ความคิดเห็นที่ 1 มีจิตประเภท  ที่ยังไม่ (ทำหน้่าที่)  ออกมารู้ (consciousness) "อายตนะนอก" (โดยยกตัวอย่าง  นอนหลับไม่ฝัน) ----  มีจิตประเภทนี้ไหม? ประโยชน์ คือ ทิฏฐิ ความคิด เห็น เนื่องกับ สัมมาทิฏฺฐิ  ว่าด้วย ทิฏฐุปาทาน หรือ สมาทานสัมมาทิฏฐิ ตาม นิยามคำว่า "สังกัปปะ" ที่แปลว่า ความต้องการที่ (ยังไม่เนื่องกับ  -มิจฉาทิฏฐิ หรือ สัมมาทิฏฐิ) สัมมาสังกับ (กำหนดที่ -- ดำริ คือ ความ) ต้องการที่ถูกต้อง  ตรงตามวิชชา โดยพุทธปัญญา มิจฉาสังกัปปะ (กำหนดที่ -- ดำริ คือ ความ) ต้องการที่ถูกต้อง (แต่ผิด) ตามอำนาจของ อวิชชา จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 17:52:12

ความคิดเห็นที่ 2 จิตประภ้สสร  คือจิตที่ปราศจากกิเลสชั้นกลาง(ปริยุฏฐานกิเลส) บางเวลา เท่านััน ... ยังคงมีกิเลสชัั้นละเอียด(อนุสัยกิเลส)หลบเงียบซ่อนเร้นอยู่ภายใน  ครบถ้วน จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 18:50:49

ความคิดเห็นที่ 3 พระไตรปิฏกว่า เทวดาลงมากินง้วนดิน นั่นแหละจิตเดิมบริสุทธิ์เพราะยังไม่มีมนุษย์ แต่เกิดตัวอยาก กิเลสอยากกินง้วนดิน กิเลสก็เริ่มมี กิเลสต่างๆก็ตามมา ภายหลังร่างกายหยาบขึ้นจนกลายเป็นมนุษย์.......ไม่ต้องไปอ่านอะไรให้ปวดหัว คิดตรงนี้ให้แตกก็ได้คำตอบ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:33:00

ความคิดเห็นที่ 4 จิตประภ้สสร  คือจิตที่ปราศจากกิเลสชั้นกลาง(ปริยุฏฐานกิเลส) บางเวลา เท่านััน ... ยังคงมีกิเลสชัั้นละเอียด(อนุสัยกิเลส)หลบเงียบซ่อนเร้นอยู่ภายใน  ครบถ้วน ครับ  แต่ .... (๑) จิตนี้เป็นธรรมชาติ (แบบนั้นที่) ประภัสสร  แต่จิตนั้นแล เข้าถึงความเศร้าหมองแล้วเพราะอุปกิเลส (ทรงอุปมาว่า) อันเป็น อาคันตุกะจรมา ที่ได้แก่อุปกิเลสคือ นิวรณ์ หรือ ราคะ โทสะ โมหะ จึง ไม่ได้เป็น เจ้าของบ้าน ที่อยู่ประจำที่ จิตประภัสสร / แต่ เมื่อกำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร  ทั้งพระสูตร ย่อม ทำให้เห็นว่า  ------> "ยังคงมีกิเลสชัั้นละเอียด(อนุสัยกิเลส)"   ตามพระสูตร ที่ตรัสว่า --แต่ ยังมี จิตอนุเสติในสิ่งใดอยู่  สิ่งนั้น ย่อมเป็นอารมณ์เพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาญ  / วิญญาณแบบนี้ น่าจะคือ  วิญญาณังโหติ ตทุปาทานัง (วิญญาณอันตัณหาในอารมณ์คือ อายตนะนอก อาศัยแล้ว (กำหนดที่?) วิญญาณนั้นคือ อุปาทาน  ฯ  จิต  ที่ ยังมี อนุเสติในสิ่งใด -----คือ จิต ก่อน มีผัสสะ  (อายตนะใน + อายตนนอก + วิญญาณที่ทำหน้าที่รู้แจ้ง (consciousness) อารมณ์ ที่อายตนะนั้น --- คือ  จิต ชื่ออะไร ? -- พระบรมศาสดา ไม่ได้ ตรัสไว้ -- ตรัส "รวมๆ" ตาม อัสสุตวตาสูตร คือ เรียกว่า จิตบ้าง  มโนบ้าง วิญญาณบ้าง  (ใช่ไหม?) พระสารีบุตร  เสนอใน มหาหัตถิปโทปมสูตร --- มโนอันเป็นอายตนะภายใน (ตรงนี้ --- จิตที่ยังไม่ ออกมารู้อาณมณ์ หรือ อารมณ์เข้ามาสู่จิต) เป็นของไม่แตกทำลาย  ทั้ง อายตนะนอก คือ ธรรมารมณ์ ก็ เข้ามาสู่คลอง (แห่งทวารคือ มโนทวารนั้น  พระสารีบุตร เสนอ อารมณ์เข้ามาที่ จิต หรือ มโน  อันเป้น อายตนะภายใน กำหนด ที่ มนายตนะ) ทั้ง สมันนาหารจิต  (ส + มน +อาหาร + จิต / หรือ จิต ที่ เกิดก่อน มโนวิญญาณ มั๊ง) อันเกิดจาก อายตนะสองอย่างนั้น  "ก็มี คือ อุปาทะขึ้น หรือ สมุทัยขึ้น) แล้วไซร้  ความปรากฎแห่งส่วน ของวิญญาณ (มโนวิญญาณ)  ก็ ย่อมมี ในกาลนั้น แปลว่า  ผัสสะ ของพระสารีบุตร  ท่าน เสนอ "ต่างกับ"  พระสูตร ที่ตรัสว่า ความประจวบพร้อมแห่งองค์ ๓ คือ อายตนะในด้วย อายตนะนอกด้วยวิญญาณด้วย  นั่นคือ ผัสสะ                                                                   ตกลง จิตประภัสสร "พระสูตรเดียวที่อ้าง คือ จิตนี้เป็นประภัสสร" (ยังมีอีกพระสูตรที่ตรัส จิตเป็นประภัสสร คือ จิตประภัสสรของอริยสาวก คือ จิตที่เป็นสัมมาสมาธิ เป็นจิตอ่อนโยน ควรแก่การงานคือ มรรค ผล) ---- เราๆ ท่านๆ กำหนด "ว่า มีจิตก่อนเกิดผัสสะ"  (ตามมหาตัณหาสังขยสูตร  ตรง ขณะใดนั้น) ----หรือ น่าจะคือ เรื่อง   ภวังคจิต (๓ ขณะ แห่ง วิถีจิต ตามตำราอภิธัมฯ)  นั่นเอง ภวังคจิต  (ไม่อยู่ในรูปเป็นพระพุทธวจนะ)  คือ จิตอะไร? ตาม ภาษิตพระสารีบุตร  --- คือ มโน  (อันเป็นอายตนะภายใน)  มี อาการ ออกมา  หรือ ตั้งอยู่ให้ อายตนะเข้ามาสู่คลอง (ทวาร) นั้น -- คือ สมันนาหารจิต  (จะคือ อาวัชชนจิต หรือไม่ ยกไว้) --- ตรงนี้ กำหนด ๓ ขณะ คือ  ขณะ อุปาทะ  ขณะ ฐิติ  ขณะภังคะ ด้วย -- ไม่ใช่ รีบสรุปว่า  มีผัสสะแล้ว -- คือ มโนวิญญาณ อันเกิดจากอายตนะสองอย่างนั้น  --- ตรงนี้ กำหนด ๓ ขณะ คือ  ขณะ อุปาทะ  ขณะ ฐิติ  ขณะภังคะ ด้วย -- ไม่ใช่ รีบสรุปว่า  มีผัสสะแล้ว /  แต่ ผัสสะอะไร  ตาม มหานิทานสูตร?)                                                              สรุป ที่คุณโขตานเสนอ -- คือจิตที่ปราศจากกิเลสชั้นกลาง(ปริยุฏฐานกิเลส) บางเวลา เท่านััน ... ยังคงมีกิเลสชัั้นละเอียด(อนุสัยกิเลส)หลบเงียบซ่อนเร้นอยู่ภายใน  ครบถ้วน ถ้าสรุปเสนอไม่ผิด คือ ถูก ถูกคือ --- แต่ ประภัสสรบางเวลา ---- ก็แปลว่า "ยังมีคตวามเคยชิน ตามที่ตรัสว่า ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใด" ---- ดังที่ ตรัสว่า  เป็นจิตประภัสสร เป็นจิตอ่อนโยนควรแก่การงาน  คือ จิตในอริยสัมมาสมาธิ ของอริยสาวก ที่กำลังมี จิตตภาวนา  "นั่นเอง" ดังนั้น  มติที่เสนอว่า จิตเป็นธรรมชาติรู้  ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์  "ก่อนผัสสะ" ภวังคจิต คือจิตประภัสสร ที่ออกมารู้ --- รู้ผิดก็ได้ รู้ถูกก็ได้  ภวังคจิต แบบนี้ = จิตปรุงแต่งอวิชชา นั่นเอง (มติเช่นนั้น) ฯ ความรู้ หรือ สัมมาทิฏฐิแบบนี้  จึง--- ไม่ ต้อง ตั้งหน้าตั้งตา กำจัดกิเลส (ไม่ต้อง เอาพระนิพพานมาอวิชชา จึงดีบ / หรือ วิธีปฏิบัติ แบบเซนเชื่องช้า หรือ เซนชินเชา --อุปมาไว้) ความรู้ หรือ สัมมาทิฏฐิแบบนี้  จึงง่าย ต่อการปฏิบัติธรรม (อาจคือ นี้คือ สัมมาทิฏฐิของพระโสดาบัน) คือ "ออกมาให้รู้ถูกต้อง"  เพราะ เดิม จิตประภัสสรอยู่ก่อนแล้ว --ส่วน จะปฏิบัติอย่างไร?  ก็มี วิชาการ (และภาคปฏิบัติ)  ตามที่ผู้นั้น เสนอไว้ฯ แล้ว สรุปว่า นี้คือ "พุทธศานาเบื้องต้น" (แบบมีจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ จิตเป็นธรรมชาติรู้)  ง่ายๆ  ต่อ การมี สัมมาทิฏฐิ ฯ                                            สรุปในสรุป รวมความว่า ปฏิจจสมุปบาท  ๑๑ อาการ  ที่ตรัสตั้งต้นที่อวิชชา สังขารนั้น ถ้าเข้าใจ มีจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์  หรือ ภวังคจิตคือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์  เป็นจิตประภัสสร (ผ่องผุด)  จิต แบบ^^^ นี้แหละ  จิตมีอยู่ก่อน วิญญาณ (อากรที่ ๓) ตามที่ตรัสปฏิจจสมุปบาท ๑๑ อาการนั้น  ที่ ทรงระบุ ที่ หมู่แห่งวิญญาณ ๖ คุณโขตาน  มีมุมมองตรงนี้ 5 บรรทัดบน อย่างไร? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:35:12

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงเวลาต้องไปแล้วค่ะ เดี๋ยวมาอ่านต่อนะคะ ถ้าไม่ง่วงซะก่อน จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:38:54

ความคิดเห็นที่ 6 คคห 3 เสนอแบบ ที่เสนอ --- ไม่สอดคล้องกับ กาลามสูตร มหาปเทสสี่   ฯลฯ มั๊งครับ ที่สำคัญ เรื่องที่เสนอนั้น --แตกต่างกับที่ ธัมมกายนิยม ที่เข้าเสนอ ---- อายตนะนั้นมีอยู่ ---- คือ แดนนิพพาน  ที่ได้แก่แหล่งแห่งที่ ที่พระอหรันต์เมื่อตายแล้ว จักไปอยู่ที่นั้น   มิใช่หรือ                                         เมื่อกำหนดที่ สังกัปปะ คือ ความต้องการ (อันเกิดจากดำริ + ทิฏฐิใดนั้น) ที่ เนื่องกับ มิจฉาสังกัปปะ (คือ กามฉันทะ พยาบาท วิหิงสาวิตก)  ก็ มีอยู่  ใน กายนี้ ตามอัสสุตวตาสูตร (เรื่องจิตประภัสสร ฯที่เนื่องกับ ปุถุชนผู้ไม่มีการสดับ มั๊ง) ก็ได้ หรือ สังกัปปะ คือ ความต้องการ (อันเกิดจากดำริ + ทิฏฐิใดนั้น) ที่ เนื่องกับ สัมมาสังกัปปะ (คือ ออกจากกามฉันทะ ออกจากพยาบาท ออกจากวิหิงสาวิตก)  ก็ มีอยู่  ใน กายนี้ ตามอัสสุตวตาสูตร (เรื่องจิตประภัสสร ฯที่เนื่องกับ อริยสาวกมีการสดับ มั๊ง) คุณไม่คิดมาก   มีมุมมองเพิ่มเติม ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:42:07

ความคิดเห็นที่ 7 อ้อ......จิตเทวดาเดิมๆ ก่อนเกิดเป็นมนุษย์เป็นจิตบริสุทธิ์ ไม่มีกิเลสเพราะเสวยอากาศเป็นอารมณ์ (ไม่ใช่พวกเทวดามีกิเลสที่เกิดในภพภูมิต่างๆที่เกิดตอนหลังนะ).....เคยได้ยินเขาบอกมา จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:45:31

ความคิดเห็นที่ 8 ความคิดเห็นที่ 5 คุณมองดูเพลิน  อ่าน คือ เที่ยว ป่า (สิ่งที่ผมเสนอ) (๑) อย่าลืม ที่ผม เสนอ ธรรม ๔ เกลอ  ๒ แบบ ด้วย นะครับ ธรรม ๔ เกลอ  ๒ แบบไหน หรือ ทั้งสองแบบ เป็นองค์รวม แต่ คนละ ขณะ กัน ยัง เนื่องกับ  จิต  ชนิดที่ "ยังไม่รู้อารมณ์" ได้ เช่นกัน นะครับ หวังว่า ไม่ งง (๒) ที่สำคัญ ผมเสนอป่า  ไว้ 4 ป่า (สามกระทู้) คือ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11998361/Y11998361.html http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11995576/Y11995576.html http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11993911/Y11993911.html http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11991552/Y11991552.html     --- ที่เสนอ เพื่อ "ไม่ประมาท  เพราะพระพุทธเจ้า ยังทรงยังอยู่ --- จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:50:24

ความคิดเห็นที่ 9 อันนี้ไม่มีในพระไตรปิฏกบอกไว้ สมเด็จโตบอก พระอรหันต์ทิ้งสังขารแล้ว ไปสู่แดนอรหันต์ จะเข้าแดนนิพพานหรือไม่ ? แล้วแต่จะอธิษฐานเข้าหรือไม่ เช่นพระโมคคัลลานะ สมเด็จโตบอกว่า ท่านยังพำนักอยู่แดนอรหันต์ ยังไม่อธิษฐานเข้าแดนนิพพาน........ฟังหูไว้หูนะ เพราะพระไตรปิฏกก็ไม่ใช่แก้วสารพัดนึก หรือห้างสรรพสินค้า มีทุกอย่างตามที่ต้องการ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:51:58

ความคิดเห็นที่ 10 ความคิดเห็นที่ 7 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน อ้อ......จิตเทวดาเดิมๆ ก่อนเกิดเป็นมนุษย์เป็นจิตบริสุทธิ์ ไม่มีกิเลสเพราะเสวยอากาศเป็นอารมณ์ (ไม่ใช่พวกเทวดามีกิเลสที่เกิดในภพภูมิต่างๆที่เกิดตอนหลังนะ).....เคยได้ยินเขาบอกมา จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:45:31 [แก้ไข] ********************************************************* ที่เสนอ เป็น สัสสตทิฏฐิ  ตาม ทิฏฐิ ๖๒  + ปรมัตถ์ทิฏฐิ (ของนักอภิธัมฯ ที่ รู้ปรมัตถ์  แต่ ยังมี อวิชชา)  ไหม ครับ สอบทาน ตนเอง  ดังที่ตรัสว่า -- ตนเป็นที่พึงแห่งตน (แล้วตามด้วยที่ตรัสว่า ตนไหนๆ ก็ ไม่ใช่ตัวตน) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:52:23

ความคิดเห็นที่ 11 ความคิดเห็นที่ 9 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน อันนี้ไม่มีในพระไตรปิฏกบอกไว้ สมเด็จโตบอก พระอรหันต์ทิ้งสังขารแล้ว ไปสู่แดนอรหันต์ จะเข้าแดนนิพพานหรือไม่ ? แล้วแต่จะอธิษฐานเข้าหรือไม่ เช่นพระโมคคัลลานะ สมเด็จโตบอกว่า ท่านยังพำนักอยู่แดนอรหันต์ ยังไม่อธิษฐานเข้าแดนนิพพาน........ฟังหูไว้หูนะ เพราะพระไตรปิฏกก็ไม่ใช่แก้วสารพัดนึก หรือห้างสรรพสินค้า มีทุกอย่างตามที่ต้องการ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:51:58 [แก้ไข] ********************************************************** ตกลง   คุรไม่คิดมาก  มีความเห็น ความเชื่อ ---สาวก  ที่ อ้าง  ว่า ---- มีปัญญายิ่งกว่า "พระเถระครั้งปฐมสังคายนา"  ที่ "เป็นสาวกร่วมสมัยกับ องค์พระศาสดา  พระองค์นี้" หรือครับ? เสนอให้ตรงประเด็น ดีกว่าไหมครับคุณไม่คิดมาก จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:54:40

ความคิดเห็นที่ 12 การพิจารณาเหตุผล ใช้การวิจารณญานโดยตรงดีกว่าทำให้เข้าใจได้ง่าย เรื่องนามธรรมแค่ชั้นเดียวก็เข้าใจยากอยู่แล้ว นี่ไทยแปลไทยอีก แต่ละคนเลยแปลกันไปตามอารมณ์ไม่จบสิ้น พระเถระปฐมสังคายนา ครั้งแรกนั่นแหละของแท้  ต่อมา 2500 ปี เวลาไม่นานหรือไง ทำไมสังคายนาอีกตั้งหลายครั้ง ยุดหลังวัตถุเจริญขึ้น พระอรหันต์เป็นพระปฏิบัติอยู่ในป่า อำนาจจึงอยู่กับพระปริยัติ แลัวจะเป็นอย่างไร ปฏิบัติไม่ถึงแก้ไป ตัดไป เอาตรงนั้นไปต่อตรงโน้น คนสมัยนี้อ่านแล้วเถียงกันหน้าดำหน้าแดง......ที่พูดนี้มิใช่ว่า แปลกปลอมทั้งหมดนะ แต่เหลือของจริงน้อย อย่าลืมว่า......อำนาจเปลี่ยนประวัติศาสตร์ได้ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 21:28:56

ความคิดเห็นที่ 13 (แล้วแต่คำนิยาม ของใครก็ของเขา) จากคุณ : นาลารา (nokbin) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 21:37:34

