ความคิดเห็นที่ 1 การกระทำ กรรม ทางธรรม เจตนา คือ กรรม ทางโลก กรรม เป็นเครื่องส่อเจตนา จากคุณ : AvijJA เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 04:45:43

ความคิดเห็นที่ 2 เจตนาคือความตั้งใจจริงครับ ส่วนการกระทำบ้างที่อาจพลั้งเผลอให้เกิดได้แต่หากขาดเจตนาก็เบาลง (พูดถึงทางศาสนาน่ะครับ) จากคุณ : กิมฮง เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 05:38:22

ความคิดเห็นที่ 3 มุมมองของศาสนาอิสลาม ตามนี้เลยครับ คุณitoursab   ศาสดามูฮัมหมัดได้กล่าวไว้เช่นนี้ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ أَبِي حَفْصٍ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رضي الله عنه قَالَ: سَمِعْت رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ: " إنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ، وَإِنَّمَا لِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى، فَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ إلَى اللهِ وَرَسُولِهِ فَهِجْرَتُهُ إلَى اللهِ وَرَسُولِهِ، وَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ لِدُنْيَا يُصِيبُهَا أَوْ امْرَأَةٍ يَنْكِحُهَا فَهِجْرَتُهُ إلَى مَا هَاجَرَ إلَيْهِ" .   รายงานจากอะมีรุลมุอฺมินีน อบูหัฟศฺ อุมัร บิน อัลค็อตฏอบ เราะฎิยัลลอฮุอะนฮุ ท่านกล่าวว่า ข้าพเจ้าได้ยินท่านรสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิ วะสัลลัม กล่าวว่า “แท้จริงทุกๆการงานจะขึ้นอยู่กับการตั้งเจตนา และแท้จริงทุกๆคนจะได้รับ (การตอบแทน) ตามที่เขาได้เจตนาไว้ ดังนั้นผู้ใดที่การอพยพของเขามีเจตนาเพื่อ (แสวงหาความโปรดปรานจาก) อัลลอฮฺและรสูลของพระองค์ การอพยพของเขาก็จะกลับไปสู่ (ความโปรดปรานของ) อัลลอฮฺและรสูลของพระองค์ และผู้ใดที่การอพยพของเขามีเจตนาเพื่อ (ผลประโยชน์) ทางโลกที่เขาจะได้รับ หรือเพื่อหญิงนางหนึ่งที่เขาหวังจะแต่งงานด้วย การอพยพของเขาก็จะกลับคืนสู่สิ่งที่เขาได้อพยพไป (จะถูกพิจารณาตามที่เขาได้ตั้งเจตนาไว้)” [ บันทึกโดย อัลบุคอรีย์, เลขที่ 1, มุสลิม, เลขที่ 1907 ] - หมายเหตุ หะดีษนี้เป็นหนึ่งในบรรดาหะดีษที่เป็นแกนหลักของคำสอนอิสลาม อิมามอะหมัดและอิมามอัชชาฟิอีย์กล่าวว่า “ในหะดีษที่เกี่ยวกับการตั้งเจตนานี้ประกอบด้วยหนึ่งส่วนสามของศาสตร์ต่างๆ เพราะการกระทำของมนุษย์จะประกอบด้วยการกระทำของจิตใจ การกระทำของปากหรือลิ้น และการกระทำของอวัยวะส่วนอื่นๆของร่างกาย และเนียต (เจตนา) เป็นหนึ่งในบรรดาการกระทำทั้งสามประเภทดังกล่าว” มีรายงานจากอิมามอัชชาฟิอีย์ ท่านกล่าวว่า “หะดีษนี้ครอบคลุมปัญหาด้านนิติศาสตร์จำนวน 70 ปัญหา” และมีอุละมาอฺบางท่านระบุว่า “หะดีษนี้เป็นหนึ่งในสามของหลักการอิสลาม” วัลลอฮุอะอฺลัม - บทเรียนจากหะดีษ 1. เนียตหรือเจตนาเป็นเงื่อนไขที่จะระบุว่าการงานจะถูกรับหรือถูกปฏิเสธ 2. การประกอบอิบาดะฮฺใดๆจะไม่ได้รับการตอบแทนผลบุญ หากปราศจากการตั้งเจตนา (เนียต) ที่บริสุทธิ์เพื่ออัลลอฮฺ 3. เวลาสำหรับการตั้งเจตนาคือเวลาเริ่มตั้นของอิบาดะฮฺ และสถานที่ของมันคือในจิตใจ ไม่ใช่คำพูดที่กล่าวออกจากปาก 4. การมีเจตนาที่บริสุทธิ์เพียงเพื่ออัลลอฮฺเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับทุกๆการทำดีและการประกอบอิบาดะฮฺ 5. มุอฺมินแต่ละคนจะได้รับการตอบแทนผลบุญตามสภาพของเจตนาที่เขาได้เจตนาไว้ 6. ทุกๆการกระทำที่เป็นประโยชน์และเป็นที่อนุมัติ เมื่อถูกปฏิบัติพร้อมกับมีเจตนาเพื่อแสวงหาความโปรดปรานจากอัลลฮฺ การกระทำนั้นก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของอิบาดะฮฺที่ผลบุญตอบแทน 7. การตั้งเจตนาจะเป็นเครื่องแยกแยะระหว่างการกระทำที่เป็นอิบาดะฮฺกับการกระทำที่เป็นปกติวิสัย 8. หะดีษข้างต้นบ่งชี้ว่า เนียตหรือเจตนาเป็นสาขาหนึ่งของอิมาน เพราะมันเป็นการกระทำของจิตใจ เพราะอิมานในความหมายของอะฮฺลุสสุนนะฮฺ วัลญะมาอะฮฺ หมายถึง “การเชื่อมั่นในจิตใจ การกล่าวขานด้วยปาก และการปฏิบัติด้วยอวัยวะส่วนอื่นๆ” - หัวข้อต่างๆของหะดีษ 1. การตั้งเจตนาและความบริสุทธิ์ใจ (ดู สูเราะฮฺ อัลอะอฺรอฟ 29, อัลบัยยินะฮฺ 5) 2. การอพยพ (ฮิจญ์เราะฮฺ) (ดู สูเราะฮฺ อันนิสาอฺ 97, อัลบะเกาะเราะฮฺ 218, อาลิอิมรอน 195, อัลอันฟาล 72) 3. การยั่วยวนใจของโลก (ดู อาลิอิมรอน 145, อันนิสาอฺ 135, อัลอันอาม 70, อัลอันฟาล 67) http://www.islamhouse.com/p/57526 จากคุณ : ใจนิ่ง เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 08:13:29

