ความคิดเห็นที่ 1 พระสูตร ที่ตรัสว่า ฯลฯ บุคคลไม่คิด (เจเตติ) ถึงสิ่งใดอยู่  ไม่ดำริ (ปกัปเปติ) ถึงสิ่งใดอยู่ แต่ ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใดอยู่ สิ่งนั้น ย่อมเป็นอารมณ์เพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ เมื่ออารมณ์มีอยู่  ความตั้งขึ้นแห่งวิญญาณย่อมมี เพราะมีวิญญาณเป็นปัจจัย  จึงมีนามรูป ฯลฯ ฯลฯ เพราะมีชาติเป็นปัจจัย ชรามรณะโสกะปริเทวะทุกขโทมนัสอุปายาสทั้งหลาย  จึงเกิดขึ้นครบถ้วน ความเกิดขึ้นพร้อมแห่ง กองทุกข์ทั้งสิ้นนี้  ย่อมมี  ด้วยอาการอย่างนี้่ จบความนำ ด้วยพระพุทธภาษิต *********************************************************                                             ตกลง จิต  ที่ ตรัส --- แต่ ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใดอยู่ ---- เป็น จิตปรมัตถ์ ไหม? จิต  ที่ ตรัส --- แต่ ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใดอยู่ ---- เป็น วิถีจิต ไหม? จิต  ที่ ตรัส --- แต่ ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใดอยู่ ---- เป็น ปรมัตถธรรมไหม? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 07:10:44

ความคิดเห็นที่ 2 คุณเซนครับ  ขอศึกษา พระไตรปิฏก อรรถกถา และ อภิธัมมัตถสังคหะ ก่อนนะครับ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค ๘. เจตนาสูตรที่ ๑             [๑๔๕] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่าน อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ... พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ภิกษุย่อมจงใจ ย่อมดำริ และครุ่นคิดถึงสิ่งใด สิ่งนั้นเป็นอารัมณปัจจัย เพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ เมื่อมีอารัมณปัจจัย ความตั้งมั่นแห่งวิญญาณจึงมี เมื่อวิญญาณนั้นตั้งมั่นแล้ว เจริญขึ้นแล้ว ความบังเกิดคือภพใหม่ต่อไปจึงมี เมื่อ มีความบังเกิดคือภพใหม่ต่อไป ชาติ ชราและมรณะ โสกปริเทวทุกขโทมนัส และอุปายาส จึงมีต่อไป ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการ อย่างนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่จงใจ ไม่ดำริ แต่ยังครุ่นคิดถึงสิ่งใด สิ่งนั้น เป็นอารัมณปัจจัยเพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ เมื่อมีอารัมณปัจจัย ความตั้งมั่น แห่งวิญญาณจึงมี เมื่อวิญญาณนั้นตั้งมั่นแล้ว เจริญขึ้นแล้ว ความบังเกิดคือ ภพใหม่ต่อไปจึงมี เมื่อมีความบังเกิดคือภพใหม่ต่อไป ชาติชราและมรณะ โสก- *ปริเทวทุกขโทมนัสและอุปายาสจึงมีต่อไป ความเกิดแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อม มีด้วยประการอย่างนี้ ฯ             [๑๔๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุไม่จงใจ ไม่ดำริ และไม่ครุ่นคิด