ความคิดเห็นที่ 1 เพราะบังเอิญว่าท่านพระพุทธทาส ท่านไม่ใช่พระพุทธเจ้า จากคุณ : Real~Fine เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 21:26:57

ความคิดเห็นที่ 2 ตอบว่า เป็นเรื่องอจินไตย ไม่ควรสนใจนำมาศึกษา เพราะจะทำให้เสียเวลาเปล่า มาสนใจศึกษาเรื่องทำอย่างไรจิตใจของเราในปัจจุบัน จึงจะไม่มีความทุกข์จะดีกว่า จากคุณ : เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 22:08:50

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่อง ทศชาติ จริง หรือไม่จริงแค่ไหน  ผมไม่ทราบ แต่ความสงสัยในเรื่องนั้นๆไม่มีแล้ว สนใจแต่เนื้อธรรมที่อยู่ในเรื่องมากกว่า จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 00:02:40

ความคิดเห็นที่ 4 เรื่องจริง ไม่จริง ไม่ทราบครับ รู้แต่ว่า ธรรมะที่อยู่ในเนื้อหาของเรื่อง เป็นเรื่องจริงที่พิสูจน์ได้ครับ จากคุณ : วันวิสาข์ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 04:27:16

ความคิดเห็นที่ 5 ความคิดเห็นที่ 1 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน เพราะบังเอิญว่าท่านพระพุทธทาส ท่านไม่ใช่พระพุทธเจ้า จากคุณ : Real~Fine ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ครับ แล้ว คุณReal~Fine   ก็ไม่ใช่ พระพุทธเจ้า ด้วย เช่นกัน  ใช่ไหมครับ รวมทั้ง บุคคลใด ที่คุณReal~Fine  จะ อ้างถึง ด้วย  -- ท่านนั้น ก็ไม่ใช่พระพุทธเจ้าเช่นกัน ตกลง เรื่อง ทศชาติ จริงแท้แค่ไหน?  ครับ คุณReal~Fine จะตอบ ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 05:37:46

ความคิดเห็นที่ 6 ความคิดเห็นที่ 4 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน เรื่องจริง ไม่จริง ไม่ทราบครับ รู้แต่ว่า ธรรมะที่อยู่ในเนื้อหาของเรื่อง เป็นเรื่องจริงที่พิสูจน์ได้ครับ จากคุณ : วันวิสาข์ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 04:27:16 [แก้ไข] /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ข้างบน  ที่ เสนอว่า จริง + พิสูจน์ได้ นั้น คุณวันวิสาข์ ---- อาศัย อะไรครับ จึงเสนอเช่นนั้น? เชื่อ ใช่ไหม? ถ้า ใช่ กาลามสูตร ตรัส เกี่ยวกับ อย่างเพิ่งเชื่ออย่างหมดหัวใจ ด้วยเหตุ ๑๐ อย่าง ฯ จนกว่า จะ ฯลฯ (ดูเองนะครับ) ตกลง คุณวันวิสาข์ ---- อาศัย อะไรครับ จึงเสนอเช่นนั้น? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 05:40:47

ความคิดเห็นที่ 7 ความคิดเห็นที่ 3 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน เรื่อง ทศชาติ จริง หรือไม่จริงแค่ไหน  ผมไม่ทราบ แต่ความสงสัยในเรื่องนั้นๆไม่มีแล้ว สนใจแต่เนื้อธรรมที่อยู่ในเรื่องมากกว่า จากคุณ : P2wichai [Bloggang] เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 00:02:40 [แก้ไข] /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// พิจารณา  ที่เสนอว่า เรื่อง ทศชาติ จริง หรือไม่จริงแค่ไหน  ผมไม่ทราบ แต่ความสงสัยในเรื่องนั้นๆไม่มีแล้ว ^^^^ แปลว่า  คุณ P2wichai ---- ไม่มีความสงสัย ในเรื่อง นั้น  เรื่องที่ --จริง หรือไม่จริงแค่ไหน  ผมไม่ทราบ ? ^^^^ ตกลง การใช้เหตุผล  แบบ ที่เสนอ ----- สมเหตุ สมผล ---- หรือครับ คุณ P2wichai ถ้า ยืนยันว่า สมเหตุสมผล ตกลง ความสมเหตุสมผล เช่นนั้น --- สอดคล้องหรือ ตรง ตาม ที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ (ในพระสูตรใดนั้น) แล้วหรือไฉน? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 05:45:20

ความคิดเห็นที่ 8 ความคิดเห็นที่ 2 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ตอบว่า เป็นเรื่องอจินไตย ไม่ควรสนใจนำมาศึกษา เพราะจะทำให้เสียเวลาเปล่า มาสนใจศึกษาเรื่องทำอย่างไรจิตใจของเราในปัจจุบัน จึงจะไม่มีความทุกข์จะดีกว่า จากคุณ : เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 55 22:08:50 [แก้ไข] //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ที่ตอบ ใช้คำว่า ----  "อจินไตย" พระพุทธเจ้า ตรัส อจินไตย ๔ ไว้  แล้วพระเถระครั้งปฐมสังคายนารักษา ที่ตรัสไว้   "เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?)"  มี สุตมยปัญญา แล้ว ยัง? ในฐานะ  อาสัย การตรัสรู้ของพระบรมศาสดา พระองค์นี้ ฯ //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// เตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) --- อ่าน คคห 1  + คคห 5  แล้ว ? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 05:48:48

ความคิดเห็นที่ 9 ยุวพุทธ  ที่สนใจ เรื่อง เรื่อง ทศชาติ จริงแท้แค่ไหน?   คอยอ่าน  ท่านพุทธทาส เสนอว่า ---- นะครับ (จะเสนอในภายหลัง) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 05:50:10

ความคิดเห็นที่ 10 ตอบคุณเซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยมครับ เรื่องของธรรมะเป็นเรื่องที่จะพึงรู้ได้เฉพาะตนเอง ใครทำอะไร แบบไหน ได้ผลอย่างไร ก็สัมผัสรับรู้ได้เฉพาะตัวของแต่ละคนครับ ดังนั้น ผมอาศัยตัวผมนี่แหละครับเป็นเกณฑ์ในการสรุป ถึงแม้จะเปรียบไม่ได้กับพระเวชสันดร แต่เวลาผมบริจาคทานที่ไรผมสุขใจทุกทีครับ ยิ่งเห็นคนที่รับไปมีความสุข ผมก็ยิ่งปลืีมใจครับ จะมองว่าผมถือโอกาสบริจาคเพื่อสร้างความสุขให้ตัวเองก็ได้ ที่ผมว่าพิสูจน์ได้ก็แบบนี้แหละครับ แต่ก็อย่างที่บอกนะครับ การกระทำที่คนหนึ่งบอกว่าดี อาจจะไม่ถูกกับอัธยาศัยของอีกคนก็ได้ครับ ที่ผมบอกว่าพิสูจน์ได้ หมายถึงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเท่านั้นครับ จากคุณ : วันวิสาข์ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 08:19:03

ความคิดเห็นที่ 11 รอฟังเฉลยอยู่ครับ ท่านคงต้องตอบด้วยปัญญาลุ่มลึกแน่ ผมคาดว่าคงในแนวว่า ควรสนใจว่า ความดีั 10 ประการในบารมี 10 เป็นของมีอยู่จริง มีค่าจริง เป็นอุดมการณ์ที่ควรทำให้ถึงพร้อมจริง ผู้ทำให้ถึงพร้อมในความดีทั้ง 10 ประการนั้นควรได้รับการเคารพอย่างสูงจริ จากคุณ : กายใจ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 09:53:44

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นเรื่องของการบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์ครับ  ใครปราถนาพุทธภูมิต้องบำเพ็ญ จากคุณ : กุ๊กเทวดา เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 10:04:32

ความคิดเห็นที่ 13 พระพุทธแสดงไว้เพื่อคนที่อยากสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าองค์ต่อไปครับ บางคนก็นึกเป็นพระพุทธกว่าจะสำเร็จลำบากมาก ไม่เป็ดีกว่าบางคนก็คิดลำบากแค่ไหนก็จะเป็น.  เป็นการเพิ่มศัทธาของคนที่อยากจะเป็น จากคุณ : สะพานหัน (สะพานหัน) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 10:56:02

ความคิดเห็นที่ 14 ความคิดเห็นที่ 10 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ตอบคุณเซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยมครับ เรื่องของธรรมะเป็นเรื่องที่จะพึงรู้ได้เฉพาะตนเอง ฯ ที่ผมบอกว่าพิสูจน์ได้ หมายถึงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเท่านั้นครับ ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////                     คุณวันวิสาข์  --- เข้าใจอะไร คลาดเคลื่อน หรือเปล่า (๑) ทศชาติ  เป็นเรื่องของ --- พระพุทธเจ้าพระองค์นี้  สมัยก่อนที่จะได้ "ได้ดวงตา ปัญญา วิชชา ญาณ  แสงสว่าง  "ในธรรมทั้งหลาย ที่ไม่เคยฟังจากใครมาก่อน"  คือ ธรรมะ ชื่อปฏิจจสมุปบาท -- ตาม ที่ตรัสเอง --- แล้ว พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษามา (๒) ตามพุทธประวัติ ตรัสเล่าเอง ฯ "ตาม ที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษามา --- พระสูตรไหน  ตรัส ทศชาติครับ? (๓) คุณวันวิสาข์  -- ใช่ พระพุทธเจ้าพระองค์นี้  หรือ   จึง เสนอว่า --ดังนั้น ผมอาศัยตัวผมนี่แหละครับเป็นเกณฑ์ในการสรุป ถึงแม้จะเปรียบไม่ได้กับพระเวชสันดร แต่เวลาผมบริจาคทานที่ไรผมสุขใจทุกทีครับ ยิ่งเห็นคนที่รับไปมีความสุข ผมก็ยิ่งปลืีมใจครับ (๔) ใช้ ตรรกะ  เหตุผล แบบ (๓) ---- แปลว่า อะไรครับ? ใช่แปลว่า เอา ตนเอง  เป็น "ตัวอย่าง" เพื่อ  อะไร? ใช่เพื่อชวนให้ ผู้อื่น เชื่อ หรือ เห็นด้วย"  ใช่หรือไหมครับว่า --- ตรรกะ และ เหตุผล เช่นที่เสนอนั้น                "ถูกฝาถูกตัว"  -- คือ  ถูก ตรงตาม ประเด็น กระทู้ นี้ ? โดย ใช้คำว่า (๕) คำว่า --- ที่ผมบอกว่าพิสูจน์ได้ หมายถึงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเท่านั้นครับ                                                 ตกลง   คุณวันวิสาข์  --- จะพิสูจน์ ทศชาติ ??? ครับ ทศชาติของ ตนเอง หรือ ทศชาติของพระพุทธเจ้า  (ที่ ผมยังหาไม่เจอว่า ตรัสไว้ในพระสูตรไหน ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษา จากพระโอษฐ์ ไว้)                                               สรุป ผมจึง  ตั้งต้น ที่คำว่า --- คุณวันวิสาข์  --- เข้าใจอะไร คลาดเคลื่อน หรือเปล่า หมายเหตุ ผมเสนออะไรๆ ผิดได้เสมอนะครับ ที่ผมเสนอว่า -- คุณวันวิสาข์  --- เข้าใจอะไร คลาดเคลื่อน หรือเปล่า -- ผม ก็ยังเสนอ ผิดได้เช่นกัน  (ว่าแต่ว่า เสนอผิด ? หรือ? ฯ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 13:18:22

ความคิดเห็นที่ 15 ความคิดเห็นที่ 11 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน รอฟังเฉลยอยู่ครับ ท่านคงต้องตอบด้วยปัญญาลุ่มลึกแน่ ผมคาดว่าคงในแนวว่า ควรสนใจว่า ความดีั 10 ประการในบารมี 10 เป็นของมีอยู่จริง มีค่าจริง เป็นอุดมการณ์ที่ควรทำให้ถึงพร้อมจริง ผู้ทำให้ถึงพร้อมในความดีทั้ง 10 ประการนั้นควรได้รับการเคารพอย่างสูงจริ จากคุณ : กายใจ [Bloggang] เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 09:53:44 [แก้ไข] //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// การแสดง คคห ของคุณกายใจ-- อ่านแล้ว ผมรู้สึก ว่า "มีท่าที" ---- ที่ "กลางๆ"  และ " มีจิตวิญญาณของผู้ใฝ่รู้"  ฯ เดี๋ยว ผม พิมพ์ เสนอนะครับว่า ท่านพุทธทาส ทาสของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ทาสของพระพุทธโฆษาจารย์  ที่แต่งวิสุทธิมัคค์  ที่ไม่ใช่อธิบายพระไตรปิฎกตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ ฯ ไม่ใช่ทาสของพระอนุรุทธาจารย์  ที่แต่งอภิธัมมัตถสังคหะ ไม่ใช่ทาสของ ลพ. ใด วิชาใด ฯ ไม่ใช่ทาส ของ "ตนเอง คือ พระธรรมโกษาจารย์"  หรือ ไมหาเงื่อม อินทปัญโญ ไม่ใช่ทาสของ ฯลฯ คุณกายใจ รออ่านนะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 13:22:59

