ความคิดเห็นที่ 1 ถามเพิ่ม พระพุทธเจ้า  ได้ ปฎิจ มาตอนตรัสรู้ ใช่มั๊ย หรือท่านได้ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ก่อน แล้วจึง ค่อยมาขยาย เป็น ลำดับปฎิจ ภายหลังตรัสรู้แล้ว หรือ ท่าน  รู้ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ก่อน ตรัสรู้ อยากทราบลำดับก่อนหลัง จากคุณ : supersub เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 16:47:39

ความคิดเห็นที่ 2 รู้ก่อนตรัสรู้ครับ ผมก็ลองดูจิต ก็แยกได้นะครับ แต่อาจจะไม่ละเอียดตามนั้น และเพราะผมท่องปฏิจฯ ไม่ได้ รู้แค่คร่าว ๆ แต่จิตเริ่มแรกมีลักษณะเป็น อวิชา คือพร้อมที่ออกรับอารมณ์ทุกขณะ ๆ เป็น ขณะ ๆ ไป นี่คือพื้นฐานที่ได้ย้อนดูอาการของจิต ไปก่อนหน้าอวิชานี้อีกไม่ได้แล้ว (สำหรับผมนะครับ) จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 16:52:11

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าไม่รู้ปฏิจจสมุปบาทแล้วจะบรรลุเป็นพระอรหันต์ได้ไงกัน?  โดยไม่จำเป็นว่าจะได้เคยฟังหรือเคยเรียนรู้เรื่องปฏิจจสมุปบาทมาก่อนหรือไม่ก็ตาม เป็นธรรมชาติอยู่แล้วที่จิตที่ได้บรรลุถึงขั้นพระอรหันต์ต้องรู้ปฏิจจสมุปบาทแน่นอนอยู่เอง เมื่อวิปัสสนาญาณเกิดขึ้น .... ปฏิจจสมุปบาท  ในตำราท่านเรียกชื่อไล่เลียงไปตามลำดับขั้นตอน  แต่ในความจริงมันเกิดพรึ่บเดียวพร้อมกันเลยนั่นแหละ ในขณะจิตเดียวเลย ....  คือเมื่อจิตดวงหนึ่งเกิดขึ้น ปัจจัยในปฏิจจสมุปบาททั้งหมดเกิดขึ้นพร้อมหมดด้วยกันทันที  แยกไม่ทันหรอกว่าปัจจัยอันไหนเกิดก่อนหลัง   การแยกแยะชื่อตามในตำรา  นั่นเป็นการแจกแจงออกมาให้รู้กันเท่านั้นว่ามันมีอะไรประกอบกันบ้าง จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 17:26:30

ความคิดเห็นที่ 4 เสนอให้พิจารณาครับ "ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะไม่ได้ตรัสรู้ ไม่ได้แทงตลอดอริยสัจ ๔ เราด้วย เธอทั้งหลายด้วย จึงแล่นไป ท่องเที่ยวไปยังสังสารวัฏนี้ตลอดกาลนานอย่างนี้ อริยสัจ ๔ เป็นไฉน?  คือ เพราะไม่ได้ตรัสรู้ ไม่ได้แทงตลอดทุกขอริยสัจ ๑ ทุกขสมุทยอริยสัจ ๑ ทุกขนิโรธอริยสัจ ๑ ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ ๑ เราด้วย เธอทั้งหลายด้วย จึงแล่นไป ท่องเที่ยวไปยังสังสารวัฏนี้ตลอดกาลนานอย่างนี้" http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=10247&Z=10263&pagebreak=0 มีพระสูตรหนึ่งทรงแสดง ทุกขสมุยอริยสัจ ด้วย องค์ธรรมของปฏิจจสมุปบาทฝ่ายสมุทยวาร และทรงแสดง ทุกขนิโรธอริยสัจ ด้วย องค์ธรรมของปฏิจสมุปบาทฝ่ายนิโรธวาร ดังนี้ "ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขสมุทัยอริยสัจเป็นไฉน คือ เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมีสังขาร เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ . . . เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส กองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมเกิดขึ้นด้วยประการอย่างนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่าทุกขสมุทัยอริยสัจ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขนิโรธอริยสัจเป็นไฉน เพราะอวิชชาดับโดยสำรอกไม่เหลือ สังขารจึงดับ เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ เพราะวิญญาณดับ นามรูปจึงดับ เพราะนามรูปดับสฬายตนะจึงดับ . . . เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ เพราะภพดับ ชาติจึงดับ เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาสจึงดับ กองทุกข์ทั้งมวลนี้ย่อมดับด้วยอาการอย่างนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ทุกขนิโรธอริยสัจ" http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=4571&Z=4686&pagebreak=0 จากคุณ : วิริยารัมภะ (XeRaMos) เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 18:19:00

ความคิดเห็นที่ 5 รู้แน่นอนครับ จากคุณ : อมฤต ธรรมทาน เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 21:01:05

