PANTIP.COM : Y11991550 อย่าปล่อยให้พระบวชใหม่ ไร้พระนิสสยาจารย์ จัดกิจกรรมป่วนบ้านปั่นเมือง []

ความคิดเห็นที่ 2

ทรงสอบถาม
              ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาค ... ทรงสอบถามภิกษุทั้งหลายว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข่าวว่า ภิกษุทั้งหลายนุ่งห่มไม่เรียบร้อย มีมรรยาทไม่สมควร ... จริงหรือ?
              ภิกษุทั้งหลายทูลรับว่า จริง พระพุทธเจ้าข้า.

ทรงติเตียน
              พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียน ... ครั้นแล้วทรงทำธรรมีกถา รับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตอาจารย์. อาจารย์จักตั้งจิตสนิทสนมในอันเตวาสิกฉันบุตร
อันเตวาสิกจักตั้งจิตสนิทสนมในอาจารย์ฉันบิดา
เมื่อเป็นเช่นนี้ อาจารย์และอันเตวาสิกนั้น ต่างจักมีความเคารพ ยำเกรง ประพฤติกลมเกลียวกันอยู่
จักถึงความเจริญงอกงามไพบูลย์ในธรรม วินัยนี้
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้อาศัยภิกษุมีพรรษา ๑๐ อยู่ อนุญาตให้ภิกษุมีพรรษาได้ ๑๐ ให้นิสสัย.
วิธีถือนิสสัย
             ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลอันเตวาสิกพึงถืออาจารย์อย่างนี้
             อันเตวาสิกนั้นพึงห่มผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า ไหว้เท้า นั่งกระหย่ง ประคองอัญชลี
แล้ว กล่าวอย่างนี้ ๓ หน
             ท่านเจ้าข้า ขอท่านจงเป็นอาจารย์ของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจักอาศัยท่านอยู่,
ท่านเจ้าข้า ขอท่านจงเป็นอาจารย์ของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจักอาศัยท่านอยู่,
ท่านเจ้าข้า ขอท่านจงเป็นอาจารย์ของ ข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจักอาศัยท่านอยู่
             อาจารย์รับว่า ดีละ เบาใจละ ชอบแก่อุบายละ สมควรละ
หรือรับว่าจงยังความปฏิบัติ ให้ถึงพร้อมด้วยอาการอันน่าเลื่อมใสเถิด ดังนี้ก็ได้
รับด้วยกาย รับด้วยวาจา รับด้วยทั้งกาย และวาจาก็ได้
เป็นอันว่า อันเตวาสิกถืออาจารย์แล้ว, ไม่รับด้วยกาย ไม่รับด้วยวาจา ไม่รับด้วยทั้งกายและวาจา
ไม่เป็นอันว่าอันเตวาสิกถืออาจารย์แล้ว.
อาจริยวัตร
             [๙๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อันเตวาสิกพึงประพฤติชอบในอาจารย์.