ความคิดเห็นที่ 16 ความคิดเห็นที่ 12 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน เป็นเรื่องของการบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์ครับ  ใครปราถนาพุทธภูมิต้องบำเพ็ญ จากคุณ : กุ๊กเทวดา [FriendFlock] [Bloggang] เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 10:04:32 [แก้ไข] /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// คำว่า --- ใครปราถนาพุทธภูมิต้องบำเพ็ญ --- พิจารณาดังนี้ "ใคร" ----  คุณกุ๊กเทวดา หมายถึง "ฆราวาสใดสมัยนี้ ท่านใด บ้างครับ ที่ขานนาค ไม่ว่า ตั้งต้นด้วยคำว่า เอสาหัง ภันเต ฯ (ธรรมยุติ)  หรือ  อุ กา สะ (มหานิกาย) ยกตัวอย่าง ง่ายๆ นะครับ ใคร คือ นาย (สมัยฆราวาส) ---- แล้ว ต่อมา ขานนาคฯ เกิดเป็นพุทธบุตรแห่งพุทธวงศ์ คือ "ลพ. แห้ง" (สมมุติ นะครับ)  ที่มี สมณะยศศักดิื ----ฯลฯ แล้ว อยู่ๆ  ก็ ประกาสว่า ค้นพบ วิชาอย่างหนึ่ง ที่เกี่ยวกับ การเจริญสมาธิ ฯ คุณกุ๊กเทวดา เห็นว่า -- ใคร เช่นนี้ --- "ที่ยังไม่เนื่องกับ สดับ ตามที่ตรัสไว้"   ย่อมสามารถ --"ปราถนาพุทธภูมิ" ---- ด้วย อนุสัยกิเลส  อาสวะกิเลส ฯ  ได้ (ผมก็ว่าได้ -- แต่  ผล ที่จะได้ --- ย่อม ไม่เป็นไปตาม อนุสัย อาสวะ ไม่ว่า สมัยไหน ไม่ว่าตอนไหน มั๊งครับ) สรุป ปราถนาพุทธภูมิ -- ด้วยการ -- ต้องบำเพ็ญบารมี ๑๐ อย่าง  เฉกเช่น "ทศบารมี  ที่เนื่องกับ พระพุทธเจ้า" ---  เป็น วาทะกรรม ที่ฟังดูดี --- แต่ เข้าข่าย "ค้าขายเงินติด หรือเงินเชื่อ"  มิใช่หรือครับ ----- ผลที่ได้ ย่อม ต่างไปจาก "ค้าขายเงินสดๆ"  มิใช่หรือครับ?                                              หมายเหตุ พุทธภูมิ   ต่างจาก สาวกภูมิ  (โพธิสัตว์ เนื่องกับ ๒ ภูมินี้ ใช่ไหมครับ) ---  แต่ ไม่ว่าภูมิไหน ล้วน กระทำที่สุดแห่งทุกข์ (อุปาทานขันธ์ อันเป็นตัวทุกข์) อริยสัจ  ได้ หมดจดสิ้นเชิง เหมือนๆ กัน แล้ว ทำไม  ใครใดนั้น (ไม่อ้างอิงบุคคลใดๆ) ต้อง ปรารถนา "พุทธภูมิ" ---คือ ปรารถนา คือ อยาก เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเหมือน พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ ?" ---- ในเมื่อ -- ไม่ว่าภูมิไหน ล้วน กระทำที่สุดแห่งทุกข์ (อุปาทานขันธ์ อันเป็นตัวทุกข์) อริยสัจ  ได้ หมดจดสิ้นเชิง เหมือนๆ กัน ที่สำคัญ  ตอนที่ ตั้งเจตนาปรารถนา  ก้เนื่องกับ  ยังมีอนุสัย  อาสวะ สังโยชน์ แล้ว  จะบำเพ็ญ ทศบารมี ด้วย "พื้นฐานแห่งกิเลส (ความสกปรกแห่งจิต)ชั้นลึก" ---เพื่อ "หลุดพ้นจาก กิเลส (ความสกปรกแห่งจิต)ชั้นลึก ---- สมัยไหน? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 13:44:55

ความคิดเห็นที่ 17 ต้องไป สนทนากับ ภิกษุรูปหนึ่ง ขอตัวก่อนครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 13:45:22

ความคิดเห็นที่ 18 หน้า 80  จากหนังสือ นักเขียน ฯ ถาม (ท่านพุทธทาสว่า) เรื่องทศชาติในพระไตรปิฎกนั้นเป็นอย่างไร? มีความจริงแค่ไหน การระลึกชาติของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น  มีความจริงแค่ไหน  และมีเหตุผลอย่างไรบ้าง ท่านพุทธทาสตอบว่า ---- ตอบ นี่มันเป็นปัญหาทางวรรณคดี  (เข้าใจ อย่างไร ลองพิจารณาดู) และทางโบราณคดีเสียแล้ว ถ้าถามอย่างนี้ ไม่ใช่เป็นปัญหาทางธรรมะหรือทางศาสนาโดยตรง ที่ว่าเป็นปัญหาทางวรรณคดีหรือโบราณคดีนี้ หมายความว่า พระคัมภีร์ส่วนที่เป็นชาดกนี้ ได้ถูกเขียนขึ้นเรื่อยๆ   และดัดแปลงปรับปรุงแก้ไขมาเรื่อยๆ  จนเป็นภาค อรรถกถา ฏีกา อนุฏีกา เรื่องชาดกทั้งหลายเท่าที่มีอยู่ในพระบาลีนั้น มันมีคำพูดที่สำคัญๆ  ที่ใช้เป็นหลัก อาศัยปฏิบัติได้ ท้องเรื่องที่เล่าเป็นนิทาน (นิทาน แปลว่าแหล่งเกิดแห่งเรื่องนั้นๆ -เซนเถรวาทฯ) ไม่มีในพระไตรปิฎก (สมัยปฐมสังคายนา ยังไม่มีพระไตรปิฎกฯ) คือในตัวพระไตรปิฎก ไม่มีท้องนิทาน มีแต่คำพูดที่สำคัญๆ  ที่มาอยู่ในตัวนิทานชั้นหลังเท่านั้น เป็นประโยคๆ ไป ดูราวกับว่า  quote  เอามา คนชั้นล่างต่างหาก  (แปลว่า?) ที่เอาคำเหล่านั้นมาใส่  "พาชนะ" ทำเป็นนิทานชาดกไป คือแต่งนิทานชากดขึ้นเพื่อให้เป็นพาชนะแจกจ่ายข้อความธรรมะเหล่านั้น ตามทางโบราณคดีที่สอบสวนได้  ปรากฎว่า  แต่งขยายเป็นท้องเรื่องนิทานก็ยุคหนึ่ง และต่อมาอีกยุคหนึ่ง ก็แต่งเติมเรื่องการกลับชาติว่า คนนั้นกลับชาติเป็นคนนั้น คนนี้กลับชาติเป็นคนนี้ นี้ก็เป็นเรื่องยุคหลังอีก ถ้าศึกษาในแง่โบราณคดี กลับจะไม่เกิดปัญหาอย่างที่ว่ามานี้ คือว่าเขาทำไปตามที่เห็นเหมาะสม ในทางดึงดูดความสนใจของคนทั่วไป ซึ่งยังไม่ใช่คนฉลาด เพราะมองเห็นว่าในโลกนี้มีคนที่ไม่ฉลาดมากกว่าคนที่ฉลาดดังที่กล่าวแล้ว อีกอย่างหนึ่ง ก็มุ่งหมายความไพเราะทางวรรณคดี ฉะนั้น เราอย่าไปว่าเขาเลย และเราอย่าไปเสียเวลาวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องนี้ ถ้าเราอ่านชาดก เราควรได้ประโยชน์ในความไพเราะทางวรรณคดีบ้าง เราเก็บเอาข้อความที่เป็นธรรมะเข้ามาใช้อย่างธรรมะบ้าง เราก้ได้ประโยชน์ ไม่เสียประโยชน์ ที่เราไปดูหมิ่นดูถูกว่า ไม่ควรอ่านเสียเลย นั้นกลับจะเสียประโยชน์ ขอให้ไปเกี่ยวข้องกับเรื่องนิทานหรือเรื่องชาดกทั้งหลาย ในลักษณะอย่างนี้ก็แล้วกัน ก็จะปลอดภัย  ไม่น่าติเตียนที่ตรงไหน การกลับชาติท้ายชาดกนั้น ไม่ใช่การระลึกชาติของพระพุทธเจ้า แล้วตรัสไว้อย่างนั้น //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// คุณกายใจ  อ่านแล้ว มี มุมมองอย่างไรบ้างครับ หมายเหตุ สำหรับยุวพุทธ สมัยนี้ อย่าตั้งตนเป็น องครักษ์พิทักษ์ ชาดก  ด้วย ภูมิรู้  เท่าที่ท่านมีอยู่ ณ เวลา แสดง คคห (หลังจากอ่าน  ที่ ผมพิมพืฯ) ตรรกะง่ายๆ ท่านพุทธทาสเสนอ เรื่องนี้  นั้น --- ถ้า ผิด ---- ท่านผู้รู้สมัยโน้น  ท่าน จะ ปล่อยไว้หรือ (อย่าลืม ท่านพุทธทาส  ไม่ ทำนองเดียว กับ "กรณีที่ดินฯ" หรือ ฯลฯ นะครับ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 20:33:02

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีท่านเจ้าของกระทู้ครับ ผมไม่มีข้อโต้แย้งกับคำที่ว่าผมเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าที่ท่านยกมาครับ ผมกลับมีความรู้สึกลึกๆ ว่าท่านเจ้าของกระทู้ก็รู้ว่าผมหมายถึงอะไร อาหารที่ผมชอบรับประทานอาจไม่เหมือนกับที่ท่านเจ้าของกระทู้ชอบรับประทานครับ จากคุณ : วันวิสาข์ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 20:51:36

ความคิดเห็นที่ 20 พระศาสดาทรงตรัสสอนพระอานนท์  ที่กรุงกุสินารา ก่อนทรงอนุปาทิเสสนิพพาน อานนท์ เรารู้ว่าการที่เราเป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้ทรงธรรม  ครองราชย์โดยธรรม เป็นใหญ่ในแผ่นดิน  มีมหาสมุทรทั้งสี่เป็นขอบเขต  ได้รับชัยชนะ  มีราชอาณาจักรมั่นคง สมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ  ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว  การทอดทิ้ง สรีระครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๗  อานนท์  เราไม่เห็นสถานที่อื่นใด  ในโลกพร้อมทั้งเทวโลก   มารโลก  พรหมโลก  และหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์  เทวดาและมนุษย์ ที่ตถาคตจะทอดทิ้งสรีระเป็นครั้งที่ ๘ เลย (มหาสุทัสสนสูตร) จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 21:31:09

ความคิดเห็นที่ 21 คคห 19 อาหารที่ผมชอบรับประทานอาจไม่เหมือนกับที่ท่านเจ้าของกระทู้ชอบรับประทานครับ ^^^^ พระพุทธเจ้า ตรัสสอนให้ สาวก กินอาหาร เยี่ยง แม่กินเนื้อลูกที่ตาย เมื่อเดินผ่านทะเลทราย (จากความจำ) คุณวันวิสาข์ อ้างเรื่องการกินอาหาร เพื่อ ผล ?   ผิดฝาผิดตัว มั๊งครับ? /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// พิจาณณาจาก คคห 10 ข้อความ เรื่องของธรรมะเป็นเรื่องที่จะพึงรู้ได้เฉพาะตนเอง ใครทำอะไร แบบไหน ได้ผลอย่างไร ก็สัมผัสรับรู้ได้เฉพาะตัวของแต่ละคนครับ ประเด็น คือ "ทศชาติ ของ พระพุทธเจ้าพระองค์นี้" แล้ว เราๆ ท่านๆ  เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์นี้ หรือ?  ก็เปล่า ดังนั้น คุณวันวิสาข์  เข้ามาแสดงคคห แบบที่เสนอ --- ผมจึง เห็นว่า "คุณวันวิสาข์  --- เข้าใจอะไร คลาดเคลื่อน หรือเปล่า จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 22:17:30

ความคิดเห็นที่ 22 ความคิดเห็นที่ 20 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน พระศาสดาทรงตรัสสอนพระอานนท์  ที่กรุงกุสินารา ก่อนทรงอนุปาทิเสสนิพพาน อานนท์ เรารู้ว่าการที่เราเป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้ทรงธรรม  ครองราชย์โดยธรรม เป็นใหญ่ในแผ่นดิน  มีมหาสมุทรทั้งสี่เป็นขอบเขต  ได้รับชัยชนะ  มีราชอาณาจักรมั่นคง สมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ  ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว  การทอดทิ้ง สรีระครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๗  อานนท์  เราไม่เห็นสถานที่อื่นใด  ในโลกพร้อมทั้งเทวโลก   มารโลก  พรหมโลก  และหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์  เทวดาและมนุษย์ ที่ตถาคตจะทอดทิ้งสรีระเป็นครั้งที่ ๘ เลย (มหาสุทัสสนสูตร) จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 21:31:09 [แก้ไข] /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ตรัสแค่ ๗  ไม่เลยไป ๘  ใช่ไหม?                    แล้ว ทศ คือ ๑๐  มาจากไหน?  (กำหนด ตาม ตัวเลข) /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////                                              ที่สำคัญ เมื่อ ธรรมทั้งปวง  อนัตตา  คือ ปฏิเสธว่า มีอัตตา  ในสิ่งที่ไม่ใช่อัตตา คุณนายอิ่ม  กำหนด อะไร  ที่ พระพุทธเจ้า  ตามที่ตรัส ๗ ครั้งนั้น ครับ //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// แล้ว พระพุทธเจ้า ทรงเป็นศาสดา ไม่มีกำมือของอาจารย์  ใช่้ไหม ถ้า มี อะไร ที่ อนัตตา ทั้ง ๗ ครั้งนั้น  ตามที่คุณนายอิ่ม อ้าง "(มหาสุทัสสนสูตร) " อะไรละครับ  ที่ตรัสไว้ ---เพื่อ เราจะได้ หมายรู้ตามได้  ในขั้นสุตมยปัญญา                               ถ้า ไม่ตรัสไว้  แปลว่า (๑) พระเถระครั้งปฐมสังคายนา แกร้งไม่มุขปาฐะ หรือ? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 22:23:42

ความคิดเห็นที่ 23 พิจารณาที่ตรัส (๑) อานนท์ เรารู้ว่าการที่เราเป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้ทรงธรรม  ครองราชย์โดยธรรม เป็นใหญ่ในแผ่นดิน  มีมหาสมุทรทั้งสี่เป็นขอบเขต  ได้รับชัยชนะ  มีราชอาณาจักรมั่นคง สมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ                                          ข้างบน ที่ตรัส แปลว่า ? ในเมื่อ  ไม่ได้ ทรง เป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้ทรงธรรม ---- แต่ ทรง ออกบรรพชา  ทั้งๆ  ที่มารดาบิดา น้ำตานองหน้า ฯ (๒) ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว -- แปลว่า ? ---=  "มี อะไร ที่ อนัตตา ทั้ง ๗ ครั้งนั้น"           อย่าลืมตรัสแก่ พระอานนท์ ผู้โสดาบัน (ผู้ยังมี อวิชชาอันเป็นสังโยชน์) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 22:28:15

ความคิดเห็นที่ 24 เรียนท่านเจ้าของกระทู้ครับ ผมเปรียบเทียบกับอาหารสำหรับตัวผม ไม่ผิดฝาผิดตัวหรอกครับ แต่ผมรู้สึกว่าเป็นคนละตัวมากกว่าครับ ฝาจึงได้ผิดอย่างที่ท่านกล่าว เมื่อตัวของท่านเจ้าของกระทู้เป็นอย่างหนึ่ง แต่ผมเสนอฝาอีกอย่างหนึ่ง ก็ย่อมผิดฝาผิดตัวเป็นธรรมดาครับ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่ได้หมายความว่าตัวของท่านจะผิดหรือฝาของผมจะไม่ถูกนะครับ ว่าแต่ท่านเจ้าของกระทู้ไปสนทนากับพระภิกษุมาแล้ว พอจะเล่าให้ฟังได้มั้ยครับ ผมโชคไม่ดีไม่มีภิกษุให้สนทนา อย่างมากผมก็สนทนากับกรัชกายเท่านั้นครับ จากคุณ : วันวิสาข์ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 22:38:25