ถึงสิ่งใด สิ่งนั้นย่อมไม่เป็นอารัมณปัจจัยเพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ เมื่อไม่มี อารัมณปัจจัย ความตั้งมั่นแห่งวิญญาณจึงไม่มี เมื่อวิญญาณนั้นไม่ตั้งมั่นแล้ว ไม่ เจริญขึ้นแล้ว ความบังเกิดคือภพใหม่ต่อไปจึงไม่มี เมื่อความบังเกิดคือภพใหม่ ต่อไปไม่มี ชาติชราและมรณะ โสกปริเทวทุกขโทมนัสและอุปายาสต่อไปจึงดับ ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้ ฯ จบ สูตรที่ ๘             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  บรรทัดที่ ๑๗๓๐ - ๑๗๕๐.  หน้าที่  ๗๑. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=16&A=1730&Z=1750&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=16&i=145 อรรถกถาเจตนาสูตรที่ ๘                             พึงทราบวินิจฉัยในเจตนาสูตรที่ ๘ ต่อไป.               ข้อว่า ยญฺจ ภิกฺขเว เจเตติ "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมจงใจสิ่งใด" อธิบายว่า ย่อมจงใจ คือยังความจงใจใดให้เป็นไป.               ข้อว่า ยญฺจ ปกปฺเปติ "ย่อมดำริสิ่งใด" อธิบายว่า ย่อมดำริ คือยังความดำริใดให้เป็นไป.               ข้อว่า ยญฺจ อนุเสติ "ย่อมครุ่นคิดถึงสิ่งใด" อธิบายว่า ย่อมครุ่นคิด คือยังความครุ่นคิดใดให้เป็นไป.               ก็ในข้อความนี้ ความจงใจอันเป็นกุศลและอกุศล ที่เป็นไปในภูมิ ๓ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงถือเอาว่า ย่อมจงใจ ความดำริด้วยตัณหาและทิฏฐิในจิตอันเกิดพร้อมด้วยโลภะ ๘ ดวง ทรงถือเอาว่า ย่อมดำริ. ความครุ่นคิด ทรงถือเอาด้วยที่สุดแห่งเจตนา ๑๒ ที่เกิดพร้อมกัน และด้วยที่สุดแห่งอุปนิสัยว่า ย่อมครุ่นคิด.               ข้อว่า อารมฺมณเมตํ โหติ "สิ่งนั้นเป็นอารัมมณปัจจัย" ได้แก่ ธรรมชาติมีเจตนาเป็นต้นนี้ เป็นปัจจัย. และปัจจัยทรงประสงค์เอาว่า อารมณ์ในที่นี้.               ข้อว่า วิญฺญาณสฺส ฐิติยา "เพื่อความตั้งอยู่แห่งวิญญาณ" คือเพื่อความตั้งอยู่แห่งกรรมวิญญาณ.               ข้อว่า อารมฺมเณ สติ เมื่อมีอารัมมณปัจจัย ได้แก่ เมื่อปัจจัยนั้นมีอยู่.               บทว่า ปติฏฺฐา วิญฺญาณสฺส โหติ ความว่า ย่อมเป็นที่ตั้งอาศัยแห่งกรรมวิญญาณนั้น.               บทว่า ตสฺมึ ปติฏฺฐิเต วิญฺญาเณ ได้แก่ เมื่อกัมมวิญญาณนั้นตั้งมั่นแล้ว.               บทว่า วิรุฬฺเห "เจริญขึ้นแล้ว" ได้แก่ เมื่อเกิดมูลเหตุแห่งการบังเกิด เพราะสามารถให้กรรมทรุดโทรมไปแล้วชักปฏิสนธิมา.               