใหญ่ เทศนาเป็นความลึกซึ้งกำจัดด้วยพระไตรลักษณ์ ปฏิสังยุตด้วยความเป็นของสูญดังนี้              ตอบว่า              1. การบัญญัติพระวินัย นอกจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ไม่สามารถบัญญัติได้เลย แม้พระปัจเจกพุทธเจ้าก็ตาม.              2. ลำดับพื้นที่ ข้อนี้น่าจะหมายถึงโอกาสโลก              3. ปัจจยาการ ข้อนี้น่าจะหมายถึงว่า ปัจจัยต่างๆ มีความยุ่งเหยิงมาก ทั้งปัจจัยในอดีต ในปัจจุบัน พันกันจนยุ่งเหยิง หาต้นหาปลายได้ยาก.              พระผู้มีพระภาคก็ทรงสามารถจะแทงตลอดได้ด้วยพระองค์เอง และยังทรงสามารถบัญญัติหรือว่าแสดงปัจจยาการ เพื่อให้เวไนยสัตว์ตรัสรู้ตามได้              4. ลำดับสมัย ข้อนี้ไม่ทราบครับ แต่ว่า คำว่า สมัย มีความหมายหลายอย่าง   ที่สำคัญคือ สมัย แปลว่า การตรัสรู้ได้.              ความรู้หรือพระญาณทั้งสี่นี้ เป็นพระญาณที่ยิ่งใหญ่.              ค้นคำว่า สมัย              ธรรมาภิสมัย การตรัสรู้ธรรม, การสำเร็จมรรคผล              สมัย คราว, เวลา; ลัทธิ; การประชุม; การตรัสรู้ http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=สมัย              คำว่า              เทศนาเป็นความลึกซึ้งกำจัดด้วยพระไตรลักษณ์ ปฏิสังยุตด้วยความเป็นของสูญดังนี้              ตอบว่า เทศนาเป็นความลึกซึ้งกำจัดด้วยพระไตรลักษณ์ น่าจะแปลว่า เทศนาเป็นความลึกซึ้งกำจัดซึ่งการไม่เห็นไตรลักษณ์.              ปฏิสังยุตด้วยความเป็นของสูญ              แปลว่า เทศนาเป็นความลึกซึ้งนี้ประกอบด้วยบทสุญญตา              เช่นอนัตตา สูญหรือว่างจากสัตว์บุคคลตัวตน http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=สุญญตา - - - - - - - - - - - - - -              พุทฺธานํ  หิ  วินยปญฺญตฺตึ ฯ  ภุมฺมนฺตรํ ฯ  ปจฺจยาการํ ฯ   สมยนฺตรนฺติ  อิมานิ  จตฺตาริ  ฐานานิ  ปตฺวา   คชฺชิตํ  มหนฺตํ  โหติ ฯ  ญาณํ  อนุปวิสติ ฯ  พุทฺธญาณสฺส   มหนฺตภาโว  ปญฺญายติ ฯ  เทสนา  คมฺภีรา  โหติ  ติลกฺขณาหตา (๒) สุญฺญตาปฏิสํยุตฺตาติ ฯ ๒.  ม.  ติลกฺขณพฺภาหตา ฯ แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 55 01:01:27 จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 00:38:02

ความคิดเห็นที่ 60 ความคิดเห็นที่ 58              เปรยแก้ง่วง --------------------- ๓. ท่านพระอานนท์กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่าปฏิจจสมุปบาทนี้ลึกซึ้งสุดประมาณ และปรากฏเป็นของลึกแต่ปรากฏ   แก่ข้าพระองค์ เหมือนเป็นของตื้นนัก พระผู้มีพระภาคตรัสว่าอย่าพูดอย่างนั้น ในอรรถกถา; จริงอยู่ ท่านพระอานนท์ถึงพร้อมแล้วด้วยอภินิหารตลอดแสนกัป ดุจนักมวยปล้ำผู้สัมผัสกับรสอาหาร ที่ดีตลอด ๖ เดือน หินของนักมวยปล้ำเป็นของเบา เพราะนักมวยปล้ำเป็นผู้มีกำลังมากฉันใด ปฏิจจสมุปบาทเป็นของง่าย เพราะพระเถระเป็นผู้มีปัญญามากฉันนั้น ไม่ควรกล่าวว่าปฏิจจสมุปบาท ง่ายแก่คนเหล่าอื่นด้วย.              --> ตอนแรกเข้าใจว่า ที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า อย่าพูดอย่างนั้น เป็นเพราะว่า ท่านพระอานนท์ไม่แทงตลอดฯ แต่ความจริงแล้ว เป็นเพราะว่าพระอานนท์แทงตลอดฯ แต่คนอื่นไม่ได้แทงตลอดฯ อย่างท่านพระอานนท์              ถูกต้องหรือไม่คะ              ตอบว่า ไม่น่าถูกต้อง เพราะว่า ท่านพระอานนท์เป็นพระเสขบุคคล การแทงตลอดอย่างสิ้นเชิง ก็ต้องสิ้นอาสวะ แต่ปัญญาของท่านพระอานนท์คล่องแคล่ว ในภูมิของพระเสขบุคคล (ระดับพระโสดาบัน) จึงเห็นว่าง่ายหรือตื้น ด้วยกำลังของ ความเป็นพหูสูตเป็นต้น. --------------------------------- ก็นั่งอย่างไรจึงเป็นอันนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง นั่งเว้นโทษของการนั่ง ๖ อย่าง คือ ไกลเกินไป ๑ ใกล้เกินไป ๑ เหนือลม ๑ สูงไป ๑ ตรงหน้าเกินไป ๑ หลังเกินไป ๑              --> สงสัยมานานแล้วค่ะว่านั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งนั้นเป็นอย่างไร ตอนนี้หายสงสัยแล้ว              ตอนนี้หายสงสัยแล้ว <<< ผมเกิดความสงสัยว่า              พระสูตรหลักนี้เป็นพระสูตรที่ 15 แล้ว เพิ่งเห็นหรือหนอ น่าจะตรวจสอบหน่อยว่า 14 พระสูตรไม่มีกล่าวเลย จริงๆ หรือหนอ หรือว่า มีกล่าวอยู่ แต่ว่านี้เป็นส่วน 1% (100% - 99%)? --------------------------------- ทรงผนวชในสำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่นานนัก ได้สดับธรรมกถาในสำนักของท่านปุณณมันตานีบุตร แล้วตั้งอยู่ในโสดาปัตติผล ท่านพระเถระนี้เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัยในชาติก่อนด้วยประการฉะนี้ ปฏิจจสมุปบาทแม้ลึกซึ้งก็ปรากฏดุจเป็นของง่าย เพราะความถึงพร้อมด้วยอุปนิสัยในชาติก่อนของพระเถระนั้น.                  --> อ่านถึงตรงนี้ก็ต้องเลื่อนขึ้นไปดูชื่อกระทู้นี้              ไม่ถามหรือว่า นำพระสูตรนี้เป็นพระสูตรแรกในกระทู้นี้ ตั้งใจไว้ก่อนหรือไม่? จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 00:59:48

ความคิดเห็นที่ 61 #59 จำได้หรือไม่ การทบทวนจากต้นไปปลาย ปลายไปต้น กลางไปต้น ฯลฯ เคยได้แนะนำไว้บ้างหรือไม่? <<< ตอบด้วยครับ. --> เคยเรียนว่า จากต้นไปปลาย เป็น อนุโลม, จากปลายไปต้น เป็นปฏิโลม แต่คิดว่าไม่เคยใช้คำว่า ทบทวน และ จากกลางไปต้น ฯลฯ ------------------------- #60 น่าจะตรวจสอบหน่อยว่า 14 พระสูตรไม่มีกล่าวเลย จริงๆ หรือหนอ หรือว่า มีกล่าวอยู่ แต่ว่านี้เป็นส่วน 1% (100% - 99%)? --> ที่ผ่านมาเคยมีอธิบายว่า นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง เป็นอย่างไร หรือคะ จำไม่ได้เลยค่ะ ^ ^ ไม่ได้ยินคุณฐานาฐานะพูดคำว่า 99% มานานแล้ว รู้สึกคิดถึงคำนี้ ^ ^ ------------------------- ไม่ถามหรือว่า นำพระสูตรนี้เป็นพระสูตรแรกในกระทู้นี้ ตั้งใจไว้ก่อนหรือไม่? --> เดาคำตอบแล้วว่า บังเอิญครับ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 01:09:25