ความคิดเห็นที่ 4 เจตนาสำคัญกว่า เพราะใบเป็นใหญ่ ทำอะไรก็แล้วแต่ เจตนาเกิดขึ้นก่อน จากคุณ : สะพานหัน เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 08:34:09

ความคิดเห็นที่ 5 การตั้งเจตนารมณ์ถือเป็นหนึ่งในสามของฮาดิสที่เป็นแกนหลักของศาสนาอิสลาม     การเนียต (ตั้งเจตนา) โดย อุสตาซ เอช เอ อับดุรฺเราะฮฺมาน อะหมัด            ทุกการกระทำทั้งภายนอก (ซอฮิรฺ) และภายใน (บาฏิน) ต้องกระทำเพื่อหวังความเมตตาจากอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตาอาลา เท่านั้น (อัลกุรอาน, อัซซุมัร : 11)            ระดับชั้นผลงานการกระทำของแต่ละคนนั้นขึ้นอยู่กับเจตนาของเขา (มุสลิม)            อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตาอาลา ทรงมองดูที่เจตนาของเขา พระองค์มิได้ทรงมองดูรูปร่างหน้าตา ทรัพย์สิน สมบัติของพวกเขา (มุสลิม)            ไม่ว่าบ่าวคนหนึ่งจะซ่อนเร้นสิ่งใดหรือเผยมันออกมา อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตาอาลา ย่อมรู้ดีทั้งสิ้น (อัลกุรอาน, อาละอิมรอน : 29)            การงานทุกอย่างของบ่าวจะไม่ถึงอัลลอฮฺ ยกเว้น การงานที่กระทำด้วยความตักวา (ยำเกรง) อัลลอฮฺเท่านั้น (อัลกุรอาน, อัลฮัจญ์ : 37)            สถานที่สำหรับเนียต คือ จิตใจ เวลาในการเนียตคือ ตอนเริ่มต้นทำงาน เงื่อนไขในการเหนียต คือ เพื่อกระทำสิ่งที่ดีเท่านั้น (อิหม่ามนาวาวี)            ความสมบูรณ์ของอิบาดะฮฺขึ้นอยู่กับการตั้งเจตนา (เนียต) ที่บริสุทธิ์ และการปฏิบัติที่สอดคล้องกับแนวทางอิสลาม (อบู ลัยษฺ สะมัรฺก็อนดี)            การตั้งเจตนามุ่งมั่นจริงๆ ว่าจะทำความชั่ว จะถูกบันทึกให้เป็นบาปแล้ว ดังที่ชายสองคนต่อสู้กันเพื่อเข่นฆ่ากัน แน่นอนผู้ฆ่าต้องตกนรกและผู้ที่ถูกฆ่าก็ต้องตกนรก(มุสลิม) เพราะหากเขาไม่ถูกฆ่าเขาก็ต้องฆ่าคู่ต่อสู้            ชายที่นิกะฮฺกับผู้หญิง โดยเจตนาว่าจะไม่จ่ายมะฮัรฺ(ค่าสินสอด)ให้ แน่นอนนั่นคือ ผู้ทำซินา ผู้เป็นหนี้ที่ตั้งใจว่าจะไม่จ่ายหนี้ แน่นอนเขาคือ ขโมย (อะหฺมัด อิบนุมาญะฮฺ)           บางที การเนียตของชายคนหนึ่ง อาจดีกว่าอามัลของเขา (อบู นัศรฺ สะมัรฺก็อนดี) เพราะหากเนียตที่จะทำดี เขาย่อมได้รับผลบุญ แม้ยังไม่ได้ปฏิบัติ แต่การกระทำยังไม่แน่ว่าจะได้รับผลบุญหรือไม่ ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับเจตนา และวิธีการปฏิบัติของเขาว่าถูกต้องแค่ไหน            การงานของคนมุนาฟิก (หน้าไว้หลังหลอก) ดีกว่าเนียตของพวกเขา (อบู ลัยษฺ สะมัรฺก็อนดี)            ความปลอดภัยมาจาก 2 ประการ คือ ตักวา และ เนียต ความพินาศมาจาก 2 ประการเช่นกันคือ สิ้นหวัง และ ยโส (อับดุลลอฮฺ บินมัสอูด)            เนียต คือ ความลับที่ไม่มีผู้ใดรู้ นอกจากอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตาอาลา เท่านั้น (อัลฆอซาลี)            หากเนียตที่จะทำดี จะถูกบันทึกผลบุญให้ 1 ผลบุญ หากได้ทำตามที่เหนียตนั้น จะถูกบันทึกผลบุญให้ถึง 10 หรือ 700 ผลบุญ หรืออาจมากกว่า และหากเนียตที่จะทำความชั่ว แต่ไม่ได้ทำมัน จะถูกบันทึกผลบุญให้ 1 ผลบุญ หากเราทำความชั่วนั้นก็จะถูกบันทึกบาปกรรมให้เพียง 1 บาปเท่านั้น (บุคอรี, มุสลิม)           ผู้ใดพูดกับคนอื่นด้วยถ้อยคำที่อาจไม่ไพเราะหู แต่มีเจตนาที่ดี ดังนั้น อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตาอาลา ก็จะทรงเพิ่มความรู้สึกให้อภัยเกิดขึ้นในหัวใจของคู่สนทนานั้น (อบู