บทว่า ปุนพฺภวาภินิพฺพตฺติ แปลว่า ความบังเกิด กล่าวคือภพใหม่. ขณะที่ความจงใจอันเป็นไปในภูมิ ๓ ไม่เป็นไป พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสด้วยคำนี้ว่า "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุไม่จงใจ" ขณะที่ความดำริเรื่องตัณหาและทิฏฐิไม่เป็นไป พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสด้วยคำว่า "โน จ ภิกฺขเว เจเตติ ก็ภิกษุไม่ดำริ,"               ด้วยบทว่า โน จ ปกปฺเปติ ท่านกล่าวถึงขณะแห่งความดำริด้วยอำนาจตัณหาและทิฏฐิไม่เป็นไป. กิริยาที่เป็นกามาพจร คือความครุ่นคิด ในวิบากอันเป็นไปในภูมิ ๓ ทรงถือเอาด้วยคำว่า "อนุเสติ ย่อมครุ่นคิด." ในคำว่า "อนุเสติ" นี้ ทรงถือเอาผู้ที่ยังละความครุ่นคิดไม่ได้.               ข้อว่า อารมฺมณเมตํ โหติ "อารัมมณปัจจัยนั้นย่อมมี" หมายความว่า เมื่อความครุ่นคิดมีอยู่ ความครุ่นคิดนั้นจึงเป็นปัจจัย (แห่งกัมมวิญญาณ) โดยแท้ เพราะความเกิดขึ้นแห่งกัมมวิญญาณเป็นสิ่งที่ใครห้ามไม่ได้.               ในบทว่า โน จ เจเตติ "ก็ภิกษุไม่จงใจ" เป็นต้น กุศลเจตนาและอกุศลเจตนาอันเป็นไปในภูมิ ๓ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในบทที่ ๑. ตัณหาและทิฏฐิในจิต ๘ ดวง ตรัสไว้ในบทที่ ๒. ความครุ่นคิดที่บุคคลครุ่นคิด โดยที่สุดที่ยังละไม่ได้ในธรรมมีประการดังกล่าวแล้ว ตรัสไว้ในบทที่ ๓.               อีกอย่างหนึ่ง เพื่อมิให้ฉงนในพระสูตรนี้ ควรทราบหมวด ๔ ดังนี้คือ                         ย่อมจงใจ ย่อมดำริ ย่อมครุ่นคิด หมวด ๑.                         ย่อมไม่จงใจ แต่ดำริ และครุ่นคิด หมวด ๑.                         ย่อมไม่จงใจ ไม่ดำริ แต่ครุ่นคิด หมวด ๑.                         ย่อมไม่จงใจ ไม่ดำริ และไม่ครุ่นคิด หมวด ๑.               ในหมวด ๔ นั้น การกำหนดธรรม พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ในนัยที่ ๑. กุศลเจตนาอันเป็นไปในภูมิ ๓ และอกุศลเจตนา ๔ ทรงถือเอาว่า "จงใจ" ในนัยที่ ๒. ตัณหาและทิฏฐิในจิต ๘ ดวง ทรงกล่าวว่า "ไม่ดำริ" ความครุ่นคิด โดยที่สุดแห่งอุปนิสัยในกุศลอันเป็นไปในภูมิ ๓ ก็ดี โดยที่สุดแห่งปัจจัยที่เกิดพร้อมกันในอกุศลเจตนา ๔ ก็ดี โดยที่สุดแห่งอุปนิสัยก็ดี ทรงถือเอาว่า "อนุสโย ครุ่นคิด." กุศลและอกุศลที่เป็นไปในภูมิ ๓ ทรงกล่าวว่า "ไม่จงใจ" ในนัยที่ ๓. ตัณหาและทิฏฐิในจิต ๘ ดวง ทรงกล่าวว่า "ไม่ดำริ" พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงห้ามจิตที่มาในพระสูตร แล้วทรงถือเอาอุปนิสัยโดยที่สุดที่ยังละไม่ได้ ในกุศลจิต อกุศลจิต วิปากจิต กิริยาจิต ที่เป็นไปในภูมิ ๓ และรูป ด้วยคำว่า "ย่อมครุ่นคิด." นัยที่ ๔ เช่นกับนัยก่อนแล.               บทว่า ตทปฺปติฏฺฐิเต แปลว่า เมื่อวิญญาณนั้นไม่ตั้งมั่นแล้ว.               บทว่า อวิรุฬฺเห "ไม่เจริญขึ้นแล้ว" ได้แก่ เมื่อเกิดมูลแห่งการไม่บังเกิด เพราะสามารถให้กรรมทรุดโทรมแล้วชักปฏิสนธิมา.               ถามว่า ก็ในวาระที่ ๓ นี้ท่านกล่าวถึงอะไร.               แก้ว่า กล่าวถึงกิจของอรหัตมรรค.               จะกล่าวว่า การกระทำกิจของพระขีณาสพบ้าง นวโลกุตรธรรมบ้าง ก็ควร.               