ความคิดเห็นที่ 6 ปฏิจจสมุปบาทธรรม เป็นธรรมที่ละเอียดลุ่มลึกมาก ผู้ที่ค้นพบและสามารถแทงตลอดในปฏิจจสมุปบาทได้ทุกนัยมีแต่พระสัพพัญญูพุทธเจ้าเท่านั้น   ส่วนพระปัจเจกพุทธเจ้า     พระอรหันต์ และพระอริยบุคคลอื่นนอกจากนี้ย่อมรู้เห็นได้ตามกำลังบารมีไม่ละเอียดลุ่มลึก  สาวกปุถุชนย่อมรู้ได้จากการศึกษาเล่าเรียนทรงจำเท่านั้น จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 21:16:52

ความคิดเห็นที่ 7 พระพุทธศาสดาทรงตรัสว่า พระองค์ตรัสรู้อริยสัจ4 ปฏิจจสมุปบาทเป็นรายละเอียดลำดับการณ์ในการรู้แจ้งอริยสัจ4คือขั้นอรหันตมรรค (เรียกว่าเป็นองค์ธรรมอันเดียวกันก็ได้)พระอริยลำดับรองลงๆมาก็รู้ปฏิจจสมุปบาทตามภูมิคือยังไม่รู้แจ้งตลอดสายก็เท่ากับยังไม่รู้แจ้งในอรืยสัจ4เช่นกัน ส่วนไตรลักษณ์เป็นตัวปัญญาเห็นความจริงในขันธ์5 ต้องเกิดมีก่อนจนแก่กล้าเต็มที่แล้ว(จิตยอมเชื่อ)มรรคแลผลจึงเกิดตามมา ไตรลักษณ์นี้พระอริยบุคคลแต่ละชั้นก็เกิดมีไม่เท่ากันในการรู้ความจริงขันธ์5. จำได้แค่นี้ แต่สังเกตุใหม? การรู้ขันธ์5ว่าเป็นไตรลักษณ์-เห็นปฏิจจสมุปบาท-รู้อริยสัจ เป็นเรื่องเดียวกัน! ธรรมมะของพระศาสดาจึงอัศจรรย์ลึกซึ้งสุดประมาณ แต่!ไม่เหลือวิสัยที่เราท่านจะรู้ตามได้ ถ้า!ไม่ไปยินดีกับมารบรรดามีทั้งหลาย...อนุโมทนากับ จขกท ที่ทำให้เรามีโอกาสแสดงความจำ เผื่อจะมีประโยชน์บ้าง และขออภัยถ้าผิดพลาด เชิญท่านผู้รู้แนะนำด้วย ขอรับ... จากคุณ : พระเอกจริง เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 22:24:39

ความคิดเห็นที่ 8 ส่วนไตรลักษณ์เป็นตัวปัญญาเห็นความจริงในขันธ์5 ต้องเกิดมีก่อนจนแก่กล้าเต็มที่แล้ว(จิตยอมเชื่อ)มรรคแลผลจึงเกิดตามมา ขอบคุณ จากคุณ : supersub เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 22:36:57

ความคิดเห็นที่ 9 แสดงว่า พระไตรลักษณ์ คือ สมมุติฐาน และ  อริยสัจสี่ เป็น กระบวนการ ตรวจสอบ สมมุติฐาน ถูกต้องหรือป่าว จากคุณ : supersub เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 22:47:51

ความคิดเห็นที่ 10 รู้แน่นอนครับ .. ปฎิจจสมุปบาท เป็นเรื่องอาศัยกันในการเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ และความดับไปของกองทุกข์ ที่มีอยู่ในจิตใจของคนเราโดยเฉพาะเท่านั้น.. ...ปฎิจจสมุปบาท คือ การแสดงให้ทราบว่า ทุกข์จะเกิดขึ้นมาอย่างไร และจะดับลงไปอย่างไร และแสดงให้เห็นว่า การที่ทุกข์เกิดขึ้นและดับไปนั้น มีลักษณะเป็นธรรมชาติ ที่ต้องอาศัยซึ่งกันและกัน เช่น  .เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงเกิดสังขาร..    (ความไม่รู้คือ ความไม่รู้ในอริยสัจ)  .เพราะสังขารเป็นปัจจัย  จึงเกิดวิญญาณ ..  อย่างนี้เป็นต้น ..ปฎิจจสมุปบาท นั้นเกิดขึ้นและดับไปรวดเร็วมาก ในบางครั้งสามารถเกิดปฎิจจสมุปบาทซ้อนปฎิจจสมุปบาท เรียกได้ว่า เป็น ปฎิจจสมุปบาท 24 จากคุณ : เม่า_พอเพียง เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 22:51:13

ความคิดเห็นที่ 11 รู้มาก...........ฟุ้งมาก จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 23:17:15

ความคิดเห็นที่ 12 ขันธ์5เป็นไตรลักษณ์อยู่แต่เดิมแล้ว แต่เพราะอวิชชา-ความไม่รู้จึงหลงไปยึดถือ จะละอวิชชาได้ก็ต้องสร้าง วิชชาคือมรรค เพื่อละกันเอง..เท่านั้น... จากคุณ : พระเอกจริง เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 23:26:37