ความคิดเห็นที่ 14 (๑) การพิจารณาเหตุผล ใช้การวิจารณญานโดยตรงดีกว่าทำให้เข้าใจได้ง่าย -- ง่ายแบบ ? เช่น แบบ ธัมมกายนิยม หรือแบบ ฯลฯ? (๒) ที่พูดนี้มิใช่ว่า แปลกปลอมทั้งหมดนะ แต่เหลือของจริงน้อย กำหนด ที่เสนอ ด้วย  -- การพิจารณาเหตุผล ใช้การวิจารณญานแบบ เข้าใจได้ง่ายๆ? หรืิอ (๓) แล้วผู้เข้าใจ " มีคุณสมบัติ" เทียบเท่า -- พระเถระปฐมสังคายนา ครั้งแรกนั่นแหละของแท้ หรือ ก็ เปล่า --------------------------------------------------------------------------------------------            จิต (ประภัสสร คือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์) ปรุงอวิชชา ภพ ชาติขึ้น ใช่หรือไม่? มีความเห็น อย่างไร  เสนอไหมครับ  เสียเวลา ขี่ม้าเลียบค่าย ไปเพื่ออะไรละครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 21:38:17

ความคิดเห็นที่ 15 ความคิดเห็นที่ 13 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน (แล้วแต่คำนิยาม ของใครก็ของเขา) จากคุณ : นาลารา (nokbin) [Bloggang] เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 21:37:34 [แก้ไข] //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// เสนอแบบนี้ แปลว่า ? ดีหนอ เช่น ธุระไม่ใช่ หรือ ฯลฯ ประเด็น --- จิต (ประภัสสร คือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์) ปรุงอวิชชา ภพ ชาติขึ้น ใช่หรือไม่? มีความเห็น อย่างไร  เสนอไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 21:39:42

ความคิดเห็นที่ 16 อ้าว.........คหที่ 3 ความหมายมันเป็นคำตอบตามประเด็นแล้วไง เออ ....ข้อความมันเขียนได้หลายอย่าง ในความหมายเดียวกัน เป็นอธิบายให้กว้างขึ้น อยู่ในคำตอบแล้วล่ะ อ้าว....ทำไม หาคำตอบยังไม่ได้ ก็ใช่จิต มันปรุงอวิชช ภพชาติขึ้น แต่หลังจากเทวดากินง้วนดินเข้าไปแล้วไง จึงค่อยเกิดมีมนุษย์ ถ้าไม่มีมนุษย์ ศาสนาต่างๆก็ไม่มี พระพุทธเจ้าก็ไม่มี จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 21:59:41

ความคิดเห็นที่ 17 ถึงจะไม่เห็นด้วยกับสรุปใน #4 แต่ก็..อืมม    จิตประภัสสร  ผมคิดๆว่าเป็น อายตนะ6หรือจะว่าร่างกายจิตใจ ???      ก็ไม่รู้พอจะเป็นไปได้รึเปล่า จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 22:08:51

ความคิดเห็นที่ 18 กำลังพยายามอ่าน อยู่แลวจะลองตอบ แฮะ จากคุณ : น้องฟลุ๊คน่ารัก เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 22:55:00

ความคิดเห็นที่ 19 ความคิดเห็นที่ 3 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน พระไตรปิฏกว่า เทวดาลงมากินง้วนดิน นั่นแหละจิตเดิมบริสุทธิ์เพราะยังไม่มีมนุษย์ แต่เกิดตัวอยาก กิเลสอยากกินง้วนดิน กิเลสก็เริ่มมี กิเลสต่างๆก็ตามมา ภายหลังร่างกายหยาบขึ้นจนกลายเป็นมนุษย์.......ไม่ต้องไปอ่านอะไรให้ปวดหัว คิดตรงนี้ให้แตกก็ได้คำตอบ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 20:33:00 [แก้ไข] ////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// พระไตรปิฎก --- พระสูตรไหน? จะได้ สอบทาน อ้างมั๊ย พระบาลีไตรปิฎก เล่มที่ หน้าที่ ข้อที่ ผมจะได้สอบกับ พระบาลีแปลไทย ทุกๆ สำนวนแปล คุณไม่คิดมาก รีบ อ้างอิง นะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 23:17:19

ความคิดเห็นที่ 20 คคห 17 เห็นด้วย  ไม่เห็นด้วย  กับที่ผมเสนอ  เช่น จิต ตาม ๑  ๒  คือ ผู้สร้าง อวิชชาฯลฯ สร้าง ภพ สร้างชาติ (ปฏิจจสมุปบาท ที่ตรัสตั้งต้นที่อวิชชา)  ตาม มุมมอง ดังกล่าวนั้น --- คือ  จิตอะไร (ถ้า มี) ยกไว้ ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// แต่-- อวิชชาสูตรที่ ๑ ยมกวรรค ทสก อํ ๒๔/๑๒๐/๖๑  ยังมี เกินไปจากที่ผม ยก  ดังนี้ ที่สุดในเบื้องต้นของอวิชชา  ย่อมไม่ปรากฎ ก่อนแต่นี้ อวิชชามิได้มี แต่ว่า อวิชชาเพิ่งมีต่อภายหลัง ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย คำที่ตถาคตกล่าวอย่างนี้แหละ  เป็นคำที่สาวกของตถาคต ควรกล่าว และควรกล่าวด้วยว่า อวิชชา ย่อมปรากฎ เพราะ มี สิ่งนี้สิ่งนี้ เป็นปัจจัย  ดังนี้ ถ้า จิต (ประภัสสร คือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์)  เกิดก่อน อวิชชา (กำหนดตามมหาตัณหาสังขยสูตร + มหานิทานสูตร +จบด้วยจูฬสุญญตสูตร) ก็ อาจจะ เกิด มุมมองว่า  จิต ปรุงแต่ง อวิชชา = อวิชชาเพิ่งมีต่อภายหลัง หรือกิเลสชั้นมารดา ที่มีลูกๆ คือ ตัณหา  คือ อวิชชา เกิดทีหลังจิต แบบนี้ (ที่ไม่ได้ตรัสไว้  อย่าลืม ทรงเป็นศาสดาไม่มีกำมือของอาจารย์ คือ ไม่ทรงเป็นศาสดา ที่ปิดบังธรรมไรๆ ไว้ เพื่อรอให้ สาวกประกาศแทน ด้วย) ทีนี้ พิจารณาที่ตรัสว่า อวิชชา ย่อมปรากฎ เพราะ มี สิ่งนี้สิ่งนี้ เป็นปัจจัย  ดังนี้ ตรัส ว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เรากล่้าวว่า ถึงแม้นอวิชชานั้น  เป็นธรรมชาติที่มี "อาหาโร" (แปลว่าเหตุ  แปลไทยว่า อาหาร) หาใช่ธรรมชาติที่ไม่มี เหตุ - อาหาร ไม่ ก็อะไรเล่า  เป็นเหตุของอวิชชา (แปลไทยแบบเซนเถรวาทฯ) สำนวนอื่น แปล ว่า ก็อะไรเล่า  เป็นอาหาร ของอวิชชา  (อาหาร แปลมาจากคำว่า  อาหาโร  คำบาลีนี่ แปลว่า เหตุ  ไม่ใช่ อาหาร คือ คำข้าว  ดู อาหาร ๔ ที่ตรัสไว้) คำตอบ พึงมีว่า --- ตรัส คำตอบว่า จิต คือสิ่งที่สร้าง อวิชชา ?  ก็เปล่า -- ตรัสว่า นิวรณ์ทั้งหลาย ๕ ประการ  เป็นเหตุของอวิชชา  (แปลไทยแบบเซนเถรวาทฯ) สำนวนอื่น แปล ว่า นิวรณฺทั้งหลาย เป็นอาหาร (ทำนองอาหารคือคำข้าว แปลว่าเครื่องหล่อเลี้ยง  เพราะถือว่า  จิตแบบนั้น สร้างอวิชชา) ของอวิชชา ฯลฯ                                         สรุปว่า มติ ที่เสนอว่า จิต สร้างอวิชชา (๑) น่าจะ เพราะ  คำแปล + ยึดถือคำแปล เพื่อ รองรับ มุมมองของตนเองว่า ---- อาหาโร  แปลว่า อาหาร (เครื่องหล่อเลี้ยง)  / ไม่ แปลอาหาโร ว่า เหตุ (๒) แล้ว ที่ตรัส "สุวิมุตติจิต" ละ  ---ถ้า ตาม มตินั้น สุวิมุตตจิต  ก็ ถูก จิตแบบที่สร้างอวิชชา ต่อมา จิตนั้น (จิตดวงอื่น เพราะจิตแบบนั้นก้ เกิดดับฯ) ก็สร้างวิชชาด้วย เพราะ อาสัย สังขารที่ประเสริญที่สุดคือ มรรคมีองค์ ๘ --- แล้ว สร้างวิมุตติ (ดูสัมมัตตะ ๑๐) ด้วย --- เจโตสมาธิที่ไม่มีนิต + สิ้นอาสวะ +รู้ชัด ตามที่ตรัส  ก็ ถูกจิตนั้น สร้างขึ้นมาทั้งสิ้น                               แบบ ^^^^ นี้ "มัน" (หมายถึง สังขตธรรม คือ จิตแบบนั้น  ที่ บุคคลนั้น มีอยู่ ในสมัยที่เสนอ วาทะนั้น แล้ว เกิด มติเช่นนั้น) "คือ"  --- "จิตตวาท" (ไม่ใข่ วิญญาณวาท) ---- แบบ ที่เสนอ + อ้างอิง  มิใช่หรือ ? 3 บรรทัดบน = ทิฏฐิเรื่อง จิตตวาทะ (ไม่ใช่ วิญญาณวาทะ )  ใช่หรือไม่? 3 บรรทัดบน = ยังเชื่อมเนื่องกับ ปรมัตถวาทะ (ตามปรมัตถ์ ๔ แห่งอภิธัมมัตถสังคหะ) คือ -- จิตปรมัตถ์ ๘ช หรือ ๑๒๑ ประเภทนั้น -- ล้วน ออกมาจาก  จิตแบบ ที่ยังไม่รู้อารมณ์  หรือ จิตคือ ธรรมชาติรู้  หรือ จิตคือ อนัตตาที่สร้างอวิชชา สร้างวิชชา สร้างสรรพสิ่ง                และน่าจะรวถึง   สร้างวาทะกรรมเหล่านั้นด้วย มีมุมมอง อย่างไรครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 23:47:26

ความคิดเห็นที่ 21 ทีนี้ ลองเพ่ง ๒ แปลข้างล่าง นิวรณ์ทั้งหลาย ๕ ประการ  เป็น เหตุ ของอวิชชา  (แปลไทยแบบเซนเถรวาทฯ) กับ นิวรณ์ทั้งหลาย เป็น อาหาร ของอวิชชา (แปลแบบมาตรฐาน) แล้ว พิจารณา ที่ตรัสว่า จิตนี้เป็นประภัสสร แต่จิตนั้นแล เข้าถึง  (แปลว่า? จิตออกมา) ความเศร้าหมองแล้ว เพราะ อุปกิเลส อันเป็น อาคันตุกะ จรมา อุปกิเลส ตรัส ๒ พระสูตรคือ จูฬทุกขันธสูตร ได้แก่ ราคะ (ย้อมติด) โทสะ โมหะ อุปกิเลสูตร   ได้แก่ นิวรณ์ทั้ง ๕ อาคันตุกะ  แปลว่า แขกผู้มาเยือน  ไม่ใช่ เจ้าของ ฯ จรมา   แปลว่า  "เข้ามาสู่ที่นั้น"  (ที่เข้าถึงความเศร้าหมองแล้วนั้น เพราะ เหตุปัจจัยนั้น) หรือ แปลว่า "จิตออกไป ต้อนรับ แขก ที่จรมา" ? มาถึงตรงนี้ ก็เนื่องกับ การแปลพยัญชนะ เพื่อ กำหนด อรรถ  เพื่อรองรับ  สิ่งที่เสนอไว้  ใช่หรือไม่ มีมุมมอง อย่างไรครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 23:54:29

ความคิดเห็นที่ 22 ทีนี้ เนื่องด้วย นิยาม ๕ ว่าด้วย จิตนิยาม เป็นไปได้ไหมว่า จิตตวาทะ (คำนี้ผมบัญญัติขึ้นเอง)  แบบข้างบน   คือ จิตนิยาม แบบ ที่ ผู้นั้น เสนอขึ้น  ? หยั่งลงสอบทานได้กับ พระสูตรใดบ้าง (พยัญชนะบาลี  ที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา ใช้รักษา พระพุทธวจนะมา)            นั่นคือ สอบทานกับ คำว่า อาหาโร   (จากความจำ)  + อาหาร ๔                                                     สรุป อาหารโร (อวิชชาสูตรฯ)  กับ อาหาร ๔ ---- แปลไทยว่า ? ----  จึงสอดคล้องตรงกับ อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ ตาม พยัญชนะที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษามา มีมุมมองในข้อนี้อย่างไร? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 00:01:15

ความคิดเห็นที่ 23 จากหลังไมค์ (edit  เพื่อความเหมาะสมฯ) ได้อ่านกระทู้ นี้ แล้ว พบว่า มีความคิดคล้ายๆคุณเลย คือ ช่วงนี้ ตั้งแต่ อ่าน พระไตรปิฏก บาลีสยามรัฐ แล้วเหมือนๆจะเข้าใจว่า จิตประภันสร คือ จิต ที่ยังไม่มีอารมณ์ สถานะเหมือน ว่า จิต จะมีที่ตั้งตามธรรมชาติ (ฐิติ) ตอนนี้เป็นจิตประภันสร หลังจากมีความเพลิน (อภินันทติ)ใน เวทนา ที่เกิดจาก ขันธ์ ทั้ง 5 ก็ จะเปลี่ยน จากที่ตั้งเป็น ที่ ส่องเสพ?(ไม่แน่ใจ : ติฏฐะ) แล้วก็ เปลี่ยนเป็น ภพ ก็ไม่ประภัสสรแล้ว ไม่แน่ใจว่าเข้าใจแบบนี้ถูกไหม? พระสูตรที่ใช้พิจารณา มีแต่ ตอนนี้ หาที่จดไว้ไม่เจอ แต่ก็อยากคุยมากๆเลย รีบติดต่อมาก่อน ขอบพระคุณอย่างสูง ---------------------------------------------------------------------------------------------                       ประเด็น  คำ "จิตประภันสร คือ จิต ที่ยังไม่มีอารมณ์" --------------------------------------------------------------------------------------------                         พิจารณาดังนี้  ก่อนอ้างอิงอะไร เพื่อรองรับ  "ความรู้ ความเข้าใจของตน เพื่อ อะไรๆ ก็ตามว่า  "ที่ฉัน เช่นนั้น ถูกต้อง ในสมัยนั้น ฯ" -------------------------------------------------------------------------------------------- เป็นไปได้หรือไม่ว่า  ที่ "เสนอเช่นนั้น"  เพราะ  ยังไม่ได้ สดับ สอบทาน แสวงหา "อรรถ" ให้ทั่วถึงโดยรอบด้าน  ตาม ปัญญา ๓ คำ ๓ คำ  ที่ตรัสไว้ ฯ คือ (๑) คำว่า สัญญาเวทยิตะ (เช่น สัญญาเวทยิตนิโรธสมาบัติ) (๒) เวเทติ (เวทนา เป็นผลของ เวเทติ ทำนองเดียวกับ ที่ตรัสว่า  เจตนา เป็นผลของ เจเตติ) (๓) เวทนีย (เวทนา ที่เนื่องกับ อายตนสัมผัสสชาเวทนา และที่ตรัสว่า เวทนาทั้งหลายทั้งปวงประชุมลงในทุกข์ (จะอริยสัจ หรือ ทุกขตา พิจารณาด้วย ว่า เนื่องกับที่ตรัสว่า ก่อนก็ดี เดี๋ยวนี้ก็ดี  ตถาคตบัญญัติสอนแต่เรื่องทุกข์ กับความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ เท่านั้น -------------------------------------------------------------------------------------------- เป็นไปได้หรือไม่ว่า ที่เสนอเช่นนั้น  เพราะ "ต้องการแสดงว่า องค์ความ รู้  (ปัญญา ๓ ข้อใดยกไว้) เรื่องใบไม้นอกกำมือ (ที่มั่นใจว่า คือพื้นฐานพุทธศาสนา ง่ายที่จะ เข้ามาสู่ ใบไม้ในกำมือ ฯ) โดยเฉพาะ "เรื่อง จิต ชื่อนั้น  คือ อย่างนี้ๆ"  ---> โดย ใช้คำว่า ภวังคจิต (จิตประภัสสรแบบหนึ่งตามที่กำหนด) ---- คือ  จิตที่ไม่รู้อารมณ์ (--- รวมทั้ง จิต ปรุงแต่ง อวิชชาให้เกิดขึ้น   ฯลฯ) แล้วถ้า ให้อธิบายว่า   แล้ว "สิ่งนั้น" มี อะไร ปรุงแต่ง "มัน" (ที่คือ ภวังคจิต (จิตประภัสสรแบบหนึ่ง) ที่ คือ  จิตที่ไม่รู้อารมณ์) ละ? จะมี คำตอบ  อย่างไร? ท่านหลังไมค์  จะตอบอย่างไร? ใช่ จิตดวงอื่น (กำหนดตาม มหานิทานสูตร + ที่ ทรงอุปมา จิต มโน วิญญาณ ดั้งวานร ฯ) ปรุงแต่ง จิต ประภัสสร (หรือภวังคจิตแบบนิยามหนึ่ง) ที่ยังไม่รู้อารมณ์ ^^^^    ซึ่งก็คือ ------------- สิ่งนั้น ปรุงแต่งสิ่งนั้น เอง ------  แล้ว ปรุงแต่งสิ่งอื่น ให้ เกิด เป็น ปรากฎการณ์ขึ้น (อุปาทะ)  ---                        ---------------------------------------               รวมความว่า มติเช่นนั้น ---- จิต ปรุงแต่ง เจตสิก นั่นเอง                               ไม่ใช่ เจตสิก ปรุงแต่งจิต                        ----------------------------------------- ( แล้ว จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐานที่ ตรัส --ไม่ใช่  เวทนา คือ จิตตสังขาร หรือ?)                        ไม่ใช่  เจตสิก  ปรุงแต่ง จิต  หรือ                        ---------------------------------------                                          แปลได้ว่า มติหรือความเห็นที่เสนอนั้น -- เสนอ ตามที่เขาเพ่งพินิจ ---- อาการ แห่ง ธรรม  ที่เนื่องกับ ปฏิจจสมุปบาท สายเกิด ๑๒ อาการ ที่ตั้งต้นที่อวิชชา ฯ  ไม่ เนื่องกับ ปฏิจจสมุปบาท  แบบ ที่ตรัสว่า ไม่คิด ไม่ดำริ แต่ ยังมีจิตอนุเสติ (ปักฝังลงไป ด้วย ความเคยชินแห่ง????) ในสิ่งใดอยู่ ฯ ไม่ เกี่ยวกับ "สติปัฏฐานสี่"  (ซึ่ง  สติปัฏฐานสี่ ก็ น่าจะ เนื่องกับ  จิตปรุงแต่ง  เจตสิก ด้วย มั๊ง -- ตาม มติเช่นนั้น--- ตกลง ---- ใช่ --- จิตนิยาม แบบหนึ่ง  (แบบของบุคคลใดนั้น ที่ บัญญัติว่า ภวังคจิต (มีธรรมฃาติประภัสสร เป็นพื้นฐาน)  มีอยู่ก่อน ผัสสะ  (ไม่กำหนด ตาม อาหาร ๔  แต่ กำหนด ตาม ปฏิจจฯ  ที่ตรัสตั้งต้นที่ อวิชชา)  คือ จิต  ที่ ยังไม่รู้อารมณ์ (เคย ถามว่า กำหนด เช่นนั้น (ที่ยกตัวอย่าง หลับไม่ฝัน) กำหนด ตอนไหน --- ตามมหาตัณหาสังขยสูตร ----- ยังไม่ตอบ ตรงที่ถามไว้  แต่ ตอบแบบอื่นฯ) ---------------------------------------------------------------------------------------------                               กลับมาที่ คำ ๓ คำ คำว่า "สัญญาเวทยิต" คือ " ความรู้สึกแห่งจิต (เจตสิก คือ สัญญาเวทยิต - เสนอนอก พจนานุกรมฯ / )  อันเป็นฝักฝ่าย สัญชาตญาณ"  กำหนดตาม "ที่ตรัส จิตนี้เป็นประภัสสร  ทั้ง ๒ พระสูตรด้วย)  ย่อม ต้อง เนื่องกับ  "จิตประภัสสร  ตาม กรอบหรือมติ ที่ บุคคลใดนั้น เสนอว่า คือ  จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ ด้วย   หรือ จิต (ภวังคจิตแบบนิยามนั้น) ที่ยังไม่รู้อารมณ์  เป็น จิตที่ ไม่มี  ความรู้สึก (สัญญาเวทนา) มาตั้งแต่ต้น (กำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร)                               เป็น จิตล้วนๆ  เท่านั้น ???? จะรู้จัก จิตแบบนี้ "ตาม จิตตวาทะเช่นนั้น"  ต่อเมื่อ "สามารถใน "สัญญาเวทยิตนิโรธ อัน เป็น ความสามารถของ พระอนาคามี (ของพระโพธิสัตว์สิทธัตถะ  และหรือ สาวกของพระบรมศาสดา)  คือ  จิต + ศีลสมบูรณ์ สมาธิสมบูรณ์ ปัญญาพอประมาณ" สมาบัติ"  เมื่อ ออกมาจาก อาการนั้น ถ้า เช่นนี้ --- จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ ก็ ปรุงแต่ง เจตสิก  คือ สัมมาญาณ ขั้นนั้น ? หรือ คุณหลังไมค์   อ่าน ที่ผม  มองต่างมุม  แล้ว เห็นว่า ผม มั่ว ตรงไหน  เชิญ ชี้ครับ ยินดีพิจารณาเป้นอย่างยิ่ง ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 07:10:47

