ความคิดเห็นที่ 1              ควรพิจารณาว่า บุญกุศลนั้น เป็นประเภทโลกียะหรือโลกุตตร?              ลิงค์ด้านล่าง              ลิงค์ที่ 1 โลกียะล้วน.              ลิงค์ที่ 2 โลกียะเทียบโลกุตตระ              ลิงค์ที่ 3 โลกียะเทียบโลกิยะเพื่อโลกุตตระ.              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗              สังยุตตนิกาย สคาถวรรค              ทุติยาปุตตกสูตรที่ ๑๐ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=2927&Z=2986                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=390              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓              อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต              ฌานสูตรที่ ๑ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=21&A=3451&Z=3504                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=123              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕              อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต              ทานสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=1340&Z=1436                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=49              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 19:12:43

ความคิดเห็นที่ 2 อนุโมทนาสาธุ ท่านฐานาฐานะ บทว่า จิตฺตาลงฺการํ จิตฺตปริกฺขารํ ความว่า เป็นเครื่องประดับและเป็นเครื่องแวดล้อมจิต อันสัมปยุตด้วยสมถะและวิปัสสนา.               บทว่า พฺรหฺมกายิกานํ เทวานํ สหพฺยตํ ความว่า เขาไม่อาจเกิดขึ้นในภูมินั้นได้ด้วยทาน ก็เพราะเหตุที่ทานนั้น เป็นเครื่องประดับจิตอันประกอบด้วยสมถะและวิปัสสนา ฉะนั้น เขาจึงทำฌานและอริยมรรคให้บังเกิด ด้วยจิตอันประดับด้วยทานนั้นแล้ว ย่อมเกิดขึ้นในภูมินั้นด้วยฌาน.               บทว่า อนาคามี โหติ ความว่า เป็นพระอนาคามีผู้ไม่กลับมา เพราะฌาน.               บทว่า อนาคนฺตา อิตฺถตฺตํ ความว่า ไม่กลับมาสู่ภาวะความเป็นอย่างนี้อีก ไม่ผุดเกิดในภพสูงๆ หรือไม่ผุดเกิดในภพนั้นอีก ย่อมปรินิพพานในภพนั้นเอง. จากคุณ : กุ๊กเทวดา เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 20:38:23

ความคิดเห็นที่ 3 ปุญญวรรค คือ หมวดบุญ ๓๕๙. ปุญฺญํ โจเรหิ ทูหรํ. บุญอันโจรนำไปไม่ได้. สํ. ส. ๑๕/๕๐. ๓๖๐. ปุญฺญํ สุขํ ชีวิตสงฺขยมฺหิ. บุญนำสุขมาให้ในเวลาสิ้นชีวิต. ขุ. ธ. ๒๕/๕๙. ๓๖๑. สุโข ปุญฺญสฺส อุจฺจโย. ความสั่งสมขึ้นซึ่งบุญ นำสุขมาให้. ขุ. ธ. ๒๕/๓๐. ๓๖๒. ปุญฺญานิ ปรโลกสฺมึ ปติฏฺฐา โหนฺติ ปาณินํ. บุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า. สํ. ส. ๑๕/๒๖. องฺ. ปญฺจก. ๒๒/๔๔. ขุ. ชา. ทสก. ๒๗/๒๙๔. ๓๖๓. ปุญฺญานิ กยิราถ สุขาวหานิ. ควรทำบุญอันนำสุขมาให้. สํ. ส. ๑๕/๓. องฺ. ติก. ๒๐/๑๙๘. ที่มา http://www.doisaengdham.com/supasit_detail.php?id=21 จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 20:51:37

ความคิดเห็นที่ 4 บุญ   บาป  กุศล   อกุศล ...ฯ  ล้วนเป็นสังขารทั้งนั้น  ย่อมหนีไม่พ้นกฏของไตรลักษณ์ที่ครอบงำอยู่    ย่อมมีการ เสื่อม  เจริญ  ลด  เพิ่ม  เปลี่ยนแปลงไปตามเหตุตามปัจจัย เรื่อยๆๆ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 21:03:34

