PANTIP.COM : Y12099438 ผู้เริ่มต้นใหม่ ควรใช้คลับเล่าเรื่องภาวนา อย่างไร [เล่าเรื่องภาวนา]

ความคิดเห็นที่ 4

ตั้งแต่เรามีเรื่องในพันทิป ด้วยข้อหาว่ามาแสดงสภาวะธรรม สอบอารมณ์ กันในที่สาธารณะ อวดอ้าง หาสมาชิก และอื่นๆ ซึ่งเราพิจารณาแล้วว่า พันทิปคงไม่สะดวกจริงๆ มันยากที่จะให้ทุกคนยอมรับในสิ่งที่ทำหรือเจตนาที่ทำ และเราไม่ต้องการก่อความขัดแย้งใดๆ คือเราก็เข้าใจฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย แต่เราก็เสียดายโอกาสของฝ่ายที่เห็นด้วย

คือเรามาเขียนตอนนั้นเพราะอยากให้ห้องศาสนามีที่ร่มๆ บ้างน่ะ เราเสียดายพื้นที่ (ซึ่งตอนนี้ก็มีแล้ว แจ่มด้วย ในที่สุดก็มี..)

เราก็ไปใช้เฟสบุ๊ค ก็ยกกันไปทั้งก๊วน คือมันเริ่มจากกระทู้ผีฮาๆ ไปเป็นการชวนกันสวดมนต์ภาวนา ก็เลยตามเลยอ่ะ ทำไงได้มันติดลมแล้ว ก็เลยออกแนวร้านนี้ปิดแล้ว ไปต่อกันที่อื่นว่างั้น..ไม่ได้เดือดร้อนหรืออะไรเลย ก็ยังมาแวะเวียนพันทิปบ่อยๆ

แต่กลุ่มมันโตได้ ตั้งได้ หลังจากน้ันก็ทำงานต่อเนื่องมาเป็นปีแล้ว ขณะนี้กลุ่มได้มีสมาชิกเกือบสองร้อยคน เอาที่ต่อเนื่องและมีความก้าวหน้า ก็ประมาณ 30 คน ทั้งทางฌานและวิปัสสนา รู้ได้ไงว่าก้าวหน้า ก็เขารู้เอง เรารู้ กลุ่มรู้ มีครูอาจารย์รองรับ ไม่ได้คิดไปเอง..

เราก็ศึกษาค้นคว้าและทดสอบมาโดยตลอด เราแลกเปลี่ยนให้ฟังนะคะ

1) การที่กลุ่มมีกติกา ห้ามตัดสินสภาวะของเพื่อน คือใครอยากเขียนอะไรก็เขียน คนอ่านที่ไม่รู้ ก็อนุโมทนา ให้กำลังใจ ไป ใครที่มีสภาวะแลกเปลี่ยนก็แลกเปลี่ยน ใครที่เป็นผู้รู้ ในกรณีเรา เขาไว้ใจเพราะติดตามกันมา เราก็ฟันธงให้ อันไหนฟันไม่ได้ ไปถามครูอาจารย์มาให้ เขาก็ทำต่อไป ทำแล้วก้าวหน้า เขาก็เกิดความรู้ด้วยตนเอง

มีสมาชิกที่หายไปเลย ก็มี ไม่โดน ไม่ถูกจริตก็มีตามปกติค่ะ แต่ว่าสมาชิกที่มาเข้ากลุ่มต่อเนื่อง ยังไม่มีใคร หลง หรือติดสภาวะ หรือเพี้ยนไปเพราะการอ่านสภาวะธรรมของผู้อื่นค่ะ

เพราะพอเริ่มจะติด เขาก็รู้ค่ะ เขียนเอง อ่านเอง ช่วยกันอ่าน ก็เตือนกันเอง

ดังนั้นเรามั่นใจว่า ในโลกไซเบอร์ การเข้ามาศึกษาประสบการณ์ภาวนาของคนอื่น ไม่ได้ทำให้หลงทางในการปฏิบัติ

แต่สิ่งที่ฆ่าความก้าวหน้ามากกว่าภาวะการหลงจากการอ่านสภาวะคนอื่น คือการถูกตัดสินในทางลบ ไม่มีใครอยากถูกจับผิดอ่ะ ถ้าไม่มีการจับผิด ร้านนี้ก็น่านั่งยาวๆ

2) ต้องบาล๊านซ์บรรยากาศให้ดี เหมือนคุมเวทีเสวนา (ถ้าพิธีกรอยากพูดควรสละตำแหน่ง มาเป็นวิทยากร)

ตราบใดที่ moderator คอยดูแล ทักท้วงตามสมควร

ตราบใดที่จำนวนผู้รู้มีพอ สามารถให้ความเห็นที่แตกต่างบ้าง เป็นกลางบ้าง หรือไปในทำนองเดียวกันบ้าง อย่างสมดุล