ความคิดเห็นที่ 24 หลังไมค์อีกท่านเสนอว่า เสนอ ได้ถูกต้อง และตรงตาม พระพุทธวจนะแปลไทย ฯ (ตาม มุมมองของท่าน) (๑) วิญญาณธาตุ ภิกษุ ท.! ที่เรากล่าวว่า ธาตุ ๖ อย่าง นั้น เราอาศัยข้อความอะไรกล่าว ? เราอาศัยข้อความนี้กล่าว คือ ธาตุเหล่านี้มีหก คือ ปฐวีธาตุ อาโปธาตุ เตโชธาตุ วาโยธาตุ อากาสธาตุ วิญญาณธาตุ ดังนี้. = ดูกรภิกษุทั้งหลาย วานรเมื่อเที่ยวไปในป่าใหญ่จับกิ่งไม้ ปล่อยกิ่งนั้น ยึดเอากิ่งอื่น ปล่อยกิ่งที่ยึดเดิม เหนี่ยวกิ่งใหม่ต่อไป แม้ฉันใด ร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ ที่ตถาคตเรียกว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง จิตเป็นต้นนั้นดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป ในกลางคืนและกลางวัน ก็ฉันนั้นแล ฯ = เมื่อได้อาศัยธาตุทั้งหกแล้ว การก้าวลงสู่ครรภ์ก็ย่อมมี. เมื่อการก้าวลงสู่ครรภ์มีอยู่ (สิ่งที่เรียกว่า) นามรูป ก็ย่อมมี. เพราะนามรูปเป็นปัจจัย อายตนะหก ก็ย่อมมี. เพราะอายตนะหกเป็นปัจจัย ผัสสะก็ย่อมมี. ------------------------------------------------------------------------------------------- ^^^^ วิญญาณธาตุ ก็ = จิตตธาตุ = ธาตุคือ การทรงอยู่ได้ แบบธรรมชาติเช่นนั้น ภวังคจิต  คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์  คือ วิญญาณธาตุ หรือ จิตตธาตุ นั่นเอง  ไม่ใช่ วิญญาณขันธ์ -- ที่กำหนด  ตรง ผัสสะ  (แต่ ผัสสะ อะไร ปฎิฆะสัมผัส  หรือ อธิวจนสัมผัส? ตาม มหานิทานสูตร?) -------------------------------------------------------------------------------------------- การก้าวลงสู่ครรภ์ก็ย่อมมี ครรภ ตรัสพระสูตรหนึ่งว่า เป็นชื่อของ กาม กาม คือ สังกัปปะราคะ (นิพเพธิกสูตร) สังกัปปะ คือ ความต้องการ คือดำริ (อรรถนอกตำรา)  แห่ง ?  --แห่ง รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ   หรือ แห่ง ภวังคจิต  จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ กำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร สังกัปปะ ดำริแบบต้องการ มีทั้ง มิจฉา  ตรงข้ามกับสัมมา (ดูมรรคองค์ที่ ๒) ตกลง จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ (ที่จะออกมารู้อารมณ์) ก็คือ สิ่ง ปรุงแต่ง สังกัปปะ ๒ (ที่ละเรื่อง)  หรือ? -------------------------------------------------------------------------------------------- เมื่อการก้าวลงสู่ครรภ์มีอยู่ (สิ่งที่เรียกว่า) นามรูป ก็ย่อมมี. ภวังคจิต คือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ เพราะ ยังไม่ออกมารู้ (เพราะจิตเป็นธรรมชาติรู้) ก็ปรุงแต่ง  ให้เกิด นามรูป (ดู นามรูปที่ตรัสใน มหานิทานสูตร)  หรือ? --------------------------------------------------------------------------------------------                                             สรุป อะไรถูก อะไรไม่ถูก --- สอบทานได้ กับ ธรรม วินัย ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนารักษามา ได้ แต่  อย่าให้ ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ "ตามมตินั้น" ปรุงแต่ง นี่ถูก นั่นผิด ไม่ว่าตอนไหน --เพราะ ยัง  ไม่ เนื่องกับ  ที่ตรัสว่า สังขารที่ประเสริญที่สุดในบรรดาสังขารทั้งหลาย (รวมทั้ง ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ "ตามมตินั้น")  คือ  อริยมรรค มีองค์ ๘                                           ปัญหา จึงมีว่า เมื่ กำหนดว่า ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ "ตามมตินั้น"คือ ตัว ปรุงแต่ง อวิชชาด้วยแล้ว แล้ว อนุสัย อาสวะ สังโยชน์ คือ อวิชชา  "รวมทั้ง อุปกิเลส  ที่ ตรัสว่า ดุจอาคันตุกะจรมา" ก็  ถูก จิตนั้น ปรุงด้วย                               วาทะ เช่นนี้  "ตรงกับ ที่ตรัสว่า"               "ศาสดาและสาวกย่อมกล่าวตรงกันในปฏิจจสมุปบาท"  หรือ?                              เมื่อ อ้างว่า ไม่ขัดกับ   "มหาปเทสสี่"  ฯลฯ --------------------------------------------------------------------------------------------                                                    สรุป เสนอให้ พิจารณา จูฬสุญญตสูตร แบบ ย้อนศร เพื่อ สอบทานว่า  "ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ " "ของพระบรมศาสดา" คือ ธรรมชาติเป็นประภัสสรนั้น  ปรุงแต่ง คำที่ตรัส ด้วย "อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ"  ฯ สนทนาธรรม เรื่องไม่ง่าย นี้ เพื่อสังคมออนไลน์คุณภาพกัน  ย่อมเป็นกุสล                                         ว่าแต่ว่า สิ่งที่ผมเสนอ ข้างบน ---- ก็ ไม่พ้นไปจาก "ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ " ปรุงแต่งให้เกิดขึ้น  เมื่อ ผัสสะ  หรือ? (รวมทั้ง วาทะ ที่ออกมาจากบุคคลนั้นด้วยฯ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 07:42:03

ความคิดเห็นที่ 25 คห 19      อ้าว.......  นึำกว่าท่านเซนจะรู้ เห็นอ้างพระไตรปิฏกอยู่ประจำ  เราจำเขามาว่าในพระไตรปิฏกมี เลยลองหาดู พิมพ์....เทวดาลงมากินง้วนดิน อยู่ในพระไตรปิฏก  มีเยอะเลย ได้ความจากห้องนี้นี่แหละว่าอยู่ใน อัคคัญญสูตร พระไตรปิฏกเล่มที่ 11 พระสุตตันตปิฏกเล่มที่ 3 ทีฆนิกาย ปาฏิวรรค ว่าด้วยการกำเนิดโลกและกำเนิดมนุษย์ เออ.....ที่ไม่อ้างก่อนเพราะคิดว่าท่านเซนน่าจะรู้ดีอยู่แล้ว รู้สึกว่า เตชปญโญ ภิกขุ (what am i ? ) ก็รู้นะ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 08:00:12

ความคิดเห็นที่ 26 #15 (ไม่เสนอขอรับ ไม่ทราบ) จากคุณ : นาลารา (nokbin) เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 09:01:38

ความคิดเห็นที่ 27 เหมือนจะตอบได้ไม่ยาก  แต่ก็ไม่ง่าย จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 10:38:19

ความคิดเห็นที่ 28 ต้องไปต้มใบแปะก๊วย ดื่มซะแล้ว จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 18:23:19

ความคิดเห็นที่ 29 ผมข้าม ความคิดเห็นที่ 25 ไป ไม่สื่อสารด้วยฯในประเด็นกระทู้นี้ --------------------------------------------------------------------------------------------- คคห26 #15 (ไม่เสนอขอรับ ไม่ทราบ) เพราะ ความคิดเห็นที่ 13 (แล้วแต่คำนิยาม ของใครก็ของเขา) จากคุณ : นาลารา (nokbin) [Bloggang] เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 55 21:37:34 [แก้ไข] --------------------------------------------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 27 เหมือนจะตอบได้ไม่ยาก  แต่ก็ไม่ง่าย พระบาลีแปลไทย สำนวนที่เอามาเสนอนี้ น่าจะ  เป็น อะไรๆ  ให้ คุณมองดูเพลิน  ได้ พิจารณา  "ตามหลักฐานปฐมภูมิ" ฯ พระสูตรที่ ๑๐ ทุกขวรรค  อภิสมยสังยุตต์  นิทาน  สํ  เล่มที่ ๑๖ หน้า ๑๑๑ ข้อ ๒๒๕ กับ มหานิทานสูตร มหา  ที ๑๐/๖๕/๕๗  ตรัสแก่พระอานนท์  ที่กัมมาสทัมมนิคม แคว้นกุรุ ดูก่อนอานนท์ เพราะไม่รู้ตามลำดับ   <-------------- (แปลว่า ภวังคจิต คือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์  ออกมารู้ ผิดๆ  หรือ? ตาม ปัญญาใดนั้นฯ /  เพ่ง ที่ตรัส  ตามลำดับ  ทรงหมายความว่า?) ดูก่อนอานนท์ เพราะไม่รู้ตามลำดับ  เพราะไม่แทงตลอด ซึ่ง ธรรมคือปฏิจจสมุปบาทนี้ <-----  ตรัสไว้หลายแบบ  ไม่ใช่ แบบเดียว (ตามที่อ้าง แบบที่ขึ้นต้นด้วย อวิชชา / เล่มที่ ๑๖/๘๖/๑๕๙ ตรีสแก่ภิกษุทั้งหลายที่ เชตวัน) ดูก่อนอานนท์ เพราะไม่รู้ตามลำดับ  เพราะไม่แทงตลอด ซึ่ง ธรรมคือปฏิจจสมุปบาทนี้ (? ---> จิต หรือมโน หรือวิญญาณ  ของ) หมู่สัตว์นี้ (ที่ กำหนดว่า เป็นธรรมชาติรู้ ฯนั่นแหละ) ดูก่อนอานนท์ เพราะไม่รู้ตามลำดับ  เพราะไม่แทงตลอด ซึ่ง ธรรมคือปฏิจจสมุปบาทนี้ หมู่สัตว์นี้  จึงเป็นเหมือนด้ายยุ่ง ยุ่งเหยิงเหมือนความยุ่งของกลุ่มด้ายที่หนาแน่นไปด้วยปม(ที่)พันกันยุ่งเหมือนเซิงหญ้า(ที่เรียกชื่อสมัยนั้นว่า) มุญชะ และหญ้าปัพพชะ อย่างนี้ ย่อมไม่ล่วงพ้นซึ่ง สังสาระ  (อาการ  ที่ จิตแบบที่ว่า  ออกมารู้ แล้วรู้ผิด  รู้ถูก นั่นแหละ / ว่าแต่ว่า รู้ถูก แบบไหน แบบพระพุทะเจ้า แบบพระปัจเจกพุทธ แบบอนุพุทธะสาวก หรือแบบ เราๆ ท่าน ที่ กำลัง สนใจ ประเด็นี้ ฯ) ดูก่อนอานนท์ เพราะไม่รู้ตามลำดับ  เพราะไม่แทงตลอด ซึ่ง ธรรมคือปฏิจจสมุปบาทนี้ หมู่สัตว์นี้  จึงเป็นเหมือนด้ายยุ่ง ยุ่งเหยิงเหมือนความยุ่งของกลุ่มด้ายที่หนาแน่นไปด้วยปม(ที่)พันกันยุ่งเหมือนเซิงหญ้า(ที่เรียกชื่อสมัยนั้นว่า) มุญชะ และหญ้าปัพพชะ อย่างนี้ ย่อมไม่ล่วงพ้นซึ่ง สังสาระ  ที่เป็นอบาย  ทุคติ  วินิบาต ไปได้  (ทั้งๆ  ที่ยังไม่เกี่ยวกับ หลังจากตายเข้าโลง -------------------------------------------------------------------------------------------- อีกพระสูตร มาคัณฑิยสูตร ม. ม ๑๓/๒๘๔/๒๙๐) ตรัสแก่ มาคัณฑิยปริพพาชก ที่กัมมาสทัมมนิคม แคว้นกุรุ จิตนี้คดโกงหลอกลวงปลิ้นปล้น  (ท่านพุทธทาส สรุปเป้นหัวข้อ ย่อยไว้ฯ) ดูที่ท่านแปลฯ ฯลฯ ดูก่อนมาคัณฑิยะ อุปไมยก็ฉันนั้น เราแสดงธรรมแก่ท่าน  (ไม่ตรัสว่า ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ และ จิตเป็นธรรมชาติรู้ / ตรัส เปรียบเหมือนบุรุษ (คนเรา) ตามืดบอดมาแต่กำเนิด เขาจะมองเห็นรูปทั้งหลาย ที่มีสีดำหรือขาว เขียวหรือเหลือง แดงหรือขาว  หาได้ไม่ ฯ) ดูก่อนมาคัณฑิยะ อุปไมยก็ฉันนั้น เราแสดงธรรมแก่ท่าน (ว่า) ---- อย่างนี้  เป็นความไม่มีโรค   อย่างนี้ นิพพาน ดังนี้ ท่านจะรู้ความไม่มีโรค จะพึงเห็นนิพพานได้ ก็ต่อเมื่อ ท่านละความเพลิดเพลินและความกำหนัด  ในอุปาทานขันธ์ทั้งห้าเสียได้   (ไม่ตรัส ให้รู้ว่า จิต คือ อย่างนี้ๆ  ไม่ว่าใน รูปแบบใดๆ มิใช่หรือ) พร้อมกับการเกิดขึ้นแห่ง ธรรมจักษุ ของท่านนั้น ^^^^^  ที่ตรัส --- เข้าใจ ยากตรงไหนครับ  คุณมองดูเพลิน จากนั้น  ตรัส ต่อไป --"อีกประการหนึ่ง" ว่า อนึ่ง ความรู้สึก (หลังจากเิกิด ปัญญาจักษุขั้น? โสดา หรือ อนาคา หรือ อรหันต์?) จะพึงเกิดแก่ท่าน (เอง) ว่า ดูก่อนท่านผู้มีอายุ (คือ อิทธิบาท ๔) ทั้งหลายเอ๋ย นานจริงหนอ ที่เราถูกจิตนี้  (จิตที่เป็นธรรมชาติประภัสสร แบบ??) คกโกง  (เพราะ มีพฤติคือ ออกมารู้ ฯลฯ) หลอกลวง ปลิ้นปล้น จึงเราเมื่อยึดถือ (เพราะจิตหลอกเอาใน วาทะกรรม หรือ สิ่งที่เสนอด้วยปัญญาเช่นนั้น ก็ ไม่พ้นไปจาก ที่ตรัสว่า) ก็ยึดถือเอาแล้ว ซึ่งรูป ซึ่งเวทนา ซึ่งสัญญา ซึ่งสังขาร ซึ่งวิญญาณ นั่นเทียว เพราะความยึดถือ (นันทิ คือ อุปาทาน) ของเรานั้นเป็นปัจจัย  จึงมีภพ เพราะมีภพเป็นปัจจัย จึงมี ชาติ  (อาการคือความเกิดแบบใดนั้น  ในกรณีนั้น เช่น เกิด สัญญาเวทยิต ว่า ฉันเป็นนั่นเป้นนี้ เพราะ สามารถ กลั่นความรู้ ว่า ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ ฯลฯ) เพราะมีชาติเป็นปัจจัย  ชรามรณะ โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลาย  จึงเกิดขึ้นครบถ้วน ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้  ย่อมมี  ด้วยอาการอย่างนี้ ฯ --------------------------------------------------------------------------------------------- ปฏิจจสมุปบาย สายเกิด "ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้  ย่อมมี  ด้วยอาการอย่างนี้" พระสูตรนี้่  ไม่ได้ตรัส ตั้งต้นที่ อวิชชา ลอง เอา ไปหยั่งลง ใน ปฏิจจฯ ที่ตั้งต้นที่ อวิชชา  ดูว่า อุปาทาน ที่ตรัสว่า มี  เพราะ มีตัณหา  อย่างไร? ฯลฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 18:54:06