ความคิดเห็นที่ 13 รู้น้อย...........ฟุ้งน้อย จากคุณ : supersub เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 23:33:52

ความคิดเห็นที่ 14 ตามความเข้าใจผมนะครับ ไตรลักษณ์ เป็นธรรมที่แสดงคุณสมบัติของสิ่งต่าง ๆ ปฏิจจสมุปปบาท เป็นธรรมที่แสดง ถึงความสัมพันธ์ของสิ่งต่าง ๆ (เน้นที่กระบวนการเกิด หรือ ดับของทุกข์) ส่วนอริยสัจ เป็นการการจัดการกับความทุกข์ มีการเรียบเรียงเป็นระเบียบแบบแผนชัดเจนว่า สิ่งที่เรียกว่าทุกข์นิยามอย่างนี้ กระบวนการเกิดเป็นแบบนี้ กระบวนการดับเป็นแบบนี้ หากต้องการดับทุกข์ต้องทำอย่างนี้ เปรียบเทียบเช่นในทางวิทยาศาสตร์ เราก็ศึกษาว่าอะไรเป็นอะไร คุณสมบัติเป็นอย่างไร สิ่งเหล่านั้นสัมพันธ์กันอย่างไร เมื่อรู้เมื่อเข้าใจสิ่งต่าง ๆ แล้ว เราก็คิดต่อว่า เราจะเอาไปใช้ประโยชน์อย่างไร จะเอาไปสร้างนวัตกรรมใหม่ ๆ อย่างไร จากคุณ : sky-hook-damper เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 23:43:24

ความคิดเห็นที่ 15 วิธีกำหนดรู้ ใช้สัญญาจำอารมณ์ที่เกิดขึ้นกับจิต(ซึ่งผู้ปฏิบัติต้องมีสติเร็วพอเห็นจิตเกิด ดับขณะเดียวนั้น) จำแล้วลองย้อนดูว่าก่อนจะเกิดเป็นอารมณ์ มันมีอาการอย่างใดมาก่อน โดยรู้สัญญาเก่าที่อารมณ์ปัจจุบันนั้น เมื่อกำหนดรู้ก็จะแจ้งชัดว่า อารมณ์มีลักษณะอาการอย่างไร  วางใจเป็นกลางดูไป... อารมณ์นั้นก็จะจางลงแล้วก็จะปรากฏ อุปาทาน เพราะอุปาทานจึงมีอารมณ์ แล้วก็ย้อนดูอาการอุปาทานนั้นด้วยใจเป็นกลาง ย้อนดูไปเรื่อย ๆ สุดท้ายก็จะเจอ จิตที่มีลักษณะอาการอวิชา(คอยที่จะสัมผัสสิ่งใด ๆ) ที่แส่ส่ายทุก ๆ ขณะประมาณวินาทีละครั้ง ถ้าไม่เชื่อ ลองเอาข้อความของผมไปถามพระอาจารย์สายวิปัสนาดู อยากรู้เหมือนกันมันจะมีผิดพลาดเพิ่มเติมอะไรหรือเปล่า เพราะถัดจากอวิชามันก็ไปต่อไม่ได้อีก จากคุณ : ไฟไฟ เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 00:33:47

ความคิดเห็นที่ 16 พระอรหันต์ รู้ลึกซึ้งยิ่งกว่าคนที่รู้ธรรม    มากแต่ไม่ได้บรรลุธรรม แต่ความรุ้นั้นจะถ่ายทอด ออกมาได้ดีแค่ไหนขึ้นอยุ่กับปัญญา ที่เรียกว่า ปฏิสัมภิทา 4 อัตถปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในอรรถ ธัมมปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในธรรม นิรุตติปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในนิรุตติ ปฏิภาณปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในปฏิภาณ บางครั้งคนที่ศึกษาตำราอาจไม่รู้ลึกเช่นเข้าใจว่าปฎิจสมุปบาท เป็นเส้นตรง แต่ความจริง ลำดับ ธรรมของปฎิจสมุปบาทไม่ได้เป็นเส้นตรง แต่สัมพันธิ์กันเหมือนเส้นด้ายที่ยุ่งเหยิง http://nkgen.com/patitja1.htm ส่วนความสัมพันธิ์ ของไตรลักษณ์ กับปฎิจสมุปบาท กับการตรัสรู้อริยสัจ 4 ปฎิจสมุปบาท ทรงสอนเกี่ยวกับการเกิดของทุกข์ อริยสัจข้อที่ 1 และเหตุเกิดของทุกข์ อริยสัจย์ข้อที่2 และการดับของทุกข์ อริยสัจข้อที่4 (เทศนาสูตร) ไตรลักษณ์ ทรงสอนให้ละความพอใจในสังขารและธรรมทั้งปวง (อนิจจสูตร) จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 01:27:38

ความคิดเห็นที่ 17 รู้ปฏิจสมุทปบาทภาคปฏิบัติเลยครับ อาจจะเรียกไม่ถูกว่าอย่างนี้เรียกว่าอะไร แต่กระบวนการทำงานตรงนั้น รู้แน่นอน จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 02:50:19

ความคิดเห็นที่ 18 ก่อนอื่นขออ้าง ปฏิจจสมุปบาทธรรมจาก พระไตรปิฏก อรรถกถา และท่านผู้ทรงพระไตรปิฏก ดังนี้ มหานิทานสูตร เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ บรรทัดที่ ๑๔๕๕ - ๑๘๘๗. หน้าที่ ๖๐ - ๗๗. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=10&A=1455&Z=1887&pagebreak=0 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=57 ---------------------------------------------------------------------- ๒. วิภังคสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_line.php?B=16&A=33 -------------------------------------------------------------------------- พระไตรปิฏกฉบับสำหรับประชาชน ๒ . มหานิทานสูตร สูตรว่าด้วยต้นเหตุใหญ่ http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/prasuttanta/2.html ---------------------------------------------- พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓ ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค มหาวรรค ญาณกถา http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=31&A=95&Z=3331 [๙๘] ในกรรมภพก่อน ความหลงเป็นอวิชชา กรรมที่ประมวลมาเป็น สังขาร ความพอใจเป็นตัณหา ความเข้าถึงเป็นอุปาทาน ความคิดอ่านเป็นภพ ธรรม ๕ ประการในกรรมภพก่อน เหล่านี้ เป็นปัจจัยแห่งปฏิสนธิในอุปปัตติภพนี้ ปฏิสนธิเป็นวิญญาณ ความก้าวลงเป็นนามรูป ประสาท (ภาวะที่ผ่องใสใจ) เป็น อายตนะ ส่วนที่ถูกต้องเป็นผัสสะ ความเสวยอารมณ์เป็นเวทนาในอุปปัตติภพนี้ ธรรม ๕ ประการในอุปปัตติภพนี้เหล่านี้ เป็นปัจจัยแห่งกรรมที่ทำไว้ในปุเรภพ ความหลงเป็นอวิชชา กรรมที่ประมวลมาเป็นสังขาร ความพอใจเป็นตัณหา ความเข้าถึงเป็นอุปาทาน ความคิดอ่านเป็นภพ (ย่อมมี) เพราะอายตนะทั้งหลาย ในภพนี้สุดรอบ ธรรม ๕ ประการในกรรมภพนี้เหล่านี้ เป็นปัจจัยแห่งปฏิสนธิ ในอนาคต ปฏิสนธิในอนาคตเป็นวิญญาณ ความก้าวลงเป็นนามรูป ประสาทเป็น อายตนะ ส่วนที่ถูกต้องเป็นผัสสะ ความเสวยอารมณ์เป็นเวทนา ธรรม ๕ ประ- *การในอุปปัตติภพในอนาคตเหล่านี้ เป็นปัจจัยแห่งกรรมที่ทำไว้ในภพนี้ พระ- *โยคาวจร ย่อมรู้ ย่อมเห็น ย่อมทราบชัด ย่อมแทงตลอด ซึ่งปฏิจจสมุปบาท มีสังเขป ๔ กาล ๓ ปฏิสนธิ ๓ เหล่านี้ โดยอาการ ๒๐ ด้วยประการดังนี้ ชื่อว่าญาณ เพราะอรรถว่ารู้ธรรมนั้น ชื่อว่าปัญญา เพราะอรรถว่ารู้ชัด เพราะเหตุนั้นท่านจึงกล่าวว่า ปัญญาในการกำหนดปัจจัย เป็นธรรมฐิติญาณ ฯ ------------------------------------------------------------------------- ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=31&i=1 ------------------------------------------------------------ ศึกษา อาการ ๒๐ ในปฏิจจสมุปบาทธรรมเพิ่มเติมได้ที่ พระอภิธัมมัตถสังคหะ ปฏิจจสมุปปาทธรรม นัยที่ ๓ วีสตาการา (อาการ ๒๐) http://abhidhamonline.org/aphi/p8/051.htm ----------------------------------------------------------------- การแสดงธรรมจากท่านอาจารย์ จาก อภิธรรมมูลนิธิ http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=8821 ปฏิจจสมุปบาทคืออะไร โดยรูปศัพท์ ปฏิจจสมุทบาท แปลว่าภาวะที่อาศัยกันเกิดขึ้น ซึ่งเป็นระบบการกำเนิดแห่งชีวิตหรือเรียกว่า กฎแห่งชีวิต ตามหลักพุทธศาสนาสอนว่า ชีวิตทุกชีวิตมีส่วนที่เป็นเหตุเป็นผลอาศัยกันและกันสืบต่อเนื่องกันไปอย่างไม่มีทางขาดสาย เมื่อสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นก็เป็นเหตุให้อีกสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นสืบต่อกันไม่ขาดสายเป็นลูกโซ่ ไม่มีวันจบสิ้นได้และไม่รู้เบื้องตนไม่รู้เบื้องปลาย พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนภิกษุว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สงสารคือการเวียนว่ายตายเกิดแห่งทุกข์ (ชีวิต) ไม่รู้เบื้องต้นไม่รู้เบื้องปลาย ตามหลักปฏิจจสมุปบาท องค์ประกอบแห่งชีวิต (ทุกข์) เรียกว่าองค์แห่งภวจักรหรือองค์แห่งปฏิจจสมุปบาท ซึ่งแบ่งออกเป็น ๑๒ องค์ ได้แก่ ๑. อวิชชา - ความไม่รู้จริง ๒. สังขาร - ความปรุงแต่ง ๓. วิญญาณ - ปฏิสนธิวิญญาณ ๔. นามรูป - นามขันธ์ ๓ รูปขันธ์ ๑ ๕. อายตนะ - อายตนะภายใน ๖ ๖. ผัสสะ - ความสัมผัสอารมณ์ ๗. เวทนา - ความเสวยอารมณ์ ๘. ตัณหา - ความอยากได้ ๙. อุปาทาน - ความยึดมั่นถือมั่น ๑๐. ภพ - กัมมภพและอุปัตติภพ ๑๑. ชาติ - ความเกิด ๑๒. ชรา - มรณะ - ความแก่และความตาย ทั้ง ๑๒ องค์นี้คือทุกข์ เป็นส่วนประกอบของชีวิต อาศัยกันและกัน เช่น เพราะอวิชชาเป็นปัจจัยจึงมีสังขาร เพราะสังขารเป็นปัจจัยจึงมีวิญญาณ เป็นต้นจนถึงสุดท้ายเพราะชาติเป็นปัจจัยจึงมีชรา-มรณะนี้เรียกว่าปฏิจจสมุปบาท ๑ วง หรือชีวิตหมุนไปไหลไป ๑ รอบ ถ้าตัดอวิชชาและตัณหายังไม่ขาดชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป ไปถึงจุดมรณะหรือจุติแล้วต้องปฏิสนธิต่อไป จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 05:56:01