ความคิดเห็นที่ 62 ๔. ในความลึกซึ้ง ๔ อย่างนั้น ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่ามีและเกิดขึ้นเพราะชาติเป็นปัจจัยแห่งชราและ มรณะเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่ามีและเกิดขึ้นเพราะอวิชชาเป็นปัจจัยแห่งสังขารทั้งหลาย เพราะเหตุนั้น นี้คือความที่ ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยอรรถ               ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถคืออวิชชาเป็นปัจจัยแห่งสังขารทั้งหลาย เป็นของลึกซึ้ง มีอรรถคือชาติเป็น ปัจจัยแห่งชราและมรณะ เพราะเหตุนั้น นี้ชื่อว่าความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยธรรม --> สองย่อหน้านี้ต่างกันอย่างไรคะ --------------------------------- ๕. ในบางสูตรท่านแสดงปฏิจจสมุปบาทโดยอนุโลม ในบางสูตรโดยปฏิโลม ในบางสูตรทั้งโดยอนุโลมและปฏิโลม ใน บางสูตรโดยอนุโลมหรือโดยปฏิโลมตั้งแต่ตอนกลาง ในบางสูตรโดยอนุโลมหรือโดยปฏิโลมตั้งแต่ตอนท้าย ในบางสูตรมีสนธิ ๓ สังเขป ๔ ในบางสูตรมีสนธิ ๒ สังเขป ๓ ในบางสูตรมีสนธิ ๑ สังเขป ๒ เพราะเหตุนั้น นี้ชื่อว่าความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยเทศนา --> กรุณาอธิบายค่ะ --------------------------------- ๖. อนึ่ง ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่า ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่แทงตลอดสัจจธรรมแห่งอวิชชา เป็นของลึกซึ้ง มี อรรถว่าปรุงแต่งรวบรวมสังขารทั้งหลายมีกำหนัดและคลายความกำหนัด มีอรรถว่าความเป็นของสูญ ความไม่ ขวนขวาย ความไม่เคลื่อนที่และความปรากฏแห่งปฏิสนธิของวิญญาณ มีอรรถว่าเกิดหนเดียว การแยกกัน การไม่ แยกกัน การน้อมไป การทำลายของนามรูป มีอรรถว่าเป็นใหญ่เป็นทวาร และเขตของโลก และความเป็นธรรมมี อารมณ์ของอายตนะ ๖ มีอรรถว่าสัมผัส เสียดสีไปร่วมและประชุมของผัสสะ มีอรรถว่าการเสวยอารมณ์และรส และการเสวยสิ่งไร้ชีวิต คือความเป็นสุขเป็นทุกข์และกลางๆ ของเวทนา มีอรรถว่ายินดียิ่ง พะวงยิ่ง สายน้ำ แม่น้ำ คือตัณหา มหาสมุทรคือตัณหา เต็มได้ยากของตัณหา มีอรรถว่าถือรับยึดถูกต้องล่วงไปได้ยากของอุปทาน มีอรรถ ว่าประมวลปรุงแต่งและการซัดไปในโยนิ คติ ฐิติ และนิวาสสถานทั้งหลายของภพ มีอรรถว่าความปรากฏชาติ สัญชาติความก้าวลงการเกิดขึ้นของชาติ มีอรรถว่าสิ้นไป เสื่อมไป แตกไป และแปรปรวนของชราและมรณะด้วย ประการอย่างนี้ สภาวะแห่งอวิชชาเป็นต้นใด ธรรมทั้งหลายมีอวิชชาเป็นต้น เป็นอันรู้แจ้งแทงตลอดโดยลักษณะอัน มีรสด้วยปฏิเวธใด สภาวะและปฏิเวธนั้นเป็นของลึกซึ้ง เพราะเหตุนั้น พึงทราบว่า นี้คือความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความ ลึกซึ้งโดยปฏิเวธ. --> กรุณาอธิบายค่ะ อยากทราบทุกบรรทัดเลย ไม่ทราบว่าขอมากเกินไปหรือเปล่าหนอ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 01:18:41

ความคิดเห็นที่ 63 ความคิดเห็นที่ 61              #59 จำได้หรือไม่ การทบทวนจากต้นไปปลาย ปลายไปต้น กลางไปต้น ฯลฯ เคยได้แนะนำไว้บ้างหรือไม่? <<< ตอบด้วยครับ.              --> เคยเรียนว่า จากต้นไปปลาย เป็น อนุโลม, จากปลายไปต้น เป็นปฏิโลม     แต่คิดว่าไม่เคยใช้คำว่า ทบทวน และ จากกลางไปต้น ฯลฯ              นัยคล้ายๆ พระสูตรชื่อว่านิสันติสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=4666&Z=4684                   ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=22&i=169 -------------------------              #60              น่าจะตรวจสอบหน่อยว่า 14 พระสูตรไม่มีกล่าวเลย จริงๆ หรือหนอ หรือว่า มีกล่าวอยู่ แต่ว่านี้เป็นส่วน 1% (100% - 99%)? --> ที่ผ่านมาเคยมีอธิบายว่า นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง เป็นอย่างไร หรือคะ จำไม่ได้เลยค่ะ ^ ^ ไม่ได้ยินคุณฐานาฐานะพูดคำว่า 99% มานานแล้ว รู้สึกคิดถึงคำนี้ ^ ^              เฉลยว่า 14 พระสูตรไม่มีกล่าวเลย จริงๆ              อ่านละเอียด 99% ของแท้หนอ. -------------------------              ไม่ถามหรือว่า นำพระสูตรนี้เป็นพระสูตรแรกในกระทู้นี้ ตั้งใจไว้ก่อนหรือไม่?                  --> เดาคำตอบแล้วว่า บังเอิญครับ              เฉลยว่า ผิดครับ ผมจะตอบว่า ประจวบเหมาะพอดีเท่านั้นเอง. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 01:27:43

ความคิดเห็นที่ 64 ความหมายคำว่า บังเอิญ ต่างกับ ประจวบเหมาะพอดี อย่างไรหนอ จะรออ่านคำตอบ #62 คืนนี้ หรืออ่านพรุ่งนี้ดีหนอ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 02:00:17

