1 พรรษาในร่มกาสาวพักตร์ ตอนที่ 9 พระนวกะ ภูมิรัชต์ นิยมศิลป

9.พระนวกะ
  พระใหม่ที่บวชเรียนในพรรษาแรกทั้งหมดเรียกว่าพระนวกะ แปลว่า พระใหม่
พระที่บวชเรียนในพรรษานี่ ทั้งกรุงเทพมหานครมีประมาณ 1900 รูป ผมและเพื่อนๆพระใหม่ ต้องไปปฐมนิเทศร่วมกันกับพระนวกะทุกวัดที่อยู่ในกรุงเทพและปริมณฑล มีการจัดขึ้นทุกปีที่วัดพระศรีมหาธาตุ ท่าพระจันทร์
              เราได้เห็นพระหลายรูปที่บวชเอาพรรษาเหมือนกันกับเรา บางคนดูแล้วมีอายุ 40-50 ปี บางคนก็เพิ่ง 20-21 ครบบวชต่างกันไป ดูแล้วเป็นเรื่องของคนต่างวัยที่มีจุดหมายเดียวกัน แต่อาจต่างกันที่เหตุผล
              เจ้าคณะกรุงเทพมหานคร ท่านมาเป็นประธานในการปฐมนิเทศพระนวกะครั้งแรก แล้วพร้อมทั้งยังได้ให้โอวาสแก่ผู้บวชใหม่อย่างพวกเรา หลังจากนั้นพระใหม่ทั้งหมดจะต้องไปสักการะพระแก้วมรกตที่อยู่ในวัดพระศรีรัตนศาสดาราม หรือวัดพระแก้ว
             และสวดมนต์ ปวราณาตัวเองพร้อมกัน
              พระนวกะทุกรูปเดินแถวกันไปอย่างเป็นระเบียบมุ่งหน้าสู่วัดพระแก้วที่อยู่ไม่ห่างกันนัก
              ชาวต่างชาติที่มาเยื่อมชมพระบรมมหาราชวังในวันนี้ ดูจะตื่นตาตื่นใจหน้าดูที่ได้เห็นพระสงฆ์มากมายขนาดนี้ หรือแม้กระทั่งคนไทยเองก็ตามมองกันอย่างสงสัย คงคิดในใจว่ามีกระประท้วงอะไรกันหรือเปล่า
              ตลอดการเดินเท้าจากวัดมหาธาตุ ไปยังวัดพระแก้วผู้คนที่มองเห็นทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ ต่างพนมมือไหว้กัน และถ่ายรูปเก็บไว้ดูกันก็มี เพราะโอกาสที่จะได้เห็นหรือได้ไหว้พระเกือบ 2000 รูปในคราวเดียวอย่างนี่ไม่ง่ายเลย
              ผมเพิ่งมีโอกาสได้เห็นพระแก้วมรกต พระคู่บ้านคู่เมืองของคนไทยเราก็วันนี้เอง ตอนเด็กๆก็เคยมีโอกาสได้มาที่วัดพระแก้วหรือพระบรมมหาราชวังสองสามครั้ง แต่ไม่ได้เดินชมอย่างละเอียด เพราะจำได้ว่ามากับคณะที่โรงเรียนจัดมา เป็นแบบทัศนศึกษาและด้วยความเป็นเด็กด้วยกระมังที่เอาแต่มัวเล่นสนุกซะมากกว่า
              และมาอีกตอนที่มากับครอบครัว ก็มาดูงานแสงสีเสียงที่ประทับใจมากถึงความงดงามของไฟหลากสี
              เราเป็นคนไทยยังรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่และงดงามขนาดนี้
              อย่างนี้ยิ่งไม่ต้องห่วงเลยว่า นักท่องเทื่ยวชาวต่างชาติจะรู้สึกอย่างไร
              สมัยที่เป็นนักเรียนศิลปะก็มานั่งเขียนรูป โบสถ์วิหาร หน้าบันต่างๆเป็นการมาในฐานะนักเรียนนักศึกษาอีก