ความคิดเห็นที่ 19 สาธุกับวิริยารัมภะ ที่นำปฏิจจสมุปบาทธรรม คือ ทุกข์ มาแสดง โดยย่อ อุปาทานขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ทุกข- *อริยสัจ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขสมุทัยอริยสัจเป็นไฉน คือ เพราะอวิชชาเป็น ปัจจัย จึงมีสังขาร เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ เพราะวิญญาณเป็น ปัจจัย จึงมีนามรูป เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ เพราะสฬายตนะ เป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา เพราะเวทนาเป็น ปัจจัย จึงมีตัณหา เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน เพราะอุปาทานเป็น ปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส กองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อม เกิดขึ้นด้วยประการอย่างนี้      เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  บรรทัดที่ ๔๕๗๑ - ๔๖๘๖.  หน้าที่  ๑๙๗ - ๒๐๑. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=4571&Z=4686&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=20&i=501 -------------------------------------------- สมาธิที่เป็นบาทของวิปัสสนา http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=21049 -------------------------------------------- สมาธิ - วิปัสสนา ต่างกันอย่างไร ? http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16060 เมื่อครั้งพุทธกาล เจโตวิมุติ(ผู้ได้ฌาน) น้อยกว่าปัญญาวิมุตติ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=21062 ==================================== การเจริญสติปัฏฐานหมวดพิจารณาอิริยาบถ ๔ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=29201 ---------------------------------------------- วิสุทธิ ๗ และ ญาณ ๑๖ http://abhidhamonline.org/visudhi.htm ----------------------------------------------------- http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=21062 สีเล ปติฐาย นโร สปญฺโญ จิตฺตํ ปญฺญญฺจ ภาวยํ อาตาปี นิปโก ภิกฺขุ โส อิมํ วิชฏเยชฏํ ความว่า นรชาติชายหญิง ผู้มีปัญญาแต่กำเนิด มีความเพียรเป็นเครื่องเผากิเลสมีปัญญาบริหารจิต เห็นภัยในการเวียนว่ายตายเกิด ตั้งมั่นในศีล อบรมสมาธิและวิปัสสนาปัญญาเท่านั้น นรชนชาติชายหญิงนี้เท่านั้น จึงจะสามารถสางรกชัฏที่เป็นเสมือนข่ายคือ ตัณหาออกได้ --------------------------------------------- ชีวิตจะยุติการเกิดได้อย่างไร http://larndham.org/index.php?/topic/19097-%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B8%A2%E0%B8%B8%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%84/ การปฏิบัติสติปัฏฐาน ๔ ควรทำอย่างไร สติปัฏฐาน ๔ เป็นการปฏิบัติในหนทางของ “เอกายนมรรค” ซึ่งแปลว่า ทางที่ไปอันเอก ทั้งนี้เพราะ เอกายนมรรคนั้น หมายถึง - ทางที่ไปของบุคคลผู้เดียว คือต้องไม่คลุกคลีกับหมู่คณะ จะต้องหลีกเร้นสงัดอยู่แต่ผู้เดียว - ทางยอดเยี่ยมทางเดียวที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบ - ทางยอดเยี่ยมที่จะดำเนินไปนี้มีอยู่ในพระธรรมวินัยที่เดียวเท่านั้น - ทางที่ไปสู่ที่แห่งเดียว คือไปสู่พระนิพพานเท่านั้น ดังนั้นผู้ใดต้องการปฏิบัติสติปัฏฐานจะต้องศึกษาให้รู้จักหนทางเสียก่อนที่จะเดินทาง นั่นคือจะต้องมีความรู้ และความเข้าใจในปริยัติก่อนลงมือปฏิบัติ โดยแบ่งเป็นลำดับขั้นตอนดังนี้ ๑. ขั้นเตรียม สิ่งที่ผู้ปฏิบัติจะต้องเรียนรู้ คือ ๑. อารมณ์ของการปฏิบัติ จะต้องเป็นปรมัตถ์อารมณ์ ซึ่งต่างกับการปฏิบัติสมาธิ อารมณ์ปรมัตถ์นี้จะเป็นเสมือนพาหนะนำผู้ปฏิบัติเข้าสู่วิปัสสนาปัญญาได้ นั่นคือ ผู้ปฏิบัติจะต้องศึกษา และทำความเข้าใจใน เรื่องของ วิปัสสนาภูมิ ๖ ได้แก่ ขันธ์ ๕ อายตนะ ๑๒ ธาตุ ๑๘ ปฏิจจสมุปบาท ๑๒ อินทรีย์ ๒๒ และอริยสัจ ๔ ซึ่งเมื่อสงเคราะห์ลงแล้ว ก็คือ รูป - นาม นั่นเอง ผู้ปฏิบัติจึงต้องกำหนดรูปนามเป็นอารมณ์ ฉะนั้นก่อนปฏิบัติจะต้องศึกษาให้รู้ว่าอะไรเป็นรูป อะไรเป็นนาม ขณะที่มีการกระทบอารมณ์ตามทวารต่างๆจะต้องกำหนดอย่างไรจึงจะแก้ไข ความโง่ และความเห็นผิดได้ ๒. ปัจจุบัน ผู้ปฏิบัติต้องทำความเข้าใจในปัจจุบัน โดยเฉพาะความแตกต่างกันของปัจจุบันธรรม และปัจจุบันอารมณ์ - ปัจจุบันธรรม คือ รูป นาม ที่เกิดเป็นปัจจุบันอยู่เรื่อยไป - ปัจจุบันอารมณ์ คือ รูป นามที่ปรากฏเฉพาะหน้า ปัจจุบันที่มีความสำคัญต่อผู้ปฏิบัติ คือ ปัจจุบันอารมณ์ เพราะ อภิชฌา-โทมนัส จะเกิดขึ้นได้ หรือไม่ได้ อยู่ที่ว่าผู้ปฏิบัติสามารถกำหนดได้เท่าทันความจริงตามความเป็นจริงหรือไม่ หากกำหนดได้ทันว่ามีรูปอะไร นามอะไร เกิดขึ้นในอารมณ์ปัจจุบัน ขณะนั้นอภิชฌา และโทมนัสย่อมเกิดขึ้นไม่ได้ เท่ากับว่าในขณะนั้นสมุทัย อันเป็นเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ย่อมถูกละไป (เป็นการทำลายตัณหา) ดังนั้นความสำคัญจึงอยู่ตรงที่ว่า ผู้ปฏิบัติจะต้องคอยสังเกตให้ได้ทันในปัจจุบันอารมณ์ ================================= สาธุกับวิริยารัมภะ ที่นำปฏิจจสมุปบาทธรรม คือ ทุกข์ มาแสดง ผมเห็นว่า การเจริญวิปัสสนา คือการกำหนดทุกข์ การกำหนดทุกข์คือการรู้ใน ปฏิจจสมุปบาทธรรม หรือ รูป นาม เบื้อต้น ต้องรู้ ปฏิจจสมุปบาทธรรม ในแบบ สุตมยปัญญา เมื่อลงมือเจริฐสติปัฏฐานกำหนดรู้ในทุกข์ หรือ ปฏิจจสมุปบาทธรรม จนเกิดวิปัสสนาปัญญา นั้นคือ ภาวนามยปัญญา จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 06:17:04