ความคิดเห็นที่ 5 คงเข้าใจในคนละความหมาย ในความหมายว่าบุญเกิดจากการอนุโมทนา  คือการบอกต่อ การอุทิศส่วนบุญคือการบอกต่อเพื่อให้ผุ้อื่นได้มีโอกาสทำบุญคือ อนุโมทนา ถ้าไม่มีคนอนุโมทนา บุญก็ไม่เกิด บุญก็ย่อม มีผล ผลก็ดับไป   ตามสังขาร คือ เกิด ขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป นานาปัญหา โดย คณะสหายธรรม ๔๗. เปรตได้รับส่วนบุญที่อุทิศไปให้ได้อย่างไร          ถาม  พระคุณเจ้าถามมาว่า อาตมาภาพสงสัยว่า การทำบุญไปให้ผู้ล่วงลับนั้นที่ได้ไปเกิดเป็นเปรตนั้น เขาจะได้รับอย่างไร คำว่าบุญนี้แปลออกมาให้ดี คืออะไรและทำไมต้องอุทิศบุญให้แก่เทวดาด้วย ในเมื่อเทวดามีอาหารทิพย์ ในศาสนาอื่นไม่เห็นเขาทำบุญไปให้กันเลย          อาตมาคิดว่า การทำบุญต้องเป็นของใครของมัน ไม่ใช่แผ่ให้กันได้เมื่อตายแล้ว จริงไหม          ตอบ  เรื่องของการทำบุญอุทิศไปให้ผู้ตายนี้ เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าผู้ทรงมีพระสัพพัญญุตญาณ ทรงรอบรู้ทุกอย่างด้วยพระปัญญา ตรัสรู้ของพระองค์เอง ซึ่งไม่สามารถจะนำเข้าไปเทียบกับศาสนาอื่น ซึ่งมิได้สัพพัญญุตญาณเช่นพระพุทธองค์          ในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ ประการนั้นมี                    ทาน การให้                    ศีล การรักษากายวาจาให้สะอาด                    ภาวนา การอบรมจิตใจด้วยสมถะและวิปัสสนา                    เวยยาวัจจะ การขวนขวายช่วยเหลือกิจการงานอันชอบธรรมของผู้อื่น                    อปจายนะ กระประพฤติอ่อนน้อม                    ปัตติทาน การให้ส่วนบุญที่ตนทำแล้วแก่ผู้อื่น                    ปัตตานุโมทนา การอนุโมทนาคือชื่นชมยินดีในบุญที่ผู้อื่นกระทำแล้ว                    ธัมมัสสวนะ การฟังธรรม                    ธัมมเทศนา การแสดงธรรม และ                    ทิฏฐุชุกัมม์ การทำความเห็นให้ตรง          ซึ่งบุญประการสุดท้ายนี้คือปัญญา ถ้าทุกคนมีปัญญารู้ทุกอย่างตามความเป็นจริงแล้ว ก็จะยอมรับการทำบุญที่เหลืออีก ๙ ประการว่า เป็นสิ่งที่เป็นความจริง          จริงอยู่สัตว์ทั้งหลายเป็นไปตามกรรมที่ตนทำไว้ ใครทำดีก็ได้รับผลดี ใครทำชั่วก็ได้รับผลชั่ว ไม่มีใครรับผลของกรรมแทนกันได้ แม้พวกเปรตที่สามารถรับส่วนบุญที่ญาติมิตรอุทิศไปให้จากโลกนี้ได้ ก็เพราะเปรตได้ทำบุญด้วยตนเองในข้อปัตตานุโมทนา คือชื่นชมในบุญที่มีผู้อุทิศไปให้ ถ้าไม่ชื่นชมอนุโมทนาบุญก็ไม่เกิดแก่เปรต การอนุโมทนานั้นเปรตต้องทำเอง ไม่มีใครทำให้เปรตได้ พวกเราในโลกมนุษย์นี้ทำได้แต่เพียงบุญในข้อปัตติทาน คืออุทิศบุญที่ทำแล้วให้เปรตเท่านั้น ถ้าเปรตยอมรับบุญที่เราอุทิศไปให้ เขาก็จะชื่นฃมอนุโมทนา เมื่อเขาชื่นชมอนุโมทนา บุญก็จะเกิดแก่เปรต แต่ถ้าเปรตไม่ยอมรับหรือไม่ทราบ ไม่ได้ชื่นชมอนุโมทนาบุญก็ไม่เกิดแก่เปรต เปรตก็ไม่ได้รับบุญที่มีผู้อุทิศให้ เมื่อบุญไม่เกิดแก่เปรต เปรตก็ต้องทนทุกข์ทรมานต่อไป แต่ถ้าบุญเกิดแก่เปรต เปรตก็จะพ้นจากความทุกข์ทรมาน          บางครั้งถ้ากรรมของเปรตเบาบาง อนุโมทนาแล้วก็ พ้นจากสภาพเปรตเป็นเทวดาทันที ซึ่งเรื่องเหล่านี้มีเล่าไว้ในพระไตรปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ          สำหรับเทวดานั้น แม้ท่านจะมีความสุข มีอาหารทิพย์ แต่ถ้าท่านทราบว่ามีผู้คนในโลกมนุษย์นี้ทำบุญแล้วอุทิศให้ท่าน ท่านก็ยินดีรับ ถ้าท่านเป็นสัมมาทิฏฐิ ท่านก็ชื่นชมอนุโมทนาด้วย บุญในข้อปัตตานุโมทนาก็เกิดแก่ท่าน          แต่การอนุโมทนาของเปรตกับเทวดานั้นต่างกัน เทวดาอนุโมทนาแล้วบุญก็เกิดเทวดาเท่านั้น แต่สำหรับเปรตนั้น เมื่อเปรตอนุโมทนาแล้ว นอกจากบุญจะเกิดแก่เปรตแล้ว เปรตยังได้รับข้าวของอันสมควรแก่ฐานะของเปรต ตรงตามที่ผู้อุทิศไปให้ด้วย เช่นมีผู้ถวายอาหารแล้วอุทิศให้เปรต เปรตอนุโมทนาแล้ว ได้บุญในข้อปัตตานุโมทนาแล้ว ยังได้รับอาหารอันสมควรแก่ฐานะของเปรตด้วย ทำให้เปรตอิ่มหนำสำราญ พ้นจากความหิวโหย หรือเราถวายผ้า เปรตก็จะได้รับผ้าทิพย์ปกปิดร่างกาย ทำให้พ้นจากสภาพเปลือยกายได้ เราถวายน้ำแล้วอุทิศให้ เปรตก็ได้ดื่มน้ำทิพย์พ้นจากความหิวกระหายด้วยอำนาจของการอนุโมทนา          การอุทิศบุญที่ทำแล้วให้เปรตนั้น มิใช่หยิบยื่นของส่งให้ เพราะบุญเป็นนามธรรม จับต้องไม่ได้ เกิดที่ใจ เมื่อใดที่ใจเกิดบุญ ใจก็จะผ่องใส ไม่ขุ่นมัว เพราะฉะนั้น ธรรมชาติของบุญก็คือเป็นเครื่องชำระจิตใจให้ผ่องใส ปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมอง          พระพุทธเจ้าตรัสว่า บุญเป็นชื่อของความสุข เพราะผู้ที่ทำบุญแล้วย่อมได้รับผลวิบากอันเป็นสุข ด้วยเหตุนี้ บุญจึงเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า ตราบเท่าที่ยังต้องเกิดอยู่          อีกประการหนึ่ง พระที่ท่านฉันอาหารของเรานั้น ท่านก็มิได้เป็นบุรุษไปรษณีย์นำบุญของเราไปส่งให้แก่เปรต ท่านเป็นเนื้อนาที่เราจะหว่านบุญลงไปเท่านั้น พูดง่ายๆ ก็คือ ท่านเป็นปัจจัยให้เราเกิดบุญในข้อทานการให้ เมื่อให้แล้ว เรากรวดน้ำอุทิศไปให้ญาติมิตรที่ล่วงลับไปแล้ว ถ้าเขาไปเกิดเป็นเปรต และทราบว่าเราอุทิศบุญไปให้เขา ถ้าเขาชื่นชมอนุโมทนา บุญและวัตถุทานที่เราอุทิศให้มีข้าว น้ำเป็นต้น ก็จะเกิดแก่เปรตนั้นตามสมควรแก่ฐานะและภพภูมิของเขา ไม่ใช่เราถวายแกงส้ม เปรตก็จะได้กินแกงส้ม ไม่ใช่อย่างนั้น เพราะแกงส้มไม่ใช่อาหารของเปรต          หวังว่าคำตอบนี้จะช่วยให้พระคุณเจ้าผู้ถาม คลายความสงสัยลงไปได้ ________________________________________ ที่มา อ้างอิง และแนะนำ :-          พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕          อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต          ปุญญกิริยาวัตถุสูตร http://84000.org/tipitaka/book/v.php?B=23&A=4992&Z=5046          พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม          พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)          คำว่า บุญกิริยาวัตถุ 3, บุญกิริยาวัตถุ 10 http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=บุญกิริยาวัตถุ          พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๖          อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต          ชาณุสโสณีสูตร http://84000.org/tipitaka/book/v.php?B=24&A=6420&Z=6522          พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘          ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา          ติโรกุฑฑเปตวัตถุ ว่าด้วยบุพกรรมของเปรตญาติพระเจ้าพิมพิสาร http://84000.org/tipitaka/book/v.php?B=26&A=3021&Z=3052          พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕          อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต          มาตาสูตร http://84000.org/tipitaka/book/v.php?B=23&A=1437&Z=1537          พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔          อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต          กาลทานสูตร http://84000.org/tipitaka/book/v.php?B=22&A=900&Z=915          พระไตรปิฏก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕          อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต          ปุญญวิปากสูตร http://84000.org/tipitaka/book/v.php?B=23&A=1939&Z=1976          พระไตรปิฏก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗          สังยุตตนิกาย สคาถวรรค          อันนสูตรที่ ๓ http://84000.org/tipitaka/book/v.php?B=15&A=934&Z=942 จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 22:14:59