              วิธีประพฤติชอบในอาจารย์นั้น ดังต่อไปนี้
              อันเตวาสิกพึงลุกแต่เช้าตรู่ ถอดรองเท้า ห่มผ้าเฉวียงบ่า แล้วถวายไม้ชำระฟัน ถวายน้ำล้างหน้า ปูอาสนะไว้
              ถ้ายาคูมี พึงล้างภาชนะแล้วน้อมยาคูเข้าไปถวาย เมื่ออาจารย์ดื่มยาคูแล้ว พึงถวายน้ำ รับภาชนะมา ถือต่ำๆ
อย่าให้กระทบกัน ล้างให้สะอาดแล้วเก็บไว้ เมื่ออาจารย์ลุกแล้ว พึงเก็บ ผ้าอาสนะ
              ถ้าที่นั้นรก พึงกวาดเสีย.
              ถ้าอาจารย์ประสงค์จะเข้าบ้าน พึงถวายผ้านุ่ง พึงรับผ้านุ่งผลัดมา พึงถวายประคตเอว
พึงพับผ้าสังฆาฏิให้เป็นชั้นถวาย พึงล้างบาตรแล้วถวายพร้อมทั้งน้ำด้วย
              ถ้าอาจารย์ปรารถนาให้เป็นปัจฉาสมณะ พึงปกปิดมณฑลสาม นุ่งให้เป็นปริมณฑล แล้วคาดประคตเอว
ห่มสังฆาฏิทำเป็นชั้น กลัดดุม ล้างบาตรแล้วถือไป เป็นปัจฉาสมณะของ อาจารย์
ไม่พึงเดินให้ห่างนัก ไม่พึงเดินให้ชิดนัก พึงรับวัตถุที่เนื่องในบาตร
             เมื่ออาจารย์กำลังพูด ไม่พึงพูดสอดขึ้นในระหว่าง อาจารย์กล่าวถ้อยคำใกล้ต่ออาบัติ พึงห้ามเสีย
              เมื่อกลับ พึงมาก่อนแล้วปูอาสนะที่นั่งฉันไว้ พึงเตรียมน้ำล้างเท้า ตั่งรองเท้า กระเบื้องเช็ดเท้าไว้
พึงลุกขึ้นรับบาตรและจีวร พึงถวายผ้านุ่งผลัด พึงรับผ้านุ่งมา.
               ถ้าจีวรชุ่มเหงื่อ พึงผึ่งแดดไว้ครู่หนึ่ง แต่ไม่พึงผึ่งทิ้งไว้ที่แดด
              พึงพับจีวร เมื่อพับจีวร พึงพับจีวรให้เหลื่อมมุมกัน ๔ นิ้ว ด้วยตั้งใจมิให้มีรอยพับตรงกลาง
พึงทำประคตเอวไว้ในขนดอันตรวาสก.
              ถ้าบิณฑบาตมี และอาจารย์ประสงค์จะฉัน พึงถวายน้ำแล้วน้อมบิณฑบาตเข้าไปถวาย
พึงถามอาจารย์ด้วยน้ำฉัน เมื่ออาจารย์ฉันแล้ว พึงถวายน้ำ รับบาตรมา ถือต่ำๆ อย่าให้กระทบ
ล้างให้สะอาด เช็ดให้แห้ง แล้วผึ่งไว้ที่แดดครู่หนึ่ง แต่ไม่พึงผึ่งทิ้งไว้ที่แดด พึงเก็บบาตรจีวร
เมื่อเก็บบาตร พึงเอามือข้างหนึ่งจับบาตร เอามือข้างหนึ่งลูบคลำ ใต้เตียงหรือใต้ตั่ง แล้วจึงเก็บบาตร
แต่ไม่พึงเก็บบาตรไว้บนพื้นที่ไม่มีสิ่งใดรอง
              เมื่อเก็บจีวร พึงเอามือข้างหนึ่งถือจีวร เอามือข้างหนึ่งลูบราวจีวร หรือสายระเดียง
แล้วทำชายไว้ข้างนอก ทำขนดไว้ข้างใน แล้วจึงเก็บจีวร
              เมื่ออาจารย์ลุกแล้ว พึงเก็บอาสนะ เก็บน้ำล้างเท้า ตั่งรองเท้า กระเบื้องเช็ดเท้า