ลัยษฺ สะมัรก็อนดี) อย่างไรก็ตาม ควรหลีกเลี่ยงคำพูดที่ไม่ไพเราะ           ผู้ใดที่เนียตว่า จะขอเตาบัต (ลุแก่โทษ) ในความผิดบาปของเขา แต่แล้วเขาต้องมาเสียชีวิตลงก่อน ดังนั้น อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ก็จะทรงอภัยโทษในบาปกรรมทั้งหมดของพวกเขา จนกระทั่งเขาได้จากโลกนี้ไปในสภาพที่ไม่มีบาปติดตัว (อบู ลัยษฺ สะมัรฺก็อนดี)           ไม่มีบาปสำหรับผู้ที่ถูกบังคับขู่เข็ญให้ออกจากศาสนา ในขณะที่หัวใจของเขายังยึดมั่นอยู่กับการอีหม่านในอัลลอฮฺ ซุบฮูวะตะอาลา เพราะเจตนานั้นอยู่ที่หัวใจ (อัลกุรอาน, อันนะฮฺลิ : 106)            อย่าให้ดุนยา (โลกนี้) เป็นเป้าหมายในการตั้งเจตนา (เนียต) การงานหนึ่งการงานใด ผู้ใดเอาดุนยาเป็นเป้าหมายในการเนียต อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา จะบันดาลความยากจนให้เกิดขึ้นเบื้องหน้าพวกเขา และจะแยกตัวเขาออกจากสิ่งที่พวกเขาชื่นชอบ (อิบนุมาญะฮฺ)           อย่าคิดว่าคนๆหนึ่งตายชะฮีด และได้เข้าสวรรค์ เพราะอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา เท่านั้นที่จะรู้ว่าเนียตของคนๆ หนึ่งเป็นเช่นไร (อิบนุ อะบิด ดุนยา)            การงานที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ทรงให้ความสำคัญมากที่สุด คือ  ปฏิบัติในสิ่งที่พระองค์ทรงบัญชาใช้  พึงระวังตนเองจากสิ่งที่หะรอม (ต้องห้าม)  การมีเจตนาที่บริสุทธิ์ (อุมัรฺ อิบนุล ค็อฏฏอบ)            แท้จริง การช่วยเหลือของอัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ต่อบ่าวคนหนึ่ง ขึ้นอยู่กับระดับการเนียต ของเขา (ซาลิม บิน อับดิลลาฮฺ)            ช่างดีงามแท้ๆ ดวงตาที่หลับโดยไม่คิดจะทำชั่ว และตื่นขึ้นมาในสภาพที่ไม่มีบาป (นบีอีซา อะลัยฮิสลาม)            แท้จริง อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา จะทรงทดสอบบ่าวของพระองค์ในทุกๆ สถานการณ์ เพื่อที่พระองค์จักได้ประจักษ์ว่า ผู้ใดมีการงานที่ดีหรือเสียหาย (อัลกุรอาน, มุฮัมมัด : 31)            เสาหลักของการงาน คือ การเหนียต หากเนียตดี การงานก็จะดี (อัลฆอซาลี) เพื่อการได้มาซึ่งเนียตที่สมบูรณ์ จะต้องปรับปรุงสิ่งต่อไปนี้  ความรู้ (อิลมู)  ความต้องการ  ความสามารถ (อัลฆอซาลี)            เปรียบการเนียตที่อิคลาศ เหมือนกับการที่คนๆ หนึ่งวิ่งหนีเสือ ซึ่งเป็นการวิ่งหนีด้วยความกลัวที่ไม่มีอะไรแอบแฝง การเนียต (เจตนา) ของเขาไม่มีอะไรเจือปนใดๆ นอกจากความกลัวจริงๆ (อัลฆอซาลี)           เนียตที่จะทำการงานที่ดี (แต่ยังไม่ได้ทำ) ดีกว่าการทำงานที่ดีแต่มิได้มีเนียต (อัลฆอซาลี)            การตออัต (เชื่อฟัง) ภักดีต่ออัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา เป็นอาหารสำหรับหัวใจมนุษย์ และทุกๆ การตออัตนั้น ถูกควบคุมด้วยเนียต และอามัล (ปฏิบัติ) (อัลฆอซาลี)           จิตใจเป็นสถานที่เนียต เปรียบเสมือนราชา ในขณะที่ร่างกายเปรียบเสมือนประชากรที่ต้องคล้อยตามคำสั่งของพระราชา (อัลฆอซาลี)           หมั่นปรับปรุงหัวใจอยู่เสมอ เพราะหากหัวใจดี ร่างกายส่วนอื่นๆก็จะดีด้วย หากหัวใจชั่วร่างกายส่วนอื่นก็จะทำชั่วด้วย (มุตตะฟะกุลอะลัย) ที่มา : หนังสือแบบอย่างแห่งศาสดาในวิถีชีวิตมุสลิม แปลและเรียบเรียงโดย มันศูรฺ อับดุลลอฮฺ   http://www.islammore.com/main/content.php?page=sub&category=4&id=2664 จากคุณ : ใจนิ่ง เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 08:44:27