              วันนี่ผมได้มีโอกาสมาที่นี่อีกครั้งในสถานะของพระภิกษุสงฆ์ หรือพระนวกะ เพื่อมาทำการสักการะสวดมนต์บูชาพระแก้วมรกต เพื่อให้เป็นสิริมงคลในการจะเป็นผู้สืบทอดพระศาสานา ร่วมกับพระนวกะทั้งกรุงเทพและปริมณฑลอีกเกือบ 2000 รูป
              พวกเราที่มาจากวัดเดียวกันได้ถ่ายรูปร่วมกันเป็นที่ระลึก
              ทั้งรูปหมู่บ้าง รูปเดี่ยวของแต่ละคนบ้าง
                ผมคิดว่าเมื่อถึงเวลาที่ลาสิกขาไปแล้วจะได้มีรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกบ้าง
                ในสมัยตอนที่เป็นนักเรียน ผมไม่มีรูปถ่ายเก็บไว้เลย
                 ไม่ว่าตอนไปทัศนศึกษาตามที่ต่างๆ ตอนแข่งกีฬาสีและงานกิจกรรมทั้งหลายของโรงเรียน
                 หรือแม้กระทั่งรูปเพื่อนผู้หญิงที่เราแอบชอบ
                 เวลานั้นคงไม่ได้คิดว่ามันจะมีประโยชน์อะไรเท่าไหร่ ก็เลยไม่ค่อยมีใครคึดจะถ่ายรูปกัน
                วันเวลาผ่านไปพอเราโตขึ้นรำลึกถึงเรื่องราวในอดีต บางครั้งก็เลือนลางจำหน้าเพื่อนแทบไม่ได้เลย แต่ถ้ามีรูปถ่ายร่วมกันไว้หวนนึกถึง คงจะมีเรื่องราวอีกมากมายที่เกิดขึ้นในความทรงจำ
                โดยเฉพาะเรื่องของเพื่อนผู้หญิงที่เราแอบชอบ แอบเก็บเงินค่าขนม ค่าข้าวด้วยการอดอาหาร เพื่อมาซื้อของขวัญให้เขา  เดื๋ยวนี้จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ บางคนอาจจะมีลูกมีครอบครัวไปแล้วก็ได้
                ถ้ามีโอกาสได้เจอได้คุยกันตอนนี้ อารมณ์คงจะแปลกๆดี และคงมีเรื่องที่น่าขบขันและประทับใจตามประสาของเด็กๆไม่น้อย
                 ทุกๆวัน เวลาบ่ายสองถึงสี่โมงเย็นพวกเราต้องเรียนการนั่ง กรรมฐาน กำหนดลมหายใจเข้าออกแบบ อาณาปาณสติ
                 ก็คือการนั่งสมาธิ เฝ้าดูลมหายใจของตัวเอง
                 หายใจเข้าเป็นยังไง
                 หายใจออกเป็นยังไง
                 สั้นยาวขนาดไหน
           หายใจสั้นก็รู้สึกว่าสั้น
           หายใจยาวก็รู้สึกว่ายาว
            ลมหายใจเมื่อเข้าไปทางจมูก ผ่านหลอดลม ผ่านคอลงไปที่ปอดถึงท้อง ขากลับก็ย้อนกลับมาจนมาออกที่จมูก
            เพ่งพิจารณาอยู่แต่สิ่งนี้ เฝ้าดูลมหายใจ เฝ้าดูธรรมชาติของมันไม่ต้องนึกถึงเรื่องอื่น
            ถ้าจิตพาไปเรื่องอื่น ก็ใช้สติดึงกลับมา
            เมื่อลมหายใจนิ่ง จิตก็นิ่ง
            เมื่อจิตนิ่งก็ทำให้เกิดสมาธิ
            เมื่อมีสมาธิก็ทำให้เกิดปัญญา
             เมื่อปฏิบัติไปซักระยะจะรู้สึกโล่งสบาย ไม่มีอะไรให้ต้องคิดต้องนึกในขณะนั้น ปลอดโปร่งด้วยประการทั้งปวง พระอาจารย์ที่สอนท่านว่าอย่างนั้น