ความคิดเห็นที่ 65 ความคิดเห็นที่ 62              ๔. ในความลึกซึ้ง ๔ อย่างนั้น ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่ามีและเกิดขึ้นเพราะชาติเป็นปัจจัยแห่งชราและ มรณะเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่ามีและเกิดขึ้นเพราะอวิชชาเป็นปัจจัยแห่งสังขารทั้งหลาย เพราะเหตุนั้น นี้คือความที่ ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยอรรถ - - - - - - ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถคืออวิชชาเป็นปัจจัยแห่งสังขารทั้งหลาย เป็นของลึกซึ้ง มีอรรถคือชาติเป็น ปัจจัยแห่งชราและมรณะ เพราะเหตุนั้น นี้ชื่อว่าความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยธรรม              --> สองย่อหน้านี้ต่างกันอย่างไรคะ              ตอบว่า จริงๆ แล้วน่าจะแตกต่างกัน แต่พยัญชนะอ่านแล้ว หาความแตกต่างกันได้ยาก.              แต่ว่า โดยศัพท์แล้ว ธรรมคือเหตุ อรรถคือผล เป็๋นต้น              ดูความหมายคร่าวๆ จากคำว่า ปฏิสัมภิทา http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ปฏิสัมภิทา              อรรถ เห็นสิ่งหนึ่ง จึงเห็นความสัมพันธ์ว่า สิ่งนี้มีแล้วจะเป็นปัจจัยแก่อะไร              ธรรม เห็นสิ่งหนึ่ง จึงเห็นความสัมพันธ์ว่า สิ่งนี้มีอะไรเป็นปัจจัย.              นี้เป็นตัวอย่างตามนัยอรรถและธรรม ของปฏิสัมภิทา              สำหรับ ข้อนี้ ผมเห็นว่า              ปฏิจจสมุปบาทแต่ละข้อ ก็กำหนดเห็นความหมายได้ยาก (ธรรม)              ความหมายแต่ละข้อ เห็นยากแล้วยังไม่พอ เห็นว่าไปสัมพันธ์ต่อข้ออื่นๆ อย่างไร (อรรถ). ---------------------------------              ๕. ในบางสูตรท่านแสดงปฏิจจสมุปบาทโดยอนุโลม ในบางสูตรโดยปฏิโลม ในบางสูตรทั้งโดยอนุโลมและปฏิโลม ในบางสูตรโดยอนุโลมหรือโดยปฏิโลมตั้งแต่ตอนกลาง ในบางสูตรโดยอนุโลมหรือโดยปฏิโลมตั้งแต่ตอนท้าย ในบางสูตรมีสนธิ ๓ สังเขป ๔ ในบางสูตรมีสนธิ ๒ สังเขป ๓ ในบางสูตรมีสนธิ ๑ สังเขป ๒ เพราะเหตุนั้น นี้ชื่อว่าความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยเทศนา              --> กรุณาอธิบายค่ะ              ตอบว่า การแสดงหรือเทศนาในเรื่องนี้ มีทั้งต้นไปปลาย ปลายกลับมาต้น ฯลฯ              สนธิ ๓ แบบเต็ม คือ              ค. สนธิ 3 (links; connection) คือ ขั้วต่อ ระหว่างสังเขปหรือช่วงทั้ง 4 ได้แก่                         1) ระหว่าง อดีตเหตุ กับ ปัจจุบันผล                         2) ระหว่าง ปัจจุบันผล กับ ปัจจุบันเหตุ                         3) ระหว่าง ปัจจุบันเหตุ กับ อนาคตผล              สังเขป ๔ แบบเต็ม คือ              ข. สังเขป หรือ สังคหะ 4 (sections; divisions) คือ ช่วง หมวด หรือ กลุ่ม 4 ได้แก่                         1) อดีตเหตุ = อวิชชา สังขาร                         2) ปัจจุบันผล = วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา                         3) ปัจจุบันเหตุ = ตัณหา อุปาทาน ภพ                         4) อนาคตผล = ชาติ ชรา มรณะ (+ โสกะ ฯลฯ) http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ปฏิจจสมุปบาท              การแสดงบางครั้ง แสดงแบบย่อก็มี              ดังนั้น ปฏิจจสมุปบาท เมื่อจะทรงแสดง ก็ทรงแสดงทั้งหมดก็มี หรือทรงแสดงบางส่วนก็มี ตามอัธยาศัยของผู้ฟัง เพื่อเป็นปัจจัยแก่ผู้ฟังนั่นเอง. ---------------------------------              ๖. อนึ่ง ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่า ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่แทงตลอดสัจจธรรมแห่งอวิชชา เป็นของลึกซึ้ง มี อรรถว่าปรุงแต่งรวบรวมสังขารทั้งหลายมีกำหนัดและคลายความกำหนัด มีอรรถว่าความเป็นของสูญ ความไม่ ขวนขวาย ความไม่เคลื่อนที่และความปรากฏแห่งปฏิสนธิของวิญญาณ มีอรรถว่าเกิดหนเดียว การแยกกัน การไม่ แยกกัน การน้อมไป การทำลายของนามรูป มีอรรถว่าเป็นใหญ่เป็นทวาร และเขตของโลก และความเป็นธรรมมี อารมณ์ของอายตนะ ๖ มีอรรถว่าสัมผัส เสียดสีไปร่วมและประชุมของผัสสะ มีอรรถว่าการเสวยอารมณ์และรส และการเสวยสิ่งไร้ชีวิต คือความเป็นสุขเป็นทุกข์และกลางๆ ของเวทนา มีอรรถว่ายินดียิ่ง พะวงยิ่ง สายน้ำ แม่น้ำ คือตัณหา มหาสมุทรคือตัณหา เต็มได้ยากของตัณหา มีอรรถว่าถือรับยึดถูกต้องล่วงไปได้ยากของอุปทาน มีอรรถ ว่าประมวลปรุงแต่งและการซัดไปในโยนิ คติ ฐิติ และนิวาสสถานทั้งหลายของภพ มีอรรถว่าความปรากฏชาติ สัญชาติความก้าวลงการเกิดขึ้นของชาติ มีอรรถว่าสิ้นไป เสื่อมไป แตกไป และแปรปรวนของชราและมรณะด้วย ประการอย่างนี้ สภาวะแห่งอวิชชาเป็นต้นใด ธรรมทั้งหลายมีอวิชชาเป็นต้น เป็นอันรู้แจ้งแทงตลอดโดยลักษณะอัน มีรสด้วยปฏิเวธใด สภาวะและปฏิเวธนั้นเป็นของลึกซึ้ง เพราะเหตุนั้น พึงทราบว่า นี้คือความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความ ลึกซึ้งโดยปฏิเวธ.              --> กรุณาอธิบายค่ะ อยากทราบทุกบรรทัดเลย ไม่ทราบว่าขอมากเกินไปหรือเปล่าหนอ              อนึ่ง ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่า ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่แทงตลอดสัจจธรรมแห่งอวิชชา >> อนึ่ง ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง เพราะว่า อวิชชาคือความไม่รู้ไม่เห็น มีปกติเห็นได้ยาก ก็เห็นอวิชชาจึงลึกซึ้ง แต่อวิชชาก็ยังปรากฎในปฏิจจสมุปบาทได้.              มีอรรถว่าปรุงแต่งรวบรวมสังขารทั้งหลายมีกำหนัดและคลายความกำหนัด >> เพราะแสดงถึงสังขารอันรวบรวมไว้ซึ่งธรรมที่เกิดร่วมกัน (มีเจตนาเป็นประธาน) มีโลภะบ้าง อโลภะบ้าง.              มีอรรถว่าความเป็นของสูญ >> เพราะแสดงว่าเป็นเพียงปัจจัยเท่านั้น สภาวะธรรมล้วนๆ ไม่ได้มีสัตว์บุคคลตัวตนอะไรๆ              ความไม่ขวนขวาย >> ความไม่ขวนขวาย อันนี้ไม่ทราบบทเชื่อม. อาจหมายถึงเป็นเพียงสภาวะธรรม ปราศจากสัตว์บุคคลตัวตน ที่มาขวนขวายรวบรวมสิ่งเหล่านี้.              ความไม่เคลื่อนที่และความปรากฏแห่งปฏิสนธิของวิญญาณ มีอรรถว่าเกิดหนเดียว การแยกกัน การไม่แยกกัน การน้อมไป การทำลายของนามรูป >> เนื่องจากสภาวะธรรมเกิดสืบต่อกันก็ด้วยความเป็นนามธรรมและรูปธรรม การกำหนดว่า ช่วงเวลานี้เรียกว่า ปฏิสนธิวิญญาณ, ช่วงเวลานี้เรียกว่า ถัดจากปฏิสนธิวิญญาณ, ช่วงเวลานี้เรียกว่า จุติ. ดังนั้น การกำหนดว่า นี้เป็นปฏิสนธิ ... จุติ จึงเป็นของยาก ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง เพราะกำหนดของยาก ให้เห็นเป็นข้อๆ ได้.              มีอรรถว่าเป็นใหญ่เป็นทวาร และเขตของโลก และความเป็นธรรมมีอารมณ์ของอายตนะ ๖ >> บทนี้กล่าวสฬายตนะ (อายตนะภายใน 6), เขตของโลก อายตนะภายนอกเป็นเขตของอายตนะภายใน เช่นว่า รูปารมณ์เป็นเขตของจักษุ ไม่ใช่เขตของหู จมูก.              มีอรรถว่าสัมผัส เสียดสีไปร่วมและประชุมของผัสสะ มีอรรถว่าการเสวยอารมณ์และรส และการเสวยสิ่งไร้ชีวิต คือความเป็นสุขเป็นทุกข์และกลางๆ ของเวทนา >> บทนี้กล่าวผัสสะ การประชุมกันแล้วเกิดผัสสะ จึงเกิดการเสวยอารมณ์ ไม่ใช่สัตว์บุคคลตัวตนเสวย เป็นแต่เพียงเวทนา.              มีอรรถว่ายินดียิ่ง พะวงยิ่ง สายน้ำ แม่น้ำคือตัณหา มหาสมุทรคือตัณหา เต็มได้ยากของตัณหา >> บทนี้กล่าวตัณหา              มีอรรถว่าถือรับยึดถูกต้องล่วงไปได้ยากของอุปทาน >> บทนี้กล่าวอุปทาน สละคืนได้ยาก.              มีอรรถว่าประมวลปรุงแต่งและการซัดไปในโยนิ คติ ฐิติ และนิวาสสถานทั้งหลายของภพ    >> บทนี้กล่าวถึงภพต่างๆ.              มีอรรถว่าความปรากฏชาติสัญชาติความก้าวลงการเกิดขึ้นของชาติ >> บทนี้กล่าวถึงการเกิด การได้อายตนะใหม่.              มีอรรถว่าสิ้นไป เสื่อมไป แตกไป และแปรปรวนของชราและมรณะด้วยประการอย่างนี้ >> บทนี้กล่าวชราและมรณะ ความทนอยู่ได้ยากของสิ่งที่เกิดแล้ว.              สภาวะแห่งอวิชชาเป็นต้นใด ธรรมทั้งหลายมีอวิชชาเป็นต้น เป็นอันรู้แจ้งแทงตลอด    โดยลักษณะอันมีรสด้วยปฏิเวธใด สภาวะและปฏิเวธนั้นเป็นของลึกซึ้ง เพราะเหตุนั้น พึงทราบว่า นี้คือความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยปฏิเวธ. >> บทนี้กล่าวถึงการรู้แจ้ง แทงตลอดปฏิจจสมุปบาท ด้วยอาการใดๆ การรู้แจ้งนั้นก็ยาก ลึกซึ้ง ยากที่จะรู้ได้.              ประกอบด้วยความคิดเห็นส่วนตัว โปรดใช้วิจารณญาณ. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 02:29:35