แต่ในวาระนี้ มีอธิบายว่า ระหว่างวิญญาณกับภพใหม่ในอนาคตเป็นสนธิอันหนึ่ง ระหว่างเวทนากับตัณหาเป็นสนธิอันหนึ่ง ระหว่างภพกับชาติเป็นสนธิอันหนึ่ง.               จบอรรถกถาปฐมเจตนาสูตรที่ ๘                             -------------------------------------------------- ปฏิจจสมุปบาทธรรมจาก พระไตรปิฏก อรรถกถา และท่านผู้ทรงพระไตรปิฏก ดังนี้ มหานิทานสูตร เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ บรรทัดที่ ๑๔๕๕ - ๑๘๘๗. หน้าที่ ๖๐ - ๗๗. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=10&A=1455&Z=1887&pagebreak=0 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=57 ---------------------------------------------------------------------- ๒. วิภังคสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_line.php?B=16&A=33 -------------------------------------------------------------------------- พระไตรปิฏกฉบับสำหรับประชาชน ๒ . มหานิทานสูตร สูตรว่าด้วยต้นเหตุใหญ่ http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/prasuttanta/2.html ---------------------------------------------- พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓ ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค มหาวรรค ญาณกถา http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=31&A=95&Z=3331 [๙๘] ในกรรมภพก่อน ความหลงเป็นอวิชชา กรรมที่ประมวลมาเป็น สังขาร ความพอใจเป็นตัณหา ความเข้าถึงเป็นอุปาทาน ความคิดอ่านเป็นภพ ธรรม ๕ ประการในกรรมภพก่อน เหล่านี้ เป็นปัจจัยแห่งปฏิสนธิในอุปปัตติภพนี้ ปฏิสนธิเป็นวิญญาณ ความก้าวลงเป็นนามรูป ประสาท (ภาวะที่ผ่องใสใจ) เป็น อายตนะ ส่วนที่ถูกต้องเป็นผัสสะ ความเสวยอารมณ์เป็นเวทนาในอุปปัตติภพนี้ ธรรม ๕ ประการในอุปปัตติภพนี้เหล่านี้ เป็นปัจจัยแห่งกรรมที่ทำไว้ในปุเรภพ ความหลงเป็นอวิชชา กรรมที่ประมวลมาเป็นสังขาร ความพอใจเป็นตัณหา ความเข้าถึงเป็นอุปาทาน ความคิดอ่านเป็นภพ (ย่อมมี) เพราะอายตนะทั้งหลาย ในภพนี้สุดรอบ ธรรม ๕ ประการในกรรมภพนี้เหล่านี้ เป็นปัจจัยแห่งปฏิสนธิ ในอนาคต ปฏิสนธิในอนาคตเป็นวิญญาณ ความก้าวลงเป็นนามรูป ประสาทเป็น อายตนะ ส่วนที่ถูกต้องเป็นผัสสะ ความเสวยอารมณ์เป็นเวทนา ธรรม ๕ ประ- *การในอุปปัตติภพในอนาคตเหล่านี้ เป็นปัจจัยแห่งกรรมที่ทำไว้ในภพนี้ พระ- *โยคาวจร ย่อมรู้ ย่อมเห็น ย่อมทราบชัด ย่อมแทงตลอด ซึ่งปฏิจจสมุปบาท มีสังเขป ๔ กาล ๓ ปฏิสนธิ ๓ เหล่านี้ โดยอาการ ๒๐ ด้วยประการดังนี้ ชื่อว่าญาณ เพราะอรรถว่ารู้ธรรมนั้น ชื่อว่าปัญญา เพราะอรรถว่ารู้ชัด เพราะเหตุนั้นท่านจึงกล่าวว่า ปัญญาในการกำหนดปัจจัย เป็นธรรมฐิติญาณ ฯ ------------------------------------------------------------------------- ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=31&i=1 ------------------------------------------------------------ พระอภิธัมมัตถสังคหะ  ปริจเฉทที่ ๘ ปัจจยสังคหวิภาค องค์ที่ ๓ วิญญาณ http://abhidhamonline.org/aphi/p8/015.htm ในบทนี้ก็กล่าวได้ว่า วิญญาณอันเป็นปัจจัยธรรม คือเป็นสิ่งอุปการะช่วยเหลือ ให้เกิดนามรูปนั้น ก็จำแนกได้เป็น ๒ ประเภทเหมือนกัน คือ ก. วิปากวิญญาณ ได้แก่ โลกียวิปากวิญญาณ ๓๒ ดวง วิปากวิญญาณนี้ เป็นเหตุใกล้ (อาสนฺนการณํ) ข. กัมมวิญญาณ ได้แก่ อกุสลจิต ๑๒ และโลกียกุสลจิต ๑๗ ที่สหรคตกับ อกุสลเจตนากรรมและโลกียกุสลเจตนากรรมในอดีตภพ กล่าวสั้น ๆ ก็ว่า กัมม วิญญาณก็คือกรรม ๒๙ นั่นเอง กัมมวิญญาณนี้เป็นเหตุไกล (ทูรการณํ) ส่วนนามรูป อันเป็นปัจจยุบบันนธรรมของวิญญาณ นั้นมีความหมายดังนี้ นาม ในบทนี้หมายถึง เจตสิก เท่านั้น ก. ตามนัยแห่งพระอภิธรรม ซึ่งได้กล่าวแล้วในบทก่อนว่า วิญญาณได้แก่ จิต ทั้งหมด ดังนั้นในบทนี้ นามคือเจตสิก ก็ได้แก่ เจตสิกทั้ง ๕๒ ดวง ซึ่งประกอบ กับจิตทั้งหมดนั้นตามควรแก่ที่จะประกอบได้   ข. ตามนัยแห่งพระสูตร ซึ่งในบทก่อนว่า วิญญาณ ได้แก่โลกียวิปากวิญญาณ ๓๒ ดังนั้นในบทนี้ นามคือเจตสิก ก็ได้แก่ เจตสิกเพียง ๓๕ ดวง ที่ประกอบกับ โลกียวิปากวิญญาณ ๓๒ เท่านั้น นาม คือ เจตสิก ที่ประกอบกับปฏิสนธิวิญญาณ ๑๙ ก็เรียกว่า ปฏิสนธินาม (ปฏิสนธิเจตสิก) เจตสิกที่เกิดในปฏิสนธิกาลนี้ อาศัยกัมมวิญญาณในอดีตภพ และ ปฏิสนธิวิญญาณในปัจจุบันภพ เป็นปัจจัย นาม คือ เจตสิก ที่ประกอบกับปวัตติวิญญาณ ๓๒ ก็เรียกว่า ปวัตตินาม (ปวัตติเจตสิก) เจตสิกที่เกิดในปวัตติกาลนี้ อาศัยปวัตติวิปากวิญญาณแต่อย่างเดียว เป็นปัจจัย ส่วน รูป ในบทนี้ หมายถึงรูปภายในสัตว์ทั้ง ๒๘ รูป กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า หมายเฉพาะกัมมชรูปโดยตรง และจิตตชรูปโดยอ้อมเท่านั้น กัมมชรูปที่เกิดพร้อมกับปฏิสนธิวิญญาณ ๑๕ (เว้นอรูปปฏิสนธิวิญญาณ ๔) นั้นเรียกว่า ปฏิสนธิรูป กัมมชรูปที่เกิดในปฏิสนธิกาลนี้ อาศัยกัมมวิญญาณใน อดีตภพ และปฏิสนธิวิญญาณในปัจจุบันภพ เป็นปัจจัย ปวัตติกัมมชรูป ที่เกิดจากกัมมวิญญาณ ๒๕ (เว้นอรูปกัมมวิญญาณ ๔) นั้น อย่างหนึ่ง กับจิตตชรูปที่เกิดจากปวัตติวิญญาณ ๑๘ (เว้นทวิปัญจวิญญาณ ๑๐ และอรูปวิปากวิญญาณ ๔) อีกอย่างหนึ่ง ทั้ง ๒ อย่างนี้เรียกว่า ปวัตติรูป กัมมช รูป ที่เกิดในปวัตติกาลนี้อาศัยกัมมวิญญาณในอดีตภพแต่อย่างเดียวเป็นปัจจัย ส่วน จิตตชรูปที่เกิดขึ้นในปฏิสนธิกาลนั้นไม่มี มีแต่เกิดขึ้นในปวัตติกาล โดยอาศัยปวัตติ วิปากวิญญาณเป็นปัจจัย รวมความว่า รูปในปฏิสนธิกาล มีแต่กัมมชรูปอย่างเดียว รูปในปวัตติกาล มีได้ทั้งกัมมชรูป และจิตตชรูป วิญญาณเป็นปัจจัยแก่นามรูปนี้ จำแนกความเป็นปัจจัยได้เป็น ๓ ประการ คือ วิญญาณเป็นปัจจัยแก่นาม วิญญาณเป็นปัจจัยแก่รูป และวิญญาณเป็นปัจจัยแก่ นามรูป -------------------------------------------- ปฏิจจสมุปปาทธรรม นัยที่ ๓ วีสตาการา (อาการ ๒๐) http://abhidhamonline.org/aphi/p8/051.htm ----------------------------------------------------------------- การแสดงธรรมจากท่านอาจารย์ จาก อภิธรรมมูลนิธิ http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=8821 แก้ไขเมื่อ 17 พ.ค. 55 07:33:22 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 07:30:36

ความคิดเห็นที่ 3 ความคิดเห็นที่ 2 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน คุณเซนครับ  ขอศึกษา พระไตรปิฏก อรรถกถา และ อภิธัมมัตถสังคหะ ก่อนนะครับ ********************************************************** (๑) ศึกษา แปลว่า? (๒) การ อ้างอิง  ข้างบน  ใช่ -- คุณเซนครับ  ขอศึกษา พระไตรปิฏก อรรถกถา และ อภิธัมมัตถสังคหะ ก่อนนะครับ หรือ? **********************************************************                                                ตกลง                                            คคห ต่อไป "คุณเฉลิมศักดิ์1"   --- Quote  (หรือ ก๊อปปี้) ก็ได้ ครับ ว่า         --จิต  ที่ ตรัส --- แต่ ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใดอยู่ ----ได้แก่ จิตปรมัตถ์อะไร --- จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 07:38:37

ความคิดเห็นที่ 4 ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=16&i=145 อรรถกถาเจตนาสูตรที่ ๘                            พึงทราบวินิจฉัยในเจตนาสูตรที่ ๘ ต่อไป.              ข้อว่า ยญฺจ ภิกฺขเว เจเตติ "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อมจงใจสิ่งใด" อธิบายว่า ย่อมจงใจ คือยังความจงใจใดให้เป็นไป.              ข้อว่า ยญฺจ ปกปฺเปติ "ย่อมดำริสิ่งใด" อธิบายว่า ย่อมดำริ คือยังความดำริใดให้เป็นไป.              ข้อว่า ยญฺจ อนุเสติ "ย่อมครุ่นคิดถึงสิ่งใด" อธิบายว่า ย่อมครุ่นคิด คือยังความครุ่นคิดใดให้เป็นไป.              ก็ในข้อความนี้ ความจงใจอันเป็นกุศลและอกุศล ที่เป็นไปในภูมิ ๓ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงถือเอาว่า ย่อมจงใจ ความดำริด้วยตัณหาและทิฏฐิในจิตอันเกิดพร้อมด้วยโลภะ ๘ ดวง ทรงถือเอาว่า ย่อมดำริ. ความครุ่นคิด ทรงถือเอาด้วยที่สุดแห่งเจตนา ๑๒ ที่เกิดพร้อมกัน และด้วยที่สุดแห่งอุปนิสัยว่า ย่อมครุ่นคิด. ------------------------------------ ถาม เฉลิมศักดิ์1 เกี่ยวกับ จิตปรมัตถ์       http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12098969/Y12098969.html --จิต  ที่ ตรัส --- แต่ ยังมีจิตอนุเสติในสิ่งใดอยู่ ----ได้แก่ จิตปรมัตถ์อะไร --- ------------------------------------ คุณเซนครับ  ตาม พระไตรปิฏก อรรถกถา ผมเข้าใจว่า  คือ http://abhidhamonline.org/aphi/p8/006.htm เพราะความไม่รู้ คือ โมหะ หรืออวิชชานี่เอง เป็นปัจจัย เป็นสิ่งที่อุปการะ ช่วยเหลือให้เกิดสังขาร ให้เกิดมีการปรุงแต่งขึ้น ดังนั้นจึงกล่าวว่า อวิชชาเป็นปัจจัย สังขารเป็นปัจจยุบบันน สังขารอันเป็นปัจจยุบบันนของอวิชชานี้จัดได้เป็นสังขาร ๓ คือ อบุญญาภิสังขาร บุญญาภิสังขาร และ อาเนญชาภิสังขาร ๑. อบุญญาภิสังขาร จงใจปรุงแต่งให้เป็นบาป องค์ธรรมได้แก่ เจตนาใน อกุสลจิต ๑๒ เมื่อเจตนาปรุงแต่งให้เกิดบาปเช่นนี้ ก็เป็นทางที่จะนำไปให้ปฏิสนธิ ในอบายภูมิ เจตนาทำบาปอันจะส่งผลให้ปฏิสนธิในอบายภูมินี้ เห็นได้ชัดว่าเป็น ด้วยอำนาจแห่งโมหะ คือ อวิชชาโดยตรงทีเดียว ----------------------------------------------------------- จิตปรมัตถ์ http://www.abhidhamonline.org/thesis/thesis2.files/thesis2.htm 1.อกุศลชาติ (อกุสลาธมฺมา) ธรรมชาติ (จิต) ที่เกิดมาแล้วเป็นบาป มีโทษให้ผลเป็นความทุกข์ ความเดือดร้อนใจ ได้แก่ อกุศลจิต 12 ดวง 1. กามาวจรภูมิ เกิดขึ้นเพื่อรับกามคุณอารมณ์ จัดอยู่ในระดับต่ำรับอารมณ์ได้มากมาย มี 54  ดวง จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 07:45:50

ความคิดเห็นที่ 5 ข้อความ ที่ อ้าง สำนวนแปล ใน คคห 2 ตรง พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสด้วยคำว่า "โน จ ภิกฺขเว เจเตติ ก็ภิกษุไม่ดำริ," ด้วยบทว่า โน จ ปกปฺเปติ ท่านกล่าวถึง (พระอรรถกถา อธิบายพระสูตรนั้นว่า) ขณะแห่งความดำริด้วยอำนาจตัณหาและทิฏฐิไม่เป็นไป. กิริยาที่เป็นกามาพจร คือความครุ่นคิด ในวิบากอันเป็นไปในภูมิ ๓ ทรงถือเอาด้วยคำว่า "อนุเสติ ย่อมครุ่นคิด." ในคำว่า "อนุเสติ" นี้ ทรงถือเอาผู้ที่ยังละความครุ่นคิดไม่ได้. --------------------------------------------------------------------------------------------- คำว่า "ท่านกล่าวถึง " ได้แก่ ---- ตามที่แปลอรรถกถาบาลี ซึ่ง แปลมาจาก  ฉบับที่แปลมาจากอรรถกถาภาษาสิงหล โดยพระพุทธโฆษาจารย์  (แล้ว ของเดิมๆ ถูกเผาหมดฯ) ---- มีคำพระพุทธภาษิต คำว่า  เจเตติ มีคำพระพุทธภาษิต คำว่า ปกัปเปติ มีคำพระพุทธภาษิต คำว่า (อะไร ที่มีอาการคือ)  อนุเสติ                         อะไร ที่มีอาการตามคำที่ตรัสคำว่า  อนุเสติ ? *********************************************************                         "คุณเฉลิมศักดิ์1"   ศึกษา ยังเสร็จ ก็ไม่เป็นไร                            แค่ --- Quote  (หรือ ก๊อปปี้) ก็ได้ ครับ ว่า                        --(บัญญัติ) อะไร ที่ตรัส --- อนุเสติ----ได้แก่ ปรมัตถ์อะไร --- ********************************************************** จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 07:51:11

