ความคิดเห็นที่ 1 ขอบคุณครับ จากคุณ : เกลือจืด เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 05:02:47

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : แมวเก้าแต้ม เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 05:08:26

ความคิดเห็นที่ 3 สาธุ จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 09:01:23

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วแบบชีวิตจริงหล่ะคะ จะเป็นคนที่พูดอะไรแล้ว ไม่ค่อยมีคนอยากฟัง เชื่อถือ อะไรแบบนั้นหรือเปล่า จากคุณ : เล็กแห้งตับสด เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 12:20:07

ความคิดเห็นที่ 5 คห 4 ตัวเหม็นครับ  สมาธิจะไม่ค่อยดี  เพราะมันขี้โมโห อิจฉา แล้วต้องส่อเสียดตลอดเวลา พอทำไปเรื่อย ปากจะะเหม็น  ตัวก็เหม็นนะ (คนมีโทสะเยอะ มันร้อน เหงื่อออกง่าย ตัวเหม็น โรคก็เยอะ อันนี้การแพทย์ก็บอก)  พูดแล้วเสียงจะติดๆ อยู๋ในลำคอ  พูดอะไร แล้วเหม็น (เหม็นในที่นี้อาจไม่ใช่กลิ่น แต่เสียงไม่น่าฟังครับ)      แค่อ้าปากพูด คน ก็ รังเกียจที่ฟัง  อันนี้ ลองไปสังเกตคนประเภทนี้ดูครับ ทำบ่อยๆแล้ว  กระแสจิต ข้างใน มันก็สัมผัสได้ครับ  คนรอบข้าง  แทบอยากจะออก ส่วนอันนี้ อกุศลกรรมบท 10 ครับ มีในพระไตรปิฏก  ค่อนข้างตรงกับชีวิตจริงครับ   ถ้าทำบ่อยๆ จนเป็นอาจิณ ลักษณะพวกนี้เกิดแน่นอน  ไม่ร่างกาย ก็รอบข้าง ผลในปวัตติกาลของปาณาติบาต (ฆ่าสัตว์) มี ๙ ประการ คือ ๑. ทุพพลภาพ ๖. ฆ่าตนเอง หรือถูกฆ่า ๒. รูปไม่งาม ๗. โรคภัยเบียดเบียน ๓. กำลังกายอ่อนแอ ๘. ความพินาศของบริวาร ๔. กำลังกายเฉื่อยชา กำลังปัญญาไม่ว่องไว ๙. อายุสั้น ๕. เป็นคนขลาด ผลในปวัตติกาลของ อทินนาทาน(ลักทรัพย์)   มี ๖ ประการ คือ ๑. ด้อยทรัพย์ ๔. ไม่ได้สิ่งที่ตนปรารถนา ๒. ยากจน ๕. พินาศในการค้า ๓. อดอยาก ๖. ทรัพย์พินาศเพราะอัคคีภัย อุทกภัย ราชภัย โจรภัยเป็นต้น ผลในปวัตติกาลของ กาเมสุมิจฉาจาร มี ๑๑ ประการ คือ ๑. มีผู้เกลียดชังมาก ๗. เป็นชายในตระกูลต่ำ ๒. มีผู้ปองร้ายมาก ๘. ได้รับความอับอายเป็นอาจิณ ๓. ขัดสนทรัพย์ ๙. ร่างกายไม่สมประกอบ ๔. ยากจนอดอยาก ๑๐. มากไปด้วยความวิตกห่วงใย ๕. เป็นหญิง ๑๑. พลัดพรากจากผู้ที่ตนรัก ๖. เป็นกระเทย ผลในปวัตติกาลของ มุสาวาท มี ๘ ประการ คือ ๑. พูดไม่ชัด ๕. ตาไม่อยู่ในระดับปกติ ๒. ฟันไม่เป็นระเบียบ ๖. กล่าววาจาด้วยปลายลิ้น และปลายปาก ๓. ปากเหม็นมาก ๗. ท่าทางไม่สง่าผ่าเผย ๔. ไอตัวร้อนจัด ๘. จิตไม่เที่ยงคล้ายวิกลจริต ผลในปวัตติกาลของปิสุณาวาท (การพูดยุยง นินทา ให้ผู้อื่นรังเกียจ แตกสามัคคีรักใคร่กัน) มี ๔ ประการ คือ ๑. ตำหนิตนเอง ๓. ถูกบัณฑิตตำหนิติเตียน ๒. มักจะถูกลือโดยไม่มีความจริง ๔. แตกมิตรสหาย ผลในปวัตติกาลของ ผรุสวาท ( วาจาหยาบคาย  คำหยาบ) มี ๔ ประการ คือ ๑. พินาศในทรัพย์ ๓. มีกายและวาจาหยาบ ๒. ได้ยินเสียง เกิดไม่พอใจ ๔. ตายด้วยอาการงงงวย ผลในปวัตติกาลของ สัมผัปปลาป (พูดเพ้อเจ้อ ได้แก่ คำพูดที่ไม่มีสาระ ประโยชน์ มีแต่ทำลายประโยชน์และความสุขให้พินาศไป เช่น กล่าวถึงเรื่องที่ไม่อาจเป็นไปได้ แต่มาสร้างเรื่องขึ้น เพื่อให้ผู้ฟัง ผู้ดู ผู้อ่าน เพลิดเพลินไปตาม เช่น เรื่องสงคราม ภารตยุทธ์ คือ สงครามระหว่างพี่น้อง หรือเรื่องนางสีดา ถูกลักพาตัวไป เป็นต้น) มี ๔ ประการ คือ ๑. เป็นอธัมมวาทบุคคล ๓. ไม่มีอำนาจ ๒. ไม่มีผู้เลื่อมใสในคำพูดของตน ๔. จิตไม่เที่ยง คือ วิกลจริต ผลในปวัตติกาลของอภิชฌา (ความเพ่งเล็ง ได้แก่ ความพอใจใน ทรัพย์สมบัติของผู้อื่น และอยากได้ทรัพย์สินนั้นมาเป็นของตน โดยไม่เป็นธรรม)  มี ๔ ประการ คือ ๑. เสื่อมในทรัพย์และคุณงามความดี ๓. มักได้รับคำติเตียน ๒. ปฏิสนธิในตระกูลต่ำ ๔. ขัดสนในลาภสักการะ ผลในปวัตติกาลของ พยาบาท มี ๔ ประการ คือ ๑. มีรูปทราม ๓. อายุสั้น ๒. มีโรคภัยเบียดเบียน ๔. ตายโดยถูกประทุษร้าย ผลในปวัตติกาลของ มิจฉาทิฏฐิ มี ๔ ประการ คือ ๑. ห่างไกลรัศมีแห่งพระธรรม ๓. ปฏิสนธิในพวกคนป่าที่ไม่รู้อะไร ๒. มีปัญญาทราม ๔. เป็นผู้มีฐานะไม่เทียมคน ผลในปวัตติกาลของการเสพ สุราเมรัย มี ๖ ประการ คือ ๑. ทรัพย์ถูกทำลาย ๔. เสื่อมเกียรติ ๒. เกิดวิวาทบาดหมาง ๕. หมดยางอาย ๓. เป็นบ่อเกิดของโรค ๖. ปัญญาเสื่อมถอย จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 13:45:55