ความคิดเห็นที่ 30 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11999371/Y11999371.html [๑๓๑] ภิกษุนั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส อ่อน ควรแก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวอย่างนี้ ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่อญาณทัสนะ ๑- "เธอ ย่อมรู้ชัดอย่างนี้ว่า " ฯ 3 บรรทัด ^^^^ นี้ คือ -----> "จิตเป็นประภัสสร  ที่พ้นวิเศษจากอุปกิเลส  ที่  อริยสาวก (อดีตคือ ปุุถุชนผู้ไม่มีการสดับ ย่อมไม่รู้ชัดวึ่งความจริงข้อนั้น - จิตนี้เป็นธรรมชาติประภัสสร  แต่จิตนั้นแล เข้าถึงความเศร้าหมองแล้ว เพราะอุปกิเลา อันเป็นอาคันตุกจรมา) ผู้มีการสดับ  ย่อมรู้ชัดตามที่เป็นจริง ซึ่งความจริงข้อนั้น (ในฐานะ สาวกผู้รู้ตรงตาม) เพราะฉะนั้น จิตตภาวนา (ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่อญาณทัสนะ ๑-) ย่อมมี แก่ อริยสาวก ผู้มีการสดับ                                                       ที่ตรัสว่า ภิกษุนั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ---แปลว่า ----จิตคือธรรมชาติรู้ ----  เกิด ทีหลัง  ภวังคจิต คือจิตประภัสสร ที่ยังไม่รู้อารมณ์คือ "จิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว "  ? หรือว่า ภิกษุนั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว --- แปลว่า --- ภวังคจิต คือจิตประภัสสร -- ออกมารู้ ถูก ตรงตามที่ตรัส คือ  รู้ ขณะ ผัสสะ ทางมโนทวาร ว่า  " มีจิตอื่น จาก จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์  เป็น จิตที่เป็นธรรมชาติรู้  รู้ ตัวมันเองว่า ---  จิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว----- ใช่หรือ?                                                 ตกลง จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ คือ ภวังคจิต (เป็นจิตประัภัสสรแบบที่ว่านั้น)   ออกมา รู้ ---  อย่างไร? (ตามที่ผู้ที่มีมติเช่นนั้น  จะ กำหนดเสนอ) ---  จึงเกิด ผล คือ ---> ภิกษุนั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส เป็นจิตอ่อน ควรแก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวอย่างนี้ (ซึ่งคือ จิตประภัสสร  ตามที่ตรัสไว้ในพระสูตรหนึ่ง) --------------------------------------------------------------------------------------------- ลองพิจารณา  สอบทาน กับ  พระสูตร  ที่กระทู้โน้นเสนอไว้ (โดยคุณกุ๊กเทวดา ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 20:54:03

ความคิดเห็นที่ 31 พอจะเข้าใจบ้างแล้วค่ะ   เริ่มจะรู้สำนวน ภาษาบาลี บ้างแล้ว จิตประภัสสร จะมัวหมองทันที เมื่อรับรู้อารมณ์ภายนอก เช่น ชอบ ไม่ชอบใจ ^^ จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 22:30:19

ความคิดเห็นที่ 32 จิตที่เกิดดับทุกดวงย่อมผ่องแผ้ว เป็นประภัสสรในตัวมันเอง แต่การเกิดของมันเมื่อเกิดร่วมกับอุปกิเลส จึงมัวหมอง ไม่สามารถพิจารณาสิ่งที่เห็นอยู่ ได้ตามความเป็นจริง จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 05:47:52

ความคิดเห็นที่ 33 ประเด็น จิต (ประภัสสร คือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์) ปรุงอวิชชา ภพ ชาติขึ้น ใช่หรือไม่?     อวิชชา ภพ ชาติ เป็นสิ่งมีพร้อมกับการเกิดขึ้นแห่งจิต เมื่อจิตนั้นเกิดขึ้นและดับไปตลอดทั้งกลางคืนและกลางวัน  ภพชาติ ก็เกิดขึ้นต่อจิตนั้นอยู่แล้ว เมื่อจิตไม่เกิดดับ  อวิชชาเช่น อุปกิเลส ๑๖ ก็ไม่มีที่ปรุงสังขาร...ภพ ชาติ เมื่อจุตูปปาตะไม่มี , อะไรๆ ก็ไม่มีในโลกนี้ ไม่มีในโลกอื่น ไม่มีในระหว่างแห่งโลกทั้งสอง จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 05:51:13

ความคิดเห็นที่ 34 หลังไมค์ท่านหนึ่ง  เสนอว่า ขอบพระคุณมาก ที่แนะนำให้พิจารณา จูฬสุญญตสูตร แบบ ย้อนศร .... สรุปสั้นๆ ก็คือว่า “ไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง” .... ------------------------------------------------------------------------------------------- “ไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง” .... เพราะ  อตัมมตยา  ของ  อตัมมโย คือ พระอรหันต์ผู้ปรมานุตตรสุญญตา  ที่สิ้นอาสวะแล้ว  ตามจูฬสุญญตสูตร ฯ แล้ว ยังจะมี  จิตคือภวังคจิต(ประภัสสรเป้นพื้นฐาน)  ที่ยังไม่รู้อารมณ์  "ออกมา รู้ถูก"  อีก หรือ? -- อาการเช่นนี้ คือ -- ยังมี จุตูปปาตะ (การเคลื่อนและการเกิดขึ้น)  -- จึงมีอะไรๆ ในโลกนี้ มีอะไรในโลกอื่น  มีอะไรในระหว่างแห่งโลกทั้งสอง --จึง ไม่ใช่  "นั่นแหละ (สิ่งที่มีอยู่ ตามจูฬสุญญตสูตร)  คือ  ที่สุดแห่งทุกข์ละ -- เอเสวันโต  ทุกขัสสะ ข้อความข้างบน  เกิด ขึ้นได้ เพราะ "รูป" คือ ข้อความว่า "ไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง" --มีเหตุ ปัจจัย (แบบไหนก็ตาม) --- เกิด ผล คือ  "ป่า" ข้อความ ที่ผมเสนอ ข้างบน ---- ขอบคุณ ---- จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 06:55:03

ความคิดเห็นที่ 35 คคห 31 คุณมองดูเพลิน   --- มีมติ หรือทิฏฐิ ว่าด้วย จิตประภัสสร คือ ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่ ออกมารู้อารมณ์  + จิตเป็นธรรมชาติรู้ "แบบข้อความใน คคห 31 ณ ขณะ "ก่อน ถึง" 24 เม.ย. 55 22:30:19 ---- นั่นคือ ความรู้ ความเข้าใจ ความแจ่มแจ้ง แทงตลอด ในสมัยนั้น (เนื่องกับ ปัญญา ๓ ของ บุคคลใดนั้น  ที่เนื่องกับ มรรค ๔  ผล ๔ อ่าน ที่คุณนายอิ่มเสนอใน คคห 32 คคห 33 เห็น มติ หรือ ทิฏฐิหรือไม่ว่า  --- มีมติว่า มีอะไร นอนเนื่องเสมอใน จิตประภัสสร หรือ ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ ที่คือ --- อวิชชา ภพ ชาติ เป็นสิ่งมีพร้อมกับการเกิดขึ้นแห่งจิต ในขณะที่ "จิตประภัสสร หรือ ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์"  "ที่เสนอว่า "ออกมารู้อารมณ์ แล้ว รู้ผิด  รู้ถูก" นั้น ---- เป็นจิตประภัสสรที่ ว่างจาก อวิชชา ภพ ชาติ  เป็นพื้นฐาน (อ้าง ก่อนแต่นี้ อวิชชามิได้มี นั่นแหละ) อวิชชา ภพ ชาติ จึง ไม่ เป็นสิ่งมีพร้อมกับการเกิดขึ้นแห่งจิต +เพราะ ตามนอนเนื่อง เช่นที่คุณนายอิ่มเสนอใน คคห 33 --- เพราะ "มตินั้น" เสนอว่า ---- จิต เป็นตัวปรุง สิ่งเหล่านั้น (เจตสิก)   คคห 34 ผมเสนอ  ข้อความหลังไมค์ + มุมมองที่ผมเสนอ เพื่อ ให้ พิจารณาเองว่า -- สรุปสั้นๆ ก็คือว่า “ไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง” ....   เป็นไฉน? กล่าวคือ ถ้า "กายนี้ เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย ตามอัสสุตวตาสูตร" --- แบบ เราๆ ท่านๆ VS "ทรงอยู่โดยมากด้วย สุญญตาวิหาร  ที่ชัดชวนสาวกให้ เข้าถึงนั้น ยังมี จุตูปปาตะ ---- โดยพิจารณา ทิพย์จักขุญาณ ใน วิชชา ๓  ของ พระอรหันต์ ผู้ อตัมมยตา ตาม จูฬสุญญตสูตร (๒ พระสูตร รวมกัน) ---- แล้ว เราเก็งความจริง ในฐานะนั้น  พระอรหันต์ผู้ ปรมานุตตรสุญญตา คือ เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต สิ้นอาสะวแล้ว  "ไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวงแล้ว" ---- 2 บรรทัดบน ---- ยังจะมี การเคลื่อน  คือ ยังมี จุตุปปาตะ  คือ ภวังคจิตคือจิตประภัสสร เป็นจิตที่ไม่รู้อารมณ์  ออกมารู้อารมณ์ "อีก"  (ตามมติใดนั้น อ้าง ฯลฯ) หรือ ---- เมื่อ  ท่านนั้น  ไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง  แบบ สมัย ก่อนๆ  คือ สมัย อนาคามี  --สมัย โสดาบัน สมัย กัลยาณปุถุชน สมัย ปุถุชน ฯ ที่ตรัสคำว่า "เห็นสักว่าเห็น"  จึงมี ความหมาย ลึกซึ้ง (ไม่ลึกลับ)  มั๊ง ครับ สรุป พิจารณาอะไร  มี สติ ว่า เรายัง มีจิตอนุเสติ ในสิ่งใดนั้น  เช่น เชื่อตามที่สอนๆ กัน เช่น --อวิชชา ภพ ชาติ เป็นสิ่งมีพร้อมกับการเกิดขึ้นแห่งจิต เมื่อจิตนั้นเกิดขึ้นและดับไปตลอดทั้งกลางคืนและกลางวัน  ภพชาติ ก็เกิดขึ้นต่อจิตนั้นอยู่แล้ว หมายเหตุ เจ้าชายสิทธัตถะ กับ เราๆ ท่าน ---- จะ สำคัญ "ความ" ข้อนี้ ( 2 บรรทัดกับอีก ๑ คำ ข้างบน) --- เหมือนๆ กัน ไหม  คุณนายอิ่ม ?  (อย่ารีบตอบ  ศึกษา ให้เพียงพอก่อน ฯ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 07:16:26

ความคิดเห็นที่ 36 อตัมมยตา ของ ผู้ที่ยังมี จุตูปปาตะ (เราๆ ท่านๆ) จะ เข้าใจ ตามที่ตรัส อย่างไร? ต้องมี "ประมาณ (สิ่งนั้น) เป็นเครื่องกำหนด" เสมอ แต่ พระอรหันต์ผู้ปรมานุตตรสุญญตา (นิพพานธาตุ ๒) -- ธรรมที่  ไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง (ตามจูฬสุญญตสูตร) คือ อตัมมโย "ตามที่ตรัส" -- ท่าน จะมี อะไร มาประมาณ "จิตคือ?" --- -- ท่าน จะมี อะไร มาประมาณ เพื่อ กำหนด ธรรม ฝ่ายนี้  และ ฝ่ายโน้น  -- ฝ่ายโน้นที่ตรัสว่า "สิ่งที่ยังมีอยู่ นี้มีอยู่" ----  "ถ้า ไม่ อาสัย  เครื่องประมาณ คือ พระพุทธวจนะ ในสมัยที่ยังไม่ เสด็จดับขันธปรินิพพาน ฯ" -------------------------------------------------------------------------------------------                            พิจารณาตามจูฬสุญญตสูตร ที่ตรัสว่า --- "สิ่งที่ยังมีอยู่ นี้มีอยู่"  ก็ คือ --- "นั่นแหละ (ธรรมชาตินั้น)  คือ ที่สุดแห่งทุกข์ละ"  --- ธรรมนี้  เป็น อสังขตธรรม  ไม่ปรุงแต่งอะไรๆ  อะไรๆ  ก็ปรุงแต่งมันไม่ได้   ปฏิจจสมุปบาทสายเกิด  = ยังมี จุตูปปาตะ  เพราะ ยังไม่ อตัมมยตา นั่นเอง ปฏิจจสมุปบาทสายดับ  = ดับ คือไม่มีจุตูปปาตะ เพราะ อตัมมยตา ด้วย "สัญญาที่ไม่วิปลาส เกิดก่อน  ญาณเกิดทีหลัง"  (ตาม โปฏฐปาทสูตร ที่ตรัสว่า สัญญาเกิดก่อน ญาณเกิดทีหลัง) เมื่อ ปฏิจจสมุปบาทสายดับ  = ดับ คือไม่มีจุตูปปาตะ ใหม่ๆ สดๆ ทันทีใน วินาทีใดนั้น นั่นคือ สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ ต่อมา "สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ" จะ คือ อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ  ตอนไหน (ก่อนตาย หรือ หลังตาย) --- จะกินเวลาเท่าไหร่  พระอรหันต์สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ ย่อม ประมาณได้เอง เพราะ สัญญาเกิดแล้ว ญาณจึงตามมา แล้ว ก็มีแล้ว ปรมานุตตรสุญญตา ตามจูฬสุญญตสูตร  --- ธาตุแห่งธรรม ที่ ทรงไว้ซึ่ง  นิพพานธาตุ ๒ -เย็น ๒ (ตามที่ผมเสนอนอกตำรา) --- จึง  --- ---เห็นสักว่าเห็น ได้ยินสักว่าได้ยิน ฯลฯ  --- ตามที่ตรัสว่า --- ไม่ว่างอยู่อย่างเดียว คือ ความเกิดขึ้นแห่ง อายตนะหก  ที่อาศัยกายนี้เท่านั้น  เพราะมีชีวิตเป็นปัจจัย ฯ พระอรหันต์นิพพานธาตุ ๒  จึง รู้ว่า "อสังขตธรรม ที่ตรัสในคำว่า นั่นแหละ  คือ ที่สุดแห่งทุกข์ละ  "  มีอยู่  ตรงตาม อนุตตรสัมมาสัมดพธิญาณ ไม่ใช่ แบบ ที่ ว่ากัน แบบหนึ่งว่า ---- อายตนะคือ นิพพาน ได้แก่ แหล่งแห่งที่ ที่พระอรหันต์ เมื่อตายแล้ว จะไป สถิตย์ที่นั้น <---- วาทะกรรมเช่นนี้ เกิดจาก "ยังมี จุตูปปาตะ"  นั่นเอง แต่ พระพุทะวจนะที่ตรัสแก่ภิกษุ ---- ไม่ เกิดจาก  ยังมี จุตูปปาตะ แล้ว พระเถระครั้งปฐมสังคายนา  ก็รักษา "สิ่งที่ไม่เกิดจาก จุตูปปาตะ" ^^^^^^^ คุณมองดูเพลิน คุณนายอิ่ม คุณหลังไมค์ ท่านนั้น ช่วยชี้แนะ ติติง  ที่ผมเสนอข้างบนด้วย ว่า ---- เป้น มิจฉาทิฏฐิ ตรงไหน  อย่างไร? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 07:47:31

ความคิดเห็นที่ 37 ความคิดเห็นที่ 31 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน พอจะเข้าใจบ้างแล้วค่ะ   เริ่มจะรู้สำนวน ภาษาบาลี บ้างแล้ว จิตประภัสสร จะมัวหมองทันที เมื่อรับรู้อารมณ์ภายนอก เช่น ชอบ ไม่ชอบใจ ^^ จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 22:30:19 [แก้ไข] --------------------------------------------------------------------------------------------- ลอง กำหนดตาม มหานิทานสูตร เป็น ตอนๆ เป็นสมัยๆ  ซิครับว่า ครั้งแรกสุดๆ ตาม มหานิทานสูตร -- จิตประภัสสร จะมัวหมองทันที เมื่อรับรู้อารมณ์ภายนอก   ตามที่ตรัส  ตรงไหน? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 07:49:25

ความคิดเห็นที่ 38 ความคิดเห็นที่ 31 พอจะเข้าใจบ้างแล้วค่ะ   เริ่มจะรู้สำนวน ภาษาบาลี บ้างแล้ว จิตประภัสสร จะมัวหมองทันที เมื่อรับรู้อารมณ์ภายนอก เช่น ชอบ ไม่ชอบใจ ^^ จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 55 22:30:19 [แก้ไข] --------------------------------------------------------------------------------------------- ลอง กำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร เป็น ตอนๆ เป็นสมัยๆ  ซิครับว่า ครั้งแรกสุดๆ ตาม มหาตัณหาสังขยสูตร -- จิตประภัสสร จะมัวหมองทันที เมื่อรับรู้อารมณ์ภายนอก   ตามที่ตรัส  ตรงไหน? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 07:56:26