ความคิดเห็นที่ 20 มหานิทานสูตร เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ บรรทัดที่ ๑๔๕๕ - ๑๘๘๗. หน้าที่ ๖๐ - ๗๗. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=10&A=1455&Z=1887&pagebreak=0 ครั้นท่านพระอานนท์นั่งเรียบร้อยแล้ว ได้กราบทูลความข้อนี้กะ พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีมา ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ ปฏิจจสมุปบาทนี้ลึกซึ้งสุดประมาณ และปรากฏเป็นของลึก ก็แหละถึงจะ เป็นเช่นนั้น ก็ยังปรากฏแก่ข้าพระองค์ เหมือนเป็นของตื้นนัก ฯ             พระผู้มีพระภาคตรัสว่า เธออย่าพูดอย่างนั้น อานนท์ เธออย่าพูดอย่างนั้น อานนท์ ปฏิจจสมุปบาทนี้ ลึกซึ้งสุดประมาณและปรากฏเป็นของลึก ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=57 ----------------------------------------------------------------------     ปฏิจฺจสมุปฺปาทคมฺภีรตา                             ในความง่ายและความลึกซึ้งของปฏิจจสมุปบาทนั้น ปฏิจจสมุปบาทชื่อว่าเป็นของลึกซึ้งด้วยอาการ ๔ อย่าง คือ ด้วยความลึกซึ้งโดยอรรถ ด้วยความลึกซึ้งโดยธรรม ด้วยความลึกซึ้งโดยเทศนา ด้วยความลึกซึ้งโดยปฏิเวธ               ในความลึกซึ้ง ๔ อย่างนั้น ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่ามีและเกิดขึ้นเพราะชาติเป็นปัจจัยแห่งชราและมรณะเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่ามีและเกิดขึ้นเพราะอวิชชาเป็นปัจจัยแห่งสังขารทั้งหลาย เพราะเหตุนั้น นี้คือความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยอรรถ               ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถคืออวิชชาเป็นปัจจัยแห่งสังขารทั้งหลาย เป็นของลึกซึ้ง มีอรรถคือชาติเป็นปัจจัยแห่งชราและมรณะ เพราะเหตุนั้น นี้ชื่อว่าความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยธรรม               ในบางสูตรท่านแสดงปฏิจจสมุปบาทโดยอนุโลม ในบางสูตรโดยปฏิโลม ในบางสูตรทั้งโดยอนุโลมและปฏิโลม ในบางสูตรโดยอนุโลมหรือโดยปฏิโลมตั้งแต่ตอนกลาง ในบางสูตรโดยอนุโลมหรือโดยปฏิโลมตั้งแต่ตอนท้าย ในบางสูตรมีสนธิ ๓ สังเขป ๔ ในบางสูตรมีสนธิ ๒ สังเขป ๓ ในบางสูตรมีสนธิ ๑ สังเขป ๒ เพราะเหตุนั้น นี้ชื่อว่าความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยเทศนา               อนึ่ง ปฏิจจสมุปบาทเป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่า ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่แทงตลอดสัจจธรรมแห่งอวิชชา เป็นของลึกซึ้ง