ถ้าที่นั้นรก พึงกวาดที่นั้นเสีย.
              ถ้าอาจารย์ใคร่จะสรงน้ำ พึงจัดน้ำสรงถวาย
ถ้าต้องการน้ำเย็น พึงจัดน้ำเย็นถวาย
ถ้าต้องการน้ำร้อน พึงจัดน้ำร้อนถวาย.
              ถ้าอาจารย์ประสงค์จะเข้าเรือนไฟ พึงบดจุณ แช่ดิน หรือถือตั่งสำหรับเรือนไฟ
แล้วเดินตามหลังอาจารย์ไป ถวายตั่งสำหรับเรือนไฟแล้ว รับจีวรมาวางไว้ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
พึงถวายจุณ ถวายดิน
              ถ้าอุตสาหะอยู่ พึงเข้าเรือนไฟ เมื่อเข้าเรือนไฟ พึงเอาดินทาหน้า ปิดทั้งข้างหน้า ข้างหลัง แล้วเข้าเรือนไฟ
ไม่พึงนั่งเบียดภิกษุผู้เถระ ไม่พึงห้ามกันอาสนะภิกษุใหม่ พึงทำ บริกรรมแก่อาจารย์ในเรือนไฟ
              เมื่อออกจากเรือนไฟ พึงถือตั่งสำหรับเรือนไฟ แล้วปิดทั้งข้างหน้าทั้งข้างหลังออกจาก เรือนไฟ
              พึงทำบริกรรมแก่อาจารย์แม้ในน้ำ อาบเสร็จแล้ว พึงขึ้นมาก่อน
ทำตัวของตนให้แห้งน้ำ นุ่งผ้าแล้ว พึงเช็ดน้ำจากตัวของอาจารย์
พึงถวายผ้านุ่ง พึงถวายผ้าสังฆาฏิ
ถือเอาตั่งสำหรับ เรือนไฟมาก่อน แล้วปูอาสนะไว้
เตรียมน้ำล้างเท้า ตั่งรองเท้า กระเบื้องเช็ดเท้าไว้
พึงถาม อาจารย์ด้วยน้ำฉัน.
              ถ้าประสงค์จะเรียนบาลี พึงขอให้อาจารย์แสดงบาลีขึ้น
ถ้าประสงค์จะสอบถามอรรถกถา พึงสอบถาม.
              อาจารย์อยู่ในวิหารแห่งใด ถ้าวิหารแห่งนั้นรก ถ้าอุตสาหะอยู่ พึงปัดกวาดเสีย
เมื่อปัดกวาดวิหาร พึงขนบาตรจีวรออกก่อนแล้ววางไว้ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
พึงขนผ้าปูนั่ง และผ้าปูนอน ฟูก หมอน ออกวางไว้ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
              เตียงตั่ง อันเตวาสิกพึงยกต่ำๆ อย่าให้ครูดสี อย่าให้กระทบกระแทกบานและกรอบประตู
ขนออกให้เรียบร้อย แล้วตั้งไว้ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง.
เขียงรองเตียง กระโถน พนักอิง พึงขนออกตั้งไว้ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
เครื่องปูพื้น พึงสังเกตที่ปูไว้เดิม แล้วขนออกวางไว้ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง.
              ถ้าในวิหารมีหยากเยื่อ พึงกวาดแต่เพดานลงมาก่อน กรอบหน้าต่างและมุมห้อง พึงเช็ดเสีย