ความคิดเห็นที่ 6 ผมเลือก "ผลที่กระทำ" ครับ แน่นอนว่า พุทธเรามองเรื่องของ ใจเป็นใหญ่ เป็นสำคัญ (มโนบุพพังคมา ฯ) เช่นนี้แล้ว ผมเห็นว่า หากเรามีใจดีเป็นที่ตั้งแล้ว การกระทำำำำำที่เลว หรือชั่ว ยอมจะออกมาไม่ได้เลย ซึ่งก็หมายถึงว่า ผลที่ออกมานั้นย่อมดีเสมอ แม้ว่าจะมีผลที่ออกมาไม่ดีนัก แต่ก็หาใช่เป็นเรื่องของเจตนาร้าย เช่น เดินระวังแล้ว แต่ลื่นทำจานที่ยืมมา ของคนอื่นแตก เช่นนี้แล้ว จะเห็นได้ว่า ผลที่เกิดขึ้น เป็นผลที่ไม่ค่อยดีนัก แต่สุดท้ายผมก็เห็นว่า ผลที่เกิดขึ้นมา คือการกระทำ เป็นที่สุด เพราะแม้ว่า การกระทำส่วนมาก จะออกมาจากใจเป็นสำคัญแล้ว แต่หากว่า มนุษย์เราอ้างถึง จิตใจหรือเจตนาของแต่ละคนว่าเป็นเช่นไร เช่น อ้างว่าผลที่เกิดเป็นความชั่วเช่นนั้นเ่ช่นนี้ ก็เพราะมาจากจิตใจหรือเจตนาดี ที่ทำเพื่อครอบครัว เพื่อประเทศ เพื่อศาสนา จะเห็นได้ว่า เจตนานั้น ที่ว่าดี หรือไม่ดีนั้น มันยังมีช่องว่าง ให้อ้างถึงเหตุผลและความรู้สึก ของแต่ละบุคคลได้ ในโลกสมัยปัจจุบันนี้ มาดูที่ผลการกระทำกันเถอะครับ ที่ว่ากันด้วย หลักสิทธิมนุษยชนและกฎหมายบ้านเมือง (แม้ว่า หลักสิทธิมนุษยชนและกฎหมายบ้านเมือง จะถูกมองว่ามีอคติ ค้านสายตาคนจากหลายความคิดก็ตาม) จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 08:55:14