ความคิดเห็นที่ 6 ว่าไง "เฉลิมศักดิ์1"     ---- (บัญญัติ) อะไร ที่ตรัส ด้วยคำว่า --- อนุเสติ ----อะไรนั้น ได้แก่ ปรมัตถ์อะไร --- จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 07:52:27

ความคิดเห็นที่ 7 คคห 4 ที่เสนอ ตรงข้อความไหน  ตรงกับ ---- (บัญญัติ) อะไร ที่ตรัส ด้วยคำว่า --- อนุเสติ ----อะไรนั้น ได้แก่ ปรมัตถ์อะไร ---? "คุณเฉลิมศักดิ์1"   --- Quote  (หรือ ก๊อปปี้) ก็ได้ ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 07:54:52

ความคิดเห็นที่ 8 หมายเหตุ สหายนักอภิธรรม "หนึ่ง"  นิยมกล่าวบ่อยๆ เนื่องๆ ว่า พระสูตรคือ เทศนาโวหาร  เป็นบัญญัติ  (คือ ไม่มีอยู่จริงๆ ฯ) ส่วน พระอภิธรรมปิฎก (หนึ่งปิฎกแห่งพระไตรปิฎก) คือ เทศนาโวหาร  เป็น ปรมัตถ์ ---- คือ สภาพธรรมที่มีอยู่จริง ( แล้ว เชื่อมไปยังตำรา คือ ตาม ปรมัตถ์ธรรม ๔  ที่ได้แก่ รูปปรมัตถ์ เจตสิกปรมัคถ์ จิตปรมัตถ์ -- ตามอภิธัมมัตถสังคหะ  ที่ ภิกษุลังกาสิงหล  แต่งขึ้นเมื่อราวๆ พ.ศ.1200 บัดนี้ -- เป็น ปี พุทธยันตี (2555 + 45 = 2600 ปี โดย พุทธศักราช)                                                  อีกทั้ง "คุณเฉลิมศักดิ์1"   ตั้งตน เป็น ผู้นิยมอภิธัมมัตถสังคหะ + นิยมอภิธรรม   (ไม่ปฏิเสธใช่ไหม?)         เพื่อ ฉลองศรัทธา ปสาทะ ฯ  จึง ตั้งกระทู้ ถามความรู้ "คุณเฉลิมศักดิ์1"ว่า                                                                "คุณเฉลิมศักดิ์1" ทราบไหมว่า ----  อะไร ที่ตรัส (บัญญัติ)  ด้วยคำว่า --- อนุเสติ (บัญญัติ) ----อะไรนั้น ได้แก่ ปรมัตถ์อะไร --- (๑) ได้แก่ รูปปรมัตถ์ หรือว่า (๒) ได้แก่ เจตสิกปรมัตถ์ ๕๒ (เท่านั้น  ตามตำราอภิธัมมัตถสังคหะ) หรือว่า (๓) ได้แก่  จิตปรมัตถ์ ๘๙ ประเภท (หรือ ๑๒๑ ประเภท)             ตอบ ว่า ตรงกับ ๑ หรือ ๒  หรือ ๓ ไหมครับ "คุณเฉลิมศักดิ์1" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 08:07:05

ความคิดเห็นที่ 9 "คุณเฉลิมศักดิ์1" ทราบไหมว่า ----  อะไร ที่ตรัส (บัญญัติ)  ด้วยคำว่า --- อนุเสติ (บัญญัติ) ----อะไรนั้น ได้แก่ ปรมัตถ์อะไร --- (๑) ได้แก่ รูปปรมัตถ์ หรือว่า (๒) ได้แก่ เจตสิกปรมัตถ์ ๕๒ (เท่านั้น  ตามตำราอภิธัมมัตถสังคหะ) หรือว่า (๓) ได้แก่  จิตปรมัตถ์ ๘๙ ประเภท (หรือ ๑๒๑ ประเภท)            ตอบ ว่า ตรงกับ ๑ หรือ ๒  หรือ ๓ --ครับ --- "คุณเฉลิมศักดิ์1" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 08:08:00

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้า ตอบว่า "อนุเสติ" บัญญัติ ที่ตรัส ตรงกับ ปรมัตถ์ --- ได้แก่  (๓)  จิตปรมัตถ์ ๘๙ ประเภท (หรือ ๑๒๑ ประเภท) ดวงไหน? ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 08:09:33