ความคิดเห็นที่ 66 ความคิดเห็นที่ 64              ความหมายคำว่า บังเอิญ ต่างกับ ประจวบเหมาะพอดี อย่างไรหนอ     จะรออ่านคำตอบ #62 คืนนี้ หรืออ่านพรุ่งนี้ดีหนอ              เจตนาใช้คำว่า ประจวบเหมาะพอดี เพื่อหลีกเลี่ยงคำว่า บังเอิญ เพราะคำว่า บังเอิญ อาจจะมีคนตำหนิว่า เห็นว่าไม่มีปัจจัยหรือ? เป็นพวกไม่มีเหตุ เกิดขึ้นลอยหรือ?              และไม่ขวนขวายไปถามคนตำหนิว่า อะไรหนอเป็นเหตุปัจจัย ให้เริ่มพระสูตรนี้เป็นพระสูตรแรกในกระทู้นี้.              เท่านั้นเอง.              ตื่นอยู่หรือหลับไปแล้วหนอ? จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 02:35:17

ความคิดเห็นที่ 67 ตื่นอยู่ค่ะ รอฟังคำตอบว่า นอนได้แล้วครับ นอนแล้วนะคะ พรุ่งนี้จะอ่านคำตอบเพราะเริ่มตาลายแล้วค่ะ ท่าจะอ่านไม่รู้เรื่องนัก เคยฝืนอ่านปรากฏว่า อ่านไปฝันไป ไม่รู้ว่าอะไรจริงอะไรฝัน ที่คุณฐานาฐานะหายไปนานเพราะกรุณาเขียนคำตอบอยู่นี่เอง ตอบไวมากๆ ค่ะ ขอบพระคุณค่ะ Zzzz จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 02:40:14

ความคิดเห็นที่ 68 ความคิดเห็นที่ 67                  ตื่นอยู่ค่ะ รอฟังคำตอบว่า นอนได้แล้วครับ              นอนแล้วนะคะ พรุ่งนี้จะอ่านคำตอบเพราะเริ่มตาลายแล้วค่ะ ท่าจะอ่านไม่รู้เรื่องนัก เคยฝืนอ่านปรากฏว่า อ่านไปฝันไป ไม่รู้ว่าอะไรจริงอะไรฝัน              ที่คุณฐานาฐานะหายไปนานเพราะกรุณาเขียนคำตอบอยู่นี่เอง ตอบไวมากๆ ค่ะ   ขอบพระคุณค่ะ Zzzz              อ่านไปฝันไป ไม่รู้ว่าอะไรจริงอะไรฝัน              เพิ่งรู้ว่า มีแบบนี้ด้วยหนอ.              พรุ่งนี้ค่อยอ่านต่อครับ. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 02:53:31

ความคิดเห็นที่ 69 เพิ่งรู้ว่า มีแบบนี้ด้วยหนอ. มีสิคะ คุณฐานาฐานะลองอ่านอะไรก็ได้ตอนง่วงๆ ดู ถ้ายังไม่ฝันแสดงว่ายังไม่ง่วงจัดไม่พอ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 06:35:49

ความคิดเห็นที่ 70 ความคิดเห็นที่ 69              เพิ่งรู้ว่า มีแบบนี้ด้วยหนอ.              มีสิคะ คุณฐานาฐานะลองอ่านอะไรก็ได้ตอนง่วงๆ ดู ถ้ายังไม่ฝันแสดงว่ายังไม่ง่วงจัดไม่พอ จากคุณ : GravityOfLove   เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 06:35:49              จาก 18 เม.ย. 55 02:40:14 ถึง 18 เม.ย. 55 06:35:49                3 ชั่วโมง 55 นาที 35 วินาที นอนน้อยหนอ.              ตอนง่วงๆ ถ้าอ่านหนังสือ จะไม่ผ่านบรรทัดที่อ่าน ถ้าไม่ผ่านหลายๆ ครั้ง จะรู้ว่าง่วง แล้วจะดูว่าจะแก้ไขอย่างไร              1. เปลี่ยนอิริยาบถ เช่น เดินเล่น              2. นอนเลย. แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 55 07:11:54 จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 07:04:52

ความคิดเห็นที่ 71 นอนน้อยหนอ. ค่ะ จำต้องตื่น คุณฐานาฐานะถ้าไม่นอนน้อยอย่างยิ่ง ก็แสดงว่านอนกลางวัน (ไม่บังอาจสันนิษฐานว่าทำไม ถ้าไม่อนุญาต ^ ^) จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 07:43:31

ความคิดเห็นที่ 72 ความคิดเห็นที่ 71              นอนน้อยหนอ.              ค่ะ จำต้องตื่น              คุณฐานาฐานะถ้าไม่นอนน้อยอย่างยิ่ง ก็แสดงว่านอนกลางวัน     (ไม่บังอาจสันนิษฐานว่าทำไม ถ้าไม่อนุญาต ^ ^)              ผมนอนไม่น้อยหรอกครับ แต่ไม่ค่อยเป็นเวลา. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 08:32:49

ความคิดเห็นที่ 73 อ้าว ยังไม่นอนอีกหรือคะ อ่่านคำตอบข้อ ๔ ข้อ ๕ จบแล้วค่ะ ข้อ ๔ สุดยอด ข้อ ๕ ก็สุดยอดและขอบพระคุณค่ะที่ไม่ว่า อ่าน 99% จริงหรือ คุณฐานาฐานะให้ดู http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ปฏิจจสมุปบาท หลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ใคร่สนใจดูตรงล่างๆ มากนัก อ่านคร่าวๆ ครั้งหนึ่งเห็นจะได้ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 08:58:48

ความคิดเห็นที่ 74 ความคิดเห็นที่ 73              อ้าว ยังไม่นอนอีกหรือคะ อ่านคำตอบข้อ ๔ ข้อ ๕ จบแล้วค่ะ ข้อ ๔ สุดยอด ข้อ ๕ ก็สุดยอดและขอบพระคุณค่ะที่ไม่ว่า อ่าน 99% จริงหรือ คุณฐานาฐานะให้ดู http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ปฏิจจสมุปบาท หลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่ใคร่สนใจดูตรงล่างๆ มากนัก อ่านคร่าวๆ ครั้งหนึ่งเห็นจะได้              ใกล้จะนอนแล้วครับ.              ไม่ว่าหรอกครับ เพราะเห็นว่าเป็นพจนานุกรม คงจะอ่านคร่าวๆ อ่านละเอียด 99% นึกว่าพระไตรปิฎกและอรรถกถาเท่านั้น แต่ว่า คราวหลังว่าก็ได้.              ข้อ ๔, ข้อ ๕ ล่าสุดนี้ รับทราบว่า อ่านจบแล้ว              แต่ว่า ข้อ ๕ และ ๖ ใน #49 ยังไม่รู้ว่า อ่านจบแล้วและเข้าใจหรือไม่? จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 09:13:50

ความคิดเห็นที่ 75 แต่ว่า คราวหลังว่าก็ได้. ^ ^ แต่ว่า ข้อ ๕ และ ๖ ใน #49 ยังไม่รู้ว่า อ่านจบแล้วและเข้าใจหรือไม่? << อ่านจบแล้วค่ะ แต่ก็นึกตามไม่ค่อยชัดเจน ถ้าเจออะไรคล้ายๆ อย่างนี้อีก อาจถามอีกน่ะค่ะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 09:19:01

ความคิดเห็นที่ 76 ความคิดเห็นที่ 75              แต่ว่า คราวหลังว่าก็ได้. ^ ^              แต่ว่า ข้อ ๕ และ ๖ ใน #49 ยังไม่รู้ว่า อ่านจบแล้วและเข้าใจหรือไม่?                << อ่านจบแล้วค่ะ แต่ก็นึกตามไม่ค่อยชัดเจน ถ้าเจออะไรคล้ายๆ อย่างนี้อีก อาจถามอีกน่ะค่ะ              ถามอีกได้ครับ ถ้าตอบได้จะตอบให้. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 09:23:24

ความคิดเห็นที่ 77 ถามอีกได้ครับ ถ้าตอบได้จะตอบให้. ขอบพระคุณค่ะ ใกล้นอนแล้ว ยังไม่นอนหนอ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 09:24:18