ความคิดเห็นที่ 25 คคห 24 (๑) คุณวันวิสาข์  มีปัญหา ในการ ทำความเข้าใจ ประเด็นกระทู้ หรือ? เรื่อง ทศชาติ จริงแท้แค่ไหน? ท่านพุทธทาสตอบว่า ---- ไม่เข้าใจตรงไหนครับ (๒) ว่าแต่ท่านเจ้าของกระทู้ไปสนทนากับพระภิกษุมาแล้ว พอจะเล่าให้ฟังได้มั้ยครับ เรื่อง --- มากมายหลายเรื่องครับ --- เป็นเรื่องธรรมชั้นลึก ครับ แล้วไม่เกี่ยวกับ คุณวันวิสาข์  และหรือ บุคคลใดๆ ในกระทู้นี้่ด้วยครับ แล้วผม ก็ไม่นิยม เล่าเรื่องนั่นเรื่องนี้ --- เพื่ออะไรๆ ของตนเองด้วย จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 23:22:23

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณท่านเจ้าของกระทู้ครับ 1. ผมไม่ไม่เข้าใจกระทู้หรอกครับ ผมเพียงแต่ตอบคำถามที่ท่านถามผมในความเห๊นหลังเท่านั้นเองครับ 2. ประทานโทษครับที่ถามเรื่องส่วนตัว แต่ที่ถามนี่เพราะเห็นท่านเจ้าของกระทู้นำมาโพสไ้ว ในกระทู้นี้ ผมก็เลยอนุมานเอาว่าท่านต่องการให้ทุกคนรู้ว่าไปคุยกับภิกษุครับ ขออภัยอีกครั้งครับ จากคุณ : วันวิสาข์ เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 55 23:36:45

ความคิดเห็นที่ 27 ในขั้นสุตตมยปัญญา อันเกิดจากพระธรรมที่พระศาสดาทรงตรัสสอน อนัตตาอันคือสรีระแห่งมนุษย์ ในภพชาติที่ทรงอุบัติมาในโลก ๖ ครั้งนี้ ซึ่งทรงตรัสรู้ด้วยบุพเพนิวาสานุสติญาณแห่งพระองค์ไม่สอดคล้อง กันกับเรื่องการบังเกิดขึ้นของพระโพธิสัตว์ในทศชาติชาดก  การกล่าวการบังเกิดขึ้นของพระโพธิสัตว์ ในทศชาติจึงเป็นการกล่าวปฏิจจสมุปทาทที่ไม่สอดคล้องกับพระศาสดา จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 05:51:33

ความคิดเห็นที่ 28 คคห26 โอวาทปาฏิโมกข์ ข้อ ๓  ทำจิตให้ขาวรอบ "น่าจะ ทรงหมายความว่า"  อย่าให้ มีอะไรคาใจ หรือ อตัมมยตา (๒) การที่ผม โพสต์ คคห 17 เพราะ ผม กำลัง สื่อสารกับคุณกุ๊กเทวดา  แล้ว ยังไม่จบเรื่อง ที่ ข้างในผม มัน กำลัง ทำงาน แต่ผม ควรต้อง ไปทันที ฯ จึงมีความจำเป็น ต้อง แจ้ง ไว้ เพื่อ เตือน เป็นสัญญา ตนเองฯ นั่นคือ  คคห 18  ที่ ปรากฎ การ คิดเอง เออเอง ตามที่เสนอว่า --- ผมก็เลยอนุมานเอาว่าท่านต่องการให้ทุกคนรู้ว่าไปคุยกับภิกษุครับ-- เป็น ความจริงในสมัยนั้นของคุณวันวิสาข์  แล้ว "สัญญา คือ สำคัญหมายเองว่า" --- ต้องการให้ทุกคนรู้ว่าไปคุยกับภิกษุครับ-- ความเคยชิน ใน ทิศทางนี้ ในระนาบนี้ "คือ เอาความจริงของตนเองอันเกิดจากปัญญาใดนั้น  มาใช้ ฯลฯ" -- เห็นได้เสมอๆ  ในหมู่แวดวงชาวพุทธ ส่วน "ใคร"  ก็ โยนิโสมนสิการ  (ไม่ใช่ เจเตติ ที่แปลว่า คิด แบบ นิยามของคำว่า โยนิโสมนสิการ) เอง นะครับ ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// 1. ผมไม่ไม่เข้าใจกระทู้หรอกครับ ผมเพียงแต่ตอบคำถามที่ท่านถามผมในความเห๊นหลังเท่านั้นเองครับ คุณวันวิสาข์  จะ ตอบ คือ แสดงความเห็น  ประเด็นนี้  ได้อย่างไร? ในเมื่อ ยังไม่ได้ "ผัสสะ"  กับ  สิ่งที่ท่านพุทธทาสเสนอ ----- ใน กรณีนี้"  (ไม่ใช่ คิด ด้วย สัญญาเก่าๆ  ที่เนื่องกับ ท่านพุทธทาส) สรุป เมื่อ หมายรู้ ว่า  ท่านพุทธทาส ตอบ คำถามนั้น อย่างไรแล้ว คุณวันวิสาข์ (๑) สอบทาน ดูว่า  ที่ ตอบคำถาม  ตามที่เสนอว่า "ผมไม่ไม่เข้าใจกระทู้หรอกครับ ผมเพียงแต่ตอบคำถามที่ท่านถามผมในความเห๊นหลังเท่านั้นเองครับ" นั้น "โดยยังไม่ เนื่องกับ หลักฐาน (ที่ผมเสนอ) ----- เป็นประการใด สรุป ไม่มีโทษทางใจอะไร คาใจผม  ที่ ผมควรต้อง ให้อภัยครับ ส่วนการแสดง "คำขอโทษ"  ของคุณฯ ก็ เป็นฝักฝ่ายกุสลของใจเช่นนั้น ณ ปัจจุบันขณะนั้น  ใน ทิศทาง ถ้า ทำให้ผม ไม่สบายใจหรือ ฯ ยินดีที่ สื่อสารกันครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 07:13:37

ความคิดเห็นที่ 29 คคห27 คุณนายอิ่ม ---- ลองเพ่งคำที่ตรัสไว้ ต่อไปนี้ แบบ ว่าง น้ำชาไม่ล้นถ้วย ฯ เจตนา คือ ผลของ เจเตติ (ดูพระบาลี ที่ท่านพุทธทาสแปลในปฏิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์) เจตนาคือกรรม (มี เจตนา ๔แบบ ตามกุกกุโรวาทสูตร) เจเตติ  (ตรัสใน ปฏิจจสมุปบาทพระสูตรหนึ่งฯ) แปลว่า คิด  แล้วตามด้วย ปกัปเปติ (ดำริ) แล้วตามด้วย ย่อมมี จิตอนุเสติในสิ่งใดนั้น (สิ่งที่เจเตติ  รวมทั้ง ความเคยชิน คือ เจเตติ --- อันเป็น เหตุ  ให้เกิด ผล คือ เจตนา คือ กรรม หรือ สังขาร ๖  ที่คือ มโนสัญเจตนา  ตามที่ตรัส อาหาร ๔ (เหตุ ๔) ดังนั้น ในขั้นสุตตมยปัญญา  ที่คุณนายอิ่ม   เนื่องด้วย อรรถของ (มหาสุทัสสนสูตร) คุณนายอิ่ม  รู้หมาย ว่า   (๑) ยังเนื่องกับ  จิตประภัสสรที่ เคยชินต่อความเข้าถึงความเศร้าหมองแล้ว  หรือไม่ เพราะ ยังมิได้สดับ ตามที่ตรัสเรื่อง จิตนี้เป็นประภัสสร ฯ หรือว่า (๒) ไม่เนื่องกับ ข้างบน  ที่ตรัสว่า อริยสาวก (พระโสดา ยันพระอนาคา ส่วนพระอรหันต์ คือ พระอริยเจ้า ผู้อนุพุทธสาวก ย่อม ยังต่างกับ อริยสาวกฯ) ผู้มีการสดับ ย่อมรู้ชัดว่า จิตประภัสสร ที่เคยเข้าถึงความเศร้าหมองแล้วนั้น (กำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร + จูฬสุญญตสูตร) พ้นวิเศษ (ไม่ใช่ ข่มไว้ได้) จาก อุปกิเลส คือ ราคะ (ในทิฏฐิอะไรนั้น) โทสะ (หรือปฏิฆะ  ด้วย อะไรนั้น ไม่ตรงกับที่ ตนสำคัญหมาย + + + อ้าง + + +)  โมหะ (อันเป็น แม่ ของราคะ โทสะ หรือปฏิฆะ  ใน กรณีนั้น  คือ ปัจจุบันนั้น) ดังนั้น การ อ้าง สุตมยปัญญา  (ไม่ผิด)  ต้อง ไม่ประมาทด้วย   คือ รู้  แบบสุตมยปัญญา นั่นแหละ  แม้นได้ฟัง ต่อหน้าพระพักตร์ ก็ตาม  เช่นพระสารีบุตร ที่ยังไม่เชื่อ ฯ  ดูเอง แล้ว ชาวพุทธสมัยนี้  เหมือนหรือต่าง กับ "แบบอย่าง  ที่พระสารีบุตร  ยังไม่เชื่ออย่าง อนุเสติ เพียงเพราะ นับถือ จอมศาสดา ยิ่งกว่า อาจารย์ตนเองคือ พระอรหันต์ อัสสชิ /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////                                 คุณนายอิ่ม ---- อ่านมาถึงตรงนี้ กำหนดว่า ที่ผม พรรณาความมากหน่อย เพราะมี ผู้ สื่อสารไปหลังไมค์ ในประเด็น  -- ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว -- แปลว่า ? ---=  "มี อะไร ที่ อนัตตา ทั้ง ๗ ครั้งนั้น"---- เนื่องกับ  สัมมาทิฏฐิ ๒  ที่ตรัส คือ สาสวาสัมมาทิฏฐิ กับ อนาสวาสัมมาทิฏฐิ  "ไหม" (ผมว่า เนื่อง) เนื่องกับ พระอานนท์ ผู้โสดาบันไหม --แน่นอน สาสวาสัมมาทิฏฐิ  ตามที่ผม "หมาย"  คือ ทิฏฐิของ พระอริสาวกขั้น สัทธานุสารี ธัมมานุสารี พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี ----  ที่ เนื่องกับ ที่ตรัสว่า ทานมีผล ฯลฯ นั่นแหละ (เพราะท่านเหล่านี้ ยังมี อาสวะ  ไม่ ปรมานุตตรสุญญตา ตาม จูฬสุญญตสูตร) แล้ว ท่านเหล่านี้ ผ่าน สัสสตทิฏฐิ และ อุจเฉททิฏฐิ  สมัย ที่ท่าน เป็น พระสัทธานุสารี ตัวอย่างเช่น อุปติสสะ  เป้นต้น                                                  ดังนั้น ที่ตรัสว่า -- ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว -- แปลว่า ? ---=  "มี อะไร ที่ อนัตตา ทั้ง ๗ ครั้งนั้น"----ต้อง ไม่ตรัสในรูปเป็น มิจฉาทิฏฐิ  -- ผมเห็นอย่างนั้น ทีนี้ ขึ้นกับ พระอานนท์ผู้โสดาบัน  ที่ กล่าวว่า ปฏิจจสมุปบาท ง่ายสำหรับท่าน                                                   เพ่ง ชื่อว่าเป็นผู้เห็นซึ่งปฏิจจสมุปบาท เป็นผู้ฉลาดในวิบากแห่งกรรม  ตรัสไว้ (วาเสฏฐสูตร) ตกลง ที่ตรัส -- ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว -- แปลว่า ? ลองตอบไหม จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 07:34:08

ความคิดเห็นที่ 30 ต่อ พระพุทธองค์ ทรงเป็นศาสดา ไม่มีกำมือของอาจารย์  คือไม่ปิดบังธรรมไรๆ ไว้  ให้สาวก ไม่ว่าสมัยไหน  เป็นผู้กล่าวแทน "พระองค์" ดังนั้น เรื่อง อายตนะนิพพาน ที่มีแน่ "ตามที่ตรัส" แต่ คือ ? (๑)  คือ แดน ที่ มีพระพุทธเจ้าจะกี่พระองค์ อยู่ที่นั่น หลังจาก ปรินิพพานแล้ว (เย็นรอบสุด แห่ง นิพพานธาตุ๒ คือ เริ่มที่สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ ตามด้วย อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ   -- ที่ตรัสว่า  สิ่งที่มีอยู่ นี้มีอยู่  ไม่ว่า จะบรรลุ มรรค ผล ขั้นอรหันต์ หรือไม่?) หรือ? (๒) ถ้ามี จริง ทำไม ไม่ตรัส แล้วพระเถระครั้งปฐมสังคายนา ก็ ต้อง มุขปาฐะไว้ ทำไม พระพุทะเจ้า ต้อง รอให้ สาวกคือ ภิกษุใดสมัยนี้ จะผู้ใดยกไว้ (และสาวก ออกมา โฆษณาประชาสัมพันธ์ ฯลฯ) ว่า "อายตนะคือ แดนนิพพานนั้น --- มี ต้นธรรม ต้นธาตุ ฯ ---- มีพระพุทธเจ้าฝ่ายมาร ฝ่ายดำ ฝ่ายขาว / จากความจำ --- (พ้องกับ ลัทธิ นิกาย ?  ลองเพ่งดู ฯ)                                     --- ลอง เพ่งในมุมนี้ดู ไหม? --- พระพุทธเจ้า ที่ตรัสว่า -- ถูกแล้ว อานนท์ เราอยู่โดยมากด้วย สุญญตาวิหาร (ขั้นปรมานุตตรสุญญตา  คือ เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะแล้ว ไม่กลับกำเริบ  -- เนื่องกับ "ความเกิดแห่ง อายตนะหก ที่อาสัยกายนี้เท่านั้น  เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย"  ตาม จูฬสุญญตสูตร พระอานนท์ ผู้โสดาบัน ----- ยังไม่ ปรมานุตตรสุญญตา ขั้นนี้ มิใช่หรือ เพราะ ยังไม่ สิ้นอาสวะ ฯ ตกลง มหาสุทัสสนสูตร ---- พระพุทธเจ้าตรัสนั้น   พระพุทธเจ้าตรัส ด้วย เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะแล้ว ขั้น ปรมานุตตรสุญญตา จึง --- ไม่เนื่องกับ  อัตตวาทุปาทาน   --- ไม่เนื่องกับ  อัตตานุทิฏฐิ (อัตถิตา)  และ ไม่เลยไป ยัง อุจเฉททิฏฐิ (นัตถิตา) ด้วย แล้ว ทำไม ตรัสแก่ พระอานนทื ผู้ โสดาบัน  หรือ ยังอยู่ในกลุ่มพระโสดาบัน  คือ พระสัทธานุสารี พระธัมมานุสารี กันแน่?  --ข้อนี้ ยกไว้                                      ข้างบน  กำหนดตาม ชื่อว่าเป็นผู้เห็นซึ่งปฏิจจสมุปบาท (จึง) เป็นผู้ฉลาดใน วิบากแห่งกรรม (เจตนา เป็นผล มาจาก เจเตติ) คุณนายอิ่ม (และท่านที่ถามไว้หลังไมค์)  ลอง เพ่งพินิจดูว่า จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 09:43:28