ความคิดเห็นที่ 39 หลังไมค์ 1. ถ้า... ภวังคจิต/จิตประภัสสร คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ = อารมณ์เก่าดับไป อารมณ์ใหม่ยังไม่เกิดขึ้น ขณะนั้น ก็ = ภวังคจิต/จิตประภัสสร (กำหนดเป็น ขณะๆๆๆ) .... ถ้าความเข้าใจนี้ไม่ผิด ก็เท่ากับเป็นการตอบคำถามครูใน คคห 30 (choice แรก) .... ภิกษุนั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ---แปลว่า ----จิตคือธรรมชาติรู้ ---- เกิด ทีหลัง ภวังคจิต คือจิตประภัสสร ที่ยังไม่รู้อารมณ์คือ "จิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว " -------------------------------------------------------------------------------------------- key word น่าจะอยู่ที่ "อริยสาวสกรู้ชัดว่า จิตประภัสสรสมัยปุถุชนนั้น พ้นวิเศษ ไม่ใช่ ข่มไว้ได้ แบบ ที่ ตนเอง สมัย เนื่องกับลัทธิอื่นนั้น แล้วทำได้ (เช่นแบบของ ท่าน สองดาบส นั่นแหละ ข่มได้สูงสุดๆ  ไม่มีเกินกว่านี้ เท่าที่ จิตมนุษย์ จะสามารถ แต่ ยังไม่ใช่ อาการตาม จูฬสุญญตสูตร มั๊ง)"                                               ดังนั้น ถ้า "จริง ตรงตาม ธรรมดาชาติ คือ"  จิตประภัสสร คือ ภวังคจิต  คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ คือ จิต ก่อน ผัสสะ (ตาม มตินั้นเสนอ)                                                ก็ แปลว่า มีจิตประภัสสร ๒ ชนิด (กำหนดที่ อัตตภาพ เดียวกันนั้น  คือ พ้นวิเศษ หรือ ข่มไว้ได้  หรือ ยัง ไม่เนื่องกับ พ้นวิเศษและหรือข่มไว้ได้)  แต่ ก็คือ "การปรุงแต่ง แห่ง นามธรรม คือ จิต (ที่ชื่อนั้น)  มี อาการ ---- เกิด (อุปาทะ) ตั้ง (ฐิติ) เคลื่อนไป (ภวังค) อาการ ---- เกิด (อุปาทะ) ตั้ง (ฐิติ) เคลื่อนไป (ภวังค)  "ก่อน เนื่องกับอารมณ์" กำหนดแบบ? (๑) ดีดนิ้ว ๑ ครั้ง จิต เกิดดับ  แสนโกฏขณะ หรือ ดวง (ดวงเป็น สรรพนาม เป็นบัญญัติ) หรือฃตามที่ตรัส (๒) อุปมาดั่ง วารนรท่องไปในป่า จับกิ่งไม้ ปล่อย จิตดวงอื่นเกิดขึ้น  (จะกี่แสนโกฏดวงก็ตาม)  จิตดวงอื่นดับไป ตลอดวัน ตลอดคืน พิจารณา ข้างบนเป็นองค์รวม ได้ว่า (๓) แมันนอนหลับไม่ฝันได้จริง (คือ มีสติ แล้วกั้น จะฝันได้ ตามที่เคยมีประสบการณ์เอง ฯ แต่ว่ากันว่าปุถุชน ต้องฝันฯ  แต่ ไม่หมายรู้ได้)  มันก็ยัง = จิตจับกิ่งไม้ คือ "ไม่รู้อารมณ์ฝัน = ยัง ไม่ฝน" ----- ก็ ยัง คือ   จิตดวงอื่นเกิดขึ้น  (จะกี่แสนโกฏดวงก็ตาม)  จิตดวงอื่นดับไป  (จะกี่แสนโกฏดวงก็ตาม) ---- ตลอดวัน ตลอดคืน แล้ว พระอรหันต์ นิพพานธาตุ ๒  --ไม่มีการเคลื่อนและการเกิดขึ้น ฯ  ยังจะ ใส่ใจอารมณ์ "กำหนดตั้งแต่ นอน หลับ แล้ว จะฝัน "   หรือ  ในเมื่อ "นิโรธ ถาวรจาก  ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใด" ฯ สรุป มีจิตประภัสสร ๒ ชนิด  ที่เนื่องกับ "จิตนี้เป็นประภัสสร"  คือ (๑) ประภัสสรเพราะ ข่มไว้ได้ กับ (๒) ประภัสสร เพราะพ้นวิเศษ ได้ ประเภทที่ ๑  ประภัสสรเพราะ ข่มไว้ได้ -- ปุถุชนทั้งสิ้น  แม้น จะคือ พรหมแบบ  ท่าน ๒ ดาบส ที่เจ้าชายสิทธัตถะ ไปศึกษา ประเภทที่ ๒  ประภัสสร เพราะ พ้นวิเศษ -- อริยสาวก อริยเจ้า ในธรรมวินับนี้ เท่านั้น ประเภทที่ ๑   ประภัสสรเพราะ ข่มไว้ได้  ย่อม ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง เพราะ ยังมี จิตอนุเสติในสิ่งใด -- ย่อมมี ขณะแห่ง จิตชื่อนั้น ยังไม่รู้อารมณ์ ประเภทที่ ๒ ประภัสสรแบบพ้นวิเศษ ขั้น (สูงสุด คือ) ไม่ใส่ใจอารมณ์ทั้งปวง (ปรมานุตตรสุญญตา ตามจูฬสุญญตสูตร) เพราะ นิโรธจาก ความเคยชินอย่างยิ่ง ซึ่ง ยังมี จิตอนุเสติในสิ่งใด เพราะอตัมมยตา ใน ธรรมทั้งปวง โดยความเป็น พระโสดาบัน เป็นพระอรหันต์ แล้ว (มั๊ง) เมื่อ ไม่ใส่ใจ แบบ พ้นวิเศษ เช่นนั้น (ไม่ใช่แบบอื่นจากนั้น  ตามที่ผม ลองเสนอ) แล้ว ใครที่อื่นจากนั้น จะ กำหนดว่า ต้องยังมี ขณะแห่ง จิต (ที่เป็นประภัสสร) ที่ยังไม่รู้อารมณ์ ---- (เสนอผิดฝาผิดตัว มั๊ง) --- -------------------------------------------------------------------------------------------                                            สรุป ใคร บัญญัติ คำว่า จิต คือ ธรรมชาติรู้ (อารมณ์ และ มิใช่อารมณ์) ? ใคร บัญญัติ คำว่า พุทธะ คือ จิต (ที่บริสุทธิ์ ฯ) ? พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษา ตามที่ตรัสไว้หรือ? -------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 08:38:22

ความคิดเห็นที่ 40 จิต ประภัสสร "ที่ตรัส"  จึง  ไม่เกี่ยวกับ "ที่เสนอว่า" ---- จิตเป็นธรรมชาติรู้ จิตออกมารู้ อารมณ์ (ทีละ ๑ อารมณ์ เท่านั้น) พิจารณาดังนี้ (เสนอผิดได้) สิ่งที่เรียกกันว่า จิต  ก็ดี    มโนก็ดี   วิญญาณก็ดี ทรงกระทำอุปมา  ดั่ง  วานร (มีความเคยชินอย่างยิ่งในการ โหนกิ่งไม้ เพื่อ หาอาหาร  เพื่อดำรงชีพ ด้วย ธรรมชาติรู้  + รู้อารมณ์แบบธรรมชาตืรู้เช่นนั้นเพราะ ไม่มีการสดับฯ) ที่ท่องไปในป่า  (ป่าคืออารมณ์  และ มิใข่อารมณ์  ท่องไปคือ กามาวจรจิต  รูปาวจรจิต อรูปาวจรจิต / ส่วน ไม่ท่องไปคือ อนาวจรจิต  ได้แก่ สัญญาเวทยิตนิโรธ  กับ  ปรมานุตตรสุญญตา  หรือ "เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต  สิ้นอาสวะขั้น อนาคา หรือ ขั้น อรหันต์ ค่อยพิจารณา) จับกิ่งไม้  (เพราะ ยังมี อุปธิ  ไม่ใช่อุปาทาน  คือ ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใดนั้น / จิต สมันนาหารจิต มโนวิญญาณ คือ ท ดู ที่พระสารีบุตรเสนอใน มหาหัตถิปโทปมสูตร / ไม่ใช่ ยึดมั่นตายด้าน --- วิญญาณกิจ ๑๔ ของพระพุทธโฆษาจารย์ ในวิสุทธิมัคค์  ที่ไม่ใช่อธิบายพระไตรปิฎก ตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ) ปล่อยกิ่งนั้น โหนจับกิ่งอื่น เรื่อยไป ฉันใด จิต มโน วิญญาณ  ก็ฉันนั้น จิต (ดวง)อื่นเกิดขึ้น  (ที่ อายตนะภายใน  แล้ว จะปรากฎส่วนแห่งวิญญาณ ที่อายตนะสองนั้นเมื่อ ผัสสะ / ผัสสะอะไร ปฏิฆะ หรือ อธิวจนะ?)  จิตดวงอื่นดับไป  ตลอดวัน ตลอดคืน เพราะ เหตุ คือ  ยังมี จุตูปปาตะ  เพราะ ยังมี เชื้อคือ (อุปธิ) ยังมี อนุสัย คือ จิตอนุเสติในสิ่งใด แล้ว  พระอรหันต์นิพพานธาตุ ๒  ตามจูฬสุญญตสูตร  เจโตสมาธิที่ไม่มีนิมิต เพราะไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง  สิ้นอาสวะแล้ว + รู้ ยังจะ  มี อาการ จับกิ่งไม้แบบ พระอรหันต์ เฉกเช่น สมัย "วานร ตามที่ทรงอุปมา)  อยู่อีกหรือ?        ( ใครตอบว่า ยังมี  เพราะ ยังยึดมั่น ตาม ที่เรียนอภิธัมมัตถสังคหะมา  มั๊ง) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 08:52:48

ความคิดเห็นที่ 41 ทีนี้ อ่าน  ข้อความหลังไมค์  ทั้ง หมด (edit ตามสมควร) ------------------------------------------------------------------------------------------ จูฬสุญญตสูตร แบบ ย้อนศร .... สรุปสั้นๆ ก็คือว่า “ไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง” .... เห็นด้วยกับครูเป็นอย่างยิ่งว่า ... สนทนาธรรม เรื่องไม่ง่าย (แต่ยากมากฯ) แต่ เพื่อสังคมออนไลน์คุณภาพกัน ย่อมเป็นกุสล … และยังเห็นต่อไปอีกว่า ... จะเกิดกุศลยิ่งขึ้น หากจะนำสิ่งที่รู้แล้วนี้มาปฏิบัติให้เกิดประโยชน์สูงสุด .... เลยเกิด idea ขึ้นมาว่า แล้วทำไมไม่เอาองค์ความรู้ในพระสูตร + กับที่ครูสอนในกระทู้ มาประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิตประจำวันบ้าง ... ครูสู้อุตส่าห์คัดสรรประเด็นกระทู้ที่เยี่ยมสุดๆ นี้ และยังสละเวลามาให้ความรู้ตอบคำถามต่างๆ มากมาย ... ควรนำสิ่งเหล่านั้นมาปฏิบัติให้เป็นรูปธรรม ให้เกิดประโยชน์สูงสุดสมเจตนารมณ์ของครูมิดีกว่าหรือ .... สรุปตามสติปัญญาที่มี ได้มา 5 ข้อ เพื่อจะใช้เป็นแนวทางปฏิบัติ... รบกวนครูช่วยพิจารณาด้วย ว่ายังมีความคลาดเคลื่อน หรือไม่ครบถ้วน อย่างไร ... ขอเรียนให้ครูทราบก่อน ว่าความรู้เรื่อง “ภวังคจิต” หรือ อธัมมัตถสังคหะ = 0 ... 1. ถ้า... ภวังคจิต/จิตประภัสสร คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ = อารมณ์เก่าดับไป อารมณ์ใหม่ยังไม่เกิดขึ้น ขณะนั้น ก็ = ภวังคจิต/จิตประภัสสร (กำหนดเป็น ขณะๆๆๆ) .... ถ้าความเข้าใจนี้ไม่ผิด ก็เท่ากับเป็นการตอบคำถามครูใน คคห 30 (choice แรก) .... ภิกษุนั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ---แปลว่า ----จิตคือธรรมชาติรู้ ---- เกิด ทีหลัง ภวังคจิต คือจิตประภัสสร ที่ยังไม่รู้อารมณ์คือ "จิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว " 2. เพื่อให้ดำรงไว้ซึ่ง ภวังคจิต/จิตประภัสสร ได้ยาวนานขึ้น ก็โดยการไม่คิด ไม่ดำริ ไม่ให้มีจิตปักลงไปในสิ่งใด (ไม่ทำตามความเคยชิน “อนุสัย” เดิม) เพื่อไม่ให้สิ่งใดนั้นเป็นอารมณ์เพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ (พยายามไม่ให้สิ่งใดมาปรุงแต่งจิต) ------------------------------------------------------------------------------------------- ตรง ^^^ นี้ เสนอ ว่า ได้แก่ การเจริญ อานาปานสติแบบพิสดาร ของปุถุชนผู้มีการสดับ ตามที่ตรัส  ฯ ครับ แต่ ยังไง ยกไว้น ------------------------------------------------------------------------------------------- 3. หากเมื่อผัสสะ ... ก็ให้มีสติในสมาธิ ควบคุมให้เป็นแต่เพียง “ปฏิฆสัมผัส” (อายตนสัมผัสสชาเวทนา) ... เพื่อที่จะไม่ให้ นันทิ ราคะ ตัณหา ปรุงแต่งจิต = วิญญาณก็ไม่ตั้งอยู่ได้ ไม่ถึงความความเจริญงอกงาม ไพบูลย์ … กลับกัน ... หากเป็น “อธิวัจนสัมผัส” .... นิวรณ์ ๕ หรือ ราคะ โทสะ โมหะ ก็ย่อมเกิดขึ้น และปรุงแต่งไปตาม อนุสัย อาสวะ สังโยชน์ / อวิชชา = กระแสปฏิจจสมุปบาท เป็นไป ตามเหตุตามปัจจัย ... 4. เมื่อรู้ว่า การจะทรงสภาพ ภวังคจิต/จิตประภัสสร เพราะรู้ข้อ 2 & 3 (สัญญาเกิดก่อน ปัญญาเกิดทีหลัง) ; ก็เป็นอยู่โดยชอบ (มรรค ๘) + เจริญจิตตภาวนา ในชีวิตประจำวัน ด้วยการ ... เมื่อมีผัสสะ ให้มี สติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะ “กั้น” กระแสความเคยชินที่จะคิด ดำริ มีจิตปักฝังลงไปในอารมณ์ = ไม่ให้ อาคันตุกะ (อุปกิเลส) จรมาที่ ภวังคจิต/จิตประภัสสร = ภวังคจิต/จิตประภัสสร ไม่ถูกครอบงำด้วยกิเลส และ ไม่เพิ่มอนุสัย ๓ ... 5. แล้วดับเหตุของ ข้อ 4 (คิด ดำริ ฯลฯ...) คือ เห็นตามจริงว่า นันทิใดในขันธ์ใด นันทิคืออุปาทาน ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ เป็นตัวทุกข์อริยสัจ … ---------------------------------------------------------------------------------------------                      -----  "เพื่อสังคมออนไลน์ คุณภาพ" เวปพันทิป ---- จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 09:08:44

ความคิดเห็นที่ 42 ขอเวลาทบทวนสัก  5 ชั่วโมงค่ะ จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 09:21:21

ความคิดเห็นที่ 43 อนุโมทนาครับ คุณมองดูเพลิน -------------------------------------------------------------------------------------------- ขณะ ทำกิจ ทบทวน มีสติสมาธิปัญญา (ในรูปทิฏฐิ)สัมปชัญญะ "ธรรม ๔ เกลอ  แบบ ยังไม่ต้อง ไประลึกเอา ปัญญาในเรื่องนั้นๆ  ที่ คือ ปัญญาของข้าพเจ้า  มา เป็น อาคันตุกะ ที่ จรมา คือ มี ผลของ อานาปานสติ แบบ ประยุกต์ = มี สติ  หมายรู้ว่า ถ้ามี อาคันตุกะ จรมา ก็กั้นเสีย (ไม่ใส่ใจอารมณ์นั้น) นะครับ แล้ว 5  ก็ จะ ไม่ถึง 5  (มั๊ง) ครับ ข้างบน คือ เคล็ดลับ แบบ work shop ของ นักอานาปานสติสมาธิ แบบ เซนเถรวาทฯ เสนอ ธรรม ๔ เกลอ ไว้ นั่นคือ   คือ  ความมีขึ้นแล้ว แห่ง "เจตสิก ของ จิตประภัสสร คือ ภวังคจิต  ก่อนที่จะออกมารู้ อารมณ์"  ---- ที่ได้แก่ สติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะ เวลาทบทวน ว่า นั่นอะไร (มีสัญญาในสิ่งนั้น)  ด้วย ธรรม ๔ เกลอ แบบเซนเถรวาทฯ แล้ว  สอบทานกับ พระพุทธวจนะใดนั้น  ที่อยู่ในรูป คลังปัญญา สติ (ในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะ)  ก็ ไประลึก เอา ปัญญา  จากคลังปัญญานั้น มา  เป็น สัมปชัญญะ  รู้ทั่วพร้อมว่า  ที่ผมเสนอ กับ ที่ตรัสไว้ ตามสำนวนแปลใดนั้น อย่างไร? = กำลัง โยนิโสมนสิการแบบ หนึ่ง = กำลัง มีอิทธิบาท ๔ ข้อ ธัมมวิจัย แบบหนึ่ง -- เนื่องกับ ธรรม ๔ เกลอ แบบ ท่านพุทธทาส ที่เสนอไว้  คือ สติ ปัญญา สัมปชัญญะ สมาธิ เมื่อสัญญา ในสิ่งนั้นเกิดแล้ว  (ด้วยอินทรีย์ พละ หรือ มรรคมีองค์ หรือ สัมมัตตะ ๙  ก่อน ๑๐) นั่นคือ ที่ตรัสว่า สัญญาเกิดก่อน  ญาณเกิดทีหลัง                                                  ตกลง วินาที่ไหนละ  ที่ ภวังคจิต คือจิตประภัสสร  คือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ -- ออกมารู้อารมณ์ คือ คือ สัญญา  ที่เกิดก่อน  แล้ว ตามด้วย ญาณเกิดทีหลัง (เมื่อ ถือตาม มติ หรือทิฏฐิเช่นนั้น ฯ) นั่นคือ  มีสติปัญญาสัมปชัญญะสมาธิ (โดยมีสติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะด้วย ขั้นไหน ยกไว้)   พิจาณณาว่า ---- สัญญา ญาณ เป็น อารมณ์ของ ภวังคจิต คือจิตประภัสสร คือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ แบบไหน  ตามที่เสนอใน คคห 39 +40 จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 10:15:54