ความคิดเห็นที่ 78 #65 ข้อ ๖ อ่านจบและเข้าใจแล้วค่ะ ขอบพระคุณค่ะ ---------------------------------- ๗. ดูก่อนอานนท์ นิพพานนี้เท่านั้นเป็นของลึกซึ้ง แต่ปัจจยาการเป็นของง่ายของท่าน เมื่อเป็นเช่นนั้น เพราะเหตุไร เธอถอนกิเลส ๔ เหล่านี้คือ ... ได้แล้ว จึงไม่ทำให้แจ้งซึ่งสกทาคามิผล เธอถอนกิเลส ๔ อันเกี่ยวเนื่องเหตุ นั้นได้แล้ว ไม่ทำให้แจ้งซึ่งอนาคามิผล เธอถอนกิเลส ๘ อย่างเหล่านี้คือ ... ได้แล้ว ไม่ทำให้แจ้งซึ่งพระอรหัต --> หมายความว่า ท่านพระอานนท์ถอนกิเลสดังกล่าวข้างบนได้แล้วควรบรรลุสกทาคามี อนาคามี พระอรหัต แต่ ก็บรรลุโสดาบันเท่านั้น ถูกต้องหรือไม่คะ ๘.เธอเป็นผู้ไม่มีประโยชน์อะไรด้วยการบรรลุคุณวิเศษเหล่านี้ เธอจงมองดูความผิดพลาดของเธอโดยตลอด --> สาเหตุที่พระอานนท์ไม่บรรลุดังกล่าวในข้อ ๗ และความผิดพลาดของพระอานนท์ คืออะไรคะ คือเพราะท่านพระอานนท์มีมานะ ถือตัวว่าเป็นพระญาติื และเมื่อบรรลุโสดาบันแล้วอะไรก็ปรากฏเป็นของง่าย (ยกเว้นพระนิพพาน) แก่ท่าน ท่านจึงคิดว่าตนเองรู้จริง แทงตลอดแล้ว ไม่ปรารภความเพียรมากขึ้นอีก ถูกต้องหรือไม่คะ (ข้อนี้เก็งเป็นคำถาม) ๙. ...แผ่นดินผืนใหญ่นี้ ไม่หวั่นไหวแม้แค่ ๒ นิ้ว เมื่อเราบรรลุบุพเพนิวาส (ขันธปัญจกที่อยู่อาศัย ในชาติก่อน) ในปฐมยาม บรรลุทิพยจักษุในมัชฌิมยามก็เหมือนกัน แต่ในปัจฉิมยามตอนใกล้รุ่ง พอเราเห็นว่า อวิชชาเป็นปัจจัยของสังขารทั้งหลายโดยอาการ ๙ อย่าง... --> กรุณาอธิบายค่ะ ๑๐. บทว่า เอตสฺส ธมฺมสฺส คือ แห่งปัจจยธรรมนั้น. บทว่า อนนุโพธา คือ ไม่รู้ตาม ด้วยสามารถญาตปริญญา (การกำหนดรู้ว่ารู้แล้ว). บทว่า อปฏิเวธา คือ ไม่แทงตลอดด้วยสามารถแห่งการพิจารณาการละและการ กำหนดรู้. -->  กรุณาอธิบายค่ะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 12:51:59

ความคิดเห็นที่ 79 ๑๑. ก็บทนี้ว่า ผัสสะ มีนามรูปเป็นปัจจัย เพราะเมื่อกล่าวว่ามีสฬายตนะเป็นปัจจัย เป็นอันรับสัมผัสอันเป็นผล ๖ มีจักษุสัมผัสเป็นต้น แต่ในที่นี้ พระผู้มีพระภาคเจ้ามีพระประสงค์จะแสดงความวิเศษของปัจจัยที่เกิดขึ้นรับบ้าง ไม่รับ บ้าง ด้วยบทนี้ว่า มีสฬายตนะเป็นปัจจัย ดังนี้ และปัจจัยอันวิเศษ แม้อย่างอื่นของผัสสะ มากเกินกว่าสฬายตนะ ฉะนั้น พึงทราบว่าพระองค์ตรัสไว้แล้ว --> ในเนื้อความพระไตรปิฎกข้ามสฬายตนะไป กรุณาอธิบายค่ะ ------------------------------ ๑๒.  ท่านกระทำการกำหนดโอกาสในบทแห่งภพด้วยบทนี้ว่า กิมฺหิจิ (ในภพไหนๆ ) ในบทนั้นพึงทราบว่า กามภพในภายใน กระทำที่สุดอเวจีในเบื้องต่ำ กระทำเทวโลกชั้นปรนิมมิตวสวัดดีในเบื้องบน ในอุปปัตติภพ ก็มีนัยนี้ แต่ในบทนี้ควรเป็นกรรมภพ เพราะกรรมภพนั้นเป็นปัจจัยแห่งที่สุดของอุปนิสัยของชาติ แม้ใน บทแห่งอุปาทานเป็นต้น พึงทราบว่าท่านกระทำการกำหนดโอกาสด้วยบทนี้ว่า กิมฺหิจิ ดังนี้ --> กรุณาอธิบายค่ะ Rem; วัฏฏะ 3 หรือ ไตรวัฏฏ์ (วน, วงเวียน, องค์ประกอบที่หมุนเวียน ต่อเนื่องกันของภวจักร หรือสังสารจักร — the triple round; cycle)(วงวน ๓ หรือวงจร ๓ ส่วนของปฏิจจสมุปบาท หมุนเวียนสืบทอดต่อๆ กัน ไป ทำให้มีการเวียนว่ายตายเกิด หรือวงจรแห่งทุกข์ ได้แก่ กิเลส กรรม และวิบาก) 1. กิเลสวัฏฏ์ (วงจรกิเลส ประกอบด้วยอวิชชา ตัณหา และอุปาทาน — round of defilements) 2. กรรมวัฏฏ์ (วงจรกรรม ประกอบด้วยสังขารและกรรมภพ — round of Karma) 3. วิปากวัฏฏ์ (วงจรวิบาก ประกอบด้วย วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา ซึ่งแสดงออกในรูปปรากฏ ที่เรียกว่า อุปปัตติภพ ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส — round of results) คือ กิเลสเป็นเหตุให้ทำกรรม เมื่อทำกรรมก็ได้รับวิบากคือผลของกรรมนั้น อันเป็นปัจจัยให้เกิดกิเลสแล้วทำกรรม หมุนเวียนต่อไปอีก  เช่น เกิดกิเลสอยากได้ของเขา จึงทำกรรมด้วยการไปลักของเขามา ประสบวิบากคือได้ของนั้นมาเสพเสวย เกิดสุขเวทนา ทำให้มีกิเลสเหิมใจอยากได้รุนแรงและมากยิ่งขึ้นจึงยิ่งทำกรรมมากขึ้น  หรือในทางตรงข้ามถูกขัดขวาง ได้รับทุกขเวทนาเป็นวิบาก ทำให้เกิดกิเลส คือโทสะแค้นเคือง แล้วพยายาม ทำกรรมคือประทุษร้ายเขา เมื่อเป็นอยู่อย่างนี้ วงจรจะหมุนเวียนต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด;  ไตรวัฏ ก็เขียน สามอย่างนี้ ประกอบเข้าเป็นวงจรใหญ่แห่งปัจจยาการ เรียกว่า ภวจักร หรือ สังสารจักร ตามหลักปฏิจจสมุปบาท ------------------------ ๑๓. ในบทว่า เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพนี้ ความว่า กามุปาทานเป็นปัจจัยแห่งกรรมภพ ๓ และ อุปปัตติภพ ๓ แม้บทที่เหลือก็อย่างนั้น พึงทราบภพ ๒๔ มีอุปาทานเป็นปัจจัย กรรมภพ ๑๒ ย่อมได้ในบทนี้โดยตรง อุปาทานแห่งกรรมภพเหล่านั้น เป็นปัจจัยแห่งที่สุดของสหชาต บ้าง แห่งที่สุดของอุปนิสัยบ้าง. --> กรุณาอธิบายค่ะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 15:11:48