             แต่ในทางปฏิบัตินั้นไม่ง่ายเลย
             คนเราปกติเวลาหลับตาเดื๋ยวก็จะมีภาพนั้นภาพนี้เกิดขึ้นมา
             คิดจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย การจะบังคับไม่ให้คิด ไม่ให้นึก ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับผู้ไม่เคยฝึก หรือผู้ที่ฝึกใหม่ๆ
             บางคนนั่งได้ซักพักก็ตะคิวกินแล้ว หรือมีเสียงอะไรนิดหน่อยก็ลืมตาขึ้นมาดู
             หลวงพ่อพุทธทาส ท่านเปรียบเทียบเรื่องนี้ไว้ว่า
             เหมือนกับลูกลิงที่ผูกติดไว้กับเชือก ลูกลิงจะคอยวิ่งไปมาไม่อยู่เฉย ต้องคอยดึงคอยกระตุก ให้มันอยู่นิ่งๆ
             ลูกลิงก็เปรียบเสมือนจิตของเราที่คอยหนีออกไป คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้
             ต้องคอยใช้สติที่เปรียบเสมือนเชือกคอยดึงคอยกระตุกเตือนไว้ให้อยู่นิ่งๆ ไม่คิดออกไปนอกเรื่อง
             คิดทีก็ดึงกับมาทีเป็นอย่างนี้จนกว่าจะชำนาญและจิตจะนิ่งที่สุดควบคุมได้
             หากเรายังควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วจะไปควบคุมอะไรได้
             เริ่มต้นการควบคุมตัวเองจากการควบคุมจิตให้สงบให้นิ่ง เป็นการเริ่มต้นที่ดีที่สุด
             ท่านอาจารย์ที่สอนท่านบอกว่าเมื่อใครสามารถฝึกได้ถึงขั้นนึงแล้ว จะได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น รู้สึกถึงสิ่งที่ไม่เคยรู้สึก
             แต่ไม่ได้หมายความว่าจะวิเศษวิโสอะไร เพราะใครก็สามารถที่จะเห็นและรู้สึกได้ ถ้าผ่านการฝึกมาอย่างดี
            และการเห็นหรือรู้สึกนั้นก็หาใช่ของจริง มันคือนิมิตรหรือจินตนาการที่ถูกสร้างขึ้นอีกขั้นหนึ่ง ช่างลึกซึ้งและซับซ้อนยิ่ง  สำหรับพระใหม่อย่างพวกเรา
           
            ช่วงเวลา 1 ทุ่มถึง 3 สามทุ่มของทุกวันคือเวลาที่จะต้องเรียนธรรมะ
            หลวงพ่อเจ้าอาวาสเป็นผู้สอนเอง
            การเรียนก็สบายๆไม่เครียด เหมือนนั่งคุยกันมากกว่า
            วินัยของพระหรือศีลทั้ง 227 ข้อ คือสิ่งแรกที่พวกเราต้องเรียนและศึกษากันอย่างละเอียด
            บางคนก็สนุกสนานกับการเรียนบางคนเปลือกตาค่อยๆปิดลงทุกทีเพราะทั้งความเหนื่อยล้าของร่างกาย และบรรยากาศที่เป็นใจ
           และเวลาหันไปมองนาฬิกาทีไร
           รู้สึกว่าเข็มมันเดินช้ากว่าปกติทุกที……..

จากคุณ	: Mr.key
เขียนเมื่อ	: 12 เม.ย. 55 09:43:33