ความคิดเห็นที่ 44 ถ้าเข้าใจที่ตรัส ธรรมไหลไปสู่ธรรมโดยไม่ต้องเจตนา + เจตนาเป็นผล ของ เจเตติ (คึิดในสิ่งใด (ภวังคจิตคือจิตที่ยังไม่รู้อารมณ์นั่นแหละ)  ไม่ว่าแบบไหน ----  ย่อมปกัปเปติ (ดำริ)ในสิ่งนั้น  ก็ย่อม ยังมี จิตอนุเสติในสิ่งนั้น  เกิดปฎิจจฯสายเกิด  ตามที่ตรัส ---- มิใช่หรือ? กลับกัน ธรรมไหลไปสู่ธรรมโดยไม่ต้องเจตนา + ว่าง (ขั้นนิโรธแบบไม่กลับกำเริบอีก) จาก เจเตติ (ก้ไม่มีเจตนา ๔ หรือกรรม ๔ ตามกุกกุโรวาทสูตร) + ว่างจาก ปกัปเปติ ว่างจาก ยังมี จิตอนุเสติในสิ่งใด ฯ แล้ว พระอรหันต์ (จูฬสุญญตสูตร) ยังจะมี ทิฏฐิสำคัญมั่นหมายหรือว่า  พระอรหันต์ต้อง มี จิตประเภท ที่ ยังไม่รู้อารมณ์ ---- ยังมี จิตที่ออกมารู้อารมณ์ถูกต้องเสมอๆๆๆๆ (คือ อารมณ์ฝ่าย สังขตธรรม กับ ตทายตนัง อันเป้นฝ่าย ตรงกันข้ามกับ สังขตธรรม) เช่นสมัยที่ยัง ปุถุชน  -- ที่ เสนอว่า จิตประภัสสร คือ อย่างนั้นๆๆๆๆ                                                     สรุป ถูกฝาถูกตัว -------- ก็จะ ไม่เกิดทิฏฐิว่า  พระอรหันต์ ก็ยังมี ขันธ์ทั้ง ๕  แต่ ไม่มี นันทิในขันธ์ คือ ไม่มีอุปาทานขันธ์                           ใคร จะถูกฝาถูกตัว --- ก็ ตามที่ตรัสว่า ศาสดาและสาวกย่อมกล่าวตรงกันในปฏิจจสมุปบาท  -- ในขั้น ยังต้องอาสัย แผนที่ ฯ                                                  ดังนั้น การ เอา คำว่า ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ มา เนื่องกับ ปฏิจจสมุปบาท  "ถูกฝาถูกตัว = ถูกทั้งพยัญชนะ ถูกทั้งอรรถะ  ????  อย่าประมาท การเอา ภวังคจิต "จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์" --- มา อธิบาย  วิญญาณ (อาการที่ ๓) ว่า  ที่ทรงหมายถึง วิญญาณหกนั้น จะ วิญญาณหก ได้อย่างไร?   เมื่อ วิญญาณหก  เกิด ขณะผัสสะ  หรือ เมื่อมี ผัสสะแล้ว ? (เพราะ อธิบาย เฉพาะแค่ พระสูตรนั้น ที่ตรัสตั้งต้นที่อวิชชา) ---------------------------------------------------------------------------------------------                                 ทำไม ไม พิจารณาว่า วิญญาณแห่งปฏิจจสมุปบาท  ที่ทรงระบุว่า วิญญาณหก  เพราะมี สังขารเป็นปัจจัย นั้น วิญญาณหก นั้น---- มัน ก็ คือ  วิญญาณ (ธาตุ) ที่ เนื่องกับ ผัสสะ (องค์ ๓ คือ มโน หรือ จิต (ธาตุ ใน ฐานะมโนธาตุ ทำกิจเป้นอายตนะ ถึงกับ) + ธัมมารมณ์ (เกิดจิตที่ชื่อสมันนาหารจิต จึง) + มโนวิญญาณ (ธาตุ  หรือ ขันธ์ ก็ตาม)  นั่นเอง การ อธิบาย  เลยไปจากที่ ตรัสไว้  ไม่ว่าจะเพื่ออะไร ก็ตาม  ต้อง ถูกฝาถูกตัว  มิใช่หรือ ถูกฝาถูกตัว  ยังมี ๔ ฝา ๔ ตัว  คือ มรรคสี่ ผล สี่  มิใช่หรือ? ดังนั้น จึงตรัสว่า -- เธอทั้งหลาย จงสมบูรณ์ด้วยความไม่ประมาทเถิด  ปัจฉิมวาจา                                            สรุป                                           ที่ผมเสนอ             ไม่ได้เสนอว่า  ผมเสนอ ถูกฝาถูกตัวแล้ว  ไม่ว่าขั้นไหน ที่ผมเสนอ เสนอแบบ ---  ท่านทั้งหลาย จงสมบูรณ์ด้วยความไม่ประมาทเถิด                        เพราะ พระบรมศาสดา ยังทรงยังอยู่ เท่านั้น                                              หมายเหตุ อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ  ยังต้องอาสัย ภาษาคน ใช้ สื่อสาร ธรรม ที่ รู้พร้อมเฉพาะ  ไม่ว่า จะกำมือเดียว หรือนอกกำมือ พระเถระครั้งปฐมสังคายนา ก้ใช้ภาษาคน รักษา อรรถแห่งธรรมนั้นสืบมา ชาวพุทธสมัยนี้ น่าจะ คงเคยชินอย่างยิ่ง ระบบศึกษาแบบฝาหรั่ง คือ ชอบ ทำ วิทยานิพนธ์ มั๊ง จึง สมาทาน (แบบ จิตประภัสสร แบบ???? ละ) --- วิเคราะห์  แล้ว สังเคราะห์  "ใบไม้กำมือเดียว"  ด้วย ภาษาไทยๆ ของตนเอง จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 10:16:19

ความคิดเห็นที่ 45 ลอง กำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร เป็น ตอนๆ เป็นสมัยๆ ซิครับว่า ครั้งแรกสุดๆ ตาม มหาตัณหาสังขยสูตร -- จิตประภัสสร จะมัวหมองทันที เมื่อรับรู้อารมณ์ภายนอก ตามที่ตรัส ตรงไหน? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b)   เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 07:56:26   ขออนุญาตตอบทีละข้อนะคะ  ตามภูมิปัญญาอันน้อยนิดๆ มหาตัณหาสังขยสูตร มนุษย์เกิดจากอวิชชา  อวิชาดับ ได้ด้วย สมาธิ วิปัสนา  ค่ะ จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 11:15:44

ความคิดเห็นที่ 46 ขออนุญาตตอบทีละข้อนะคะ  ตามภูมิปัญญาอันน้อยนิดๆ มหาตัณหาสังขยสูตร มนุษย์เกิดจากอวิชชา  อวิชาดับ ได้ด้วย สมาธิ วิปัสนา  ค่ะ ------------------------------------------------------------------------------------- (๑) คุณมองดูเพลิน  ลองเก็งความจริงว่า   "เจ้าชายสิทธัตถะ  ก่อน ตรัสรู้  จะ  ตอบ แบบที่คุณ ตอบนั่น? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 12:50:38

ความคิดเห็นที่ 47 คำตอบ ข้างบน -- ตอบ ตามนิยาม ของคำว่า สัญชานาติ  หรือ ตามนิยามของคำว่า อภิชานาติ ละครับ (เจ้าชายสิทธัตถะก่อนตรัสรู้  น่าจะ รู้ นิยาม คำคำนี้) สัญชานาติ (พระไตรปิฎกฉบับสำหรับประชาชน หน้า ๓๖๙) สัญชานาติ  คือ ? ปุถุชนผู้มิได้สดับ  ย่อมรู้ตามความจำ (สัญชานาติ) ถึงสิ่งต่างๆ  (กำหนด กุมาร ตามมหาตัณหาสังขยสูตร) แล้ว ยึดถือว่าเป็นของเรา  เพราะไม่ได้กำหนดรู้ตามเป็นจริงวึ่งสิ่งนั้นๆ นี้เป็นกำหนดภูมิปุถุชน นัยที่ ๑ ^^^^  ข้างบน ต่างกับ "วาทะ หรือ มตื หรือ ทิฏฐิ" ----> จิตเป็นธรรมรู้  รู้ผิด ก็ได้ รู้ถูกก็ได้ เมื่อ ออกมารู้ด้วย = ภวังคจิต  จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์ (น่าจะสอดคล้องกับ ภวังคจิต ๓ ขณะ ตาม วิถีจิตใดนั้น มั๊ง) ^^^^ ข้างบ ต่างกับ "วาทะ" ---> สิ่งที่จิตปรุงขึ้น คือ ปรุง อวิชชา หรือ ปรุงวิชชา  (ตาม มติใดนั้น ที่ว่า จิตเป้นประภัสสร คือ ภวังคจิต  คือ จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์  จิตเป็นธรรมชาติรู้ (ตัวมันเป็นสิ่งปรุงแต่ง)  แล้ว จึง ปรุงอวิชชา ให้เกิด ก็ได้  ปรุงให้วิชชาเกิดก็ได้ คุณมองดูเพลิน  ลองเก็งความจริงว่า   "เจ้าชายสิทธัตถะ  ก่อน ตรัสรู้   จะ  มีทิฏฐิ แบบ  วาทะ ข้างบน  หรือ? --กำหนด ตาม พระสูตรใดนั้น ที่ตรัส ดังนั้น วาทะเช่นนั้น  เนื่องกับ สัญชสนาติ ใช่ไหม ---- ของใคร ใครรู้ เห็น  เอง ใช่ไหม (ว่าแต่ว่า เห็นด้วย จิตแบบไหน   ตามอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ  ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนารักษามา  หรือ "ข้าพเจ้า เห้นเช่นที่ข้าพเจ้า กล่าวแล้ว  ด้วย จิตแบบนั้น (จิตแบบ วาทะของข้าพเจ้า มั๊ง) อภิชานาติ คือ ? ภิกษุผู้เป็นเสขะ  รู้ยิ่งด้วยปัญญา  (อภิชานาติ) ซึ่งสิ่งต่างๆ   เพลาการยึดถือ (โดยเฉพาะที่ตรัสว่า ละ สุขเวทนา บรรเทา ทุกขเวทนา ถอน อทุกขมสุขเวทนา   ที่ เวทนา ๓  เนื่องกับ อนุสัย ๓  ในพระสูตรหนึ่งฯ) (สิ่งใดๆ) ว่าเป็นของเรา ๑  เพราะกำหนดรู้สิ่งนั้นๆ แล้ว ๒ เพราะสิ้รราคะกำหนัดยินดี ๓ เพราะสิ้นโทสะฯ ๔ เพราะสิ้นโมหะ นี้เป็นภูมิพระขีณาสพนัยที่ ๓ ๔ ๕  และ ๖ ตาม ทิฏฐินั้น   --- จิตรู้ถูก เพราะจิตปรุงแต่ง อริยมรรคถูกต้อง  ในฐานะ สาวกของพระบรมศาสดา แล้ว พยังไง?  ใช่แค่ ทิฏฐิ ตามข้อความนั้น เท่านั้นหรือ?) ซึ่งสิ่งต่างๆ  (โดยเฉพาะ สิ่งนั้น  คือ  วาทะ ทิฏฐิ นั้นแหละ  ทิฏฐิที่ว่า จิตออกมารู้ถูก ก็ได้  รู้ผิดก็ได้ --- จิตปรุงอวิชชา ก็ได้ จิตปรุงวิชชา  ก็ได้ ฯ) พระศาสดา  รู้ยิ่งด้วยปัญญา (อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ) ซึ่งสิ่งต่างๆ (อนุปุพพวิหาร ๙ ปรมานุตตรสุญญตา เป็นต้น) ไม่ยึดถือว่าเป็นของเรา ๑  เพราะทรงกำหนดรู้สิ่งนั้นๆ แล้ว ๒ เพราะสิ้นตัณหา (ความผูกจิตติดกับอารมณ์ด้วยอำนสจความเพลิน หรือ --“ไม่ใส่ใจในอารมณ์ทั้งปวง” .... ทั้งฝ่ายนี้  และฝ่านโน้น (จึง) ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ แล้ว นี้เป็นกำหนดภูมิพระบรมศาสดา นัยที่ ๗  และ ๘ คุณมองดูเพลิน  ลองเก็งความจริงว่า   "ทำไม พระพุทะเจ้า จึงไม่ ตรัสคำว่า  ภวังคจิต  คือ จิตประภัสสร  ขณะก่อนเข้าถึงความเศร้าหมอง ขณะเข้าถึงความทเศร้าหมอง ขณะข่มอุปกิเลสได้ ขณะพ้นวิเศษ  (ตาม จูฬสุญญตสูตร)   นั้น  เป็น จิตที่ ยังไม่ รู้อารมณ์   -- แล้ว ออกมารู้อารมณื แบบ รู้ผิด ก็ได้  รู้ถูกก็ได้ = จิต เป็นธรรมชาติรู้ --- เป็น ผู้ปรุง  "รู้ผิด  = หรือคือ ปรุง อวิชชา" = จิต เป็นธรรมชาติรู้ --- เป็น ผู้ปรุง  "รู้ผิด  = หรือคือ ปรุง อวิชชา" = จิต เป็นธรรมชาติรู้ --- เป็น ผู้ปรุง  "รู้ถูก  = หรือคือ ปรุง วิชชา" = จิต เป็นธรรมชาติรู้ --- เป็น ผู้ปรุง  "สติปัฏฐานสี่"  = ปรุง อานาปานสติแบบพิสดาร (๑๖) ด้วย เพราะตรัสว่า  สติปัฏฐานสี่ย่อมบริบูรณ์ เมื่อ อานาปานสติบริบูรณ์                                    สรุป จิต ปรุง กายาฯ ข้อที่ ๑ ๒ ๓ ๔  นั่นเอง  ---- ใช่ หรือ? ถ้าใช่ จิตออกมารู้ถูกว่า --- นั่นป่า นั่นเรือนว่าง  ตรงตามที่ตรัส ใช่ไหม? จิตออกมารู้ถูกว่า --- อานาปานสติมีหลายแบบ  ใช่ไหม? แต่ อานาปานสติแบบพิสดาร ที่ตรัสแก่ภิกษุอริฏฐะ นั้น --- คือ จิต แบบ เจ้าชายสิทธัตถะ  เท่านั้น  "กำหนด ตามหลักฐานพุทธประวัติจากพระโอษฐ์" ไม่ใช่ จิต ของ ผู้ ที่เสนอ มติเช่นนั้น  (ทั้งๆ ที่ เป้นปรมัตถื เหมือนกัน ตาม ตำรานั้น)  ใช่ไหม หมายเหตุ ๑ ที่ผมอ้างมหาตัณหาสังขยสูตร --- ให้กำหนด  กำหนด  ที่ อัตตภาพ คุณเอง ตอน 25 เม.ย. 55 11:15:44  แล้ว มีสติ เท่าที่สามารถ ย้อนขึ้นไป ในสมัย ที่ ยังไม่ สัญชานาติ ในพุทธศาสนา แบบที่ กำลัง รู้อยู่ แล้ว ตอบว่า --- มนุษย์เกิดจากอวิชชา หมายเหตุ ๒ ถ้า จะตอบ ให้ "กระชับ"  ฯ น่าจะตอบว่า มนุษย์ ตาม นิยาม อิทัปปัจจยตา  เกิดจาก "สัตว์ที่เกิดในครรภ์มารดา" แบบ ไม่ เนื่องกับ  ปฏิจจสมุปบาทแบบ วิสุทธิมัคค์ ---- กำหนดตามมหาตัณหาสังขยสูตร คือ  ที่ตรัสว่า ------ (ดูเอง) เกิดใหม่ๆ จาก สัตว์ที่เกิดในครรภ์มารดา -- กำหนดตามมหาตัณหาสังขยสูตร คือ ก่อนที่จะ ตรัสว่า ------  กุมารไม่มีเจโตวิมุตติปัญญาวิมุตติตามที่เป็นจริง (ที่พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ฝ่านอดัน ฝ่ายอนาคต  และ พระองค์ปัจจุบันนี้ ทรง รู้สมบูรณ์แล้ว) -- + ที่ตรัส อวิชชาสูตรฯ ที่ตรัส --- ว่า ก่อนแต่นี้ อวิชชา มิได้มี แต่ว่า อวิชชา เพิ่งมี ต่อภายหลัง ฯนั้น ---- กำหนดตามมหาตัณหาสังขยสูตร คือ  ที่ตรัสว่า ------ (ดูเอง) แล้ว  ตอนไหน ---- กำหนดตามมหาตัณหาสังขยสูตร คือ  ที่ตรัสว่า ------ (ดูเอง) ----  คือ  ตอนแรกสุดๆ  ที่ สัตว์ที่เกิดแล้ว  แล้ว อุปกิเลส คือ อาคันตุกะ จรมา ที่ จิตนี้เป็นประภัสสร ครังแรกสุด  หลังจาก  เกิดออกมาจากครรภ์มารดา ละ -----? อุปกิเลส คือ ราคะโทสะโมหะ ตามจูฬทุกขันธสูตร มัน เนื่องกับ อุปกิเลสสูตร คือ นิวรณ์ทั้ง ๕ มั๊ย? -------------------------------------------------------------------------------------------- ตกลง ตามมหาตัณหาสังขยสูตร  --อุปกิเลส คือ นิวรณ์ทั้ง ๕  แรกสุดๆ  จรมา  แปลว่า จิตออกมารู้ นิวรณ์ ???? ตอนไหน ที่ เป็นครั้งแรกสุดๆ  เมื่อเกิดแล้ว = จิตเข้าถึงความเศร้าหมองแล้ว ครั้งแรกสุดๆ  เมื่อเกิดจาก ครรภ์มารดา นั่นเอง --------------------------------------------------------------------------------------------- 3 บรรทัดบน ^^^ อุปกิเลส อาคันตุกะ คือ นิวรณ์ทั้ง ๕ -- เกิดก่อน ปฏิจจสมุปบาท ที่ตรัสตั้งต้นที่อวิชชา  มิใช่หรือ กำหนด ปฏิจจสมุปบาท ครั้งแรกสุดๆ  ของกุมารนั้น   -- ใช่หรือไม่? --------------------------------------------------------------------------------------------- เพราะ อุปกิเลส คือ นิวรณ์ทั้ง ๕  เป็น อาหาโร  คือเหตุ (ตามที่ตรัสว่า อวิชชา เป้นธรรมชาติมีอาหาร (เหตุ) --- แต่ แปล อาหาโร ว่า อาหาร เช่น อาหารคือคำข้าวเสีย ---------------------------------------------------------------------------------------------                                                 ตกลง    จิตตามมตินั้น  ก็ปรุงแต่ง อุปกิเลส (ราคะ โทสะ โมหะ หรือ นิวรณณ์ทั้ง ๕)  ที่ตรัสว่า จรมา  หรือ? (จรมา แปลว่า ???? / จรไป แปลว่า ??? / จร เฉยๆ ไยังไม่ไป ยังไม่มา แปลว่า???)                                                 สรุป คุณมองดูเพลิน  ลองเก็งความจริงว่า   "เจ้าชายสิทธัตถะ "  จะ กำหนดรู้ หรือไม่ว่า   (๑) มีจิต ที่คือ ภวังคจิต คือ จิตประภัสสร ที่ยังไม่รู้อารมณ์ (จิตเป็นธรรมชาติรู้ ?) จิตออกมารู้ ----ออกมาแล้ว รู้ --- ผิด ถูก หรือ ยังไม่รู้ว่าผิดว่าถูก หรือ ต้องแบบนี้ จึงถูกที่สุด หรือ ฯ --- แล้ว (๒) จิตแบบข้างบนนี้  ยังปรุงแต่ง อวิชชา ก็ได้  ปรุงแต่ง วิชชา ก็ได้ ฯ แล้ว ฯลฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 13:42:25

ความคิดเห็นที่ 48 ต้องเข้าใจคำว่าองค์รวมหรือบูรณาการก่อน จึงจะเข้าใจ มิฉนั้นแล้วแต่อารมณ์ตีความ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 15:17:32

ความคิดเห็นที่ 49 เกิดเหตุกระทันหัน ทำงานด่วน แก้ไขเมื่อ 25 เม.ย. 55 16:01:46 จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 15:28:44