ความคิดเห็นที่ 31 มหาสุทัสสนสูตร "สูตร" -----  คือ พระพุทธภาษิต  ว่าด้วย ธรรมะเรื่องนั้น --ตามที่ พระเถระครั้งปฐมสังคายนารักษา ธรรม วินัยมา -- ส่วน สาวกภาษิต เช่นของพระสารีบุตร  เข้ามาใน พระไตรปิฎก ตอนไหน --  เป็นเรื่องที่ ต้อง สอบทาน  ไม่ใช่  มั่วง่ายยย ว่า มีอยู่ในพระไตรปิฎกแล้ว เป็นพระพุทะวจนะทั้งสิ้น ฯ "ทัสสนะ" ---- คือ การเห็น สิ่งนั้นๆ ---- ด้วย ตา ปัญญา   ปัญญาอะไร? (ปัญญา ๓ / เนื่องกับ จิตที่ ว่างแบบไหน ตามที่ตรัสว่า ทรงอยู่โดยมากด้วย สุญญตาวิหาร) ปัญญาใดนั้น เนื่องกับ สัมมาทิฏฐิอะไร  ตาม ภูมิธรรม คือ ปุถุชน  กัลยาณชน  คือพระสัทธานุสารี พระธัมมานุสารี พระดสดาบัน  อริยชนแรกสุดๆ  ที่ ต่อมาคือ พระสกิทาคามี พระอนาคามี  แล้วจึง ลุ อริยเจ้า คือ พระอรหันต์ (จะฐานะบรมศาสดา หรือสาวก ก็อีกประการหนึ่ง รวมทั้ง พระปัจเจกพุทธะด้วย) "สุ" --- คือ ดี ใช่ ถูกต้องชอบ  ตรงตามที่สิ่งนั้นเป็นจริงๆ  ที่ อาสัย ปัญญาเจตสิก  คือ ปัญญา ๓  นั่นแหละ  แต่ ภาวนามยปัญญา ชั้น ปรมานุตตรสุญญตา นั่น มัน สูงสุดๆ  "มิใช่หรือ?" "มหา" -- คือ ในแง่มุมนานา (คือ มาก หรือ ยิ่ง) "อานนท์ เรารู้ว่า" --เราคือ พระพุทธเจ้า ผู้ เนื่องกับ เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะแล้ว จิตว่างขั้น ปรมานุตตรสุญญตา  ประกอบด้วย อีก ๓ วิหาร คือ ทิพย์วิหารที่สิ้นอาสวะ พรหมวิหารที่สิ้นอาสวะ และ อริยวิหารอันเป้นอริยะ ทรงรู้ แบบนี้ --- เราๆ ท่านๆ  อาสัย ธรรมอะไร ไป ประมาณ ไปกำหนด  เรื่อง ที่ทรงรู้นั้น พิจารณาตรง ----   (๑) --- ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว (แปลว่า ? แน่  ชาติก่อน แบบ ที่อ้าง วิสุทธิมัคค์ หรือ?) "ส่วน"   (๒) --- การทอดทิ้งสรีระครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๗ --- ทรง ทอดทิ้ง หรือ  ในเมื่อ "ไม่ได้ เป็น เป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้ทรงธรรม "  แต่คือ "จอมศาสดา พระอรหันตสัมมาสัมพุทะเจ้า พระองค์นี้ ใน ยุคนี้ (ตามภาำพฝ่าย วิชาของฝรั่ง) ภาษาคน (ที่ตรัส  ที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา ใช้รักษา ตามที่ตรัส) --- ที่ตรัส --- เป้น ภาษาธรรม อย่างไร? --แล้ว ไม่เนื่องกับ  อัตตวาทุปาทาน  ซึ่ง มีเฉพาะในพระพุทธศาสนา บัญยัติโดยพระบรมศษสดา ผู้ "ปรมานุตตรสุญญตา" ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ประเด็น -- ในขั้นสุตตมยปัญญา อันเกิดจากพระธรรมที่พระศาสดาทรงตรัสสอน อนัตตาอันคือสรีระแห่งมนุษย์ ในภพชาติที่ทรงอุบัติมาในโลก ๖ ครั้งนี้ คุณนายอิ่ม  -- อ้างสุตมยปัญญา ข้างบน  เนื่องกับ อัตตาทุปาทาน (ที่เนื่องกับ อัตตภาพ อนัตตา บัญญัติว่า คุณนายอิ่ม)  หรือไม่ --- ตรงคำว่า อนัตตาอันคือสรีระแห่งมนุษย์ ในภพชาติที่ทรงอุบัติมาในโลก ๖ ครั้งนี้ ๖ ครั้ง ที่เสนอนั้น ----  อาสัย สุตมยปัญญา คือ ปฏิจจสมุปบาท แบบ วิสุทธิมัคค์  ใช่หรือไม่? //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// หมายเหตุ อ่านดีดี ผม ไม่ได้ปฏิเสธ  "ตามที่ตรัส"  ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษา --มหาสุทัสสนสูตร                             จึง ยังไม่ เนื่องกับ อุจเฉททิฏฐิ ผมเน้น ที่ อัตตวาทุปาทาน ของ ผู้ที่ อ้าง มหาสุทัสสนสูตร แปลว่า ถ้ายังเนื่องกับ อัตตวาทุปาทาน                      อัตตวาทุปาทาน  เป้นไฉน? อุปาทาน -- คือ อาการ (นันทิ) เพลินในขันธ์ใด  ณ ปัจจุบันขณะนั้นๆ ---เช่น เพลินคิด (เจเตติ เหตุ  ผลคือ เจตนา ตรัสไว้ว่า เจตนาคือผลของเจเตติ) ฯแล้ว มีสัญญา (วิปลาส เพราะยังไม่บรรลุอรหันต์) จึงมี คำพูดออกมา (วาจาเป็นผลของสัญญา ตรัสไว้) -- คือ วาทะกรรม (ที่สำคัญมั่นหมายด้วยอวิชชา ฯ) เพลินในวาทะ คือ เพลินสังขารขันธ์ คือ สังขารูปาทานักขันธา  --นี้คือ อุปาทานขันธฺทั้ง ๕  ที่ ควรต้องกำหนดรู้ (ตาม อริยสัจสี่) เพลินเมาหมก (ยังมี จิตอนุเสติในสิ่งใด) ในวาทะ เช่น --ว่า มีชาติก่อน ชาตินี้ชาติหน้า  ไม่ว่า แบบ ทิฏฐิ ๖๒  และ ทิฏฐิของนักอภิะัมมัตถสังคหะ ว่า มีปรมัตถ์ ด้วย--- + อ้าง  วิชชา ๓ ที่ตรัส แล้ว พิมพ์ ออกมา (กายกรรม  ตามที่ตรัสว่า บุคคลมีเจตนาแล้ว ย่อมกระทำวึ่งเจตนา ด้วยกาย วาจา ใจ)  ด้วย การตามเห็นด้วยทิฏฐิเช่นนั้นว่า มีอัตตา ไม่ว่าแบบไหน รวมทั้ง แบบ อัตตาของนักปรมัตถ์  (อัตตานุทิฏฐิ  / อนุ --แปลว่า ตามมา (ไม่ใช่ ภรรยาน้อย แบบภาษาโลกๆ อัตตา +อนุ +ทิฏฐิ) ข้างบน ---คือ อัตตวาทุปาทาน แบบ นอกพจนานุกรม์ กระมัง                                          สรุป อะไร คือ สิ่งที่ อนัตตา ของพระบรมศาสดา สมัยที่ตรัส "๗"  -- เมื่อ ตรัสเนื่องกับ "๖" ? แล้ว  ไม่ เป็น อัตตวาทุปาทาน ของ ผู้ที่ เสนอว่า อะไร  ที่คือ พระพุทะเจ้า  ไม่ว่า สมัย ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖  (--ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว) คุณนายอิ่ม  เสนอไหมครับ (ผมมีคำตอบแล้ว  แต่ ไม่เฉลยในที่นี้) หมายเหตุ ทั้ง ๖ ครั้ง  อย่า เนื่องกับ วิสุทธิมัคค์ คือ ปฏิจจสมุปบาท หรือปัจจยาการ นะครับ เพราะวิสุทธิมัคค์  ไม่ใช่อธิบายพระไตรปิฎก ตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 10:16:10

ความคิดเห็นที่ 32 ภาพข้างบน (๑) ถ้ามี เพียงหนึ่ง สังขตธรรม (ฝ่ายสสารวัตถุ) แปลว่า  เมื่อ 2600 ปี ที่แล้ว (2555+45)  เพิ่งมี พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ อุบัติ ขึ้น (เวลาสั้นๆ  เมื่อ เทียบกับ 13.7 นั้น) เมื่อตรัส                    -- ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว ---                                      --- แปลว่า ? ----- //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// (๒) ถ้ามี มากกว่า ๑  ทำนองเดียวกับ ภาพนั้น  แต่ ที่ไหน ฝรั่งผู้บัญญัติความรู้นี้ ไม่กำหนด เพราะ ไม่ สมเหตุสมผล "อย่างเป็นวิทยาศาสตร์" -- ไม่ใช่ อย่าง ปรัชญา ที่เนื่องกับ "อัตตวาทุปาทาน"  นั่นเอง เอาละ ถ้ามีอยู่ พระพุทธเจ้า องค์ก่อนๆ  ที่ตรัสไว้ "ในพระไตรปิฎก"  จะ กำหนด "ที่ไหน?"  (กำหนดตาม สังขารโลก  คือ กำหนดตาม  สาสารวัตถุ  ที่ ยังไม่มี นามธาตุ  ที่ตรัาคำว่า จิตก้ดี มโนก้ดี วิญญาณก็ดี (ตามอัสสุตวตาสูตรฯ) แล้วไม่ว่า กำหนด ที่นี้ (ตามภาพ) หรือ อื่นจากที่นี้ ก้ ต้อง ไม่ขัดกับ ที่ตรัสว่า ฯลฯ เมื่อการเคลื่อนและการเกิดขึ้น (จุตูปปาตะ  แห่ง? อ้างพระสูตรไหน?) ไม่มี  (ตาม อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ  ที่ไม่เป็น อุจเฉททิฏฐิด้วย) อะไรๆ (ยกเว้น   สิ่งที่มีอยู่ ตามจูฬสุญญตสูตร) ก็ไม่มี ในโลกนี้ (ตามภาพ) ไม่มีในโลกอื่น  ไม่มีในระหว่างแห่งโลกทั้งสอง นั่นแหละคือ  ที่สุดแห่งทุกข์ละ /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// key word  อันเกิดจาก อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ---  "นั่นแหละคือ  ที่สุดแห่งทุกข์ละ" -- ท่าน รู้ (สุตมยปัญญา) เข้าใจ (จินตามยปัญญา) เข้าถึง (ด้วย สติปัฏญานสี่ แบบ อานาปานสติพิสดาร วัตถุ ๑๖) แจ่มชัด (ด้วย เมื่อเขาเจริญอริยมรรคอยู่ด้วยอาการอย่างนี้ ธรรม ๒ ของเขา คือ สมถะด้วย วิปัสสนาด้วย ย่อมเคียงคู่กันไป) แล้ว จึง "รู้พร้อมเฉพาะ (ตรัสรู้ ในฐานะใดนั้น) ซึ่ง --"นั่นแหละคือ  ที่สุดแห่งทุกข์ละ" --- ผมเสนอ  แนวทาง (ข้างบน) ที่จะ เนื่องกับ --- (ผมมีคำตอบแล้ว  แต่ ไม่เฉลยในที่นี้) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 11:00:52

ความคิดเห็นที่ 33 ปรมานุตตรสุญญตา เนื่องกับ --- "นั่นแหละคือ  ที่สุดแห่งทุกข์ละ" --- ตรัสแก่พระอานนท์ เรื่อง (๑) --- ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว (แปลว่า ? แน่  ชาติก่อน แบบ ที่อ้าง วิสุทธิมัคค์ หรือ?) "ส่วน"   (๒) --- การทอดทิ้งสรีระครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๗ --- ทรง ทอดทิ้ง หรือ  ในเมื่อ "ไม่ได้ เป็น เป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้ทรงธรรม "  แต่คือ "จอมศาสดา พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นี้ ตกลง มหาสุทัสสนสูตร ก็คือเรื่อง ---- ว่าด้วย (พระพุทธเจ้าตรัสสอนให้สาวก ให้) เห็น "ธรรมนั้น เรื่องนั้น" ---- "ด้วย สัมมา- ทัสสนะ"  อย่างลึกซึ้ง ด้วยภาษาคน (ที่เนื่องกับ ภาษาของผู้รู้ธรรมแล้วคือจอมศาสดา)  --- สาวกคือ พระอานนท์ แล้ว เราๆ ท่าน ละ  "มี ธรรมรองรับ เช่น พระอานนท์ แล้วไหม? --- โดยเฉพาะ ที่ตรัสเรื่อง จิตนี้เป็นประภัสสร ฯ คุณนายอิ่ม (และท่านหลังไมค์)  --- อ่านแล้ว เห็นอย่างไร ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 11:07:30

ความคิดเห็นที่ 34 -ตนเองยังเนื่องด้วยปัญญาชนิดที่ยังมีกิเลสอยู่ครบ ทั้งราคะ โทสะ โมหะ ครับ  แม้จะอ้างด้วยถ้อยคำอันตรัสออกมาด้วยปัญญาของพระศาสดา -ส่วนการทอดทิ้งสรีระในอัตภาพมนุษย์ ณ.สถานที่นี้ทั้ง ๖ ครั้ง ของพระศาสดานั้น  พิจารณาได้ ความตรง ๆ ตามที่ทรงตรัส  คือ อะไร ๆที่อนัตตานั้นคือ การดับแห่งสังขาร (ร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูติทั้ง ๔ สลายไปเพราะดำรงอยู่ได้เพียงปีหนึ่งบ้าง สองปีบ้าง สามปีบ้าง สี่ปีบ้าง ห้าปีบ้าง สิิบปีบ้าง ยี่สิบปีบ้าง สามสิบปีบ้าง สี่สิบปีบ้าง ห้าสิบปีบ้าง ร้อยปีบ้าง ยิ่่งกว่าร้อยปีบ้าง)   หากจะได้ปัญญาเพิ่ม ขอความกรุณาท่านเซน ฯ หรือ ท่านผู้เป็นกัลยาณมิตรรินชานั้นลงมาด้วยครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 11:08:41