ความคิดเห็นที่ 6 ศิล ข้อ 4   การสำรวมวาจา     รักษายากที่สุด จากคุณ : คุณดี. ซี. เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 18:02:35

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ จขกท. มากนะคะ ที่นำมาเตือนสติกันและกัน ต่อไปจะได้ระมัดระวังกันมากยิ่งขึ้น ในทุกๆขณะจิต (-/\-) จากคุณ : อาณาจักรสีเขียว เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 20:02:11

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณครับ จากคุณ : kekzo เขียนเมื่อ : 13 พ.ค. 55 21:09:23

ความคิดเห็นที่ 9 สาธุครับ คุณ Serene_Angelic  & Ramai เพิ่มเติมครับ เรื่องวิบากกรรมจาก พระไตรปิฏก  อรรถกถา http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=4&t=21279 วิบากกรรมของ อกุศลกรรมบถ ๑๐ http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=11188 http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=11191 ๕. ปิสุณวาจา หมายถึงการพูดส่อเสียด เป็นการพูดที่มีเจตนาให้เกิดการแตกแยก รวมทั้งการพูดที่กล่าวพาดพิงถึงบุคคลอื่นในทางที่ไม่ดี องค์ประกอบที่จะตัดสินว่าเป็นการกระทำผิดอกุศลกรรมบถในข้อนี้คือ ๑) มีผู้ที่ถูกทำให้แตกแยก ๒) มีจิตมุ่งให้แตกแยกกัน ๓) มีความเพียรให้แตกแยกกัน หรือได้พูดออกไป ๔) คนฟังรู้ความ เมื่อได้กระทำออกไป ผลที่จะได้รับในปวัตติกาล คือ (๑) ชอบตำหนิตัวเอง เมื่อได้ทำอะไรผิดมักอุทานออกเป็นคำพูดที่ตำหนิตนเอง เช่น "บ้าจัง !" หรือ "แย่จริง ! " บางคนกลัวเพื่อนฝูงจะหยิบยืมเงินทองมักชอบพูดเป็นทำนองว่าตนเองไม่มีเงิน หรือบางคนชอบพูดว่าตนเองไม่ดีอย่างโน้น อย่างนี้ เป็นต้น สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเพราะอดีตชาติชอบตำหนิ และส่อเสียดผู้อื่นไว้ อำนาจนี้จึงทำให้ชาติต่อ ๆ ไปกล้าที่จะตำหนิตนเองซึ่งเป็นชีวิตที่เรารักที่สุดได้ (๒) มักถูกกล่าวหาโดยไม่เป็นจริง หลายท่านอาจเคยประสบพบเห็นมาว่า เมื่อมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้น หรือมีข้าวของอะไรเสียหาย เด็กบางคนมักจะถูกพ่อแม่ดุเป็นประจำ ทั้ง ๆ ที่เด็กคนนั้นไม่ได้ทำอะไรเลย หรือขณะที่เด็ก ๆ เล่นกันเมื่อมีเรื่องราวเกิดขึ้น เด็กบางคนต้องตกเป็นผู้เสียหาย ถูกฟ้องทั้งที่ตนเองเป็นฝ่ายถูก นั่นคือไม่ว่าจะมีความผิดใด ๆ เกิดขึ้น แม้ไม่ได้เป็นผู้กระทำ ก็จะถูกมองว่าเป็นคนผิด นักโทษที่ถูกตำรวจจับ และต้องถูกกักขัง บางรายก็ไม่ได้กระทำผิดจริง แต่กลับถูกส่งฟ้องเพราะสิ่งแวดลล้อมต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเป็นหลักฐานสำคัญทำให้ถูกจับการถูกกักขังนั้นก็เป็นผลเนื่องจากอดีตชาติเป็นคนที่ชอบกักขังสัตว์มาก่อนนั่นเอง (๓) ถูกบัณฑิตติเตียน นั่นคือไม่ว่าจะทำการงานอะไร แม้งานที่คิดว่าเสร็จสมบูรณ์ดีแล้วก็ยังมีช่องโหว่ทำให้ได้รับคำตำหนิจากหัวหน้างาน หรือเด็กบางคนที่ถูกพ่อแม่ ครูอาจารย์ดุเป็นประจำ (๔) แตกกับมิตรสหาย บางคนมีพฤติกรรมบางอย่างที่ใคร ๆ ไม่ชอบ หรือเป็นคนที่เข้ากับใคร ๆ ไม่ได้ แม้มีเพื่อนก็มีเหตุทำให้ต้องมีเรื่องแตกแยกในที่สุด ทั้งนี้เป็นเพราะอดีตชาติได้เคยส่อเสียดคนอื่นเอาไว้มาก อำนาจนี้จึงทำให้ต้องได้รับผลคือไม่มีใครอยากคบหาสมาคมด้วย เป็นการแตกกับมิตรสหายนั่นเอง อกุศลกรรมบถในข้อปิสุณวาจานี้ ถ้าพิจารณาอย่างละเอียดแล้ว หลาย ๆ คนยังประพฤติและปฏิบัติกันอยู่ เช่น การกล่าวถึงบุคคลอื่นในทางที่ไม่ดี การกระทำนี้จะสร้างความสันทัดให้ติดตัวไปและในที่สุดจะผลักดันให้มีการกระทำทางวาจา เช่น หลาย ๆ คนเมื่อมีเสียงดังจากภาชนะที่ตกหล่น มักจะส่งเสียงร้องโทษแมว อันนี้เป็นผลของความสันทัดในการส่อเสียดเริ่มต้นจากการว่าแมวแล้วอาจส่อเสียดคนอื่น ๆ ต่อไปได้อีก เมื่อได้กระทำกรรมเช่นนั้น ผลก็ย่อมต้องได้รับดังที่กล่าวมาแล้ว ๗. สัมผัปปลาปะ หมายถึงการพูดเพ้อเจ้อ เป็นการกล่าววาจาหรือเรื่องราวอันหาสาระประโยชน์ไม่ได้ มีองค์ประกอบของการตัดสินว่าเป็นการพูดเพ้อเจ้อคือ ๑) มีเจตนากล่าววาจาที่ไม่มีสาระ ไม่เป็นประโยชน์ ๒) ได้กล่าววาจานั้นออกมา เมื่อได้กระทำออกไป ผลที่จะได้รับในปวัตติกาลคือ (๑) เป็นอธรรมวาทบุคคล คือ เป็นคนที่พูดมากและเรื่องราวที่พูดนั้นไร้สาระ หาประโยชน์ไม่ได้ บางคนไม่ว่าใครจะพูดอะไรก็พูดกับเขาได้ทุกเรื่อง มีการเพลิดเพลินในการพูดคุยโดยไม่สนใจว่าคนอื่นเขาจะรู้สึกอย่างไร บางคนไม่ว่าใครจะทำอะไรหรือซื้ออะไรมา ก็ชอบไปพูดวุ่นวายทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของตนเอง เช่น เขาซื้อผ้ามา ก็เที่ยวไปถามว่า "ซื้อเท่าไร? ซื้อที่ไหน?" และติว่าซื้อแพง เป็นต้น คนที่มีพฤติกรรมเช่นนี้เป็นเพราะความสันทัดจากการเป็นคนพูดเพ้อเจ้อในอดีตชาติติดตามมานั่นเอง (๒) ไม่มีผู้เลื่อมใสในคำพูด แม้จะพูดจริงก็ไม่มีใครเชื่อถือ สิ่งเหล่านี้เป็นผลที่ได้รับเพราะพูดเพ้อเจ้อมา คนที่พูดหาสาระไม่ได้ เมื่อพูดจริงคนก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่พูดนั้นเชื่อถือได้หรือไม่ เพราะสิ่งที่เขาพูดมีมากมาย และข้อความบางอย่างที่พูดก็ไม่มีประโยชน์เลย (๓) เป็นคนไร้อำนาจ ถึงจะเป็นหัวหน้า ลูกน้องก็ไม่มีความยำเกรง เป็นพ่อแม่พูดจาสั่งสอน ลูกก็ไม่เชื่อฟัง เป็นครูอาจารย์ ลูกศิษย์ก็ไม่ให้ความเคารพ ทั้งนี้เพราะอดีตชาติเป็นคนเพ้อเจ้อ ไม่มีใครให้ความเชื่อถือมาก่อนนั่นเอง (๔) วิกลจริต คนวิกลจริตบางครั้งนั่งพูดอยู่คนเดียวที่เป็นเช่นนี้เพราะอดีตเป็นคนพูดมาก ไร้สาระ ไม่มีใครอยากฟัง จิตจึงเก็บอำนาจนั้นไว้ ผลที่ตามมาจึงทำให้วิกลจริตกล้าพูดคนเดียว ทั้ง ๔ ประการนี้จัดเป็นวาจาทุจริต เมื่อได้กระทำออกไปย่อมมีผลตามมามากมาย ดังนั้น ในการรักษาศีล ๕ ข้อ ๔ มุสาวาท ซึ่งหมายถึงเว้นจากการพูดทุจริต จึงรวมการพูดส่อเสียดพูดคำหยาบและพูดเพ้อเจ้อเข้าไปด้วย ------------------------------------------------- สมาธิ - วิปัสสนา ต่างกันอย่างไร ? http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=16060 เมื่อครั้งพุทธกาล เจโตวิมุติ(ผู้ได้ฌาน) น้อยกว่าปัญญาวิมุตติ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=21062 ==================================== การเจริญสติปัฏฐานหมวดพิจารณาอิริยาบถ ๔ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=2&t=29201 สำนักปฏิบัติวิปัสสนาอ้อมน้อย ต. อ้อมน้อย อ. กระทุ่มแบน จ.สมุทรสาคร (ก.ม. ๒๔) โทร. ๐๒ - ๔๒๐๒๑๒๐ http://www.abhidhamonline.org/Omnoi/Omn2/Omn1.htm ------------------------------------------- หลักการปฏิบัติ http://abhidhamonline.org/OmNoi1.htm นกการเวกสำคัญที่ เสียง สตรีสำคัญที่  รูป บุรุษสำคัญที่ วิทยาคุณ นักพรตสำคัญที่ การอบรม ผู้ปฏิบัติวิปัสสนาฯ สำคัญที่ ความเข้าใจ   http://abhidhamonline.org/15Principle.htm http://larndham.org/index.php?/topic/19097-%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B8%A2%E0%B8%B8%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B9%84/ =================================== ความคิดเห็นที่ 4     แล้วแบบชีวิตจริงหล่ะคะ จะเป็นคนที่พูดอะไรแล้ว ไม่ค่อยมีคนอยากฟัง เชื่อถือ อะไรแบบนั้นหรือเปล่า จากคุณ : เล็กแห้งตับสด ============================= รู้เหตุแล้ว ว่าส่งผลเป็นเช่นไร ต่อไป ก็ทำแต่เหตุดี ๆ ครับ  สำรวมกาย วาจา ใจ ให้มาก ๆ สังเกตตัวเองแล้ว  คงเคยโกหก คนอื่น โดยเฉพาะ สาว ๆ  ไว้มากเหมือนกัน ฮิ ฮิ การเข้าวิปัสสนา กรรมฐาน จึงเป็นการปลอดภัย ไม่สร้างอกุศลกรรม แต่ทำวิวัฏฏะกรรม รู้รูป รู้นาม ที่จะทำให้ สังสารวัฏนี้สั้นลง จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 06:03:10

ความคิดเห็นที่ 10 สาธุค่ะ จากคุณ : แมวส้มตาหวาน เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 14:16:35