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องบุญหมดแล้วตายมีตัวอย่างนะ ในสมัยพุทธกาล พระสารีบุตรทำนายว่าเณรองค์หนึ่งจะต้องตายภายใน 7 วัน เณรองค์นี้ได้ยินแล้วก็เสียใจ เดินไปเรื่อยๆ เจอปลาที่ อยู่บนพื้นดิน มีน้ำเหลืออยู่ินิดหน่อย จิตเกิดความสงสาร ก็ช่วยชีวิตเอาไปปล่อยในที่มีน้ำ ปรากฏว่าเวลาผ่านไป 7 วัน ก็ยังไม่ตาย นี่เรียกบุญช่วยชีวิต ปัจจัยเดิมมันเปลี่ยนผลมันก็เปลี่ยน อีกเรื่องคือ กรรมที่เราทำมามันเป็นอจินไตย ชาติที่แล้ว ๆมา ทำดีเท่าไหร่ ทำชั่วเท่าไหร่ กับชาตินี้ทำอีกเท่าไหร เวลากรรมชุดหนึ่งส่งผล  กว่าจะส่งผลจนหมดใช้เวลา อีกเท่าไหร่  ถ้าทำบุญทำความดีมามาก ก็จะได้เสวยผล บุญได้มาก มีความสุขมาก ถ้าทำบุญมาน้อย ทำชั่วมาเยอะ ก็ทุกข์ทรมานเยอะ เจอสุขน้อย  ดังนั้นถ้าอยากให้ชีวิตในสังสารวัฏ พบเจอสุข ก็ขวนขวายทำบุญกุศลให้เยอะ ๆ เพราะใช่ว่า ทุกภพภูมิจะสามารถสร้างได้ ต้องเกิดมาเป็นมนุษย์เท่านั้น และได้รู้หลักในการทำความดี ต้องมีผู้ชี้ทาง หากเกิดในยุคมิจฉาทฺฏฐิ ความดีเห็นเป็นความชั่ว ความชั่วเห็นเป็นความดี ทำเท่าไหร่ มีแต่ขาดทุน แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 55 22:53:30 แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 55 22:52:19 จากคุณ : แล้วทำไม12 เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 22:51:42