ความคิดเห็นที่ 50 เออ.....ท่านเซนมาแปลก   คห 19 บอกให้รีบอ้างอิงด่วน  พออ้างอิงไปใน คห 25       คห 29  บอกว่าไม่สื่อสารด้วยในประเด็นนี้   ผู้อ่านว่า เพราะอะไร ถูกหรือไม่ ? ประการใด จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 16:09:26

ความคิดเห็นที่ 51 คุณมองดูเพลิน  ลองเก็งความจริงว่า   "เจ้าชายสิทธัตถะ  ก่อน ตรัสรู้  จะ  ตอบ แบบที่คุณ ตอบนั่น? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b)     เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 12:50:38   คิดว่าไม่ตอบแบบนี้ค่ะ  เพราะเจ้าชายสิทธัตถะ ยังไม่ตรัสรู้ จึงยังไม่รู้ค่ะ ^^! จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 18:00:00

ความคิดเห็นที่ 52 เปิดอ่านพระไตรปิฎกตามแทบไม่ทันค่ะ  ขอเว้นไปก่อนนะคะ จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 18:01:45

ความคิดเห็นที่ 53 ดูกรภิกษุทั้งหลาย  วิญญาณ(=จิต )อาศัยปัจจัยประชุมกันเกิดขึ้น เรากล่าวแล้วโดยปริยายเป็นอเนกมิใช่หรือ  ความเกิดแห่งวิญญาณ เว้นจากปัจจัย มิได้มี (ปัจจัยนั้น คือ จิต+อวิชชาอันคือ อุปกิเลส ที่สังขารมาพร้อมกัน ?) จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 19:21:44

ความคิดเห็นที่ 54 ความคิดเห็นที่ 51 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน คุณมองดูเพลิน  ลองเก็งความจริงว่า   "เจ้าชายสิทธัตถะ  ก่อน ตรัสรู้  จะ  ตอบ แบบที่คุณ ตอบนั่น? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b)     เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 12:50:38   คิดว่าไม่ตอบแบบนี้ค่ะ  เพราะเจ้าชายสิทธัตถะ ยังไม่ตรัสรู้ จึงยังไม่รู้ค่ะ ^^! จากคุณ : มองดูเพลิน เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 18:00:00 [แก้ไข] ----------------------------------------------------------------------------------------- แล้ว เราๆ ท่านๆ ละ ตรัสรู้ ในฐานะ ผู้รู้ตรงตามพระองค์ท่าน แล้วหรือ?  ยัง? (ถ้า กำลังปฏิบัติอยู่ เข้าข่าย  เคียวแล้วคาย  ก็ ยกไว้) อย่างไรก็ตาม จะรู้ตรงตามพระองค์ฺท่านแล้ว หรือไม่แล้ว ยกไว้                                                 ดังนั้น การยกอ้าง พระสูตร  จึง เนื่องกับ "อมแล้วบ้วน"  เพื่อ รองรับ มุมมองของตน (ไม่ยกเว้นใคร ผมด้วย) การ โยนิโสมนสิการ ว่า  "เจ้าชายสิทธัตถะ  ก่อน ตรัสรู้  จะ  ตอบ แบบที่คุณ ตอบนั่น?"  หรือไม่ จึงไม่ใช่ ยกตนขึ้นเทียบเท่าพระโพธิสัตว์  แต่ประการใด เมื่อ พระโพธิสัตว์ แปลว่า สัตว์ที่ เนื่องกับ โพธิปักขิยธรรม ๓๗   ส่วนจะแบบ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือ แบบพระปัจเจกพุทธเจ้า หรือ แบบอนุพุทธสาวกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราๆ ท่านๆ  กำหนด ที่อัตตภาพเองนี้ ได้ มิใช่หรือครับ ------------------------------------------------------------------------------------------ ผมใช้คำว่า  ลองเก็ง ความจริง  ด้วยนะครับ ตกลง เจ้าชายสิทธัตถะ  ที่ไม่รู้จัก อภิธัมมัตถสังคหะ  ไม่รู้จัก วิสุทธิมัคค์  ไม่รู้จัก วิชาธัมมกาย  ไม่รู้จัก พระไตรปิฎก จะ เนื่องกับ ทิฏฐิ (๑) มีจิต ที่คือ ภวังคจิต คือ จิตประภัสสร ที่ยังไม่รู้อารมณ์ (จิตเป็นธรรมชาติรู้ ?) จิตออกมารู้ ----ออกมาแล้ว รู้ --- ผิด ถูก หรือ ยังไม่รู้ว่าผิดว่าถูก หรือ ต้องแบบนี้ จึงถูกที่สุด หรือ ฯ --- แล้ว (๒) จิตแบบข้างบนนี้  ยังปรุงแต่ง อวิชชา ก็ได้  ปรุงแต่ง วิชชา ก็ได้ ฯ แล้ว ฯลฯ ได้หรือไม่? ถ้าได้ จะ พิจารณา ปฎิจจสมุปบาท แบบ ที่ตรัสไว้ ก่อนตรัสรู้  เช่นนั้น หรือ ? บรรทัดบน เนื่องกับที่เสนอว่า ---  เพราะเจ้าชายสิทธัตถะ ยังไม่ตรัสรู้ (เจ้าชายสิทธัตถะ) จึงยังไม่รู้ค่ะ ^^! สรุป เกิดเหตุกระทันหัน ทำงานด่วน --- 25 เม.ย. 55 15:28:44 เปิดอ่านพระไตรปิฎกตามแทบไม่ทันค่ะ  ขอเว้นไปก่อนนะคะ 25 เม.ย. 55 18:01:45 ครับ ตามสะดวกครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 20:47:41

ความคิดเห็นที่ 55 คคห 19 เนื่องกับ คคห 13 คุณไม่คิดมากเสนอ -- พระไตรปิฏกว่า เทวดาลงมากินง้วนดิน นั่นแหละจิตเดิมบริสุทธิ์เพราะยังไม่มีมนุษย์ คคห 29 --- ผม ขอให้ --คุณไม่คิดมาก รีบ อ้างอิง นะครับ ไม่มี คำว่า " ด่วน "  ตาม คคห  50 -- คห 19 บอกให้รีบอ้างอิงด่วน อ้างให้ตรงๆ อย่าแถม ฯ --------------------------------------------------------------------------------------------- คคห 25 คห 19      อ้าว.......  นึำกว่าท่านเซนจะรู้ เห็นอ้างพระไตรปิฏกอยู่ประจำ  เราจำเขามาว่าในพระไตรปิฏกมี เลยลองหาดู พิมพ์....เทวดาลงมากินง้วนดิน อยู่ในพระไตรปิฏก  มีเยอะเลย แปลว่า "อ้างไม่ได้ว่า เล่มไหน หน้าไหน ข้อไหน พระพุทธเจ้าตรัสแก่ใคร" --------------------------------------------------------------------------------------------- คคห 29 -- ผมข้าม ความคิดเห็นที่ 25 ไป ไม่สื่อสารด้วยฯในประเด็นกระทู้นี้ เพราะ ยัง "อ้างไม่ได้ว่า เล่มไหน หน้าไหน ข้อไหน พระพุทธเจ้าตรัสแก่ใคร" แล้ว ประเด็นกระทู้  เนื่องกับ อวิชชาสูตร ตรัสแก่ ภิกษุ มนุษย์  ไม่ เกี่ยวกับ เทวดา ฯ ไม่น่า งง เล้ย คุณไม่คิดมาก -------------------------------------------------------------------------------------------- สรุป ผมยกเลิก ----คุณไม่คิดมาก รีบ อ้างอิง นะครับ -- นะครับ ดังนั้น กระทู้นี้ ---" ผม ก็จะ ไม่ สื่อสารกับคุณไม่คิดมาก อีก  ต่อไป " จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 20:56:45

ความคิดเห็นที่ 56 ความคิดเห็นที่ 53 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ดูกรภิกษุทั้งหลาย  วิญญาณ(=จิต )อาศัยปัจจัยประชุมกันเกิดขึ้น เรากล่าวแล้วโดยปริยายเป็นอเนกมิใช่หรือ  ความเกิดแห่งวิญญาณ เว้นจากปัจจัย มิได้มี (ปัจจัยนั้น คือ จิต+อวิชชาอันคือ อุปกิเลส ที่สังขารมาพร้อมกัน ?) จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 19:21:44 [แก้ไข] ---------------------------------------------------------------------------------------------                            ขอบคุณ คุณกุ๊กเทวดา   ที่ตั้งกระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12006641/Y12006641.html ตรัส  สภาวะธรรม เป็นองค์รวมแห่ง อายตนะในหก ด้วยอายตนะนอกด้วย วิญญาณที่ทำหน้าที่ที่อายตนะในหก ด้วย -----  (ใชาไหมครับ) ผมยก ที่ มโนทวาร  นะครับ ฯลฯ วิญญาณอาศัยมนะและธรรมารมณ์ทั้งหลายเกิดขึ้น ก็ถึงความนับว่า มโนวิญญาณ.                        คุณนายอิ่ม  อ่าน ^^^ ที่ตรัสแล้ว เห็นว่า  ตรงกับ  ที่ สรุป เสนอ ไหม --- ปัจจัยนั้น คือ จิต+อวิชชาอันคือ อุปกิเลส ที่สังขารมาพร้อมกัน ? --------------------------------------------------------------------------------------------- ปัจจัย คือ  จิต = มนะ +อวิชชาอันคือ อุปกิเลส กำหนดที่ -- สังขารคือ ผัสสะ (ที่ประกอบด้วยองค์ ๓ พร้อมๆกัน) ตกลง ที่คุณนายอิ่มเสนอว่า --- ดูกรภิกษุทั้งหลาย  วิญญาณ(=จิต )อาศัยปัจจัยประชุมกันเกิดขึ้น เรากล่าวแล้วโดยปริยายเป็นอเนกมิใช่หรือ  ความเกิดแห่งวิญญาณ เว้นจากปัจจัย มิได้มี วิญญาณ(=จิต )  สำนวนแปลไหนครับ  หรือว่า วิญญาณ(=จิต ) --คุณนายอิ่ม  เสนอเอง? รออ่านคำตอบนะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 21:05:10

ความคิดเห็นที่ 57 มหาเวทัลลสูตร          (ภาษิตพระสารีบุตร พระสารีบุตรตอบแก่ พระมหาโกฏฐิติ) ตอบ ---ความหมายของคำว่า วิญญาณ  คือรู้แจ้ง  (consciousness) ได้แก่ รู้แจ้งสุข ทุกข์ ไม่ทุกไม่สุข ตอบ --ปัญญากับ วิญญาณปนกัน  จะต่างกันอย่างไร? ว่า ปัญญา ควรเจริญ (ทำให้เกิดมี - คือ สมุทัย มั๊ง) วิญญาณควรกำหนดรู้ (ปริญเญยยะ) ตอบ --- มโนวิญญาณ ไม่เกี่ยวกับอินทรีย์ ๕ (ไม่ปปนกับเรื่องของตา หู จมูก ลิ้น กาย)  พึงรู้แจ้งทางมนอะไรได้ ว่า พึงรู้แจ้ง (consciousness) อากาสานัญจายตนะได้ว่า อากาศ (ช่องว่าง) หาที่สุดมิได้ พึงรู้แจ้ง (consciousness) วิญญาณัญจายตนะได้ว่า วิญญาณ (กิริยาที่รู้แจ้ง) หาที่สุดมิได้ พึงรู้แจ้ง (consciousness) อากิญจัญญายตนะได้ว่า สิ่งใดสิ่งหนึ่ง (ที่เนื่องกับรูปฌานสี่อรูปฌาน๑ ๒) ไม่มี (ในมนาอายตนะแบบนี้) ถามว่า --- บุคคลย่อมรู้ธรรมที่ควรรู้ได้ด ด้วยอะไร?  (ใช่ --- ด้วยจิตที่เป็นธรรมชาติรู้ ?) ตอบว่า -- ด้วย ปัญญาจักษุ (ดวงตาคือปัญญา --- ด้วย เจตสิก ใช่ไหม?) ถามว่า --- ปัญญามีอะไรเป้นประโยชน์ ตอบว่า -- มีการรู้ยิ่ง การกำหนดรู้ การละ  เป็นประโยชน์ ฯลฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 21:38:46

ความคิดเห็นที่ 58 อ้าว....... ท่านเซนตัดบทเอาดื้อๆ แหมเล่นตามตัวอักษรเลยนะ คำว่า รีบ กับด่วน  ความหมายไม่ใช่อย่างเดียวกันหรือไง เออ.....เป็นไปได้ การตอบกระทู้ไม่ใช่เฉพาะคู่ถามตอบ มิฉนั้นก็หลังไมค์ดีกว่า แต่เพื่อผู้อ่านทั่วไปได้พิจารณาด้วย เป็นสาธารณะนะ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 22:19:28

ความคิดเห็นที่ 59 วิญญาณ(=จิต )  สำนวนแปลไหนครับ  หรือว่า วิญญาณ(=จิต ) --คุณนายอิ่ม  เสนอเอง? -จากอัสสุตวตาสูตร ครับ แต่ว่าตถาคตเรียกร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง จิตเป็นต้น(ดังที่กล่าว)นั้น  ดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป  ในกลางคืนและในกลางวัน ฯ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 05:54:44

ความคิดเห็นที่ 60 คคห 58 การตอบกระทู้ไม่ใช่เฉพาะคู่ถามตอบ มิฉนั้นก็หลังไมค์ดีกว่า แต่เพื่อผู้อ่านทั่วไปได้พิจารณาด้วย เป็นสาธารณะนะ ผม สื่อสารกับคุณ วิเคราะห์ สิ่งที่คุณ เข้ามาเสนอ แล้ว ผม ในฐานะเจ้าของกระทู้ ยินดี เสียมารยาท บอกคุณไม่คิดมาก  "ในฐานะ สมาชิก ผู้มีสิทธิเข้ามา แสดง คคห ว่า ------------------------------------------------------------------------------------------ สรุป ผมยกเลิก ----คุณไม่คิดมาก รีบ อ้างอิง นะครับ -- นะครับ ดังนั้น กระทู้นี้ ---" ผม ก็จะ ไม่ สื่อสารกับคุณไม่คิดมาก อีก  ต่อไป " --------------------------------------------------------------------------------------------- คุณไม่คิดมาก  ยัง  ไม่เข้าใจ  ตรงไหนครับ ถึง ยัง เสนอ คคห 58  ... สรุป จะเข้าใจ หรือ แกร้งไม่เข้าใจ คคห นี้ ท้ายสุด  ที่ผมจะ สื่อสารกับคุณไม่คิดมาก จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 09:03:02

ความคิดเห็นที่ 61 คคห 59 -จากอัสสุตวตาสูตร ครับ แต่ว่าตถาคตเรียกร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง จิตเป็นต้น(ดังที่กล่าว)นั้น  ดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป  ในกลางคืนและในกลางวัน ฯ กลับมาที่ ความคิดเห็นที่ 53 ดูกรภิกษุทั้งหลาย  วิญญาณ(=จิต )อาศัยปัจจัยประชุมกันเกิดขึ้น เรากล่าวแล้วโดยปริยายเป็นอเนกมิใช่หรือ  ความเกิดแห่งวิญญาณ เว้นจากปัจจัย มิได้มี (ปัจจัยนั้น คือ จิต+อวิชชาอันคือ อุปกิเลส ที่สังขารมาพร้อมกัน ?) จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 55 19:21:44 [แก้ไข] ------------------------------------------------------------------------------------------ แล้ว ทำไม คุณนายอิ่ม  จึงไม่เสนอ ให้ สอดคล้องกับ อัสสุตวตาสูตร ละครับ คือ เสนอว่า --------------------------------------------------------------------------------------------- ดูกรภิกษุทั้งหลาย  วิญญาณ(=มน )อาศัยปัจจัยประชุมกันเกิดขึ้น เรากล่าวแล้วโดยปริยายเป็นอเนกมิใช่หรือ  ความเกิดแห่งวิญญาณ เว้นจากปัจจัย มิได้มี (ปัจจัยนั้น คือ มน+อวิชชาอันคือ อุปกิเลส ที่สังขารมาพร้อมกัน ?)                        เคยเสนอ บ้างไหมครับ คุณนายอิ่ม --------------------------------------------------------------------------------------------- หรือ เสนอ ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย  วิญญาณ(= วิญญาณ )อาศัยปัจจัยประชุมกันเกิดขึ้น เรากล่าวแล้วโดยปริยายเป็นอเนกมิใช่หรือ  ความเกิดแห่งวิญญาณ เว้นจากปัจจัย มิได้มี (ปัจจัยนั้น คือ วิญญาณ+อวิชชาอันคือ อุปกิเลส ที่สังขารมาพร้อมกัน ?)                                  เคยเสนอ บ้างไหมครับ คุณนายอิ่ม ---------------------------------------------------------------------------------------------                                        เคยเสนอ ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 09:17:29

ความคิดเห็นที่ 62 ตกลง ที่อ้าง อัสสุตวตาสูตร คุณนายอิ่ม  รู้ (สุตมยปัญญา)  เข้าใจ (จินตามยปัญญา)  สิ่งที่ ตรัสว่า จิต ก็ดี  มน (มโน) ก็ดี  วิญญาณ ก็ดี  --- แบบไหนครับ (๑) แบบ  ที่ตรัสไว้ ในพระสูตรนั้น  ตามที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา รักษา พระพุทธวจนะมา หรือว่า (๒) แบบ ที่ พระอนุรุทธาจารย์ (ภิกษุลังกา สมัย พ.ศ.1200 โดยประมาณ) เสนอไว้ใน อภิธัมมัตถสังคหะ หรือว่า (๓) แบบ  ที่พระพุทธโฆษาจารย์ (ภิกษุเมืองอมราวดี อินเดียใต้ สมัย ราวๆ พ.ศ.900)  เสนอไว้ใน วิสุทธิมัคค์ "ที่ไม่ใช่อธิบายพระไตรปิฎก (พระสูตร พระวินัย พระอภิธรรมปิฎฏ) ตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ ----คือ เรื่อง  วิญญาณกิจ ๑๔  ได้แก่ จิต เท่านั้นเท่านี้ประเภท สรุป คุณนายอิ่มเข้ามาเสนอ ครั้งแรกคือ ความคิดเห็นที่ 32 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน จิตที่เกิดดับทุกดวงย่อมผ่องแผ้ว เป็นประภัสสรในตัวมันเอง แต่การเกิดของมันเมื่อเกิดร่วมกับอุปกิเลส จึงมัวหมอง ไม่สามารถพิจารณาสิ่งที่เห็นอยู่ ได้ตามความเป็นจริง ตกลง ถ้าอ้าง อัสสุตวตาสูตร คุณนายอิ่ม ก็ น่าจะมี มติว่า (๑) มน (= จิต) ที่เกิดดับทุกดวงย่อมผ่องแผ้ว เป็นประภัสสรในตัวมันเอง แต่การเกิดของมันเมื่อเกิดร่วมกับอุปกิเลส จึงมัวหมอง ไม่สามารถพิจารณาสิ่งที่เห็นอยู่ ได้ตามความเป็นจริง ใช่ไหมครับ  (ผมเดาว่า ใช่) และ (๒) วิญญาณ (= จิต) ที่เกิดดับทุกดวงย่อมผ่องแผ้ว เป็นประภัสสรในตัวมันเอง แต่การเกิดของมันเมื่อเกิดร่วมกับอุปกิเลส จึงมัวหมอง ไม่สามารถพิจารณาสิ่งที่เห็นอยู่ ได้ตามความเป็นจริง ใช่ไหมครับ  (ผมเดาว่า ใช่) -------------------------------------------------------------------------------------------- ตกลง จิตประภัสสร = มน ประภัสสร = วิญญาณประภัสสร  ใช่ไหมครับ?                     เพราะเหตุ คือ  คุณนายอิ่ม อ้าง อัสสุตวตาสูตร --------------------------------------------------------------------------------------------                แล้ว ทำไม พระพุทธเจ้า ตรัส "จิต" เป็นประภัสสร                       ไม่ตรัส มน หรือ วิญญาณ ว่า เป็นประภัสสร?                                             คือไม่ตรัสว่า           มนัง โหติ ตทุปาทานัง  แต่ตรัสว่า วิญญาณัง โหติ ตทุปาทานัง คุณนายอิ่ม ทราบไหมครับว่า   พระอรรถกถา อธิบาย ไหม ว่า ทำไม พระพุทธเจ้าไม่ตรัส มน หรือ วิญญาณ  ประภัสสร? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 09:22:20