ความคิดเห็นที่ 7 สำคัญทั้งสองตัว เจตนาดี แต่การกระทำผิด ก็แย่พอกัน เช่น อยากช่วยคนจน แต่ไม่มีเงินเลยไปขโมยมาให้ การกระทำดี แต่เจตนาไม่ดี ก็แย่เหมือนกัน ที่ถูกที่สุด คือ เจตนาดี และ การกระทำดีด้วย จากคุณ : ดำมอมแมม เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 09:19:50

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นบ้านอื่นไฟไหม้ อยากไปช่วยดับไฟ จะหยิบน้ำไปสาด ดันหยิบผิดเอาน้ำมันไปแทน อยากจะปล่อยเต่า เอาไปปล่อยในแม่น้ำ แต่เต่าตาย เพราะเป็นเต่าบก ฯลฯ ถ้าเจตนาดี แต่ผลร้าย ทำร้ายทั้งตัวเองและผู้อื่น ถ้าเจตนาร้าย แต่ผลดี ทำร้ายแค่ตัวเอง ... จากคุณ : ltf06 เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 09:26:33

ความคิดเห็นที่ 9 ในศาสนาพุทธ ชัดเจนแล้วอ่ะนะครับ สิ่งทั้งหลายมีใจเป็นใหญ่ มีใจเป็นประธาน สำเร็จด้วยใจ กรรม แปลว่าการกระทำ แต่การกระทำนั้นโดยเจตนา เจตนาในบาลี ไม่เหมือนภาษาโลก เจตนาในทางกฏหมาย ยังไม่ครอบคลุมเจตนาในบาลีครับ ขอให้ทุกท่านเข้าใจเรื่องความหมายและคำนะครับ อย่าลืม จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 09:32:21

ความคิดเห็นที่ 10 เวลาเราขังเสือที่หิวและดุร้ายไว้ในบ้าน มันจะเดินไปรอบ ๆ บ้าน ยิ่งนานยิ่งดุร้าย ยิ่งหงุดหงิด ถามว่า ถ้าเราปล่อยเสือตัวนี้ออกมา หรือเราขังไว้เรื่อย ๆ อย่างไหนจะน่ากลัวกว่ากัน ทางทีดีก็อย่าเลี้ยงเสือเลย จากคุณ : FOB เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 09:40:37

ความคิดเห็นที่ 11 หากพิจารณาดูดีๆ แม้เราจะเข้าใจกันว่าพุทธมองเรื่องของใจสำคัญว่า "ใจเป็นใหญ่ ใจเป็นประธาน" แต่หลักจริยศาสตร์แบบพุทธนั้น ท่านนำหลักเกณฑ์การตัดสินถึงสิ่งที่ถูกและไม่ถูก โดยยกมาทั้ง ในส่วนใจ และส่วนผลการกระทำ ให้มาเป็นตัวช่วยพิจารณาเลยนะครับ เช่น   หลัก วินิจฉัยที่มาของการกระทำ (อกุศลมูล กุศลมูล3)-- ใจ - คือ ความไม่โลภ, ความไม่โกรธ, ความไม่หลง ฯ หลัก วินิจฉัยที่ผลของการกระทำ (กาลามสูตร) - ดูก่อนชาวกาลามะ! เมื่อใดก็ตามทราบชัดด้วยตัวเองว่า ธรรมเหล่านี้เป็นอกุศล ธรรมเหล่านี้มีโทษ ธรรมเหล่านี้ผู้รู้ติเตียน ธรรมเหล่านี้เมื่อยึดถือแล้วย่อมก่อให้เกิดทุกข์โทษ ... เมื่อนั้นท่านทั้งหลายก็ควรละเว้นธรรมเหล่านั้นเสีย ดังนี้แสดงให้เห็นว่า พุทธให้ความสำคัญ กับทั้งเรื่องของ ใจ และผลการกระทำครับ จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 11:18:04