ถ้าฝาเขาทำบริกรรมด้วยน้ำมัน หรือพื้นเขาทาสีดำขึ้นรา พึงเอาผ้าเช็ดน้ำบิดแล้ว เช็ดเสีย
ถ้าพื้นเขามิได้ทำ พึงเอาน้ำประพรมแล้วเช็ดเสีย ระวังอย่าให้วิหารฟุ้งด้วยธุลี
พึงกวาด หยากเยื่อทิ้งเสีย ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง
              เครื่องลาดพื้น พึงผึ่งแดด ชำระ เคาะ ปัด แล้วขนกลับปูไว้ตามเดิม
เขียงรองเตียง พึงผึ่งแดด ขัด เช็ด แล้วขนกลับตั้งไว้ที่เดิม
เตียงตั่งพึงผึ่งแดดขัดสี เคาะเสีย ยกต่ำๆ อย่าให้ ครูดสี กระทบกระแทกบานและกรอบประตู
ขนกลับไปให้ดีๆ แล้วตั้งไว้ตามเดิม
ฟูก หมอน ผ้าปูนั่ง ผ้าปูนอน พึงผึ่งแดดทำให้สะอาด
ตบเสีย แล้วนำกลับวางปูไว้ตามเดิม
กระโถน พนักอิง พึงผึ่งแดด เช็ด ถูเสีย แล้วขนกลับตั้งไว้ตามเดิม
              พึงเก็บบาตรจีวร เมื่อเก็บบาตร พึงเอามือข้างหนึ่งจับบาตร
เอามือข้างหนึ่งลูบคลำ ใต้เตียงหรือใต้ตั่ง แล้วจึงเก็บบาตร
แต่ไม่พึงเก็บบาตร บนพื้นที่ไม่มีสิ่งใดรอง
              เมื่อเก็บจีวร พึงเอามือข้างหนึ่งถือจีวร เอามือข้างหนึ่งลูบราวจีวรหรือสายระเดียงแล้ว
ทำชายไว้ข้างนอก ทำขนดไว้ข้างใน แล้วเก็บจีวร.
              ถ้าลมเจือด้วยผงคลี พัดมาแต่ทิศตะวันออก พึงปิดหน้าต่างด้านตะวันออก
ถ้าพัดมา แต่ทิศตะวันตก พึงปิดหน้าต่างด้านตะวันตก
ถ้าพัดมาแต่ทิศเหนือ พึงปิดหน้าต่างด้านเหนือ
ถ้าพัดมาแต่ทิศใต้ พึงปิดหน้าต่างด้านใต้
ถ้าฤดูหนาวพึงเปิดหน้าต่างกลางวัน ปิดกลางคืน
ถ้าฤดูร้อน พึงปิดหน้าต่างกลางวัน เปิดกลางคืน
              ถ้าบริเวณ ซุ้มน้ำ โรงฉัน โรงไฟ วัจจกุฎี รก พึงปัดกวาดเสีย
ถ้าน้ำฉัน น้ำใช้ไม่มี พึงจัดตั้งไว้ ถ้าน้ำในหม้อชำระไม่มี พึงตักน้ำมาไว้ในหม้อชำระ
              ถ้าความกระสันบังเกิดแก่อาจารย์ อันเตวาสิกพึงช่วยระงับ หรือพึงวานภิกษุอื่นให้ช่วยระงับ
หรือพึงทำธรรมีกถาแก่อาจารย์นั้น ถ้าความรำคาญบังเกิดแก่อาจารย์
อันเตวาสิกพึงช่วย บรรเทา หรือพึงวานภิกษุอื่นให้ช่วยบรรเทา
หรือพึงทำธรรมีกถาแก่อาจารย์นั้น ถ้าความเห็นผิด บังเกิดแก่อาจารย์ อันเตวาสิกพึงให้สละเสีย
หรือพึงวานภิกษุอื่นให้ช่วย หรือพึงทำธรรมีกถา แก่อาจารย์นั้น.
ถ้าอาจารย์ต้องอาบัติหนัก ควรปริวาส อันเตวาสิกพึงทำความขวนขวายว่า
ด้วยอุบายอย่างไรหนอ สงฆ์พึงให้ปริวาสแก่อาจารย์ ถ้าอาจารย์ควรชักเข้าหาอาบัติเดิม
อันเตวาสิก พึงทำความขวนขวายว่า ด้วยอุบายอย่างไรหนอ สงฆ์พึงชักอาจารย์เข้าหาอาบัติเดิม