ความคิดเห็นที่ 35 -ส่วนการทอดทิ้งสรีระในอัตภาพมนุษย์ ณ.สถานที่นี้ทั้ง ๖ ครั้ง ของพระศาสดานั้น   พิจารณาได้ความตรง ๆ ตามที่ทรงตรัส  คือ อะไร ๆที่อนัตตานั้นคือ การดับแห่งสังขาร (ร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูติทั้ง ๔ สลายไปเพราะดำรงอยู่ได้เพียงปีหนึ่งบ้าง สองปีบ้าง สามปีบ้าง สี่ปีบ้าง ห้าปีบ้าง สิิบปีบ้าง ยี่สิบปีบ้าง สามสิบปีบ้าง สี่สิบปีบ้าง ห้าสิบปีบ้าง ร้อยปีบ้าง ยิ่่งกว่าร้อยปีบ้าง)   /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////                     สังขาร -- ทำไม  กำหนด แค่ ---- ร่างกาย --- ครับ สังขตธรรม ตาม อัสสุตวตาสูตร + มหาตัณหาสังขยสูตร + จูฬสุญญตสูตร ของ ปรมานุตตรสุญญตา คือ ----  "เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะ รู้ชัดว่า ไม่ว่างอยู่อย่างเดียวคือ ความเกิดแห่งอายตนะหก ที่อาสัยกายนี้เท่านั้น เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย + รู้ ว่า่ สาิ่งที่มีอยู่ นี้ มีอยู่ ----- ใช่ ร่างกาย (ของตถาคต)  อย่างเดียว หรือครับ พิจารณาตรงนี้ก่อน ว่า ---- มี อะไร  ที่คือ อนัตตา ของ ปรมานุตตรสุญญตา  ณ " ขณะที่ตรัส" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 11:31:50

ความคิดเห็นที่ 36 พิจารณาตรงนี้ก่อน ว่า ---- มี อะไร  ที่คือ อนัตตา ของ ปรมานุตตรสุญญตา  ณ "ขณะที่ตรัส" --- การทอดทิ้งสรีระครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๗  (ที่ไม่ได้ เฉกเช่น ๖ ครั้งก่อน ---  ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว ---- อานนท์  เราไม่เห็นสถานที่อื่นใด  ในโลกพร้อมทั้งเทวโลก   มารโลก  พรหมโลก  และหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์  เทวดาและมนุษย์ ที่ตถาคตจะทอดทิ้งสรีระเป็นครั้งที่ ๘ เลย                                    คุณนายอิ่ม  กำหนด ครับ สรีระ  ที่ตรัส ครั้งที่ ๗  --- ไม่ใช่ สรีระ ครั้งที่ ๖  --- ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว สรีระ ครั้งที่ ๘  (หลังที่ตรัสที่ ๗) --- "ที่ตถาคตจะทอดทิ้งสรีระเป็นครั้งที่ ๘ เลย"  = เมื่อ จุตูปปาตะ ไม่มี  อะไรๆ ก็ไม่มีในโลกนี้ (สรีระครั้งที่เท่าไร?) ไม่มีในโลกอื่น (สรีระครั้งที่เท่าไหร) ไม่มีในระหว่างแห่งโลกทั้ง ๒ (สรีระครั้งที่?)               ที่ตรัสข้างบน  -- คุณนายอิ่ม กำหนดว่า เป็น อุจเฉททิฏฐิไหม? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 17:59:24

ความคิดเห็นที่ 37 ท่านหลังไมค์ เสนอว่า (edit ตามสมควร) ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// เมื่อ การมาและการไป ไม่มี การเคลื่อนและการเกิดขึ้น ย่อมไม่มี … เมื่อ จุตูปปาตะ ไม่มี อะไรๆ ก็ไม่มีในโลกนี้ ไม่มีในโลกอื่น ไม่มีในระหว่างแห่งโลกทั้งสอง นั่นแหละคือ ที่สุดแห่งทุกข์ละ นั่นหมายถึง ไม่มีการเคลื่อนและการเกิดขึ้น แห่งนามรูป - วิญญาณ นามรูป เพราะ ความสิ้นไปแห่ง ตัณหา และทิฏฐิ อย่างถาวร ในจิตของท่าน หรือคือ ความว่างสูงสุด แบบ เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิตชนิดสิ้นอาสวะแล้ว = ความ สิ้นไปแห่งราคะ ความสิ้นไปแห่งโทสะ ความสิ้นไปแห่งโมหะ อันนั้นแล เราเรียกว่า นิพพาน พระองค์ท่านรู้ชัด ปฏิจจสมุปบาท สายดับทุกข์ อย่างแจ่มแจ้งแล้ว = ท่านเห็น ... เพราะความจางคลายดับไปโดยไม่เหลือแห่งอวิชชานั้นนั่นเทียว จึงมีความดับแห่งสังขาร ;เพราะมีความดับแห่งสังขาร จึงมีความดับแห่งวิญญาณ; เพราะมีความดับแห่งวิญญาณ จึงมีความดับแห่งนามรูป ; ฯลฯ เมื่อท่านเห็นแจ้งด้วยอาสวักขยญาณ จึงได้ตรัสรู้/อุบัติ เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าในยามสุดท้ายแห่งราตรี = การทอดทิ้งสรีระครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๗ = ดับสังขาร วิญญาณ นามรูป = ดับปฏิจจ ฯ สายเกิด อย่างถาวร ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ข้างบน พระพุทธเจ้า ทรง "แจ่มแจ้งแทงตลอดแล้วด้วยอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ" ก่อน  ตรัส ----- มหาสุทัสสนสูตร  ใช่หรือไม่ ใช่แน่  เพราะ มหาสุทัสสนสูตร  ตรัสแก่พระอานนท์ /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// สรีระครั้งที่ ๗ เนื่องกับ สรีระ  ตอนไหน? กำหนดตาม พุทธประวัติ จากพระโอษฐ์ คือ ออกบรรพชา ตอน ๒๙ แสวงหาโมกขธรรม ก่อน ตรัสรู้ปฏิจจฯ สาย สมุทโย สาย นิโรโธ  ๖ ปี คือ เจริญอรุปฌาน ๓ ๔ + กระทำทุกรกิริยา ตอน ๓๕ ปริวิตกปฏิจจฯ หลังบำเพ็ยเพียรทางใจ  เกิด "ดวงตา ปัญญา ญาณ วิชชา แสงสว่าง ในธรรมทั้งหลาย ที่ไม่เคยฟังจากใครมาก่อน ว่า สมุทโย - นิโรโธ ทรงอยู่โดยมากด้วย ปรมานุตตรสุญญตาวิหาร ตรัส มหาสุทัสสนสูตร                                       ตกลง  "ที่นี่"  คือ ที่ไหน? สรีระ ๖ ครั้ง  (ฝ่ายอดีต-- ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว) ถ้า กำหนด  ตามพุทธประวัติจากพระโอษฐ์  เป็น อุจเฉททิฏฐิไหม ถ้า กำหนด  ตามพุทธประวัติจากพระโอษฐ์  เป็น สาสวาสัมมาทิฏฐิ ได้ไหม ถ้ากำหนด ตาม วิสุทธทมัคค์ --- ไม่เป็น สัสสตทิฏฐิ  อย่างไร? ถ้ากำหนด ตาม วิสุทธทมัคค์ --- เป็น สาสวาสัมมาทิฏฐิ  อย่างไร? ถ้ากำหนด  ตาม "ป่า"  "ตามที่ตรัส  "ที่นี่" ที่ผมเสนอ ----เป็นอุจเฉททิฏฐิ ตรงไหน? //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// สรีระ ครั้งที่  ๗  -- ฝ่ายปัจจุบันธรรม -- ยังไม่ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ใช่ไหม ---- การทอดทิ้งสรีระครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๗  อานนท์  เราไม่เห็นสถานที่อื่นใด ตรัสที่ไหนละครับ  โลกมนุษย์ ตอนนั้น ใช่ไหม //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// สรีระ ครั้งที่ ๘ ฝ่ายอนาคต -- -- ยังไม่ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ใช่ไหม ---- คือ หลังจาก สรีระ ครั้งที่ ๗ ---เราไม่เห็นสถานที่อื่นใด  ในโลกพร้อมทั้งเทวโลก   มารโลก  พรหมโลก  และหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์  เทวดาและมนุษย์ ที่ตถาคตจะทอดทิ้งสรีระเป็นครั้งที่ ๘ เลย ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////                                             ตกลง "ที่นี้" ---- ตาม ที่ตรัส ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘  กำหนดเป็น อดีต ปัจจุบัน อนาคต -- คุณนายอิ่ม --พิจารณา (หลังจากอ่าน สำนวนแปลนั้นแล้ว) ที่นี้  ที่ตรัส  ---ที่ไหน ครับ? (กำหนด ตาม พยัญชนะ ตามสำนวนแปลนั่นแหละ) /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// หลังไมค์ --- กำหนด ที่นี้  ที่ตรัส  ---ที่ไหน ครับ? (๑) ตามภาพ  ที่ผม เสนอ (๒) ตามที่ผมถามคุณนายอิ่ม จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 18:16:45

ความคิดเห็นที่ 38 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11988959/Y11988959.html#16                          นิพพานหมดกิเลส แล้วจิตดับสูญไหม? คุณนายอิ่ม และ ท่านหลังไมค์ ลองพิจารณา ความคิดเห็นที่ 16 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน นิพพานหมดกิเลส  คือ นิพพานธาตุ ๒ ---- ตามที่ตรัสว่า ฯลฯ ความที่อินทรีย์ แบบพระอรหันต์ชนิดนั้น  ยังไม่ถูกกำจัด (?) ยังเสวยเวทนาสุข ทุกข์  (ไม่ตรัส อทุกขมสุขเวทนา) ความสิ้นไปแห่งราคะโทสะโมหะอันใด อันนั้นคือ สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ ทีนี้ เมื่อ พระอรหันต์ - สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ   ไม่เพลินเฉพาะในเวทนาทั้งหลายทั้งปวง (ทุกๆ เวทนา ก็จะ)  จักดับ (จึงเย็น เป็น) อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ  ใน โลกนี้เอง //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// แล้วจิตดับสูญไหม? ---- คำว่า ดับ สูญ --- ดับ สูญแบบ อุจเฉททิฏฐิ ใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่ ดับสูญ  แบบ อนาสวาสัมมาทิฏฐิ ใช่ไหม? ตกลง ดับ สูญ แบบไหน ระหว่าง มิจฉาทิฏฐิคืออุจเฉททิฏฐิ  VS สัมมาทิฏฐิคือ อนาสวาสัมมาทิฏฐิ  แห่ง พระอรหันต์ ผู้ นิพพานธาตุ ๒ พระอรหันต์  ท่าน ย่อม รู้ เข้าใจ แจ่มแจ้ง สอดคล้อง ตรงตาม "ปัญญา ของพระบรมศาสดา ตาม จูฬสุญญตสูตร "  ซิ (ส่วน เราๆ ท่านๆ  ย่อม อ้างนั้นอ้างนี้) /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// จิต  แห่ง นิพพานธาตุ ๒ พิจารณา จาก จูฬสุญญตสูตร  ซิ ตรงที่ตรัสว่า "เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต (จิตพระอรหันต์ นิพพานธาตุ ๒)  สิ้นอาสวะแล้ว  รู้ชัดว่า  ไม่ว่างอยู่อย่างเดียว คือ ความเกิดแห่ง อายตนะหก  (แปลว่า ? ศึกษาเองก่อน) ที่อาศัย กายนี้ (แบบ นิพพานธาตุ ๒ )  เท่านั้น ---- เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย ฯ ดังนั้น อย่าเอา  จิต  แบบ ที่ยังมีอวิชชา  ไป "ประมาณ จิต แบบ นิพพานธาตุ ๒"  โดย อ้าง ตำราชั้นหลัง สาวกชั้นหลังๆ พิจารณา จาก พระพุทธวจนะ  โดยตรง ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษามา ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// อายตนะ  คือ ?  ---- เมื่อกำหนดที่ การปรุงแต่ง "ที่กายนี้"  ตามปฏิจจสมุปบาทสาย สมุทโย (เกิดขึ้นพร้อม)  ตามที่ตรัสว่า เพราะมีอวิชชา    เป็นปัจจัย  จึงมี สังขารทั้งหลาย เพราะมี สังขาร   เป็นปัจจัย  จึงมี วิญญาณ เพราะมีวิญญาณ เป็นปัจจัย  จึงมี นามรูป เพราะมีนามรูป    เป็นปัจจัย  จึงมีสฬายตนะ  (อายตนะหก) อายตนะแบบนี้  เนื่องกับ  อวิชชา ทีนี้ อายตนะของพระอรหันต์ นิพพานธาตุ ๒  ตรงข้ามกับ สายสมุทโย คือ เพราะอวิชชานิโรธ    สังขารทั้งหลายจึงนิโรธ เพราะสังขารนิโรธ     วิญญาณจึงนิโรธ เพราะวิญญาณนิโรธ  นามรูปจึงนิโรธ เพราะนามรูปนิโรธ     สฬายตนะจึงนิโรธ ดังนั้น อายตนะ ตามจูฬสุญญตสูตร  ที่ ไม่ว่าง (แปลว่า?) คือ  --- "ไม่ว่างจากความเกิดแห่งอายตนะหก" นั้น                                              แปลว่า สฬายตนะจึงนิโรธแล้ว (นิพพานธาตุ ๒)  ----> นามรูปนิโรธแล้วนั้น  นามรูปใหม่ ก็ ไม่ต้องนิโรธอีก (เพราะไม่มีเหตุปัจจัยให้ มีนามรูปใหม่ ---> วิญญาณนิโรธแล้ว  วิญญาณก็ไม่ต้องนิโรธอีก เพราะไม่มี วิญญาณใหม่ สมุทัยขึ้นอีก ---> สังขารนิโรธ (คิด ดำริ อาการ จิตปักฝังลงไปในสิ่งใด ดับไม่เหลือคือนิโรธ) แล้ว  ก้ไม่มี สังขารใหม่ สมุทัยให้นิโรธอีก ----->อวิชชานิโรธแล้ว  ก็ไม่มีอวิชชาเดิมๆ นั้น นิโรธอีก เพราะ อวิชชามันสมุทัยไม่ได้อีก เมื่อ  วิญญาณ (ตามอัสสุตวตาสูตร) นิโรธ  --> จิตที่อนุเสติในสิ่งใด ก็นิโรธ                                              ดังนั้น มนายตนะ หนึ่งในอายตนะหก  ตาม จูฬสุญญตสูตร  ของพระอรหันต์นิพพานธาตุ ๒ (กำหนดที่ กายนี้ ตามอัสสุตวตาสูตร แบบ ปรมานุตตรสุญญตา)                    จึง ไม่อาจ เนื่องกับ คำ (ฝ่ายอวิชชา) จิตเกิด  หรือว่า จิตไม่เิกิด แปลว่า คำถาม ที่ถาม --- ถามผิดฝาผิดตัว ครับ เสนอให้ อ่าน  ใครจะค้านว่า ไม่สมเหตุสมผล เชิญ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) [Bloggang] เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 21:28:01 [แก้ไข] //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// หมายเหตุ ๑ ตกลง "ที่นี้" ---- ตาม ที่ตรัส ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘  กำหนดเป็น อดีต ปัจจุบัน อนาคต -- --พิจารณา (หลังจากอ่าน สำนวนแปลนั้นแล้ว) ที่นี้  ที่ตรัส  ---ที่ไหน ครับ? (กำหนด ตาม พยัญชนะ ตามสำนวนแปลนั่นแหละ) หมายเหตุ ๒ ทศชาติ  แบบ ที่ ปรากฎ ฯ ---- อยู่ในรูป ทิฏฐิอะไร?  เมื่อ เราๆ ท่านๆ  อ่าน จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 55 21:31:43