ความคิดเห็นที่ 80 ความคิดเห็นที่ 78              #65              ข้อ ๖ อ่านจบและเข้าใจแล้วค่ะ ขอบพระคุณค่ะ ---------------------------------- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10.0&i=57&p=1 ๗. ดูก่อนอานนท์ นิพพานนี้เท่านั้นเป็นของลึกซึ้ง แต่ปัจจยาการเป็นของง่ายของท่าน เมื่อเป็นเช่นนั้น     เพราะเหตุไร เธอถอนกิเลส ๔ เหล่านี้คือ ... ได้แล้ว จึงไม่ทำให้แจ้งซึ่งสกทาคามิผล เธอถอนกิเลส ๔ อันเกี่ยวเนื่องเหตุนั้นได้แล้ว ไม่ทำให้แจ้งซึ่งอนาคามิผล เธอถอนกิเลส ๘ อย่างเหล่านี้คือ ... ได้แล้ว ไม่ทำให้แจ้งซึ่งพระอรหัต              --> หมายความว่า ท่านพระอานนท์ถอนกิเลสดังกล่าวข้างบนได้แล้วควรบรรลุสกทาคามี อนาคามี พระอรหัต แต่ก็บรรลุโสดาบันเท่านั้น ถูกต้องหรือไม่คะ              ตอบว่า ไม่ถูกต้องครับ              เนื้อความเหล่านี้ เป็นคำตำหนิล้วนๆ เลย เริ่มต้นจาก              ดูก่อนอานนท์ เธออย่าได้กล่าวอย่างนี้ว่า ก็เมื่อเป็นเช่นนั้น ปฏิจจสมุปบาทนี้ย่อมปรากฏแก่เรา ดุจเป็นของง่ายๆ ก็ผิว่าปฏิจจสมุปบาทนี้ ย่อมปรากฏแก่เธอดุจเป็นของง่ายๆ ไซร้ เพราะเหตุไร เธอจึงมิได้เป็นโสดาบันตามธรรมดาของตน เธอตั้งอยู่ในนัยที่เราให้แล้วจึงบรรลุโสดาปัตติมรรค - - - - - - - >> ดูก่อนอานนท์ เธออย่าได้กล่าวอย่างนี้ว่า ปฏิจจสมุปบาทนี้เป็นของง่ายๆ >> คือ ถ้าปฏิจจสมุปบาทนี้เป็นของง่ายๆ >> เพราะเหตุไร เธอจึงไม่บรรลุความเป็นโสดาบันด้วยตนเอง (ตรัสรู้เอง) >> เธอฟังธรรมจากตถาคตหรือสาวกของตถาคต จึงบรรลุโสดาปัตติมรรคได้              ความสรุปคือ ถ้าง่ายจริง เธอต้องบรรลุได้ด้วยตนเอง แต่จริงๆ แล้ว เธอบรรลุเองไม่ได้ ต้องฟังธรรม จึงบรรลุ ดังนั้น ปฏิจจสมุปบาทนี้ไม่ใช่ของง่าย. - - - - - - -              ดูก่อนอานนท์ นิพพานนี้เท่านั้นเป็นของลึกซึ้ง แต่ปัจจยาการเป็นของง่ายของท่าน เมื่อเป็นเช่นนั้น เพราะเหตุไร เธอถอนกิเลส ๔ เหล่านี้คือ ... ได้แล้ว จึงไม่ทำให้แจ้งซึ่งสกทาคามิผล เธอถอนกิเลส ๔ อันเกี่ยวเนื่องเหตุนั้นได้แล้ว ไม่ทำให้แจ้งซึ่งอนาคามิผล >> นัยว่า ถ้าปัจจยาการเป็นของง่ายจริง เธอก็ต้องถอนกิเลส ๔ อย่างหยาบ แล้วบรรลุสกทาคามิผลได้ แต่เธอก็ยังไม่ได้บรรลุสกทาคามิผลเลย ถ้าปัจจยาการเป็นของง่ายจริง เธอก็ต้องถอนกิเลส ๔ แล้วบรรลุอนาคามิผลได้ แต่เธอก็ยังไม่ได้บรรลุอนาคามิผลเลย ถ้าปัจจยาการเป็นของง่ายจริง เธอก็ต้องถอนกิเลส ... แล้วบรรลุพระอรหัต แต่เธอก็ไม่ได้บรรลุ. ๘.เธอเป็นผู้ไม่มีประโยชน์อะไรด้วยการบรรลุคุณวิเศษเหล่านี้ เธอจงมองดูความผิดพลาดของเธอโดยตลอด              --> สาเหตุที่พระอานนท์ไม่บรรลุดังกล่าวในข้อ ๗ และความผิดพลาดของพระอานนท์ คืออะไรคะ คือเพราะท่านพระอานนท์มีมานะ ถือตัวว่าเป็นพระญาติ และเมื่อบรรลุโสดาบันแล้วอะไรก็ปรากฏเป็นของง่าย (ยกเว้นพระนิพพาน) แก่ท่าน ท่านจึงคิดว่าตนเองรู้จริง แทงตลอดแล้ว ไม่ปรารภความเพียรมากขึ้นอีก              ถูกต้องหรือไม่คะ (ข้อนี้เก็งเป็นคำถาม)              ตอบว่า ไม่ถูกต้องครับ              อนึ่ง ถ้าปัจจยาการเป็นของง่ายจริง ทำไมเธอไม่บรรลุสาวกบารมีญาณ ถ้าปัจจยาการเป็นของง่ายจริง ทำไมเธอไม่บรรลุปัจเจกโพธิญาณ ถ้าปัจจยาการเป็นของง่ายจริง ทำไมเธอไม่บรรลุสัมมาสัมโพธิญาณ              คำว่า เธอเป็นผู้ไม่มีประโยชน์อะไรด้วยการบรรลุคุณวิเศษเหล่านี้ เธอจงมองดูความผิดพลาดของเธอโดยตลอด              คือ เธอเป็นผู้ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยจากคุณวิเศษเหล่านี้คือตั้งแต่สกทาคามี ... สัมมาสัมโพธิญาณ เธอจงพิจารณาว่า เป็นผิดพลาดของเธอ (ที่กล่าวว่าปัจจยาการเป็นของง่าย)              --> สาเหตุที่พระอานนท์ไม่บรรลุดังกล่าวในข้อ ๗ และความผิดพลาดของพระอานนท์ คืออะไรคะ              ตอบว่า เพราะปัจจยาการไม่ใช่ของง่ายเลย พระอานนท์จึงไม่บรรลุ ความผิดพลาดของพระอานนท์ คือ การกล่าวว่าปัจจยาการเป็นของง่าย นั่นเอง. ๙. ...แผ่นดินผืนใหญ่นี้ ไม่หวั่นไหวแม้แค่ ๒ นิ้ว เมื่อเราบรรลุบุพเพนิวาส (ขันธปัญจกที่อยู่อาศัยในชาติก่อน) ในปฐมยาม บรรลุทิพยจักษุในมัชฌิมยามก็เหมือนกัน แต่ในปัจฉิมยามตอนใกล้รุ่ง พอเราเห็นว่า อวิชชาเป็นปัจจัยของสังขารทั้งหลาย โดยอาการ ๙ อย่าง...              --> กรุณาอธิบายค่ะ              ตอบว่า แผ่นดินผืนใหญ่นี้ ไม่หวั่นไหวแค่เพียงเล็กน้อย แท้จริงแล้ว แผ่นดินผืนใหญ่นี้หวั่นไหวอย่างมาก ในคราวที่พระตถาคตตรัสรู้.              อาการ ๙ อย่าง              อรรถกถา :-              อนึ่ง อวิชชานี้ใดเป็นปัจจัยแก่สังขารทั้งหลาย โดยอาการ ๙ อย่าง คือ อวิชชานั้นเป็นปัจจัยโดยภาวะที่เกิดขึ้น ๑ เป็นปัจจัยโดยภาวะที่เป็นไป ๑ เป็นปัจจัยโดยภาวะที่เป็นนิมิต ๑ เป็นปัจจัยโดยความประมวลมา ๑ โดยเป็นความประกอบร่วม ๑ โดยเป็นความกังวล ๑ โดยเป็นสมุทัย ๑ โดยเป็นเหตุ ๑ โดยเป็นปัจจัย ๑. http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=1&p=5              ๑๐. บทว่า เอตสฺส ธมฺมสฺส คือ แห่งปัจจยธรรมนั้น. บทว่า อนนุโพธา คือ ไม่รู้ตาม ด้วยสามารถญาตปริญญา (การกำหนดรู้ว่ารู้แล้ว). บทว่า อปฏิเวธา คือ ไม่แทงตลอดด้วยสามารถแห่งการพิจารณาการละและการกำหนดรู้.              -->  กรุณาอธิบายค่ะ              ตอบว่า เพราะท่านพระอานนท์ยังไม่แทงตลอด จึงยังละกิเลสไม่หมดนั่นเอง.    จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 16:08:36