ถ้าอาจารย์ ควรมานัต อันเตวาสิกพึงทำความขวนขวายว่า ด้วยอุบายอย่างไรหนอ
สงฆ์พึงให้มานัตแก่ อาจารย์ ถ้าอาจารย์ควรอัพภาน
อันเตวาสิกพึงทำความขวนขวายว่า ด้วยอุบายอย่างไรหนอ สงฆ์พึงอัพภานอาจารย์.
              ถ้าสงฆ์ปรารถนาจะทำกรรมแก่อาจารย์ คือ ตัชชนียกรรม นิยสกรรม ปัพพาชนียกรรม ปฏิสารณียกรรม
หรืออุกเขปนียกรรม อันเตวาสิกพึงทำความขวนขวายว่า ด้วยอุบายอย่างไรหนอ
สงฆ์ไม่พึงทำกรรมแก่อาจารย์ หรือสงฆ์พึงน้อมไปเพื่อกรรมสถานเบา
หรืออาจารย์นั้นถูกสงฆ์ ลงตัชชนียกรรม นิยสกรรม ปัพพาชนียกรรม ปฏิสารณียกรรม หรืออุกเขปนียกรรมแล้ว
อันเตวาสิกพึงทำความขวนขวายว่า ด้วยอุบายอย่างไรหนอ อาจารย์พึงประพฤติชอบ พึงหาย เย่อหยิ่ง พึงประพฤติแก้ตัว
สงฆ์พึงระงับกรรมนั้นเสีย.
              ถ้าจีวรของอาจารย์จะต้องซัก อันเตวาสิกพึงซัก หรือพึงทำความขวนขวายว่า ด้วยอุบาย อย่างไรหนอ ใครๆ พึงซักจีวรของอาจารย์
ถ้าจีวรของอาจารย์จะต้องทำ อันเตวาสิกพึงทำ หรือพึงทำความขวนขวายว่า ด้วยอุบายอย่างไรหนอ ใครๆ พึงทำจีวรของอาจารย์
ถ้าน้ำย้อม ของอาจารย์จะต้องต้ม อันเตวาสิกพึงต้ม หรือพึงทำความขวนขวายว่า ด้วยอุบายอย่างไรหนอ ใครๆ พึงต้มน้ำย้อมของอาจารย์
ถ้าจีวรของอาจารย์จะต้องย้อม อันเตวาสิกพึงย้อม หรือพึง ทำความขวนขวายว่า ด้วยอุบายอย่างไรหนอ ใครๆ พึงย้อมจีวรของอาจารย์
เมื่อย้อมจีวร พึงย้อมพลิกกลับไปกลับมาให้ดีๆ เมื่อหยาดน้ำย้อมยังหยดไม่ขาดสาย ไม่พึงหลีกไปเสีย.
              อันเตวาสิกไม่บอกอาจารย์ก่อน ไม่พึงให้บาตรแก่ภิกษุบางรูป ไม่พึงรับบาตรของภิกษุ บางรูป ไม่พึงให้จีวรแก่ภิกษุบางรูป
ไม่พึงรับจีวรของภิกษุบางรูป ไม่พึงให้บริขารแก่ภิกษุบางรูป ไม่พึงรับบริขารของภิกษุบางรูป ไม่พึงปลงผมให้ภิกษุบางรูป
ไม่พึงให้ภิกษุบางรูปปลงผมให้ ไม่พึงทำบริกรรมแก่ภิกษุบางรูป
ไม่พึงให้ภิกษุบางรูปทำบริกรรมให้ ไม่พึงทำความขวนขวาย แก่ภิกษุบางรูป
ไม่พึงสั่งให้ภิกษุบางรูปทำความขวนขวาย ไม่พึงเป็นปัจฉาสมณะของภิกษุบางรูป ไม่พึงพาภิกษุบางรูปไปเป็นปัจฉาสมณะ
ไม่พึงนำบิณฑบาตไปให้ภิกษุบางรูป ไม่พึงให้ภิกษุบางรูป นำบิณฑบาตมาให้ ไม่บอกลาอาจารย์ก่อน
ไม่พึงเข้าบ้าน ไม่พึงไปป่าช้า ไม่พึงหลีกไปสู่ทิศ ถ้าอาจารย์อาพาธ พึงพยาบาล จนตลอดชีวิต พึงรอจนกว่าจะหาย.