ความคิดเห็นที่ 7 บุญเป็นกุศลวิบากอย่างหนึ่ง เมื่อส่งผลแล้วก็หมดไปได้ หรือทะยอยส่งผลแล้วค่อยๆอ่อนกำลังลงเรื่อยๆจนหมดไป เมื่อบุญกองนี้ส่งผลแล้ว ก็จะมีบุญกองใหม่ส่งผลต่อ หากไม่มีบุญใหม่มาส่งผล อกุศลวิบากก็มาแทรก ให้ได้รับความลำบาก ดังคำที่ว่าชีวิตไม่ดีเพราะมีบุญน้อย ดังนั้นต้องทำบุญกุศลเพิ่มเติมเรื่อยๆ การอุทิศบุญให้ผู้อื่น เหมือนการให้ทานอย่างหนึ่ง ย่อมทำให้ได้บุญจากการให้นั้น ผลบุญนั้นจะละเอียดกว่าดีกว่าบุญเดิม เสมือนว่าไม่ทำให้บุญที่อุทิศหายไปหมดไป การอุทิศบุญให้พ่อแม่หรือญาติที่ล่วงลับ สามารถช่วยบรรเทาทุกข์ให้เขาเหล่านั้น เป็นความกตัญญูอย่างยิ่ง การอุทิศบุญให้ผู้อื่นๆเช่น นายเวร เทวดา เปตร ต่างๆ เมื่อเขาได้รับ เขาย่อมรักเราซึ่งเป็นผู้ให้ เขาย่อมคอยปกป้องรักษา ช่วยเหลือหรือให้พร ฯลฯ ดังนั้นการอุทิศบุญจึงมีแต่ได้กับได้ ไม่มีฝ่ายไหนเสีย จึงควรอุทิศบุญทุกครั้งที่ทำบุญ หรือทุกครั้งที่ระลึกถึงบุญนั้นๆ จากคุณ : คิดเอง เออเอง (jahn_yaa) เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 23:08:22