ความคิดเห็นที่ 81 #80 เข้าใจแล้วค่ะ แฮ่ อาการ ๙ อย่าง อยู่ในอรรถกถาพรหมชาลสูตรด้วย! http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=1&p=5 อ่านบริบทอื่นๆ ในลิงค์นี้รู้สึกราวกับไม่เคยอ่านมาก่อน หวังว่าในอนาคตเมื่อจบพระไตรปิฏกรอบแรกแล้ว เมื่อได้อ่าน ทวนบ่อยๆ จะไม่เกิดปัญหา (ก่งก๊ง) เช่นนี้อีก เห็นมีคำว่า อาการ ๒๐ ด้วย ไม่ทราบว่าได้แก่อะไรคะ (ถามแถม) ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 16:46:35

ความคิดเห็นที่ 82 ความคิดเห็นที่ 79 ๑๑. ก็บทนี้ว่า ผัสสะ มีนามรูปเป็นปัจจัย เพราะเมื่อกล่าวว่ามีสฬายตนะเป็นปัจจัย เป็นอันรับสัมผัสอันเป็นผล ๖ มีจักษุสัมผัสเป็นต้น แต่ในที่นี้ พระผู้มีพระภาคเจ้ามีพระประสงค์จะแสดงความวิเศษของปัจจัยที่เกิดขึ้นรับบ้าง ไม่รับบ้าง ด้วยบทนี้ว่า มีสฬายตนะเป็นปัจจัย ดังนี้ และปัจจัยอันวิเศษ แม้อย่างอื่นของผัสสะ มากเกินกว่าสฬายตนะ ฉะนั้น พึงทราบว่าพระองค์ตรัสไว้แล้ว              --> ในเนื้อความพระไตรปิฎกข้ามสฬายตนะไป กรุณาอธิบายค่ะ              ตอบว่า สันนิษฐานว่า              1. ผัสสะ มีสฬายตนะเป็นปัจจัย ข้อนี้ชัดเจน แต่ว่า สฬายตนะก็ไม่พ้นจากนามรูปอยู่นั่นเอง.              2. การกล่าวข้ามไปนั้น คำว่า และปัจจัยอันวิเศษ แม้อย่างอื่นของผัสสะ มากเกินกว่าสฬายตนะ              คงคล้ายคำว่า ตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปทาน ข้อนี้ชัดเจนตามองค์ปฏิจจสมุปบาท. แต่ปัจจัยอันวิเศษ แม้อย่างอื่นของตัณหา มากเกินกว่าอุปทาน ก็เช่นการแสวงหา ... ลาภ เป็นต้น. ------------------------------ ๑๒.  ท่านกระทำการกำหนดโอกาสในบทแห่งภพด้วยบทนี้ว่า กิมฺหิจิ (ในภพไหนๆ) ในบทนั้นพึงทราบว่า กามภพในภายใน กระทำที่สุดอเวจีในเบื้องต่ำ กระทำเทวโลกชั้นปรนิมมิตวสวัดดีในเบื้องบน ในอุปปัตติภพก็มีนัยนี้ แต่ในบทนี้ควรเป็นกรรมภพ เพราะกรรมภพนั้นเป็นปัจจัยแห่งที่สุดของอุปนิสัยของชาติ แม้ในบทแห่งอุปาทานเป็นต้น พึงทราบว่าท่านกระทำการกำหนดโอกาสด้วยบทนี้ว่า กิมฺหิจิ ดังนี้              --> กรุณาอธิบายค่ะ              อรรถกถาข้อนี้ น่าจะอธิบายข้อ [๕๘]              ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบข้อความนี้ โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้ กล่าวไว้ว่า เพราะภพเป็นปัจจัยจึงเกิดชาติ ดูกรอานนท์ ก็ถ้าภพมิได้มีแก่ใครๆ ในภพไหนๆ ทั่วไปทุกแห่งหน คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ เมื่อภพไม่มีโดย ประการทั้งปวง เพราะภพดับไป ชาติจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ              ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ - - - -              นัยก็คือ อรรถกถาอธิบายว่า คำว่า ภพ ในที่นี้คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ หรือว่า ก็คือภพ 3 ภาวะชีวิตของสัตว์, โลกเป็นที่อยู่ของสัตว์ นั่นเอง http://84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=98              แล้วก็กำหนดกามภพว่าต่ำสุดคืออเวจี สูงสุดคือปรนิมมิตวสวัดดี. ---------------------------------              ดูกรอานนท์ เธอพึงทราบความข้อนี้ โดยปริยายแม้นี้ เหมือนที่เราได้ กล่าวไว้ว่า เพราะอุปาทานเป็นปัจจัยจึงเกิดภพ ดูกรอานนท์ ก็ถ้าอุปาทานมิได้มี แก่ใครๆ ในภพไหนๆ ทั่วไปทุกแห่งหน คือ กามุปาทาน ทิฏฐุปาทาน สีลัพพตุปาทาน อัตตวาทุปาทาน เมื่ออุปาทานไม่มี โดยประการทั้งปวง เพราะ อุปาทานดับไป ภพจะพึงปรากฏได้บ้างไหม ฯ              ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ              เพราะเหตุนั้นแหละ อานนท์ เหตุ นิทาน สมุทัย ปัจจัยแห่งภพ ก็คืออุปาทานนั่นเอง ฯ - - - - -              นัยก็คือ อรรถกถาอธิบายว่า คำว่า ภพ ในที่นี้คือ มีนัยทั้งสองคือ กรรมภพ (อภิสังขาร 3) และอุปปัตติภพ ([98] ภพ 3) คือ              ถ้าอุปาทานดับ เพราะตัณหาดับแล้ว สังขาร (หรืออภิสังขาร 3) ต่างๆ ที่ทำไว้แล้ว จะไม่ส่งผลให้เกิดวิญญาณ (ปฏิสนธิวิญญาณอีก) เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว หลังจากจุติ (มรณะ หรือปรินิพพาน) แล้ว กามภพ รูปภพ อรูปภพ ก็ไม่มีอีก. ----------------------------------------------------------------------------------- Rem; วัฏฏะ 3 หรือ ไตรวัฏฏ์ (วน, วงเวียน, องค์ประกอบที่หมุนเวียน ต่อเนื่องกันของภวจักร หรือสังสารจักร — the triple round; cycle)(วงวน ๓ หรือวงจร ๓ ส่วนของปฏิจจสมุปบาท หมุนเวียนสืบทอดต่อๆ กัน ไป ทำให้มีการเวียนว่ายตายเกิด หรือวงจรแห่งทุกข์ ได้แก่ กิเลส กรรม และวิบาก) 1. กิเลสวัฏฏ์ (วงจรกิเลส ประกอบด้วยอวิชชา ตัณหา และอุปาทาน — round of defilements) 2. กรรมวัฏฏ์ (วงจรกรรม ประกอบด้วยสังขารและกรรมภพ — round of Karma) 3. วิปากวัฏฏ์ (วงจรวิบาก ประกอบด้วย วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา ซึ่งแสดงออกในรูปปรากฏ ที่เรียกว่า อุปปัตติภพ ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส — round of results) คือ กิเลสเป็นเหตุให้ทำกรรม เมื่อทำกรรมก็ได้รับวิบากคือผลของกรรมนั้น อันเป็นปัจจัยให้เกิดกิเลสแล้วทำกรรม หมุนเวียนต่อไปอีก เช่น เกิดกิเลสอยากได้ของเขา จึงทำกรรมด้วยการไปลักของเขามา ประสบวิบากคือได้ของนั้นมาเสพเสวยเกิดสุขเวทนา ทำให้มีกิเลสเหิมใจอยากได้รุนแรงและมากยิ่งขึ้นจึงยิ่งทำกรรมมากขึ้น หรือในทางตรงข้ามถูกขัดขวาง ได้รับทุกขเวทนาเป็นวิบาก ทำให้เกิดกิเลส คือโทสะแค้นเคือง แล้วพยายามทำกรรมคือประทุษร้ายเขา เมื่อเป็นอยู่อย่างนี้ วงจรจะหมุนเวียนต่อไปไม่มีที่สิ้นสุด; ไตรวัฏ ก็เขียน สามอย่างนี้ ประกอบเข้าเป็นวงจรใหญ่แห่งปัจจยาการ เรียกว่า ภวจักร หรือ สังสารจักร ตามหลักปฏิจจสมุปบาท http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=วัฏฏะ_3 http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=วัฏฏะ http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=ไตรวัฏฏ์ ------------------------ ๑๓. ในบทว่า เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพนี้ ความว่า กามุปาทานเป็นปัจจัยแห่งกรรมภพ ๓ และอุปปัตติภพ ๓ แม้บทที่เหลือก็อย่างนั้น พึงทราบภพ ๒๔ มีอุปาทานเป็นปัจจัย กรรมภพ ๑๒ ย่อมได้ในบทนี้โดยตรง อุปาทานแห่งกรรมภพเหล่านั้น เป็นปัจจัยแห่งที่สุดของสหชาตบ้าง แห่งที่สุดของอุปนิสัยบ้าง.              --> กรุณาอธิบายค่ะ              อธิบายว่า              กรรมภพ (อภิสังขาร 3) และอุปปัตติภพ ([98] ภพ 3) http://84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=129 << กรรมภพ http://84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=98 << อุปปัตติภพ              ภพ ๒๔ และกรรมภพ ๑๒ ไม่ทราบเหมือนกันว่า ได้แก่อะไรบ้าง?              อุปาทานแห่งกรรมภพเหล่านั้น เป็นปัจจัยแห่งที่สุดของสหชาตบ้าง แห่งที่สุดของอุปนิสัยบ้าง. ก็คือ อุปาทานเป็นปัจจัยแก่อภิสังขาร โดยเกิดร่วมกัน (สหชาต) และเป็นปัจจัยแก่อภิสังขาร โดยเป็นเครื่องหนุนให้ทำกรรม.              คำว่า ปัจจัย 24 http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ปัจจัย_24 จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 18:17:05