อาจริยวัตร จบ
http://84000.org/tipitaka/read/?4/92-99

แต่นับจากธัมมี่บวชเมื่อวันที่ 27 สิงหาคม 2512 แล้ว ก็ไม่เคยปฏิบัติตามหลักอาจาริยวาสเลย เพราะในปีรุ่งขึ้น คือ ปี พ.ศ. 2513 ธัมมี่ ก็แยกตัวออกไปสร้างศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม จะเอาเวลาที่ไหนดูแลพระอุปัชฌาย์อาจารย์ และพระอุปัชฌาย์อาจารย์จะเอาเวลาที่ไหนอบรมบ่มนิสัยพระธัมมชโย พระผู้บวชใหม่ยังไม่สิ้นกลิ่นฆาราวาส

เข้ามาแก้ไข/จัดบรรทัดให้อ่านง่ายขึ้นน่ะครับ

ยังไม่สะดวกแสดงความเห็นเพิ่มเติมครับ   ขอผลัดไปเป็นเย็น ๆ ค่ำ ๆ ครับ

แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 55 13:53:18

จากคุณ : ทวนทอง

เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 55 06:27:53

ความคิดเห็นที่ 18

ความคิดเห็นที่ 17

ตอนอุปสมบทแล้วแม้ว่าจะมีการขอการให้นิสัยโดยสมบูรณ์แล้ว แต่การถือนิสัยต้องเรียนเรื่องราวขออาบัติ วัตรอาจาระ ต่างๆ ตลอดจนปาฏิโมกข์ ต้องใช้เวลาเรียนรู้หลังจากอุปสมบท โดยพระอุปัชฌาย์ท่านจะทำการสอนสั่ง อย่างนี้คือการถือนิสัย

ไม่ใช่ประเภทบวชเสร็จ สะบัดตูดหนีพระอุปัชฌาย์ สอบได้แค่นักธรรมโทก็ริเป็นเจ้าอาวาส อะไรแบบนั้น

น่าเห็นใจ ที่ราชมัล กล่าวอย่างนี้ น่าเห็นใจจริงๆ
เพราะคุณราชมัลดันไม่ค่อยได้ศึกษาประวัติของ อดีต นศ. ไชยบูรณ์ มาก่อน
โดยเฉพาะการรักษาศีล ๕ ได้ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่สวนกุหลาบ และ ม.เกษตร

อีกทั้ง นศ.ผู้นี้ มีความมุ่งมั่น ต่อการศึกษาพระไตรปิฎกจนจำได้แม่นยำ
ขนาดรุ่นพี่เผด็จ ถึงกับให้การยอมรับนับถือ จนสามารถกราบรุ่นน้องผู้นี้ได้ ในขณะยังเป็นนักศึกษา

นศ.เผด็จ ขณะนั้น เปิดตำราถามธรรมะ กับ รุ่นน้อง นศ.ไชยบูรณ์ ผู้นี้ ด้วยคำถามหลากหลาย
และได้รับคำตอบจากรุ่นน้อง อย่างฉะฉานและเป็นข้อมูลจากพระไตรปิฎกทั้งนั้น (-สรุปจากเสียงเทศน์ ของหลวงพ่อ ทัตตะชีโว)

ขนาดยังไม่ได้บวช ยังช่ำชองพระไตร อย่างนี้ ก็ไม่เคยเห็นข้อมูลว่า ท่านโอ้อวดรู้เยอะ
ถ้าท่านอวด คุณราชมัลคงรู้นานแล้ว จริงมั้ย

แต่กระนั้น พระนวกะรูปนั้นเมื่อได้บวชอยู่ในความดูแลของพระพี่เลี้ยงสมัยอยู่วัดปากน้ำ
ก็ไม่ได้มีประวัติว่า จะไม่สนใจใน วัตร หรือ อาจาระ
เพราะฉะนั้น อย่ากล่าวตู่ ถ้าไม่ได้พิสูจน์อดีตที่ผ่านมา

หากคุณราชมัลอยากรู้จักว่านิสัยพระนวกะองค์นี้เป็นเช่นไร ลองสืบดูว่า
สมัยนั้น ใครเป็นพระพี่เลี้ยงให้กับท่าน เมื่อทราบแล้วก็ลองสอบถามกันก่อน
ถ่ายวีดีโอนำเสนอด้วยยิ่งดี จะได้รู้กันว่า ทัศนคติ ของพระพี่เลี้ยงท่านว่าอย่างไร

ถ้าคุณราชมัลได้ฟังเทปบันทึก พระนวกะองค์นี้ ขณะนำสวดพระปาฏิโมกข์ ในโบสถ์ได้ จะยิ่งเข้าใจ
ในสติปัญญาของพระนวกะองค์นี้

เรื่อง การออกจากบ้านธรรมประสิทธิ์ เพื่อเร่งสร้างวัด ในขณะพระผู้ถูกเลือก ยังพรรษาน้อยอยู่
เหตุผลที่ต้องรีบออกมาสร้างวัด ถ้าคุณราชมัลไม่รู้จริงๆ ก็อย่าเดาส่งเดช
เพราะสมาชิกใหม่ๆ มาอ่านแล้วจะเข้าใจผิดได้