ความคิดเห็นที่ 12 คห7 ต้องแยกเป็นสองเจตนานะครับ จากคุณ : สะพานหัน เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 13:24:31

ความคิดเห็นที่ 13 เจตนา คือ การกระทำ ในศาสนาพุทธ จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 13:40:15

ความคิดเห็นที่ 14 กรรม คือ เจตนา  (เจตนาหํ ภิกฺขเว กมฺมํ  วทามิ = ภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวเจตนาว่าเป็นกรรม ) การกระทำที่ไม่มีเจตนา  เรียกว่า  กิริยา.. ฉะนั้น..จะตัดสินอันไหนเป็นกรรม  อันไหนเป็นกิริยาให้ตัดสินที่  " เจตนา " เมื่อเจตนา (กรรม)  ก็ย่อมมีวิบาก (ผลของเจตนาหรือผลของกรรมนั่นเอง) จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 13:51:02

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อกล่าวว่า กระทำ หมายถึงกรรม นั่นคือเจตนานะครับ ขอให้ทุกท่านเข้าใจ คำกว่ากรรม ในมติศาสนาพุทธ ให้ชัดเจนขึ้น ไม่มีแยกนะครับ การกระทำ กับเจตนา เมื่อไหร่ กล่าวว่า กรรม(การกระทำ) เมื่อนั้น หมายถึง มี เจตนา ตามท่านมีดกล่าวไว้ หากไม่มีเจตนาเราเรียกว่า กิริยา จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 13:58:45

ความคิดเห็นที่ 16 อุปาลิวาทสูตร http://th.wikisource.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%96%E0%B8%81%E0%B8%96%E0%B8%B2_%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%9B%E0%B8%B2%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B8%95%E0%B8%A3 ... เชนมี กายทัณต์ วจีทัณต์ มโนทัณต์ และบัญญัติว่า ... กายทัณต์ มีโทษมากกว่าเพื่อน พุทธจำแนกกรรม 3ประเภท กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม และบัญญัติว่า ... มโนกรรม มีโทษมากกว่าเพื่อน อุบาลีได้วาทะกับพระพุทธเจ้า ตามสูตรดังกล่าวครับ รบกวนพิจารณา ... เอ่อ แล้วทางคริส เค้าถือไงหว่า แง่บๆ แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 55 14:24:31 จากคุณ : itoursab เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 14:19:28

ความคิดเห็นที่ 17 ลืมบอกไป เจตนาอย่างเดียวไม่พอขึ้นอยู่ กับการกระทำ และความรู้ ด้วย เช่น เจตนาจะทำญีฮาดในหนทางของพระเจ้าโดยขับไล่ผู้รุกราณ แต่กลับ ไประเบิดสังหารผู้บริสุทธิมันก็ไม่ใช้เรื่อง  หรือเจตนาต้องการทำศาสนกิจเพื่อพระเจ้าแต่กลับไปทำสิ่งที่เป็นอุตริกรรม(ศาสนกิจที่ศาสดาไม่ได้สั่งหรือเคยปฎิบัติ) ก็จะได้บาปมาแทน     การกระทำที่ถูกต้องจะต้องวางอยู่บนพื้นฐานที่ถูกต้อง สรุปง่ายๆคือ จะได้บุญต้องมีองค์ประกอบสามอย่าง  เจตนา   ความรู้  และการกระทำ  จะต้องสอดคล้องไปด้วยกันจะขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ จากคุณ : ใจนิ่ง เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 14:24:45