ความคิดเห็นที่ 39 หลังไมค์ --ใหม่ ดังนี้ ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// มาคิดได้ตอนนอนพิจารณาอะไรบางอย่างว่า กระทู้นี้ สนทนาเกี่ยวกับเนื้อหาใน “มหาสุทัสสนสูตร” เลยรีบลุกขึ้นมาแก้ไข กลัวจะตื่นไม่ทัน ... ที่นี้คือ ... ที่ “สรีระ” ของพระองค์เอง เป็นการเปลี่ยนภพภูมิ (คุณภาพของจิต) จากพระอริยบุคคล เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นการอุบัติแบบโอปปติกะ.. - อานนท์ เรารู้ว่าการที่เราเป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้ทรงธรรม ครองราชย์โดยธรรม …. ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว การทอดทิ้งสรีระครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๗ เชื่อมั่นเหลือเกิน ว่ากระทู้ของครูกระทู้นี้ จะทำให้ท่านผู้อ่านจำนวนมาก เปลี่ยนจาก สัสสตทิฏฐิ มาเป็น สัมมาทิฏฐิ เปลี่ยนสัญญาเดิมว่า พระบรมศาสดาของพวกเรา บำเพ็ญบารมี นับชาติไม่ถ้วน ก่อนจะตรัสรู้... หมายเหตุ ใคร ที่ มักมีวาทะกรรมว่า  ผมสื่อสารภาษาไทย ไม่รู้เรื่อง ผมต้องไป ฯ อ่านข้างบน --- สำนวนภาษา หรือลายมือ นั้น -- ไม่ใช่ ลายมือผมแน่นอน --- ขอบคุณครับ  ที่ สื่อสารกันฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 06:37:49

ความคิดเห็นที่ 40 -ส่วนการทอดทิ้งสรีระในอัตภาพมนุษย์ ณ.สถานที่นี้ทั้ง ๖ ครั้ง ของพระศาสดานั้น   พิจารณาได้ความตรง ๆ ตามที่ทรงตรัส  คือ อะไร ๆที่อนัตตานั้นคือ การดับแห่งสังขาร (ร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูติทั้ง ๔ สลายไปเพราะดำรงอยู่ได้เพียงปีหนึ่งบ้าง สองปีบ้าง สามปีบ้าง สี่ปีบ้าง ห้าปีบ้าง สิิบปีบ้าง ยี่สิบปีบ้าง สามสิบปีบ้าง สี่สิบปีบ้าง ห้าสิบปีบ้าง ร้อยปีบ้าง ยิ่่งกว่าร้อยปีบ้าง)   /////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////                    สังขาร -- ทำไม  กำหนด แค่ ---- ร่างกาย --- ครับ ----------------------------------------------- ที่ทรงตรัสนี้ตรัสกับท่านพระอานนท์ผู้โสดาบัน ซึ่งท่านยังมีจิตที่อนุสัยกับพระศาสดาอยู่ ไม่แทงตลอดในปฏิจจสมุปบาทครับ พระอานนท์ท่านเห็นว่ากุสินาราเป็นเมืองเล็ก ไม่สมพระเกียรติกับพระศาสดาซึ่งจะทรงปรินิพพานที่เมืองนี้ ผมจึงเรียนเสนอคำว่าสรีระที่ทรงตรัสกับพระอานนท์จึงทรงหมายถึง ร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูติทั้ง ๔ เพราะหลังจากทรงอนุปาทิเสสนิพานที่แล้วพระอานนท์และพระสาวกทั้งหลายยังมีกิจ จักต้องปฏิบัติต่อสรีระแห่งพระศาสดา แต่สำหรับพระตถาคตแล้วคำว่าสรีระนั้นทรงหมายถึงตามที่ทรงตรัสดังนี้ "แต่ว่าตถาคตเรียกร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง จิตเป็นต้นนั้น ดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป ในกลางคืนและใน กลางวัน ฯ" โวหารแบบชาวโลกก็ทรงตรัสไปตามนั้นแต่มิได้ถือมั่น  สำหรับการทอดทิ้งสรีระในการทรงเสด็จปรินิพพานของพระศาสดาแล้ว คำว่าที่นี้ย่อมมิได้ยึดมั่นว่าเป็นเมืองกุสินาราหรือเมืองไหน ชื่ออะไร  แต่เป็นการตรัสด้วยความเมตตาต่อท่านพระอานนท์เพื่อ ดับคลายความทุกข์อันยังบังเกิดขึ้นต่อท่านพระอานนท์กับการที่พระศาสดาจักต้องอนุปาทิเสสนิพพาน ------------------------------- หมายเหตุ ๑ ตกลง "ที่นี้" ---- ตาม ที่ตรัส ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ๗ ๘  กำหนดเป็น อดีต ปัจจุบัน อนาคต -- พิจารณา (หลังจากอ่าน สำนวนแปลนั้นแล้ว) ที่นี้  ที่ตรัส  ---ที่ไหน ครับ? (กำหนด ตาม พยัญชนะ ตามสำนวนแปลนั่นแหละ) -ที่นี้ก็ทรงหมายถึง เมืองกุสินารานั่นแหละครับ (ในความหมายที่ตรัสสำหรับท่านพระอานนท์และเราท่านทั้งหลายส่วนมาก) หมายเหตุ ๒ ทศชาติ  แบบ ที่ ปรากฎ ฯ ---- อยู่ในรูป ทิฏฐิอะไร?  เมื่อ เราๆ ท่านๆ  อ่าน -โดยตนเองเมื่ออ่านแล้วในครั้งแรก ๆ ตั้งแต่เด็ก ๆ มีทิฏฐิชนิดที่เป็นสัสสตทิฏฐิครับ ------------------------------------- ข้อความ ที่นี้คือ ... ที่ “สรีระ” ของพระองค์เอง เป็นการเปลี่ยนภพภูมิ (คุณภาพของจิต) จากพระอริยบุคคล เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นการอุบัติแบบโอปปติกะ.. -พิจารณาว่าที่นี้ ไม่ใช่การเปลี่ยนภพภูมิ ครั้งนี้ไม่ใช่การอุบัติแบบโอปปาติกกะ  เพราะทรงโอปปาติกะครั้งสุดท้ายแล้วตั้งแต่ทรงดำเนิน ในมัชฌิมปฏิปทา  จนได้ตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์  ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา แต่ที่นี้เป็นที่ทรงทอดทิ่ง"สรีระ" อันคือ การอนุปาทิสเสสนิพพานครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 07:29:18

ความคิดเห็นที่ 41 พระศาสดาทรงตรัสสอนพระอานนท์  ที่กรุงกุสินารา ก่อนทรงอนุปาทิเสสนิพพาน อานนท์ เรารู้ว่าการที่เราเป็นพระเจ้าจักรพรรดิผู้ทรงธรรม  ครองราชย์โดยธรรม เป็นใหญ่ในแผ่นดิน  มีมหาสมุทรทั้งสี่เป็นขอบเขต  ได้รับชัยชนะ  มีราชอาณาจักรมั่นคง สมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ  ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว  การทอดทิ้ง สรีระครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๗  อานนท์  เราไม่เห็นสถานที่อื่นใด  ในโลกพร้อมทั้งเทวโลก   มารโลก  พรหมโลก  และหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์  เทวดาและมนุษย์ ที่ตถาคตจะทอดทิ้งสรีระเป็นครั้งที่ ๘ เลย (มหาสุทัสสนสูตร) //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// คุณนายอิ่ม เห็นตาม วิสุทธิมัคค์ ใช่ไหม  ที่อธิบาย ปฏิจจสมุปบาท เช่นนั้น เมื่อเสนอว่า --- -ที่นี้ก็ทรงหมายถึง เมืองกุสินารานั่นแหละครับ (ในความหมายที่ตรัสสำหรับท่านพระอานนท์และเราท่านทั้งหลายส่วนมาก) //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ตรัสสรีระ --ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว แปลว่า  ในอดีต นานนนนนน "ยิ่งกว่า กำเนิดจักรวาลนี้" มี โลกนั้น  มี เมืองนั้น ที่สมัยนี้ (ตรัสครั้งที่ ๗) คือ ที่นี้ก็ทรงหมายถึง เมืองกุสินารานั่นแหละครับ                               ผม จึงถามคุณนายอิ่ม ไว้ว่า คุณนายอิ่ม กำหนด ธรรมอะไร  คือกำหนด "คำว่า สรีระ" --- "แห่งพระพุทธเจ้า" ตอนที่ตรัส ครั้งที่ ๗"  ที่ เมืองกุสินารา นั่น               ใน สมัย อดีต (ชาติ  แบบ วิสุทธิมัคค์ มั๊ง) ทั้ง ๖ ครั้ง  ---- ครับ คุณนายอิ่ม ยังไม่ตอบ  ใช่ไหม ตอบไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 08:01:56

ความคิดเห็นที่ 42 ขณะ รอคำตอบ อย่าลืม พิจารณาว่า สรีระ ทั้ง ๖ ครั้ง ฝ่ายอดีต (ชาติ /กำหนดแบบ วิสุทธิมัคค์  ที่ไม่ใช่อธิบายพระไตรปิฎกตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะนั้น) อะไร แห่ง สรีระทั้ง ๖ ครั้ง (โดยเฉพาะ สัมมาญาณ สัมมาวิมุตติ ตาม สัมมัตตะ ๑ๆ ทั้ง ๖ ครั้ง) ยัง แตกต่างกับ --สรีระ ครั้งที่ ๗  ที่ตรัส ณ เมือง กุสินารา ซึ่ง  สรีระ ครั้งที่ ๗  คือ --- เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะขั้น จอมศาสดา คือ ปรมานุตตรสุญญตา  ของ "ความเกิดแห่งอายตนะหกที่อาสัย กายนี้ เท่านั้น (สรีระนี่ ใช่ไหม คุณนายอิ่ม) เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย                                       คุณนายอิ่ม  ช่วย ชี้หน่อยว่า สรีระ ครั้งที่ ๗  คือ --- เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะขั้น จอมศาสดา คือ ปรมานุตตรสุญญตา  ของ "ความเกิดแห่งอายตนะหกที่อาสัย กายนี้ เท่านั้น (สรีระนี่ ใช่ไหม คุณนายอิ่ม) เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย นั้น " คำไหน ที่ตรัส ตามสำนวนแปลที่เสนอ) คือ  สรีระ หรือคือ สิ่งที่  ได้มีมาแล้ว ในอดีต (ชาติ) ตามที่ตรัส ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ --- ณ เมืองกุสินารี สมัยที่ตรัส สรีระ ครั้งที่ ๗"                         ตอบ ----  5 บรรทัด สุดท้าย  นะครับ คุณนายอิ่ม จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 08:08:44

ความคิดเห็นที่ 43 ย้ำที่ถามนะครับ                                        คุณนายอิ่ม  ช่วย ชี้หน่อยว่า สรีระ ครั้งที่ ๗  คือ --- เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสวะขั้น จอมศาสดา คือ ปรมานุตตรสุญญตา  ของ "ความเกิดแห่งอายตนะหกที่อาสัย กายนี้ เท่านั้น (สรีระนี่ ใช่ไหม คุณนายอิ่ม) เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย นั้น ข้างบน ---- คือสรีระ ที่ตรัสแก่ พระอานนท์ ในพระสูตรหนึ่งว่า ถูกแล้ว อานนท์ ตถาคตอยู่โดยมากด้วย สุญญตาวิหาร                    -------------------------------------------------------- " คำไหน ที่ตรัส (ตามสำนวนแปลที่เสนอ) คือ  สรีระ หรือคือ สิ่งที่  ได้มีมาแล้ว ในอดีต (ชาติ) ตามที่ตรัส ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ --- ณ เมืองกุสินารี สมัยที่ตรัส สรีระ ครั้งที่ ๗"                      ------------------------------------------------------ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 08:10:57

ความคิดเห็นที่ 44 พิจารณาแล้วเรียนเสนอดังนี้ครับ ที่ทรงตรัส  "สรีระ" ครั้งนี้ต่อพระอานนท์  ไม่่ทรงแสดงถึงเจโตสมาธิ แม้ครั้งนี้คือ เจโตสมาธิ อันยังมีความเกิดแห่งอายตนะ ๖ ที่อาศัยกายนี้เป็นปัจจัย เหตุคือสังขารซึ่งยังมีชีวิต(ยังไม่ตายชนิดเข้าโลง-ด้วยมีลมหายใจ)เป็นปัจจัย จะถูกละไปด้วย (จากสอุปาทิเสสนิพพาน มาสู่อนุปาทิเสสนิพพาน) การอยู่โดยมากในสูญญตาวิหารธรรม อันคือเจโตสมาธิ นี้  มิใช่สรีระ ที่พระสาวกจักต้องปฏิบัติ อย่างสมพระเกียรติ  คือ พิธีถวายเพลิงเช่น พระเจ้าจักรพรรดื์  จะเนื่องกับทีท่านพระอานนท์ ได้อ้างกับพระศาสดาว่า เมืองนี้(กุสินารา) เป็นเมืองเล็ก เมืองคอน เมืองกิ่ง  จะให้ทรงเสด็จ ไปปรินิพพานที่เมืองใหญ่ (อย่างน้อยก็ได้ยืดเวลาที่ได้อยู่กับพระศาสดานิดนึงก็ยังดี) และ... ไม่ใช่ครับ   สรีระ ที่ตรัสในครั้งนี้ต่อท่านพระอานนท์ไม่ได้แสดงถึงเจโตสมาธิ(ที่ยังรู้ว่ามีชีวิต เพราะอาศัยกายนี้เป็นปัจจัย)  แต่สรีระนี้คือ สังขารอันคือที่ประชุมแห่งมหาภูติทั้ง ๔ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 11:23:13