เราเชื่อว่า ผู้ใหญ่แล้ว มาเล่นเน็ต มาภาวนา ถ้าไม่มีปัญญาแค่จะพิจารณาเลือกรับสาร ว่าควรทำตามไม่ทำตาม ควรเชื่อทันทีหรือพิจารณาก่อน ต่อสิ่งที่อ่านตามเว็บบอร์ด คงจะยากที่จะพ้นกิเลสได้นะ

พื้นฐานวิจารณญาณ เราว่ามีกันทุกคนค่ะ เราใช้พื้นฐานนี้ในการดูแลสมาชิก

เราเชื่อมั่นใจ "จิตรู้" ของทุกคน เพียงแต่ให้โอกาสมากพอ คือทำต่อเนื่อง ภาวนาต่อเนื่อง จะด้วยวิธีใดก็ตาม เดี๋ยวก็ตั้งลำได้ พิจารณาได้เอง

ในทางโลก เขามี "สุทรียสนทนา" เป็นแนวทางในการฟังอย่างไม่ตัดสิน และปล่อยให้สภาวะน้ันๆ ได้แสดงตัวเองออกมา เพียงคุณทำทุกวัน รายงานทุกวัน

3) ทำให้สม่ำเสมอ

เล่าเรื่องภาวนารายวัน

เผลอแผล่บเดียว มีการบ้านหลายสิบหน้า พออ่านทวนย้อนดูก็รู้ว่า เออ..เราก้าวหน้าจริงๆ

โดยไม่ต้องให้ใครตัดสินเลย แค่ทำก็ก้าวแล้วค่ะ

ใครที่ไม่ก้าวหน้า ไม่โดน เขาก็รู้เอง เขาก็ละเอง ถอยออกไปเอง เพราะว่านี่ไม่ใช่ทางของเขา ไม่ถูกจริต หรืออะไรก็ตาม เราว่าเป็นสิทธิเลย

เราเพียงเปิดโอกาสให้เท่านั้น มีสิ่งที่พอจะทำได้ ช่วยได้ ก็ยินดีช่วย แต่ว่าไม่คาดหวัง

เราว่ามันทำได้อ่ะคุณ ยังไม่มีใครทะเลาะกันเลย ในเฟสอ่ะ

โตๆ กันแล้ว ที่เขาไม่เชื่อเรา ไปๆ มาๆ คิดว่าเราหลอกก็น่าจะมี แต่เขาก็ไปเฉยๆ อ่ะ

ส่วนเราเอง ก็ไม่ได้เดือนร้อนอะไร ก็ทำงานต่อไป ใครเชื่อก็ตามใจ ไม่เชื่อก็ตามใจ

เราเป็นเวทีให้เท่านั้น ไม่ต้องไปรับผิดชอบชีวิตเขาทั้งหมดหรอก โตๆ กันแล้ว

4) การมีส่วนร่วม เป็นปัจจัยความสำเร็จตัวนึง

เราไม่ได้คิดว่าเป็นเจ้าของกลุ่ม แต่เราดูแลตามสมควร รับผิดชอบในส่วนเสีย ไม่ให้เกิด

แต่ส่วนใหญ่ปล่อยตามธรรมชาติ

แล้วเราก็ไม่ได้คาดหวังด้วย ว่ากลุ่มมันจะต้องเป็นไง ก็แล้วแต่มันจะเป็น แต่เราพิจารณาทุกวัน ถ้าเห็นจะผิดทาง เช่นนิมิตกระจาย ชักจะเลอะเทอะ ก็เอาธรรมอีกด้านมาเสนอ

มาคัดง้าง แบบเรือนี่เขาพายกันเอง แต่ถ้าเราเห็นแต่ไกลว่าจะชนหินโสโครก เราก็เตือนบ้าง ถ่วงน้ำหนักบ้าง ตามสิทธิ์ของ moderator

เอาประมาณนี้แล้วกัน เผื่อจะเป็นประโยชน์

เราอยากจะบอกเพื่อนๆ ที่ก่อตั้งคลับว่า ทำไปเหอะ ทำไปเรียนรู้ไป

เจตนาก็ดี ตั้งใจ เอาแรงกายแรงใจมาทำ เป็นเรื่องดี อย่าไปกลัวปัญหา อย่าสร้างเงื่อนไขบีบรัดใจตัวเองและเพื่อนๆ

ทำไปเรียนรู้ไป มีปัญหาอะไรก็แก้ไข หลวงพ่อบอกว่า "ปัญหาทำให้เกิดปัญญา อย่ากลัวปัญหา"

เอาใจมาทำนะ จะเอาใจเทวดา หรือใจพรหม คือใจที่มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา มาใช้ก็ได้ค่ะ เปิดใจ ให้ใจ เดี๋ยวก็ได้ใจคืนมาเองค่ะ

สร้างสิ่งดีๆ ให้แก่ชุมชน เราว่ามันน่ารื่นรมย์กว่าเรื่องที่ทำให้จิตเกิดอกุศลอยู่แล้วน่ะ

ยังไงมันก้อดีค่ะ อนุโมทนา เอาใจช่วย และเป็นกำลังใจให้ค่ะ
แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 55 11:39:09

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 16 พ.ค. 55 11:35:43