ความคิดเห็นที่ 18 ขึ้นอยู่กับแต่ละสถานการณ์มากกว่าครับ "เจตนา" บางเรื่องเป็น "สัญชาติญาณ" "การกระทำ" บางเรื่องเป็น "ความเคยชิน" การส่งต่อสมองมากระทำ บางสถานการณ์ไม่ผ่านเจตนา บางสถานการณ์ไม่ได้คิดกระทำลงไป พุทธจึงสอนให้ "โยนิโสมนสิการ(พิจารณาโดยปัญญา)" ให้มาก เพราะ "จิต" เป็นของเรา เราต้องหัด "ควบคุมจิตเรา" ให้แน่นหนา คือ หลักสูตรหยุดกระสุนในพุทธ จับจิตตน หยั่งจิตตน พิจารณาให้รู้เท่าทันจิตตน ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน จะเกิดความสามารถในการ แยกเจตนาดี>แต่กระทำแย่ได้ กระทำชั่ว>เจตนาชั่วจริงๆก็ได้   วาจาสวยหรู>เจตนาลึกๆ มีแต่ความอาฆาตรังเกียจ เมื่อฝึกตนดีแล้วจะย้อนไปเข้าหลักการ ท่านมีดกรีดใจ(#14) คือ สามารถเห็น"กรรมที่แท้จริง" (รู้สึก (#14) จะขยายความ (#13) ท่านสายลมเหงาแห่งขุนเขา) จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 15:15:58

ความคิดเห็นที่ 19 ในทางพุทธ กรรม มี 3 อย่าง กาย วาจา ใจ แต่ทั้ง 3 ประเภทล้วนแต่ต้องประกอบด้วยเจตนาทั้งนั้นครับ ไม่มีเว้น เมื่อกล่าวว่า กรรม นั่นคือหมายถึงเจตนา จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 15:20:56

ความคิดเห็นที่ 20 ขออนุญาต ขยายความคห.19(ท่านสายลมเหงาแห่งขุนเขา) "อารมณ์" ในพุทธบางคนที่จิตจับไม่ทัน (ฝึกเหมือนไม่ได้ฝึก) เหตุการณ์ "เลยตามเลย" ก็ดี  "ชั่ววูบ" ก็ดี "เลือดขึ้นหน้า" ก็ดี "พลั้งเผลอ" ก็ดี "ลืมตัว" ก็ดี ในพุทธจางๆ เกิดได้หมดครับ จะเกิดคำพูดตามหลังว่า "ไม่มีเจตนาพูดหรือทำ" เช่นนั้นลงไป มีคำพูดอนุโลมกันมากมาย  แต่มโน,วจี,กายกรรมทั้ง 3 แบบ  ส่งออกไปตามกฏฟิสิกส์เรียบร้อยแล้วครับ แรงที่ส่งออกไป=แรงที่สะท้อนกลับ (ต่อจิตตน)     >    ก่อเป็นพลังงานรูปแบบนึงสำเร็จ จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 15:39:07

ความคิดเห็นที่ 21 เห็นด้วยครับ ใช่ครับ เราตามไม่ทัน เราก็มักพูดกันว่า ไม่ได้เจตนาๆ แต่ความจริงในศาสนาพุทธ มติทางพุทธ มติในบาลี เจตนา คือ กรรมทันที อย่างไม่มีอุธร ไม่ใช่เจตนาๆที่ใช้กัน ในภาษาไทย หรือในภาษากฏหมาย ภาษาไทย เอาบาลี สันสกฤต มาใช้ แต่ความหมายต่างกันอีกมากมายหลายคำ เราทั้งหลาย หากอ้างมาตรฐานตามพระไตรปิฎก สมควรอย่างยิ่งที่จะต้องใช้ความหมายให้ถูกต้องตามนั้น จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 16:07:25