ความคิดเห็นที่ 45 ความคิดเห็นที่ 44 ที่ทรงตรัส  "สรีระ" ครั้งนี้ต่อพระอานนท์  ไม่่ทรงแสดงถึงเจโตสมาธิ --( ของพระองค์ ใช่ไหมครับ คุณนายอิ่ม) (๑) ใช่ ใช่ไหม (๒) แล้ว คุณนายอิ่ม  ก็เสนอว่า --- "ตอนที่ตรัส มหาสุทัสสนสูตร" นั้น พระพุทธเจ้า  ก็คือ "ธรรมดาๆ  แบบ ก่อนตรัสรู้  ไม่ต่างกับ คุณนายอิ่ม หรือ ผม"  หรือครับ (๓) แล้ว คุณนายอิ่ม จะ กำหนด (ด้วยปัญญาอะไรก็ตาม) ว่า "ตอนที่ พระพุทธเจ้าตรัส มหาสุทัสสนสูตร" นั้น  ตรัสด้วย ปัญญาขั้นไหน" -- ครับ คุณนายอิ่ม (๔) ปัญญา ของพระพุทธเจ้า ตอนที่ตรัส  มหาสุทัสสนสูตร  --- ตามที่คุณนายอิ่ม เข้าใจ ณ ---- เป็นมิจฉาทิฏฐิด้วยหรือไม่?" คคห นี้  4 คำถามนะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 19:53:13

ความคิดเห็นที่ 46 ข้อความหลังไมค์ สมควร  เสนอ เพื่อ สังคมออนไลนืคุณภาพ ------------------------------------------------------------------------------------------ 1. เนื้อความใน “มหาสุทัสสนสูตร” เป็นการที่พระองค์ท่านอุปมาพระองค์ เป็นดั่งพระเจ้าจักรพรรดิ หรือไม่ ... เพราะ “ขณะ” ที่พระองค์ตรัสสอนพระอานนท์ ท่านเป็นพระภิกษุ มิใช่เป็น พระเจ้าจักรพรรดิ .... และมีพระพุทธวจนหนึ่ง ตรัสว่า ... ความเป็นโสดาบัน ประเสริฐกว่าเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ... 2. จากข้อความนี้ .... ฯลฯ “ …ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว การทอดทิ้งสรีระครั้งนี้ เป็นครั้งที่ ๗ ” .... ท่านแสดงนัยยะบางประการอยู่หรือไม่ว่า ... พระองค์ท่านเป็นพระโสดาบันประเภท สัตตักขัตตุปรมะ (ยังต้องท่องเที่ยวไปในภพแห่งเทวดาและมนุษย์อีกเจ็ดครั้ง เป็นอย่างมาก แล้วย่อมกระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้....) ? 3. “ การทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว ” นั้น ... ใช่เป็นการที่พระองค์ทำความเพียรทางจิต (สมัยยังไม่บรรลุ) ให้ถึงพร้อมซึ่ง ... “ อริยมรรคสมังคี ” เพื่อละ “ ฉันทราคะในเบญจขันธ์ ” อันเป็นสังโยชน์ ให้สิ้นไปเป็นลำดับๆ ๖ ครั้ง ... หรือว่าท่านทอดทิ้ง สรีระ/พระวรกาย ของพระองค์ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้ง กันแน่ ... (คำกล่าวของพระองค์ท่าน เป็น สัสตทิฏฐิ ได้หรือไม่ ) ? 4. Quote ... “ พิจารณาว่าที่นี้ ไม่ใช่การเปลี่ยนภพภูมิ ครั้งนี้ไม่ใช่การอุบัติแบบโอปปาติกกะ เพราะทรงโอปปาติกะครั้งสุดท้ายแล้วตั้งแต่ทรงดำเนินในมัชฌิมปฏิปทา จนได้ตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ” >> ประเด็น “สถานที่” (ทางกายภาพ) นั้นสำคัญไฉน .... หากพิจารณาว่า พระองค์ตรัสรู้ที่ “กายยาววาหนาคืบ” ของพระองค์ท่านเอง จะชอบกว่าหรือไม่ … และครั้งที่ ๗ นั้น ท่านก็ได้อุบัติเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ “กายยาววาหนาคืบ” ของพระองค์นั่นเอง ... ซึ่งก็เป็นดั่งนี้ ตั้งแต่ครั้งที่ ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ... หรือไม่? 5. ระหว่างฟังพระบรมศาสดาตรัสเอ่ยถึง “ การทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว ” นั้น ... พระอานนท์ ผู้โสดาบัน เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยทิฏฐิ ไม่อาจเข้าถึงธรรมไรๆ โดยความเป็นตัวตน (อัตตา) จะคิดเหมือนคุณนายอิ่มหรือไม่ว่า ... พระองค์ท่านทิ้งสรีระ/พระวรกายในสถานที่นั้น มาแล้ว ๖ ครั้ง ... ? 6. เนื้อหาในช่วงท้ายๆ พระสูตร ท่านตรัสสอนพระอานนท์ ผู้โสดาบันว่า ทรัพย์สมบัติมากมายที่พระองค์มี แต่พระองค์ใช้สอยจริงๆ เพียงสิ่ง/อย่างเดียวเท่านั้น ... จุดประสงค์ในการตรัสสอน ใช่เป็นการสอนพระอานน์ให้สำรวมในการบริโภคปัจจัย ๔ ( จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปัจจัยเภสัชบริขาร) หรือไม่ …. มีเหตุผลใดที่ท่านต้องตรัสถึง .... 7. ท่านตรัสสอนต่ออีกว่า ดูกรอานนท์ สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงอย่างนี้แล สังขารทั้งหลายไม่ยั่งยืนอย่างนี้แล สังขารทั้งหลายไม่น่ายินดีอย่างนี้แล ดูกรอานนท์ ข้อนี้ควรจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งหลายทั้งปวงทีเดียว ควรที่จะคลายกำหนัด ควรเพื่อจะหลุดพ้นไป …. ท่านสอนให้พระอานน์ ผู้โสดาบัน ไม่ให้ประมาท ให้ละวางความยึดมั่นถือมั่นใน สังขตธรรมทั้งปวง (ซึ่งน่าจะรวม สังขาร ทางเนื้อหนัง ของพระองค์ด้วย) เพื่อหลุดพ้นไป ... ดูจะสวนทางกับที่คุณนายอิ่มเสนอ ... …. แต่เป็นการตรัสด้วยความเมตตาต่อท่านพระอานนท์ เพื่อดับคลายความทุกข์อันยังบังเกิดขึ้นต่อท่านพระอานนท์กับการที่พระศาสดาจักต้องอนุปาทิเสสนิพพาน 8. สิ่งที่ท่านทรงเมตตาสอนพระอานนท์ ผู้โสดาบัน มีเรื่องใดที่พระองค์ปรารภ เรื่องเกี่ยวกับ “กิจ ที่ จักต้องปฏิบัติต่อสรีระแห่งพระศาสดา” หรือไม่ ... สิทธิเสรีภาพในการพิจารณาเป็นของคุณนายอิ่มเสมอ ... ขอแนะนำให้ลองใช้เคล็ดวิธีของท่าน เซน “ธรรม ๔ เกลอ” ประกอบการอ่านพระไตรปิฏก หรือ อื่นๆ เพื่อสำเร็จประโยชน์สูงสุดในกิจนั้นๆ เสนออ่าน “ธรรม ๔ เกลอ” ใน กระทู้ ถาม ----> ถึงวิธีอ่านพระไตรปิฎกหน่อย หมายเหตุ ข้อความข้างบน  ไม่ใช่ ลายมือผม (เซนเถรวาทฯ แน่นอน)  เพราะ "ผมไม่สามารถ หรือยังไม่สามารถ หรือ ขี้เกียจสามารถ หรือ ฯ"  ปรุงแต่งภาษาไทย  ให้ ออกมา เช่น "8 ข้อ" นั้น ขออนุโมทนาและขอบคุณใน ธรรมทาน  ในรูป "ภาษาไทย"  "ที่รื่นความ อ่านง่าย" ฯลฯ และที่สำคัญ ผม "สมควรที่ผมจะเอาเยี่ยง"  --เมื่อ "เข้ามา แสดง คคห ในทางธรรมะ ในห้องนี้"                                           รวมความว่า คุณนายอิ่ม  ---- น่าจะ ยัง "ข้อง (จิตอนุเสติในสิ่งใด)" อยู่กับ  ชาติก่อน ชาตินี้ ชาติหน้า  แบบ " ปรมัตถ์ ๔  ที่พระอนุรุทธาจารย์" เสนอไว้ในพระอภิธัมมัตถสังคหะ แล้ว นักอภิธํมฯ  มี ทิฏฐิว่า "ปรมัตถ์ (อนัตตานะ)  มีจริง" + ชาติก่อน ชาตินี้ ชาติหน้า แบบ วิสุทธิมัคค์ ---  กระมัง แล้ว ที่ผมเสนอ และที่ ท่านหลังไมค์เสนอ ตามที่ผม เอามาเสนอข้างบน -- คุณนายอิ่ม เห้นว่า ผมเสนอเป็นอุจเฉททิฏฐิ ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 21:25:30

ความคิดเห็นที่ 47 ข้อความ ก่อน "8" ข้อ ดังนี้ -------------------------------------------------------------------------------------------- FYI ... ไม่ได้มีเจตนาจะก้าวก่ายหรือแทรกแซงการสนทนาระหว่างครูกับคุณนายอิ่ม... เพียงแต่เสนอแง่มุมที่ตัวเองใช้พิจารณา ก่อนทำการ “ต้ดป่า” ของครู ... อนุมานแบบเข้าข้างตัวเองว่า .... ก็ไม่เห็นครูจะท้วงติงอะไร ความเห็นเราก็คงจะ “เข้าท่า” อยู่ไม่น้อยล่ะมั๊ง ... :) นี่เป็นผลจากเคล็ด “ธรรม ๔ เกลอ” ของครู ... ไม่โกรธ ที่ส่งข้อความดังกล่าวไปให้คุณนายอิ่มใช้ประกอบการพิจารณา ... คุณนายอิ่ม เสนอว่า ... “ท่านผู้เป็นกัลยาณมิตรรินชานั้นลงมาด้วยครับ” .... ก็ขอเป็นน้ำชาอ่อนๆ เติมในถ้วยคุณนายอิ่ม ส่วนแบบเข้มข้นเต็มรสชาติก็ต้องมาจาก “ครู” แต่ผู้เดียว อยู่แล้ว... -------------------------------------------------------------------------------------------- ธรรมทาน (ที่ถูกต้องด้วยยถาภุตสัมมัปปัญญาฯ) ย่อมชนะ (วัตถุ) ทานทั้งปวง อิทธิบาท ๔ --- คือ อายุ ศีล (ที่พระอริยเจ้าพอใจ) -- คืิอ วรรณะ สัมมาสมาธิ แห่งจิตประภัสสรในองค์มรรค -- คือ สุข ปัญญา ขั้นอริยชน (ที่เนื่องกับ อิทธิบาท ๔ ศีล สมาธิ) -- คือ พละ (กำลังที่ถูกต้องชอบ ดูสัมมัตตะ ๑๐) ขอให้ -- อายุ วรรณ สุข พละ  จง มีแก่ ท่านทั้งหลาย ---- ทั้งท่านหลังไมค์ คุณนายอิ่มและ ทุกๆ ท่าน จาก เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม                            อย่าลืมครับ ----พระพุทธเจ้า ยังทรงยังอยู่ ---- จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 21:34:13

ความคิดเห็นที่ 48 ที่ทรงตรัส  "สรีระ" ครั้งนี้ต่อพระอานนท์  ไม่่ทรงแสดงถึงเจโตสมาธิ --( ของพระองค์ ใช่ไหมครับ คุณนายอิ่ม) (๑) ใช่ ใช่ไหม - ใช่ครับ พิจารณาว่ามิได้ทรงแสดงถึงเจโตสมาธิของพระองค์ครับ (๒) แล้ว คุณนายอิ่ม  ก็เสนอว่า --- "ตอนที่ตรัส มหาสุทัสสนสูตร" นั้น พระพุทธเจ้า  ก็คือ "ธรรมดาๆ  แบบ ก่อนตรัสรู้  ไม่ต่างกับ คุณนายอิ่ม หรือ ผม"  หรือครับ - ต่างกันครับ  ผมมีเพียงแต่สุตตยมยปัญญา และจินตมยปัญญา เท่านั้นครับ ยังมิเคยได้ปัญญาจากภาวนามยปัญญาเลย  ยังประกอบอยุ่ด้วยอวิชชา  ซึ่งย่อมผิดได้เสมอครับ (๓) แล้ว คุณนายอิ่ม จะ กำหนด (ด้วยปัญญาอะไรก็ตาม) ว่า "ตอนที่ พระพุทธเจ้าตรัส มหาสุทัสสนสูตร" นั้น  ตรัสด้วย ปัญญาขั้นไหน" -- ครับ คุณนายอิ่ม - กำหนดด้วยจินตามยปัญญาว่า  ทรงตรัสสอนด้วยปัญญาขั้นอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณครับ (๔) ปัญญา ของพระพุทธเจ้า ตอนที่ตรัส  มหาสุทัสสนสูตร  --- ตามที่คุณนายอิ่ม เข้าใจ ณ ---- เป็นมิจฉาทิฏฐิด้วยหรือไม่?" - ไม่ใช่มิจฉาทิฏฐิครับ หมายเหตุ. อีก ๘ ข้อของท่านหลังไมค์ ผมขอรอท่านก่อนครับ ว่าจะให้ตอบที่หลังไมค์ หรือที่กระทู้ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 14:11:06