มีอรรถว่าปรุงแต่งรวบรวมสังขารทั้งหลายมีกำหนัดและคลายความกำหนัด มีอรรถว่าความเป็นของสูญ ความไม่ขวนขวาย ความไม่เคลื่อนที่และความปรากฏแห่งปฏิสนธิของวิญญาณ มีอรรถว่าเกิดหนเดียว การแยกกัน การไม่แยกกัน การน้อมไป การทำลายของนามรูป มีอรรถว่าเป็นใหญ่เป็นทวาร และเขตของโลก และความเป็นธรรมมีอารมณ์ของอายตนะ ๖ มีอรรถว่าสัมผัส เสียดสีไปร่วมและประชุมของผัสสะ มีอรรถว่าการเสวยอารมณ์และรส และการเสวยสิ่งไร้ชีวิต คือความเป็นสุขเป็นทุกข์และกลางๆ ของเวทนา มีอรรถว่ายินดียิ่ง พะวงยิ่ง สายน้ำ แม่น้ำคือตัณหา มหาสมุทรคือตัณหา เต็มได้ยากของตัณหา มีอรรถว่าถือรับยึดถูกต้องล่วงไปได้ยากของอุปทาน มีอรรถว่าประมวลปรุงแต่งและการซัดไปในโยนิ คติ ฐิติ และนิวาสสถานทั้งหลายของภพ มีอรรถว่าความปรากฏชาติสัญชาติความก้าวลงการเกิดขึ้นของชาติ มีอรรถว่าสิ้นไป เสื่อมไป แตกไป และแปรปรวนของชราและมรณะด้วยประการอย่างนี้ สภาวะแห่งอวิชชาเป็นต้นใด ธรรมทั้งหลายมีอวิชชาเป็นต้น เป็นอันรู้แจ้งแทงตลอดโดยลักษณะอันมีรสด้วยปฏิเวธใด สภาวะและปฏิเวธนั้นเป็นของลึกซึ้ง เพราะเหตุนั้น พึงทราบว่า นี้คือความที่ปฏิจจสมุปบาทมีความลึกซึ้งโดยปฏิเวธ.               ปฏิจจสมุปบาทแม้ทั้งหมดนั้น ปรากฏแก่พระเถระดุจเป็นของง่าย ด้วยเหตุนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อจะยังท่านพระอานนท์ให้คลายความคิด จึงตรัสว่า มา เหวํ ดังนี้เป็นต้น ก็ในข้อนี้มีอธิบายว่า ดูก่อนอานนท์ เธอเป็นผู้มีปัญญามาก มีปัญญาเฉลียวฉลาด ด้วยเหตุนั้น ปฏิจจสมุปบาท แม้เป็นของลึกซึ้งย่อมปรากฏแก่เธอดุจเป็นของง่าย เพราะฉะนั้น เธออย่าได้กล่าวอย่างนี้ว่า ปฏิจจสมุปบาทนี้ปรากฏเป็นของง่ายแก่เราเท่านั้นหรือ หรือว่าแม้แก่ผู้อื่นด้วย ============================== ในมหานิทานสูตร พระพุทธเจ้าตรัสเตือนพระอานนท์ ที่เห็นว่า ปฏิจจสมุปบาทธรรมเป็นธรรมที่รู้ง่าย เหตุที่รู้ง่ายเพราะ ท่านสั่งสมบารมีและความเป็น พหูสูตร มามาก จากพระพุทธเจ้าในอดีตหลายพระองค์  และท่านได้เป็นพระโสดาบันแล้ว =============================== แม้แต่พระอรหันต์เจ้า ก็ไม่สามารถรู้ ปฎิจสมุทปบาท ได้ถ้าไม่เคยเรียนมา กล่าวแบบนี้ถูกหรือป่าว ============================== ผมว่า พระอรหันต์ท่าน รู้แบบ สุตมยปัญญา มาก่อน สั่งสมมานับภพชาติไม่ถ้วน ชาติสุดท้ายท่านรู้แบบ ภาวนามยปัญญา  ด้วยการกำหนดรู้ใน ปฏิจจสมุปบาทธรรม หรือ นาม รูป จนเห็นเหตุปัจจัยของการเกิด ปฏิจจสมุปบาทธรรม หรือ นาม รูป  จนเกิด โลกุตรปัญญา ในที่สุด จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 06:26:54