ความคิดเห็นที่ 8 อ้าว........มีได้      ก็หมดได้  หรือเพิ่มได้    ก็ลดได้   เป็นสัจธรรมนะ  ไม่แปลก จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 23:33:52

ความคิดเห็นที่ 9 บุญบาปเป็นส่วนสมมติ อยู่ภายใต้กฎ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ย่อมมีวันหมดไป การอุทิศบุญ เป็นการตั้งต้นทำบุญใหม่ บุญจึงเกิดขึ้นอีกได้ แต่แล้วต้นบุญก็จะค่อย ๆ ซาลงไปอีก จนหมดไปอีก ส่วนผลบุญภายนอกก็ไปรอรับในวันข้างหน้า ผลบุญภายในได้รับทันที ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับต้นบุญในแต่ละครั้ง ๆ ว่าจะทำบุญลึกซึ้งแค่ไหน บ่อยแค่ไหนด้วย โดยธรรมดาของสัตว์โลกแล้ว บาปในใจมีมากกว่าบุญไม่รู้กี่เท่า เรียกว่าทุกคนเป็นหนี้บุญบานตะไทกันทั้งนั้น พอบุญไล่ทันบาปกันเมื่อไร ก็จะหมดสิ้นทั้งบุญหมดทั้งบาป ถึงวิมุตติหลุดพ้นโดยสิ้นเชิงครับ จากคุณ : วัวน้อย เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 55 01:34:11

ความคิดเห็นที่ 10 ลองพิจารณาตาม  กฎแห่งกรรม  สิครับ  ไม่มีเหตุ  ก็ย่อมไม่มีผล  ดังนั้น  บุญ จะมีก็ต้องเคยทำบุญมาก่อน  ส่วนที่เหลือก็ให้ท่านใช้ปัญญาคิดไตร่ตรองเอาเองนะครับ. บุญรักษา. จากคุณ : สาธุ... (kamnitnoom) เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 55 09:29:02

ความคิดเห็นที่ 11 บุญคือ กรรมดี กรรมมีวันหมด ถ้าหมดแรงกรรมดีก็หมดบุญครับ แต่ถ้าทำต่อไปเรื่อยๆก็มีแรงกรรมหนุนส่งต่อไปเรื่อยๆครับ จากคุณ : wichcha เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 55 16:09:52