ความคิดเห็นที่ 49 1. เนื้อความใน “มหาสุทัสสนสูตร” เป็นการที่พระองค์ท่านอุปมาพระองค์ เป็นดั่งพระเจ้าจักรพรรดิ หรือไม่ ... เพราะ “ขณะ” ที่ พระองค์ตรัสสอนพระอานนท์ ท่านเป็นพระภิกษุ มิใช่เป็น พระเจ้าจักรพรรดิ .... และมีพระพุทธวจนหนึ่ง ตรัสว่า ... ความเป็นโสดาบัน ประเสริฐกว่าเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ... -ในเหตุนี้มิได้ทรงตรัสเป็นการอุปมาครับ  แต่เป็นการตรัสตรง ๆ โดยโวหารแบบโลกซึ่งมิได้ทรงถือมั่น โดยหากทรงตรัสเป็นการอุปมา จักทรงแสดงว่าทรงเปรียบกับอะไร  เช่น ตรัสเปรียบบุคคลดังบัว ๓ เหล่า หรือเปรียบบุรุษผู้เดินทางไกลแบกแพ ฯลฯ... และ... ทรงตรัสว่า.. อานนท์ เธอคงเห็นอย่างนี้ว่า "พระเจ้ามหาสุทัศนะ ในสมัยนั้นคงจะเป็นคนอื่นแน่" แต่ไม่พึงเห็นอย่างนั้น  เราเป็นพระเจ้ามหาสุทัศนะในสมัยนั้น ...ฯลฯ... -------------------------------------------- 2. จากข้อความนี้ .... ฯลฯ “ ได้ทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว การทอดทิ้งสรีระครั้งนี้ เป็นครั้งที่ ๗ ” .... ท่าน แสดงนัยยะบางประการอยู่หรือไม่ว่า ... พระองค์ท่านเป็นพระโสดาบันประเภท สัตตักขัตตุปรมะ (ยังต้องท่องเที่ยวไปในภพแห่งเทวดาและ มนุษย์อีกเจ็ดครั้ง เป็นอย่างมาก แล้วย่อมกระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้....) ? - พิจารณาว่าการตรัสรู้ของพระศาสดานี้เป็นการตรัสรู้ในครั้งเดียวแล้วได้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ในการที่ทรงบังเกิดเป็นเจ้าชายสิทธัตถะในพระชาติสุดท้ายนี้ครับ  ที่ท่านเสนอจะไม่สอดคล้องกับ พุทธประวัติครับ ------------------------------------------------------ 3. “ การทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว ” นั้น ... ใช่เป็นการที่พระองค์ทำความเพียรทางจิต (สมัยยังไม่บรรลุ) ให้ถึง พร้อมซึ่ง ... “ อริยมรรคสมังคี ” เพื่อละ “ ฉันทราคะในเบญจขันธ์ ” อันเป็นสังโยชน์ ให้สิ้นไปเป็นลำดับๆ ๖ ครั้ง ... หรือว่าท่าน ทอดทิ้ง สรีระ/พระวรกาย ของพระองค์ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้ง กันแน่ ... (คำกล่าวของพระองค์ท่าน เป็น สัสตทิฏฐิ ได้หรือไม่ ) ? - ในข้อนี้จักเกี่ยวเนื่องกับข้อ ๒ ครับ ------------------------------------------------------ 4. Quote ... “ พิจารณาว่าที่นี้ ไม่ใช่การเปลี่ยนภพภูมิ ครั้งนี้ไม่ใช่การอุบัติแบบโอปปาติกกะ เพราะทรงโอปปาติกะครั้งสุด ท้ายแล้วตั้งแต่ทรงดำเนินในมัชฌิมปฏิปทา จนได้ตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา ” >> ประเด็น “สถานที่” (ทางกายภาพ) นั้นสำคัญไฉน .... หากพิจารณาว่า พระองค์ตรัสรู้ที่ “กายยาววาหนาคืบ” ของพระองค์ท่านเอง จะชอบกว่าหรือไม่ และครั้งที่ ๗ นั้น ท่านก็ได้อุบัติเป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ “กายยาววาหนาคืบ” ของพระองค์นั่นเอง ... ซึ่งก็เป็นดั่งนี้ ตั้งแต่ครั้งที่ ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ ... หรือไม่? - ใช่ครับทรงตรัสรู้ในกายยาววาหนาคืบ นี้ครับ  ส่วนหากจะกล่าวว่าเป็นการทิ้งสรีระครั้งที่ ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ ๖ คือ การตรัสรู้ธรรมจะไม่สอดคล้องกับการตรัสรู้แล้วตั้งแต่ครั้งริมแม่น้ำเนรัญชราครับ ไม่มีสิ่งใดบ่งชี้ว่าพระองค์จะทรงบรรลุธรรม  ตรัสรู้อีกซ้ำ ๆ ถึง ๖ ครั้งที่เมืองกุสินารานี้ ? ------------------------------------------------------------ 5. ระหว่างฟังพระบรมศาสดาตรัสเอ่ยถึง “ การทอดทิ้งสรีระไว้ ณ สถานที่นี้ถึง ๖ ครั้งแล้ว ” นั้น ... พระอานนท์ ผู้โสดาบัน เป็นผู้ถึง พร้อมด้วยทิฏฐิ ไม่อาจเข้าถึงธรรมไรๆ โดยความเป็นตัวตน (อัตตา) จะคิดเหมือนคุณนายอิ่มหรือไม่ว่า ... พระองค์ท่านทิ้งสรีระ/พระวรกาย ในสถานที่นั้น มาแล้ว ๖ ครั้ง ... ? - ในข้อนี้ ผมพิจารณาเห็นว่าขณะนั้นท่านพระอานนท์ผู้มีศีลสมบูรณ์  สมาธิพอประมาณ ปัญญาพอ ประมาณ  ย่อมมีอวิชชาประกอบอยู่ด้วย  พระศาสดาจึงทรงเมตตาแสดงธรรม  ส่วนการที่จะคิดเหมือน ผมหรือไม่นั้นเป็นคำถามน่าพิจารณาครับ  ส่วนตัวผมคิดว่าไม่เหมือนครับเพราะเหตุปัจจัยต่างกัน ในคำตรัสนี้ (เรื่องการทอดทิ้งสรีระ) ผมมิได้มีความเศร้าโศกเช่น ท่านพระอานนท์  และผมมิได้บรรลุธรรมขั้นใดเช่น ท่านพระอานนท์เลย   ฉะนั้นเป็นไปได้ว่าเมื่อได้ฟังพระศาสดาตรัส เกี่ยวกับการทอดทิ้่งสรีระแล้ว  ท่านพระอานนท์จะไม่คิดเหมือนผมเป๊ะ ๆ หลังจากฟังที่ทรงตรัสสอนครับ   ------------------------------------------------- 6. เนื้อหาในช่วงท้ายๆ พระสูตร ท่านตรัสสอนพระอานนท์ ผู้โสดาบันว่า ทรัพย์สมบัติมากมายที่พระองค์มี แต่พระองค์ใช้สอยจริงๆ เพียง สิ่ง/อย่างเดียวเท่านั้น ... จุดประสงค์ในการตรัสสอน ใช่เป็นการสอนพระอานน์ให้สำรวมในการบริโภคปัจจัย ๔ ( จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปัจจัยเภสัชบริขาร) หรือไม่ . มีเหตุผลใดที่ท่านต้องตรัสถึง .... - เป็นการแสดงโดยอนุบุปพิกถาครับ  ซึ่งคำถามนี้มีความเกี่ยวเนื่องกับข้อต่อไปด้วยครับ --------------------------------------------------- 7. ท่านตรัสสอนต่ออีกว่า ดูกรอานนท์ สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงอย่างนี้แล สังขารทั้งหลายไม่ยั่งยืนอย่างนี้แล สังขารทั้งหลายไม่น่ายินดีอย่างนี้แล ดูกรอานนท์ ข้อนี้ควรจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งหลายทั้งปวงทีเดียว ควรที่จะคลายกำหนัด ควรเพื่อจะหลุดพ้นไป . ท่านสอนให้พระอานน์ ผู้โสดาบัน ไม่ให้ประมาท ให้ละวางความยึดมั่นถือมั่นใน สังขตธรรมทั้งปวง (ซึ่งน่าจะรวม สังขาร ทางเนื้อหนัง ของพระองค์ด้วย) เพื่อหลุด พ้นไป ... ดูจะสวนทางกับที่คุณนายอิ่มเสนอ ... . แต่เป็นการตรัสด้วยความเมตตาต่อท่านพระอานนท์ เพื่อดับคลายความทุกข์อันยังบังเกิดขึ้นต่อ ท่านพระอานนท์กับการที่พระศาสดาจักต้องอนุปาทิเสสนิพพาน - พระศาสดาจักแสดงธรรมไปตามลำดับอนุบุปพิกถา  ในปัจจุบันขณะนั้นท่านพระอานนท์ยังมีความ โศกเศร้าอยู่  การคลายความเศร้าของพระอานนท์โดยการให้เหตุผลนั้น (เมืองกุสินาราเป็นเมืองที่ เหมาะสมแล้วเพราะเหตุใด)  จึงบังเกิดขึ้นครับ ?   (ข้อนี้แม้ผมไม่มั่นใจที่จะถูกต้อง แต่อาศัยตามแนวทางที่ทรงตรัสสอนพิจารณา แล้วจึงแสดงความเห็นออกมาครับ ) -------------------------------------------------- 8. สิ่งที่ท่านทรงเมตตาสอนพระอานนท์ ผู้โสดาบัน มีเรื่องใดที่พระองค์ปรารภ เรื่องเกี่ยวกับ “กิจ ที่ จักต้องปฏิบัติต่อสรีระแห่งพระศาสดา” หรือไม่ ... - มีที่ทรงตรัสแสดงไว้ กับการที่จะต้องปฏิบัติต่อสรีระพระศาสดาเช่นไรภายหลังทรงปรินิพพานครับ หมายเหตุ. สำหรับการตกไปสู่ความเป็นสัสสตทิฏฐิของนายอิ่ม  ผมขอแสดงถึงการพิจารณาและตอบคำถามในข้อสำคัญที่ที่ทรงตรัสสอนว่า -สิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี  สิ่งนี้ดับไป  สิ่งนี้จึงดับ -สัพเพ ธัมมา นาลัง อภินิเวสาย -สัพเพ ธัมมา อนัตตา -โวหารใดที่ชาวโลกพูดกัน ก็พูดไปตามโวหารนั้น แต่ไม่ยึดมั่นด้วยทิฏฐิ ------------------------------------------ สิทธิเสรีภาพในการพิจารณาเป็นของคุณนายอิ่มเสมอ ... ขอแนะนำให้ลองใช้เคล็ดวิธีของท่าน เซน “ธรรม ๔ เกลอ” ประกอบการอ่านพระ ไตรปิฏก หรือ อื่นๆ เพื่อสำเร็จประโยชน์สูงสุดในกิจนั้นๆ เสนออ่าน “ธรรม ๔ เกลอ” ใน กระทู้ ถาม ----> ถึงวิธีอ่านพระไตรปิฎกหน่อย - ขอบพระคุณครับ  และสำหรับผมแล้วท่านเซน ฯ เป็นผู้มีพระคุณต่อผมครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 05:34:23

ความคิดเห็นที่ 50 สาธุ ขออนุโมทนาการเสวนาเยี่ยงบัณฑิต โดยเฉพาะในความเห็นต่อไปนี้ของคุณ เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b)ครับ ผมขออ่านอย่างเดียว ไม่กล้าแสดงความเห็น เพราะปัญญายังไม่ถึง แต่ชอบใจในการสนทนาที่ประกอบด้วยเมตตานี้ครับ ------------ ธรรมทาน (ที่ถูกต้องด้วยยถาภุตสัมมัปปัญญาฯ) ย่อมชนะ (วัตถุ) ทานทั้งปวง อิทธิบาท ๔ --- คือ อายุ ศีล (ที่พระอริยเจ้าพอใจ) -- คืิอ วรรณะ สัมมาสมาธิ แห่งจิตประภัสสรในองค์มรรค -- คือ สุข ปัญญา ขั้นอริยชน (ที่เนื่องกับ อิทธิบาท ๔ ศีล สมาธิ) -- คือ พละ (กำลังที่ถูกต้องชอบ ดูสัมมัตตะ ๑๐) ขอให้ -- อายุ วรรณ สุข พละ  จง มีแก่ ท่านทั้งหลาย ---- ทั้งท่านหลังไมค์ คุณนายอิ่มและ ทุกๆ ท่าน จาก เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม จากคุณ : กายใจ เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 13:17:56

ความคิดเห็นที่ 51 สรุป ผมฟังทศชาติ เพราะคุณยายเล่าให้ฟังตอนเหยียบให้ท่าน ผมฟังทศชาติที่ศาสลาวัด ผมอ่านทศชาติ ผมไม่ปฏิเสธ  อะไรๆ สนับสนุน  ตาม สัมปุริสธรรม ๗ (โดยมีโพชฌงค์ ๗ เป็นฐาน) แต่ ถ้า ทศชาติ ที่ ท่านใด หรือ กลุ่มใดนั้น เน้นย้ำพร่ำสอน  เพียงแค่ งามในท่ามกลาง   ไม่เป็นปัจจัยให้ญาติโยม มีสัมมาทิฏฐิ ก้าวหน้า คือ งามในท่านกลาง  และ งามในเบื้องปลาย --- ตาม ที่ตรัสว่า เป็นอยู่โดยชอบ โลกจักไม่ว่างจากพระอริยบุคคล ฯ แล้ว ในฐานะผู้ได้ประโยชน์ ตามสมควรแก่การศึกษาปฏิบัติธรรม  ที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนารักษา พระสูตรมานั้น ย่อม เป็นธรรมดา คือ  เข้ามาเสนอว่า อย่างนี้ๆ น่าจะถูกฝาถูกตัว  ตามลำดับแห่ง ชีวิตวิวัฒน์ไปใน ทางแห่งพระศาสนานี้ วิกฤติพุทธศาสนา ในเวลานี้ เป็นดินพอหหางหมู หรือไม่ ท่าน ตรองดู ในรอบ  100 กว่าปี มานี้ หากเรื่อง ทศชาติก็ดี  ไตรภูมิพระร่วงก็ดี พระรัตนตรัยก็ดี  หรือ ศีลสมาธิปัญญา ก็ดี ถูกฝาถูกตัว --- สังคมชาวพุทธ จะเป็นเช่นที่เป็นๆ อยู่หรือ? กระทู้นี้ ---- สะท้อนให้เห็นว่า "ท่านที่เข้ามาไม่ว่าจะ" คุณReal~Fine คุณเตชปญฺโญ ภิกขุ (What am I?) คุณP2wichai คุณPersimon คุณวันวิสาข์ คุณกายใจ คุณกุ๊กเทวดา คุณสะพานหัน (สะพานหัน) คุณนายอิ่ม และคุณหลังไมค์ ล้วน แสดงตนเป็นพุทธบริษัทของพระบรมศาสดา ไม่ต่างกับผม ล้วน อาสัย การตรัสรู้ของพระองค์  ทั้งสิ้น ตามพุทธประวัติฯ ตรัสเอง ไม่ตรัส คือ สั่งให้ สาวก ต้องช่วยกันรักษา ธรรม วินัย  ใช่ไหมครับ ตรัส เพียง ธรรม วินัย จักเป็นศาสดาของพวกเธอ                   พระพุทธองค์ ช่างหาอะไรมาเปรียบเทียบมิได้ จริงๆ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 14:49:37