ความคิดเห็นที่ 21 ท่านรู้ของท่าน เราไม่เกี่ยว จากคุณ : ชลิโต เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 11:25:53

ความคิดเห็นที่ 22 ท่านทั้งหลายสังเกตุใหม? เราอ่านธรรมะจากพระไตรปิฎกมากมาย แต่เริ่มต้นภาวนาไม่ถูก-ไม่แน่ใจ มองภาพรวมไม่ชัด มันเชื่อมโยงกาย-ใจเราหรือ!ไม่! ทำไมธรรมะเป็นท่อนๆ(ข้อๆ) และตัวภาษา-หนังสือมันสื่อธรรมะในตัวเองหรือ! แล้วถ้าจะเรียกคนว่า "เจ้าก้อนเนื้อ"จะผิดใหม?ใครว่าผิด! เฮ้องง ! จำไว้ให้มากๆไว้ก่อน เรื่องลงมือทำ ค่อยว่ากัน(เมื่อไรไมรุ)เดี่ยวไปคิดต่อจะ-เม้นท์อะไรอีก...ครูบาอาจารย์ท่านกล่าวว่าหลงสังขาร-ความปรุงแต่ง-ให้รู้ทัน. จากคุณ : พระเอกจริง เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 12:01:44

ความคิดเห็นที่ 23 จาก คห 9 ผม คิดอย่างนี้ครับ ไตรลักษณ์ คือ กฏ และ ปฏิจสมุปบาท คือ สมการที่เกิดจาก กฏนั้น ประมาณ กฏ เรื่องการเคลื่อนที่ ที่มี 3 ข้อ แล้ว ก็ ได้ สูตร ว่า F=ma ประมาณนี้ นะครับ สองอย่างนี้ไม่เหมือนกัน เปรียบเทียบเพื่อให้เห็นภาพที่ผม ต้องการสื่อ เท่านั้นครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 13:47:03

ความคิดเห็นที่ 24 เคยได้ยินครูบาอาจารย์พูดถึงปฏิจสมุปบาท ก็อธิบายคล้าย ๆ ความเห็นที่ 6 ครับ เป็นญาณของพระพุทธเจ้าเท่านั้น จากคุณ : ไก่แดง เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 19:29:29

ความคิดเห็นที่ 25 แสดงความเห็นนะครับ.   ควรจะเป็นอย่างนี้มากกว่านะครับ. ---------------------------------------------------------    พระอรหันต์ย่อมเห็น รู้แจ้ง ปฏิจสมทบาป ที่ปรากฏ จากการปฏิบัติธรรมตามที่พระพุทธเจ้าตรัสวางและสอนไว้ดีแล้ว แม้จะไม่เคยเรียน ตำราว่าเป็นปัจจัยต่างๆ ตามตำราที่บัญญัติไว้ --------------------------------------------------------- จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 55 20:30:53

ความคิดเห็นที่ 26 (คห.ส่วนตัว). รู้แน่นอนครับ แต่ความสามารถในการเล่าหรืออธิบายอาจไม่ดี...บางที่ท่านไม่รู้ชื่อตามตำราแต่ท่านรู้สภาวะ จากคุณ : sinnerman เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 55 12:07:53