บอกให้เป็นวิทยาทานแก่คุณราชมัล ว่าในประเด็นรีบหาที่สร้างวัดนั้น
มีประวัติที่พระนวกะ ทีมงาน และอุบาสิกาจันทร์ ต่างเห็นว่า อายุของอุบาสิกาจันทร์ สูงวัยมากแล้ว
ควรแก่การเร่งถ่ายทอดความรู้ สร้างทีมเผยแผ่ ควบคู่ไปกับการสร้างวัดเพื่อขยายวิชชา
ตามคำสั่งของหลวงพ่อสดฯ ก่อนที่อุบาสิกาจันทร์จะไม่มีแรงสนับสนุนการทำงานพระศาสนา

ด้วยเหตุนี้ วัดพระธรรมกายจึงสร้างเจดีย์ และลานธรรม เพื่อชวนคนใหม่ๆให้มาศึกษา ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ ได้ทันตามเจตนารมณ์ทีมงาน
ช่วยเปิดโอกาส ให้เยาวชนรุ่นใหม่ ข้าราชการ หมอ พยาบาล ในยุคนั้น
ได้ศึกษา และรู้จักเรื่องสมาธิ กันเป็นจำนวนมาก

แผนงาน เร่งสร้างวัดครังนี้ ทำให้ สร้างฐานรองรับงานเผยแผ่ได้จริงๆ
และได้จัดงานฉลองเจดย์ได้ทันเวลา ก่อนอุบาสิกาจันทร์ จะละสังขารไป

หากจะถามว่าทำใมไม่หาข้อมูลหรือหลักฐานมาให้เลย
ตอบว่า เชื่อมั่นในความพยายาม ในการสืบเสาะหาข้อมูล ของคุณราชมัล
ดังนั้น เราโปรยหัวเรื่องไว้ก็พอ ไม่ต้องเสียเวลาอธิบายมากจนเบียดเบียนเวลาสำคัญของชีวิต

จากคุณ : AkALiKo23
เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 02:10:15

คุณ AkALiKo23

เห็นใจตัวเองก่อนดีกว่าครับ ผมพูดถึง การขอนิสัย และ การถือ นิสัย ไม่ใช่จะมาบอกว่า นศ.คนนั้นเคยปฏิบัติมาก่อนบวช ไม่ใช่ครับ คนละเรื่อง จะใครหน้าไหนจะปฏิบัติมาแค่ไหนในเมื่อมาบวชเป็นพระบวชใหม่ ก็ต้องถือนิสัยพระนวกะหมด นี่คือประเด็น

สำหรับจะมาโปรยเรื่องพระพี่เลี้ยง ผมก็ว่าตรรกะคุณป่วย เพราะการถือนิสัย เขาถือกับพระอุปัชฌาย์จารย์ ถ้าผมจะให้คุณลองเทียบกับท่านเจ้าคุณเสริมชัย วัดหลวงพ่อสด ราชบุรี ท่านบวชตอนอายุมากแล้ว ก่อนหน้านั้นท่านเองก็ปฏิบัติมาเช่นกัน ท่านพยามศึกษาพระธรรมวินัย ทั้งปริยัติปฏิบัติ จนสอบเป็นพระมหาเปรียญได้ ๖ ประโยค ปัจจุบันเป็นพระราชาคณะชั้นเทพ เฉกเช่น นศ.นามว่าธัมมชโย ถ้าสนใจในการถือนิสัย ป่านนี้ไม่ นักธรรมเอกไปแล้วหรือ

และเรื่องการสร้างวัดพระธรรมกาย ผมอนุโมทนากับการสร้างวัด ในบวรพุทธศาสนา แต่ทว่าต่อให้วัดใหญ่แค่ไหน หากคนในวัดไม่ปฏิบัติตนให้น่าเคารพ มันก็เท่านั้น ดูคุณจะสุดลิ่มทิ่มประตูไปเลยนะครับ

อย่าลืมนะครับว่าประเด็นนี้คุยกันถึงเรื่องการขอนิสัย การถือนิสัย ไม่ใช่ ใครทำอะไรมาก่อนบวช หรือบวชมาแล้วมีพวกพรรคลากไปสร้างวัดที่ไหน

จากคุณ : ราชมัล

เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 11:34:11