ความคิดเห็นที่ 63 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12010473/Y12010473.html ความคิดเห็นที่ 1 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน [๔๓๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพื่อรู้ด้วยปัญญาอันยิ่งซึ่งราคะ จึงควร อบรมธรรม ๒ อย่าง ธรรม ๒ อย่างเป็นไฉน คือ สมถะ ๑ วิปัสสนา ๑ --------------------------------------------------------------------------------------------- ธรรม ๒ นี้ ดู อีกพระสูตร จากความจำ เมื่อเขาเจริญอริยมรรคอยู่ด้วยอาการอย่างนี้ ธรรม ๒ ของเขาคือ สมถะด้วย วิปัสสนาด้วย  ย่อม เคียงคู่กันไป (จากนั้น น้อมจิตไปยัง  อาสวักขยญาณ) -------------------------------------------------------------------------------------------- พระพุทธวจนะใด  ที่ตรัสว่า ภวังคจิต คือ จิตประภัสสร ที่ ยังไม่รู้อารมณ์ (+ เพราะ จิต เป็นธรรมชาติรู้) --------------------------------------------------------------------------------------------                             ดังนั้น  มติที่เสนอว่า ภวังคจิต (จิตที่ยังไม่รู้อารมณ์) มี หน้าที่ ออกมารู้  -- รู้ผิดก็ได้ รู้ถูกก็ได้  เพราะ จิต เป็นธรรมชาติรู้ จิต ปรุงแต่ง อวิชชา (ไม่ใช่ อวิชชา ปรุงแต่งจิต)                                 จึง ต้อง ปฏิบัติธรรม คือ ออกมาให้รู้ถูก                                                      คือ ปรุงแต่ง ตัวมันเอง (ที่เป็นสิ่งปรุงแต่ง) ด้วย ---- อบรมธรรม ๒ อย่าง ธรรม ๒ อย่างเป็นไฉน คือ สมถะ ๑ วิปัสสนา ๑ สอดคล้องกับ --- เมื่อเขาเจริญอริยมรรคอยู่ด้วยอาการอย่างนี้ ธรรม ๒ ของเขาคือ สมถะด้วย วิปัสสนาด้วย  ย่อม เคียงคู่กันไป (จากนั้น น้อมจิตไปยัง  อาสวักขยญาณ)                              ข้างบน  -- น่าพิจารณา หรือไม่ว่า   จิต ปรุง  อวิชชา (เพราะออกมารู้ผิด เท่ากับ ไม่รู้ หรือ ยังไม่รู้ตรงตาม คือ รู้ผิด) จึงเกิด "สายเกิด" คือ เกิด ปฏิจจสมุปบาท แบบ  ที่ตรัสตั้งต้นที่ อวิชชา สังขาร ฯ                                           หรือว่า จิตแบบนั้น (ที่มีมติว่า จิตปรุงอวิชชา) ที่ ประภัสสรเป็นพื้นฐาน ก่อน เข้าถึงความเศร้าหมอง ครั้งแรก  --- "มัน ไม่รู้ทั้ง รู้ผิด  หรือ รู้ถูก"  หรอก -- เพราะ เจตสิก คือ สัญญา  ยังไม่  เติบโต  หรือ เนื่องกับ "สัญชานาติ - อภิชานาติ"  หรือ เนื่องกับ  สัญญาเกิดก่อน  ญาณเกิดทีหลัง (โ)ฏฐปาทสูตร) แล้ว สัญญาเจตสิก  ก่อน สูญเสียความเป็นประภัสสรครั้งแรกสุด  ตาม "สัตว์ที่เกิดในครรภ์มารดา"  ตามมหาสังขยสูตรนั้น มัน เป็นส่วนหนึ่ง ของ ภวังคจิต คือ จิตที่ยังไม่ออกมารู้  และ เป็นธรรมชาติรู้ (อารมณ์ และ มิใช่อารมฯณ์) สรุป ท่าน จขกท  (จะ) ช่วยพิจารณา ๒ มุมมอง  ที่ผมเสนอ ข้างบน  ---ด้วย --- เพราะ น่าจะ คือ แรกก้าวของก้าวแรก ของ การ เป็นอยู่โดยชอบ โลกจักไม่ว่างจากพระอริยเจ้า ในธรรมวินัยนี้ ในยุคสมัยนี้ ฯลฯ                                     ประเด็นคือ จิต (ภวังคจิต ตามมุมมองนั้น)  หรือ เจตสิก (สัญญา ที่ผมเสนอ) กันแน่   ที่ คือ ปฐมเหตุ ที่ทำให้  จิตประภัสสร  สูญเสียความประภัสสร ครั้งแรกสุดๆ   กำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร   แบบ ที่ไม่เนื่องกับ ปฏิจจฯ คร่อม ๓ ภพ ๓ ชาติ ที่อ้าง วิสุทธิมัคค์ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) [Bloggang] เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 10:24:53 [แก้ไข] -------------------------------------------------------------------------------------------- เรียนเฃิญ คุณนายอิ่มด้วย ครับ ประเด็นคือ จิต (ภวังคจิต ตามมุมมองนั้น)  หรือ เจตสิก (สัญญา ที่ผมเสนอ) กันแน่   ที่ คือ ปฐมเหตุ ที่ทำให้  จิตประภัสสร  สูญเสียความประภัสสร ครั้งแรกสุดๆ   กำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร   แบบ ที่ไม่เนื่องกับ ปฏิจจฯ คร่อม ๓ ภพ ๓ ชาติ ที่อ้าง วิสุทธิมัคค์ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 10:26:14

ความคิดเห็นที่ 64 แล้ว ทำไม พระพุทธเจ้า ตรัส "จิต" เป็นประภัสสร                      ไม่ตรัส มน หรือ วิญญาณ ว่า เป็นประภัสสร? -เพราะวิญญาณ คือ จิตที่สังขารแล้วย่อมประภัสสรไม่ได้ เพราะจิตได้อุปทานใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ใจ จึงกล่าวว่าวิญญาณเป็นประภัสสรไม่ได้ครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 13:17:09

ความคิดเห็นที่ 65 -เพราะวิญญาณ คือ จิตที่สังขารแล้วย่อมประภัสสรไม่ได้ เพราะจิตได้อุปทานใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ใจ จึงกล่าวว่าวิญญาณเป็นประภัสสรไม่ได้ครับ ------------------------------------------------------------------------------------------- ศึกษาให้ทั่วถึง จะสรุปได้ไหมว่า (๑) วิญญาณ (หก) คือ จิต (ที่ประภัสสร / สูญเสียความประภัสสร / แล้ว ประภัสสร ด้วยสัมมาสมาธิ ตามที่ตรัส) คือ "นามธรรม (น้อมไปสู่อารมณ์) ---  ที่ เนื่องกับอายตนะในหก  (มั๊ง) มน หรือ มโน  คือ จิต  ที่ กำหนดที่ มนายตนะ วิญญาณ ที่ทำหน้าที่รู้แจ้ง คือ กิริยาที่รู้แจ้งอารมณ์ทวารนี้ คือ มโนวิญญาณ (มั๊ง) จิต มโน วิญญาณ  ล้วน สังขาร ในความหมาย สังขตธรรม มั๊งครับ จิตตสังขาร ตาม สติปัฏฐานสี่ คือ เวทนา (เจตสิก) ที่ปรุงแต่งจิต (๒) พระสารีบุตร (มหาเวทัลลสูตร) แสดง มโนวิญญาณ อันบริสุทธิฺ  ไม่เกี่ยวกับ อินทรีย์ห้า (ไม่ปนกับ ตา หู จมูก ลิ้น กาย)  พึงรู้ อากาสานัญจายตนะได้ว่า อากาศ (ช่องว่าง) หาที่สุดมิได้ พึงรู้ (ทางมโนทวาร ด้วยมโนวิญญารแบบนั้น) วิญญาณณัญจายตนะได้ว่า  วิญญาณหาที่สุดมิได้ (เพราะกระทำในใจว่า วิญญาณหาที่สุดมิได้ / ดูที่ตรัส วิญญาณฐิติ ๗  อายตนะ ๒ ประกอบ) พึงรู้ อากิญจัญญายตนะได้ว่า สิ่งใดสิ่งหนึ่ไม่มี (คือ ไม่มี อารมณ์ที่ต่ำกว่านี้ คืออรูปฌานที่ ๓ ๒ มั๊ง) ----------------------------------------------------------------------------------------- สรุป พระบรมศาสดา ทรงใช้ คำ ที่ ถูกฝาถูกตัว ที่สุด  มั๊งครับ  ดังนั้น จึงไม่ตรัสว่า --ไม่ตรัส มน หรือ วิญญาณ ว่า เป็นประภัสสร? ที่ผมเสนอ เหมือนหรือต่างจากที่คุณนายอิ่มเสนอ  แล้ว ใคร เสนอได้ เฉียด กับ ที่พระบรมศาสดาทรงรู้ --- ต่างสอบทานเอง  ไม่ประมาท ทั้งตนเอง และเมื่อเกี่ยวข้องกับอื่นจากตน ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 23:18:01

ความคิดเห็นที่ 66 ประเด็นคือ จิต (ภวังคจิต ตามมุมมองนั้น)  หรือ เจตสิก (สัญญา ที่ผมเสนอ) กันแน่   ที่ คือ ปฐมเหตุ ที่ทำให้  จิตประภัสสร  สูญเสียความประภัสสร ครั้งแรกสุดๆ   กำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร   แบบ ที่ไม่เนื่องกับ ปฏิจจฯ คร่อม ๓ ภพ ๓ ชาติ ที่อ้าง วิสุทธิมัคค์ รออ่านนะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 55 23:18:35

ความคิดเห็นที่ 67 วิญญาณที่บริสุทธิ์จากอินทรีย์ ๕ (รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส)  ก็ยังไม่บริสุทธิ์จากใจที่ยังมีอรูป แม้ที่สุดจิต ที่มีอารมณ์ว่าว่างเปล่าจากสิ่งใด  จิตนั้นก็ยังไม่ประภัสสรดังเดิมเพราะยังมีความตั้งอยู่ แห่งวิญญาณ  ที่ประภัสสรจริง ๆ และเป็นชนิดพ้นวิเศษ เรียนเสนอเจโตสมาธิอันไม่มีนิมิตทีพระศาสดาทรงตรัสสอนครับ (อารมณ์ ที่ตั้งแห่งวิญญาณ ไม่ปรากฏ = ไม่มีนิมิต) ------------------------------------------------------------------------------- ประเด็นคือ จิต (ภวังคจิต ตามมุมมองนั้น)  หรือ เจตสิก (สัญญา ที่ผมเสนอ) กันแน่   ที่ คือ ปฐมเหตุ ที่ทำให้  จิตประภัสสร  สูญเสียความประภัสสร ครั้งแรกสุดๆ   -ที่เป็นปฐมเหตุ ให้สูญเสียความเป็นประภัสสร (=เกิดความตั้งขึ้นแห่งวิญญาณ) ครั้งแรก ๆ สุด  ก็ตอนที่จิตประภัสสรกินง้วนดิน กินเมื่อไรก็เมื่อนั้นแหละที่สูญเสียความ เป็นประภัสสรครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 05:43:20

ความคิดเห็นที่ 68 คคห 67 -ที่เป็นปฐมเหตุ ให้สูญเสียความเป็นประภัสสร (=เกิดความตั้งขึ้นแห่งวิญญาณ) ครั้งแรก ๆ สุด  ก็ตอนที่จิตประภัสสรกินง้วนดิน กินเมื่อไรก็เมื่อนั้นแหละที่สูญเสียความ เป็นประภัสสรครับ ยัง อนุเสติ ใน "จิตประภัสสรกินง้วนดิน"  หรือ? ------------------------------------------------------------------------------------------- กำหนด จิตประภัสสร ที่เข้าถึงความเศร้าหมองครั้งแรกสุดๆ  ---- กำหนดที่ สัตว์ที่เกิดในครรภ์มารดา (มหานิทานสูตร  + มหาตัณหาสังขยสูตร + อาหาร ๔) และ ตามพระสูตรนี้ ดูก่อน  กัจจานะ คำกล่าวที่ยืนยันด้วยทิฏฐิ (ผิด) ว่า สิ่งทั้งปวง "มีอยู่" (เช่น คำกล่าวด้วยทิฏฐิว่า --- คนคนหนึ่งเกิดเป็นอะไรมาแล้วนับไม่ถ้วน) นี้ เป็น ส่วนสุดโต่งแห่ง ทิฏฐิ  ฝ่าย ที่ ๑   มิใช่ (ทิฏฐิใน) ทางสายกลาง (คือ อริยมรรคมีองค์ ๘) คำกล่าวที่ยืนยันด้วยทิฏฐิ (ผิด) ว่า สิ่งทั้งปวง (ไม่มี" (เช่น คำกล่าวด้วยทิฏฐิว่า --- ไม่ดีบาป ไม่มีบุญ ไม่มีพระอรหันต์ในธรรมวินัยของพระบรมศาสดา  อะไรๆ ก็ สูญเปล่าหมด --ไม่ใช่ โลกว่าง จิตว่าง ตามที่ตรัส สุญญตา) นี้ เป็น ส่วนสุดโต่งแห่ง ทิฏฐิ  ฝ่าย ที่ ๒   มิใช่ (ทิฏฐิใน) ทางสายกลาง (คือ อริยมรรคมีองค์ ๘) ดูก่อน กัจจานะ ตถาคต แสดงธรรม (แก่ผู้ที่ปฏิญาณตนเป็น พุทธมามกะ) โดย สายกลาง  คือ  ไม่เข้าไปหา ทิฏฐิสุดดต่ง ทั้ง ๒ นั้น ตถาคตย่อมแสดงธรรมดังนี้ว่า เพราะมีอวิชชาเป็นปัจจัย  จึงมี สังขารทั้งหลาย (ทิฏฐิสุดโต่ง ๒  คือ สังขารแบบหนึ่ง) ฯลฯ ฯลฯ ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้  ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้ -------------------------------------------------------------------------------------------- ตอบไหมครับ คุณนายอิ่ม (ถ้าตอบว่า ตอบแล้ว ตาม คคห 67 ไงครับ ----  แปลว่า ? หนอ -- ไม่ใช่คำถาม หรือข้อสงสัย นะครับ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 10:23:49

ความคิดเห็นที่ 69 อีกแบบ นะครับ กำหนด จิตประภัสสร ที่เข้าถึงความเศร้าหมองครั้งแรกสุดๆ  ---- กำหนดที่ สัตว์ที่เกิดในครรภ์มารดา โดยพิจารณา "จขูฬสุญญตสูตร" แบบ ย้อนศร โอเคไหมครับ คุณนายอิ่ม จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 10:24:58

ความคิดเห็นที่ 70 ถ้าปัจจุบันกำหนดที่ ครรภ์มารดา ก็ตามที่ตรัสคือ ตอนที่วิญญาณนั้นก้าวลงสู่ครรภ์ครับ ถ้าปัจจุบันกำหนดที่ จิตประภัสสร ก็ตามที่ตรัสคือ ตอนกินง้วนดินครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 13:05:33

ความคิดเห็นที่ 71 ตอนที่วิญญาณนั้นก้าวลงสู่ครรภ์ครับ วิญญาณ  แบบ ไหนครับ  (แบบ จิต ๑๙ ประเภท ตามวิสุทธิมัคค์  หรือ อภิธัมมัตถสังคหะ ครับ) ------------------------------------------------------------------------------------------- แล้ว จิต  ไม่เกี่ยวกับ วิญญาณ หรือครับ   เมื่อ กำหนดตามอัสสุตวตาสูตร   กายนี้ (ถ้าปัจจุบันกำหนดที่ ครรภ์มารดา ก็ตามที่ตรัสคือ ตอนที่วิญญาณนั้นก้าวลงสู่ครรภ์ครับ) ประกอบด้วย มหาภูติธาตุ ๔  อันตถาคตเรียกว่า  จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง ------------------------------------------------------------------------------------------- แล้ว จิต  ตาม อัสสุตวตาสูตร  ไม่ เนื่องกับ ปัจจุบันกำหนดที่ ครรภ์มารดา ก็ตามที่ตรัสคือ ตอนที่วิญญาณนั้นก้าวลงสู่ครรภ์ หรือครับ จิตแบบนี้ กินง้วนดิน ตอนไหนครับ -------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 14:22:39

ความคิดเห็นที่ 72 ผมตั้งกระทู้ใหม่  เปิดโอกาสให้ท่านอื่นๆ ด้วย http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12016840/Y12016840.html#1 ความคิดเห็นที่ 1 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ประเด็น ถ้าปัจจุบัน "ตามมหาตัณหาสังขยสูตร" (คุณนายอิ่ม) กำหนดที่ จิตประภัสสร ก็ตามที่ตรัสคือ ตอนกินง้วนดินครับ จิต กินง้วนดิน  ตอนไหน  กำหนดตาม มหาตัณหาสังขยสูตร จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) [Bloggang] เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 14:25:24 [แก้ไข] เข้าไปที่กระทู้ใหม่ ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 55 14:26:26

ความคิดเห็นที่ 73 พระบาลีพุทธภาษิต ปภัสสระมิทัง ภิกขเวจิตตัง  ---- คำไหน = จิตประภัสสรกินง้วนดิน ? อาคันตุเกหิ อุปกิเลเสหิ    ---- คำไหน = จิตประภัสสรกินง้วนดิน ?                              ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 55 08:20:47