ความคิดเห็นที่ 83 ความคิดเห็นที่ 81              #80 เข้าใจแล้วค่ะ              แฮ่ อาการ ๙ อย่าง อยู่ในอรรถกถาพรหมชาลสูตรด้วย! http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=1&p=5              อ่านบริบทอื่นๆ ในลิงค์นี้รู้สึกราวกับไม่เคยอ่านมาก่อน หวังว่าในอนาคต เมื่อจบพระไตรปิฏกรอบแรกแล้ว เมื่อได้อ่านทวนบ่อยๆ จะไม่เกิดปัญหา (ก่งก๊ง) เช่นนี้อีก                 ดีแล้วครับ อ่านทบทวน.              เห็นมีคำว่า อาการ ๒๐ ด้วย ไม่ทราบว่าได้แก่อะไรคะ (ถามแถม)              ตอบว่า              จ. อาการ 20 (modes; spokes; qualities) คือองค์ประกอบแต่ละอย่าง อันเป็นดุจกำของล้อ จำแนกตามส่วนเหตุ (causes) และส่วนผล (effects) ได้แก่                         1) อดีตเหตุ 5 = อวิชชา สังขาร ตัณหา อุปาทาน ภพ                         2) ปัจจุบันผล 5 = วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา                         3) ปัจจุบันเหตุ 5 = อวิชชา สังขาร ตัณหา อุปาทาน ภพ                         4) อนาคตผล 5 = วิญญาณ นามรูป สฬายตนะ ผัสสะ เวทนา              อาการ 20 นี้ ก็คือ หัวข้อที่กระจายให้เต็ม ในทุกช่วงของสังเขป 4 นั่นเอง http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=ปฏิจจสมุปบาท              #75 แต่ว่า คราวหลังว่าก็ได้. ^ ^              คราวหลัง มาเร็วเกินคาดหนอ. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 18:23:43

ความคิดเห็นที่ 84 #82 เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้างค่ะ อ่านนานเลยเพราะพยายามท่องจำและทำความเข้าใจองค์ประกอบของ กิเลส-กรรม-วิบาก, อัทธา สังเขป สนธิ อาการ ไปพลางๆ ด้วย (หรืออาจมีแอบหลับด้วย) ส่วนเรื่อง กรรมภพ และอุปปัตติภพ ยังงงอยู่ค่ะ สรุปว่า กรรมภพคือ อภิสังขาร ๓     อุปปัตติภพ คือกามภพ รูปภพ อรูปภพ ถูกต้องหรือไม่คะ #83 อ่านมูล ๒ แล้วนะคะ คราวหลังจะได้ไม่มาเร็วเกินคาดอีก แต่ปัจจัย ๒๔ ไม่รับรองค่ะ -------------------- เมื่อตอนเย็นเริ่มอ่านอรรถกถาหน้า ๒ แล้ว รู้สึกขวัญเสียมากค่ะ อ่านไม่รู้เรื่อง พยายามอย่างยิ่งแล้ว เดี๋ยวส่ง คห นี้แล้วจะพยายามต่อ แต่เห็นแนวโน้มจากเมื่อตอนหัวค่ำแล้วคือ ทำให้ง่วงได้อย่างดี ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 23:24:39

ความคิดเห็นที่ 85 ความคิดเห็นที่ 84              #82 เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้างค่ะ อ่านนานเลยเพราะพยายามท่องจำและทำความเข้าใจองค์ประกอบของ กิเลส-กรรม-วิบาก,    อัทธา สังเขป สนธิ อาการ ไปพลางๆ ด้วย (หรืออาจมีแอบหลับด้วย)              ส่วนเรื่อง กรรมภพ และอุปปัตติภพ ยังงงอยู่ค่ะ              สรุปว่า กรรมภพคือ อภิสังขาร ๓                  อุปปัตติภพ คือกามภพ รูปภพ อรูปภพ              ถูกต้องหรือไม่คะ              ตอบว่า ถูกต้องครับ.              #83              อ่านมูล ๒ แล้วนะคะ คราวหลังจะได้ไม่มาเร็วเกินคาดอีก              แต่ปัจจัย ๒๔ ไม่รับรองค่ะ << ไม่รับรอง 99% หรือหนอ? --------------------              เมื่อตอนเย็นเริ่มอ่านอรรถกถาหน้า ๒ แล้ว รู้สึกขวัญเสียมากค่ะ อ่านไม่รู้เรื่อง พยายามอย่างยิ่งแล้ว เดี๋ยวส่ง คห นี้แล้วจะพยายามต่อ แต่เห็นแนวโน้มจากเมื่อตอนหัวค่ำแล้วคือ ทำให้ง่วงได้อย่างดี              ไม่ต้องขวัญเสียหรอกครับ              ในพระสูตรนี้ ผมเอง เมื่อตอบคำถามของคุณ GravityOfLove ผมก็ต้องอ่านใหม่ทุกครั้ง (เฉพาะที่ครอบคลุมคำถาม) ไม่ใช่ว่า อ่านครั้งเดียวคราวก่อนแล้วตอบได้เลย ต้องอ่านใหม่ทุกครั้งที่ถามเลย. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 23:43:50

ความคิดเห็นที่ 86 ๑๔. ผัสสะทั้งหมดมีจักขุสัมผัสเป็นต้น เป็นผัสสะอันเป็นผลอย่างเดียวในผัสสะเหล่านั้น เว้นผัสสะอันเป็นผล แห่งโลกุตตระ ๔ ที่เหลือย่อมเป็นผัสสะ ๓๒ ก็ในบทว่า ยทิทํ ผสฺโส นี้ โดยมากผัสสะย่อมเป็นปัจจัยแห่ง เวทนา. ------------------- เป็นอรรถกถาที่เข้าใจยากกว่าเนื้อความในพระไตรปิฏก และยากที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา ต่อไปมียากกว่านี้อีกไม๊คะ (ร่ำๆ จะขอให้คุณฐานาฐานะแปลทุกบรรทัดซะเลย) คืนนี้หมดความอดทนอ่านแล้วค่ะ ขออนุญาตนอนแล้ว ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 01:07:29

ความคิดเห็นที่ 87 ความคิดเห็นที่ 86 ๑๔. ผัสสะทั้งหมดมีจักขุสัมผัสเป็นต้น เป็นผัสสะอันเป็นผลอย่างเดียวในผัสสะเหล่านั้น เว้นผัสสะอันเป็นผล แห่งโลกุตตระ ๔ ที่เหลือย่อมเป็นผัสสะ ๓๒ ก็ในบทว่า ยทิทํ ผสฺโส นี้ โดยมากผัสสะย่อมเป็นปัจจัยแห่ง เวทนา. -------------------              เป็นอรรถกถาที่เข้าใจยากกว่าเนื้อความในพระไตรปิฏก และยากที่สุดเท่าที่เคยอ่านมา ต่อไปมียากกว่านี้อีกไม๊คะ              ถ้าจะมีอีก ก็ไม่น่าจะยากมากกว่านี้มากนัก.              (ร่ำๆ จะขอให้คุณฐานาฐานะแปลทุกบรรทัดซะเลย)              คืนนี้หมดความอดทนอ่านแล้วค่ะ ขออนุญาตนอนแล้ว              ทุกบรรทัด ในหน้าต่างที่ 2 เลยหรือหนอ?              นอนเลยครับ ผมจะลองอ่านเพื่อแปลดูก่อน. จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 01:32:33

ความคิดเห็นที่ 88 ทุกบรรทัด ในหน้าต่างที่ 2 เลยหรือหนอ? เย้ๆ Zzzzz จากคุณ : GravityOfLove เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 01:45:54