ขอแสดงความคิดเห็นนะครับถึง
วัฒนธรรม การวิจารณ์แบบเถรวาท
น่าจะควรเป็นการวิจารณ์ถึง
ตัวเนื้อหาที่พูดออกมา
ว่าตรงตามหลักธรรมะ ตรงตามพระวินัย
หรืออาจจะแสดงความคิดเห็นนอกหลักการธรรมะหรือพระวินัย
(หากไม่มีการชี้ัชัด หรือหลักการยังสามารถตีความได้อีก)
มีความเชื่อมโยงสัมพันธ์อะไรที่เป็นเรื่องของกุศลหรืออกุศล
แต่ไม่เน้นวิจารณ์ถึงความเป็นส่วนบุคคล
แต่อาจจะมีพูดถึงตัวบุคคลเพื่อรู้ที่มาเป็นพื้นฐาน
เพื่อทำความเข้าใจในบริบทจากตัวบุคคล
ที่จะเชื่อมโยงถึงเรื่องของวินัยได้
และที่สำคัญเราจะวิจารณ์เพื่อ
แสดงความรัก ความปรารถนาดี
หวังให้ความดี, ความเข้าใจ ได้ก่อเกิดในใจของคนคนนั้น
เพื่อให้พระวินัย สังฆะ ธรรมะ มีความงอกงาม
หาใช่วิจารณ์เพื่อให้ อกุศลเกิดในใจเราเอง