ความคิดเห็นที่ 22 ขออนุญาต นำอรรถาธิบายส่วนหนึ่งมาจาก...กถาว่าด้วยกรรม ๓* ดังชื่อว่า  ทวารแห่งกรรม ๓ เหล่านี้      บัดนี้   จะกล่าวถ้อยคำพิสดาร การตั้งมาติกาในกถาว่าด้วยทวารที่กล่าวค้างไว้    ตั้งแต่กรรม  ๓  ตามที่ได้แสดงทวารแห่งกรรมเหล่านั้นแล้ว   เว้นกรรม ๓ เหล่านั้นไว้ ฯ จริงอยู่   กรรม ๓ คือ  กายกรรม  วจีกรรม  และมโนกรรม   ถามว่า  ชื่อว่า  กรรม  นี้ได้แก่อะไรบ้าง ตอบว่า   ได้แก่  เจตนา  และ ธรรมที่สัมปยุตด้วยเจตนา บางอย่าง   บรรดาธรรมทั้งสองเหล่านั้น  ความที่เจตนาเป็นกรรม   มีพระสูตรเหล่านั้นกล่าวไว้ว่า                   *ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    เรากล่าวเจตนาว่าเป็นกรรม    บุคคลจงใจแล้ว  จึงกระทำกรรมด้วยกาย ด้วยวาจา  ด้วยใจ (และคำว่า)   ดูก่อนอานนท์   จริงอยู่เมื่อกายมีอยู่  ความสุขและทุกข์อันเป็นภายในย่อมเกิดขึ้น   เพราะกายสัญเจตนาเป็นเหตุ  (เพราะความจงใจทางกายเป็นเหตุ)                    ดูก่อนอานนท์  หรือเมื่อวาจามีอยู่ ความสุขและทุกข์อันเป็นภายในย่อมเกิดขึ้น  เพราะวจีสัญเจตนาเป็นเหตุ                      ดูก่อนอานนท์  หรือว่าเมื่อใจมีอยู่  ความสุขและทุกข์อันเป็นภายในย่อมเกิดขึ้น  เพราะมโนสัญเจตนาเป็นเหตุ (และคำว่า)   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย กายสัญเจตนา ๓ อย่าง  เป็นกายกรรมฝ่ายอกุศล   มีทุกข์เป็นกำไร   มีทุกข์เป็นวิบาก   วจีสัญเจตนา ๔ อย่าง  เป็นวจีกรรมฝ่ายอกุศล ฯลฯ                       ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    มโนสัญเจตนา  ๓ อย่าง   เป็นมโนกรรมฝ่ายกุศล   มีสุขเป็นกำไร   มีสุขเป็นวิบาก    (และคำว่า)  ดูก่อนอานนท์  ถ้าโมฆบุรุษ   ชื่อว่า สมิทธิ นี้ถูก ปาฏลิบุตรปริพาชก ถามอย่างนี้ พึงพยากรณ์อย่างนี้ว่า   ดูก่อนท่านปาฏลิบุตร  ท่านกระทำกรรมเนื่องด้วยสัญเจตนา    ย่อมเสวยสุขเนื่องด้วยสุขเวทนา    ด้วยกาย    ด้วยวาจา    ด้วยใจ ฯลฯ ********************** ดังที่ ท่านสายลมฯ กับ ท่าน Zim-ฯ ได้แสดงข้อธรรมเนื่องด้วย  กถาข้อ*เจตนาเป็นกรรม*  พอได้เกิดเป็นกุศลธรรมอันแจ้ง เป็นใจความคล้องจองพ้องกันชอบแล้ว กรองคำ จึงขอร่วมอนุโมทนาในกุศลเจตนาที่ท่านทั้ง ๒ ได้ร่วมใจกันสำแดง ข้อธรรมตามจริง ไว้เป็นธรรมทาน ณ โอกาสนี้ ฯ จากคุณ : กรองคำ เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 16:46:58

ความคิดเห็นที่ 23 อ.เจ้าคุณประยุทธ์ กล่าวไว้เสมอเรื่องของ เจตนา กับ ปัญญา ที่ต้องมาด้วยกัน เจตนาดี แต่ต้องตระหนักถึง ผลที่เกิดด้วย ผลที่เกิดนั้น คือการมีปัญญาเข้ามากำกับ จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 16:47:06

ความคิดเห็นที่ 24 เจตนา หํ ภิกขเว กมฺมํ วทามิ ดูกรภิกาทั้งหลาย เรากล่าวว่า เจตนานั่นแหละเป็นตัวกรรม ดังนั้น ในทางพุทธ เจตนา จึงสำคัญกว่าผลเสมอครับ เช่น ๑.เจตนาใส่บาตรด้วยความเลื่อมใส ย่อมได้ผลบุญมาก แม้ข้าวชุดนั้นพระจะไม่ได้ฉันเลย ๒.ขับรถไปทับคางคกตายโดยไม่ทันเห็นด้วยซ้ำ ถือว่าไม่มีเจตนาฆ่า ย่อมเป็นสิ่งที่ไม่บาป แม้ผลคือความตายของคางคก ๑ ตัวก็ตาม จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 55 21:19:56

ความคิดเห็นที่ 25 เจตนา สำคัญกว่า เจตนา เป็นมูลเหตุคือ แรงจูงใจ ความจงใจ , เจตนา เป็นประธานของ กรรม(การกระทำ) ใจ คือ มโน กรรม(การกระทำ) เริ่มต้นจาก มโนกรรม แล้วสิ่งที่ไหลออกมาจาก ใจนึกคิด(การกระทำทางใจ) คือ คำพูด(วจีกรรม)  และการกระทำทางร่างกาย(กายกรรม) ผลนั้น เกิดขึ้นอย่างไรและเท่าไหร่.. ไม่สำคัญกว่า เจตนา เพราะเจตนานั้นได้สร้างรอยประทับภายใน ไว้ให้จิตใจได้ซึมซับไว้แล้ว จากคุณ : ซอนาย (nataraja) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 10:55:42